Στο λοκνταουν παιδιά κλεισμενα μέσα?

[diane2020]

Ούτε εμένα παλεύονται στο σπίτι. Αν δε βάλω τηλεόραση ή αν δεν τους δώσω δάχτυλο μπογιές (όχι ξύλο μπογιές, όχι κηρομπογιες-θελουν πασαλλειμμα) δεν κάθονται ήσυχες. Οκ κάποιες ώρες μπορεί να παίζουν ήσυχες, επίσης όταν τρώνε είναι ήσυχες. Τις υπόλοιπες ώρες κι εγώ δεν αντέχω. Έχω προσέξει πως όταν είμαστε εντελώς μόνες είναι πιο καλμα τα πράματα, αν μπει ο μπαμπάς η ο παππούς η η γιαγιά εκεί δεν ξέρω ξεθαρρευουν παράξενα. 

Το γεγονός ότι ειναι δύο είναι καλό γιατί περνούν κάποιο χρόνο μαζί κι εγώ πλέον στους καυγάδες τους σπάνια παίρνω θέση γιατί μετά από λίγο τα βρίσκουν και λέω εγώ φταίω που ασχολούμαι... Μόνο αν ειναι πολύ επικίνδυνο. 

 

Χθες έκαναν κι εμένα τραμπολινο στο κρεβάτι κ έπεσε η μεγάλη με το πηγούνι στο πλάι του κρεβατιού στο ξύλο και ευτυχώς που δεν έσπασε κάνα δόντι. Τώρα δεν ξέρω αν θα ξανακάνει. Σήμερα πάντως μου παράπονιοταν ότι πονάει εκεί. Το δόντι λέει, αλλά εγώ που το πιασα καλά το βλέπω. Μάλλον κάνα ουλο βρήκε κ πονάει. 

 

Φρίκη ώρες ώρες τι να πω 

[Mamaloulou]

Και εμείς έχουμε κλειστεί μέσα η κατάσταση δεν παλεύεται,το μωρό μου είναι 18 μηνών,πριν την καραντίνα πήγαιναμε παιδική  χαρά καθε μέρα έπαιζε με τα άλλα παιδάκια έτρεχε,τώρα τον πηγαίνω κάθε μέρα μια βόλτα με το καρότσι η το ποδήλατο πηγαίνουμε και στο σούπερ μάρκετ αλλά δεν αρκεί μόλις μπαίνουμε στην είσοδο της οικοδομής αρχίζει και κλαίει γιατί δεν θέλει να γυρίσουμε σπίτι.

[little lamb]

Θα αρχίσω να ανησυχώ που η δικιά μας δεν δυσφορεί μέσα! Ελπίζω να είναι απλά θέμα συνήθειας! Όλη μέρα κάτι κάνει, βιβλία, παιχνίδια, ζωγραφική, άπειρο μπουσουλημα  και άπειρο μπίρι μπιρι. Από πάντα αλλά και τώρα πάνω από 1.30 ώρα σε εξωτερικό χώρο δεν νομίζω να περνούσε ποτέ. Εκτός σπιτιού ναι, αλλά όχι απαραιτήτως εξωτερικό χωρο (εκτός από το μπαλκόνι προφανώς). Και σε μαγαζιά της αρέσει πολύ και σε άλλα σπιτια, στων παππούδων το σπιτι ειδικά τρελαίνεται.

[diane2020]

Just now, little lamb είπε:

Θα αρχίσω να ανησυχώ που η δικιά μας δεν δυσφορεί μέσα! Ελπίζω να είναι απλά θέμα συνήθειας! Όλη μέρα κάτι κάνει, βιβλία, παιχνίδια, ζωγραφική, άπειρο μπουσουλημα  και άπειρο μπίρι μπιρι. Από πάντα αλλά και τώρα πάνω από 1.30 ώρα σε εξωτερικό χώρο δεν νομίζω να περνούσε ποτέ. Εκτός σπιτιού ναι, αλλά όχι απαραιτήτως εξωτερικό χωρο (εκτός από το μπαλκόνι προφανώς). Και σε μαγαζιά της αρέσει πολύ και σε άλλα σπιτια, στων παππούδων το σπιτι ειδικά τρελαίνεται.

Είναι μωρό... Και η δικιά μου η μικρή το ίδιο.. Τα μεγάλα είναι πιο προβληματισμενα γενικώς με την όλη κατάσταση... Που δεν παίζουν με τους φίλους τους τις παρέες τους δεν πάνε σχολείο... Και το διαδίκτυακο δεν έχει σχέση. Εντάξει κάπως έρχονται σε επαφή αλλα είναι απομακρο πολύ 

[xaroumenh mama]

Just now, diane2020 είπε:

Ούτε εμένα παλεύονται στο σπίτι. Αν δε βάλω τηλεόραση ή αν δεν τους δώσω δάχτυλο μπογιές (όχι ξύλο μπογιές, όχι κηρομπογιες-θελουν πασαλλειμμα) δεν κάθονται ήσυχες. Οκ κάποιες ώρες μπορεί να παίζουν ήσυχες, επίσης όταν τρώνε είναι ήσυχες. Τις υπόλοιπες ώρες κι εγώ δεν αντέχω. Έχω προσέξει πως όταν είμαστε εντελώς μόνες είναι πιο καλμα τα πράματα, αν μπει ο μπαμπάς η ο παππούς η η γιαγιά εκεί δεν ξέρω ξεθαρρευουν παράξενα. 

Το γεγονός ότι ειναι δύο είναι καλό γιατί περνούν κάποιο χρόνο μαζί κι εγώ πλέον στους καυγάδες τους σπάνια παίρνω θέση γιατί μετά από λίγο τα βρίσκουν και λέω εγώ φταίω που ασχολούμαι... Μόνο αν ειναι πολύ επικίνδυνο. 

 

Χθες έκαναν κι εμένα τραμπολινο στο κρεβάτι κ έπεσε η μεγάλη με το πηγούνι στο πλάι του κρεβατιού στο ξύλο και ευτυχώς που δεν έσπασε κάνα δόντι. Τώρα δεν ξέρω αν θα ξανακάνει. Σήμερα πάντως μου παράπονιοταν ότι πονάει εκεί. Το δόντι λέει, αλλά εγώ που το πιασα καλά το βλέπω. Μάλλον κάνα ουλο βρήκε κ πονάει. 

 

Φρίκη ώρες ώρες τι να πω 

Κ εμένα όταν τρώνε κ τα δύο μαζί  είναι ήσυχα γιατί όταν τρώει ο ένας από τους δύο πάει ο άλλος κ τον πειράζει ο μικρός ρίχνει το πιάτο του μεγάλου στο πάτωμα.... Όπως κ εγώ το έχω παρατηρήσει πως όταν είμαστε οι τρεις μας είμαστε ποιο νορμάλ κάπως όταν είναι κ τέταρτο άτομο όπως ο μπαμπάς εκεί γίνεται χαμός... Απλά εμένα ποτέ δε παίζουν ήσυχα τα δύο τους όλο τσακώνονται γίνεται κυριολεκτικά μαχη.. Μόνο προχθές όλη μέρα δεν τσακώθηκαν σχεδόν καθόλου φτου φτου τα παιδάκια μου έπαιξαν τόσο όμορφα κ εγώ τα καμαρωνα κ αναρωτιόμουν κιόλας αν είναι καλά.....   

Το χτύπημα στο πιγούνι πίστεψε με δεν είναι τίποτα....  

Συγνώμη κορίτσια που το μήνυμα μου δεν είναι τόσο ενθαρρυντικό, σίγουρα υπάρχουν κ ποιο αγαπημένες στιγμές αδερφών, που περιμένω πως κ πως να τις ζήσω κ εγώ, αλλά αυτή τη στιγμή αυτή είναι η πραγματικότητα μας 

[little lamb]

Just now, diane2020 είπε:

Είναι μωρό... Και η δικιά μου η μικρή το ίδιο.. Τα μεγάλα είναι πιο προβληματισμενα γενικώς με την όλη κατάσταση... Που δεν παίζουν με τους φίλους τους τις παρέες τους δεν πάνε σχολείο... Και το διαδίκτυακο δεν έχει σχέση. Εντάξει κάπως έρχονται σε επαφή αλλα είναι απομακρο πολύ 

 

Για τα μεγάλα το περίμενα, αλλά διαβάζω για μικρά στην ηλικία της κόρης μου! Ενάμισι είναι.

[xaroumenh mama]

Just now, little lamb είπε:

Θα αρχίσω να ανησυχώ που η δικιά μας δεν δυσφορεί μέσα! Ελπίζω να είναι απλά θέμα συνήθειας! Όλη μέρα κάτι κάνει, βιβλία, παιχνίδια, άπειρο μπουσουλημα  και άπειρο μπίρι μπιρι. Από πάντα αλλά και τώρα πάνω από 1.30 ώρα σε εξωτερικό χώρο δεν νομίζω να περνούσε ποτέ. Εκτός σπιτιού ναι, αλλά όχι απαραιτήτως εξωτερικό χωρο (εκτός από το μπαλκόνι προφανώς). Και σε μαγαζιά της αρέσει πολύ και σε άλλα σπιτια, στων παππούδων το σπιτι ειδικά τρελαίνεται.

Όχι φυσικά γιατί; είναι μικρούλα ακόμη, εμένα κ τα δύο μου παιδιά μέχρι τα δύο δε τους ένοιαζε να βγουν έξω την έβρισκαν στον χώρο τους κ στην σιγουριά τους, ο μικρός στη προηγούμενη καραντίνα εκείνη την περίοδο έκλεισε τα δύο δεν τον ενόχλησε καθόλου τίποτα δε κατάλαβε, κ τώρα που είναι 2,5 δε δείχνει να τον ενοχλεί απλά έχει πάρα πολύ ενέργεια που την ξεσπάει μέσα στο σπίτι..αλλά εκείνος είναι ευτυχισμένος... 

[Mamaloulou]

Just now, little lamb είπε:

 

Για τα μεγάλα το περίμενα, αλλά διαβάζω για μικρά στην ηλικία της κόρης μου! Ενάμισι είναι.

Τα παιδιά μας έχουνε την ίδια ηλικία,ο δικός μου αν δει κάποιον να ετοιμάζεται να φύγει τρέχει παίρνει παπούτσια και πηγαίνει στην πόρτα αν δεν το  πάρεις μαζί σου κλαίει για ώρα,παρόλο που παίζουμε πολύ μέσα στο σπίτι θέλει να βγει,ίσως γιατί πήγαιναμε κάθε μέρα παιδική χαρά και έπαιζε με τις ώρες με τα παιδάκια.

[little lamb]

Εμάς αν δει κάποιον στην πόρτα να φύγει τον χαιρετάει 

[mama16]

7 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Θα αρχίσω να ανησυχώ που η δικιά μας δεν δυσφορεί μέσα! Ελπίζω να είναι απλά θέμα συνήθειας! Όλη μέρα κάτι κάνει, βιβλία, παιχνίδια, ζωγραφική, άπειρο μπουσουλημα  και άπειρο μπίρι μπιρι. Από πάντα αλλά και τώρα πάνω από 1.30 ώρα σε εξωτερικό χώρο δεν νομίζω να περνούσε ποτέ. Εκτός σπιτιού ναι, αλλά όχι απαραιτήτως εξωτερικό χωρο (εκτός από το μπαλκόνι προφανώς). Και σε μαγαζιά της αρέσει πολύ και σε άλλα σπιτια, στων παππούδων το σπιτι ειδικά τρελαίνεται.

Είναι ανάλογα το παιδί. Κ εμένα η πρώτη μου κόρη κ μια εβδομάδα να την είχα μέσα δεν την πείραζε. Τώρα που μεγάλωσε όμως θέλει να βγαίνει. Ο μικρός όμως με το που ακούσει κάτι για αυλή φέρνει τα παπούτσια κ πάει στην πόρτα. Ευτυχώς εμείς έχουμε αυλή κ κούνιες κ τσουλήθρα οπότε βολεύονται μέχρι εκεί. Για πιο έξω δεν ζητάνε!

[Belmar]

17 hours ago, diane2020 said:

Όλοι μια απο τα ίδια δηλαδή... Εγώ επιδιώκω συναντήσεις με φιλενάδες της. Μια φιλη της όμως, η μαμά της, φοβάται πολύ και αποφευγει, μου το χει πει κιόλας. Στην αρχή μου κακοφάνηκε αλλά μετά το είδα ρεαλιστικά. Επειδή εγώ είμαι πιο κουλ δε σημαίνει ότι δε θα σεβαστώ τον φόβο του άλλου. Θέλω κάπως να οργανωθώ καλύτερα και να τα βγάζω έστω δύο φορές τη βδομάδα τα πρωινά που δε δουλεύω. Να ας πούμε Σάββατο καλή μέρα σήμερα, δουλεύω ένα 2ωρο και μετά πάει 6...βραδυ δηλαδή. Συνήθως τις πάω πλατεία και τρώμε Καμμια βρωμιά, κρέπα, πίτσα πατατάκια κ τέτοια. Είναι η μέρα του ανθυγιεινόυ. Κάνουν γύρω γύρω τρέχω κι εγώ από πίσω κ καπως έτσι. Και Κυριακές με Καμμια φίλη. Το καθημερινό θέλω κάπως να οργάνωσω καλύτερα. Με μπλοκάρει το μαγείρεμα αλλιώς μια χαρά θα το φτιαχνα. :/

 

Κι εγώ είμαι από αυτούς που φοβουνται. Μπράβο σου που το σέβεσαι για τους άλλους. Εμένα μου τη δίνει απίστευτα με το θάρρος που παίρνουν κάποιοι να έρθουν στο σπίτι ή να συζητάνε "πότε να έρθουμε να σας δούμε" χωρις να υπολογιζουν τον άλλο και αν του είναι ΟΚ αυτό. Επίσης με ενοχλεί πολύ η άποψη " θα μας κλείσουν μέσα" δηλαδή μόνο με σύσταση του κράτους, λες και σου απαγορεύουν κάτι για κάποιον απροσδιόριστο λόγο και ανυπομονείς να στο επιτρέψουν ακόμα και αν δεν φτιάξουν τα πράγματα. 

[vicky86]

@little lambσιγα που θα ανησυχησεις που της αρεσει το σπιτικαταλαβαινω οτι δ το λες κ πολυ σοβαρα

οπως βλεπεις δ ειναι ολα τα παιδακια το ιδιο

εμενα μεταλαχθηκε ο μικρος μετα τα δυο.πιο πριν δ τον ενοιαζε καθολου αν θα βγει,η αληθεια ειναι οτι βγαιναμε λογω της μεγαλης,η την εβγαζε ο μπαμπας της κ εγω με τον μικρο σπιτι,πιο σπανια το αναποδο

μετα τα 2,οχι απλα καθε μερα ηθελε εξω,αλλα ζητουσε να παει κ σχολειο.σιγουρα επηρεαστηκε απο το οτι ξεκινησε προνηπια η μεγαλη

τωρα απασχολουνται παρα πολυ μαζι,συνηθως καλα.ετυχαν κ μερες που δ βγηκαμε,κ ευτυχως ολα καλα

[diane2020]

On 29/11/2020 at 12:13 ΜΜ, Belmar είπε:

 

Κι εγώ είμαι από αυτούς που φοβουνται. Μπράβο σου που το σέβεσαι για τους άλλους. Εμένα μου τη δίνει απίστευτα με το θάρρος που παίρνουν κάποιοι να έρθουν στο σπίτι ή να συζητάνε "πότε να έρθουμε να σας δούμε" χωρις να υπολογιζουν τον άλλο και αν του είναι ΟΚ αυτό. Επίσης με ενοχλεί πολύ η άποψη " θα μας κλείσουν μέσα" δηλαδή μόνο με σύσταση του κράτους, λες και σου απαγορεύουν κάτι για κάποιον απροσδιόριστο λόγο και ανυπομονείς να στο επιτρέψουν ακόμα και αν δεν φτιάξουν τα πράγματα. 

Εγώ είμαι έτσι αλλά δεν ανοιγω πια συζητήσεις με κανέναν, ούτε καν με τον άντρα μου γιατί φοβούνται. Εγώ όχι.. Δεν ξέρω ρε παιδί μου, δε μου βγαίνει, δε μου βγήκε από την αρχή, είμαι δυσπιστη χωρίς συγκεκριμένο απτό λόγο, έτσι απλά είμαι. Έπεσα με τα μούτρα στη δουλεια θύμωσα που κόντεψε να μου δυαλυθει(ευτυχώς επετεύχθη το αντίθετο είμαι από τις τυχερές της κατάστασης προς ώρας τουλάχιστον) δούλεψα τόσο που ένιωσα να καταρρεω και μου βγήκε όλο πολύ ανάποδα. Αλλά και πριν την κούραση, από την αρχή αντέδρασα.  Αλλά όσες φορές στην αρχή το συζήτησα κατάλαβα πως δεν έχει νόημα. Τα κρατάω όλα αυτά τα παράπονα τύπου ποτε θα μας ανοίξουν για τον εαυτό μου

[Belmar]

46 minutes ago, diane2020 said:

Εγώ είμαι έτσι αλλά δεν ανοιγω πια συζητήσεις με κανέναν, ούτε καν με τον άντρα μου γιατί φοβούνται. Εγώ όχι.. Δεν ξέρω ρε παιδί μου, δε μου βγαίνει, δε μου βγήκε από την αρχή, είμαι δυσπιστη χωρίς συγκεκριμένο απτό λόγο, έτσι απλά είμαι. Έπεσα με τα μούτρα στη δουλεια θύμωσα που κόντεψε να μου δυαλυθει(ευτυχώς επετεύχθη το αντίθετο είμαι από τις τυχερές της κατάστασης προς ώρας τουλάχιστον) δούλεψα τόσο που ένιωσα να καταρρεω και μου βγήκε όλο πολύ ανάποδα. Αλλά και πριν την κούραση, από την αρχή αντέδρασα.  Αλλά όσες φορές στην αρχή το συζήτησα κατάλαβα πως δεν έχει νόημα. Τα κρατάω όλα αυτά τα παράπονα τύπου ποτε θα μας ανοίξουν για τον εαυτό μου

 

Το πόσο "βγαίνει" στον καθένα είναι καθαρά προσωπικό θέμα, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ένας από αυτούς είναι η φάση που βρίσκεται ο καθένας. Άλλο φόβο έχει μια έγκυος, άλλο μια λεχώνα, άλλο μια γυναίκα με προσωπικό στρες, γενικά είναι πολύπλοκο το θέμα. Είναι όμως υποχρέωση του καθενός να τηρεί αν μη τι άλλο τα μέτρα της κυβέρνησης, όπως και να αντιληφθεί ότι αυτό που περνάμε είναι κάτι σοβαρό που θέλει την προσοχή του.