Σχολείο στην γειτονιά ή σχολείο με έξτρα παροχές αλλά μακρυά

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

Το αν βλέπαμε τους φίλους μας ή όχι έχει να κάνει με το ποια γενιά είμαστε πιστεύω, και με το πού μεγαλώσαμε φυσικά, με την έννοια αν μπορούσαν τα παιδιά να κυκλοφορούν μόνα. Εγώ που είμαι 30, όντως δεν βλεποταν κανένας στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο που είναι πιο ανεξάρτητα τα παιδιά μπορεί, αλλά στο δημοτικό ποτέ δεν μας πήγαιναν οι γονείς σε άλλα σπίτια και μάλιστα καθημερινές. Αλλά δεν ήμασταν μοναχικοί, αφού το απόγευμα πηγαίναμε ξένες γλώσσες, ωδεία, μπαλέτα, χορούς κλπ και είχαμε άλλους φίλους εκεί. Αν είστε γύρω στα 40, ήταν αλλιώς, το βλέπω κι απ' τον άντρα μου, τα παιδιά δεν είχαν κάθε απόγευμα και καποια δραστηριότητα. Ήταν σπίτι, έβγαιναν στη γειτονιά μόνα κλπ.

Ναι ίσως είναι αυτό. Γιατί κ ο αντρασ μου αναφέρει πολύ παιχνίδι στη γειτονιά. Εγω είχα κάθε απόγευμα κάτι, από την πρώτη δημοτικού (κ στο νηπιο μπαλέτο). Ωδείο, χορό, δραστηριότητες στο κέντρο νεότητας του δήμου, αργότερα αγγλικά κ μετά κ γαλλικά. Σ αυτά έβλεπα αρκετούς συμμαθητές κ όταν πηγαινοερχόμασταν κ μόνοι μας προς το τέλος του δημοτικού όσο είχε φως, μπορεί να καθόμασταν σε κανένα παγκάκι για κουβέντα ή στην πλατεία το απόγευμα αν υπήρχε χρονος. Στο Γυμνάσιο επίσης το ίδιο. Στο λύκειο ήμασταν από διαφορετικές περιοχές κ δίναμε πανελλήνιες σε δυο τάξεις όλα τα μαθήματα, οπότε τις καθημερινές το πρόγραμμα είχε φουλ φροντιστήριο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν θυμάμαι να θεωρείται αυτονόητο οι γονείς το απόγευμα να μας πηγαινοφέρνουν σε σπίτια φίλων για παιχνίδι. Και απορώ που τώρα το θεωρείτε τόσο δεδομένο, αν λάβουμε υπόψη τα ωράρια εργασίας των γονέων σήμερα που είναι χειρότερα γενικα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, little lamb είπε:

Το αν βλέπαμε τους φίλους μας ή όχι έχει να κάνει με το ποια γενιά είμαστε πιστεύω, και με το πού μεγαλώσαμε φυσικά, με την έννοια αν μπορούσαν τα παιδιά να κυκλοφορούν μόνα. Εγώ που είμαι 30, όντως δεν βλεποταν κανένας στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο που είναι πιο ανεξάρτητα τα παιδιά μπορεί, αλλά στο δημοτικό ποτέ δεν μας πήγαιναν οι γονείς σε άλλα σπίτια και μάλιστα καθημερινές. Αλλά δεν ήμασταν μοναχικοί, αφού το απόγευμα πηγαίναμε ξένες γλώσσες, ωδεία, μπαλέτα, χορούς κλπ και είχαμε άλλους φίλους εκεί. Αν είστε γύρω στα 40, ήταν αλλιώς, το βλέπω κι απ' τον άντρα μου, τα παιδιά δεν είχαν κάθε απόγευμα και καποια δραστηριότητα. Ήταν σπίτι, έβγαιναν στη γειτονιά μόνα κλπ.

 

Δεν έχει καμία σχέση με ηλικία. Έχει να κάνει με το πόσες ελευθερίες δίνεις στα παιδιά και το πόσο κοινωνικός είσαι (ή μάλλον προσπαθείς να είσαι) σαν γονιός. 

Υπάρχουν παιδιά που είναι συχνά στα σπίτια άλλων και σπίτια που είναι ανοιχτά σε γείτονες, όπως υπάρχουν και οικογένειες πιο κλειστές, είτε από άποψη είτε λόγω  υποχρεώσεων.

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν έχει καμία σχέση με ηλικία. Έχει να κάνει με το πόσες ελευθερίες δίνεις στα παιδιά και το πόσο κοινωνικός είσαι (ή μάλλον προσπαθείς να είσαι) σαν γονιός. 

Υπάρχουν παιδιά που είναι συχνά στα σπίτια άλλων και σπίτια που είναι ανοιχτά σε γείτονες, όπως υπάρχουν και οικογένειες πιο κλειστές, είτε από άποψη είτε λόγω  υποχρεώσεων.

Οι γονείς μου είχαν κ έχουν τεράστιο κοινωνικό κυκλο. Επισκέψεις κλπ τα σαββατοκύριακα συνέχεια. δεν υπήρχε όμως περίπτωση να σκεφτούν ότι το απόγευμα των καθημερινών θα τρέχουν πέρα δώθε σε σπίτια για να παίζουμε. 

[Chrysoum]

Το θέμα μου είναι ότι βλέπω τα παιδιά της γειτονιάς που μαζεύονται όλο το καλοκαίρι και τα ΣΚ στην γειτονιά και παίζουν με τους συμμαθητές τους. Αυτό είναι που σκέφτομαι ότι τα δικά μου δεν θα μπορούν να κάνουν εύκολα. 

Δεν θα μπορούν απλά να μου πουν μαμά πάω στον τάδε να παίξουμε, θα απαιτεί οργάνωση για να πηγαίνουν για παιχνίδι. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Ναι ίσως είναι αυτό. Γιατί κ ο αντρασ μου αναφέρει πολύ παιχνίδι στη γειτονιά. Εγω είχα κάθε απόγευμα κάτι, από την πρώτη δημοτικού (κ στο νηπιο μπαλέτο). Ωδείο, χορό, δραστηριότητες στο κέντρο νεότητας του δήμου, αργότερα αγγλικά κ μετά κ γαλλικά. Σ αυτά έβλεπα αρκετούς συμμαθητές κ όταν πηγαινοερχόμασταν κ μόνοι μας προς το τέλος του δημοτικού όσο είχε φως, μπορεί να καθόμασταν σε κανένα παγκάκι για κουβέντα ή στην πλατεία το απόγευμα αν υπήρχε χρονος. Στο Γυμνάσιο επίσης το ίδιο. Στο λύκειο ήμασταν από διαφορετικές περιοχές κ δίναμε πανελλήνιες σε δυο τάξεις όλα τα μαθήματα, οπότε τις καθημερινές το πρόγραμμα είχε φουλ φροντιστήριο. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν θυμάμαι να θεωρείται αυτονόητο οι γονείς το απόγευμα να μας πηγαινοφέρνουν σε σπίτια φίλων για παιχνίδι. Και απορώ που τώρα το θεωρείτε τόσο δεδομένο, αν λάβουμε υπόψη τα ωράρια εργασίας των γονέων σήμερα που είναι χειρότερα γενικα. 

 

Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο να παίρνει το παιδί από το σχολείο ο γείτονας που είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει κενό εκείνη την ώρα, να τρώνε μαζί στο σπίτι, ή να παίρνει μία κοπέλα από το ολοήμερο και το γειτονόπουλο για να το πάει σπίτι αφού παίξουν πρώτα, να παίρνει η μία μαμά 2-3 παιδιά να τα πάει στο ποδόσφαιρο και μετά να τα πάρει σπίτι, να περάσει ένα παιδάκι με τη γιαγιά το απόγευμα να γίνει μια ομαδική εργασία κλπ. Είναι θέμα νοοτροπίας της οικογένειας πιο πολύ, παρά φόρτου εργασίας. 

[Ilaeira]

Just now, Chrysoum είπε:

Το θέμα μου είναι ότι βλέπω τα παιδιά της γειτονιάς που μαζεύονται όλο το καλοκαίρι και τα ΣΚ στην γειτονιά και παίζουν με τους συμμαθητές τους. Αυτό είναι που σκέφτομαι ότι τα δικά μου δεν θα μπορούν να κάνουν εύκολα. 

 

Δεν μπορείτε να χτίσετε επαφές οι ίδιοι με τα παιδιά της γειτονιάς, ξεκινώντας από τους γονείς τους; 

Κακά τα ψέματα, το σχολείο της γειτονιάς είναι πολύ πιο εύκολο από κάθε άποψη, και για εσάς και για τα παιδιά. Νομίζω πως η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι το πώς είναι η δημόσια παιδεία στη Νορβηγία. Αν οι παροχές και το επίπεδο σας ικανοποιούν, μπορείτε να κάνετε την παραχώρηση προς χάριν ευκολίας. Αν όχι, μπορείτε να δοκιμάσετε για αρχή και να δείτε πώς θα πάει, όπως γράφτηκε παραπάνω. 

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο να παίρνει το παιδί από το σχολείο ο γείτονας που είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει κενό εκείνη την ώρα, να τρώνε μαζί στο σπίτι, ή να παίρνει μία κοπέλα από το ολοήμερο και το γειτονόπουλο για να το πάει σπίτι αφού παίξουν πρώτα, να παίρνει η μία μαμά 2-3 παιδιά να τα πάει στο ποδόσφαιρο και μετά να τα πάρει σπίτι, να περάσει ένα παιδάκι με τη γιαγιά το απόγευμα να γίνει μια ομαδική εργασία κλπ. Είναι θέμα νοοτροπίας της οικογένειας πιο πολύ, παρά φόρτου εργασίας. 

Κατάλαβα. Ενταξει η αλήθεια είναι ότι των σημερινών γονέων το πρόγραμμα περιστρέφεται πιο εύκολα γύρω από τις επιθυμίες των παιδιών τους σε σχέση με το πώς ήταν όταν μεγαλώσαμε εμείς κ μάλλον γι αυτό μου κάνει εντύπωση. 

[little lamb]

Δεν είναι θέμα μόνο κοινωνικότητας και ελευθερίας. Στην εποχή μου δεν βρισκόταν κανείς. Όλοι ήταν κλειστοί και δεν άφηναν ελεύθερα τα παιδιά τους; Επίσης οι γονείς μου είναι φουλ κοινωνικοί. Αλλά αντιθέτως όσο πιο κοινωνικοι είναι οι γονείς αυτό σημαίνει ότι εχουν άλλους φίλους με παιδιά και βρίσκονται και με αυτούς, όχι μόνο με του σχολείου. Αλλά στην εποχή μου αυτό γινόταν μόνο σαββατοκύριακα, τις καθημερινές δεν υπήρχε χρόνος. Και δεν είχαμε και 100 δραστηριότητες ώστε να πεις ότι ήμασταν καταπιεσμένοι. Αλλά τα αγγλικά ήταν στάνταρ 3 φορές τη βδομάδα. Αν είχες και ωδείο ήταν 2 μέρες, γιατί είχε και θεωρία. Οπότε πάνε οι καθημερινές. Μετά τις δραστηριότητες ναι καθόμασταν να τα πούμε, δεν φεύγαμε κατ'ευθειαν, αλλά σε σπίτια δεν πηγαίναμε. Και δεν νιώθαμε και την ανάγκη βασικά, αφού τη μισή μερα μαζί ήμασταν. Επίσης ήμασταν στο σχολείο μια βδομάδα πρωί και μια απόγευμα, οπότε οι απογευματινές εβδομάδες σου άφηναν την αίσθηση ότι είναι λιγότερες οι ελεύθερες ώρες.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Chrysoum είπε:

Το θέμα μου είναι ότι βλέπω τα παιδιά της γειτονιάς που μαζεύονται όλο το καλοκαίρι και τα ΣΚ στην γειτονιά και παίζουν με τους συμμαθητές τους. Αυτό είναι που σκέφτομαι ότι τα δικά μου δεν θα μπορούν να κάνουν εύκολα. 

Δεν θα μπορούν απλά να μου πουν μαμά πάω στον τάδε να παίξουμε, θα απαιτεί οργάνωση για να πηγαίνουν για παιχνίδι. 

 

Εκτός αν έχεις εσύ πολύ καλές σχέσεις με τους γείτονες και δεσμούς, ανεξάρτητα από το σχολείο. Αλλιώς ναι, στη γειτονιά μας, όπως φαντάζομαι και παντού σχεδόν, είναι συνηθισμένο τα ΣΚ και τις αργίες να υπάρχουν παρέες γονιών και παιδιών (ή μονο παιδιών) που συναντιούνται καθημερινά, από το σχολείο της γειτονιάς. Δεν ξέρω πόσο γενικό είναι, αλλά στη δική μας γειτονιά, τα παιδιά των ιδιωτικών δε συμμετέχουν. Συνήθως είναι παρέες 5-10 παιδιών από το τοπικό σχολείο με κάποιους γονείς.

[little lamb]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο να παίρνει το παιδί από το σχολείο ο γείτονας που είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει κενό εκείνη την ώρα, να τρώνε μαζί στο σπίτι, ή να παίρνει μία κοπέλα από το ολοήμερο και το γειτονόπουλο για να το πάει σπίτι αφού παίξουν πρώτα, να παίρνει η μία μαμά 2-3 παιδιά να τα πάει στο ποδόσφαιρο και μετά να τα πάρει σπίτι, να περάσει ένα παιδάκι με τη γιαγιά το απόγευμα να γίνει μια ομαδική εργασία κλπ. Είναι θέμα νοοτροπίας της οικογένειας πιο πολύ, παρά φόρτου εργασίας. 

 

Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί εδώ στο φόρουμ διαβάζουμε συνεχώς ότι φοβούνται να τα αφήσουν χωρίς γονείς στα πάρτυ (που στην εποχή μας δεν είχαν ποτέ γονείς) και τα αφήνουν να τα παίρνει άλλος από το σχολείο και να κάθονται σε άλλο σπίτι χωρίς να είναι πάρτυ; Ομαδικές εργασίες δεν είχαμε τότε, μόνο στο γυμνάσιο θυμάμαι, οπότε ίσως παίζει ρόλο κι αυτό. Ούτε ήμασταν με τα ίδια παιδιά στις δραστηριότητες εκτός σχολείου. Ο καθένας πήγαινε σε άλλο φροντιστήριο, άλλος πήγαινε ωδείο, άλλος μπαλέτο, άλλος χορούς, άλλος μπάσκετ, άλλος κολυμβητήριο κλπ κι εκεί ήταν παιδιά από διάφορα σχολεία της περιοχής. Οπότε οι φίλοι μας ήταν από διάφορα, δεν ήταν μόνο οι συμμαθητές. Η πιο στενή μου φίλη που κράτησα επαφή και έγινε και κουμπάρα μου ήταν από εξωσχολική δραστηριότητα, πήγαινε σε άλλο σχολείο και μάλιστα σε άλλη τάξη. Τώρα δηλαδή κάνουν παρέα κυρίως με του σχολείου και πάνε και στις ίδιες δραστηριότητες;

[Yovanna]

Just now, Έσπερος said:

Οι γονείς μου είχαν κ έχουν τεράστιο κοινωνικό κυκλο. Επισκέψεις κλπ τα σαββατοκύριακα συνέχεια. δεν υπήρχε όμως περίπτωση να σκεφτούν ότι το απόγευμα των καθημερινών θα τρέχουν πέρα δώθε σε σπίτια για να παίζουμε. 

Εμάς δεν μας έτρεχαν πέρα δώθε, όχι καθημερινά τουλάχιστον. Είχα και εγώ τα απογεύματα, ωδεία, γλώσσες κτλ. Αλλά κυρίως όταν άνοιγε ο καιρός, ξεκλέβαμε χρόνο για βολτίτσες και παιχνίδι. Εγώ από τρίτη δημοτικού, μόνη μου πηγαινοερχόμουν στη γειτονιά , μόνο σε κανένα πιο μακρινό πάρτι με πήγαιναν οι δικοί μου.

[ΑΡΓΚ]

Just now, little lamb είπε:

 

Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί εδώ στο φόρουμ διαβάζουμε συνεχώς ότι φοβούνται να τα αφήσουν χωρίς γονείς στα πάρτυ (που στην εποχή μας δεν είχαν ποτέ γονείς) και τα αφήνουν να τα παίρνει άλλος από το σχολείο και να κάθονται σε άλλο σπίτι χωρίς να είναι πάρτυ; Ομαδικές εργασίες δεν είχαμε τότε, μόνο στο γυμνάσιο θυμάμαι, οπότε ίσως παίζει ρόλο κι αυτό. Ούτε ήμασταν με τα ίδια παιδιά στις δραστηριότητες εκτός σχολείου. Ο καθένας πήγαινε σε άλλο φροντιστήριο, άλλος πήγαινε ωδείο, άλλος μπαλέτο, άλλος χορούς, άλλος μπάσκετ, άλλος κολυμβητήριο κλπ κι εκεί ήταν παιδιά από διάφορα σχολεία της περιοχής. Οπότε οι φίλοι μας ήταν από διάφορα, δεν ήταν μόνο οι συμμαθητές. Η πιο στενή μου φίλη που κράτησα επαφή και έγινε και κουμπάρα μου ήταν από εξωσχολική δραστηριότητα, πήγαινε σε άλλο σχολείο και μάλιστα σε άλλη τάξη. Τώρα δηλαδή κάνουν παρέα κυρίως με του σχολείου και πάνε και στις ίδιες δραστηριότητες;

 

To εχω ξαναπει, αλλα το φορουμ δεν ειναι ο μεσος ανθρωπος.

[Chrysoum]

Just now, Ilaeira said:

 

Δεν μπορείτε να χτίσετε επαφές οι ίδιοι με τα παιδιά της γειτονιάς, ξεκινώντας από τους γονείς τους; 

Κακά τα ψέματα, το σχολείο της γειτονιάς είναι πολύ πιο εύκολο από κάθε άποψη, και για εσάς και για τα παιδιά. Νομίζω πως η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι το πώς είναι η δημόσια παιδεία στη Νορβηγία. Αν οι παροχές και το επίπεδο σας ικανοποιούν, μπορείτε να κάνετε την παραχώρηση προς χάριν ευκολίας. Αν όχι, μπορείτε να δοκιμάσετε για αρχή και να δείτε πώς θα πάει, όπως γράφτηκε παραπάνω. 

Μπορούμε, απλά μετά από κάποια ηλικία τα παιδιά δεν θα παίζουν πλέον με τα παιδιά των φίλων των γονέων, θα θελουν να παίζουν με τους δικούς τους φίλους. 

Εντάξει τα δημοτικά σχολεία είναι μια χαρά, τα δύο μόνα μας μεγάλα πρόβληματα είναι η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας και η έλλειψη ιεραρχίας και σεβασμού, δεν υπάρχει σεβασμός προς τον δάσκαλο. Το δεύτερο το δουλεύουμε κάπως στο σπίτι, το πρώτο δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Μπορούμε όμως να ζήσουμε με αυτό, εάν ήταν αδιαπραγματευτο πραγματικά θα προτιμούσα να μετακομίσουμε κοντά στο αλλο σχολείο και δεν θα το συζητούσα καν. 

Just now, little lamb said:

 

Αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί εδώ στο φόρουμ διαβάζουμε συνεχώς ότι φοβούνται να τα αφήσουν χωρίς γονείς στα πάρτυ (που στην εποχή μας δεν είχαν ποτέ γονείς) και τα αφήνουν να τα παίρνει άλλος από το σχολείο και να κάθονται σε άλλο σπίτι χωρίς να είναι πάρτυ; Ομαδικές εργασίες δεν είχαμε τότε, μόνο στο γυμνάσιο θυμάμαι, οπότε ίσως παίζει ρόλο κι αυτό. Ούτε ήμασταν με τα ίδια παιδιά στις δραστηριότητες εκτός σχολείου. Ο καθένας πήγαινε σε άλλο φροντιστήριο, άλλος πήγαινε ωδείο, άλλος μπαλέτο, άλλος χορούς, άλλος μπάσκετ, άλλος κολυμβητήριο κλπ κι εκεί ήταν παιδιά από διάφορα σχολεία της περιοχής. Οπότε οι φίλοι μας ήταν από διάφορα, δεν ήταν μόνο οι συμμαθητές. Η πιο στενή μου φίλη που κράτησα επαφή και έγινε και κουμπάρα μου ήταν από εξωσχολική δραστηριότητα, πήγαινε σε άλλο σχολείο και μάλιστα σε άλλη τάξη. Τώρα δηλαδή κάνουν παρέα κυρίως με του σχολείου και πάνε και στις ίδιες δραστηριότητες;

Θα σου απαντήσω γι αυτό που ισχύει εδώ. Όχι δεν πάνε απαραίτητα στις ιδιες δραστηριότητες, γιατί υπάρχουν τόσες επιλογές που κάθε παιδί επιλέγει να κάνει κάτι άλλο. Σ αυτό δηλαδή παίζει τα παιδιά να γνωρίσουν παιδιά της γειτονιάς. Αλλά αυτό που ανέφερε η @ΑΡΓΚ πριν ισχύει, πολλές φορές ένας γονιός παίρνει 2-3 παιδιά και τα πηγαίνει για μια δραστηριότητα. 

[Deena]

Just now, little lamb είπε:

Το αν βλέπαμε τους φίλους μας ή όχι έχει να κάνει με το ποια γενιά είμαστε πιστεύω, και με το πού μεγαλώσαμε φυσικά, με την έννοια αν μπορούσαν τα παιδιά να κυκλοφορούν μόνα. Εγώ που είμαι 30, όντως δεν βλεποταν κανένας στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο που είναι πιο ανεξάρτητα τα παιδιά μπορεί, αλλά στο δημοτικό ποτέ δεν μας πήγαιναν οι γονείς σε άλλα σπίτια και μάλιστα καθημερινές. Αλλά δεν ήμασταν μοναχικοί, αφού το απόγευμα πηγαίναμε ξένες γλώσσες, ωδεία, μπαλέτα, χορούς κλπ και είχαμε άλλους φίλους εκεί. Αν είστε γύρω στα 40, ήταν αλλιώς, το βλέπω κι απ' τον άντρα μου, τα παιδιά δεν είχαν κάθε απόγευμα και καποια δραστηριότητα. Ήταν σπίτι, έβγαιναν στη γειτονιά μόνα κλπ.

 

Εγώ δεν μιλάω τόσο για μένα ως παιδιί, όσο για το τί κάνω τώρα με τα παιδιά μου (8 και 6 ετών). Φυσικά κάποιες μέρες έχουν δραστηριότητες, όχι όλες όμως. Όταν δεν έχουν, θα επιδιώξω να έρθει κάποιος φίλος τους στο σπίτι, θα τα βάλω να διαβάσουν μαζί και μετά έχουν τον χρόνο τους να παίξουν. Την επόμενη φορά θα κάνει το ίδιο η άλλη μαμά. Ή όταν πχ έχω να πάω τον γιο μου ποδόσφαιρο, μπορεί να αφήσω την κόρη μου σε μια φίλη της για 1 ώρα ώστε να μην την κουβαλάω μαζί μου, θα κάνω το ίδιο και για μια άλλη μαμά επίσης. Δεν το κάνω από ανάγκη, η μητέρα μου μένει δίπλα, όταν χρειάστεί θα με βοηθήσει κρατώντας ένα από τα δύο ή και τα δύο αν είναι ανάγκη. Το κάνω γιατί περνάνε καλύτερα με τους φίλους τους και ευτυχώς είμαι τυχερή που μένουν κοντά παρόλο που, όπως είπα, δεν πάνε στο δημόσιο δημοτικό όπου η κοντινή απόσταση είναι ο κανόνας.

 

Σε πάρτυ όπου επιβλέπων γονιός θα ήταν άτομο που γνωρίζω και εμπιστεύομαι θα τα έστελνα μόνα τους, όχι σε οποιοδήποτε πάρτυ συμμαθητή.

[little lamb]

Πάντως με τα δεδομένα που μας λες chrysoum θα επέλεγα το "καλό" σχολείο, έστω και δοκιμαστικά οπως είπε κάποια κοπέλα για το νηπιαγωγείο και αν δεν βολεύει αλλάζετε στο δημοτικό. Αφού είναι τόσο δύσκολο να σε πάρουν και δεν είναι εύκολο να υπάρξει δεύτερη ευκαιρία θα το δοκίμαζα. Απ'ο,τι κατάλαβα αν πάει το πρώτο παιδί παίρνουν και τα άλλα στο ίδιο σχολείο;

[Chrysoum]

Just now, little lamb said:

Πάντως με τα δεδομένα που μας λες chrysoum θα επέλεγα το "καλό" σχολείο, έστω και δοκιμαστικά οπως είπε κάποια κοπέλα για το νηπιαγωγείο και αν δεν βολεύει αλλάζετε στο δημοτικό. Αφού είναι τόσο δύσκολο να σε πάρουν και δεν είναι εύκολο να υπάρξει δεύτερη ευκαιρία θα το δοκίμαζα. Απ'ο,τι κατάλαβα αν πάει το πρώτο παιδί παίρνουν και τα άλλα στο ίδιο σχολείο;

Σ ευχαριστω. Για να την παρουν τωρα, ηταν ηδη 1.5 χρονο σε λιστα αναμονης. Ναι, αν ξεκινησει η μεγαλη μετα τα αδερφια της εχουν προτεραιτοτητα, οποτε ειναι σχεδον σιγουρο οτι θα πανε ολα στο ιδιο σχολειο. Εχω 8 εβδομαδες προθεσμια να απαντησω, οποτε εχω λιγο καιρο να το σκεφτω παντως

[Belmar]

Δεν ξέρω πώς είναι η ζωή εκεί που ζεις, αλλά επειδή ουσιαστικά η επιλογή που θα κάνεις θα σε ακολουθεί για όλα τα σχολικά χρόνια των παιδιών, θα επέλεγα με βαριά καρδιά το σχολείο της γειτονιάς. Όχι τόσο για τις παρέες, αυτές το καλοκαιρι πχ μπορούν να τις αναπληρώσουν τα παιδιά, εφόσον βγαίνουν έξω να παίζουν, δεν χρειάζεται αναγκαστικά να είναι συμμαθητές για να κάνουν παρέα., αρκεί που θα συναντι'ονται να παιζουν το απόγευμα και θα είναι γείτονες. 

Το κυριότερο πρόβλημα είναι τα δρομολόγια και ο χαμένος χρόνος με 3 παιδιά. ΕΚΤΟΣ και αν η εργασία κάποιου από εσάς είναι κοντά στο μακρινο σχολείο και το ωράριο δουλειάς συμπίπτει με το σχολικό ωράριο, είναι δηλαδή της λογικής 'πηγαίνοντας στη δουλειά πηγαίνω τα παιδιά και φεύγοντας τα παίρνω'. Εκεί θα επέλεγα το μακρινό και καλό.

[Chrysoum]

Just now, Belmar said:

Δεν ξέρω πώς είναι η ζωή εκεί που ζεις, αλλά επειδή ουσιαστικά η επιλογή που θα κάνεις θα σε ακολουθεί για όλα τα σχολικά χρόνια των παιδιών, θα επέλεγα με βαριά καρδιά το σχολείο της γειτονιάς. Όχι τόσο για τις παρέες, αυτές το καλοκαιρι πχ μπορούν να τις αναπληρώσουν τα παιδιά, εφόσον βγαίνουν έξω να παίζουν, δεν χρειάζεται αναγκαστικά να είναι συμμαθητές για να κάνουν παρέα., αρκεί που θα συναντι'ονται να παιζουν το απόγευμα και θα είναι γείτονες. 

Το κυριότερο πρόβλημα είναι τα δρομολόγια και ο χαμένος χρόνος με 3 παιδιά. ΕΚΤΟΣ και αν η εργασία κάποιου από εσάς είναι κοντά στο μακρινο σχολείο και το ωράριο δουλειάς συμπίπτει με το σχολικό ωράριο, είναι δηλαδή της λογικής 'πηγαίνοντας στη δουλειά πηγαίνω τα παιδιά και φεύγοντας τα παίρνω'. Εκεί θα επέλεγα το μακρινό και καλό.

Σ ευχαριστώ για την απάντηση. Το ωράριο και των 2 είναι τις ίδιες ώρες με τις ώρες λειτουργίας του σχολείου, δουλεύουμε δηλαδή κανονικά και οι 2 το κλασικό 8 - 16, με κάποιες προσαρμογές πάνω κάτω. Εγώ πρέπει να αλλάξω δουλειά σε 2,5 χρόνια και τότε αν πάνε εκεί τα παιδιά θα προσπαθήσω να βρω κάτι κοντά. Σίγουρα όμως το ωράριο θα είναι το ίδιο. 

[Fenia27]

16 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

 

Φανταζομαι δεν υπαρχει καποιος κανονας πανω σε αυτο ουτε εχει να κανει με την εποχη...Σιγουρα σε πολλες μεγαλες πολεις η εννοια της γειτονιας εχει χαθει με συνεπεια να μην μπορει ενα παιδι να βγει για παιχνιδι μονο του οπως παλαιοτερα καναμε εμεις...Αυτο σιγουρα ειναι κατι που εχει αλλαξει οπως βεβαια και οι απαιτησεις οι σημερινες (γονεων-παιδιων)

 

Κρινοντας απο τον περιγυρο γνωστων και φιλων, τα παιδια πολλες φορες ξεκινανε μια δραστηριοτητα επειδη πηγε ενας φιλος τους..Το εχω δει αυτο να γινεται...μπορει να μην ειναι καθε μερα αλλα ενα δυο δρομολογια σου προσθετει αν δεν μενετε στην ιδια περιοχη...Βεβαια θα μπορουσε ο γονιος να αρνηθει, αλλα αυτο ειναι αλλη συζυτηση...

 

Επισης, πολλοι ειναι αυτοι που κανονιζουν να βρισκονται με τους φιλους των παιδιων οχι μονο σε παρτυ αλλα και ενα Σαββατο η μια Κυριακη...Ειδικα αν οι γονεις κανουν και καλη παρεα μεταξυ τους τοτε αυτο γινεται συχνα...Τωρα αν προσθεσεις ποσο γρηγοροι και απαιτητικοι ειναι  οι ρυθμοι στην Αθηνα για παραδειγμα,  τις αποστασεις τις σκεφτεσαι δυο φορες.

 

Σιγουρα δεν ειναι ακριβως προβλημα το να ειναι οι φιλοι των παιδιων μακρια αλλα δεν το λες και ευκολια αν εχεις 2 και 3 παιδια...Και παιζει ρολο βεβαια και ποσο "ανοιχτος" εισαι ωστε να επιδιωξεις νεες "φιλιες-παρεες" και εσυ ο ιδιος, οι ρυθμοι της ζωης σου κτλ...Γιατι οκ, μπορει καποιος να πει  εγω θελω να παω το παιδι στο ταδε σχολειο για τους ταδε λογους και δεν με ενδιαφερει αν θα εχει επαφη με τα αλλα παιδια περα αυτης της ωρας...Σαν γονιος ομως αυτο που παρατηρησα και μου ειπαν και οι φιλες μαμαδες ειναι οτι τα παιδια που βρισκονται εκτος σχολειου γιατι κανονιζουν οι γονεις, δενονται περισσοτερο και σχηματιζουν παρεα...γινονται δηλαδη οντως "φιλοι"...

 

 

 

[Belmar]

12 hours ago, Chrysoum said:

Σ ευχαριστώ για την απάντηση. Το ωράριο και των 2 είναι τις ίδιες ώρες με τις ώρες λειτουργίας του σχολείου, δουλεύουμε δηλαδή κανονικά και οι 2 το κλασικό 8 - 16, με κάποιες προσαρμογές πάνω κάτω. Εγώ πρέπει να αλλάξω δουλειά σε 2,5 χρόνια και τότε αν πάνε εκεί τα παιδιά θα προσπαθήσω να βρω κάτι κοντά. Σίγουρα όμως το ωράριο θα είναι το ίδιο. 

 

Τότε εαν θεωρείς πολύ πιθανό να βρεις δουλειά κοντά στο σχολείο ή ο άντρας σου και μπορείτε να προσαρμόσετε το ωράριο εργασίας στο ωράριο του σχολείου, τότε θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή το μακρινο και καλό σχολείο. Αλήθεια, εκεί τύπου σχολικά δεν παίζουν;

[Έσπερος]

10 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

Φανταζομαι δεν υπαρχει καποιος κανονας πανω σε αυτο ουτε εχει να κανει με την εποχη...Σιγουρα σε πολλες μεγαλες πολεις η εννοια της γειτονιας εχει χαθει με συνεπεια να μην μπορει ενα παιδι να βγει για παιχνιδι μονο του οπως παλαιοτερα καναμε εμεις...Αυτο σιγουρα ειναι κατι που εχει αλλαξει οπως βεβαια και οι απαιτησεις οι σημερινες (γονεων-παιδιων)

 

Κρινοντας απο τον περιγυρο γνωστων και φιλων, τα παιδια πολλες φορες ξεκινανε μια δραστηριοτητα επειδη πηγε ενας φιλος τους..Το εχω δει αυτο να γινεται...μπορει να μην ειναι καθε μερα αλλα ενα δυο δρομολογια σου προσθετει αν δεν μενετε στην ιδια περιοχη...Βεβαια θα μπορουσε ο γονιος να αρνηθει, αλλα αυτο ειναι αλλη συζυτηση...

 

Επισης, πολλοι ειναι αυτοι που κανονιζουν να βρισκονται με τους φιλους των παιδιων οχι μονο σε παρτυ αλλα και ενα Σαββατο η μια Κυριακη...Ειδικα αν οι γονεις κανουν και καλη παρεα μεταξυ τους τοτε αυτο γινεται συχνα...Τωρα αν προσθεσεις ποσο γρηγοροι και απαιτητικοι ειναι  οι ρυθμοι στην Αθηνα για παραδειγμα,  τις αποστασεις τις σκεφτεσαι δυο φορες.

 

Σιγουρα δεν ειναι ακριβως προβλημα το να ειναι οι φιλοι των παιδιων μακρια αλλα δεν το λες και ευκολια αν εχεις 2 και 3 παιδια...Και παιζει ρολο βεβαια και ποσο "ανοιχτος" εισαι ωστε να επιδιωξεις νεες "φιλιες-παρεες" και εσυ ο ιδιος, οι ρυθμοι της ζωης σου κτλ...Γιατι οκ, μπορει καποιος να πει  εγω θελω να παω το παιδι στο ταδε σχολειο για τους ταδε λογους και δεν με ενδιαφερει αν θα εχει επαφη με τα αλλα παιδια περα αυτης της ωρας...Σαν γονιος ομως αυτο που παρατηρησα και μου ειπαν και οι φιλες μαμαδες ειναι οτι τα παιδια που βρισκονται εκτος σχολειου γιατι κανονιζουν οι γονεις, δενονται περισσοτερο και σχηματιζουν παρεα...γινονται δηλαδη οντως "φιλοι"...

 

 

 

Δεν ξέρω σε ποια γενιά μεγάλωσες εσυ με ελεύθερο παιχνίδι έξω, γιατί αν το 27 είναι η ηλικία σου μάλλον είσαι κ μικρότερη από εμένα!!!! 

 

Στην εποχή μας δεν νομίζω ότι ήταν συνηθισμένο οι γονείς να κάνουν παρέα με τους άλλους γονείς του σχολείου. Είχαν δικό τους κυκλο, είχαν βέβαια κ υποστήριξη από παππούδες για να ζουν κ ενήλικη ζωή κ δεν αναγκάζονταν όπως τώρα οι περισσότεροι να βγαίνουν μόνο σε family friendly μερη κ να κάνουν παρέα μόνο με γονείς. 

 

Μαλλον έχουν αλλάξει πράγματα από τότε που ήμουν παιδί γιατί δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι η νέα μόδα ειναι να συναντά φίλους εκτός σχολείου. 

 

Κ εμάς το σχολείο που σκεφτόμαστε για το δημοτικό έχει κατα βάση παιδθα από τα χωριά του νησιού, αν είναι να πρέπει να τους συναντάμε κ μετά, θα είναι δύσκολο γιατί δεν ξέρω ποσα παιδιά κατεβαίνουν στη χώρα για εξωσχολικά στις μικρές ηλικίες. Αυτόν τον παράγοντα δεν τον είχα σκεφτεί καθολου. 

[Annitamik]

Κι εγώ πιστεύω ότι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα των γονιών και όχι τόσο με την εποχή. Και εγώ υπήρξα παιδάκι που δεν βρισκόμουν με φίλους στο δημοτικό, αλλά άλλοι συμμαθητές το έκαναν. Αν υποθέσουμε ότι η εποχή παίζει κάποιο ρόλο, τότε ναι ίσως γίνεται σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό γιατί οι δραστηριότητες εκτός σχολείου είναι πιο πολλές πλέον σε σχέση με τα αγγλικά που κάναμε εμείς, οπότε βολεύει να βρίσκεσαι με άλλους γονείς συμμαθητών ώστε το παιδί να κάνει παρέα. Μιλάμε και για σαββατοκύριακο που είναι πιο ελεύθερο τι πρόγραμμα, ίσως όχι τόσο για καθημερινές. Έχει και να κάνει με το που μένεις όπως λέει και η @Fenia27, αλλιώς ένα παιδί σε χωριό και αλλιώς σε μεγάλη πόλη. Πάντως και εμένα στον κύκλο μου οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά βρίσκονται εκτός σχολείου, μάλιστα μια φίλη παίρνει τη συμμαθήτρια της κόρης της μετά το σχολείο ,κάνουν τα μαθήματα τους , αντίστοιχα το κάνουν και οι γονείς της συμμαθήτριας για το δικό της παιδί,και πολλές φορές βρίσκονται και τα Σαββατοκύριακα για καφέ ( προ κορονοιου). Το ίδιο και παρόμοια κάνουν και πολλοί άλλοι γονείς που γνωρίζω.

[Chrysoum]

Just now, Belmar said:

 

Τότε εαν θεωρείς πολύ πιθανό να βρεις δουλειά κοντά στο σχολείο ή ο άντρας σου και μπορείτε να προσαρμόσετε το ωράριο εργασίας στο ωράριο του σχολείου, τότε θα ήταν μια πολύ καλή επιλογή το μακρινο και καλό σχολείο. Αλήθεια, εκεί τύπου σχολικά δεν παίζουν;

Οχι δεν παίζουν σχολικά, δεν ξέρω ακριβώς τον λογο, αλλά υποθέτω ότι έχει να κάνει με το κόστος. Δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά ανάμεσα σε βασικό μισθό και έναν μέσο πληρωμένο εργαζόμενο, οπότε δεν συμφέρει τους περισσότερους γονείς. 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

Στην εποχή μας δεν νομίζω ότι ήταν συνηθισμένο οι γονείς να κάνουν παρέα με τους άλλους γονείς του σχολείου. Είχαν δικό τους κυκλο, είχαν βέβαια κ υποστήριξη από παππούδες για να ζουν κ ενήλικη ζωή κ δεν αναγκάζονταν όπως τώρα οι περισσότεροι να βγαίνουν μόνο σε family friendly μερη κ να κάνουν παρέα μόνο με γονείς. 

 

Αν και γενικά συμφωνώ όπως έγραψα παραπάνω, αυτό ειδικά δεν ήταν απόλυτο. Αν μιλάμε για Αθήνα, περισσότεροι συμμαθητές μου ειχαν παππούδες στην επαρχία και οι γονείς τους ήταν η πρώτη γενιά που είχε έρθει Αθήνα, οπότε δεν είχαν βοήθεια από παππούδες. 

[Belmar]

21 hours ago, little lamb said:

Το αν βλέπαμε τους φίλους μας ή όχι έχει να κάνει με το ποια γενιά είμαστε πιστεύω, και με το πού μεγαλώσαμε φυσικά, με την έννοια αν μπορούσαν τα παιδιά να κυκλοφορούν μόνα. Εγώ που είμαι 30, όντως δεν βλεποταν κανένας στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο που είναι πιο ανεξάρτητα τα παιδιά μπορεί, αλλά στο δημοτικό ποτέ δεν μας πήγαιναν οι γονείς σε άλλα σπίτια και μάλιστα καθημερινές. Αλλά δεν ήμασταν μοναχικοί, αφού το απόγευμα πηγαίναμε ξένες γλώσσες, ωδεία, μπαλέτα, χορούς κλπ και είχαμε άλλους φίλους εκεί. Αν είστε γύρω στα 40, ήταν αλλιώς, το βλέπω κι απ' τον άντρα μου, τα παιδιά δεν είχαν κάθε απόγευμα και καποια δραστηριότητα. Ήταν σπίτι, έβγαιναν στη γειτονιά μόνα κλπ.

 

Εγώ για παράδειγμα μεγάλωσα σε μια γειτονιά πολύ αραιοκατοικημένη οπότε εκ των πραγμάτων όλοι μου οι συμμαθητές έμεναν αλλου'ενώ οι γείτονές μας είχαν παιδιά που δεν ήταν συμμαθητές μου, λόγω άλλης ηλικίας. Έτσι καθημερινότητα τα απογεύματα με συμμαθητές δεν είχα, αλλά είχα αρκετή παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά από τη γειτονιά που δεν ήταν λίγο μεγαλύτερα και λίγο μικρότερα από εμένα. Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερα να ήμουν κοντά και με τους συμμαθητές μου, πάντως η παρέα δεν μου έλλειψε και πιθανον τελικά να μου έκανε και καλο που είχα "δίπορτο" σε παρέες, μια οι συμμαθητές και μια οι γείτονες.