Σχολείο στην γειτονιά ή σχολείο με έξτρα παροχές αλλά μακρυά

[Chrysoum]

Γειά σας, δεν θα έρθουμε τελικά στην Ελλάδα του χρόνου λόγω covid! Έχω το εξής δίλημμα, δέχθηκαν την κόρη μου σε ένα διεθνές δίγλωσσο νηπιαγωγείο για να πάει του χρόνου που ο σκοπός είναι να συνεχίσει μετά σχολείο εκεί τουλάχιστον ως το δημοτικό και αν θέλει να συνεχίσει μετά. Το πρόβλημα μου είναι το εξής, το σχολείο βρίσκεται στο κεντρο, οπότε μας παίρνει με το αυτοκίνητο, αναλόγως την κίνηση, 20 - 30 λεπτά και 45-50 λεπτά με την συγκοινωνία. Εγώ προς το παρόν δουλεύω από το σπίτι, αλλά δεν αποκλείεται στο μέλλον να βρω μια δουλειά κοντά στο σχολείο. Τώρα ο παιδικός που πηγαίνει είναι 10 λεπτά με τα πόδια και το σχολείο που θα πάει μετά είναι 5 λεπτά με τα πόδια, στην γειτονιά δηλαδή κανονικά. Με προβληματιζουν δύο πράγματα: ότι στο διεθνές σχολείο θα κάνει φίλους που θα μένουν μακρυά και άρα δεν θα μπορεί απλά να βγαίνει στην γειτονιά να παίζει, θα πρέπει δηλαδή να πηγαίνουμε το κάθε παιδί (γιατί αν πάει η μεγάλη, θα πάνε και τα αδέρφια της στο ίδιο σχολείο) σε μια διαφορετική μεριά της πόλης για να παίζουν με τους φίλους από το σχολείο και δεύτερον ότι θα πρέπει να πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο και να τα παίρνουμε για πολλά, πολλά χρόνια. Στο σχολείο της γειτονιάς από την τρίτη δημοτικού πηγαίνουν μόνα τους και τα μεγαλύτερα αδέρφια παίρνουν και αφήνουν τα μικρότερα. Να σημειώσω ότι εάν το σχολείο ήταν πιο κοντά, δεν θα το σκεφτόμουν καν, θα την έστελνα, έχει πολλά πλεονεκτήματα που δεν έχει το "συμβατικό" σχολείο της γειτονιάς (πολυπολιτισμικο περιβάλλον, δεν χρησιμοποιούν τεχνολογια (πολύ βασικό για εμάς) ενώ τα δημόσια δημοτικά δεν έχουν βιβλία, έχουν μονο ipad, είναι δίγλωσσο (για εμένα και αυτό είναι σημαντικό), και ακολουθούν και διαφορετική παιδαγωγική προσέγγιση που μας ταιριάζει περισσότερο ως οικογένεια). Το να μετακομίσουμε πιο κοντά στο σχολείο γίνεται μεν, αλλά είναι ολόκληρη διαδικασία, το σπίτι που μένουμε τώρα είναι ιδιόκτητο, είναι και μια επένδυση για εμάς ενώ μετά θα πρέπει να μείνουμε σε διαμέρισμα, ενώ τώρα έχουμε τον κήπο μας. Απόψεις; τι θα κάνατε εσείς; 

 

Αα και κάτι ακόμα, πρέπει δυστυχώς να αποφασίσω φέτος τι θα κάνουμε, γιατί είναι πολύ δύσκολο να σε δεχτούν στο συγκεκριμένο σχολείο και εάν τώρα τους πω όχι, δεν θα υπάρξει επόμενη φορά. 

[little lamb]

Αν και είμαι ακόμα μακριά από ηλικίες σχολείου, νομίζω θα επέλεγα το μακρινό, αφού έχει τόσα θετικά και έχει γίνει ήδη δεκτή. Δεν μπορώ να πω αν θα επεδιωκα να κάνουμε αίτηση, αλλά εφόσον έχει γίνει ήδη δεκτή το θεωρώ κρίμα να μην πάτε. Φίλους της γειτονιάς δεν μπορεί να κάνει αλλού, π.χ σε κούνιες; Δεν ξέρω πώς είναι η ζωή εκεί.

[Yovanna]

Σχολικό υπάρχει για να μην τρέχετε εσείς? Και να μην υπάρχει πάντως, στο "καλό" σχολείο θα την πήγαινα. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο παιδί που πηγαίνει σχολείο μακριά. Αν όμως πρέπει να την πηγαίνεις εσύ, πώς θα τα βολέψεις με το μωρό? 

[Έσπερος]

Κι εμείς σκεφτόμαστε για δημοτικό να πάμε σε ένα μακρινό σχολείο που είναι σαν πρότυπο. Η μόνη δίκη μ επιφύλαξη είναι ότι είναι μικρό σχολείο, θα γνωρίσει λίγα μόνο παιδάκια κ όταν έρθει γυμνάσιο , που είναι ένα στο νησί, θα δυσκολευτεί να βρει παρέες γιατί οι άλλοι θα γνωρίζονται ήδη. Γενικα όμως πιστεύω ότι αν μπορείς να πας σε σχολείο που θεωρείς ότι προσφέρει κάτι διαφορετικό, αν οι πρακτικές δυσκολίες είναι αντιμετωπίσιμες, να επιλέγεις το σχολείο που σ αρέσει. 

[ΑΡΓΚ]

Εξαρτάται από τον τρόπο ζωής σα: Είσαι η μαμά που θα δουλεύει λίγες ώρες και μακροπρόθεσμα θα είσαι κυρίως νοικοκυρά (ή ο μπαμπάς το αντίστοιχο) και θα περνάς αρκετές ώρες της μέρας μεταφέροντας παιδιά σε φίλους και δραστηριότητες; Αν ναι, και αν η ζωή σου θα είναι τα παιδιά για αρκετά χρόνια, χωρίς γκρίνια δηλαδή για το ποιος θα πάει πού και ποιος θα κρατήσει τα αδερφάκια για να πάτε το τρίτο στο playdate, ή ποιος θα μείνει με το μικρό που αρρώστησε για να πάνε τα άλλα σχολείο ή στην απογευματινή εκδήλωση, τότε το καλύτερο σχολείο. 

Αν από την άλλη θα έχεις δουλειά δεκάωρα τη μέρα και μεταπτυχιακό τα Σάββατα, μην το σκέφτεσαι καν. Ούτε για πλάκα.

[little lamb]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Εξαρτάται από τον τρόπο ζωής σα: Είσαι η μαμά που θα δουλεύει λίγες ώρες και μακροπρόθεσμα θα είσαι κυρίως νοικοκυρά (ή ο μπαμπάς το αντίστοιχο) και θα περνάς αρκετές ώρες της μέρας μεταφέροντας παιδιά σε φίλους και δραστηριότητες; Αν ναι, και αν η ζωή σου θα είναι τα παιδιά για αρκετά χρόνια, χωρίς γκρίνια δηλαδή για το ποιος θα πάει πού και ποιος θα κρατήσει τα αδερφάκια για να πάτε το τρίτο στο playdate, ή ποιος θα μείνει με το μικρό που αρρώστησε για να πάνε τα άλλα σχολείο ή στην απογευματινή εκδήλωση, τότε το καλύτερο σχολείο. 

Αν από την άλλη θα έχεις δουλειά δεκάωρα τη μέρα και μεταπτυχιακό τα Σάββατα, μην το σκέφτεσαι καν. Ούτε για πλάκα.

 

Ενδιαφέρουσα άποψη, και λογική μου φαίνεται η αλήθεια είναι, αν και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ γιατί συνήθως το αντίθετο βλέπουμε: όσοι δουλεύουν πολύ και σε καλές δουλειές, κάνουν καριέρα κλπ πάνε σε ιδιωτικά που συνήθως είναι μακριά και οι άλλοι στο σχολείο της γειτονιάς. Στην περίπτωση της chrysoum και γενικά στο εξωτερικό βέβαια τα "καλά" σχολεία δεν είναι απαραιτήτως ιδιωτικά, το είπα καθαρά από πλευράς απόστασης.

[Anna3011]

Just now, little lamb είπε:

 

Ενδιαφέρουσα άποψη, και λογική μου φαίνεται η αλήθεια είναι, αν και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ γιατί συνήθως το αντίθετο βλέπουμε: όσοι δουλεύουν πολύ και σε καλές δουλειές, κάνουν καριέρα κλπ πάνε σε ιδιωτικά που συνήθως είναι μακριά και οι άλλοι στο σχολείο της γειτονιάς. Στην περίπτωση της chrysoum και γενικά στο εξωτερικό βέβαια τα "καλά" σχολεία δεν είναι απαραιτήτως ιδιωτικά, το είπα καθαρά από πλευράς απόστασης.

Με τη διαφορά πως αυτοί που κάνουν καριέρα δεν πηγαινοφέρνουν συνήθως τα παιδιά στο σχολείο, αντιθέτως εκμεταλλεύονται την παροχή του σχολικού και του διευρυμένου ωραρίου που παρέχει το ιδιωτικό για να μπορούν να δουλεύουν πολλές ωρες. 

Η οπτική της @ΑΡΓΚ είναι πολύ σωστή κατά τη γνώμη μου (μιλάει και η εμπειρία 3 παιδιών). Η επιλογή καλού σχολείου μακριά από το σπίτι και με την προυπόθεση ότι δεν υπάρχει σχολικό έχει να κάνει καθαρά με την απόφαση των γονιών να θυσιάσουν χρόνο (κάνοντας διαδρομες με το αυτοκίνητο) για την ποιοτικότερη εκπαίδευση του παιδιου. Και επειδή εδώ μιλάμε για 3 παιδιά οπότε οι μεταφορές όσο αυτά μεγαλώνουν θα είναι ακόμα περισσότερες, αυτό θα με προβλημάτιζε. Ακούγεται όντως δελεαστικό το "καλό" σχολείο @Chrysoum αλλά πολύ δρομολόγιο βρε παιδί μου. Αν όμως για τον επόμενο καιρό έχεις μια χαλαρή σχετικά δουλειά και όρεξη να πηγαινοέρχεσαι σε σχολείο και σπίτια φίλων του παιδιού γιατί όχι; 

[chocolate_eater]

Just now, Chrysoum said:

Γειά σας, δεν θα έρθουμε τελικά στην Ελλάδα του χρόνου λόγω covid! Έχω το εξής δίλημμα, δέχθηκαν την κόρη μου σε ένα διεθνές δίγλωσσο νηπιαγωγείο για να πάει του χρόνου που ο σκοπός είναι να συνεχίσει μετά σχολείο εκεί τουλάχιστον ως το δημοτικό και αν θέλει να συνεχίσει μετά. Το πρόβλημα μου είναι το εξής, το σχολείο βρίσκεται στο κεντρο, οπότε μας παίρνει με το αυτοκίνητο, αναλόγως την κίνηση, 20 - 30 λεπτά και 45-50 λεπτά με την συγκοινωνία. Εγώ προς το παρόν δουλεύω από το σπίτι, αλλά δεν αποκλείεται στο μέλλον να βρω μια δουλειά κοντά στο σχολείο. Τώρα ο παιδικός που πηγαίνει είναι 10 λεπτά με τα πόδια και το σχολείο που θα πάει μετά είναι 5 λεπτά με τα πόδια, στην γειτονιά δηλαδή κανονικά. Με προβληματιζουν δύο πράγματα: ότι στο διεθνές σχολείο θα κάνει φίλους που θα μένουν μακρυά και άρα δεν θα μπορεί απλά να βγαίνει στην γειτονιά να παίζει, θα πρέπει δηλαδή να πηγαίνουμε το κάθε παιδί (γιατί αν πάει η μεγάλη, θα πάνε και τα αδέρφια της στο ίδιο σχολείο) σε μια διαφορετική μεριά της πόλης για να παίζουν με τους φίλους από το σχολείο και δεύτερον ότι θα πρέπει να πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο και να τα παίρνουμε για πολλά, πολλά χρόνια. Στο σχολείο της γειτονιάς από την τρίτη δημοτικού πηγαίνουν μόνα τους και τα μεγαλύτερα αδέρφια παίρνουν και αφήνουν τα μικρότερα. Να σημειώσω ότι εάν το σχολείο ήταν πιο κοντά, δεν θα το σκεφτόμουν καν, θα την έστελνα, έχει πολλά πλεονεκτήματα που δεν έχει το "συμβατικό" σχολείο της γειτονιάς (πολυπολιτισμικο περιβάλλον, δεν χρησιμοποιούν τεχνολογια (πολύ βασικό για εμάς) ενώ τα δημόσια δημοτικά δεν έχουν βιβλία, έχουν μονο ipad, είναι δίγλωσσο (για εμένα και αυτό είναι σημαντικό), και ακολουθούν και διαφορετική παιδαγωγική προσέγγιση που μας ταιριάζει περισσότερο ως οικογένεια). Το να μετακομίσουμε πιο κοντά στο σχολείο γίνεται μεν, αλλά είναι ολόκληρη διαδικασία, το σπίτι που μένουμε τώρα είναι ιδιόκτητο, είναι και μια επένδυση για εμάς ενώ μετά θα πρέπει να μείνουμε σε διαμέρισμα, ενώ τώρα έχουμε τον κήπο μας. Απόψεις; τι θα κάνατε εσείς; 

 

Αα και κάτι ακόμα, πρέπει δυστυχώς να αποφασίσω φέτος τι θα κάνουμε, γιατί είναι πολύ δύσκολο να σε δεχτούν στο συγκεκριμένο σχολείο και εάν τώρα τους πω όχι, δεν θα υπάρξει επόμενη φορά. 

 

 

Εγώ θα έλεγα να σκεφτείς περισσότερο πως βλέπεις το μέλλον του παιδιού και της οικογένειας, αν υποθέσουμε οτι μπορείς να κάνεις μια πρόβλεψη. Ζω σε ένα μέρος που τίθεται συχνά το δίλημμα καλό διεθνές σχολείο vs. δημόσιο. Αν ήξερα οτι το παιδί θα μείνει στο μέλλον εδώ, νομίζω θα προτιμούσα να πάει σε δημόσιο σχολείο έτσι ώστε να ενσωματωθεί με την κοινωνία που θα ζήσει. Ίσως εκει ειναι πολύ διαφορετικά απ'αυτό που έχω στο μυαλό μου, πάντως εδώ κατά κανόνα τα διεθνή ή πολύγλωσσα σχολεία, όσο καλά κι αν είναι, συνήθως εχουν παιδιά από πολύ ιδιαίτερα προφίλ, άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν....expats, διπλωμάτες, ξένοι επιχειρηματίες κλπ. Οπότε αν πάει εκεί για 6 ή 12 χρόνια, ουσιαστικά χάνει εντελώς την επαφή με τη χώρα που ζει, εκτός κι αν κάνει πρόγραμμα, έστω, κατά 80% στην τοπική γλώσσα. Βέβαια αν μιλάς μόνο για νηπιαγωγείο, ίσως θα πήγαινα για δοκιμή...Αν ήξερα, απ'την άλλη, οτι κάποια στιγμή θα πάμε στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα, οπότε ούτως ή άλλως θα πρέπει να ξαναπροσαρμοστεί κάπου κάποια στιγμή, τότε θα πήγαινα στο πολυπολιτισμικό/πολύγλωσσο. Κατά κανόνα τα παιδιά που ακολουθούν διεθνή σχολεία έχουν μεγαλύτερη ευκολία στις μετακομίσεις σε σχέση με το να αλλάζουν από ένα εθνικό σύστημα σε ένα άλλο, όχι μόνο λόγω γλώσσας, αλλά και λόγω κουλτούρας. Φυσικά με δεδομένο οτι αν πάτε στην Ελλάδα αργότερα, θα πάει κι εκεί σε αντίστοιχο σχολείο.

[Chrysoum]

Just now, Yovanna said:

Σχολικό υπάρχει για να μην τρέχετε εσείς? Και να μην υπάρχει πάντως, στο "καλό" σχολείο θα την πήγαινα. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο παιδί που πηγαίνει σχολείο μακριά. Αν όμως πρέπει να την πηγαίνεις εσύ, πώς θα τα βολέψεις με το μωρό? 

Οχι δεν παίζει δυστυχώς και του χρόνου θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά θα έχω το μωρό, το ένα παιδί παιδικό στην γειτονιά και το άλλο νήπια στο κέντρο, οπότε από logistic άποψη θα είναι δύσκολα. Θα μπορεί να την πηγαινοφερνει ο μπαμπάς της βέβαια που η δουλειά του είναι στο κέντρο, αλλά αυτό εξαρτάται πολύ από την κατάσταση με τον ιό. Τώρα πχ δουλεύει αποκλειστικά από το σπίτι. 

[Fenia27]

Εγω συμφωνω με την αργκ. Εξαρταται απο την ζωη και τους ρυθμους σας. Η δουλεια σου και του αντρα σου και ο χρονος που εχετε "ελευθερος" παιζει τον σημαντικοτερο ρολο. ΣΙγουρα τα παιδια θα ζητανε τους φιλους τους οχι μονο για παιχνιδι, αλλα θα ζητανε να ειναι σε δραστηριοτητες μαζι οποτε δεν ειναι ειναι μονο η αποσταση στο σχολειο που πρεπει να σκεφτεις αλλα και οι δροαστηριοτητες που πιθανον τα παιδια να ειναι μαζι σε εκεινη την περιοχη...Σπιτι δεν θα αλλαζα για το σχολειο και μονο. Η αυλη ειναι σαφεσταστα μεγαλο συν για εμενα και δεν θα το αλλαζα ευκολα...Προσθετικα λοιπον χτιζεις ενα μεγαλο μερος της καθημερινοτητας σας (και πηγαινε ελα= χρονος) σε εκεινη την περιοχη. Αν εχεις και θα συνεχισεις να εχεις την διαθεση και τον χρονο να αφιερωσεις σε αυτο τα επομενα 10 χρονια σιγουρα τοτε οκ...

 

Δεν ειναι θεμα σωστου και λαθους γιατι απλα αυτο που μετραει ειναι αν σας βγαινει και προλαβαινετε...

 

Just now, little lamb είπε:

 

Ενδιαφέρουσα άποψη, και λογική μου φαίνεται η αλήθεια είναι, αν και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ γιατί συνήθως το αντίθετο βλέπουμε: όσοι δουλεύουν πολύ και σε καλές δουλειές, κάνουν καριέρα κλπ πάνε σε ιδιωτικά που συνήθως είναι μακριά και οι άλλοι στο σχολείο της γειτονιάς. Στην περίπτωση της chrysoum και γενικά στο εξωτερικό βέβαια τα "καλά" σχολεία δεν είναι απαραιτήτως ιδιωτικά, το είπα καθαρά από πλευράς απόστασης.

 

Πολλοι βεβαια απο αυτους αν οχι οι περισσοτεροι εχουν "λυσει" αλλα προβληματα της καθημερινοτητας οπως ποιος θα παει και θα παρει τα παιδια απο το σχολειο που ειναι και το λιγοτερο.... ασε και τις δραστηριοτητες... να μην προσθεσω ομως οοοοοολα τα υπολοιπα οπως ποιος θα καθαρισει, ποιος θα σιδερωσει, ποιος θα μαγειρεψει ισως? και φανταζομαι ειναι καποιος αλλος εκτος απο τον ιδιο τον γονεα οταν η εργασια- καριερα σου παιρνει το 1/3 της μερας...

[Chrysoum]

Just now, ΑΡΓΚ said:

Εξαρτάται από τον τρόπο ζωής σα: Είσαι η μαμά που θα δουλεύει λίγες ώρες και μακροπρόθεσμα θα είσαι κυρίως νοικοκυρά (ή ο μπαμπάς το αντίστοιχο) και θα περνάς αρκετές ώρες της μέρας μεταφέροντας παιδιά σε φίλους και δραστηριότητες; Αν ναι, και αν η ζωή σου θα είναι τα παιδιά για αρκετά χρόνια, χωρίς γκρίνια δηλαδή για το ποιος θα πάει πού και ποιος θα κρατήσει τα αδερφάκια για να πάτε το τρίτο στο playdate, ή ποιος θα μείνει με το μικρό που αρρώστησε για να πάνε τα άλλα σχολείο ή στην απογευματινή εκδήλωση, τότε το καλύτερο σχολείο. 

Αν από την άλλη θα έχεις δουλειά δεκάωρα τη μέρα και μεταπτυχιακό τα Σάββατα, μην το σκέφτεσαι καν. Ούτε για πλάκα.

Ενδιαφέρουσα οπτική. Οχι σίγουρα δεν θα μείνω σπίτι ή θα δουλεύω λίγες ώρες, αλλά ούτε και υπερωρίες όμως. 37.5 ώρες την εβδομάδα που είναι το στάνταρ, υπάρχει περίπτωση ο άντρας μου να αλλάξει δουλειά ή να μειώσει το ωράριο του στο 80% ούτως ή άλλως για να έχει χρόνο για σπίτι και παιδιά. Ή εγώ να πάω για 80%, ένας από τους δύο μας τέλος πάντων. Αυτό όμως είναι κάτι ανεξαρτήτως σχολείου θα το κάνουμε έτσι κι αλλιώς γιατί με 3 παιδιά δεν βγαίνει. Είναι ένας μεγάλος μου προβληματισμος αυτός με τον χρόνο γι αυτό και άνοιξα το θέμα. Πραγματικά με προβληματίζει πολύ. 

Just now, chocolate_eater said:

 

 

Εγώ θα έλεγα να σκεφτείς περισσότερο πως βλέπεις το μέλλον του παιδιού και της οικογένειας, αν υποθέσουμε οτι μπορείς να κάνεις μια πρόβλεψη. Ζω σε ένα μέρος που τίθεται συχνά το δίλημμα καλό διεθνές σχολείο vs. δημόσιο. Αν ήξερα οτι το παιδί θα μείνει στο μέλλον εδώ, νομίζω θα προτιμούσα να πάει σε δημόσιο σχολείο έτσι ώστε να ενσωματωθεί με την κοινωνία που θα ζήσει. Ίσως εκει ειναι πολύ διαφορετικά απ'αυτό που έχω στο μυαλό μου, πάντως εδώ κατά κανόνα τα διεθνή ή πολύγλωσσα σχολεία, όσο καλά κι αν είναι, συνήθως εχουν παιδιά από πολύ ιδιαίτερα προφίλ, άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν....expats, διπλωμάτες, ξένοι επιχειρηματίες κλπ. Οπότε αν πάει εκεί για 6 ή 12 χρόνια, ουσιαστικά χάνει εντελώς την επαφή με τη χώρα που ζει, εκτός κι αν κάνει πρόγραμμα, έστω, κατά 80% στην τοπική γλώσσα. Βέβαια αν μιλάς μόνο για νηπιαγωγείο, ίσως θα πήγαινα για δοκιμή...Αν ήξερα, απ'την άλλη, οτι κάποια στιγμή θα πάμε στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα, οπότε ούτως ή άλλως θα πρέπει να ξαναπροσαρμοστεί κάπου κάποια στιγμή, τότε θα πήγαινα στο πολυπολιτισμικό/πολύγλωσσο. Κατά κανόνα τα παιδιά που ακολουθούν διεθνή σχολεία έχουν μεγαλύτερη ευκολία στις μετακομίσεις σε σχέση με το να αλλάζουν από ένα εθνικό σύστημα σε ένα άλλο, όχι μόνο λόγω γλώσσας, αλλά και λόγω κουλτούρας. Φυσικά με δεδομένο οτι αν πάτε στην Ελλάδα αργότερα, θα πάει κι εκεί σε αντίστοιχο σχολείο.

Σ ευχαριστώ, έχεις ένα point σε αυτό, έχουμε το μεγαλύτερο διεθνές σχολείο στην γειτονιά μας και είναι αυτό ακριβώς που περιγράφεις, παιδιά expat και διπλωματων. Οπότε είναι ένας λόγος να μην πήγαινε εκεί, ο δεύτερος είναι ότι δεν επιδοτείται από το κράτος και πραγματικά είναι για πολύ βαριά πορτοφόλια, που ότι και να παρέχει δεν αξίζει τα τόσα λεφτά του. Στο σχολείο αυτό, είναι λίγο πιο ιδιαίτερα τα πράγματα, είναι γαλλικό σχολείο και εννοείται ότι έχει και κάποιους expats που έχουν σκοπό να φύγουν, αλλά στην πλειοψηφία έχει παιδιά που έχουν τουλάχιστον έναν γαλλόφωνο γονέα, παιδιά διεθνών γονέων μεν αλλά που μένουν μόνιμα εδώ και παιδιά ντόπιων. Μάλλον δεν είμαστε οι μόνοι που διαφωνούμε με τα ipad και το digitalisation και υπάρχουν πολύ λίγες επιλογές σχολείων που δεν τα χρησιμοποιουν. Δεν θα μετακομίσουμε στο μέλλον, θα ζούμε εδώ για μέχρι να φύγουν τα παιδιά από το σπίτι, ίσως ερχόμασταν Ελλάδα του χρόνου, αλλά θα ήταν μόνο για ένα χρόνο όσο θα ήμουν σε άδεια μητρότητας, αλλα τώρα με τον covid δεν θα το κάνουμε. Δεν με προβληματίζει τόσο το αν ενσωματωθεί, ο άντρας μου είναι Νορβηγός οπότε θεωρώ την ενσωμάτωση δεδομένη. Τηρούμε δηλαδή στο σπίτι όλες τις παραδόσεις της χώρας και φυσικά μιλάμε την γλώσσα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Chrysoum είπε:

Ενδιαφέρουσα οπτική. Οχι σίγουρα δεν θα μείνω σπίτι ή θα δουλεύω λίγες ώρες, αλλά ούτε και υπερωρίες όμως. 37.5 ώρες την εβδομάδα που είναι το στάνταρ, υπάρχει περίπτωση ο άντρας μου να αλλάξει δουλειά ή να μειώσει το ωράριο του στο 80% ούτως ή άλλως για να έχει χρόνο για σπίτι και παιδιά. Ή εγώ να πάω για 80%, ένας από τους δύο μας τέλος πάντων. Αυτό όμως είναι κάτι ανεξαρτήτως σχολείου θα το κάνουμε έτσι κι αλλιώς γιατί με 3 παιδιά δεν βγαίνει. Είναι ένας μεγάλος μου προβληματισμος αυτός με τον χρόνο γι αυτό και άνοιξα το θέμα. Πραγματικά με προβληματίζει πολύ. 

 

Και οι καλύτερες προθέσεις μιας μωρομάνας, αν δεσμευτεί να κάνει τα διπλάσια από όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, καταλήγουν σε μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που τη μισή μέρα ουρλιάζει και την άλλη μισή κλαίει. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο.

Αν ας πούμε ο άντρας σου θα πηγαίνει το μεγάλο παιδί σχολείο με το αμάξι ενώ πηγαίνει στη δουλειά και θα το φέρνει πίσω όταν σχολά, σε μία δουλειά που ποτέ δεν θα του προκαλέσει θέμα γιατί βιάστηκε να φύγει, ενώ εσύ με άνεση θα ασχολείσαι με τα μικρά ή θα τα πηγαίνεις στον παιδικό και το απόγευμα θα κρατά ο σύζυγος τα μικρά, ενώ η καθαρίστρια κάνει τις δουλειές και εσύ πηγαίνεις τη μεγάλη στη φίλη της στην άλλη άκρη της πόλης, μια χαρά. 

Αν το πρωί μπαίνεις στο λεωφορείο στις 7 για να προλάβεις το κουδούνι στις 8, με ένα τρίχρονο αγκαλιά, ένα συναχωμένο χρονιάρικο να ουρλιάζει, και ένα τσαντισμένο εξάχρονο γιατί δεν ήθελε να ξυπνήσει από τις 6μιση, τα αφήνεις σε 3 διαφορετικές στάσεις και τελικά φτάνετε στο σχολείο στις 8μιση και σας κάνουν και παρατήρηση, πας σαν τρελή στη δουλειά και στις 4 σε παίρνει ο σύζυγος αλαφιασμένος ότι του έκανε παρατήρηση ο προϊστάμενος γιατί όλο αυτός κρεμάει τους πελάτες και έτσι δεν προλαβαίνει να πάρει σήμερα την μεγάλη, και μετά βρίσκεσαι στις 6 το απόγευμα να έχεις κι άλλη δουλειά να βγάλεις γιατί πάλι έμεινες πίσω, τα μικρά να θέλουν βραδυνό και η μεγάλη να κλαίει ότι είσαι κακιά και δεν την πας στη φίλη της, ε μην το κάνεις.

 

Just now, little lamb είπε:

 

Ενδιαφέρουσα άποψη, και λογική μου φαίνεται η αλήθεια είναι, αν και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ γιατί συνήθως το αντίθετο βλέπουμε: όσοι δουλεύουν πολύ και σε καλές δουλειές, κάνουν καριέρα κλπ πάνε σε ιδιωτικά που συνήθως είναι μακριά και οι άλλοι στο σχολείο της γειτονιάς. Στην περίπτωση της chrysoum και γενικά στο εξωτερικό βέβαια τα "καλά" σχολεία δεν είναι απαραιτήτως ιδιωτικά, το είπα καθαρά από πλευράς απόστασης.

 

Όσοι δουλεύουμε πολύ, ψάχνουμε λύσεις μαζεμένες στη γειτονιά και πλανo B και Γ, αν δεν προλάβουμε, με γειτόνισσες και babysitter. Εκτός αν υπάρχει γιαγιά ή μιλάμε για ιδιωτικό με σχολικό, και νταντά με αμάξι που μετά θα κάνει τα πέρα δώθε του ΣΚ . Υπάρχει και αυτό  . Εγώ εκ πείρας που είμαι σκέτο στο "δουλεύω πολύ" με 3 παιδιά, και όταν τα παιδιά ήμουν μικρά ήμουν στο τυπικό 40ωροτη βδομάδα αλλά χωρίς εκπτώσεις, μετράω και τα δέκα μέτρα λιγότερο για δραστηριότητες εκτός σχολείου ... 

[Chrysoum]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Και οι καλύτερες προθέσεις μιας μωρομάνας, αν δεσμευτεί να κάνει τα διπλάσια από όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, καταλήγουν σε μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης που τη μισή μέρα ουρλιάζει και την άλλη μισή κλαίει. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο.

Αν ας πούμε ο άντρας σου θα πηγαίνει το μεγάλο παιδί σχολείο με το αμάξι ενώ πηγαίνει στη δουλειά και θα το φέρνει πίσω όταν σχολά, σε μία δουλειά που ποτέ δεν θα του προκαλέσει θέμα γιατί βιάστηκε να φύγει, ενώ εσύ με άνεση θα ασχολείσαι με τα μικρά ή θα τα πηγαίνεις στον παιδικό και το απόγευμα θα κρατά ο σύζυγος τα μικρά, ενώ η καθαρίστρια κάνει τις δουλειές και εσύ πηγαίνεις τη μεγάλη στη φίλη της στην άλλη άκρη της πόλης, μια χαρά. 

Αν το πρωί μπαίνεις στο λεωφορείο στις 7 για να προλάβεις το κουδούνι στις 8, με ένα τρίχρονο αγκαλιά, ένα συναχωμένο χρονιάρικο να ουρλιάζει, και ένα τσαντισμένο εξάχρονο γιατί δεν ήθελε να ξυπνήσει από τις 6μιση, τα αφήνεις σε 3 διαφορετικές στάσεις και τελικά φτάνετε στο σχολείο στις 8μιση και σας κάνουν και παρατήρηση, πας σαν τρελή στη δουλειά και στις 4 σε παίρνει ο σύζυγος αλαφιασμένος ότι του έκανε παρατήρηση ο προϊστάμενος γιατί όλο αυτός κρεμάει τους πελάτες και έτσι δεν προλαβαίνει να πάρει σήμερα την μεγάλη, και μετά βρίσκεσαι στις 6 το απόγευμα να έχεις κι άλλη δουλειά να βγάλεις γιατί πάλι έμεινες πίσω, τα μικρά να θέλουν βραδυνό και η μεγάλη να κλαίει ότι είσαι κακιά και δεν την πας στη φίλη της, ε μην το κάνεις.

 

Έχεις δίκιο σε όλα αυτά, αν ήταν έτσι δεν θα το έκανα. Δεν θα το σκεφτόμουν καν δηλαδή. Το να αφήνω 2 παιδιά σε 2 σχολεία θα είναι μόνο για του χρόνου, όταν ξεκινήσει η μεγάλη δημοτικό και άρα θα είναι εκεί συγκεκριμένη ώρα, θα πηγαίνουν και τα 3 στο ίδιο σχολείο. Το πρόβλημα με τα logistics και τα 2 διαφορετικά σχολεία είναι για του χρόνου, που θα είμαι ούτως ή άλλως σε άδεια μητρότητας άρα θα έχω λίγο περισσότερο χρόνο. Αλλά και πάλι, θα πρέπει να βάζουμε 3 παιδιά σε ένα αυτοκίνητο και να τα  πηγαίνουμε σε ένα σχολείο στο κέντρο, αντί να πηγαίνουμε με τα πόδια στο σχολείο της γειτονιάς. 

Τώρα όσον αφορά το εργασιακό, όπως έχεις πει και εσύ για τους συναδέλφους σου στην Στοκχόλμη αυτή η πραγματικότητα δεν παίζει στην Σκανδιναβία, έχεις παιδιά φεύγεις από την δουλειά στις 15:45 γιατί έχεις να πας να πάρεις τα παιδιά και that's how it is. Εάν έχεις έξτρα δουλειά την βγάζεις μετά από το σπίτι. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στις δικες μας δουλειές. Άσε που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να φύγουμε από την δουλειά την ίδια ώρα μέχρι να γίνει η μεγάλη 10-11 και ο μικρός 6-7 γιατί ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε το 5 χρόνο να είναι μόνο του στο σπίτι. Αλλά μετά ναι, θα μπορούσαν να έρχονται μόνα τους σπίτι και να μην χρειάζεται εμείς να πάμε να τα πάρουμε. 

[Annitamik]

Και εγώ είμαι της άποψης ότι όσο πιο απλή είναι η ζωή μας, τόσο το καλύτερο. Έχω φάει τη δεκαετία 20-30 σε μετακινήσεις όχι λόγω παιδιού αλλά λόγω δουλειάς και τότε είχα αντοχές και κουράγιο, τώρα βλέπω δημόσιο μεταφορικό μέσο και βγάζω σπυριά. Ήταν και ο λόγος που επέλεξα σπίτι δίπλα στην δουλειά μου.

Για μένα να επενδύσεις στη ψυχική σου ηρεμία. Αν είσαι εσύ καλά και όχι κουρασμένη, τα παιδιά σου έχουν να κερδίσουν πολλά περισσότερα από ένα καλό σχολείο.

[Chrysoum]

Just now, Fenia27 said:

Εγω συμφωνω με την αργκ. Εξαρταται απο την ζωη και τους ρυθμους σας. Η δουλεια σου και του αντρα σου και ο χρονος που εχετε "ελευθερος" παιζει τον σημαντικοτερο ρολο. ΣΙγουρα τα παιδια θα ζητανε τους φιλους τους οχι μονο για παιχνιδι, αλλα θα ζητανε να ειναι σε δραστηριοτητες μαζι οποτε δεν ειναι ειναι μονο η αποσταση στο σχολειο που πρεπει να σκεφτεις αλλα και οι δροαστηριοτητες που πιθανον τα παιδια να ειναι μαζι σε εκεινη την περιοχη...Σπιτι δεν θα αλλαζα για το σχολειο και μονο. Η αυλη ειναι σαφεσταστα μεγαλο συν για εμενα και δεν θα το αλλαζα ευκολα...Προσθετικα λοιπον χτιζεις ενα μεγαλο μερος της καθημερινοτητας σας (και πηγαινε ελα= χρονος) σε εκεινη την περιοχη. Αν εχεις και θα συνεχισεις να εχεις την διαθεση και τον χρονο να αφιερωσεις σε αυτο τα επομενα 10 χρονια σιγουρα τοτε οκ...

 

Δεν ειναι θεμα σωστου και λαθους γιατι απλα αυτο που μετραει ειναι αν σας βγαινει και προλαβαινετε...

 

 

Πολλοι βεβαια απο αυτους αν οχι οι περισσοτεροι εχουν "λυσει" αλλα προβληματα της καθημερινοτητας οπως ποιος θα παει και θα παρει τα παιδια απο το σχολειο που ειναι και το λιγοτερο.... ασε και τις δραστηριοτητες... να μην προσθεσω ομως οοοοοολα τα υπολοιπα οπως ποιος θα καθαρισει, ποιος θα σιδερωσει, ποιος θα μαγειρεψει ισως? και φανταζομαι ειναι καποιος αλλος εκτος απο τον ιδιο τον γονεα οταν η εργασια- καριερα σου παιρνει το 1/3 της μερας...

Δραστηριότητες θα κάνουν κάποιες στο σχολείο μετά τα μαθήματα, έχει διάφορα αθλήματα, σκάκι, χορο κλπ μέχρι τις 17 που κλείνει το σχολείο και μετά εάν θέλουν κάτι έξτρα θα πρέπει να το κάνουν στην γειτονιά με παιδιά της γειτονιάς. Θα κάνουν δηλαδή και με τους φίλους τους δραστηριότητες, δεν φεύγει κανένα παιδί σχεδόν στις 13:30 που τελειώνουν το σχολείο, οι γονείς δουλεύουν. Τα παιδιά που πηγαίνουν σ αυτό το σχολείο δεν μένουν ούτως ή άλλως σε εκείνη την περιοχή, κάποια ίσως, αλλά τα υπόλοιπα έρχονται από όλες τις περιοχές της πόλης, άρα το να μου ζητησουν να πηγαίνουμε για δραστηριότητες στο άλλο άκρο της πόλης και να κάνουμε 1 ώρα δρόμο, δεν παιζει. 

Just now, Annitamik said:

Και εγώ είμαι της άποψης ότι όσο πιο απλή είναι η ζωή μας, τόσο το καλύτερο. Έχω φάει τη δεκαετία 20-30 σε μετακινήσεις όχι λόγω παιδιού αλλά λόγω δουλειάς και τότε είχα αντοχές και κουράγιο, τώρα βλέπω δημόσιο μεταφορικό μέσο και βγάζω σπυριά. Ήταν και ο λόγος που επέλεξα σπίτι δίπλα στην δουλειά μου.

Για μένα να επενδύσεις στη ψυχική σου ηρεμία. Αν είσαι εσύ καλά και όχι κουρασμένη, τα παιδιά σου έχουν να κερδίσουν πολλά περισσότερα από ένα καλό σχολείο.

Σ ευχαριστώ, έχεις δίκιο σ αυτό που λες είναι όντως πολλές οι μετακινήσεις και δεν ξέρω πως εάν θα μας βγει σε καλό τελικά. Δυσκολεύομαι πολύ να πάρω μια απόφαση. 

[Έσπερος]

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

 

Κι εγώ την έχω αυτή την απορία. Δεν θυμάμαι να συναντιομασταν εκτός σχολείου στο δημοτικό και γυμνάσιο. Μόνο στα πάρτυ ή το καλοκαίρι ή σχολωντας από το γυμνάσιο που καθόμασταν σε κάτι πλατείες. Στο λύκειο βρίσκονταν σε καφετέριες το σ/κ αλλά επειδή κι εγώ πήγα μακριά δεν το έζησα. Ήταν αρνητικό γιατί δεν μπήκα και τόσο πολύ στην παρέα. Βρίσκονταν όμως τα παιδιά που έμεναν σε εκείνη την περιοχή, που ήταν και η πλειοψηφία του σχολείου. Αν ήταν όλα τα παιδιά από αλλού δεν θα υπήρχε αυτό το πρόβλημα.

[Annitamik]

Πάντως προσωπικά δε θα σκεφτόμουν τόσο τους φίλους των παιδιών, όσο τις δικές μου καθημερινές μετακινήσεις. Επειδή σαν άνθρωπος έχω κουραστεί με τις αποστάσεις, οτιδήποτε είναι παραπάνω από δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο το αποφεύγω ( μιλάω για πράγματα που χρειάζεται συχνά όπως παιδίατρος ή κομμωτήριο λόγου χάρη, όχι για μια στο τόσο που θα πάω κάπου για διασκέδαση). Αν βρεις δουλειά εκεί κοντά@Chrysoum και μπορείς να τα συνδυάσεις να μην κάνεις πολλές μετακινήσεις μην το απορρίπτεις, αλλά αν είναι να σε φάνε τα φανάρια , τα λεωφορεία και τα μετρό , σκέψου το καλύτερα. Επίσης, μετά από το νηπιαγωγείο, δημοτικό κτλ που θα πάει γυμνάσιο; Εκεί κοντά για παράδειγμα; Δε ξέρω πώς είναι , αν είναι πολλά σχολεία μαζί για αυτό ρωτάω. Δε θα είναι κάπως για το παιδί να αλλάξει σχολείο αργότερα στη γειτονιά σας; Σκέψου σε βάθος χρόνου. Εγώ λέω για τις μετακινήσεις, και είμαι προκατειλημμένη υπέρ της κοντινής λύσης,αλλά εσύ γνωρίζεις καλύτερα τα δεδομένα και τι έχει να κερδίσει το παιδί σου. Αν είναι πολύ καλό σχολείο και έχει να κερδίσει πολλά περισσότερα, δε ξέρω, τότε αλλάζει ίσως η απόφαση.

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Έχεις δίκιο σε όλα αυτά, αν ήταν έτσι δεν θα το έκανα. Δεν θα το σκεφτόμουν καν δηλαδή. Το να αφήνω 2 παιδιά σε 2 σχολεία θα είναι μόνο για του χρόνου, όταν ξεκινήσει η μεγάλη δημοτικό και άρα θα είναι εκεί συγκεκριμένη ώρα, θα πηγαίνουν και τα 3 στο ίδιο σχολείο. Το πρόβλημα με τα logistics και τα 2 διαφορετικά σχολεία είναι για του χρόνου, που θα είμαι ούτως ή άλλως σε άδεια μητρότητας άρα θα έχω λίγο περισσότερο χρόνο. Αλλά και πάλι, θα πρέπει να βάζουμε 3 παιδιά σε ένα αυτοκίνητο και να τα  πηγαίνουμε σε ένα σχολείο στο κέντρο, αντί να πηγαίνουμε με τα πόδια στο σχολείο της γειτονιάς. 

Τώρα όσον αφορά το εργασιακό, όπως έχεις πει και εσύ για τους συναδέλφους σου στην Στοκχόλμη αυτή η πραγματικότητα δεν παίζει στην Σκανδιναβία, έχεις παιδιά φεύγεις από την δουλειά στις 15:45 γιατί έχεις να πας να πάρεις τα παιδιά και that's how it is. Εάν έχεις έξτρα δουλειά την βγάζεις μετά από το σπίτι. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στις δικες μας δουλειές. Άσε που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να φύγουμε από την δουλειά την ίδια ώρα μέχρι να γίνει η μεγάλη 10-11 και ο μικρός 6-7 γιατί ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε το 5 χρόνο να είναι μόνο του στο σπίτι. Αλλά μετά ναι, θα μπορούσαν να έρχονται μόνα τους σπίτι και να μην χρειάζεται εμείς να πάμε να τα πάρουμε. 

 

Εσύ ξέρεις την εργασιακή σου πραγματικότητα, γι αυτό και τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά ανάλογα με κάθε οικογένεια. Επειδή έχω ζήσει και ζω το "βγάζω τη δουλειά το απόγευμα", δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, ούτε με μεγάλα παιδιά, δεν το συζητώ για νήπια, και αν εσύ ή ο σύζυγος έχετε φιλοδοξίες σε όποια καριέρα είστε, κακά τα ψέματα, ακόμη και σε Σκανδιναβικές χώρες, αυτές θα θαφτούν αν τελικά η μισή σας μέρα είναι δρομολόγια των παιδιών. Γι αυτό εξαρτάται και η δουλειά και τι θέλετε από αυτή, άλλο π.χ. δάσκαλος, άλλο γιατρός, άλλο πωλήσεις. 

Όσον αφορά αποστάσεις και μικρά παιδιά, έχω ξεκινήσει χρονιές με τις καλύτερες προθέσεις, και το σχολείο δίπλα στην πόρτα, και έχω βρεθεί να κλαίω στη σκέψη ότι θα πρέπει να πάω το παιδί πάλι στην προπόνηση το απόγευμα ή να αναβάλω απαραίτητα ιατρικά ραντεβού για μήνες γιατί είχα καεί εντελώς. Παίζει μεγάλο ρόλο τι δίκτυο υποστήριξης έχεις σε τέτοια πράγματα, και αν θα τα κάνει όλα μόνο το ζευγάρι, ή αν θα υπάρχει ενεργά στη ζωή γιαγιά, πεθερά, γειτόνισσες για μοίρασμα δρομολογίων κλπ.

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Επίσης, μετά από το νηπιαγωγείο, δημοτικό κτλ που θα πάει γυμνάσιο; Εκεί κοντά για παράδειγμα; Δε ξέρω πώς είναι , αν είναι πολλά σχολεία μαζί για αυτό ρωτάω. Δε θα είναι κάπως για το παιδί να αλλάξει σχολείο αργότερα στη γειτονιά σας; Σκέψου σε βάθος χρόνου.

Κι εγω τον έχω αυτόν τον ενδοιασμό. 

 

Ομως αν έστω κ για λίγα χρόνια εχεις ένα σχολείο που θεωρείς ότι σου προσφέρει κάτι διαφορετικό/καλύτερο/ κοντε στις απόψεις σου, ειναι κρίμα να το στερήσεις από το παθδι. 

το κακό είναι ότο το παιδί μπορεί απλα να θέλει να είναι με τους φίκους του κ να μην το νοιάζει η παιδαγωγική προσέγγιση... αν κ σίγουρα θα το θυμάται στο μέλλον. 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

 

Μα είναι δυνατό το παιδί να μη συναντά φίλους εκτός σχολείου; Ραντεβού για μπάλα στο σχόλασμα, να μαζεύονται στα σπίτια να κάνουν μαζί εργασίες και να παίξουν μετά, να πάνε βόλτα με το ποδήλατο, να συναντηθούν για να πάνε μαζί στα εξωσχολικά; Αν δεν παίξουν τα παιδιά όσο είναι στο Δημοτικό, πότε θα παίξουν; Φυσικά και δεν έχουν αλλάξει σε αυτό οι εποχές, έτσι ήταν πάντα, με εξαίρεση τα 2-3 "σπασικλάκια" που δεν έκαναν παρέα με κανέναν (λόγω ιδιαιτεροτήτων της οικογένειας και εγώ απαγορευτικό να κάνω οτιδήποτε είχα, αλλά δεν ήταν νορμάλ, ούτε τώρα είναι και ακόμη έχω εφιάλτες από αυτή την μοναχική παιδική ηλικία).

[Chrysoum]

6 hours ago, Έσπερος said:

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

Δεν έχω παιδιά σε ηλικία δημοτικού, οπότε ότι ξέρω το ξέρω από τις ανιψιες μου και από τους γείτονες. Λοιπόν, τα απογεύματα δεν διαβάζουν, αντε καμία ώρα ίσως, δεν έχουν φροντιστήρια, έχουν όμως πολλές δραστηριότητες, οπότε πηγαίνουν σε αυτές. Επίσης σχεδόν όλα τα παιδιά μένουν στο σχολείο εως τις 16:30 - 17 όπου στα "κανονικά" σχολεία έχουν ελεύθερο παιχνίδι, δεν μένουν πολλές ώρες μετά μέχρι που να πάνε σπίτι, να φάνε με την οικογένεια, να πάνε σε καμία δραστηριότητα 2 - 3 φορές την εβδομάδα και να πάνε στις 20:30-21:00 για ύπνο. Άρα μετά το σχολείο δεν βρίσκονται με φίλους γιατί δεν είναι και πολλές οι ώρες και γιατί ήδη παίζουν μαζί μετά τα μαθήματα, 13:30-17. Αλλά βρίσκονται με τους φίλους τους τα ΣΚ και σε όλες τις ημέρες που δεν έχουν σχολείο. Πηγαίνουν στην γειτονιά και παίζουν. Όσο μεγαλώνουν αλλάζει αυτό, δηλαδή στην πέμπτη / έκτη δημοτικού δεν μένουν πια ως τις 17 στο σχολείο, μπορούν να γυρίσουν μονα τους στο σπίτι και να είναι εκεί ακόμη κι αν οι γονείς λείπουν. Οπότε τότε είναι πιο πολλές οι φορές που βλέπουν τους φίλους τους εξωσχολικα. 

3 hours ago, Annitamik said:

Πάντως προσωπικά δε θα σκεφτόμουν τόσο τους φίλους των παιδιών, όσο τις δικές μου καθημερινές μετακινήσεις. Επειδή σαν άνθρωπος έχω κουραστεί με τις αποστάσεις, οτιδήποτε είναι παραπάνω από δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο το αποφεύγω ( μιλάω για πράγματα που χρειάζεται συχνά όπως παιδίατρος ή κομμωτήριο λόγου χάρη, όχι για μια στο τόσο που θα πάω κάπου για διασκέδαση). Αν βρεις δουλειά εκεί κοντά@Chrysoum και μπορείς να τα συνδυάσεις να μην κάνεις πολλές μετακινήσεις μην το απορρίπτεις, αλλά αν είναι να σε φάνε τα φανάρια , τα λεωφορεία και τα μετρό , σκέψου το καλύτερα. Επίσης, μετά από το νηπιαγωγείο, δημοτικό κτλ που θα πάει γυμνάσιο; Εκεί κοντά για παράδειγμα; Δε ξέρω πώς είναι , αν είναι πολλά σχολεία μαζί για αυτό ρωτάω. Δε θα είναι κάπως για το παιδί να αλλάξει σχολείο αργότερα στη γειτονιά σας; Σκέψου σε βάθος χρόνου. Εγώ λέω για τις μετακινήσεις, και είμαι προκατειλημμένη υπέρ της κοντινής λύσης,αλλά εσύ γνωρίζεις καλύτερα τα δεδομένα και τι έχει να κερδίσει το παιδί σου. Αν είναι πολύ καλό σχολείο και έχει να κερδίσει πολλά περισσότερα, δε ξέρω, τότε αλλάζει ίσως η απόφαση.

Έχει μέχρι και λύκειο το συγκεκριμένο σχολείο, εάν θέλει κάποιο από τα παιδιά μπορεί να συνεχίσει εκεί μέχρι να τελειώσει το σχολείο. Εάν όμως κάποιο θέλει να αλλάξει τότε θα πρέπει να έρθει στην γειτονιά. 

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Εσύ ξέρεις την εργασιακή σου πραγματικότητα, γι αυτό και τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά ανάλογα με κάθε οικογένεια. Επειδή έχω ζήσει και ζω το "βγάζω τη δουλειά το απόγευμα", δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, ούτε με μεγάλα παιδιά, δεν το συζητώ για νήπια, και αν εσύ ή ο σύζυγος έχετε φιλοδοξίες σε όποια καριέρα είστε, κακά τα ψέματα, ακόμη και σε Σκανδιναβικές χώρες, αυτές θα θαφτούν αν τελικά η μισή σας μέρα είναι δρομολόγια των παιδιών. Γι αυτό εξαρτάται και η δουλειά και τι θέλετε από αυτή, άλλο π.χ. δάσκαλος, άλλο γιατρός, άλλο πωλήσεις. 

Όσον αφορά αποστάσεις και μικρά παιδιά, έχω ξεκινήσει χρονιές με τις καλύτερες προθέσεις, και το σχολείο δίπλα στην πόρτα, και έχω βρεθεί να κλαίω στη σκέψη ότι θα πρέπει να πάω το παιδί πάλι στην προπόνηση το απόγευμα ή να αναβάλω απαραίτητα ιατρικά ραντεβού για μήνες γιατί είχα καεί εντελώς. Παίζει μεγάλο ρόλο τι δίκτυο υποστήριξης έχεις σε τέτοια πράγματα, και αν θα τα κάνει όλα μόνο το ζευγάρι, ή αν θα υπάρχει ενεργά στη ζωή γιαγιά, πεθερά, γειτόνισσες για μοίρασμα δρομολογίων κλπ.

Συμφωνώ σχεδόν με όλα όσα λες. Απλά θα ήθελα πολύ να δοκιμάσει να πάει σ αυτό το σχολείο, ξέρεις είναι αυτες οι προσδοκίες που θέλουμε να δώσουμε ότι μπορούμε στα παιδιά μας, το εάν είναι ρεαλιστικό είναι άλλο θέμα. Γιαγιάδες και βοήθεια δεν παίζει. Ο μπαμπάς τους και εγώ. Η μόνη λύση που βρίσκω εγώ είναι να βρούμε δουλειά και οι δύο διπλά από το σχολείο και η λύση που προτείνει ο άντρας μου ειναι σε λίγα χρόνια να μετακομίσουμε. 

[Yovanna]

7 hours ago, Έσπερος said:

Κάτι δεν κατάλαβα στην κουβέντα. Θεωρείτε πρόβλημα το να είναι μακριά οι φίλοι των παιδιών γιατί το παιδί θα ζητάει να τους συναντάει; Εννοώ, ένα παιδί 6-7 ενώ συνηθίζεται να συναντά φίλους εκτός σχολείου; Πότε; αφού τα απογεύματα θα έχει διάβασμα ν εξωσχολικά. Έχουν αλλάξει τόσο πολύ οι εποχές από τότε που μεγαλώναμε; Εγω πήγαινα λύκειο μακριά απ το σπίτι μου αλλά ποτέ δεν ήταν θέμα ότι οι παρέες ήταν μακριά. μια στις τόσες έκανε κάποιος ένα πάρτι κ τίποτα άλλο. 

Εγώ έβλεπα πολύ συχνά τους φίλους μου, εκτός σχολείου μικρή. Είτε για τσάρκα στη γειτονιά, είτε για κουβεντούλα κάτω από το σπίτι τρώγοντας σοκοφρέτες (πολύ σοκοφρέτα όμως!) είτε για να παίξουμε ο ένας στο σπίτι του άλλου, είτε για παγωτό και κουβεντούλα μετά το σχολείο..
Σε όλες τις βαθμίδες του σχολείου έβλεπα τους φίλους μου εκτός.

[Deena]

Just now, Chrysoum είπε:

Απλά θα ήθελα πολύ να δοκιμάσει να πάει σ αυτό το σχολείο, ξέρεις είναι αυτες οι προσδοκίες που θέλουμε να δώσουμε ότι μπορούμε στα παιδιά μας, το εάν είναι ρεαλιστικό είναι άλλο θέμα. Γιαγιάδες και βοήθεια δεν παίζει. Ο μπαμπάς τους και εγώ. Η μόνη λύση που βρίσκω εγώ είναι να βρούμε δουλειά και οι δύο διπλά από το σχολείο και η λύση που προτείνει ο άντρας μου ειναι σε λίγα χρόνια να μετακομίσουμε. 

 

Να το δοκιμάσεις, τα 2 χρόνια του νηπιαγωγείου είναι καλή περίοδος για τέτοιου τύπου πειραματισμούς. Αν τα καταφέρετε αυτά τα 2 χρόνια, σίγουρα θα μπορείτε να τα καταφέρετε και μετά που σταδιακά θα είναι και τα υπόλοιπα παιδιά στο ίδιο σχολείο.

 

Στην τελική, στο δημόσιο σχολείο κοντά στο σπίτι σου καταλαβαίνω ότι μπορείς να πας ανά πάσα στιγμή, αν δεις ότι δεν σας βγαίνει με τις αποστάσεις.

 

Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να μένουν τελικά οι φίλοι των παιδιών, ειδικά αφού πρόκειται για σχολείο που συγκεντρώνει παιδιά από διάφορες περιοχές. Τα δικά μου παιδιά για παράδειγμα που πάνε σε ιδιωτικό και έχουν συμμαθητές από αρκετές περιοχές, κάνουν παρέα με παιδιά που τυχαίνει να μένουν πολύ κοντά μας, αν πήγαιναν σε δημόσιο πιθανότατα θα υπάγονταν στο ίδιο σχολείο, οπότε δεν έχουμε κανένα θέμα με αποστάσεις.

 

Συνταντιούνται οπωσδήποτε μέσα στην εβδομάδα κάποιο απόγευμα, συνήθως για να διαβάσουν μαζί και μετά να παίξουν. Πότε στο σπίτι του ενός, πότε στο σπίτι του άλλου. Κάπως έτσι, παίρνουμε και μία ανάσα ή μια βοήθεια και οι γονείς. Όλα αυτά υπό φυσιολογικές συνθήκες, όχι τώρα φυσικά!

 

Εγώ σε όλα τα σχολικά χρόνια και ειδικά στο δημοτικό συναντιόμουν πάρα πολύ συχνά με τις φίλες μου εκτός σχολείου, με την κολλητή μου περνούσαμε σχεδόν κάθε μέρα η μία στο σπίτι της άλλης, ιδιαίτερα όσο δεν είχαμε πολλές ώρες ξένες γλώσσες κλπ. Αλλά και αργότερα, 1-2 απογεύματα σίγουρα βρισκόμασταν και εννοείται τα Σ/Κ.

[little lamb]

Το αν βλέπαμε τους φίλους μας ή όχι έχει να κάνει με το ποια γενιά είμαστε πιστεύω, και με το πού μεγαλώσαμε φυσικά, με την έννοια αν μπορούσαν τα παιδιά να κυκλοφορούν μόνα. Εγώ που είμαι 30, όντως δεν βλεποταν κανένας στο δημοτικό. Στο γυμνάσιο που είναι πιο ανεξάρτητα τα παιδιά μπορεί, αλλά στο δημοτικό ποτέ δεν μας πήγαιναν οι γονείς σε άλλα σπίτια και μάλιστα καθημερινές. Αλλά δεν ήμασταν μοναχικοί, αφού το απόγευμα πηγαίναμε ξένες γλώσσες, ωδεία, μπαλέτα, χορούς κλπ και είχαμε άλλους φίλους εκεί. Αν είστε γύρω στα 40, ήταν αλλιώς, το βλέπω κι απ' τον άντρα μου, τα παιδιά δεν είχαν κάθε απόγευμα και καποια δραστηριότητα. Ήταν σπίτι, έβγαιναν στη γειτονιά μόνα κλπ.