Ροζ τα κοριτσια, μπλε τα αγορια?

[Melia13]

"Βόλος: Έστειλαν στην έκτη τάξη δημοτικού ροζ μάσκες και τα αγόρια αρνούνται να τις βάλουν"

Μηπως οι γονεις σημερα μεγαλωνουμε τα παιδια μας με τα ιδια στερεοτυπα που μας μεγαλωσαν κι εμας τελικα κι εξαντλουμε την επανασταση μας στο να μην δινουμε π.χ.τα ονοματα παππουδογιαγιαδων?!  Η γνωμη σας?

[Sentir...natureza]

Just now, Melia13 είπε:

"Βόλος: Έστειλαν στην έκτη τάξη δημοτικού ροζ μάσκες και τα αγόρια αρνούνται να τις βάλουν"

Μηπως οι γονεις σημερα μεγαλωνουμε τα παιδια μας με τα ιδια στερεοτυπα που μας μεγαλωσαν κι εμας τελικα κι εξαντλουμε την επανασταση μας στο να μην δινουμε π.χ.τα ονοματα παππουδογιαγιαδων?!  Η γνωμη σας?

Δυστυχώς η κοινωνική επιρροή είναι τόσο μεγάλη που ακόμη κι αν εσύ το μεγαλωσεις χωρίς στερεότυπα, ο περίγυρος θα το επηρεάσει.Προσωπικο παράδειγμα ο γιος μου.Ποτε δεν ενίσχυσα στερεότυπα του τύπου ροζ για κορίτσια, μπλε για αγόρια, οι κούκλες είναι μόνο για τα κορίτσια κλπ. Ποτέ δεν του φαινόταν περίεργο να διαλέξει πχ το ροζ αυγό έκπληξη με τις πριγκίπισσες αλλά μετά από 3 εβδομάδες στο νηπιαγωγειο, άρχισε ήδη να κάνει τους παραπάνω διαχωρισμους. Όπως και να 'χει, η ανάγκη του ανθρώπου να ενσωματωθεί σε μια κοινωνική ομάδα είναι κάτι έμφυτο και τουλάχιστον ελπίζω ότι στα ουσιώδη (συναισθηματική νοημοσύνη, ενσυναίσθηση, αποδοχή κλπ) δεν θα επηρεάζεται τόσο εύκολα, απλα επειδή κάποιο αλλο παιδί του είπε ότι δεν είναι έτσι. Αλλά επειδή τον κοινωνικό περίγυρο τον σχηματιζουν τα παιδιά μας, είναι χρέος μας να μην τους περνάμε τέτοια στερεότυπα για να μην τα διαιωνίζουν και στα άλλα παιδιά. Πάντως, για προεφηβική ηλικία δεν μου φαίνεται και πολύ περίεργο που αρνήθηκαν να βάλουν ροζ μάσκες, εδώ στο νηπιαγωγείο να πας, αν ένας πει ότι είναι για κορίτσια θα αρνηθούν όλα τα αγόρια.

[Chrysoum]

Just now, Melia13 said:

"Βόλος: Έστειλαν στην έκτη τάξη δημοτικού ροζ μάσκες και τα αγόρια αρνούνται να τις βάλουν"

Μηπως οι γονεις σημερα μεγαλωνουμε τα παιδια μας με τα ιδια στερεοτυπα που μας μεγαλωσαν κι εμας τελικα κι εξαντλουμε την επανασταση μας στο να μην δινουμε π.χ.τα ονοματα παππουδογιαγιαδων?!  Η γνωμη σας?

1. Το να μην δώσεις ονόματα παππουδογιαγιαδων δεν είναι επανάσταση. Δεν το κάνεις (εγώ δηλαδή που δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω) όχι γιατι ήθελα να επαναστατησω και να πάω κοντρα στους γονείς μου και στα κοινωνικά στερεότυπα, αλλά γαιτι θεωρω ότι δίνοντας ένα άσχημο όνομα στο παιδί που το φέρει για μια ζωή, το χαντακωνω. Το κάνω για το καλύτερο του παιδιού, όχι για να επαναστατησω. 

2. Φυσικά και κρατάμε ακόμα τα στερεότυπα. Δυστυχώς. Και να ήταν μόνο τα χρώματα στα ρούχα. Έχω ακούσει πολλά, γονείς να μην παίρνουν κουζίνα παιχνίδι στα αγόρια γιατί είναι κοριτσίστικο, να αποκαλούν τα παιδιά από νεογέννητο "το αντράκι μου" κλπ. Και το κυριότερο, όχι μόνο το τι κάνουμε στα παιδιά, αλλά και το τι παράδειγμα δίνουμε εμείς ως γονείς με την κλασική κατανομή των δουλειών ανά φύλο. Η μαμά που θα μείνει σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά, ο μπαμπάς θα δουλεύει μέχρι αργά. Και υπάρχουν πολλοί που πραγματικα πιστεύουν ότι δεν είναι οι πατεράδες το ίδιο καλοί να μεγαλώσουν τα παιδιά όσο οι μητέρες. Εγώ δεν το συμμερίζομαι αυτό για παιδιά που πλέον δεν θηλάζουν, είναι θέμα χαρακτήρα. Άσε πάλι το η μαμά να μαγειρέψει, καθαρίσει, πλυνει. Δυστυχώς υπάρχουν ακομα πολλοί που τα περιμένουν λίγο πολύ έτοιμα. Αλλά πιστεύω πραγματικά ότι είναι νοοτροπίες και στερεότυπα που έχουν ριζώσει βαθιά μέσα μας και απαιτούν πολλή προσπάθεια για να αλλάξουν. Προσωπικά έχω άπειρα ροζ ρούχα γιατί έχω 2 κορίτσια και ότι ρούχα μου δίνανε (δεν έχω αγοράσει και πολλά) είναι ροζ. Περιμένω αγόρι τώρα και έχω πει ότι μέχρι τα 2 θα φοράει τα ροζ από τις αδερφές του. Μετά όμως δεν ξέρω αν τολμάω να τον στέλνω στον παιδικό μονο με ροζ ρούχα ή ρούχα με καρδούλες και καθαρά κοριτσίστικα σχέδια. Ακόμα και εγώ δηλαδή που θεωρητικά θα ήθελα να μην υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα, στην πράξη κολλάω. Δεν είναι εύκολο. 

[kotsifikos]

Just now, Melia13 said:

"Βόλος: Έστειλαν στην έκτη τάξη δημοτικού ροζ μάσκες και τα αγόρια αρνούνται να τις βάλουν"

Μηπως οι γονεις σημερα μεγαλωνουμε τα παιδια μας με τα ιδια στερεοτυπα που μας μεγαλωσαν κι εμας τελικα κι εξαντλουμε την επανασταση μας στο να μην δινουμε π.χ.τα ονοματα παππουδογιαγιαδων?!  Η γνωμη σας?

Στο σπίτι μας εμείς δεν κρατάμε καθόλου μα καθόλου τα στερεότυπα, δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει παντού, ο γιος μου έχει γυρίσει πολλές φορές από το σχολείο λέγοντας μου ''μαμά μη μου ξαναβάλεις ροζ είναι για κορίτσια'' ή ''μπαμπά γιατί σκουπίζεις αυτό το κάνουν τα κορίτσια'', επειδή αυτό ακούει από άλλα παιδιά στο σχολείο.

Δυστυχώς ζούμε σε μία πατριαρχική κοινωνία, και από ότι φαίνεται αυτό δεν θα άλλαξει άμεσα αν βλέπεις παιδιά αυτής της ηλικίας να αντιδρούν έτσι για το χρώμα της μάσκας, σεξισμός ακόμα και στο δημοτικό, απογοητεύτηκα που το διάβασα.  Λες και το χρώμα καθορίζει την σεξουαλική ταυτότητα , ή η σεξουαλική ταυτότητα  σε καθορίζει ως άνθρωπο. Δεν μπορώ μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με αυτά!!!

Η γνώμη μου είναι να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας διαφορετικά, να μάθουν πως δεν πειράζει αν είσαι αγόρι να κλάψεις, ή αν είσαι κορίτσι να παίξεις με αυτοκινητάκια, κτλ , να μάθουν πως όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο ανεξάρτητα με το φύλο την θρησκεία το χρώμα.

Just now, Sentir...natureza said:

Δυστυχώς η κοινωνική επιρροή είναι τόσο μεγάλη που ακόμη κι αν εσύ το μεγαλωσεις χωρίς στερεότυπα, ο περίγυρος θα το επηρεάσει.Προσωπικο παράδειγμα ο γιος μου.Ποτε δεν ενίσχυσα στερεότυπα του τύπου ροζ για κορίτσια, μπλε για αγόρια, οι κούκλες είναι μόνο για τα κορίτσια κλπ. Ποτέ δεν του φαινόταν περίεργο να διαλέξει πχ το ροζ αυγό έκπληξη με τις πριγκίπισσες αλλά μετά από 3 εβδομάδες στο νηπιαγωγειο, άρχισε ήδη να κάνει τους παραπάνω διαχωρισμους. Όπως και να 'χει, η ανάγκη του ανθρώπου να ενσωματωθεί σε μια κοινωνική ομάδα είναι κάτι έμφυτο και τουλάχιστον ελπίζω ότι στα ουσιώδη (συναισθηματική νοημοσύνη, ενσυναίσθηση, αποδοχή κλπ) δεν θα επηρεάζεται τόσο εύκολα, απλα επειδή κάποιο αλλο παιδί του είπε ότι δεν είναι έτσι. Αλλά επειδή τον κοινωνικό περίγυρο τον σχηματιζουν τα παιδιά μας, είναι χρέος μας να μην τους περνάμε τέτοια στερεότυπα για να μην τα διαιωνίζουν και στα άλλα παιδιά. Πάντως, για προεφηβική ηλικία δεν μου φαίνεται και πολύ περίεργο που αρνήθηκαν να βάλουν ροζ μάσκες, εδώ στο νηπιαγωγείο να πας, αν ένας πει ότι είναι για κορίτσια θα αρνηθούν όλα τα αγόρια.

θα σου πρότεινα ένα βιβλίο το ''Παίζουμε?'' της Πανίδου. Για αυτό το βιβλίο μου μίλησε ο γιος μου που το διαβάζουν στο σχολείο και η αλήθεια είναι πως όταν έπεσε στα χέρια μου με ενθουσίασε.

[λουκουμαδάκι]

Μια μικρή πρόταση και επιστρέφω. Στερεότυπο στα αγόρια. Κατά 99.999999%.

Η κόρη μου σήμερα πήγε σχολείο ντυμένη όλη μπλέ κρατώντας αυτοκινητάκι με το πατίνι της μπλε μαύρο. Κανένας δεν σήκωσε φρύδι. Αν είχα γιο και τον πήγαινα όλο ροζ με ροζ πατίνι και μια κουκλίτσα στο χέρι.. φανταστείτε βλέμματα.. άρα.... Πατριαρχεία στα "καλύτερα" της. 

Just now, kotsifikos είπε:

Στο σπίτι μας εμείς δεν κρατάμε καθόλου μα καθόλου τα στερεότυπα, δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει παντού, ο γιος μου έχει γυρίσει πολλές φορές από το σχολείο λέγοντας μου ''μαμά μη μου ξαναβάλεις ροζ είναι για κορίτσια'' ή ''μπαμπά γιατί σκουπίζεις αυτό το κάνουν τα κορίτσια'', επειδή αυτό ακούει από άλλα παιδιά στο σχολείο.

Δυστυχώς ζούμε σε μία πατριαρχική κοινωνία, και από ότι φαίνεται αυτό δεν θα άλλαξει άμεσα αν βλέπεις παιδιά αυτής της ηλικίας να αντιδρούν έτσι για το χρώμα της μάσκας, σεξισμός ακόμα και στο δημοτικό, απογοητεύτηκα που το διάβασα.  Λες και το χρώμα καθορίζει την σεξουαλική ταυτότητα , ή η σεξουαλική ταυτότητα  σε καθορίζει ως άνθρωπο. Δεν μπορώ μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με αυτά!!!

Η γνώμη μου είναι να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας διαφορετικά, να μάθουν πως δεν πειράζει αν είσαι αγόρι να κλάψεις, ή αν είσαι κορίτσι να παίξεις με αυτοκινητάκια, κτλ , να μάθουν πως όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο ανεξάρτητα με το φύλο την θρησκεία το χρώμα.

θα σου πρότεινα ένα βιβλίο το ''Παίζουμε?'' της Πανίδου. Για αυτό το βιβλίο μου μίλησε ο γιος μου που το διαβάζουν στο σχολείο και η αλήθεια είναι πως όταν έπεσε στα χέρια μου με ενθουσίασε.

Κοτσιφικ για ποιες ηλικίες το βιβλίο; Να το πάρουμε; 

Επεξεργάστηκαν 8 Οκτωβρίου,2020 by λουκουμαδάκι

[kotsifikos]

Just now, λουκουμαδάκι said:

Κοτσιφικ για ποιες ηλικίες το βιβλίο; Να το πάρουμε; 

Είναι 4+ , είναι πραγματικά πολύ εκπαιδευτικό βιβλίο, εγώ το συνιστώ πραγματικά.

[Belmar]

Εντάξει, κακά τα ψέματα, στα χρώματα υπάρχουν τα στεεότυπα. Δηλαδή αν θέλατε να παρετε δώρο σε αγοράκι, θα παίρνατε ροζ; Τωρα στα υπόλοιπα, δουλειές κτλ βλέπω ότι τα στερεότυπα αρχίζουν να φθίνουν. Κουζίνες, νεροχύτες, σκούπες βγαινουν σε ουδέτερα ή αγορίστικα χρώματα. πως επίσης και στις δουλειές του σπιτιού.

[Chrysoum]

Just now, Belmar said:

Εντάξει, κακά τα ψέματα, στα χρώματα υπάρχουν τα στεεότυπα. Δηλαδή αν θέλατε να παρετε δώρο σε αγοράκι, θα παίρνατε ροζ; Τωρα στα υπόλοιπα, δουλειές κτλ βλέπω ότι τα στερεότυπα αρχίζουν να φθίνουν. Κουζίνες, νεροχύτες, σκούπες βγαινουν σε ουδέτερα ή αγορίστικα χρώματα. πως επίσης και στις δουλειές του σπιτιού.

Εγώ θεωρώ ότι απέχουμε πολύ από μια ιδεατη κοινωνία όπου υπάρχει ίση κατανομή φύλων και που ο καθένας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα τι θέλει να κάνει ανάλογα με την προσωπικότητα του και όχι με βάση τα στερεότυπα φύλου. Και θα σου δώσω μερικά παραδείγματα:

1. δεν ξέρεις κανένα ζευγάρι που να μαγειρεύει μόνο η γυναίκα; και που ο άντρας μπορεί να συμπεριφερεται σαν μικρό παιδί με πολλές παραξενιές στο φαγητό, πχ δεν τρώω όσπρια, αλλά αντί να καθησει να μαγειρέψει αυτός να πρέπει να του κάνει η γυναίκα του αλλο φαγητό; εγώ δυστυχώς εχω πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. 

2. Εάν ένα παιδί μείνει στο σπίτι μέχρι να ξεκινήσει στο νηπιαγωγείο και μείνει και ένας γονιός στο σπίτι μαζί του, ποσούς ξέρεις να είναι πατεράδες; εγώ κανέναν. Και συμφωνώ ότι μπορεί να συμβαίνει γιατί η δουλειά του άντρα μπορεί να αποφέρει περισσότερα, αυτό όμως είναι άλλο ένα δείγμα της κοινωνικής ανισότητας. 

3. Πως θα αντιδρούσε ο περίγυρος σου εάν τους έλεγες ότι είχες μαιευτηρα (όχι γιατρό, το λέω με την έννοια της μαιας) άντρα; να σε βοηθήσει δηλαδή με τα πρακτικά του τοκετού και να σου δείξει και πως να θηλάσεις; εμένα μου έτυχε στο πρώτο μου παιδί να έχω άντρα (δεν ζω στην Ελλάδα μάλλον γι αυτό), εντάξει το τι ανόητες (για να μην το πω αλλιώς) ερωτήσεις και σχόλια όλο ειρωνεία άκουσα δεν το φαντάζεσαι. 

4. Και πιο απλό παραδειγμα, στον παιδικό των παιδιών μου έχουν επίσης νηπιαγωγούς - βρεφονηπιοκομους άντρες. Πίστευεις ότι κάνεις από τον περίγυρο σου δεν θα το σχολιαζε; 

[λουκουμαδάκι]

Just now, Belmar είπε:

Εντάξει, κακά τα ψέματα, στα χρώματα υπάρχουν τα στεεότυπα. Δηλαδή αν θέλατε να παρετε δώρο σε αγοράκι, θα παίρνατε ροζ; Τωρα στα υπόλοιπα, δουλειές κτλ βλέπω ότι τα στερεότυπα αρχίζουν να φθίνουν. Κουζίνες, νεροχύτες, σκούπες βγαινουν σε ουδέτερα ή αγορίστικα χρώματα. πως επίσης και στις δουλειές του σπιτιού.

Πρόσφατα σε γενέθλια πήρα μπλουζάκια με Σούπερμαν avengers με πούλιες σε αγοράκι. Από το zara by the way φοβερές. ροζ δεν ήταν αλλά μια χαρά η πούλια παίζει τα τελευταία χρόνια και στα αγόρια. Επίσης υπάρχουν ροζ πουκάμισα καλοκαιρινά για αγόρια και ροζ μπλούζες ίσως όχι το ροζ το απαλό αλλά ροζ. Και οι ενήλικες μπορούν να αγοράσουν έχει. Υπάρχει η τάση σε μερικά είδη ρούχων. Το θέμα είναι να γίνει καθημερινό φαινόμενο χωρίς να μας ενοχλεί στο μάτι και χωρίς να παρασύρει το μυαλό μας σε άλλα. 

[Έσπερος]

Προχθές είχα πάνω στο τραπέζι τα σακουλάκια με τις μάσκες μας για το σχολείο. Μια άσπρη του άντρα μου κ μια ροζ με σχέδια δική μου. Ρωτάει ο άντρας μου: ποια είναι η μάσκα μου; Επειδή το πρωί βιάζομαι, θεώρησα περιττή κ ηλίθια την ερώτηση. Του λέω ειρωνικά « αν θες τη ροζ, δεν έχω πρόβλημα». Με κοιτάει καλά καλά, κ αναρωτιέται γιατί του επιτίθεμαι. Μα του λέω, ρωτάς βλακείες. Λες να σου έδινα τη ροζ μάσκα;   και κάπου εκεί συνειδητοποιώ ποσο ριζωμένα είναι τα στερεότυπα κ σ εμεβα που είμαι φανατική φεμινίστρια. 

 

 

Επειδη παίρνω συνήθως ηλεκτρονικά για το παιδί, κ μ αρέσει το μπλε σε όλες τις αποχρώσεις, έχω την τάση να διαλέγω μπλε, αλλά κ εγω η ίδια το φοράω πολύ κ αν είχαμε κοριτσάκι πάλι θα το διάλεγα. Πολλές φορές λοιπόν με παίρνουν να μου πουν ότι η μπλε πιπίλα ή σαλιαρα ή παγουρινο έχει εξαντληθεί κ ρωτούν τη χρώματα να βάλουν κ έχει τύχει να μου απολογηθούν προκαταβολικά που θα στείλουν ένα μωβ που μοιάζει με λιλά-ροζ ή ένα μπεζ που πάει προς το ροζ-σάπιο μήλο. Εννοειται τα χρησιμοποιούμε κανονικά, αλλά οι γιαγιάδες έχει τύχει να σχολιάσουν γιατί το παιδί πίνει από ροζ παγούρι ή έχει ροζ πιπίλα.

[Belmar]

Just now, Chrysoum said:

Εγώ θεωρώ ότι απέχουμε πολύ από μια ιδεατη κοινωνία όπου υπάρχει ίση κατανομή φύλων και που ο καθένας μπορεί να επιλέξει ελεύθερα τι θέλει να κάνει ανάλογα με την προσωπικότητα του και όχι με βάση τα στερεότυπα φύλου. Και θα σου δώσω μερικά παραδείγματα:

1. δεν ξέρεις κανένα ζευγάρι που να μαγειρεύει μόνο η γυναίκα; και που ο άντρας μπορεί να συμπεριφερεται σαν μικρό παιδί με πολλές παραξενιές στο φαγητό, πχ δεν τρώω όσπρια, αλλά αντί να καθησει να μαγειρέψει αυτός να πρέπει να του κάνει η γυναίκα του αλλο φαγητό; εγώ δυστυχώς εχω πάρα πολλές τέτοιες περιπτώσεις. 

2. Εάν ένα παιδί μείνει στο σπίτι μέχρι να ξεκινήσει στο νηπιαγωγείο και μείνει και ένας γονιός στο σπίτι μαζί του, ποσούς ξέρεις να είναι πατεράδες; εγώ κανέναν. Και συμφωνώ ότι μπορεί να συμβαίνει γιατί η δουλειά του άντρα μπορεί να αποφέρει περισσότερα, αυτό όμως είναι άλλο ένα δείγμα της κοινωνικής ανισότητας. 

3. Πως θα αντιδρούσε ο περίγυρος σου εάν τους έλεγες ότι είχες μαιευτηρα (όχι γιατρό, το λέω με την έννοια της μαιας) άντρα; να σε βοηθήσει δηλαδή με τα πρακτικά του τοκετού και να σου δείξει και πως να θηλάσεις; εμένα μου έτυχε στο πρώτο μου παιδί να έχω άντρα (δεν ζω στην Ελλάδα μάλλον γι αυτό), εντάξει το τι ανόητες (για να μην το πω αλλιώς) ερωτήσεις και σχόλια όλο ειρωνεία άκουσα δεν το φαντάζεσαι. 

4. Και πιο απλό παραδειγμα, στον παιδικό των παιδιών μου έχουν επίσης νηπιαγωγούς - βρεφονηπιοκομους άντρες. Πίστευεις ότι κάνεις από τον περίγυρο σου δεν θα το σχολιαζε; 

 

Δεν λέω ότι είμαστε μια ιδεατή κοινωνία, σε καμμία περίπτωση, άλλωστε τα στερεότυπα για τα οποία μιλάμε ήταν υπαρκτά στη γενιά των δικών μας γονιών/παππούδων, οπότε δεν περιμένω μαγικά. Λέω όμως ότι αρχίζουν να φθίνουν, ειδικά στις δουλειές του σπιτιού που στα 80ς ας πόυμε το ποσοστό των αντρών που συμμετείχαν στις δουλειές ήταν πολύ μικρότερο από ότι σήμερα και στα αγόρια πχ ήταν αδιανόητο να παρεις παιχνίδι-κουζίνα.

Τώρα, για να σου απαντήσω στα συγκεκριμένα που βάζεις, για το 1, παραξενιές σε άντρες βλέπω συχνα  , επίσης βλέπω όμως και αρκετούς άντρες να μαγειρεύουν πλέον αυτοί στο σπίτι. Είπαμε, όχι 50-50 αλλά υπάρχει πρόοδος. Για το 2, ναι, δεν ξέρω κανένα πατέρα να μένει με τα παιδιά, ένας λόγος βέβαια είναι ο θηλασμός και η γέννα, οπότε εκ των πραγμάτων η γυναίκα πρέπει να μείνει έστω για ένα διάστημα στο σπίτι με το μωρό και αυτό φυσικά απλά επεκτείνεται. Δηλαδή ο άντρας μπορεί να πάει στη δουλειά του ακόμα και τη μέρα που θα γεννηθεί το μωρό, η γυναίκα όμως όχι, όπως και να το κάνουμε. Σίγουρα δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος, αλλά δεν είναι και μικρός για να παραλειφθεί. Για το 3, 4, προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανένα μαιευτήρα ή νηπιαγωγό (και οι ίδιοι οι άντρες δλδ δεν το επιλέγουν), πάντως αν συναντούσα κάποιον, δεν θα τον απέρριπτα μόνο για το φύλο του.

Just now, λουκουμαδάκι said:

Πρόσφατα σε γενέθλια πήρα μπλουζάκια με Σούπερμαν avengers με πούλιες σε αγοράκι. Από το zara by the way φοβερές. ροζ δεν ήταν αλλά μια χαρά η πούλια παίζει τα τελευταία χρόνια και στα αγόρια. Επίσης υπάρχουν ροζ πουκάμισα καλοκαιρινά για αγόρια και ροζ μπλούζες ίσως όχι το ροζ το απαλό αλλά ροζ. Και οι ενήλικες μπορούν να αγοράσουν έχει. Υπάρχει η τάση σε μερικά είδη ρούχων. Το θέμα είναι να γίνει καθημερινό φαινόμενο χωρίς να μας ενοχλεί στο μάτι και χωρίς να παρασύρει το μυαλό μας σε άλλα. 

 Καλά, μπορεί να ήταν ρόζ, αλλά είχαν και τον Σούπερμαν. Για να μην ξεχνιόμαστε

 

Και βασικά το χρώμα είναι το τελευταίο που με απασχολεί σε σχέση με τα στερεότυπα.

[λουκουμαδάκι]

Just now, Belmar είπε:

 

Δεν λέω ότι είμαστε μια ιδεατή κοινωνία, σε καμμία περίπτωση, άλλωστε τα στερεότυπα για τα οποία μιλάμε ήταν υπαρκτά στη γενιά των δικών μας γονιών/παππούδων, οπότε δεν περιμένω μαγικά. Λέω όμως ότι αρχίζουν να φθίνουν, ειδικά στις δουλειές του σπιτιού που στα 80ς ας πόυμε το ποσοστό των αντρών που συμμετείχαν στις δουλειές ήταν πολύ μικρότερο από ότι σήμερα και στα αγόρια πχ ήταν αδιανόητο να παρεις παιχνίδι-κουζίνα.

Τώρα, για να σου απαντήσω στα συγκεκριμένα που βάζεις, για το 1, παραξενιές σε άντρες βλέπω συχνα  , επίσης βλέπω όμως και αρκετούς άντρες να μαγειρεύουν πλέον αυτοί στο σπίτι. Είπαμε, όχι 50-50 αλλά υπάρχει πρόοδος. Για το 2, ναι, δεν ξέρω κανένα πατέρα να μένει με τα παιδιά, ένας λόγος βέβαια είναι ο θηλασμός και η γέννα, οπότε εκ των πραγμάτων η γυναίκα πρέπει να μείνει έστω για ένα διάστημα στο σπίτι με το μωρό και αυτό φυσικά απλά επεκτείνεται. Δηλαδή ο άντρας μπορεί να πάει στη δουλειά του ακόμα και τη μέρα που θα γεννηθεί το μωρό, η γυναίκα όμως όχι, όπως και να το κάνουμε. Σίγουρα δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος, αλλά δεν είναι και μικρός για να παραλειφθεί. Για το 3, 4, προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανένα μαιευτήρα ή νηπιαγωγό (και οι ίδιοι οι άντρες δλδ δεν το επιλέγουν), πάντως αν συναντούσα κάποιον, δεν θα τον απέρριπτα μόνο για το φύλο του.

 Καλά, μπορεί να ήταν ρόζ, αλλά είχαν και τον Σούπερμαν. Για να μην ξεχνιόμαστε

 

Και βασικά το χρώμα είναι το τελευταίο που με απασχολεί σε σχέση με τα στερεότυπα.

Ορμώμενη από το ροζ δώρο σε αγοράκι που έγραψες στάθηκα στο χρώμα. Ναι είχε Σούπερμαν. Wonder woman η αλήθεια δεν είχε. 

[Chrysoum]

Just now, Belmar said:

 

Δεν λέω ότι είμαστε μια ιδεατή κοινωνία, σε καμμία περίπτωση, άλλωστε τα στερεότυπα για τα οποία μιλάμε ήταν υπαρκτά στη γενιά των δικών μας γονιών/παππούδων, οπότε δεν περιμένω μαγικά. Λέω όμως ότι αρχίζουν να φθίνουν, ειδικά στις δουλειές του σπιτιού που στα 80ς ας πόυμε το ποσοστό των αντρών που συμμετείχαν στις δουλειές ήταν πολύ μικρότερο από ότι σήμερα και στα αγόρια πχ ήταν αδιανόητο να παρεις παιχνίδι-κουζίνα.

Τώρα, για να σου απαντήσω στα συγκεκριμένα που βάζεις, για το 1, παραξενιές σε άντρες βλέπω συχνα  , επίσης βλέπω όμως και αρκετούς άντρες να μαγειρεύουν πλέον αυτοί στο σπίτι. Είπαμε, όχι 50-50 αλλά υπάρχει πρόοδος. Για το 2, ναι, δεν ξέρω κανένα πατέρα να μένει με τα παιδιά, ένας λόγος βέβαια είναι ο θηλασμός και η γέννα, οπότε εκ των πραγμάτων η γυναίκα πρέπει να μείνει έστω για ένα διάστημα στο σπίτι με το μωρό και αυτό φυσικά απλά επεκτείνεται. Δηλαδή ο άντρας μπορεί να πάει στη δουλειά του ακόμα και τη μέρα που θα γεννηθεί το μωρό, η γυναίκα όμως όχι, όπως και να το κάνουμε. Σίγουρα δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος, αλλά δεν είναι και μικρός για να παραλειφθεί. Για το 3, 4, προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανένα μαιευτήρα ή νηπιαγωγό (και οι ίδιοι οι άντρες δλδ δεν το επιλέγουν), πάντως αν συναντούσα κάποιον, δεν θα τον απέρριπτα μόνο για το φύλο του.

 Καλά, μπορεί να ήταν ρόζ, αλλά είχαν και τον Σούπερμαν. Για να μην ξεχνιόμαστε

 

Και βασικά το χρώμα είναι το τελευταίο που με απασχολεί σε σχέση με τα στερεότυπα.

Νομίζω ότι μέσες άκρες συμφωνούμε. Οταν σε ρώτησα για τα παραδείγματα, δεν εννοούσα τι θα έκανες εσύ, πχ με τον άντρα μαιευτήρα ή νηπιαγωγο, αλλά πως θα αντιδρούσε ο περίγυρος σου, γιατί αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός μου, να κάνω αυτό τον διαχωρισμό. Ότι ακόμη κι αν εμείς οι ίδιοι δεν ακολουθούμε τα στερεότυπα είναι τόσο βαθιά μέσα στην κοινωνία μας που οι περισσότεροι αντιδρούν. Τώρα σχετικά με το ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει από το '80 ναι προφανώς και έχουν αλλάξει και ελπίζω ότι με το πέρασμα των χρόνων και των γενεών θα αλλάζουν κι άλλο. Αλλά η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχουμε πολύυυυυ δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε να πούμε ότι εν μέρει τουλάχιστον έχουμε εξασφαλίσει μια κάποια ισότητα και εξάλειψη των στερεοτυπων. Και προσωπικά με λυπεί όταν συνειδητοποιω ότι στην ελληνική κοινωνία απέχουμε έτη φωτός σ αυτό το θέμα εν συγκρίσει με άλλες χώρες. Είναι κρίμα πραγματικά. 

[little lamb]

Το ροζ κι εγώ δεν το καταλαβαίνω, αφού οι ενήλικες άντρες έχουν ροζ πουκάμισα πχ. Ή καρπουζί μπλουζάκια που ήταν κάποτε της μόδας. 

Εμένα δεν με ενοχλεί τόσο ο διαχωρισμός χρωμάτων όσο σχεδίων. Είχα πάθει σοκ όταν ψώνιζα για τον ανιψιό μου και στα αγοριστικα δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου ρούχα με ζωάκια, αρκουδάκια, κουνελάκια κλπ. Στην καλύτερη περίπτωση καρχαρίες ή δεινόσαυροι. Γενικά όλο φορτηγά, μηχανάκια, διαστημόπλοια ή απλά στάμπες με γράμματα. Και ουδέτερα ρούχα δεν βρίσκεις πουθενά, πχ κόκκινη/κίτρινη/πρασινη μπλούζα με αρκουδάκι. Θα είναι αρκουδιτσα ή αρκουδιτσος με πλήρη σαφήνεια (ΑΝ βρεις αρκούδι σε αγοριστικα). Ή θα είναι μεν λαχανί το ρούχο αλλά θα έχει ένα ροζ ρελι πχ. Εγώ πιστεύω ότι το κάνουν για να μην τα χρησιμοποιείς εύκολα από το ένα παιδί στο άλλο και να αγοράζεις άλλα. Εντωμεταξύ το κορυφαίο είναι ότι αυτοί οι διαχωρισμοί είναι πρόσφατοι. Παλιά που ήταν ακόμα πιο πατριαρχική η κοινωνία τα μωρά αγόρια φορούσαν ρούχα με δαντέλες κανονικότατα ή είχαν αντίστοιχα σεντόνια. Βρήκαμε ένα κουτί από τη βάφτιση του άντρα μου δεκαετία 70 και ήταν όλο γαλάζια δαντέλα. Και όταν βάφτισε ένα αγόρι το 2000 το κουτί ήταν με δαντέλα και αποξηραμένα λουλούδια. Τώρα που υποτίθεται έχουμε προοδεύσει στις αγοριστικες βαφτισεις βάζουμε λινατσα, σχοινί, γκρο κορδέλα, με τίποτα δαντέλα και λουλούδια.

[chocolate_eater]

Εγώ πιστεύω οτι υπάρχουν ακόμα αρκετοί γονείς που διαωνίζουν κανονικότατα όλα αυτά τα στερεότυπα που και οι ίδιοι κληρονόμησαν. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, ακόμα και σε γονείς που προσπαθούν να μην το κάνουν, πολλές φορές γίνεται είτε από αυτοματισμό, είτε επειδή και οι ίδιοι στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο 'κουλ' όσο πιστεύουν. 

 

Γνωρίζω πολλούς που είναι κατά των στερεοτύπων και το συζητάμε συνέχεια, αλλά στην πράξη όλα αυτά φαίνονται όταν πας δώρο μία ροζ κούκλα στο γιό τους. Ομολογώ οτι στα κορίτσια είναι λίγο πιο "εύκολο" κοινωνικά να είναι κανείς άνετος γιατί ο φεμινισμός είναι κίνημα που υπάρχει ήδη εδώ και δεκαετίες και έχουν απενοχοποιηθεί πολλά πράγματα με τα χρόνια. Η κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας, αντίθετα, καλά κρατεί και τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα δεν ήταν καν πρόβλημα στο δημόσιο λόγο. Δεν πάει καιρος από τότε που ακούσαμε χωρίς καμία ντροπή στα κανάλια να λέγεται ότι η Ελένη Τοπαλούδη....ψιλοάξιζε ό,τι έπαθε επειδή "ψαχνόταν" και "τι δουλειά είχε με 2 άντρες περασμένα μεσάνυχτα". Όλα αυτά είναι αλληλένδετα.

 

(για να είμαι ξεκάθαρος ως προς τα δώρα, εγώ δεν θα πήγαινα κάτι που δε θα γινόταν αποδεκτό γιατί δεν πιστεύω ότι εχει κάποια αξία να κάνω statement τις απόψεις μου στο παιδί του άλλου.....αλλά δεν παύει να προβληματίζει να ακούς τέτοιες απόψεις από, κατα τ'αλλα, μορφωμένους ανθρώπους εν έτει 2020)

 

3 hours ago, little lamb said:

Το ροζ κι εγώ δεν το καταλαβαίνω, αφού οι ενήλικες άντρες έχουν ροζ πουκάμισα πχ. Ή καρπουζί μπλουζάκια που ήταν κάποτε της μόδας. 

Εμένα δεν με ενοχλεί τόσο ο διαχωρισμός χρωμάτων όσο σχεδίων. Είχα πάθει σοκ όταν ψώνιζα για τον ανιψιό μου και στα αγοριστικα δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου ρούχα με ζωάκια, αρκουδάκια, κουνελάκια κλπ. Στην καλύτερη περίπτωση καρχαρίες ή δεινόσαυροι. Γενικά όλο φορτηγά, μηχανάκια, διαστημόπλοια ή απλά στάμπες με γράμματα. Και ουδέτερα ρούχα δεν βρίσκεις πουθενά, πχ κόκκινη/κίτρινη/πρασινη μπλούζα με αρκουδάκι. Θα είναι αρκουδιτσα ή αρκουδιτσος με πλήρη σαφήνεια (ΑΝ βρεις αρκούδι σε αγοριστικα). Ή θα είναι μεν λαχανί το ρούχο αλλά θα έχει ένα ροζ ρελι πχ. Εγώ πιστεύω ότι το κάνουν για να μην τα χρησιμοποιείς εύκολα από το ένα παιδί στο άλλο και να αγοράζεις άλλα. Εντωμεταξύ το κορυφαίο είναι ότι αυτοί οι διαχωρισμοί είναι πρόσφατοι. Παλιά που ήταν ακόμα πιο πατριαρχική η κοινωνία τα μωρά αγόρια φορούσαν ρούχα με δαντέλες κανονικότατα ή είχαν αντίστοιχα σεντόνια. Βρήκαμε ένα κουτί από τη βάφτιση του άντρα μου δεκαετία 70 και ήταν όλο γαλάζια δαντέλα. Και όταν βάφτισε ένα αγόρι το 2000 το κουτί ήταν με δαντέλα και αποξηραμένα λουλούδια. Τώρα που υποτίθεται έχουμε προοδεύσει στις αγοριστικες βαφτισεις βάζουμε λινατσα, σχοινί, γκρο κορδέλα, με τίποτα δαντέλα και λουλούδια.

 

Η πιο πρόσφατη αστεία (καθόλου αστεία αν το δεις γενικά, αλλά τέλος πάντων....) περίπτωση είναι στα παπουτσάκια της κόρης μου....όπου έχουμε πάει σε μαγαζί στην Ελλάδα (όχι σε χωριό) και μας έχει βγάλει κλασικά πεδιλάκια, ροζ, μωβ, φούξια κλπ....και τη ρωτάω για ένα μαύρο αθλητικό που ήθελα αν έχει νούμερο και μου λέει με απόλυτη φυσικότητα "δεν έχω χρωματάκια σ'αυτό για τη μικρή"...Μόνη της το σκέφτηκε, μόνη της αποφάσισε.  

[xaroumenh mama]

Κ εγώ πιστεύω αυτά τα στερεότυπα θα περάσουν χρόνια για να φύγουν κ με στεναχωρεί πολύ η αλήθεια είναι.. Γενικά κ εγώ από τον κύκλο μου βλέπω πως ακόμα ασχολούνται με αυτά.

Στον γιο μου άρεσε μια περίοδο η πεπα το γουρουνάκι κ του είχα πάρει μπλούζες τέτοιες κ φορούσε κ τις χαρηκε πολύ.. Όπως έβλεπα κ στη παραλία που κάποιες μαμάδες αγχώνοταν που τα αγόρια τους έπαιζαν με κορίτσια κ επικρατούσε το κοριτσίστικο παιχνίδι με κούκλες.. 

Παιδαγωγο άντρα έχω δει σε παιδότοπο εγώ (δε ξέρω βέβαια αν αυτό ήταν το επάγγελμα του) κ μου άρεσε πολύ, όπως έβλεπα πως κ τα παιδιά περνούσαν πάρα πολύ ωραία με τον άντρα 

[little lamb]

Just now, xaroumenh mama είπε:

 

Στον γιο μου άρεσε μια περίοδο η πεπα το γουρουνάκι κ του είχα πάρει μπλούζες τέτοιες κ φορούσε κ τις χαρηκε πολύ.

 

Η Πέππα θεωρείται κοριτσίστικη; Δεν μου είχε φανεί ποτέ. Και έχω πάει σε πάρτυ αγοριού με τούρτα Πέππα.

[xaroumenh mama]

Just now, little lamb είπε:

 

Η Πέππα θεωρείται κοριτσίστικη; Δεν μου είχε φανεί ποτέ. Και έχω πάει σε πάρτυ αγοριού με τούρτα Πέππα.

Εγώ θα σου πω καλά έκανες κ τη  πηγες αλλά  κ μόνο από το χρώμα της σε κάποιους θυμίζει κοριτσίστικη φυγουρα τουλάχιστον στον κύκλο μου από αυτά που ακούω. 

[little lamb]

Δεν πήγα εγώ την τούρτα. Πήγα και είχαν τούρτα Πέππα.

Just now, xaroumenh mama είπε:

Εγώ θα σου πω καλά έκανες κ τη  πηγες αλλά  κ μόνο από το χρώμα της σε κάποιους θυμίζει κοριτσίστικη φυγουρα τουλάχιστον στον κύκλο μου από αυτά που ακούω. 

 

Γιατί τα αρσενικά γουρούνια δεν είναι ροζ;  Πάντως μπλε δεν είναι σίγουρα!

 

Τώρα που το λες σκέφτομαι ότι έχουμε συνδέσει τη γάτα με τα κορίτσια (λες και δεν υπάρχουν αρσενικές), τον καρχαρία με τα αγόρια (λες και δεν υπάρχουν θηλυκοί) κλπ.

 

Κάτι άλλο που έχω προσέξει στα ρούχα είναι ότι από 2 χρόνων και μετά δεν είναι και πολύ παιδικά. Πχ orchestra και dpam που ξέρω καλά, μέχρι το νούμερο 24m έχουν πχ με κουνελάκια, παιδάκια, ζωάκια κλπ και από το 3 νούμερο και πάνω αλλάζουν τα σχέδια και είναι τα ίδια μέχρι το 14. Και από ζωάκια άντε να έχουν καμιά λεοπάρδαλη ή κανένα τουκάν. Ίδιο σχέδιο για 3χρονο και για 12χρονο, δεν το καταλαβαίνω με τίποτα. Είχα πάει να αλλάξω δώρα βάφτισης που ήταν ωραία κ λέω θα τα πάρω για 3-4 χρονών και από τα 2 και πάνω δεν υπήρχαν αυτά τα σχέδια...

 

[kotsifikos]

Ε-γώ όταν πηγαίνω ένα δώρο προσπαθώ να είναι εντελώς ουδέτερο, πχ θα πάω σε κορίτσι playmobil φάρμα-διαστημόπλοιο-δράκο δεν θα πάω την σειρά με τα μωρά-καρότσια-κουζίνες κτλ, σε αγόρι θα πάω  επίσης φάρμα-διαστημόπλοιο -δράκο κτλ.Δεν έχω πάρει κούκλα ποτέ,ούτε αυτοκίνητο σε αγόρι. Επίσης παίρνω και πολλά επιτραπέζια τα οποία εντελώς ουδέτερα τις περισσότερες φορές.

Νομίζω πως  κάτι τέτοιο το κατευθύνει κυρίως η οικογένεια, δηλαδή τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που οι δουλειές του σπιτιού είναι μοιρασμένες και οι υποχρεώσεις το ίδιο, θα υιοθετήσουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία από ένα παιδί μου μεγαλώνει σε ένα σπίτι που πχ οι δουλειές του σπιτιού γίνονται μόνο από την μαμά. Σε εμάς έχει τύχει την στιγμή που εγώ φτιάχνω το καζανάκι του μπάνιου ο άντρας μου να απλώνει τα ρούχα..όταν το συνειδητοποίησα χάρηκα γιατί μέσα μου έχω την ελπίδα πως ο γιος μου θα μεγαλώνει έχοντας ως πρότυπο δύο γονείς που είναι ίσιοι .

Θέλει πολυ δουλειά για να μην υπάρχει στην ζωή μας αυτό το ροζ - μπλέ , που δυστυχώς έχει μία πολύ βαθειά ρίζα, και μακάρι να ήταν μόνο το χρώμα η διαφορά, είναι άλλα πολύ πιο σημαντικά πράγματα, είναι το βάρος που κουβαλάει η γυναίκα ζώντας σε μία πατριαρχική κοινωνία. (με έπιασε το φεμινιστικό μου τώρα..)

Ρε κορίτσια δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ έχω την εικόνα της μαμάς μου από μικρή που ήταν εργαζόμενη-δασκάλα-γιατρός-καθαρίστρια- μαγείρισσα κτλ, και σκεφτόμουν πόσο τυχερός ήταν ο μπαμπάς μου που απλά ήταν εργάτης μέχρι τις 2 και μετά ξεκουράζονταν, ένιωθα τόσο άσχημα που σκεφτόμουν πως θα είναι και εμένα αυτή η ζωή μου, ευτυχώς επειδή έβλεπα το μετά στην μαμά μου η πορεία μου ήταν τελείως διαφορετική.

6 hours ago, little lamb said:

Κάτι άλλο που έχω προσέξει στα ρούχα είναι ότι από 2 χρόνων και μετά δεν είναι και πολύ παιδικά. Πχ orchestra και dpam που ξέρω καλά, μέχρι το νούμερο 24m έχουν πχ με κουνελάκια, παιδάκια, ζωάκια κλπ και από το 3 νούμερο και πάνω αλλάζουν τα σχέδια και είναι τα ίδια μέχρι το 14. Και από ζωάκια άντε να έχουν καμιά λεοπάρδαλη ή κανένα τουκάν. Ίδιο σχέδιο για 3χρονο και για 12χρονο, δεν το καταλαβαίνω με τίποτα. Είχα πάει να αλλάξω δώρα βάφτισης που ήταν ωραία κ λέω θα τα πάρω για 3-4 χρονών και από τα 2 και πάνω δεν υπήρχαν αυτά τα σχέδια...

 

Τα ρούχα από τρία και πάνω (αγορίστικα/κοριτσίστικα) δεν έχουν πολλά ακρουδάκια κτλ επειδή τα παιδιά μεγαλώνουν αρχίζουν να έχουν άποψη και συνήθως προτιμούν ρούχα είτε με ήρωες / ηρωίδες, είτε με σχέδια πιο '' μεγαλύστικα'' , ο γιος μου πχ από τα τρία έχει κόλλημα με τα star wars , ε φοράει μπλούζες που σχετίζονται με αυτό (darth vader, τσουμπάκα, c3pO, r2d2, και φυσικά πριγκίπισσα λέια ) κτλ, αυτό έχω προσέξει εγώ από το γιο μου τουλάχιστον, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν τα γούστα.  Υποθέτω δηλαδή πως για αυτό συμβαίνει αυτό.

[Sentir...natureza]

Just now, kotsifikos είπε:

Ε-γώ όταν πηγαίνω ένα δώρο προσπαθώ να είναι εντελώς ουδέτερο, πχ θα πάω σε κορίτσι playmobil φάρμα-διαστημόπλοιο-δράκο δεν θα πάω την σειρά με τα μωρά-καρότσια-κουζίνες κτλ, σε αγόρι θα πάω  επίσης φάρμα-διαστημόπλοιο -δράκο κτλ.Δεν έχω πάρει κούκλα ποτέ,ούτε αυτοκίνητο σε αγόρι. Επίσης παίρνω και πολλά επιτραπέζια τα οποία εντελώς ουδέτερα τις περισσότερες φορές.

Νομίζω πως  κάτι τέτοιο το κατευθύνει κυρίως η οικογένεια, δηλαδή τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που οι δουλειές του σπιτιού είναι μοιρασμένες και οι υποχρεώσεις το ίδιο, θα υιοθετήσουν εντελώς διαφορετική νοοτροπία από ένα παιδί μου μεγαλώνει σε ένα σπίτι που πχ οι δουλειές του σπιτιού γίνονται μόνο από την μαμά. Σε εμάς έχει τύχει την στιγμή που εγώ φτιάχνω το καζανάκι του μπάνιου ο άντρας μου να απλώνει τα ρούχα..όταν το συνειδητοποίησα χάρηκα γιατί μέσα μου έχω την ελπίδα πως ο γιος μου θα μεγαλώνει έχοντας ως πρότυπο δύο γονείς που είναι ίσιοι .

Θέλει πολυ δουλειά για να μην υπάρχει στην ζωή μας αυτό το ροζ - μπλέ , που δυστυχώς έχει μία πολύ βαθειά ρίζα, και μακάρι να ήταν μόνο το χρώμα η διαφορά, είναι άλλα πολύ πιο σημαντικά πράγματα, είναι το βάρος που κουβαλάει η γυναίκα ζώντας σε μία πατριαρχική κοινωνία. (με έπιασε το φεμινιστικό μου τώρα..)

Ρε κορίτσια δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ έχω την εικόνα της μαμάς μου από μικρή που ήταν εργαζόμενη-δασκάλα-γιατρός-καθαρίστρια- μαγείρισσα κτλ, και σκεφτόμουν πόσο τυχερός ήταν ο μπαμπάς μου που απλά ήταν εργάτης μέχρι τις 2 και μετά ξεκουράζονταν, ένιωθα τόσο άσχημα που σκεφτόμουν πως θα είναι και εμένα αυτή η ζωή μου, ευτυχώς επειδή έβλεπα το μετά στην μαμά μου η πορεία μου ήταν τελείως διαφορετική.

Τα ρούχα από τρία και πάνω (αγορίστικα/κοριτσίστικα) δεν έχουν πολλά ακρουδάκια κτλ επειδή τα παιδιά μεγαλώνουν αρχίζουν να έχουν άποψη και συνήθως προτιμούν ρούχα είτε με ήρωες / ηρωίδες, είτε με σχέδια πιο '' μεγαλύστικα'' , ο γιος μου πχ από τα τρία έχει κόλλημα με τα star wars , ε φοράει μπλούζες που σχετίζονται με αυτό (darth vader, τσουμπάκα, c3pO, r2d2, και φυσικά πριγκίπισσα λέια ) κτλ, αυτό έχω προσέξει εγώ από το γιο μου τουλάχιστον, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν τα γούστα.  Υποθέτω δηλαδή πως για αυτό συμβαίνει αυτό.

Kαλα με τα ρουχα ειναι πολυ στερεοτυπικα τα πραγματα. Κι εγω δεν εβρισκα τιποτα πιο ουδετερο, παιχνιδιαρικο και γι'αυτο ειχα ανοιξει και το αντιστοιχο θεμα οπου πηρα πολλες απαντησεις και ιδεες για καταστηματα και μεχρι στιγμης (4,5 χρ) φοραει ρουχα με λυκους, αρκουδες, χαμελαιοντες, δεινοσαυρους, χελωνες, τερατακια κλπ, ολα αυτα παιχνιδιαρικα και με ωραια σχεδια (πχ ο λυκος παει για καμπινγ). Θεωρω κι εγω οτι αν του δωσω να διαλεξει αναμεσα σε αρκουδακια και αυτοκινητα μαλλον θα διαλεξει το δευτερο(αναλογως και το σχεδιο βεβαια, ουκ ολιγες φορες εχει διαλεξει ζωακια), γι'αυτο το διλημμα που του βαζω συνηθως ειναι να διαλεξει αναμεσα σε δυο ουδετερα σχεδια.   

[Chrysoum]

Just now, kotsifikos said:

 

Ρε κορίτσια δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ έχω την εικόνα της μαμάς μου από μικρή που ήταν εργαζόμενη-δασκάλα-γιατρός-καθαρίστρια- μαγείρισσα κτλ, και σκεφτόμουν πόσο τυχερός ήταν ο μπαμπάς μου που απλά ήταν εργάτης μέχρι τις 2 και μετά ξεκουράζονταν, ένιωθα τόσο άσχημα που σκεφτόμουν πως θα είναι και εμένα αυτή η ζωή μου, ευτυχώς επειδή έβλεπα το μετά στην μαμά μου η πορεία μου ήταν τελείως διαφορετική.

Τα ρούχα από τρία και πάνω (αγορίστικα/κοριτσίστικα) δεν έχουν πολλά ακρουδάκια κτλ επειδή τα παιδιά μεγαλώνουν αρχίζουν να έχουν άποψη και συνήθως προτιμούν ρούχα είτε με ήρωες / ηρωίδες, είτε με σχέδια πιο '' μεγαλύστικα'' , ο γιος μου πχ από τα τρία έχει κόλλημα με τα star wars , ε φοράει μπλούζες που σχετίζονται με αυτό (darth vader, τσουμπάκα, c3pO, r2d2, και φυσικά πριγκίπισσα λέια ) κτλ, αυτό έχω προσέξει εγώ από το γιο μου τουλάχιστον, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν τα γούστα.  Υποθέτω δηλαδή πως για αυτό συμβαίνει αυτό.

Αχ αυτό ναι. Μεγάλωσα και εγώ σε μια εντελώς πατριαρχικη οικογένεια. Είδα τον μπαμπά μου 2 φορές να πλένει τα πιάτα όταν η μαμά μου ήταν άρρωστη στο κρεβάτι με πυρετό, ποτέ ξανά. Και γενικά άκουγα συνέχεια ότι οι γυναίκες είναι για την κουζίνα και πρέπει να μαγειρεύουν και να τους φροντίζουν όλους που μέχρι και τα 7 περίπου δεν ήθελα να είμαι κορίτσι και έλεγα σε όλους ότι κάνουν λάθος και πως είμαι αγόρι! Φαντάσου δηλαδή τι πλύση εγκεφάλου. Έβλεπα την μαμά μου να γίνεται κομμάτια για να τα προλάβει όλα και ο πατέρας μου σχολούσε το μεσημέρι και αραζε. Και ήταν εντάξει αυτό. Για να μην μιλήσω για τις βραδινές εξόδους, πάντα στο σπίτι με τα παιδιά η μαμά, έξω οποτε ήθελε ο μπαμπάς. Και αν το φαγητό δεν ήταν καλό γκρινιαζαμε και όλοι που δεν μας άρεσε (και ο ενηλικας μπαμπάς) Πραγματικά, πως άντεχε;; 

Τα καλά νέα βέβαια είναι ότι μεγαλώνοντας και ανοίγοντας τους ορίζοντες μου πλέον όλο αυτό μου φαίνεται τόσο ξένο και τόσο λάθος που είναι λες και δεν το έζησα ποτέ. Όταν τα λέω στον άντρα μου δε που μεγάλωσε τελείως διαφορετικα (η μαμά του του έπαιρνε κούκλες και στην αδερφή του αυτοκινητάκια και του έμαθε από πολύ μικρό να μαγειρεύει και να πλένει για να παει κόντρα στα στερεότυπα) με κοιτάζει σαν χάνος! Και εννοείται ότι όταν έρχεται η μαμά μου επίσκεψη εδώ για τις γιορτές και είμαστε καλεσμένοι καπου και βλέπει ότι οι περισσότεροι άντρες φτιάχνουν το φαγητό και οι γυναίκες να κάθονται στον καναπέ περιμένοντας με το κρασάκι τους είναι το πρώτο πράγμα που μου σχολιάζει: "καλά ε, πολύ τους χαίρομαι αυτούς εδώ". 

[little lamb]

Just now, kotsifikos είπε:

Τα ρούχα από τρία και πάνω (αγορίστικα/κοριτσίστικα) δεν έχουν πολλά ακρουδάκια κτλ επειδή τα παιδιά μεγαλώνουν αρχίζουν να έχουν άποψη και συνήθως προτιμούν ρούχα είτε με ήρωες / ηρωίδες, είτε με σχέδια πιο '' μεγαλύστικα'' , ο γιος μου πχ από τα τρία έχει κόλλημα με τα star wars , ε φοράει μπλούζες που σχετίζονται με αυτό (darth vader, τσουμπάκα, c3pO, r2d2, και φυσικά πριγκίπισσα λέια ) κτλ, αυτό έχω προσέξει εγώ από το γιο μου τουλάχιστον, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν τα γούστα.  Υποθέτω δηλαδή πως για αυτό συμβαίνει αυτό

 

Οκ να μην ήταν τόσο μπεμπέ, αλλά να είναι το ίδιο σχέδιο το 3 και το 12 δεν μου φαίνεται και πολύ νορμάλ. Αν και μερικά δεν είναι καν πολύ μπεμπέ, αλλά και πάλι αλλάζουν μετά το νούμερο 2.

 

Just now, kotsifikos είπε:

Ε-γώ όταν πηγαίνω ένα δώρο προσπαθώ να είναι εντελώς ουδέτερο, πχ θα πάω σε κορίτσι playmobil φάρμα-διαστημόπλοιο-δράκο δεν θα πάω την σειρά με τα μωρά-καρότσια-κουζίνες κτλ, σε αγόρι θα πάω  επίσης φάρμα-διαστημόπλοιο -δράκο κτλ.Δεν έχω πάρει κούκλα ποτέ,ούτε αυτοκίνητο σε αγόρι

 

Γιατί το διαστημόπλοιο είναι ουδέτερο αλλά τα μωρά και οι κουζίνες δεν είναι; Αφού και οι άντρες σπρώχνουν το καροτσάκι και μαγειρεύουν. Δεν είναι "τελείως ουδέτερο" το "πάω σε κορίτσι διαστημόπλοιο αλλά σε αγόρι όχι κουζίνα". Ουδέτερο είναι το όλα σε όλους. Το οτι πάμε σε κορίτσι διαστημόπλοιο (και πολύ καλά κάνουμε) αλλά σε αγόρι όχι κουζίνα ή μωρό δείχνει ότι τα στερεότυπα έχουν ξεπεραστεί μόνο κατά το ήμισυ. Δηλαδή σε κορίτσι πηγαίνουμε πιο παραδοσιακά αγοριστικα αλλά σε αγόρι όχι πιο παραδοσιακά κοριτσίστικα. Όπως έγραψαν και παραπάνω ότι στο κορίτσι φοράμε πιο εύκολα αγοριστικα αλλά στο αγόρι πιο δύσκολα κοριτσίστικα. Αυτό βέβαια είχε αρχίσει ήδη πριν 25 χρόνια. Θυμάμαι να φοράω ρούχα των ξαδέρφων μου και να παίρνω "αγοριστικο" ρόλο στο σκετς  του νηπιαγωγειου επειδή το ζήτησα (έχω και φωτογραφίες!) ενώ αν ήμουν αγόρι υποθέτω δεν θα μου έδιναν τόσο εύκολα "κοριτσίστικο" ρόλο ούτε οι δάσκαλοι ούτε οι γονείς.

 

[kotsifikos]

Just now, little lamb said:

 

Γιατί το διαστημόπλοιο είναι ουδέτερο αλλά τα μωρά και οι κουζίνες δεν είναι; Αφού και οι άντρες σπρώχνουν το καροτσάκι και μαγειρεύουν. Δεν είναι "τελείως ουδέτερο" το "πάω σε κορίτσι διαστημόπλοιο αλλά σε αγόρι όχι κουζίνα". Ουδέτερο είναι το όλα σε όλους. Το οτι πάμε σε κορίτσι διαστημόπλοιο (και πολύ καλά κάνουμε) αλλά σε αγόρι όχι κουζίνα ή μωρό δείχνει ότι τα στερεότυπα έχουν ξεπεραστεί μόνο κατά το ήμισυ. Δηλαδή σε κορίτσι πηγαίνουμε πιο παραδοσιακά αγοριστικα αλλά σε αγόρι όχι πιο παραδοσιακά κοριτσίστικα. Όπως έγραψαν και παραπάνω ότι στο κορίτσι φοράμε πιο εύκολα αγοριστικα αλλά στο αγόρι πιο δύσκολα κοριτσίστικα. Αυτό βέβαια είχε αρχίσει ήδη πριν 25 χρόνια. Θυμάμαι να φοράω ρούχα των ξαδέρφων μου και να παίρνω "αγοριστικο" ρόλο στο σκετς  του νηπιαγωγειου επειδή το ζήτησα (έχω και φωτογραφίες!) ενώ αν ήμουν αγόρι υποθέτω δεν θα μου έδιναν τόσο εύκολα "κοριτσίστικο" ρόλο ούτε οι δάσκαλοι ούτε οι γονείς.

 

Μα λέω πως δεν θα πάρω σε κορίτσι την σειρά αυτή , την σειρά με την κουζίνα την έχω πάρει ήδη στον γιο μου.

49 minutes ago, kotsifikos said:

Ε-γώ όταν πηγαίνω ένα δώρο προσπαθώ να είναι εντελώς ουδέτερο, πχ θα πάω σε κορίτσι playmobil φάρμα-διαστημόπλοιο-δράκο δεν θα πάω την σειρά με τα μωρά-καρότσια-κουζίνες κτλ, σε αγόρι θα πάω  επίσης φάρμα-διαστημόπλοιο -δράκο κτλ.Δεν έχω πάρει κούκλα ποτέ,ούτε αυτοκίνητο σε αγόρι. Επίσης παίρνω και πολλά

σου το παραθέτω για να το δεις, και το δεν έχω πάρει κούκλα ποτέ το είπα για κορίτσια (μόνο που ξέχασα να το γράψω λογικό να μην καταλάβεις τι εννοώ), αν ο γιος μου μου ζητήσει κούκλα εννοείται και θα του την πάρω.

[little lamb]

Το κατάλαβα καλέ, ίσως εγω δεν τα ειπα καλα. Εννοώ ότι με την ίδια λογική που δεν παιρνεις κούκλα/κουζίνα στο κορίτσι, τότε δεν πρέπει να πάρεις διαστημόπλοιο/φορτηγο στο αγόρι. Κάνεις δηλαδή αυτό το "μισό" στερεότυπο. Το κορίτσι να μην έχει τα παραδοσιακά στερεοτυπικά αλλά το αγόρι ας τα έχει. Βασικά δεν φταις εσύ, απλά ίσως πλέον δεν θεωρούνται καν στερεοτυπικά αγοριστικα τα φορτηγά κ τα διαστημόπλοια (καλώς), οπότε δεν υπάρχει κάτι να αποτινάξουμε, θεωρούνται ουδέτερα, ενώ στα κουζινικα πχ υπάρχει ακόμα ότι αναπαράγουν κοριτσίστικο στερεότυπο, οπότε αν θέλουμε να αποτινάξουμε το στερεοτυπο δεν τα παίρνουμε σε κορίτσι. Κανονικά όμως η πραγματικη αποτιναξη του στερεοττπου είναι να θεωρούνται ουδέτερα όλα και να μην λέμε "δεν θα το πάρω σε κορίτσι για να μην αναπαραγαγω το στερεότυπο" .

Βασικά πάλι μπερδεμένα τα είπα, δεν ξέρω πώς να εκφράσω αυτό που έχω στο μυαλό μου. Νιώθω πως το ότι το κορίτσι παίζει με διαστημόπλοιο δεν το θεωρούμε κατάρριψη στερεοτυπου, ενώ το να παίξει το αγόρι με κούκλα το θεωρούμε. Δηλαδή το κορίτσι έχει ήδη κερδίσει έδαφος στο να ασχολείται με "πρώην αγοριστικα" κ δεν θεωρεί κανείς ότι εγινε κάτι προοδευτικο, ενώ αν ασχοληθεί το αγόρι με "πρώην κοριτσίστικα" θεωρείται πιο προοδευτικό. Τα "πρώην αγοριστικα" δηλαδή πλέον θεωρούνται ουδέτερα (όπως έγραψες "παίρνω ουδέτερα πχ διαστημόπλοιο, δράκο") αλλά οι κουζίνες και οι κούκλες δεν θεωρούνται ακόμα ουδέτερα που τα παίρνουμε σε όλους, αλλα θεωρούνται κοριτσίστικα που αν θελουμε να καταρρίψουμε το στερεοτυπο τα παίρνουμε σε αγόρι αλλά όχι σε κορίτσι. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν "ουδετεροποιηθει" ακόμα αλλά κουβαλούν ακόμα ένα βάρος κοριτσίστικου, το οποίο αντίστοιχο βάρος αγοριστικου δεν το κουβαλά πια το διαστημόπλοιο και ο δράκος. Ελπίζω να τα είπα καλύτερα τώρα, τα σκέφτομαι λίγο μπερδεμένα...