Καθημερινά ξεσπάσματα κρίσης-θυμου

[mama16]

Καλημέρα σε όλους. Από καιρό ήθελα να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα αλλά ποτέ δεν βρίσκω το χρόνο για κατεβατο μνμ κ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Πολλές φορές πιστεύω ότι η μικρή μου (πάνω από 3,5 ετών) της αρέσει να φτάνουμε σε σημείο να μαλώνουμε κ ότι το έχει σαν παιχνίδι. Τι εννοώ με αυτό, ένα παράδειγμα.. Την πηγαίνω στην τουαλέτα για να κάνει τσισα, τελειώνει της λέω να τραβήξω καζανάκι? Μου απαντάει ναι στα γρήγορα κ την ώρα που το έχω πατήσει αρχίσει κ φωνάζει κ τσιριζει ότι ήθελε να το κάνει αυτή κ αρχίζει κλάμα. Μπορει πχ να κλαίει κ για μισή ώρα. Αν κάνω κάτι που θα της φανεί αστείο αρχίζει να γελάει αλλά μετά συνειδητοποιεί ότι έκλαιγε κ ξανά αρχίζει. 

Τις προάλλες της είπα να πάμε βόλτα στην αυλή της γιαγιάς. Της λέω έλα να ντυθούμε μου λέει ναι. Της βγάζω το παντελόνι κ λέει ότι δεν ήθελε κ ότι δεν θέλει να ντυθεί κ αρχίζει να νευριάζει. Προσπαθώ να την μεταπεισω, τπτ αυτή. Της λέω ότι αν σηκωθώ απ' το καναπέ μετά δεν πρόκειται να την ντύσω κ δεν θα πάμε στην γιαγιά. Μου λέει εντάξει δεν θέλω να με ντύσεις. Σηκώνομαι κ σε κλάσματα δευτερολέπτου λέει ότι θέλει να την ντύσω, της λέω όχι γιατί της το ξεκαθαρισα πριν. Αρχίζει κλαίει κ φωνάζει ότι θέλει να την ντύσω κ της λέω ότι αν θες όντως να παμε να βάλεις το παντελόνι μόνη σου. Αυτή φωνάζει κ κλαίει κ λέει ότι δεν μπορεί (ούτε καν βέβαια δοκιμάζει κ ας ξέρω κ ξέρει κ αυτή ότι πολλές φορές το βάζει μόνη της) κ καταλήγουμε να μην βγούμε έξω γιατί δεν με άκουγε μπας κ καταλάβει κ δεν φέρεται έτσι αλλά πάλι τα ίδια κάνει. Εδώ να ενημερώσω ότι έχει τύχει στο παρελθόν να την ντύσω πχ είναι ευχαριστημένη εννοείται αλλά γίνεται το δικό της κ μαθαίνει έτσι οπότε πλέον δεν το εφαρμόζω.

 

Έχω τόσα παραδείγματα να πω. Κ με τον μικρό που ότι πάει να πάρει του το αρπάζει κ δεν ξέρω τι να κάνω. Κ σκέφτομαι εγώ την έκανα έτσι? Τόσο λάθος την μεγάλωσα? Όταν ήταν μικρή ήμουν κατά πάνω της κ μάλλον την είχα καλομαθει δεν άκουγε μάλλον ποτέ όχι. Μετά σκέφτομαι είναι η ηλικία έτσι? Αλλά πλέον κοντεύει τα 4... Θα μείνει έτσι για πάντα να νευριάζει με το παραμικρό κ να κλαίει? Εγώ από παιδάκι ήμουν τοοοοσο ήσυχη.. Τι λάθος έχω κάνει? Καμία συμβουλή? Έβλεπα χθες το βράδυ το site positive parents. Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω μερικά πράγματα αν τα καταφέρω..

[kotsifikos]

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω, όλα όσα περιγράφεις τα έχουμε περάσει, και σταματήσαμε να τα περνάμε το τελευταίο εξάμηνο (είναι πλέον πέντε).

Κυρίως θεωρώ πως οφείλεται στην ηλικία, έπειτα να έχεις στον νου σου πως είναι και η ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού. Προσπάθησε αν μπορείς να καταλάβεις πότε αντιδρά έτσι, μήπως είναι κουρασμένη? μήπως νυστάζει? μήπως κάτι την έχει αγχώσει? Τα παιδιά θέλουν να δουν μέχρι που τα παίρνει να κάνουν τις ''κουταμάρες'' τους, εννοείται πως δοκιμάζουν τα όρια μας, και φυσικά υπάρχουν στιγμές (πολλές πολλές ) που και τα ίδια δεν ξέρουν τι θέλουν. Κυρίως στην ηλικία που είστε εσείς τώρα τα παιδιά είναι εντελώς εγωκεντρικά , δεν την νοιάζει αν εσύ εκείνη την στιγμή θες να την ντύσεις για να πάτε βόλτα, εκείνη θέλει να γίνει σε δέκα λεπτά, αδυνατεί να σκεφτεί τι θες εσύ (και ο καθένας γύρω της), επικεντρώνεται στον εαυτό της και μόνο (όλα τα παιδιά όχι μονο η κόρη σου). Σε αυτές τις φάσεις κάνε ένα βήμα πίσω και άφησε την να ηρεμήσει πρώτα, μην προσπαθείς να την ηρεμήσεις την ώρα της κρίσης γιατί αυτό θα έχει χειρότερα αποτελέσματα.  Δεν έχει σημασία πως ήσουν εσύ παιδί, η κόρη σου είναι είναι ένας άνθρωπος διαφορετικός, έχει τον δικό της χαρακτήρα. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχεις κάνει κάτι λάθος και αντιδρά έτσι, να σκέφτεσαι το προφανές.. είναι παιδί!! Όλοι οι γονείς λίγο πολύ περιμένουμε-ζητάμε από τα παιδιά μας περισσότερα από ότι τα ίδια μπορούν να διαχειριστούν και αυτό είναι κρίμα για τα ίδια.

[mama16]

Just now, kotsifikos είπε:

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω, όλα όσα περιγράφεις τα έχουμε περάσει, και σταματήσαμε να τα περνάμε το τελευταίο εξάμηνο (είναι πλέον πέντε).

Κυρίως θεωρώ πως οφείλεται στην ηλικία, έπειτα να έχεις στον νου σου πως είναι και η ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού. Προσπάθησε αν μπορείς να καταλάβεις πότε αντιδρά έτσι, μήπως είναι κουρασμένη? μήπως νυστάζει? μήπως κάτι την έχει αγχώσει? Τα παιδιά θέλουν να δουν μέχρι που τα παίρνει να κάνουν τις ''κουταμάρες'' τους, εννοείται πως δοκιμάζουν τα όρια μας, και φυσικά υπάρχουν στιγμές (πολλές πολλές ) που και τα ίδια δεν ξέρουν τι θέλουν. Κυρίως στην ηλικία που είστε εσείς τώρα τα παιδιά είναι εντελώς εγωκεντρικά , δεν την νοιάζει αν εσύ εκείνη την στιγμή θες να την ντύσεις για να πάτε βόλτα, εκείνη θέλει να γίνει σε δέκα λεπτά, αδυνατεί να σκεφτεί τι θες εσύ (και ο καθένας γύρω της), επικεντρώνεται στον εαυτό της και μόνο (όλα τα παιδιά όχι μονο η κόρη σου). Σε αυτές τις φάσεις κάνε ένα βήμα πίσω και άφησε την να ηρεμήσει πρώτα, μην προσπαθείς να την ηρεμήσεις την ώρα της κρίσης γιατί αυτό θα έχει χειρότερα αποτελέσματα.  Δεν έχει σημασία πως ήσουν εσύ παιδί, η κόρη σου είναι είναι ένας άνθρωπος διαφορετικός, έχει τον δικό της χαρακτήρα. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως έχεις κάνει κάτι λάθος και αντιδρά έτσι, να σκέφτεσαι το προφανές.. είναι παιδί!! Όλοι οι γονείς λίγο πολύ περιμένουμε-ζητάμε από τα παιδιά μας περισσότερα από ότι τα ίδια μπορούν να διαχειριστούν και αυτό είναι κρίμα για τα ίδια.

Αχ πόσο με να ανακουφίζουν τα λόγια σου που κ αλλά παιδάκια αντιδρανε έτσι οπότε μπορεί να είναι η ηλικία κ ότι δεν έκανα τεράστια λάθη σαν γονιός. (Εννοείται βέβαια ότι θα έχω κάνει αρκετά αλλά δεν θέλω να επηρεάσει την μετέπειτα πορεία της μεγαλώνοντας). Η αλήθεια είναι ότι σε οποιαδήποτε φάση το κάνει, είτε πρωί είτε μεσημέρι είτε βράδυ, οπότε δεν έχει να κάνει μονάχα με την κούραση. Ένα άλλο περιστατικό είναι το εξής. Το πρωί που ξυπνάμε θέλει να μείνουμε στο κρεβατι με τις ώρες για να παίξουμε εγώ εννοείται ότι δεν μπορώ. Αν τυχόν φύγω ουρλιάζει κ κλαιει για κανένα μεσαωρο, το βράδυ απ' την άλλη δεν θέλει να πάει στο κρεβάτι κ θέλει να πάω κ εγώ μαζί της οπότε καταλήγουμε πάλι στα ίδια. Κ να σημειώσω ότι δεν πέφτουμε στο κρεβάτι  από τις 9. Έχει 2 μέρες που καταλήγει να κοιμηθεί στις 1 με 1μιση τα ξημερώματα. Τις προηγούμενες μέρες κοιμόταν κατά τις 12.. 

[kotsifikos]

Just now, mama16 said:

Αχ πόσο με να ανακουφίζουν τα λόγια σου που κ αλλά παιδάκια αντιδρανε έτσι οπότε μπορεί να είναι η ηλικία κ ότι δεν έκανα τεράστια λάθη σαν γονιός. (Εννοείται βέβαια ότι θα έχω κάνει αρκετά αλλά δεν θέλω να επηρεάσει την μετέπειτα πορεία της μεγαλώνοντας). Η αλήθεια είναι ότι σε οποιαδήποτε φάση το κάνει, είτε πρωί είτε μεσημέρι είτε βράδυ, οπότε δεν έχει να κάνει μονάχα με την κούραση. Ένα άλλο περιστατικό είναι το εξής. Το πρωί που ξυπνάμε θέλει να μείνουμε στο κρεβατι με τις ώρες για να παίξουμε εγώ εννοείται ότι δεν μπορώ. Αν τυχόν φύγω ουρλιάζει κ κλαιει για κανένα μεσαωρο, το βράδυ απ' την άλλη δεν θέλει να πάει στο κρεβάτι κ θέλει να πάω κ εγώ μαζί της οπότε καταλήγουμε πάλι στα ίδια. Κ να σημειώσω ότι δεν πέφτουμε στο κρεβάτι  από τις 9. Έχει 2 μέρες που καταλήγει να κοιμηθεί στις 1 με 1μιση τα ξημερώματα. Τις προηγούμενες μέρες κοιμόταν κατά τις 12.. 

Λάθη όλοι οι γονείς κάνουμε, μαθαίνουμε και εμείς μαζί με τα παιδιά μας. Εγώ αυτό που έχω προσέξει είναι πως τις ημέρες που είχα εγώ περισσότερη υπομονή οι κρίσεις του ήταν λιγότερες, τις ημέρες που δεν είχα  και ήμουν πιο απότομη μαζί του όλο και κάτι θα γίνονταν,άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγάλο. Στην καραντίνα μπήκα πολλές φορές στο μπάνιο κλαίγοντας και μετρώντας μέχρι να μου περάσει η ένταση που ένιωθα προκειμένου να διαχειριστώ μία κατάσταση με νηφαλιότητα , και ήταν  4 1/2 τότε όχι 3 1/2 όπως είναι η κόρη σου. Δεν ξέρω αν και πότε τελειώνει όλο αυτό, φαντάζομαι εκει γύρω στο δημοτικό περνάει.

Σε κάθε περίπτωση εξηγείς την σου πράξη στο παιδί (πχ '' πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι γιατί υπάρχουν δουλειές που πρέπει να κάνω, θα παίξουμε όταν τελειώσω'' , την στιγμή που αρχίζει να κλαίει της λες ''καταλαβαίνω πως στεναχωριέσαι, μπορείς να κλάψεις να ηρεμήσεις και όταν σου περάσει να μιλήσουμε'') ,  του δείχνεις πως συμμερίζεσαι τον ''πόνο'' του εκείνη την στιγμή, όμως μέχρι εκεί. Εγώ σε αυτές τις περιπτώσεις αποχωρούσα από τον χώρο που βρίσκονταν ο μικρός, τον άφηνα να κάνει το ξέσπασμα του, αρχικά προσπαθούσα να του μιλήσω εκείνη την στιγμή (που ζούσε το δράμα του και έκλαιγε) έπειτα κατάλαβα πόσο πιο πολυ πίεζε τον ίδιο αυτό και επιβάρυνε και εμένα, οπότε και κατέληξα στο να αποχωρώ από τον χώρο.

Το βράδυ πολυ πιθανό σενάριο είναι να αντιδρά έτσι από την κούραση, αν μπορείς δοκίμασε να πάτε στο κρεβάτι λίγο νωρίτερα μήπως και δεν περάσει όλο αυτό. Επίσης μπορεί να σε θέλει μαζί της γιατί φοβάται, εγώ ακόμα και σήμερα ξαπλώνω με τον γιο μου μέχρι να τον πάρει ο ύπνος γιατί φοβάται, και θέλει παρέα.

[mama16]

Στο κρεβάτι πάμε από τις 10 περίπου αλλά ολη την ώρα παίζουν με τον μικρό κ κάνουν χαζομάρες κ καταλήγει κ ο μικρός να κοιμάται 23:30. Μαζί της κοιμάμαι, μάλλον κοιμόμαστε 4αδα!!!!! Κ το θέμα είναι ότι το βράδυ όταν κοιμηθεί ο μικρός θέλει να πηγαίνω μέσα μαζι της καθώς κάνει αλογάκι ή ξαπλώνει στο ριλαξ κ κάνει κούνια. Είναι να μην την πιάσει το ανάποδο.

 

Πριν 2 χρόνια μου είχε κάνει εντύπωση σε μια παραλία μια μητέρα με τα 2 παιδιά της. Το ένα κοριτσάκι ήταν γύρω 1,5-2 χρόνων, το άλλο γύρω στα 4. Το μικρό κοριτσάκι πήρε ένα παιχνίδι από την μεγάλη, το μεγάλο είπε στην μαμά της ήρεμα ότι μου πήρε αυτό που έπαιζα κ η μητέρα είπε στην μικρή ότι το είχε η αδερφούλα της κ να το δώσει πίσω. Κ το μικρό έτσι απλά το έδωσε. Κ δεν έκλαψε ούτε η μεν ούτε η δε. Κ μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί αυτό δεν το έχω ξανά δει, όσα παιδάκια βλέπω (όπως κ τα δικά) σε τέτοια περίπτωση θα μάλωναν κ θα έκλαιγαν! Πραγματικά υποκλίνομαι σε εκείνη την μητέρα!

[kotsifikos]

Just now, mama16 said:

Πριν 2 χρόνια μου είχε κάνει εντύπωση σε μια παραλία μια μητέρα με τα 2 παιδιά της. Το ένα κοριτσάκι ήταν γύρω 1,5-2 χρόνων, το άλλο γύρω στα 4. Το μικρό κοριτσάκι πήρε ένα παιχνίδι από την μεγάλη, το μεγάλο είπε στην μαμά της ήρεμα ότι μου πήρε αυτό που έπαιζα κ η μητέρα είπε στην μικρή ότι το είχε η αδερφούλα της κ να το δώσει πίσω. Κ το μικρό έτσι απλά το έδωσε. Κ δεν έκλαψε ούτε η μεν ούτε η δε. Κ μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί αυτό δεν το έχω ξανά δει, όσα παιδάκια βλέπω (όπως κ τα δικά) σε τέτοια περίπτωση θα μάλωναν κ θα έκλαιγαν! Πραγματικά υποκλίνομαι σε εκείνη την μητέρα!

Ένα παιδί στα  1 1/2 -2 εκτέλεσε την εντολή του γονέα, προσωπικά καθόλου εντύπωση δεν μου κάνει, αργότερα ξεκινάει να ξεδιπλώνει κάποιο παιδί τον χαρακτήρα του. Σίγουρα υπάρχουν και παιδιά πιο αντιδραστικά αλλά και πιο υπάκουα, από όλα υπάρχουν αλλά ο κανένας (από την πείρα μου και μόνο) λέει πως μέχρι τα 2 μπορείς να τα χειριστείς καλύτερα από ότι αργότερα.

 

[Mama_Anesti_]

Πέρασε κι ο δικός μου τέτοια φάση, σε μικρότερο βαθμό και μικρότερη ηλικία. Να κλαίει για να περάσει το δικό του, στην αρχή αδιαφορουσα, έτσι είχα καταλάβει πως έπρεπε να κανουμε. Μετά έδειχνα κατανόηση στο συναίσθημα του και εξηγούσα γιατί δεν γίνεται να κάνει αυτό που ήθελε πχ να κλείσει το ραδιόφωνο ενώ παρακολουθουσαμε εκπομπή και εκλογικευα το φόβο του, πχ αυτή η άγνωστη φωνη έρχεται από έναν κύριο που μιλά στο μικρόφωνο και τον ακούμε. 

 

Όταν ήταν μικρότερος ακολουθούσα τις εντολές του όχι για να μην κλαίει(δεν το έκανε αυτό τότε) αλλά γιατί δεν μου φαίνονταν παράλογες οι απαιτήσεις του. Ίσως λοιπόν λανθασμενα να του πέρασε πως μπορεί να κάνει ότι θέλει. Ακόμα ακολουθώ την ίδια μέθοδο δηλ να εξηγω γιατί δεν γίνεται αλλά γενικα συνεργάζεται.

 

Το μοναδικό που κάνει τον τελευταίο καιρό και κλαίει αν δεν του περασει είναι να μιλάμε οι υπολοιποι μεταξυ μας και να απαιτεί να σταματήσουμε για να παίξουμε το τάδε φανταστικό παιχνίδι που σκέφτηκε. Του εξηγω πως μιλάμε και πως θα το παίξουμε μόλις τελειωσω αλλά κλαίει. Δεν θέλω να ενδωσω. Συντομα θα μπει στο σχολικο περιβάλλον που δεν θα μπορεί και δεν είναι σωστο να κάνει ότι του έρθει. 

 

  Μήπως λοιπόν ή κορούλα σου έχει επηρεαστεί από αυτήν την αλλαγη? Μήπως της μιλάτε συνέχεια για αυτό (εμείς απ τον ενθουσιασμό μας το κανουμε) και έχει αγχωθει? Μήπως σκέφτεται πώς εκείνη θα φεύγει ενώ ο αδελφός της θα μείνει σπιτι?  Αν δεν κάνω λάθος δεν έχει πάει παιδικό και πρόκειται για μία μεγάλη αλλαγη! 

 

Επίσης για πράγματα που δεν είναι πρόθυμος ο γιος μου να ακολουθήσει με την πρώτη πχ να αφήσει το παιχνίδι και να παμε για μπανιο και ύπνο, αρχίζω τις προειδοποιήσεις. Δηλ σε λίγο πάμε για μπάνιο, θα σου πω σε λίγο να μαζεψεις τα παιχνιδια, σε πέντε λεπτά μπαίνουμε στο μπάνιο, μάζεψε σιγα σιγα τα παιχνίδια κτλ. 

[xaroumenh mama]

Να σου πω για αρχή πως είναι πάρα πολύ φυσιολογική αυτή η αντίδραση.. Εμένα ο μικρός μου γιος που τώρα είναι 28 μηνών το κάνει αυτό από 18 μηνών περίπου... Κ ο μεγάλος που σε ένα μήνα κλείνει τα 5 το κάνει ακόμα κ πολύ έντονα κάποιες φορές... 

Θέλει υπομονή κατανόηση είναι σε ηλικία που θέλουν να απρξαρτηθουν κ να νιώσουν όμορφα ότι μπορεί κ εκείνα να κάνουν πράγματα μόνα τους... Ο μικρός μου γιος ένα παράδειγμα όταν πιει γάλα θέλει να ανοίξει μόνος το ψυγείο.. Να βγάλει μόνος το μπουκάλι με το γάλα να το ανοίξει μόνος ακόμα κ οταν είναι σφραγισμένο κ δε μπορεί φυσικά κ μετά κλαει να του το ανοίξω εγώ μετά θέλει να βάλει μόνος γάλα στο ποτηρι του πόσες φορές το βάζει με τόση δύναμη κ πέφτει κάτω να κλείσει μόνος το μπουκάλι να το βάλει στο ψυγείο κ να κλείσει μόνος κ το ποτήρι του που φυσικά δε μπορεί ακόμα να το βηδωσει καλά κ ανάλογα την υπομονή κ τον χρόνο που έχω τον αφήνω να πιει έτσι λουζετε το γάλα κ πάνω του κ στο πάτωμα... Κ μου το δίνει κ του το βιδωνω η του το βιδωνω κ ας κλαιει του περνάει γρήγορα γιατί είναι κουρασμένος... Κλάμα που ρίχνουν κ οι δύο με τα φώτα αν ξεχάστω κ το ανοίξω εγώ... Όχι όχι εγώ θα το ανοίξω.. Η τις πόρτες κ πάει λέγοντας.... 

Για το ντυσιμο καλό είναι να ακολουθείς μια σειρά δλδ να ξέρει πως πρώτα βάζουμε το παντελόνι μετά τη μπλούζα κτλπ..να χρησιμοποιείς κλεψιθρα ναι ναι αυτό το μικρό πραγματάκι κάνει θαύματα στα παιδιά θα το γυρίσουμε πχ δύο φορές για να δούμε θα προλάβεις να ντυθείς; είναι κ η ηλικία που τους αρέσει να κερδίζουν άρα θα θέλουν να ντυθούν πριν τελειώσει η κλεψύδρα... 

Κ όταν θέλετε να πάτε κάπου να το λες ανάποδα σήμερα πχ δε θα πάμε στη γιαγιά που εκείνη λογικά θα σου πει οχιιιι οχιιιι στη γιαγιά θα πάμε θέλω να πάμε στη γιαγιά...... 

Θέλει πολύ υπομονή όμως αλλά να είσαι σίγουρη πως τα παιδιά όσο μεγαλώνουν με κατανόηση  εξελίσσονται....!!!!!! 

[mama16]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Πέρασε κι ο δικός μου τέτοια φάση, σε μικρότερο βαθμό και μικρότερη ηλικία. Να κλαίει για να περάσει το δικό του, στην αρχή αδιαφορουσα, έτσι είχα καταλάβει πως έπρεπε να κανουμε. Μετά έδειχνα κατανόηση στο συναίσθημα του και εξηγούσα γιατί δεν γίνεται να κάνει αυτό που ήθελε πχ να κλείσει το ραδιόφωνο ενώ παρακολουθουσαμε εκπομπή και εκλογικευα το φόβο του, πχ αυτή η άγνωστη φωνη έρχεται από έναν κύριο που μιλά στο μικρόφωνο και τον ακούμε. 

 

Όταν ήταν μικρότερος ακολουθούσα τις εντολές του όχι για να μην κλαίει(δεν το έκανε αυτό τότε) αλλά γιατί δεν μου φαίνονταν παράλογες οι απαιτήσεις του. Ίσως λοιπόν λανθασμενα να του πέρασε πως μπορεί να κάνει ότι θέλει. Ακόμα ακολουθώ την ίδια μέθοδο δηλ να εξηγω γιατί δεν γίνεται αλλά γενικα συνεργάζεται.

 

Το μοναδικό που κάνει τον τελευταίο καιρό και κλαίει αν δεν του περασει είναι να μιλάμε οι υπολοιποι μεταξυ μας και να απαιτεί να σταματήσουμε για να παίξουμε το τάδε φανταστικό παιχνίδι που σκέφτηκε. Του εξηγω πως μιλάμε και πως θα το παίξουμε μόλις τελειωσω αλλά κλαίει. Δεν θέλω να ενδωσω. Συντομα θα μπει στο σχολικο περιβάλλον που δεν θα μπορεί και δεν είναι σωστο να κάνει ότι του έρθει. 

 

  Μήπως λοιπόν ή κορούλα σου έχει επηρεαστεί από αυτήν την αλλαγη? Μήπως της μιλάτε συνέχεια για αυτό (εμείς απ τον ενθουσιασμό μας το κανουμε) και έχει αγχωθει? Μήπως σκέφτεται πώς εκείνη θα φεύγει ενώ ο αδελφός της θα μείνει σπιτι?  Αν δεν κάνω λάθος δεν έχει πάει παιδικό και πρόκειται για μία μεγάλη αλλαγη! 

 

Επίσης για πράγματα που δεν είναι πρόθυμος ο γιος μου να ακολουθήσει με την πρώτη πχ να αφήσει το παιχνίδι και να παμε για μπανιο και ύπνο, αρχίζω τις προειδοποιήσεις. Δηλ σε λίγο πάμε για μπάνιο, θα σου πω σε λίγο να μαζεψεις τα παιχνιδια, σε πέντε λεπτά μπαίνουμε στο μπάνιο, μάζεψε σιγα σιγα τα παιχνίδια κτλ. 

Η συμπεριφορά αυτή υπάρχει εδώ κ πολυυυυ καιρό.. αφότου γεννήθηκε ο μικρός δλδ! Πιο πριν ήταν μικρή (πάλι έκανε έτσι σε μικρότερο βαθμό) αλλά συνήθως επειδή ασχολιομουν περισσότερο δεν είχαμε τόσα ξεσπάσματα. Σήμερα μπορώ να πω ότι προς το παρόν ήταν μια καλή μέρα, μια φορά πήγε να κλάψει έντονα αλλά την πήρα αγκαλιά κ της είπα ότι ξερή πως είναι νευριασμένη κ ότι κ εγώ θα ήμουν κ προσπάθησα να την απασχολήσω με κάτι άλλο οπότε κ ηρέμησε! Ελπίζω να πιάνει αυτό το κόλπο κ να μην έτυχε μια φορά!

Just now, xaroumenh mama είπε:

Να σου πω για αρχή πως είναι πάρα πολύ φυσιολογική αυτή η αντίδραση.. Εμένα ο μικρός μου γιος που τώρα είναι 28 μηνών το κάνει αυτό από 18 μηνών περίπου... Κ ο μεγάλος που σε ένα μήνα κλείνει τα 5 το κάνει ακόμα κ πολύ έντονα κάποιες φορές... 

Θέλει υπομονή κατανόηση είναι σε ηλικία που θέλουν να απρξαρτηθουν κ να νιώσουν όμορφα ότι μπορεί κ εκείνα να κάνουν πράγματα μόνα τους... Ο μικρός μου γιος ένα παράδειγμα όταν πιει γάλα θέλει να ανοίξει μόνος το ψυγείο.. Να βγάλει μόνος το μπουκάλι με το γάλα να το ανοίξει μόνος ακόμα κ οταν είναι σφραγισμένο κ δε μπορεί φυσικά κ μετά κλαει να του το ανοίξω εγώ μετά θέλει να βάλει μόνος γάλα στο ποτηρι του πόσες φορές το βάζει με τόση δύναμη κ πέφτει κάτω να κλείσει μόνος το μπουκάλι να το βάλει στο ψυγείο κ να κλείσει μόνος κ το ποτήρι του που φυσικά δε μπορεί ακόμα να το βηδωσει καλά κ ανάλογα την υπομονή κ τον χρόνο που έχω τον αφήνω να πιει έτσι λουζετε το γάλα κ πάνω του κ στο πάτωμα... Κ μου το δίνει κ του το βιδωνω η του το βιδωνω κ ας κλαιει του περνάει γρήγορα γιατί είναι κουρασμένος... Κλάμα που ρίχνουν κ οι δύο με τα φώτα αν ξεχάστω κ το ανοίξω εγώ... Όχι όχι εγώ θα το ανοίξω.. Η τις πόρτες κ πάει λέγοντας.... 

Για το ντυσιμο καλό είναι να ακολουθείς μια σειρά δλδ να ξέρει πως πρώτα βάζουμε το παντελόνι μετά τη μπλούζα κτλπ..να χρησιμοποιείς κλεψιθρα ναι ναι αυτό το μικρό πραγματάκι κάνει θαύματα στα παιδιά θα το γυρίσουμε πχ δύο φορές για να δούμε θα προλάβεις να ντυθείς; είναι κ η ηλικία που τους αρέσει να κερδίζουν άρα θα θέλουν να ντυθούν πριν τελειώσει η κλεψύδρα... 

Κ όταν θέλετε να πάτε κάπου να το λες ανάποδα σήμερα πχ δε θα πάμε στη γιαγιά που εκείνη λογικά θα σου πει οχιιιι οχιιιι στη γιαγιά θα πάμε θέλω να πάμε στη γιαγιά...... 

Θέλει πολύ υπομονή όμως αλλά να είσαι σίγουρη πως τα παιδιά όσο μεγαλώνουν με κατανόηση  εξελίσσονται....!!!!!! 

Ωραία τα κόλπα σου ευχαριστώ πολύ!!! Κ αυτό με το ανάποδο σίγουρα θα πιάσει αλλά αν μετά της κάνω πχ την χάρη να πάμε τλκ στη γιαγιά δεν θα φαίνεται ότι κάνει το δικό της??? Βέβαια αυτός θα είναι ο σκοπός μου αλλά είναι καλό να νομίζουν ότι κάνουν ότι θέλουν?

[xaroumenh mama]

Just now, mama16 είπε:

Η συμπεριφορά αυτή υπάρχει εδώ κ πολυυυυ καιρό.. αφότου γεννήθηκε ο μικρός δλδ! Πιο πριν ήταν μικρή (πάλι έκανε έτσι σε μικρότερο βαθμό) αλλά συνήθως επειδή ασχολιομουν περισσότερο δεν είχαμε τόσα ξεσπάσματα. Σήμερα μπορώ να πω ότι προς το παρόν ήταν μια καλή μέρα, μια φορά πήγε να κλάψει έντονα αλλά την πήρα αγκαλιά κ της είπα ότι ξερή πως είναι νευριασμένη κ ότι κ εγώ θα ήμουν κ προσπάθησα να την απασχολήσω με κάτι άλλο οπότε κ ηρέμησε! Ελπίζω να πιάνει αυτό το κόλπο κ να μην έτυχε μια φορά!

Ωραία τα κόλπα σου ευχαριστώ πολύ!!! Κ αυτό με το ανάποδο σίγουρα θα πιάσει αλλά αν μετά της κάνω πχ την χάρη να πάμε τλκ στη γιαγιά δεν θα φαίνεται ότι κάνει το δικό της??? Βέβαια αυτός θα είναι ο σκοπός μου αλλά είναι καλό να νομίζουν ότι κάνουν ότι θέλουν?

Όπως είπες αυτός θα είναι ο σκοπός σου να πετύχεις κάτι που θες όσο γίνετε με λιγότερες εντάσεις... Εκείνη απλά θα νομίζει πως το αποφάσισε είναι μεγάλη η χαρά τους όταν πιστεύουν πως μπορούν να έχουν κ εκείνα τον έλεγχο των επιλογών τους... Όπως αυτό πιάνει κ με το φαγητό σε πολλά παιδιά εσύ δε θα το φας αυτό.... Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα στο μάρκετ με τον μεγάλο μου γιο έβαζα κάτι στο καλάθι που ξέρω πως δε το τρώει με τίποτα κ καθώς το έβαζα του είπα τι είναι κ του κάνω αλλά αυτό δεν είναι για εσένα θα το φαω εγώ... Κ μου κάνει κ εγώ θα φάω από αυτό.. 

[xaroumenh mama]

Τώρα που έχω χρόνο μπορώ να αναφέρω κ άλλα παραδείγματα για να τα εμπεδωσω κ εγώ βασικά γιατί τα λόγια είναι ωραία η πράξεις είναι δύσκολες...  

Εκεί που λες για το καζανάκι αντί να της πεις να πατήσω το καζανάκι μπορείς να τις πεις θέλεις τώρα να πατήσω εγώ το καζανάκι η εσύ;  μπορείς να της δίνεις κ επιλογές στα ρούχα διάλεξε πιο θες να φορέσεις αυτό η το άλλο, η τι θες να βάλουμε πρώτα τη μπλούζα η το παντελόνι, όταν πάτε κάπου κ θέλετε να φύγετε πχ στη παιδική χαρά καλύτερα να της λες κάνει τρεις τσουλιθρες ακόμα η θα σε πάω ψυλα δύο φορές ακόμα στη κούνια κ μετά φεύγουμε, αν της λες σε 5 λεπτά θα φύγουμε αυτό δε το κατάλαβενει σε αυτή την ηλικία δεν έχουν καλή σχέση με τον χρόνο κ αυτό γενικά όπου θέλετε να πάτε κ ακόμα καλύτερα να μη ξέρει από το πρωί τι θα γίνει το απόγευμα γιατί πάλι θα ρωτάει συνέχεια ποτέ θα έρθουν μαμά η ποτέ θα πάμε.. Σε αυτή την ηλικία είναι πολύ καλή κ η περιγραφή όπως θα σηκωθούμε το πρωί θα παίξουμε θα μαγειρέψει η μαμά, μετα θα φάμε μετά το μεσημέρι θα κοιμηθούμε η θα χαλαρώσουμε μετά που θα σηκωθούμε θα ετοιμαστουμε να πάμε στους φίλους μας  ή όταν φύγει ο ήλιος.. 

Όταν κάνει κάτι που δε σου αρέσει καλύτερα να της λες δε μου άρεσε αυτό δεν είναι ωραίο να χτυπάμε δαγκώνουμε πχ. Τώρα δε μπορώ να συνεχίσω να παίζω μαζί σου γιατί θύμωσα  καλό είναι να μην εστιάζεις τη πράξη που έκανε αλλά αυτό που ένιωσες αν σε χτυπήσει καλύτερα να πεις αουτσς πονεσα αυτό πονάει δε μου αρέσει να με χτυπάνε αντί να πεις γιατί με χτύπησες.. Αν χτυπήσει το μωρό της λες δε χτυπάμε τους άλλους κ μετά καθώς παρηγορείς το μωρό του λες ποιος έχουμε μάθει πως είναι ο κανόνας δεν είναι ωραίο να χτυπάμε τους άλλους γιατί αυτό πονάει... 

Αν έχει έντονες εκρήξεις θυμού όπως αναφέρθηκε κ ποιο πάνω αποχωρείς από τον χώρο κ δίνεις χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει κ μετά συζητάτε υπάρχουν όμως παιδιά που έχουν ανάγκη την παρουσία του γονέα κ μπορείς να την πάρεις αγκαλιά αν το δεχετε η απλά να καθεσε δίπλα της χωρίς να κάνεις τίποτα μέχρι να ηρεμισει κ να είναι έτοιμη να συζητήσετε.. Αυτό θα το κρίνεις εσύ πως νιώθει καλύτερα το παιδί.. 

Έγραψα πολλά κ κάπως μπερδεμένα νομίζω.. Όταν έχεις χρόνο κ θες στείλε κ άλλα παραδείγματα να κοιτάξω κ στα βιβλία που έχω να δώσω κ άλλες απαντήσεις μήπως βοηθήσουν, αυτά τα θέματα μου αρέσουν πάρα πολύ.. Έχω πάρει πολλά βιβλία κ έχω διαβάσει κ θέλω να παρω κ άλλα, ότι διάβασμα δεν έκανα όσο ήμουν μαθήτρια το έχω κάνει τώρα που έχω παιδιά κ μου αρέσει, κ θέλω να συνεχίσω... 

 

[Mama_Anesti_]

Just now, xaroumenh mama είπε:

της πεις να πατήσω το καζανάκι μπορείς να τις πεις θέλεις τώρα να πατήσω εγώ το καζανάκι η εσύ;  μπορείς να της δίνεις κ επιλογές στα ρούχα διάλεξε πιο θες να φορέσεις αυτό η το άλλο, η τι θες να βάλουμε πρώτα τη μπλούζα η το παντελόνι, όταν πάτε κάπου κ θέλετε να φύγετε πχ στη παιδική χαρά καλύτερα να της λες κάνει τρεις τσουλιθρες ακόμα η θα σε πάω ψυλα δύο φορές ακόμα στη κούνια κ μετά φεύγουμε, αν της λες σε 5 λεπτά θα φύγουμε αυτό δε το κατάλαβενει σε αυτή την ηλικία δεν έχουν καλή σχέση με τον χρόνο κ αυτό γενικά όπου θέλετε να πάτε κ ακόμα καλύτερα να μη ξέρει από το πρωί τι θα γίνει το απόγευμα γιατί πάλι θα ρωτάει συνέχεια ποτέ θα έρθουν μαμά η ποτέ θα πάμε.. Σε αυτή την ηλικία είναι πολύ καλή κ η περιγραφή όπως θα σηκωθούμε το πρωί θα παίξουμε θα μαγειρέψει η μαμά, μετα θα φάμε μετά το μεσημέρι θα κοιμηθούμε η θα χαλαρώσουμε μετά που θα σηκωθούμε θα ετοιμαστουμε να πάμε στους φίλους μας  ή όταν φύγει ο ήλιος.. 

Όταν κάνει κάτι που δε σου αρέσει καλύτερα να της λες δε μου άρεσε αυτό δεν είναι ωραίο να χτυπάμε δαγκώνουμε πχ

Αυτά που αναφερεις πιάνουν και στο δικό μου παιδι, δηλ το δικαίωμα της επιλογής των λεπτομερειών και όχι του γεγονότος, ο χρόνος εκφρασμένος με δραστηριότητες και όχι νουμερα, ή έκφραση των συναισθημάτων που νιώθουμε εμείς και όχι μόνο ή επισήμανση της ανεπιθύμητης πράξης του παιδιού. Πολύ ωφέλιμο το σχόλιο σου! 

[mama16]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Τώρα που έχω χρόνο μπορώ να αναφέρω κ άλλα παραδείγματα για να τα εμπεδωσω κ εγώ βασικά γιατί τα λόγια είναι ωραία η πράξεις είναι δύσκολες...  

Εκεί που λες για το καζανάκι αντί να της πεις να πατήσω το καζανάκι μπορείς να τις πεις θέλεις τώρα να πατήσω εγώ το καζανάκι η εσύ;  μπορείς να της δίνεις κ επιλογές στα ρούχα διάλεξε πιο θες να φορέσεις αυτό η το άλλο, η τι θες να βάλουμε πρώτα τη μπλούζα η το παντελόνι, όταν πάτε κάπου κ θέλετε να φύγετε πχ στη παιδική χαρά καλύτερα να της λες κάνει τρεις τσουλιθρες ακόμα η θα σε πάω ψυλα δύο φορές ακόμα στη κούνια κ μετά φεύγουμε, αν της λες σε 5 λεπτά θα φύγουμε αυτό δε το κατάλαβενει σε αυτή την ηλικία δεν έχουν καλή σχέση με τον χρόνο κ αυτό γενικά όπου θέλετε να πάτε κ ακόμα καλύτερα να μη ξέρει από το πρωί τι θα γίνει το απόγευμα γιατί πάλι θα ρωτάει συνέχεια ποτέ θα έρθουν μαμά η ποτέ θα πάμε.. Σε αυτή την ηλικία είναι πολύ καλή κ η περιγραφή όπως θα σηκωθούμε το πρωί θα παίξουμε θα μαγειρέψει η μαμά, μετα θα φάμε μετά το μεσημέρι θα κοιμηθούμε η θα χαλαρώσουμε μετά που θα σηκωθούμε θα ετοιμαστουμε να πάμε στους φίλους μας  ή όταν φύγει ο ήλιος.. 

Όταν κάνει κάτι που δε σου αρέσει καλύτερα να της λες δε μου άρεσε αυτό δεν είναι ωραίο να χτυπάμε δαγκώνουμε πχ. Τώρα δε μπορώ να συνεχίσω να παίζω μαζί σου γιατί θύμωσα  καλό είναι να μην εστιάζεις τη πράξη που έκανε αλλά αυτό που ένιωσες αν σε χτυπήσει καλύτερα να πεις αουτσς πονεσα αυτό πονάει δε μου αρέσει να με χτυπάνε αντί να πεις γιατί με χτύπησες.. Αν χτυπήσει το μωρό της λες δε χτυπάμε τους άλλους κ μετά καθώς παρηγορείς το μωρό του λες ποιος έχουμε μάθει πως είναι ο κανόνας δεν είναι ωραίο να χτυπάμε τους άλλους γιατί αυτό πονάει... 

Αν έχει έντονες εκρήξεις θυμού όπως αναφέρθηκε κ ποιο πάνω αποχωρείς από τον χώρο κ δίνεις χρόνο στο παιδί να ηρεμήσει κ μετά συζητάτε υπάρχουν όμως παιδιά που έχουν ανάγκη την παρουσία του γονέα κ μπορείς να την πάρεις αγκαλιά αν το δεχετε η απλά να καθεσε δίπλα της χωρίς να κάνεις τίποτα μέχρι να ηρεμισει κ να είναι έτοιμη να συζητήσετε.. Αυτό θα το κρίνεις εσύ πως νιώθει καλύτερα το παιδί.. 

Έγραψα πολλά κ κάπως μπερδεμένα νομίζω.. Όταν έχεις χρόνο κ θες στείλε κ άλλα παραδείγματα να κοιτάξω κ στα βιβλία που έχω να δώσω κ άλλες απαντήσεις μήπως βοηθήσουν, αυτά τα θέματα μου αρέσουν πάρα πολύ.. Έχω πάρει πολλά βιβλία κ έχω διαβάσει κ θέλω να παρω κ άλλα, ότι διάβασμα δεν έκανα όσο ήμουν μαθήτρια το έχω κάνει τώρα που έχω παιδιά κ μου αρέσει, κ θέλω να συνεχίσω... 

 

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου κ για όλα τα κορίτσια που απάντησαν!! Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω διάφορα κόλπα σας κ ευελπιστώ να ηρεμεί σιγά σιγά! Όταν νευριάζει μου λέει φύγε, εγώ φεύγω μπας κ ηρεμήσει αλλά με ακολουθεί από πίσω συνέχεια κ συνεχίζει να λέει φύγε!  αυτή τη λέξη την άκουσε πέρυσι από ένα παιδάκι κ από τότε το λέει σε κάθε ευκαιρία. Της έχω εξηγήσει άπειρες φορές ότι δεν είναι ωραίο να λέμε την μαμά κ τον μπαμπά έτσι αλλά εννοείται συνεχίζει. Ακόμα κ με παιχνιδάκι να παίζει κ καθώς πχ το σπρώχνει κ δεν πάει εκεί που θέλει το φωνάζει φύγε!! 

 

Πριν κανένα δίμηνο έτσι όπως έπαιζε με κάποιο παιδάκι αυτό κλώτσησε στον αέρα προς το μέρος της κ από τότε με οποιονδήποτε νευριάζει στιγμιαία κλωτσαει κ αυτή στον αέρα!Πως θα μπορούσα να την κάνω να σταματήσει? Της έχω πει ότι ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν να μην το κάνουμε ούτε εμείς, ότι δεν είναι ωραίο να φαιρόμαστε έτσι, ότι αν κάνεις έτσι τα άλλα παιδάκια δεν θα θέλουν να παίζουν μαζί σου, ότι μπορεί κάποιο παιδάκι να νευριάσει κ να σου κρατήσει το πόδι κ θα πέσεις κάτω με το κεφαλάκι (εν τω μεταξύ αυτό μου έρχεται κ εικόνα κ φοβάμαι πολύ να μην γίνει) αλλά δεν το σταματάει.

 

Αλλά παραδείγματα είναι σε σχέση με τον μικρό της αδερφό, οποιο παιχνίδι πάει να πάρει ο μικρούλης κατευθείαν το τραβάει για να παίξει αυτή, την ώρα που πάει να περπατήσει μόνος του πηγαίνει κ τον σπρώχνει, αποφασίζει η ίδια με τι παιχνίδι θα παίξει ο αδερφός της, αν ρίξει κάποιο παιχνίδι ο μικρός κάτω ρίχνει κ αυτή κάποιο παιχνίδι, αν δώσω στον μικρό κάτι εννοείται ότι πρέπει να δώσω κάτι παρόμοιο κ στην μεγάλη αλλιώς νευριάζει. Μόνο όταν έχουν 2 ίδια παιχνίδια τον αφήνει να παίξει, παίρνει ο μικρός το ένα κ η μεγάλη το άλλο!

 

Αν θυμηθώ τις επόμενες μέρες κ κάτι άλλο θα γράψω. Ευχαριστώ για την βοήθεια κ για την υπομονή που κάνετε όλες για να διαβάσετε κατεβατα!!

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Αυτά που αναφερεις πιάνουν και στο δικό μου παιδι, δηλ το δικαίωμα της επιλογής των λεπτομερειών και όχι του γεγονότος, ο χρόνος εκφρασμένος με δραστηριότητες και όχι νουμερα, ή έκφραση των συναισθημάτων που νιώθουμε εμείς και όχι μόνο ή επισήμανση της ανεπιθύμητης πράξης του παιδιού. Πολύ ωφέλιμο το σχόλιο σου! 

Θα τα δοκιμάσω κ εγώ κ μακάρι να πιάνουν κ σε μένα!!!!

[diane2020]

Μου θυμιζεις τη μικρη μου κορη, ειναι 2 και όχι δεν ειναι κακομαθημένη σε αντίθεση με τη μεγαλη που πεσαμε πανω της αλλα πιστευω ειναι ηλικιακό αλλα και θεμα χαρακτήρα. Τα παιδια πλάθουν χαρακτήρα τωρα. Πιστεύω πως δοκιμάζει τα ορια σου επισης, μη μασας κανε λίγο την αδιαφορη εγω αυτο κανω και πιάνει δηλ σα να της λες δε θα υποκυψω δεσποινίδουλα μου στα τερτιπια σου. Και υπομονη. Αλλαζουν τα παιδια..

[Sentir...natureza]

Ειναι πολύ φυσιολογική η συμπεριφορά της και το πως χειριζόμαστε τις κρίσεις τους έχει πολλή σημασία για το πως θα μάθουν να διαχειρίζεται τα συναισθήματα τους όσο μεγαλώνουν. Αρχικά, προσπαθησε να παραμένεις ήρεμη, κατονομασε το συναίσθημα που νιώθει πχ "είσαι πολύ θυμωμένη που...", προσπάθησε να την ηρεμήσεις με αγκαλιά (εμένα πολλές φορές αρνιόταν στην αρχή αλλά ξαναρωτουσα "θέλεις αγκαλίτσα;" και συνήθως δεχόταν στην 3η φορά) αλλά αν δεν θέλει τότε μπορείς να της πεις ότι όταν θελήσει αγκαλίτσα να έρθει να κάνετε. Προσπάθησε να το γυρίσεις στην πλάκα "πχ μακάρι να είχαμε πολλά καζανάκια να τα πατούσαμε όλοι μαζί!". Εγώ γενικώς κάνω πολλή κουβέντα, εξηγώντας, κάνοντας ερωτήσεις για να καταλάβει την κατάσταση και να βρει λύσεις. Οσον αφορά το άρπαγμα των παιχνιδιων, το ίδιο έκανε ο δικός μου στην ηλικία σας, και ακόμη το κάνει αρκετές φορές (4,5 χρ). Αυτό που βοήθησε ήταν να του πω ότι μπορεί να το ζητήσει, (λέγοντας του τις λέξεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει) αν το αρπάζει δεν θα του το δώσει. Σχεδόν παντα ο μικρός του το έδινε όταν το ζητούσε αλλά κι αν δεν ήθελε και θυμωνε ο μεγάλος του εξηγούσα ότι πολλές φορές και ο ίδιος δεν θέλει να δώσει το παιχνίδι, πως θα ένιωθε αν του το αρπαζα κλπ. Επίσης, είδα ότι βοηθάει όταν του ανάφερω την ευθύνη που έχει σαν μεγαλος αδερφός. Πχ "Αρπάζοντας το παιχνίδι, του μαθαίνεις ότι έτσι πρέπει να κάνουμε και το ίδιο θα κάνει και αυτός. Αλλά μπορείς να διαλέξεις να του μάθεις πως να το ζητάει. Μαθαίνει από εσένα, μπορείς να του μάθεις πολλά διασκεδαστικα πράγματα και πως να παίζει ήρεμα με άλλα παιδάκια. Ακόμη δεν ξέρει πως να το κάνει αλλά μπορείς να του δείξεις εσύ! "(με ενθουσιασμό στον τόνο της φωνής). Επιπλεον, προσπαθω να αποφευγω τις γενικοτητες πχ "δε χτυπαμε" αλλα επικεντρωνομαι στο πως νιωθει ο αλλος οταν τον χτυπαμε και τον ρωταω τι θα μπορουσε να κανει πχ για να του δωσει το παιχνιδι ο αδερφος του (πιθανες απαντησεις: να του το ζητησω, να του φερω ενα αλλο παιχνιδι για να ανταλλαξουμε ή να τον χτυπησω -το τελευταιο το εχει πει μια φορα μονο) δινοντας του ετσι την ευκαιρια να αναζητησει λυσεις για το "προβλημα".

Γενκώς, εχω παρατηρήσει ότι είναι πιο απότομος με τον μικρο τις μέρες που μπορεί να του δίνουμε περισσότερη προσοχή πχ επειδή είπε κάποια καινούρια λέξη κτλ. Προσπάθησε να της δίνεις αρκετό χρόνο απασχόλησης αποκλειστικά μαζί της. Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο "τι συμβαίνει στον εγκέφαλο του", θα καταλάβεις πολλά για τις κρίσεις και πως να τις αντιμετωπίζεις συμβαδίζοντας με την τρέχουσα ανάπτυξη του εγκεφάλου αλλά και πως να την βοηθήσεις να τον αναπτύξει ώστε όσο μεγαλώνει να δείχνει ενσυναισθηση, κατανόηση κλπ. Είναι μακρύς ο δρόμος και δεν χρειάζεται να έχουμε απαιτήσεις να συμπεριφερονται όπως οι ενήλικες (που και οι ίδιοι πολλές φορές δυσκολεύονται) αλλά να κατανοούμε την ηλικία τους και με περίσσια υπομονή να βλέπουμε αυτές τις στιγμές σαν ευκαιρίες να τους βοηθήσουμε να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιοτητες και την ικανότητα να διαχειριζονται τα συναισθήματά τους. 

[diane2020]

Εμενα η δικια μου φωναζει παρα πολυ, μα παρα πολυ, δεν τσιριζει, φωναζει. Έχει τύχει να φωναζει μεσα στη νυχτα γιατι δεν καταλάβαινα τι ηθελε και να την ακουει ολη η γειτονιά! Πεφτει στο πατωμα , τρεχει παρα πολυ γρήγορα κι οταν παω να την αγκαλιασω βαζει τοση δύναμη που φευγει.αναρωτιέμαι που βρισκει τοση δυναμη!!

Με ενοχλεί πολυ η φωνη της και γενικα κι εγώ της μιλαω και γενικα μας κουραζει πολυ αυτο αλλα συνηθως, μη με κοροιδεψετε, εχει τοση πλακα να το βλέπεις να κάνεις ετσι, μερικες φορες μου ρχεται να γελαω αλλα κρατιέμαι μη με δει...εκει παναγια βοηθα! Στο σχολειο δεν ειναι τοσο. Παντως ξερω πως παιζει ρολο και η μεγαλη γιατι την τσιτωνει πολυ ωρες ωρες, αυτο με ενοχλεί περισσότερο απολα. Παντως ειμαι ψυχραιμη. Τελευταία εχω γίνει και λιγο πιο αυστηρη τυπου φτάνει τωρα, αρκετά. Ψιλοπιανει νομιζω εχει αρχισει να αντιλαμβάνεται το σωστο και το λαθος.

[Mama_Anesti_]

11 ώρες πρίν, mama16 είπε:

λλά παραδείγματα είναι σε σχέση με τον μικρό της αδερφό, οποιο παιχνίδι πάει να πάρει ο μικρούλης κατευθείαν το τραβάει για να παίξει αυτή, την ώρα που πάει να περπατήσει μόνος του πηγαίνει κ τον σπρώχνει, αποφασίζει η ίδια με τι παιχνίδι θα παίξει ο αδερφός της, αν ρίξει κάποιο παιχνίδι ο μικρός κάτω ρίχνει κ αυτή κάποιο παιχνίδι, αν δώσω στον μικρό κάτι εννοείται ότι πρέπει να δώσω κάτι παρόμοιο κ στην μεγάλη αλλιώς νευριάζει.

Να μαζεψεις τα παιχνίδια έχεις δοκιμασει?

 

Σε παρόμοια κατάσταση με τον μικρό να αρπάζει παιχνίδια απ τον ξάδελφο του και εκείνος αναμενόμενο να τσατιζεται, αφού προειδοποίησα κάμποσες φορές να παιξουν ηρεμα πήρα αποφασισμένη σακούλα να μαζεψω τα παιχνίδια ώστε να τα βάλω στην αποθήκη για να παίξουν άλλη φορά που δεν θα έχουν τέτοια ένταση. Ο μικρος αμέσως άλλαξε στάση γιατί κατάλαβε πως σοβαρολογουσα. 

 

Προσωπικά μου φανηκε ορθό στην παρούσα φαση, γιατί διαφορετικά θα διαιωνίζοταν ή κατάσταση και θα μάλωναν.

[xaroumenh mama]

14 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου κ για όλα τα κορίτσια που απάντησαν!! Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω διάφορα κόλπα σας κ ευελπιστώ να ηρεμεί σιγά σιγά! Όταν νευριάζει μου λέει φύγε, εγώ φεύγω μπας κ ηρεμήσει αλλά με ακολουθεί από πίσω συνέχεια κ συνεχίζει να λέει φύγε!  αυτή τη λέξη την άκουσε πέρυσι από ένα παιδάκι κ από τότε το λέει σε κάθε ευκαιρία. Της έχω εξηγήσει άπειρες φορές ότι δεν είναι ωραίο να λέμε την μαμά κ τον μπαμπά έτσι αλλά εννοείται συνεχίζει. Ακόμα κ με παιχνιδάκι να παίζει κ καθώς πχ το σπρώχνει κ δεν πάει εκεί που θέλει το φωνάζει φύγε!! 

 

Πριν κανένα δίμηνο έτσι όπως έπαιζε με κάποιο παιδάκι αυτό κλώτσησε στον αέρα προς το μέρος της κ από τότε με οποιονδήποτε νευριάζει στιγμιαία κλωτσαει κ αυτή στον αέρα!Πως θα μπορούσα να την κάνω να σταματήσει? Της έχω πει ότι ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν να μην το κάνουμε ούτε εμείς, ότι δεν είναι ωραίο να φαιρόμαστε έτσι, ότι αν κάνεις έτσι τα άλλα παιδάκια δεν θα θέλουν να παίζουν μαζί σου, ότι μπορεί κάποιο παιδάκι να νευριάσει κ να σου κρατήσει το πόδι κ θα πέσεις κάτω με το κεφαλάκι (εν τω μεταξύ αυτό μου έρχεται κ εικόνα κ φοβάμαι πολύ να μην γίνει) αλλά δεν το σταματάει.

 

Αλλά παραδείγματα είναι σε σχέση με τον μικρό της αδερφό, οποιο παιχνίδι πάει να πάρει ο μικρούλης κατευθείαν το τραβάει για να παίξει αυτή, την ώρα που πάει να περπατήσει μόνος του πηγαίνει κ τον σπρώχνει, αποφασίζει η ίδια με τι παιχνίδι θα παίξει ο αδερφός της, αν ρίξει κάποιο παιχνίδι ο μικρός κάτω ρίχνει κ αυτή κάποιο παιχνίδι, αν δώσω στον μικρό κάτι εννοείται ότι πρέπει να δώσω κάτι παρόμοιο κ στην μεγάλη αλλιώς νευριάζει. Μόνο όταν έχουν 2 ίδια παιχνίδια τον αφήνει να παίξει, παίρνει ο μικρός το ένα κ η μεγάλη το άλλο!

 

Αν θυμηθώ τις επόμενες μέρες κ κάτι άλλο θα γράψω. Ευχαριστώ για την βοήθεια κ για την υπομονή που κάνετε όλες για να διαβάσετε κατεβατα!!

Θα τα δοκιμάσω κ εγώ κ μακάρι να πιάνουν κ σε μένα!!!!

Η λέξη φύγε που λέει όπως φαίνεται μάλλον δεν την κατανοεί ακόμα εγώ δεν θα ασχολούμουν με αυτό αλλά θα εξηγούσα τη σημασία της, αλλά κ πάλι κ να τη λέει κ να την εννοεί πάλι θα σεβόμουν ότι θέλει να φύγω, κ θα έλεγα πως όταν με ζητήσει εγώ θα είμαι εκεί για να ακούσω.. Εκφράζει ένα συναίσθημα εκείνη την ώρα καλά κ τα δύο μου το λένε αυτό φύγε.. Κ ο μεγάλος έχει ξεκινήσει τώρα τελευταία όταν του δίνω φιλάκι κ δε θέλει κάνει πως το βγάζει από το μάγουλο του κ το πετάει.. 

[Anna3011]

16 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου κ για όλα τα κορίτσια που απάντησαν!! Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω διάφορα κόλπα σας κ ευελπιστώ να ηρεμεί σιγά σιγά! Όταν νευριάζει μου λέει φύγε, εγώ φεύγω μπας κ ηρεμήσει αλλά με ακολουθεί από πίσω συνέχεια κ συνεχίζει να λέει φύγε!  αυτή τη λέξη την άκουσε πέρυσι από ένα παιδάκι κ από τότε το λέει σε κάθε ευκαιρία. Της έχω εξηγήσει άπειρες φορές ότι δεν είναι ωραίο να λέμε την μαμά κ τον μπαμπά έτσι αλλά εννοείται συνεχίζει. Ακόμα κ με παιχνιδάκι να παίζει κ καθώς πχ το σπρώχνει κ δεν πάει εκεί που θέλει το φωνάζει φύγε!! 

 

Πριν κανένα δίμηνο έτσι όπως έπαιζε με κάποιο παιδάκι αυτό κλώτσησε στον αέρα προς το μέρος της κ από τότε με οποιονδήποτε νευριάζει στιγμιαία κλωτσαει κ αυτή στον αέρα!Πως θα μπορούσα να την κάνω να σταματήσει? Της έχω πει ότι ότι δεν θέλουμε να μας κάνουν να μην το κάνουμε ούτε εμείς, ότι δεν είναι ωραίο να φαιρόμαστε έτσι, ότι αν κάνεις έτσι τα άλλα παιδάκια δεν θα θέλουν να παίζουν μαζί σου, ότι μπορεί κάποιο παιδάκι να νευριάσει κ να σου κρατήσει το πόδι κ θα πέσεις κάτω με το κεφαλάκι (εν τω μεταξύ αυτό μου έρχεται κ εικόνα κ φοβάμαι πολύ να μην γίνει) αλλά δεν το σταματάει.

 

Το "φύγε" είναι επίσης ατάκα της κόρης μου όταν έχει νεύρα (33 μηνών), η οποία πρόσφατα αντικαταστάθηκε με το ακόμα πιο ευγενικό "ξουτ" ! Τελευταία περάσαμε και εμείς μια κρίση με αδικαιολόγητα νεύρα και γκρίνια η οποία όπως κατάλαβα τελικά, είχε ως αιτιολογία κυρίως την αλλαγή ρουτίνας μετά τις διακοπές και το ότι προφανώς τσεκάρει τα όριά της. Είχα τρομάξει με την ξαφνική μετάλλαξη του παιδιού που από άγγελος μετατράπηκε για πάνω από 2 βδομάδες σε ένα κακότροπο και ανυπόφορο νήπιο (στο τσακ ήμουν να ανοίξω θέμα εδώ) μέχρι που σιγά σιγά επανήλθαμε στα ίσια μας. Πάνω κάτω εφάρμοσα τις συμβουλές των κοριτσιών ( @xaroumenh mama μάλλον διαβάζουμε τα ίδια βιβλία ), στο μεγάλο θυμό αποχωρούσα δείχνοντας ωστόσο ότι την καταλαβαίνω (με ατάκες του τύπου"καταλαβαίνω ότι έχεις θυμώσει, σε αφήνω να ηρεμήσεις"), την έπιανα στη συνέχεια και κάναμε συζήτηση για το τι την πείραξε και ενίοτε διακομωδούσαμε παρέα την κατάσταση, μέχρι και σκετς κάναμε με το συμβάν για να το αφήσουμε να περάσει. Ήταν ξεκάθαρο ότι σε εκείνη τη φάση ζητούσε προσοχή (είχε κολλήσει να ζητάει να μην πηγαίνουμε στη δουλειά και χαλαγε τον κόσμο το πρωι) και για το λόγο αυτό φρόντισα να την εντάξω σε περισσότερες κοινές δραστηριότητες από το πρωί κιόλας (διαλέγαμε τα ρούχα και για τις δυό μας το πρωί, πλέναμε φρούτα για να πάρω στη δουλειά, διάλεγε κραγιόν και σκιά για να βαφτώ κτλ.). Αρχίσαμε να κάνουμε μικρές "ζαβολιές" του τύπου να παρεκκλίνουμε λίγο από την ρουτίνα μας μερικές φορές (πχ να μην κάνουμε μια μέρα μπάνιο ή να φάμε κάτι στο κρεβάτι ή να δούμε ένα μικρό βιντεάκι παραπάνω) και γελούσαμε με τη "συνομωσία" μας. Από όλο αυτό κατάλαβα ότι στο παιδί μου δεν πιάνει η αγριάδα και η πολύ αυστηρή αντιμετώπιση (σε φάση απελπισίας φώναξα), είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα με την κουβέντα. 

 

Μην απογοητεύεσαι πάντως. Είναι συνηθισμένες συμπεριφορές αυτές. Θυμάμαι φίλη μου που μια μέρα μου έλεγε μεσα στην απελπισία ότι η 4χρονη κόρη της δήλωσε ότι δε θέλει να φάει άλλο γιαούρτι και επειδή το έφαγε η φίλη μου η μικρή έπαθε κρίση και ούρλιαζε ζητώντας πίσω το γιαούρτι. "Να σου φέρω ένα άλλο;". "Όχι θέλω αυτό που έφαγες εσύ!!!". Και να σου κλάμα για ένα μισάωρο... Δύο χρόνια μετά η μικρή είναι ένα γλυκό και αξιολάτρευτο κοριτσάκι!

[xaroumenh mama]

Just now, Anna3011 είπε:

Το "φύγε" είναι επίσης ατάκα της κόρης μου όταν έχει νεύρα (33 μηνών), η οποία πρόσφατα αντικαταστάθηκε με το ακόμα πιο ευγενικό "ξουτ" ! Τελευταία περάσαμε και εμείς μια κρίση με αδικαιολόγητα νεύρα και γκρίνια η οποία όπως κατάλαβα τελικά, είχε ως αιτιολογία κυρίως την αλλαγή ρουτίνας μετά τις διακοπές και το ότι προφανώς τσεκάρει τα όριά της. Είχα τρομάξει με την ξαφνική μετάλλαξη του παιδιού που από άγγελος μετατράπηκε για πάνω από 2 βδομάδες σε ένα κακότροπο και ανυπόφορο νήπιο (στο τσακ ήμουν να ανοίξω θέμα εδώ) μέχρι που σιγά σιγά επανήλθαμε στα ίσια μας. Πάνω κάτω εφάρμοσα τις συμβουλές των κοριτσιών ( @xaroumenh mama μάλλον διαβάζουμε τα ίδια βιβλία ), στο μεγάλο θυμό αποχωρούσα δείχνοντας ωστόσο ότι την καταλαβαίνω (με ατάκες του τύπου"καταλαβαίνω ότι έχεις θυμώσει, σε αφήνω να ηρεμήσεις"), την έπιανα στη συνέχεια και κάναμε συζήτηση για το τι την πείραξε και ενίοτε διακομωδούσαμε παρέα την κατάσταση, μέχρι και σκετς κάναμε με το συμβάν για να το αφήσουμε να περάσει. Ήταν ξεκάθαρο ότι σε εκείνη τη φάση ζητούσε προσοχή (είχε κολλήσει να ζητάει να μην πηγαίνουμε στη δουλειά και χαλαγε τον κόσμο το πρωι) και για το λόγο αυτό φρόντισα να την εντάξω σε περισσότερες κοινές δραστηριότητες από το πρωί κιόλας (διαλέγαμε τα ρούχα και για τις δυό μας το πρωί, πλέναμε φρούτα για να πάρω στη δουλειά, διάλεγε κραγιόν και σκιά για να βαφτώ κτλ.). Αρχίσαμε να κάνουμε μικρές "ζαβολιές" του τύπου να παρεκκλίνουμε λίγο από την ρουτίνα μας μερικές φορές (πχ να μην κάνουμε μια μέρα μπάνιο ή να φάμε κάτι στο κρεβάτι ή να δούμε ένα μικρό βιντεάκι παραπάνω) και γελούσαμε με τη "συνομωσία" μας. Από όλο αυτό κατάλαβα ότι στο παιδί μου δεν πιάνει η αγριάδα και η πολύ αυστηρή αντιμετώπιση (σε φάση απελπισίας φώναξα), είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα με την κουβέντα. 

 

Μην απογοητεύεσαι πάντως. Είναι συνηθισμένες συμπεριφορές αυτές. Θυμάμαι φίλη μου που μια μέρα μου έλεγε μεσα στην απελπισία ότι η 4χρονη κόρη της δήλωσε ότι δε θέλει να φάει άλλο γιαούρτι και επειδή το έφαγε η φίλη μου η μικρή έπαθε κρίση και ούρλιαζε ζητώντας πίσω το γιαούρτι. "Να σου φέρω ένα άλλο;". "Όχι θέλω αυτό που έφαγες εσύ!!!". Και να σου κλάμα για ένα μισάωρο... Δύο χρόνια μετά η μικρή είναι ένα γλυκό και αξιολάτρευτο κοριτσάκι!

Αυτό με το φαγητό το κάνει κ ο μεγάλος μου κ του λες πχ ωω τι κρίμα το έφαγα κ πήγε στη κοιλίτσα μου κ εκείνος απαντάει να το κάνεις εμετό...  

Μαρεσε πολύ αυτό που έγραψες με τις ζαβολιες έτσι όπως το παρουσίασες....!!!!!!! Τι γλυκο..!!! 

[mama16]

Γράψατε πολλά κορίτσια οπότε θα απαντήσω σε όλες όσες ερωτήσεις θυμάμαι! Πρώτα απ' όλα να πω ότι αυτές τις 2 μέρες εφάρμοσα αυτό που είπατε κ που διάβασα σε ένα site. Όταν αρχίζει κ θυμώνει κ τσιριζει της λέω ότι ξέρω πως νευρίασε κ την παίρνω αγκαλίτσα. Πραγματικά 1 φορά που νευρίασε χθες κ 2 σήμερα με το που την έπαιρνα αγκαλίτσα κ της μιλούσα ήρεμα μέσα σε δευτερόλεπτα είχε σταματήσει.. Δεν το περίμενα με τπτ, την πρώτη φορά που έγινε σκεφτόμουν ήταν τυχαίο η όχι? Αλλά προς το παρόν αποδίδει. Εγώ συνήθως αυτό που έκανα αν πχ δεν ήθελε να σηκωθώ απ' το κρεβάτι της εξηγούσα τους λόγους που δεν γίνεται να μείνω, μπορεί να της εξηγούσα κ για δέκα λεπτά αλλά όταν σηκωνομουν άρχισε κ τσιριζε. Καθώς τσιριζε της μιλούσα ήρεμα κ έλεγα ότι δεν μπορούσα να μείνω, μετά της έλεγα ότι όταν ηρεμήσει να έρθει να μου μιλήσει κ έφευγα από το δωμάτιο. Αλλά δεν έπιανε με ακολουθούσε από πίσω καθώς έλεγε φύγε κ τσιριζε όλη την ώρα απ' τα νεύρα. εγώ μετά δεν της έδινα σημασία κ συνεχιζε. Ενώ τώρα τόσο απλά σε δευτερόλεπτα σταματάει! Ελπίζω να πιάνει πάντα αυτό το κόλπο!

 

Όσον αφορά τα παιχνίδια κ τον μικρό έχει τύχει να τα μαζέψω αλλά μπορεί να παίξουν με το οτιδήποτε. Ακόμα κ με το τηλεχειριστήριο, το παίρνει ο μικρός κ μετά η μεγάλη το τραβάει για να το πάρει αυτή. Εκεί μάλλον θα δυσκολευτω περισσότερο για να μάθει να μην συμπεριφέρεται έτσι γιατί ζηλεύει αρκετά! Όταν τον χτυπάει της έλεγα ότι δεν πρέπει γιατί πονάει κ την ρωτάω αν αυτή θα την άρεσε να την χτυπάνε κάποια παιδάκια που παίζει κ μου απαντάει ναι (δεν βγάζω άκρη!) Μετά της λέω ότι μαθαίνει κ ο αδερφός της έτσι γιατί σε έχει σαν παράδειγμα κ αν καμιά φορά την χτυπήσει κ αυτός (που γίνεται συχνά πλέον), τον "μαλώνω" για να δει ότι έχουν ίση αντιμετώπιση κ μετά της λέω ότι του φέρεται κ αυτή έτσι κ τώρα ο μικρούλης μαθαίνει να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο.

 

Σε λίγο που θα μεγαλώσει κ αυτός θα γίνονται μάχες... Ο Θεός βοηθός!! 

Just now, Anna3011 είπε:

Το "φύγε" είναι επίσης ατάκα της κόρης μου όταν έχει νεύρα (33 μηνών), η οποία πρόσφατα αντικαταστάθηκε με το ακόμα πιο ευγενικό "ξουτ" ! Τελευταία περάσαμε και εμείς μια κρίση με αδικαιολόγητα νεύρα και γκρίνια η οποία όπως κατάλαβα τελικά, είχε ως αιτιολογία κυρίως την αλλαγή ρουτίνας μετά τις διακοπές και το ότι προφανώς τσεκάρει τα όριά της. Είχα τρομάξει με την ξαφνική μετάλλαξη του παιδιού που από άγγελος μετατράπηκε για πάνω από 2 βδομάδες σε ένα κακότροπο και ανυπόφορο νήπιο (στο τσακ ήμουν να ανοίξω θέμα εδώ) μέχρι που σιγά σιγά επανήλθαμε στα ίσια μας. Πάνω κάτω εφάρμοσα τις συμβουλές των κοριτσιών ( @xaroumenh mama μάλλον διαβάζουμε τα ίδια βιβλία ), στο μεγάλο θυμό αποχωρούσα δείχνοντας ωστόσο ότι την καταλαβαίνω (με ατάκες του τύπου"καταλαβαίνω ότι έχεις θυμώσει, σε αφήνω να ηρεμήσεις"), την έπιανα στη συνέχεια και κάναμε συζήτηση για το τι την πείραξε και ενίοτε διακομωδούσαμε παρέα την κατάσταση, μέχρι και σκετς κάναμε με το συμβάν για να το αφήσουμε να περάσει. Ήταν ξεκάθαρο ότι σε εκείνη τη φάση ζητούσε προσοχή (είχε κολλήσει να ζητάει να μην πηγαίνουμε στη δουλειά και χαλαγε τον κόσμο το πρωι) και για το λόγο αυτό φρόντισα να την εντάξω σε περισσότερες κοινές δραστηριότητες από το πρωί κιόλας (διαλέγαμε τα ρούχα και για τις δυό μας το πρωί, πλέναμε φρούτα για να πάρω στη δουλειά, διάλεγε κραγιόν και σκιά για να βαφτώ κτλ.). Αρχίσαμε να κάνουμε μικρές "ζαβολιές" του τύπου να παρεκκλίνουμε λίγο από την ρουτίνα μας μερικές φορές (πχ να μην κάνουμε μια μέρα μπάνιο ή να φάμε κάτι στο κρεβάτι ή να δούμε ένα μικρό βιντεάκι παραπάνω) και γελούσαμε με τη "συνομωσία" μας. Από όλο αυτό κατάλαβα ότι στο παιδί μου δεν πιάνει η αγριάδα και η πολύ αυστηρή αντιμετώπιση (σε φάση απελπισίας φώναξα), είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα με την κουβέντα. 

 

Μην απογοητεύεσαι πάντως. Είναι συνηθισμένες συμπεριφορές αυτές. Θυμάμαι φίλη μου που μια μέρα μου έλεγε μεσα στην απελπισία ότι η 4χρονη κόρη της δήλωσε ότι δε θέλει να φάει άλλο γιαούρτι και επειδή το έφαγε η φίλη μου η μικρή έπαθε κρίση και ούρλιαζε ζητώντας πίσω το γιαούρτι. "Να σου φέρω ένα άλλο;". "Όχι θέλω αυτό που έφαγες εσύ!!!". Και να σου κλάμα για ένα μισάωρο... Δύο χρόνια μετά η μικρή είναι ένα γλυκό και αξιολάτρευτο κοριτσάκι!

Χαχα ξουτ???? Αυτό ακόμα δεν μου το είπε!!!! 

[xaroumenh mama]

Κ για να μην απογοήτευσε  @mama16@mama16 σήμερα ο μικρός μου γιος πέταξε ένα παιχνίδι κ έσπασε την οθόνη της τηλεωρασης...

Λοιπόν θέλω να γράψω από το βιβλίο πειθαρχία χωρίς τιμωρία για το μήνυμα εγώ όπως το λέει το βιβλίο Αολα κάπως περιληπτικά γιατί κάποτε έψαχνα να το μάθω κ δεν το έβρισκα πουθενά για να υπάρχει κ αν τα καταφέρω κ για την ενεργητική ακρόαση 

Πρόκειται για την πιο αποτελεσματική μέθοδο μέσω της οποίας δείχνετε σε κάποιον ότι τον σέβεστε αλλά η συμπεριφορά του σας δημιουργεί πρόβλημα. Συνήθως οι προτάσεις αυτές αρχίζουν με ένα (εγω) νιώθω ότι.... Η (εγω) νομίζω ότι.... Η (εγω) πιστεύω ότι... Και ακολουθεί η έκθεση των συναισθημάτων η των απόψεων μας. Υπάρχουν τέσσερις τύποι  μηνυμάτων εγώ :θετικά, προκλητικά, μηνύματα απλής δήλωσης και μηνύματα αντιπαράθεσης.

Το μήνυμα εγω αντιπαράθεσης περιέχουν τρία μέρη, τα οποία δείχνουν στο παιδί το συναίσθημα σας (το πως νιώθετε εξαιτίας των συνεπειων μιας ορισμένης συμπεριφοράς), το συγκεκριμένο πρόβλημα συμπεριφοράς, (μιας αντικειμενική, μη επικριτική περιγραφή) και την αιτία (συγκεκριμένη συνέπεια που έχει η συμπεριφορά) 

[Anna3011]

Just now, mama16 είπε:

Γράψατε πολλά κορίτσια οπότε θα απαντήσω σε όλες όσες ερωτήσεις θυμάμαι! Πρώτα απ' όλα να πω ότι αυτές τις 2 μέρες εφάρμοσα αυτό που είπατε κ που διάβασα σε ένα site. Όταν αρχίζει κ θυμώνει κ τσιριζει της λέω ότι ξέρω πως νευρίασε κ την παίρνω αγκαλίτσα. Πραγματικά 1 φορά που νευρίασε χθες κ 2 σήμερα με το που την έπαιρνα αγκαλίτσα κ της μιλούσα ήρεμα μέσα σε δευτερόλεπτα είχε σταματήσει.. Δεν το περίμενα με τπτ, την πρώτη φορά που έγινε σκεφτόμουν ήταν τυχαίο η όχι? Αλλά προς το παρόν αποδίδει. Εγώ συνήθως αυτό που έκανα αν πχ δεν ήθελε να σηκωθώ απ' το κρεβάτι της εξηγούσα τους λόγους που δεν γίνεται να μείνω, μπορεί να της εξηγούσα κ για δέκα λεπτά αλλά όταν σηκωνομουν άρχισε κ τσιριζε. Καθώς τσιριζε της μιλούσα ήρεμα κ έλεγα ότι δεν μπορούσα να μείνω, μετά της έλεγα ότι όταν ηρεμήσει να έρθει να μου μιλήσει κ έφευγα από το δωμάτιο. Αλλά δεν έπιανε με ακολουθούσε από πίσω καθώς έλεγε φύγε κ τσιριζε όλη την ώρα απ' τα νεύρα. εγώ μετά δεν της έδινα σημασία κ συνεχιζε. Ενώ τώρα τόσο απλά σε δευτερόλεπτα σταματάει! Ελπίζω να πιάνει πάντα αυτό το κόλπο!

 

Όσον αφορά τα παιχνίδια κ τον μικρό έχει τύχει να τα μαζέψω αλλά μπορεί να παίξουν με το οτιδήποτε. Ακόμα κ με το τηλεχειριστήριο, το παίρνει ο μικρός κ μετά η μεγάλη το τραβάει για να το πάρει αυτή. Εκεί μάλλον θα δυσκολευτω περισσότερο για να μάθει να μην συμπεριφέρεται έτσι γιατί ζηλεύει αρκετά! Όταν τον χτυπάει της έλεγα ότι δεν πρέπει γιατί πονάει κ την ρωτάω αν αυτή θα την άρεσε να την χτυπάνε κάποια παιδάκια που παίζει κ μου απαντάει ναι (δεν βγάζω άκρη!) Μετά της λέω ότι μαθαίνει κ ο αδερφός της έτσι γιατί σε έχει σαν παράδειγμα κ αν καμιά φορά την χτυπήσει κ αυτός (που γίνεται συχνά πλέον), τον "μαλώνω" για να δει ότι έχουν ίση αντιμετώπιση κ μετά της λέω ότι του φέρεται κ αυτή έτσι κ τώρα ο μικρούλης μαθαίνει να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο.

 

Σε λίγο που θα μεγαλώσει κ αυτός θα γίνονται μάχες... Ο Θεός βοηθός!! 

Κουβέντα, κουβέντα και πάλι κουβέντα! Τώρα που άρχισαν οι παραξενιές καταλαβαίνω και εγώ πόσο χρήσιμη είναι. Απόψε το βράδυ η μικρή ξεκίνησε να γκρινιάζει δηλώνοντας με στόμφο ότι δε θα κοιμηθεί και θα παίξει. Μετά απείλησε ότι θα μείνει στον καναπέ. Εκεί λοιπόν που μας ζάλιζε γυρνάει και με ρωτάει γιατί πρέπει να κοιμόμαστε τη νύχτα. Την παίρνω αγκαλίτσα (παραδόξως έκατσε, προφανώς ήταν πτώμα) και της εξηγώ ότι όλοι οι άνθρωποι, γατάκια, σκυλάκια κτλ. πρέπει να ξεκουράζονται αλλιώς δε μπορούν να παίξουν την επόμενη μέρα από την κούραση κτλ, ότι είναι καλύτερο να κοιμάσαι τη νύχτα γιατί έχει σκοτάδι ένω τη μέρα με τον ήλιο μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα κτλ κτλ. Πιθανό να τη ζάλισα από την πολυλογία αλλά το αποτέλεσμα ήταν να πάει κατευθείαν για ύπνο και εμείς μόλις παραγγείλαμε σουβλάκια !

 

[xaroumenh mama]

Όταν βλέπω την κουζίνα σε αυτή την κατάσταση νιώθω απόγνωση επειδή ξέρω ότι θα χρειαστώ πολλή ώρα για να καθαρίσω 

Όταν εσύ και τα αδέρφια σου τσακώνεστε, με πιανει απελπισία και δεν μπορώ να συγκεντρωθω στη δουλειά μου 

Όταν χοροπηδατε στον καναπέ, ανησυχώ επειδή θα ξεχαρβαλωθουν τα ελατήρια του και θα αναγκαστώ να πληρώσω ένα σωρό χρήματα για επιδιόρθωση 

Όταν ζωγραφίζετε τον τοίχο   με πιανει απελπισία επειδή θα χρειαστώ πολλή ώρα για να καθαρίσω.. 

Η μεγάλη σημασία των μηνυμάτων εγώ έγκειται στο ότι συνήθως δεν υποχρεωνουν το άλλο πρόσωπο να φερθεί αμυντικά, όπως συμβαίνει με ένα μήνυμα εσύ.. 

Εσύ πρέπει να... 

Εσύ έκανες αυτό.. 

Εσύ είσαι.... 

Όλα τα παραπάνω τα προσαρμοζουμε αναλογα την ηλικία του παιδιού.. (δικό μου σχόλιο το τελευταίο..) 

[Anna3011]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Κ για να μην απογοήτευσε  @mama16@mama16 σήμερα ο μικρός μου γιος πέταξε ένα παιχνίδι κ έσπασε την οθόνη της τηλεωρασης...

Λοιπόν θέλω να γράψω από το βιβλίο πειθαρχία χωρίς τιμωρία για το μήνυμα εγώ όπως το λέει το βιβλίο Αολα κάπως περιληπτικά γιατί κάποτε έψαχνα να το μάθω κ δεν το έβρισκα πουθενά για να υπάρχει κ αν τα καταφέρω κ για την ενεργητική ακρόαση 

Πρόκειται για την πιο αποτελεσματική μέθοδο μέσω της οποίας δείχνετε σε κάποιον ότι τον σέβεστε αλλά η συμπεριφορά του σας δημιουργεί πρόβλημα. Συνήθως οι προτάσεις αυτές αρχίζουν με ένα (εγω) νιώθω ότι.... Η (εγω) νομίζω ότι.... Η (εγω) πιστεύω ότι... Και ακολουθεί η έκθεση των συναισθημάτων η των απόψεων μας. Υπάρχουν τέσσερις τύποι  μηνυμάτων εγώ :θετικά, προκλητικά, μηνύματα απλής δήλωσης και μηνύματα αντιπαράθεσης.

Το μήνυμα εγω αντιπαράθεσης περιέχουν τρία μέρη, τα οποία δείχνουν στο παιδί το συναίσθημα σας (το πως νιώθετε εξαιτίας των συνεπειων μιας ορισμένης συμπεριφοράς), το συγκεκριμένο πρόβλημα συμπεριφοράς, (μιας αντικειμενική, μη επικριτική περιγραφή) και την αιτία (συγκεκριμένη συνέπεια που έχει η συμπεριφορά) 

Αχ θέλει διάβασμα η διαπαιδαγώγηση! Παλιά πίστευα ότι ακολουθώντας το ένστικτό μου θα μεγαλώσω ένα υπέροχο παιδί (πόση αλαζονία Θεέ μου)! Πλέον αντιλαμβάνομαι ότι θέλει ανοιχτά αυτιά και μελέτη!

Just now, mama16 είπε:

Γράψατε πολλά κορίτσια οπότε θα απαντήσω σε όλες όσες ερωτήσεις θυμάμαι! Πρώτα απ' όλα να πω ότι αυτές τις 2 μέρες εφάρμοσα αυτό που είπατε κ που διάβασα σε ένα site. Όταν αρχίζει κ θυμώνει κ τσιριζει της λέω ότι ξέρω πως νευρίασε κ την παίρνω αγκαλίτσα. Πραγματικά 1 φορά που νευρίασε χθες κ 2 σήμερα με το που την έπαιρνα αγκαλίτσα κ της μιλούσα ήρεμα μέσα σε δευτερόλεπτα είχε σταματήσει.. Δεν το περίμενα με τπτ, την πρώτη φορά που έγινε σκεφτόμουν ήταν τυχαίο η όχι? Αλλά προς το παρόν αποδίδει. Εγώ συνήθως αυτό που έκανα αν πχ δεν ήθελε να σηκωθώ απ' το κρεβάτι της εξηγούσα τους λόγους που δεν γίνεται να μείνω, μπορεί να της εξηγούσα κ για δέκα λεπτά αλλά όταν σηκωνομουν άρχισε κ τσιριζε. Καθώς τσιριζε της μιλούσα ήρεμα κ έλεγα ότι δεν μπορούσα να μείνω, μετά της έλεγα ότι όταν ηρεμήσει να έρθει να μου μιλήσει κ έφευγα από το δωμάτιο. Αλλά δεν έπιανε με ακολουθούσε από πίσω καθώς έλεγε φύγε κ τσιριζε όλη την ώρα απ' τα νεύρα. εγώ μετά δεν της έδινα σημασία κ συνεχιζε. Ενώ τώρα τόσο απλά σε δευτερόλεπτα σταματάει! Ελπίζω να πιάνει πάντα αυτό το κόλπο!

 

Όσον αφορά τα παιχνίδια κ τον μικρό έχει τύχει να τα μαζέψω αλλά μπορεί να παίξουν με το οτιδήποτε. Ακόμα κ με το τηλεχειριστήριο, το παίρνει ο μικρός κ μετά η μεγάλη το τραβάει για να το πάρει αυτή. Εκεί μάλλον θα δυσκολευτω περισσότερο για να μάθει να μην συμπεριφέρεται έτσι γιατί ζηλεύει αρκετά! Όταν τον χτυπάει της έλεγα ότι δεν πρέπει γιατί πονάει κ την ρωτάω αν αυτή θα την άρεσε να την χτυπάνε κάποια παιδάκια που παίζει κ μου απαντάει ναι (δεν βγάζω άκρη!) Μετά της λέω ότι μαθαίνει κ ο αδερφός της έτσι γιατί σε έχει σαν παράδειγμα κ αν καμιά φορά την χτυπήσει κ αυτός (που γίνεται συχνά πλέον), τον "μαλώνω" για να δει ότι έχουν ίση αντιμετώπιση κ μετά της λέω ότι του φέρεται κ αυτή έτσι κ τώρα ο μικρούλης μαθαίνει να αντιδράει με αυτόν τον τρόπο.

 

Σε λίγο που θα μεγαλώσει κ αυτός θα γίνονται μάχες... Ο Θεός βοηθός!! 

Χαχα ξουτ???? Αυτό ακόμα δεν μου το είπε!!!! 

Αμέ! Ενίοτε μιλάει και στο χέρι μου. "Ξουτ χέρι"!