Να κάνω κατι για μενα...

[mama16]

πρίν από 34 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Ένα μικρό update: εξάσκηση στην οδηγηση δεν κάνουμε συστηματικά μόνο όταν βρούμε χρόνο κτλ. Δηλαδή μέγιστη ώρα στο τιμόνι είναι κανένα μισάωρο μια δυο φορές την εβδομάδα σε μέρη με ελάχιστη κυκλοφορια. Αποφάσισα να το πάρω δύο φορές μόνη μου για πέντε λεπτά δύο τρεις γύρους το τετράγωνο. Και ενώ βλέπω τους γύρω μου να παρουσιάζουν την οδήγηση ως κάτι ευχάριστο και πως νιώθουν ωραία στο τιμόνι κτλ εγώ δεν νιώθω καμία ευχαρίστηση. Αντίθετα έχω ένα μεγάλο άγχος και όταν τελειώσω λέω "ουφ, έγινε κι αυτο" και όχι πχ "μπράβο τα κατάφερες!" Δεν μου βγαίνει, αντίθετα μου βγαίνει ένα άγχος και μια απογοήτευση πχ αν παρκάρω είκοσι εκατοστά από το πεζοδρόμιο και όχι δέκα ή απογοητεύομαι γιατί μου έσβησε. 

Δεν ξέρω, σκέφτομαι πως είναι νωρίς ακόμη, ίσως και να μην το έχω τελικά με την οδήγηση. Δεν ξέρω. Αυτό το άγχος θα μου φύγει άραγε? Δεν θα σταματήσω την προσπάθεια ομως, θέλω να το παλέψω ακόμα και βλέπουμε. 

Νομίζω ότι αργότερα θα χαλαρώσεις. Κάνεις όταν πρώτο παίρνει το αυτοκίνητο δεν αισθάνεται καλά. Κ εγώ είχα άγχος κ φοβομουνα τα λάθη κ μην κορνάρουν. Αλλά όταν αρχίζεις παίρνεις τον αέρα είναι καλύτερα. Εγώ ευτυχώς πήρα γρήγορα τον αέρα αλλά νομίζω παίζει ρόλο κ η ηλικία. Στα 19 δεν έχεις τόσο την αίσθηση του φόβου όπως στα 30 ή στα 40 πιστεύω..

 

Πάντως εφόσον προσπαθείς να το παίρνεις κ μόνη σου καλό είναι..

[kotsifikos]

47 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

Ένα μικρό update: εξάσκηση στην οδηγηση δεν κάνουμε συστηματικά μόνο όταν βρούμε χρόνο κτλ. Δηλαδή μέγιστη ώρα στο τιμόνι είναι κανένα μισάωρο μια δυο φορές την εβδομάδα σε μέρη με ελάχιστη κυκλοφορια. Αποφάσισα να το πάρω δύο φορές μόνη μου για πέντε λεπτά δύο τρεις γύρους το τετράγωνο. Και ενώ βλέπω τους γύρω μου να παρουσιάζουν την οδήγηση ως κάτι ευχάριστο και πως νιώθουν ωραία στο τιμόνι κτλ εγώ δεν νιώθω καμία ευχαρίστηση. Αντίθετα έχω ένα μεγάλο άγχος και όταν τελειώσω λέω "ουφ, έγινε κι αυτο" και όχι πχ "μπράβο τα κατάφερες!" Δεν μου βγαίνει, αντίθετα μου βγαίνει ένα άγχος και μια απογοήτευση πχ αν παρκάρω είκοσι εκατοστά από το πεζοδρόμιο και όχι δέκα ή απογοητεύομαι γιατί μου έσβησε. 

Δεν ξέρω, σκέφτομαι πως είναι νωρίς ακόμη, ίσως και να μην το έχω τελικά με την οδήγηση. Δεν ξέρω. Αυτό το άγχος θα μου φύγει άραγε? Δεν θα σταματήσω την προσπάθεια ομως, θέλω να το παλέψω ακόμα και βλέπουμε. 

Οδηγώ 17 χρόνια, με δικό μου αυτοκίνητο, και πάλι αν έχω αυτοκίνητο με ταχύτητες μπορεί και να μου σβήσει καμιά φορά, και τώρα επειδή έχω μεγάλο αυτοκίνητο, παρόλο που μπορώ να παρκάρω σε κάθε θέση, δεν παρκάρω ποτέ σε  στενό δρομάκι με παρκαρισμένα και στις δύο πλευρές. Να μη νιώθεις άσχημα ούτε να πιέζεσαι. Βάλε ένα Ν και θα χαλαρώσεις.

[Έσπερος]

πρίν από 49 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Ένα μικρό update: εξάσκηση στην οδηγηση δεν κάνουμε συστηματικά μόνο όταν βρούμε χρόνο κτλ. Δηλαδή μέγιστη ώρα στο τιμόνι είναι κανένα μισάωρο μια δυο φορές την εβδομάδα σε μέρη με ελάχιστη κυκλοφορια. Αποφάσισα να το πάρω δύο φορές μόνη μου για πέντε λεπτά δύο τρεις γύρους το τετράγωνο. Και ενώ βλέπω τους γύρω μου να παρουσιάζουν την οδήγηση ως κάτι ευχάριστο και πως νιώθουν ωραία στο τιμόνι κτλ εγώ δεν νιώθω καμία ευχαρίστηση. Αντίθετα έχω ένα μεγάλο άγχος και όταν τελειώσω λέω "ουφ, έγινε κι αυτο" και όχι πχ "μπράβο τα κατάφερες!" Δεν μου βγαίνει, αντίθετα μου βγαίνει ένα άγχος και μια απογοήτευση πχ αν παρκάρω είκοσι εκατοστά από το πεζοδρόμιο και όχι δέκα ή απογοητεύομαι γιατί μου έσβησε. 

Δεν ξέρω, σκέφτομαι πως είναι νωρίς ακόμη, ίσως και να μην το έχω τελικά με την οδήγηση. Δεν ξέρω. Αυτό το άγχος θα μου φύγει άραγε? Δεν θα σταματήσω την προσπάθεια ομως, θέλω να το παλέψω ακόμα και βλέπουμε. 

ούτε εμένα μου είναι πάντα ευχάριστο. συνήθως ανακούφιση που δεν έκανα ζημια νιώθω αλλά ταυτόχρονα χαίρομαι όταν γίνονται κάποιες δουλειές. η ικανοποίηση δλδ είναι ότι πήγα βοκτα το παιδί ή έκλεισα διάφορες εκκρεμότητες την ψρα που έπρεπε χωρίς άγχος. 

[Ilaeira]

5 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ένα μικρό update: εξάσκηση στην οδηγηση δεν κάνουμε συστηματικά μόνο όταν βρούμε χρόνο κτλ. Δηλαδή μέγιστη ώρα στο τιμόνι είναι κανένα μισάωρο μια δυο φορές την εβδομάδα σε μέρη με ελάχιστη κυκλοφορια. Αποφάσισα να το πάρω δύο φορές μόνη μου για πέντε λεπτά δύο τρεις γύρους το τετράγωνο. Και ενώ βλέπω τους γύρω μου να παρουσιάζουν την οδήγηση ως κάτι ευχάριστο και πως νιώθουν ωραία στο τιμόνι κτλ εγώ δεν νιώθω καμία ευχαρίστηση. Αντίθετα έχω ένα μεγάλο άγχος και όταν τελειώσω λέω "ουφ, έγινε κι αυτο" και όχι πχ "μπράβο τα κατάφερες!" Δεν μου βγαίνει, αντίθετα μου βγαίνει ένα άγχος και μια απογοήτευση πχ αν παρκάρω είκοσι εκατοστά από το πεζοδρόμιο και όχι δέκα ή απογοητεύομαι γιατί μου έσβησε. 

Δεν ξέρω, σκέφτομαι πως είναι νωρίς ακόμη, ίσως και να μην το έχω τελικά με την οδήγηση. Δεν ξέρω. Αυτό το άγχος θα μου φύγει άραγε? Δεν θα σταματήσω την προσπάθεια ομως, θέλω να το παλέψω ακόμα και βλέπουμε. 

 

Όχι, να μην απογοητεύεσαι! ΟΚ, πάρκαρες 20 εκατοστά από το πεζοδρόμιο, και τι έγινε; Τα κατάφερες πολύ καλύτερα από λίγους μήνες πριν που δεν οδηγούσες καθόλου. 

Το άγχος θα σου φύγει όταν εξοικειωθείς και αρχίσεις να νιώθεις σιγουριά. Τώρα φοβάσαι επειδή είσαι ακόμα στην αρχή, λογικό δεν είναι; Πού να τη βρεις την ευχαρίστηση; Είναι ένα στάδιο που κάποια στιγμή θα περάσει. Κι όταν περάσει, μπορεί να δεις ότι όντως το απολαμβάνεις. Μπορεί και όχι. Στη χειρότερη περίπτωση όμως, θα έχεις καταφέρει τον στόχο σου.

Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να νιώθεις πολύ περήφανη που αντί να το ξεγράψεις, αντιμετωπίζεις τον φόβο σου ξανά και ξανά. Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό!

[Mama_Anesti_]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για το θάρρος που μου δίνετε! Έχω βάλει Ν από τις πρώτες βόλτες. Η αλήθεια είναι πως νιώθω περισσότερη σιγουριά όταν είναι ένας άλλος οδηγός δίπλα μου αλλά δεν γίνεται πάντα να συμπεφτουν οι ελεύθερες ώρες και των δυο. 

 

Θα συνεχίσω παρόλο το άγχος, γιατί σκέφτομαι πως στην πράξη έχω κάνει πρόοδο μικρή μεν αλλά εγινε. Το καλοκαίρι δεν ειχα ιδέα, δεν θυμόμουν τίποτα και δεν μπορούσα να με φανταστώ να οδηγώ.

πρίν από 13 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

Όχι, να μην απογοητεύεσαι! ΟΚ, πάρκαρες 20 εκατοστά από το πεζοδρόμιο, και τι έγινε; Τα κατάφερες πολύ καλύτερα από λίγους μήνες πριν που δεν οδηγούσες καθόλου. 

Το άγχος θα σου φύγει όταν εξοικειωθείς και αρχίσεις να νιώθεις σιγουριά. Τώρα φοβάσαι επειδή είσαι ακόμα στην αρχή, λογικό δεν είναι; Πού να τη βρεις την ευχαρίστηση; Είναι ένα στάδιο που κάποια στιγμή θα περάσει. Κι όταν περάσει, μπορεί να δεις ότι όντως το απολαμβάνεις. Μπορεί και όχι. Στη χειρότερη περίπτωση όμως, θα έχεις καταφέρει τον στόχο σου.

Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να νιώθεις πολύ περήφανη που αντί να το ξεγράψεις, αντιμετωπίζεις τον φόβο σου ξανά και ξανά. Δεν είναι καθόλου λίγο αυτό!

 Είδα το μήνυμα σου αφου σχολιασα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ενθάρρυνση! Αυτό σκέφτομαι, πως λίγους μήνες πριν δεν είχα ιδέα.  Εχεις δίκιο έρχομαι  αντιμέτωπη με το φόβο μου και πρέπει να το αναγνωρίσω στον εαυτό μου! 

[vtgian]

Μπράβο σου @Mama_Anesti_ ! 

Προφανώς και η αρχή θα είναι δύσκολη, αγχωτική, κουραστική. Ήδη έκανες το μεγάλο βήμα και μπήκες στη θέση του οδηγού. Τώρα, σιγά σιγά στοχεύεις στην εξοικείωση. Βάλε στόχο να αυξάνεις τη χρήση από περιστασιακή σε καθημερινή. Ξεκίνα αρκετά νωρίτερα από το προβλεπόμενο ώστε να εξαλείψεις την πίεση του χρόνου, ακόμα και αν βρεθείς να περιμένεις φτάνοντας στον προορισμό σου. Να έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να βρεις παρκάρισμα που σε βολεύει, να κάνεις όση ώρα χρειαστεί για μανούβρες, να κάνεις και 2-3 κύκλους παραπάνω. Κάθε μέρα και καλύτερα θα είναι!

[Mama_Anesti_]

3 ώρες πρίν, vtgian είπε:

Μπράβο σου @Mama_Anesti_ ! 

Προφανώς και η αρχή θα είναι δύσκολη, αγχωτική, κουραστική. Ήδη έκανες το μεγάλο βήμα και μπήκες στη θέση του οδηγού. Τώρα, σιγά σιγά στοχεύεις στην εξοικείωση. Βάλε στόχο να αυξάνεις τη χρήση από περιστασιακή σε καθημερινή. Ξεκίνα αρκετά νωρίτερα από το προβλεπόμενο ώστε να εξαλείψεις την πίεση του χρόνου, ακόμα και αν βρεθείς να περιμένεις φτάνοντας στον προορισμό σου. Να έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να βρεις παρκάρισμα που σε βολεύει, να κάνεις όση ώρα χρειαστεί για μανούβρες, να κάνεις και 2-3 κύκλους παραπάνω. Κάθε μέρα και καλύτερα θα είναι!

Ευχαριστώ πάρα  πολύ, με εμψυχώνει το σχόλιο σου,  όλων των μαμαδων που έγραψαν! 

 

[Anna3011]

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για το θάρρος που μου δίνετε! Έχω βάλει Ν από τις πρώτες βόλτες. Η αλήθεια είναι πως νιώθω περισσότερη σιγουριά όταν είναι ένας άλλος οδηγός δίπλα μου αλλά δεν γίνεται πάντα να συμπεφτουν οι ελεύθερες ώρες και των δυο. 

 

Θα συνεχίσω παρόλο το άγχος, γιατί σκέφτομαι πως στην πράξη έχω κάνει πρόοδο μικρή μεν αλλά εγινε. Το καλοκαίρι δεν ειχα ιδέα, δεν θυμόμουν τίποτα και δεν μπορούσα να με φανταστώ να οδηγώ.

 Είδα το μήνυμα σου αφου σχολιασα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ενθάρρυνση! Αυτό σκέφτομαι, πως λίγους μήνες πριν δεν είχα ιδέα.  Εχεις δίκιο έρχομαι  αντιμέτωπη με το φόβο μου και πρέπει να το αναγνωρίσω στον εαυτό μου! 

Καταλαβαίνω απόλυτα τι νιώθεις. Πήρα δίπλωμα και αμάξι στα 18. Για 10 περίπου χρόνια σταματούσα και ξεκινούσα την οδήγηση, ουσιαστικά όμως δεν οδηγούσα. Είχα έντονη φοβία, μεγάλο άγχος πριν μπω στο αμάξι, έφτανα σε σημείο τις μέρες που αποφάσιζα ότι το απόγευμα πχ θα οδηγήσω να νιώθω άρρωστη από το πρωί. Εμένα η αφύπνηση ήρθε από το γεγονός ότι βρήκα δουλειά σε περιοχή που για να πάω με συγκοινωνία ήθελα πάνω από 1,5 ώρα ενώ με το αυτοκίνητο 20-25 λεπτά. Κάπου εκεί μου την έδωσε. Είπα δεν είναι δυνατό να υποβαθμίζω τη ζωή μου σε τέτοιο βαθμό επειδή απλά φοβάμαι να εξασκηθώ. Ήδη αισθανόμουν περιορισμένη στις κινήσεις μου χωρίς αμάξι γιατί ήμουν και πιτσιρίκα και κυκλοφορούσα όλη μέρα. Περπατούσα άπειρα, περίμενα με τις ώρες συγκοινωνίες, φορτωνόμουν σε φίλους (ποτέ κανείς δε δυσανασχέτησε αλλά εγώ δεν ένιωθα καλά). Ξεκίνησα λοιπόν να το παίρνω σε κάθε ευκαιρία, με κολλητές μου, μόνη μου, έβγαινα βράδυ σε έρημους δρόμους για πάρκινγκ, έκανα κάθε μέρα κάτι. Και με τη συχνότητα της εξάσκησης, τα χιλιόμετρα στο δρόμο και πάνω από όλα τη διάθεση να απεμπλακώ από αυτό το φόβο απλά οδήγησα. Και πλέον δε μπορώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να έχω μια νορμάλ καθημερινότητα χωρίς το αυτοκίνητο.

 

Δεν είναι απαραίτητο να περιμένεις να αντλήσεις ευχαρίστηση από την οδήγηση. Τώρα σίγουρα δε μπορείς λόγω φόβου, αργότερα μπορεί να παθιαστείς και να παίρνεις τους δρόμους με μουσικούλα και την αίσθηση της ελευθερίας, αλλά δεν είναι και καθόλου απίθανο να οδηγείς καθαρά διεκπεραιωτικά. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα σου λυθούν τα χέρια και ότι μετά από ένα χρονικό διάστημα δε θα φοβάσαι. Εμένα πχ μου αρέσει να οδηγώ. Βαριέμαι τις διαδρομές με κίνηση, το δύσκολο πάρκινγκ όπου κάνεις ατέλειωτους γύρους για να χωθείς κάπου, τα πρωινά καθ οδόν στη δουλειά μέσα στη νύστα όμως συνολικά το πρόσιμο είναι θετικό. 

 

Φιλική συμβουλή επειδή μου πήρε καιρό να το καταλάβω και εγώ: μην απογοητεύεσαι και μην τα παρατήσεις! Βάλε πρόγραμμα για καθημερινή (ή έστω μέρα παρά μέρα) τριβή με το αμάξι έστω και για μικρές διαδρομές. Μόνο έτσι θα εξοικειωθείς. Καλή επιτυχία!

[Mama_Anesti_]

Λοιπόν, μετά από έντεκα χρόνια τελικά κατάφερα και οδηγω! 

 

Έχω πολύ άγχος βέβαια από την μια αλλά από την άλλη χαίρομαι που τα καταφερνω και τελειώνω δουλειές μόνη μου! "Θα οδηγήσεις καλύτερα με τόσο άγχος?" λέω στον εαυτό μου και κάπως ηρεμώ αλλά κυρίως ξεαγχωνομαι όταν οδηγώ για κάμποση ώρα . 

 

Το παρκάρισμα βέβαια είναι το χειρότερο μου, να βρω το κατάλληλο ευρύχωρο μέρος να παρκάρω αλλά εξασκούμαι οπότε θα πάρω κι εκεί τον αέρα σιγά σιγά. 

 

Σας ευχαριστώ όλες για την στήριξη, για το θάρρος που μου δώσατε και για το χρόνο που αφιερώσατε! 

 

[kotsifikos]

22 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

Λοιπόν, μετά από έντεκα χρόνια τελικά κατάφερα και οδηγω! 

 

Έχω πολύ άγχος βέβαια από την μια αλλά από την άλλη χαίρομαι που τα καταφερνω και τελειώνω δουλειές μόνη μου! "Θα οδηγήσεις καλύτερα με τόσο άγχος?" λέω στον εαυτό μου και κάπως ηρεμώ αλλά κυρίως ξεαγχωνομαι όταν οδηγώ για κάμποση ώρα . 

 

Το παρκάρισμα βέβαια είναι το χειρότερο μου, να βρω το κατάλληλο ευρύχωρο μέρος να παρκάρω αλλά εξασκούμαι οπότε θα πάρω κι εκεί τον αέρα σιγά σιγά. 

 

Σας ευχαριστώ όλες για την στήριξη, για το θάρρος που μου δώσατε και για το χρόνο που αφιερώσατε! 

 

Μπράβο λοιπόν!!! Το παρκάρισμα είναι κάτι που θα το κατακτήσεις με τον χρόνο, μην αγχώνεσαι, θα εξοικειωθείς με τον όγκο του αυτοκινήτου γρήγορα.

[Super.mum]

πρίν από 28 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Λοιπόν, μετά από έντεκα χρόνια τελικά κατάφερα και οδηγω! 

 

Έχω πολύ άγχος βέβαια από την μια αλλά από την άλλη χαίρομαι που τα καταφερνω και τελειώνω δουλειές μόνη μου! "Θα οδηγήσεις καλύτερα με τόσο άγχος?" λέω στον εαυτό μου και κάπως ηρεμώ αλλά κυρίως ξεαγχωνομαι όταν οδηγώ για κάμποση ώρα . 

 

Το παρκάρισμα βέβαια είναι το χειρότερο μου, να βρω το κατάλληλο ευρύχωρο μέρος να παρκάρω αλλά εξασκούμαι οπότε θα πάρω κι εκεί τον αέρα σιγά σιγά. 

 

Σας ευχαριστώ όλες για την στήριξη, για το θάρρος που μου δώσατε και για το χρόνο που αφιερώσατε! 

 

Μπράβο είσαι φοβερή ! Η δύναμη της θέλησης που λέμε !! 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 37 λεπτά , kotsifikos είπε:

Μπράβο λοιπόν!!! Το παρκάρισμα είναι κάτι που θα το κατακτήσεις με τον χρόνο, μην αγχώνεσαι, θα εξοικειωθείς με τον όγκο του αυτοκινήτου γρήγορα.

Στην αρχή μου φαινόταν τεράστιο το δικό μας αμαξι σε σχέση με του δασκάλου αλλά φέτος που ξεκίνησα ξανά δεν με προβλημάτισε αυτό γιατί είχα ξεσυνηθισει. Στο παρκαρισμα τώρα, διαπιστώνω (βγαίνω και ελέγχω) πως έχω πολύ παραπάνω χώρο απ' όσο πιστεύω αλλά δεν έχω τον αέρα ακόμα. Πχ  παράλληλο παρκάρισμα μέσα σε κίνηση δεν έχω επιχειρήσει. Προτιμώ να γυρνάω συνέχεια τετράγωνα μέχρι να βρω το καταλληλο. Θα τα καταφέρω όμως! 

[kotsifikos]

18 minutes ago, Mama_Anesti_ said:

. Πχ  παράλληλο παρκάρισμα μέσα σε κίνηση δεν έχω επιχειρήσει. Προτιμώ να γυρνάω συνέχεια τετράγωνα μέχρι να βρω το καταλληλο. Θα τα καταφέρω όμως! 

Καλά κάνεις!!Χρόνο θέλει, τίποτα άλλο!! Το δύσκολο κομμάτι το κατέκτησες, βγαίνεις και οδηγείς !

[mama16]

1 hour ago, Mama_Anesti_ είπε:

Λοιπόν, μετά από έντεκα χρόνια τελικά κατάφερα και οδηγω! 

 

Έχω πολύ άγχος βέβαια από την μια αλλά από την άλλη χαίρομαι που τα καταφερνω και τελειώνω δουλειές μόνη μου! "Θα οδηγήσεις καλύτερα με τόσο άγχος?" λέω στον εαυτό μου και κάπως ηρεμώ αλλά κυρίως ξεαγχωνομαι όταν οδηγώ για κάμποση ώρα . 

 

Το παρκάρισμα βέβαια είναι το χειρότερο μου, να βρω το κατάλληλο ευρύχωρο μέρος να παρκάρω αλλά εξασκούμαι οπότε θα πάρω κι εκεί τον αέρα σιγά σιγά. 

 

Σας ευχαριστώ όλες για την στήριξη, για το θάρρος που μου δώσατε και για το χρόνο που αφιερώσατε! 

 

Μπράβο κορίτσι μου!!!!!!  θα δεις πόσο πιο εύκολα θα είναι τώρα για να κάνεις τις δουλειές σου!!!

[μαγιοπουλας]

3 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Στην αρχή μου φαινόταν τεράστιο το δικό μας αμαξι σε σχέση με του δασκάλου αλλά φέτος που ξεκίνησα ξανά δεν με προβλημάτισε αυτό γιατί είχα ξεσυνηθισει. Στο παρκαρισμα τώρα, διαπιστώνω (βγαίνω και ελέγχω) πως έχω πολύ παραπάνω χώρο απ' όσο πιστεύω αλλά δεν έχω τον αέρα ακόμα. Πχ  παράλληλο παρκάρισμα μέσα σε κίνηση δεν έχω επιχειρήσει. Προτιμώ να γυρνάω συνέχεια τετράγωνα μέχρι να βρω το καταλληλο. Θα τα καταφέρω όμως! 

Μπράβο!μην ανησυχείς.θα εξελιχθείς.

[Super.mum]

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Στην αρχή μου φαινόταν τεράστιο το δικό μας αμαξι σε σχέση με του δασκάλου αλλά φέτος που ξεκίνησα ξανά δεν με προβλημάτισε αυτό γιατί είχα ξεσυνηθισει. Στο παρκαρισμα τώρα, διαπιστώνω (βγαίνω και ελέγχω) πως έχω πολύ παραπάνω χώρο απ' όσο πιστεύω αλλά δεν έχω τον αέρα ακόμα. Πχ  παράλληλο παρκάρισμα μέσα σε κίνηση δεν έχω επιχειρήσει. Προτιμώ να γυρνάω συνέχεια τετράγωνα μέχρι να βρω το καταλληλο. Θα τα καταφέρω όμως! 

Μην σε ανησυχεί όλες στην αρχή που ξεκινάμε με την οδήγηση κάνουμε ώρα να ψάχνουμε κατάλληλο σημείο. Σιγά σιγά και θα δεις σε λίγο δεν θα σε αναγνωρίζεις