Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Να κάνω κατι για μενα...


diane2020

Recommended Posts

Φέτος θα ειναι και τα δυο μου παιδια σχολείο, πράγμα απίστευτο. Εννοώ πως θα αλλαξει η καθημερινότητα μας διαφορετικα πλεον. Κι αποφασισα απο το να κατσω να κλαίω τη μοιρα μου που θα ναι ολα καθαρα και τακτοποιημένα με απόλυτη ησυχια στο σπιτι (τρομακτικό μου ακούγεται)αποφάσισα λοιπον να γραφτω γυμναστικη, να αγοράσω νεο υπολογιστη και να πετάξω οσα εχω στη ντουλαπα μου και να ανανεωσω. Φυσικα να ακολουθήσω έναν διαιτολογο (δεν εχω πολλα κιλα αλλα θαθελα κυριως να φτιάξω τη διατροφή μου). Γενικάνα κανω δυο πραγματα για μενα. Να δω και μια φιλη. Μονες. Τρελο μου φαίνεται. 

 

Ποσο γρήγορα μεγαλωνουν και ποσο αλλάζουμε κι εμεις... Ξαφνικα θυμηθηκα ποσο χρονων ειμαι. Καπως μου ρθε... τόσα χρονια παω στον αυτοματο. Σπάνια ψωνιζω για μενα μονο καποια απαραιτητα,κανα βρακί ας πουμε και πυτζάμες, αντε και κανενα παντελονι επειδη χαλασε το αλλο. Καταλαβατε πως το εννοω.Ρουχα για δουλειά εχω 20 πχ συγκεκριμένα κανω μίξεις αλλα τα ιδια και τα ιδια. Τωρα θαθελα να κανω κατι και για μενα, κατι παραπανω. Νομιζω πως το δικαιούμαι..

 

Καταθέστε αν θελετε και δικα σας παρομοια!:)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 865
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Πόσο σε καταλαβαίνω.... Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα πάνε κ τα 2 μου παιδιά σχολείο να κάνω τις δουλειές μου με την ησυχία μου... Βέβαια απ' την άλλη όταν γίνει αυτό στεναχωριέμαι από τώρα γιατί θα καταλάβω ότι μεγαλώνουν κ περνανε τοοοοσο γρήγορα τα χρόνια... Μου αρέσει τόσο η νηπιακή ηλικία και η βρεφική. Θέλω να αρχίσω γυμναστηριο αλλά δεν βρίσκω τον χρόνο, ο μικρός μου είναι σχεδόν 14 μηνών, ο σύζυγος δουλεύει πολύ κ δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω κάτι για μένα! Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω!!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ προσπαθώ πάντα να κάνω πράγματα για μένα, να νιώθω καλύτερα ώστε να μπορώ να ανταποκρίνομαι σωστά σε όλους μου τους ρόλους. Κάνω γυμναστική, ψωνίζω για εμένα (προσπαθώ όσο μπορώ), βγαίνω με τις φίλες μου, βγαίνω με τον άντρα μου, γενικά το παλεύω, το μόνο αρνητικό είναι πως για να προλάβω να κάνω όσα θέλω χρειάζεται να τρέχω μέσα στην ημέρα και να είμαι με το ρολόι στο χέρι, οπότε αυτό που θα ήθελα για μένα είναι περισσότερες ώρες μέσα στην ημέρα.  Για να είμαι ειλικρινής τον τελευταίο καιρό νιώθω απίστευτη κούραση, νίωθω πως δεν με υπακούει πια το σώμα μου, δεν ξέρω γιατί, ξαπλώνω στο κρεβάτι το βράδυ και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει στα αυτιά μου...σίγουρα μου λείπει ύπνος, όμως είμαι από τους ανθρώπους που όσο και αν κοιμηθώ θα μου λείπει ύπνος.

Link to comment
Share on other sites

On 14/7/2020 at 5:53 ΜΜ, diane2020 είπε:

Φέτος θα ειναι και τα δυο μου παιδια σχολείο, πράγμα απίστευτο. Εννοώ πως θα αλλαξει η καθημερινότητα μας διαφορετικα πλεον. Κι αποφασισα απο το να κατσω να κλαίω τη μοιρα μου που θα ναι ολα καθαρα και τακτοποιημένα με απόλυτη ησυχια στο σπιτι (τρομακτικό μου ακούγεται)αποφάσισα λοιπον να γραφτω γυμναστικη, να αγοράσω νεο υπολογιστη και να πετάξω οσα εχω στη ντουλαπα μου και να ανανεωσω. Φυσικα να ακολουθήσω έναν διαιτολογο (δεν εχω πολλα κιλα αλλα θαθελα κυριως να φτιάξω τη διατροφή μου). Γενικάνα κανω δυο πραγματα για μενα. Να δω και μια φιλη. Μονες. Τρελο μου φαίνεται. 

 

Ποσο γρήγορα μεγαλωνουν και ποσο αλλάζουμε κι εμεις... Ξαφνικα θυμηθηκα ποσο χρονων ειμαι. Καπως μου ρθε... τόσα χρονια παω στον αυτοματο. Σπάνια ψωνιζω για μενα μονο καποια απαραιτητα,κανα βρακί ας πουμε και πυτζάμες, αντε και κανενα παντελονι επειδη χαλασε το αλλο. Καταλαβατε πως το εννοω.Ρουχα για δουλειά εχω 20 πχ συγκεκριμένα κανω μίξεις αλλα τα ιδια και τα ιδια. Τωρα θαθελα να κανω κατι και για μενα, κατι παραπανω. Νομιζω πως το δικαιούμαι..

 

Καταθέστε αν θελετε και δικα σας παρομοια!:)

Τι ωραία! Να τα κάνεις όλα αυτά. Σου αξίζει!Μπορείς να ξεκινήσεις ένα νέο χόμπι στο γυμναστήριο όπως χορό  Εγώ καμία σχέση με σένα , έχω μικρό μωρό, αλλά στην εγκυμοσύνη είχα βγει σε άδεια επαπειλούμενης κύησης λόγω αιμορραγιών και πραγματικά πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό είχα χρόνο να διαβάσω βιβλία. Πολύ διάβασμα, δε μπορούσα βέβαια να κάνω και κάτι άλλο, και το καταευχαριστηθηκα ;-) Τώρα θέλω να παραγγείλω ένα βιβλίο που λέγεται "η ιστορία της θεραπαινίδας" ή τέλος πάντων ένα καλό βιβλίο, αλλά το πολύ λίγο χρόνο εκτός μπέμπας, προσπαθώ να τον αφιερώνω στον άντρα μου γιατί δε θα παίρναμε καθόλου χρόνο μόνοι. Να κάνουμε κάτι μαζί, όπως να δούμε μια σειρά στο νετφλιξ. Τι ωραία όμως να κάνεις κάτι για σένα! Όσο μπορείς να το κάνεις

Link to comment
Share on other sites

On 16/7/2020 at 7:23 ΜΜ, kotsifikos είπε:

Εγώ προσπαθώ πάντα να κάνω πράγματα για μένα, να νιώθω καλύτερα ώστε να μπορώ να ανταποκρίνομαι σωστά σε όλους μου τους ρόλους. Κάνω γυμναστική, ψωνίζω για εμένα (προσπαθώ όσο μπορώ), βγαίνω με τις φίλες μου, βγαίνω με τον άντρα μου, γενικά το παλεύω, το μόνο αρνητικό είναι πως για να προλάβω να κάνω όσα θέλω χρειάζεται να τρέχω μέσα στην ημέρα και να είμαι με το ρολόι στο χέρι, οπότε αυτό που θα ήθελα για μένα είναι περισσότερες ώρες μέσα στην ημέρα.  Για να είμαι ειλικρινής τον τελευταίο καιρό νιώθω απίστευτη κούραση, νίωθω πως δεν με υπακούει πια το σώμα μου, δεν ξέρω γιατί, ξαπλώνω στο κρεβάτι το βράδυ και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει στα αυτιά μου...σίγουρα μου λείπει ύπνος, όμως είμαι από τους ανθρώπους που όσο και αν κοιμηθώ θα μου λείπει ύπνος.

Εγώ ολα αυτα που γράφεις θα μπορούσα να τα κανω αλλα μεχρι προτινος προτιμουσα να μη χανω ας το πουμε χρονο απο τα παιδια και...ετρεχα κακήν κακως να ...παιξουμε, να παμε βολτα ολοι μαζι κλπ. Τώρα ομως που θα πανε και τα δυο σχολείο, θα μπορω να τα κανω χωρις τύψεις...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

On 16/7/2020 at 6:46 ΜΜ, mama16 είπε:

Πόσο σε καταλαβαίνω.... Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα πάνε κ τα 2 μου παιδιά σχολείο να κάνω τις δουλειές μου με την ησυχία μου... Βέβαια απ' την άλλη όταν γίνει αυτό στεναχωριέμαι από τώρα γιατί θα καταλάβω ότι μεγαλώνουν κ περνανε τοοοοσο γρήγορα τα χρόνια... Μου αρέσει τόσο η νηπιακή ηλικία και η βρεφική. Θέλω να αρχίσω γυμναστηριο αλλά δεν βρίσκω τον χρόνο, ο μικρός μου είναι σχεδόν 14 μηνών, ο σύζυγος δουλεύει πολύ κ δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω κάτι για μένα! Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω!!

Κι εγω ολα αυτα αισθανομουν μεχρι προτινος. Αλλα τωρα που θα λειπουν και τα δύο, εχω μια αίσθηση της..αδειας να κανω κατι,εστω αυτο. Και δυο φορές γυμναστικη να πηγαινω, και μια στις δεκα για ψωνια,δεν ξερω μου φαινεται απιστευτο. Εχω τους γονείς γενικα που τα  κρατουν αν χρειαζομαι κατι αλλα ολα αυτα τα χρονια εχουν κουραστεί τοσο πολυ, έχουν μαζέψει τοσο πολύ, εχουν αρχίσει και κατι ψιλοασθενειες και γενικα το να τους πω κρατήστε τα να παω στο σουπερ η μια δημ υπηρεσία, μου βγαίνει. Το να τους πω κρατηστε τα να παω γυμναστηριο,δε μου βγαίνει, οποτε τωρα εχω μια αισθηση πως θα κινουμαι ελεύθερα. Διοτι και προηγουμένως αν ειχα καποια υποχρεωση και μου τα κρατουσαν, ημουν παντα με το ρολοι στο χερι να γυρισω να τους αποδεσμευσω.

Και τώρα θα είμαι με το ρολοι στο χερι αλλα με ελευθερα χερια,θελω να πω δε θα χω κι αλλη έγνοια...

Ειναι παντως ολα καπως περίεργα .

Γενικα αισθάνομαι τετοια κούραση..οι μικρες μου τρωνε ολη την ενέργεια σε σημειο λιποθυμίας. Εχω μεγαλη αναγκη να μεινω λιγο με τον εαυτο μου. Λιγο,όχι πολυ, 2 ωριτσες. Κι όχι σπιτι να κανω δουλειές...αλλα εξω! Εξω! 

Ο λογος που την εγραψα σχολειο δεν ειναι μονο το γεγονος οτι ειναι υπερδραστήρια και θα της κανει καλο, ενας ακομα λογος ειναι οτι ειμαι κι εγω ετσι και θα μου κανω καλο.

Επισης οταν γυμναζομαι, οταν ντύνομαι οταν ασχολουμαι με μενα, εχω αλλη διαθεση απεναντι στον άντρα μου.

 

Ακομα να φανταστείς δε νιωθω καλα με το σωμα μου. Ειμαι πολυ καλυτερα βεβαια αλλα οταν βλεπω κατι σορτς που φορούσα και κατι μπλουζακια-δείγματα που οπου ναναι θα κανουν στις κορες μου, (δεν πεταω τιποτα απο αυτα γιατι θα θελησουν να τα βαλουν,μιλαμε τοσο μινιον)εκει κατι με πιάνει. Δε θα τα ξαναβαλω τα συγκεκριμένα και για άλλους λογους,λογους στυλ και ηλικίας,ουτε θα ξαναφτασω αυτο το νουμερο,αλλα τουλ εστω να ικανοποιήθω με 2_3 νουμερα κατω και να γυμναστω.

 

Θεωρώ πως ηρθε η ωρα να δωσω λιγο χώρο στον εαυτο μου. Πιστευω οτι θα κανει καλο σε ολους μας!! Γιατί τα τελ χρονια νομιζω πως ζω σε αλλη διασταση :D Νομιζω ηρθε η στιγμή της ισορροπίας...με την άδεια τους παντα :x

Link to comment
Share on other sites

7 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Γενικα αισθάνομαι τετοια κούραση..οι μικρες μου τρωνε ολη την ενέργεια σε σημειο λιποθυμίας. Εχω μεγαλη αναγκη να μεινω λιγο με τον εαυτο μου. Λιγο,όχι πολυ, 2 ωριτσες. Κι όχι σπιτι να κανω δουλειές...αλλα εξω! Εξω! 

Ο λογος που την εγραψα σχολειο δεν ειναι μονο το γεγονος οτι ειναι υπερδραστήρια και θα της κανει καλο, ενας ακομα λογος ειναι οτι ειμαι κι εγω ετσι και θα μου κανω καλο.

Επισης οταν γυμναζομαι, οταν ντύνομαι οταν ασχολουμαι με μενα, εχω αλλη διαθεση απεναντι στον άντρα μου.

 

Ακομα να φανταστείς δε νιωθω καλα με το σωμα μου. Ειμαι πολυ καλυτερα βεβαια αλλα οταν βλεπω κατι σορτς που φορούσα και κατι μπλουζακια-δείγματα που οπου ναναι θα κανουν στις κορες μου, (δεν πεταω τιποτα απο αυτα γιατι θα θελησουν να τα βαλουν,μιλαμε τοσο μινιον)εκει κατι με πιάνει. Δε θα τα ξαναβαλω τα συγκεκριμένα και για άλλους λογους,λογους στυλ και ηλικίας,ουτε θα ξαναφτασω αυτο το νουμερο,αλλα τουλ εστω να ικανοποιήθω με 2_3 νουμερα κατω και να γυμναστω.

 

Θεωρώ πως ηρθε η ωρα να δωσω λιγο χώρο στον εαυτο μου. Πιστευω οτι θα κανει καλο σε ολους μας!! Γιατί τα τελ χρονια νομιζω πως ζω σε αλλη διασταση :D Νομιζω ηρθε η στιγμή της ισορροπίας...με την άδεια τους παντα :x

Εγω θα σου προτεινα να ξεκινησεις διαλογισμο. Δεν χρειαζεται πολυς χρονος, 5-10 λεπτα την ημερα -κολλα του καπου εκει στο ελευθερο διωρο, εξω στη φυση ιδανικα. Θα σου κανει καλο, θα νιωθεις περισσοτερο ξεκουραστη, θα αυξηθει η αυτοεκτιμηση και η αυτοπεποιθηση σου, θα ανεβει η διαθεση σου. Αυτα ειναι μονο μερικα απο τα οφελη του διαλογισμου που θεωρω οτι ολοι πρεπει να αφιερωνουμε εστω 5 λεπτα την ημερα γιατι αποδεδειγμενα κανουν διαφορα στην δομη και λειτουργια του εγκεφαλου, στη συνειδηση και την ενσυνειδητοτητα μας, αρχιζουμε να τα βλεπουμε ολα πιο ξεκαθαρα, στη ψυχικη μας ηρεμια, στην επιβραδυνση της γηρανσης των κυτταρων μας και πολλα αλλα. Βαλε λιγα λεπτα της ημερας σε μια συγκεκριμενη χρονικη στιγμη σαν ρουτινα και δεν θα το μετανιωσεις ;-)

 
Link to comment
Share on other sites

6 hours ago, diane2020 said:

Εγώ ολα αυτα που γράφεις θα μπορούσα να τα κανω αλλα μεχρι προτινος προτιμουσα να μη χανω ας το πουμε χρονο απο τα παιδια και...ετρεχα κακήν κακως να ...παιξουμε, να παμε βολτα ολοι μαζι κλπ. Τώρα ομως που θα πανε και τα δυο σχολείο, θα μπορω να τα κανω χωρις τύψεις...

Δεν χρειάζεται να γεμίζεις με τύψεις  επειδή έχεις την ανάγκη να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου.

Είσαι άνθρωπος και έχεις ανάγκες, ο γιος μου πχ ξέρει πως θα πάω γυμανστήριο τρεις φορές την εβδομάδα (από 45 λεπτά - δεν θα του δημιουργηθεί τραύμα αν αφιερώσω συνολικά τρεις ώρες την εβδομάδα για εμένα και των υπόλοιπο ελεύθερο μας χρόνο είμαστε μαζί) άλλωστε είναι με τον μπαμπά του εκείνη την ώρα και περνάει καλά, και με τις φίλες μου θα βγω αφού το παιδί θα έχει κοιμηθεί.

Το ότι έχουμε γίνει μητέρες δεν σημαίνει πως έχουμε μόνο υποχρεώσεις απένταντι στους υπόλοιπους, έχουμε και προς εμάς τις ίδιες, αλίμονο αν μετά τα παιδιά δεν υπήρχε τίποτα άλλο για εμάς, πως θα καταφέρουμε να φροντίσουμε τις σχέσεις μας αν δεν φροντίσουμε εμάς τις ίδιες?

Φυσικά και δεν εννοώ να λείπει κάποια όλη μέρα από το σπίτι ή να ασχολείται με τον εαυτό της συνέχεια, όταν έχεις οικογένεια αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αλλά και να νιώθει τύψεις κάποια επειδή αφιερώνει λίγο χρόνο στον εαυτό της για μένα προσωπικά είναι ακραίο.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω καταλάβει αν δουλεύεις ή όχι.

 

Αν δεν δουλεύεις σίγουρα θα υπάρχει μεγαλύτερη άνεση χρόνου να κάνεις κάποια από τα πράγματα που θέλεις και πολύ καλά θα κάνεις.

 

Αν δουλεύεις ωστόσο, λυπάμαι που το λέω αλλά δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα ως προς τον προσωπικό χρόνο, αντιθέτως μάλιστα. Προσωπικά, από τότε που τα παιδιά πήγαν σχολείο, ειδικά από το προνήπιο και μετά, τρέχω περισσότερο. Υπάρχει βεβαίως μια κάπως μεγαλύτερη "άνεση" όσον αφορά στην φροντίδα τους, ωστόσο τα χρονικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα. Εγώ ας πούμε γυρίζω από την δουλειά κατά τις 5 και ο άντρας μου γυρίζει κατά κανόνα γύρω στις 8. Δεν υπάρχει εδώ και χρόνια απόγευμα που είναι ελεύθερο. Θα έχουν διάβασμα, θα έχουν κάποια δραστηριότητα, θα έχουν κούρεμα, θα έχουν να πάνε σε κάποιον φίλο, θα έχουμε εμείς φίλους τους στο σπίτι (με ό,τι αυτό συνεπάγεται από ακαταστασία, φασαρία, προετοιμασία σνακ/φαγητού για περισσότερα παιδιά). Μέσα σε όλα αυτά πρέπει φυσικά να χωρέσουν οι υποχρεώσεις τύπου σουπερμάρκετ, εξωτερικές δουλειές για το σπίτι, μάστορες κλπ.

 

Εγώ προσωπικά δεν παραπονιέμαι, έχω συνειδητοποιήσει εδώ και χρόνια ότι δεν είναι εφικτό να αποζητάς την παλιά σου ισορροπία, πρέπει να βρεις νέα όταν κάνεις παιδιά. Εγώ πλέον γυμνάζομαι περισσότερο από όταν δεν είχα παιδιά, αλλά μετά τις 9 το βράδυ και εναλλάξ με τον άντρα μου τα πρωινά του Σ/Κ. Φέτος - covid επιτρέποντος- θα προσπαθήσω να κάνω δύο φορές κολύμβηση την ώρα που ο γιος μου κάνει ποδόσφαιρο στο ίδιο αθλητικό κέντρο.

 

Αυτό που με πειράζει είναι ότι δεν βλέπω τόσο πολύ πια τις φίλες μου, ειδικά αυτές που δεν έχουν παιδιά ή έχουν παιδιά πολύ μικρότερα από τα δικά μου και είμαστε σε τελείως άλλη φάση. Έχουμε καταλήξει να βρισκόμαστε όλες μαζί πια μόνο σε δυσάρεστες συνευρέσεις, καθώς είμαστε σε ηλικία που χάνουμε σταδιακά τους γονείς μας και αυτό με ενοχλεί πολύ.

 

Σε γενικές γραμμές, ακόμα και σε περίπτωση μη εργαζόμενης μαμάς, νομίζω ότι το σενάριο "τα παιδιά είναι σχολείο και εγώ έχω χρόνο για γυμναστήριο, κομμωτήριο, καφέ με φίλες και το μεσημέρι υποδέχομαι τα παιδιά μου απαστράπτουσα και με φρεσκομαγειρεμένο φαγητό" δεν είναι ρεαλιστικό, το βρίσκεις μόνο σε ταινίες ή σε περιπτώσεις πολύ μεγάλου πλούτου που όλα διεκπεραιώνονται από βοηθητικό προσωπικό. Η μέση μητέρα - είτε εργαζόμενη είτε μη - τρέχει ολημερίς και ολονυντκίς.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τη γυμναστική τη βαριέμαι οπότε την εντάσσω στα αναγκαία βασανιστήρια, όχι σε κάτι για την ευχαρίστηση .ή την ξεκούρασή μου. Θα μου άρεσε όμως να έφευγα για περπάτημα μόνη μου, είναι η μόνη γυμναστική που μου αρέσει.

 

Κομμωτήρια και νύχια μου αρέσουν σαν αποτέλεσμα, πίσης όμως τα βαριέμαι καιτα θεωρώ χάσιμο χρόνου, έτσι δεν πηγαίνω.

 

Για προσωπικά ψώνια σπάνια περισσεύουν χρήματα, οπότε παίρνουμε μόνο τα αναγκαία.

 

Θα ήθελα πολύ να έχω χρόνο για να διαβάζω τα επιστημονικά που έχω παραμελήσει, δεν είναι ακριβώς ότι μου λείεπι χρόνος αλλά η συγκέντρωση, δλδ πιο εύκολα βάζω ταινία παρά κάθομαι να διαβάσω papers. Πραγματικά όμως αυτό είναι το βασικό που μου λείπει πολύ και το πρώτο που θέλω να κάνω όταν θα ξαναέχω χρόνο και διαύγεια. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

1 hour ago, Deena είπε:

Δεν έχω καταλάβει αν δουλεύεις ή όχι.

 

Αν δεν δουλεύεις σίγουρα θα υπάρχει μεγαλύτερη άνεση χρόνου να κάνεις κάποια από τα πράγματα που θέλεις και πολύ καλά θα κάνεις.

 

Αν δουλεύεις ωστόσο, λυπάμαι που το λέω αλλά δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα ως προς τον προσωπικό χρόνο, αντιθέτως μάλιστα. Προσωπικά, από τότε που τα παιδιά πήγαν σχολείο, ειδικά από το προνήπιο και μετά, τρέχω περισσότερο. Υπάρχει βεβαίως μια κάπως μεγαλύτερη "άνεση" όσον αφορά στην φροντίδα τους, ωστόσο τα χρονικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα. Εγώ ας πούμε γυρίζω από την δουλειά κατά τις 5 και ο άντρας μου γυρίζει κατά κανόνα γύρω στις 8. Δεν υπάρχει εδώ και χρόνια απόγευμα που είναι ελεύθερο. Θα έχουν διάβασμα, θα έχουν κάποια δραστηριότητα, θα έχουν κούρεμα, θα έχουν να πάνε σε κάποιον φίλο, θα έχουμε εμείς φίλους τους στο σπίτι (με ό,τι αυτό συνεπάγεται από ακαταστασία, φασαρία, προετοιμασία σνακ/φαγητού για περισσότερα παιδιά). Μέσα σε όλα αυτά πρέπει φυσικά να χωρέσουν οι υποχρεώσεις τύπου σουπερμάρκετ, εξωτερικές δουλειές για το σπίτι, μάστορες κλπ.

 

Εγώ προσωπικά δεν παραπονιέμαι, έχω συνειδητοποιήσει εδώ και χρόνια ότι δεν είναι εφικτό να αποζητάς την παλιά σου ισορροπία, πρέπει να βρεις νέα όταν κάνεις παιδιά. Εγώ πλέον γυμνάζομαι περισσότερο από όταν δεν είχα παιδιά, αλλά μετά τις 9 το βράδυ και εναλλάξ με τον άντρα μου τα πρωινά του Σ/Κ. Φέτος - covid επιτρέποντος- θα προσπαθήσω να κάνω δύο φορές κολύμβηση την ώρα που ο γιος μου κάνει ποδόσφαιρο στο ίδιο αθλητικό κέντρο.

 

Αυτό που με πειράζει είναι ότι δεν βλέπω τόσο πολύ πια τις φίλες μου, ειδικά αυτές που δεν έχουν παιδιά ή έχουν παιδιά πολύ μικρότερα από τα δικά μου και είμαστε σε τελείως άλλη φάση. Έχουμε καταλήξει να βρισκόμαστε όλες μαζί πια μόνο σε δυσάρεστες συνευρέσεις, καθώς είμαστε σε ηλικία που χάνουμε σταδιακά τους γονείς μας και αυτό με ενοχλεί πολύ.

 

Σε γενικές γραμμές, ακόμα και σε περίπτωση μη εργαζόμενης μαμάς, νομίζω ότι το σενάριο "τα παιδιά είναι σχολείο και εγώ έχω χρόνο για γυμναστήριο, κομμωτήριο, καφέ με φίλες και το μεσημέρι υποδέχομαι τα παιδιά μου απαστράπτουσα και με φρεσκομαγειρεμένο φαγητό" δεν είναι ρεαλιστικό, το βρίσκεις μόνο σε ταινίες ή σε περιπτώσεις πολύ μεγάλου πλούτου που όλα διεκπεραιώνονται από βοηθητικό προσωπικό. Η μέση μητέρα - είτε εργαζόμενη είτε μη - τρέχει ολημερίς και ολονυντκίς.

Εργαζομαι απογευματα, τα πρωίνα μου ειναι ας πουμε ελεύθερα. Περαν δηλ απο τις τρέχουσες δουλειές του σπιτιού δεν θα εχω κατι αλλο. Ακομα και σουπερ,παραγγελνω. Σε δραστηριότητες τα πηγαινει ο μπαμπάς και όταν θα πανε κανονικο σχολειο θα τους εχω δασκαλα.

Οπότε απο αυτη την αποψη νομιζω πως δε θα ειναι τοσο δυσκολο οσο περιγράφεις. Τουλάχιστον έτσι τα εχω στο μυαλο μου αλλα θα δούμε εν καιρω. Οποτε εφοσον πρωινά ελεύθερα εντελως, μια μερα δουλειές μια μερα τα δικα μου κοκ.

Καλα, χριστουγεννα πασχα καλοκαιρι, σ/κ ειμαστε ολοι μαζι. Εχω καλη δουλεια για μια μαμα, δεν εχω παραπονο..Έχει βεβαια καποια αρνητικα,οπως οτι τα απογευματα δεν ειμαστε μαζι. Αλλα οκ δεν μπορουμε να τα έχουμε ολα..αλλα πιστευω με λιγη καλη θέληση κι οργανωση ολα γινονται. Να επανερθω στο πριν οοοχι σε καμμια περιπτωση δε λεω αυτο. Να εχω λιγο χρονο για μενα,αυτο. Κατι που τα τελ χρονια δεν υφισταται σε καμμια περιπτωση. Ψωνιζω με τη ψυχή στο στομα και κατι δικο μου δεν κανω εφοσον τα πρωινά εχω το ενα που κάνει για δεκα :P

 

ΔΕ  θελω ομως και πολλα πραγματα. :)

 

Link to comment
Share on other sites

3 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Εγω θα σου προτεινα να ξεκινησεις διαλογισμο. Δεν χρειαζεται πολυς χρονος, 5-10 λεπτα την ημερα -κολλα του καπου εκει στο ελευθερο διωρο, εξω στη φυση ιδανικα. Θα σου κανει καλο, θα νιωθεις περισσοτερο ξεκουραστη, θα αυξηθει η αυτοεκτιμηση και η αυτοπεποιθηση σου, θα ανεβει η διαθεση σου. Αυτα ειναι μονο μερικα απο τα οφελη του διαλογισμου που θεωρω οτι ολοι πρεπει να αφιερωνουμε εστω 5 λεπτα την ημερα γιατι αποδεδειγμενα κανουν διαφορα στην δομη και λειτουργια του εγκεφαλου, στη συνειδηση και την ενσυνειδητοτητα μας, αρχιζουμε να τα βλεπουμε ολα πιο ξεκαθαρα, στη ψυχικη μας ηρεμια, στην επιβραδυνση της γηρανσης των κυτταρων μας και πολλα αλλα. Βαλε λιγα λεπτα της ημερας σε μια συγκεκριμενη χρονικη στιγμη σαν ρουτινα και δεν θα το μετανιωσεις ;-)

Διαλογισμό..

Δε νομιζω πως μου ταιριάζει. :) Προτιμω την ενταση και την αδρεναλινη να ανεβαίνει. Επισης προσωπικα με βοηθαει και το περπάτημα. Κι αν δεν κάπνιζα σιγουρα θα ετρεχα. Πιστευω ο διαλογισμός δεν ταιριαζει σε ολα τα στυλ ανθρωπων.. Το δοκίμασα μια αλλη εποχή. Ποσες φορες να προσπαθησα..4?5? Και σε ενα κεντρο με έτρεχε μια φιλη. Οχι οχι σηκώνομαι κι αποχωρω,ειμαι a kind of a restless person:)

Link to comment
Share on other sites

Φετος θα πάει και ο μικρός μου προνηπια και θεωρητικά θα έχω τα πρωινά ελευθερα. Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα γιατί ο γιος μου θα είναι απ τα μικρότερα παιδάκια,γεννημενος τέλη Δεκεμβρη, και έχω επικεντρωθεί στο αγχος, στην προετοιμασία του παιδιού, στην αυτόεξυπηρέτηση του. Δεν έχω καταλάβει και ποιες ώρες ακριβώς θα πηγαινει ή θα σχολαει. Άλλοι λένε 8.30, άλλοι 8.15, άλλοι 12.30, άλλοι 13.00. Λεπτομέρειες βέβαια που θα τις δούμε στην πορεία. Δεν έχω σκεφτεί λοιπόν πως θα γεμιζω το χρόνο μου, σίγουρα θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο γρήγορα και κάποια ψώνια που τώρα τα κάνουμε όλοι μαζί. Πρέπει να λύσω και το ζήτημα της μετακίνησης. Παρότι έχω δίπλωμα, φοβάμαι να πάρω το αυτοκινητο. Έλεγα μήπως ήταν πιο εύκολο να πάρω ένα ποδηλατο με κάθισμα για να παίρνω και το παιδί απ το σχολείο. Εσείς πως μετακινειστε, οσες δεν οδηγειτε? 

Link to comment
Share on other sites

9 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Πρέπει να λύσω και το ζήτημα της μετακίνησης. Παρότι έχω δίπλωμα, φοβάμαι να πάρω το αυτοκινητο. Έλεγα μήπως ήταν πιο εύκολο να πάρω ένα ποδηλατο με κάθισμα για να παίρνω και το παιδί απ το σχολείο. Εσείς πως μετακινειστε, οσες δεν οδηγειτε? 

Και θα φοβάσαι λιγότερο το ποδήλατο; Δεν είμαστε κ χώρα φιλική προς αυτά τα μέσα. 

 

Εγω έχω δίπλωμα κ οδηγώ όμως δεν έχω ευελιξία να πάω παντού, να παρκάρω παντού κλπ κ το θεωρώ πολύ περιοριστικό. Είναι πολλά πράγματα που θα έκανα με τον μικρό κ δεν κάνω λόγω αυτού. Είναι άσχημο συναίσθημα, θα έλεγα να το δουλέψεις όσο μπορείς κ να το ξεπεράσεις οσο το δυνατό γρηγορότερα γιατί στο μέλλον θα είναι θέμα. 

Link to comment
Share on other sites

15 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Διαλογισμό..

Δε νομιζω πως μου ταιριάζει. :) Προτιμω την ενταση και την αδρεναλινη να ανεβαίνει. Επισης προσωπικα με βοηθαει και το περπάτημα. Κι αν δεν κάπνιζα σιγουρα θα ετρεχα. Πιστευω ο διαλογισμός δεν ταιριαζει σε ολα τα στυλ ανθρωπων.. Το δοκίμασα μια αλλη εποχή. Ποσες φορες να προσπαθησα..4?5? Και σε ενα κεντρο με έτρεχε μια φιλη. Οχι οχι σηκώνομαι κι αποχωρω,ειμαι a kind of a restless person:)

Η μεγαλυτερη παρανοηση οσον αφορα τον διαλογισμο ειναι οτι δεν ειναι για ολους :) 

Δεν εχει να κανει με το στυλ του ανθρωπου, αν αναζητα πνευματικοτητα, αν ειναι λιγοτερο δραστηριος κλπ. Ο μονος λογος που ισως καποιου δεν του ταιριαζει ο ο διαλογισμος σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη ειναι να εχει καποια φοβια/ανησυχια/δυστυχια και να μην ειναι ετοιμος ακομη να την αντιμετωπισει και να την ξεπερασει. Επισης, μπορει να μην σου ταιριαξε ο διαλογισμος στο κεντρο ή ο συγκεκριμενος διαλογισμος (υπαρχουν περι τα 3.000 ειδη). Ο ανθρωπος μπορει να ζησει με πληρης συνειδηση τουλαχιστον λιγα λεπτα της ημερας, δεν σημαινει οτι πρεπει να καθεσαι οκλαδον (αλλος ενας μυθος) :)

Μπορεις να πας για περπατημα/τρεξιμο σε καποιο δασακι επικεντρωνοντας την προσοχη σου στην αναπνοη σου, στον χτυπο της καρδιας σου καθως σταματας για λιγα δευτολεπτα, προσπαθωντας να νιωσεις τις αισθησεις του σωματος σου, πως ακουμπανε τα ποδια σου το εδαφος, πως εναλλασσονται τα ποδια νιωθοντας τους μυες τους, πως μεταβαλλεται το κεντρο του βαρους του σωματος απο τη μια πλευρα στην αλλη, συγκεντρωνοντας στις ακουστικες σου αισθησεις (στους ηχους των πουλιων ή σε οποιον αλλον ηχο ακουγεται εκεινη τη στιγμη πχ φυλλα που τα φυσαει ο αερας, μακρινη βουη απο τον δρομο κλπ), στις οπτικες σου αισθησεις (παρατηρωντας οτιδηποτε υπαρχει στο περιβαλλον που κινεισαι στη γη, στον ουρανο), στις οσφρητικες σου αισθησεις και πολλα αλλα. Οπως βλεπεις μπορεις να διαλογιστεις οπουδηποτε και με τον τροπο που σου ταιριαζει περισσοτερο :) (αν γνωριζεις αγγλικα μπορεις να αναζητησεις "walking with mindfulness" υπαρχουν πολλες καθοδηγησεις, αν οχι πες μου να σου στειλω λεπτομερειες).

 
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

17 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Φετος θα πάει και ο μικρός μου προνηπια και θεωρητικά θα έχω τα πρωινά ελευθερα. Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα γιατί ο γιος μου θα είναι απ τα μικρότερα παιδάκια,γεννημενος τέλη Δεκεμβρη, και έχω επικεντρωθεί στο αγχος, στην προετοιμασία του παιδιού, στην αυτόεξυπηρέτηση του. Δεν έχω καταλάβει και ποιες ώρες ακριβώς θα πηγαινει ή θα σχολαει. Άλλοι λένε 8.30, άλλοι 8.15, άλλοι 12.30, άλλοι 13.00. Λεπτομέρειες βέβαια που θα τις δούμε στην πορεία. Δεν έχω σκεφτεί λοιπόν πως θα γεμιζω το χρόνο μου, σίγουρα θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο γρήγορα και κάποια ψώνια που τώρα τα κάνουμε όλοι μαζί. Πρέπει να λύσω και το ζήτημα της μετακίνησης. Παρότι έχω δίπλωμα, φοβάμαι να πάρω το αυτοκινητο. Έλεγα μήπως ήταν πιο εύκολο να πάρω ένα ποδηλατο με κάθισμα για να παίρνω και το παιδί απ το σχολείο. Εσείς πως μετακινειστε, οσες δεν οδηγειτε? 

Απο όσο ξέρω το ωράριο είναι 8:15-13

Εγω έβγαλα δίπλα οδήγησης κ πήρα αμαξι, δ βγαίνει αλλιώς. Μεγάλη απόσταση, μου φαίνεται αδύνατο να έκανα ποδήλατο με την μεγαλη

Επισης τώρα με τα δύο, που έχουμε κ κε τρο κ απο μια δραστηριοτητα(αν τα συνεχίσουμε) είμαστε όληερα στους δρομους

Πολύ βροχή, πολυ κρυο(β. Ελλάδα) οποτε το ποδήλατο ούτε τις μισές μέρες δ γινοταν

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ έχω δίπλωμα αλλά δεν έχω εξασκηθεί και δεν μου αρέσει καθόλου, το απεχθάνομαι κυριολεκτικά. Αγκομαχαω όταν κάνουμε εξάσκηση. Αλλά πρέπει να μάθω υποχρεωτικά γιατί εκεί που μένουμε δεν έχει καταστήματα σε απόσταση περπατηματος, ούτε έχει συγκοινωνίες. Και όσο σκέφτομαι ότι πρέπει να μάθω οπωσδήποτε τόσο περισσότερο αγχώνομαι/φοβάμαι/δεν μου αρέσει!

Link to comment
Share on other sites

4 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Απο όσο ξέρω το ωράριο είναι 8:15-13

Εγω έβγαλα δίπλα οδήγησης κ πήρα αμαξι, δ βγαίνει αλλιώς. Μεγάλη απόσταση, μου φαίνεται αδύνατο να έκανα ποδήλατο με την μεγαλη

Επισης τώρα με τα δύο, που έχουμε κ κε τρο κ απο μια δραστηριοτητα(αν τα συνεχίσουμε) είμαστε όληερα στους δρομους

Πολύ βροχή, πολυ κρυο(β. Ελλάδα) οποτε το ποδήλατο ούτε τις μισές μέρες δ γινοταν

Ο άντρας μου λέει ότι είμαι  η μόνη γυναίκα της ηλικίας μου που δεν έχει αέρα στην οδήγηση αλλά βλέπω υπάρχουν κ άλλες! παρηγοριέσαι!  Μπράβο σου πάντως που το πήρες απόφαση. Αυτά τελικά έπρεπε να τα είχαμε μάθει στα 18. μου κάνει εντύπωση πάντως που φοβάστε λιγότερο το ποδήλατο. εγώ έμαθα συστηματικά στην Αγγλία από ανάγκη κ φοβόμουν πολύ να βγω σε δρόμο, παρόλο που είναι διαδεδομένο. προτιμούσα ποδηλατοδρόμους κ συχνά κατέβαινα κ το πήγαινα με ταξίδια. 

Link to comment
Share on other sites

7 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Η μεγαλυτερη παρανοηση οσον αφορα τον διαλογισμο ειναι οτι δεν ειναι για ολους :) 

Δεν εχει να κανει με το στυλ του ανθρωπου, αν αναζητα πνευματικοτητα, αν ειναι λιγοτερο δραστηριος κλπ. Ο μονος λογος που ισως καποιου δεν του ταιριαζει ο ο διαλογισμος σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη ειναι να εχει καποια φοβια/ανησυχια/δυστυχια και να μην ειναι ετοιμος ακομη να την αντιμετωπισει και να την ξεπερασει. Επισης, μπορει να μην σου ταιριαξε ο διαλογισμος στο κεντρο ή ο συγκεκριμενος διαλογισμος (υπαρχουν περι τα 3.000 ειδη). Ο ανθρωπος μπορει να ζησει με πληρης συνειδηση τουλαχιστον λιγα λεπτα της ημερας, δεν σημαινει οτι πρεπει να καθεσαι οκλαδον (αλλος ενας μυθος) :)

Μπορεις να πας για περπατημα/τρεξιμο σε καποιο δασακι επικεντρωνοντας την προσοχη σου στην αναπνοη σου, στον χτυπο της καρδιας σου καθως σταματας για λιγα δευτολεπτα, προσπαθωντας να νιωσεις τις αισθησεις του σωματος σου, πως ακουμπανε τα ποδια σου το εδαφος, πως εναλλασσονται τα ποδια νιωθοντας τους μυες τους, πως μεταβαλλεται το κεντρο του βαρους του σωματος απο τη μια πλευρα στην αλλη, συγκεντρωνοντας στις ακουστικες σου αισθησεις (στους ηχους των πουλιων ή σε οποιον αλλον ηχο ακουγεται εκεινη τη στιγμη πχ φυλλα που τα φυσαει ο αερας, μακρινη βουη απο τον δρομο κλπ), στις οπτικες σου αισθησεις (παρατηρωντας οτιδηποτε υπαρχει στο περιβαλλον που κινεισαι στη γη, στον ουρανο), στις οσφρητικες σου αισθησεις και πολλα αλλα. Οπως βλεπεις μπορεις να διαλογιστεις οπουδηποτε και με τον τροπο που σου ταιριαζει περισσοτερο :) (αν γνωριζεις αγγλικα μπορεις να αναζητησεις "walking with mindfulness" υπαρχουν πολλες καθοδηγησεις, αν οχι πες μου να σου στειλω λεπτομερειες).

Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όλους, πόσο μάλλον σε αγχώδεις τύπους ανθρώπων που είναι όλη μέρα στην τσίτα. Εγώ τον έβαλα στη ζωή μου (μέσα από μαθήματα γιόγκα) πριν από καμιά δεκαετία και παρόλο που τη γιόγκα τη σταμάτησα κάποια διαστήματα, το διαλογισμό το συνέχιζα μόνη, κυρίως σε στρεσογόνες περιόδους. Απίστευτα αναζοωγονητικός. Η αίσθηση δε ότι μπορείς να ελέγξεις το νου σου έστω και για λίγες στιγμές είναι ανεπανάληπτη. 

Link to comment
Share on other sites

12 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Η μεγαλυτερη παρανοηση οσον αφορα τον διαλογισμο ειναι οτι δεν ειναι για ολους :) 

Δεν εχει να κανει με το στυλ του ανθρωπου, αν αναζητα πνευματικοτητα, αν ειναι λιγοτερο δραστηριος κλπ. Ο μονος λογος που ισως καποιου δεν του ταιριαζει ο ο διαλογισμος σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη ειναι να εχει καποια φοβια/ανησυχια/δυστυχια και να μην ειναι ετοιμος ακομη να την αντιμετωπισει και να την ξεπερασει. Επισης, μπορει να μην σου ταιριαξε ο διαλογισμος στο κεντρο ή ο συγκεκριμενος διαλογισμος (υπαρχουν περι τα 3.000 ειδη). Ο ανθρωπος μπορει να ζησει με πληρης συνειδηση τουλαχιστον λιγα λεπτα της ημερας, δεν σημαινει οτι πρεπει να καθεσαι οκλαδον (αλλος ενας μυθος) :)

Μπορεις να πας για περπατημα/τρεξιμο σε καποιο δασακι επικεντρωνοντας την προσοχη σου στην αναπνοη σου, στον χτυπο της καρδιας σου καθως σταματας για λιγα δευτολεπτα, προσπαθωντας να νιωσεις τις αισθησεις του σωματος σου, πως ακουμπανε τα ποδια σου το εδαφος, πως εναλλασσονται τα ποδια νιωθοντας τους μυες τους, πως μεταβαλλεται το κεντρο του βαρους του σωματος απο τη μια πλευρα στην αλλη, συγκεντρωνοντας στις ακουστικες σου αισθησεις (στους ηχους των πουλιων ή σε οποιον αλλον ηχο ακουγεται εκεινη τη στιγμη πχ φυλλα που τα φυσαει ο αερας, μακρινη βουη απο τον δρομο κλπ), στις οπτικες σου αισθησεις (παρατηρωντας οτιδηποτε υπαρχει στο περιβαλλον που κινεισαι στη γη, στον ουρανο), στις οσφρητικες σου αισθησεις και πολλα αλλα. Οπως βλεπεις μπορεις να διαλογιστεις οπουδηποτε και με τον τροπο που σου ταιριαζει περισσοτερο :) (αν γνωριζεις αγγλικα μπορεις να αναζητησεις "walking with mindfulness" υπαρχουν πολλες καθοδηγησεις, αν οχι πες μου να σου στειλω λεπτομερειες).

Στην αρχή που το διάβασα ειπα ωχ βαρετο ακούγεται. Ειπα ας κανω πρωτα τα ψώνια που θέλω, ας πιω κανα καφε μονη μου πρωτα με καμμια φιλη,να παω να εκτονωθω σε κανα αερομπικ και μετα ολα τα αλλα, αλλα μετα σε ξαναδιαβασα λιγο πιο προσεκτικά. Οκ, για πες μου όμως πες οτι τα κανω αυτα που λες και τα μαθω, σε τι θα με βοηθήσουν? Θελω να πω εγω σε αυτη την τσιτωμενη φαση εχω αναγκη απο απομονωση, ξεστρεσαρισμα και επαναπροσδιορισμο. Θα με βοηθησει σε αυτα ο διαλογισμός? Δε νομιζω πως ειμαι χαλαρη για κατι τετοιο. Θελω να πω αυτα απαιτούν ηρεμια και συγκεντρωση και δεν ειμαι σε αυτη τη φαση. Ετσι δεν ειναι?

Link to comment
Share on other sites

On 21/7/2020 at 6:09 ΜΜ, Mama_Anesti_ είπε:

Φετος θα πάει και ο μικρός μου προνηπια και θεωρητικά θα έχω τα πρωινά ελευθερα. Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα γιατί ο γιος μου θα είναι απ τα μικρότερα παιδάκια,γεννημενος τέλη Δεκεμβρη, και έχω επικεντρωθεί στο αγχος, στην προετοιμασία του παιδιού, στην αυτόεξυπηρέτηση του. Δεν έχω καταλάβει και ποιες ώρες ακριβώς θα πηγαινει ή θα σχολαει. Άλλοι λένε 8.30, άλλοι 8.15, άλλοι 12.30, άλλοι 13.00. Λεπτομέρειες βέβαια που θα τις δούμε στην πορεία. Δεν έχω σκεφτεί λοιπόν πως θα γεμιζω το χρόνο μου, σίγουρα θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο γρήγορα και κάποια ψώνια που τώρα τα κάνουμε όλοι μαζί. Πρέπει να λύσω και το ζήτημα της μετακίνησης. Παρότι έχω δίπλωμα, φοβάμαι να πάρω το αυτοκινητο. Έλεγα μήπως ήταν πιο εύκολο να πάρω ένα ποδηλατο με κάθισμα για να παίρνω και το παιδί απ το σχολείο. Εσείς πως μετακινειστε, οσες δεν οδηγειτε? 

Το ωράριο ειναι 8.15 με 1. Σε εμας δεν είναι τοσο αυστηρό, έχουν ανοιχτη πόρτα ως τις 9. Εγω 8.30 παω.. αλλα 12.55 ειμαστε αυστηρά απεξω.

Στο θεμα με το αμάξι δεν ξερω τι να σου πω καθώς για μένα το αμαξι ειναι εργαλείο. Χωρις αυτο δυσκολεύομαι. Και γενικά μου αρέσει δεν με αγχώνει..

Ποδηλατο μες στο κρυο και στο αγιάζι και στη βροχη,πως? Εμενα μου πιανεται ο πωπος μου στο ποδηλατο οποτε δεν...

Link to comment
Share on other sites

On ‎7‎/‎21‎/‎2020 at 6:09 PM, Mama_Anesti_ said:

Φετος θα πάει και ο μικρός μου προνηπια και θεωρητικά θα έχω τα πρωινά ελευθερα. Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα γιατί ο γιος μου θα είναι απ τα μικρότερα παιδάκια,γεννημενος τέλη Δεκεμβρη, και έχω επικεντρωθεί στο αγχος, στην προετοιμασία του παιδιού, στην αυτόεξυπηρέτηση του. Δεν έχω καταλάβει και ποιες ώρες ακριβώς θα πηγαινει ή θα σχολαει. Άλλοι λένε 8.30, άλλοι 8.15, άλλοι 12.30, άλλοι 13.00. Λεπτομέρειες βέβαια που θα τις δούμε στην πορεία. Δεν έχω σκεφτεί λοιπόν πως θα γεμιζω το χρόνο μου, σίγουρα θα κάνω τις δουλειές του σπιτιού πιο γρήγορα και κάποια ψώνια που τώρα τα κάνουμε όλοι μαζί. Πρέπει να λύσω και το ζήτημα της μετακίνησης. Παρότι έχω δίπλωμα, φοβάμαι να πάρω το αυτοκινητο. Έλεγα μήπως ήταν πιο εύκολο να πάρω ένα ποδηλατο με κάθισμα για να παίρνω και το παιδί απ το σχολείο. Εσείς πως μετακινειστε, οσες δεν οδηγειτε? 

Εγώ πάλι φοβάμαι όταν οδηγούν οι άλλοι. Θα δεις ότι όταν ξεκινήσεις να οδηγείς (που θα οδηγήσεις ασυζητητί ), ότι είναι πιο τρομακτικό να μην έχεις εσύ τον έλεγχο. Εγώ είμαι από αυτές που "πρήζουν" τους άλλους που οδηγούν , του στυλ γιατί κολλάς στον μπροστινό κτλ.

Πάντως η @Έσπερος έχει δίκιο. Πρέπει να καταπολεμήσεις αυτή τη φοβία, πόσο μάλλον που η συγκεκριμένη επηρεάζει την ανεξαρτησία σου (δεν είναι σαν να φοβάσαι τα φίδια πχ). Σε αυτοκίνητο που οδηγούν άλλοι δεν μπαίνεις? Εσύ γιατί να μην μπορείς? Μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Γενικά οι άνθρωποι που έχω στο περιβάλλον μου και δεν οδηγούν , δυσκολεύονται πολύ και μονίμως ψάχνουν ποιος θα τους εξυπηρετήσει. Θυμάμαι είχα μια φίλη που κάποια στιγμή σταμάτησα να της προτείνω να κάνουμε το οτιδήποτε διότι έπρεπε πάντα να την πηγαινοφέρνω.

Link to comment
Share on other sites

On 22/7/2020 at 6:41 ΠΜ, Έσπερος είπε:

φοβάσαι λιγότερο το ποδήλατο; Δεν είμαστε κ χώρα φιλική προς αυτά τα μέσα

Ή αλήθεια είναι πως στο ποδήλατο είσαι πιο εκτεθειμένος κ είναι περισσότερο επικίνδυνο ειδικά με παιδί. Αλλά το αμάξι μου φαίνεται πολύ άβολο για να το παρω εγώ. Είναι πολύ μεγάλο, τετραπορτο με μεγάλη μούρη κ αρκετα μακρύ πίσω. Δεν ξέρω αν με φοβίζει περισσότερο ή οδήγηση που έχω λίγα χρόνια να εξάσκησω ή ο όγκος του αυτοκινήτου. 

 

Link to comment
Share on other sites

On 22/7/2020 at 2:41 ΜΜ, vicky86 είπε:

Πολύ βροχή, πολυ κρυο(β. Ελλάδα) οποτε το ποδήλατο ούτε τις μισές μέρες δ γινοταν

Είναι κ ο καιρός ένα ακόμη ζήτημα, όχι τόσο σε μας ή απόσταση μιας κ το σχολείο απέχει δεκά λεπτα με τα πόδια. 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...
On 23/7/2020 at 6:34 ΜΜ, Mama_Anesti_ είπε:

Ή αλήθεια είναι πως στο ποδήλατο είσαι πιο εκτεθειμένος κ είναι περισσότερο επικίνδυνο ειδικά με παιδί. Αλλά το αμάξι μου φαίνεται πολύ άβολο για να το παρω εγώ. Είναι πολύ μεγάλο, τετραπορτο με μεγάλη μούρη κ αρκετα μακρύ πίσω. Δεν ξέρω αν με φοβίζει περισσότερο ή οδήγηση που έχω λίγα χρόνια να εξάσκησω ή ο όγκος του αυτοκινήτου. 

 

Αυτό είναι ένα θέμα, το έχω κι εγώ γιατί το αυτοκίνητο που είχαμε παλιά ήταν πιο μαζεμένο, το αλλάξαμε όμως και γιατί ήταν παλιό και γιατί δεν είχε καμία προδιαγραφή για το παιδί. Πήραμε ένα μεγάλο τύπου πολυμορφικό, πολύ ογκώδες που με δυσκολεύει και με τρομάζει, δεν μπορώ να πάω οπουδήποτε με αυτό. Στην Αθήνα δεν το έχω οδηγήσει ποτέ και στο νησί δεν μπαίνω σε όλους τους δρόμους της Χώρας, όμως βρήκα κάποιες διαδρομές που με βολεύουν και το χρησιμοποιώ τότε για να πηγαίνω όπου χρειάζεται με το παιδί. Για τις καθημερινές μας μετακινήσεις έχουμε ένα μικρό παλιό μεταχειρισμένο σαράβαλο που επίσης δεν θέλουμε να βάζουμε το παιδί μέσα, δεν χωράει καν μεγάλο παιδικό κάθισμα σαν αυτό που πήραμε, και το έχουμε για το σχολείο, τα ψώνια που πάει ο ένας μόνος του κλπ, και είνια καμία σχέση η αίσθηση. Παρόλο που είναι παλιότερο και όχι τόσο ευκολοδήγητο όσο το καινούργιο, ο διαφορετικός όγκος για μένα κάνει μεγάλη διαφορά. 

 

On 23/7/2020 at 12:34 ΜΜ, Yovanna είπε:

Γενικά οι άνθρωποι που έχω στο περιβάλλον μου και δεν οδηγούν , δυσκολεύονται πολύ και μονίμως ψάχνουν ποιος θα τους εξυπηρετήσει. Θυμάμαι είχα μια φίλη που κάποια στιγμή σταμάτησα να της προτείνω να κάνουμε το οτιδήποτε διότι έπρεπε πάντα να την πηγαινοφέρνω.

εγώ στην Αθήνα είχα βολευτεί χωρίς αυτοκίνητο και ένιωθα πολύ πιο ανεξάρτητη με τη συγκοινωνία, όσο παράδοξο κ αν ακούγεται αυτό, όμως στην Αθήνα έχω ζήσει μόνο ως φοιτήτρια, προπτυχιακή και μεταπτυχιακή, που εργαζόμουν παράλληλα περιστασιακά αλλά τέλος πάντων δεν είχα τη ρουτίνα του εργαζόμενου ούτε το άγχος να γεμίσω το σπίτι με ψώνια από το σ/μ και μένω και σε γειτονιά με πολλά καταστήματα, δεν χρειαζόταν δηλαδή αυτοκίνητο για βασικές μετακινήσεις. Αλλά ποτέ δεν μου άρεσε να ζητάω εξυπηρετήσεις.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...