Θέλω να γίνω πατέρας, οχι σε μεγάλη ηλικία όμως. Είναι ή όχι σημαντικός παράγοντας η ηλικία;

[Kynodontas]

Είμαι 28 χρονών. Το  παιδί και  η  οικογένεια  δεν ήταν ποτέ στα άμεσα σχέδια μου, έλεγα θα  γίνει κάποια στιγμή. Πρόσφατα όμως ένιωσα ότι ο καιρός περνάει. Βλέπω καθηγητές μου (κάνω διδακτορικό τώρα) που φτάνουν 45-50 χρονών  και τότε κάνουν παιδιά με μια γυναίκα 15χρόνια νεότερη ξέρω γω κ αιδεν  μαρέσει αυτό. Θέλω να  κάνωνεός. Έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα  και με  έκανε αυτό να νιώσω ότι σημασία στη ζωή δεν έχει ένα ατέλειωτο κυνήγι δουλειάς, αλλά να κάνεις όσο μπορείς πράγματα που  σε γεμίζουν και να αγαπάς και να σε αγαπούν. Δε θέλω να περιμένω να "φτάσω ψηλά" θέλω απλά να κάνω οικογένεια. Βέβαια στους επόμενους μήνες θα πάω φαντάρος και μετά θα ψάξω πάλι δουλειά, αλλά μιλάμε για διάστημα 1-2 χρόνια συνολικά. Τώρα δεν έχω κάποια σχέση, γενικά όμως ειμαι συντροφικός τύπος (η προηγούμενη μου σχέση ήταν 6  χρόνια). Εσάς ποια η γνώμη σας; Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο εγώ θεωρώ να κάνεις παιδιά νεός; 

[Sunshine8]

Το να έχεις μικρή διαφορά ηλικίας με τα παιδιά σου γενικά θεωρώ κάτι θετικό, γενικότερα όμως , το να γίνεις σωστός γονιός, είτε πατέρας είτε μητέρα, δεν εξαρτάται από την ηλικία, είναι χίλια δυο άλλα πράγματα, οπότε γενικά δεν είναι φοβερά καθοριστικός παράγοντας η ηλικια.

Εύχομαινα κάνεις το όνειρο σου πραγματικότητα!

[Thean]

On 30/6/2020 at 7:59 ΜΜ, Kynodontas είπε:

Είμαι 28 χρονών. Το  παιδί και  η  οικογένεια  δεν ήταν ποτέ στα άμεσα σχέδια μου, έλεγα θα  γίνει κάποια στιγμή. Πρόσφατα όμως ένιωσα ότι ο καιρός περνάει. Βλέπω καθηγητές μου (κάνω διδακτορικό τώρα) που φτάνουν 45-50 χρονών  και τότε κάνουν παιδιά με μια γυναίκα 15χρόνια νεότερη ξέρω γω κ αιδεν  μαρέσει αυτό. Θέλω να  κάνωνεός. Έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα  και με  έκανε αυτό να νιώσω ότι σημασία στη ζωή δεν έχει ένα ατέλειωτο κυνήγι δουλειάς, αλλά να κάνεις όσο μπορείς πράγματα που  σε γεμίζουν και να αγαπάς και να σε αγαπούν. Δε θέλω να περιμένω να "φτάσω ψηλά" θέλω απλά να κάνω οικογένεια. Βέβαια στους επόμενους μήνες θα πάω φαντάρος και μετά θα ψάξω πάλι δουλειά, αλλά μιλάμε για διάστημα 1-2 χρόνια συνολικά. Τώρα δεν έχω κάποια σχέση, γενικά όμως ειμαι συντροφικός τύπος (η προηγούμενη μου σχέση ήταν 6  χρόνια). Εσάς ποια η γνώμη σας; Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο εγώ θεωρώ να κάνεις παιδιά νεός; 

Είναι πολύ σημαντικό να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο για να κάνεις οικογένεια.Και έπισης να είσαι προετοιμασμένος ότι η δημιουργία οικογένειας δεν ειναι ένα ροζ συννεφάκι.Εχει πολλές

ς χαρές και απέραντη ευτυχία αλλά ταυτόχρονα αμέτρητα άγχη και πολλά προβλήματα ιδίως με τον ερχομό των παιδιών.

Εγώ έκανα την πρώτη μου κόρη στα 27 και την τρίτη στα 35.Σιγουρα η ηλικία την πρώτη φορά ήταν ένα πλεονέκτημα γιατί ειχαμε περισσότερες αντοχές,αλλά και την τρίτη τη μεγαλώνουμε με την ίδια όρεξη και τις ίδιες βασικές αρχές.

Οπότε καλύτερα να ποντάρεις στο κατάλληλο άνθρωπο και όχι τόσο στην ηλικία γιατί μία λάθος επιλογή μπορεί να ανατρέψει όλα τα όνειρα σου.Ευχομαι τα καλύτερα.

 

 

[Sentir...natureza]

On 30/6/2020 at 7:59 ΜΜ, Kynodontas είπε:

Είμαι 28 χρονών. Το  παιδί και  η  οικογένεια  δεν ήταν ποτέ στα άμεσα σχέδια μου, έλεγα θα  γίνει κάποια στιγμή. Πρόσφατα όμως ένιωσα ότι ο καιρός περνάει. Βλέπω καθηγητές μου (κάνω διδακτορικό τώρα) που φτάνουν 45-50 χρονών  και τότε κάνουν παιδιά με μια γυναίκα 15χρόνια νεότερη ξέρω γω κ αιδεν  μαρέσει αυτό. Θέλω να  κάνωνεός. Έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα  και με  έκανε αυτό να νιώσω ότι σημασία στη ζωή δεν έχει ένα ατέλειωτο κυνήγι δουλειάς, αλλά να κάνεις όσο μπορείς πράγματα που  σε γεμίζουν και να αγαπάς και να σε αγαπούν. Δε θέλω να περιμένω να "φτάσω ψηλά" θέλω απλά να κάνω οικογένεια. Βέβαια στους επόμενους μήνες θα πάω φαντάρος και μετά θα ψάξω πάλι δουλειά, αλλά μιλάμε για διάστημα 1-2 χρόνια συνολικά. Τώρα δεν έχω κάποια σχέση, γενικά όμως ειμαι συντροφικός τύπος (η προηγούμενη μου σχέση ήταν 6  χρόνια). Εσάς ποια η γνώμη σας; Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο εγώ θεωρώ να κάνεις παιδιά νεός; 

Απορω γιατι θεωρειται "νεος" για παιδια ενας ανθρωπος 28-30 ετων. Προσωπικα, καλυτερη ηλικια οσον αφορα την δημιουργια οικογενειας θεωρω τα 23-28 (η φυση θεωρει τα 18-27, τουλαχιστον για τις γυναικες) αλλα το ποσο καλος γονεας θα γινεις δεν εχει σχεση ουτε με την ηλικια ουτε με την επαγγελματικη καταξιωση. Υπαρχουν εφηβες μαμαδες που ειναι υπεροχες με τα παιδια τους και 35αρηδες που δεν εχουν καθολου υπομονη (και το αντιστροφο φυσικα). Το θεμα δεν ειναι η ηλικια αλλα να αγαπησεις και να θελεις να δημιουργησεις οικογενεια με τον συγκεκριμενο ανθρωπο συνειδητα και οχι επειδη στο επιτασσει ο χρονος ή κοινωνια. Το οτι θα εισαι 30 και θα τυχει να εισαι σε σχεση δεν σημαινει οτι πρεπει να ξεκινησεις οικογενεια. Ειναι πολυ ωραιο που μπορεσες να βαλεις σε σειρα προτεραιοτητας τις αξιακες σου αρχες απλα μην μπεις στο τρυπακι να ψαχνεις την υποψηφια μητερα των παιδιων σου σε καθε σχεση εχοντας στο μυαλο σου συγκεκριμενο χρονοδιαγραμμα. Δεν χρειαζεται να αφεθεις τελειως στην τυχη αλλα ουτε και να το κανεις σκοπο των επομενων χρονων. Οπως και να 'χει σου ευχομαι να σου ερθουν ολα οπως τα φανταζεσαι 

[Kynodontas]

4 hours ago, Sentir...natureza said:

Απορω γιατι θεωρειται "νεος" για παιδια ενας ανθρωπος 28-30 ετων

Με τα σημερινά δεδομένα νεός είναι. Γιατί υπάρχουν οι σπουδές και το οικονομικό ζήτημα στη μέση. Εγώ φέτος τελειώνω το διδακτορικό μου, το  οποίο σημαίνει ότι (παρότι έχω μισθό) στην ουσία δεν έχεις  την ασφάλεια μιας κανονικής δουλειάς, πληρώνεσαι με αρκετή καθυστέρηση, δεν έχω ούτε ασφάλεια ούτε ένσημα. Βλέπω καθηγητές μου που κάνουν παιδιά στα 45-50 και δεν μου αρέσει αυτό. 

 

6 hours ago, Thean said:

Οπότε καλύτερα να ποντάρεις στο κατάλληλο άνθρωπο και όχι τόσο στην ηλικία γιατί μία λάθος επιλογή μπορεί να ανατρέψει όλα τα όνειρα σου.

Σίγουρα ισχύει αυτό που λες. Και νομίζω  το δύσκολο δεν είναι ο γάμος (γιατί οι περισσότερες γυναίκες είναι θετικές), αλλά να κάνεις μια οικογένεια που θα κρατήσει και δε θα έρθει το διαζύγιο την άλλη μέρα.

[Έσπερος]

Η δημιουργία οικογένειας πριν τα 30 ειναι κατι που με τρομαζει κ με σοκάρει θα ελεγα. Ομως απο την πλευρα της γυναίκας που είναι παντρεμένη με μεγαλύτερο άντρα (35 εγώ, 45 αυτός), διαπιστώνω μεγαλο θεμα στις αντοχες. Ο αντρας μου ειναι πολυ δραστήριος κ ανοίγει συνέχεια δουλειές, όμως μετά καταρρέει. Κι όταν γεννήθηκε το παιδί, στην αρχη τα εδωσε ολα με ξενυχτια, νοικοκυριο κλπ, κ μετα τους 2-3 μήνες ψοφησε, ένα διάστημα αποστασιοποιήθηκε. αυτο με απογοήτευσε και ενω εχω κερδίσει στην ωριμοτητα, τις αντοχες τις βλεπω σαν μειον. Βέβαια αυτά είναι υποκειμενικά. Αλλες δεν τις πειραζει. Βεβαια κ απο την αλλη πλευρα, ενω νιωθω πολυ νεα κ ζηλευω τις συνομήλικες ή κ μεγαλυτερες που απολαμβάνουν τη ζωή, δεν μπορω να φανταστω να ειμαι πανω απο 40 ή 45 κ να εχω αντοχες για μωρο. 

[ΒαλεντιναΧρηστος]

On 30/6/2020 at 7:59 ΜΜ, Kynodontas είπε:

Είμαι 28 χρονών. Το  παιδί και  η  οικογένεια  δεν ήταν ποτέ στα άμεσα σχέδια μου, έλεγα θα  γίνει κάποια στιγμή. Πρόσφατα όμως ένιωσα ότι ο καιρός περνάει. Βλέπω καθηγητές μου (κάνω διδακτορικό τώρα) που φτάνουν 45-50 χρονών  και τότε κάνουν παιδιά με μια γυναίκα 15χρόνια νεότερη ξέρω γω κ αιδεν  μαρέσει αυτό. Θέλω να  κάνωνεός. Έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα  και με  έκανε αυτό να νιώσω ότι σημασία στη ζωή δεν έχει ένα ατέλειωτο κυνήγι δουλειάς, αλλά να κάνεις όσο μπορείς πράγματα που  σε γεμίζουν και να αγαπάς και να σε αγαπούν. Δε θέλω να περιμένω να "φτάσω ψηλά" θέλω απλά να κάνω οικογένεια. Βέβαια στους επόμενους μήνες θα πάω φαντάρος και μετά θα ψάξω πάλι δουλειά, αλλά μιλάμε για διάστημα 1-2 χρόνια συνολικά. Τώρα δεν έχω κάποια σχέση, γενικά όμως ειμαι συντροφικός τύπος (η προηγούμενη μου σχέση ήταν 6  χρόνια). Εσάς ποια η γνώμη σας; Είναι όντως τόσο σημαντικό όσο εγώ θεωρώ να κάνεις παιδιά νεός; 

Συμφωνώ με όλα τα κορίτσια παραπανω.....είμαι με τον άντρα μου  9χρονια....γίναμε γονεις(πριν 19μηνες) εγώ ούτε 21 και ο άντρας μου ούτε 25 φυσικά συνειδητά,λίγο πριν την εγκυμοσύνη μου ο άντρας μου έφυγε από την τότε δουλειά για να βρει κάτι καλύτερο και όντως με μια καλή συνεργασία που ήρθε ξαφνικά εν μέσω την παλιάς δουλειας έγινε επιχειρηματίας στα 25 με εναν καλό μισθό για τις εποχές μας, σίγουρα αν ήταν ακόμα στην παλιά δουλειά υπάλληλος δεν θα τα καταφέρναμε με ένα παιδί σπίτι έξοδα και χωρίς βοήθεια από πουθενα(γιατί δεν έχουμε βοήθεια από επιλογη) και ακόμα παλευει και ανοίγει δουλειές σε διάφορους τομείς εκτός της εταιρίας που έχει εξασκεί το επάγγελμα που σπούδασε ελεύθερος επαγγελματίας γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωγ..το να δημιουργείς οικογένεια είναι κάτι το υπέροχο αλλά και δύσκολο συνάμα θέλει στομάχι και αντοχές και σίγουρα έναν άνθρωπο δίπλα σου που θα είστε μαζί σε αυτό στα καλά και στα κακα....και φυσικά ένα σωστό υπόβαθρο οικονομικό συναισθηματικό κλπ για να έρθει ένα παιδί στον κόσμο....

Εύχομαι όλα να πάνε όπως τα έχεις στο μυαλό σου....

[Kynodontas]

On 7/3/2020 at 12:45 AM, Έσπερος said:

Η δημιουργία οικογένειας πριν τα 30 ειναι κατι που με τρομαζει κ με σοκάρει θα ελεγα.

Γιατί  σε σοκάρει; Αν δεν είναι οι  σπουδές στη μέση νομίζω ότι είναι κάτι που μπορείνα γίνει.  Η αν κάποιος είναι ένστολος ας πουμε έχει τακτοποιηθεί.  Τώρα αν μπλέξει όπως εγώ  με μεταπτυχιακά και διδακτορικά πάει καμιά  10ρια  χρόνια  πίσω.
Επίσης  φαντάζομαι  ότι  το  2ο  και το  3ο παιδί  είναι πιο εύκολα γιατί το "άγνωστο"  ήταν βασικά με το πρώτο.

Όσον αφορά την ηλικία  του πατέρα  και τις  αντοχές δεν ξέρω..  θεωρώ θα "ασχολούμαι" δε θα είμαι καθόλου αδιάφορος όπως είναι κάποιοι. Θα ήταν η χαρά μου να το πάω και σε  κάποιο άθλημα

[chocolate_eater]

12 hours ago, Kynodontas said:

Γιατί  σε σοκάρει; Αν δεν είναι οι  σπουδές στη μέση νομίζω ότι είναι κάτι που μπορείνα γίνει.  Η αν κάποιος είναι ένστολος ας πουμε έχει τακτοποιηθεί.  Τώρα αν μπλέξει όπως εγώ  με μεταπτυχιακά και διδακτορικά πάει καμιά  10ρια  χρόνια  πίσω.
Επίσης  φαντάζομαι  ότι  το  2ο  και το  3ο παιδί  είναι πιο εύκολα γιατί το "άγνωστο"  ήταν βασικά με το πρώτο.

Όσον αφορά την ηλικία  του πατέρα  και τις  αντοχές δεν ξέρω..  θεωρώ θα "ασχολούμαι" δε θα είμαι καθόλου αδιάφορος όπως είναι κάποιοι. Θα ήταν η χαρά μου να το πάω και σε  κάποιο άθλημα

 

Κοίταξε, στην Ελλάδα ο μέσος 25αρης μένει ακόμα με τη μάνα του και δεν έχει βάλει ποτέ ένα πλυντήριο ή ένα σίδερο....κι αυτό οφείλεται κυρίως στο οτι η προηγούμενη γενιά το εξέθρεψε και φυσικά είναι βόλεμα που δεν εγκαταλείπεις εύκολα. Υπό τις συνθήκες αυτές προφανώς και έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε minimum ηλικία τα 30, εφ'όσον ελάχιστοι έχουν καταφέρει να αυτονομηθούν ως τότε....Και θα πρέπει προτού αναλάβεις ευθύνες άλλων ανθρώπων να έχεις αναλάβει τις δικές σου.

 

Το διδακτορικό είναι μεγάλη ιστορία, ομολογουμένως και θα γνωρίζεις καλύτερα από μένα το επιπλέον κόστος που έχει στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή γενικότερα. Αλλά σε μία μέση περίπτωση ενός "νορμάλ" προγράμματος σπουδών, ειλικρινά δε θεωρώ ούτε τα 25, ούτε τα 30 νωρίς, εφ'όσον, κατά τη γνώμη μου, συντρέχουν μερικές προυποθέσεις:

 

α) Έχεις πλήρη αίσθηση του τι πας να κάνεις και το μερίδιο ευθύνης που σου αναλογεί. Ως πατέρας, στο ευκολότερο σενάριο είσαι υπεύθυνος για το 50% της ευθύνης του παιδιού σου, χρονικά, οικονομικά, συναισθηματικά κλπ. Δεν θα πρέπει να περιμένεις από κανέναν να καλύψει το μερίδιό σου (παππούδες, αδέρφια κλπ.) ούτε όμως και από τη σύζυγό σου να βάλει περισσότερο από το 50% που της αναλογεί. Θα πρέπει να θεωρείς δεδομένο από πριν οτι θα "ασχολείσαι" (στην ουσία δεν είναι "ασχολία", απλώς επιτελείς τις γονεικές σου υποχρεώσεις) και μάλιστα πολλές φορές και χωρίς να είναι αναγκαστικά η "χαρά" σου....το κάνεις απλώς γιατί πρέπει και γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος να το κάνει για σένα. Κι αυτό περιλαμβάνει τα πάντα, εκτός από το θηλασμό (με θήλαστρο όμως, το κάνεις κι αυτό).

 

β) Έχεις την οικονομική προοπτική να σηκώσεις το βάρος του παιδιού σου. Κακά τα ψέμματα, όταν είσαι μόνος σου σχεδόν όλα είναι υπό έλεγχο. Μετά απλώς πληρώνεις τους λογαριασμούς που έρχονται.

 

γ) Καταλαβαίνεις ότι there is no way back. Κοινώς, αν νομίζεις οτι έχεις να ζήσεις κι άλλα πράγματα πριν γίνεις γονιός, καλύτερα να κάνεις αυτά πρώτα.

 

 

Εγώ θα σου πω τη δική μου εμπειρία, παντρευτήκαμε στα 27 (ίδια ηλικία και οι δύο) και στα 28 είχαμε παιδί. Βέβαια πριν γίνουν αυτά υπήρχε μία σχετική επαγγελματική σταθερότητα για 1-2 χρόνια....τίποτα ιδιαίτερο, απλώς είχαμε τα πτυχία μας και ξέραμε, από εμπειρία, οτι αν πάμε σε 100 συνεντεύξεις, έστω σε μία κάποιος θα μας πάρει για δοκιμαστικό. Κοινώς δεν είχαμε καμία μεγάλη εκκρεμότητα ανοιχτή επαγγελματικά (π.χ. μακροχρόνια άνεργοι, επί πτυχίω, υποψήφιοι διδάκτορες κλπ.). Από θέμα ενέργειας και όρεξης προφανώς βοηθάει η ηλικία μας...δεν έχουμε θέματα ούτε με τη μέση, ούτε με τα πόδια, ούτε δύσκολες εγκυμοσύνες, ούτε είναι κάτι τραγικά ανυπόφορο για μας αν η μικρή δεν κοιμάται 4-5 συνεχόμενες νύχτες.....Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι, επίσης λόγω ηλικίας, η προυπόθεση γ που ανέφερα πιο πάνω, καμιά φορά νιώθουμε οτι δεν εκπληρώθηκε και 100%......

 

Εγώ απ'αυτά που γράφεις βλέπω ότι μερικοί εξωτερικοί παράγοντες σε επηρεάζουν....λες οτι βλέπεις τους καθηγητές σου 50 χρονών με τις 35αρες και δεν σου αρέσει, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί δε σου αρέσει...Φυσικά και στη ζωή πρέπει να κάνεις αυτό που σε γεμίζει και αγαπάς, αλλά έχεις καταλήξει όντως οτι αυτό είναι η οικογένεια; Αν ναι, τότε βρες το κατάλληλο άτομο και προχώρα.

Αν όμως δεν είσαι σίγουρος, τότε οχι, κανένας καιρός δεν περνάει, ούτε στα 28, ούτε στα 38, ούτε στα 48....δεν έχουν έρθει όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο για να γίνουν γονείς. Δεν υπάρχει νωρίς και αργά, για τον καθένα είναι εντελώς διαφορετικό το που θα τοποθετηθούν χρονικά τα διάφορα σημαντικά γεγονότα της ζωής του.

 

Για μένα το να κάνεις παιδί νέος ναι, έχει μερικά προτερήματα, αλλά από μόνο του αυτό δεν είναι επ'ουδενί λόγος για να κάνεις παιδί όσο πιο γρήγορα γίνεται.....το πρώτο και κύριο είναι να καταλαβαίνεις τι σημαίνει η απόφαση αυτή και να προχωράς συνειδητά.

[Sentir...natureza]

22 ώρες πρίν, Kynodontas είπε:

Επίσης  φαντάζομαι  ότι  το  2ο  και το  3ο παιδί  είναι πιο εύκολα γιατί το "άγνωστο"  ήταν βασικά με το πρώτο.

Ισχύει οσον αφορά τις ανησυχίες γιατί στο πρώτο παιδί είναι όλα πρωτογνωρα ενώ στα επόμενα μπαίνεις λίγο στον αυτόματο. Αλλά οσον αφορά τις σωματικές και ψυχικες αντοχές τότε σίγουρα με κάθε παιδί γίνονται πιο δύσκολα τα πράγματα. Εγώ πάντως μόλις έκανα το δεύτερο συνειδητοποίησα ότι ένα ίσον σχεδον κανένα και μεχρι να προσαρμοστω για κάνα χρόνο σκεφτόμουν πολύ σοβαρά αν θα αντέξω και τρίτο παρ'ολο που το θέλω πολύ. Πρέπει να είσαι συνειδητοποιημενος(γενικώς, όχι εσύ συγκεκριμένα) για να εχεις άφθονη υπόμονη και επιμονή ώστε να βγάλεις εις πέρας το δυσκολότερο έργο του ανθρώπου :την ανατροφή των νέων γενεών θαβοντας τα λαθη που εκαναν οι προηγουμενες γενιες πανω σου

[Kynodontas]

6 hours ago, chocolate_eater said:

γ) Καταλαβαίνεις ότι there is no way back. Κοινώς, αν νομίζεις οτι έχεις να ζήσεις κι άλλα πράγματα πριν γίνεις γονιός, καλύτερα να κάνεις αυτά πρώτα.

 

 

Εγώ θα σου πω τη δική μου εμπειρία, παντρευτήκαμε στα 27 (ίδια ηλικία και οι δύο) και στα 28 είχαμε παιδί. Βέβαια πριν γίνουν αυτά υπήρχε μία σχετική επαγγελματική σταθερότητα για 1-2 χρόνια....τίποτα ιδιαίτερο, απλώς είχαμε τα πτυχία μας και ξέραμε, από εμπειρία, οτι αν πάμε σε 100 συνεντεύξεις, έστω σε μία κάποιος θα μας πάρει για δοκιμαστικό. Κοινώς δεν είχαμε καμία μεγάλη εκκρεμότητα ανοιχτή επαγγελματικά (π.χ. μακροχρόνια άνεργοι, επί πτυχίω, υποψήφιοι διδάκτορες κλπ.). Από θέμα ενέργειας και όρεξης προφανώς βοηθάει η ηλικία μας...δεν έχουμε θέματα ούτε με τη μέση, ούτε με τα πόδια, ούτε δύσκολες εγκυμοσύνες, ούτε είναι κάτι τραγικά ανυπόφορο για μας αν η μικρή δεν κοιμάται 4-5 συνεχόμενες νύχτες.....Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι, επίσης λόγω ηλικίας, η προυπόθεση γ που ανέφερα πιο πάνω, καμιά φορά νιώθουμε οτι δεν εκπληρώθηκε και 100%......

Συμφωνώ με αυτά που λες. Αυτό το να ζήσεις και άλλα πράγματα δεν νομίζω να μου προκύψει ποτέ.. ψιλοφλώρος είμαι δεν νομίζω να έκανα ποτέ κάτι διαφορετικό στη ζωή μου ούτως ή άλλως

Εγώ τελειώνω το διδακτορικό σε μερικούς μήνες, μπαίνω φαντάρος και βρίσκω δουλειά  αυτό είναι το πλάνο μου οπότε 30-31 θεωρητικάαααα θα μπορούσα. Έχω υπόψιν μου πολλά που θα αλλάξουν τη ζωή μου με την απόκτηση ενός παιδιού και θα υπάρχουν άλλα τόσα που δε θα ξέρω και θα προκύψουν αλλά νιώθω έτοιμος να το διαχειριστώ. Θέλω πολύ να έχω παιδί νεός, το θεωρώ ότι σημαντικότερο, για να μπορέσω να είμαι δίπλα του, να περνάμε ωραία, να έχω την ενέργεια για όλες τις δραστηριότητες. Να είμαι ακμαίος γενικά. Και να συμπληρώσω, ότι ως μοναχοπαίδι θα ήθελα οπωσδήποτε το παιδί μου να έχει ένα αδερφάκι τουλάχιστον. Καταλαβαίνω ότι αν κάποιος δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδιά και πάλευε 10 χρόνια να κάνει ένα πως θα κάνει και δεύτερο.. αλλά εμένα το να είμαι μοναχοπαίδι ήταν κάτι που με στεναχωρούσε πάντα.

[Kynodontas]

Just now, Sentir...natureza said:

Ισχύει οσον αφορά τις ανησυχίες γιατί στο πρώτο παιδί είναι όλα πρωτογνωρα ενώ στα επόμενα μπαίνεις λίγο στον αυτόματο. Αλλά οσον αφορά τις σωματικές και ψυχικες αντοχές τότε σίγουρα με κάθε παιδί γίνονται πιο δύσκολα τα πράγματα. Εγώ πάντως μόλις έκανα το δεύτερο συνειδητοποίησα ότι ένα ίσον σχεδον κανένα και μεχρι να προσαρμοστω για κάνα χρόνο σκεφτόμουν πολύ σοβαρά αν θα αντέξω και τρίτο παρ'ολο που το θέλω πολύ. Πρέπει να είσαι συνειδητοποιημενος(γενικώς, όχι εσύ συγκεκριμένα) για να ε εις άφθονη υπόμονη και επιμονή ώστε να βγάλεις εις πέρας το δυσκολότερο έργο του ανθρώπου :την ανατροφή των νέων γενεών. 

Ισχύει ότι ένα παιδί δεν "φτάνει". Όντας μοναχοπαίδι, θεωρώ ότι θα ήμουν ευτυχισμένος αν μεγάλωνα με αδερφάκι. Διαρκώς ήμουν με ξαδέρφια και παιδιά οικογενειακών φίλων και σαν παιδί απλά περίμενα πότε θα συναντήσω τα άλλα παιδάκια. Επειδή έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από το πως μεγάλωσα με τους γονείς μου, μου δίνει πολύ κουράγιο ότι αν κάνω παιδί θα κάνω ότι μπορώ για να έχει και αυτό όμορφα παιδικά χρόνια.

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, chocolate_eater είπε:

οικονομική προοπτική να σηκώσεις το βάρος του παιδιού σου. Κακά τα ψέμματα, όταν είσαι μόνος σου σχεδόν όλα είναι υπό έλεγχο. Μετά απλώς πληρώνεις τους λογαριασμούς που έρχονται.

 

γ) Καταλαβαίνεις ότι there is no way back. Κοινώς, αν νομίζεις οτι έχεις να ζήσεις κι άλλα πράγματα πριν γίνεις γονιός, καλύτερα να κάνεις αυτά πρώτα.

 

 

 

Ακριβώς λοιπόν επειδή ζούμε στην Ελλαδα, εγω ενα σφίξιμο το νιωθω οταν βλεπω πχ 40ρες να κανουν μια ανέμελη ζωή ή συνομηλίκους μου με μικροτερο εισόδημα να κανουν καμια δεκαρια ταξιδια το χρονο προφανως με βοηθεια απο τους γονεις τους ή αλλους συνομηλίκους μου που καναμε μαζι διδακτορικο, να ειναι χυμα απο τη μια συμβαση στην αλλη παλι με πολυ πιο

ανετη ζωή απο εμενα, προφανως με βοηθεια κ εκεινοι. Και δεν παντρεύτηκα κ μικρη ουτε εκανα μικρη παιδι, 31 παντρεύτηκα κ 33 γεννησα κ ηταν πολυ συνειδητή η απόκτηση παιδιου. Αλλα δεν θεωρω οτι θα ειχα χασει κατι αν το εκανα αργοτερα. Μαλλον κερδισμένη κ γεματη θα ημουν κ πιο σιγουρη κ λογικα δεν θα ζήλευα τους αλλους. Αλλα δεν ξερω τι αντοχες θα ειχα σωματικα. 

[Yovanna]

Για να πω την αλήθεια, νόμιζα ότι το θέμα ήταν τρολ. Δεν περίμενα ότι ένας νέος 28 χρονών έκανε εγγραφή σε μαμαδοφόρουμ για να πει ότι θέλει να γίνει πατέρας , ενώ δεν έχει καν σχέση. Στην προκειμένη λοιπόν, εφόσον έχεις να πας φαντάρος, να βρεις δουλειά και να βρεις και μια κοπέλα μετά με την οποία θα είστε χρόνια μαζί (δεν θα κάνεις οικογένεια με κάποια που ξέρεις 1-2 χρόνια φαντάζομαι), μιλάμε για 5-6 χρόνια τουλάχιστον. 

Εγώ έκανα παιδί στα 40, θα ήθελα λίγο νεότερη βέβαια(35 , όχι πιο πριν), γιατί μαζί με τις ευθύνες της δουλειάς, οι αντοχές μου είναι περιορισμένες. Ο άντρας μου έχει πολύ περισσότερες, ίσως επειδή έχει πολύ καλή φυσική κατάσταση (και είναι και πιο νέος!) Αν είχα κάνει παιδί πολύ νέα , στα 28 πχ, νομίζω πως αν έβλεπα τις άλλες κοπέλες ξένοιαστες και ανέμελες και εγώ ήμουν διακοπές πχ με κουβαδάκια , κουλούρες και κυνηγούσα τον μικρό να φάει το αυγό του, θα έπεφτα σε κατάθλιψη.

Να πω επίσης ότι ο πιο αξιοθαύμαστος (στα μάτια μου), πατέρας που έχω γνωρίσει, έγινε πατέρας μετά τα 50, και βάζει κάτω όλους τους 30άρηδες! Σε όλα!

Θα σου έλεγα λοιπόν να χαρείς την ελευθερία σου, να την εκμεταλλευτείς δημιουργικά, να αφιερωθείς στις σπουδές σου, να επενδύσεις στο επαγγελματικό σου μέλλον γιατί οι εποχές είναι δύσκολες, να ερωτευτείς, και έχεις καιρό μπροστά σου για οικογένεια και υποχρεώσεις. 

[little lamb]

Όντως δεν παίζει μεγάλο ρόλο η ηλικία, πέρα από το βιολογικό κομμάτι (αν και παρόλο που ο άντρας μου ήταν άνω των 40 έμεινα έγκυος αμέσως, οπότε ακόμα κι αυτό δεν εξαρτάται απόλυτα από την ηλικία). Αυτό που παίζει ρόλο είναι οι αντοχές (που επίσης δεν εξαρτώνται απόλυτα από την ηλικία) και το αν προτιμάς να ζήσεις πιο ανέμελος πριν και να ζεις την "παιδική ζωή" μετά, ή να εχουν μεγαλώσει τα παιδιά σου όταν θα είσαι 40 κ να έχεις χρόνια μπροστά σου να ξαναζήσεις ανέμελος. Εγώ πχ που έκανα το μωρό μου λίγο πριν τα 30 νιώθω χορτασμένη από τη ζωή της ελεύθερης κ δεν μου λείπει, ενώ κάποια άλλη μπορεί να είναι και 35 και 37 και να νιώθει ότι με το παιδί στερείται το club ας πούμε, οπότε είναι υποκειμενικό.

Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι στο παιδί μπορεί να φαίνονται μεγάλοι οι γονείς (εμένα ο μπαμπάς μου με έκανε στα 35 και θυμάμαι μια φορά που ηρθε στα 45 να με πάρει απ'το σχολείο κάποιο παιδί μου είπε "ήρθε ο παππούς σου"!!) και αυτός είναι ένας λόγος που ενώ θεωρητικά μου αρέσουν τα τρία παιδιά είναι δύσκολο να κάνω γιατί στο υποτιθέμενο τρίτο ο άντρας μου θα είναι σχεδόν 50.

Από την άλλη αν είσαι νέος (πχ 40-45) κι εχεις μεγάλους γονείς (πχ 80-85) όταν έρθει η ώρα να τους βοηθήσεις έχεις μεγάλες αντοχές ψυχικές και σωματικές και υπομονή, το βλέπω απ'τον άντρα μου που το αντιμετωπίζει) ενώ αν είσαι εσύ 60 και ο γονιός σου 80 θες να τον βοηθήσεις κ δεν μπορείς (αυτό το είδα απ'τους γονείς μου που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν όσο ήθελαν τους παππούδες μου)

Υ.Γ. Έτσι όπως το γράφεις για τους καθηγητές σου όσες έχουμε διαφορά με τους άντρες μας θα νιώθουμε λίγο Μπερλουσκονι-Καρλα Μπρούνι!

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουλίου,2020 by little lamb

[ΑΡΓΚ]

28 χωρίς σύντροφο και χωρίς ακόμη να έχεις πάει φαντάρος, σημαίνει παιδί μετά τα 30. Οπότε το κεφάλαιο "παιδί νέος" έχει έτσι κι αλλιώς κλίσει, δεν καταλαβαίνω καν το ερώτημα. Κάνω παιδί νέος, εννοούμε σίγουρα πριν τα 30, δε νομίζω ότι κανείς αναφέρεται σε τριαντάρη, για τη συνηθισμένη ηλικία μιλάς πια. Και έτσι κι αλλιώς, δεν είναι κάτι που προγραμματίζεται, ειδικά αν δεν έχεις καν σχέση, πόσο μάλλον σοβαρή σχέση. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω καν ποιο είναι το ερώτημα.

[ΑΡΓΚ]

On 3/7/2020 at 12:45 ΠΜ, Έσπερος είπε:

Η δημιουργία οικογένειας πριν τα 30 ειναι κατι που με τρομαζει κ με σοκάρει θα ελεγα. Ομως απο την πλευρα της γυναίκας που είναι παντρεμένη με μεγαλύτερο άντρα (35 εγώ, 45 αυτός), διαπιστώνω μεγαλο θεμα στις αντοχες. Ο αντρας μου ειναι πολυ δραστήριος κ ανοίγει συνέχεια δουλειές, όμως μετά καταρρέει. Κι όταν γεννήθηκε το παιδί, στην αρχη τα εδωσε ολα με ξενυχτια, νοικοκυριο κλπ, κ μετα τους 2-3 μήνες ψοφησε, ένα διάστημα αποστασιοποιήθηκε. αυτο με απογοήτευσε και ενω εχω κερδίσει στην ωριμοτητα, τις αντοχες τις βλεπω σαν μειον. Βέβαια αυτά είναι υποκειμενικά. Αλλες δεν τις πειραζει. Βεβαια κ απο την αλλη πλευρα, ενω νιωθω πολυ νεα κ ζηλευω τις συνομήλικες ή κ μεγαλυτερες που απολαμβάνουν τη ζωή, δεν μπορω να φανταστω να ειμαι πανω απο 40 ή 45 κ να εχω αντοχες για μωρο. 

Εμένα πάλι το να γίνεται κάποιος γονιός, και μάλιστα για πρώτη φορά στα 40 και, με παραξενεύει. Και το βλέπω και από τον άντρα μου, για το τελευταίο μας παιδί που ήταν 45 όταν γεννήθηκε, ποτέ δεν υπήρξε ο πατέρας που ήταν για τα αδέρφια του.

[Έσπερος]

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Εμένα πάλι το να γίνεται κάποιος γονιός, και μάλιστα για πρώτη φορά στα 40 και, με παραξενεύει. Και το βλέπω και από τον άντρα μου, για το τελευταίο μας παιδί που ήταν 45 όταν γεννήθηκε, ποτέ δεν υπήρξε ο πατέρας που ήταν για τα αδέρφια του.

τα τελευταία  χρονια δυο συναδέλφισσες σχεδον συνομήλικες του άντρα μου απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. (η μια σίγουρα 45 ή άλλη ίσως 43, δεν ξερω ακριβως ηλικιες). Στον ιδιο χωρο εχουμε αλλες που εκλεισαν τωρα τα 50 με παιδια φοιτητες. Εχει πολλη πλακα αυτη η αντιθεση γιατι ειναι κ μικρο μερος κ σχεδον μεγαλωσαν μαζι, ειχαν κοινές παρεες κλπ, κ τωρα η μια λεει για το τι μπρατσάκια φοραει το παιδια συη θαλασσα κ η αλλη ανησυχει για το αν η κοπελα του γιου της θα τον ακολουθήσει στην πολη που θα κανει μεταπτυχιακο. 

[Έσπερος]

17 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

στα 28 πχ, νομίζω πως αν έβλεπα τις άλλες κοπέλες ξένοιαστες και ανέμελες και εγώ ήμουν διακοπές πχ με κουβαδάκια , κουλούρες και κυνηγούσα τον μικρό να φάει το αυγό του, θα έπεφτα σε κατάθλιψη.

 

παρομοιως!!!

[Yovanna]

19 hours ago, little lamb said:

Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι στο παιδί μπορεί να φαίνονται μεγάλοι οι γονείς (εμένα ο μπαμπάς μου με έκανε στα 35 και θυμάμαι μια φορά που ηρθε στα 45 να με πάρει απ'το σχολείο κάποιο παιδί μου είπε "ήρθε ο παππούς σου"

Αχ και εγώ το φοβάμαι αυτό για αργότερα.. μήπως δείχνω σαν γιαγιά του.. προς το παρόν ξεγελάω γιατί είμαι μικροκαμωμένη και έχω baby face (ακούω κορυφαία σχόλια του τύπου, πω πω μικρούλα έγινες μαμά , πολύ γέλιο!), για πόσο όμως? Παλιά ένας μαθητής μου μου έλεγε οτι η δασκάλα του είναι γρια, και μετά έμαθα απο τη μαμά του οτι η γυναίκα ήταν 40! Εμένα στο μεταξύ , ο μπαμπάς ήταν τόσο ωραίος άντρας, που όταν ερχόταν στο σχολείο, παραμίλούσαν καθηγήτριες, συμμαθήτριες κτλ. Καμάρωνα μεν, αλλά μου έσπαγαν και τα νεύρα. 

Πάντως για μένα ,η ηλικία αποτελεί κριτήριο για ελάχιστα πράγματα (πχ οκ, δεν μπορείς να γίνεις μπαλαρίνα στα 30..) Για σχέσεις, δημιουργία οικογένειας, φιλίες κτλ, ούτε καν. Θα μπορούσα πχ άνετα να είμαι με κάποιον 15 χρόνια νεότερο μου ή 15 χρόνια μεγαλύτερο μου. 

[Kynodontas]

19 hours ago, ΑΡΓΚ said:

28 χωρίς σύντροφο και χωρίς ακόμη να έχεις πάει φαντάρος, σημαίνει παιδί μετά τα 30. Οπότε το κεφάλαιο "παιδί νέος" έχει έτσι κι αλλιώς κλίσει, δεν καταλαβαίνω καν το ερώτημα. Κάνω παιδί νέος, εννοούμε σίγουρα πριν τα 30, δε νομίζω ότι κανείς αναφέρεται σε τριαντάρη, για τη συνηθισμένη ηλικία μιλάς πια. Και έτσι κι αλλιώς, δεν είναι κάτι που προγραμματίζεται, ειδικά αν δεν έχεις καν σχέση, πόσο μάλλον σοβαρή σχέση. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω καν ποιο είναι το ερώτημα.

Ίσως είναι και λίγο σχετικό. Πχ εγώ είμαι οδοντίατρος, δύσκολα παντρεύεται κάποιος οδοντίατρος κατώ από τα 30 λόγω δουλειάς/σπουδών. Οπότε το νεός είναι κάπως σχετικό. Αν πχ κάποιος δεν είχε σπουδές θα έκανε παιδί πολύ νωρίτερα θεωρητικά. Απλά μια σκέψη μου συζητάω, τόσο κακό είναι δηλαδή;

[Kynodontas]

19 hours ago, ΑΡΓΚ said:

Εμένα πάλι το να γίνεται κάποιος γονιός, και μάλιστα για πρώτη φορά στα 40 και, με παραξενεύει. Και το βλέπω και από τον άντρα μου, για το τελευταίο μας παιδί που ήταν 45 όταν γεννήθηκε, ποτέ δεν υπήρξε ο πατέρας που ήταν για τα αδέρφια του.

Συμφωνώ και εγώ. Θα ήθελα ιδανικά να είχα 2-3 παιδιά και να γινόντουσαν ας πουμε κοντά χρονικά. Τώρα αν προκύψει κάποιο σε μεγαλύτερη ηλικία οκ, αλλά δεν θα άφηνα (σκόπιμα) να περάσουν πχ  5 χρόνια για το 2ο.

[chocolate_eater]

On 7/5/2020 at 2:03 PM, Kynodontas said:

Συμφωνώ με αυτά που λες. Αυτό το να ζήσεις και άλλα πράγματα δεν νομίζω να μου προκύψει ποτέ.. ψιλοφλώρος είμαι δεν νομίζω να έκανα ποτέ κάτι διαφορετικό στη ζωή μου ούτως ή άλλως

Εγώ τελειώνω το διδακτορικό σε μερικούς μήνες, μπαίνω φαντάρος και βρίσκω δουλειά  αυτό είναι το πλάνο μου οπότε 30-31 θεωρητικάαααα θα μπορούσα. Έχω υπόψιν μου πολλά που θα αλλάξουν τη ζωή μου με την απόκτηση ενός παιδιού και θα υπάρχουν άλλα τόσα που δε θα ξέρω και θα προκύψουν αλλά νιώθω έτοιμος να το διαχειριστώ. Θέλω πολύ να έχω παιδί νεός, το θεωρώ ότι σημαντικότερο, για να μπορέσω να είμαι δίπλα του, να περνάμε ωραία, να έχω την ενέργεια για όλες τις δραστηριότητες. Να είμαι ακμαίος γενικά. Και να συμπληρώσω, ότι ως μοναχοπαίδι θα ήθελα οπωσδήποτε το παιδί μου να έχει ένα αδερφάκι τουλάχιστον. Καταλαβαίνω ότι αν κάποιος δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδιά και πάλευε 10 χρόνια να κάνει ένα πως θα κάνει και δεύτερο.. αλλά εμένα το να είμαι μοναχοπαίδι ήταν κάτι που με στεναχωρούσε πάντα.

 

Κοίτα, εσύ ξέρεις τι έχεις να χάσεις και τι όχι....σημαντικό είναι να ξέρεις τι κάνεις και γιατί. Και κάτι άλλο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι να μη γίνονται παιδιά προκειμένου να καλυφθούν άλλου είδους κενά. Δεν αναφέρομαι στη δική σου περίπτωση καθώς δε σε γνωρίζω, απλώς έχω δει πολλούς ανθρώπους να γίνονται γονείς και γι'αυτό το λόγο....φυσικά η πρώτη ανάγνωση είναι οτι το θέλουν πολύ, αλλά αν ψάξουν λίγο παραπάνω θα δουν οτι υπάρχουν (και) άλλοι λόγοι.

 

Γενικά θα επιμείνω οτι πρέπει να κάνεις αυτό που αισθάνεσαι, με ωριμότητα πάντα. Θα ακούσεις πάαααρα πολλά....Το βλέπω ακόμα και στις απαντήσεις πιο πάνω ότι ουσιαστικά ο καθενας θεωρεί περίεργο, κατά κανόνα, κάτι που δεν έχει κάνει ο ίδιος ή έχει κάποια πρόταση για τη δική σου ζωή που βασίζεται είτε στη δική του πορεία (=αυτοεπιβεβαίωση), είτε στο αντιπαράδειγμα της πορείας του (=αυτοκριτική). Δεν υπάρχει manual όμως, αλλιώς θα ξέραμε όλοι τον τρόπο να κάνουμε την καλύτερη καριέρα, τον καλύτερο γάμο, την καλύτερη οικογένεια κλπ.

 

Διάβασα παραπάνω, για παράδειγμα, το συλλογισμό για τα 5-6 χρόνια σχέσης προτού καταλήξεις οτι θέλεις να κάνεις οικογένεια με έναν άνθρωπο, κάτι με το οποίο δε συμφωνώ καθόλου. Υπάρχουν άνθρωποι που συναντούν κάποιον και μετά από 6 μήνες ξέρουν τι θέλουν από αυτόν και γιατί.....υπάρχουν άλλοι που και μετά από 10 χρόνια να είναι με κάποιον, ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τίποτα γι'αυτόν. Το "σωστό" ποιο είναι; Γνωρίζω ανθρώπους που έκαναν παιδί μετά από ένα χρόνο σχέσης και είναι ευτυχισμένοι μαζί μετά από 10 χρόνια γιατί ήταν ειλικρινείς από την πρώτη μέρα, όπως γνωρίζω και άλλους με μακροχρόνιες σχέσεις που τελικά κατέληξαν σε μέτριους γάμους και πορεύονται ακόμα με μάσκες. Όπως και το αντίστροφο.....Είναι ένα mix ωριμότητας, ειλικρίνειας και, εν πολλοίς, τύχης...επίσης οι ανθρώπινες σχέσεις καθορίζονται από την ποιότητα περισσότερο, και λιγότερο από την ποσότητα. Anyway, θα ξαναπώ οτι δεν υπάρχουν συνταγές στις ανθρώπινες σχέσεις....αν θέλεις να γίνεις πατέρας αύριο, αυτό το ξέρεις καλύτερα εσύ.  Η ηλικία είναι σημαντικός παράγοντας, τόσο όσο τη θεωρείς εσύ σημαντική (για τις γυναίκες είναι λίγο διαφορετικά λόγω βιολογίας, αλλά και πάλι η Επιστήμη προχωρά...).

 

[Fenia27]

15 ώρες πρίν, Kynodontas είπε:

Ίσως είναι και λίγο σχετικό. Πχ εγώ είμαι οδοντίατρος, δύσκολα παντρεύεται κάποιος οδοντίατρος κατώ από τα 30 λόγω δουλειάς/σπουδών. Οπότε το νεός είναι κάπως σχετικό. Αν πχ κάποιος δεν είχε σπουδές θα έκανε παιδί πολύ νωρίτερα θεωρητικά. Απλά μια σκέψη μου συζητάω, τόσο κακό είναι δηλαδή;

Εγώ έκανα το πρώτο παιδί στα 26 και ο άντρας μου ητανα 36...Το δευτερο ηρθε τον επομενο χρονο...

 

Γύρω στα 24 αφού ζούσα από τα 18 μόνη μου εκτός Ελλάδας τελείωσα το πτυχίο στα 22  δούλευα και τελείωνα το μεταπτυχιακό είδα την ζωή αλλιώς βαρέθηκα και χόρτασα το δουλειά σπουδές δείπνα με καθηγητες βόλτες έξω γυμναστικες θέατρα μπλα μπλα μπλα. ...Όχι δεν τα υποτιμώ αλλά όλα έχουν την ώρα τους και για μένα η ουσία ήταν να προχωρήσειη ζωή μου...Δηλαδή ήθελα να κάνω οικογένεια γιατί ένιωθα τις μέρες να επαναλαμβάνονται χωρίς ουσία. ..Για μένα έτσι. ..Γιατί άλλες κοπέλες όπως βλέπεις αυτό το λένε ξεγνοιασιά και ζωή. ..Για μένα που τα έζησα ένα δύο εφτα Χρόνια είπα πόσο ποια? Το ένιωθα  λοιπόν μια παύση άσε που να κάνω παιδί μετά τα πρώτα αντα ήταν τρομαχτικό καλά δεν μιλάω καν για τα δεύτερα αντα ...ευτυχώς και ήμουν πολυ τυχερή που γνώρισα τον άντρα μου και το όνειρο μου έγινε πλεον ζωή μου...

 

Το να κάνεις παιδί νέος πριν τα 30 είναι μόνο θετικό για μένα. ...αντοχές θες?όρεξη? Βιολογικά να το δεις? Μεγαλύτερες πιθανότητες να δεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν και να κάνουν δικά τους παιδια? ..

 

Σαν προϋπόθεση έχει ομως να βρεις τον άνθρωπο σου και να μπορείς να ζήσεις μια οικογένεια ..Τα παιδιά δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός δηλαδη να βρεις μια κοπέλα μόνο για αυτό. ..Αλλά ούτε να τα καθυστερείς κιόλας. ..Δηλαδή δεν θέλει ούτε να πιέζεις καταστάσεις ούτε και να είσαι εντελώς Go with the flow...

 

Είναι τόσο σχετικό αυτό το θέμα και όταν κάνουμε σχέδια εμείς ο θεός γελάει. ..Εγώ σου εύχομαι να πάνε όλα όπως θέλεις. Οι αναγκες  του καθενός είναι διαφορετικές. ..Ότι σου βγαίνει από μέσα σου φίλε μου και προχωρα. ..

 

 

[ΑΡΓΚ]

On 5/7/2020 at 3:03 ΜΜ, Kynodontas είπε:

Συμφωνώ με αυτά που λες. Αυτό το να ζήσεις και άλλα πράγματα δεν νομίζω να μου προκύψει ποτέ.. ψιλοφλώρος είμαι δεν νομίζω να έκανα ποτέ κάτι διαφορετικό στη ζωή μου ούτως ή άλλως

Εγώ τελειώνω το διδακτορικό σε μερικούς μήνες, μπαίνω φαντάρος και βρίσκω δουλειά  αυτό είναι το πλάνο μου οπότε 30-31 θεωρητικάαααα θα μπορούσα. Έχω υπόψιν μου πολλά που θα αλλάξουν τη ζωή μου με την απόκτηση ενός παιδιού και θα υπάρχουν άλλα τόσα που δε θα ξέρω και θα προκύψουν αλλά νιώθω έτοιμος να το διαχειριστώ. Θέλω πολύ να έχω παιδί νεός, το θεωρώ ότι σημαντικότερο, για να μπορέσω να είμαι δίπλα του, να περνάμε ωραία, να έχω την ενέργεια για όλες τις δραστηριότητες. Να είμαι ακμαίος γενικά. Και να συμπληρώσω, ότι ως μοναχοπαίδι θα ήθελα οπωσδήποτε το παιδί μου να έχει ένα αδερφάκι τουλάχιστον. Καταλαβαίνω ότι αν κάποιος δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδιά και πάλευε 10 χρόνια να κάνει ένα πως θα κάνει και δεύτερο.. αλλά εμένα το να είμαι μοναχοπαίδι ήταν κάτι που με στεναχωρούσε πάντα.

 

Υποθέτω ότι δε μιλάς για υιοθεσία, που έχει μεγάλες αναμονές και πόσο μάλλον για μονογονέα, οπότε ή μιλάς για συνοικέσιο ή είσα πολύ εγωκεντρικός χαρακτήρας καθι πολύ προστατευμένος από τηνπραγματική ζωή. Αν είναι συνοικέσιο, δεν έχω άποψη, δεν ξέρω καν αν γίνονται στις μέρες μας. Αν μιλάς για δημιουργία οικογένειας με κάποια κοπέλα, πρώτα πρέπει να τη γνωρίσεις, να σε γνωρίσει, να την ερωτευτείς, να σε ερωτευτεί, να μάθετε καλά ο ένας τον άλλον, να είστε και οι δύο έτοιμοι για γάμο, και μετά να δείτε και αν και πόσα παιδιά θέλετε. Επειδή η ζωή δεν είναι παραμύθι, ή όλο αυτό είναι όπως λέγαμε σα 5 μας "όταν μγαλώσω θα κάνω 5 παιδιά, τα 3 αγόρια αλλα θα είμαι και πιλότος πύραυλου", ή πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατό να πιστεύεις, όντας εργένης, ότι γίνονται τέτοια πλάνα στην αληθινή ζωή.