Βοήθεια από γονείς

[anemoni1989]

Just now, mama16 είπε:

Εγώ ένα έχω να πω άσχετο βέβαια με το θέμα... Όσες έχετε ένα παιδί που να κάνετε κ δεύτερο η κ παραπάνω, εκεί θα είναι που δεν θα έχετε ούτε 5 λεπτά προσωπικό χρόνο!!! Γιατί το ένα παιδί πχ το παίρνει η γιαγιά αν είναι κοντά, δεν μπορείς όμως να δώσεις κ τα δύο, θα την πεθάνεις την γυναίκα!! 

Εγώ βασικά για αυτό το λόγο δε σκοπεύω να κάνω 2ο!!! Τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει η μικρή να κοιμάται νορμάλ ώρες και να συνέλθω λίγο!!! Για το μετά δεν ξέρω!!! Θα εξαρτηθεί από την ηλικία μου και τις τότε συνθήκες!!!

Just now, sweety** είπε:

μπερδευτηκα...τελικα στο κρατανε το παιδι καποιες ωρες τη μερα η οχι??δεν σε κρινει κανεις οτι εισαι ανευθυνη προς την ανατροφη του παιδιου!.!!κοιτα να δεις πριν κανεις παιδι σιγουρα δεν ξερεις τις αναγκες του κτλ και ποσο δυσκολο η ευκολο ειναι!! εγω νομιζα οτι οκ ενα μωρο θα ειναι..ακουγα και αλλες που ελεγαν τα μωρα τρωνε  κοιμουνται καθε τρεις ωρεςκαι  για 3 ωρες και η μαμα κοιμαται οταν κοιμαται το μωρο και ελεγα μια χαρα!!!δεν ηξερα για τα αλλα τα μωρα που κοιμουνται 3 ωρεσ συνολο και ολη μερα ουρλιαζουν (που νομιζω ειναι και τα περισσοτερα χαχαχ)  και μετααα δεν στεκονται πουθενα ωστε οχι να προλαβεις να πιεις μια γουλια καφε αλλα ουτε να καταφερνεις να ολοκληρωσεις μια προταση!! σου ομολογω οτι μου επεσε λιγο βαρυ στην αρχη...αλλά ειπα οτι οι γονεις μου τοσο μπορουν να δωσουν!!οκ!δεν μπορω να κανω κατι αλλο και δεν ειναι οτι δεν σε καταλαβαινω οπως μου ειπαν και εγω ειμαι ανθρωπος που θελω τις ευκολιες μου και τις βολτες μου πιστεψε με!! και τωρα με την καραντινα που δεν δουλευω και καθε μερα και εχω φρικαρει!!λοιπον αφου θα μετακομισετε κιολας...μπορεις να κανονισεις με τον συζυγο ωστε να υπαρχει χρονος ελευθερος για τον καθε ενα!!δεν ξερω αν θα εχεις φιλους εκει...εμενα προσωπικα οταν γυριζει απο την δουλεια μου τον κραταει λιγο και κανω κατι για μενα πχ..παω για ενα περπατημα (πηγαινα και πριν την καραντινα ειναι κατι που μου αρεσει πολυ), μπορει να βρω μια φιλη μου να παω για ενα γρηγορο καφε ...αυτα ολα οχι σε καθημερινη βαση διοτι δουλευει κ αυτος πολλες ωρες..ο καφες μπορει να ειναι 2 φορες το μηνα ...το περπατημα μονη μου 2 φορες την εβδομαδα και τις υπολοιπες παω με τον μικρο...ο συζυγος ειναι λιγο ανθωπος του σπιτιου..προτιμει ασ πουμε να παρει να φυτεψει ενα φυτο και να χαζεψει στον υπολογιστη παρα να βγει εξω!! δεν ξερω αυτη ειναι η γνωμη πστευω καπως ετσι πρεπει να τα κανονισετε..και οσο μεγαλωνει το παιδακι τοσο πιο ευκολα θα ειναι τα πραγματα!

Λύσεις βρίσκουμε και μια χαρά τα περνάμε σαν οικογένεια. Δεν ζήτησα εναλλακτικες για να "βγάλω πέρα" την καθημερινότητα με ένα παιδί!!! Μια χαρά τα έχουμε βρει με το σύζυγο και μια χαρά τα καταφέρνουμε. Και μόνη μου θα βγω όταν αυτός είναι σπίτι και με φίλους θα βγούμε ακομα και με τη μικρή μαζί. Νομίζω πως απλά κάπου χάθηκε το θέμα. Εγώ ζήτησα γνώμες για το τι γίνεται σε άλλες οικογένειες και εξέφρασα ένα παραπονο σχετικά με το ότι θα ήθελα κάποιες φορές περισσότερο χρόνο βοήθειας από τους γονείς μου ως προς το κράτημα του παιδιού για να έχω πιο χαλαρό πρόγραμμα και έφτασα να διαβάζω ότι δεν έχω το παιδί μου προτεραιότητα, θέλω να το μεγαλώσουν άλλοι, είμαι ανεύθυνη και ανώριμη να γίνω μάνα , έπρεπε να ρωτήσω τη διαθεσιμοτητα των άλλων προτού πάρω την απόφαση για εγκυμοσυνη, έπρεπε να λέω ευχαριστω και να μην έχω απαιτήσεις επειδή έτυχε οι δικοί μου να μου δώσουν ένα σπίτι και άλλα τέτοια όμορφα!!!

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Πατέρα δεν έχει το παιδί; 

 

Αν σκέφτεσαι το παιδί σαν εμπόδιο στο να περάσεις καλά, είτε το παιδί τελικά είναι μαζί σου είτε με τη γιαγιά, το παιδί το ξέρει. Δε λες κάτι πρωτότυπο, πολλές μαμάδες και ακόμη περισσότεροι μπαμπάδες σοκάρονται από το τι αλλαγή ήταν το παιδί στη ζωή τους, και αντί να βρουν ένα νέο "περνάω τέλεια με το παιδί" ,  αναζητούν ένα "πώς θα περάσω όπως περνούσα προ παιδιού". Δεν είναι παράλογο, δεν είναι πρωτότυπο, αλλά το παιδί το ξέρει πάντα. Ίσως να μη μεγάλωσες σε μια τέτοια οικογένεια, αλλά πολλοί ενήλικες ξέρουν ότι πάντα τους καταλόγιζαν, έστω και υποσυνείδητα, οι γονείς τους το τέλος της εργένικης ζωής και πάντα μένει η πικρία . Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δεις εσύ, ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Και δεν εννοώ παιδιά παραμελημένα, αλλά έχω ακούσει αυτή την πικρία και από παιδιά σε φαινομενικά ονειρικές οικογένειες, αυτό το αίσθημα ότι τελικά οι γονείς κάτι έχασαν αποκτώντας παιδί.

Εγώ δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον "νορμαλ" ενήλικα να εκφράζει κάτι τέτοιο και ούτε εγώ έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο από την οικογένεια μου. Προφανώς γιατί δε γύρισαν ποτέ να μου πουν "ξέρεις τι έκανα εγώ για σένα" ή "εγώ στερήθηκα ότι στερήθηκα τώρα ήρθε η ώρα να ζήσω". Εκεί ναι, θα ένιωθα όντως πως τους στέρησα πράγματα και ήμουν βάρος στη ζωή τους.

[mama16]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγώ βασικά για αυτό το λόγο δε σκοπεύω να κάνω 2ο!!! Τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει η μικρή να κοιμάται νορμάλ ώρες και να συνέλθω λίγο!!! Για το μετά δεν ξέρω!!! Θα εξαρτηθεί από την ηλικία μου και τις τότε συνθήκες!!!

Λύσεις βρίσκουμε και μια χαρά τα περνάμε σαν οικογένεια. Δεν ζήτησα εναλλακτικες για να "βγάλω πέρα" την καθημερινότητα με ένα παιδί!!! Μια χαρά τα έχουμε βρει με το σύζυγο και μια χαρά τα καταφέρνουμε. Και μόνη μου θα βγω όταν αυτός είναι σπίτι και με φίλους θα βγούμε ακομα και με τη μικρή μαζί. Νομίζω πως απλά κάπου χάθηκε το θέμα. Εγώ ζήτησα γνώμες για το τι γίνεται σε άλλες οικογένειες και εξέφρασα ένα παραπονο σχετικά με το ότι θα ήθελα κάποιες φορές περισσότερο χρόνο βοήθειας από τους γονείς μου ως προς το κράτημα του παιδιού για να έχω πιο χαλαρό πρόγραμμα και έφτασα να διαβάζω ότι δεν έχω το παιδί μου προτεραιότητα, θέλω να το μεγαλώσουν άλλοι, είμαι ανεύθυνη και ανώριμη να γίνω μάνα , έπρεπε να ρωτήσω τη διαθεσιμοτητα των άλλων προτού πάρω την απόφαση για εγκυμοσυνη, έπρεπε να λέω ευχαριστω και να μην έχω απαιτήσεις επειδή έτυχε οι δικοί μου να μου δώσουν ένα σπίτι και άλλα τέτοια όμορφα!!!

Χαχα γελάω πραγματικά (καλοπροαίρετα) που έκανες μια ερώτηση αν κάποια άλλη μπορεί να έχει κάποιο παράπονο απ' τους παππούδες κ έχουν συμπληρωθεί ήδη 11 σελίδες!!!! Τα θέματα σου είναι ικανά να ρίξουν το σύστημα απ' το φόρουμ!!  

Ναι τα 2 παιδιά είναι δύσκολα στο μεγάλωμα, ενώ στην πρώτη μου δεν ζητούσα ποτέ βοήθεια για να μου την κρατήσουν εκτός σπάνιων περιπτώσεων που είχα κάποια δουλειά ή να βγούμε μια στις τόσες με τον σύζυγό όταν γεννήθηκε το δεύτερο παρακαλούσα από μέσα μου να πάρουν την μεγάλη για 2-3 ώρες!!

[Adios amigos]

Just now, mama16 είπε:

Εγώ ένα έχω να πω άσχετο βέβαια με το θέμα... Όσες έχετε ένα παιδί που να κάνετε κ δεύτερο η κ παραπάνω, εκεί θα είναι που δεν θα έχετε ούτε 5 λεπτά προσωπικό χρόνο!!! Γιατί το ένα παιδί πχ το παίρνει η γιαγιά αν είναι κοντά, δεν μπορείς όμως να δώσεις κ τα δύο, θα την πεθάνεις την γυναίκα!! 

αχ... δεν πειράζει... ονειρεύομαι πατουσάκια και πωπουδάκια! κι ας πεθάνω στην κούραση...

(η μάνα σιγοντάρει πάντως, οπότε όλα καλα)

[Έσπερος]

Το τι γίνεται σε άλλες οικογένειες σε τόσο υποκειμενικά θέματα δεν είναι πάντα βοηθητικό. Το κάνει κ ο άντρας μ αυτό. Βλέπει ξέρω γω έναν σπορτίφ 80αρη που παιρνει το χορτοκοπτικό κ καθαρίζει τον κήπο του γαμπρού του ή μια 55αρα που τρέχει πίσω από το ποδηλατάκι της εγγονής κ αρχίζει ότι τι καλά που είναι αυτοί οι παππούδες που μπορούν να προσφέρουν τόσα ενώ οι δικοί μας δεν είναι τόσο ευκίνητοι κ τα σχετικα. Πάντα αυτό που δεν έχεις το εξιδανικευεις. Σκεψου ομως πώς θα σου φαίνονταν αυτές οι συγκρίσεις τώρα που μεγαλώνεις την κόρη σου: για το αν τη θηλάσεις ή ποτέ πήγες στη δουλειά ή ποιος την προσέχει ή ποσες ωρες βλεπει τηλεοραση ή αν της φτιάχνεις  τουρτα με αλεύρι ταπιόκας κ χαρουπομελο αντι για τούρτα ζαχαροπλαστείου; οπως θα νιώσεις αν το παιδι σου σου πει "γιατι μαμα εσυ πας για καφε καθε Σαββατο ενω η μαμα της διπλανής μου τα Σαββατα κανει κουκλοθέατρο με κούκλες που έραψε στην ραπτομηχανή της"; 

 

δεν είναι κακό να θες κ αλλο χρόνο. είναι άδικο να αφήνεις αυτή την επιθυμία να δηλητηριάζει τη σχέση σου με τους γονεις σου. για το οτι δεν έχεις παραπάνω χρόνο δεν φταίει ο πατέρας σου. φταίει το ότι δεν έχουμε μεγαλώσει πια  με την ιδέα ότι πρέπει να ξεχάσουμε τη ζωή μας πριν το παιδι. δεν εισαι η μονη που ενοχλειται απο αυτο. εγω απορω με αυτες που δεν ενοχλούνται, να σου πω την αληθεια. Δεν μας φταίει όμως κάποιος γι αυτό, είναι κάποια ισορροπια που πρεπει να βρουμε μονοι μας κ ως ζευγαρι γιατι αυτο ειναι το λογικο. μεγαλώσαμε θεωρώντας οτι μπορουμε να κανουμε οτιδηποτε θελήσουμε κ ισως ειναι κ λαθος των γονεων μας αυτο. στην πραξη δεν γινεται να κανουμε ολα οσα θελουμε ταυτοχρονα, σε κάποιες φάσεις θα πέφτει η προτεραιότητα σε κάτι άλλο. 

[sweety**]

Just now, anemoni1989 said:

Εγώ βασικά για αυτό το λόγο δε σκοπεύω να κάνω 2ο!!! Τουλάχιστον μέχρι να αρχίσει η μικρή να κοιμάται νορμάλ ώρες και να συνέλθω λίγο!!! Για το μετά δεν ξέρω!!! Θα εξαρτηθεί από την ηλικία μου και τις τότε συνθήκες!!!

Λύσεις βρίσκουμε και μια χαρά τα περνάμε σαν οικογένεια. Δεν ζήτησα εναλλακτικες για να "βγάλω πέρα" την καθημερινότητα με ένα παιδί!!! Μια χαρά τα έχουμε βρει με το σύζυγο και μια χαρά τα καταφέρνουμε. Και μόνη μου θα βγω όταν αυτός είναι σπίτι και με φίλους θα βγούμε ακομα και με τη μικρή μαζί. Νομίζω πως απλά κάπου χάθηκε το θέμα. Εγώ ζήτησα γνώμες για το τι γίνεται σε άλλες οικογένειες και εξέφρασα ένα παραπονο σχετικά με το ότι θα ήθελα κάποιες φορές περισσότερο χρόνο βοήθειας από τους γονείς μου ως προς το κράτημα του παιδιού για να έχω πιο χαλαρό πρόγραμμα και έφτασα να διαβάζω ότι δεν έχω το παιδί μου προτεραιότητα, θέλω να το μεγαλώσουν άλλοι, είμαι ανεύθυνη και ανώριμη να γίνω μάνα , έπρεπε να ρωτήσω τη διαθεσιμοτητα των άλλων προτού πάρω την απόφαση για εγκυμοσυνη, έπρεπε να λέω ευχαριστω και να μην έχω απαιτήσεις επειδή έτυχε οι δικοί μου να μου δώσουν ένα σπίτι και άλλα τέτοια όμορφα!!!

Εγώ δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον "νορμαλ" ενήλικα να εκφράζει κάτι τέτοιο και ούτε εγώ έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο από την οικογένεια μου. Προφανώς γιατί δε γύρισαν ποτέ να μου πουν "ξέρεις τι έκανα εγώ για σένα" ή "εγώ στερήθηκα ότι στερήθηκα τώρα ήρθε η ώρα να ζήσω". Εκεί ναι, θα ένιωθα όντως πως τους στέρησα πράγματα και ήμουν βάρος στη ζωή τους.

το τι γινεται σε αλλες οικογενειες...η καθε οικογενεια ειναι διαφορετικη...εμενα δεν μ κρατανε το παιδι γενοκιτερα για να βγω με τον συζυγο η με φιλους. ...

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Το τι γίνεται σε άλλες οικογένειες σε τόσο υποκειμενικά θέματα δεν είναι πάντα βοηθητικό. Το κάνει κ ο άντρας μ αυτό. Βλέπει ξέρω γη έναν σπορτίφ 80αρη που παιρνει το χορτοκοπτικό κ καθαρίζει τον κήπο του γαμπρού του ή μια 55αρα που τρέχει πίσω από το ποδηλατάκι της εγγονής κ αρχίζει ότι τι καλά που είναι αυτοί οι παππούδες που μπορούν να προσφέρουν τόσα ενώ οι δικοί μας δεν είναι τόσο ευκίνητοι κ τα σχετικα. Πάντα αυτό που δεν έχεις το εξιδανικευεις. Σκεψου ομως πώς θα σου φαίνονταν αυτές οι συγκρίσεις τώρα που μεγαλώνεις την κόρη σου: για το αν τη θηλάσει ή ποτέ πήγε στη δουλειά ή ποιος την προσέχει ή ποσες ωρερ βλεπει τηλεοραση ή αν της φτιάχνεις  τουρτα με αλεύρι ταπιόκας κ χαρουπομελο αντι για τούρτα ζαχαροπλαστείου; οπως θα νιώσεις αν το παιδι σου σου πει "γιατι μαμα εσυ πας για καφε καθε Σαββατο ενω η μαμα της διπλανής μου τα Σαββατα κανει κουκλοθέατρο με κούκλες που έραψε στην ραπτομηχανή της"; 

 

δεν είναι κακό να θες κ αλλο χρόνο. είναι άδικο να αφήνεις αυτή την επιθυμία να δηλητηριάζει τη σχέση σου με τους γονεις σου. για το οτι δεν έχεις παραπάνω χρόνο δεν φταίει ο πατέρας σου. φταίει το ότι δεν έχουμε μεγαλώσει πια  με την ιδέα ότι πρέπει να ξεχάσουμε τη ζωή μας πριν το παιδι. δεν εισαι η μονη που ενοχλειται απο αυτο. εγω απορω με αυτες που δεν ενοχλούνται, να σου πω την αληθεια. Δεν μας φταίει όμως κάποιος γι αυτό, είναι κάποια ισορροπια που πρεπει να βρουμε μονοι μας κ ως ζευγαρι γιατι αυτο ειναι το λογικο. μεγαλώσαμε θεωρώντας οτι μπορουμε να κανουμε οτιδηποτε θελήσουμε κ ισως ειναι κ λαθος των γονεων μας αυτο. στην πραξη δεν γινεται να κανουμε ολα οσα θελουμε ταυτοχρονα, σε κάποιες φάσεις θα πέφτει η προτεραιότητα σε κάτι άλλο. 

Μα είναι στη φύση του ανθρώπου η σύγκριση... Και γιατί να μην είναι, άλλωστε??? Κακό δεν είναι να δεις πως εσύ ή κάποιος αγαπημένος σου υστερεί σε σύγκριση με κάποιον άλλο... Κακό είναι να αφήνεις αυτό το πράγμα να δηλητηριάσει όπως λες τη μεταξύ σας σχέση. Γιατί να είναι κακό άραγε να αποδεχτούμε ότι κάποιος που αγαπάμε δεν είναι εξίσου καλός/δοτικός/ με αντοχές όσο κάποιος άλλος??? Είναι κάτι που βλέπουμε συχνά και εδώ στο φόρουμ στις συζητήσεις... Λέμε "δεν είναι όλα τα παιδάκια ίδια", "δεν είναι όλοι οι γονείς το ίδιο" κλπ... Γιατί να μην μπορούμε απλά να αποδεχτούμε πως ναι, όντως το παιδί της γειτόνισσας μίλησε/περπάτησε, διάβασε πιο γρήγορα, είναι όντως καλύτερο στο κολυμβητήριο, τα πάει καλύτερα στο σχολείο. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς μας. Κάποιοι είναι πιο δοτικοί, κάποιοι ασχολούνται περισσότερο, κάποιοι έχουν περισσότερα χρήματα και παρέχουν πιο πολλά υλικά αγαθά κλπ κλπ. Γιατί να δημιουργούμε λανθασμένες προσδοκίες (σαν αυτή που είχα εγώ για το πώς θα συμπεριφερόταν ο πατέρας μου πριν το εγγονι), αντί απλά να πούμε "ναι, εκεί είναι το μελανό σημείο". Θα ήταν ίσως πιο υγιές για όλους μας (λέω εγώ τωρα)

[little lamb]

Ε τότε το ίδιο ισχύει και για εμάς. Γιατί τοτε ειπώθηκαν εκφράσεις όπως ότι έχουν κάνει λοβοτομή όσες δεν έχουν πρόβλημα να ασχολούνται μόνο με τα παιδιά;

[mama16]

Just now, jellyfishch είπε:

αχ... δεν πειράζει... ονειρεύομαι πατουσάκια και πωπουδάκια! κι ας πεθάνω στην κούραση...

(η μάνα σιγοντάρει πάντως, οπότε όλα καλα)

Σου εύχομαι να κάνεις σύντομα αφού το θες.. κ εννοείται τα παιδάκια είναι ευτυχία, απλά πρέπει να είμαστε συνειδητοποιημένοι κ ότι θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε κ οικονομικά κ ψυχολογικά!

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

Ε τότε το ίδιο ισχύει και για εμάς. Γιατί τοτε ειπώθηκαν εκφράσεις όπως ότι έχουν κάνει λοβοτομή όσες δεν έχουν πρόβλημα να ασχολούνται μόνο με τα παιδιά;

Τι εννοείς?? Δεν καταλαβαίνω... Αν θυμάμαι καλά το είχε αναφέρει η @Yovanna σε στυλ χιουμοριστικό αφού είχαν ειπωθεί τα χίλια μύρια όταν λέγαμε πως ένας γονιός μπορεί να έχει ανάγκη για λίγο χρόνο και χωρίς τα παιδιά. Και ειλικρινά, νομίζω πως είναι πολύ λάιτ σε σύγκριση με τα υπόλοιπα που ειπώθηκαν αφού υπήρξαν πολύ άσχημες μπηχτες χαρακτηρισμοί. Αντίθετα εγώ τόνισα πολλάκις πως ο καθένας έχει ξεχωριστές ανάγκες και θέλω, όποια κι αν είναι αυτα

[Adios amigos]

απ' ότι έχω καταλάβει, όσο και να προετοιμαστείς από πριν, δεν πάυει να είναι ένα σοκ....

Να σου πω την αλήθεια, ίσως επειδή το έχω περάσει, το οικονομικό πάντα με τρόμαζε περισσότερο..

Για το ψυχολογικό κομμάτι νομίζω υπάρχουν λύσεις, και εναλακτικές...

 

Επεξεργάστηκαν 26 Απριλίου,2020 by jellyfishch

[Chrysoum]

Λοιπόν @anemoni1989 θα απαντήσω εδω ενώ διάβασα το θέμα από την αρχή και δεν πήρα θέση εως τώρα, δεδομένου ότι ήθελες να μάθεις τι γίνεται με άλλες οικογένειες. Ίσως νιώσεις καλύτερα μετά από αυτό Λοιπόν οι γονείς του άντρα μου δεν ζουν και οι δικοί μου γονείς είναι στην Ελλάδα. Όσες φορές έχω πάει στην Ελλάδα ή έχει έρθει η μαμά μου να μας δει εδώ, έχει κρατήσει την μεγάλη μου κόρη δύο φορές. Μια φορά μισή ώρα να πάω οδοντίατρο και την δεύτερη όταν παντρεύτηκα και αυτό μόνο την ώρα του μυστηρίου. Να κρατήσει δε και τις 2 μαζί, απλά δεν παίζει. Φέτος τα Χριστούγεννα που ήρθε να μας δει και η μεγάλη μου ήταν 2 χρόνων και επιτέλους επικοινωνούσε και μπορούσαν να παίζουν ασχολήθηκε μαζί της τις 2 πρώτες μέρες. Χάρηκα εγω. Μετά βαρέθηκε η γιαγιά να παίζει και καθόταν στην καρέκλα να την βλέπει. Η μικρή φυσικά δεν ήθελε ούτε να την πλησιάζει μετά από αυτό. Για τον πατέρα μου να σου πω ότι όταν πήγα με την μεγάλη μου κορη που τότε ήταν 6 μηνών για 2 μήνες στην Ελλάδα την είδε 3 φορές γιατί μένει σε διπλανό χωριό και έπρεπε να του την πάω για να την δει γιατί αλλιώς όλο κάτι του τύχαινε και δεν ερχόταν. Φυσικά και έχω παράπονα και πικρία από τους γονείς μου, όχι επειδή δεν προσέχουν τα παιδιά οταν βρισκόμαστε, αλλά γιατί δεν φαίνεται πως θα αναπτύξουν και ιδιαίτερη σχέση μαζί τους. Η αδερφή του άντρα μου μένει δίπλα μας και έχει προσέξει την μεγάλη μου κόρη 3 φορές ως τώρα! Η μια από αυτές ήταν όταν γέννησα. 

 

Εγώ πάντως ζηλεύω όσους έχουν καλές σχέσεις με τους παππούδες και βοήθεια από τους παππούδες. Και δεν σου κρύβω ότι όταν διάβασα ότι μένουν με την μικρή για να πας για καφέ, ζήλεψα! Ξέρω ότι υπάρχουν και παππούδες που ασχολούνται πιο πολύ από ότι οι γονείς σου, αλλά για εμένα εστω και αυτό θα ήταν παααρα πολύ. Δεν σου τα λέω για να σου πω ότι είσαι αχάριστη ή οτιδήποτε, δεν σε ξέρω άλλωστε, αλλά επειδή ζήτησες να μάθεις τι γίνεται σε άλλες οικογένειες. Να δεις και την άλλη όψη γιατί από ότι είπες στον κύκλο σου οι περισσότεροι είναι αλλιως. Ίσα ίσα που καταλαβαίνω ότι θα ήθελες να έχεις λίγη βοήθεια ακόμη, όπως καταλαβαινω και τον πατέρα σου που δεν μπορεί / θέλει να προσέχει σε καθημερινή βάση την μικρή. Εγώ πάλι το σκέφτομαι από τώρα, που πίστεψε με, με 2 μικρά παιδιά και καμιά απολύτως βοήθεια ποτέ, κουραζομαι τόσο πολύ που έχω ξεκαθαρίσει από τώρα ότι καθημερινό babysitting στα εγγόνια (αν αποκτήσω) δεν θα κάνω, γιατί τώρα στα 30 και τα έχω παίξει, φαντάσου στα 60!Όταν μεγαλώσουν τα παιδια μου και φύγουν από το σπίτι, αν είμαστε σε θέση θα ταξιδέψουμε με τον άντρα μου και θα πάρουμε ένα σπίτι δίπλα στην θάλασσα να περνάμε λίγο πιο ξενοιαστα (αυτό είναι το όνειρο μας τουλάχιστον). 

[little lamb]

Δεν είπα ότι το είπες εσύ. Αλλά θέλω να πω ότι κι εμείς οι νέοι γονείς τότε είμαστε διαφορετικοί και κάποιοι όντως μπορεί να τη βρίσκουν με το να παίζουν και να μην τους λείπει κάτι κ απλά να θεωρούν ότι άλλαξε κάτι για μερικά χρόνια. Πολλές φορές όμως και αυτοί κατακρινονται ότι δεν έχουν ζωή, λοβοτομηθηκαν, χαζεψαν, δεν έχουν ενδιαφέροντα, είναι αυτοκόλλητο με τα παιδιά κλπ. Θέλω να πω και οι δύο πλευρές δέχονται κριτική, όχι μόνο όσοι θέλουν να ξεφεύγουν.

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

Δεν είπα ότι το είπες εσύ. Αλλά θέλω να πω ότι κι εμείς οι νέοι γονείς τότε είμαστε διαφορετικοί και κάποιοι όντως μπορεί να τη βρίσκουν με το να παίζουν και να μην τους λείπει κάτι κ απλά να θεωρούν ότι άλλαξε κάτι για μερικά χρόνια. Πολλές φορές όμως και αυτοί κατακρινονται ότι δεν έχουν ζωή, λοβοτομηθηκαν, χαζεψαν, δεν έχουν ενδιαφέροντα, είναι αυτοκόλλητο με τα παιδιά κλπ. Θέλω να πω και οι δύο πλευρές δέχονται κριτική, όχι μόνο όσοι θέλουν να ξεφεύγουν.

Η όλη φάση μου θυμίζει λίγο το θέμα με το θηλασμό, όπου όσες θηλαζουν, επειδή φοβούνται ότι θα τις επικρινουν, κάνουν χειρότερες επιθέσεις σε όσες πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό, δίχως πολλές φορές να αντιλαμβάνονται πως είναι λάθος και επιθετικες.. Αλλά πάλι ξέφυγα... Το χω αυτό...

@Chrysoum όντως το δικό σου παράδειγμα είναι το άλλο άκρο!;! Αχαχαχαχαχχαχ Αν δεν κάνω λάθος μένεις Νορβηγία ε??! Ααααχχχχ λατρεμένη χώρα!!! Από όλες τις απόψεις!!! Θα θελα πολύ να την ξαναεπισκεφτω κάποιο από τα ερχόμενα χρόνια και να είμαι και τυχερη να δω επιτέλους και το Β. Σέλας!!

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

ίθετα εγώ τόνισα πολλάκις πως ο καθένας έχει ξεχωριστές ανάγκες και θέλω, όποια κι αν είναι αυτα

Έτσι λοιπόν υπάρχουν και διαφορτικά θέλω των παππούδων. Γι αυτο δεν εχουν νοημα οι συγκρισεισς. το οτι εσυ δεν θες περισσοτερα παιδια δεν σε κανει χειροτερη μανα κ το οτι ο πατερας σου δρν θελει να ασχοληθει με τη μικρη περισσοτερο, δεν τον κανει χειροτερο πατερα κ παππου. 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Έτσι λοιπόν υπάρχουν και διαφορτικά θέλω των παππούδων. Γι αυτο δεν εχουν νοημα οι συγκρισεισς. το οτι εσυ δεν θες περισσοτερα παιδια δεν σε κανει χειροτερη μανα κ το οτι ο πατερας σου δρν θελει να ασχοληθει με τη μικρη περισσοτερο, δεν τον κανει χειροτερο πατερα κ παππου. 

Ποιος τον χαρακτήρισε ρε παιδιά χειρότερο??? Είπα εγώ ότι είναι κακος παππούς? Είπα εγώ ότι δεν αγαπάει εμένα ή την εγγονή του??? Ειλικρινά, έχω την αίσθηση πως είτε έχω λάθος εντύπωση για αυτά που γράφω (αλλά θέλω να πω και άλλα γράφω) ή δεν καταλαβαινομαστε...

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ποιος τον χαρακτήρισε ρε παιδιά χειρότερο??? Είπα εγώ ότι είναι κακος παππούς? Είπα εγώ ότι δεν αγαπάει εμένα ή την εγγονή του??? Ειλικρινά, έχω την αίσθηση πως είτε έχω λάθος εντύπωση για αυτά που γράφω (αλλά θέλω να πω και άλλα γράφω) ή δεν καταλαβαινομαστε...

μα όταν μιλάς για απογοήτευση κ για κατώτερος των προσδοκιών κ θες να συγκρίνεις, μπαίνει μέσα κάποια ακιολογηση, έτσι δεν είναι; 

[ΑΡΓΚ]

Κορίτσια ίσως παίζει ρόλο η ηλικία, ίσως παίζει ρόλο η συγκυρία, γιατί κάποιοι όντως ζουν μαύρα από μικροί. Αλλά για το μέσο "αστό" ας το πούμε, που έχει χρόνο να έχει τέτοιους προβληματισμούς και να μπαίνει σε μαμαδοφόρουμ (δεν το λέω ειρωνικά, φαντάζομαι αν είχαμε π.χ. θέμα επιβίωσης δε θα ήμασταν εδώ να φιλοσοφούμε) βασικά η οπτική αλλάζει με την ηλικία. Ερχεται η ώρα που όλοι μας θα δούμε έναν στενό συγγενή να χάνεται ξαφνικά από ένα έμφραγμα, ένα τροχαίο, έναν παιδικό φίλο να παθαίνει μία ανίατη αρρώστεια, έναν ξάδερφο να χανει ένα παιδί, κάτι τέλος πάντων που γίνεται πολύ πιθανότερο όσο μεγαλώνουμε, και που βάζει τα πράγματα απότομα στην σωστή οπτική. Το ξέρω ότι ακούγεται ηθικολογικό όπως το λέω, σαν τα παιδιά στην Αφρική που μας λέγανε μικρά και δεν είχαμε ενσυναίσθηση, αλλά αλήθεια, μεγαλώνοντας έρχεται η ώρα που κοιτάμε τα παράπονα που αφήναμε να μας τρώνε μικρότεροι, και τραβάμε τα μαλλιά μας.

[Adios amigos]

ακριβώς... ας δούμε αυτά που έχουμε, είναι τόσα πολλά, είμαστε τόσο τυχεροί. Πλούσιοι!

Αλλά είναι στη φύση του ανθρώπου η εξέλιξη και η βελτίωση της ζωής του. Το να ζητάει συνεχώς το κάτι παραπάνω, αυτό που θα τον κάνει να ζήσει καλύτερα σε σχέση με το τώρα. 

 

Από εκεί και πέρα μπαίνει η ηθική μας στη μέση. Μπορώ να καλυτερεύσω τη ζωή μου, αλλά να μην εκμεταλευτώ, να μην εξαπατήσω και να μην πληγώσω κανέναν; Εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα! 

Δυστυχώς υπάρχουν και οι άνθρωποι που χτίζουν τις συνθήκες της ζωής του κάνοντας ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω..

 

Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, για να μην παρεξηγηθώ.  ΜΙλάω τελείως γενικά, και οι παραπάνω όροι είναι πολύ σχετικοί! Και για εμένα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εκμεταλεύομαι τη μάνα μου γιατί μου κρατάει το παιδί, αυτή εκμεταλεύεται εμένα γιατί τη βοηθάω και έχω δεσμευτεί εδώ, ο σύζυγός μου με εκμεταλεύτηκε γιατί σήκωσα πάνω μου όλα τα βάρη για ένα διάστημα κ.ο.κ. 

Επεξεργάστηκαν 26 Απριλίου,2020 by jellyfishch

[sweety**]

Just now, jellyfishch said:

ακριβώς... ας δούμε αυτά που έχουμε, είναι τόσα πολλά, είμαστε τόσο τυχεροί. Πλούσιοι!

ακριβως!εκατσα λιγο και το φιλοσοφησα το θεμα..και με τα οικονομικα που ειναι το και καλα προβλημα μου τελευταια ασ πουμε..αν τα φερει καλυτερα ο θεος στα οικονομικα και μπορεσουμε να κανουμε και ενα δευτερο παιδακι που και αυτο σκεφτομουν τελευταια εχει καλως!!μεχρι στιγμης δεν πειναμε,ζουμε αξιοπρεπως,το παιδακι μας ειναι υγιεστατο,ολο ενεργεια και μια χαρα οποτε νιωθω πλουσια!!οτι περισσοτερο μπορω να εχω πχ βοηθεια απο τους δικους μου ,καλυτερη δουλεια,περισσοτερα χρηματα θα το δεχτω με χαρα αλλά με τοσα που βλεπω ,πραγματικη δυστυχια στον κοσμο,παιδακια να υποφερουν απο αρρωστιες και πραγματικα σκιζεται η καρδια μου λεω εμεις ειμαστε πλουσιοι δεν θελουμε τπτ αλλο,υγεια μονο!αν την εχεισ ολα θα ρθουν!!!

[kotsifikos]

Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα ποστ (δεν σας προλαβαίνω, τρεις μέρες είχα να μπω και έχει ήδη 12 σελίδες χαχα).

Οι γονείς μου μεγάλωσαν έχοντας ως δεδομένο πως θα στηρίζομαι σε μένα για όποια απόφαση πάρω στην ζωή μου, χωρίς να επενδύω στην βοήθεια των υπολοίπων.

Έτσι λοιπόν προσάρμοσα και την ζωή μου στο να μπορώ να κινούμαι άνετα χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν, ούτε τα πεθερικά ούτε τους γονείς μου, γιατί δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν, γιατί μεγάλωσαν τα δικά τους παιδιά και κυρίως γιατί δεν θέλω κανείς να επέμβει στο πως θα μεγαλώσω το παιδί μου. Ο κάθε ένας βλέπει διαφορετικά τα πράγματα, για κάποιους έχω πολύ βοήθεια για κάποιους άλλους όχι. Για μένα είμαι καλά με αυτά που έχω και δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο.

Δεν με βοηθούν ποτέ σε όχι έχει να κάνει με το παιδί, ποτέ όμως, εγώ και ο άντρας μου έχουμε προγραμματίσει έτσι την ζωή μας. Ποτέ δεν θα μου μαγειρέψουν, ποτέ δεν θα μου ψωνίσουν (αν και εμένα αυτή είναι η αγαπημένη μου ασχολία), ποτέ δεν θα με βοηθήσουν σε ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητα μου. Όμως, όταν θέλω να βγω θα μου κρατήσουν το παιδί με χαρά, ποτέ μα ποτέ δεν το έχω ζητήσει και να δω πως γίνεται με το ζόρι. Ακομα και σκ αν θέλω να φύγω θα μου τον κρατήσουν, πάντα έχω στο μυαλό μου πως είμαι τυχερή που το έχω αυτό γιατί πολλοί γύρω μου δεν το έχουν.

Από την άλλη έχουν τύχει στιγμές που χρειάζομαι βοήθεια και δεν την έχω από πουθενά όπως πέρυσι που ήμουν άρρωστη και εγώ και ο γιος μου και δεν σκέφτηκε η μαμά μου να μου στείλει έστω ένα πιάτο φαί για να μην κάνω έστω αυτό αφού ήμουν η ίδια άρρωστη με ένα άρρωστο παιδί στο σπίτι. Τότε πληγώθηκα και φυσικά ένιωσα πολυ μόνη, τώρα το ξεπέρασα, απλά κρατάω ότι μου κάνει καλό, σκέφτομαι ότι με δυσαρεστεί ώστε να μπορώ και εγώ να είμαι λίγο πιο σωστή στο μέλλον απέναντι στο παιδί μου.

Ο κάθε ένας μπορεί να προσφέρει διαφορετικά πράγματα, άλλοι μπορούν αλλά δεν θέλουν, άλλοι θέλουν αλλά δεν μπορούν, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στην ζωή.

Πάντως εδώ που τα λέμε δεν είναι παράλογο μία μαμά που δεν δουλεύει να θέλει να βγει για έναν καφέ για δύο ώρες με  μία φίλη, θεωρώ πως η κούραση είναι επίσης μεγάλη ακόμα και όταν δεν δουλεύεις . Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ σωματικά αυτές τις ημέρες είμαι πιο κουρασμένη απο πριν.

Ανεμόνη από τα λίγα που πράλαβα και διάβασα δεν κατάλαβα αν σε δυσαρεστεί το ότι δεν έχεις βοήθεια σε κάποια πρακτικά θέματα ή το ότι ο μπαμπάς σου δεν έχει ανάγκη να δεθεί με το παιδί σου, το δεύτερο θα πλήγωνε και εμένα.

Πάντως εδώ που τα λέμε αν οι ο γονείς μου δεν ήθελαν να κρατήσουν τον μικρό μία φορά στο δίμηνο που το ζητάω,  ενώ ποτέ δεν τους έχω επιβαρύνει καθόλου, αντίθετα θα τρέξω να τους βοηθήσω σε ότι χρειάζονται ,  θα με πείραζε νομίζω...  Δεν έκανα παιδί για να το παρκάρω, όμως το να έχω την ανάγκη να βγω μία στο τόσο (και επειδή το μία στο τόσο για τον κάθε ένα είναι διαφορετικό εννοώ πραγματικά μία φορά στο δίμηνο) δεν νομίζω πως είναι παρκάρισμα.

 

[kotsifikos]

On 4/25/2020 at 12:52 AM, Irina095 said:

δυστυχώς τις περισσότερες φορές θα κοιτάξουμε τον εαυτό μας 

Νομίζω πως απο εδώ ξεκινούν όλα, ότι ο κάθε ένας κοιτάει τον εαυτό του και δεν μπαίνει στην θέση του άλλου.

 

 

 

 

 

[Sunshine8]

Πάντως και οι παππούδες έχουν κάθε δικαίωμα να κουράζονται και να δυσανασχετούν όταν τους φορτώνουμε με πολλές υποχρεώσεις. Εδώ σκέφτομαι κουράζομαι εγώ με το παιδί πολλές φορές, με το παιδί μου το ίδιο, σε σημείο οι αντοχές μου να φτάνουν στα όρια τους, ένας άνθρωπος που είναι κάποιας ηλικίας και δεν πρόκειται καν για το δικό του παιδί αλλά για το εγγόνι του δεν έχει ακόμα περισσότερο το δικαίωμα να νιώθει έτσι;; 

Επίσης πιστεύω παίζει μεγάλο ρόλο και η ηλικία του παιδιού. Άλλο να αφήσεις τη γιαγιά με ένα μωρό που πρέπει να είναι συνεχώς από πάνω του, να αλλάζει πάνες, να αλεθει στο μουλτι, να προσέχει μη βάλει χεράκια στην πρίζα κλπ κλπ κι άλλο με ένα νήπιο ή παιδί δημοτικού που όσο να είναι δεν εχει τόσες ανάγκες και είναι πιο συνεννοησιμο. Πιστεύω στην πρώτη περίπτωση είναι πολύ πιο κουραστικό.

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Ανεμόνη από τα λίγα που πράλαβα και διάβασα δεν κατάλαβα αν σε δυσαρεστεί το ότι δεν έχεις βοήθεια σε κάποια πρακτικά θέματα ή το ότι ο μπαμπάς σου δεν έχει ανάγκη να δεθεί με το παιδί σου, το δεύτερο θα πλήγωνε και εμένα.

Εγω απ'οτι καταλαβα ειναι κατι απο τα δυο. Θελει να εχει κι αλλη (κατ'εμε ποση ακομη;) βοηθεια αλλα κυριως θελει ο μπαμπας της να ειναι προθυμος να βοηθαει. Να μην το κανει δηλαδη απο αγγαρεια και να προθυμοποιειται απο μονος του. Αν διαβασεις ολες τις παραθεσεις θα μπεις καλυτερα στο νοημα νομιζω, πιστευω οτι οι περισσοτερες της λεμε τα ιδια πραγματα περι βοηθειας, προθυμιας, εκτιμησης της βοηθειας που εχει, εκτιμησης και εκμεταλλευσης του χρονου που εχει χαρις σε αυτη τη βοηθεια.

 

6 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

 Πάντως εδώ που τα λέμε αν οι ο γονείς μου δεν ήθελαν να κρατήσουν τον μικρό μία φορά στο δίμηνο που το ζητάω*,  ενώ ποτέ δεν τους έχω επιβαρύνει καθόλου, αντίθετα θα τρέξω να τους βοηθήσω σε ότι χρειάζονται ,  θα με πείραζε νομίζω...  Δεν έκανα παιδί για να το παρκάρω, όμως το να έχω την ανάγκη να βγω μία στο τόσο (και επειδή το μία στο τόσο για τον κάθε ένα είναι διαφορετικό εννοώ πραγματικά μία φορά στο δίμηνο)** δεν νομίζω πως είναι παρκάρισμα.

 

* δεν θελει να το ζηταει, θελει να δειχνουν οι γονεις της μονοι τους την προθυμια τους (ειδικα ο πατερας της, γιατι απ'οτι καταλαβα για την μητερα της δεν ισχυει) και να της προτεινουν οι ιδιοι να κρατανε το παιδι για να ξεκουραζεται. Εγω αυτο καταλαβα.

**θα συμφωνησω μαζι σου. Το "μια στο τοσο" να το εχεις παραπονο ειναι και λιγο λογικο, γιατι λες δεν τους ενδιαφερει που ζοριζομαι αλλα και παλι δεν μπορεις να τους αναγκασεις. Οπως λες το "μια στο τοσο" ειναι διαφορετικο για τον καθενα. Συμφωνουμε ωστοσο, οτι το "μια στο τοσο" δεν ειναι "καθημερινα για 2 ωρες" ή ακομη μερα παρα μερα ή ακομη και μια φορα την εβδομαδα αλλα εδω τιθεται θεμα καθημερινο κατι που ειναι πολυ κουραστικο για εναν παππου και ακομη πιο δυσκολο να το κανει και προθυμα.

 

 

 

[kotsifikos]

Just now, Sentir...natureza said:

 

**θα συμφωνησω μαζι σου. Το "μια στο τοσο" να το εχεις παραπονο ειναι και λιγο λογικο, γιατι λες δεν τους ενδιαφερει που ζοριζομαι αλλα και παλι δεν μπορεις να τους αναγκασεις. Οπως λες το "μια στο τοσο" ειναι διαφορετικο για τον καθενα. Συμφωνουμε ωστοσο, οτι το "μια στο τοσο" δεν ειναι "καθημερινα για 2 ωρες" ή ακομη μερα παρα μερα ή ακομη και μια φορα την εβδομαδα αλλα εδω τιθεται θεμα καθημερινο κατι που ειναι πολυ κουραστικο για εναν παππου και ακομη πιο δυσκολο να το κανει και προθυμα.

 

 

 

Σίγουρα το να περιμένουμε από τους γονείς μας καθημερινά να μας βοηθούν με το παιδί κατά την προσωπική μου άποψη είναι υπερβολή, άλλο να συμβεί κάτι και για ένα διάστημα να χρειαστείς την βοήθεια τους, και άλλο να περιμένεις να είναι εκεί μέχρι το παιδί να μεγαλώσει.

Εμείς παρόλο που είχαμε αποφασίσει να πάει το παιδί σε βρεφικό (είμαστε πολυ παράξενοι εγώ και ο άντρας μου και κυριολεκτικά δεν θέλαμε κανέναν παππού και γιαγιά να ανακατευτεί στο μεγάλωμα του παιδιού) οι γονείς μας είχαν φροντίσει να μας ξεκαθαρίσουν πως δεν μπορούν να αναλάβουν το μεγάλωμα του παιδιού, πράγμα που εμένα μου φάνηκε απόλυτο φυσιολογικό, από την άλλη όμως όταν χρειάστηκε το παιδί να μείνει εκτός βρεφικού 2-3 μήνες με βοήθησαν και τον κράτησαν, βέβαια ήξεραν πως ήταν πολύ σοβαρός λόγος (ιατρικός) και ήξεραν πως θα είναι για λίγο. Για μένα αυτό είναι οι γονείς μας, να μας βοηθούν στην ανάγκη, όταν δεν υπάρχει άλλη λύση, αλλά να γίνει με τρόπο που πραγματικά μας βοηθάει .

Είναι ωραίο να έχουν λαχτάρα για το εγγόνι τους, όμως όσο λιγότερο τους κουράζουμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η λαχτάρα τους.

Στον κύκλο μου τα έχω δει όλα, από το να έχει μία μητέρα βοήθεια από μαμά και πεθερά (καθημερινή φροντίδα των παιδιών) και να την ενοχλεί που δεν της κρατούν τα παιδιά ένα σκ να φύγει, που δεν της κάνουν ένα σίδερο .Μέχρι γονείς που αδιαφορούν παντελώς για τα παιδιά και τα εγγόνια και τους βλέπουν μία φορά τους δύο μήνες ενώ μένουν στην ίδια πόλη.

Καμία πλευρά θα είναι ποτέ ευχαριστημένη απόλυτα αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ο καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί και θέλει, από εκεί και έπειτα δεν έχει σημασία άν ήταν αρκετό ή όχι αφού αυτή η προσφορά υπάρχει, αυτό που συνήθως ισχύει είναι πως όσο περισσότερη βοήθεια προσφέρεται τόσο μεγαλύτερα παράπονα υπάρχουν από την άλλη πλευρά.

[Έσπερος]

Η βοήθεια επίσης είναι κ στο μέτρο που μπορεί ο κάθενας. Πολλές γιαγιάδες δεν έχουν τη σωματική αντοχή να προσεχουν τα εγγονια ή δεν τους εμπιστεύονται κ τα παιδια τους, αλλα μαγειρεύουν πχ κ απαλλάσσουν την οικογενεια απο αυτη. την εγνοια για καποιες μερες. δεν ειναι κατι που σου αφηνει προσωπικο χρονο κ την ανεση να βγεις, ομως σε απαλλάσσει απο ενα αγχος. Οσοι γνωριζω οτι δεχονται τετοια βοηθεια, ειναι ευγνώμονες κ με το παραπανω. 

 

Νομιζω οτι η ανεμώνη εχει πεσει στην παγιδα οτι αφου η οικογενεια της ειναι κοντα κ υγιείς , θα ειναι εξισου υπευθυνη για το παιδι. οχι με την εννοια να το παρατάει, απλως οτι δεν θα χρειαστει σαν ζευγαρι να προβληματιστούν για θέματα που απασχολουν αλλους. δλδ παίρνει ως δεδομένη μια ιδεατή κατάσταση όπου ουσιαστικα δεν μπαίνεις ποτε στη διαφικασια να σκεφτεις οτι θα εχεις καποια δυσκολια λογω του παιδιου, γιατι ξερεις οτι καποιοςα είναι διαθεσιμος. Έχοντας αυτό ως κριτήριο, οτιδήποτε άλλο της φαίνεται λίγο. όχι επειδή η ίδια δεν μπορεί να το διαχειριστεί, αλλά επειδή έχει προαποφασίσει ότι έτσι θα έπρεπε να ήταν. Κ ο κουνιαδος μ κ η γυναικα τπυ ειναι ετσι. ενω για 3 χρονια ειχαν απεριόριστη βοηθεια, μολις πηγε σταθμο ο μεγσλος κ αρχισε να αρρωσταινει, επειδη η πεθερα μ λογω ευπαθείας πεθερου αλλα κ κουρασης πλεον, δεν μπορπυσε να βοηθησει σε αυτο, αρχισαν την γκρινια οτι δεν εχουν βοηθεια, κ ενω έχουν κ άλλους συγγενείς κοντά τους που μπορεί να πηγαίνουν κ μια ώρα κάθε μέρα. δεν είναι ούτε γαίδουρια ούτε αχάριστοι. απλώς έχουν ως δεδομένο το ιδεατό ότι αν το παιδί δεν πάει παιδικό, θα μείνει με τη γιαγιά.