16 μηνών, πιθανώς στο φάσμα...

[Athanase]

Καλημέρα αγαπητοί!

 

Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα

 

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να αντέχετε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

 

Γράφω τα παρακάτω γιατί ήθελα πρωτίστως να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, αλλά και να μοιραστώ προβληματισμούς και -ίσως;- να ακούσω σκέψεις από άλλους γονείς.

 

Έχουμε ένα αγοράκι, τώρα θα γίνει 16 μηνών. Το λατρεύουμε όσο δεν γίνεται - σκεφτείτε ότι ενώ ποτέ δεν είχα κάποια ιδιαίτερη έλξη προς τα μωρά και έλεγα πως αν κάνω παιδί θα ήθελα κόρη, είμαι από την πρώτη στιγμή ερωτευμένος με το γιο μου... Εδώ δε κι ένα χρόνο η πιο πολύτιμη στιγμή της ημέρας, κάθε μέρα, είναι όταν μπαίνω στη μπανιέρα μαζί του για να το κάνω μπανάκι.

 

Ο γιος μου, λοιπόν, είναι ένα απίστευτα γλυκό παιδάκι. Χαμογελαστό από τη στιγμή που θα ξυπνήσει μέχρι που θα τον βάλουμε για ύπνο, πονηρούλης (το πώς κάνει τον αδιάφορο πριν κάνει 'επίθεση' στη μαμά του είναι να σκας στα γέλια),τρυφερός (με τη μαμά του, και περισσότερο όταν είναι κουρασμένος - με εμένα περισσότερο έρχεται για να τον πετάξω στον αέρα), περίεργος για όλα, δείχνει συναισθήματα (χαρά αλλά και λύπη με κάποιες μουσικές) αλλά...

 

16 μηνών λοιπόν και:
-δεν μιλάει. Βγάζει κάποια ηχάκια, πού και πού θα κάνει ένα "μπαουμπά" και "μαμ" ή τέτοια, κάνει "πρρρρρ" και όταν τρέχει τριγύρω στο σπίτι βγάζει φωνούλες χαράς, αλλά μέχρι εκεί. Α, και αρκετές φορές όταν δυσαρεστείται από κάτι κάνει τεταμένα "μμμμμμ!".
-δεν περπατάει. Άργησε να μπουσουλήσει γιατί -συνειδητοποιήσαμε- γλίστραγε στα πατώματα, αλλά μόλις βάλαμε μοκέτες μπουσούλησε με τη μία. Σηκώνεται και περπατάει πλαγίως πιασμένος από έπιπλα ή, εσχάτως, τον τοίχο, κάνει βηματάκια -όχι φοβερά πρόθυμα- όταν τον κρατάμε και από τα δύο χεράκια, καβαλάει έπιπλα και παιχνίδια, ανεβαίνει σε καναπέδες τραπέζια και άλλα αλλά μέχρι εκεί και πάλι.
-δεν δείχνει. Αν δείξεις θα γυρίσει να κοιτάξει τις περισσότερες φορές.
-δεν χαιρετάει (όχι ότι έχουμε δοκιμάσει να το κάνουμε εμείς προς αυτόν πολλές φορές πάντως)
-δεν μοιράζεται. Παίζει πολύ χαρούμενος με πολλά παιχνίδια αλλά δεν μας έχει δώσει ποτέ κάτι.
-με άλλα παιδάκια δεν έχει πολλές επαφές και γιατί δεν ξέρουμε ανθρώπους με μωρά στην ηλικία του και γιατί τώρα ελέω κορωναϊού λεχει σταματήσει και η παιδική χαρά. Την τελευταία φορά που πήγε η νταντά του μας είπε πως αγκαλιάστηκε με ένα άλλο μωράκι πάντως, και δείχνει τρελλό ενδιαφέρον για φωτογραφίες μωρών.
-δύσκολα θα γυρίσει στο όνομά του, και κυρίως στα "χχχ, έλα εδώ" ή "χχχ, κοίτα!". Γυρίζει σε ξαφνικούς θορύβους (π.χ. όταν πέσει κάτι ή αν είμαστε στο μπαλκόνι και περάσει μοτοσυκλέτα θα σκύψει να την κοιτάξει).

-Αν τον φωνάξω, άλλες φορές θα έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί προκειμένου να παίξουμε, αλλά αν τύχει και παίζει με κάποιο από τα παιχνίδια του συνήθως θα με αγνοήσει.

-Μας χαμογελάει, μας κοιτάει στα μάτια, μας γελάει.

Κάτι άλλο που έχω προσέξει, αλλά δυστυχώς δεν έχω μέτρο σύγκρισης, είναι ότι δεν κάθεται και πολύ στην αγκαλιά. Γενικώς είναι πολύ δραστήριος και ζουζούνι οπότε συνήθως αν πας να τον κρατήσεις θέλει να κατέβει για να παίξει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα - υπάρχουν στάνταρ στιγμές που κάθεται και για αρκετή ώρα - τις προάλλες που πήγαμε βόλτα στο πάρκο π.χ. τον είχαμε αγκαλιά για μπόλικη ώρα, στην μπανιέρα που τον κάνω μπάνιο ή λίγο πριν που τον κρατάει η μαμά του για να κάνω εγώ το δικό μου μπάνιο, και κάποιες φορές έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά (κυρίως της μαμάς) όταν καθόμαστε στο πάτωμα. Του αρέσει και να κοιμάται μαζί μας και συνήθως θα κολλήσει πάνω μου.

 

Επίσης έχει καλή -νομίζω, και πάλι δεν έχω μέτρο σύγκρισης- βλεμματική επαφή - όταν παίζουμε, όταν τον κρατάμε, όταν του κάνουμε αστειάκια αλλά ακόμα και όταν παίζει μόνος του και γυρίσει να μας κοιτάξει. Μέχρι πριν λίγο καιρό στη μπανιέρα ξάπλωνε και γύριζε να με κοιτάξει - τώρα είναι πιο παιχνιδιάρης και δεν κάθεται ξαπλωμένος για πολύ (θέλει να πιάνει την κεφαλή του ντους για να πιει νερό!), αλλά και πάλι δεν φάινεται να έχει πρόβλημα να με κοιτάξει στα μάτια.

 

Θα προσθέσω κι άλλα αν μου έρθουν, αλλά νομίζω πως έχουμε αρκετά σαφή σημάδια πως είναι στο φάσμα. Ίσως βέβαια απλά να είναι λίγο πίσω και μέσα στα όρια, αλλά τα red flags υπάρχουν. Δυστυχώς, ενώ είχαμε ραντεβού με αναπτυξιολόγο, έσκασε η καραντίνα κι έκλεισε το ιατρείο...

 

Ακόμα βέβαια και να βγει ότι το παιδάκι μας είναι στο φάσμα, καταλαβαίνω ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου - κάθε άλλο. Έχω ένα καλό φίλο ο οποίος είναι στο φάσμα και, εκτός του ότι δεν θα το καταλάβαινα αν δεν μου το είχε πει, ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία (στην κυριολεξία), πολύ επιτυχημένος και με μία ευτυχισμένη οικογέναια, οπότε...

 

Να πω πως το παιδάκι γενήθηκε με καισαρική λίγες μέρες πριν τους 9 μηνες, χαμηλό σχετικά βάρος. Γενικά έως τώρα παλεύουμε με το βάρος του (είναι απελπιστικά χαμηλά, και μάλιστα όταν κάποια στιγμή άρχισε να ανεβαίνει η γιατρός του μας έδωσε ελεεινές διατροφικές συμβουλές που τον ξανάριξαν... και ήταν και αναπτυξιολόγος!), ενώ ταυτόχρονα είναι και πολύ ψηλός.

 

Σε αναμονή του ραντεβού όταν αυτό γίνει με τον ειδικό, ήθελα να ρωτήσω: τί θα μπορούσα να κάνω στην ηλικία του; Τί παιχνίδια και δραστηριότητες θα συνιστούσατε;

 

Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ που με ακούσατε, ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ με το κατεβατό!

 

[little lamb]

Από όσα ανέφερες τίποτα δεν μου φάνηκε ως χαρακτηριστικό παιδιού στο φάσμα. Όχι ότι το έχω ψάξει πολύ, ο,τι έχω διαβάσει τυχαία απο'δω κι απο'κει. Μου φαίνονται όλα μια χαρά για παιδί αυτής της ηλικίας, μόνο μια μικρή καθυστέρηση στο περπάτημα, που όμως συμβαίνει σε πολλά παιδιά. Στην ομιλία δεν νομίζω ότι λένε κάτι παραπάνω σε αυτή την ηλικία. Εύχομαι να είναι όντως όπως σ'τα λέω. Να τον χαίρεστε!

[Έσπερος]

9 ώρες πρίν, Athanase είπε:

Καλημέρα αγαπητοί!

 

Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα

 

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να αντέχετε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

 

Γράφω τα παρακάτω γιατί ήθελα πρωτίστως να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, αλλά και να μοιραστώ προβληματισμούς και -ίσως;- να ακούσω σκέψεις από άλλους γονείς.

 

Έχουμε ένα αγοράκι, τώρα θα γίνει 16 μηνών. Το λατρεύουμε όσο δεν γίνεται - σκεφτείτε ότι ενώ ποτέ δεν είχα κάποια ιδιαίτερη έλξη προς τα μωρά και έλεγα πως αν κάνω παιδί θα ήθελα κόρη, είμαι από την πρώτη στιγμή ερωτευμένος με το γιο μου... Εδώ δε κι ένα χρόνο η πιο πολύτιμη στιγμή της ημέρας, κάθε μέρα, είναι όταν μπαίνω στη μπανιέρα μαζί του για να το κάνω μπανάκι.

 

Ο γιος μου, λοιπόν, είναι ένα απίστευτα γλυκό παιδάκι. Χαμογελαστό από τη στιγμή που θα ξυπνήσει μέχρι που θα τον βάλουμε για ύπνο, πονηρούλης (το πώς κάνει τον αδιάφορο πριν κάνει 'επίθεση' στη μαμά του είναι να σκας στα γέλια),τρυφερός (με τη μαμά του, και περισσότερο όταν είναι κουρασμένος - με εμένα περισσότερο έρχεται για να τον πετάξω στον αέρα), περίεργος για όλα, δείχνει συναισθήματα (χαρά αλλά και λύπη με κάποιες μουσικές) αλλά...

 

16 μηνών λοιπόν και:
-δεν μιλάει. Βγάζει κάποια ηχάκια, πού και πού θα κάνει ένα "μπαουμπά" και "μαμ" ή τέτοια, κάνει "πρρρρρ" και όταν τρέχει τριγύρω στο σπίτι βγάζει φωνούλες χαράς, αλλά μέχρι εκεί. Α, και αρκετές φορές όταν δυσαρεστείται από κάτι κάνει τεταμένα "μμμμμμ!".
-δεν περπατάει. Άργησε να μπουσουλήσει γιατί -συνειδητοποιήσαμε- γλίστραγε στα πατώματα, αλλά μόλις βάλαμε μοκέτες μπουσούλησε με τη μία. Σηκώνεται και περπατάει πλαγίως πιασμένος από έπιπλα ή, εσχάτως, τον τοίχο, κάνει βηματάκια -όχι φοβερά πρόθυμα- όταν τον κρατάμε και από τα δύο χεράκια, καβαλάει έπιπλα και παιχνίδια, ανεβαίνει σε καναπέδες τραπέζια και άλλα αλλά μέχρι εκεί και πάλι.
-δεν δείχνει. Αν δείξεις θα γυρίσει να κοιτάξει τις περισσότερες φορές.
-δεν χαιρετάει (όχι ότι έχουμε δοκιμάσει να το κάνουμε εμείς προς αυτόν πολλές φορές πάντως)
-δεν μοιράζεται. Παίζει πολύ χαρούμενος με πολλά παιχνίδια αλλά δεν μας έχει δώσει ποτέ κάτι.
-με άλλα παιδάκια δεν έχει πολλές επαφές και γιατί δεν ξέρουμε ανθρώπους με μωρά στην ηλικία του και γιατί τώρα ελέω κορωναϊού λεχει σταματήσει και η παιδική χαρά. Την τελευταία φορά που πήγε η νταντά του μας είπε πως αγκαλιάστηκε με ένα άλλο μωράκι πάντως, και δείχνει τρελλό ενδιαφέρον για φωτογραφίες μωρών.
-δύσκολα θα γυρίσει στο όνομά του, και κυρίως στα "χχχ, έλα εδώ" ή "χχχ, κοίτα!". Γυρίζει σε ξαφνικούς θορύβους (π.χ. όταν πέσει κάτι ή αν είμαστε στο μπαλκόνι και περάσει μοτοσυκλέτα θα σκύψει να την κοιτάξει).

-Αν τον φωνάξω, άλλες φορές θα έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί προκειμένου να παίξουμε, αλλά αν τύχει και παίζει με κάποιο από τα παιχνίδια του συνήθως θα με αγνοήσει.

-Μας χαμογελάει, μας κοιτάει στα μάτια, μας γελάει.

Κάτι άλλο που έχω προσέξει, αλλά δυστυχώς δεν έχω μέτρο σύγκρισης, είναι ότι δεν κάθεται και πολύ στην αγκαλιά. Γενικώς είναι πολύ δραστήριος και ζουζούνι οπότε συνήθως αν πας να τον κρατήσεις θέλει να κατέβει για να παίξει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα - υπάρχουν στάνταρ στιγμές που κάθεται και για αρκετή ώρα - τις προάλλες που πήγαμε βόλτα στο πάρκο π.χ. τον είχαμε αγκαλιά για μπόλικη ώρα, στην μπανιέρα που τον κάνω μπάνιο ή λίγο πριν που τον κρατάει η μαμά του για να κάνω εγώ το δικό μου μπάνιο, και κάποιες φορές έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά (κυρίως της μαμάς) όταν καθόμαστε στο πάτωμα. Του αρέσει και να κοιμάται μαζί μας και συνήθως θα κολλήσει πάνω μου.

 

Επίσης έχει καλή -νομίζω, και πάλι δεν έχω μέτρο σύγκρισης- βλεμματική επαφή - όταν παίζουμε, όταν τον κρατάμε, όταν του κάνουμε αστειάκια αλλά ακόμα και όταν παίζει μόνος του και γυρίσει να μας κοιτάξει. Μέχρι πριν λίγο καιρό στη μπανιέρα ξάπλωνε και γύριζε να με κοιτάξει - τώρα είναι πιο παιχνιδιάρης και δεν κάθεται ξαπλωμένος για πολύ (θέλει να πιάνει την κεφαλή του ντους για να πιει νερό!), αλλά και πάλι δεν φάινεται να έχει πρόβλημα να με κοιτάξει στα μάτια.

 

Θα προσθέσω κι άλλα αν μου έρθουν, αλλά νομίζω πως έχουμε αρκετά σαφή σημάδια πως είναι στο φάσμα. Ίσως βέβαια απλά να είναι λίγο πίσω και μέσα στα όρια, αλλά τα red flags υπάρχουν. Δυστυχώς, ενώ είχαμε ραντεβού με αναπτυξιολόγο, έσκασε η καραντίνα κι έκλεισε το ιατρείο...

 

Ακόμα βέβαια και να βγει ότι το παιδάκι μας είναι στο φάσμα, καταλαβαίνω ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου - κάθε άλλο. Έχω ένα καλό φίλο ο οποίος είναι στο φάσμα και, εκτός του ότι δεν θα το καταλάβαινα αν δεν μου το είχε πει, ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία (στην κυριολεξία), πολύ επιτυχημένος και με μία ευτυχισμένη οικογέναια, οπότε...

 

Να πω πως το παιδάκι γενήθηκε με καισαρική λίγες μέρες πριν τους 9 μηνες, χαμηλό σχετικά βάρος. Γενικά έως τώρα παλεύουμε με το βάρος του (είναι απελπιστικά χαμηλά, και μάλιστα όταν κάποια στιγμή άρχισε να ανεβαίνει η γιατρός του μας έδωσε ελεεινές διατροφικές συμβουλές που τον ξανάριξαν... και ήταν και αναπτυξιολόγος!), ενώ ταυτόχρονα είναι και πολύ ψηλός.

 

Σε αναμονή του ραντεβού όταν αυτό γίνει με τον ειδικό, ήθελα να ρωτήσω: τί θα μπορούσα να κάνω στην ηλικία του; Τί παιχνίδια και δραστηριότητες θα συνιστούσατε;

 

Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ που με ακούσατε, ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ με το κατεβατό!

 

Από τη δίκη σας ηλικία κ μετά κατα καιρους περνούσαν απο το μυαλο μαα περιεργες σκεψεις για το φάσμα γιατι ειχαμε κ εμεις καποια red flags. απουσια ομιλία κ δεν χαιρετούσε κυριως. Συν μοα μεγαλη αγαπη για παράταξη αντικειμένων κ σειρα κ τακτοποιηςη. Εχουμε κανει άπειρες συζητησεις εδω για το θεμα. Εμεις δεν ειχαμε κλεισει ραντεβου. Η παιδίατρος θεωρουσε οτι βασικα μας λειπει κοινωνικοποιηση κ οχι κατι αλλο. Κι εγω βασικα γι αυυο τρωγομουν κ αν εχουμε κανει ξατι λαθος. Τελικα αρχισε να μικαει γυρω στα δυο κ τα ειπε ολα μαζεμενα κ τοτε παραδοξως έπαψε ναμε ανησυχει κ οτιδηποτε αλλο. Δεν το λεω για να σου πω οτι δεν συμβαινει τιποτα. Δεν γινονται ετσι διαγνώσεις. Αφου ειχατε κανονισει να πατε σε ειδικο, το πραγμα εχει μπει σε εναν δρομο, καποια στιγμη θα σας δει, ειναι κ αρκετα μικρο το παιδακι σας οποτε υπαρχουν περιθωρια και για καθυστερησεις.  

[vicky86]

Κ εμενα η άποψη μου, καθαρά σαν μαμα χωρίς ιατρικές γνώσεις, είναι ότι όσα περιγράφετε ακούγονται φυσιολογικά για ενα παιδακι 16μ

[ninaki80]

12 ώρες πρίν, Athanase είπε:

Καλημέρα αγαπητοί!

 

Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα

 

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να αντέχετε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

 

Γράφω τα παρακάτω γιατί ήθελα πρωτίστως να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, αλλά και να μοιραστώ προβληματισμούς και -ίσως;- να ακούσω σκέψεις από άλλους γονείς.

 

Έχουμε ένα αγοράκι, τώρα θα γίνει 16 μηνών. Το λατρεύουμε όσο δεν γίνεται - σκεφτείτε ότι ενώ ποτέ δεν είχα κάποια ιδιαίτερη έλξη προς τα μωρά και έλεγα πως αν κάνω παιδί θα ήθελα κόρη, είμαι από την πρώτη στιγμή ερωτευμένος με το γιο μου... Εδώ δε κι ένα χρόνο η πιο πολύτιμη στιγμή της ημέρας, κάθε μέρα, είναι όταν μπαίνω στη μπανιέρα μαζί του για να το κάνω μπανάκι.

 

Ο γιος μου, λοιπόν, είναι ένα απίστευτα γλυκό παιδάκι. Χαμογελαστό από τη στιγμή που θα ξυπνήσει μέχρι που θα τον βάλουμε για ύπνο, πονηρούλης (το πώς κάνει τον αδιάφορο πριν κάνει 'επίθεση' στη μαμά του είναι να σκας στα γέλια),τρυφερός (με τη μαμά του, και περισσότερο όταν είναι κουρασμένος - με εμένα περισσότερο έρχεται για να τον πετάξω στον αέρα), περίεργος για όλα, δείχνει συναισθήματα (χαρά αλλά και λύπη με κάποιες μουσικές) αλλά...

 

16 μηνών λοιπόν και:
-δεν μιλάει. Βγάζει κάποια ηχάκια, πού και πού θα κάνει ένα "μπαουμπά" και "μαμ" ή τέτοια, κάνει "πρρρρρ" και όταν τρέχει τριγύρω στο σπίτι βγάζει φωνούλες χαράς, αλλά μέχρι εκεί. Α, και αρκετές φορές όταν δυσαρεστείται από κάτι κάνει τεταμένα "μμμμμμ!".
-δεν περπατάει. Άργησε να μπουσουλήσει γιατί -συνειδητοποιήσαμε- γλίστραγε στα πατώματα, αλλά μόλις βάλαμε μοκέτες μπουσούλησε με τη μία. Σηκώνεται και περπατάει πλαγίως πιασμένος από έπιπλα ή, εσχάτως, τον τοίχο, κάνει βηματάκια -όχι φοβερά πρόθυμα- όταν τον κρατάμε και από τα δύο χεράκια, καβαλάει έπιπλα και παιχνίδια, ανεβαίνει σε καναπέδες τραπέζια και άλλα αλλά μέχρι εκεί και πάλι.
-δεν δείχνει. Αν δείξεις θα γυρίσει να κοιτάξει τις περισσότερες φορές.
-δεν χαιρετάει (όχι ότι έχουμε δοκιμάσει να το κάνουμε εμείς προς αυτόν πολλές φορές πάντως)
-δεν μοιράζεται. Παίζει πολύ χαρούμενος με πολλά παιχνίδια αλλά δεν μας έχει δώσει ποτέ κάτι.
-με άλλα παιδάκια δεν έχει πολλές επαφές και γιατί δεν ξέρουμε ανθρώπους με μωρά στην ηλικία του και γιατί τώρα ελέω κορωναϊού λεχει σταματήσει και η παιδική χαρά. Την τελευταία φορά που πήγε η νταντά του μας είπε πως αγκαλιάστηκε με ένα άλλο μωράκι πάντως, και δείχνει τρελλό ενδιαφέρον για φωτογραφίες μωρών.
-δύσκολα θα γυρίσει στο όνομά του, και κυρίως στα "χχχ, έλα εδώ" ή "χχχ, κοίτα!". Γυρίζει σε ξαφνικούς θορύβους (π.χ. όταν πέσει κάτι ή αν είμαστε στο μπαλκόνι και περάσει μοτοσυκλέτα θα σκύψει να την κοιτάξει).

-Αν τον φωνάξω, άλλες φορές θα έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί προκειμένου να παίξουμε, αλλά αν τύχει και παίζει με κάποιο από τα παιχνίδια του συνήθως θα με αγνοήσει.

-Μας χαμογελάει, μας κοιτάει στα μάτια, μας γελάει.

Κάτι άλλο που έχω προσέξει, αλλά δυστυχώς δεν έχω μέτρο σύγκρισης, είναι ότι δεν κάθεται και πολύ στην αγκαλιά. Γενικώς είναι πολύ δραστήριος και ζουζούνι οπότε συνήθως αν πας να τον κρατήσεις θέλει να κατέβει για να παίξει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα - υπάρχουν στάνταρ στιγμές που κάθεται και για αρκετή ώρα - τις προάλλες που πήγαμε βόλτα στο πάρκο π.χ. τον είχαμε αγκαλιά για μπόλικη ώρα, στην μπανιέρα που τον κάνω μπάνιο ή λίγο πριν που τον κρατάει η μαμά του για να κάνω εγώ το δικό μου μπάνιο, και κάποιες φορές έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά (κυρίως της μαμάς) όταν καθόμαστε στο πάτωμα. Του αρέσει και να κοιμάται μαζί μας και συνήθως θα κολλήσει πάνω μου.

 

Επίσης έχει καλή -νομίζω, και πάλι δεν έχω μέτρο σύγκρισης- βλεμματική επαφή - όταν παίζουμε, όταν τον κρατάμε, όταν του κάνουμε αστειάκια αλλά ακόμα και όταν παίζει μόνος του και γυρίσει να μας κοιτάξει. Μέχρι πριν λίγο καιρό στη μπανιέρα ξάπλωνε και γύριζε να με κοιτάξει - τώρα είναι πιο παιχνιδιάρης και δεν κάθεται ξαπλωμένος για πολύ (θέλει να πιάνει την κεφαλή του ντους για να πιει νερό!), αλλά και πάλι δεν φάινεται να έχει πρόβλημα να με κοιτάξει στα μάτια.

 

Θα προσθέσω κι άλλα αν μου έρθουν, αλλά νομίζω πως έχουμε αρκετά σαφή σημάδια πως είναι στο φάσμα. Ίσως βέβαια απλά να είναι λίγο πίσω και μέσα στα όρια, αλλά τα red flags υπάρχουν. Δυστυχώς, ενώ είχαμε ραντεβού με αναπτυξιολόγο, έσκασε η καραντίνα κι έκλεισε το ιατρείο...

 

Ακόμα βέβαια και να βγει ότι το παιδάκι μας είναι στο φάσμα, καταλαβαίνω ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου - κάθε άλλο. Έχω ένα καλό φίλο ο οποίος είναι στο φάσμα και, εκτός του ότι δεν θα το καταλάβαινα αν δεν μου το είχε πει, ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία (στην κυριολεξία), πολύ επιτυχημένος και με μία ευτυχισμένη οικογέναια, οπότε...

 

Να πω πως το παιδάκι γενήθηκε με καισαρική λίγες μέρες πριν τους 9 μηνες, χαμηλό σχετικά βάρος. Γενικά έως τώρα παλεύουμε με το βάρος του (είναι απελπιστικά χαμηλά, και μάλιστα όταν κάποια στιγμή άρχισε να ανεβαίνει η γιατρός του μας έδωσε ελεεινές διατροφικές συμβουλές που τον ξανάριξαν... και ήταν και αναπτυξιολόγος!), ενώ ταυτόχρονα είναι και πολύ ψηλός.

 

Σε αναμονή του ραντεβού όταν αυτό γίνει με τον ειδικό, ήθελα να ρωτήσω: τί θα μπορούσα να κάνω στην ηλικία του; Τί παιχνίδια και δραστηριότητες θα συνιστούσατε;

 

Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ που με ακούσατε, ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ με το κατεβατό!

 

γεvικα ειvαι vωρις vα αvχωvεσε . Κ μεvα περπατησε 17 μηvωv . γεvικα οταv δεv καvει κατι για μερικους μηvες απο τα οροσημα μηv αvχωvεσε για vα δεις προβλημα θα πρεπει vα εχουv περασει αρκετοι μηvες. Δωσε χροvο κ vεα ερεθισματα.

[maripoz]

Πολύ αγχωμενοι είστε μάλλον, πολλά παιδάκια δεν μιλάνε 16 μηνών. Το περπατημα είναι πολύ κοντά όπως φαίνεται. Το ότι δεν δείχνει ή δεν χαιρεταει ενδεχομένως να είναι red flags αλλά όλα τα άλλα ακούγονται πολύ φυσιολογικα. Το ραντεβού με αναπτυξιολογο το κλείσατε μετά από συμβουλή του παιδίατρου? Εύχομαι να είναι όλα καλά και να τον χαίρεστε 

[Sentir...natureza]

16 μηνων σε αναπτυξιολογο;;;;; Ειναι πολυ νωρις. Ακομη και αν υπαρχουν ενδειξεις για αυτισμο (εγω απο αυτα που περιγραφεις βλεπω ενα φυσιολογικο παιδακι της ηλικιας του) μπορει να γινει παραπομπη σε αναπτυξιολογο το λιγοτερο στους 18 μηνες αλλα και παλι ειναι πολυ νωρις. Μετα τα 2-3 χρ μπορει να γινει μια καπως ασφαλης διαγνωση αν υπαρχει κατι. Μην αγχωνεστε, απ'οτι γραφεις το παιδακι σας ειναι επικοινωνιακο και αυτο ειναι το σημαντικοτερο. Πολλα παιδακια ακομη μπαμπαλιζουν σε αυτη την ηλικια, αλλα ακομη κι αν αρχισει να μιλαει μην περιμενετε οτι θα λεει τις κανονικες λεξεις, δικες του θα χρησιμοποιει. Το οτι δεν περπαταει ακομη δεν σημαινει κατι, το "οριο" ας πουμε ειναι οι 18 μηνες και αν βαλουμε οτι γεννηθηκε και 1 μηνα προωρα τοτε παμε στους 19. Το οτι δεν χαιρεταει επισης δεν σημαινει κατι, μπορει να μην του το μαθατε ή μπορει απλα να μην θελει! Γενικως, ολα αυτα που εγραψες μου φαινεται σαν ckecklists που υπαρχουν στο διαδικτυο και συνηθως μονο αγχωνουν τους γονεις. Ο παιδιατρος σας ειναι αυτος που θα πει αν χρειαζεται να γινει παραπομπη οταν (και αν) εντοπισει κατι ασυνηθιστο.

[kotsifikos]

Eγώ ότι διάβασα μου φαίνεται νορμαλ για ένα παιδί 16 μηνών, πολλά είναι τα παιδιά που περπατούν λίγο αργότερα. Εμένα ο γιος μου περπάτησε 15 μηνών, όταν αργότερα πήγα σε ορθοπεδικό για άλλο λόγο μου είπε πως περπάτησε τότε γιατί δεν ένιωθε ασφάλεια πριν, επειδή δεν είχε καλή ισορροπία (λόγω του ισχίου του -είναι λίγο πιο πλάγια από ότι πρέπει, δεν φαίνεται καν αυτό, δεν του δημιουργεί κάποιο πρόβλημα, απλά άργησε να αποκτήσει ισορροπία), και για να είμαι ειλικρινής όταν ξεκίνησε να περπατάει δεν χρειάστηκε ποτέ να τρέξω πίσω του για να μην πέσει, ήταν τόσο σταθερό το βήμα του. Πολλά παιδιά στους 16 μήνες δεν μιλούν, τα περισσότερα θα έλεγα!!Αφού σας προβληματίζει καλά κάνατε και κλείσατε ραντεβού όμως θεωρώ πως ακόμα και αν υπάρχει κάτι είναι πολυ νωρίς για οποιαδήποτε διάγνωση.

πολλά πράγματα για να τα κάνει ένα παιδί πρέπει να του τα δείξεις εσύ πρώτα, όπως το να χαιρετήσει ή να στείλει φιλάκι, ή να σου κάνει ματάκια, και για να μάθουν θέλουν χρόνο, το ότι δεν τα κάνει δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι. Τα παιδιά είναι πολύ μιμητικά να ξέρεις, θα κάνουν κυρίως ότι δουν.

Είναι 16 μηνών γιατί πρέπει να μοιράζεται? δεν το καταλαβαίνω. Καταρχήν ακόμα πολλά πράγματα το μυαλουδάκι του δεν μπορεί να επεξεργαστεί πως περιμένετε  ένα μωρό να καταλάβει πως πρέπει να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τους υπόλοιπους? Και για πολλά χρόνια δεν θα θέλει, μην σας κάνει εντύπωση.

Ο χρόνος ο οποίος μπορεί να θέλει να περάσει στην αγκαλιά σας δεν θα είναι πάντα ο ίδιος, στο σπίτι είναι στο περιβάλλον του, νιώθει ασφάλεια και θέλει να αλωνίζει, στο πάρκο ενδεχομένως να είδε πολύ κόσμο και να τρόμαξε, έκανε ότι κάνει κάθε παιδί κάθε ηλικίας όταν τρομάζει, ήθελε την αγκαλιά του γονιού του. Μπορεί να μην ισχύει καν αυτό που λέω και απλά να ήταν κουρασμένος!

Το παιδάκι σας είναι ακόμα πάρα πολύ μικρό, μην κρατάτε ημερολόγιο, κάθε ένα κατακτά πράγματα σε διαφορετικό χρόνο, σίγουρα δεν πρέπει να καθησυχαζόμαστε όταν βλέπουμε πως κάτι δεν γίνεται στον χρόνο του όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη πως το κάθε παιδί έχει δικό του ''χρόνο''.  Κάντε  το ραντεβού σας με τον αναπτυξιολόγο και έπειτα θα κρίνεται τι πρέπει να γίνει στο μέλλον. Εγώ το μόνο που θα σας συμβούλευα (αν και φαντάζομαι πως αυτά που θα πω τα κάνετε ήδη)  αυτόν τον καιρό μιας και είμαστε όλοι περισσότερο στο σπίτι να αρχίστε να του μιλάτε συνεχώς, παίξτε μαζί του πολύ, καθοδηγήστε το στο παιχνίδι, δείξτε του τι θα κάνει και πως, (για αρχή γιατί στο μέλλον μόνα του ανακαλύπτουν παιχνίδια) .

[Chrysoum]

Τα ίδια θα σου πω και εγώ με τους προηγούμενους. Θεωρώ ότι είναι νωρίς. Και εμένα η κόρη μου 16 μηνών δεν έλεγε καμία λέξη. Αντε ίσως κανένα μα-μα-μα-μα. Αυτό. Τα είπε όλα μαζί στα 2. Τώρα που κοντεύει 2,5 μιλάει 3 γλώσσες. Οπότε ειδικά αυτό με την ομιλία δεν θα με ανησυχούσε καθόλου. Ούτε και γύριζε στο όνομα της. Μετά τα 2 άρχισε να το κάνει και αυτό. Δώστε του λίγο χρόνο, είναι μόλις 16 μηνών, και μετά τα 2 μπορείτε να το αξιολογήσετε ξανά. 

[mama16]

Καλημέρα κ από μένα κ να σου ζήσει το παιδάκι σου.... Λοιπόν κ εγώ με την σειρά μου θα συμφωνήσω με όλες τις υπόλοιπες. Όλα αυτά που περιγράφεις φυσιολογικά μου φαίνονται με ίσως μια μικρή καθυστέρηση κινητικά μπορεί κ λόγω προωρότητας. Θα σου πω κ εγώ για την πρώτη μου κόρη, γεννήθηκε στον 8ο μήνα 1,5 κιλό. Η γιατρός μας είπε να την ξεκινήσουμε φυσικοθεραπείες γιατί 9 μηνών δεν στηριζόταν ακόμα μόνη της όταν καθόταν. Συνήθως τα πρόωρα μωράκια έχουν κάποια μυϊκή υποτονικά/υπερτονια κ αρκετά χρειάζονται φυσικοθεραπείες. Με το δάχτυλο κ εμένα άργησε να δείξει (ξεκίνησε περίπου η 15 η 16 μηνών κ η φυσικοθεραπευρια μου είχε πει ότι δεν της είχε φύγει τελείως η υπερτονια γι αυτό κ δεν έδειχνε πιο μπροστά), όπως επίσης όταν χαιρετούσε δεν το έκανε με την παλάμη προς τα έξω αλλά στα πλάγια (πιστεύω ότι οφείλονταν κ αυτό εκεί). Κ άργησε πολύ να περπατήσει μόνη της. Ξεκίνησε 13 μηνών αλλά πάντα με κρατούσε απ' το χέρι από φόβο μην πέσει απ' ότι μου ελεγαν κ απ' ότι αντιληφθηκα κ εγώ. Μόνη της τελείως ξεκίνησε 19 μηνών αλλά ποτέ δεν έπεσε κάτω κ να είναι ασταθής. 15 μηνών έλεγε μόνο μπαμπά μαμά νομίζω κ αυτό όχι συνέχεια. Ξεκίνησε λίγο πριν να κλείσει τα 2 κ από τότε δεν βάζει γλώσσα μέσα. Κ κάτι ακόμα κ εμένα είναι πολύ χαμηλά το βάρος της. Να φανταστείς τώρα είναι 9,5 κιλά κ είναι 3 χρόνων κ σχεδόν 4 μήνες. Οπότε χωρίς να είμαι ειδικός θα σου πω ότι είναι νωρίς ακόμα κ ίσως να μην είναι καν στο φάσμα όπως πιστεύεις εσύ απλά να χρειαζόταν κάποιες φυσικοθεραπείες για να δεις πιο γρήγορα αποτελέσματα. Η γιατρός σας είπες ότι ήταν κ αναπτυξιολος, τι σας έλεγε αυτή?

[Athanase]

Αγαπητοί συμφορουμήτες πολύ-πολύ καλή σας ημέρα,

 

Κατ'αρχάς σας υπερευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας, τόσο να διαβάσετε την Οδύσσεια που έγραψα, αλλά και να απαντήσετε! Σας είμαι ευγνώμων ειλικρινά, πόσω δε μάλλον που τις τελευταίες ημέρες με έχει πάει από κάτω (και για άσχετους λόγους, δουλειά, καραντίνα κτλ), οπότε το να ξυπνήσω και να διαβάσω τα όσα μου προσφέρατε πραγματικά μου έδωσε ένα χαμόγελο...

 

Να απαντήσω συλλογικά σε όσα θεματάκια αλληλοκαλύπτονται από απαντήσεις σας, και μετά σε κάποια θέματα πιο συγκεκριμένα που θίξατε κάποιοι:

 

Καταρχάς να πω πως δεν αποζητώ απαραίτητα καθησυχασμό, παρά ενημέρωση κι επικοινωνία. Ακόμα και τίποτα να μην είναι, γονείς είστε, καταλαβαίνετε την αγωνία μας, και θα προτιμούσα να είμαι υπερβολικός ώστε να αντιμετωπίσουμε κάτι όσο το δυνατόν νωρίτερα παρά να το αγνοήσουμε περιμένοντας να γίνουν τα πράγματα καλύτερα από μόνα τους. Ένα ζήτημα που έχω είναι πως μπορεί να είναι νωρίς, αλλά δυστυχώς δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Δεν υπάρχουν μωράκια στον περίγυρό μου, ειδικά τώρα με τον εγκλεισμό μας, οπότε πραγματικά έχω δυσκολία -και το αναγνωρίζω- στο να ερμηνεύσω τα σημάδια (ή "σημάδια"), γι αυτό και μου είναι πολύτιμες οι απαντήσεις σας.

 

Κάτι που θίχτηκε στα υπέροχα μηνύματά σας: έλλειψη κοινωνικοποίησης. Αυτό δυστυχώς ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό - έχει επαφή με πολύ περιορισμένο οικογενειακό περιβάλλον δυστυχώς (εμείς, η νταντά του, σπανιότερα τα πεθερικά, και τις τελευταίες εβδομάδες εννοείται κομμένα κι αυτά) και τίποτε άλλο. Από ευτυχή σύμπτωση, σήμερα έχουμε μία μετακόμιση στην πολυκατοικία και... είδαμε και ένα κρεββατάκι μωρού! Μεγάλη χαρά. Θα προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους σύντομα μήπως και καταφέρουμε να έχουμε κάποια play dates!

@little lamb, Είναι γεγονός πως δεν έχει ξεφύγει σε κάτι υπερβολικά. Όντως τον βλέπουμε να μπουσουλάει σαν τρελλός και λέμε, όπως και όταν σερνόταν στο πάτωμα σα φαντάρος, πως όταν αισθανθεί σίγουρος θα το κάνει. Είναι όμως ο συνδυασμός όλων αυτών. Σε ό,τι αφορά στην ομιλία, δεν με ανησυχεί τόσο το ότι δεν μιλάει (όντως πάμπολλες περιπτώσεις παιδιών που τα είπαν... όλα μαζεμένα!), αλλά σχεδόν δεν μπαμπαλίζει καν παρά σπανιότατα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου =)

 

@Έσπερος: ισχύει αυτό που λες - δεν γίνονται έτσι οι διαγνώσεις, αλλοίμονο! Αλλά βλέπεις, ελέω συνθηκών, αν σε τρώει ένα θέμα προσπαθείς να κάνεις ό,τι μπορείς εναγωνίως... ούτε λέω, προφανώς, πως δεν θα πάω σε ειδικό εν τέλει

 

@vicky86: Βίκυ μου σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Μακάρι να είναι έτσι. Γενικώς είχα κι εγώ κάποιες σκέψεις κι ανησυχίες (ποιος δεν έχει;) αλλά όταν ο γιατρός μας μας είπε να δούμε ειδικό, ε, τότε όπως καταλαβαίνεις με πήρε από κάτω κάπως...

 

@ninaki80: κάνεις διάνα σε αυτό που λες - προσπαθούμε να του δώσουμε όση αγάπη και όσα ερεθίσματα γίνεται. Παιχνίδια μαζί μας, μουσική, βιβλία (ΛΑΤΡΕΥΕΙ τα βιβλία και μάλιστα, επειδή του αρέσει και η μουσική, συχνά παίρνει ένα βιβλίο, το ξεφυλλίζει, κι από δίπλα έχει ένα μουσικό παιχνίδι ή βιβλίο που το ενεργοποιεί κάθε που σταματάει η μουσική!), βόλτες όσο περισσότερο γίνεται ακόμη και τώρα (ευτυχώς ζούμε σε ήσυχη περιοχή)...

 

 

@maripoz: ναι, το ραντεβού το κλείσαμε μετά από συμβουλή και σύσταση του παιδιάτρου. Όπως καταλαβαίνεις δεν είναι το αυτό ή το εκείνο, αλλά όλα μαζί που προκαλούν ανησυχία. 

 

@Sentir...natureza : Σε ευχαριστώ για την αναλυτική σου απάντηση *Ισχύει* αυτό που λες για τα checklists, τα οποία μου βγάζουν όντως ρίσκο αν και είναι για παιδάκια έως και 30 μηνών κάποιες φορές. Αλλά ναι, ο παιδίατρος μας είπε να επισκεφτούμε ειδικό... Το γνωρίζω ότι μπορεί να είναι πολύ νωρίς. Το γνωρίζω ότι και σήμερα να πηγαίναμε, μπορεί απλά να μας έλεγε "περιμένουμε και βλέπουμε σε μισό χρόνο". Αλλά τέτοια αγωνία που την έχω, δεν θέλω να χάσω την παραμικρή ευκαιρία να του δώσω ό,τι μπορεί να χρειαστεί! Όπως έγραψα και παραπάνω, το περπάτημα από μόνο του δεν μας ανησυχεί και τόσο, αλλά στην ομιλία δεν έχουμε καν μπαμπαλισμό παρά μόνο επιφωνήματα (στη συντριπτική πλειοψηφία, χαράς, αλλά και μερικές φορές όταν τον δυσαρεστεί κάτι - βλέπε φαγητό, άλλαγμα, τα κλασσικά).

 

@kotsifikos: χαίρομαι πολύ που το παιδάκι σου εξελίχθηκε τόσο καλά Μάθαμε κι εμείς για τα ισχία με τη γέννηση του μικρού μας, πόσα πράγματα για τα οποία δεν έχεις ιδέα μέχρι να έρθουν... Σίγουρα δεν κρατάμε ημερολόγιο. Για την ακρίβεια κάποιες φορές εκπλήσσομαι με το πόσος καιρός έχει περάσει απ'όταν είχα πρωτοσκεφτεί κάτι σχετικά. Μπορεί όντως η πίεση που θέτω στον εαυτό μου να είναι υπερβολική ή αδικαιολόγητη, αλλά δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν άφηνα να πέσει κάτι κάτω, οπότε προτιμώ να σηκώνω το άγχος (κακή λέξη, δεν είναι επιλογή ωστε να το προτιμήσω, έρχεται φυσιολογικά!). Σχετικά με το να μοιράζεται: ειλικρινά δεν ξέρω το γιατί, όπως γράφω αλλού δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Απ'ό,τι διαβάζω όμως, το να μην σου δίνει κάτι από μονο του είναι ένα από τα σημάδια του φάσματος, όπως το να μην δείχνει. Δεν εννοώ να μοιραστεί παιχνίδια με άλλα παιδιά (απ'ό,τι ξέρω το κοινωνικό παιχνίδι έρχεται όντως αργότερα), αλλά το δώσει κάτι σε εμάς που μπορεί να κρατάει είναι διαφορετικό πράγμα. Σε ευχαριστώ ιδιαιτέρως για τις συμβουλές σου, αυτές τις ημέρες έχω εξαντληθεί να κοιτάω παιχνίδια σε ιστοσελίδες

 

@Chrysoum: σε ευχαριστώ για τα σχόλια και τις συμβουλές σου 3 γλώσσες; Πωωωωω πω!!! Υποθέτω είστε πολύγλωσση οικογένεια; (άσχετο με τα δικά μου, ο φίλος μου που ανέφερα στο αρχικό μου post είναι Ιρλανδός, η γυναίκα του Γαλλίδα και μένουν... Γερμανία. Οπότε και το παιδάκι τους έγινε τρίγλωσσο. Το ενδιαφέρον είναι πως μου είχε πει όταν ήταν μωράκι πως ο γιατρός τους είχε πει πως δεν υπάρχει πρόβλημα με πολλαπλές γλώσσες, αλλά Αγγλικά θα πρέπει να του μιλάει μόνο εκείνος και Γαλλικά μόνο η γυναίκα του, προφανώς για να μάθει να ξεχωρίζει τις γλώσσες. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον!)

 

@mama16: να είναι πάντα καλά οι κουκλίτσες σου Πω πω 1,5 κιλό το γλυκούλι... Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί ο μικρούλης μας να θεωρηθεί πρόωρος, αλλά ειλικρινά με τους υπολογισμούς εκείνη την εποχή τα είχα μπλέξει κανονικά Ξέρω μόνο ότι ο γυναικολόγος τον πήρε 10-14 ημέρες πριν την προβλεπόμενη ημερομηνία. Τη γιατρό που ήταν αναπτυξιολόγος δυστυχώς αναγκαστήκαμε να την αλλάξουμε για τους λόγους που ανέφερα όταν ήταν 8 μηνών περίπου, οπότε δεν είχε δει κάτι ακόμα έτσι κι αλλιώς.

 

Και πάλι, πολύ πολύ καλή σας ημέρα και σας ευχαριστώ ιδιαίτερα όλους και τον καθένα ξεχωριστά!!

[Loyloy]

Καλησπέρα.Εχω ενα αγοράκι 15μιση μηνών.τελευταία επίσκεψη στον παιδίατρο είχαμε 14 μηνών.μας έκανε κάποιες ερωτήσεις για την ανάπτυξη του παιδιού στην αντίληψη.αν γυρνάει στο όνομα του αν λέει λεξούλες αν μας δείχνει με το δάχτυλο τι θέλει.Το παιδί θα γυρίσει μόνο όταν αυτό θέλει.Απο λεξούλες λέει Μόνο μαμά και τα δικά του τα ακαταλαβίστικα και δν μας δείχνει ποτέ.οταν θέλει κάτι προσπαθεί να το πάρει μόνος του και αν βαρεθεί απλά το παρατάει.Μας εθπε να του δωσουμε περιθωριο μεχρι 17 με 18 μηνων και βλεπουμε.Εδω και λίγες μέρες τον ρωτάω πως κάνουν κάποια ζωάκια.θα πει μόνο όταν θέλει αυτός.Ακομα δν χαιρετάει.το έκανε για λίγο όταν έγινε 12 μηνών αλλά πλέον έχει σταματήσει. Πλέον είμαι στη  εύρεση αναπτυξιολογου γιατί αλλιώς θα τρελαθούμε.Εκανα και το λάθος να διαβάσω και στο ίντερνετ και κάποια από αυτά είναι δείγματα.Θα ήθελα αν εχε ι κάποια μαμά παρόμοια εμπειρία και πως εξελίχθηκε.

[ninaki80]

Just now, Loyloy είπε:

Καλησπέρα.Εχω ενα αγοράκι 15μιση μηνών.τελευταία επίσκεψη στον παιδίατρο είχαμε 14 μηνών.μας έκανε κάποιες ερωτήσεις για την ανάπτυξη του παιδιού στην αντίληψη.αν γυρνάει στο όνομα του αν λέει λεξούλες αν μας δείχνει με το δάχτυλο τι θέλει.Το παιδί θα γυρίσει μόνο όταν αυτό θέλει.Απο λεξούλες λέει Μόνο μαμά και τα δικά του τα ακαταλαβίστικα και δν μας δείχνει ποτέ.οταν θέλει κάτι προσπαθεί να το πάρει μόνος του και αν βαρεθεί απλά το παρατάει.Μας εθπε να του δωσουμε περιθωριο μεχρι 17 με 18 μηνων και βλεπουμε.Εδω και λίγες μέρες τον ρωτάω πως κάνουν κάποια ζωάκια.θα πει μόνο όταν θέλει αυτός.Ακομα δν χαιρετάει.το έκανε για λίγο όταν έγινε 12 μηνών αλλά πλέον έχει σταματήσει. Πλέον είμαι στη  εύρεση αναπτυξιολογου γιατί αλλιώς θα τρελαθούμε.Εκανα και το λάθος να διαβάσω και στο ίντερνετ και κάποια από αυτά είναι δείγματα.Θα ήθελα αν εχε ι κάποια μαμά παρόμοια εμπειρία και πως εξελίχθηκε.

καλε ολα τα παιδακια λεvε οταv θελουv αυτα . Αρκει που το λεει δεv χρειαζετε vα το λεει καθε φορα. Λοιποv θα σου πω κατι που εχω παρατηρησει στοv δικο μου 20 μηvωv τωρα. Επειδη εμας μας βλεπει συvεχεια βαριεται. Οταv ερχοvται επισκεψεις επειδη χαιρετε καvει επιδειξη ικαvοτητωv. Επισης κ εμεvα δεv μου δειχvει με το δακτυλο οταv ειμαστε μεσα στο σπιτι κ βλεπει συvεχεια τα ιδια πραγματα γιατι πλεοv ξερει κ τα ζηταει . κ εγω αvαρωτιωμουv γιατι δεv δειχvει μεχρι που μια μερα πηγαμε παιδιατρο κ επειδη ειχαμε πολυ καιρο vα παμε καπου αρχισε vα δεχvει τις ζωγραφιες κ ολα. 

Θελω vα σου πω πως κ τα μωρα καποια πραγματα τα βαριουvται τα θεωρουv δεδομεvα κ δεv τα καvουv σε εvα χωρο οικειο. δωστου χροvο ειvαι πολυ μικρος ακομα για vα αvχωvεσε. Τωρα δυστυχως δεv εvδεικvοvται οι επισκεψεις αλλα μπορεις vα παρεις καιvουρια παιχvιδια vα του δειχvεις ζωακια αληθιvα στο δρομο. 

Επισης κ εμεvα δεv γυρvαει παvτα στο οvομα του γιατι ειμαστε συvεχεια μαζι κ ολο μπεμπη κ μπεμπη κ μπεμπη λογικο ειvαι vα γυρvαει επιλεκτικα

ειvαι μικρος για καποια διαγvωωση ολοι θα σου που vα του δωσεις χροvο. 

[Έσπερος]

Just now, Loyloy είπε:

Καλησπέρα.Εχω ενα αγοράκι 15μιση μηνών.τελευταία επίσκεψη στον παιδίατρο είχαμε 14 μηνών.μας έκανε κάποιες ερωτήσεις για την ανάπτυξη του παιδιού στην αντίληψη.αν γυρνάει στο όνομα του αν λέει λεξούλες αν μας δείχνει με το δάχτυλο τι θέλει.Το παιδί θα γυρίσει μόνο όταν αυτό θέλει.Απο λεξούλες λέει Μόνο μαμά και τα δικά του τα ακαταλαβίστικα και δν μας δείχνει ποτέ.οταν θέλει κάτι προσπαθεί να το πάρει μόνος του και αν βαρεθεί απλά το παρατάει.Μας εθπε να του δωσουμε περιθωριο μεχρι 17 με 18 μηνων και βλεπουμε.Εδω και λίγες μέρες τον ρωτάω πως κάνουν κάποια ζωάκια.θα πει μόνο όταν θέλει αυτός.Ακομα δν χαιρετάει.το έκανε για λίγο όταν έγινε 12 μηνών αλλά πλέον έχει σταματήσει. Πλέον είμαι στη  εύρεση αναπτυξιολογου γιατί αλλιώς θα τρελαθούμε.Εκανα και το λάθος να διαβάσω και στο ίντερνετ και κάποια από αυτά είναι δείγματα.Θα ήθελα αν εχε ι κάποια μαμά παρόμοια εμπειρία και πως εξελίχθηκε.

Ταυτόχρονα με εσένα έχει τις ιδιες αποριες αλλος γονιος για παιδακι παρόμοιας ηλικιας σε αλλο θεμα. Ισως οι διαχειριστές τα συνενώσουν. Εγω τα ξαναγράφω παντως. Στην ηλικια σας και πιο μετα ακομα ειχαμε τους ιδιους προβληματισμους. Δεν μιλουσε, δεν εδειχνε, δεν χαιρετουσε. Το να δειχνει το ξεπέρασε πιο νωρις, μεχρι 18 μηνων. Ομιλια αρχισε λιγο πριν τα δυο, τωρα ειναι δυο κ τριων μηνων κ μιλαει ασταμάτητα απο την ωρα που θα ανοιξει τα ματια τπυ μεχρι την ωρα που θα κοιμηθει, με κανονικες προτασεις, στίχους τραγουδιών, παραμυθια, αλφαβήτα, αριθμούς κλπ. Ακομα δεν χαιρεταει βεβαια αλλα μιλωντας με αλλους γονεις παιδιων που δεν υπαρχει παραμικρή υποψία για κατι, δεν χαιρετάνε γιατι δεν θελουν ή δεν τους νοιαζει. Αυτα δεν σου τα λεω για να σου πω οτι δεν εχετε τιποτα.  πρωτον ειναι πολυ νωρις και δευτερον δεν γινονται ετσι διαγνώσεις. 

[Loyloy]

Σας ευχαριστώ βρε κορίτσια.να στε καλά.δθαβασε ο άντρας μου εκεί στο ίντερνετ και με έχει τρελανει από χτες.πλεον σκέφτομαι για να ηρεμήσουμε και να μη τρελαθούμε να πάμε σε αναπτυξιολογο να μας καθοδηγήσει και να μας προτείνει δραστηριότητες που ίσως βοηθήσουν. 

@ninaki80 και μένα Με ξένους είναι διαφορετικός.κανει πιο πολλά πράγματα.εμας πχ δν μας μιμείται. Αν δει κάτι από τη τηλεόραση όμως μπορεί να το αντιγράψει αμέσως.

[xaroumenh mama]

6 ώρες πρίν, Loyloy είπε:

Καλησπέρα.Εχω ενα αγοράκι 15μιση μηνών.τελευταία επίσκεψη στον παιδίατρο είχαμε 14 μηνών.μας έκανε κάποιες ερωτήσεις για την ανάπτυξη του παιδιού στην αντίληψη.αν γυρνάει στο όνομα του αν λέει λεξούλες αν μας δείχνει με το δάχτυλο τι θέλει.Το παιδί θα γυρίσει μόνο όταν αυτό θέλει.Απο λεξούλες λέει Μόνο μαμά και τα δικά του τα ακαταλαβίστικα και δν μας δείχνει ποτέ.οταν θέλει κάτι προσπαθεί να το πάρει μόνος του και αν βαρεθεί απλά το παρατάει.Μας εθπε να του δωσουμε περιθωριο μεχρι 17 με 18 μηνων και βλεπουμε.Εδω και λίγες μέρες τον ρωτάω πως κάνουν κάποια ζωάκια.θα πει μόνο όταν θέλει αυτός.Ακομα δν χαιρετάει.το έκανε για λίγο όταν έγινε 12 μηνών αλλά πλέον έχει σταματήσει. Πλέον είμαι στη  εύρεση αναπτυξιολογου γιατί αλλιώς θα τρελαθούμε.Εκανα και το λάθος να διαβάσω και στο ίντερνετ και κάποια από αυτά είναι δείγματα.Θα ήθελα αν εχε ι κάποια μαμά παρόμοια εμπειρία και πως εξελίχθηκε.

Το ότι κάποια πράγματα τα κάνει όταν θέλει εκείνος σημαίνει ότι τα κάνει δε νομίζω να χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό.. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό κ θέλει το χρόνο του κ λίγα παιδιά κοντά στους 15 μήνες μιλάνε 

Απο δική μου εμπειρία θα σου πω έχω ένα αγοράκι 4,5 ετών κ ένα αλο 23 μηνών...  Ο μεγάλος μίλησε σχετικά νωρίς 15 μηνών έλεγε λεξούλες πχ μαμά μπαμπά γιαγιά τις απλές που λένε όλα τα μωρά.. Το δεύτερο παιδάκι μου μέχρι σχεδόν 20 μηνών έλεγε μόνο μαμά μπαμπά γιαγιά κ γάλα. Τώρα ξεκίνησε να προσθέτει περισσότερες λέξεις στο λεξιλόγιο του όταν τις ακουει πχ πόρτα τσάντα παράθυρο παππούς κ ας μη λέει κ κάποιες καθαρά (φυσιολογικό για την ηλικία του) κ τα δύο μου παιδιά χαιρετουσαν κ έδειχναν με το δάχτυλο  ο μεγάλος βέβαια πιο πολύ έλεγε (με το δικό του τρόπο) αυτό που ήθελε. 

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως στον μεγάλο κοιτάξαμε για το φάσμα (παρότι μίλησε νωρίς) είχε όμως κ θέματα κίνησης δλδ περπάτησε λίγο πριν κλείσει τους 19 μήνες, κ για την ώρα η διάγνωση που έχουμε είναι ανωριμότητα (του έχουν γίνει κ κάποια τεστ από παιδοψυχολογο) όμως  τώρα φαίνονται κάποια θέματα που έχει στον λόγο. (αν κ μίλησε νωρίς) 

Ο μικρός πάλι 23 μηνών είναι τόσο εφευρετικός αν κ δε μιλάει που εγω έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό(μπορεί να είναι φυσιολογικά για την ηλικία του βέβαια αλλά εμένα μου κάνουν τρομερή εντύπωση..) 

Συμπέρασμα δίνουμε χρόνο στα παιδιά μας εφοσον παρακολουθούμε αν είναι κάτι θα το καταλάβουμε εγκαιρος κ θα το ψάξουμε.. Το να αγχωνομαστε δε κάνει καλό ούτε σε εμάς ούτε στα παιδιά κ χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τα παιδιά μας αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό πχ για το φάσμα βλεματικη επαφή θα το είχε αναφέρει κ ο παιδίατρος.. 

Ας απολαύσουμε αυτές τις στιγμές που ζούμε με τα παιδιά μας είναι μικρές κ σε λίγα χρόνια θα είναι αναμνήσεις ας είναι τουλάχιστον ωραίες αναμνήσεις..!!! 

[Loyloy]

Just now, xaroumenh mama είπε:

Το ότι κάποια πράγματα τα κάνει όταν θέλει εκείνος σημαίνει ότι τα κάνει δε νομίζω να χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό.. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό κ θέλει το χρόνο του κ λίγα παιδιά κοντά στους 15 μήνες μιλάνε 

Απο δική μου εμπειρία θα σου πω έχω ένα αγοράκι 4,5 ετών κ ένα αλο 23 μηνών...  Ο μεγάλος μίλησε σχετικά νωρίς 15 μηνών έλεγε λεξούλες πχ μαμά μπαμπά γιαγιά τις απλές που λένε όλα τα μωρά.. Το δεύτερο παιδάκι μου μέχρι σχεδόν 20 μηνών έλεγε μόνο μαμά μπαμπά γιαγιά κ γάλα. Τώρα ξεκίνησε να προσθέτει περισσότερες λέξεις στο λεξιλόγιο του όταν τις ακουει πχ πόρτα τσάντα παράθυρο παππούς κ ας μη λέει κ κάποιες καθαρά (φυσιολογικό για την ηλικία του) κ τα δύο μου παιδιά χαιρετουσαν κ έδειχναν με το δάχτυλο  ο μεγάλος βέβαια πιο πολύ έλεγε (με το δικό του τρόπο) αυτό που ήθελε. 

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως στον μεγάλο κοιτάξαμε για το φάσμα (παρότι μίλησε νωρίς) είχε όμως κ θέματα κίνησης δλδ περπάτησε λίγο πριν κλείσει τους 19 μήνες, κ για την ώρα η διάγνωση που έχουμε είναι ανωριμότητα (του έχουν γίνει κ κάποια τεστ από παιδοψυχολογο) όμως  τώρα φαίνονται κάποια θέματα που έχει στον λόγο. (αν κ μίλησε νωρίς) 

Ο μικρός πάλι 23 μηνών είναι τόσο εφευρετικός αν κ δε μιλάει που εγω έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό(μπορεί να είναι φυσιολογικά για την ηλικία του βέβαια αλλά εμένα μου κάνουν τρομερή εντύπωση..) 

Συμπέρασμα δίνουμε χρόνο στα παιδιά μας εφοσον παρακολουθούμε αν είναι κάτι θα το καταλάβουμε εγκαιρος κ θα το ψάξουμε.. Το να αγχωνομαστε δε κάνει καλό ούτε σε εμάς ούτε στα παιδιά κ χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τα παιδιά μας αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό πχ για το φάσμα βλεματικη επαφή θα το είχε αναφέρει κ ο παιδίατρος.. 

Ας απολαύσουμε αυτές τις στιγμές που ζούμε με τα παιδιά μας είναι μικρές κ σε λίγα χρόνια θα είναι αναμνήσεις ας είναι τουλάχιστον ωραίες αναμνήσεις..!!! 

Σε ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου.να τα χαίρεσαι τα πιτσιρίκια σου.εχουμε παιδίατρο την άλλη βδομάδα.επομενως θα συζητήσω μαζί του όλες τις ανησυχίες μου.

Πολύ σωστά τα λες.καλυτερα να χαλαρώσω λίγο Γτ στο τέλος θα χάσω αυτές τις στιγμές με το αγόρι μου.

[Έσπερος]

17 ώρες πρίν, Athanase είπε:

Κάτι που θίχτηκε στα υπέροχα μηνύματά σας: έλλειψη κοινωνικοποίησης. Αυτό δυστυχώς ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό - έχει επαφή με πολύ περιορισμένο οικογενειακό περιβάλλον δυστυχώς (εμείς, η νταντά του, σπανιότερα τα πεθερικά, και τις τελευταίες εβδομάδες εννοείται κομμένα κι αυτά) και τίποτε άλλο. Από ευτυχή σύμπτωση, σήμερα έχουμε μία μετακόμιση στην πολυκατοικία και... είδαμε και ένα κρεββατάκι μωρού! Μεγάλη χαρά. Θα προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους σύντομα μήπως και καταφέρουμε να έχουμε κάποια play dates!

Αυτό είναι πολύ βασικό. Κι ο δικός μας βλέπει εμάς, την νταντά, τους φιλους μας κ καποια μεγαλυτερα παιδακια στην παιδικη χαρα που δεν του δίνουν σημασία (πραγματικα ποτε δεν καταφεραμε να κανουμε γνωριμίες εκει, δεν ξερω γιατί). Παππουδες θειοι κ ξαδερφια μακρια. Αυτό πιστεύω ότι είναι μεγάλο πρόβλημα για την εξέλιξη ενός παιδιού, ειδικά για εμας που μένουμε στην επαρχία και τα ερεθισματα ειναι ουτως ή αλλως φτωχα. Ετσι οπως τα περιγραφεις, δεν νομιζω οτι ενας ειδικός θα σας βρει κατι. Αλλα για το θεμα των συναναστροφών, μόλις άρθουν τα μέτρα πρέπει να κινηθείτε άμεσα, γιατι οσο περναει ο καιρος εκει θα φαινεται η διαφορα με τα αλλα παιδακια κι αυτο θα σας βοηθαει να ησυχάσετε- και το λεω εκ πείρας αυτο. Κι εμενα το μεγαλο μου μαράζι ειναι που μολις τελείωσαν οι γριπες και περιμενα να βρουμε παρεες, εκλεισαν τα παντα και θα μεινει πισω το παιδι μου. 

[Sentir...natureza]

18 ώρες πρίν, Athanase είπε:

@Sentir...natureza : Σε ευχαριστώ για την αναλυτική σου απάντηση *Ισχύει* αυτό που λες για τα checklists, τα οποία μου βγάζουν όντως ρίσκο αν και είναι για παιδάκια έως και 30 μηνών κάποιες φορές. Αλλά ναι, ο παιδίατρος μας είπε να επισκεφτούμε ειδικό... Το γνωρίζω ότι μπορεί να είναι πολύ νωρίς. Το γνωρίζω ότι και σήμερα να πηγαίναμε, μπορεί απλά να μας έλεγε "περιμένουμε και βλέπουμε σε μισό χρόνο". Αλλά τέτοια αγωνία που την έχω, δεν θέλω να χάσω την παραμικρή ευκαιρία να του δώσω ό,τι μπορεί να χρειαστεί! Όπως έγραψα και παραπάνω, το περπάτημα από μόνο του δεν μας ανησυχεί και τόσο, αλλά στην ομιλία δεν έχουμε καν μπαμπαλισμό παρά μόνο επιφωνήματα (στη συντριπτική πλειοψηφία, χαράς, αλλά και μερικές φορές όταν τον δυσαρεστεί κάτι - βλέπε φαγητό, άλλαγμα, τα κλασσικά).

H απουσια ομιλιας απο μονη της δεν δειχνει αυτισμο. Η ελλειψη βουλησης επικοινωνιας ειναι που διαχωριζει τον αυτισμο απο μια πιθανη καθυστερηση στην ομιλια. Οταν θελει κατι, σας το δειχνει; Εστω βγαζοντας ενα "α"; Απ'οτι καταλαβα επικοινωνει μαζι σας, με χαμογελο, με παιχνιδια, δειχνει δηλαδη τα συναισθηματα του προς εσας. Η ελλειψη κοινωνικοποιησης με αλλα παιδακια μπορει να παιζει καποιο ρολο αλλα ακομη δεν ειναι σε ηλικια που ειναι βασικο. Απλα παιξτε μαζι του, διαβαζετε μαζι λεγοντας απλες λεξουλες, οταν βγαινετε βολτα ονοματιζετε το καθε τι "λουλουδι" και δειξτε πως αλληλεπιδρουμε με αυτο πχ το μυριζουμε, το χαιδευουμε κλπ. Επισης, τα παιδια κανουν "παυση" συγκεκριμενων δεξιοτητων οταν προσπαθουν να κατακτησουν μια αλλη δεξιοτητα. Πχ τωρα ισως επικεντρωνεται στο να περπατησει και να σταματησε ακομη και το μπαμπαλισμα. Μολις περπατησει και νιωσει σιγουρια, θα αρχισει παλι να επικεντρωνεται στην ομιλια.

Απ'οτι γνωριζω για να γινει τοσο νωρις παραπομπη σε αναπτυξιολογο πρεπει να υπαρχουν πολυ "τρανταχτα" σημαδια, κατι το οποιο εγω δεν καταλαβαινω απο που τα ειδε ο παιδιατρος σας και σας προτεινε να επισκεφθειτε ειδικο. Ισως σας ειδε αγχωμενους και ηθελε απλα να σας καθησυχασει. Οπως και να'χει βλεπει το παιδι μπροστα του οποτε μπορει να διακρινει καλυτερα απο εμας που απλα διαβαζουμε μερικα λεγομενα σου. 

Ειναι πολυ καλο που ειστε ετοιμοι να αποδεχθειτε οτιδηποτε και να ξεκινησετε πρωιμη παρεμβαση. Αυτο ειναι που κανει την διαφορα οταν υπαρχει καποιο αναπτυξιακο θεμα ωστε να βοηθηθει το παιδι οσο περισσοτερο γινεται και να φτασει τις ικανοτητες του μεχρι εκει που υπαρχει η υψιστη δυνατοτητα. Απλα προσεξτε πολυ μην γινεστε ερμαια του αγχους βλεποντας προβληματα εκει που δεν υπαρχουν. Δωστε χρονο στο παιδακι. Ετσι κι αλλιως δεν μπορει να γινει καποια διαγνωση ακομη, αρα ουτε και ουσιαστικη παρεμβαση. Συνεχιστε να κανετε αυτα που κανετε, χωρις ανησυχιες. Αν υπαρχει κατι θα φανει πιο ξεκαθαρα αργοτερα και θα εχετε παλι ολο το χρονο για πρωιμη παρεμβαση. 

[anemoni1989]

Καλημέρα και να σας ζήσει!!! Έχω κι εγώ ένα κοριτσάκι, 1 μήνα μεγαλύτερο από το δικό σας παιδάκι... Από αυτά που περιγράφεις, πάντως, προσωπικά βλέπω ένα φυσιολογικό παιδί... Ναι μεν έχει καθυστέρηση στην ομιλία και το περπάτημα, αλλά τα παιδιά δεν είναι όλα ίδια... Ίσως χρειαστεί βοήθεια με λογοθεραπεία ή εργοθεραπεία, ίσως όντως να είναι φάσμα (για αυτό άλλωστε λέγεται φάσμα, γιατί έχει πολλούς τρόπους εκδήλωσης), ίσως όμως να μην είναι και τίποτα...

Προσωπικά, θα κοιταγα πρωτίστως το θέμα της κοινωνικοποίησης... Τι κι αν δεν έχετε παιδιά φίλων στην ηλικία του??? Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, παιδικές χαρές κλπ κλπ κλπ... Γενικά, όταν με το καλό τελειωσει όλη αυτή η ιστορία, καλό θα ήταν (κατεμε τουλάχιστον) να κοιτάξετε την κοινωνικοποίηση του παιδιού... Φυσικά, αφού σας χτυπάνε καμπανάκια, εννοείται να πάτε σε ειδικό, είναι άλλωστε κάτι που λέω πάντα: καλύτερα να πας σε ειδικό και να μην είναι τίποτα, παρά να αφήσεις ένα πρόβλημα να γιγαντωθεί και μετά να τρέχεις και να μην φτάνεις...

[Loyloy]

Καλημέρα.ανοιξα χτες ίδιο θέμα με το δικό σου.καταλαβαινω απόλυτα τις ανησυχίες σου.θα χαρώ να τα λέμε εδώ και να συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλον.σε 10 μέρες γινόμαστε 16 μηνών και εμείς.ειχσμε πάει παιδίατρο στους 14 μήνες και μας είπε βλέπουμε και αν μέχρι 17 με 18 μηνών δν δούμε αλλαγή μάλλον θα μας παραπέμψει σε αναπτυξιολογο .Εμείς περπατήσαμε 12μιση μηνών.λεμε μαμά μπαμπαλιζει και λέει τα δικά του.Οταν τον φωνάζουμε όμως δν γυρνάει.σπανια.ουτε δείχνει τι θέλει.παει το διεκδικεί μόνος και αν τα καταφέρει Καλώς.οταν του δείχνω εγώ κάτι με το χέρι δν το παρακολουθεί πάντα.εχω παρατηρήσει πάντως ότι έχει βλεμματικη επαφή.ειναι ένα παιδί χαρούμενο γελαστό όλη μέρα και όλη η ζωή μου είναι αυτός.ξεχσσα να πω δν χαιρετάει.χαιρετουσε στον χρόνο για λίγο και αυτό Γτ για γιορτές μέναμε στους δικούς μου.εβλεπε κόσμο και έκανε παραπάνω πράγματα..γενικοτερα δν μιμείται.μπορει να μιμηθεί κάτι από τη τηλεόραση και από μας τπτ.και εμείς έχουμε θέμα κοινωνικοποίησης.μενω επαρχεία κα8 δν έχουμε φίλους με παιδάκια.οταν εχε ι τύχει να βρεθεί με παιδάκια τα κυνηγάει και κάποιες φορές τα σπρώχνει.α και από χειμώνα τώρα να είμαστε καλά σκέφτομαι να τον παω μουσικοκινητικη να κοινωνικοποιηθεί.

[little lamb]

Εγω πάντως από τα λίγα που έχω διαβάσει θεωρούσα πως το σημαντικότερο σημάδι αυτισμού είναι η έλλειψη βλεμματικης επαφής. Και όταν είδα το μήνυμά σου, @Athanase, απόρησα που με τόσο καλή βλεμματική επαφή και χαμόγελα κλπ ανησυχησατε. Δηλαδή δεν θα θεωρούσα την καθυστέρηση ομιλίας ή κίνησης στους 16 μήνες σημάδι αυτισμού. Θα τα έψαχνα μήπως συμβαίνει κάτι αλλά δεν θα σκεφτόμουν αυτισμό.Να σκεφτείς η μπέμπα μας 11 μηνών δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να πιαστεί και να σηκωθεί, ούτε να μπουσουλησει, μόνο αν τη "στερεώσουμε" εμείς στο τραπεζάκι ή το πάρκο στέκεται. Βλέπω ότι καθυστερεί η κινητικότητα της κ το έχω υπ'οψιν μου αλλά δεν θα σκεφτόμουν αυτισμό γιατί "επικοινωνεί" κανονικά (χωρίς ομιλία ακόμη προφανώς!) Οπότε, αν δεν μου διαφεύγει κάτι σημαντικό από διαβάσματα, πιστεύω και εύχομαι πως ανησυχείτε άδικα!

[Έσπερος]

Just now, Loyloy είπε:

Καλημέρα.ανοιξα χτες ίδιο θέμα με το δικό σου.καταλαβαινω απόλυτα τις ανησυχίες σου.θα χαρώ να τα λέμε εδώ και να συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλον.σε 10 μέρες γινόμαστε 16 μηνών και εμείς.ειχσμε πάει παιδίατρο στους 14 μήνες και μας είπε βλέπουμε και αν μέχρι 17 με 18 μηνών δν δούμε αλλαγή μάλλον θα μας παραπέμψει σε αναπτυξιολογο .Εμείς περπατήσαμε 12μιση μηνών.λεμε μαμά μπαμπαλιζει και λέει τα δικά του.Οταν τον φωνάζουμε όμως δν γυρνάει.σπανια.ουτε δείχνει τι θέλει.παει το διεκδικεί μόνος και αν τα καταφέρει Καλώς.οταν του δείχνω εγώ κάτι με το χέρι δν το παρακολουθεί πάντα.εχω παρατηρήσει πάντως ότι έχει βλεμματικη επαφή.ειναι ένα παιδί χαρούμενο γελαστό όλη μέρα και όλη η ζωή μου είναι αυτός.ξεχσσα να πω δν χαιρετάει.χαιρετουσε στον χρόνο για λίγο και αυτό Γτ για γιορτές μέναμε στους δικούς μου.εβλεπε κόσμο και έκανε παραπάνω πράγματα..γενικοτερα δν μιμείται.μπορει να μιμηθεί κάτι από τη τηλεόραση και από μας τπτ.και εμείς έχουμε θέμα κοινωνικοποίησης.μενω επαρχεία κα8 δν έχουμε φίλους με παιδάκια.οταν εχε ι τύχει να βρεθεί με παιδάκια τα κυνηγάει και κάποιες φορές τα σπρώχνει.α και από χειμώνα τώρα να είμαστε καλά σκέφτομαι να τον παω μουσικοκινητικη να κοινωνικοποιηθεί.

Κι ο δικός μου σπάνια έκανε μιμήσεις. Και τώρα όχι συχνά. Δεν τον ενθαρρύναμε όμως ποτέ να κάνει γιατί δεν μ αρέσει η λογική να βάζεις το παιδί να κάνει τον κλόουν. Βέβαια τα παιδάκια που έχουν κόσμο γύρω και τα βάζουν να κάνουν τον κλόουν, τελικά μαθαίνουν ένα σωρό πράγματα. Γι αυτό δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Σίγουρα η έλλειψη κοινωνικών ερεθισμάτων είναι μεγάλο πρόβλημα. Ούτε εμείς έχουμε φίλους με παιδιά. και ήταν και κλειστές για καιρό οι παιδικές χαρές του νησιού για ανακαίνιση. Μόλις άνοιξε η μεγάλη και πήγαμε λίγες φορές, έκλεισαν όλες! Η μουσικοκινητική είναι πολύ σημαντική. Κι εγώ είχα κανονίσει να πάμε τον Μάρτιο. Τώρα πάει κι αυτό. Πάντως η δική μας παιδίατρος, ποτέ δεν είπε να πάμε σε ειδικό. Ούτε καν σε ωριλά, μέχρι τα δύο. Αλλά επέμενε πολύ στην κοινωνικοποίηση. 

[vicky86]

Θα συμφωνησω κ εγω, με το καλο να βγούμε από όλο αυτό, να επικεντρωθειτε στην κοινωνικοποιηση

Δ ξερω τι μπορεί να είδε ο παιδιατρος σας κ σας πρότεινε ειδικό, σίγουρα έχει τις γνώσεις κ άμεση επαφή οποτε λογικο να το κανετε

Η μεγάλη μου ηταν ένα μωρό που δ μπαμπαλίζε, χωρίς να αργήσει να μιλήσει, αλλα σχεδόν ότι είπε το ειπε καθαρά, δ ελεγε κουβέντες σε δική της ακαταληπτη γλώσσα. Κ εξακολουθεί να είναι ένα παιδί όχι ομιλητικο(5,5χρ)

[Athanase]

Αγαπητοί μου καλησπέρα και σας ευχαριστώ -και πάλι- για τα μηνπυματά σας!

 

 

Να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση στις απαντήσεις μου - ενώ διαβάζω τις δικές σας απαντήσεις αμέσως, επειδή είμαι νέο μέλος τα δικά μου πρέπει να περάσουν από έγκριση η οποία καθυστερεί αρκετά, και προτιμώ να απαντάω σε περισσότερα μαζεμένα αντί να μπλέκονται όλες οι απαντήσεις...

 

@Έσπερος : ναι, είναι πρόβλημα αυτό... αλλά όχι μόνο στην επαρχία όπως ίσως νομίζεις, εξαρτάται κι από άλλους παράγοντες. Μέχρι πρότινος ας πούμε τις ώρες που μας ήταν δυνατόν βάσει προγράμματος να πάμε παιδική χαρά δεν υπήρχαν συνήθως παιδάκια στην ηλικία του κτλ κτλ. Τώρα η καραντίνα μας έχει φάει, είναι αλήθεια... Οπότε ναι, περιμένουμε πώς και πώς να αρθούν τα μέτρα μπας και χαρεί κι αυτός λίγο, όχι τίποτε άλλο, με κάτι διαφορετικό! Πάντως, απ'ό,τι καταλαβαίνω ανησυχείς - μπορεί όντως να μείνει πίσω αλλά αυτό επ ουδενεί δεν σημαίνει ότι δεν θα βιαστεί να φτάσει τα άλλα παιδάκια

Συμφωνώ πάντως με τη λογική σου - κι εμένα δεν μου αρέσει η λογική του να φέρεσαι σε ένα μωρό σαν να είναι μωρό. Εννοείται θα παίξεις θα κάνεις χαζομάρες θα το πειράξεις κτλ κτλ αλλά πραγματικά τον μικρούλη μας τον βλέπουμε σαν άτομο, με προσωπικότητα, πονηράδα και νομίζουμε πως του αξίζει αξιοπρέπεια. Αλλά πάλι μπορεί να λέω βλακείες...

 

@Sentir...natureza : έχεις δίκιο, κι εμάς αυτό μας δίνει κουράγιο, το ότι δεν είναι ένα παιδάκι κλεισμένο στον εαυτό του χωρίς να επικοινωνεί. Μερικές φορές ναι, θα καταπιαστεί με ένα παιχνιδάκι του και θα κολλήσει εκεί για κάποια ώρα αλλά νομίζω αυτό είναι 'νορμάλ' - και μετά από κάποια ώρα θα έρθει πάντα σε εμάς, ή αν δεν είμαστε εκεί θα αρχίσει τις φωνούλες. Μας χαμογελάει και μας γελάει πολύ, μας κοιτάει στα μάτια και όταν θέλει κάτι αλλά και όταν απλά κάθεται μόνος του και γενικά θεωρούμε ότι είναι επικοινωνιακό παιδάκι, αν και βεβαια χωρίς εμπειρία δεν είμαστε σίγουροι πως μπορούμε να το κρίνουμε. Αυτή είναι απλά η αίσθησή μας. Όπως είπα στην αρχή όμως, όχι, δεν δείχνει. Θα απλώσει τα χεράκια του προς κάτι που θέλει, θα προσπαθήσει να το πάρει ή να το φτάσει, αλλά δεν θα το δείξει. Βέβαια ό,τι θέλει είναι γενικά μέσα σε απόσταση που μπορεί να το φτάσει λίγο πολύ, οπότε... (ακόμα και κάποια βιβλιαράκια που, επειδή είναι λεπτές οι σελίδες τους και τις σκίζει τα βάλαμε ψηλότερα σε ένα έπιπλο, μετά από λίγο βρήκε τρόπο να ανεβαίνει!). 

Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Όντως του λέμε λεξούλες κτλ, αν και να πω την αλήθεια επειδή δεν είμασταν ποτέ της φιλοσοφίας του να μιλάμε απλοϊκά στο μωράκι μας ίσως το κάνουμε πιο δύσκολο, αφού του μιλάμε κανονικά χωρίς απαραίτητα απλές ή επαναλαμβανόμενες λεξούλες (όχι τελείως, εντάξει, καταλαβαίνεις όμως).

Ο γιατρός μας δεν ξέρω αν είδε κάποια ανησυχία σε εμάς, ο ίδιος όμως είναι πάρα πολύ προσεκτικός και προτιμά να γίνεται ο ίδιος 'υπερβολικός' προκειμένου να προλάβει καταστάσεις, αλλά δεν είναι ότι κι εγώ δεν συμφώνησα μαζί του ή ότι δεν βλέπω τα σημάδια που έχω περιγράψει. Σε κάθε περίπτωση, νά'σαι καλά για τις συμβουλές και το χρόνο σου

 

@anemoni1989 : δεν έχεις άδικο, αλλά παιδικοί σταθμοί, κέντρα κτλ δεν υπάρχουν πλέον Παιδική χαρά ναι, τον πηγαίναμε, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχαν παιδάκια της ηλικίας του συνήθως, δυστυχώς. Κάπου τώρα θα τον πηγαίναμε τα πρωινά σε ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης που είναι και στη γειτονιά, αλλά δυστυχώς πάει και αυτό Αλλά ναι, όταν με το καλό ανοίξουν οι πόρτες εννοείται θα κυνηγήσουμε κάθε ευκαιρία!

 

@Loyloy : καλησπέρα κι από εδώ Έχουν όντως κάποια κοινά τα παιδάκια μας, αν και ο δικός μας δεν μπαμπαλίζει, αλλά συνήθως γυρνάει να δει όταν δείχνω, γυρνάει αρκετές φορές όταν τον φωνάζω, αν κι έχουμε την εντύπωση πως αποφασίζει πότε θα μας δείξει προσοχή! Πάντως πραγματικά, το να είναι χαρούμενο και γελαστό σου δίνει τόσο κουράγιο και χαρά... τώρα πριν από λίγο κάναμε μαζί μπάνιο στη μπανιέρα και του έκανα κρυφτούλι και αστεία και με κοίταζε στα μάτια κακαρίζοντας στο γέλιο, είναι να λιώνεις πραγματικά... Θα τα πούμε και μέσω PM

 

@little lamb : δεν έχεις άδικο, αλλά το φάσμα είναι φάσμα. Υψηλής λειτουργικότητας, άσπεργκερ και -είμαι σίγουρος- χίλια δυο άλλα που δεν ξέρω. Όντως το ότι μας κοιτάει εύκολα και άνετα και χαρούμενα στα μάτια μου δίνει αρκετή ελπίδα! Όσο για το κοριτσάκι σου (να το χαίρεσαι ) χωρίς να είμαι ειδήμων πραγματικά, νομίζω πως το εύρος ηλικίας στο πότε θα κινηθεί κτλ είναι τόσο ευρύ που... έχεις μέλλον! Σ'ευχαριστώ για το μήνυμά σου

 

@vicky86 : μα όλοι να λένε για κοινωνικοποίηση, μάλλον είναι όντως πιο κρίσιμο από τη σημασία που έχω δώσει. Όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά δεν το είχαμε επιδιώξει και ιδιαίτερα. Μη ομιλητικά παιδιά όπως η κορούλα σου δεν νομίζω πως δείχνουν κάποιο πρόβλημα - ξέρω παιδάκι που ήταν σιωπηλό και εσωστρεφές και, και, και... και μεγάλωσε κι έγινε ένας απίθανος άνθρωπος. Πάντα εσωστρεφής και με μετρημένα λόγια, αλλά αυτό δεν θα το έλεγα κακό!

 

 

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους σας, καλό Σάββατο βράδυ (τώρα το γράφω. Τώρα, το πότε θα φανεί είναι άλλη ιστορία!)