Αναγούλα με το φαγητό

[Anna3011]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Στο όλοι μαζί είμαστε κι εμείς πιο χαλαροί τώρα που αργεί να ξυπνήσει, μπορει ο ενας να φαει κ να ξαπλώσει νωρις για να σηκωθει μετα κ να αλλαξουμε βαρδια ξεκούρασης κ έτσι  ο αλλος να φάει με το παθδι ή να πεινάμε πολυ κ να μην αντέχουμε ώς τις τρεις κ να τρωμε μαζι. σ/κ ή με μαζί όλοι  ή καμια φορα αν εχουμε κατι πο σπέσιαλ, τρώμε οι δυο μας για να παραστήσουμε οτι ειμαστε ραντεβού. με απενοχοποιεις πάντως γιατι οπως εχετε καταλαβει εγω τα παιρνω πολυ τοις μετρητοις οσα πρεπει να κανουμε με τα παιδια κ αγχωνομαι ή εχω τυψεις αν δεν μου βγαινει να τα τηρώ παντα....

Για να σε ξεαγχώσω ακόμα περισσότερο, πόσες οικογένειες πιστεύεις ότι στην καθημερινότητά τους το μεσημέρι στρώνουν τραπέζι και τρώνε όλοι μαζί; Προσωπικά δεν έχω καμία οικογένεια με παιδιά στον κύκλο μου που να το κάνει. Οι περισσότεροι γονείς αυτές τις ώρες δουλεύουν, ή έστω ο ένας από τους δυο, οπότε μένει το σαββατοκύριακο για οικογενειακό τραπέζι. Εγώ τα σ/κ το τηρώ, συχνά τα Σάββατα τρώμε έξω με παρέα ή και οι τρεις μας γιατί είναι όμορφη συνήθεια και για εμάς και για το παιδί. Τα σνακ συχνά δεν τα τρώει στο τραπέζι. Μπορεί να φάει και έξω αν είμαστε σε βόλτα (πχ παγκακι παιδικής χαράς) και το απογευματινό το τρώμε συχνά στον καναπέ διαβάζοντας βιβλία. Όμορφη συνήθεια και αυτή, τσιμπολόγημα και αγκαλίτσα.

Γενικά θα σου πρότεινα να έχεις πάντα μια ελαστικότητα με αυτά που διαβάζεις ότι είναι καλά για το παιδί. Το να ακολουθούμε κατά γράμμα κάποιες συμβουλές μπορεί να μολοκάρει την καθημερινότητα. Πάμε και με το ένστικτό μας, όχι μόνο με το πρέπει.

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Το να ακολουθούμε κατά γράμμα κάποιες συμβουλές μπορεί να μολοκάρει την καθημερινότητα.

Αυτό, όπως λέει κ η @Mama_Anesti_, εμεις αργήσαμε να το καταλάβουμε. Εννοώ ότι δυσκολέψαμε πολύ τον εαυτό μας. Ίσως επειδή εγώ ήμουν αρκετό καιρό στο σπίτι και είχα τον χρόνο να ασχολούμαι όλη μέρα με το να προσπαθώ να κάνω όλα αυτά που "πρέπει". 

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό, όπως λέει κ η @Mama_Anesti_, εμεις αργήσαμε να το καταλάβουμε. Εννοώ ότι δυσκολέψαμε πολύ τον εαυτό μας. Ίσως επειδή εγώ ήμουν αρκετό καιρό στο σπίτι και είχα τον χρόνο να ασχολούμαι όλη μέρα με το να προσπαθώ να κάνω όλα αυτά που "πρέπει". 

Καλά είναι και τα "πρέπει" μην τρελαθούμε και τελείως. Και καλές συνήθειες αποκτώνται και οριοθέτηση στο παιδί, δεν κάνουμε όλη μέρα ότι μας καπνίσει. Από την άλλη όμως δε θα ζορίσω και ολη την οικογένεια ούτε θα ζούμε μέσα στην πίεση συνέχεια για να έχει το παιδί, πάντα και χωρίς εξαιρέσεις, το ιδανικό πρότυπο. Αν πχ το παιδί πεινάσει ενα μεσημέρι νωρίτερα από εμάς θα φάει πρώτο και μόνο του. Δε θα καταπιεστούμε να φάμε ενώ δεν πεινάμε γιατί πρέπει να τρώμε πάντα όλοι μαζί. Ούτε θα το αφήσω προφανώς νηστικό μέχρι να αποφασίσουμε να φάμε εμείς. Και έξω θα βγούμε να περάσουμε καλά μια φορά στο τόσο και ας κοιμηθεί το βράδυ στις 11. Και γλυκό θα δώσω αν πάμε σε επίσκεψη και μας το προσφέρουν και το θέλει, παρόλο που μέσα στο σπίτι δε μπαίνει ποτέ γλυκό και προσέχω ιδιαίτερα τη διατροφή της. Αν γίνεται μια φορά στο τόσο κάποια ατασθαλία δεν αλλάζουν οι καλές συνήθειες, εγώ το βλέπω ήδη στο παιδί. Όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεφεύγουμε από τα πρέπει μας που και που, γιατί όχι και τα παιδιά;