Αναγούλα με το φαγητό

[A&C]

Καλημερα, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.  Το παιδί μου είναι 3,5 χρονων και αυτό που ονομάζουν picky eater, δλδ δε θέλει τα περισσότερα φαγητά.  Αυτό ξεκίνησε στα 2 περίπου αλλά έχει κορυφωθεί τώρα, τρώει μόνο 5 φαγητά, ορισμένα φρούτα και γάλα.  Το πρόβλημα είναι ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και αναγουλιαζει από την υφή κάποιου φαγητού ή τροφίμου γενικά.  Αυτό σημαίνει ότι έχει αισθητηριακή διαταραχή στο στόμα? Ή είναι κάτι που θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία με το παιδί του και τι λύση βρήκε? Βρίσκομαι στο εξωτερικό οπότε είναι δύσκολο να το ψάξω εδώ μέσω παιδιάτρου ο οποίος είναι πολύ κακός γενικά, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε. Ευχαριστώ!

[ΑΡΓΚ]

Just now, A&C είπε:

Καλημερα, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.  Το παιδί μου είναι 3,5 χρονων και αυτό που ονομάζουν picky eater, δλδ δε θέλει τα περισσότερα φαγητά.  Αυτό ξεκίνησε στα 2 περίπου αλλά έχει κορυφωθεί τώρα, τρώει μόνο 5 φαγητά, ορισμένα φρούτα και γάλα.  Το πρόβλημα είναι ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και αναγουλιαζει από την υφή κάποιου φαγητού ή τροφίμου γενικά.  Αυτό σημαίνει ότι έχει αισθητηριακή διαταραχή στο στόμα? Ή είναι κάτι που θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία με το παιδί του και τι λύση βρήκε? Βρίσκομαι στο εξωτερικό οπότε είναι δύσκολο να το ψάξω εδώ μέσω παιδιάτρου ο οποίος είναι πολύ κακός γενικά, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε. Ευχαριστώ!

Θα χρειαστείτε οπωσδήποτε γιατρό και μάλλον παραπομπή σε ειδικό. Ο ανηψιός μου είχε το ίδιο πρόβλημα, δεν πέρασε ποτέ και το αποτέλεσμα ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία (20) να ψάχνει η οικογένεια πια για διάγνωση (μάλλον Asperger) γιατί υπάρχουν και άλλα αισθητηριακά θέματα που δυσκολεύουν τη ζωή του (μην φανταστείς κάτι πολύ ακραίο, όπως είναι ο αυτισμός, μιλάμε για γενικά παιδί με τυπική συμπεριφορά εφήβου, και στο πανεπιστήμιο σπουδάζει, απλά κάποια θέματα δεν αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως και είναι πιο δύσκολο ως αδύνατο να λυθούν τώρα). 

[xaroumenh mama]

Just now, A&C είπε:

Καλημερα, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.  Το παιδί μου είναι 3,5 χρονων και αυτό που ονομάζουν picky eater, δλδ δε θέλει τα περισσότερα φαγητά.  Αυτό ξεκίνησε στα 2 περίπου αλλά έχει κορυφωθεί τώρα, τρώει μόνο 5 φαγητά, ορισμένα φρούτα και γάλα.  Το πρόβλημα είναι ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και αναγουλιαζει από την υφή κάποιου φαγητού ή τροφίμου γενικά.  Αυτό σημαίνει ότι έχει αισθητηριακή διαταραχή στο στόμα? Ή είναι κάτι που θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία με το παιδί του και τι λύση βρήκε? Βρίσκομαι στο εξωτερικό οπότε είναι δύσκολο να το ψάξω εδώ μέσω παιδιάτρου ο οποίος είναι πολύ κακός γενικά, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε. Ευχαριστώ!

Το ότι Γενικά είναι επιλεκτικός στο φαγητό αυτό το έχουν τα ποιο πολλά παιδιά σε αυτή την ηλικία... Τώρα το ότι αναγουλιαζει μπορεί να μην είναι κ τίποτα μπορεί κάτι ανατομικό η κ αισθητηριακή ολοκλήρωση στο στόμα κάποια παιδιά το ξεπερνάνε από μόνα τους κάποια άλλα θέλουν βοήθεια ειδικά αν τους δημιουργεί πρόβλημα στη σίτιση.. Καλό είναι αν βλέπεις πως του δημιουργεί πρόβλημα να μιλήσεις με έναν λογοθεραπευτη η λογοπεδικο να δει το παιδί αν χρειαστεί κ να σου λύσει κ κάποιες απορίες... Ο γιος μου που έχει αισθητηριακα στο στόμα η λογοθεραπευτρια χρησιμοποιεί βουρτσάκια κ του κάνει μασάζ κ μέσα κ εξω από το στόμα..!!!! 

[Έσπερος]

Από μικρή είχα αναγούλα σε κάποιες υφές, φρούτων κυρίως. picky eater ήμουν μέχρι τα 25 κ βαλε, αλλα απο ενα σημειο κ μετα σιγουρα δεν ηταν οργανικό το θεμα, ηταν καθαρα ιδιορρυθμια κ πείσμα (δεν ξερω καν αν υπηρχε ποτε κατι οργανικό περα απο τις υφές των φρούτων). Λογικα ηταν μια ελαφρια διαταραχή που αν τοτε το έψαχναν, θα λυνόταν υποθετω με λιγες συμβουλες για αποευαισθητοποίηση. Επειδη ομως αυτο δεν εγινε ποτε, εξακολουθω να αηδιάζω με σχεδον ολα τα φρουτα εκτος  αν ειναι σκληρα. δεν μπορώ δλδ να φάω γερμαδες νεκταρίνια βερύκοκα κ τετοια φρουτα, ουτε μήλα αν δεν ειναι τραγανά, ουτε μπανανα αν δν ειναι καταπράσινη, ουτε πεπόνι κλπ κ με αναγουλιασουν κ τα πορτοκαλια κ τα μανταρίνια κ καμια φορα κ οι ίνες που μενουν στον χυμό, δεν το συζητω για σμουθι.  αυτό μ άφησε κ μια γενική αδιαφορία για τα φρουτα. υποθετω οτι δεν εχω καποια μεγαλη διαταραχή εκτος αν το παω πολυ μακρια κ το συνδυάσω με αλλα αισθητηριακα κ το οτι δεν ειμαι κ το πιο ανετο κοινωνικα ατομο, αλλα τελος παντων δεν εχψ κατι που να μου δημιουργει καποια δυσλειτουργία, αλλα σκεφτομαι οτι  αν παλια έψαχναν καποια θεματακια θα με ειχε βοηθησει στη διατροφη μου.Γι αυτο θα ελεγα να το δεις εγκαιρως. κ τιποτα σοβαρο να μην ειναι, κερδος θα εχεις αν λυθει νωρις. 

[Mama_Anesti_]

5 ώρες πρίν, A&C είπε:

Καλημερα, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.  Το παιδί μου είναι 3,5 χρονων και αυτό που ονομάζουν picky eater, δλδ δε θέλει τα περισσότερα φαγητά.  Αυτό ξεκίνησε στα 2 περίπου αλλά έχει κορυφωθεί τώρα, τρώει μόνο 5 φαγητά, ορισμένα φρούτα και γάλα.  Το πρόβλημα είναι ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και αναγουλιαζει από την υφή κάποιου φαγητού ή τροφίμου γενικά.  Αυτό σημαίνει ότι έχει αισθητηριακή διαταραχή στο στόμα? Ή είναι κάτι που θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία με το παιδί του και τι λύση βρήκε? Βρίσκομαι στο εξωτερικό οπότε είναι δύσκολο να το ψάξω εδώ μέσω παιδιάτρου ο οποίος είναι πολύ κακός γενικά, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε. Ευχαριστώ!

Κοιταξε και ο δικός μου(3 ετών) αναγουλιαζει με καποιες υφές αλλά δεν σκέφτηκα να το ψαξω παραπέρα. Κυρίως δεν του αρέσουν τα φρούτα στην κανονική τους μορφή και οι πουρεδες ενώ φρουτοκρεμα ή γιαούρτι, κρέμες τρωει με άνεση. Προσπαθώ με κόλπα να τον κάνω να φάει και πράγματι πιάνουν. Πχ είχαμε έναν ανανά τον έβλεπε καθε μέρα, τον επαιζε και περίμενε να γίνει καφέ από πράσινος για να τον δοκιμάσει. Έφαγε τον μισό. Ξανά πήρα δεν ασχολήθηκα με παιχνιδια και δεν δοκίμασε καν.  Ή φαγητά που δεν τα πολύ θέλει πχ φασόλια του λέω έλα να γεμίσουμε το φορτηγό(κουτάλι) και να το αδειασουμε στην σπηλιά (στόμα).

 

Για μένα, θέλει υπομονή και τροπο ένα παιδί που δεν ανοίγεται σε νέες γεύσεις για να δοκιμασει.

[samsympan]

6 ώρες πρίν, A&C είπε:

Καλημερα, θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.  Το παιδί μου είναι 3,5 χρονων και αυτό που ονομάζουν picky eater, δλδ δε θέλει τα περισσότερα φαγητά.  Αυτό ξεκίνησε στα 2 περίπου αλλά έχει κορυφωθεί τώρα, τρώει μόνο 5 φαγητά, ορισμένα φρούτα και γάλα.  Το πρόβλημα είναι ότι αρνείται να δοκιμάσει νέες τροφές και αναγουλιαζει από την υφή κάποιου φαγητού ή τροφίμου γενικά.  Αυτό σημαίνει ότι έχει αισθητηριακή διαταραχή στο στόμα? Ή είναι κάτι που θα το ξεπεράσει μεγαλώνοντας? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία με το παιδί του και τι λύση βρήκε? Βρίσκομαι στο εξωτερικό οπότε είναι δύσκολο να το ψάξω εδώ μέσω παιδιάτρου ο οποίος είναι πολύ κακός γενικά, αλλά δε μπορούμε να αλλάξουμε. Ευχαριστώ!

 

Θα σας θέσω κάποια ερωτήματα τα οποία απαντώντας τα ίσως οδηγηθείτε σε έναν τρόπο χειρισμού διαφορετικό από αυτόν που έχετε ως τώρα, με το σκεπτικό να μεταβληθεί κάπως η κατάσταση.

 

α) Οι τροφές που τρώει το παιδί έχουν όλες παρόμοια υφή; Πχ μόνο στεγνές-τραγανές (πχ μπιφτέκια ξεροψημένα, λαχανικά ψητά) ή μόνο μαλακές/πηχτές/υδαρές (πχ μπανάνα, πουρές, σούπες βελουτέ). Εάν ναι, πράγματι είναι άξιο προβληματισμού ως προς την αίσθηση που επιλέγει να δημιουργείται στο στόμα του. Εάν όχι, δηλαδή πχ τρώει με άνεση και πουρέ και σπόρια καλαμποκιού και τραγανιστά δημητριακά, τότε θα σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν είναι οι υφές που το ενοχλούν.
β) Ποια η σχέση της οικογένειας σας με το φαγητό; Είναι μόνο θρέψη-"καύσιμο" ή και αφορμή για κοινωνική συνεύρεση; Πχ τρώτε κατά κόρον στο τραπέζι του σπιτιού, συγκεκριμένες ώρες; Ή για παράδειγμα:
- Φτιάχνετε σνακ και τα παίρνετε στην βόλτα μαζί στο πάρκο να φάτε με φίλους;
- Καλείτε παιδάκια στο σπίτι και στήνετε μικρό μπουφέ να τσιμπολογάνε;
- Φτιάχνετε ένα μπολ φρούτα και παίζετε επιτραπέζια στο πάτωμα ή βλέπετε παρέα στον καναπέ μια παιδική ταινία μια φορά την εβδομάδα ενώ παράλληλα το παρακινείται να τρώει;
- Έχετε ορίσει πχ την Κυριακή το πρωί ως ημέρα για κρέπες και smoothies, όπου φτάχνετε ένα πιο λαχταριστό πρωινό; Ή μια ημέρα, ημέρα "μαγικής λιχουδιάς έκπληξη" όπου μαγειρεύετε πχ μια συνταγή και στήνετε τα πιάτα σας σαν κάποιο ζώο, σαν πειρατικό καράβι, σαν κάτι που αρέσει στο παιδί (δε χρειάζετε να αποδώσετε το θέμα με λεπτομέρεια εννοείται...).
Πως αντιδρά το παιδί σε αυτές τις συνευρέσεις με φαγητό;
γ) Σε παλαιότερο post σας διάβασα ότι δεν παροτρύνατε τη συμμετοχή του παιδιού στην κουζίνα-παρασκευή του φαγητού. Αλλάξατε στάση ως προς αυτό;!
- Συμμετέχει στην προετοιμασία του γεύματος; Πχ να βάλει τα υλικά στο μπλέντερ. Να ανακατέψει την σάλτσα. Να σας δει να δοκιμάζετε και να του προτείνετε να δοκιμάσει και να προσθέσει μπαχαρικά. Να αλείψει το ψωμί στο πρωινό. Να λερωθούν με φαγητό τα δαχτυλάκια του όπως σας βοηθά και να του πείτε να τα γλείψει.

- Παίζετε με το φαγητό; Πχ να κόψετε τα κοτσάνια πιπεριών, να τις καθαρίσετε από τα σπόρια και να τις γεμίσετε με νερό να πιείτε. Να τις κάνετε ποτηράκια. Να κάνετε τα καρότα κουτάλες και να ανακατεύετε το φαγητό που να είναι πχ γιαούρτι ή σάλτσα με γιαούρτι και αβοκάντο και ντομάτα ή κάτι άλλο. Και να παίξετε τους μάγειρες. Να δαγκώσετε και να φάτε ένα κομμάτι από την πιπερία και το καρότο. Να γλείψετε το γιαούρτι και να το παρακινήσετε να κάνει το ίδιο. Ή να πείτε μια παραμυθένια ιστορία σχετικά με μια συνταγή, να κάνετε παιχνίδι ρόλων, να μαγειρέψετε μαζί το καινούργιο φαγητό, και να το φάτε πχ σε στρωσίδια κάτω στο πάτωμα και να κάνετε τους βεδουίνους. Ή με chopsticks σαν ασιάτες. Ή μέσα σε μια αυτοσχέδια σκηνή από σεντόνια όπως παλιά οι ινδιάνοι. Και άλλα τέτοια μικρά και ευχάριστα τεχνάσματα.

 

Φυσικά η γνώμη ενός κατάλληλου ειδικού, εάν διαισθάνεστε παθολογία πίσω από αυτό, θα ήταν χρήσιμη.

[Έσπερος]

Just now, samsympan είπε:

Ποια η σχέση της οικογένειας σας με το φαγητό; Είναι μόνο θρέψη-"καύσιμο" ή και αφορμή για κοινωνική συνεύρεση; Πχ τρώτε κατά κόρον στο τραπέζι του σπιτιού, συγκεκριμένες ώρες; Ή για παράδειγμα:
- Φτιάχνετε σνακ και τα παίρνετε στην βόλτα μαζί στο πάρκο να φάτε με φίλους;
- Καλείτε παιδάκια στο σπίτι και στήνετε μικρό μπουφέ να τσιμπολογάνε;
- Φτιάχνετε ένα μπολ φρούτα και παίζετε επιτραπέζια στο πάτωμα ή βλέπετε παρέα στον καναπέ μια παιδική ταινία μια φορά την εβδομάδα ενώ παράλληλα το παρακινείται να τρώει;
- Έχετε ορίσει πχ την Κυριακή το πρωί ως ημέρα για κρέπες και smoothies, όπου φτάχνετε ένα πιο λαχταριστό πρωινό; Ή μια ημέρα, ημέρα "μαγικής λιχουδιάς έκπληξη" όπου μαγειρεύετε πχ μια συνταγή και στήνετε τα πιάτα σας σαν κάποιο ζώο, σαν πειρατικό καράβι, σαν κάτι που αρέσει στο παιδί (δε χρειάζετε να αποδώσετε το θέμα με λεπτομέρεια εννοείται...).

Να σε ρωτήσω κάτι επειδή με ενδιαφέρουν γενικά αυτά που γράφεις. Κάπως μπερδεύτηκα με τον συνδυασμό των παραπάνω και ρωτάω γιατί κι εγώ όπως έχουμε συζητήσει αλλού είμαι σε φάση προβληματισμού για το φαγητό. Με μπερδεύεις λίγο με το φαγητό στο τραπέζι vs φαγητό την ώρα του παιχνίδιού ή στην τηλεόραση. Εχω την αίσθηση από τα διάφορα που διαβάζω, ότι είναι πολύ σημαντική συνήθεια το να τρώει το παιδί στο τραπέζι και να είναι στάνταρ οι ώρες των γευμάτων, αντί να αποσπάται και να ξεχνιέται τρώγοντας στο παιχνίδι και η τηλεόραση ειδικά ξέρω ότι ακόμα χειρότερη. 

 

(δεν εννοώ ότι δεν έχω βγάλει κι εγώ ποτέ φαγητό στο παιχνίδι ή δεν τον έχω αφήσει να τριγυρίζει με μια μπανάνα ή μια φέτα ψωμάκι, απλώς πάντα είχα την εντύπωση ότι καλό είναι να το αποφεύγω. φαγητό στη βόλτα δίνουμε σίγουρα όταν πάμε να κάτσουμε κάπου όλοι μαζί, κανονίζουμε να είναι ώρα και δικού του φαγητού, γιατί φυσικά δεν έχει νόημα εμείς να τρώμε ή να πίνουμε και το παιδί να μας κοιτάει. αλλά και σε περιπάτους ή στην παραλία παίρνουμε μαζί φρούτα, για το οποίο πάλι έχω αμφιβολίες αν είναι σωστό, αλλά αλλιώς θα ήμασταν πολύ περιορισμένοι στη διάρκεια της βόλτας κ έτσι το αντιμετωπίζω με μια πιο χαλαρη διάθεση. σίγουρα όμως δεν αφήνω να τρέχει πέρα δώθε και μετά να έρχεται να φάει ένα κομματάκι κλπ, απλώς κάποια στιγμή κάνουμε διάλειμμα, καθόμαστε, τρώμε τα φρούτα και συνεχίζουμε)

[vicky86]

Εχει μεγάλη διαφορά, κ σορρυ που εξηγώ εκ μέρους της, αλλά δ είπε βάζω τα γιουβαρλακια κ αφου δ τρωει ανοίγω κ την τηλεόραση κ να ξεχαστεί να χώνω μπουκιές 

Μιλάμε για ένα παιδάκι 3,5χρ (της θεματοθετριας) που τα περισσότερα βλέπουν κάποια ώρα τηλεόραση  οποτε γτ να μην είναι μια οικογενειακή ταινία, όπου θα προσφέρεις κ κτ θρεπτικο σαν σνακ

Ναι τα βασικά γευματα στο τραπεζι, αλλα οταν θα πιούμε τον καφέ μας κ εμεις μπορεί να έχουμε μια φέτα κεικ συνοδευτικό, δ ειναι ανάγκη να κάτσουμε στο τραπεζι, η για το φρουτο

[A&C]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απόψεις σας,η αλήθεια είναι ότι το φαγητό είναι απλά φαγητό-καύση.  Συμμετέχει μερικές φορές στη Παρασκευή ή  στο ανακάτεμα κτλ. Όταν λερώνει τα χέρια τα σκουπίζει δε τα γλύφει.  Πιστεύω ότι είναι αισθητηριακή διαταραχή γιατί,  τα θέλει όλα ξεχωριστά, πχ χωριά τα μακαρόνια που πρέπει να είναι συγκεκριμένο μήκος και σκέτα. Ο κιμάς χωρια αν τον φάει και αυτόν...παλιά πχ έτρωγε μόνο βίδες μακαρόνια με κέτσαπ, τώρα μόνο σπαγγέτι άσπρα σκέτα. Θα φάει σκέτη κομμένη πιπεριά λωρίδες αλλά όχι πάνω στη πιτσα, η πίτσα να είναι σκέτη. Θα φάει μήλο κομματάκια Όχι όμως ολόκληρο να το δαγκώσει κτλ 

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Εχει μεγάλη διαφορά, κ σορρυ που εξηγώ εκ μέρους της, αλλά δ είπε βάζω τα γιουβαρλακια κ αφου δ τρωει ανοίγω κ την τηλεόραση κ να ξεχαστεί να χώνω μπουκιές 

Μιλάμε για ένα παιδάκι 3,5χρ (της θεματοθετριας) που τα περισσότερα βλέπουν κάποια ώρα τηλεόραση  οποτε γτ να μην είναι μια οικογενειακή ταινία, όπου θα προσφέρεις κ κτ θρεπτικο σαν σνακ

Ναι τα βασικά γευματα στο τραπεζι, αλλα οταν θα πιούμε τον καφέ μας κ εμεις μπορεί να έχουμε μια φέτα κεικ συνοδευτικό, δ ειναι ανάγκη να κάτσουμε στο τραπεζι, η για το φρουτο

Γενικά μπερδεύω λίγο τα όρια ανάμεσα στο ότι το φαγητό πρέπει να είναι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, με την απόσπαση προσοχής. Πχ τώρα είμαστε πάλι σε φάση να μη θελει ψαρι. σημερα σκεφτηκα, για να μην τρωει σκετο το ζουμι της σούπας που του αρεσει αλλα δεν παυει να ειναι σκετο ζουμι, να τρίψω ψιλά ψιλά κομματάκια λίγο ψάρι κ λαχανικά, όχι να αλλάξει υφή γιατί δεν το θέλει βελουτε, αλλά να έχει μέσα κ λίγη ουσία. δεν ξέρω αν αυτο θα εδινε κατι ουσιωδες στη θρέψη βέβαια αλλά το σκέφτομαι σαν μετάβαση σε μια πιο πηχτή σούπα αργότερα. τέλος πάντων επειδή γενικά αντιδρά αν βλέπει κομματάκια στη σουπα, ειπαμε οτι ειναι η θαλασσα κ μεσα κολυμπάει το ψαρι κ τα λαχανικα ειναι φύκια κ παίζαμε δηθεν πώς θα φαμε σουπα χωρις να πιάσουμε το ψαρι (κρατάμε μαζί το κουτάλι κ βλέπει τι τρώει, δεν του το χώνω στο στόμα χωρίς να καταλαβαίνει, μικρά τρίμματα περνούσαν στο κουτάλι, αν ήταν κάτι πιο μεγαλο που δεν το ηθελε λέγαμε "φύγε φύγε ψάρι", αλλά εφαγε ετσι κ καποια κομματακια). αυτο ώρα τι ήταν; ευχάριστη ατμόσφαιρα ή ξεγέλασμα;; 

[vicky86]

Δημιουργικό ξεγελεσμα

Κοίτα, από την στιγμή που δ τον πιέσεις κ ηταν ευχάριστη διαδικασία για μενα ειναι στα όρια του αποδεκτού! 

[Mama_Anesti_]

Just now, Έσπερος είπε:

Γενικά μπερδεύω λίγο τα όρια ανάμεσα στο ότι το φαγητό πρέπει να είναι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, με την απόσπαση προσοχής. Πχ τώρα είμαστε πάλι σε φάση να μη θελει ψαρι. σημερα σκεφτηκα, για να μην τρωει σκετο το ζουμι της σούπας που του αρεσει αλλα δεν παυει να ειναι σκετο ζουμι, να τρίψω ψιλά ψιλά κομματάκια λίγο ψάρι κ λαχανικά, όχι να αλλάξει υφή γιατί δεν το θέλει βελουτε, αλλά να έχει μέσα κ λίγη ουσία. δεν ξέρω αν αυτο θα εδινε κατι ουσιωδες στη θρέψη βέβαια αλλά το σκέφτομαι σαν μετάβαση σε μια πιο πηχτή σούπα αργότερα. τέλος πάντων επειδή γενικά αντιδρά αν βλέπει κομματάκια στη σουπα, ειπαμε οτι ειναι η θαλασσα κ μεσα κολυμπάει το ψαρι κ τα λαχανικα ειναι φύκια κ παίζαμε δηθεν πώς θα φαμε σουπα χωρις να πιάσουμε το ψαρι (κρατάμε μαζί το κουτάλι κ βλέπει τι τρώει, δεν του το χώνω στο στόμα χωρίς να καταλαβαίνει, μικρά τρίμματα περνούσαν στο κουτάλι, αν ήταν κάτι πιο μεγαλο που δεν το ηθελε λέγαμε "φύγε φύγε ψάρι", αλλά εφαγε ετσι κ καποια κομματακια). αυτο ώρα τι ήταν; ευχάριστη ατμόσφαιρα ή ξεγέλασμα;; 

Βασικα εγώ δεν είμαι ή καταλληλότερη να σου απαντησω. Χρησιμοποιώ πολύ διαφορετικες προσεγγισεις με αυτές που έχεις συνηθισει. 

  Αλλά νομίζω πως δεν χρειάζεται να τα ξεψαχνιζεις ολα. Βρηκες έναν τρόπο που έφερε καρπους, μία χαρά!

  

1 hour ago, Έσπερος είπε:

. σίγουρα όμως δεν αφήνω να τρέχει πέρα δώθε και μετά να έρχεται να φάει ένα κομματάκι κλπ, απλώς κάποια στιγμή κάνουμε διάλειμμα, καθόμαστε, τρώμε τα φρούτα και συνεχίζουμε)

Εχω δει πολλούς γονείς που το κάνουν κ πιστεύω έχουν τους λόγους τους. Κ εγώ δεν το κανω  πρώτον γιατι το θεωρώ επικίνδυνο για πνιγμονη κ δεύτερον γιατί έχω ένα σχετικά καλοβολο στο φαγητό παιδί. Αν δεν έτρωγε αλλιώς, θα το δοκιμαζα κι αυτό.  

 

[xaroumenh mama]

Για να πω κάποια πράγματα για το φαγητό πάνω στο αισθητηριακο κομμάτι ειμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτό το θέμα γιατι το ζω με τον γιο μου όχι μόνο στο φαγητό. 

Λοιπόν αισθητηριακα το φαγητό δεν είναι μόνο η αφή που νιώθει στο στόμα(που ίσως να το φτύσει η κ να κάνει εμετό) είναι κ στα χέρια αν είναι όμως κ στα χέρια αυτό δεν έχει σχέση μόνο στο φαγητό ίσως επιραιαζει κ αλλού τη ζωή του.. Μετά είναι η γεύση κ ο συνδιασμος γεύσεων που μπορεί να μην αρέσει που κ αυτό ίσως το παιδί το φτύσει η να του έρθει να κάνει εμετό που σε συνδιασμο με το να μην του αρέσει κ η αφή στο στόμα γίνεται ακόμα χειρότερο.. Κ τέλος είναι το οπτικό κομμάτι που δηλ μπορεί να μη φάει κάτι γιατί δε του αρέσει οπτικά το χρώμα το μέγεθος το σχήμα οι συνδιασμοι που κ αυτό αισθητηριακα δεν επιρρεαζει το παιδί μόνο στο φαγητό αλλά κ σε άλλα πράγματα... 

Όλα τα παραπάνω είναι φυσιολογικά όμως για μικρές ηλικίες κάποια παιδιά θέλουν χρόνο κάποια παιδιά ίσως είναι ποιο χειριστικα  κάποια χορτενουν με λιγότερη ποσότητα ενώ εμείς έχουμε περισσότερες απαιτήσεις κοκ το θέμα είναι μόνο αν δημιουργεί λειτουργικό πρόβλημα στο παιδί τότε καλό είναι να το κοιτάξει παραπάνω με κάποιον ιδικο η αν έχει κάποιες αμφιβολίες να του λύσει τις απορίες του..!! 

[samsympan]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εχω την αίσθηση από τα διάφορα που διαβάζω, ότι είναι πολύ σημαντική συνήθεια το να τρώει το παιδί στο τραπέζι (...)

Όλοι συμφωνούμε στο ότι είναι θετικό για το παιδί (για τον άνθρωπο) να μάθει να τρώει -στο τραπέζι με την οικογένεια-. Τι σημαίνει αυτό;! Σημαίνει "τρώω ΜΕ την οικογένεια". Τρέφομαι σωματικά (λαμβάνω τροφή) αλλά και πνευματικά (παρατηρώ, διδάσκομαι, εκφράζομαι, επικοινωνώ) με τους δικούς μου ανθρώπους. Είτε στο τραπέζι, είτε σε στρωσίδι στον κήπο/βεράντα/μπαλκόνι, είτε στην ψάθα στην παραλία/πάρκο. Και παίρνω απόλαυση από αυτό. Απόλαυση γευστική και πνευματική. Οπότε ναι, σημαντικό να τρώμε στο τραπέζι, αν αυτός είναι την προκειμένη στιγμή ο χώρος που μαζεύεται και τρώει η οικογένεια.

 

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

(...) αντί να αποσπάται και να ξεχνιέται τρώγοντας στο παιχνίδι και η τηλεόραση ειδικά ξέρω ότι ακόμα χειρότερη.

Δεν τρώμε την ώρα του παιχνιδιού αλλά την ώρα του παιχνιδιού, μπορούμε να φάμε! Πχ είναι ώρα για φρούτο. Παίζουμε στο χαλί με τα playmobil. Δεν σταματάμε το παιχνίδι μας. Κόβουμε μπολ με φρούτα και τα τσιμπολογάμε παίζοντας. Παράδειγμα των ημερών. Η μικρή μας (14 μηνών), μας δυσκολεύει στο φαγητό (για την ακρίβεια τώρα αρχίζει να παίρνει μπρος). Το καρότο στο πιάτο της, όταν καθόμαστε στο τραπέζι, δεν το αγγίζει. Πχ όταν είχαμε ψάρι, ρύζι, καρότο, κουνουπίδι. Έτρωγε σκέτο ρύζι. Μαζί τρώγαμε. Μας έβλεπε. Δεν την πίεζε κανείς. Δεν δοκίμαζε τίποτε άλλο εκτός από ρύζι, το οποίο και έτρωγε. Λοιπόν, κάποια στιγμή παίζαμε. Έβγαλα στικς καρότου σε πιάτο, το ακούμπησα παραδίπλα. Τσιμπάγαμε με την μεγάλη μου κόρη. Μας έβλεπε. Την ρώτησα αν θέλει, της πρότεινα το πιάτο. Πήρε και έφαγε. Τόσο απλά. Και πάλι δεν την πίεσε κανείς. Ήταν δεκτική εκείνη τη στιγμή. Έκανε την κίνηση μιμούμενη; Μπορεί. Γεύτηκε την πρώτη μπουκιά, της άρεσε, ξανά πήρε και έφαγε. Ο στόχος επετεύχθει. Την επόμενη φορά που θα το δει στο πιάτο της, θα θυμηθεί ότι της άρεσε και μπορεί και να το φάει. Αλλιώς δεν πειράζει. Ας είναι το καρότο το σνακ των playmobil .

 

Με το "τρώω μπροστά στην τηλεόραση/στο κινητό" δε συμφωνώ ως τακτική. Όμως, κι εγώ το έχω κάνει σε στιγμές "απελπισίας" που δεν άνοιγε το στόμα με τίποτα και πραγματικά έπρεπε να φάει έστω και 2μπουκιές. Δεν κατακρίνω. Η επιτούτου καλλιέργεια και παγίωση αυτού είναι ανησυχητική. Δεν πρότεινα όμως αυτό. Πρότεινα

4 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Μιλάμε για ένα παιδάκι 3,5χρ (της θεματοθετριας) που τα περισσότερα βλέπουν κάποια ώρα τηλεόραση  οποτε γτ να μην είναι μια οικογενειακή ταινία, όπου θα προσφέρεις κ κτ θρεπτικο σαν σνακ

αυτό ακριβώς.

 

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

φαγητό στη βόλτα δίνουμε σίγουρα όταν πάμε να κάτσουμε κάπου όλοι μαζί, κανονίζουμε να είναι ώρα και δικού του φαγητού, γιατί φυσικά δεν έχει νόημα εμείς να τρώμε ή να πίνουμε και το παιδί να μας κοιτάει. αλλά και σε περιπάτους ή στην παραλία παίρνουμε μαζί φρούτα, για το οποίο πάλι έχω αμφιβολίες αν είναι σωστό, αλλά αλλιώς θα ήμασταν πολύ περιορισμένοι στη διάρκεια της βόλτας κ έτσι το αντιμετωπίζω με μια πιο χαλαρη διάθεση.

Φαγητό σε περιπάτους/παραλία για ποιο λόγο να μην είναι σωστό;;;!!!

 

Όσο για το πρόγραμμα του φαγητού μας... Πχ Κυριακή πρωί το προσπαθούμε να βγαίνουμε βόλτα. Το πρωινό μας (κάποιου είδους τόστ) το παίρνουμε μαζί. Το τρώμε όπου καθίσουμε. Είτε παιδική χαρά, είτε καφέ. Θα έχουμε και φρούτο μαζί. Άλλες φορές θα φαγωθεί, άλλες όχι. Μετά θα ζηλέψουμε και κάτι γλυκό. Μπορεί να πούμε όχι δεν θα πάρουμε, θα φάμε μεσημεριανό. Μπορεί να πάρουμε για τους 3μας. Στη μικρή δε δίνουμε ακόμη γλυκό. Εαν δεν έχουμε μαζί κάτι για αυτήν θα της παραγγείλουμε από εκεί που καθόμαστε. Ή μπορεί να φάμε και όλοι για μεσημέρι έξω. Το σπιτικό μεσημεριανό μας θα γίνει απογευματινό-βραδυνό. Και στο τραπέζι του σπιτιού θα καθίσουμε πχ στις 19:00. Άσε που θα πέσουμε οικογενειακώς για ύπνο 22:30 - 23:00 και αυτό είναι το νορμάλ μας... αλλά αυτό αφορά σε άλλο topic .
 

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

σίγουρα όμως δεν αφήνω να τρέχει πέρα δώθε και μετά να έρχεται να φάει ένα κομματάκι κλπ, απλώς κάποια στιγμή κάνουμε διάλειμμα, καθόμαστε, τρώμε τα φρούτα και συνεχίζουμε)

Πολύ σωστά κάνεις!

Εγώ πάντως όταν η μεγάλη μας περνούσε φάση που σε κάθε (μα κάθε) γεύμα, τρεις μπουκιές πριν το τέλος έλεγε "Μαμά, δε θέλω άλλο". Και το κλασικό "μία μπουκίτσα για την γιαγιά, μια για τον παππου, κοκ" έλεγα. Και ιστοριούλα για τα λαχανικά έλεγα. Και "κάνε μια τρεχαλίτσα και έλα φάε την μπουκίτσα σου" έλεγα (ελέγχω να την μασήσει πρώτα και μετά μικρή τρεχάλα, μη φανταστείς sprint). Και με χαρά εν τέλει άδειαζε το πιάτο της. Και πήρε και τα γραμμαριάκια της, που τα έχει ανάγκη.

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Εγώ πάντως όταν η μεγάλη μας περνούσε φάση που σε κάθε (μα κάθε) γεύμα, τρεις μπουκιές πριν το τέλος έλεγε "Μαμά, δε θέλω άλλο". Και το κλασικό "μία μπουκίτσα για την γιαγιά, μια για τον παππου, κοκ" έλεγα. Και ιστοριούλα για τα λαχανικά έλεγα. Και "κάνε μια τρεχαλίτσα και έλα φάε την μπουκίτσα σου" έλεγα (ελέγχω να την μασήσει πρώτα και μετά μικρή τρεχάλα, μη φανταστείς sprint). Και με χαρά εν τέλει άδειαζε το πιάτο της. Και πήρε και τα γραμμαριάκια της, που τα έχει ανάγκη.

Δε δεν παριστανω την υπερανω που ασκει κριτικη, δεν ξερω γιατι απο καποιες απαντησεις καταλαβα μια τετοια διαθεση. Κι εγω κανω οραγματα που δεν ειναι σωστα. Πρωτα απ ολα δειχνω το αγχος κ τον εκνευρισμο μου. Πιατο διπλα στο παιχνιδι εχω αφησει κι εγω, γιατι ειχε περασει μια φαση που δεν ηθελε το απογευματινο, δεν ηθρλε να διακόψει. οπότε το εφερνα στο παιχνιδι. περασε η φαση ευτυχως. κατάλοιπο της φάσης όμως είναι τον αφήνω να τρώει γιαούρτι με το χέρι ενώ ξέρει κουτάλι. Αυτο βεβαια υποχρεωτικά καθιστος! ακόμη κ το ότι δεν πιέζω για μαχαιροπίρουνου κ τρώει με το χέρι, σ αυτήν την ηλικία είναι μια υπερβολη αλλα παρηγοριεμαι οτι αλλα τα ταΐζουν ακομα. Τη μπανάνα που τη ζητάει για σνακ συχνά την τρώει περιφερομενος, δεν έχει νόημα να τον δέσω στο καρεκλάκι για να φάει 5 μπουκιές- τον κίνδυνο του πνιγμού ουτε που θα τον σκεφτομουν, αυτά είναι τομείς ανησυχίας του άντρα μου. αυτό το πέρα δώθε με το φαγητο το εγραψα γιατι δεν ξερω αν ετσι καλλιεργείται στο παιδί η ιδέα ότι το φαγητό το τρώμε γιατί μας αρέσει κ δεν ειναι μια αγγαρεία που το εντάσσουμε σε κατι διασκεδαστικό για να φαμε δυο μπουκιές. Τελος, συχνα την ωρα του γιαουρτιού ζηταει να ακουσει μουσικη οπως δυστυχως εχω γραψει, εχει συνδυασει να στοχεύει με το να βλέπει τα βιντεο. τον αφηνω γιατι ετσι κο αλλιως δεν βλεπει αλλη ωρα οθόνες, παρολο

που τελικά χαζεύει αντί να τρώει, αν κ ειδα οτι αυτο το κανει μονο με το γιαουρτι γιατι τις μερες που του δινω ξατι αλλο, χαζευει λιγοτερο. Δεν θελω να δημιουργήσω εντασεις γυρω απο το φαγητο σ αυτη τη φαση. 

[ΑΡΓΚ]

11 ώρες πρίν, A&C είπε:

Σας ευχαριστώ όλους για τις απόψεις σας,η αλήθεια είναι ότι το φαγητό είναι απλά φαγητό-καύση.  Συμμετέχει μερικές φορές στη Παρασκευή ή  στο ανακάτεμα κτλ. Όταν λερώνει τα χέρια τα σκουπίζει δε τα γλύφει.  Πιστεύω ότι είναι αισθητηριακή διαταραχή γιατί,  τα θέλει όλα ξεχωριστά, πχ χωριά τα μακαρόνια που πρέπει να είναι συγκεκριμένο μήκος και σκέτα. Ο κιμάς χωρια αν τον φάει και αυτόν...παλιά πχ έτρωγε μόνο βίδες μακαρόνια με κέτσαπ, τώρα μόνο σπαγγέτι άσπρα σκέτα. Θα φάει σκέτη κομμένη πιπεριά λωρίδες αλλά όχι πάνω στη πιτσα, η πίτσα να είναι σκέτη. Θα φάει μήλο κομματάκια Όχι όμως ολόκληρο να το δαγκώσει κτλ 

 

Κι εγώ αυτό είχα καταλάβει όταν σου πρωτοαπάντησα για τον ανιψιό μου. Το δικό του ρεπρτόριο ήταν και είναι: μακαρόνια πάντα σκέτα, συγκεκριμένο μήκος και πλέον και συγκεκριμένη μάρκα, γαρίδες μονο στον ατμό και χώρια από άλλα φαγητά, ροδέλες κρεμμύδι αλλά όχι ανακατεμένες με άλλα φαγητά, κάποια φρούτα μόνο σκέτα και καθαρισμένα, κρέπες  μόνο με τυρί, μους σοκολάτα και ίσως να μου διαφεύγουν 2-3 πράγματα ακόμη αλλά σε αυτό το στυλ. Στη δική του περίπτωση, στην αρχή είπαν οι γονείς ότι είναι φάση και θα περάσει, μετά ιδιοτροπία, τώρα σαν νεαρός ενήλικας έχει πρόβλημα σε καθημερινές δραστηριότητες, π.χ. δεν μπορεί να φάει εκτός σπιτιού. Επίσης δεν άντεχε ποτέ να λερωθεί, δηλαδή παιχνίδι σε άμμο κλπ, ήθελε πάντα τα παιχνίδια του τακτοποιημένα. Δεν λέω ότι είστε σε αυτή την κατηγορία, αλλά είναι καλύτερα αν υπάρχει κάτι αισθητηριακό να το δει κανείς νωρίς, που οι θεραπείες έχουν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

[samsympan]

Just now, Έσπερος είπε:

Δε δεν παριστανω την υπερανω που ασκει κριτικη, δεν ξερω γιατι απο καποιες απαντησεις καταλαβα μια τετοια διαθεση. Κι εγω κανω οραγματα που δεν ειναι σωστα.

Έχεις δίκιο, έτσι όπως το έγραψα αφήνει τέτοια αίσθηση. Όμως όχι, δε θεωρώ καθόλου οτι κάνεις την υπεράνω που ασκεί κριτική. Το "πολύ σωστά κάνεις" το έγραψα ειλικρινώς.

Εννοώ πολύ σωστά κάνεις, καθώς δεν έχει χρειαστεί να κάνεις κάτι άλλο ή όταν χρειαστεί είσαι ελαστική εκεί που πρέπει.

Απλώς, η διαφορά μας είναι ότι αν εξαιρέσεις τον υπνωτισμό μπροστά σε οθόνες (που πραγματικά δε θεωρώ σωστό, αν κι έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ για αντιπερισπασμό λίγων λεπτών - δεν πολυδουλεύει σε εμάς πάντως και παίρνω καλό μάθημα από το παιδί), τα υπόλοιπα που ανέφερα, δεν τα θεωρώ καθόλου λάθος.

[Mama_Anesti_]

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

δεν παριστανω την υπερανω που ασκει κριτικη, δεν ξερω γιατι απο καποιες απαντησεις καταλαβα μια τετοια διαθεση. Κι εγω κανω οραγματα που δεν ειναι σωστα. 

Ειλικρινά σου ζητώ συγνώμη αν εξελαβες κάτι τέτοιο και απ την δικη μου απάντηση, δεν είχα τέτοια προθεση. Ο γραπτός λόγος δεν αποδίδει πάντα την διάθεση ειδικά όταν γράφεις βιαστικά οπως εγώ χθες. 

 

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

δεν έχει νόημα να τον δέσω στο καρεκλάκι για να φάει 5 μπουκιές- τον κίνδυνο του πνιγμού ουτε που θα τον σκεφτομουν, αυτά είναι τομείς ανησυχίας του άντρα μου

Δεν χρειάζεται να καθίσει οπωσδήποτε στο καρεκλακι γι ενα σνακ. Ακόμα και στο πάτωμα μπορεί να κάτσει, σε μία καρεκλα, στον καναπε. Το επισήμανα όχι για σένα προσωπικά αλλά γιατί ηθελα να τονίσω την επικινδυνότητα.

  Συνέβη στην πεθερά μου ενώ ελειπα. Τάιζε τον μικρό ψωμοτυρι ενώ έπαιζαν μπαλα. Του κόλλησε μία μπουκιά στον λαιμό και τρόμαξε μέχρι να τον συνεφέρει. Για αυτο το λόγο το έγραψα και σχολιασα πως ίσως να το δοκιμαζα κι εγώ αν το παιδί δεν ήταν καλοφαγο. 

[Έσπερος]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Ειλικρινά σου ζητώ συγνώμη αν εξελαβες κάτι τέτοιο και απ την δικη μου απάντηση, δεν είχα τέτοια προθεση. Ο γραπτός λόγος δεν αποδίδει πάντα την διάθεση ειδικά όταν γράφεις βιαστικά οπως εγώ χθες. 

 

Καλά μη νομίζεις ότι παρεξηγήθηκα. Απλώς ένιωσα ότι κατά βάθος σκεφτήκατε ότι "αμάν πια αυτή η τρελή, μας έχει φάει ότι εκείνη τα κάνει όλα σωστά στο παιδί της κι εμείς οι υπόλοιπες είμαστε ανίδεες" και σκέφτηκα ότι μπορεί κι εγώ να μην είμαι σαφής σε όσα λέω. 

 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Δεν χρειάζεται να καθίσει οπωσδήποτε στο καρεκλακι γι ενα σνακ. Ακόμα και στο πάτωμα μπορεί να κάτσει, σε μία καρεκλα, στον καναπε. Το επισήμανα όχι για σένα προσωπικά αλλά γιατί ηθελα να τονίσω την επικινδυνότητα.

Κι ο άντρας μου λέει να μην τον αφήνω να τρέχει πέρα δώθε με την μπανάνα στο χέρι, εγώ πραγματικά δεν το είχα σκεφτέι ποτέ. Πιο πολύ σκεφτόμουν την κακή συνήθεια να μην είναι οριοθετημένη η ώρα κ το μέρος του γεύματος.  

[vicky86]

Βρε Εσπερος για ποια κακή συνήθεια μιλας; πολύ αυστηρά το παρουσιάζεις. Οριοθέτηση στο που κ τι ώρα του φαγητού; 

Ειδικα στην ώρα, δ είπαμε να ξυπνάς στις 3το χάραμα κ να ψαχουλευεις στο ψυγείο, αλλα θα φας όταν πεινάσεις, ποσο να το οριοθετησεις αυτό; 

Εντάξει το που είναι πιο συγκεκριμένο, στο τραπεζι, αν κ μπορεις κ εκεί αναλόγως περιστάσεων να ξεφυγεις

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

ξυπνάς στις 3το χάραμα κ να ψαχουλευεις στο ψυγείο, αλλα θα φας όταν πεινάσεις, ποσο να το οριοθετησεις αυτό; 

Εντάξει το που είναι πιο συγκεκριμένο, στο τραπεζι, αν κ μπορεις κ εκεί αναλόγως περιστάσεων να ξεφυγεις

οριοθέτηση εννοώ να ξέρει το

παιδι ότι η ώρα του γεύματος είναι κάτι που κανουμε ολοι μαζι, κ οτι δεν παιζουμε, δεν τριγυρνάμε αν δεν εχουμε φαει, δεν βλεπουμε βιντεο, δεν διακόπτουμε για να περιφερόμαστε, αυτα εννοω. για να αποφυγουμε το στερεότυπο της Ελληνίδας μάνας  στην παραλια "Γιωργακηηηηηηη ελα να φας το αυγο σου"! 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

οριοθέτηση εννοώ να ξέρει το

παιδι ότι η ώρα του γεύματος είναι κάτι που κανουμε ολοι μαζι, κ οτι δεν παιζουμε, δεν τριγυρνάμε αν δεν εχουμε φαει, δεν βλεπουμε βιντεο, δεν διακόπτουμε για να περιφερόμαστε, αυτα εννοω. για να αποφυγουμε το στερεότυπο της Ελληνίδας μάνας  στην παραλια "Γιωργακηηηηηηη ελα να φας το αυγο σου"! 

Να σου πω την αλήθεια εμεις ειμαστε λιγο πιο χαλαροί σε αυτό,πλεον που τρώνε κ εχουμε φουλ πρόγραμμα. Ο καθένας τρωει άλλες ώρες λόγω συζηγου με βάρδιες, ο μικρος τρωει 2φορες πλέον λόγω παιδικου, η μεγάλη στο κέντρο κ εγω οποτε πεινάσω,αλλες φορες με τον μικρο άλλες στις 5

Βαρεθηκα όλη μου την παιδική ηλικία να τρώμε στις 2με τον μπαμπα, είτε πεινούσαμε εκείνη την ώρα είτε όχι, κ έτσι είμαστε πιο διαλλακτικοι

Βέβαια όταν καθομαστε σηκωνομαστε αφού τελειώσουμε, κ οταν είμαστε όλοι σπίτι, το ρυθμίζουμε να περνάμε όλοι μαζί χρόνο στο τραπεζι

[Mama_Anesti_]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Πιο πολύ σκεφτόμουν την κακή συνήθεια να μην είναι οριοθετημένη η ώρα κ το μέρος του γεύματος.  

Να σου πω την αλήθεια αυτά τα σκεφτόμουν όταν αρχίσαμε τις στερεες και τελικά είδα πως μου δυσκολευαν την καθημερινότητά και μου προσέδιδαν άγχος χωρίς να υπάρχει λόγος.

 

Just now, vicky86 είπε:

Βαρεθηκα όλη μου την παιδική ηλικία να τρώμε στις 2με τον μπαμπα, είτε πεινούσαμε εκείνη την ώρα είτε όχι,

Εμένα πάλι αποτελεί γλυκειά ανάμνηση το οικογενειακό τραπέζι και το έχουμε καθιερώσει ως συνήθεια(βολευει και το ωράριο του άνδρα μου). Εντάξει, για μερικές φορές την εβδομάδα να φάμε οι δυο μας ή μόνο ο μικρός νωριτερα δεν έγινε και κάτι. Σημασία έχει όπως ειπες να είμαστε διαλλακτικοι και να εκτιμούμε/χαιρομαστε τον χρόνο που περνάμε όλοι μαζι!

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, vicky86 είπε:

Να σου πω την αλήθεια εμεις ειμαστε λιγο πιο χαλαροί σε αυτό,πλεον που τρώνε κ εχουμε φουλ πρόγραμμα. Ο καθένας τρωει άλλες ώρες λόγω συζηγου με βάρδιες, ο μικρος τρωει 2φορες πλέον λόγω παιδικου, η μεγάλη στο κέντρο κ εγω οποτε πεινάσω,αλλες φορες με τον μικρο άλλες στις 5

Βαρεθηκα όλη μου την παιδική ηλικία να τρώμε στις 2με τον μπαμπα, είτε πεινούσαμε εκείνη την ώρα είτε όχι, κ έτσι είμαστε πιο διαλλακτικοι

Βέβαια όταν καθομαστε σηκωνομαστε αφού τελειώσουμε, κ οταν είμαστε όλοι σπίτι, το ρυθμίζουμε να περνάμε όλοι μαζί χρόνο στο τραπεζι

Στο όλοι μαζί είμαστε κι εμείς πιο χαλαροί τώρα που αργεί να ξυπνήσει, μπορει ο ενας να φαει κ να ξαπλώσει νωρις για να σηκωθει μετα κ να αλλαξουμε βαρδια ξεκούρασης κ έτσι  ο αλλος να φάει με το παθδι ή να πεινάμε πολυ κ να μην αντέχουμε ώς τις τρεις κ να τρωμε μαζι. σ/κ ή με μαζί όλοι  ή καμια φορα αν εχουμε κατι πο σπέσιαλ, τρώμε οι δυο μας για να παραστήσουμε οτι ειμαστε ραντεβού. με απενοχοποιεις πάντως γιατι οπως εχετε καταλαβει εγω τα παιρνω πολυ τοις μετρητοις οσα πρεπει να κανουμε με τα παιδια κ αγχωνομαι ή εχω τυψεις αν δεν μου βγαινει να τα τηρώ παντα....

[vicky86]

Ναι το φαντάστηκα ότι έχεις κολλήσει στο ότι τρωμε όλοι μαζί να δίνουμε το παραδειγμα,αλλα αυτο ειναι κυρίως στις αρχες κ αν έχεις ένα παιδάκι που δ τρωει

Πχ κ εσένα που περνάει την φαση τώρα, πιθανον βοηθαει να σας βλέπει να τρώτε ψάρι, στα οσπρια που τα τρωει δ χρειαζεται