Παιχνίδια αλληλεπίδρασης

[ΑΡΓΚ]

Πάντως @Έσπερος να ρωτήσω κάτι απλό; Το παιδί αυθόρμητα τι κάνει; Γιατί λες ότι παίζει π.χ. ήσυχα αν το πάρεις μαζί σου, δεν είναι ότι κάθεται σε μια γωνιά και κλαίει ή κοιτάζει το κενό ή ταξινομεί ακατάπαυστα αντικείμενα ή άλλα δραματικά. Τι το βλέπεις να θέλει να παίξει; Γιατί δε χτίζεις πάνω σε αυτά που κάνει από μόνος του, αντί να προσπαθείς να καθοδηγήσεις; Τι το βλέπεις να του αρέσει; 

[Έσπερος]

On 9 Δεκεμβρίου 2019 at 8:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Πάντως @Έσπερος να ρωτήσω κάτι απλό; Το παιδί αυθόρμητα τι κάνει; Γιατί λες ότι παίζει π.χ. ήσυχα αν το πάρεις μαζί σου, δεν είναι ότι κάθεται σε μια γωνιά και κλαίει ή κοιτάζει το κενό ή ταξινομεί ακατάπαυστα αντικείμενα ή άλλα δραματικά. Τι το βλέπεις να θέλει να παίξει; Γιατί δε χτίζεις πάνω σε αυτά που κάνει από μόνος του, αντί να προσπαθείς να καθοδηγήσεις; Τι το βλέπεις να του αρέσει; 

Με πολλά παίζει. μπορεί να πάρει τους μαρκαδόρους, μπορεί να παίξει με τα ζωακια, μπορεί να χτίσει, να διαβάσει βιβλία, να μας φερει τις μπαλες να παιξουμε μαζι, να κρυφτεί για να τον βρουμε, να βαλει τα ενσφηνωματα ή να φτιαξει παζλ κλπ. με δικη του πρωτοβουλια αυτα, τα διαλέγει μονος του. Εχει μια συμπάθεια στην ταξινόμηση που ειναι κατι που εχουμε σαν υποσημείωση για παρατηρηση. Αλλά έχει κάτι άλλο τύπου να κοιτάει τα χέρια του ή να κουνιέται πέρα δώθε κ τέτοια συναφή για να κανουμε καποιον συνδυασμο συμπτωμάτων. ουτε υπαρχει ελλειμμα αλληλεπίδρασης. απλως ειχαμε κολλησει λιγο με το πως να εντάξουμε επικοινωνιακές δραστηριοτητες στο παιχνιδι του.

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Με πολλά παίζει. μπορεί να πάρει τους μαρκαδόρους, μπορεί να παίξει με τα ζωακια, μπορεί να χτίσει, να διαβάσει βιβλία, να μας φερει τις μπαλες να παιξουμε μαζι, να κρυφτεί για να τον βρουμε, να βαλει τα ενσφηνωματα ή να φτιαξει παζλ κλπ. με δικη του πρωτοβουλια αυτα, τα διαλέγει μονος του. Εχει μια συμπάθεια στην ταξινόμηση που ειναι κατι που εχουμε σαν υποσημείωση για παρατηρηση. Αλλά έχει κάτι άλλο τύπου να κοιτάει τα χέρια του ή να κουνιέται πέρα δώθε κ τέτοια συναφή για να κανουμε καποιον συνδυασμο συμπτωμάτων. ουτε υπαρχει ελλειμμα αλληλεπίδρασης. απλως ειχαμε κολλησει λιγο με το πως να εντάξουμε επικοινωνιακές δραστηριοτητες στο παιχνιδι του.

 

Mα δεν το λέω σαν προσπάθεια ανάλυσης του παιδιού. Αντίθετα , το λέω σαν λογική να βασιστείς σε αυτά που το τραβάνε για να δεις άλλα παιχνίδια. Αν δηλαδή του αρέσουν οι μπάλες, πάρτε π.χ. μία μπεμπέ μπασκέτα, ή αν του αρέσουν τα κατασκευαστικά, επενδύστε σε λεγκο, αν βλέπεις ότι του αρέσουν τα παζλ πάρτε και άλλα παζλ κλπ. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνετε για το τέλειο ηλικιακά παιχνίδι, βασιστείτε σε αυτό που του αρέσει, δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Ο δικός μου π.χ. στα 2 είχαμε δει ένα παιδικό με πειρατές και για ένα χρόνο κυκλοφορούσε με στολή πειρατή κάθε μέρα, είχε σπαθί, πειρατικά παζλ, πειρατικά παραμύθια, πειρατικά σεντόνια, πειρατικό καράβι κλπ. Ο αδερφός του ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, εκείνος είχε μανία με αυτοκινητάκια από κάπου τα 2 μέχρι και το προνήπιο, οπότε είχαμε σεντόνια αυτοκινητάκι, άπειρα αυτοκινητάκια, πίστες κλπ. 

[Έσπερος]

On 24 Δεκεμβρίου 2019 at 10:06 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Mα δεν το λέω σαν προσπάθεια ανάλυσης του παιδιού. Αντίθετα , το λέω σαν λογική να βασιστείς σε αυτά που το τραβάνε για να δεις άλλα παιχνίδια. Αν δηλαδή του αρέσουν οι μπάλες, πάρτε π.χ. μία μπεμπέ μπασκέτα, ή αν του αρέσουν τα κατασκευαστικά, επενδύστε σε λεγκο, αν βλέπεις ότι του αρέσουν τα παζλ πάρτε και άλλα παζλ κλπ. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνετε για το τέλειο ηλικιακά παιχνίδι, βασιστείτε σε αυτό που του αρέσει, δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Ο δικός μου π.χ. στα 2 είχαμε δει ένα παιδικό με πειρατές και για ένα χρόνο κυκλοφορούσε με στολή πειρατή κάθε μέρα, είχε σπαθί, πειρατικά παζλ, πειρατικά παραμύθια, πειρατικά σεντόνια, πειρατικό καράβι κλπ. Ο αδερφός του ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, εκείνος είχε μανία με αυτοκινητάκια από κάπου τα 2 μέχρι και το προνήπιο, οπότε είχαμε σεντόνια αυτοκινητάκι, άπειρα αυτοκινητάκια, πίστες κλπ. 

Δεν ψαχνουμε το τελειο, απλως θελουμε κατι που να ενισχύει την ομιλια. οχι τοσο την αλληλεπίδραση, δεν εχουμε θεμα οτι δεν αλληλεπιδρά με εμας, αν ειχαμε τετοιο θεμα θα το συζητούσα με ειδικούς κι οχι εδω. αλλα κατι που να τον κανει να μιλαει χρεθαζεται. κ γενικα θελουμε να ξεκολλησει λιγο γιατι εχει μια ταση αν βαρεθει να κανει διαφορα χαζα που εκανε πιο μικρος τυπου βαλε βγαλε πραγνατα απο κουτιά που δεν υπαρχει κογος να τα κανει σ αυτην την ηλικια. γι αυτο θελουμε κατι που να εχει απεριόριστες χρήσεις, δλδ κατι που να παιζει για καιρο χωρις να κανει το ιδιο πραγμα συνεχεια, γιατι δεν εχει κ λογικη να του αγοράζουμε δυο παζλ την εβδομαδα για να μην κανει συνεχεια το ιδιο, που ειναι κ μοναχικό συν τοις αλλοις.

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν ψαχνουμε το τελειο, απλως θελουμε κατι που να ενισχύει την ομιλια. οχι τοσο την αλληλεπίδραση, δεν εχουμε θεμα οτι δεν αλληλεπιδρά με εμας, αν ειχαμε τετοιο θεμα θα το συζητούσα με ειδικούς κι οχι εδω. αλλα κατι που να τον κανει να μιλαει χρεθαζεται. κ γενικα θελουμε να ξεκολλησει λιγο γιατι εχει μια ταση αν βαρεθει να κανει διαφορα χαζα που εκανε πιο μικρος τυπου βαλε βγαλε πραγνατα απο κουτιά που δεν υπαρχει κογος να τα κανει σ αυτην την ηλικια. γι αυτο θελουμε κατι που να εχει απεριόριστες χρήσεις, δλδ κατι που να παιζει για καιρο χωρις να κανει το ιδιο πραγμα συνεχεια, γιατι δεν εχει κ λογικη να του αγοράζουμε δυο παζλ την εβδομαδα για να μην κανει συνεχεια το ιδιο, που ειναι κ μοναχικό συν τοις αλλοις.

Διάβασε σε παρακαλώ πολύ ξανά όσα γράφεις σε αυτό το μηνυμα

Μπορει να είμαι εγώ λάθος, αλλά αυτά που γράφεις δ μου ακούγονται "νορμαλ" 

Οκ δ θα πάρεις δυο παζλ την εβδομάδα, αλλά μπορείς να έχεις 10κ να τα συναλλασεις συχνά. Τι σημασία έχει που ειναι μοναχικό παιχνίδι. Δ αρεσει σε όλα τα αγορια το ποδόσφαιρο, κάποιος προτιμα το σκακι

Τι εννοείς χαζα που εκανε μικρος, βάζει-βγάζει πράγματα από τα κουτιά. Μια χαρά απασχόληση είναι για ένα δίχρονο, δ ειναι καθολου χαζό. Με τι νομίζεις ότι παίζουν τα υπόλοιπα διχρονα; 

Γτ δ υπαρχει λογος να τα κάνει σ αυτην την ηλικια. Τι υπάρχει λόγος να κάνει; να παίζει μόνος παιχνίδια ρόλων; μετά θα αναρωτιέσαι με ποιους φανταστικούς φιλους τα παιζει

Αυτό το μαγικο παιχνίδι με απεριόριστες χρήσεις που θα αναπτύξει κ την ομιλία πραγματικά δ ξερω αν μπορείς να το βρεις σε καταστημα

Ένα παιδάκι μόνο του στο σπιτι, μοναχικό παιχνίδι θα παιξει

 

[Mama_Anesti_]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

που εκανε πιο μικρος τυπου βαλε βγαλε πραγνατα απο κουτιά που δεν υπαρχει κογος να τα κανει σ αυτην την ηλικια.

Χρόνια πολλά με υγεία!

 

Ο μικρός μου που γίνεται τρία σε λίγες μέρες βάζει και βγάζει ακόμη παιχνίδια στα κουτιά! Δεν μου πέρασε ποτέ απ το μυαλό ότι δεν είναι για την ηλικία του. Πιο συγκεκριμένα έχει 2 αεροπλανα, ένα ελικόπτερο και ένα τραίνο που όταν βαρεθεί το ενα παιχνιδι τα βάζει και τα βγάζει στα κουτιά τους λέγοντας πως πάνε στο μαστορα ή πάνε για ύπνο ή πως θέλει να τα βλέπει τακτοποιημένα! 

Ή μπορεί να του έρθει να παίξει με το ντουλάπι με τα μπολς που το έκανε στον ενάμιση χρόνο. Πάλι δεν με προβληματίζει γιατί το ίδιο παιχνίδι σε διαφορετική ηλικία προσεγγίζεται με άλλο τρόπο απ το παιδί. 

 

Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω πως υπάρχει ιδανικό παιχνίδι που να εξυπηρετεί την αλληλεπίδραση γιατί όλα τα παιχνίδια μπορούν να το κάνουν! 

 

Όταν υπάρχει φροντιστής, γονιος-νταντα-γιαγια ή παιδάκι που να καθοδηγεί το κάθε παιχνίδι, να μιλάει με το παιδί, να αλληλεπιδρα μαζί του τότε επιτυχνανεται ο στοχος. Οσα παιχνιδια "ειδικά" και αν έχει ενα παιδί αν παίζει μοναχικά δεν αλληλεπιδρα αλλα οξύνει άλλες ικανότητες/δεξιοτητες. 

 

Επίσης πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο το υλικό παιχνίδι για να αλληλεπιδράσει. Το κρυφτό, το παιχνίδι στο κρεβάτι, ή βολτα, τα τραγούδια κάνουν την ίδια δουλειά. 

 

Βέβαια στο εμπόριο υπάρχουν διάφορα παιχνίδια που θα μπορούσαν να σε καθοδηγήσουν αν δεν έχεις την άνεση ή φαντασια για ελεύθερο παιχνίδι. 

[samsympan]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν ψαχνουμε το τελειο, απλως θελουμε κατι που να ενισχύει την ομιλια.

Η ομιλία ενισχύεται μέσω της ανθρώπινης επαφής. Μπορεί κανείς να αποκτήσει το Χ ή Ψ εκπαιδευτικό παιχνίδι, με τις πολύχρωμες λεζάντες στο κουτί, που μεταξύ των άλλων διαφημίζει και την καλλιέργεια της επικοινωνίας/λόγου. Και να το δώσει σε ένα παιδί... και να το αφήσει μόνο να παίξει... Ή να πάρει ένα σακούλι με φασόλια και ένα με ρύζι, κατσαρολικά, τραπεζομάντηλο και να παίζει για ώρα μαζί με το παιδί...

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

αλλα κατι που να τον κανει να μιλαει χρεθαζεται.

Ανθρώπους γύρω του που να του μιλούν, να του διαβάζουν, να τον ρωτούν, να τον ακούν, να τον παρακινούν, να μην "εκβιάζουν" τον λόγο αλλά να "δελεάζουν" για να εκφραστεί, να ταξιδεύουν στους φανταστικούς κόσμους του παιδιού και να τον παίρνουν μαζί τους σε φανταστικούς κόσμους που πλάθουν παρέα.

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

εχει μια ταση αν βαρεθει να κανει διαφορα χαζα που εκανε πιο μικρος τυπου βαλε βγαλε πραγνατα απο κουτιά που δεν υπαρχει κογος να τα κανει σ αυτην την ηλικια. 

Το "βάλε-βγάλε από κουτιά" μπορεί να εμπλουτιστεί με τρόπο κατάλληλο και να παιχτεί σε τόσες πολλές παραλλαγές που θα το έκαναν μια πολλή ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική ενασχόληση.

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

γι αυτο θελουμε κατι που να εχει απεριόριστες χρήσεις

Η ανθρώπινη επικοινωνία.

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

δλδ κατι που να παιζει για καιρο χωρις να κανει το ιδιο πραγμα συνεχεια,

Το παιχνίδι με τους ανθρώπους γύρω μας.

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

γιατι δεν εχει κ λογικη να του αγοράζουμε δυο παζλ την εβδομαδα για να μην κανει συνεχεια το ιδιο, που ειναι κ μοναχικό συν τοις αλλοις.

Το παζλ δεν είναι μοναχικό παιχνίδι σε αυτές τις ηλικίες. Πρώτα, καθόμαστε μαζί με το παιδί και του δείχνουμε πως παίζεται. Του εξηγούμε (πχ "έλα να βρούμε τις γωνίες", "παρατήρησε την εικόνα", "ας στοιβάξουμε τα κομμάτια ανα χρώμα", "για να βάλουμε τα κομμάτια του ελέφαντα μαζί-της ζέβρας μαζί", κλπ). Το βοηθάμε αν δυσκολεύεται. Του λέμε "προσπάθησε ξανά" ή "πολύ καλά". Του λέμε "μπράβο" όταν το ολοκληρώσουμε. Σταδιακά το αφήνουμε να δοκιμάσει παρακινόντας το λεκτικά. Πιο μετά μπορεί να το παίρνει μόνο του να παίζει. Και πιο μετά (όταν τα κομμάτια αυξηθούν) μπορούμε να παίζουμε μαζί, τοποθετώντας κομμμάτια ταυτόχρονα, ισάξιοι πλέον παίκτες (ανήκει στις χαλαρωτικές-ψυχοθεραπευτικές ενασχολήσεις που οξύνουν την παρατηρητικότητα και καλλιεργούν την υπομονή, την συγκέντωση, την προσήλωση στον στόχο).

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Τι εννοείς χαζα που εκανε μικρος, βάζει-βγάζει πράγματα από τα κουτιά. Μια χαρά απασχόληση είναι για ένα δίχρονο, δ ειναι καθολου χαζό. Με τι νομίζεις ότι παίζουν τα υπόλοιπα διχρονα; 

 Γτ δ υπαρχει λογος να τα κάνει σ αυτην την ηλικια. 

Μα δεν ξερω πώς παιζουν τα υπολοιπα δίχρονα, αυτο ειναι το θεμα μου. Γιατι δεν ξερω τι ειναι νορμαλ κ δεν ξερω αν καποια πραγνατα που θεωρούσαμε οτι ειναι παρατηρητικότητα κ ανακαλύπτικοτητα ειναι τελικα κατι παθολογικό. πχ του αρεσει η ταξινόμηση, ειπαμε στην αρχη οτι παρατήρησε τα μεγέθη, τα χρωματα τα σχηματα κλπ, οταν ομως βλεπουμε οτι βαζει τα ζωακια σε συγκεξριμενες ομαδες καθε φορα οταν τε βγαζει απο το κουτι κ μετα τα ξαναβάζει κ αυτο ηταν το παιχνιδι, ή οταν παιρνει τα μπουκαλια που βλεπει στην κουζινα κ τα μεταφερει απο παγκο σε παγκο κ τα κουναει να δει πώς κανουν ή δοκιμαζει να τα καπακωνει-ξεκαπακωνει, την ορωτη φορα λες παρατηρεί κ δοκιμαζει κ την κινηση του βιδωματος, ενταξει χαιρεσαι που ανακάλυψε μια δεξιοτητα, μετα ομως καπου αναρωτιομαστε αν αυτο ειναι φυσιολογικο να το κανει καθε μερα. Δεν εννοω οτι παιζει οπως επαιζε οταν ηταν ενος, ουτε καν οπως οταν ηταν 20 μηνων παιζει, υπαρχει αλλαγη ενδιαφερόντων κ εξελιξη αλλα δεν εχω μετρο συγκρισης για το τι ειναι τυπικο κ τι οχι κ δεν ξερω γενικα κ ποσο αυτο τοστιλακι που περνιέται για πολυ ψαγμένο, να παιζει με φυσικα υλικα κ αντικειμενα κ οχι αγοραστά παιχνιδια, ειναι καταλληλο για να εξελιχθούν τελικα τα παιδια. 

7 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Επίσης πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο το υλικό παιχνίδι για να αλληλεπιδράσει. Το κρυφτό, το παιχνίδι στο κρεβάτι, ή βολτα, τα τραγούδια κάνουν την ίδια δουλειά. 

Ενταξει αυτα τα κανουμε, απλως αναρωτιεμαι αν υπαρχει καποιο παιχνιδι πιυ να παιζουμε μαζι πιυ να καθοδηγεί στην απόκτηση επικοινωνιακών δεξιοτητων. 

6 ώρες πρίν, samsympan είπε:

10 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 

Ανθρώπους γύρω του που να του μιλούν, να του διαβάζουν, να τον ρωτούν, να τον ακούν, να τον παρακινούν, να μην "εκβιάζουν" τον λόγο αλλά να "δελεάζουν" για να εκφραστεί, να ταξιδεύουν στους φανταστικούς κόσμους του παιδιού και να τον παίρνουν μαζί τους σε φανταστικούς κόσμους που πλάθουν παρέα.

Αυτό προφανώς το έχει απεριόριστο, εγώ ήμουν μαζί του μέχρι 20 μηνών όλη τη μέρα, ο άντρας μου γυρνάει το μεσημέρι, κ εγώ μέχρι το μεσημέρι δουλευω τωρα, μενει με νταντα αρα εχει αμέριστη προσοχη ολες τις ωρες, αν αρκούσε απλα να ακουει καποιον να του μιλαει θα ειχε γινει ρήτορας με αυτες τις ιδανικές προϋποθεσεις. αρα κατι μας λειπει ή κατι κανουμε λαθος κ αυτο αναζητώ. 

[samsympan]

@Έσπερος το παίζω επανειλλημένως κάτι επειδή μου αρέσει και το εμφανίζω εμμονική συμπεριφορά με κάτι, είναι δύο διαφορετικά και διακριτά πράγματα. Δεν χρειάζεται να έχει παρατηρήσει κανείς άλλα παιδιά για να το καταλάβει.

Just now, Έσπερος είπε:

αυτο τοστιλακι που περνιέται για πολυ ψαγμένο, να παιζει με φυσικα υλικα κ αντικειμενα κ οχι αγοραστά παιχνιδια, ειναι καταλληλο για να εξελιχθούν τελικα τα παιδια. 

Κι εμένα δε μου αρέσει "αυτό το ψαγμένο στιλάκι" όταν το παιδί έχει πρόσβαση μόνο σε τέτοια υλικά και αντικείμενα. Πάντως τα φασόλια και τα κατσαρολικά προφανώς τα ανέφερα ως τυχαίο παράδειγμα, για να τονίσω ότι δεν είναι θέμα το υλικό-το αντικείμενο αλλά το πως θα το διαχειριστείς. Αντι για αυτά βάλε στη θέση τους τα κουκλιά και το σετ γιατρού...

Just now, Έσπερος είπε:

αν αρκούσε απλα να ακουει καποιον να του μιλαει

Δεν αναφέρθηκα μόνο στο να του μιλά κάποιος.

 

Όπως και να έχει πάντως, εάν σε έναν γονιό έχουν δημιουργηθεί ερωτήματα όπως: Είναι το παιχνίδι του παιδιού μου ανησυχητικά επαναλαμβανόμενο; Πως γίνεται να παίξω με το παιδί πλάθοντας φανταστικές ιστορίες με κουκλάκια αφού το παιδί γνωρίζει ότι είναι ψεύτικα; Ποιο παιχνίδι μπορώ να αγοράσω που να έχει απεριόριστες χρήσεις και να καθοδηγεί την απόκτηση επικοινωνιακών δεξιοτήτων; Άποψη μου είναι να μιλήσει καλύτερα με έναν ειδικό, προκειμένου να τον κατευθύνει σωστά.

[Mary1976]

Λοιπόν θα σου πω τι παίζαμε εμείς με τον δικό μου γιο γύρω στην ηλικία των 2 ετών. Κάναμε ότι πηγαίναμε ταξίδι, γεμίζαμε τσάντες, σακούλες, βαλιτσάκια, ότι ήταν πρόχειρο με διάφορες βλακείες που βρίσκαμε (ότι ήθελε ο μικρός) και μετά κάναμε ότι φεύγαμε με το αεροπλάνο συνήθως (ο καναπές ή ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καμπίνα αεροπλάνου) και μετά φτάναμε κάπου και κάναμε εκεί διακοπές (πχ κάναμε ότι κάνουμε μπάνιο, ηλιοθεραπεία κτλ). Άλλο που παίζαμε πολύ ήταν το πικ νικ δηλαδή βάζαμε στο πάτωμα ένα μικρό τραπεζομάντιλο και πάνω πιατικά και πλαστικά φαγητά, μερικές φορές βάζαμε και κουκλάκια γύρω- γύρω και κάναμε ότι τρώγαμε και πίναμε. Με αυτό τρελαινόταν με έβαζε να κάνουμε πικ νικ κάθε μέρα. Επίσης αγαπημένο παιχνίδι ήταν να κλείνουμε τα φώτα και να παίζουμε με τις σκιές στον τοίχο με φακούς. Άλλο ήταν που κάναμε ότι πάμε για κάμπινγκ ότι ανάβαμε φωτιά, κοιμόμασταν στο δάσος, ακούγαμε ήχους ζώων κτλ. Σκηνή έφτιαχνα με δύο καρέκλες και με ένα διπλό σεντόνι από πάνω.  Γενικά υπάρχουν άπειρες ιδέες για συμβολικό παιχνίδι. Στην ουσία σκέφτεσαι μια δραστηριότητα που θα μπορούσες να κάνεις στην πραγματική ζωή (ψώνια, διακοπές, ταξίδια, φαγητό, περιπέτεια στο δάσος, βόλτα, επίσκεψη, συναυλία κτλ) και την αναπαριστάς στο σπίτι με απλό τρόπο, χρησιμοποιώντας ότι υλικά έχεις πρόχειρα, η κουτάλα μπορεί να γίνει σπαθί, τα κατσαρολικά μουσικά όργανα, οι καρέκλες τρένο, το σκληρό από τα ρολά υγείας κιάλια κτλ. Δεν χρειάζεται ακρίβεια στην αναπαράσταση, άφησε να σας παρασύρει η φαντασία σας. Κοίτα εμένα πάντα μου άρεσαν αυτά και έπαιζα πολύ με το παιδί και έχω αρκετή φαντασία και διασκεδάζαμε πολύ, αλλά αν θεωρείς ότι δεν σου βγαίνει αυθόρμητα, ψάξε στο internet για ιδέες και προετοίμασέ το λίγο. Σαν να ανεβάζεις παράσταση ένα πράγμα.

 

Σχετικά τώρα με το θέμα της κοινωνικοποίησης, επειδή και εμένα μοναχοπαίδι είναι και δεν έχουμε καθόλου παιδιά στο σόι, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Εκεί ανάμεσα στα 2-3 είχα και εγώ μεγάλο άγχος. Νόμιζα ότι το παιδί έχει πρόβλημα γιατί τον έβλεπα κολλημένο πάνω μου, φοβόταν τα άλλα παιδιά, δεν έπαιζε εύκολα μαζί τους, δεν ήταν αυθόρμητος στο παιχνίδι και άλλα. Τελικά απλά έτσι είναι η ηλικία αυτή. Τώρα είναι πολύ κοινωνικός, στο νήπιο παίζει με όλους, είναι πολύ αγαπητός και έχει κάνει και 2-3 κολλητούς φίλους. Μην σε ανησυχεί καθόλου λοιπόν. Τα παιδιά μετά τα 3 αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται. Μέχρι τότε παίζουν ως επί το πλείστον μόνα τους (ή με ένα μεγάλο άτομο), δεν ξέρουν πώς να επικοινωνήσουν ή να παίξουν με άλλα παιδιά.

 

Επίσης αυτό με την ομιλία δεν είναι ασυνήθιστο. Ξέρω πάρα πολύ κόσμο που ανησυχούσε για την ομιλία εκεί γύρω στα 2. Πολλά παιδιά μιλάνε γύρω 2,5 -3. Μια φίλη που μιλάει ασταμάτητα και τα δύο παιδιά της άργησαν να μιλήσουμε έκανε πλάκα. Έλεγε ότι δεν μιλάνε γιατί δεν θέλουν να τη διακόψουν   Τελικά και τα 2 μιλήσανε γύρω στα 3. Μια άλλη φίλη ανησυχούσε για τον γιο της που ήταν 2.5 και δεν έλεγε σχεδόν τίποτα, μια λέξη εδώ και μία εκεί στη χάση και στη φέξη. Μια μέρα εκεί που τρώγανε γυρνάει ξαφνικά ο μικρός και της λέει «μαμά θέλω λίγο τυρί στα μακαρόνια μου»! και έμεινε κάγκελο η μαμά. Από τότε μιλάει κανονικά.

 

Just now, Έσπερος είπε:

 πχ του αρεσει η ταξινόμηση, ειπαμε στην αρχη οτι παρατήρησε τα μεγέθη, τα χρωματα τα σχηματα κλπ, οταν ομως βλεπουμε οτι βαζει τα ζωακια σε συγκεξριμενες ομαδες καθε φορα οταν τε βγαζει απο το κουτι κ μετα τα ξαναβάζει κ αυτο ηταν το παιχνιδι, ή οταν παιρνει τα μπουκαλια που βλεπει στην κουζινα κ τα μεταφερει απο παγκο σε παγκο κ τα κουναει να δει πώς κανουν ή δοκιμαζει να τα καπακωνει-ξεκαπακωνει, την ορωτη φορα λες παρατηρεί κ δοκιμαζει κ την κινηση του βιδωματος, ενταξει χαιρεσαι που ανακάλυψε μια δεξιοτητα, μετα ομως καπου αναρωτιομαστε αν αυτο ειναι φυσιολογικο να το κανει καθε μερα. Δεν εννοω οτι παιζει οπως επαιζε οταν ηταν ενος, ουτε καν οπως οταν ηταν 20 μηνων παιζει, υπαρχει αλλαγη ενδιαφερόντων κ εξελιξη αλλα δεν εχω μετρο συγκρισης για το τι ειναι τυπικο κ τι οχι κ δεν ξερω γενικα κ ποσο αυτο τοστιλακι που περνιέται για πολυ ψαγμένο, να παιζει με φυσικα υλικα κ αντικειμενα κ οχι αγοραστά παιχνιδια, ειναι καταλληλο για να εξελιχθούν τελικα τα παιδια. 

 

 

Εμένα ο δικός μου έστηνε συνέχεια (κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα) πράγματα στη σειρά. Πχ έπαιρνε τα τουβλάκια ή τους μαρκαδόρους και τα έστηνε όρθια το ένα δίπλα στο άλλο με ίσα διαστήματα ανάμεσά τους. Όταν κάτι του έπεφτε και γκρέμιζε τα άλλα έκανε σαν παλαβός. Επίσης έκανε επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα όταν ήταν απορροφημένος με κάτι (αλλά και εγώ το κάνω συνέχεια αυτό το κούνημα μπρος πίσω, όταν είμαι αφηρημένη) Τότε άρχισα να σκέφτομαι για αυτιστική συμπεριφορά αλλά το ξεπέρασα γρήγορα γιατί δεν είχε άλλα τυπικά χαρακτηριστικά. 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Μα δεν ξερω πώς παιζουν τα υπολοιπα δίχρονα, αυτο ειναι το θεμα μου. Γιατι δεν ξερω τι ειναι νορμαλ κ δεν ξερω αν καποια πραγνατα που θεωρούσαμε οτι ειναι παρατηρητικότητα κ ανακαλύπτικοτητα ειναι τελικα κατι παθολογικό. πχ του αρεσει η ταξινόμηση, ειπαμε στην αρχη οτι παρατήρησε τα μεγέθη, τα χρωματα τα σχηματα κλπ, οταν ομως βλεπουμε οτι βαζει τα ζωακια σε συγκεξριμενες ομαδες καθε φορα οταν τε βγαζει απο το κουτι κ μετα τα ξαναβάζει κ αυτο ηταν το παιχνιδι, ή οταν παιρνει τα μπουκαλια που βλεπει στην κουζινα κ τα μεταφερει απο παγκο σε παγκο κ τα κουναει να δει πώς κανουν ή δοκιμαζει να τα καπακωνει-ξεκαπακωνει, την ορωτη φορα λες παρατηρεί κ δοκιμαζει κ την κινηση του βιδωματος, ενταξει χαιρεσαι που ανακάλυψε μια δεξιοτητα, μετα ομως καπου αναρωτιομαστε αν αυτο ειναι φυσιολογικο να το κανει καθε μερα. Δεν εννοω οτι παιζει οπως επαιζε οταν ηταν ενος, ουτε καν οπως οταν ηταν 20 μηνων παιζει, υπαρχει αλλαγη ενδιαφερόντων κ εξελιξη αλλα δεν εχω μετρο συγκρισης για το τι ειναι τυπικο κ τι οχι κ δεν ξερω γενικα κ ποσο αυτο τοστιλακι που περνιέται για πολυ ψαγμένο, να παιζει με φυσικα υλικα κ αντικειμενα κ οχι αγοραστά παιχνιδια, ειναι καταλληλο για να εξελιχθούν τελικα τα παιδια. 

Ενταξει αυτα τα κανουμε, απλως αναρωτιεμαι αν υπαρχει καποιο παιχνιδι πιυ να παιζουμε μαζι πιυ να καθοδηγεί στην απόκτηση επικοινωνιακών δεξιοτητων. 

Αυτό προφανώς το έχει απεριόριστο, εγώ ήμουν μαζί του μέχρι 20 μηνών όλη τη μέρα, ο άντρας μου γυρνάει το μεσημέρι, κ εγώ μέχρι το μεσημέρι δουλευω τωρα, μενει με νταντα αρα εχει αμέριστη προσοχη ολες τις ωρες, αν αρκούσε απλα να ακουει καποιον να του μιλαει θα ειχε γινει ρήτορας με αυτες τις ιδανικές προϋποθεσεις. αρα κατι μας λειπει ή κατι κανουμε λαθος κ αυτο αναζητώ. 

Τπτ δ σας λείπει κ τπτ δ κανετε λάθος, ξεκόλλα. Αν μου έλεγες ότι ήταν 3-4ναι θα σου έλεγα ψαξ'το αλλα το παιδι σου είναι 2.απο όσα περιγράφεις ένα τυπικό δίχρονο. Παρ' το κ πανε σε κανεναν παιδοτοπο να δεις πως παίζουν τα παιδακια της ηλικίας του

Το πολυ πολύ όταν μεγαλώσει να γίνει άλλος ένας ενήλικας με έφεση στην τακτοποιηση

Εχω να σου περιγράψω συμπεριφορές των παιδιων μου πάνω σε αυτό που θα βαρουσες το κεφάλι στον τοίχο, η μεγάλη να στήνει τις παντοφλες στη θέση που τις βάζει η μανα μου, να σηκώνεται ενώ είχε γλαρωσει για να στρώσει το κουβερλι, κ όλα αυτά όταν ήταν δύο. Ο μικρος να βάζει ανάποδα τους μαρκαδόρους στο κουτί, κ αν εβαζε κάνεις αλλιώς να τα αλλάζει. Παρόλα αυτά, αν δ πω να μαζέψουν, δ εχουν πρόβλημα το δωμάτιο τους  να το αφήσουν σαν βομβαρδισμενο από παιχνιδια

Το μόνο "λάθος" αν θες που βλέπω, είναι ότι αντί να παίζετε με το παιδακι σας, εσεις αναλύετε την κάθε του κινηση, η οτι δ ευχαριστιεστε αυτήν την υπέροχη ηλικια που βρίσκεται. Μήπως κάποιος από σας έχει πολύ αναλυτικό μυαλό; 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 46 λεπτά , Έσπερος είπε:

. αρα κατι μας λειπει ή κατι κανουμε λαθος κ αυτο αναζητώ. 

 

Πολλοί γονείς έχουμε ή είχαμε τις ίδιες απορίες και αγωνίες, για τη συμπεριφορά, το βάδισμα, την ομιλία, την μοναχικότητα, την επιθετικότητα, τα νεύρα, τον ύπνο κλπ.

Μην κάνεις στο παιδί διαγνώσεις από το διαδίκτυο. Αν κάτι σε τρώει, το μοιράζεσαι με τον παιδίατρο. Αν δε σε καλύπτει, βλέπεις δεύτερο παιδίατρο. Αν σε παραπέμψουν σε ειδικό, πας σε ειδικό. 9 στις 10, το παιδί (το κάθε παιδί) που έχει μερικές συμπεριφορές που αποκλείνουν από το μέσο, απλά έχει το δικό του χαρακτήρα, και ρωτώντας τον ειδικό καθησυχαζόμαστε. Αυτό το 1 στα 10 που η ανησυχία των γονιών κάπου βασιζόταν, δεν ξορκίζεται με αγορές ειδικών παιχνιδιών και ασκήσεις στο παιδί. 

Έχεις μήνες τώρα που επανέρχεσαι στα ίδια. Άρα δεν ησυχάζεις, δεν είναι κάτι που απλά σου πέρασε από το μυαλό. Το πολύ πολύ πας σε ένα δεύτερο γιατρό, αν δε θες με τίποτα αναπτυξιολόγο, σου λέει "είστε παρανοϊκή κυρία μου" και ησυχάζεις με ένα πενηντάευρο λιγότερο. Δεν αξίζει τον κόπο;

Από όσα γράφεις, και να έχει κάποιο θέμα το παιδί (και όχι εσύ  ) δεν είναι δυνατό να είναι κάτι τραγικό, μιλάς για ένα παιδάκι δραστήριο, δεν έχεις μία γενικευμένη καθυστέρηση σε διάφορους τομείς, δεν είναι μία κατάσταση που τρέμει ο γονιός το γιατρό γιατί υποπτέυεται ότι η διάγνωση θα είναι τρομακτική. Και αν κάτι πρέπει να προσέξετε, αν θα το βοηθούσε κάποιου άλλου είδους παιχνίδι, ένας ειδικός θα δει το παιδί και θα σας συμβουλέψει. Να σας πει ότι έχει κάποια βαριά πάθηση, σίγουρα αποκλείεται, και να σας κατηγορήσει κανείς ότι το έχετε παρατημένο, επίσης. Χαλαρώστε λίγο, συζητήστε τις ανησυχίες σας με έναν γιατρό, και απολαύστε το παιδί σας, γιατί αυτά τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω.

Θα μπορούσατε τόσο καιρό να είχατε μιλήσει με έναν λογοθεραπευτή, θα σας είχε πει πώς να βοηθήσετε την ομιλία, ή αν πρέπει απλά να του δώσετε χρόνο. στη χειρότερη, θα είχατε χρειαστεί 5,10,15 συνεδρίες. Σαν παιχνίδι είναι για το παιδάκι, το κόστος καλύπτεται από τα ταμεία σε μεγάλο βαθμό αν όχι και εντελώς. Αφιερώνεις 1-2 ώρες τη βδομάδα και τις υπόλοιπες ώρες απλά ησυχάζεις και παίζεις με το παιδί ξένοιαστος.

[Έσπερος]

6 ώρες πρίν, Mary1976 είπε:

Εμένα ο δικός μου έστηνε συνέχεια (κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα) πράγματα στη σειρά. Πχ έπαιρνε τα τουβλάκια ή τους μαρκαδόρους και τα έστηνε όρθια το ένα δίπλα στο άλλο με ίσα διαστήματα ανάμεσά τους. Όταν κάτι του έπεφτε και γκρέμιζε τα άλλα έκανε σαν παλαβός. Επίσης έκανε επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα όταν ήταν απορροφημένος με κάτι (αλλά και εγώ το κάνω συνέχεια αυτό το κούνημα μπρος πίσω, όταν είμαι αφηρημένη) Τότε άρχισα να σκέφτομαι για αυτιστική συμπεριφορά αλλά το ξεπέρασα γρήγορα γιατί δεν είχε άλλα τυπικά χαρακτηριστικά. 

Κι εμένα το κάνει το στήσιμο. Σε οτιδηποτε. κ χαζοπραγματα οπως λες κ μπουκαλια κ ζωακια κ τετοια. Αλλα αναλογα μπορει να το εμπλουτίζει πχ τα μπουκαλια τα κουνάει, τα αναποδογτρθζει, μας δείχνει με χαρα οτι σηκωσε ενα βαρυ, τα φερνει να τα ανοίξουμε, δεν ειναι δλδ οτι καθεται μιση ωρα με απλανές βλέμμα κ το κανει μονοτονία. κ οταν εκνευρίστω γιατι τα αδεια του πεφτουν κ μου τη δινει ο θόρυβος κ ριξω κάποιο στην ανακύκλωση, δεν παθαίνει καμία μεγαλη ταραχή. γενικα ολα τα παιχνιδια του θελει να τα βγάλει να τα χρησιμοποιήσει κ να τα ξαναβάλει. δλδ θα βγάλει όλους τους μαρκαδόρους, θα κανει ο,τι κανει με τον καθενα κ θα τους βαλει μεσα, θα αδειασει ολα τα ξύλινα παζλ κ θα τα φτθαξει μετα, θα κατεβασει ολα τά βιβλια απο το ραφι, θα διαβάσουμε ο,τι υελει κ θα τα ξαναβάλει κλπ. αυτο ειτε μονος του ειτε μαζι. πιο πολυ το οτι εχει συγκεκριμενη σειρα για ολα μας εχει προβληματίσει, όχι τόσο η επανάληψη ή το ασκοπο της δραστηριότητας γιατι έχει κ αλληλεπίδραση μαζι μας οταν το κανει κ καποια ποικιλια κ παραλλαγές. α κ το άλλο περίεργο είναι ότι πηγαινοφέρνει αντικείμενα πχ μπορεί να πάρει όλα τα λούτρινα στον καναπέ, κ μετά ενα ένα το αγκαλιάζει το χαϊδευει κλπ κ το παει στο τραπεζακι, κ μετα παλι πισω κλπ. η παιδίατρος μας ειπε οτι αυτα απο μονα τους σ αυτην την ηλικια ακομα δν λενε κατι από τη στιγμή που γενικά βλέπουμε εξέλιξη στα ενδιαφέροντα κ τις δεξιότητες κ ειναι παιδι που αλληλεπιδρά κ εκφράζεται αλλά θα το έχουμε υπόψη αν το συνεχισει.

5 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Το μόνο "λάθος" αν θες που βλέπω, είναι ότι αντί να παίζετε με το παιδακι σας, εσεις αναλύετε την κάθε του κινηση, η οτι δ ευχαριστιεστε αυτήν την υπέροχη ηλικια που βρίσκεται. Μήπως κάποιος από σας έχει πολύ αναλυτικό μυαλό; 

Είμαστε πολύ αναλυτικοί κ αγχώδεις. ο άντρας μ έχει προβληματιστεί γιο για την ταξινόμηση κ το κόλλημα με τη σειρά, όχι τόσο όσο εγώ γιατί κατα τ άλλα ειναι το στιλ" το παιδι της κουκουβάγιας" που λεει η παροιμία. εγω ψειρίζω πιο πολυ.

[vicky86]

Αυτό που εννοούσα είναι ότι οι γονείς με αναλυτικό μυαλό, θα έχουν παιδακι με αντίστοιχο μυαλό. Ένας γονιός με έφεση στην τάξη, θελοντας κ μη θα το περάσει κ στο παιδι του

Κ αρεσουν πολυ στα παιδάκια τέτοια παιχνίδια. Την χαρά τους βρήκαν στην μετακόμιση να καθαρίζουν, στα ψεμματα

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

Αυτό που εννοούσα είναι ότι οι γονείς με αναλυτικό μυαλό, θα έχουν παιδακι με αντίστοιχο μυαλό. Ένας γονιός με έφεση στην τάξη, θελοντας κ μη θα το περάσει κ στο παιδι του

Κ αρεσουν πολυ στα παιδάκια τέτοια παιχνίδια. Την χαρά τους βρήκαν στην μετακόμιση να καθαρίζουν, στα ψεμματα

Έχουμε όντως έφεση στην ταξη. εγω σε οσα φαινονται,. ο αντρας μ σε οσα θεωρει σημαντικα. σε διαφορετικα πραγνατα ο καθενας δλδ. μπορει οντως να εχει περασει αυτο αςυναιςθητα. εδω το εγραφα παλι οτι οταν τακτοποιεί τα παζλ δαπέδου το ένα πάνω στο άλλο, εγώ πηγαίνω κ τα ίσιωνω στο πλάι για να είναι απόλυτα σωστά στοιβαγμένα; επισης οταν τα ενώνουμε στο πατωμα εγω παω κ τα βαζω κατα χρωμα ή κοιταω σε καθε σειρα να εχει εναλλαξ ολα τα χρωματα. αυτε δεν τα έχει αντιγράψει αλλά μπορεί να του περνάει η εικόνα της ταξινόμησης.

6 ώρες πρίν, Mary1976 είπε:

Λοιπόν θα σου πω τι παίζαμε εμείς με τον δικό μου γιο γύρω στην ηλικία των 2 ετών. Κάναμε ότι πηγαίναμε ταξίδι, γεμίζαμε τσάντες, σακούλες, βαλιτσάκια, ότι ήταν πρόχειρο με διάφορες βλακείες που βρίσκαμε (ότι ήθελε ο μικρός) και μετά κάναμε ότι φεύγαμε με το αεροπλάνο συνήθως (ο καναπές ή ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καμπίνα αεροπλάνου) και μετά φτάναμε κάπου και κάναμε εκεί διακοπές (πχ κάναμε ότι κάνουμε μπάνιο, ηλιοθεραπεία κτλ). Άλλο που παίζαμε πολύ ήταν το πικ νικ δηλαδή βάζαμε στο πάτωμα ένα μικρό τραπεζομάντιλο και πάνω πιατικά και πλαστικά φαγητά, μερικές φορές βάζαμε και κουκλάκια γύρω- γύρω και κάναμε ότι τρώγαμε και πίναμε. Με αυτό τρελαινόταν με έβαζε να κάνουμε πικ νικ κάθε μέρα. Επίσης αγαπημένο παιχνίδι ήταν να κλείνουμε τα φώτα και να παίζουμε με τις σκιές στον τοίχο με φακούς. Άλλο ήταν που κάναμε ότι πάμε για κάμπινγκ ότι ανάβαμε φωτιά, κοιμόμασταν στο δάσος, ακούγαμε ήχους ζώων κτλ. Σκηνή έφτιαχνα με δύο καρέκλες και με ένα διπλό σεντόνι από πάνω.  Γενικά υπάρχουν άπειρες ιδέες για συμβολικό παιχνίδι. Στην ουσία σκέφτεσαι μια δραστηριότητα που θα μπορούσες να κάνεις στην πραγματική ζωή (ψώνια, διακοπές, ταξίδια, φαγητό, περιπέτεια στο δάσος, βόλτα, επίσκεψη, συναυλία κτλ) και την αναπαριστάς στο σπίτι με απλό τρόπο, χρησιμοποιώντας ότι υλικά έχεις πρόχειρα, η κουτάλα μπορεί να γίνει σπαθί, τα κατσαρολικά μουσικά όργανα, οι καρέκλες τρένο, το σκληρό από τα ρολά υγείας κιάλια κτλ. Δεν χρειάζεται ακρίβεια στην αναπαράσταση, άφησε να σας παρασύρει η φαντασία σας. Κοίτα εμένα πάντα μου άρεσαν αυτά και έπαιζα πολύ με το παιδί και έχω αρκετή φαντασία και διασκεδάζαμε πολύ, αλλά αν θεωρείς ότι δεν σου βγαίνει αυθόρμητα, ψάξε στο internet για ιδέες και προετοίμασέ το λίγο. Σαν να ανεβάζεις παράσταση ένα πράγμα.

Ωραιες ιδεες! ουτε μας περνούσαν απο το μυαλο. αλλα να σ πω την αληθεια δεν μπορω να φανταστω τον γιο μ να τα αντιλαμβάνεται ολα αυτα. ουτε καν αυτα που τα εχει βιώσει αμεσα πχ τα ψωνια ή την παραλια, ποσο μαλλον το ταξιδι ή τη ζούγκλα. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

δεν μπορω να φανταστω τον γιο μ να τα αντιλαμβάνεται ολα αυτα. ουτε καν αυτα που τα εχει βιώσει αμεσα πχ τα ψωνια ή την παραλια, ποσο μαλλον το ταξιδι ή τη ζούγκλα. 

 

Aν αυτό συμβαίνει, θα πρέπει να μιλήσεις με το γιατρό σας, δεν μπορεί παιδάκι 2 χρονών να μην καταλαβαίνει ότι παίζετε πράγματα που έχει βιώσει. Αλλά με όσα λες, θα κράταγα έντονες επιφυλάξεις ότι το παιδί δεν τα αντιλαμβάνεται και όχι ότι εσείς κάπως έχετε κολλήσει .

[Έσπερος]

On 27 Δεκεμβρίου 2019 at 9:57 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Aν αυτό συμβαίνει, θα πρέπει να μιλήσεις με το γιατρό σας, δεν μπορεί παιδάκι 2 χρονών να μην καταλαβαίνει ότι παίζετε πράγματα που έχει βιώσει. Αλλά με όσα λες, θα κράταγα έντονες επιφυλάξεις ότι το παιδί δεν τα αντιλαμβάνεται και όχι ότι εσείς κάπως έχετε κολλήσει .

Δεν ξέρω αν τα αντιλαμβάνεται γιατί δεν το έχω δοκιμάσει. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το φανταστικό παιχνίδι είναι τελείως έξω από τα νερά μου, δε θα μ περνούσε καν το μυαλό ότι έχει νόημα να φτυάριζούμε τον αερα κ να λεμε οτι ειμαστε στην παραλια! 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω αν τα αντιλαμβάνεται γιατί δεν το έχω δοκιμάσει. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το φανταστικό παιχνίδι είναι τελείως έξω από τα νερά μου, δε θα μ περνούσε καν το μυαλό ότι έχει νόημα να φτυάριζούμε τον αερα κ να λεμε οτι ειμαστε στην παραλια! 

 

Δε μιλάτε για το τι κάνατε; Τι λέτε με το παιδί; Νομίζω ότι παίζει και να παρεξηγεις εν μέρει όσα γράφονται εδώ. Δε συζητάτε για το τι κάνατε, δε βλέπετε φωτογραφίες, βιβλιαράκια, δε θυμάστε εμπειρίες που είχατε, δεν κάνετε χειρονομίες που να συνοδεύουν όσα λέτε; Δεν είναι φυσικά λογικό εκεί που παίζει το παιδί με το παζλ του Χριστουγεννιάτικα να το σηκώσεις και να πάρεις ένα φτυάρι και να παριστάνεις ότι είσαι στην παραλία, δε νομίζω ότι κανείς λέει κάτι τέτοιο. Από κάπου πρέπει να έρθει ο συνειρμός, και γενικά σε τέτοια παιχνίδια, το παιδί παίρνει την πρωτοβουλία και ο ενήλικας ακολουθεί. Αυτό το οργανωμένο που σκέφτεσαι, το "στις 2 το μεσημέρι θα παίξουμε ότι πάμε ταξίδι" φυσικά και δεν γίνεται. Αλλά, λες π.χ. τα 3 γουρουνάκια, και παίρνεις το σεντόνι και παριστάνεις ότι είναι το σπιτάκι και φυσάει ο λύκος να το ρίξει. Σας έχουν φέρει ένα μεγάλο κουτί από κάτι, και διαπιστώνετε ότι αρέσει στον μικρό να μπαίνει μέσα, οπότε το κάνετε κάστρο ή το σπίτι της κοκκινοσκουφίτσας. Παίζει ο μικρός τον οδηγό αυτοκινητου, και τον βοηθάς να στήσει τα μαξιλάρια του καναπέ σαν να είναι αμάξι. Συνήθως τα παιδιά κάνουν την αρχή, σε καθοδηγούν και το προχωράς, ή ξεκινάς από κάτι, παραμυθι, ταινία, φωτογραφία, και βγαίνει σχετικά αυθόρμητα. Δεν σπας το κεφάλι σου να βρεις σενάρια να οδηγήσεις το παιχνίδι σε κάτι τέτοιο με το ζόρι, μην προσπαθείς να το στήσεις σώνει και καλά. Χωρίς να είμαι ειδικός, θα υπέθετα ότι το να σπρώξεις ένα παιδάκι στο να παραστήσει κάτι, ενώ δεν είναι ακόμη έτοιμο, απλά θα το μπερδέψει. Είναι πολύ πιο λογικό και φυσικό να παίζετε με τα παιχνίδια του όπως είναι ο ρόλος τους (δηλαδή το αυτοκινητάκι είναι που πάει βόλα, όχι ο καναπές) και να ακολουθήσετε το παιδί όταν δείξει ότι είναι έτοιμο για το επόμενο βήμα (δηλαδή μην το εμποδίσετε να κάνει βρουμ βρουμ ενώ κάθεται στον καναπέ, αλλά συμφωνήστε και βάλτε και τα μαξιλάρια για καθίσματα). 

[Lenia16]

Έσπερος, για το παιδι σου αμφιβάλλω, αλλά εσύ έχεις πρόβλημα σίγουρα. Σου έχουν προταθεί -για να μην πω έχει γίνει υπεραναλυση- τόσα παιχνίδια, είτε αγοραστα, είτε μίμησης, φανταστικά, με φυσικά υλικά, ότι υπάρχει κ δεν υπάρχει και παρόλα αυτά έχεις μια αντίδραση για όλα, κάτι βρίσκεις να αντιταχθείς. Κ εμείς δεν έχουμε ένα στρατό από παιδιά να αντιπαραβαλλουμε με το δικό μας, κάνουμε ότι λέει η λογική κ μας βγαίνει αυθόρμητα κ αν στη συζήτηση ακούσουμε ή δούμε κάτι διαφορετικό μπορούμε να το υιοθετήσουμε αν θεωρούμε ότι ταιριάζει. Δεν μπορω να καταλάβω για ποιο λόγο έχεις κολλήσει τόσο πολύ με την ομιλία του παιδιού που καλά καλά δεν έκλεισε τα 2. Σήμερα ημασταν με ένα παιδάκι 2.5 ετών που είπε μια ολόκληρη μέρα 5 μισές λέξεις κ κάποιες αναρθρες κραυγές. Χωρίς υπερβολή. Κ η αδερφή του όταν ήταν 1.5 έτους έλεγε "σκουπιδοντενεκες". Κ πραγματικά δεν προβληματιζεται κάνεις -και καλά κάνουν. Σταμάτα να διυλιζεις τον κωνωπα, περνα όμορφα με την οικογένεια σου, ζήσε το παιδι σου χωρίς να το περνάς όλη μέρα από ιερα εξεταση, Παναγια μου πως αντέχεις! Στο λεω με πολλή συμπάθεια. Οι άνθρωποι είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους, ακόμα κ τα δίδυμα διαφέρουν. Μη συγκρίνεις το παιδι σου κ την ανάπτυξη του. Αν σε προβληματίζει κάτι τόσο πολύ ή το ένστικτο σου σου λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, τότε πήγαινε σε κάποιον ειδικό να σου δώσει κατευθύνσεις.

[Έσπερος]

@Lenia16 είμαστε αγχώδεις γονείς. Σκεψου σημερα ειναι Κυριακη, ο μικρος δεν εχει κυπνησει ακομα κ εγω αντι να κοιμαμαι κοιταω το ρολοι κ σκεφτομαι οτι θα ξυπνησει αργα, δεν θα νυσταζει, δεν θα κοιμηθει πριν το τραπεζι που εχουμε κ θα γινει χαλια ολο το προγραμμα. Ο αντρας μ ολη μερα αγχωνεται γιατι το παιδι φτερνίστηκε, εβηξε, ξύστηκε, εχει ενα σπυράκι που μπορει να ειναο σταφυλόκοκκος κλπ. κατα τ αλλα το παιδι μας ειναι το πιο σωστα μεγαλωμενο βεβαια κ πολυ εξελιγμένο, ετσι πιστευει. εγω αγχωνομαι αν επαιξε πολυ μονος του, μηπως δεν θα επρεπε ή τελικα μηπως θα επρεπε να παιζει περισδοτερο μονος του, αν πρεπει να τον αφηνω να παιζει με τα μαγνητάκια ή ειναι πια πολυ μπεμπε, γιατι δεν θελει να παμε βολτα σημερα, αν ειχε αρκετη σωματικη δραστηριοτητα, αν χορτασε με το μισο γιαουρτι... Για την ομιλια εδω στο φορουμ με αγχωσανε πολλες κοπελες. αλλα ακουω κ αλλα συνομηλικα ή μικροτερα να μιλανε, λογικο δεν ειναι να αγχωθώ; εδω οταν ηταν νεογεννητο αγχωνόμουν γιατι αλλες κοπελες γέννησαν πιο μεγαλα μωρα στις ιδιες εβδομαδες. 

 

κ αγχωνομαι γιατι βλεπω οτι κανουμε λαθη. πχ οταν του εδινα ταπερ δεν του ειπα ποτε να τα παρει να μαγειρεψει, του ελεγα να τα ταξινομήσει ή να βρει ποιο καπακι ταιριαζει κ να τα κλεισει κλπ. 

[Έσπερος]

8 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δε μιλάτε για το τι κάνατε; Τι λέτε με το παιδί; Νομίζω ότι παίζει και να παρεξηγεις εν μέρει όσα γράφονται εδώ. Δε συζητάτε για το τι κάνατε, δε βλέπετε φωτογραφίες, βιβλιαράκια, δε θυμάστε εμπειρίες που είχατε, δεν κάνετε χειρονομίες που να συνοδεύουν όσα λέτε; Δεν είναι φυσικά λογικό εκεί που παίζει το παιδί με το παζλ του Χριστουγεννιάτικα να το σηκώσεις και να πάρεις ένα φτυάρι και να παριστάνεις ότι είσαι στην παραλία, δε νομίζω ότι κανείς λέει κάτι τέτοιο. Από κάπου πρέπει να έρθει ο συνειρμός, και γενικά σε τέτοια παιχνίδια, το παιδί παίρνει την πρωτοβουλία και ο ενήλικας ακολουθεί. Αυτό το οργανωμένο που σκέφτεσαι, το "στις 2 το μεσημέρι θα παίξουμε ότι πάμε ταξίδι" φυσικά και δεν γίνεται. Αλλά, λες π.χ. τα 3 γουρουνάκια, και παίρνεις το σεντόνι και παριστάνεις ότι είναι το σπιτάκι και φυσάει ο λύκος να το ρίξει. Σας έχουν φέρει ένα μεγάλο κουτί από κάτι, και διαπιστώνετε ότι αρέσει στον μικρό να μπαίνει μέσα, οπότε το κάνετε κάστρο ή το σπίτι της κοκκινοσκουφίτσας. Παίζει ο μικρός τον οδηγό αυτοκινητου, και τον βοηθάς να στήσει τα μαξιλάρια του καναπέ σαν να είναι αμάξι. Συνήθως τα παιδιά κάνουν την αρχή, σε καθοδηγούν και το προχωράς, ή ξεκινάς από κάτι, παραμυθι, ταινία, φωτογραφία, και βγαίνει σχετικά αυθόρμητα. Δεν σπας το κεφάλι σου να βρεις σενάρια να οδηγήσεις το παιχνίδι σε κάτι τέτοιο με το ζόρι, μην προσπαθείς να το στήσεις σώνει και καλά. Χωρίς να είμαι ειδικός, θα υπέθετα ότι το να σπρώξεις ένα παιδάκι στο να παραστήσει κάτι, ενώ δεν είναι ακόμη έτοιμο, απλά θα το μπερδέψει. Είναι πολύ πιο λογικό και φυσικό να παίζετε με τα παιχνίδια του όπως είναι ο ρόλος τους (δηλαδή το αυτοκινητάκι είναι που πάει βόλα, όχι ο καναπές) και να ακολουθήσετε το παιδί όταν δείξει ότι είναι έτοιμο για το επόμενο βήμα (δηλαδή μην το εμποδίσετε να κάνει βρουμ βρουμ ενώ κάθεται στον καναπέ, αλλά συμφωνήστε και βάλτε και τα μαξιλάρια για καθίσματα). 

Στο μυαλό μου είσαι! πράγματι σκεφτόμουν να βρω μια λιστα με "σεναρια" κ να τα βαλω στο προγραμμα κ να τα πω κ στην κοπελα κ αναρωτιομουν πώς θα το παρουσιάσω στο παιδι. αλλα αυτο που λες ειναι πιο λογικο! 

[Thean]

Just now, Έσπερος είπε:

@Lenia16 είμαστε αγχώδεις γονείς. Σκεψου σημερα ειναι Κυριακη, ο μικρος δεν εχει κυπνησει ακομα κ εγω αντι να κοιμαμαι κοιταω το ρολοι κ σκεφτομαι οτι θα ξυπνησει αργα, δεν θα νυσταζει, δεν θα κοιμηθει πριν το τραπεζι που εχουμε κ θα γινει χαλια ολο το προγραμμα. Ο αντρας μ ολη μερα αγχωνεται γιατι το παιδι φτερνίστηκε, εβηξε, ξύστηκε, εχει ενα σπυράκι που μπορει να ειναο σταφυλόκοκκος κλπ. κατα τ αλλα το παιδι μας ειναι το πιο σωστα μεγαλωμενο βεβαια κ πολυ εξελιγμένο, ετσι πιστευει. εγω αγχωνομαι αν επαιξε πολυ μονος του, μηπως δεν θα επρεπε ή τελικα μηπως θα επρεπε να παιζει περισδοτερο μονος του, αν πρεπει να τον αφηνω να παιζει με τα μαγνητάκια ή ειναι πια πολυ μπεμπε, γιατι δεν θελει να παμε βολτα σημερα, αν ειχε αρκετη σωματικη δραστηριοτητα, αν χορτασε με το μισο γιαουρτι... Για την ομιλια εδω στο φορουμ με αγχωσανε πολλες κοπελες. αλλα ακουω κ αλλα συνομηλικα ή μικροτερα να μιλανε, λογικο δεν ειναι να αγχωθώ; εδω οταν ηταν νεογεννητο αγχωνόμουν γιατι αλλες κοπελες γέννησαν πιο μεγαλα μωρα στις ιδιες εβδομαδες. 

 

κ αγχωνομαι γιατι βλεπω οτι κανουμε λαθη. πχ οταν του εδινα ταπερ δεν του ειπα ποτε να τα παρει να μαγειρεψει, του ελεγα να τα ταξινομήσει ή να βρει ποιο καπακι ταιριαζει κ να τα κλεισει κλπ. 

Με όλη μου την καλή προαίρεση θα σε συμβούλευα να χαρείτε το παιδί σας και να ζήσετε μαζί του την κάθε στιγμή χωρίς άγχος.Και σου το λέω εγώ που ήμουν τρομερά ψυχαναγκαστική και αγχωδης με το πρώτο μου παιδί.Καποια από αυτά που σε προβληματίζουν με ανησυχούσαν και μένα όχι βέβαια σε τέτοιο βαθμό.Μετα από δυόμιση χρόνια έκανα άλλο ένα παιδάκι το οποίο από 8 μηνών μέχρι 5 χρόνων μπαινοβγαινε στα νοσοκομεία για κάποιο πρόβλημα υγειας που είχε.Τοτε συνηδητοποιησα πόσο λάθος σκεφτόμουν και αγχωνομουν για πράγματα που δεν είχαν αξία.Εκανα τρίτο μωράκι μετά από τόσα χρόνια και πρώτη φορά ζω τη μητρότητα χωρίς άγχος όπως πρέπει να είναι.Δυστυχως είδαν πολλά τα μάτια μου τόσα χρόνια στα νοσοκομεία.Χαμογελαστε στο παιδί σας,τραγουδήστε ,παίξτε χωρίς να σκέφτεστε με τι και γιατί,χαρείτε την κάθε στιγμή .Θα μεγαλώσει μια χαρά,χαρούμενους γονείς θέλουν τα παιδιά.Το δεύτερο παιδί μου αν και πέρασε πολλά είναι ένα χαμογελαστό παιδάκι που χαίρεται την κάθε στιγμή πλέον.Η μεγάλη μου εξακολουθεί να είναι αγχωδης γιατί αυτό της περάσαμε εμείς τα πρώτα χρόνια της ζωής της.

[Anna3011]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Lenia16 είμαστε αγχώδεις γονείς. Σκεψου σημερα ειναι Κυριακη, ο μικρος δεν εχει κυπνησει ακομα κ εγω αντι να κοιμαμαι κοιταω το ρολοι κ σκεφτομαι οτι θα ξυπνησει αργα, δεν θα νυσταζει, δεν θα κοιμηθει πριν το τραπεζι που εχουμε κ θα γινει χαλια ολο το προγραμμα. Ο αντρας μ ολη μερα αγχωνεται γιατι το παιδι φτερνίστηκε, εβηξε, ξύστηκε, εχει ενα σπυράκι που μπορει να ειναο σταφυλόκοκκος κλπ. κατα τ αλλα το παιδι μας ειναι το πιο σωστα μεγαλωμενο βεβαια κ πολυ εξελιγμένο, ετσι πιστευει. εγω αγχωνομαι αν επαιξε πολυ μονος του, μηπως δεν θα επρεπε ή τελικα μηπως θα επρεπε να παιζει περισδοτερο μονος του, αν πρεπει να τον αφηνω να παιζει με τα μαγνητάκια ή ειναι πια πολυ μπεμπε, γιατι δεν θελει να παμε βολτα σημερα, αν ειχε αρκετη σωματικη δραστηριοτητα, αν χορτασε με το μισο γιαουρτι... Για την ομιλια εδω στο φορουμ με αγχωσανε πολλες κοπελες. αλλα ακουω κ αλλα συνομηλικα ή μικροτερα να μιλανε, λογικο δεν ειναι να αγχωθώ; εδω οταν ηταν νεογεννητο αγχωνόμουν γιατι αλλες κοπελες γέννησαν πιο μεγαλα μωρα στις ιδιες εβδομαδες. 

 

κ αγχωνομαι γιατι βλεπω οτι κανουμε λαθη. πχ οταν του εδινα ταπερ δεν του ειπα ποτε να τα παρει να μαγειρεψει, του ελεγα να τα ταξινομήσει ή να βρει ποιο καπακι ταιριαζει κ να τα κλεισει κλπ. 

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα πρέπει πραγματικά να αγχωθείτε είναι η επίδραση που έχει και θα έχει η τόσο αγχώδης και ψυχαναγκαστική συμπεριφορά σας στο παιδί. Ούτε ο ύπνος του, ούτε οι διατροφικές του συνήθειες, ούτε τα παιχνίδια που θα πρέπει να παίζετε ούτε τίποτα. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Χαρά και ξεγνοιασιά θέλουν τα παιδιά, τίποτα άλλο. Ειλικρινά θλίβομαι που διαβάζω πως ζεις με τόσο άγχος, αναρωτιέμαι αλήθεια πως το αντέχεις να είσαι διαρκώς στην τσίτα. Διακοπές και χρονομετράς τον ύπνο του παιδιού; Αλήθεια τώρα; Βρε συ Εσπερος ξεκίνα κοιτώντας λίγο τον εαυτό σου για αρχή. Κοίτα πως μπορείς να χαλαρώσεις πρώτα εσύ, ψάξε τρόπο δεν ξέρω, διάβασε για τη διαχείριση αγχους αντί να αναλώνεσαι ψειρίζοντας τα αναπτυξιακά στάδια και τα ορόσημα των παιδιών. Είναι πραγματικά κρίμα να ζει το παιδι σε ένα περιβάλλον τόσο αγχωτικό, ψυχαναγκαστικό και εμμονικό. Θα δεις ότι αν ηρεμήσεις και σταματήσεις να τεστάρεις και να ψάχνεσαι με το παιδί θα σου βγει και το φανταστικό παιχνίδι και όλα. Τίποτα δεν είναι δύσκολο αν ξεκολλήσεις από τα κουτάκια σου και αποφασίσεις να αλληλεπιδράσεις ξέγνοιαστα με το παιδί, χωρίς φραγμούς και κολλήματα.

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Lenia16 είμαστε αγχώδεις γονείς. Σκεψου σημερα ειναι Κυριακη, ο μικρος δεν εχει κυπνησει ακομα κ εγω αντι να κοιμαμαι κοιταω το ρολοι κ σκεφτομαι οτι θα ξυπνησει αργα, δεν θα νυσταζει, δεν θα κοιμηθει πριν το τραπεζι που εχουμε κ θα γινει χαλια ολο το προγραμμα. Ο αντρας μ ολη μερα αγχωνεται γιατι το παιδι φτερνίστηκε, εβηξε, ξύστηκε, εχει ενα σπυράκι που μπορει να ειναο σταφυλόκοκκος κλπ. κατα τ αλλα το παιδι μας ειναι το πιο σωστα μεγαλωμενο βεβαια κ πολυ εξελιγμένο, ετσι πιστευει. εγω αγχωνομαι αν επαιξε πολυ μονος του, μηπως δεν θα επρεπε ή τελικα μηπως θα επρεπε να παιζει περισδοτερο μονος του, αν πρεπει να τον αφηνω να παιζει με τα μαγνητάκια ή ειναι πια πολυ μπεμπε, γιατι δεν θελει να παμε βολτα σημερα, αν ειχε αρκετη σωματικη δραστηριοτητα, αν χορτασε με το μισο γιαουρτι... Για την ομιλια εδω στο φορουμ με αγχωσανε πολλες κοπελες. αλλα ακουω κ αλλα συνομηλικα ή μικροτερα να μιλανε, λογικο δεν ειναι να αγχωθώ; εδω οταν ηταν νεογεννητο αγχωνόμουν γιατι αλλες κοπελες γέννησαν πιο μεγαλα μωρα στις ιδιες εβδομαδες. 

 

κ αγχωνομαι γιατι βλεπω οτι κανουμε λαθη. πχ οταν του εδινα ταπερ δεν του ειπα ποτε να τα παρει να μαγειρεψει, του ελεγα να τα ταξινομήσει ή να βρει ποιο καπακι ταιριαζει κ να τα κλεισει κλπ. 

 

Κοίτα @Έσπερος οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζω αν κάτι τους ανησυχήσει για μία δύο πέντε φορές, ρωτάνε το γιατρό τους, και αν δεν τους καλύψει ρωτάνε και ένα δεύτερο γιατρό, αν βρουν ένα πρόβλημα το αντιμετωπίζουν, και προχωράνε. Δεν αναλύουν για μήνες τι έκαναν ή δεν έκαναν, ούτε μετράνε πόσο κοιμήθηκε το παιδί που είναι πια δύο χρονών και είναι διακοπές, μη σου πω ότι στο σπίτι της γιαγιάς  φιλοξενούμενοι μάλλον δεν ξέρουν καν τι έφαγε το παιδί και πότε. Αν μεν χρησιμοποιείς το φόρουμ για να βγάλεις από μέσα σου σε βαθμό υπερβολής όσα νιώθεις, όλα καλά. Αν πραγματικά παρακολουθείς το παιδί όπως περιγράφεις, κα κάθεσαι μόνη σου και αναλύεις κάθε του κίνηση και κάθε αλληλεπίδραση, ειλικρινά θα σου ωφελούσε πάρα πολύ ένας (ή καλύτερα μία) ψυχολόγος, να βρεις τρόπους διαχείρισης τους άγχους σου καταρχήν. Πολλά από όσα λες, νομίζω σε όλους μας έχουν βάλει τι σκέψη ότι ή απλά υπερβάλεις για να δείξεις τι εννοείς ή μας δουλεύεις. Αν δεν είναι έτσι, άρχισε να σκέφτεσαι πώς θα αντιμετωπίσεις εσύ αυτή την κατάσταση, γιατί αποκλείεται να μην επηρεαστεί το παιδί.

 

[Έσπερος]

On 29 Δεκεμβρίου 2019 at 3:49 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Κοίτα @Έσπερος οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζω αν κάτι τους ανησυχήσει για μία δύο πέντε φορές, ρωτάνε το γιατρό τους, και αν δεν τους καλύψει ρωτάνε και ένα δεύτερο γιατρό, αν βρουν ένα πρόβλημα το αντιμετωπίζουν, και προχωράνε. Δεν αναλύουν για μήνες τι έκαναν ή δεν έκαναν, ούτε μετράνε πόσο κοιμήθηκε το παιδί που είναι πια δύο χρονών και είναι διακοπές, μη σου πω ότι στο σπίτι της γιαγιάς  φιλοξενούμενοι μάλλον δεν ξέρουν καν τι έφαγε το παιδί και πότε. Αν μεν χρησιμοποιείς το φόρουμ για να βγάλεις από μέσα σου σε βαθμό υπερβολής όσα νιώθεις, όλα καλά. Αν πραγματικά παρακολουθείς το παιδί όπως περιγράφεις, κα κάθεσαι μόνη σου και αναλύεις κάθε του κίνηση και κάθε αλληλεπίδραση, ειλικρινά θα σου ωφελούσε πάρα πολύ ένας (ή καλύτερα μία) ψυχολόγος, να βρεις τρόπους διαχείρισης τους άγχους σου καταρχήν. Πολλά από όσα λες, νομίζω σε όλους μας έχουν βάλει τι σκέψη ότι ή απλά υπερβάλεις για να δείξεις τι εννοείς ή μας δουλεύεις. Αν δεν είναι έτσι, άρχισε να σκέφτεσαι πώς θα αντιμετωπίσεις εσύ αυτή την κατάσταση, γιατί αποκλείεται να μην επηρεαστεί το παιδί.

 

Εντάξει είμαστε αγχώδεις γονείς αλλά δεν ειναι οτι το βγαζουμε σε νευρα κ ενταση, το αντιθετο θα ελεγα, ειμαστε πολυ ηρεμη κ ησυχη οικογενεια οπως κ το παιδι μας. καμια φορα κανω λιγο χιουμορ αλλα οντως γενικα ετσι αναλυω γενικως. αλλα δεν νομιζω οτι κανουμε κατι διαφορετικο απο γονεις με ενα παιδι. αν ειχαμε κι αλλο που δεν θα ηταν απιθανο στα δυο χρονια απο το μεγαλο, θα μας αγχωναν άλλα πραγματα προφανως. Οσο για τους γιατρους που λες κ ξαναλές, νομιζω οτι ειναι υπερβολη να πας μονο κ μονο για να ρωτησεις πώς να παίζεις με το παιδι σου κ να σου πει αν ειες αι στον μεσο ορο της ηλικιας του, κατι που ειναι προφανες. γι αυτο ειναι οι συζητησεις με αλλους γονεις, για να βλεπεις πώς αντιμετωπίζουν εκεινοι θέματα της καθξμερινοτγτας.