Θέματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο Γυμνάσιο

[Mary1976]

Δεν ξέρω για τα πάρτυ γιατί ο δικός μου είναι ακόμα πολύ μικρός και στο δημοτικό στην εποχή μου τα πάρτυ στο δημοτικό ήταν σπάνια, αλλά ξέρω από τη γειτονιά μας ότι πολλά παιδιά μετά τα 8-9 κυκλοφορούν και παίζουν έξω σχετικά αυτόνομα. Μετά τα 10 όλα σχεδόν τα παιδιά κυκλοφορούν μόνα, ψωνίζουν κτλ.

 

Επίσης αυτό που λέει η ΑΡΓΚ για τις δουλειές του σπιτιού το συμμερίζομαι απόλυτα και μάλιστα με παραξενεύει που δεν θεωρείται αυτονόητο ότι όλοι μέσα στο σπίτι συμβάλουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Ο δικός μου είναι σχεδόν 6 χρονών και φυσικά μαζεύει το δωμάτιό του (οκ με τα δικά του στάνταρ μάζεμα), πάει το πιάτο του στο νεροχύτη όταν τελειώσει το φαγητό, βάζει τα ρούχα του στα άπλυτα κτλ. Στα 15 φυσικά και θα μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, ακόμα και μαγείρεμα.

 

[erin0000]

Just now, Mary1976 είπε:

Δεν ξέρω για τα πάρτυ γιατί ο δικός μου είναι ακόμα πολύ μικρός και στο δημοτικό στην εποχή μου τα πάρτυ στο δημοτικό ήταν σπάνια, αλλά ξέρω από τη γειτονιά μας ότι πολλά παιδιά μετά τα 8-9 κυκλοφορούν και παίζουν έξω σχετικά αυτόνομα. Μετά τα 10 όλα σχεδόν τα παιδιά κυκλοφορούν μόνα, ψωνίζουν κτλ.

 

Επίσης αυτό που λέει η ΑΡΓΚ για τις δουλειές του σπιτιού το συμμερίζομαι απόλυτα και μάλιστα με παραξενεύει που δεν θεωρείται αυτονόητο ότι όλοι μέσα στο σπίτι συμβάλουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Ο δικός μου είναι σχεδόν 6 χρονών και φυσικά μαζεύει το δωμάτιό του (οκ με τα δικά του στάνταρ μάζεμα), πάει το πιάτο του στο νεροχύτη όταν τελειώσει το φαγητό, βάζει τα ρούχα του στα άπλυτα κτλ. Στα 15 φυσικά και θα μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, ακόμα και μαγείρεμα.

 

 

Δεν μιλάμε για τέτοιες δουλειές προφανώς...  Εδώ έχω δει να βάζουν τα 10χρονα, 11χρονα να γυρίζουν μόνα τους από το σχολείο σε ένα άδειο σπίτι και να βάζουν μόνα τους να μαγειρέψουν και να πρέπει πχ να σκουπίσουν, σφουγγαρίσουν... ΟΚ, προφανώς με την εκπαίδευση θα το καταφέρουν. Είμαι όμως ηθικά αντίθετη.

 

Όσο για το αν θα κυκλοφορούν μόνα τους να ψωνίζουν στα 10, πιστεύω εξαρτάται αποκλειστικά από την περιοχή και τη ρυμοτομία της περιοχής. Σε ένα πολυσύχναστο μέρος, με πολλή κίνηση, αυτοκίνητα, κόσμο, μεγάλους δρόμους κτλ, το θεωρώ εγκληματικό να αφήσεις το παιδί μόνο του. οπότε μην βάζουμε σαν αποκλειστικό κριτήριο την ηλικία.

[elenip]

Just now, Mary1976 said:

Δεν ξέρω για τα πάρτυ γιατί ο δικός μου είναι ακόμα πολύ μικρός και στο δημοτικό στην εποχή μου τα πάρτυ στο δημοτικό ήταν σπάνια, αλλά ξέρω από τη γειτονιά μας ότι πολλά παιδιά μετά τα 8-9 κυκλοφορούν και παίζουν έξω σχετικά αυτόνομα. Μετά τα 10 όλα σχεδόν τα παιδιά κυκλοφορούν μόνα, ψωνίζουν κτλ.

 

Επίσης αυτό που λέει η ΑΡΓΚ για τις δουλειές του σπιτιού το συμμερίζομαι απόλυτα και μάλιστα με παραξενεύει που δεν θεωρείται αυτονόητο ότι όλοι μέσα στο σπίτι συμβάλουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Ο δικός μου είναι σχεδόν 6 χρονών και φυσικά μαζεύει το δωμάτιό του (οκ με τα δικά του στάνταρ μάζεμα), πάει το πιάτο του στο νεροχύτη όταν τελειώσει το φαγητό, βάζει τα ρούχα του στα άπλυτα κτλ. Στα 15 φυσικά και θα μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, ακόμα και μαγείρεμα.

 

 

Άλλο το να τακτοποιεί / μαζεύει το παιδί το δωμάτιό του και άλλο να συμμετάσχει από πολύ μικρό στις δουλειές του σπιτιού. Άποψή μου είναι ότι ο ενήλικας γονιός έχει τις ευθύνες και υποχρεώσεις του (δουλεύει δεν δουλεύει) και το παιδί έχει τις δικές του υποχρεώσεις και ευθύνες, δηλαδή να κάνει τα μαθήματά του, να είναι συνεπής στις δραστηριότητές του και ναι να έχει το δωμάτιό του μαζεμένο. Και το κυριότερο? ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ, να βρεθεί με άλλα παιδιά, να ξεκουραστεί. .

Εδώ με τόσα διαβάσματα και δραστηριότητες που έχουν τα παιδιά ίσα ίσα προλαβαίνουν απορώ που θα βρεθεί ο χρόνος να κάνουν και δουλειές στο σπίτι. Εκτός εάν το σφουγγάρισμα το εντάξουμε ως δραστηριότητα στο σπίτι

Επεξεργάστηκαν 16 Οκτωβρίου,2019 by elenip

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

 

Δεν μιλάμε για τέτοιες δουλειές προφανώς...  Εδώ έχω δει να βάζουν τα 10χρονα, 11χρονα να γυρίζουν μόνα τους από το σχολείο σε ένα άδειο σπίτι και να βάζουν μόνα τους να μαγειρέψουν και να πρέπει πχ να σκουπίσουν, σφουγγαρίσουν... ΟΚ, προφανώς με την εκπαίδευση θα το καταφέρουν. Είμαι όμως ηθικά αντίθετη.

Αν και δεν έχει χρειαστεί ποτέ σε εμάς, αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχει οικονομικη άνεση. Δεν το λέω για να σε προσβάλω, αλλά το να το περιγράφεις σαν επιλογή, είναι λίγο σαν το "ας φάνε παντεσπάνι". Δε νομίζω ότι κανείς αφήνει από επιλογή το παιδί του στην Ε δημοτικού , και ακόμη και στη Β που το έχω συναντήσει, να ζεσταίνει μόνο του το φαγητό του και να διαβάζει ή ό,τι κάνει τέλος πάντων, μέχρι το απόγευμα χωρίς κανέναν στο σπίτι. Αλλά για αρκετές οικογένειες, δεν υπήρχε επιλογή ούτε 30 και 40 χρόνια πριν, ούτε σήμερα. Καλύτερα να ειναι το παιδί στα 10 μόνο του στο σπίτι για να ζεστάνει τα μακαρόνια, παρά να μην έχει ούτε μακαρόνια ούτε και σπίτι προφανώς.

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Άλλο το να τακτοποιεί / μαζεύει το παιδί το δωμάτιό του και άλλο να συμμετάσχει από πολύ μικρό στις δουλειές του σπιτιού. Άποψή μου είναι ότι ο ενήλικας γονιός έχει τις ευθύνες και υποχρεώσεις του (δουλεύει δεν δουλεύει) και το παιδί έχει τις δικές του υποχρεώσεις και ευθύνες, δηλαδή να κάνει τα μαθήματά του, να είναι συνεπής στις δραστηριότητές του και ναι να έχει το δωμάτιό του μαζεμένο. Και το κυριότερο? ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ, να βρεθεί με άλλα παιδιά, να ξεκουραστεί. .

Εδώ με τόσα διαβάσματα και δραστηριότητες που έχουν τα παιδιά ίσα ίσα προλαβαίνουν απορώ που θα βρεθεί ο χρόνος να κάνουν και δουλειές στο σπίτι. Εκτός εάν το σφουγγάρισμα το εντάξουμε ως δραστηριότητα στο σπίτι

 

Δηλαδή αν το Σάββατο η οικογένεια περνά 2-3 ώρες όλη μαζί να καθαρίσει το σπίτι, το παιδί τι θα πάθει αν συμμετέχει; Δεν μπορώ καν να φανταστώ τη σκηνη όπου η μαμά κάνει δουλειές και το παιδί απαθές την κοιτάζει για ώρες. Το έχω δει σε ταινίες μεν, δεν το έχω ζήσει ποτέ στην πραγματική ζωή, δεν ξέρω. Μιλάμε για κοτζάμ γαϊδούρια γυμνασίου θυμίζω, όχι για πεντάχρονα και όχι π.χ. σε περίοδο εξετάσεων κλπ αλλά ένα μέσο ΣΚ. Από το να περάσουν 5 ώρες παίζοντας Fifa και fortnite, ε πιο καλό θα τους κάνει σαν ανθρώπους να αφιερώσουν τις μισές στο να πάνε βόλτα το σκύλο, να μαζέψουν και να σφουγγαρίσουν το δωμάτιό τους και να αδειάσουν το πλυντήριο.

[Mary1976]

Καλά προφανώς δεν θεωρώ ότι οι δουλείες πρέπει να γίνονται σε βάρος των μαθημάτων ή άλλων δραστηριοτήτων του παιδιού και σαφώς μέχρι κάποια ηλικία προτεραιότητα έχει το παιχνίδι. Αλλά ένα μισάωρο κάθε μέρα μπορεί να αφιερωθεί σε κάποιες δουλειές, δεν είναι τόσο πολύ. Ούτε είναι βαριά δουλειά το να βάζεις πλυντήριο πιάτων και να καθαρίζεις το νεροχύτη (20 λεπτά max) ή να βάζεις μια ηλεκτρική που και που (επίσης κανα 20λεπτο υπόθεση) ή να ποτίσεις τον κήπο.

Δεν ξέρω ίσως το βλέπω έτσι γιατί και εγώ και ο άντρας μου μεγαλώσαμε με το να βοηθάμε στο σπίτι γιατί οι μητέρες μας δούλευαν. Οπότε και οι δύο κάναμε πολλές δουλειές από μικροί.

Θεωρώ λοιπόν ότι πέρα από την αυτονομία και την υπευθυνότητα που μπορεί να αναπτύσσει ένα παιδί που από μικρό μαθαίνει να κυκλοφορεί μόνο ή να κάνει δουλειές του σπιτιού, είναι και θέμα ανάγκης όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς και δεν υπάρχει άλλη βοήθεια.

Οπότε εμείς ως οικογένεια, επειδή και οι δύο μεγαλώσαμε με αυτό το μοντέλο θεωρούμε αυτονόητο ότι το παιδί όσο μεγαλώνει θα συμμετέχει σε όλες τις δουλειές τους σπιτιού. Εγώ και ο άντρας μου τώρα μοιραζόμαστε το νοικοκυριό ισοβαρώς και είμαι περήφανη για αυτόν που ξέρει και θεωρεί υποχρέωσή του να κάνει όλες τις δουλειές. Απλώνει, σιδερώνει, πλένει πιάτα, σφουγγαρίζει τα πάντα όπως και εγώ (επίσης μοιραζόμαστε ισότιμα τη φροντίδα του παιδιού από μωρό). Για αυτό ευγνωμονώ την πεθερά μου που παρόλο παραδοσιακή σε πολλά, τον έβαζε να βοηθάει στο σπίτι από μικρό.

Erin0000 μιλάω για γειτονιά πυκνοκατοικημένη σχετικά κοντά στο κέντρο και με φουλ κίνηση! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν πάντως κυκλοφορούν άνετα τα πιτσιρίκια. Άσε μη σου πω για τα πεντάχρονα που τα αφήνουν μόνα τους στην παιδική χαρά και στην πλατεία και πάνε στην κοντινή καφετέρια για καφέ! Καλά αυτή είναι άλλη περίπτωση τραβηγμένη, αλλά γίνεται.  

[erin0000]

Just now, Mary1976 είπε:

Erin0000 μιλάω για γειτονιά πυκνοκατοικημένη σχετικά κοντά στο κέντρο και με φουλ κίνηση! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν πάντως κυκλοφορούν άνετα τα πιτσιρίκια. Άσε μη σου πω για τα πεντάχρονα που τα αφήνουν μόνα τους στην παιδική χαρά και στην πλατεία και πάνε στην κοντινή καφετέρια για καφέ! Καλά αυτή είναι άλλη περίπτωση τραβηγμένη, αλλά γίνεται.  

 

Πολλά γίνονται δυστυχώς, αλλά για τους λάθος λόγους...

 

 

[Nefeli2014]

Just now, Mary1976 είπε:

Καλά προφανώς δεν θεωρώ ότι οι δουλείες πρέπει να γίνονται σε βάρος των μαθημάτων ή άλλων δραστηριοτήτων του παιδιού και σαφώς μέχρι κάποια ηλικία προτεραιότητα έχει το παιχνίδι. Αλλά ένα μισάωρο κάθε μέρα μπορεί να αφιερωθεί σε κάποιες δουλειές, δεν είναι τόσο πολύ. Ούτε είναι βαριά δουλειά το να βάζεις πλυντήριο πιάτων και να καθαρίζεις το νεροχύτη (20 λεπτά max) ή να βάζεις μια ηλεκτρική που και που (επίσης κανα 20λεπτο υπόθεση) ή να ποτίσεις τον κήπο.

Δεν ξέρω ίσως το βλέπω έτσι γιατί και εγώ και ο άντρας μου μεγαλώσαμε με το να βοηθάμε στο σπίτι γιατί οι μητέρες μας δούλευαν. Οπότε και οι δύο κάναμε πολλές δουλειές από μικροί.

Θεωρώ λοιπόν ότι πέρα από την αυτονομία και την υπευθυνότητα που μπορεί να αναπτύσσει ένα παιδί που από μικρό μαθαίνει να κυκλοφορεί μόνο ή να κάνει δουλειές του σπιτιού, είναι και θέμα ανάγκης όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς και δεν υπάρχει άλλη βοήθεια.

Οπότε εμείς ως οικογένεια, επειδή και οι δύο μεγαλώσαμε με αυτό το μοντέλο θεωρούμε αυτονόητο ότι το παιδί όσο μεγαλώνει θα συμμετέχει σε όλες τις δουλειές τους σπιτιού. Εγώ και ο άντρας μου τώρα μοιραζόμαστε το νοικοκυριό ισοβαρώς και είμαι περήφανη για αυτόν που ξέρει και θεωρεί υποχρέωσή του να κάνει όλες τις δουλειές. Απλώνει, σιδερώνει, πλένει πιάτα, σφουγγαρίζει τα πάντα όπως και εγώ 

! Όλα αυτά θα τα κάνει το 15 χρόνο? 

Συγνώμη... Θα διαφωνησω... Εγώ δεν έκανα δουλειές στο σπίτι μια χαρά νοικοκυρευτηκα.. Να μαζεύουν τα πράγματα τους ναι, να πηγαίνουν τα πιάτα στο νεροχύτη ναι οκ, αντε να ζεστάνουν και το φαι τους αν και υπάρχουν και θερμοδοχεια αλλά οκ πες είναι εξέλιξη αυτο, γενικά να είναι υπεύθυνα του εαυτού τους φυσικά συμφωνώ. Και επαυξάνω σε αυτό. Αλλά να σφουγγαρίσει, να βάλει πληντυριο πίατων.. Να κάνει και κήπο.. Να βάζει και ηλεκτρική... Αυτά τα θεωρώ υποχρέωση των γονιών. Εγώ πάλι αντί να τη βάζω να μου κάνει δουλειές θα την παρότρυνω να βγει έξω να κοινωνικοποιηθει. Ακόμα κι αν μου το ζητάει εγώ θα της λέω όχι. Εγώ στα 15 γκομενιζα σιγά μην έκανα δουλειές. Και διάβαζα. Βασικά διαβάζα πάρα πολύ και τώρα που το σκέφτομαι και να έπρεπε να κάνω κάτι, δεν υπήρχε χρόνος. Όταν γυρνούσα από το σχολείο έπεφτα ξερή για ύπνο. Ειδικά προς το λύκειο. Μετά σηκωνονουν διάβαζα, έβλεπα τηλεόραση, μιλούσα με Καμμια φίλη και τα σκ αλώνια στις πλατείες κι έκανα το άθλημα μου. 

Καλα στο λύκειο δεν παίζει. Σχολείο φροντ σπίτι διάβασμα. Μόνο το σκ ήταν ανέμελο και δε με έβλεπε το σπίτι. Αλλά μετά μπήκαν και κάτι ιδιαίτερα, βάλε και προπονήσεις, και πάει και ο ύπνος πάνε όλα..

Αλλά οκ απόψεις είναι αυτές. Δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό αλλά εμένα αυτή είναι η γνώμη μου πως κάθε πράγμα στο καιρό του. Κι έτσι έμαθα κι εγώ εδώ που τα λέμε... Όπως εσύ έμαθες έτσι, εγώ έμαθα αλλιώς προφανώς και αυτό παίζει ρόλο.Παρεπιπτοντως και εμάς εργάζονταν οι δικοί μας αλλά νοικοκυρευτηκαμε κι εμείς πολυ γρήγορα όταν έπρεπε. Από φοιτητές όμως και μετά.. 

Επεξεργάστηκαν 17 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Έσπερος]

Εγώ πάντως ως παιδί με γονείς που είχαν τη νοοτροπία ότι δουλειά μου είναι τα μαθήματα μου κ η τακτοποίηση του δωματίου, εχω να πω οτι ειναι πολυ επιβλαβής αντιληψη γιατι αν υπαρχει αυτη η νοοτροπια πιθανότατα θα συνεχιστεί κ στον 18αρη φοιτητή γιατί φυσικά κ οι σπουδές είναι σημαντικές, κ στον 25αρη εργαζόμενο γιατί κουράζεται το παιδί κ στον 30αρη οικογενειάρχη γιατι εχει υποχρεωσεις κλπ. Οχι επιτηδες προφανως αλλα ειναι ρευστά τα ορια. Εγώ δεν ήξερα να κάνω δουλειές μέχρι που έφυγα έξω στα 25 κ αν δεν είχα φύγει θα παρέμενα έτσι μέχρι να παντρευτώ. 

 

Επίσης ζώντας σε τουριστικό μέρος με αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο κ με διαφορετικη νοοτροπια απο την Αθηνα, εχω παρατηρησει ότι πολλά παιδιά αναλαμβάνουν υποχρεωσεις σε περιόδους που οι γονεις εργάζονται πολυ. ειτε στο σπίτι ειτε στη δουλεια των γονιων. κ τα παιδια των αλλοδαπών φροντιζουν κ μικροτερα αδερφια. περαν του οτι στις διακοπες ολα δουλευουν ειτε στην οικογενειακή επιχείρηση είτε άλλου, κ επιδιώκουν κ τα ίδια να το κάνουν αυτό. σε γενικές γραμμές αυτα τα παιδια ειναι απο τους καλύτερους ή τους πιο συνεπείς μαθητες κ οι οικογενειες τους απο τις πιο ευκατάστατες. σε τιποτα δεν επηρεάζεται η σχολικη τους επίδοση, αντιθετα ειναι πολυ ώριμα κ κοινωνικα ακριβως επειδη εχουν μαθει να αναλαμβάνουν ποικίλους ρόλους και φυσικα κανεις δεν ειπε οτι αυτα θα γινονται εις βαρος της μελέτης, του παιχνιδιου ή των αλλων εκπαιδευτικων δραστηριοτητων. Τα παιδιά που οι μαμάδες τους λείπουν όλη μέρα για καφέ κ μποτε όπως γραφτηκε, είναι απλώς ελεύθερα εδώ κ εκεί με αρκετό χαρτζιλίκι για να απασχολούνται εδω κ εκει χωρις να ασχολειται ο γονιος.

[elenip]

Just now, Έσπερος said:

Εγώ πάντως ως παιδί με γονείς που είχαν τη νοοτροπία ότι δουλειά μου είναι τα μαθήματα μου κ η τακτοποίηση του δωματίου, εχω να πω οτι ειναι πολυ επιβλαβής αντιληψη γιατι αν υπαρχει αυτη η νοοτροπια πιθανότατα θα συνεχιστεί κ στον 18αρη φοιτητή γιατί φυσικά κ οι σπουδές είναι σημαντικές, κ στον 25αρη εργαζόμενο γιατί κουράζεται το παιδί κ στον 30αρη οικογενειάρχη γιατι εχει υποχρεωσεις κλπ. Οχι επιτηδες προφανως αλλα ειναι ρευστά τα ορια. Εγώ δεν ήξερα να κάνω δουλειές μέχρι που έφυγα έξω στα 25 κ αν δεν είχα φύγει θα παρέμενα έτσι μέχρι να παντρευτώ. 

 

Επίσης ζώντας σε τουριστικό μέρος με αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο κ με διαφορετικη νοοτροπια απο την Αθηνα, εχω παρατηρησει ότι πολλά παιδιά αναλαμβάνουν υποχρεωσεις σε περιόδους που οι γονεις εργάζονται πολυ. ειτε στο σπίτι ειτε στη δουλεια των γονιων. κ τα παιδια των αλλοδαπών φροντιζουν κ μικροτερα αδερφια. περαν του οτι στις διακοπες ολα δουλευουν ειτε στην οικογενειακή επιχείρηση είτε άλλου, κ επιδιώκουν κ τα ίδια να το κάνουν αυτό. σε γενικές γραμμές αυτα τα παιδια ειναι απο τους καλύτερους ή τους πιο συνεπείς μαθητες κ οι οικογενειες τους απο τις πιο ευκατάστατες. σε τιποτα δεν επηρεάζεται η σχολικη τους επίδοση, αντιθετα ειναι πολυ ώριμα κ κοινωνικα ακριβως επειδη εχουν μαθει να αναλαμβάνουν ποικίλους ρόλους και φυσικα κανεις δεν ειπε οτι αυτα θα γινονται εις βαρος της μελέτης, του παιχνιδιου ή των αλλων εκπαιδευτικων δραστηριοτητων. Τα παιδιά που οι μαμάδες τους λείπουν όλη μέρα για καφέ κ μποτε όπως γραφτηκε, είναι απλώς ελεύθερα εδώ κ εκεί με αρκετό χαρτζιλίκι για να απασχολούνται εδω κ εκει χωρις να ασχολειται ο γονιος.

 

Έχω τελείως διαφορετική εικόνα από κολλητή εκπαιδευτικό σε Γυμνάσιο τόσο σε πόλη της επαρχίας όσο και σε τουριστικό νησί. Μου έλεγε ότι ήταν τα χειρότερα χρόνια που πέρασε ποτέ σε σχολείο καθώς τα παιδιά δεν έδιναν καμία απολύτως σημασία στο μάθημα, καθώς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πάρουν το χαρτί και να πάνε να συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση. Μου έλεγε για καταστάσεις απίστευτες, παιδιά γεμάτα αυθάδεια, του στυλ τι να μου πεις εσύ καθηγητριούλα όσα βγάζεις εσύ σε ένα μήνα τα βγάζουμε εμείς σε μία ώρα και τέτοια!!

Εγώ πάντως που ήρθα στα 17 στην Αθήνα για σπουδές και δεν έκανα καμία δουλειά στο πατρικό μου σπίτι, μια χαρά έμεινα μόνη μου και έμαθα να αυτοεξυπηρετούμαι μια χαρά! Και το σπίτι καθάρισα και φαγητό έφτιαχνα και να είμαι συνεπής και υπεύθυνη και να κυκλοφορώ μόνη μου στην Αθήνα!

Καμιά φορά νομίζω ότι με αυτά που γράφουμε υποτιμάμε και τα παιδιά, τόσα παιδιά έρχονται κάθε χρόνο από επαρχία στα 17 τους και σπουδάζουν και δεν είναι μαζί και η μαμά με το ταπεράκι. Το να μου έχουν επιτρέψει να χαρώ την παιδική μου ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητη ότι είμαι και ανίκανη στα 17. Και μάλιστα όταν εγώ σπούδασα εδώ όλες οι παρέες που είχα από διάφορα μέρη της Ελλάδος ούτε κινητό υπήρχε ούτε τίποτε. Μια χαρά και κυκλοφορήσαμε και ξέραμε να αποφύγουμε τις κακοτοπιές.

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

Έχω τελείως διαφορετική εικόνα από κολλητή εκπαιδευτικό σε Γυμνάσιο τόσο σε πόλη της επαρχίας όσο και σε τουριστικό νησί. Μου έλεγε ότι ήταν τα χειρότερα χρόνια που πέρασε ποτέ σε σχολείο καθώς τα παιδιά δεν έδιναν καμία απολύτως σημασία στο μάθημα, καθώς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πάρουν το χαρτί και να πάνε να συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση. Μου έλεγε για καταστάσεις απίστευτες, παιδιά γεμάτα αυθάδεια, του στυλ τι να μου πεις εσύ καθηγητριούλα όσα βγάζεις εσύ σε ένα μήνα τα βγάζουμε εμείς σε μία ώρα και τέτοια!!

Είναι ανάλογα με το μέρος. κι εμείς έχουμε τέτοια ευτυχώς λίγα. πιο πολύ από όσους έβγαλαν ευκολο κ γρηγορο χρημα. οσοι εχουν ομως τις μεγαλες κ σοβαρές επιχειρήσεις του νησιου (οχι μονο τουριστικές κ οικοδομικές) γενικα αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα όλες τις υποχρεώσεις των παιδιών τους -ασχετο απο το αν ειναι καλοι μαθητες, βλεπεις τουλαχιστον οτι οι γονεις ενδιαφέρονται τουλαχιστον για μια σωστη συμπεριφορα. 

Just now, elenip είπε:

Εγώ πάντως που ήρθα στα 17 στην Αθήνα για σπουδές και δεν έκανα καμία δουλειά στο πατρικό μου σπίτι, μια χαρά έμεινα μόνη μου και έμαθα να αυτοεξυπηρετούμαι μια χαρά! Και το σπίτι καθάρισα και φαγητό έφτιαχνα και να είμαι συνεπής και υπεύθυνη και να κυκλοφορώ μόνη μου στην Αθήνα!

κάποιοι τα μαθαίνουν, κάποιοι όχι γιατί τα ταπεράκια ταξθδευουν σε όλη την Ελλάδα. επθσης οσοι δεν φευγουν, μαλλον δεν τα μαθαινουν ποτε.

Just now, elenip είπε:

Καμιά φορά νομίζω ότι με αυτά που γράφουμε υποτιμάμε και τα παιδιά, τόσα παιδιά έρχονται κάθε χρόνο από επαρχία στα 17 τους και σπουδάζουν και δεν είναι μαζί και η μαμά με το ταπεράκι. Το να μου έχουν επιτρέψει να χαρώ την παιδική μου ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητη ότι είμαι και ανίκανη στα 17. Και μάλιστα όταν εγώ σπούδασα εδώ όλες οι παρέες που είχα από διάφορα μέρη της Ελλάδος ούτε κινητό υπήρχε ούτε τίποτε. Μια χαρά και κυκλοφορήσαμε και ξέρ

ακριβως επειδξ δεν τα υποτιμούμε το λεμε αυτο. δεν θα παθει ξατι το 15χρονο αν τξυ πεις να πετάξει τα σκουπιδια πηγαίνοντας στα αγγλικα ή αν φτθαξει μονος του ενα τοστ ή τηγανίσει δυο αβγά. ακομα κ μια σκουπα να βαλει. δεν νομιζω οτι λεμε εδω να βαλεις το παιδι σου να καθαρίσει φασολάκια ενώ πρέπει να διαβάσει για το διαγώνισμα. αλλα απο το να χαζολογαει στο ιντερνετ, πιο χρησιμο θα του ειναι να συμμετάσχει σε κατι, κι εξαλλου μπορει κ να του αρεσει. αλλα κ να μην του αρέσει, δεν έγινε κ κάτι, θα καταλάβει οτι δεν κανουμε μονο πράγματα που μας αρέσουν. οι πρακτικες δεξιοτητες για ολη τηξ υπολοιπη ζωή μας ειναι η πιο σημαντική μαθηση. αφου δεν τις καλλιεργεί το σχολείο, ας τις καλλιεργήσει το σπίτι. 

[erin0000]

15 ώρες πρίν, elenip είπε:

 

Έχω τελείως διαφορετική εικόνα από κολλητή εκπαιδευτικό σε Γυμνάσιο τόσο σε πόλη της επαρχίας όσο και σε τουριστικό νησί. Μου έλεγε ότι ήταν τα χειρότερα χρόνια που πέρασε ποτέ σε σχολείο καθώς τα παιδιά δεν έδιναν καμία απολύτως σημασία στο μάθημα, καθώς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να πάρουν το χαρτί και να πάνε να συνεχίσουν την οικογενειακή επιχείρηση. Μου έλεγε για καταστάσεις απίστευτες, παιδιά γεμάτα αυθάδεια, του στυλ τι να μου πεις εσύ καθηγητριούλα όσα βγάζεις εσύ σε ένα μήνα τα βγάζουμε εμείς σε μία ώρα και τέτοια!!

Εγώ πάντως που ήρθα στα 17 στην Αθήνα για σπουδές και δεν έκανα καμία δουλειά στο πατρικό μου σπίτι, μια χαρά έμεινα μόνη μου και έμαθα να αυτοεξυπηρετούμαι μια χαρά! Και το σπίτι καθάρισα και φαγητό έφτιαχνα και να είμαι συνεπής και υπεύθυνη και να κυκλοφορώ μόνη μου στην Αθήνα!

Καμιά φορά νομίζω ότι με αυτά που γράφουμε υποτιμάμε και τα παιδιά, τόσα παιδιά έρχονται κάθε χρόνο από επαρχία στα 17 τους και σπουδάζουν και δεν είναι μαζί και η μαμά με το ταπεράκι. Το να μου έχουν επιτρέψει να χαρώ την παιδική μου ηλικία δεν σημαίνει απαραίτητη ότι είμαι και ανίκανη στα 17. Και μάλιστα όταν εγώ σπούδασα εδώ όλες οι παρέες που είχα από διάφορα μέρη της Ελλάδος ούτε κινητό υπήρχε ούτε τίποτε. Μια χαρά και κυκλοφορήσαμε και ξέραμε να αποφύγουμε τις κακοτοπιές.

Ούτε εγώ έκανα δουλειές ως παιδί και ως έφηβη. Πέρασα Αθήνα, δηλαδή δεν χρειάστηκε να αλλάξω πόλη, αλλά άρχισα από μόνη μου να δραστηριοποιούμαι, νιώθοντας ίσως πια ενήλικη και μια χαρά ικανή ήμουν και είμαι σε όλα.

 

Βάζοντας ένα παιδί να κάνει δουλειές ενηλίκων, δεν το προετοιμάζεις για αργότερα. Απλά του κόβεις χρόνο από την παιδική του ηλικία.

[elenip]

On 10/16/2019 at 11:29 PM, ΑΡΓΚ said:

 

Δηλαδή αν το Σάββατο η οικογένεια περνά 2-3 ώρες όλη μαζί να καθαρίσει το σπίτι, το παιδί τι θα πάθει αν συμμετέχει; Δεν μπορώ καν να φανταστώ τη σκηνη όπου η μαμά κάνει δουλειές και το παιδί απαθές την κοιτάζει για ώρες. Το έχω δει σε ταινίες μεν, δεν το έχω ζήσει ποτέ στην πραγματική ζωή, δεν ξέρω. Μιλάμε για κοτζάμ γαϊδούρια γυμνασίου θυμίζω, όχι για πεντάχρονα και όχι π.χ. σε περίοδο εξετάσεων κλπ αλλά ένα μέσο ΣΚ. Από το να περάσουν 5 ώρες παίζοντας Fifa και fortnite, ε πιο καλό θα τους κάνει σαν ανθρώπους να αφιερώσουν τις μισές στο να πάνε βόλτα το σκύλο, να μαζέψουν και να σφουγγαρίσουν το δωμάτιό τους και να αδειάσουν το πλυντήριο.

 

Αν δεν κάνει δουλειές στο σπίτι πρέπει να παίζει απαραίτητα playstation? Μπορεί εκείνη την ώρα να διαβάζει, να είναι σε μία δραστηριότητα, να είναι έξω και να παίζει γιατί απαραίτητα πρέπει να αποβλακώνεται με κάτι?

Όπως έγραψα ο καθένας έχει τις ευθύνες και υποχρεώσεις του μέσα στο σπίτι, από τον έφηβο δεν έχω την απαίτηση να κάνει δουλειές στο σπίτι πέραν του δικού του χώρου! Εάν εγώ π.χ. μενω σε ένα σπίτι 250 τμ τι μου φταίει το παιδί να σφουγγαρίζει 2 ορόφους? έτερον εκάτερον!

[erin0000]

On 16/10/2019 at 11:23 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Αν και δεν έχει χρειαστεί ποτέ σε εμάς, αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχει οικονομικη άνεση. Δεν το λέω για να σε προσβάλω, αλλά το να το περιγράφεις σαν επιλογή, είναι λίγο σαν το "ας φάνε παντεσπάνι". Δε νομίζω ότι κανείς αφήνει από επιλογή το παιδί του στην Ε δημοτικού , και ακόμη και στη Β που το έχω συναντήσει, να ζεσταίνει μόνο του το φαγητό του και να διαβάζει ή ό,τι κάνει τέλος πάντων, μέχρι το απόγευμα χωρίς κανέναν στο σπίτι. Αλλά για αρκετές οικογένειες, δεν υπήρχε επιλογή ούτε 30 και 40 χρόνια πριν, ούτε σήμερα. Καλύτερα να ειναι το παιδί στα 10 μόνο του στο σπίτι για να ζεστάνει τα μακαρόνια, παρά να μην έχει ούτε μακαρόνια ούτε και σπίτι προφανώς.

 

Δεν καταλαβαίνω που κολλάει το παντεσπάνι που λες...

 

Το ότι μπορεί να γυρνάει το παιδί σε ένα άδειο σπίτι και βάζει μόνο του να μαγειρέψει, δεν έχει σχέση με την οικονομική άνεση. Έχει να κάνει με αναλγησία των γονέων. Αν το παιδί δεν ήταν 10 και ήταν 5, θα αναγκαζόταν φαντάζομαι ο γονιός να βρει μια λύση. Κάποιον να επιβλέπει το παιδί, έστω και γειτόνισσα, συγγενή, φίλο, ή να έβρισκε τρόπο ο ίδιος. Στα 10 σου λέει, έλα μωρέ που θα κάθομαι να τρέχω, δεν θα πάθει τίποτα να μείνει μόνο του. 

Και δεν είναι απαραίτητο ότι το σπίτι είναι άδειο επειδή οι γονείς σκοτώνονται στην δουλειά...

[Έσπερος]

23 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Αλλά να σφουγγαρίσει, να βάλει πληντυριο πίατων.. Να κάνει και κήπο.. Να βάζει και ηλεκτρική... Αυτά τα θεωρώ υποχρέωση των γονιών.

Νομίζω ότι αυτό που λέει η @ΑΡΓΚ το έχετε παρεξηγήσει. Αν καταλαβαίνω καλά σε τι αναφέρεται, εννοεί να καταλαβει το παιδί ότι οι δουλειές δεν γίνονται από μόνες τους, όλοι συνεισφέρουν, δεν είναι κάτι καταναγκαστικό και ντροπιαστικό που να σε κάνει να βαρυγκομάς επειδή έχεις να το κάνεις, και φυσικά σε μια περίπτωση που ο γονιός λείπει πολύ λόγω εργασίας -να μην πω κάτι χειρότερο- να μπορεί το παιδί στοιχειωδώς να αυτοσυντηρηθεί. Σε ένα παιδί εξάλλου μπορεί να αρέσει ο κήπος ή την ηλεκτρική να τη βλέπει και σαν παιχνίδι. Το να μαζέψει το τραπέζι και να βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο είναι στέρηση της παιδικής ηλικιας; Το να σφουγγαρίσει το μπάνιο αν το γέμισε νερά για να μη γλιστρίσει κάποιος είναι στέρηση της παιδικής ηλικίας; Εντάξει ας μην υπερβάλλουμε. Δεν νομίζω ότι είπε κάποιο παιδί ότι θέλει να πάει να παίξει με τους φίλους του και ο γονιός του του είπε ότι πρέπει να καθαρίσει τα τζάμια. 

 

Και να μιλάμε και για παιδιά σε προχωρημένη εφηβεία, που ζητούν από τους γονείς χαρτζιλίκι και αρχίζουν και βγαίνουν και κάνουν πράγματα όχι και τόσο παιδικά, εκεί θα έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δηλαδή κάποιος είναι πολύ μικρός για να ζεστάνει το φαγητό του αλλά αρκετά μεγάλος για να βγαίνει ραντεβού (να μην πω τώρα και τίποτα πιο προχωρημένο γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν σας έχει περάσει από το μυαλό το τι μπορεί να κάνει ένα 16χρονο). 

 

Το να λείπουν οι γονείς πολλές ώρες από το σππίτι προφανώς είναι άσχημο γιατί το παιδί είτε είναι 5 είτε 10 είτε 12 είτε 15 θέλει και μια συντροφιά (άσχετο που σ αυτήν την ηλικία θα ποζητά και τη μοναξιά), θέλει κάποιον να τον ρωτήσιε πώς πήγε η μέρα του, να του δώσει μια συμβουλή... Αυτό είναι άλλο θέμα και σίγουρα όποιος γονιός δουλεύει αργά το έχει ζήσει. Αυτό είναι πρόβλημα, όχι το ότι θα πρέπει να ζεσςτάνει το φαγητό και να μαζέψει το τραπέζι. 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, erin0000 είπε:

 

Δεν καταλαβαίνω που κολλάει το παντεσπάνι που λες...

 

Το ότι μπορεί να γυρνάει το παιδί σε ένα άδειο σπίτι και βάζει μόνο του να μαγειρέψει, δεν έχει σχέση με την οικονομική άνεση. Έχει να κάνει με αναλγησία των γονέων. Αν το παιδί δεν ήταν 10 και ήταν 5, θα αναγκαζόταν φαντάζομαι ο γονιός να βρει μια λύση. Κάποιον να επιβλέπει το παιδί, έστω και γειτόνισσα, συγγενή, φίλο, ή να έβρισκε τρόπο ο ίδιος. Στα 10 σου λέει, έλα μωρέ που θα κάθομαι να τρέχω, δεν θα πάθει τίποτα να μείνει μόνο του. 

Και δεν είναι απαραίτητο ότι το σπίτι είναι άδειο επειδή οι γονείς σκοτώνονται στην δουλειά...

Λυπάμαι, αλλά πραγματικά αν έτσι φαντάζεσαι τα εργαζόμενα ζευγάρια χωρίς καμία οικονομκή άνεση, δεν έχω λόγια.

[Έσπερος]

Εντωμεταξύ στα παιδιά οι πρακτικές και χειρωνακτικές δραστηριότητες αρέσουν πάρα πολύ. Εννοώ και τα μεγάλα παιδιά που βλέπω στο σχολείο. Και καταλαβαίνω ότι δεν το κάνουν μόνο για να χάσουν  μάθημα. Μπορεί και στο διάλειμμα να πάρουν άνετα μια σκούπα και μια σφουγγαρίστρα γιατίι έπεσαν νερά στην τάξη πχ. Θα το κάνουν φυσικά με αρκετό χαβαλέ αλλά τους αρέσει. Όπως τους αρέσει να κάνουν κάποιες δουλειές όπως να κρεμάσουν ή να ξεκρεμάσουν κάτι από ψηλά, να βοηθήσουν να δέσουμε τα στρώματα που προστατεύουν τις μπασκέτες, να μεταφέρουν τους στύλους του φιλέ του βόλευ (τους βάζουμε μόνο όταν παίζουν βόλευ στη γυμναστική), να κρεμάσουν ή να διπλώσουν το φιλέ κλπ. Να βοηθάνε στις γιορτές με μικρόφωνα, υπολογιστές, κουβαλήματα εξοπλισμού κλπ. Τρελαίνονται για τέτοια, τους αρέσει να τους δίνεις ευθύνες. Και τα κάνουν και σε ώρες που δεν είναι να χάσουν μάθημα, άρα δεν είναι μόνο αυτό ο λόγος. Λογικό δεν είναι; έχουν ανάγκη την κίνηση, την εκτόνωση, τη δραστηριότητα. Μια φορά που τους σύγκρινα την παιδική ηλικία άλλοτε και τώρα, έλεγαν τι καλά που ήταν παλιά που δούλευαν και δεν είχαν όλα αυτά τα τρεξίματα και τα μαθήματα. Προφανώς από άγνοια το έλεγαν γιατί δεν έχουν κανονική εικόνα του τι σήμαινε βιοπάλη τότε -ή και τώρα- όμως τι δείχνει αυτό; Καταλαβαίνουν ότι τους έχουμε φορτώσει υποχρεώσεις που τους στερούν την παιδικότητα, γιατί αν κάτι στερεί την παιδική ηλικία είναι το να πρέπει ένα παιδί να εργάζεται εγκεφαλικά το πρωί 8-2 περίπου συν τουλάχιστον άλλες 4 ώρες το απόγευμα, και μάλιστα όλες αυτές τις ώρες να είναι και εκτός σπιτιού και χωρίς την ελευθερία να μιλήσει, να γελάσει, να συμπεριφερθεί σαν παιδί. Αυτό είναι πραγματικά κάτι που αγνοεί τις αναπτυξιακές ανάγκες ενός παιδιού. Και μη σας κάνει εντύπωση που είμαι εκπαιδευτικός και τα λέω, δεν θεωρώ φυσιολογικό όλο αυτό το πρόγραμμα σε παιδιά και εφήβους αυτών των ηλικιών. Και κατά τ' άλλα λέμε ότι είναι αφύσικο να  μπορούν και να πρέπει να κάνουν πέντε πράγματα στο σπίτι και να αναλαμβάνουν κάποια ευθύνη, μικρή αλλά ουσιαστική, που θα τους φανεί χρήσιμη σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους; 

 

Και τέλος, έχουν απόλυτη επίγνωση του ότι τους αντιμετωπίζουμε πότε σαν μωρά και πότε σαν ενήλικες με δικά μας αυθαίρετα κριτήρια, και αντιδρούν σ' αυτό, και χαίρονται πολύ όταν τους φερόμαστε σαν να τους θεωρούμε ικανούς να κάνουν και κάτι άλλο πέραν του να διαβάζουν και να είναι "καλά παιδιά". 

[Fenia27]

πρίν από 23 λεπτά , Έσπερος είπε:

Εντωμεταξύ στα παιδιά οι πρακτικές και χειρωνακτικές δραστηριότητες αρέσουν πάρα πολύ. Εννοώ και τα μεγάλα παιδιά που βλέπω στο σχολείο. Και καταλαβαίνω ότι δεν το κάνουν μόνο για να χάσουν  μάθημα. Μπορεί και στο διάλειμμα να πάρουν άνετα μια σκούπα και μια σφουγγαρίστρα γιατίι έπεσαν νερά στην τάξη πχ. Θα το κάνουν φυσικά με αρκετό χαβαλέ αλλά τους αρέσει. Όπως τους αρέσει να κάνουν κάποιες δουλειές όπως να κρεμάσουν ή να ξεκρεμάσουν κάτι από ψηλά, να βοηθήσουν να δέσουμε τα στρώματα που προστατεύουν τις μπασκέτες, να μεταφέρουν τους στύλους του φιλέ του βόλευ (τους βάζουμε μόνο όταν παίζουν βόλευ στη γυμναστική), να κρεμάσουν ή να διπλώσουν το φιλέ κλπ. Να βοηθάνε στις γιορτές με μικρόφωνα, υπολογιστές, κουβαλήματα εξοπλισμού κλπ. Τρελαίνονται για τέτοια, τους αρέσει να τους δίνεις ευθύνες. Και τα κάνουν και σε ώρες που δεν είναι να χάσουν μάθημα, άρα δεν είναι μόνο αυτό ο λόγος. Λογικό δεν είναι; έχουν ανάγκη την κίνηση, την εκτόνωση, τη δραστηριότητα. Μια φορά που τους σύγκρινα την παιδική ηλικία άλλοτε και τώρα, έλεγαν τι καλά που ήταν παλιά που δούλευαν και δεν είχαν όλα αυτά τα τρεξίματα και τα μαθήματα. Προφανώς από άγνοια το έλεγαν γιατί δεν έχουν κανονική εικόνα του τι σήμαινε βιοπάλη τότε -ή και τώρα- όμως τι δείχνει αυτό; Καταλαβαίνουν ότι τους έχουμε φορτώσει υποχρεώσεις που τους στερούν την παιδικότητα, γιατί αν κάτι στερεί την παιδική ηλικία είναι το να πρέπει ένα παιδί να εργάζεται εγκεφαλικά το πρωί 8-2 περίπου συν τουλάχιστον άλλες 4 ώρες το απόγευμα, και μάλιστα όλες αυτές τις ώρες να είναι και εκτός σπιτιού και χωρίς την ελευθερία να μιλήσει, να γελάσει, να συμπεριφερθεί σαν παιδί. Αυτό είναι πραγματικά κάτι που αγνοεί τις αναπτυξιακές ανάγκες ενός παιδιού. Και μη σας κάνει εντύπωση που είμαι εκπαιδευτικός και τα λέω, δεν θεωρώ φυσιολογικό όλο αυτό το πρόγραμμα σε παιδιά και εφήβους αυτών των ηλικιών. Και κατά τ' άλλα λέμε ότι είναι αφύσικο να  μπορούν και να πρέπει να κάνουν πέντε πράγματα στο σπίτι και να αναλαμβάνουν κάποια ευθύνη, μικρή αλλά ουσιαστική, που θα τους φανεί χρήσιμη σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους; 

 

Και τέλος, έχουν απόλυτη επίγνωση του ότι τους αντιμετωπίζουμε πότε σαν μωρά και πότε σαν ενήλικες με δικά μας αυθαίρετα κριτήρια, και αντιδρούν σ' αυτό, και χαίρονται πολύ όταν τους φερόμαστε σαν να τους θεωρούμε ικανούς να κάνουν και κάτι άλλο πέραν του να διαβάζουν και να είναι "καλά παιδιά". 

 

Συμφωνων απολυτα μαζι σου.

 

Σαν παιδι βοηθουσα οχι μονο στο καθαρισμα του δωματιου αλλα και στην γενικη του σπιτιου, μαγειρεμα, σκουπισμα, απλωμα ρουχων, ποτισμα, ξεχορταριασμα, τακτοποιηση, και πολλα αλλα...Φυσικα σαν παιδι αρχισα οχι μονο να παιρνω πρωτοβουλιες μεσα στο σπιτι, να αντιλαμβανομαι τι χρειαζεται για να ελαφρυνω τους γονεις αλλα ενιωθα πραγματικα ομορφα και χρησιμη οταν εβλεπα στα προσωπα τους την ανακουφιση? χαρα? οταν εβλεπαν κατι λιγοτερο να κανουν εκεινοι...Χωρις καν να το ζητησουν απο ενα σημειο και μετα...Περα απο αυτο, σαν παιδια καναμε και πολλα θεληματα στις "θειες" της γειτονιας που μας φωναζαν για να παμε να τους παρουμε κατι πχ απο το ψιλικατζιδικο. Μεγαλυτερη (στο λυκειο )ξεκινησα μονη μου να βοηθαω και τις γιαγιαδες μου με το δικο τους σπιτι, να πλενω τα μπανια, να κανω τα "δυσκολα"...

 

Οι ευθυνες λοιπον και το οτι οι γονεις μου μπορουσαν να βασιστουν πανω μου με εκαναν να νιωθω σιγουρη και περιφανη για τον εαυτο μου. Η εμπιστοσυνη τους μου ανεβαζε το ηθικο και την ψυχολογια...Μεσα σε ολα αυτα, απο τις καλυτερες αναμνησεις μου ηταν οταν φταναμε καλοκαιρι στο καμπινγκ, στηναμε ολο το πρωινο το τροχοσπιτο οοοολοι μαζι, και μετα αφου οταν ολα ηταν ετοιμα καναμε την πρωτη βουτια του καλοκαιριου...

 

[MagdaP]

Εννοείται πως τα παιδιά μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού στο βαθμό που τους επιτρέπεται σύμφωνα με την ηλικία και τις υποχρεώσεις τους. Τα παιδιά δεν είναι φιλοξενούμενοι σε ένα σπίτι. Είναι μέλη της οικογένειας και πρέπει να μάθουν ότι όλα τα μέλη πρέπει να βοηθούν στο σπίτι. Φυσικά και δεν θα είναι εις βάρος ούτε των μαθημάτων τους αλλά ούτε και του ελεύθερου χρόνου τους. Σε ποιο βαθμό θα κάνουν και τι εξαρτάται πάντα αλλά για μένα είναι βέβαιο ότι αν τα έχουν όλα στο χέρι από παιδιά το ταπερακι στα 25 είναι βέβαιο! Το έχω δει πολλές φορές. Ειδικά αν είναι και αγόρι... Είναι δεδομένο. 

 

Εν τω μεταξύ, εγώ ακόμα δεν το έχω καταφέρει ακόμα και στα απλά. Δηλαδή, το να μαζέψει τα παιχνίδια του που πιστεύω ότι επιβάλλεται σε αυτήν την ηλικία θα το κάνει μετά από δική μου παρότρυνση και αφού του το πω πολλές φορές.  Σε άλλα πράγματα αν του πω να μου φέρει κάτι ή να με βοηθήσει σε κάτι το κάνει άλλα από μόνος του δεν παίρνει πρωτοβουλίες. 

 

Στο θέμα μας τώρα. Ένα παιδί Γυμνασίου είναι αρκετά μεγάλο να γυρίσει μόνο του σπίτι (θα επιμείνω ναι), να ζεστάνει το φαγητό, ακόμα και να φτιάξει κάτι απλό. Και όχι, δεν είναι τεμπελιά των γονιών. Εμένα στο Γυμνάσιο δούλευαν και οι δύο πι γονείς βάρδιες. Ούτε μποτε έκαναν ούτε αδιαφορούσαν. Τύχαινε πολλέςφορές να γυρίσω και να είμαι μόνη σπίτι. Ζεσταινα το φαγητό μου, έτρωγα, έβαζα το πιάτο στο πλυντήριο και άρχιζα το διάβασμα. Ούτε έπαθα κάτι, ούτε έχασα την παιδική μου ηλικία. 

[ΑΡΓΚ]

Kαι να σκεφτείτε ότι αυτη τη στιγμή που μιλάμε έχω βάλει την δεκαπεντάχρονη κόρη μου να λύσεις τις απορίες του μικρού αδερφού της στην αρμονία, αντί να πληρώσω έξτρα μάθημα την καθηγήτρια . Το λες και καταναγκαστική εργασία ανηλίκου . Βέβαια σε 3 χρόνια λογικά θα το κάνει αυτό επαγγελματικά, οπότε την κακοποιώ τελικά ή της δίνω μία ευκαιρία να αρχίσει να μπαίνει στο πνεύμα; Μπερδεύτηκα 

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Kαι να σκεφτείτε ότι αυτη τη στιγμή που μιλάμε έχω βάλει την δεκαπεντάχρονη κόρη μου να λύσεις τις απορίες του μικρού αδερφού της στην αρμονία, αντί να πληρώσω έξτρα μάθημα την καθηγήτρια . Το λες και καταναγκαστική εργασία ανηλίκου . Βέβαια σε 3 χρόνια λογικά θα το κάνει αυτό επαγγελματικά, οπότε την κακοποιώ τελικά ή της δίνω μία ευκαιρία να αρχίσει να μπαίνει στο πνεύμα; Μπερδεύτηκα 

Ορίστε οι μαμάδες που βαζουν τα παιδια τους να κανουν δουλειες για να γραφουν στα φορουμ!!! Αποκαλύφθηκες!

[Nefeli2014]

9 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

Συμφωνων απολυτα μαζι σου.

 

Σαν παιδι βοηθουσα οχι μονο στο καθαρισμα του δωματιου αλλα και στην γενικη του σπιτιου, μαγειρεμα, σκουπισμα, απλωμα ρουχων, ποτισμα, ξεχορταριασμα, τακτοποιηση, και πολλα αλλα...Φυσικα σαν παιδι αρχισα οχι μονο να παιρνω πρωτοβουλιες μεσα στο σπιτι, να αντιλαμβανομαι τι χρειαζεται για να ελαφρυνω τους γονεις αλλα ενιωθα πραγματικα ομορφα και χρησιμη οταν εβλεπα στα προσωπα τους την ανακουφιση? χαρα? οταν εβλεπαν κατι λιγοτερο να κανουν εκεινοι...Χωρις καν να το ζητησουν απο ενα σημειο και μετα...Περα απο αυτο, σαν παιδια καναμε και πολλα θεληματα στις "θειες" της γειτονιας που μας φωναζαν για να παμε να τους παρουμε κατι πχ απο το ψιλικατζιδικο. Μεγαλυτερη (στο λυκειο )ξεκινησα μονη μου να βοηθαω και τις γιαγιαδες μου με το δικο τους σπιτι, να πλενω τα μπανια, να κανω τα "δυσκολα"...

 

Οι ευθυνες λοιπον και το οτι οι γονεις μου μπορουσαν να βασιστουν πανω μου με εκαναν να νιωθω σιγουρη και περιφανη για τον εαυτο μου. Η εμπιστοσυνη τους μου ανεβαζε το ηθικο και την ψυχολογια...Μεσα σε ολα αυτα, απο τις καλυτερες αναμνησεις μου ηταν οταν φταναμε καλοκαιρι στο καμπινγκ, στηναμε ολο το πρωινο το τροχοσπιτο οοοολοι μαζι, και μετα αφου οταν ολα ηταν ετοιμα καναμε την πρωτη βουτια του καλοκαιριου...

 

ΕΜΕΙΣ ρε κορίτσια που ήμασταν οι 'ανεπροκοπες" της ΥΠΌΘΕΣΗΣ :D εμένα μου λέγαν τα μαζέψω τα ρούχα μου και τα παρατάγα για μέρες ξέρω γω πολύ που με ένοιαζε.. Γιατί βγήκαμε οκ  δηλαδή και υπεύθυνες? Γενικά δεν μπορεί κανείς να με πει ούτε μικρή δηλαδή με χαμηλή αυτοπεποίθηση, μάλλον το αντίθετο θα ΕΛΕΓΑ που ώρες ώρες προσπαθώ να συγκρατουμαι δηλαδή να είμαι πιο ταπεινη.Δεν έχει να κάνει αυτό.. 

Αλλα ενταξει δε λέω ότι ειναι και καλό να σου λένε οι γονείς σου να μαζέψεις και να τους γράφεις απλώς εγώ βαριόμουν  την έκανα δια της πλάγιας οδού.. Οκ το παραδέχομαι γενικά τους κούρασα λιγααακι στην εφηβεία, αλλά έχω να τους λέω "ήμουν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία στη ζωή σας"

Επεξεργάστηκαν 19 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

20 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Νομίζω ότι αυτό που λέει η @ΑΡΓΚ το έχετε παρεξηγήσει. Αν καταλαβαίνω καλά σε τι αναφέρεται, εννοεί να καταλαβει το παιδί ότι οι δουλειές δεν γίνονται από μόνες τους, όλοι συνεισφέρουν, δεν είναι κάτι καταναγκαστικό και ντροπιαστικό που να σε κάνει να βαρυγκομάς επειδή έχεις να το κάνεις, και φυσικά σε μια περίπτωση που ο γονιός λείπει πολύ λόγω εργασίας -να μην πω κάτι χειρότερο- να μπορεί το παιδί στοιχειωδώς να αυτοσυντηρηθεί. Σε ένα παιδί εξάλλου μπορεί να αρέσει ο κήπος ή την ηλεκτρική να τη βλέπει και σαν παιχνίδι. Το να μαζέψει το τραπέζι και να βάλει τα πιάτα στο πλυντήριο είναι στέρηση της παιδικής ηλικιας; Το να σφουγγαρίσει το μπάνιο αν το γέμισε νερά για να μη γλιστρίσει κάποιος είναι στέρηση της παιδικής ηλικίας; Εντάξει ας μην υπερβάλλουμε. Δεν νομίζω ότι είπε κάποιο παιδί ότι θέλει να πάει να παίξει με τους φίλους του και ο γονιός του του είπε ότι πρέπει να καθαρίσει τα τζάμια. 

 

Και να μιλάμε και για παιδιά σε προχωρημένη εφηβεία, που ζητούν από τους γονείς χαρτζιλίκι και αρχίζουν και βγαίνουν και κάνουν πράγματα όχι και τόσο παιδικά, εκεί θα έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δηλαδή κάποιος είναι πολύ μικρός για να ζεστάνει το φαγητό του αλλά αρκετά μεγάλος για να βγαίνει ραντεβού (να μην πω τώρα και τίποτα πιο προχωρημένο γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν σας έχει περάσει από το μυαλό το τι μπορεί να κάνει ένα 16χρονο). 

 

Το να λείπουν οι γονείς πολλές ώρες από το σππίτι προφανώς είναι άσχημο γιατί το παιδί είτε είναι 5 είτε 10 είτε 12 είτε 15 θέλει και μια συντροφιά (άσχετο που σ αυτήν την ηλικία θα ποζητά και τη μοναξιά), θέλει κάποιον να τον ρωτήσιε πώς πήγε η μέρα του, να του δώσει μια συμβουλή... Αυτό είναι άλλο θέμα και σίγουρα όποιος γονιός δουλεύει αργά το έχει ζήσει. Αυτό είναι πρόβλημα, όχι το ότι θα πρέπει να ζεσςτάνει το φαγητό και να μαζέψει το τραπέζι. 

Ναι οκ κατάλαβα τι λέει. Κοίτα εγώ προς το παρόν τουλάχιστον γιατί είναι και μικρή θα ήθελα να μαζευει τα πράγματα της που γενικά το κάνει. Όχι πάντα βέβαια αλλά γενικά είναι τακτική. Από μικρή χωνοταν μαζί μου στις δουλειές παίρνει και μωρόμαντηλα και καθαρίζει τα παιχνιδια της όταν έχει όρεξη και μου χε κάνει εντύπωση γιατί δεν της το χα πει εγώ αυτό. Προφανώς μας βλέπει και το κάνει. Αλλά αν μεγαλώσει δε νομίζω πως θα της πω πότε έλα να πλύνεις πιάτα ξέρω γω. Βαλτα στο νεροχύτη ναι. Τώρα ας πούμε τα βάζει από μόνη της και πετάει κ τα σκουπίδακια αλλά από μόνη της. Και τα ρούχα στα άπλυτα βάζει. Αλλά μόνη της όλα. Και συρτάρια τακτοποιει. Δεν της το δίδαξε κανένας. Πιστεύω κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνουν αλλά μέχρι ενός ορίου. Εγώ πχ ήθελα να δουλέψω μικρή και ξεκίνησα στα 15! Βρήκαν εκεί οι γονείς μου κάτι φίλους με γραφεια και μαγαζιά και χώθηκα για ένα χαρτζιλίκι με επίβλεψη τις γιορτές πχ. Αν μου το επέβαλαν να κάνω δουλειές  θα είχαμε αντιδράσεις. Εγώ ήθελα λεφτά δικά μου και για να έχω το δούλευα. Βέβαια με απωθουσαν από αυτό αλλά ήμουν πολύ επιμονή. Είναι κ στο παιδί δηλαδή. Το λεγε η μαμά μου δηλαδή ότι δεν είμαι εγώ του νοικοκυριού είμαι της καριέρας. Και όντως αποδείχτηκε έτσι. Βέβαια όταν παντρεύτηκα, θέλησα μόνη μου να μάθω γιατί όμως και τότε το ήθελα. Ο άντρας μου μου λεγε άσε θα τα κάνω εγώ. Αλλά για να τον ευχαριστήσω έκανα και μουσακά έλεος. Μεγάλη η χάρη του. Χαχαχ. Και σήμερα του τον κάνω όταν είμαι χαρούμενη μαζί του. Είχα πλάκα στις αρχές. Για γέλια και για κλάματα. Έπαιρνα τη μανα μου μαμά βοήθεια κάηκε το φαι. Γέλια η μάνα μου καλά να πάθεις μου λεγε χαχαχ. Τελικά οκ με λίγο κόπο τα κατάφερα και σηνερα τα κάνω με ευχαριστηση. Όχι όλα βέβαια. Όσο με παίρνει έχω γυναικα για τα χοντρά.

Επεξεργάστηκαν 19 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Ορίστε οι μαμάδες που βαζουν τα παιδια τους να κανουν δουλειες για να γραφουν στα φορουμ!!! Αποκαλύφθηκες!

Δυσκολευομαι να εξηγησω μουσικη αρμονια, δεδομενου οτι δεν ξερω μουσικη  

[erin0000]

On 19/10/2019 at 12:55 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Kαι να σκεφτείτε ότι αυτη τη στιγμή που μιλάμε έχω βάλει την δεκαπεντάχρονη κόρη μου να λύσεις τις απορίες του μικρού αδερφού της στην αρμονία, αντί να πληρώσω έξτρα μάθημα την καθηγήτρια . Το λες και καταναγκαστική εργασία ανηλίκου . Βέβαια σε 3 χρόνια λογικά θα το κάνει αυτό επαγγελματικά, οπότε την κακοποιώ τελικά ή της δίνω μία ευκαιρία να αρχίσει να μπαίνει στο πνεύμα; Μπερδεύτηκα 

 

Αν την έχεις βάλει και αν την βάζεις τακτικά τότε ναι μιλάμε για εργασία...

Με την ίδια λογική θα μπορούσα και εγώ να βάζω την κόρη μου να μου κάνει γενική και να γλυτώσω να πληρώνω την καθαρίστρια, να κάνει ιδιαίτερα στην μικρότερη αδερφή της ώστε να γλυτώσω τα φροντιστήρια αγγλικών και να την προσέχει όταν λείπω ώστε να γλυτώνω τις νταντάδες... Α και να φτιάχνει και ένα ζεστό πιάτο φαί να βρίσκω όταν γυρνάω αργά από τη δουλειά... Πως δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό;;

On 19/10/2019 at 12:22 ΜΜ, MagdaP είπε:

 

Στο θέμα μας τώρα. Ένα παιδί Γυμνασίου είναι αρκετά μεγάλο να γυρίσει μόνο του σπίτι (θα επιμείνω ναι), να ζεστάνει το φαγητό, ακόμα και να φτιάξει κάτι απλό. Και όχι, δεν είναι τεμπελιά των γονιών. Εμένα στο Γυμνάσιο δούλευαν και οι δύο πι γονείς βάρδιες. Ούτε μποτε έκαναν ούτε αδιαφορούσαν. Τύχαινε πολλέςφορές να γυρίσω και να είμαι μόνη σπίτι. Ζεσταινα το φαγητό μου, έτρωγα, έβαζα το πιάτο στο πλυντήριο και άρχιζα το διάβασμα. Ούτε έπαθα κάτι, ούτε έχασα την παιδική μου ηλικία. 

 

Ως εκεί εντάξει, δεν έχω καμιά αντίρρηση. Εάν είχες όμως και λίστα με επιπλέον δουλειές είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ. Και αν γίνεται από ανάγκη και δεν υπάρχει άλλη λύση, άντε να το δεχτώ αν και προφανώς είναι επιβάρυνση του παιδιού.

Εάν δεν είναι ανάγκη όμως και απλά έχει αυτή τη νοοτροπία η μαμά, το καταδικάζω. Έχω παράδειγμα στον περίγυρό μου, όπου χωρισμένη μαμά (που θα περίμενες να φροντίζει ακόμα περισσότερο τα παιδιά της λόγω της κατάστασης), τα έχει όλη μέρα μόνα τους στο σπίτι να τα κάνουν όλα μόνα τους + το νοικοκυριό για να μπορεί να βγαίνει έξω να κάνει τη ζωή της... Βέβαια δεν το παρουσιάζει έτσι. Το παρουσιάζει ότι τα παιδιά της είναι ανεξάρτητα, χάρη σε εκείνη που τα "εκπαιδεύει" από πολύ μικρά...