Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Κάλυψη διδάκτρων ακριβών ιδιωτικών σχολείων/επάγγελμα γονέων


Recommended Posts

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Θα ήθελα να θέσω έναν άλλο παράγοντα ως προς το οικονομικό. Αν θεωρήσουμε ότι αναφερόμαστε σε οικογένειες που το παιδί τους ενδιαφέεται για σπουδές, άρα στη Γ Λυκείου τουλάχιστον -και πιθανότατα νωρίτερα- θα πληρώσουν ένα σεβαστό ποσό σε εξωσχολική βοήθεια, και λαμβάνοντας υπόψη και το ρίσκο να περάσει το παιδί σε πόλη άλλη πέραν του τόπου κατοικίας, σε βάθος χρόνου οι σπουδές ενός παιδιού σε ελληνικό πανεπιστήμιο μπορεί να κοστίσουν παρα πολύ. Η επιλογή ενός σχολείου που σου ανοίγει τον δρόμο για το εξωτερικό ίσως σε σύγκριση με αυτό να μην φαντάζει εξωφρενικά ακριβή, αν υπολογίσεις ότι σε κάποιες χώρες τα δίδακτρα ακόμα είναι ανύπαρκτα ή συμβολικά, ή υπάρχει η δυνατότητα δανείων, ή υπάρχουν φοιτητικά part time επαγγέλματα κλπ. Το θέμα όμως είναι αν το παιδί είναι έτοιμο για αυτό το ενδεχόμενο, που θα πρέπει να αποφασίσει από νωρίς. Τέτοια επένδυση δεν μπορεί να είναι απόφαση των γονέων μόνο.

 

Δεν υπάρχουν λύκεια που σε ετοιμάζουν για το εξωτερικό χωρίς τα αντίστοιχα ιδιαίτερα, και δεν εμποδίζει κανείς έναν φοιτητή στην Ελλάδα να δουλέψει ... Και το πτυχίο δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός. Καλό είναι το παιδί να αντιλαμβάνεται ότι σπουδάζει για να εργαστεί, όπως τώρα οι γονείς του εργάζονται, ότι όλα έχουν ένα κόστος, και ότι το κόστος προς το όφελος βαρύνουν τις αποφάσεις μας. Εκτός αν δεν τίθεται θέμα βιοπορισμού, όπου περνάμε σε άλλη κουβέντα. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 235
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Just now, Deena είπε:

Θέλω απλά να καταθέσω ότι χρειάστηκε να γκουγκλάρω τί είναι τα vans....ενταξει, ενημερώθηκα!

Κι εγώ έχω την ίδια απορία κ ήθελα να ρωτήσω! πάω να ψάξω! 

Link to comment
Share on other sites

8 ώρες πρίν, annoulen είπε:

Επειδή είχαμε και εμείς με τον σύζυγο παρόμοιο προβληματισμό πριν ξεκινήσουν τα παιδιά το δημοτικό σχολείο,  τελικά αποφασίσαμε να τα πάμε στο δημόσιο. Εμάς ο προβληματισμός μας ήταν ή ένα οικονομικό ιδιωτικό ή στο δημόσιο (και όχι ένα ακριβό ιδιωτικό ή στο δημόσιο),  πιο πολύ για λόγους ωραρίου και ασφάλειας και όχι για λόγους επιπέδου εκπαίδευσης. 

Μετά από 2 έτη εμπειρίας στο δημόσιο δημοτικό με δύο παιδιά, έχω να πω ότι πρέπει να  είσαι πολύ τυχερός  για να πετύχεις είτε καλό επίπεδο τάξης είτε καλό δάσκαλο είτε καλό Διευθυντή είτε καλές κτιριακές υποδομές.  Εμένα πχ ο ένας μου γιος (ο πιο ζωηρός) πάει σούπερ, και γιατί είναι καλό το επίπεδο τάξης και έχουμε και καλή δασκάλα,  ενώ ο άλλος μου γιος, ενώ είναι πιο συνεργάσιμο και πιο ήσυχο παιδί, έχει μείνει πολύ πίσω μαθησιακά και γιατί είναι χαμηλό το επίπεδο της τάξης και γιατί έχουμε συνέχεια θέμα με αλλαγές δασκάλων (βασικά όλη η τάξη έχει μείνει πίσω).  

Όσον αφορά το οικονομικό, εμείς με 2 παιδιά σε οικονομικό ιδιωτικό, σήμερα που μιλάμε θα μπαίναμε "μέσα" σίγουρα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκύψει στο μέλλον. Με 1500 € μηνιαίο εισόδημα και χωρίς άλλες οικονομικές υποχρεώσεις (πχ δάνειο κλπ), νομίζω ότι μπορείς να πας σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ιδιωτικό, όχι σε ακριβό ιδιωτικό, εάν πρόκειται για ΕΝΑ παιδί και ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Άλλο τα 5.000 € ετησίως και άλλο τα 10.000 €. 

Εγώ πάντως θεωρώ πολύ "ζόρικο"  το επίπεδο ζωής με 1.000 € για τριμελή οικογένεια. Άποψή μου πάντα και χωρίς να ξέρω τι άλλες διευκολύνσεις έχετε και ΓΙΑ ΠΟΣΟ θα τις έχετε. Πχ ξέρω τριμελή οικογένεια που ζει πάρα πολύ καλά (για τα δικά μου δεδομένα πάντα) με μηνιαίο εισόδημα 1.300 € με δικό τους σπίτι και χωρίς δάνεια, αλλά με κάλυψη της ΔΕΗ και του ΕΝΦΙΑ από παππού - γιαγιά,  το οποίο φυσικά είναι κάτι ασταθές μελλοντικά.

 

 

Ακόμη και αν μιλάμε για δύο μισθούς 1500*12, βγαίνει καθαρά στο σύνολο κάτι σαν 2200 το μήνα. Αν βάλεις νοίκι, ρούχα, φαγητό, ΔΕΚΟ κλπ, θα πρέπει πραγματικά να το θέλεις πάρα πολύ το να δώσεις το ένα πέμπτο του οικογενειακού εισοδήματος για το σχολείο και μόνο. Το 10000 μάλλον είναι επιστημονική φαντασία.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Θα συμφωνήσω πάρα πολύ με την Lenia16, ιδιαίτερα ως προς το γεγονός ότι το να φοιτήσει ένα παιδί σε ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο δεν συνεπάγεται ότι θα έχει καλύτερη μόρφωση και περισσότερες πιθανότητες να μπει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην σχολή που επιθυμεί. Έχοντας μεγαλώσει στην επαρχία και φοιτήσει από το δημοτικό έως το λύκειο στο δημόσιο της περιοχής μου, έκανα μεταπτυχιακό και διδακτορικό στο Cambridge με υποτροφία. Το πόσο καλά θα πάει ένα παιδί στην σχολική του πορεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες και τις επιθυμίες του ίδιου του παιδιού, αλλά και από την δυνατότητα εμάς των γονέων να κατανοήσουμε ότι τα παιδιά μας έχουν συγκεκριμένα όρια, ικανότητες και κλίσεις. Θεωρώ ότι εάν μία οικογένεια έχει κοντά της ένα σχετικά καλό δημόσιο σχολείο και μπορεί να κάνει παράλληλα ιδιαίτερα μαθήματα στις ξένες γλώσσεις και στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου, είναι ένας δρόμος πολύ ανταποδοτικός. 

 

Γνωρίζω λίγα πράγματα για το την ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αλλά δεν νομίζω να έστελνα ή να μπορούσα να αντέξω οικονομικά να στείλω το παιδί μου σε ιδιωτικό σχολείο στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι, εκτός από τα δίδακτρα του σχολείου, θα πρέπει να πληρώνω ΚΑΙ φροντιστήρια ή ιδιαίτερα επιπλέον! 

 

Και επειδή η κοπέλα που ξεκίνησε την συζήτηση ανέφερε τα προγράμματα ΙΒ, τα οποία έχουν ως απώτατο στόχο την είσοδο σε προπτυχιακά προγράμματα του εξωτερικού, ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία των παιδιών. Εγώ πήγα στο Cambridge και ήμουν 24 και αρκετά ώριμη για να κάνω ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα και να ζήσω μόνη μου στο εξωτερικό. Στην ηλικία των 17 και 18 σίγουρα δεν θα ήμουν έτοιμη για μια τόσο μεγάλη αλλαγή. Μιλάω πάντα για εμένα προσωπικά, για άλλα νεαρά παιδιά δεν ισχύει ίσως αυτό. Αλλά θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ να στείλω το παιδί μου να σπουδάσει σε τόσο νεαρή ηλικία έξω, όχι μόνο λόγω οικονομικών, αλλά και λόγω ωριμότητας. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

1 ώρα πρίν, Lenia16 είπε:

 

Αν ο στόχος δεν είναι η είσοδος σε πανεπιστήμιο απλά (εντός ή εκτός) αλλά οι δημόσιες σχέσεις για μετέπειτα αποκατασταση τότε προφανώς πρέπει να πάει σε ακριβό ιδιωτικό. Αν ο στοχος είναι ένα πιο προσεγμένο κ επιτηρουμενο περιβάλλον χωρίς να πουλάνε ναρκωτικά έξω από τα κάγκελα (στα ιδιωτικά μπορεί να τα βρεις κ μέσα βέβαια, εξαρτάται τις γνωριμίες) κ χωρίς να λείπουν οι μισοί καθηγητές τις μισές μέρες, ή αν δεν υπάρχει κανείς να παίρνει το παιδί το μεσημέρι που τα δημόσια 13.40 έχουν τελειώσει, τότε πας σε ένα ιδιωτικό, όχι κατ ανάγκη ακριβό.

 

 

 Είναι πολύ απαξιωτικό να λέει κανείς ότι στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία ο στόχος είναι οι δημόσιες σχέσεις. Κάποια από αυτά προσφέρουν εκπαίδευση που τα δικά μου παιδιά που τελείωσαν ιδιωτικό δημοτικό και συνέχισαν σε δημόσιο (πρότυπο) γυμνάσιο, δεν μπορούν καν να συλλάβουν. Υπάρχει πχ. σχολικό εργαστήριο φυσικής-χημείας- βιολογίας που είναι καλύτερο και από πανεπιστημιακό. Και το ξέρω γιατί, επειδή η αδερφή μου είναι εκπαιδευτικός σε ιδιωτικά σχολεία, τα παρακολουθώ από κοντά. Απλά συμφωνώ ότι κανένα παιδί δεν πηγαίνει χαμένο και ότι κάποια πράγματα μαθαίνονται και αργότερα στην ζωή, δεν είναι ανάγκη να τα μάθει κανείς στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. 

Άλλωστε το η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι απλά ο προθάλαμος της τριτοβάθμιας. Μπορεί δύο παιδιά να μπουν στην ίδια σχολή αλλά η ποιότητα της εκπαίδευσης που έλαβαν στο σχολείο να τα συνοδεύει για πάντα και να τα κάνει να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. 

Επεξεργάστηκαν by Βερενίκη
Link to comment
Share on other sites

Αν και η συζήτηση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα νομίζω πως το αρχικό ερώτημα της θεματοθετριας ήταν πως σχετίζεται το επάγγελμα (και κατα επέκταση η κοινωνική τάξη θα πρόσθετα εγώ) με το ιδιωτικό σχολείο, και αν αξίζει να στερηθείς από έναν απλό μισθό για να στείλεις το παιδί σου ιδιωτικο. Γνώμη μου είναι γενικά πως πρέπει να παίρνεις έναν αρκετά υψηλό μισθό για να αξίζει   να το κάνεις ώστε να μη στερηθείς από τα βασικά που χρειάζεται μια οικογένεια,θα συμφωνήσω βέβαια με κάποιον που είπε ότι ένας παράγοντας είναι και το ωράριο για τους γονείς που δεν έχουν βοήθεια,πχ κάποιος μπορεί να προτιμά να πληρώνει ένα οικονομικό ιδιωτικό από νταντά που θα πρέπει να κρατάει το παιδί του μετά τις 2 το μεσημέρι που θα σχολάει στο δημόσιο.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Lenia16 είπε:

 Δεν είπα ότι δεν προσφέρουν εκπαίδευση. Ειπα

 

Δεν ξέρω πού είναι το απαξιωτικό σε αυτό. Είναι η αλήθεια. Οι απόφοιτοι του Κολλεγίου πχ γίνονται παρέα κ σε κυβέρνηση άμα λάχει. Για όποιον μπορεί κ θέλει αυτό το παραπάνω δε νομίζω ότι τίθεται θέμα αν έχουν καλά εργαστήρια ή καθηγητές σε σχέση με τα δημόσια. Απλά το παιδί του θα πάει εκεί, μαζί με τα παιδιά όλων αυτών που συναναστρέφεται ο γονιος-πολιτικος-επιχειρηματιας-γονος. Δεν το λέω κακοπροαιρετα, είναι η φυσική ροή των πραγμάτων αν θες. 

Στην αντίπερα όχθη, ενα δημόσιο σχολείο στην πόλη μου τρέχει πρόγραμμα εκπαιδευτικής ρομποτικής με παγκόσμιες διακρίσεις για τους μαθητές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα τα δημόσια μπορούν να προσφέρουν το ίδιο; Προφανώς και όχι. Και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία φράση σου αλλά θα προσθέσω ότι αν το πνεύμα είναι κλειστό, ο,τι εκπαίδευση κ να λάβει, τα καλύτερα εργαστήρια, τα καλύτερα ib, τους καλύτερους καθηγητές κ να του δώσεις, το στουρνάρι θα μείνει στουρνάρι (κ δεν εννοώ μόνο σε μορφωτικό επίπεδο).

Πάντως αν η πρόθεση του γονιού είναι να το στείλει σε ακριβό ιδιωτικό για να κάνει παρέα με τους μετέπειτα wannabe πολιτικούς, μεγαλοβιομήχανους κλπ είναι βαθιά γελασμένος. Δεν δίνουν εύκολα ευκαιρίες προσέγγισης αυτές οι οικογένειες, γι'αυτό μίλησα για κάστες. Είναι σαφώς λίγα αυτά τα παιδιά αλλά πολύ κλειστά. Θυμάμαι πίεση που έτρωγε κοριτσάκι 14 ετών από τη μάνα του για να κάνει παρέα με γόνο πολιτικού, ενώ τα παιδιά δεν κολλούσαν με τίποτα. Ήταν να γελάς και να κλαις.

Ναι μεν τα σχολεία αυτά έχουν κάλο pr και βοηθούν αλλά όχι στο βαθμό που νομίζουμε. Δεν είναι χαζοί οι άνθρωποι να προωθούν σε εργασίες ανίκανους. Εκτός αν υπάρχουν άλλα συμφέροντα από πίσω.

Ισχύει αυτό που λέει η Βερενίκη, ότι ένα ιδιωτικό έναν καλό και εύστροφο μαθητή θα τον απογειώσει με αυτά που του προσφέρει. Ωστόσο όπως λες και εσύ, ένα κλειστό πνεύμα, τίποτα δε θα πάρει (το έχω δει με τα μάτια μου αυτό, με συμμαθητές της μεγάλης). Ένας καλός και εύστροφος μαθητής στο δημόσιο και πάλι θα διαπρέψει, θα κάνει ίσως  ένα κόπο παραπάνω για να κατακτήσει (αν δεν τις έχει βέβαια) ικανότητες ανάλυσης, δομημένης εργασίας και εργασίας υπό πίεση. Εγώ τουλάχιστον αυτό βλέπω συγκρίνοντας τη μεγάλη με άλλα, επίσης έξυπνα παιδιά, σε καλές σχολές πια, μέσω δημόσιων λυκείων.

Link to comment
Share on other sites

Just now, vtgian είπε:
Just now, Lenia16 είπε:

Πάντως αν η πρόθεση του γονιού είναι να το στείλει σε ακριβό ιδιωτικό για να κάνει παρέα με τους μετέπειτα wannabe πολιτικούς, μεγαλοβιομήχανους κλπ είναι βαθιά γελασμένος.

Από τους φίλους του κολλεγίου πάλι που ανέφερει πριν, αλλα κ αποφοίτους αλλου γειτονικού ακριβού ιδιωτικού, έχω καταλάβει ότι όντως κάποιοι μαθητές ήταν μια κλειστή κάστα, αλλα γενικα υπηρχε σε ολους η αισθηση του ανηκειν σε ενα εκλεκτό συνολο. Εχουν κ συλλογους αποφοίτων, κανουν εκδηλωσεις reunion κ κρατανε επαφες, γενικα υπαρχει μια δραστηριοτητα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό με διάφορες εκδηλώσεις, δηλαδη ενας βαθμος δημοσίων σχεδον σιγουρα παρέχεται, αλλα βεβαια εξαρταται και απο τη διαθεση του καθενός να λειτουργήσει κατ αυτόν τον τροπο. δεν είναι όλοι οι απόφοιτοι αυτής της νοοτροπίας και σιγουρα δεν εχουν ολοι τον ιδιο βαθμο (μη) επαφής με τον υπολοιπο κοσμο. Οι δικοι μου φιλοι δλδ που ημασταν μαζι στη σχολη, επειδη η φιλολογία δεν ειναι το θδιο με τη νομική ή την ιατρικη κ το πολυτεχνειο, βρέθηκαν μετά το σχολείο σε ένα πολύ πιο ποικίλο περιβάλλον και προσαρμόστηκαν διαφορετικά. κάποιοι άλλοι συμμαθητές τους που γνώριζα σε παρτι κατα καιρους, ηταν λιγο πιο αποκομμένοι. 

 

Το να πιεστεί μια οικογένεια για να πάει το παιδί σε ένα προσιτό ιδιωτικό, δεν το βρισκω παραλογο. Για ενα πανάκριβο ιδιωτικο, ειναι διαφορετικα. Εγω παντως θα εβαζα και τον παράγοντα της συνύπαρξης με ανθρωπους αισθητά διαφορετικής οικονομικής άνεσης. Δεν μπορω να φανταστώ να μην επηρεάζει ένα μικρο παιδι. Εμενα ως φοιτήτρια αυτες οι παρεες που εχω αναφερει, κατα καιρους με εκαναν να νιωθω ασχημα. οχι τα ιδια τα παιδια αλλά το χάσμα που υπήρχε. Θα μου πείτε γιατί τους ειχα επιλέξει; γιατι ειχαμε καποιους κοινούς στοχους για μετα τις σπουδες και ταιριάζαμε σ αυτό. όμως ενιωθα πολλες φορες μειονεκτικά, οταν εγω σκεφτομουν το καθε παραπανω βιβλιο που θα αγόραζα ή το αν θα παω σε καποιο σεμιναριο με δίδακτρα. και φυσικα παρα τους κοινούς στοχους που είχαμε τότε, εκείνοι όλοι τους έχουν πραγματοποιήσει γιατί δεν τους πίεσε κανείς να βρουν μόνιμη δουλειά αντί για αμφίβολης σταθερότητας ερευνητικά project ουτε ειχαν θεμα να ταξιδεύουν εξω για συνεδρια κλπ.ισως άλλους με άλλη αυτοπεποίθηση αυτά δεν τους ενοχλούν, εγώ πάντως σε αυτούς τους κύκλους ένιωθα πάντα κάπως σαν μίζερη, παρόλο που το περιβάλλον μου κ ο τρόπος που μεγάλωσα κάθε άλλο παρά μίζερος ήταν ως προς τα πνευματικά κ ψυχαγωγικά ερεθίσματα (ταξιδια, εξωσχολικά, θέατρα κλπ). Γι αυτό αυτούς τους παράγοντες θα τους λάμβανα υποψη αν ηταν να διαλέξω σχολείο για το παιδι μου. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Το να πιεστεί μια οικογένεια για να πάει το παιδί σε ένα προσιτό ιδιωτικό, δεν το βρισκω παραλογο. Για ενα πανάκριβο ιδιωτικο, ειναι διαφορετικα.

Νομίζω ότι αυτό είναι μία αρκετά διαφορετική κουβέντα, μιας και η θεματοθέτρια έθεσε σαφώς το θέμα του "σχετικά" χαμηλού εισοδήματος σε συνδυασμό με ένα ακριβό ιδιωτικό.

Link to comment
Share on other sites

On 4 Σεπτεμβρίου 2019 at 10:30 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν υπάρχουν λύκεια που σε ετοιμάζουν για το εξωτερικό χωρίς τα αντίστοιχα ιδιαίτερα, και δεν εμποδίζει κανείς έναν φοιτητή στην Ελλάδα να δουλέψει ... Και το πτυχίο δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός. Καλό είναι το παιδί να αντιλαμβάνεται ότι σπουδάζει για να εργαστεί, όπως τώρα οι γονείς του εργάζονται, ότι όλα έχουν ένα κόστος, και ότι το κόστος προς το όφελος βαρύνουν τις αποφάσεις μας. Εκτός αν δεν τίθεται θέμα βιοπορισμού, όπου περνάμε σε άλλη κουβέντα. 

Η αληθεια ειναι οτι σε μια κουβεντα για πανακριβα ιδιωτικα μαλλον μιλαμε για οικογενειες που δεν εχουν φλέγον ζητημα βιοπορισμού. Βεβαια εχω δει οικογενειες με μεγαλη οικονομικη ανεση να θεωρουν αυτονοητο οτι τα παιδια θα ερθουν σε επαφη με τον χωρο της εργασιας απο μικρα, και οικογενειες με λιγα μεσα, που πιέζονται παρα πολυ για τις σπουδες των παιδιων τους, αλλα δεν θελουν επουδενί να δουλευουν τα παιδια τους ως φοιτγτες, ή και ως απόφοιτοι ακομα αν δεν ειναι κατι στο αντικειμενο τους, απο τον φοβο μηπως τους στερήσουν κατι. Ξεφύγαμε ομως απο το θεμα. 

 

Προφανως και δεν εμποδιζει κανεις εναν φοιτητή να δουλεψει στην Ελλαδα. Αλλα δεν ειμαστε κ χωρα φιλικη στους νεους, οπως κ να το κανουμε. Ουτε δυνατοτητα part time σπουδων υπαρχει κ εχω ξαναγράψει κ αλλου οτι εχω δει να αντιμετωπίζουν εργαζόμενους ή οικογενειάρχες μεταπτυχιακούς φοιτητες σαν φοιτητες β διαλογής. Οποτε φαντασου να εισαι κ προπτυχιακός. Απλως ολο αυτο το ειπα γιατι η εξίσωση σπουδες εξω = κατι ακριβο για πλούσιους και σπουδες Ελλαδα= οικονομικές κ προσιτές, ειναι πολυ απλουστευτική κ δεν αντικατοπτρίζει παντα την πραγματικοτητα. 

 

Επισης σε πανεπιστήμια εξω σε παιρνουν και χωρθς ΙΒ. Και χωρις να εισαι απο ιδιωτικο. σε παραπανω απο αξιοπρεπή ιδρύματα αναφέρομαι. Αλλα βεβαια θελει ψαξιμο κ καθοδηγηση που δεν θα σου δωσει ενα δημοσιο σχολείο.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι λογικό όλοι να σκεφτόμαστε ότι το παιδί μας θελουμε να έχει τις καλύτερες ευκαιρίες, αλλα θεωρω πιεςτικο να σκεφτομαστε απο πριν καν παει προνήπιο το ΙΒ κ τις σπιυδες εξω. Ή μαλλον αν θελουμε σαν οικογεβεια να υο σκεφτουμε με τη λογικη ενος προγραμματισμού οπου πχ θα αποταμιεύουμε χρηματα για χρηση σε καποια χρονια, οκ δικαιωμα μας. αλλα δεν ειναι ωραιο να εχουμε χαράξει ενα μελλον γθα το παιδι μας χωρις καν να γνωριζουμε τις δεξιοτητες τηυ παιδιου, τα ενδιαφεροντα τκυ, τις κλίσεις του. Αν θελουμε να επενδύσουμε σε κατι, πρεπει να ειναι η καλλιεργεια δεξιοτητων κ ενδιαφερόντων σε μικρη ηλικια, καθως κ μια σταση απεναντι στη μελετη κ τη γνωση που θα το βοηθήσει να κατανοεί όσα διαβάζει, να σκέφτεται ελευθερα κ συνδυαστικά, να κρινει κλπ. αυτα ολα δυστυχως το δημοσιο σχολείο σπανια τα προσφερει. εχω ακουσει ομως για καλα ιδιωτικα δημοτικα που λειτουργούν σε αυτήν την κατεύθυνση. αυτό κατ εμε είναι μια καλη επενδυση. και κατι τετοιο θα βοηθησει το παιδι να καταλαβει τι θελει κ να θέσει στοχους. μπορει οι στόχοι αυτοι να μην εχουν καμια σχεση με σπουδες στην Οξφόρδη ή το πολυτεχνειο της Ζυριχης. Δεν σημαινει κατι αυτο. καταλαβαίνω το άγχος του να μη στερηθεί το παιδί μορφωτικές ευκαιριες λογω χρηματων, ειναι ασχημο ειδικα αν στον κυκλο σου βλεπεις την ανεση καποιων κ νιωθεις οτι εσυ προσφέρεις λιγοτερα. αλλα η λυση δεν ειναι να ξεπουληθεί η οικογενεια. μπορεις απλα να δωσεις στο παιδι σου τα εφόδια για να βρισκει μονος του εναλλακτικες, με την υποστηριξη οσων μπορει να προσφερει η οικογεβεια σε συνδυασμο με την προσωπικη του εργασια ή καποια υποτροφία, χωρις να σκεφτεται οτι υστερεί σε κατι σε σχέση με έναν σχετικά στενό κύκλο ανθρώπων που, κακά τα ψέματα, έχει την πορεια του χαραγμένη ηδη ασχετα απο το σχολείο που θα τελειωσει κ την κατάταξη του παν/μιου που θα μπει. Στο αρχικό ποστ είδα την αγωνία μιας οικογένειας ότι το παιδί της θα μειονεκτεί αν δεν πάει σε σχολείο με ΙΒ, για να το πω απλουστευτικά, και το βρήκα λίγο στενάχωρο. Αν υπαρχουν τα περιθώρια, μπορουν να επιλέξουν ενα σοβαρο σλλα προσιτό ιδιωτικο για διαφορους λογους που μπορει να υπερτερεί απο τα σχολεια της γειτονιας. Κερδος θα εχει το παιδι σε καποιους τομεις αλλα δεν θα αλλαξει αυτο απο μονο του την πορεια της ζωης του με μαγικο τροπο. Η ταξικότητα στην εκπαιδευση και γενικά στις μορφωτικές κ επαγγελματικές εμπειρίες ειναι ενα πολυ συ θετό φαινομενο και δεν λύνεται απλα με την επιλογη σχολειου. εινσι ωραιο παραμυθάκι αυτο με πολλες σκοπιμοτητες και αποκρύπτει πολλα δομικά προβλήματα του συστήματος, καλλιεργώντας την ιδέα ότι τα παντα ειναι θεμα ατόμου ασχετως κοινωνικού πλαισίου. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι λογικό όλοι να σκεφτόμαστε ότι το παιδί μας θελουμε να έχει τις καλύτερες ευκαιρίες, αλλα θεωρω πιεςτικο να σκεφτομαστε απο πριν καν παει προνήπιο το ΙΒ κ τις σπιυδες εξω. Ή μαλλον αν θελουμε σαν οικογεβεια να υο σκεφτουμε με τη λογικη ενος προγραμματισμού οπου πχ θα αποταμιεύουμε χρηματα για χρηση σε καποια χρονια, οκ δικαιωμα μας. αλλα δεν ειναι ωραιο να εχουμε χαράξει ενα μελλον γθα το παιδι μας χωρις καν να γνωριζουμε τις δεξιοτητες τηυ παιδιου, τα ενδιαφεροντα τκυ, τις κλίσεις του. Αν θελουμε να επενδύσουμε σε κατι, πρεπει να ειναι η καλλιεργεια δεξιοτητων κ ενδιαφερόντων σε μικρη ηλικια, καθως κ μια σταση απεναντι στη μελετη κ τη γνωση που θα το βοηθήσει να κατανοεί όσα διαβάζει, να σκέφτεται ελευθερα κ συνδυαστικά, να κρινει κλπ. αυτα ολα δυστυχως το δημοσιο σχολείο σπανια τα προσφερει. εχω ακουσει ομως για καλα ιδιωτικα δημοτικα που λειτουργούν σε αυτήν την κατεύθυνση. αυτό κατ εμε είναι μια καλη επενδυση. και κατι τετοιο θα βοηθησει το παιδι να καταλαβει τι θελει κ να θέσει στοχους. μπορει οι στόχοι αυτοι να μην εχουν καμια σχεση με σπουδες στην Οξφόρδη ή το πολυτεχνειο της Ζυριχης. Δεν σημαινει κατι αυτο. καταλαβαίνω το άγχος του να μη στερηθεί το παιδί μορφωτικές ευκαιριες λογω χρηματων, ειναι ασχημο ειδικα αν στον κυκλο σου βλεπεις την ανεση καποιων κ νιωθεις οτι εσυ προσφέρεις λιγοτερα. αλλα η λυση δεν ειναι να ξεπουληθεί η οικογενεια. μπορεις απλα να δωσεις στο παιδι σου τα εφόδια για να βρισκει μονος του εναλλακτικες, με την υποστηριξη οσων μπορει να προσφερει η οικογεβεια σε συνδυασμο με την προσωπικη του εργασια ή καποια υποτροφία, χωρις να σκεφτεται οτι υστερεί σε κατι σε σχέση με έναν σχετικά στενό κύκλο ανθρώπων που, κακά τα ψέματα, έχει την πορεια του χαραγμένη ηδη ασχετα απο το σχολείο που θα τελειωσει κ την κατάταξη του παν/μιου που θα μπει. Στο αρχικό ποστ είδα την αγωνία μιας οικογένειας ότι το παιδί της θα μειονεκτεί αν δεν πάει σε σχολείο με ΙΒ, για να το πω απλουστευτικά, και το βρήκα λίγο στενάχωρο. Αν υπαρχουν τα περιθώρια, μπορουν να επιλέξουν ενα σοβαρο σλλα προσιτό ιδιωτικο για διαφορους λογους που μπορει να υπερτερεί απο τα σχολεια της γειτονιας. Κερδος θα εχει το παιδι σε καποιους τομεις αλλα δεν θα αλλαξει αυτο απο μονο του την πορεια της ζωης του με μαγικο τροπο. Η ταξικότητα στην εκπαιδευση και γενικά στις μορφωτικές κ επαγγελματικές εμπειρίες ειναι ενα πολυ συ θετό φαινομενο και δεν λύνεται απλα με την επιλογη σχολειου. εινσι ωραιο παραμυθάκι αυτο με πολλες σκοπιμοτητες και αποκρύπτει πολλα δομικά προβλήματα του συστήματος, καλλιεργώντας την ιδέα ότι τα παντα ειναι θεμα ατόμου ασχετως κοινωνικού πλαισίου. 

 

Αντιμετωπίζω από άλλη διάσταση αυτό που λες και έχεις απόλυτο δίκιο για το πώς το μέλλον των παιδιών καμια φορά έχει απαιτήσεις από πολύ νωρίς . Η κόρη μου πάει φέτος στο Λύκειο, και αρχίζει να σκέφτεται σπουδές. Συζητώντας όλο το καλοκαίρι για πιθανά επαγγέλματα, κατέληξε ότι αυτό που φαντάζεται ότι θα την ευχαριστούσε θα ήταν να ασχοληθεί με τη μαγειρική ή τη ζαχαροπλαστική . Όντως τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τούρτες, κέικ κλπ, και πιάνουν και πάρα πολύ τα χέρια της στη διακόσμηση. Συν ότι έχουμε στενή φίλη με εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και ξέρει και πρακτικά τι σημαίνει το επάγγελμα και της αρέσει. Είναι όμως κάτι που το απορρίπτει τελείως, γιατί το θεωρεί παράλογο μία μαθήτρια του 19,9 να σκέφτεται οτιδήποτε δεν θέλει πανεπιστημιακές σπουδές. Και σκέψου ότι ουδέποτε της είπαμε ότι πρέπει να σπουδάσει, πόσο μάλλον συγκεκριμένα μηχανικός ή γιατρός που σκέφτεται, ίσα ίσα πάντα εξηγούσαμε ότι οι σπουδές δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο στο να βρει κανείς τι επάγγελμα θα ακολουθήσει. Και όμως, είναι τόση η πίεση για το τι η κοινωνία περιμένει, που αυτή τη στιγμή της είναι αδιανόητο να ασχοληθεί με μία τέχνη, και ας της φαίνεται πολύ δελεαστικό σαν επάγγελμα και θεωρεί ότι έχω χαζέψει που της λέω ότι ασφαλώς και θα τη στηρίξουμε αν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Φαντάσου τώρα να έχεις και από 5 ετών να ακούς πόσες θυσίες έκανε η οικογένεια σου για να σπουδάσεις στα καλύτερα και ότι στερήθηκαν οι γονείς σου 10 χρόνια τις διακοπές για να πετύχεις το ΙΒ! 

Link to comment
Share on other sites

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αντιμετωπίζω από άλλη διάσταση αυτό που λες και έχεις απόλυτο δίκιο για το πώς το μέλλον των παιδιών καμια φορά έχει απαιτήσεις από πολύ νωρίς . Η κόρη μου πάει φέτος στο Λύκειο, και αρχίζει να σκέφτεται σπουδές. Συζητώντας όλο το καλοκαίρι για πιθανά επαγγέλματα, κατέληξε ότι αυτό που φαντάζεται ότι θα την ευχαριστούσε θα ήταν να ασχοληθεί με τη μαγειρική ή τη ζαχαροπλαστική . Όντως τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τούρτες, κέικ κλπ, και πιάνουν και πάρα πολύ τα χέρια της στη διακόσμηση. Συν ότι έχουμε στενή φίλη με εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και ξέρει και πρακτικά τι σημαίνει το επάγγελμα και της αρέσει. Είναι όμως κάτι που το απορρίπτει τελείως, γιατί το θεωρεί παράλογο μία μαθήτρια του 19,9 να σκέφτεται οτιδήποτε δεν θέλει πανεπιστημιακές σπουδές. Και σκέψου ότι ουδέποτε της είπαμε ότι πρέπει να σπουδάσει, πόσο μάλλον συγκεκριμένα μηχανικός ή γιατρός που σκέφτεται, ίσα ίσα πάντα εξηγούσαμε ότι οι σπουδές δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο στο να βρει κανείς τι επάγγελμα θα ακολουθήσει. Και όμως, είναι τόση η πίεση για το τι η κοινωνία περιμένει, που αυτή τη στιγμή της είναι αδιανόητο να ασχοληθεί με μία τέχνη, και ας της φαίνεται πολύ δελεαστικό σαν επάγγελμα και θεωρεί ότι έχω χαζέψει που της λέω ότι ασφαλώς και θα τη στηρίξουμε αν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Φαντάσου τώρα να έχεις και από 5 ετών να ακούς πόσες θυσίες έκανε η οικογένεια σου για να σπουδάσεις στα καλύτερα και ότι στερήθηκαν οι γονείς σου 10 χρόνια τις διακοπές για να πετύχεις το ΙΒ! 

Χαίρομαι πολύ να ακούω από γονιό αυτά τα λόγια που λες εσύ στο παιδί σου. Συνήθως οι Έλληνες γονείς θα σε σπρώξουν σε κάποιο επάγγελμα που κατά την άποψη τους έχει "κύρος" όπως γιατρός η δικηγόρος ιδιαίτερα αν είναι μαθητές του 20. Αλλά ξεχνάνε ότι για να γίνει κάποιος επιτυχημένος σε κάτι αρκεί να του αρέσει κ θα διαπρέψει. Έχω σπουδάσει (ειναι κάτι που μου αρέσει βέβαια) αλλά αν δεν έχεις την οικονομική στήριξη από τους γονείς είναι δύσκολο να επιβιώσεις κ να ανοίξεις δικό σου γραφείο. Στο δημόσιο η στον ιδιωτικό τομέα είναι μηδαμινές οι θέσεις. Οπότε ενώ σπούδασα βλέπω τόσα ΙΕΚ κ τόσους σπουδαστές εκεί που μέσα σε 2 χρόνια τελειώνουν κ αν είναι εργασία που έχει πέραση στις μέρες μας βρίσκουν κατευθείαν δουλειά!! Κ σκέφτομαι τον κόπο που κάνει το κάθε παιδί να περάσει σε μια σχολή (για να έχει πτυχίο) κ ας είναι καρφιτσωμενο στον τοίχο... Κ στις μέρες μας πολλοί είναι έτσι που κάτι άλλο σπουδάζουν κ σε άλλο τομέα δουλεύουν.. Το καλό τουλάχιστον με το δικό μου επάγγελμα είναι ότι μπορείς να το εξασκεις κ στα "μαύρα".

Link to comment
Share on other sites

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αντιμετωπίζω από άλλη διάσταση αυτό που λες και έχεις απόλυτο δίκιο για το πώς το μέλλον των παιδιών καμια φορά έχει απαιτήσεις από πολύ νωρίς . Η κόρη μου πάει φέτος στο Λύκειο, και αρχίζει να σκέφτεται σπουδές. Συζητώντας όλο το καλοκαίρι για πιθανά επαγγέλματα, κατέληξε ότι αυτό που φαντάζεται ότι θα την ευχαριστούσε θα ήταν να ασχοληθεί με τη μαγειρική ή τη ζαχαροπλαστική . Όντως τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τούρτες, κέικ κλπ, και πιάνουν και πάρα πολύ τα χέρια της στη διακόσμηση. Συν ότι έχουμε στενή φίλη με εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και ξέρει και πρακτικά τι σημαίνει το επάγγελμα και της αρέσει. Είναι όμως κάτι που το απορρίπτει τελείως, γιατί το θεωρεί παράλογο μία μαθήτρια του 19,9 να σκέφτεται οτιδήποτε δεν θέλει πανεπιστημιακές σπουδές. Και σκέψου ότι ουδέποτε της είπαμε ότι πρέπει να σπουδάσει, πόσο μάλλον συγκεκριμένα μηχανικός ή γιατρός που σκέφτεται, ίσα ίσα πάντα εξηγούσαμε ότι οι σπουδές δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο στο να βρει κανείς τι επάγγελμα θα ακολουθήσει. Και όμως, είναι τόση η πίεση για το τι η κοινωνία περιμένει, που αυτή τη στιγμή της είναι αδιανόητο να ασχοληθεί με μία τέχνη, και ας της φαίνεται πολύ δελεαστικό σαν επάγγελμα και θεωρεί ότι έχω χαζέψει που της λέω ότι ασφαλώς και θα τη στηρίξουμε αν αποφασίσει να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Φαντάσου τώρα να έχεις και από 5 ετών να ακούς πόσες θυσίες έκανε η οικογένεια σου για να σπουδάσεις στα καλύτερα και ότι στερήθηκαν οι γονείς σου 10 χρόνια τις διακοπές για να πετύχεις το ΙΒ! 

Μπράβο στην κόρη σου και μακάρι να μην της αλλαξει κανρις τα μυαλα, αν εχει βρει τι της αρεσει. 

 

Η κυρίαρχη ελληνικη νοοτροπια ειναι η καθε οικογενεια να βγαζει overqualified υπαλλήλους. οτιδηποτε παραγωγικό αντιμετωπίζεται σαν κατι δευτεροκλασάτο λες κ εισαι ανειδίκευτος εργάτης. είναι κρίμα τόση σπατάλη πόρων να μην ανοίγει τους ορίζοντες των νέων παιδιών. Δεν λεω οτι ειναι κακο να θες να σπουδάσεις κάπου καλα, αλλα ειναι λειψό να κυνηγάς το άριστο σχολείο κ τις άριστες σπουδες θεωρώντας οτι μονο κ μονο το χαρτι θα ανοιξει πορτες. Η αγορα εργασιας ειναι πολυ πιο περίπλοκη.  

Link to comment
Share on other sites

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Μπράβο στην κόρη σου και μακάρι να μην της αλλαξει κανρις τα μυαλα, αν εχει βρει τι της αρεσει. 

 

Η κυρίαρχη ελληνικη νοοτροπια ειναι η καθε οικογενεια να βγαζει overqualified υπαλλήλους. οτιδηποτε παραγωγικό αντιμετωπίζεται σαν κατι δευτεροκλασάτο λες κ εισαι ανειδίκευτος εργάτης. είναι κρίμα τόση σπατάλη πόρων να μην ανοίγει τους ορίζοντες των νέων παιδιών. Δεν λεω οτι ειναι κακο να θες να σπουδάσεις κάπου καλα, αλλα ειναι λειψό να κυνηγάς το άριστο σχολείο κ τις άριστες σπουδες θεωρώντας οτι μονο κ μονο το χαρτι θα ανοιξει πορτες. Η αγορα εργασιας ειναι πολυ πιο περίπλοκη.  

 

Η αλήθεια είναι είχα αυτή τη κουβέντα και με τη μάνα μου, που συνταξιοδοτήθηκε από θέση καθηγήτριας ιατρικής, και της έχει κοπεί η σύνταξη πια κάπου στο 1/3, και η αντίδραση ήταν "να του πεις του παιδιού να δει πόσα παίρνουμε κι εμείς που σπουδάσαμε". 

Link to comment
Share on other sites

On 8 Σεπτεμβρίου 2019 at 11:38 ΠΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Η αλήθεια είναι είχα αυτή τη κουβέντα και με τη μάνα μου, που συνταξιοδοτήθηκε από θέση καθηγήτριας ιατρικής, και της έχει κοπεί η σύνταξη πια κάπου στο 1/3, και η αντίδραση ήταν "να του πεις του παιδιού να δει πόσα παίρνουμε κι εμείς που σπουδάσαμε". 

Δεν την εχουν ολοι οι μεγαλοι αυτην την αντιληψη δυστυχως. Ειναι εντονη κ η νοοτροπια του υπαλλήλου στην Ελλαδα. Με την εννοια οτι εχεις μια ασφαλεια, ειδικα αν εισαι δημοσθος, ειναι ολα τακτοποιημένα, πού να αγχωνεσαι και να τρεχεις να κανεις κατι δημιουργικό.... σημασια εχει να μαζεύεις χαρτια για να εχεις καλο βιογραφικο λες και θα γινεις ο πιο περιζήτητος υπαλληλος και θ αλλαξει η ζωή σου. Δηλαδη πραγματικα απορω κι εγω με τους γονεις μου που μου περασαν κι εμενα αυτη τη λογικη. Κυνηγάς το παιδι σου να πάει σε καλό σχολείο (αν δεν ειχαν τα κομπλεξ του καθηγητη δημοσιου σιγουρα θα με ειχαν στο Αρσάκειο ή τη Λεόντειο ή ουρσουλινες  ή καποιο τετοιο και καλα κουλτουρε ιδιωτικο για καθωσπρεπει κορες), να παει γλωσσες, να κανει μεταπτυχιακο κ διδακτορικο, να παει εξω, γιατι; για να γινει η υπαλληλος με τη δουλιτςα, τον αντρούλη κ τα παιδακια και το σπιτακι; οχι οτι τα υποτιμώ αυτα, αλλα πραγματικα δεν εχει λογικη να ωθεις καποιον στα μαθητικά χρονια να ειναι ετοιμος για τον ανταγωνισμό της αγοράς εργασιας, αλλα μετα να μην δινεις καμια κατευθυνση για τη δημιουργική αξιοποίηση όλων αυτών των προσόντων. Αν η οικογενεια εχει αυτα τα μυαλα, ουτε τα IB ουτε οι Οξφορδες βοηθανε. 

Link to comment
Share on other sites

Η εκπαίδευση δεν αποσκοπεί μόνο στην υψηλά αμοιβομενη επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και στην ευρύτερη μόρφωση κ παιδεία. Οι γονείς δίνουν τα εφόδια, το πώς θα τα χρησιμοποιείς εσύ μετά είναι στο χέρι σου. 

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν την εχουν ολοι οι μεγαλοι αυτην την αντιληψη δυστυχως. Ειναι εντονη κ η νοοτροπια του υπαλλήλου στην Ελλαδα. Με την εννοια οτι εχεις μια ασφαλεια, ειδικα αν εισαι δημοσθος, ειναι ολα τακτοποιημένα, πού να αγχωνεσαι και να τρεχεις να κανεις κατι δημιουργικό.... σημασια εχει να μαζεύεις χαρτια για να εχεις καλο βιογραφικο λες και θα γινεις ο πιο περιζήτητος υπαλληλος και θ αλλαξει η ζωή σου. Δηλαδη πραγματικα απορω κι εγω με τους γονεις μου που μου περασαν κι εμενα αυτη τη λογικη. Κυνηγάς το παιδι σου να πάει σε καλό σχολείο (αν δεν ειχαν τα κομπλεξ του καθηγητη δημοσιου σιγουρα θα με ειχαν στο Αρσάκειο ή τη Λεόντειο ή ουρσουλινες  ή καποιο τετοιο και καλα κουλτουρε ιδιωτικο για καθωσπρεπει κορες), να παει γλωσσες, να κανει μεταπτυχιακο κ διδακτορικο, να παει εξω, γιατι; για να γινει η υπαλληλος με τη δουλιτςα, τον αντρούλη κ τα παιδακια και το σπιτακι; οχι οτι τα υποτιμώ αυτα, αλλα πραγματικα δεν εχει λογικη να ωθεις καποιον στα μαθητικά χρονια να ειναι ετοιμος για τον ανταγωνισμό της αγοράς εργασιας, αλλα μετα να μην δινεις καμια κατευθυνση για τη δημιουργική αξιοποίηση όλων αυτών των προσόντων. Αν η οικογενεια εχει αυτα τα μυαλα, ουτε τα IB ουτε οι Οξφορδες βοηθανε. 

Σημασία έχει ο,τι κάνεις να το κάνεις επειδή εσύ το θέλεις. Αν έκανες διδακτορικό για τους γονεις σου κακώς. Αν παντρεύτηκες με το ζόρι ενώ ήθελες να γίνεις καριεριστα πάλι κακώς (δεν εννοώ εσένα προσωπικά βέβαια). Μπορεί κάποια να ήθελε να κάνει phd κ μετά να θέλει να κάνει 3 παιδιά κ να μένει σπίτι να τους φτιάχνει κουλουράκια. Που είναι το κακό;

Link to comment
Share on other sites

Just now, Lenia16 είπε:

Η εκπαίδευση δεν αποσκοπεί μόνο στην υψηλά αμοιβομενη επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και στην ευρύτερη μόρφωση κ παιδεία. Οι γονείς δίνουν τα εφόδια, το πώς θα τα χρησιμοποιείς εσύ μετά είναι στο χέρι σου. 

Σημασία έχει ο,τι κάνεις να το κάνεις επειδή εσύ το θέλεις. Αν έκανες διδακτορικό για τους γονεις σου κακώς. Αν παντρεύτηκες με το ζόρι ενώ ήθελες να γίνεις καριεριστα πάλι κακώς (δεν εννοώ εσένα προσωπικά βέβαια). Μπορεί κάποια να ήθελε να κάνει phd κ μετά να θέλει να κάνει 3 παιδιά κ να μένει σπίτι να τους φτιάχνει κουλουράκια. Που είναι το κακό;

ΟΙ γονείς δίνουν τα εφόδια αλλά καλό είναι να υπάρχει κι ένα πλάνο ή μια σκέψη ρεαλιστική. Εγώ δεν μετανιώνω ούτε για το διδακτορικο ούτε για τη δουλειά μου, αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι ο τρόπος που μεγάλωσα είχε τη λογική ότι πρωτίστως έπρεπε να βρω μια σταθερή και ασφαλή δουλειά ασχέτως προσόντων και να μην παντρευτώ μετά τα 30. Αντίθετα δεν υπήρχε καμία σκέψη για το πώς ενδεχομένως θα μπορούσα να αξιοποιήσω σε έναν άλλο χώρο τις διάφορες γνώσεις που απέκτησα (δεν εννοώ τα χαρτιά μόνο, αλλά και τις γνώσεις καθαυτές). Ήταν σαν όλα αυτά να είναι απλώς χαρτιά που αθροίζονται τα μόρια για κάποια πρόσληψη (στο δημόσιο φυσικά) ή για να λέω ότι είμαι μια άξια μορφωμένη κοπέλα και να αρέσω στα πεθερικά. Κάποια πράγματα επίσης τα θεωρω σπατάλη πόρων. πχ εμένα με έτρεξαν για το proficiency στην Α Λυκείου, χωρίς να υπάρχει κά[ποιο σχέδιο να τα χρειαστώ άμεσα για σπουδές στο εξωτερικό. Γαλλικά έκανα ενώ ήθελα Γερμανικά, γιατί στο σχολείο θα κάναμε γαλλικά κ έπρεπε να αριστεύσω. Τελικά Γερμανικά κ ιταλικά που μου άρεσαν έμαθα ως φοιτήτρια. Μουσική που μου άρεσε πολύ, δεν προλάβαινα να εξασκηθώ συστηματικά αφού είχα τόσο φορτωμένο πρόγραμμα, έμεινα λίγο πίσω, αργότερα ήθελα να συνεχίσω και μετά το πτυχίο αλλά δεν ήθελα πλέον να κόβω χρόνο από τις δουλειές που είχα αρχίσει ούτε να ζητάω να μου πληρώνουν τα δίδακτρα, την άφησα. Κάπου κάπου πρέπει να ακούμε και το παιδί μας και κυρίως να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για το τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας, να αφουγκραζόμαστε τις αλλαγές, όχι να επιμένουμε σε παρωχημένα μοντέλα.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...