Κάλυψη διδάκτρων ακριβών ιδιωτικών σχολείων/επάγγελμα γονέων

[eirini.rosseta]

Χαίρετε και καλώς σας βρήκα.

 

Ανοίγω θέμα σχετικό με τη φοίτηση των παιδιών μας στα ακριβά σχολεία που παρέχουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ευκαιριών με ib ενταγμένο πρόγραμμα. Παράδειγμα: τα γνωστά κολλέγια, σχολή Μωραϊτη, Κωστέα-Γείτονα, κλπ  με δίδακτρα 5000-10000 περίπου για το 10μηνο υπηρεσιών. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει η δυνατότητα για έναν απλό υπάλληλο να φοιτήσει το παιδί του εκεί...Ακόμη και λέκτορας πανεπιστημίου να είναι ο γονέας με 1000-1500 ευρώ αποδοχές προφανώς θα δυσκολεύεται...ξέρετε εσείς κάποιο ανάλογο σχολείο όπου πχ με υποτροφία ή κάποια έκπτωση μπορεί να δοθεί η δυνατότητα φοίτησης;; Εσείς τι λέτε αξίζει  να δοθούν τόσα χρήματα απο έναν απλό μισθό;; έχετε αντίστοιχη εμπειρία;; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων  (εμένα η μικρή μου ακόμη είναι 3 ετών, πηγαίνει σε έναν πολύ καλό ιδιωτικό σταθμό αλλά προβληματίζομαι απο τώρα για το δημοτικό)

[Unpluged]

Ενδιαφέρον θέμα. Η γνώμη μου είναι ότι για να στείλεις το παιδί σε ένα ιδιωτικό σχολείο πρέπει να έχεις τα λεφτά. Δεν μπορεί να βασίζεσαι σε υποτροφία που σήμερα υπάρχει και αύριο δεν υπάρχει και επίσης δεν μπορείς να έχεις το παιδί κάτω από δαμόκλειο σπάθη της άριστης επίδοσης. Αν έρθει κάποια υποτροφία, καλώς να έρθει. Τα λεφτά όμως πρέπει να υπάρχουν. 

Το πόσα λεφτά πρέπει να έχει κανείς για να στείλει το παιδί του σε ένα ακριβό ιδιωτικό είναι κάτι σχετικό. Εμείς είμαστε δύο υπάλληλοι, με μεσαίους μισθούς, δίνουμε το 1/4 των εισοδημάτων μας στα δίδακτρα των παιδιών. Έτσι το αποφασίσαμε. Έχουμε κάνει περικοπές, δεν θεωρώ όμως ότι στερούμαστε σοβαρά πράγματα. Απλά είμαστε πιο μετρημένοι. Στην απόφαση αυτή συμμετέχουν και τα παιδιά, φυσικά.

Κατά τη γνώμη μας, αξίζει να δίνουμε αυτά τα λεφτά. Αν μου έλεγες ότι δεν θα πάω τα παιδιά μου διακοπές για να πηγαίνει στο σούπερ σχολείο, όχι, δεν θα το έκανα. Ξέρω όμως ότι άλλοι το κάνουν. Σημασία έχει να έχει πεισθεί ότι τα παιδιά κερδίζουν κάτι συγκεκριμένο σε αυτό το σχολείο και για τον καθέναν αυτό το συγκεκριμένο είναι σχετικό. Επίσης τα σχολεία που αναφέρεις είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, το καθένα έχει τον χαρακτήρα και την κουλτούρα του. Αν ο λόγος που σου αρέσουν είναι επειδή έχουν PYP, τότε υπάρχουν και μικρότερα και οικονομικότερα σχολεία με πρόγραμμα ΙΒ στο δημοτικό. Οι επιλογές είναι άπειρες......

[ΑΡΓΚ]

On 2/9/2019 at 5:33 ΜΜ, eirini.rosseta είπε:

Χαίρετε και καλώς σας βρήκα.

 

Ανοίγω θέμα σχετικό με τη φοίτηση των παιδιών μας στα ακριβά σχολεία που παρέχουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και ευκαιριών με ib ενταγμένο πρόγραμμα. Παράδειγμα: τα γνωστά κολλέγια, σχολή Μωραϊτη, Κωστέα-Γείτονα, κλπ  με δίδακτρα 5000-10000 περίπου για το 10μηνο υπηρεσιών. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει η δυνατότητα για έναν απλό υπάλληλο να φοιτήσει το παιδί του εκεί...Ακόμη και λέκτορας πανεπιστημίου να είναι ο γονέας με 1000-1500 ευρώ αποδοχές προφανώς θα δυσκολεύεται...ξέρετε εσείς κάποιο ανάλογο σχολείο όπου πχ με υποτροφία ή κάποια έκπτωση μπορεί να δοθεί η δυνατότητα φοίτησης;; Εσείς τι λέτε αξίζει  να δοθούν τόσα χρήματα απο έναν απλό μισθό;; έχετε αντίστοιχη εμπειρία;; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων  (εμένα η μικρή μου ακόμη είναι 3 ετών, πηγαίνει σε έναν πολύ καλό ιδιωτικό σταθμό αλλά προβληματίζομαι απο τώρα για το δημοτικό)

 

Αν δεν μπορείτε να πληρώσετε ένα ιδιωτικό σχολείο άνετα, δεν μπορείτε και να διατηρήσεις τρόπο ζωής αντίστοιχο των συμμαθητών, οπότε πλέον κάνετε καψόνι στο παιδί, που δε θα κολλάει. Το ότι θεωρείτε το μισθό λέκτορα καλό, σημαίνει ότι μάλλον δεν μπορείτε, και δεν το λέω ειρωνικά. 

Το ιδιωτικό δε σημαίνει ότι το παιδί δε θα πρέπει να μπορεί να κάνει παράλληλα τις ξένες γλώσσες του (και το καλό ιδιωτικό, σημαίνει ιδιάιτερα, δεν θα πάει ο μαθητής του Κολλεγίου στο φροντιστήριο της γειτονιάς), τη μουσική του, τα αθλήματά του κλπ, ή έστω μερικά από αυτά τα πράγματα, και σημαίνει επίσης ότι μπορείς να υποστηρίξεις τις μάρκες ρούχων και τους τρόπους διασκέδασης των συμμαθητών σου. Είναι άλλο το ιδιωτικό των 3000 ευρώ, άλλος ο κύκλος και οι συνήθειες των οικογενειών που πληρώνουν δίδακτρα 10000 ευρώ. Δεν μπορείς να καλέσεις το συμμαθητή σου του Κολλεγίου π.χ. για Playdate στο τριάρι της πολυκατοικίας του 70 στου Ζωγράφου.

 

[Sunshine8]

Κι εγώ συμφωνώ με την άποψη πας ως εκεί που σε φτάνει η τσέπη σου. Ο προϋπολογισμός της οικογένειας είναι πολλά πράγματα όπως πχ να φάτε και να ντυθείτε, το ιδιωτικό σχολείο στις μέρες μας το θεωρώ (δυστυχώς) πολυτέλεια για του περισσότερους. 

[annoulen]

Επειδή είχαμε και εμείς με τον σύζυγο παρόμοιο προβληματισμό πριν ξεκινήσουν τα παιδιά το δημοτικό σχολείο,  τελικά αποφασίσαμε να τα πάμε στο δημόσιο. Εμάς ο προβληματισμός μας ήταν ή ένα οικονομικό ιδιωτικό ή στο δημόσιο (και όχι ένα ακριβό ιδιωτικό ή στο δημόσιο),  πιο πολύ για λόγους ωραρίου και ασφάλειας και όχι για λόγους επιπέδου εκπαίδευσης. 

Μετά από 2 έτη εμπειρίας στο δημόσιο δημοτικό με δύο παιδιά, έχω να πω ότι πρέπει να  είσαι πολύ τυχερός  για να πετύχεις είτε καλό επίπεδο τάξης είτε καλό δάσκαλο είτε καλό Διευθυντή είτε καλές κτιριακές υποδομές.  Εμένα πχ ο ένας μου γιος (ο πιο ζωηρός) πάει σούπερ, και γιατί είναι καλό το επίπεδο τάξης και έχουμε και καλή δασκάλα,  ενώ ο άλλος μου γιος, ενώ είναι πιο συνεργάσιμο και πιο ήσυχο παιδί, έχει μείνει πολύ πίσω μαθησιακά και γιατί είναι χαμηλό το επίπεδο της τάξης και γιατί έχουμε συνέχεια θέμα με αλλαγές δασκάλων (βασικά όλη η τάξη έχει μείνει πίσω).  

Όσον αφορά το οικονομικό, εμείς με 2 παιδιά σε οικονομικό ιδιωτικό, σήμερα που μιλάμε θα μπαίναμε "μέσα" σίγουρα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκύψει στο μέλλον. Με 1500 € μηνιαίο εισόδημα και χωρίς άλλες οικονομικές υποχρεώσεις (πχ δάνειο κλπ), νομίζω ότι μπορείς να πας σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ιδιωτικό, όχι σε ακριβό ιδιωτικό, εάν πρόκειται για ΕΝΑ παιδί και ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Άλλο τα 5.000 € ετησίως και άλλο τα 10.000 €. 

Εγώ πάντως θεωρώ πολύ "ζόρικο"  το επίπεδο ζωής με 1.000 € για τριμελή οικογένεια. Άποψή μου πάντα και χωρίς να ξέρω τι άλλες διευκολύνσεις έχετε και ΓΙΑ ΠΟΣΟ θα τις έχετε. Πχ ξέρω τριμελή οικογένεια που ζει πάρα πολύ καλά (για τα δικά μου δεδομένα πάντα) με μηνιαίο εισόδημα 1.300 € με δικό τους σπίτι και χωρίς δάνεια, αλλά με κάλυψη της ΔΕΗ και του ΕΝΦΙΑ από παππού - γιαγιά,  το οποίο φυσικά είναι κάτι ασταθές μελλοντικά.

 

[Unpluged]

14 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δεν μπορείς να καλέσεις το συμμαθητή σου του Κολλεγίου π.χ. για Playdate στο τριάρι της πολυκατοικίας του 70 στου Ζωγράφου.

 

 

Πρέπει να σου πω ότι αυτό δεν είναι σωστό. Σε όποιο σχολείο και να πας, πρέπει να διατηρείς το στυλ ζωής σου και να μην προσποιείσαι ότι είσαι κάποιος άλλος. Πρέπει να σου πω από την δική μου εμπειρία, που πηγαίνουμε τα παιδιά σε ακριβό ιδιωτικό, ότι έχουμε λάβει πολλές προσκλήσεις σε διαμερίσματα (αν είναι τριάρια ή του 70 δεν ξέρω, δεν ρώτησα), πολλά πάρτι σε παιδότοπους, και φυσικά πάμε τα παιδιά μας σε νορμάλ καθηγητές των 10-15 ευρώ την ώρα. Η κοινωνική ζωή των παιδιών είναι εξαιρετική. Γενικά στη ζωή, αν πέσεις στην παγίδα να μην είσαι ο εαυτός σου, την έχεις πατήσει. Και αυτό το μαθαίνουν από το σχολείο. Και σίγουρα τους εκτιμάμε περισσότερο από οικογένειες με βιλλάρες που χρωστάνε τα δίδακτρα (γιατί όλα μαθαίνονται).

Επεξεργάστηκαν 4 Σεπτεμβρίου,2019 by Unpluged

[Βερενίκη]

Στην επιλογή ιδιωτικού- δημόσιου σχολείου, το οικονομικό έχει μεγάλη σημασία. Ας μην το κρυβουμε. Κάθε οικογένεια επιλέγει πόσα χρήματα μπορεί να διαθέσει για την μόρφωση του παιδιού και μετά επιλέγει. Επειδή πολλές φορές βοηθάνε παππούδες ή υπάρχουν κάποια σταθερά εισοδήματα που διατίθενται (πχ από ένα ενοίκιο), μπορεί η δυνατότητα αυτή να μην είναι 'φανερή'. Πχ μία οικογένεια μπορεί να ζει σε ένα κανονικό διαμέρισμα, να έχει δύο μισθούς των 1000 ευρώ και να έχει ένα έξτρα εισόδημα που να το διαθέτει στο σχολείο. Αυτό το βλέπει κανείς συχνά. Τώρα το αν μπορεί το παιδί να ακολουθήσει την ζωή των συμμαθητών, είναι ένα άλλο θέμα. Δεν είναι όλα τα παιδιά των ιδιωτικών με κότερα. Επίσης έχω δει παιδιά δημοσίων σχολείων να πιέζουν για το ακριβό κινητό μεροκαματιάριδες γονείς, σε σημείο να θέλεις να ουρλιάξεις....... Το παιδί είναι όπως το μάθεις. Αν το μάθεις να σέβεται τον κόπο των γονιών και την υπέρβαση που κάνουν να περιορίζουν τα έξοδά τους για να του εξασφαλίσουν κάτι που θεωρούν καλό, τότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Αλλά αυτό ισχύει σε όλα τα οικονομικά επίπεδα. Έχω φίλη που έχουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και παρόλα αυτά καταφέρνει να εξασφαλίσει το 150άρι που χρειάζεται το φροντιστήριο αγγλικών του παιδιού της. 

 

Επίσης, τα ακριβά σχολεία δεν είναι απαραίτητα και τα καλύτερα. Οπότε θα σε συμβούλευα να κοιτάξεις και λίγο πιο μικρά σχολεία, αν σε ενδιαφέρει να συνεχίσει το παιδί σε ιδιωτικό.....

Επεξεργάστηκαν 4 Σεπτεμβρίου,2019 by Βερενίκη

[Macgyver]

Το βασικό δεν είναι αν υπάρχουν τα χρήματα να καλύψουν την εκπαίδευση. Το βασικό είναι αν υπάρχουν τα χρήματα να καλύψουν ΟΛΟ το κόστος ζωής που θα δημιουργηθεί από πίσω. Πάρτυ, ρούχα, παπούτσια, έξοδοι κλπ. 

Και τα παιδιά είναι σκληρά , ειδικά στην εφηβεία ( γιατί προφανώς δεν θα το στείλεις στο Κολλέγιο για Δημοτικό και μετά Δημόσιο για το Γυμνάσιο και το Λύκειο). 

Αυτό που λέει η unpluged ανήκει στο "ιδεατό" και μακάρι να το έβλεπαν όλοι έτσι, αλλά δεν το βλέπουν. 

Προσωπικά έχω βγάλει ιδιωτικό σχολείο, όπως και οι περισσότεροι φίλοι μου κ.λ.π. 

Ούτε ευχαριστημένη ήμουν, ούτε δυσαρεστημένη. 

Το παιδί μου θα ήθελα να πάει σε δημόσιο, αλλά βέβαια μένω σε περιοχή που έχουμε καλά δημόσια σχολεία. 

Εάν επέλεγα ένα ιδιωτικό, θα ήταν με γνώμονα να κάνει όλες τις δραστηριότητες και τις ξένες γλώσσες εντός του σχολείου του, ώστε να μην μας τρώνε οι μετακινήσεις. 

Όσον αφορά στο ΙΒ: κακό δεν είναι, αρκεί να το επιλέγει το ίδιο το παιδί. Είναι απαιτητικό σαφώς και σε προορίζει αποκλειστικά για πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Ξέρεις όμως αν θα έχεις τα χρήματα να το υποστηρίξεις; 

Γενικά θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε μετριοπαθείς σε τέτοιες επιλογές και ιδανικά να επιλέγουμε ένα "τσικ" παρακάτω από αυτό που αντέχουμε, ώστε να μην ανατρέπουμε όλη τη ζωή μας στο μέλλον, εάν τελικά βρεθούμε σε δυσχερέστερη θέση οικονομικά. 

Όλοι μας επιθυμούμε το καλύτερο για το παιδί μας, αλλά το καλύτερο είναι να του μάθουμε να αγωνίζεται για αυτά που αξίζει. 

Έχω τρανταχτά παραδείγματα στο περιβάλλον μου από παιδιά που φοίτησαν σε δημόσιο σχολείο, με γονείς μεροκαματιάρηδες που τους έμαθαν να είναι σωστοί άνθρωποι και να αγωνίζονται. Ο ένας διδάσκει πλέον στο Stanford πχ και οι άλλοι δύο είναι πολύ καλοί επαγγελματίες  ( ΗΠΑ και Λονδίνο ) στον χρηματοοικονομικό τομέα. 

Αυτά τα παιδιά πάλεψαν και πήραν υποτροφίες για το εξωτερικό, έμαθαν να συμβιβάζονται με τα λίγα και να έχουν αμείωτο το πάθος για το όραμά τους. Εγώ προσωπικά υποκλίνομαι σε αυτά τα άτομα και πάντα ρωτάω τους γονείς τους για συμβουλές ( αξιόλογοι, σπουδαίοι άνθρωποι !!) 

[Unpluged]

Just now, Macgyver είπε:

.....................Το βασικό είναι αν υπάρχουν τα χρήματα να καλύψουν ΟΛΟ το κόστος ζωής που θα δημιουργηθεί από πίσω. Πάρτυ, ρούχα, παπούτσια, έξοδοι κλπ. 

Και τα παιδιά είναι σκληρά , ειδικά στην εφηβεία ( γιατί προφανώς δεν θα το στείλεις στο Κολλέγιο για Δημοτικό και μετά Δημόσιο για το Γυμνάσιο και το Λύκειο). 

Αυτό που λέει η unpluged ανήκει στο "ιδεατό" και μακάρι να το έβλεπαν όλοι έτσι, αλλά δεν το βλέπουν. 

 

 

Σέβομαι απόλυτα την άποψή σου, που είναι και η άποψη πολλών ανθρώπων. Θέλω όμως να παρατηρήσω το εξής:

Δεν είναι ιδεατό γιατί το ζω και το βλέπω καθημερινά.

Επίσης δεν μπορούν ποτέ να το βλέπουν όλοι έτσι, γιατί δεν γίνεται να βλέπουν όλοι οι άνθρωποι κάτι με τον ίδιο τρόπο. ΕΣΥ επιλέγεις πώς θα το δεις. 

Η πίεση για τα ακριβά ρούχα και παπούτσια υπάρχει σε όλα τα σχολεία. Όταν κάτι είναι τρεντι, είναι σε όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής, οριζόντια. Δεν ζουν τα παιδιά των ιδιωτικών σε άλλον κόσμο. Το ζήτημα είναι πόσο ευάλωτο θέλεις να κάνεις το παιδί σε αυτό. Και στο κάτω κάτω, πόσο κοστίζει ένα μπλουζάκι. 

Ξέρω πολύ κόσμο που 'φοβήθηκε' να στείλει το παιδί σε ακριβό σχολείο, ακριβώς για τον λόγο που λες. Αυτό έχει να κάνει με το πόσο ευάλωτος είναι κανείς στην γνώμη κάποιων άλλων. 

 

Τέλος πάντων, καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλεις να πεις. Είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο για τους γονείς και γίνεται όλο και πιο δυσάρεστο καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. 

 

[Macgyver]

Just now, Unpluged είπε:

 

Σέβομαι απόλυτα την άποψή σου, που είναι και η άποψη πολλών ανθρώπων. Θέλω όμως να παρατηρήσω το εξής:

Δεν είναι ιδεατό γιατί το ζω και το βλέπω καθημερινά.

Επίσης δεν μπορούν ποτέ να το βλέπουν όλοι έτσι, γιατί δεν γίνεται να βλέπουν όλοι οι άνθρωποι κάτι με τον ίδιο τρόπο. ΕΣΥ επιλέγεις πώς θα το δεις. 

Η πίεση για τα ακριβά ρούχα και παπούτσια υπάρχει σε όλα τα σχολεία. Όταν κάτι είναι τρεντι, είναι σε όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής, οριζόντια. Δεν ζουν τα παιδιά των ιδιωτικών σε άλλον κόσμο. Το ζήτημα είναι πόσο ευάλωτο θέλεις να κάνεις το παιδί σε αυτό. Και στο κάτω κάτω, πόσο κοστίζει ένα μπλουζάκι. 

Ξέρω πολύ κόσμο που 'φοβήθηκε' να στείλει το παιδί σε ακριβό σχολείο, ακριβώς για τον λόγο που λες. Αυτό έχει να κάνει με το πόσο ευάλωτος είναι κανείς στην γνώμη κάποιων άλλων. 

 

Τέλος πάντων, καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλεις να πεις. Είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο για τους γονείς και γίνεται όλο και πιο δυσάρεστο καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. 

 

Για να θέσω παράδειγμα: στο Κολλέγιο πχ αν δεν είχες τσάντα Prada μέχρι πριν λίγα χρόνια, σε έλεγαν "μπάζο".  

Ακριβό για κάποιον είναι το lacoste, για κάποιον άλλο είναι το Chanel όμως και για κάποιον τρίτο δεν υπάρχει κάτι "απαγορευτικά ακριβό" . 

Το παιδί ενός απλού υπαλλήλου θα δυσκολευτεί σε ένα περιβάλλον πχ Κολλεγίου και ενδεχομένως να μην προσαρμοστεί ποτέ ( τονίζω όμως το ενδεχομένως γιατί όπως ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ λες κι εσύ, δεν βλέπουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο). 

Αν αυτό που λες το ζεις και το βλέπεις καθημερινά, ειλικρινά χαίρομαι μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι ο κόσμος αλλάζει τελικά προς το καλύτερο

 

[Unpluged]

Just now, Macgyver είπε:

Για να θέσω παράδειγμα: στο Κολλέγιο πχ αν δεν είχες τσάντα Prada μέχρι πριν λίγα χρόνια, σε έλεγαν "μπάζο".  

Ακριβό για κάποιον είναι το lacoste, για κάποιον άλλο είναι το Chanel όμως και για κάποιον τρίτο δεν υπάρχει κάτι "απαγορευτικά ακριβό" . 

Το παιδί ενός απλού υπαλλήλου θα δυσκολευτεί σε ένα περιβάλλον πχ Κολλεγίου και ενδεχομένως να μην προσαρμοστεί ποτέ ( τονίζω όμως το ενδεχομένως γιατί όπως ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ λες κι εσύ, δεν βλέπουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο). 

Αν αυτό που λες το ζεις και το βλέπεις καθημερινά, ειλικρινά χαίρομαι μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι ο κόσμος αλλάζει τελικά προς το καλύτερο

 

 

Ο 'κόσμος' δεν αλλάζει. Η δική μας στάση απέναντι στον 'κόσμο' αλλάζει. 

Εμένα στο Κολλέγιο, κάτι Abercrombie μπλουζάκια μου ζήτησαν, τους τα πήρα από τα sales του e shop 15 ευρώ το ένα, δεν έχω ακούσει τίποτα για μπάζα. Α και κανένα παπούτσι αθλητικό, λίγο πιο τσιμπημένο, που το κάνει δώρο η γιαγιά και το φοράνε με καμάρι όλο τον χρόνο. Κάναμε πάρτι το καλοκαίρι στο χωριό και ήρθαν όλα με τα σινιέ και ήταν τα δικά μου με τα h&m.....

Ούτε έχω παρακολουθήσει τα παιδιά μου να λένε μπάζο κάποιον επειδή δεν έχει συγκεκριμένα ρούχα. 

Τι να πω; Τα ακούω κι εγώ αυτά, δεν τα βλέπω όμως.....

Συμπληρώνω: δεν τα βλέπω στα παιδιά που κάνουμε παρέα εμείς. Άλλα παιδιά μπορεί να έχουν αυτές τις απόψεις, αλλά δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους......

Επεξεργάστηκαν 4 Σεπτεμβρίου,2019 by Unpluged

[Macgyver]

Just now, Unpluged είπε:

 

Ο 'κόσμος' δεν αλλάζει. Η δική μας στάση απέναντι στον 'κόσμο' αλλάζει. 

Εμένα στο Κολλέγιο, κάτι Abercrombie μπλουζάκια μου ζήτησαν, τους τα πήρα από τα sales του e shop 15 ευρώ το ένα, δεν έχω ακούσει τίποτα για μπάζα. Α και κανένα παπούτσι αθλητικό, λίγο πιο τσιμπημένο, που το κάνει δώρο η γιαγιά και το φοράνε με καμάρι όλο τον χρόνο. Κάναμε πάρτι το καλοκαίρι στο χωριό και ήρθαν όλα με τα σινιέ και ήταν τα δικά μου με τα h&m.....

Ούτε έχω παρακολουθήσει τα παιδιά μου να λένε μπάζο κάποιον επειδή δεν έχει συγκεκριμένα ρούχα. 

Τι να πω; Τα ακούω κι εγώ αυτά, δεν τα βλέπω όμως.....

Συμπληρώνω: δεν τα βλέπω στα παιδιά που κάνουμε παρέα εμείς. Άλλα παιδιά μπορεί να έχουν αυτές τις απόψεις, αλλά δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους......

Συμφωνώ και επαυξάνω! Δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Είναι θέμα προσωπικότητας  Δεν έχω παρακολουθήσει και δεν θυμάμαι τι ηλικία έχουν τα παιδιά σου. 

Ακόμα και τα 15 ευρώ όμως μπορεί για κάποιον να είναι δύσκολα να τα δώσει . Ο καθένας ξέρει μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές του, αν ο ίδιος ενδιαφέρεται για το "τι θα πει ο κόσμος" ή όχι, αν έχει την τάση να μεγαλοπιάνεται εύκολα ή να ζηλεύει τον διπλανό του, εάν θέλει να ξεχωρίζει κλπ κλπ. 

Επίσης να διευκρινίσω στη θεματοθέτρια @eirini.rosseta, γιατί δεν ξέρω αν ειπώθηκε: το ΙΒ γενικά είναι πιο ακριβό, από λίγο έως ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ πιο ακριβό. Ψάξου, ρώτα, ενημερώσου εάν σε ενδιαφέρει πραγματικά πολύ. 

 

[bobonela]

Συμφωνώ κι εγώ με την unpluged.  Στα παιδιά που κάνουμε ΕΜΕΙΣ παρέα, σε πολύ ακριβό ιδιωτικό, δεν έχουμε τέτοια φαινόμενα. Υπάρχουν ελάχιστα παιδιά που μπορεί να σκέφτονται έτσι και αντίστοιχα να επιλέγουν να κάνουν παρέα μεταξύ τους (ελάχιστοι πάντα),  αλλά στην πλειοψηφία τους θεωρώ ότι και οι γονείς έχουν αλλάξει στάση ζωής μετά την κρίση. Γενικά θεωρώ ότι σταμάτησαν τα φαινόμενα που έβγαζαν μάτι....  και ήταν προκλητικά. Προσπαθούν να είναι πιο μετριοπαθείς, ώστε να μην γίνονται στόχος. Γιατί πλέον όποιος επιδεικνύεται έντονα, μόνο στόχος γίνεται, ενώ παλιά ήταν απλά ένας από τους πολλούς αξιοζήλευτους...  Τα παιδιά επομένως δεν έχουν ιδιαίτερα θέματα, ακόμη και σε ακριβά σχολεία να πάνε, αρκεί οι γονείς να έχουν την οικονομική δυνατότητα φυσικά.  Θα βρουν παρέα στα κυβικά τους και όλα θα κυλήσουν ομαλά.  Το βασικό είναι να μπορεί να καλύψει ο γονιός τα δίδακτρα.  Από κει και πέρα, πάρτυ, εκδρομές, ρούχα,  θεωρώ ότι είναι πολύ δευτερεύοντα. Οταν κάποιος σκέφτεται το 20ευρο της μπλούζας ή του δώρου πάρτυ,  τότε σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση ούτε τα δίδακτρα να πληρώσει. Πολύ περισσότερο να κάνει κάποιο ιδιαίτερο κάποια στιγμή ενόψει εξετάσεων γυμνασίου/λυκείου/πανελληνίων.   Το να λέμε καλύπτω δίδακτρα, σημαίνει ότι μπορώ να καλύψε και τα έξτρα δίδακτρα που δυστυχώς είναι απαραίτητα σήμερα όπως είναι τα φροντιστήρια.  Πολλοί επηρεάζονται από το δημοτικό που δεν έχει τόσες ανάγκες και μόλις πάνε γυμνάσιο/λύκειο αναγκάζονται να πάνε τα παιδιά δημόσιο για να κάνουν φροντιστήρια, αφού ξέρουν ότι αυτό είναι το βασικό.  Ομως το παιδί είναι έξω από τα νερά του μετά και δυσκολεύεται πολύ και έχει μεγάλη θλίψη, αφού νιώθει ότι έφυγε γιατί δεν είχε χρήματα ενώ οι φίλοι του έμειναν πίσω.

Στη θεματοθέτρια θέλω να πω να δει οικονομικά σχολεία, ανάλογα σε ποια περιοχή μένει. Θα είναι εντός προϋπολογισμού και το "ψάρι" θα είναι στα νερά του, χωρίς κραυγαλέα προβλήματα.

 

[Έσπερος]

Έτυχε και είχα πολλούς συμφοιτητές που πήγαιναν στο Κολλέγιο. Καποιοι ήταν παιδιά καθηγητών από εκεί, οπότε υποθέτω πήγαιναν και με κάποια έκπτωση, και γενικά ο τρόπος ζωής τους ήταν μιας τυπικής μέσης οικογένειας. Κάποιοι άλλοι ήταν από οικογένειες που είχαν παράδοση να φοιτούν εκεί και οι γονείς τους είχαν επαγγέλματα κύρους, όχι απαραίτητα με παρα πολλά χρήματα, οπότε λογικά θα υπήρχε και περιουσία πέραν του εισοδήματος των γονέων Όλα αυτά τα παιδιά είχαν το πιο κουλτουριάρικο στιλ, χωρίς να δίνουν σημασία σε χρήματα (τα οποία βέβαια δεν τους έλειπαν) και με αρκετά απλό έως χύμα ντύσιμο και στιλ διασκέδασης. Βέβαια έλεγαν οτι δεν έκαναν ποτέ παρέα με παιδιά πολιτικών ή μεγάλων επιχειρηματικών οικογενειών. Αλλά δεν ξέρω ποια ήταν η θέση τουςς στον μέσο όρο του σχολείο. Λογικά είχαν βρει κάποιους συμμαθητές με ανάλογο στιλ και είχαν δέσει με αυτούς.

 

Θα ήθελα να θέσω έναν άλλο παράγοντα ως προς το οικονομικό. Αν θεωρήσουμε ότι αναφερόμαστε σε οικογένειες που το παιδί τους ενδιαφέεται για σπουδές, άρα στη Γ Λυκείου τουλάχιστον -και πιθανότατα νωρίτερα- θα πληρώσουν ένα σεβαστό ποσό σε εξωσχολική βοήθεια, και λαμβάνοντας υπόψη και το ρίσκο να περάσει το παιδί σε πόλη άλλη πέραν του τόπου κατοικίας, σε βάθος χρόνου οι σπουδές ενός παιδιού σε ελληνικό πανεπιστήμιο μπορεί να κοστίσουν παρα πολύ. Η επιλογή ενός σχολείου που σου ανοίγει τον δρόμο για το εξωτερικό ίσως σε σύγκριση με αυτό να μην φαντάζει εξωφρενικά ακριβή, αν υπολογίσεις ότι σε κάποιες χώρες τα δίδακτρα ακόμα είναι ανύπαρκτα ή συμβολικά, ή υπάρχει η δυνατότητα δανείων, ή υπάρχουν φοιτητικά part time επαγγέλματα κλπ. Το θέμα όμως είναι αν το παιδί είναι έτοιμο για αυτό το ενδεχόμενο, που θα πρέπει να αποφασίσει από νωρίς. Τέτοια επένδυση δεν μπορεί να είναι απόφαση των γονέων μόνο.

[Macgyver]

Just now, bobonela είπε:

Συμφωνώ κι εγώ με την unpluged.  Στα παιδιά που κάνουμε ΕΜΕΙΣ παρέα, σε πολύ ακριβό ιδιωτικό, δεν έχουμε τέτοια φαινόμενα. Υπάρχουν ελάχιστα παιδιά που μπορεί να σκέφτονται έτσι και αντίστοιχα να επιλέγουν να κάνουν παρέα μεταξύ τους (ελάχιστοι πάντα),  αλλά στην πλειοψηφία τους θεωρώ ότι και οι γονείς έχουν αλλάξει στάση ζωής μετά την κρίση. Γενικά θεωρώ ότι σταμάτησαν τα φαινόμενα που έβγαζαν μάτι....  και ήταν προκλητικά. Προσπαθούν να είναι πιο μετριοπαθείς, ώστε να μην γίνονται στόχος. Γιατί πλέον όποιος επιδεικνύεται έντονα, μόνο στόχος γίνεται, ενώ παλιά ήταν απλά ένας από τους πολλούς αξιοζήλευτους...  Τα παιδιά επομένως δεν έχουν ιδιαίτερα θέματα, ακόμη και σε ακριβά σχολεία να πάνε, αρκεί οι γονείς να έχουν την οικονομική δυνατότητα φυσικά.  Θα βρουν παρέα στα κυβικά τους και όλα θα κυλήσουν ομαλά.  Το βασικό είναι να μπορεί να καλύψει ο γονιός τα δίδακτρα.  Από κει και πέρα, πάρτυ, εκδρομές, ρούχα,  θεωρώ ότι είναι πολύ δευτερεύοντα. Οταν κάποιος σκέφτεται το 20ευρο της μπλούζας ή του δώρου πάρτυ,  τότε σημαίνει ότι δεν είναι σε θέση ούτε τα δίδακτρα να πληρώσει. Πολύ περισσότερο να κάνει κάποιο ιδιαίτερο κάποια στιγμή ενόψει εξετάσεων γυμνασίου/λυκείου/πανελληνίων.   Το να λέμε καλύπτω δίδακτρα, σημαίνει ότι μπορώ να καλύψε και τα έξτρα δίδακτρα που δυστυχώς είναι απαραίτητα σήμερα όπως είναι τα φροντιστήρια.  Πολλοί επηρεάζονται από το δημοτικό που δεν έχει τόσες ανάγκες και μόλις πάνε γυμνάσιο/λύκειο αναγκάζονται να πάνε τα παιδιά δημόσιο για να κάνουν φροντιστήρια, αφού ξέρουν ότι αυτό είναι το βασικό.  Ομως το παιδί είναι έξω από τα νερά του μετά και δυσκολεύεται πολύ και έχει μεγάλη θλίψη, αφού νιώθει ότι έφυγε γιατί δεν είχε χρήματα ενώ οι φίλοι του έμειναν πίσω.

Στη θεματοθέτρια θέλω να πω να δει οικονομικά σχολεία, ανάλογα σε ποια περιοχή μένει. Θα είναι εντός προϋπολογισμού και το "ψάρι" θα είναι στα νερά του, χωρίς κραυγαλέα προβλήματα.

 

Χαίρομαι να ακούω ότι έχει προοδεύσει η κατάσταση. να ρωτήσω κάτι από περιέργεια; 

Υπάρχει παιδάκι που να προέρχεται από οικογένεια που στερείται ; της κατηγορίας "δεν έχω 20 ευρώ να δώσω για μπλουζάκι" ? κι  αν ναι, πώς αντιμετωπίζεται από τα υπόλοιπα; 

Γιατί αυτό που περιγράφετε είναι ουσιαστικά το "mainstream" του σχολείου, παιδιά ίδιας τάξης και απλά υπάρχουν και κάποια "πολύ προνομιούχα" ή "επιδειξιομανή' κλπ κλπ . 

Off topic θα γίνω, αλλά με τρώει να μάθω    

 

[ninika84]

Θα ήθελα να αναφέρω την δική μου εμπειρία ως καθηγήτρια που μπήκα στα σπίτια παιδιών που πήγαιναν σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και ήταν και διαφορετικών κοινωνικών τάξεων.Η μια οικογένεια με εργοστάσια στο εξωτερικό και οικιακές βοηθούς και τα παιδιά ήταν αρκετά προσγειωμένα αλλά επαφή ιδιαίτερη δεν είχαν με τους γονείς και η δουλειά που γινόταν στο σχολείο ήταν τουλάχιστον κοροιδια.Στην άλλη οικογένεια μεσοαστική με μπαμπά αξιωματικο και μαμά που δούλευε σε ιδιωτική εταιρεία τα παιδιά είχαν ξεφύγει.Παρα πολύ απαιτητικά στα γούστα στα ρουχα.Η μαμά μια φορά καθυστέρησε να με πληρώσει (1 μήνας καθυστέρηση) γιατί έπρεπε να ψωνίσει κολιε γνωστής μάρκας γιατί πώς θα πήγαινε το μικρό κοριτσάκια της στο πάρτυ.Φυσικα όταν τα παιδιά έφτασαν να πάνε λυκειο, πήγαν σε δημόσιο γιατί δε μπορούσαν να ανταποκριθούν στα έξοδα.οπως λέω στους γονείς όταν με ρωτάνε δημόσιο ή ιδιωτικό υπάρχουν και τα καλά.και τα καλά.Αλλα να ξέρετε ανεβαίνοντας τάξεις ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις και από τα παιδιά και στα οικονομικά.Πρεπει κάθε οικογένεια να κάνει το προγραμματισμό.Αν το παιδί σπουδάσει στην Ελλάδα τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα είναι αναποφευκτα και για το IB επίσης (120 ευρώ/ ώρα)

[bobonela]

Just now, Macgyver είπε:

Χαίρομαι να ακούω ότι έχει προοδεύσει η κατάσταση. να ρωτήσω κάτι από περιέργεια; 

Υπάρχει παιδάκι που να προέρχεται από οικογένεια που στερείται ; της κατηγορίας "δεν έχω 20 ευρώ να δώσω για μπλουζάκι" ? κι  αν ναι, πώς αντιμετωπίζεται από τα υπόλοιπα; 

Γιατί αυτό που περιγράφετε είναι ουσιαστικά το "mainstream" του σχολείου, παιδιά ίδιας τάξης και απλά υπάρχουν και κάποια "πολύ προνομιούχα" ή "επιδειξιομανή' κλπ κλπ . 

Off topic θα γίνω, αλλά με τρώει να μάθω    

 

 

Η απάντηση έχει δύο σκέλη :

1. το παιδάκι που στερείται τα βασικά, δεν πηγαίνει αφ'εαυτού του σε ένα σχολείο της τάξης των 10-12.000 ευρώ.  Είναι ανέκδοτο φυσικά αυτό.
2. το παιδάκι που στερείται αρκετά πράγματα, όχι τα βασικά βέβαια,  και έχει πάρει μία υποτροφία για το τάδε σχολείο,  είναι παράδειγμα προς μίμηση και το θέλουν όλοι, γιατί απλά είναι ο καλύτερος μαθητής, σίγουρα κοινωνικό, απλό στους τρόπους του και φιλικό.  Αυτή είναι σταθερά η εικόνα παιδιών που απολαμβάνουν προνόμια λόγω της αξίας τους και όλοι τα θέλουν για παρέα τους και δεν διανοείται κανείς να τα κοροϊδέψει.  Εχουμε αρκετά τέτοια παιδιά πάντως εμείς ευτυχώς στην τάξη μας. Και είναι αξιοζήλευτα. Κι ας μην φοράνε VANS.... που μου ζητάει ο δικός μου......

[Macgyver]

Just now, bobonela είπε:

 

Η απάντηση έχει δύο σκέλη :

1. το παιδάκι που στερείται τα βασικά, δεν πηγαίνει αφ'εαυτού του σε ένα σχολείο της τάξης των 10-12.000 ευρώ.  Είναι ανέκδοτο φυσικά αυτό.
2. το παιδάκι που στερείται αρκετά πράγματα, όχι τα βασικά βέβαια,  και έχει πάρει μία υποτροφία για το τάδε σχολείο,  είναι παράδειγμα προς μίμηση και το θέλουν όλοι, γιατί απλά είναι ο καλύτερος μαθητής, σίγουρα κοινωνικό, απλό στους τρόπους του και φιλικό.  Αυτή είναι σταθερά η εικόνα παιδιών που απολαμβάνουν προνόμια λόγω της αξίας τους και όλοι τα θέλουν για παρέα τους και δεν διανοείται κανείς να τα κοροϊδέψει.  Εχουμε αρκετά τέτοια παιδιά πάντως εμείς ευτυχώς στην τάξη μας. Και είναι αξιοζήλευτα. Κι ας μην φοράνε VANS.... που μου ζητάει ο δικός μου......

1. Εκεί που πήγαινα εγώ, είχαμε δύο περιπτώσεις τέτοιων παιδιών. Τα είχε πάρει το σχολείο από καθαρή ελεημοσύνη. Αν πλέον αποτελεί ανέκδοτο, πάσο

2. Παιδάκι που να μην έχει πάρει υποτροφία όμως; Τέτοια περίπτωση υπάρχει ; μπορεί πχ τα δίδακτρα να καλύπτονται από τρίτο άνθρωπο. Διαφορετικά έχουμε απλά την κύρια κοινωνική τάξη που επικρατεί σε ένα σχολείο και λίγες περιπτώσεις μαθητών που ξεχωρίζουν βάσει οικονομικής επιφάνειας. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου

[Deena]

Just now, Macgyver είπε:

Χαίρομαι να ακούω ότι έχει προοδεύσει η κατάσταση. να ρωτήσω κάτι από περιέργεια; 

Υπάρχει παιδάκι που να προέρχεται από οικογένεια που στερείται ; της κατηγορίας "δεν έχω 20 ευρώ να δώσω για μπλουζάκι" ? κι  αν ναι, πώς αντιμετωπίζεται από τα υπόλοιπα; 

Γιατί αυτό που περιγράφετε είναι ουσιαστικά το "mainstream" του σχολείου, παιδιά ίδιας τάξης και απλά υπάρχουν και κάποια "πολύ προνομιούχα" ή "επιδειξιομανή' κλπ κλπ . 

Off topic θα γίνω, αλλά με τρώει να μάθω    

 

 

Όχι τέτοιο παιδί δεν υπάρχει, δεν θα μπορούσε να υπάρχει, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα δίδακτρα (διευκρίνηση : τα παιδιά μου δεν πάνε στο Κολλέγιο, πάνε σε σημαντικά πιο οικονομικό, όχι από τα φθηνότερα, κάπου στον μέσο όρο θα έλεγα).

 

Ωστόσο, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, έχουμε οικογένειες με εργαζόμενους και τους δύο γονείς, είτε μισθωτούς είτε ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι δεν είναι χαλαροί και αδιάφοροι με τα χρήματα, ψάχνονται για τις προσφορές στα σχολικά είδη, ψωνίζουν για τα παιδιά τους ρούχα από zara, h&m κλπ, τα πάρτυ είναι κατά κανόνα σε παιδότοπους, 5Χ5 και κήπους/σπίτια (όχι σε ξενοδοχεία, tennis clubs κλπ), δεν έρχονται στα πάρτυ οικογενειακώς γιατί σκέφτονται να μην επιβαρύνουν με έξτρα έξοδα τον οικοδεσπότη κλπ.

 

Μέσα στην ίδια τάξη υπάρχουν διάφορες οικονομικές "κατατάξεις", γίνεται φανερό όταν επισκέπτεσαι κάποια σπίτια, αλλά κατά κανόνα δεν υπάρχει τάξη επίδειξης, όπως ειπώθηκε και παραπάνω οι περισσότεροι προσπαθούν να είναι μετρημένοι.

 

Το τί στερείται ο καθένας για να πληρώνει το ιδιωτικό φυσικά δεν μπορώ να το ξέρω, για την κάθε οικογένεια είναι κάτι το διαφορετικό. Εμείς για παράδειγμα δεν στερούμαστε διακοπές (τις οποίες βέβαια οργανώνουμε με προσοχή και βάσει συγκεκριμένου budget), ούτε δραστηριότητες των παιδιών εκτός σχολείου αν ζητήσουν, αλλά είμαστε πολύ φειδωλοί στις προσωπικές μας αγορές και προς το παρόν δεν βάζουμε σχεδόν καθόλου χρήματα στην άκρη από μόνοι μας, ό,τι κάνουμε μέσω κάποιων αποταμιευτικών/ασφαλιστικών προγραμμάτων που έχουμε στις δουλειές μας (με παρακράτηση από τον μισθό μας). Δεν έχουμε όμως καμία άλλη πηγή εισοδήματος πέραν των μισθών μας (ενοίκια, μετοχές, χρήματα από γονείς κλπ).

[Unpluged]

Just now, Macgyver είπε:

Χαίρομαι να ακούω ότι έχει προοδεύσει η κατάσταση. να ρωτήσω κάτι από περιέργεια; 

Υπάρχει παιδάκι που να προέρχεται από οικογένεια που στερείται ; της κατηγορίας "δεν έχω 20 ευρώ να δώσω για μπλουζάκι" ? κι  αν ναι, πώς αντιμετωπίζεται από τα υπόλοιπα; 

Γιατί αυτό που περιγράφετε είναι ουσιαστικά το "mainstream" του σχολείου, παιδιά ίδιας τάξης και απλά υπάρχουν και κάποια "πολύ προνομιούχα" ή "επιδειξιομανή' κλπ κλπ . 

 

 

 

Εγώ δεν είπα ότι είναι παιδιά ίδιας τάξης, πάντως. Για να μην παρεξηγούμαστε. 

Δεν ξέρω παιδάκι που να είναι από οικογένεια που στερείται. Διαπίστωσα όμως στα λίγα πάρτι που έκανα στα παιδιά μου ότι τα δώρα ήταν εκεί περίπου, εκτός από τους κολλητούς τους, που έχουμε οικογενειακή σχέση. 

Εννοείται υπάρχει χρήμα και επίδειξη πλούτου από πολλά παιδιά και οικογένειες, μην τρελαθούμε. Αλλά η λογική είναι ότι 'όλοι οι καλοί χωράνε'. Δεν υπάρχει περιθωριοποίηση επειδή μένει κάποιος σε διαμέρισμα πχ. ή επειδή οι γονείς του είναι εργάτες..... Και όσο το παιδί μεγαλώνει, προσανατολίζεται στις παρέες που του πηγαίνουν.....

[bobonela]

Just now, Macgyver είπε:

1. Εκεί που πήγαινα εγώ, είχαμε δύο περιπτώσεις τέτοιων παιδιών. Τα είχε πάρει το σχολείο από καθαρή ελεημοσύνη. Αν πλέον αποτελεί ανέκδοτο, πάσο

2. Παιδάκι που να μην έχει πάρει υποτροφία όμως; Τέτοια περίπτωση υπάρχει ; μπορεί πχ τα δίδακτρα να καλύπτονται από τρίτο άνθρωπο. Διαφορετικά έχουμε απλά την κύρια κοινωνική τάξη που επικρατεί σε ένα σχολείο και λίγες περιπτώσεις μαθητών που ξεχωρίζουν βάσει οικονομικής επιφάνειας. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου

 

Επαναλαμβάνω ότι αναφερόμαστε σε σχολεία των 12.000 ευρώ.  Υπάρχουν σχολεία των 4.000 ή των 6.000 που θα μπορούσε να πει κανείς ότι μπορούν να πάνε με υποτροφία κάποια παιδιά και να επιβιώσουν κανονικά,  διότι στα σχολεία αυτού του κόστους πάνε και παιδιά χαμηλού εισοδήματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κανείς δεν πάει από ελεημοσύνη  ή αν το κάνει παρεμπιπτόντως,  δεν θα επιβιώσει από μόνος του, όχι γιατί οι άλλοι θα του φταίνε.  Ετσι είναι η ζωή. Οταν εσύ δεν έχεις χρήματα να ζήσεις, δεν πας να μείνεις σε μία βίλα στην Εκάλη όπου θα πρέπει να πληρώσεις Ενφια υποχρεωτικά  ή τα κοινόχρηστα για την κοινή πισίνα του συγκροτήματος!   Αυτά είναι πάγιες δεσμεύσεις που οφείλεις να τις προβλέψεις.

Αρα νομίζω ότι δεν έχει νόημα η συζήτηση αυτή για τα πολύ ακριβά σχολεία. Είναι εντελώς off topic.

 

[Unpluged]

τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Για να δώσουν υποτροφία πρέπει κάτι να κερδίσουν. Και κυρίως την δίνουν σε άριστους μαθητές. Οπότε θεωρητικά μπορεί ένα πολύ φτωχό παιδί να πάρει υποτροφία για ένα ακριβό ιδιωτικό στο γυμνάσιο βέβαια. Εγώ ξέρω τέτοιο παιδί, που έχει πατέρα δημόσιο υπάλληλο και μητέρα άνεργη. Τα εισοδήματα της οικογένειας βέβαια δεν τα γνωρίζω. ΤΟ παιδί αυτό μπήκε στο γυμνάσιο από δημόσιο σχολείο και συνεχίζει να είναι άριστο, να έχει παρέες κλπ. 

[vtgian]

 Η κόρη του άντρα μου είναι παιδί που πήγε σε ακριβό ξενόγλωσσο ιδιωτικό γυμνάσιο-λύκειο (τύπου Κολέγιο) που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν επιλογή Τελείωσε ένα χρόνο. Ήταν επιλογή της μητέρας της η οποία κάλυπτε τα δίδακτρα με μέρος της διατροφής και χρήματα από τη γιαγιά. Οι γονείς των συμμαθητών της ήταν στην χειρότερη δύο καλοί μισθωτοί (>1500 ευρώ χ 2) με ένα παιδί και σαφώς υπήρχαν και παιδιά πολιτικών, celebrity κλπ Τα εντελώς ψωνισμένα πχ που εσκαγαν με τα beats περασμένα στο λαιμό χωρίς να ακούνε καν μουσική, ήταν μια κάστα από μόνα τους, δεν έκαναν παρέα με παιδιά χαμηλότερης κοινωνικής τάξης (και μιλάμε για αστική τάξη) και σνόμπαραν πολύ. Τα υπόλοιπα παιδιά ήταν γενικά νορμάλ. Και h&m έπαιζε, και zara και noname. Ναι, τα περισσότερα είχαν iphone, και σε κάποια στιγμή της πήραμε και εμείς (συμβιβάστηκε ωστόσο με παλαιότερο μοντέλο και μεταχειρισμένο). Αλλά κοινωνικά δεν είχε θέμα, είχε πολλές φίλες δεν αντιμετώπισε θέμα. Αλλά είναι και παιδί "χορτασμένο" ας πούμε, που δεν δίνει και μεγάλη αξία στο φαίνεσθαι. 

Τα πάρτι έπαιζαν από κλεισμένο ολόκληρο παραλιακό μαγαζί (ιδιοκτησίας του γονέα) μέχρι σαλόνι διαμερίσματος. Κοινή αντίληψη ότι δώρο γενεθλίων θα ήταν στα 20-30 ευρώ.

Σε γενικές γραμμές πάντως, όλα είχαν κάποια στάνταρντ πχ δύσκολα θα έβρισκες παιδί χωρίς vans,  ή το 90% είχε iphone, ή στην έξοδο θα έπρεπε να πάει Starbucks.  

 

Παιδιά που να στερούνται τα βασικά δεν είχαν. Παιδιά με υποτροφίες είχε το σχολείο,  αλλά δεν ξέρω πόσο "φτωχοί" μπορεί να ήταν οι γονείς τους. Δεν ακουγόταν πάντως. Το συγκεκριμένο σχολείο βέβαια κάνει γενικά σημαντικές εκπτώσεις σε μονογονεϊκές, πολύτεκνες οικογένειες κλπ. Ωστόσο στις υποτροφίες επίδοσης έπαιρναν μέρος και παιδιά οικογενειών που πραγματικά δεν τις χρειάζονταν, πράγμα που δυσκόλευε τον ανταγωνισμό.

 

Ξένες γλώσσες δεν χρειάστηκε να κάνει εκτός σχολείου αλλά φροντιστήριο δευτέρα και τρίτη λυκείου έκανε κανονικά (όπως και όλα τα παιδιά του σχολείου της) οπότε αυτό είναι ένα ακόμα έξοδο που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη. Ευτυχώς ήταν καλή μαθήτρια και έτσι δε χρειαζόταν και έξτρα ιδιαίτερα πιο νωρίς. Επίσης οι εκδρομές είναι και αυτές ένα καλό ποσό, ειδικά στο εξωτερικό.

 

Εμείς πάντως που είμαστε 2 μισθωτοί με καλούς μισθούς μάλλον δεν θα επιλέξουμε ιδιωτικό δημοτικό για την μικρή, κυρίως λόγω ανασφάλειας για το μέλλον και καλού επιπέδου στο κοντινό Δημόσιο. Δε θα ήθελα δηλαδή να ξεκινήσει κάπου και μετά από 3-4 χρόνια να πρέπει να σταματήσουμε γιατί έχουν αλλάξει τα εργασιακά μας δεδομένα. Επίσης είμαι φουλ υπέρ των ιδιαίτερων, οπότε πχ ξένες γλώσσες θέλω να έχω την ευχέρεια να πληρώνω ένα καλό ιδιαίτερο. Προτιμώ γενικά να έχω την ευχέρεια να εμπλουτίζω εγώ με  επιλογές μου τη μόρφωσή του παιδιού, παρά να την αναθέσω εξ'ολοκλήρου σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Αλλά για εμένα έχουν και άλλα πράγματα σημασία, όπως η επαφή του παιδιού με τη γειτονιά, το πολυπολιτισμικό περιβάλλον, η δυνατότητα να δοκιμάσει πολλά διαφορετικά πράγματα.

 

[Deena]

Θέλω απλά να καταθέσω ότι χρειάστηκε να γκουγκλάρω τί είναι τα vans....ενταξει, ενημερώθηκα!

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, Unpluged είπε:

 

 

Η πίεση για τα ακριβά ρούχα και παπούτσια υπάρχει σε όλα τα σχολεία. Όταν κάτι είναι τρεντι, είναι σε όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής, οριζόντια. Δεν ζουν τα παιδιά των ιδιωτικών σε άλλον κόσμο. Το ζήτημα είναι πόσο ευάλωτο θέλεις να κάνεις το παιδί σε αυτό. Και στο κάτω κάτω, πόσο κοστίζει ένα μπλουζάκι. 

 

 

Mε όλη μου την αγάπη, και μόνο ότι το λες αυτό, επιβεβαιώνει ότι ο κόσμος των ιδιωτικών σχολείων, είναι άλλος πλανήτης. Σε διαβεβαιώ ότι όσες έφηβες συμμαθήτριες της κόρης μου, που έχουν γονείς ανέργους, εργάτες στο Δήμο, εκπαιδευτικούς του Δημοσίου κλπ, δηλαδή οι μισές και βάλε που έχουν οικογενειακό εισόδημα από πενιχρό ως συμπαθητικό, όντως θα κυνηγήσουν τα trends στα μπλουζάκια. Μόνο που τα trends αυτά είναι μπλουζάκι από τα Pull & Bear και τα Bershka, με κόστος 5 ευρώ. 

Τα vans που αναφέρθηκαν πιο πάνω, στο Δημόσιο είναι 2 σεζόν πίσω αγορασμένα στις εκπτώσεις, ή απλά μαϊμού από το πανηγύρι της περιοχής, που έχει τρομερό σουξέ για αγορές ρούχων.

Η διαφορά λοιπόν είναι ότι το παιδί του Λέκτορα που αναφέρθηκε πιο πάνω, στο μέσο Δημόσιο, είναι κάπου στη μέση. Σε κάποια περιοχή αρκετά πάνω από τη μέση, σε κάποια άλλη γύρω στη μέση, σίγουρα όμως πουθενά δεν είναι ο ορισμός της "φτώχειας". Καλώς ή κακώς, το ακριβό ιδιωτικό έχει μία άλλη τάξη πραγμάτων. Δεν θα είναι ο γιος του καθαριστή του Δήμου, ούτε της τραπεζοκόμου του Παιδικού Σταθμού εκεί. Οπότε τα στάνταρντς διαμορφώνονται ανάλογα.