Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Προβλήματα με το φαγητο(20 μηνών)


Recommended Posts

Just now, Έσπερος είπε:

Ας πούμε δεν του αρέσουν οι μπαμπιες αυτόν τον καιρό. Εμείς τις τρώμε ή σκέτες λαδερές ή με κοτόπουλο. Αν έχει κοτόπουλο με μπάμια δεν θα φάει ούτε το κοτόπουλο. Αν έχω βάλει μέσα πατάτα θα φάει μόνο αυτό. Άρα θα πρέπει να ετοιμάσω κάτι άλλο; Και χωριστό βραδυνο τι; πατάτα πάλι; Ή δεν θελει σαρδέλα αλλά ούτε ντοματοσαλάτα. Ε με τι θα τις φάει; Εμείς τις θέλουμε τις σαρδέλες αλλά τη μέρα εκείνη του κάνουμε ψάρι σούπα ή κάποιο άλλο ψάρι ψητό, βάζουμε δίπλα δυο σαρδέλες, μπας κ τις φάει. Τι θα έπρεπε να κάνω, να μην του φτιάχνω το δικό του ψάρι ή να μην τρώμε εμείς σαρδέλα; Εμένα με είχε βολέψει πολύ αυτό με τα χωριστά γεύματα όσο έτρωγε απ' όλα, τώρα μπερδεύομαι. 

Γιατί πρέπει να είναι όλα άσπρο - μαύρο; Μπορείς γενικά να έχεις ένα φαγητό στο μεσημεριανό τραπέζι που τρώτε και οι τρεις και τις μέρες που τρώτε οι δυό σας κάτι που ξέρετε ότι το παιδί δε θα το αγγίξει να τρώει εκείνος κάτι άλλο. Δεν καταλαβαίνω γιατί πελαγώνεις. Η δικιά μου πχ. αυτή την περίοδο μισεί τις φακές. Γιατί να μην τις φάμε εμείς; Εκείνη τη μέρα θα φάει κάτι άλλο. Αντίστοιχα εσείς με τις μπάμιες και τις σαρδέλες. Για το βραδυνό που λές μπορείς εκτός από το μεσημεριανό να δώσεις ένα τόστ, μια ομελέτα κτλ κτλ.

Just now, Έσπερος είπε:

 

Δεν εννοώ σκέτα. Αλλά κάνω πχ μοσχαράκι με αρακά κ πατάτες. Βάζω στο ένα χώρισμα το κρέας, στο άλλο τον αρακά, στο άλλο τις πατάτες. Κανονικά έτσι τα έτρωγε πάντα. Τώρα βλέπω ότι κάποιες φορές αν τα βάλω σε ένα μεγάλο μπολ, θα ξεκινήσει από αυτό που του αρέσει πχ αρακάς, αλλά έτσι όπως είνια θα πιάνει κ τα άλλα και σιά σιγά τρώει κ από αυτά. Άρα δεν είναι ότι δεν του αρέσουν, αν ήταν θα τα έφτυνε. Απλώς αν τα δει χωριστά δεν τα ακουμπάει καν. Δηλαδή δεν είναι ακριβώς ότι δεν του αρέσει το κρέας. Αλλά αυτό το φαγητό, που φτιάχνω για δυο μέρες, μπορεί τη μία να μην το αγγίξει έτσι χωρίς να το δοκιμάσει κ την άλλη να το τσακίσει. Άντε να βγάλω άκρη. Για το κρέας δηλαδή. Το ότι σε αυτή τη φάση δεν θέλει μπαμιες ή καρότα, εντάξει δεν έγινε κ κάτι. 

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τα τρώει χωριστά, αλήθεια σου λέω. Και εγώ το συγκεκριμένο φαγητό ανακατεμένο το τρώω όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι. Δηλαδή αν ανακατέψεις το κρέας με τον αρακά και την πατάτα θα το φάει άνετα και ακόμα το συζητάμε; Μεγαλώσαν τα παιδιά μας βρε κορίτσι μου και έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν πως θα φάνε. Αυτό με τις επιλογές που λέγαμε ...:)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 239
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ας πούμε δεν του αρέσουν οι μπαμπιες αυτόν τον καιρό. Εμείς τις τρώμε ή σκέτες λαδερές ή με κοτόπουλο. Αν έχει κοτόπουλο με μπάμια δεν θα φάει ούτε το κοτόπουλο. Αν έχω βάλει μέσα πατάτα θα φάει μόνο αυτό. Άρα θα πρέπει να ετοιμάσω κάτι άλλο; Και χωριστό βραδυνο τι; πατάτα πάλι; Ή δεν θελει σαρδέλα αλλά ούτε ντοματοσαλάτα. Ε με τι θα τις φάει; Εμείς τις θέλουμε τις σαρδέλες αλλά τη μέρα εκείνη του κάνουμε ψάρι σούπα ή κάποιο άλλο ψάρι ψητό, βάζουμε δίπλα δυο σαρδέλες, μπας κ τις φάει. Τι θα έπρεπε να κάνω, να μην του φτιάχνω το δικό του ψάρι ή να μην τρώμε εμείς σαρδέλα; Εμένα με είχε βολέψει πολύ αυτό με τα χωριστά γεύματα όσο έτρωγε απ' όλα, τώρα μπερδεύομαι.

 

Αν του αρεσει καποιο αλλο ψαρι και οχι η σαρδελα εννοειται δωστου ενα αλλο ψαρι...Εγω που εχω δυο παιδια δεν μπορω να μαγειρευω ομως τρια διαφορετικα φαγητα οταν μιλαμε για φαητο κατσαρολας και φουρνου...Και πιστεψε με, εχουν και τα δυο τους αλλες προτιμησεις...Τωρα δεν θυμαμαι ποσο ειναι ο δικος σου..καπου στα δυο? 1,5? Οπως και να εχει τα παιδια ειδικα σε αυτες τις ηλικιες περνανε φασεις με το φαγητο..μια τα τρωνε ολα, μια δεν θελουν να φανε τιποτα, αλλαζει η γευση τους....Ο μικρος μου για παραδειγμα υπαρχουν στιγμες που θελει φετα με καποια φαγητα και σε λιγες μερες αμα του βαλω φετα θα την φτυσει και δεν θελει να φαει....Η δικη μου γνωμη ειναι τα παιδια να τρωνε απο ενα φαγητο μαζι με ολη την οικογενεια...δεν εχει σημασια αν το θελουν χωριστα ή ολα σε ενα μπολ....Αν δεν φαει καλα, θα πεινασει και πιο πολυ, θα μπορεσεις να του ξαναδωσεις το ιδιο το βραδυ ή να φτιαξεις κατι ευκολο οπως ομελετα, τραχανα κτλ....Ενα παιδι που τρωει ποικιλια δεν θα παθει τιποτα αν δεν φαει καλα την μια μερα...δεν ειναι δεικτης υγειας το αν θα φαει οοοολο το πιατο του ή το φαγητο που του δινουμε την καθε ημερα...Και στην τελικη, μεγαλωνοντας το παιδι δεν θα μαθει οτι "α δεν μαρεσει αυτο, φτιαξε μου κατι αλλο" αν συνεχιζεις να του φτιαχνεις παντα κατι που του αρεσει? Ενταξει αυτο σιγουρα ξεκιναει αργοτερα ισως καπου στα τρια οπως βλεπω τον μεγαλο μου γιο αλλα ειναι κατι που πρεπει να σκεφτεις...

 

Link to comment
Share on other sites

Νομιζω οτι εχει περασει η ηλικια που πρεπει καθε μερα να τρωνε αυγο,καθε μερα γιαουρτι κλπ με προγραμμα. Τωρα πια τρωνε περιπου οπως οι ενηλικες,εννοω απο αππψη συχνοτητας και χαλαροτητας. Ενα απογευμα γιαουρτι,ενα αλλο απογευμα κουλουρι πχ,ή το αυγο να γινει μια μερα βραδινο, ή το γιαουρτι να συνδυαστει με μελι και φρουτα για δεκατιανο κλπ. Στο τραπεζι μαζι με ενα κοινο φαγητο,ή το φαγητο που ετοιμαζεις για δυο μερες ας το φαει δευτερα και τεταρτη,με διαλειμμα την τριτη για κατι αλλο. 

Link to comment
Share on other sites

Αν δ φαει το μεσημερι ένα φαγητό, θα δοκιμαζα να το δώσω κ βραδυ

Αν έχεις δοκιμάσει 1-2-3φορες ένα φαγητό κ δ το τρωει, τότε δ θα τον υπολογιζα στις μεριδες. Αν όμως άλλες φορές το τρωει κ αλλες όχι, θα το εκανα κανονικα

Πχ με το μπριαμ ενώ τρωει αν εκείνη την μέρα με τπτ, στην αναγκη θα εβαζα λιγο μπριαμ στο μουλτι, να το κάνω σάλτσα κ θα το εβαζα με μακαρονια

Δλδ τις πρώτες φορές που θα μου αρνούνταν κτ, μεχρι να συνεννοουμαστε καλά κ να εχω μια ιδέα γι αυτά που δ τρωει με τπτ, αν δ ετρωγε θα εκανα μια ομελετα η λιγο τραχανα στην αναγκη, δ θα το αφηνα νηστικό. Σε ένα μεγαλύτερο παιδακι πχ 3 ξέρεις καλύτερα τι του αρεσει, κ τουλ για τα φαγητά που συνήθως τρωει, αν μια μερα κάνει νούμερα, μπορεις να του πεις αυτό είναι το φαγητο μας, αν δ φας δ εχω κτ αλλο. Ο δικός σου είναι λίγο μικρος γι αυτο

Καλύτερα μην τα βαζεις στο πιάτο με το διαχωριστικό, σαν να του ξεχωρίζεις τις τροφές. Έτσι κ αλλιώς αν δ θελει να φαει κτ θα βρει τρόπο να το αφγσει(μικρή ξεχώριζα το σπανακι από το σπανακορυζο:-P). Αρκεί ένα απλό πιάτο με το κρεας κ το συνοδευτικό κ αν προτιμα κ ανακατεμενα

Link to comment
Share on other sites

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ας πούμε δεν του αρέσουν οι μπαμπιες αυτόν τον καιρό. Εμείς τις τρώμε ή σκέτες λαδερές ή με κοτόπουλο. Αν έχει κοτόπουλο με μπάμια δεν θα φάει ούτε το κοτόπουλο. Αν έχω βάλει μέσα πατάτα θα φάει μόνο αυτό. Άρα θα πρέπει να ετοιμάσω κάτι άλλο; Και χωριστό βραδυνο τι; πατάτα πάλι; Ή δεν θελει σαρδέλα αλλά ούτε ντοματοσαλάτα. Ε με τι θα τις φάει; Εμείς τις θέλουμε τις σαρδέλες αλλά τη μέρα εκείνη του κάνουμε ψάρι σούπα ή κάποιο άλλο ψάρι ψητό, βάζουμε δίπλα δυο σαρδέλες, μπας κ τις φάει. Τι θα έπρεπε να κάνω, να μην του φτιάχνω το δικό του ψάρι ή να μην τρώμε εμείς σαρδέλα; Εμένα με είχε βολέψει πολύ αυτό με τα χωριστά γεύματα όσο έτρωγε απ' όλα, τώρα μπερδεύομαι. 

 

Δεν εννοώ σκέτα. Αλλά κάνω πχ μοσχαράκι με αρακά κ πατάτες. Βάζω στο ένα χώρισμα το κρέας, στο άλλο τον αρακά, στο άλλο τις πατάτες. Κανονικά έτσι τα έτρωγε πάντα. Τώρα βλέπω ότι κάποιες φορές αν τα βάλω σε ένα μεγάλο μπολ, θα ξεκινήσει από αυτό που του αρέσει πχ αρακάς, αλλά έτσι όπως είνια θα πιάνει κ τα άλλα και σιά σιγά τρώει κ από αυτά. Άρα δεν είναι ότι δεν του αρέσουν, αν ήταν θα τα έφτυνε. Απλώς αν τα δει χωριστά δεν τα ακουμπάει καν. Δηλαδή δεν είναι ακριβώς ότι δεν του αρέσει το κρέας. Αλλά αυτό το φαγητό, που φτιάχνω για δυο μέρες, μπορεί τη μία να μην το αγγίξει έτσι χωρίς να το δοκιμάσει κ την άλλη να το τσακίσει. Άντε να βγάλω άκρη. Για το κρέας δηλαδή. Το ότι σε αυτή τη φάση δεν θέλει μπαμιες ή καρότα, εντάξει δεν έγινε κ κάτι. 

 

Εμείς το μπριάμ το κάνουμε με λίγο κολοκύθι, πολλή μελιτζάνα, πολλά άλλα λαχανικά ό,τι έχουμε, όμως όχι καρότο ούτε πατάτα. Τη μελιτζάνα σίγουρα δεν τη θελει αλλά ας πούμε ότι είναι λίγο περίεργη γεύση ετσι κ αλλιώς. έχω κάνει άπειρες φορές δικο του μπριαμ πιο κλασικό με κολοκύθι πατάτα καρότο, κάποιες φορές έφαγε μόνο πατάτα καρότο, την τελευταία φορά μόνο που δν μου έφερε καπέλο το μπολ. όταν όμως του τα ανακάτεψα με λίγο κριθαράκι, τα έφαγε. μιλάμε για το ίδιο μπριαμ, όχι άλλης μέρας. που στην αρχή δεν ήθελε να αγγίξει κ έτσι πήρε η μπάλα κ το κρέας που είχα μαζί. 

Πόσο διαφορετικά είναι τα παιδιά μας! Και πόσο καλοφαγος είναι ο γιος σου! Αν έβαζα σκέτα λαχανικά στο δικό μου κ δίπλα το κρέας μόνο κρέας θα έτρωγε! Εγώ ακολουθώ άλλη τακτική, δηλαδή μπερδευω γεύσεις, ενισχυω με μυρωδικά, μπαχαρικα (είναι μεγαλύτερος ο δικός μου βεβαια) κρύβω στην σάλτσα διάφορα, κρεμμύδι, ντομάτα,πιπερια για να τα φαει, δινω μπιφτεκακια με αλεσμενα λαχανικα -τελείως διαφορετική προσέγγιση.

 

 

 

Μου θυμίζεις εμενα στην μεταβατική μας περίοδο από 2 φαγητά σε ένα, καταλαβαίνω την πρακτική δυσκολία. Συνήθως καποια φαγητά δεν καταναλώνονται απ τα παιδιά εμενα πχ δεν έτρωγε οσπρια και δεν γινόταν για αρχη να κάνω ενα φαγητό. Μπορείς να το πας σταδιακά. Όταν έχεις κάτι που τρώει έχει καλώς αν όχι φτιαξτου κάτι για εκεινον αλλά δωσ του να δοκιμάσει και μία κουταλιά απ το δικό σας. Όταν μπεις σε σειρά θα δεις πως βολευει καλυτερα το κοινό φαγητό. Επίσης δοκίμασε κ συνοδευτικά τυριά, θα βρεις και αναλατα σαν το ανθότυρο, εγώ πχ στην ίδια πηρουνια βάζω φέτα και φασολάκια, μπερδευεται ή αυθεντική γεύση αλλά έτσι του αρεσει!

  

 

Εξετάσεις γίνονται γύρω στο χρόνο κ μετά ξανά στα δύο. Με το πρόγραμμα μας 2-3 φ. κρέας την εβδομάδα δεν είχε κάποια έλλειψη στις εξετάσεις του αν και αυτα έχουν να κάνουν με τον κάθε οργανισμο ξεχωριστα.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Για ψάρια εννοείται πως έχουμε προτιμήσεις οπότε δ με πειραζει να παρω διαφορά που μπορούν να μαγειρευτουν παρόμοια. Όπως κ με το κρεας, σε άλλους αρέσει το μπούτι σε άλλους το στηθος

(απάντησα χωρίς να διαβάσω την τελευταία σελίδα, φενια είπαμε τα ιδια:D

Link to comment
Share on other sites

11 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τα τρώει χωριστά, αλήθεια σου λέω. Και εγώ το συγκεκριμένο φαγητό ανακατεμένο το τρώω όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι. Δηλαδή αν ανακατέψεις το κρέας με τον αρακά και την πατάτα θα το φάει άνετα και ακόμα το συζητάμε; Μεγαλώσαν τα παιδιά μας βρε κορίτσι μου και έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν πως θα φάνε. Αυτό με τις επιλογές που λέγαμε ...

Απλώς αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν έτσι είναι σαν να κοροιδεύω, δηλαδή να ξεγελάω ότι θα φάει αυτό που του αρέσει αλλά μέσα θα έχω κρύψει και αυτό που του αρέσει λιγότερο. Και δεν ξέρω, βοηθάει να αναπτύξεις καλή σχέση με το φαγητό; Πολύ με μπερδέυει αυτό. 

 

πρίν από 48 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Πόσο διαφορετικά είναι τα παιδιά μας! Και πόσο καλοφαγος είναι ο γιος σου! Αν έβαζα σκέτα λαχανικά στο δικό μου κ δίπλα το κρέας μόνο κρέας θα έτρωγε! Εγώ ακολουθώ άλλη τακτική, δηλαδή μπερδευω γεύσεις, ενισχυω με μυρωδικά, μπαχαρικα (είναι μεγαλύτερος ο δικός μου βεβαια) κρύβω στην σάλτσα διάφορα, κρεμμύδι, ντομάτα,πιπερια για να τα φαει, δινω μπιφτεκακια με αλεσμενα λαχανικα -τελείως διαφορετική προσέγγιση.

Εντάξει στις σάλτσες κ εγώ βάζω κρεμμύδι κ πιπεριά γιατί τα βάζω και στις δικές μας έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό δεν το θεωρώ κρύψιμο. Ούτε το λαχανικό στο μπιφτέκι θεωρώ κρύψιμο. Το κοτόπουλο ανακατεμένο με κριθαράκι κ φασολάκια όμως, που είναι ένας τρόπος να φαει ενδεχομένως και λίγα φασολάκια, μήπως είναι κρύψιμο κ είναι λάθος; Μήπως περνάει το μήνυμα ότι το κοτόπουλο θα το φάει μόνο αν έχει κριθαράκι; 

 

2 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

.Και στην τελικη, μεγαλωνοντας το παιδι δεν θα μαθει οτι "α δεν μαρεσει αυτο, φτιαξε μου κατι αλλο" αν συνεχιζεις να του φτιαχνεις παντα κατι που του αρεσει?

Ναι αυτό με προβληματίζει. Γι αυτο σκέφτομαι ότι έτσι όπως το εχω οργανώσει δεν περνάει το μήνυμα ότι εσύ τρως άλλο γιατί δεν σου αρέσει το δικό μας, αλλά ότι εσύ είσαι παιδί, έχεις διαφορετικές ανάγκες, και ακολουθείς διαφορετικό διαιτολόγιο κάποιες φορές. 

Link to comment
Share on other sites

:-) Μην παιδευεσαι τοσο πολυ, τον εαυτο σου κουραζεις με ολες αυτες τις σκεψεις! Οταν με το καλο κανεις δευτερο παιδακι, θα περιμενεις πως και πως να παει 9-10 μηνων για να τρωτε ολοι τα ιδια!

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Απλώς αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν έτσι είναι σαν να κοροιδεύω, δηλαδή να ξεγελάω ότι θα φάει αυτό που του αρέσει αλλά μέσα θα έχω κρύψει και αυτό που του αρέσει λιγότερο. Και δεν ξέρω, βοηθάει να αναπτύξεις καλή σχέση με το φαγητό; Πολύ με μπερδέυει αυτό. 

 

Εντάξει στις σάλτσες κ εγώ βάζω κρεμμύδι κ πιπεριά γιατί τα βάζω και στις δικές μας έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό δεν το θεωρώ κρύψιμο. Ούτε το λαχανικό στο μπιφτέκι θεωρώ κρύψιμο. Το κοτόπουλο ανακατεμένο με κριθαράκι κ φασολάκια όμως, που είναι ένας τρόπος να φαει ενδεχομένως και λίγα φασολάκια, μήπως είναι κρύψιμο κ είναι λάθος; Μήπως περνάει το μήνυμα ότι το κοτόπουλο θα το φάει μόνο αν έχει κριθαράκι; 

 

Μπορεί απλά να τα προτιμά έτσι. Εμένα ο άντρας μου τρώει συνέχεια μίγματα σε σημείο που τον κοροϊδεύω! πχ θα κάνει κοτόπουλο με πατάτες, κολοκύθια και μανιτάρια στο φούρνο (που εμένα ήδη μου φαίνονται πολλά γιατί είχα συνηθίσει ότι οι πατάτες με κολοκύθι είναι από μόνες τους ένα φαΐ και το κοτόπουλο με πατάτες επίσης ένα φαΐ). Την άλλη μέρα θα πάρει ό,τι έχει μείνει από αυτό το μίγμα, έτσι όπως είναι με ίνες κρέατος μέσα ας πούμε και θα βάλει ρύζι. Την άλλη μέρα ό,τι έχει μείνει θα φτιάξει ομελέτα και θα τα βάλει μέσα όπως είναι πατάτες, κολοκύθια, μανιτάρια, κοτόπουλα, ρύζι! Είναι πραγματικό το παράδειγμα!! Α έχει τύχει να βάλει και φασολάκια μέσα, γενικά βάζει ό,τι υπάρχει! Κι εκείνος με κοροϊδεύει βέβαια που τα τρώω ξεχωριστά, πχ τελειώνω το πιάτο και μετά τρώω το ψωμί απλά για να σκουπίσω το πιάτο, εκείνος τα τρώει μαζί. Ή τρώει μαζί φακές με ρυζι ας πούμε που εμένα δεν μου αρέσει καθόλου γιατί θεωρώ ότι χάνεις τη γεύση της φακής που είναι και από τα αγαπημένα μου. Γενικά θεωρώ ότι χάνεις γεύσεις όταν τα ανακατεύεις. Και στο πρωινό κάνει μίγμα πχ ταχίνι-μέλι-κομματάκια φρούτου-κανέλλα κ.α., τα απλώνει σε ψωμί και όπως είναι όλο αυτό το βουτάει στο τσάι! Εγώ θα έτρωγα μόνο το ψωμί με ταχίνι και μέλι, δίπλα τα φρούτα και το τσάι απλά θα το έπινα στην κούπα!

 

Και του λέω πως όταν το μωρό γίνει παιδάκι λογικά δεν θα μπορούμε να τρώμε 3-4 μέρες το ίδιο φαΐ ανακατεμμένο πότε με ρύζι, πότε με αυγό κλπ γιατί θα πρέπει να είναι κάπως διακριτές οι μέρες, πχ μια μέρα όσπριο, μια μέρα λαδερό, μια μέρα κοτόπουλο, μια μέρα άλλο κρέας, μια μέρα ψάρι κλπ κλπ, όχι όλα τουρλού και απ'όλα κάθε μέρα. Είναι σωστό ή λάθος αυτό που λέω;

Επεξεργάστηκαν by little lamb
Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Μήπως περνάει το μήνυμα ότι το κοτόπουλο θα το φάει μόνο αν έχει κριθαράκι; 

Αν το μαγειρευεις έτσι μόνο  ίσως και να του περάσει. Θα το τρώει μέχρι που θα βαρεθεί και αυτόν τον συνδιασμό και θα θέλει κάτι άλλο. Το κοτόπουλο γίνεται κλασικά με πατάτες στο φούρνο, με μπαμπιες όπως είπες ή φασολάκια, λεμονατο στην κατσαρόλα με συνοδευτικό ρυζακι, λεμονατο με πατάτες καρότα και κολοκυθι, με τραχανα. Υπάρχουν πολλές επιλογές γιατί να κρατήσεις μόνο μία? 

 

Just now, Έσπερος είπε:

. Το κοτόπουλο ανακατεμένο με κριθαράκι κ φασολάκια όμως, που είναι ένας τρόπος να φαει ενδεχομένως και λίγα φασολάκια, μήπως είναι κρύψιμο κ είναι λάθος

Μην το βλέπεις σαν κρύψιμο αλλά σαν συνδιασμό. Έτσι κι αλλιώς στην μαγειρική όταν μπερδεύεις υλικά που ταιριάζουν το φαγητό γίνεται πιο νόστιμο!

 

Κρυφιμο είναι να του λες "έλα να φας γιαούρτι" και ουσιαστικα να είναι φρούτοκρέμα με μια κουταλιά γιαουρτι, όπως έκανα εγω, ή να του δίνεις ψωμί και μεσα να έχεις κρύψει κρεας, τυρι ή ότι δεν τρώει!

 

Αν το σκεφτώ με τον τρόπο σου και τα αλμυρά ή γλυκά μαφινς είναι μεγάλη απάτη! :D

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λοιπόν τώρα θα εξομολογηθώ έναν ψυχαναγκασμό μου. Αυτα τα πιατα με χωρίσματα θεωρουσα οτι ειναι πολυ αναγκαια για να μαθει το παιδι να τρωει σωστα κ μαλιστα πηραμε κ πανακριβα σιλικονης με βεντούζες κ τα σχετικα. Κ επειδη μιυ αρέσεις τακτοποιηση, ηταν η καλυτερη μου να τα βαζω ετσι ωραια καθε ειδος στη δικη του θεση. καποιες φορες ομως αν εχουμε καποιο σαλατικά που πιανει πιο πολυ χωρο οπως αμπέλοφασουλα ή μπρόκολα, κ γεμιζει η θεση, εκει μπλόκαρα για το αν επρεπε να παραμερίσω το κρεας για να κανω χωρο στη μεγαλη θεση για να μπουν κ λιγα λαχανικα. Το εκανα αλλα αναρωτιομουν αν ειναι σωστο. Ενταξει γελαω που το σκεφτομαι αλλα μου βγαινει αυτοματα. 

 

@little lamb κ ο αντρας μου ανακατευει αν πχ εχουμε δυο μισες μερίδες απο διαφορετικα πιατα μπορει κ να τις βαλει μαζι. Ή να φαει φαγητο κ μετα φρουτο κ μετα να φαει παλι φαγητο. εγω τα εχω τελειως χωρισμένα πχ με τον πρωινο καφε δεν τρωω ουτε τοστ που ειναι αλμυρό ή δεν πινω καφε μετα το φαγητο γιατι ειναι γλυκός αν κ τρωω επιδόρπιο γλυκο ανετα οποτε καταλαβαίνετε οτι ειναι καθαρα εγκεφαλικο το θεμα, οχι οτι με πειραζει κατι. 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Αν το μαγειρευεις έτσι μόνο  ίσως και να του περάσει. Θα το τρώει μέχρι που θα βαρεθεί και αυτόν τον συνδιασμό και θα θέλει κάτι άλλο. Το κοτόπουλο γίνεται κλασικά με πατάτες στο φούρνο, με μπαμπιες όπως είπες ή φασολάκια, λεμονατο στην κατσαρόλα με συνοδευτικό ρυζακι, λεμονατο με πατάτες καρότα και κολοκυθι, με τραχανα. Υπάρχουν πολλές επιλογές γιατί να κρατήσεις μόνο μία? 

Ποικιλία έχω, αλλά ο τρόπος μαγειρέματος εξαρταται κ απο τα λαχανικα της συνοδείας ή τη σαλατα ή σκεφτομαι αν εχω δωσει πχ κ κατσικι λεμονάτο δυο μερες να αλλαξω μετα τον τροπο να το δωσω αλλιως κ κυριως να αποφευγω ζυμαρικα κ ρυζι πανω απο δυο φορες την εβδομαδα κ αντε μια δυο ακομα πατατες. 

 

παντως η ιδεα να μαγειρευω για ολους με αγχωνει. γενικα το μαγειρεμα με αγχωνει. και φανταστείτε οτι τα ψαρια κ καποια κρεατα τα κάνει ο άντρας μου κ έτσι έχω βοήθεια κ επίσης ξέρει να ψωνίσει ο,τι χρειαζεται, αν πω θα κάνω φασολάδα ξέρει τα υλικά, δεν χρειάζεται να τα γράψω. αλλά κ πάλι μου φαινεται πολυ πιεςτικο, φοβαμαι μη γινει κατι κ δν προλαβω, ενω το να εχω παντα στην καταψυξη κρεας ή ψαρι για το παιδι κ να το συνοδεύω με ο,τι ειναι διαθεσιμο μου φαινεται πολυ πιο απλο κ λιγοτερο χρονοβορο κ ασφαλες. κ εμεις μπορει να φαμε κ  τρεις μερες φακες αν βαλω μια μεγαλη κατσαρολα. ετσι νομιζω οτι εχω λιγοτερο μαγειρεμα. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

παντως η ιδεα να μαγειρευω για ολους με αγχωνει. γενικα το μαγειρεμα με αγχωνει. και φανταστείτε οτι τα ψαρια κ καποια κρεατα τα κάνει ο άντρας μου κ έτσι έχω βοήθεια κ επίσης ξέρει να ψωνίσει ο,τι χρειαζεται, αν πω θα κάνω φασολάδα ξέρει τα υλικά, δεν χρειάζεται να τα γράψω. αλλά κ πάλι μου φαινεται πολυ πιεςτικο, φοβαμαι μη γινει κατι κ δν προλαβω, ενω το να εχω παντα στην καταψυξη κρεας ή ψαρι για το παιδι κ να το συνοδεύω με ο,τι ειναι διαθεσιμο μου φαινεται πολυ πιο απλο κ λιγοτερο χρονοβορο κ ασφαλες. κ εμεις μπορει να φαμε κ  τρεις μερες φακες αν βαλω μια μεγαλη κατσαρολα. ετσι νομιζω οτι εχω λιγοτερο μαγειρεμα. 

 

Μην πανικοβληθείς και μπλοκάρεις τώρα με αυτό που θα σου πω.....αλλά αν μια μέρα όντως δεν προλάβεις να μαγειρέψεις, φάτε όλοι μαζί ομελέτα και αγγουροντομάτα, τραχανά/μακαρόνια με τυρί, αυγά τηγανιτά με ψωμί και φέτα...δεν χάθηκε ο κόσμος!!!! :wink:;-);-)

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

 

Μην πανικοβληθείς και μπλοκάρεις τώρα με αυτό που θα σου πω.....αλλά αν μια μέρα όντως δεν προλάβεις να μαγειρέψεις, φάτε όλοι μαζί ομελέτα και αγγουροντομάτα, τραχανά/μακαρόνια με τυρί, αυγά τηγανιτά με ψωμί και φέτα...δεν χάθηκε ο κόσμος!!!! :wink:;-);-)

Πέρα απο την τύχη να έχω άντρα που μαγειρεύει, ταυτόχρονα έχω την ατυχία ο ιδιος αντρας να ειναι απο οικογενεια οπου το α κ το ω του σπιτθου ειναι το φαγητο. ολη η διαδικασια. τα χειροποιητα, η μυρωδια, το να καθομαστε μαζι κ να μη σηκωνόμαστε αν δεν τελειώσουν όλοι κ γενικώς η ιεροτελεστία κ η λογικη οτι υοαρχει αφθονία κ ποικιλια εστω κ σαλατικων μονο. Εγω μεγαλωσα τελειως διαφορετικα. Ο καθενας καθοταν κ σηκωνόταν οποτε ηθελε, το μαγειρεμα ηταν αγγαρεία, τη μιση βδομαδα τρώγαμε ομελέτα τραχανα ή χυλοπιτες ή λουκάνικα τηγάνι τα με τυρι σαγανάκι ή κατεψυγμένη πίτσα ή απ εξω. Την αλλη μιση συνηθως τα φαγητα δεν μας αρεσαν κ τρώγαμε κρουασάν 7days που αφθονούσαν στο ντουλαπι. Ο άντρας μου αν ακούσει τις λέξεις ομελέτα χυλοπιτες κ τραχανάς, ανεβάζει πιεση. Του βγαζει ολη την απεχθεια που εχει για συγκεκριμενες πτυχές της ανατροφης μου. Δεν έχει θέμα να πούμε ότι δεν προλαβαμε να μαγειρέψουμε άρα θα φάμε σαλάτα κ το βράδυ φαγητό. αλλά τη λογική δεν μαγείρεψα κ τρώμε κάτι πρόχειρο δεν την μπορει. ασφουγγαριστο σπίτι κ απλυτα ρούχα στοίβες δεν τον νοιάζουν. μόνο το να μην έχει υπάρξει μέριμνα για το φαγητό τον τρελαίνει. Κι αν είναι κ για το παιδί κιόλας...

Link to comment
Share on other sites

@Έσπερος η σωστή σχέση με το φαγητό (για όλους μας, παιδιά και ενήλικες) έχει να κάνει πχ με:

- Μαθαίνω να τρώω ποικιλία τροφών, όσο γίνεται πιο αγνές πρώτες ύλες, θρεπτικούς συνδιασμούς, σωστό μαγείρεμα ώστε να διατηρούνται περισσότερα θρεπτικά συστατικά.

- Δοκιμάζω από όλα και νέες γεύσεις. Δεν έχω παρωπίδες (πχ όχι "Δεν τρώω σπανακόρυζο! Με τίποτα!" αλλά "Ας δοκιμάσω-φάω έστω λίγη ποσότητα" επειδή αυτήν την φορά είναι μαγειρεμένο διαφορετικά, επειδή είναι ένα φρεσκομαγειρεμένο φαγητό και ας μην μου αρέσει-έχει να μου προσφέρει (δεν θα είναι και αηδία).

- Τρώω και γεύομαι την κάθε μπουκιά. Συζητώ στο τραπέζι για το φαγητό. Τα συστατικά. Τον τρόπο μαγειρέματος. Απολαμβάνω τον συνδιασμό γεύσεων. Μαθαίνω πχ πως καλλιεργείται το ρύζι, πως συλλέγονται οι πατάτες κλπ. Σέβομαι την δουλειά του παραγωγού, του κτηνοτρόφου, τον "κόπο" του μάγειρα-μαγείρισσας (μπαμπά, μαμάς, γιαγιάς, κλπ) που μας μαγείρεψε με αγάπη. Δεν σπαταλώ το φαγητό. Δεν τρώω μηχανικά, μπροστά σε μια οθόνη. Κ.α.

 

Εγώ σε αντίθεση με εσένα: 1) από 8-9 μηνών και τα δύο παιδιά μπήκαν σταδιακά στο διαιτολόγιο του σπιτιού. 10 μηνών η μικρή τώρα, τρώμε τα ίδια. Με τους γνωστούς περιορισμούς και χωρίς ακρότητες γεύσεων βέβαια. 2) Δεν με προβλημάτισε ποτέ το τι θα φτιάξω για να τρώνε τα παιδιά. Ευτυχώς η μεγάλη (3μισι) τρώει όλα τα φαγητά του σπιτιού και από την ηλικία του δικού σου (και πιο πριν μη σου πω) τρώμε κάποιες φορές και απ'έξω (ταβέρνα, παραγγελία, όσο γίνεται πιο σωστές επιλογές για το παιδί). Περίσσότερο με απασχολεί πόση ώρα θα χρειαστεί να μαγειρέψω κάτι. Τα φαγητά μας είναι κατά κόρον απλά και γρήγορα στην παρασκευή (σήμερα πραγματικά "πέταξα" 5 υλικά στην κατσαρόλα και αυτό ήταν = ωραιότατα φασολάκια), λόγω έλλειψης χρόνου (και προβληματικού προγραμματισμού που έχουμε σε αυτό το θέμα ως οικογένεια, δυστυχώς). Διαβάζω κατά καιρούς συνταγές σας σε άλλο thread και σκέφτομαι πόσο καλές μαγείρισσες είσαστε, ενώ μασουλάω τα νερόβραστα λαχανικά μου. 3) Όταν κάτι δεν πολύ αρέσει στην μεγάλη (τα παιδιά περνάνε φάσεις συνεχώς) πχ.το κρέας είναι λίγο σκληρό, το ψάρι της φαίνεται κάπως, πάντα της εξηγώ γιατί πρέπει να το φάμε (έστω κάποιες μπουκιές) και πάντα της προτείνω πχ βούτηξε το στην σάλτσα, φάε μια δαγκωνίτσα κρέας και μια πατατούλα και μια τυρί και μάσησε τα όλα μαζί - συνδυασμός στο πιρουνάκι -της έλεγα πιο μικρή- σαν τον Μαμαλάκη (τον θυμόσαστε;) και της φαινόταν αστείο και έτρωγε.

4) Πάντα τρώμε μαζί στο τραπέζι, το ίδιο φαγητό, με πολύύύ μπλα μπλα (πιο μικρή πάντα το ίδιο για να μην ζηλέψει, τώρα μπορώ να φάω και διαφορετικό... αν και πλέον παρακολουθεί ο μικρός κατάσκοπος... ουφ!πάλι από την αρχή). Πιο μικρή διαβάζαμε βιβλιαράκι-κοιτούσαμε εικόνες-ταίζαμε παιχνίδια. Αργότερα λέγαμε ιστορίες. Και σχετικές με το φαγητό στο πιάτο μας. Πχ είχαμε ψάρι. Της έλεγα την πορεία μέχρι να φτάσει στο πιάτο μας. Κι αν κάποιες φορές δεν ήθελε να το φάει, με το μπλα μπλα της ιστορίας, έτρωγε μπουκίτσες μπουκίτσες μια χαρά. Πλέον συζητάμε διάφορα για την ημέρα μας. Που πήγαμε, πως περάσαμε, κλπ. Και λόγω ηλικίας είναι τόσο ομιλιτική και ενθουσιώδης, που πρέπει συνεχώς να της θυμίζω ότι πρώτα τρώμε μια μπουκιά και μετά μιλάμε. Θέλω να πω δεν φάγαμε ποτέ σιωπηλοί. Έχω πει κι εγώ τις κλισέ χαζομάρες για να φάει κάποιες φορές, λόγω νεύρων-κούρασης-ανικανότητας δικής μου. Και έχω κάνει και πιο σοβαρά λάθη (εκτός θέματος και δεν υπεισέρχομαι). Αλλά ευτυχώς το παιδί "συγχωρεί" όπως συνηθίζω να λέω, κι εγώ συνετίζομαι. Οπότε για να επιστρέψω στο θέμα εάν η κουβέντα στο τραπέζι είναι σωστή, και το παιδάκι τρώει και καμιά μπουκίτσα έτσι στα μουλωχτά που λέμε (χωρίς να πιέζεται εννοείται) δεν σημαίνει κάτι αρνητικό ή πως θα είναι πάντα έτσι ή πως δεν θα αναπτύξει καλή σχέση με το φαγητό.

 

Αυτά. Σε καμία περίπτωση με διάθεση διορθωτική. Μόνο ενημερωτικά. Να έχεις ακόμη μια εικόνα κι από την δική μας ρουτίνα.

 

Link to comment
Share on other sites

Just now, samsympan είπε:

@Έσπερος η σωστή σχέση με το φαγητό (για όλους μας, παιδιά και ενήλικες) έχει να κάνει πχ με:

- Μαθαίνω να τρώω ποικιλία τροφών, όσο γίνεται πιο αγνές πρώτες ύλες, θρεπτικούς συνδιασμούς, σωστό μαγείρεμα ώστε να διατηρούνται περισσότερα θρεπτικά συστατικά.

- Δοκιμάζω από όλα και νέες γεύσεις. Δεν έχω παρωπίδες (πχ όχι "Δεν τρώω σπανακόρυζο! Με τίποτα!" αλλά "Ας δοκιμάσω-φάω έστω λίγη ποσότητα" επειδή αυτήν την φορά είναι μαγειρεμένο διαφορετικά, επειδή είναι ένα φρεσκομαγειρεμένο φαγητό και ας μην μου αρέσει-έχει να μου προσφέρει (δεν θα είναι και αηδία).

- Τρώω και γεύομαι την κάθε μπουκιά. Συζητώ στο τραπέζι για το φαγητό. Τα συστατικά. Τον τρόπο μαγειρέματος. Απολαμβάνω τον συνδιασμό γεύσεων. Μαθαίνω πχ πως καλλιεργείται το ρύζι, πως συλλέγονται οι πατάτες κλπ. Σέβομαι την δουλειά του παραγωγού, του κτηνοτρόφου, τον "κόπο" του μάγειρα-μαγείρισσας (μπαμπά, μαμάς, γιαγιάς, κλπ) που μας μαγείρεψε με αγάπη. Δεν σπαταλώ το φαγητό. Δεν τρώω μηχανικά, μπροστά σε μια οθόνη. Κ.α.

 

Εγώ σε αντίθεση με εσένα: 1) από 8-9 μηνών και τα δύο παιδιά μπήκαν σταδιακά στο διαιτολόγιο του σπιτιού. 10 μηνών η μικρή τώρα, τρώμε τα ίδια. Με τους γνωστούς περιορισμούς και χωρίς ακρότητες γεύσεων βέβαια. 2) Δεν με προβλημάτισε ποτέ το τι θα φτιάξω για να τρώνε τα παιδιά. Ευτυχώς η μεγάλη (3μισι) τρώει όλα τα φαγητά του σπιτιού και από την ηλικία του δικού σου (και πιο πριν μη σου πω) τρώμε κάποιες φορές και απ'έξω (ταβέρνα, παραγγελία, όσο γίνεται πιο σωστές επιλογές για το παιδί). Περίσσότερο με απασχολεί πόση ώρα θα χρειαστεί να μαγειρέψω κάτι. Τα φαγητά μας είναι κατά κόρον απλά και γρήγορα στην παρασκευή (σήμερα πραγματικά "πέταξα" 5 υλικά στην κατσαρόλα και αυτό ήταν = ωραιότατα φασολάκια), λόγω έλλειψης χρόνου (και προβληματικού προγραμματισμού που έχουμε σε αυτό το θέμα ως οικογένεια, δυστυχώς). Διαβάζω κατά καιρούς συνταγές σας σε άλλο thread και σκέφτομαι πόσο καλές μαγείρισσες είσαστε, ενώ μασουλάω τα νερόβραστα λαχανικά μου. 3) Όταν κάτι δεν πολύ αρέσει στην μεγάλη (τα παιδιά περνάνε φάσεις συνεχώς) πχ.το κρέας είναι λίγο σκληρό, το ψάρι της φαίνεται κάπως, πάντα της εξηγώ γιατί πρέπει να το φάμε (έστω κάποιες μπουκιές) και πάντα της προτείνω πχ βούτηξε το στην σάλτσα, φάε μια δαγκωνίτσα κρέας και μια πατατούλα και μια τυρί και μάσησε τα όλα μαζί - συνδυασμός στο πιρουνάκι -της έλεγα πιο μικρή- σαν τον Μαμαλάκη (τον θυμόσαστε;) και της φαινόταν αστείο και έτρωγε.

4) Πάντα τρώμε μαζί στο τραπέζι, το ίδιο φαγητό, με πολύύύ μπλα μπλα (πιο μικρή πάντα το ίδιο για να μην ζηλέψει, τώρα μπορώ να φάω και διαφορετικό... αν και πλέον παρακολουθεί ο μικρός κατάσκοπος... ουφ!πάλι από την αρχή). Πιο μικρή διαβάζαμε βιβλιαράκι-κοιτούσαμε εικόνες-ταίζαμε παιχνίδια. Αργότερα λέγαμε ιστορίες. Και σχετικές με το φαγητό στο πιάτο μας. Πχ είχαμε ψάρι. Της έλεγα την πορεία μέχρι να φτάσει στο πιάτο μας. Κι αν κάποιες φορές δεν ήθελε να το φάει, με το μπλα μπλα της ιστορίας, έτρωγε μπουκίτσες μπουκίτσες μια χαρά. Πλέον συζητάμε διάφορα για την ημέρα μας. Που πήγαμε, πως περάσαμε, κλπ. Και λόγω ηλικίας είναι τόσο ομιλιτική και ενθουσιώδης, που πρέπει συνεχώς να της θυμίζω ότι πρώτα τρώμε μια μπουκιά και μετά μιλάμε. Θέλω να πω δεν φάγαμε ποτέ σιωπηλοί. Έχω πει κι εγώ τις κλισέ χαζομάρες για να φάει κάποιες φορές, λόγω νεύρων-κούρασης-ανικανότητας δικής μου. Και έχω κάνει και πιο σοβαρά λάθη (εκτός θέματος και δεν υπεισέρχομαι). Αλλά ευτυχώς το παιδί "συγχωρεί" όπως συνηθίζω να λέω, κι εγώ συνετίζομαι. Οπότε για να επιστρέψω στο θέμα εάν η κουβέντα στο τραπέζι είναι σωστή, και το παιδάκι τρώει και καμιά μπουκίτσα έτσι στα μουλωχτά που λέμε (χωρίς να πιέζεται εννοείται) δεν σημαίνει κάτι αρνητικό ή πως θα είναι πάντα έτσι ή πως δεν θα αναπτύξει καλή σχέση με το φαγητό.

 

Αυτά. Σε καμία περίπτωση με διάθεση διορθωτική. Μόνο ενημερωτικά. Να έχεις ακόμη μια εικόνα κι από την δική μας ρουτίνα.

 

Η αλήθεια είναι ότι για όλα αυτα δεν ειχα προβληματιστεί γιατι απ οταν αρχθσαμε στα κομματια ο μικρος καθοταν στο τραπεζει κ άδειαζε το πιατο ετσι απλα. προτιμησεις τωρα αρχισε να βγαζει. αλλα επειδη εχει συνηθισει να τρωει μονος ενοχλειται απο τις συζητησεις. δεν θελει πια ουτε να πλησιάσω το πιατο αν νιωσει οτι παω να του δειξω κατι για να τον παροτρύνω. εγω βασικα αν για καποιο λογο δν φαμε ολοι μαζι, αξιοποιώ την ωρα αυτη για να κανω δουλειες που δεν μπορω να κανω με το παιδι να τριγυρίζει. Ξερω οτι δεν ειναι σωστο αλλα με διευκολυνει. Κι αν δεν το κανω την ωρα του φαγητου, το κανω στο φρουτο ή το γιαουρτι. βασικα αν δεν φοβομουν για πνιγμό θα τον αφηνα κ θα πηγαινα σε αλλα δωματια. παντως καταλαβαινω πραγματικα ποσο αγχωτικο ειναι για τον γονιο αν το παιδι δν τρωει. εδω εγω εχω μπλοκαρει με μια χαζο φαση. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Έσπερος είπε:

Η αλήθεια είναι ότι για όλα αυτα δεν ειχα προβληματιστεί γιατι απ οταν αρχθσαμε στα κομματια ο μικρος καθοταν στο τραπεζει κ άδειαζε το πιατο ετσι απλα. προτιμησεις τωρα αρχισε να βγαζει. αλλα επειδη εχει συνηθισει να τρωει μονος ενοχλειται απο τις συζητησεις. δεν θελει πια ουτε να πλησιάσω το πιατο αν νιωσει οτι παω να του δειξω κατι για να τον παροτρύνω. εγω βασικα αν για καποιο λογο δν φαμε ολοι μαζι, αξιοποιώ την ωρα αυτη για να κανω δουλειες που δεν μπορω να κανω με το παιδι να τριγυρίζει. Ξερω οτι δεν ειναι σωστο αλλα με διευκολυνει. Κι αν δεν το κανω την ωρα του φαγητου, το κανω στο φρουτο ή το γιαουρτι. βασικα αν δεν φοβομουν για πνιγμό θα τον αφηνα κ θα πηγαινα σε αλλα δωματια. παντως καταλαβαινω πραγματικα ποσο αγχωτικο ειναι για τον γονιο αν το παιδι δν τρωει. εδω εγω εχω μπλοκαρει με μια χαζο φαση. 

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι βολικό να κάνεις δουλίτσες ενώ τρώει όμως δεν υπάρχει καλύτερο από το να συγκεντρώνεται η οικογένεια στο τραπέζι και να αλληλοεπιδρούν την ώρα του φαγητού όπως τόσο όμορφα το έθεσε η @samsympan. Ειδικά εσείς που φτάνετε νωρίς από τη δουλειά θα μπορούσατε να το καθιερώσετε. Γιατί να τρώει το παιδί μόνο του; Εμείς δυστυχώς κάνουμε οικογενειακό τραπέζι μόνο τα σ/κ λόγω δουλειάς αλλά τις καθημερινές που είναι στους γονείς μου τρώνε όλοι μαζί ανελλειπώς, τους το ζήτησα από την αρχή να τρώνε παρέα. Εμένα πάντως η πιο όμορφη ώρα της ημέρας με τη μικρή είναι η ώρα του βραδινού που τρώμε παρέα. Τότε νιώθω ότι επικοινωνώ πλήρως με το παιδί γιατί είναι καθιστό και χαλαρό, κοιτιώμαστε, τρώμε, γελάμε, παίζουμε. Και μπουκίτσες θα φτιάξουμε μαζί και τα κουκλιά θα ταίσουμε και θα αλληλοταϊστούμε και ιστορίες θα πω και θα το απολαύσουμε και οι δύο. 

 

Όσο για το πρόχειρο φαγητό, πόσο κατακριτέα μπορεί να είναι μια γρήγορη μακαρονάδα ή μια ομελετίτσα με μια ωραία και πλούσια σαλάτα; :) Και εγώ είχα μάθει από τη μαμά μου να τρώω τελείως διαφορετικά (ποικιλία φαγητών, στρωμένο τραπέζι στην εντέλεια πάντα, κάθε μέρα άλλο φαγητο) αλλά οι συνθήκες ζωής με τόσες ώρες δουλειά και παιδί δε μας επιτρέπουν τέτοια μεγαλεία. Μήπως να το δείτε με τον άντρα σου λίγο πιο χαλαρα για να μην αγχώνεσαι τόσο; Στην τελική δεν τον βρίσκω τόσο δύσκολο αν όπως λες ότι μπορεί να φάει 3 μέρες φακές. Ο δικός μου από τη δεύτερη θα έπαιρνε απ έξω σουβλάκια. :P

Link to comment
Share on other sites

Εμένα κορίτσια το φαγητό όλοι μαζί ήταν πάντα το χειρότερό μου, από μικρή και τώρα. Επειδή το βαριέμαι το να κάθομαι στο τραπέζι για ώρα. Θυμάμαι ότι χαιρόμουν αν για κάποιο λόγο σχολούσα αργότερα από το σχολείο και έτρωγα μόνη μου ή δεν ήταν οι γονείς στο σπίτι κλπ. Και εννοείται ότι σηκωνομουν μόλις βαριόμουν λίγο. Και τώρα με τον άντρα μου βαριέμαι επειδή εκείνος τρώει για ώρα κι εγώ τελειώνω και θέλω να σηκωθώ. Γενικά με το φαΐ νιώθω ότι "έφαγα, ξεμπέρδεψα" παρόλο που είμαι πολύ καλόφαγη και τρώω όλα μα όλα τα φαγητά εκτός από αγκινάρα και από παιδί τα έτρωγα όλα, δεν είχα ποτέ παραξενιές. Απλά βαριέμαι τη διαδικασία. Να σκεφτείτε αν ας πούμε είμαι μόνη μου κι έχει μείνει στο ταψί πολύ λίγο φαΐ, δεν βγάζω καν πιάτο, το τρώω από εκεί μέσα, τόσο αγγαρεία μου φαίνεται! Ή αν είμαστε σε τραπέζι καλεσμένοι, βαριέμαι όταν ενώ έχουμε τελειώσει καθόμαστε για ώρες γύρω από το τραπέζι, θέλω να σηκωθούμε κι ας κάτσουμε μετά για ώρες στον καναπέ. Με το τραπέζι έχω θέμα :razz: Είναι και άβολο εξάλλου τόση ώρα στις καρέκλες! Ακούγεται αστείο όλο αυτό, ίσως υπερέβαλα και λίγο αλλά πάντως δεν νιώθω ότι είναι μια πολύ σημαντική στιγμή που μαζευόμαστε όλοι κλπ κλπ. Βασικά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η οικογενειακή στιγμή πρέπει να είναι κατ'ανάγκη την ώρα του φαγητού! Με ενοχλεί κιόλας ο ήχος από το μάσημα από μερικούς, χαχα! (κάπως λέγεται αυτό, είναι στην ίδια κατηγορία με όσους τους ενοχλεί ο ήχος της κιμωλίας) Έξω πάντως σε μαγαζιά μου αρέσει πολύ περισσότερο αλλά και πάλι όχι για ώρες, θέλω να σηκωθούμε να κάνουμε βόλτα ξέρω'γω!

(Να δούμε πώς θα πάει με το μωρό μας, είναι ακόμα 4μισι μηνών)

Α επίσης βαριέμαι πολύ (και μου φαίνεται χαζό) το στρώσιμο του τραπεζιού όταν είμαστε μεταξύ μας. Δηλαδή να βάλω τη χαρτοπετσέτα, το πηρούνι κλπ. Προτιμώ να πάρει ο καθένας ένα πηρούνι ερχόμενος και οι χαρτοπετσέτες όλες στη μέση και να παίρνουμε όσες θέλουμε. Αντιθέτως αν πρόκειται για τραπέζωμα ή γιορτή με μπουφέ κλπ κάνω παπάδες, μέχρι και μία μία πετσέτα τυλίγω με στολιδάκι, ή τα κολονάτα ποτήρια με κορδελίτσες κλπ. Αλλά μεταξύ μας μου φαίνεται πολύ πιο διεκπεραιωτικό. (Δεν μου άρεσε επίσης καθόλου όταν στην αλλαγή του χρόνου, το Πάσχα κλπ ήμασταν μόνοι μας χωρίς καλεσμένους ή χωρίς να πάμε εμείς κάπου, δεν ξέρω αν σχετίζεται). Θα πει κανείς ότι βαριόμουν την οικογένειά μου! Αλλά και τώρα με τον άντρα μου πάλι δεν θα μου άρεσε να ήμασταν μόνο οι δυό μας ή μόνο εμείς και τα παιδιά μας σε γιορτή, θέλω κόσμο!

Link to comment
Share on other sites

Just now, samsympan είπε:

@Έσπερος η σωστή σχέση με το φαγητό (για όλους μας, παιδιά και ενήλικες) έχει να κάνει πχ με:

- Μαθαίνω να τρώω ποικιλία τροφών, όσο γίνεται πιο αγνές πρώτες ύλες, θρεπτικούς συνδιασμούς, σωστό μαγείρεμα ώστε να διατηρούνται περισσότερα θρεπτικά συστατικά.

- Δοκιμάζω από όλα και νέες γεύσεις. Δεν έχω παρωπίδες (πχ όχι "Δεν τρώω σπανακόρυζο! Με τίποτα!" αλλά "Ας δοκιμάσω-φάω έστω λίγη ποσότητα" επειδή αυτήν την φορά είναι μαγειρεμένο διαφορετικά, επειδή είναι ένα φρεσκομαγειρεμένο φαγητό και ας μην μου αρέσει-έχει να μου προσφέρει (δεν θα είναι και αηδία).

- Τρώω και γεύομαι την κάθε μπουκιά. Συζητώ στο τραπέζι για το φαγητό. Τα συστατικά. Τον τρόπο μαγειρέματος. Απολαμβάνω τον συνδιασμό γεύσεων. Μαθαίνω πχ πως καλλιεργείται το ρύζι, πως συλλέγονται οι πατάτες κλπ. Σέβομαι την δουλειά του παραγωγού, του κτηνοτρόφου, τον "κόπο" του μάγειρα-μαγείρισσας (μπαμπά, μαμάς, γιαγιάς, κλπ) που μας μαγείρεψε με αγάπη. Δεν σπαταλώ το φαγητό. Δεν τρώω μηχανικά, μπροστά σε μια οθόνη. Κ.α.

 

Εγώ σε αντίθεση με εσένα: 1) από 8-9 μηνών και τα δύο παιδιά μπήκαν σταδιακά στο διαιτολόγιο του σπιτιού. 10 μηνών η μικρή τώρα, τρώμε τα ίδια. Με τους γνωστούς περιορισμούς και χωρίς ακρότητες γεύσεων βέβαια. 2) Δεν με προβλημάτισε ποτέ το τι θα φτιάξω για να τρώνε τα παιδιά. Ευτυχώς η μεγάλη (3μισι) τρώει όλα τα φαγητά του σπιτιού και από την ηλικία του δικού σου (και πιο πριν μη σου πω) τρώμε κάποιες φορές και απ'έξω (ταβέρνα, παραγγελία, όσο γίνεται πιο σωστές επιλογές για το παιδί). Περίσσότερο με απασχολεί πόση ώρα θα χρειαστεί να μαγειρέψω κάτι. Τα φαγητά μας είναι κατά κόρον απλά και γρήγορα στην παρασκευή (σήμερα πραγματικά "πέταξα" 5 υλικά στην κατσαρόλα και αυτό ήταν = ωραιότατα φασολάκια), λόγω έλλειψης χρόνου (και προβληματικού προγραμματισμού που έχουμε σε αυτό το θέμα ως οικογένεια, δυστυχώς). Διαβάζω κατά καιρούς συνταγές σας σε άλλο thread και σκέφτομαι πόσο καλές μαγείρισσες είσαστε, ενώ μασουλάω τα νερόβραστα λαχανικά μου. 3) Όταν κάτι δεν πολύ αρέσει στην μεγάλη (τα παιδιά περνάνε φάσεις συνεχώς) πχ.το κρέας είναι λίγο σκληρό, το ψάρι της φαίνεται κάπως, πάντα της εξηγώ γιατί πρέπει να το φάμε (έστω κάποιες μπουκιές) και πάντα της προτείνω πχ βούτηξε το στην σάλτσα, φάε μια δαγκωνίτσα κρέας και μια πατατούλα και μια τυρί και μάσησε τα όλα μαζί - συνδυασμός στο πιρουνάκι -της έλεγα πιο μικρή- σαν τον Μαμαλάκη (τον θυμόσαστε;) και της φαινόταν αστείο και έτρωγε.

4) Πάντα τρώμε μαζί στο τραπέζι, το ίδιο φαγητό, με πολύύύ μπλα μπλα (πιο μικρή πάντα το ίδιο για να μην ζηλέψει, τώρα μπορώ να φάω και διαφορετικό... αν και πλέον παρακολουθεί ο μικρός κατάσκοπος... ουφ!πάλι από την αρχή). Πιο μικρή διαβάζαμε βιβλιαράκι-κοιτούσαμε εικόνες-ταίζαμε παιχνίδια. Αργότερα λέγαμε ιστορίες. Και σχετικές με το φαγητό στο πιάτο μας. Πχ είχαμε ψάρι. Της έλεγα την πορεία μέχρι να φτάσει στο πιάτο μας. Κι αν κάποιες φορές δεν ήθελε να το φάει, με το μπλα μπλα της ιστορίας, έτρωγε μπουκίτσες μπουκίτσες μια χαρά. Πλέον συζητάμε διάφορα για την ημέρα μας. Που πήγαμε, πως περάσαμε, κλπ. Και λόγω ηλικίας είναι τόσο ομιλιτική και ενθουσιώδης, που πρέπει συνεχώς να της θυμίζω ότι πρώτα τρώμε μια μπουκιά και μετά μιλάμε. Θέλω να πω δεν φάγαμε ποτέ σιωπηλοί. Έχω πει κι εγώ τις κλισέ χαζομάρες για να φάει κάποιες φορές, λόγω νεύρων-κούρασης-ανικανότητας δικής μου. Και έχω κάνει και πιο σοβαρά λάθη (εκτός θέματος και δεν υπεισέρχομαι). Αλλά ευτυχώς το παιδί "συγχωρεί" όπως συνηθίζω να λέω, κι εγώ συνετίζομαι. Οπότε για να επιστρέψω στο θέμα εάν η κουβέντα στο τραπέζι είναι σωστή, και το παιδάκι τρώει και καμιά μπουκίτσα έτσι στα μουλωχτά που λέμε (χωρίς να πιέζεται εννοείται) δεν σημαίνει κάτι αρνητικό ή πως θα είναι πάντα έτσι ή πως δεν θα αναπτύξει καλή σχέση με το φαγητό.

 

Αυτά. Σε καμία περίπτωση με διάθεση διορθωτική. Μόνο ενημερωτικά. Να έχεις ακόμη μια εικόνα κι από την δική μας ρουτίνα.

 

Και μεις σχεδόν τα ίδια κάνουμε στο τραπέζι. Για μένα είναι μία δημιουργική στιγμή, με πολύ κουβέντα, για τα λαχανικά στον κήπο μας, εχουμε ενυδρείο και μιλάμε για τα ψαράκια μας ή τα ζώα της θαλασσας, άλλες φορες χαζεύουμε βιβλία με εικόνες και φτιάχνουμε ιστορίες. Αλλά ή αλήθεια είναι πως έτσι δεν έχει μάθει να τρώει μόνος του. Δηλαδή τρώει λίγες μπουκιες στην αρχή με το πιρούνι του και μετά βαριέται οπότε τον ταιζω εγω. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Anna3011 είπε:

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι βολικό να κάνεις δουλίτσες ενώ τρώει όμως δεν υπάρχει καλύτερο από το να συγκεντρώνεται η οικογένεια στο τραπέζι και να αλληλοεπιδρούν την ώρα του φαγητού όπως τόσο όμορφα το έθεσε η @samsympan. Ειδικά εσείς που φτάνετε νωρίς από τη δουλειά θα μπορούσατε να το καθιερώσετε. Γιατί να τρώει το παιδί μόνο του; Εμείς δυστυχώς κάνουμε οικογενειακό τραπέζι μόνο τα σ/κ λόγω δουλειάς αλλά τις καθημερινές που είναι στους γονείς μου τρώνε όλοι μαζί ανελλειπώς, τους το ζήτησα από την αρχή να τρώνε παρέα. Εμένα πάντως η πιο όμορφη ώρα της ημέρας με τη μικρή είναι η ώρα του βραδινού που τρώμε παρέα. Τότε νιώθω ότι επικοινωνώ πλήρως με το παιδί γιατί είναι καθιστό και χαλαρό, κοιτιώμαστε, τρώμε, γελάμε, παίζουμε. Και μπουκίτσες θα φτιάξουμε μαζί και τα κουκλιά θα ταίσουμε και θα αλληλοταϊστούμε και ιστορίες θα πω και θα το απολαύσουμε και οι δύο. 

 

Όσο για το πρόχειρο φαγητό, πόσο κατακριτέα μπορεί να είναι μια γρήγορη μακαρονάδα ή μια ομελετίτσα με μια ωραία και πλούσια σαλάτα; :) Και εγώ είχα μάθει από τη μαμά μου να τρώω τελείως διαφορετικά (ποικιλία φαγητών, στρωμένο τραπέζι στην εντέλεια πάντα, κάθε μέρα άλλο φαγητο) αλλά οι συνθήκες ζωής με τόσες ώρες δουλειά και παιδί δε μας επιτρέπουν τέτοια μεγαλεία. Μήπως να το δείτε με τον άντρα σου λίγο πιο χαλαρα για να μην αγχώνεσαι τόσο; Στην τελική δεν τον βρίσκω τόσο δύσκολο αν όπως λες ότι μπορεί να φάει 3 μέρες φακές. Ο δικός μου από τη δεύτερη θα έπαιρνε απ έξω σουβλάκια. :P

Μόνο του σπάνια τρώει αλλά αν για κάποιον λόγο δεν φάει μαζί ο άντρας μου, εγω μολις φαω σηκωνομαι κ κανω δουλειες. Αφου το παιδι ειναι αφοσιωμένο στο πιατο του! Δεν θελει να τον αποσπάς κ να τον διακοπτεις ουτε βαριεται, εχει υπομονη να φαει σπυρί σπυρί ενα μπολ με ρυζι με το χερι. Πάντως εγώ μεσημεριανό φαγητό δεν χαίρομαι όταν τρώμε όλοι μαζί. έχω πολύ άγχος για το παιδί κ είναι κ καλοφαγο, πού να είχε κ δυσκολίες δεν ξερω τι θα εκανα. πλεον το βραδυνο απολαμβανω που τρωμε οταν εχει κοιμηθει. Την πολλη ωρα στο τραπεζι οταν ειμαστε απλα σε συγγενικό πλαισιο κ εγω την βαριεμαι. κ με τον αντρα μου οταν τρωμε συη βεραντα κ θελει κουβεντα εγω μολις τελειωσω σηκωνομαι κ απλώνω ρουχα, σκουπιζω, πολυ θα ηθελα να κανω κ τα τζάμια αλλά θα γκρίνιαζε κ δεν το κάνω. 

 

Ο άντρας μου είναι βολικός σε πολλά οντως. δεν έχει θέμα να πω ότι την Κυρισκη θα φτιάξω ένα καζάνι μπάμιες να φάμε ολη την εβδομαδα. Δρν εχει θεμα να αδειασει το ψυγειο απο υπολείμματα διαφορων γευματων. δεν εχει θεμα να τρωμε για μέρες μόνο σαλάτες. δν εχει θεμα με το ποιος θα μαγειρεψει. αυτο που φν μπορει ειναι να μην εχουμε ποσοτητες κ περισσευμα κ υλικα για να φτιάξουμε κατι γρηγορο που να μην ειναι ομως τοστ αυγο ή τραχανάς. αυτα τα τελευταια του θυμίζουν τη μανα μου που βαριεται να μαγειρεψει κ οταν πεινουσε το βραδυ ελεγε να φτιαξουμε αυγα κ τετοια. απο κει τη σιχάθηκε τη συνηθεια που δεν την ειχαν ποτε σπίτι του. 

Χάρη στον άντρα μου εγώ έφαγα φαγητά που για χρόνια νόμιζα ότι είναι άθλια, επειδή σπίτι μου ήταν όντως άθλια. επισης εμαθα να μαγειρευω. απο την αλλη ομως, με την εμμονη που εχουν σαν οικογεβεια με την κουλτούρα του φαγητου, μου βγαινει μια αντιδραση, παντα μισούσα το μαγειρεμα γιατι με εκνεύριζε που θεωρειται αναγκαια γνωση για μια γυνσικα, αλλα τωρα το σιχάθηκα 10 φορες παραπανω. Ολη αυτη τη φαση με τη μυρωδιά του φαγητου να ξεχειλίζει το σπίτι κ τα ζεςταςια κ τη μαμά με την πόδια που φροντίζει για το φαι ολωνων κ το οτι η καλη μαμα ενδιαφέρεται να φτιάχνει σπιτικά κ χειροποίητα κ αφήνει στην άκρη τις παραξενιές της κλπ. Κι ολα αυτα ενω η πεθερα μου ειναι μια πολυ μοντερνα κ εργαζόμενη γυναικα, αυτό όλο το παραδοσιακό το πέρασε στα παιδιά της κ μου τη δίνει. πολυ καταπιεστικό. 

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, Deena είπε:

 

Μην πανικοβληθείς και μπλοκάρεις τώρα με αυτό που θα σου πω.....αλλά αν μια μέρα όντως δεν προλάβεις να μαγειρέψεις, φάτε όλοι μαζί ομελέτα και αγγουροντομάτα, τραχανά/μακαρόνια με τυρί, αυγά τηγανιτά με ψωμί και φέτα...δεν χάθηκε ο κόσμος!!!! :wink:;-);-)

Χαχα  αυτο θα εγραφα.. μακαρονια με σαλτσα ντοματας πχ!

Link to comment
Share on other sites

Just now, irin είπε:

Χαχα  αυτο θα εγραφα.. μακαρονια με σαλτσα ντοματας πχ!

Αν τα παιδιά σας ομως τρωνε μακαρονια κ τετοια νόστιμα, δεν απορρίπτουν μετα τα αλλα φαγητα; εγω μικρη ειχα λατρεμένο φαγητο τα μακαρονια κ δεν ετρωγα σχεδον τιποτα αλλο εκτος απο σουβλακια, γκουντις κ σάντουιτς από τα κυλικεία της φιλοσοφικής ή γρήγορηδες κ Έβερεστ. Δεν εχω κανει ποτε μακαρονια ως βασικο πιατο για το παιδι. μονο ελαχιστο κριθαρακιή χυλοπιτα ως συνοδευτικό κ αυτο με μιση καρδια. φοβαμαι τοσο πολυ οταν ακουω για παιδακια που θελουν μονο μακαρονια κ μπιφτεκια, μην το παθει κ ο δικος μου. 

Link to comment
Share on other sites

Μα βρε @Έσπερος δεν τους δίνουμε κάθε μέρα μακαρόνια....είναι δυνατόν μια οικογένεια εργαζομένων με μικρά παιδιά να μην έχει την ευελιξία να φάει αυγά ή τραχανά μια μέρα; Δηλητήριο είναι;

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Αν τα παιδιά σας ομως τρωνε μακαρονια κ τετοια νόστιμα, δεν απορρίπτουν μετα τα αλλα φαγητα; εγω μικρη ειχα λατρεμένο φαγητο τα μακαρονια κ δεν ετρωγα σχεδον τιποτα αλλο εκτος απο σουβλακια, γκουντις κ σάντουιτς από τα κυλικεία της φιλοσοφικής ή γρήγορηδες κ Έβερεστ. Δεν εχω κανει ποτε μακαρονια ως βασικο πιατο για το παιδι. μονο ελαχιστο κριθαρακιή χυλοπιτα ως συνοδευτικό κ αυτο με μιση καρδια. φοβαμαι τοσο πολυ οταν ακουω για παιδακια που θελουν μονο μακαρονια κ μπιφτεκια, μην το παθει κ ο δικος μου. 

Τα αγαπημενα τους φαγητα ειναι αρακας, κοτοπουλο με πατατες και φακες! Εννοειται και μακαρονια με κιμα!

ειναι δυσκολη η μεγαλη μου,ετρωγε τα παντα ως τα δυο, απο τοτε εχει αποκλεισει πολλα,αλλα σε γενικες γραμμες τρωει ισορροπημενα. Και οσπρια,και σαλατες και τα ζυμαρικα της και το γλυκακι της. Ο μικρος ακολουθει,εφαγε πολυ νωριτερα απο τη μεγαλη και γλυκο κλπ (χωρις να το παρακανουμε φυσικα) αλλα δεν το γλιτωνεις αυτο στα 2α

Εχεις σκεφτει το ενδεχομενο,επειδη στερειται τωρα τα μακαρονια,να τα θεωρησει απαγορευμενα και να πεσει με τα μουτρα σε λιγα χρονια;

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Αν τα παιδιά σας ομως τρωνε μακαρονια κ τετοια νόστιμα, δεν απορρίπτουν μετα τα αλλα φαγητα; εγω μικρη ειχα λατρεμένο φαγητο τα μακαρονια κ δεν ετρωγα σχεδον τιποτα αλλο εκτος απο σουβλακια, γκουντις κ σάντουιτς από τα κυλικεία της φιλοσοφικής ή γρήγορηδες κ Έβερεστ. Δεν εχω κανει ποτε μακαρονια ως βασικο πιατο για το παιδι. μονο ελαχιστο κριθαρακιή χυλοπιτα ως συνοδευτικό κ αυτο με μιση καρδια. φοβαμαι τοσο πολυ οταν ακουω για παιδακια που θελουν μονο μακαρονια κ μπιφτεκια, μην το παθει κ ο δικος μου. 

Δλδ. Η ομελετα είναι κτ απλο για βραδινό; γτ εμάς είναι από τα πιο "φαγητα" μας. Μπορει να φαμε μόνο τοστ η γαλα με δημητριακα:confused:

Αν ρωτήσεις την κορη μου ποιο είναι το αγαπημένο της φαγητο θα σου πει τώρα τα μακαρονια, πριν 3μηνες ελεγε αρακα με κοτοπουλο, πριν 6 οι φακες:rolleyes:αλλάζουν συχνα γνώμη. Επειδή θα φαμε μια φορα την εβδομαδα μακαρονια, κ μπορει να ειναι το αγαπημένο τους δ σημαινει οτι δ τρωνε κ ολα τα υπολοιπα

Κ ο μικρος κάποιος τον ρώτησε κ απάντησε τα μακαρονια, αλλα το ειπε απλα επειδη το άκουσε. Πριν τον χρονο τρελαινοταν για κρεας, κ συκώτι πολύ. Τώρα τρωει δυο πιατα λαδερα κ οσπρια

Link to comment
Share on other sites

Στον μεγάλο μου γιο μέχρι 1 χρόνον δε έδωσα καθόλου ζυμαρικό από επιλογή .. του το έβαλα στη διατροφή του μετά .. γύρω στα δύο του χρόνια ήταν από τα αγαπημένα του φαγητά κ το ζητούσε συνέχεια όπως κ όλα τα όσπρια .. πλέον αν του βάλεις να διαλέξει ανάμεσα σε ρεβύθια η μακαρόνια θα διαλέξει τα ρεβύθια ... Το μωρό από την άλλη του εντσξα τα ζυμαρικά πριν το χρόνο στη διατροφή δε του άρεσαν καθόλου .. πλέον τα τρώει αλλά ακόμα δε τρελενεται του αρέσουν πολύ τα ζυμαρικά που είναι από αλεύρι ρεβυθιου κ αλεύρι φακής .. !! Κ τρελενετσθ για αρακά ..! 

Κάπου τον δεκαπενταύγουστο είχαμε πάει σε πάρτι γενεθλίων κ η οικοδέσποινα είχε φτιάξει κ νηστίσιμα φαγητά λόγο των ημερών .. κ τα δυο μου παιδιά κατασπάραξαν τους γίγαντες .. αφού όλοι τα κοιτούσαν κ έλεγαν τιμωρία είναι τα παιδιά κ δε τρώνε από τα υπόλοιπα ..!!!!:-o

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...