Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Αλλαγή σώματος μετά από εγκυμοσύνες..


Recommended Posts

Just now, maria_tweety είπε:

Στηθόδεσμο δεν φορούσα ούτε στην εγκυμοσύνη γιατί ημουν στο κρεβάτι στο σπίτι ούτε τώρα που είμαι σπίτι με το μωρό. Οπότε μάλλον γι αυτό μου έπεσε το στήθος. Εσείς φοράτε μέσα στο σπίτι;; 

 Τις πρώτες σαράντα μέρες μέσα στο σπίτι δεν φορουσα γιατί όταν είχα βάλει στην αρχή σουτιεν θηλασμου δεν το χρησιμοποιούσα σωστά κ παθαινα συχνα φραγμενους πορους στο στήθος. Όταν εδραιώθηκε ο θηλασμός φορεσα ξανά κατά την διάρκεια της μερας. Μόνο στον υπνο το βγάζω. 

Just now, maria_tweety είπε:

Μπορώ να έχω ωορρηξια μετά τον τοκετό χωρίς να έχω αδιαθετησει; συμβαίνει αυτό; 

Περίπου μία δύο εβδομάδες πριν αδιαθετησεις απελευθερώνεται το ωάριο (ωορρηξία). Αν δεν γονιμοποιηθεί έρχεται ή περιοδος κ αποβάλλεται. Οποτε ή ωορρηξία συμβαίνει πριν την περίοδο. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 285
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Και εγώ αφήνω τον μεγάλο μου γιο να αποφασίζει τη ρούχα θα φοράει κ ας μη ταιριάζουν μεταξύ τους το θεωρώ κ αναπτυξιακό στάδιο για την ηλικία τους αν κ ο γιος μου μέχρι τώρα δεν ασχολείται τόσο με το τι θα φορέσει έχει τύχει μια φορά στο σχολείο να θέλει να βάλει τη φορμα με τα καλά του τα παπούτσια κ είπα κ γιατί να μη τα βάλει έτσι κ αλλιώς μια δυο φορές τα είχε βάλει μέχρι τότε δε τα είχε χαρεί κ του χρόνου δε θα του κάνουμε .. κ άλλη μια φορά ήθελε να φοράει της παντόφλες του .. δεν του είπα τίποτα κράταγα μαζί μου κ τα παπούτσια του κ όταν φτάσαμε στον προορισμό μας τον ρώτησα αν θέλει να βάλει παπούτσια κ το δέχτηκε ..!!! Εγώ βέβαια ούτε στο μπουφάν δεν επέμενα του έδινα επιλογές αλλά κ πάλι αν δεν ήθελε τον άφηνα να βγει έξω χωρίς μπουφάν ήθελα να μάθει να καταλαβαίνει τις ανάγκες του κ να μάθει ποτέ κρυώνει κ πότε ζεστενεται μέχρι που έφτασε μια μέρα κ μου είπε μαμα θέλω να βάλω το μπουφάν μου γιατί κρυώνουν τα χεράκια μου χάρηκα πάρα πολύ κ έκτοτε το φορούσε συνέχεια ακόμα κ τώρα κρατάει τη ζακέτα μαζί του στο σχολείο κ ένα διάστημα τη φόραγε κ με 30 βαθμούς έξω το κατάλαβε πως ζεστενεται κ δε τη ξανά έβαλε στο σταθμό τους είχαν μάθει κ ένα παιχνίδι να φοράνε το μπουφάν τους σας το λέω μήπως βοηθήσει κάποια μαμά ακουμπάνε τη καλή μεριά του μπουφάν στο πάτωμα η κουκούλα κοιτάει τα πόδια τους βάζουν τα χέρια ανάμεσα στα μανίκια το σηκώνουν πάνω από το κεφάλι κ το φοράνε στον γιο μου άρεσε πάρα πολύ αυτό ..!!! 

Γενικά κ εγώ θέλω να αφήσω τα παιδιά μου να αποφασίζουν εκείνα για ότι θέλουν το πρώτο σοκ το έπαθα τα Χριστούγεννα στη γιορτή του σχολείου που περίμενα πως κ πως να έρθει εκείνη η μέρα να καμαρώσω τον γιο μου βλέποντας στον στη σκηνή κ να δακρυσω κ εγώ από συγκίνηση αλλά ο μικρός είχε άλλη άποψη .. μου λέει η δασκάλα του δύο τρεις μέρες πριν πως δεν έχει μπει σε καμία πρόβα κλαίει κ δε θέλει να τον πιέσει στεναχωρέθηκα πολύ αλλά σκέφτομαι κ λέω πως έτσι θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου να αποφασίζουν για τα θέλω τους εμένα χρέος μου είναι να στηρίξω την επιλογή του κ να τον βοηθήσω να ξεπεράσει τον φόβο του κ την ανασφάλεια του αυτό είναι πταίσμα σε αυτά που έχω να αντιμετωπίσω μεγαλώνοντας . Κ έτσι εκείνη την ημέρα έβαλε τα καλά του κ πήγαμε κ είδαμε τους συμμαθητές τους χάρηκε πάρα πολύ κ τους χειροκροτούσε κ περάσαμε όλοι καλά ..!! Κάτι παρόμοιο έγινε κ στην καλοκαιρινή εορτή με τη μόνη διαφορά ότι συμμετείχε στις πρόβες με τη θέληση του εγώ πλέον ειμουν προετοιμασμένη είχα μια ελπίδα αλλά μέσα μου ήξερα πως δε θα θέλει να συμμετάσχει εκείνη την ημέρα όπως  κ έτσι έγινε ..

Όσο αφορά το ντύσιμο γενικά δε με νοιάζει πως ντύνονται οι γύρω μου δε σχολιάζω κ δεν ασχολούμαι εγώ έχω μάθει να κοιτάω τον άλλον στα μάτια κ από εκεί μπορώ να καταλάβω αρκετά πράγματα για την προσωπικοτητα του ... !!!!

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφέρον.... Ομως αυτο πιστευω οτι νομιμοποιεί την ανισότητα των φύλων. αντι να θεωρουμε φυσιολογικο  η μητερα μα ειναι μια ειδικη κατηγορια ανθρώπου που δηθεν διευκολύνεται με το να απαλλαγεί απο την εγνοια να ειναι φροντισμένη κ να διυλευει κ να συμμετέχει στην κοινωνικη ζωή, μηπως θα επρεπε να διεκδικούμε να περασει μερος του φορτίου στους αντρες ωστε οι γυναικες να εχουν χρονο για αυτοφροντίδα κ να επανέρχονται γρηγορα στον κανονικο τους εαυτο; 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Παρόλο που συμφωνώ γενικά με το περιεχόμενο της παραπάνω ανάρτησης της vtgian, προσωπικά είμαι λίγο επιφυλακτική σε σχέση με τέτοια δημοσιεύματα. Κι αυτό γιατί πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της λαθεμενης ερμηνείας τους.

 

Δυστυχώς έχω παρατηρήσει ότι πολλές γυναίκες με τον ερχομό των παιδιών παραμελούν ή και εγκαταλείπουν τις υπόλοιπες πτυχές της προσωπικότητάς τους. Κι ενώ είναι λογικό να αλλάξουν οι ισορροπίες, είναι μη λογικό να ανατραπούν εντελώς, από την άποψη ότι για να περάσεις στο επόμενο βήμα, που είναι η ανάληψη της ευθύνης για την καθοδήγηση άλλης ή άλλων ζωών, θα πρέπει πρώτα να είσαι ικανοποιημένος με τον εαυτό σου. Άρα οι αλλαγές να μην αφορούν ουσιαστικές πτυχές.

 

Ο κίνδυνος κατά την άποψη μου που ελλοχεύει είναι η ερμηνεία του παραπάνω κειμένου με λάθος τρόπο, με αποτέλεσμα κάποιες γυναίκες να δικαιολογήσουν την παραίτηση τους.

 

Προφανώς δεν μπορώ ούτε εγώ ούτε κανένας στα 38 του να είναι όπως στα 28 του, ούτε εσωτερικά, ούτε εξωτερικά. Μπορεί όμως να είναι η είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του 38χρονου εαυτού του.

 

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζει η ζωή είναι ένας ανελέητος καθρέφτης του τρόπου που εσύ αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ συμφωνώ με το άρθρο(το κομμάτι που διάβασα φυσικά) στο σημείο οτι μια γυναίκα μετά τον ερχομό ενός παιδιού αλλάζει ανεπιστρεπτί . Όπως βέβαια αλλάζει και ο άνδρας. Ίσως όχι τόσο εμφανισιακά( αν και πολλοί είναι αυτοί που κάνουν κοιλίτσα την περίοδο της εγκυμοσύνης της γυναίκας τους :)) Το θέμα είναι με τον καιρό να βρεθούν οι ισορροπίες  ώστε όλη η οικογένεια να είναι ευτυχισμένη.  Αυτό βέβαια δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Θα υπάρξουν διαστήματα που ένας άνθρωπος- στην προκειμένη περίπτωση μια γυναίκα- θα χάσει τον εαυτό της. Αυτός είναι άλλωστε ο ορισμός της εξέλιξης. Το ότι αλλάζει  κάποιες πτυχές της προσωπικότητάς της δεν είναι απαραίτητα κακό, αν ο καινούριος της εαυτός την ικανοποιεί. 

Link to comment
Share on other sites

Σήμερα έκανα 2,5 ώρες για να βάψω τα ΝΎΧΙΑ των ποδιών. Χωρίς υπερβολή. Η μπεμπα έχει μύξες και μετά από κάθε νύχι πηγαινα να τη νανουρισω. Στο τέλος τα κατάφερα και τα δύο. Οκ μου πήρε λίγο παραπάνω. Και το μωρό κοιμήθηκε γλυκά και πέρασα και δεύτερο χέρι αλλά και βάση! Ουαου! Όχι πείτε μου, αν δεν είναι ηρωίδα αυτό τότε τι είναι??!! :D

Επεξεργάστηκαν by Nefeli2014
Link to comment
Share on other sites

9 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ενδιαφέρον.... Ομως αυτο πιστευω οτι νομιμοποιεί την ανισότητα των φύλων. αντι να θεωρουμε φυσιολογικο  η μητερα μα ειναι μια ειδικη κατηγορια ανθρώπου που δηθεν διευκολύνεται με το να απαλλαγεί απο την εγνοια να ειναι φροντισμένη κ να διυλευει κ να συμμετέχει στην κοινωνικη ζωή, μηπως θα επρεπε να διεκδικούμε να περασει μερος του φορτίου στους αντρες ωστε οι γυναικες να εχουν χρονο για αυτοφροντίδα κ να επανέρχονται γρηγορα στον κανονικο τους εαυτο; 

 

Διαφωνω μαζι σου. Δεν νομιζω οτι η μητροτητα σε βγαζει εξω απο τον "κανονικο" σου εαυτο...ουτε και η δημιουργια μιας οικογενειας...Οπως συζητησαμε σε αλλο θεμα και οι αποψεις που εκφραζονται ειναι πολυ διαφορετικες, εγω πιστευω οτι ο αντρας δεν ειναι το ιδιο πραγμα με την γυναικα σε πολλα σημεια...Απλα οταν μια γυναικα (και αντρας φυσικα) ζει μονη της πολυ καιρο με οτι αυτο συνεπαγεται, η οικογενεια, ο γαμος και ειδικα το παιδι!! φερνει μια τεραστια αλλαγη στη ζωη και των δυο...Αυτο πρεπει να το καταλαβουμε! το σωμα μας θα αλλαξει, οι αναγκες του νεου μελους θα απαιτουν τον χρονο μας, οι προτεραιοτητες αλλαζουν...δεν ειναι υπερβολη, μια ψευδαισθηση να περιμενουμε να παρουμε το σωμα και την ζωη μας πριν το παιδι πισω, εχοντας ενα μωρο μηνων, ενα νηπιο???? Αν ειναι δυνατον, σκεφτομαι απο μεσα μου...Απο φιλες μου, γνωστες μου και απο μενα την ιδια εχω δει οτι σε αργους ρυθμους ολα βρισκουν τον δρομο τους....Αυτο για μενα ειναι το φυσιολογικο....Για ποια κοινωνικη ζωη συζηταμε τοσο απεγωνσμενα εχοντας ενα μωρο που δεν κοιμαται καλα, που θελει να ικανοποιησουμε τις δικες του βιολογικες και συναισθηματικες αναγκες? Μηπως γιναμε λιγο υπερβολικες? 

 

Ο αντρας μανα δεν γινεται...Ο αντρας να γεννησει δεν μπορει...Αυτα δεν αλλαζουν. Δεν μπορουμε να τα κανουμε ολα μανταρα και τουρλου με τους ρολους...Τα δυο φυλα υπαρχουν για καποιο λογο...Αλλιως θα ημασταν ολοι ερμαφροδιτα

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

16 ώρες πρίν, vtgian είπε:

 

Dear Mothers: We’re Not Meant to “Bounce Back” - Αγαπητές μητέρες: Δεν είμαστε προορισμένες για να "επανέλθουμε"

 

[...Δεν είμαστε προορισμένες να "επανερχόμαστε" μετά την απόκτηση παιδιών. Ούτε σωματικά, ούτε συναισθηματικά και σίγουρα όχι πνευματικά. Είμαστε προορισμένες για να προχωρήσουμε περισσότερο αφυπνισμένες, με μεγαλύτερη αντίληψη, σε μια πιο δυνατή έκδοση του εαυτού μας. Η μητρότητα είναι μια ιερή, όμορφη, τιμητική εξέλιξη, και όχι σε αυτό που η κοινωνία θεωρεί ως η ντροπιαστική μετάβαση σε μια λιγότερο ικανή εκδοχή μας.

 

Η ίδια η ιδέα ότι ότι πρέπει να αλλάξουμε το λιγότερο δυνατόν, ακόμα και το να επιστρέψουμε ακριβώς σε αυτό που ήμασταν πριν γίνουμε μητέρες, δεν είναι μόνο μη ρεαλιστική αλλά αποτελεί προσβολή για γυναίκες όλων των ηλικιών, κάθε δημογραφίας, οποιουδήποτε σχήματος σώματος ή μεγέθους. Είναι μια κοροϊδία απέναντι στον πιο ουσιαστικό ρόλο που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και κρατά τις γυναίκες αποδυναμωμένες σε μια διαρκή προσπάθεια για έναν ανέφικτο στόχο, που ακόμα και αν τον bies/

 

Σίγουρα δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός το να "επανέλθουμε" και να παριστάνουμε ότι δεν άλλαξε τίποτα, αλλά ούτε και να χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία το ότι γεννήσαμε, για να μην ασχολούμαστε με τίποτα άλλο πλην του παιδιού...

 

Link to comment
Share on other sites

Just now, erin0000 είπε:

 

Σίγουρα δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός το να "επανέλθουμε" και να παριστάνουμε ότι δεν άλλαξε τίποτα, αλλά ούτε και να χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία το ότι γεννήσαμε, για να μην ασχολούμαστε με τίποτα άλλο πλην του παιδιού...

 

 

Συμφωνω μαζι σου και να προσθεσω πως η σχεση του ζευγαριου δεν θα πρεπει να μπαινει σε 2η μοιρα! Η φραση "τα παιδια πανω απολα" ισχυει και εννοειται καθε γονιος μανα και πατερας θελουν το καλυτερο για τα παιδια και τα εχουν πανω απο καθετι...Η σχεση ομως πρεπει να μενει και αυτη εξισου ψηλα ή και ακομη πιο ψηλα, οι γυναικες να προσπαθουν να μην παραγκωνιζουν τον συζυγο μετα τα παιδια...μια χαρουμενη και αγαπημενη σχεση μεταξυ των συζυγων εχει σαν απορροια μια χαρουμενη οικογενεια και παιδια...Οποτε να μην ξεχναμε να στηριζουμε ο ενας τον αλλο...Ημαστε τα προτυπα τους αλλωστε...Η σχεση μας μεγαλη πιθανοτητα να επιδρασει στον τροπο που τα παιδια βλεπουν τις προσωπικες σχεσεις και την οικογενεια σαν δομη!

Link to comment
Share on other sites

Είναι τομείς στους οποίους όντως δεν γίνεται να επανέλθουμε. Και δεν χρειαζεται κιολας. Εξαλλου και των αντρών η ζωή αλλαζει. Καποια αλλα πραγματα ομως δεν γινεται να τα αφηνεις με τη δικαιολογια οτι εισαι πλεον μια ιερή αγελαδα. Οι ραγάδες δεν ειναι καθοριςτικο θεμα  υγειας, το βαρος ομως ειναι. Το ιδιο κ η σωστη διατροφη, η ατομική υγιεινη, η αςκηςη για οποια γυμνάζονταν προηγουμενως, η κοινωνικότητα με οποιες προσαρμογες χρειαζονται, η σχεση με τον αντρα σου. Αυτα δεν γινεται να λες οτι δεν πειραζει αν δεν επανέλθουν. 

Link to comment
Share on other sites

Ισως φταιει το ρημα.γτ πρεπει να επανελθουν; να βρουν νεα ισορροπια ισως

Δ μιλαμε για πρ. Υγιεινη αλλα πχ καποια που πηγαινε κομμωτηριο μια φορα την εβδομαδα, ισως να φερνει κοπελα μια φορα το διμηνο στο σπιτι

Link to comment
Share on other sites

Εγώ νομίζω ότι μέσες άκρες συμφωνείτε απλώς το διατυπώνετε διαφορετικά.;) 

Εγώ σε ορισμένα πράγματα και να μπορούσα να επανέλθω δε θέλω πια. Πχ πόσες φορές μου χει πει ο άντρας μου να βγω με φίλες μου για μια μπύρα όπως τον παλιό καλό καιρό, αλλά εγώ δε θέλω, δε νιώθω καλά. Καλά καλά ούτε για καφέ δεν πάω αλλά δεν έχω και χρόνο. Πιστεύω αν δεν εργαζόμουν θα πήγαινα για καφέ. Η ας πούμε αν μου πεις "θα σου κρατήσω τα παιδιά για ένα 3ωρο, πήγαινε κομμωτήριο" δε θα πάω. Γιατί βολεύτηκα με την κομμώτρια στο σπίτι. Τώρα για το σώμα είναι αλλού παπά ευαγγελιο. Σίγουρα δε περιμένω να είμαι όπως ήμουν στα 25 αλλά μπορώ να χάσω μερικά κιλά, μπορώ να πάρω μερικά κομψά ρουχαλάκια, μπορώ και μέσα στο σπίτι να ειμαι κομψή. Με την ιδέα της μαμάς ανέστη που την εφάρμοσα νιώθω τέλεια. Κάθε πρωί μετά τον καφέ μου μακιγιαρομαι ελαφρώς. Υπόψην πως δεν το έκανα ποτέ, ούτε ως ελεύθερη. Με έναν κότσο με θυμάμαι και ένα γυαλί δασκαλιστικο(είναι και της δουλειάς χαχα) Τώρα σε κάποια θέματα είμαι καλύτερη. 

Γενικά πάντως το ότι έγινα μητέρα με έστρωσε σε πάρα πολλά πράγματα, έγινα πιο δυνατή πιο σίγουρη ακόμα πιο υπεύθυνη. Εντάξει η εμφάνιση είναι ένα σημαντικό θέμα. 

Να σας πω ότι εγκατέλειψα πάλι τη δίαιτα μου. Σε αυτό δεν είμαι αποφασιστική, πρέπει να γίνω.. :/

Καλα πήγαινε, το έχασα πάλι. Άιντε ξανά μανα.. Πεινάω βρε παιδί μου.. Και φουσκωνω, τι πράγμα κι αυτό... 

 

Επεξεργάστηκαν by Nefeli2014
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ναι περίπου το ίδιο λέμε απλώς η καθεμία το βλέπει διαφορετικά. Το άρθρο και κάποιες κοπέλες επιμένουν στην οπτική του να μην πιέζουμε τις γυνάικες να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει πίεση. Απλώς εγώ βλέπω και την άλλη πλευρά. Ας πούμε ότι είσαι μια νέα μητέρα, έχεις τα κλασικά προβλήματα του πρώτου καιρού, δεν έχεις κοντά σου συγγενείς, δεν έχεις φίλους με παιδιά σε παρόμοια φάση, επομένως όχι μόνο δεν ξέρεις τι σου γίνεται αλλά δεν υπάρχει και κάποιος να σου δώσει δυο συμβουλές, είσαι κουρασμένη και ξενυχτισμένη, μπορεί τον άντρα σου να τον βλέπεις με βάρδιες γιατί οταν κοιμάται ο ένας ξυπνάει ο άλλος, το σπίτι σου μάλλον είναι αχούρι, δεν προλαβαίνεις καλά καλά να λουστείς ή να φας, οι ορμόνες σου είναι ακόμα χάλια. Εκείνη την ώρα ποια συμβουλή χρειάζεσαι; Το μην ανησυχείς, τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά και δεν χρειάζεται να το προσπαθήσεις; Ή το σύνελθε, δεν σε βρήκε καμιά συμφορά, παιδί έκανες, κοιτάξτε να οργανωθείτε και να συμπεριφέρεστε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι; Μάλλον το δεύτερο. 

Link to comment
Share on other sites

Το δεύτερο αν κρίνω από μένα που ήμουν στη φάση την οποία περιγράφεις! Εγώ δεν είχα πιασει ούτε μωρό ποτέ στα χέρια μου ούτε είχα δει από πολύ κοντά νεογέννητο!! Φαντάσου το σοκ που έπαθα... Μου πήρε κάνα χρόνο να επανέλθω.. Γιαυτό τώρα δύο δεύτερο είμαι πιο χαλαρή και σε ότι έχει σχέση με εμένα... Ενώ στην πρώτη πήρα γρήγορα τα πάνω μου..!

Θυμάμαι στη πρώτη η μαμά μου ήταν αυτή που με οαρακινουσε για όλα.. Μη χάσεις την ευκαιρία αυτή για τη δουλειά, τα κρατάω αντε να ψωνίζεις, μάζεψε το φαι σου, τα κρατάω πηγαίνετε μια βόλτα.. Και σε κρίσεις που πέρασα με τον άντρα μου ενώ ήμασταν καλό βολεμένοι ήρθαν τα πάνω κάτω, εκείνη με ξεσήκωνε να προσέχω. Να ναι καλά, με στήριξε και με ενθάρρυνε πάρα πολύ.. Να προσπαθήσω μου έλεγε και είχε δίκιο.. Τώρα όμως χαλάρωσα πάλι και ακούς τη μανούλα "αντε κάνε λίγη δίαιτα τόσο ωραίο κορίτσι τι τα θες τα πάχη.." 

Άκου κορίτσι χαχαχαχα! 

Μανούλα μου.. <3

Επεξεργάστηκαν by Nefeli2014
Link to comment
Share on other sites

Πάντως το κείμενο έχει και ένα αγωνιστικό ύφος! Σα να θέλει να παρακινήσει τις γυναίκες να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους ως μητέρες έναντι της κοινωνίας. Μεγαλύτερη άδεια μητρότητας, γονεϊκό επιδομα, ευκαιρίες-παροχές που εξασφαλίζουν περισσότερο χρόνο για τη ίδια και την οικογένεια και δείχνουν περισσοτερη κατανοηση της κοινωνίας στις ανάγκες του μωρού. Όλα αυτά είναι δικαιωματα θεωρώ πολύ σημαντικά, τα οποία οι γυναίκες, νέες μαμάδες θα πρέπει να διεκδικούν, ώστε να μην υπάρχει η πίεση της άμεσης επαναφοράς αλλά  να επιτευχθει μια ομαλή μετάβαση στη νέα κατάσταση μετά τον ερχομό του παιδιου

 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 24 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ναι περίπου το ίδιο λέμε απλώς η καθεμία το βλέπει διαφορετικά. Το άρθρο και κάποιες κοπέλες επιμένουν στην οπτική του να μην πιέζουμε τις γυνάικες να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει πίεση. Απλώς εγώ βλέπω και την άλλη πλευρά. Ας πούμε ότι είσαι μια νέα μητέρα, έχεις τα κλασικά προβλήματα του πρώτου καιρού, δεν έχεις κοντά σου συγγενείς, δεν έχεις φίλους με παιδιά σε παρόμοια φάση, επομένως όχι μόνο δεν ξέρεις τι σου γίνεται αλλά δεν υπάρχει και κάποιος να σου δώσει δυο συμβουλές, είσαι κουρασμένη και ξενυχτισμένη, μπορεί τον άντρα σου να τον βλέπεις με βάρδιες γιατί οταν κοιμάται ο ένας ξυπνάει ο άλλος, το σπίτι σου μάλλον είναι αχούρι, δεν προλαβαίνεις καλά καλά να λουστείς ή να φας, οι ορμόνες σου είναι ακόμα χάλια. Εκείνη την ώρα ποια συμβουλή χρειάζεσαι; Το μην ανησυχείς, τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά και δεν χρειάζεται να το προσπαθήσεις; Ή το σύνελθε, δεν σε βρήκε καμιά συμφορά, παιδί έκανες, κοιτάξτε να οργανωθείτε και να συμπεριφέρεστε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι; Μάλλον το δεύτερο. 

Εμένα με εκνεύριζε στην αρχή όταν μου έλεγαν κάτι τέτοιο. Ένιωθα σαν να μη με καταλάβαιναν. Και πιο είναι δλδ το φυσιολογικό να αφήνω το παιδί μου νεογέννητο για να βγω για ποτο; Ή να πάω στη δουλειά μετά το μήνα και να στείλω το μωρό στο βρεφονηπιακο; 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 55 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ναι περίπου το ίδιο λέμε απλώς η καθεμία το βλέπει διαφορετικά. Το άρθρο και κάποιες κοπέλες επιμένουν στην οπτική του να μην πιέζουμε τις γυνάικες να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Δεν διαφωνώ ότι υπάρχει πίεση. Απλώς εγώ βλέπω και την άλλη πλευρά. Ας πούμε ότι είσαι μια νέα μητέρα, έχεις τα κλασικά προβλήματα του πρώτου καιρού, δεν έχεις κοντά σου συγγενείς, δεν έχεις φίλους με παιδιά σε παρόμοια φάση, επομένως όχι μόνο δεν ξέρεις τι σου γίνεται αλλά δεν υπάρχει και κάποιος να σου δώσει δυο συμβουλές, είσαι κουρασμένη και ξενυχτισμένη, μπορεί τον άντρα σου να τον βλέπεις με βάρδιες γιατί οταν κοιμάται ο ένας ξυπνάει ο άλλος, το σπίτι σου μάλλον είναι αχούρι, δεν προλαβαίνεις καλά καλά να λουστείς ή να φας, οι ορμόνες σου είναι ακόμα χάλια. Εκείνη την ώρα ποια συμβουλή χρειάζεσαι; Το μην ανησυχείς, τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά και δεν χρειάζεται να το προσπαθήσεις; Ή το σύνελθε, δεν σε βρήκε καμιά συμφορά, παιδί έκανες, κοιτάξτε να οργανωθείτε και να συμπεριφέρεστε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι; Μάλλον το δεύτερο. 

Εγω προτιμω αλλη συμβουλη, το μην φρικαρεις, οι περισσοτερες στις αρχες ειδικα με το πρωτο, τα ιδια περασαν.δωσε χρονο, κ θα βρειτε ξανα τις ισορροπιες σας αλλα κ συν αθηνα και χειρα κινει

Link to comment
Share on other sites

Just now, Astrien είπε:

Πάντως το κείμενο έχει και ένα αγωνιστικό ύφος! Σα να θέλει να παρακινήσει τις γυναίκες να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους ως μητέρες έναντι της κοινωνίας. Μεγαλύτερη άδεια μητρότητας, γονεϊκό επιδομα, ευκαιρίες-παροχές που εξασφαλίζουν περισσότερο χρόνο για τη ίδια και την οικογένεια και δείχνουν περισσοτερη κατανοηση της κοινωνίας στις ανάγκες του μωρού. Όλα αυτά είναι δικαιωματα θεωρώ πολύ σημαντικά, τα οποία οι γυναίκες, νέες μαμάδες θα πρέπει να διεκδικούν, ώστε να μην υπάρχει η πίεση της άμεσης επαναφοράς αλλά  να επιτευχθει μια ομαλή μετάβαση στη νέα κατάσταση μετά τον ερχομό του παιδιου

 

Εννοείται ότι αυτά είναι σημαντικά, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι λάθος να δίνουμε τόση έμφαση στη μητρότητα κ όχι τη γονεϊκοτητα. Παροχες ειναι αναγκαίες κ για τους εργαζόμενους πατέρες, πχ 3-4 εβδομαδες αδεια με τη γεννα και γιατι οχι κ αρκετοι μηνες αδεια ανατροφης επιπλεον της αδειας της μητερας (η οποια μαζι με τη λοχειας θα επρεπε να ειναι ενας χρονος τουλαχιστον όπως στο δημόσιο). Φανταστείτε έναν χρόνο η μητέρα κ 6 ή 8 ή κ παραπανω μηνες επιπλεον ο πατερας. Να φτανει το παιδακι 1,5 κ παραπανω κ τοτε να αποχωρίζεται τους γονεις του πρωτη φορα. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Εννοείται ότι αυτά είναι σημαντικά, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι λάθος να δίνουμε τόση έμφαση στη μητρότητα κ όχι τη γονεϊκοτητα. Παροχες ειναι αναγκαίες κ για τους εργαζόμενους πατέρες, πχ 3-4 εβδομαδες αδεια με τη γεννα και γιατι οχι κ αρκετοι μηνες αδεια ανατροφης επιπλεον της αδειας της μητερας (η οποια μαζι με τη λοχειας θα επρεπε να ειναι ενας χρονος τουλαχιστον όπως στο δημόσιο). Φανταστείτε έναν χρόνο η μητέρα κ 6 ή 8 ή κ παραπανω μηνες επιπλεον ο πατερας. Να φτανει το παιδακι 1,5 κ παραπανω κ τοτε να αποχωρίζεται τους γονεις του πρωτη φορα. 

Ναι σε αυτό θα συμφωνήσω. Ίσως αντί άδεια μητρότητας να έγραφα γονεϊκή άδεια! Πιο σωστό μου φαίνεται. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Astrien είπε:

Εμένα με εκνεύριζε στην αρχή όταν μου έλεγαν κάτι τέτοιο. Ένιωθα σαν να μη με καταλάβαιναν. Και πιο είναι δλδ το φυσιολογικό να αφήνω το παιδί μου νεογέννητο για να βγω για ποτο; Ή να πάω στη δουλειά μετά το μήνα και να στείλω το μωρό στο βρεφονηπιακο; 

Όχι να πας στη δουλειά, αλλά μην ξεχνάμε ότι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν αναγκαστεί να το κάνουν κ αυτό. Αλλα αν θες να βγεις καπου μονη για μια ωρα, γιατι να μην το κανεις; Αντί να σου φέρνουν ταπεράκια οι γιαγιάδες, γιατί να μην έρθουν να δουν το παιδι κ να μαγειρέψεις εσυ ή να καθαρίσεις κ να νιώσεις οτι κανεις κατι χρηςιμο κ δημιουργικό; Γιατι να εχεις αγχος να αφησεις από την αγκαλιά το παιδί σου για να πας τουαλέτα ή να φας; Γιατι να μην ενθαρρύνεσαι να φροντίσεις την υγεια σου; Γιατι δεν έχει σημαςια να μένεις σε ένα ωραίο κ τακτοποιημένο περιβάλλον; 

 

Εξάλλου όταν κανείς δεύτερο παιδί, που η κούραση θα είναι πολλαπλάσια κ ο χρονος ακομα λιγοτερος, τοτε γιατι επανερχεσαι; Γιατί υπάρχει η ανάγκη. Η ίδια η ζωή σε κάνει να συμπεριφέρεσαι κανονικά. εκει δεν μπορεις να πεις οτι το σπίτι δεν θα ειναι οπως πρεπει ουτε οτι το μεγαλο σου παιδι θα τρωει μακαρονια κ ντελίβερι γιατί δεν προλαβαίνεις να μαγειρέψεις. Και σιγουρα θα ειναι κ στιγμες που θα αφησεις κατω το μωρο γιατι προεχει καποια αναγκη του μεγάλου. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

Αλλα αν θες να βγεις καπου μονη για μια ωρα, γιατι να μην το κανεις; Αντί να σου φέρνουν ταπεράκια οι γιαγιάδες, γιατί να μην έρθουν να δουν το παιδι κ να μαγειρέψεις εσυ ή να καθαρίσεις κ να νιώσεις οτι κανεις κατι χρηςιμο κ δημιουργικό; Γιατι να εχεις αγχος να αφησεις από την αγκαλιά το παιδί σου για να πας τουαλέτα ή να φας; Γιατι να μην ενθαρρύνεσαι να φροντίσεις την υγεια σου; Γιατι δεν έχει σημαςια να μένεις σε ένα ωραίο κ τακτοποιημένο περιβάλλον; 

Αυτό θα ήταν το τέλειο που περιγράφεις. Αλλά να μην το προβάλουμε και σαν φυσιολογικό. Δλδ το να έχεις ένα νεογέννητο με τις οποιες ανάγκες του, να είσαι πάντα περιποιημένη και να φροντίζεις τον εαυτό σου, να είναι το σπιτι σου  καθαρό και τακτοποιημένο, και να έχεις και χρόνο για κοινωνικές επαφές και επισκέψεις είναι ότι ονειρεύεται κάθε μια, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό. Εγώ όταν γέννησα τις πρώτες εβδομάδες μην πω και μήνες αλήθεια δεν είχα καμία διάθεση να μαγειρέψω και να καθαρίσω για να δεχτώ επισκέψεις. Δεν το έβλεπα δημιουργικό αλλά μάλλον σαν αγγαρεία.  Πονούσα( άργησα σωματικά να  επανέλθω μετά τη γεννα), ήμουν εξαντλημένη από τα ξενύχτια και ήθελα να είμαι κοντά  στη μικρή. Εννοείται πως όταν έβρισκα χρόνο για μένα -καμία ωρίτσα-προτιμούσα να κοιμάμαι ή να βγω λίγο να περπατήσω από το πάω για ποτό. Ενώ το βράδυ κοιμόμουν νωρίς για να ξεκουραστώ όσο πιο πολυ γίνεται. Αυτό εννοώ ότι αλλάζει το φυσιολογικό μετά τη γέννηση του παιδιού.

Εδώ έρχεται και το κοινωνικό κράτος που έχω στο μυαλό μου. Πχ θα ήταν μεγάλη διευκόλυνση για μενα αν ο άνδρας μου έπαιρνε γονεϊκή άδεια ταυτόχρονα με εμένα τον πρώτο μήνα η και παραπανω μέχρι να αναρρώσω και να μη χρειάζεται να υποχρεωνόμαστε σε γιαγιάδες. Επίσης με βοήθησε το ότι στη χώρα που μένω η ασφάλεια  παρέχει δωρεάν κάποια μαθήματα γυμναστικής για μετά την εγκυμοσύνη στα οποία μπορείς μάνας με το μωρό , καθώς και το ότι υπάρχουν ομάδες συνάντησης μαμάδων όπου μπορείς να γνωρίσεις καινούρια άτομα που είναι στην ίδια φάση με σένα.  Επίσης το ότι κάνεις παιδί δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαι όλη την ώρα μέσα. . Απλα και εκεί άλλαξε το φυσιολογικό μας. Εμένα μου άρεσε να πηγαίνουμε βόλτες οικογενειακώς από το να βγω μονη. Αντί να πηγαίνουμε έξω να φάμε σε ταβέρνες ή να κάνουμε μια μακρινή διαδρομή, προτιμούσαμε να πάμε μια βόλτα στη φύση ή σε χώρο, που έχει δωμάτιο για να αλλάξεις και να θηλάσεις το μωρό.

Just now, Έσπερος είπε:

Εξάλλου όταν κανείς δεύτερο παιδί, που η κούραση θα είναι πολλαπλάσια κ ο χρονος ακομα λιγοτερος, τοτε γιατι επανερχεσαι; Γιατί υπάρχει η ανάγκη

Εδώ νομίζω πως παίζει ρόλο και η εμπειρία πια αλλά και ότι έχεις συνηθίσει σε μια νέα φυσιολογικότητα με το πρωτο παιδι

Link to comment
Share on other sites

Just now, Astrien είπε:

 Εγώ όταν γέννησα τις πρώτες εβδομάδες μην πω και μήνες αλήθεια δεν είχα καμία διάθεση να μαγειρέψω και να καθαρίσω για να δεχτώ επισκέψεις. Δεν το έβλεπα δημιουργικό αλλά μάλλον σαν αγγαρεία

Και σε μένα το ίδιο συνέβη! Οι δουλειές και ειδικά το μαγείρεμα ήταν καταναγκαστικο έργο! Το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι με το μωρό. Ήθελα να το φροντίζω μονο εγώ, να το θηλαζω, να το κοιμιζω. Προτιμουσα να μου φέρουν ένα πιάτο φαι απ το να το κραταν για να μαγειρεψω. Είχα πολύ έντονο το συναίσθημα της κτητικοτητας στην αρχή. 

   Απ την εγκυμοσύνη όμως θυμάμαι πως δεν ήθελα να μαγειρεψω ίσως γιατί με ενοχλούσαν και κάποιες μυρωδιές όπως της πιπεριάς. 

   

Έτσι λοιπον, θα συμφωνησω κι εγώ, πως δεν γίνεται να επανέλθουμε στην κατάσταση προ παιδιού αλλά σίγουρα με το πέρασμα του καιρού θα βρούμε τα νεα βήματα για να ισορροπήσει ξανά ή οικογένεια. 

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...