Καλ(κ)ομαθημενα παιδια... Μπορουμε να το αποφύγουμε???

[elenip]

On 6/11/2019 at 8:46 PM, ΑΡΓΚ said:

Γιατί όχι το καλό; Είναι εξαιρετικά περήφανα τα παιδάκια την πρώτη φορά που κατλαβαίνουν ότι μπορείς να ανέβεις ανάποδα την τσουλήθρα ή να κάνεις κούνια όρθιος.

 

άλλο κατάκτηση δεξιοτήτων (ανάλογα με την ηλικία, π.χ. βάζω τον ένα κύβο πάνω σε άλλον ή ανεβαίνω - κατεβαίνω σκαλιά) και άλλο χρησιμοποιώ λάθος ένα παιχνίδι. Και εμένα ο γιος μου 9 χρονών μου είπε με υπερηφάνεια ότι μπορούν πια να πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου και να μπαίνουν - βγαίνουν γιατί το ύψος τελικά δεν είναι τόσο μεγάλο αλλά καλό δεν το λες αυτό!

[MagdaP]

Χα χα!!! Πήγα το μεσημέρι να πάρω τον γιο μου από το προνηπιο και ήταν στο προαύλιο τα παιδάκια (τελευταία μερα). Τον βρήκα να ανεβαίνει την τσουλήθρα ανάποδα!!!  Γελούσα μόνη μου!

[Macgyver]

Just now, elenip είπε:

 

άλλο κατάκτηση δεξιοτήτων (ανάλογα με την ηλικία, π.χ. βάζω τον ένα κύβο πάνω σε άλλον ή ανεβαίνω - κατεβαίνω σκαλιά) και άλλο χρησιμοποιώ λάθος ένα παιχνίδι. Και εμένα ο γιος μου 9 χρονών μου είπε με υπερηφάνεια ότι μπορούν πια να πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου και να μπαίνουν - βγαίνουν γιατί το ύψος τελικά δεν είναι τόσο μεγάλο αλλά καλό δεν το λες αυτό!

Σίγουρα δεν είναι καλό; Αν σου πω περιστατικό από όταν πήγαινα 5η Δημοτικού θα αλλάξεις γνώμη έπιασε φωτιά ένας χώρος του σχολείου και ο Διευθυντής νόμιζε ότι τα παιδιά του έκαναν πλάκα. Μέχρι να το αντιληφθεί είχαμε γεμίσει καπνούς και οι Δάσκαλοι είχαν πανικοβληθεί. Μας βοήθησαν τα πιο άτακτα αγόρια της τάξης να πηδήξουμεστο διπλανό κτίριο από τα κάγκελα κι έτσι δεν θρηνήσαμε θύματα. Τα ίδια παιδιά που χαρακτηρίζονταν "καπετάν-φασαρίες"- προς έκπληξη όλων - διατήρησαν την ψυχραιμία τους και βοήθησαν χωρίς καζούρες ή γέλια, σαν από μηχανής θεοί. 

Η αταξία τους, μας βγήκε σε καλό  

Στην περίπτωση του γιου σου λοιπόν, καλό είναι αν δεν το χρησιμοποιούν για κοπάνες

Αυτό που θέλω να πω είναι να μην δαιμονοποιούμε καταστάσεις, διότι καθημερινά για οτιδήποτε συμβαίνει οι συνιστώσες είναι πάρα πολλές. 

Ξέρεις όμως τι θεωρώ πάρα πολύ καλό; ότι το παιδί σου ήρθε και στο είπε !!! Αυτό είναι υπέροχο, γιατί σε αυτήν την ηλικία θα μπορούσε να πονηρευτεί ότι "είναι λάθος" και να στο κρύψει

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 27 λεπτά , elenip είπε:

 

άλλο κατάκτηση δεξιοτήτων (ανάλογα με την ηλικία, π.χ. βάζω τον ένα κύβο πάνω σε άλλον ή ανεβαίνω - κατεβαίνω σκαλιά) και άλλο χρησιμοποιώ λάθος ένα παιχνίδι. Και εμένα ο γιος μου 9 χρονών μου είπε με υπερηφάνεια ότι μπορούν πια να πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου και να μπαίνουν - βγαίνουν γιατί το ύψος τελικά δεν είναι τόσο μεγάλο αλλά καλό δεν το λες αυτό!

Κι εμένα μου το είχε πει κάποτε αυτό, νομίζω στα 7 αν θυμάμαι καλά, και είπα "Μπράβο, να μου δείξεις", γιατί ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν κινδυνεύει να σκοτωθεί στην πορεία. Και μετά περάσαμε με μία άλλη μαμά ένα απόγευμα, να μαθαίνει ο γιος μου στο γιο της πώς να το κάνει και αυτός και η μαμά του να τον ενθαρρύνει. Τι να σου πω, κι εμένα μου άρεσε ως παιδί το σκαρφάλωμα, το θυμάμαι πολύ καλά.

[Βερενίκη]

Πάντως εν πολλοίς, το καλομαθημένο (στην οικογένειας) είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος του κακομαθημένου (σε τρίτους).  Ένα παιδί που δεν στρώνει το κρεβάτι του είναι 'καλομαθημένο' και τα περιμένει όλα στο χέρι, όταν είναι στην οικογένειά του και 'κακομαθημένο' όταν το φιλοξενώ εγώ. Είναι βέβαια εντυπωσιακό να δει κανείς πώς τα παιδιά προσαρμόζονται στους κανόνες κάθε οικογένειας και καταλαβαίνεις ότι η 'σωστή' συμπεριφορά δεν είναι βασικό χαρακτηριστικό αλλά κάτι στο οποίο το παιδί συνηθίζει εύκολα. Οι φιλοξενούμενοι του γιου μου, δηλαδή, βλέπουν ότι μετά το φαγητό πηγαίνει το πιάτο του στην κουζίνα και σιγά σιγά, χωρίς να τους πει κανείς κάτι, το κάνουν κι αυτοί. Και είμαι βέβαιη ότι και ο γιος μου στο σπίτι τους, παρατάει το πιάτο του στο τραπέζι, ακολουθώντας τους κανόνες του .......σπιτιού.

 

Αν κι εγώ προτιμώ να χρησιμοποιώ τον όρο "καλομαθημένο' κυριολεκτικά. Δηλαδή, για παιδιά που είναι ευγενικά, ανεξάρτητα, προσπαθούν να βοηθήσουν, προσπαθούν να διευκολύνουν τα πράγματα, είναι υπεύθυνα κλπ. Ανάλογα με την ηλικία βέβαια και όσο μπορεί να είναι έτσι ένα παιδί.  

[Lenia16]

Just now, Βερενίκη είπε:

Πάντως εν πολλοίς, το καλομαθημένο (στην οικογένειας) είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος του κακομαθημένου (σε τρίτους).  Ένα παιδί που δεν στρώνει το κρεβάτι του είναι 'καλομαθημένο' και τα περιμένει όλα στο χέρι, όταν είναι στην οικογένειά του και 'κακομαθημένο' όταν το φιλοξενώ εγώ. Είναι βέβαια εντυπωσιακό να δει κανείς πώς τα παιδιά προσαρμόζονται στους κανόνες κάθε οικογένειας και καταλαβαίνεις ότι η 'σωστή' συμπεριφορά δεν είναι βασικό χαρακτηριστικό αλλά κάτι στο οποίο το παιδί συνηθίζει εύκολα. Οι φιλοξενούμενοι του γιου μου, δηλαδή, βλέπουν ότι μετά το φαγητό πηγαίνει το πιάτο του στην κουζίνα και σιγά σιγά, χωρίς να τους πει κανείς κάτι, το κάνουν κι αυτοί. Και είμαι βέβαιη ότι και ο γιος μου στο σπίτι τους, παρατάει το πιάτο του στο τραπέζι, ακολουθώντας τους κανόνες του .......σπιτιού.

 

Αν κι εγώ προτιμώ να χρησιμοποιώ τον όρο "καλομαθημένο' κυριολεκτικά. Δηλαδή, για παιδιά που είναι ευγενικά, ανεξάρτητα, προσπαθούν να βοηθήσουν, προσπαθούν να διευκολύνουν τα πράγματα, είναι υπεύθυνα κλπ. Ανάλογα με την ηλικία βέβαια και όσο μπορεί να είναι έτσι ένα παιδί.  

Θα διαφωνήσω (και παλι) εν μέρει μαζί σου. Προσωπική μου θεώρηση, κακομαθημένο θα ήταν το φιλοξενούμενο παιδί αν έβλεπε ότι όλοι μαζεύετε το πιάτο σας κ παρόλα αυτά σας έγραφε κ άφηνε το δικό του να το μαζέψετε εσείς. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, έχει την απαιτούμενη ευγένεια να ακολουθήσει τους κανόνες του σπιτιού στο οποίο φιλοξενείται. Αν στο δικό του σπίτι η μαμά του δεν το αφήνει να μαζέψει το πιάτο, πως ακριβώς το κάνει αυτό κακόμαθημενο; Αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την ικανότητα προσαρμογής. Μαλλον είναι πολύ λεπτές οι διαφορές και δεν έχουν κ τόση σημασία. 

Για παράδειγμα, η συμπεριφορά του Έλληνα εντός κ εκτός Ελλάδος. Έξω κάνεις δεν πετάει ούτε τσίχλα κατω, περιμένει μέχρι να βρει κάδο κ εδώ ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να πετάει τον άδειο καφέ απτό παράθυρο του αυτοκινήτου. Γιατί; Αλλάζει ο άνθρωπος; Όχι απλά προσαρμόζεται στο περιβάλλον.

[Βερενίκη]

Just now, Lenia16 είπε:

... κακομαθημένο θα ήταν το φιλοξενούμενο παιδί αν έβλεπε ότι όλοι μαζεύετε το πιάτο σας κ παρόλα αυτά σας έγραφε κ άφηνε το δικό του να το μαζέψετε εσείς.

Ε ναι. Αυτό. Αλίμονο, θα περίμενα το παιδάκι να μας μαζέψει το τραπέζι;

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Μαλλον είναι πολύ λεπτές οι διαφορές και δεν έχουν κ τόση σημασία. 

Είναι λεπτές διαφορές και διάφορες αποχρώσεις. Υπάρχει ο κακομαθημένος ως προς τους τρόπους, δηλαδή ο εγωιστής, ο αγενής κλπ. Αυτά όμως δεν πάνε απαραίτητα μαζί, δηαλδή μπορεί κάποιος να έιναι τυπικά ευγενικός αλλά πολύ εγωιστής και συμφεροντολόγος και να το κρύβει. Υπάρχει ο καλομαθημένος - κακομαθημένος, όπως όλες εμείς οι ανεπρόκοπες που οι μαμάδες μας δεν μας άφηναν να κάνουμε δουλειές και μας πήρε λίγο καιρό να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα (το κακομαθημένος εδώ το λέω με την έννοια ότι ο γονιός που κάνει έτσι το παιδί του θεωρεί κατά βάθος ότι στο παιδί αξίζει να τα έχει όλα έτοιμα, σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον). Αλλά αυτό το άτομο μπορεί να μην είναι κακομαθημένο σε άλλους τομε΄ίς, όπως εγώ πχ που μεγάλωσα πολύ αυστηρά ως προς το χαρτζιλίκι, τη συμπεριφορά, τα ενδιαφέροντα, τις παρέες και γενικά όχι χατίρια δεν μου έκαναν, απλά τις επιθυμίες μου φοβόμουν να εκφράσω, κατά τ άλλα όμως ένα ποτήρι να μετακινήσω από εδώ εκεί, ποτέ δεν το έκανα σπίτι μου. Άλλος μπορεί να μην μεγάλωσε έτσι καλομαθημένος, αλλά στην πορεία να συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο όπου τον βολεύει. Η συννυφάδα μου πχ που όλοι την παινεύουν τι καλή νοικοκυρά που είναι, σε αντίθεση με εμένα , όταν είναι στα πεθερικά μου ούτε από ευγένεια δεν βοηθάει να επιστρέψει ένα πιάτο στην κουζίνα γιατί θεωρεί ότι ως φιλοξενούμενη, εκεί πηγαίνει για να αράξει. Στη μαμά της όμως κάνει ένα σωρό δουλειές. Εγώ κάνω το αντίθετο!!! 

[Anna3011]

Πολύ ευρείες όντως οι έννοιες του καλομαθημένου και του κακομαθημένου. Εκατό ανθρώπους να ρωτήσεις, τόσες γνώμες και θα πάρεις. Στο θέμα της διαπαιδαγώγησης, γιατί φαντάζομαι αυτό είναι το ζητούμενο, πως θα διαπαιδαγωγήσουμε το παιδί για να μην κακομάθει, προσωπικά δε νομίζω ότι θα ακολουθήσω το δρόμο της αυστηρότατης πειθαρχίας ή της στέρησης αγαθών και τρυφερότητας προκειμένου "να μάθει όταν θα βγει στο σκληρό κόσμο". Θα προσπαθώ όμως με διάλογο και με τη συμπεριφορά μου (γιατί καλώς ή κακώς είμαστε προτυπα για τα παιδιά) να τη θωρακίσω, να της διδάξω ότι δεν είναι όλα στη ζωή δεδομένα, να της καλλιεργήσω την υπευθυνότητα να τη μάθω να σέβεται τον εαυτό της και τους άλλους. Μακάρι να της τα περάσω όλα αυτά και ας μη στρώνει το κρεβάτι της . Για μένα ο βασικός στόχος είναι να μη γίνει εγωκεντρική, κακότροπη, να μην πατάει επί πτωμάτων, να μη ζει παρασιτικά. Αν βγει στην κοινωνία με αυτές τις αρχές ας την πουν και κακομαθημένη, δε με νοιάζει καθόλου.

[Unpluged]

Διάβαζα με προσοχή τις απόψεις σας - είχα καιρό να μπω- και ξαφνικά τηλεφώνησε η κουμπάρα μου μου περιέγραφε με περηφάνια το πόσο καλή ήταν η βαφτιστήρα μου στην γιορτή του σχολείου, που δεν κατάφερα να πάω επειδή ήταν εκτός Αθηνών. Το κορίτσι της, που τελειώνει φέτος την στ δημοτικού είναι ένα χαρισματικό παιδί, πολύ προικισμένο, που ξεχωρίζει πάντα σε ό,τι και να συμμετέχει. Αφού μου έλεγε λοιπόν και εγώ καμάρωνα (ε, δεν μπορεί και το λάδι κάτι έχει κάνει) τελειώνει λέγοντας. 'Ηταν καταπληκτική. Καλά, τα άλλα ήταν χάλια'. 

Και τότε κατάλαβα πόσο πολύ έχουμε την ανάγκη να κατηγορήσουμε τα άλλα παιδιά για να αναδειχθεί το δικό μας, πόσο θεωρούμε ότι το να είμαστε εμείς καλοί, αυτομάτως οι άλλοι πρέπει να είναι χάλια κλπ. 

Αυτό βέβαια το άκουγε το παιδί, το οποίο μάθαινε ότι δεν είναι αρκετό να είσαι εξαιρετική, σημασία έχει να είσαι καλύτερη από τους άλλους.

Αναρωτήθηκα πώς αυτό το κοριτσάκι θα κάνει γνήσιες φιλικές σχέσεις με τα άλλα παιδάκια στο σχολείο, αν ξέρει ότι 'απειλείται' από την επίδοσή τους. Αν πχ. κάποιο γίνει κάποια στιγμή εξ ίσου εξαιρετικό ή αν εκείνη κουραστεί κάποια στιγμή και δεν θέλει να είναι τέλεια σε όλα. 

Όλο αυτό μου θύμισε την τάση που βλέπω εδώ μέσω να υποτιμούμε τα παιδιά των άλλων.

Επεξεργάστηκαν 3 Ιουλίου,2019 by Unpluged

[Fenia27]

Just now, Unpluged είπε:

Διάβαζα με προσοχή τις απόψεις σας - είχα καιρό να μπω- και ξαφνικά τηλεφώνησε η κουμπάρα μου μου περιέγραφε με περηφάνια το πόσο καλή ήταν η βαφτιστήρα μου στην γιορτή του σχολείου, που δεν κατάφερα να πάω επειδή ήταν εκτός Αθηνών. Το κορίτσι της, που τελειώνει φέτος την στ δημοτικού είναι ένα χαρισματικό παιδί, πολύ προικισμένο, που ξεχωρίζει πάντα σε ό,τι και να συμμετέχει. Αφού μου έλεγε λοιπόν και εγώ καμάρωνα (ε, δεν μπορεί και το λάδι κάτι έχει κάνει) τελειώνει λέγοντας. 'Ηταν καταπληκτική. Καλά, τα άλλα ήταν χάλια'. 

Και τότε κατάλαβα πόσο πολύ έχουμε την ανάγκη να κατηγορήσουμε τα άλλα παιδιά για να αναδειχθεί το δικό μας, πόσο θεωρούμε ότι το να είμαστε εμείς καλοί, αυτομάτως οι άλλοι πρέπει να είναι χάλια κλπ. 

Αυτό βέβαια το άκουγε το παιδί, το οποίο μάθαινε ότι δεν είναι αρκετό να είσαι εξαιρετική, σημασία έχει να είσαι καλύτερη από τους άλλους.

Αναρωτήθηκα πώς αυτό το κοριτσάκι θα κάνει γνήσιες φιλικές σχέσεις με τα άλλα παιδάκια στο σχολείο, αν ξέρει ότι 'απειλείται' από την επίδοσή τους. Αν πχ. κάποιο γίνει κάποια στιγμή εξ ίσου εξαιρετικό ή αν εκείνη κουραστεί κάποια στιγμή και δεν θέλει να είναι τέλεια σε όλα. 

Όλο αυτό μου θύμισε την τάση που βλέπω εδώ μέσω να υποτιμούμε τα παιδιά των άλλων.

 

Οντως ετσι ειναι...Αυτο ομως δεν σταματα στα παιδια και στις φιλιες...Το κομπλεξ του "καλυτερου" και η υποτιμηση της αξιας του διπλανου βρισκεται παντου! Πραγματικα τραγικα παραδειγματα ακομα και στον επαγγελματικο χωρο οπου ανθρωποι με γνωσεις και εμπειρια βγαινουν αχρηστοι απο συναδελφους γιατι οι ιδιοι ειναι αχρηστοι, τεμπεληδες και φοβουνται μην τους φανε την θεση...Δεν υπαρχει σωτηρια...Ημαστε για τα μπαζα! Πραγματικα λυπαμαι γιατι πιστευω πολυ μεσα μου οτι η εποχη μας μεγαλωνει παιδια-τερατα! 

[Unpluged]

17 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

 οπου ανθρωποι με γνωσεις και εμπειρια βγαινουν αχρηστοι απο συναδελφους γιατι οι ιδιοι ειναι αχρηστοι, τεμπεληδες και φοβουνται μην τους φανε την θεση...

 

 

Έχεις δίκιο. Εμένα βέβαια με απασχολεί και η συμπεριφορά του καλού, που πρέπει να έχει απόλυτη συνείδηση του ότι είναι καλός και να μην αισθάνεται ανασφάλεια, ώστε να πρέπει να μειώσει κάποιον για να το αποδείξει. Και όλα αυτά ξεκινούν από την μικρή ηλικία. Που βλέπεις παιδάκια στην β' δημοτικού να συμπεριφέρονται σαν να ανταγωνίζονται για υψηλόβαθμη θέση σε πολυεθνική (άγχος, ξεσπάσματα θυμού, ψυχοσωματικά, νευρώσεις)......