Καλ(κ)ομαθημενα παιδια... Μπορουμε να το αποφύγουμε???

[Macgyver]

@Έσπερος 

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν παύει όμως να είναι μια αδικία, άλλος να έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που θέλει γιατί δεν τον πιέζει ο βιοπορισμός, και άλλος να αφήνει στην άκρη κάτι που επιθυμούσε γιατί πρέπει να τακτοποιηθεί με μια πιο σίγουρη δουλειά.

Σε αυτό διαφωνώ κάθετα. 

Έχω 3 παραδείγματα από το περιβάλλον μου στα οποία οι γονείς δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τίποτα ( απολύτως τίποτα ) . Και τα τρία έχουν ακολουθήσει ακαδημαϊκή πορεία και πολύ επιτυχημένη. Είχαν το ταλέντο, ήθελαν και πέτυχαν φοβερές υποτροφίες σε ιδρύματα της Αμερικής. Παράλληλα ζήτησαν βοήθεια στην εξεύρεση εργασίας και όντως παραπέμφθηκαν αντίστοιχα ώστε να μπορούν να ζήσουν μόνοι τους έστω και με στερήσεις. 

Δεν είναι ο βιοπορισμός το πρόβλημα ποτέ και πουθενά, αν είσαι άνθρωπος που δεν φοβάται να διεκδικήσει το όνειρό του. 

Ίσα ίσα, αυτό που περιγράφεις δείχνει ένα "κακομαθημένο" παιδί, διότι δεν έμαθε να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις

[Έσπερος]

Just now, MagdaP είπε:

Έσπερος νομίζω ότι ο άντρας σου ζει σε άλλη εποχή.... Το να παρέχεις ένα σπίτι στα παιδιά στις μέρες μας δεν ξέρω αν είναι και τόσο καλή ιδέα. Κι εμένα οι γονείς μου φρόντισαν να μου φτιάξουν σπίτι αλλά μένω 10 μέρες το χρόνο!!! Όπως κι εσείς έτσι κι εγώ διορίστηκα και μένω σε νησί και δεν προβλέπεται να φύγω στο άμεσο μέλλον. Έτσι όπως είναι τα πράγματα δεν ξέρει κανείς που θα βρεθούν τα παιδιά στο μέλλον είτε για σπουδές είτε για δουλειά οπότε... Προσωπικά θεωρώ πιο χρήσιμο να επενδύσει ένας γονιός σε σπουδές.

 

Με δεν το λέει για να έχει το παιδί σπίτι να μένει απαραιτητα. Ειναι κ κατα της νοοτροπίας του να μενεις κοντα στους γονεις σου. Γενικα ειναι της αποψης να επενδύσεις χρηματα σε κατι σταθερο που θα μπορει να αποφέρει έσοδα. Ή να τα βαλεις σε ένα προγράμμα αποταμίευσης. Οτιδήποτε τέλος πάντων που όταν το παιδι τελειωσει το σχολείο ή το πανεπιστημιο ή καποιο ΙΕΚ, να μπορεί να του δώσει μια βάση για το μελλον του κ να μην καταλήξει σε μονόδρομους. 

 

Τις σπουδές δεν τις θεωρω απαραιτητα καλη επενδυση. Οχι οποιεσδήποτε σπουδές δηλαδή. Το να δώσεις μια περιουσία σε φροντιστηρια για να παει το παιδι σου σε ένα τμήμα μιας επαρχιακής πόλης στο πουθενά που καλά καλά δεν ξέρει τι είναι, και να συνεχίσεις να δίνεις μια περιουσία σε ενοίκια όσο σπουδάζει εκει, για να βγει με ενα τελειως απαξιωμένο πτυχιο σε εναν κλαδο χωρις αντίκρυσμα στη χωρα, δεν το θεωρω επενδυση. Πιο καλη επενδυση θεωρω να στειλεις το παιδί σου σε μια ιδιωτική σχολή σε κάτι που του αρέσει. Αναλογα με την περιπτωση δηλαδη. Ωστόσο σιγουρα για παιδια που εχουν κλιση σε κατι, ειτε σχολικη επίδοση, ειτε γλωσσες, ειτε τεχνες ειτε αθλητισμό, είναι κρίμα να θες να τα ενισχύσεις κ να μην μπορεις να ανταποκριθείς οικονομικα.

Just now, Macgyver είπε:

@Έσπερος 

Σε αυτό διαφωνώ κάθετα. 

Έχω 3 παραδείγματα από το περιβάλλον μου στα οποία οι γονείς δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τίποτα ( απολύτως τίποτα ) . Και τα τρία έχουν ακολουθήσει ακαδημαϊκή πορεία και πολύ επιτυχημένη. Είχαν το ταλέντο, ήθελαν και πέτυχαν φοβερές υποτροφίες σε ιδρύματα της Αμερικής. Παράλληλα ζήτησαν βοήθεια στην εξεύρεση εργασίας και όντως παραπέμφθηκαν αντίστοιχα ώστε να μπορούν να ζήσουν μόνοι τους έστω και με στερήσεις. 

Δεν είναι ο βιοπορισμός το πρόβλημα ποτέ και πουθενά, αν είσαι άνθρωπος που δεν φοβάται να διεκδικήσει το όνειρό του. 

Ίσα ίσα, αυτό που περιγράφεις δείχνει ένα "κακομαθημένο" παιδί, διότι δεν έμαθε να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις

Στο εξωτερικό, ναι. Κι εμένα όσοι φίλοι έμειναν έξω, μια χαρά πορείες έχουν. Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν πας έξω (εμένα πχ το αντικείμενό μου απλώς δεν υφίσταται έξω αυτή τη στιγμή σε επαγγελματικό επίπεδο, μόνο σε σπουδές και οι έδρες κλείνουν μία μία, εκτός αν πήγαινα Αυστραλία ή Αμερική), στην Ελλάδα υπάρχουν περιορισμοί και το οικογενειακό υπόβαθρο παίζει μεγάλο ρόλο.

 

Εγώ προσωπικά επέλεξα να στηριχτώ στις δυνάμεις μου και να δουλεύω κι ας απέκλεισα τελικά οποιαδήποτε ευκαιρία εξέλιξης, στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον, γιατί το αργότερα δεν το  αποκλείω. Δεν πιστεύω όμως ότι θα ήμουν λιγότερο κακομαθημένη αν αντί για τη μόνιμη δουλειά, έκανα φροντιστήρια ή επιμέλειες κειμένων ή άλλες δουλειές του ποδαριού, για να μη ζητάω λεφτά, για να μπορώ να είμαι κοντά στον χώρο της έρευνας σε όσον χρόνο μου απέμενε. Σίγουρα χειρότερα θα περνούσα, λιγότερα χρήματα θα είχα, λιγότερο χρόνο γιατί θα γινόμουν χίλια κομμάτια να τα προλάβω όλα, και ενδεχομένως δεν θα είχα και προσωπική ζωή, για οικογένεια δεν το συζητώ. Δεν το λες και ζωή κακομαθημένου αυτό. Μη σου πω κιόλας ότι η νοοτροπία της οικογένειάς μου που σίγουρα έπαιξε ρόλο στις επιλογές μου, αυτό το "να πας παιδί  μου στο δημόσιο, να έχεις μια δουλίτσα, να παντρευτείς, και να κοιτάς τον αντρούλη σου και τα παιδάκια σου" ακούγεται πιο κακομαθημένο γιατί δεν περιέχει κανένα ρίσκο. 

Just now, kotsifikos είπε:

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα με κάτι που έζησα το σάββατο. Το σάββατο είχα μία τηλεφωνική συνομιλία με την μητέρα και λόγω μίας διαφωνίας ανέβηκαν λίγο οι τόνοι μας, (δεν τσακωθήκαμε αλλά της μίλησα λίγο πιο έντονα), λίγες ώρες αργότερα με πλησιάζει ο γιος μου και μου λέει ''μαμά σήμερα έκανες μία μεγάλη κουταμάρα, μίλησες άσχημα στην μαμά σου και δεν πρέπει, ξέρεις πως την έχεις στεναχωρήσει, πρέπει να την πάρεις τηλέφωνο και να της πεις συγγνώμη '', φυσικά και εμεινα λίγο κολλημένη, μετά συνεχίζει ''σου λέω ότι μου λες και εσύ όταν κάνω κουταμάρες, εγώ σε ακουω εσύ με ακούς?''. Φυσικά και πήρα τηλέφωνο μπροστά του, και ζήτησα συγγνώμη για την συμπεριφορά μου, κυρίως για να στηρίξω αυτό που του λέω.

Έτσι ωραία πάντως εγώ δεν  μπορώ να τα πω στον άντρα μου όταν τσακώνεται με τη μαμά του!! Μπράβο στον γιο σου!!!!!

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Στο εξωτερικό, ναι

Ολοκλήρωσαν τις σπουδές σε Ελληνικά Πανεπιστήμια,  δεν πήγαν έξω για τις προπτυχιακές σπουδές τους. Κατέθεσαν χαρτιά για υποτροφίες και τις πήραν  ως διευκρίνιση το παραθέτω 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Πάντως εδώ πρέπει να εξομολογηθώ ότι για μένα οι σπουδές και τα πτυχία είναι στο μυαλό μου δραστηριότητα ισάξια της εργασίας. Δηλαδή δεν θεωρώ ότι  κάποιος που κάνει μεταπτυχιακά και διδακτορικά και μετά άλλα μεταπτυχιακά κλπ είναι κακομαθημένος σε σχέση με κάποιον που δουλεύει. Γιατί  κάνει και πολλούς συμβιβασμούς που άλλοι δεν κάνουν, ως προς τα οικονομικά κυρίως. Τώρα αν ο άντρας μου διαβάζει αυτή τη συζήτηση θα καταλάβει ότι είμαι εγώ που γράφω γιατί έχουμε κάνει άπειρες φορές αυτή τη συζήτηση όπου εγώ λέω ότι αν είναι για σπουδές και γλώσσες και σεμινάρια και τέτοια πρέπει να παρέχουμε στα παιδιά ό,τι θέλουν για να έχουν τν ευκαιρία να ακολουθήσουν αυτά που επιθυμούν κι εκείνος θεωρεί αδιανόητο κάποιος μετά τα 18 να μην εργάζεται. Αντίθετα εκείνςο θα ήθελε να έχουμε την άνεση να δώσουμε στα  παιδιά μας έναν ιδιοκτητο χώρο, κι ας είναι και μια τρύπα. Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείται ταμπού να σε υποστηρίζουν στους επαγγελματικούς σου  στόχους (αν έχεις προοπτικές εννοείται και είναι κάτι σοβαρό) και δεν θεωρείται ταμπου να σου δώσουν έτοιμο διαμέρισμα.

 

Εχεις νομιζω στο μυαλο σου πολυ υπερεκτιμημενα τα πτυχια...Δεν εχει κανενα νοημα να μαζευεις πτυχια και πτυχιακια, να πηγαινεις με περισπουδαστο υφος στα σεμιναρια, και να μην εχεις δουλεψει ποτε...Για μενα 30 και χωρις προυπηρεσια ειναι σαν αποτυχια...Τελειωνεις στα 4 χρονια τις σπουδες σου, πιανεις δουλεια, κανεις μεταπτυχιακο παραλληλα κτλ...Αυτο που γινεται εδω στην ελλαδα με σπουδες που κρατανε οσο και η μιση μας ζωη πραγματικα ειναι ανουσιο εντελως....

[erin0000]

Αν κάποιος βάζει όρια σε ένα παιδί  (χωρίς υπερβολές που να οδηγούν σε καταπίεση) και χωρίς να τσαλαπατά την προσωπικότητά του και να το μειώνει, όλα καλά θα πάνε... Παράλληλα, καλό είναι να του αφήνουμε πρωτοβουλίες και ελευθερία στην έκφραση. 

Γιατί αν απλά κάνει ό,τι λέει η μανούλα, αργότερα η μανούλα θα φάει ένα Χ και θα κάνει ότι του υπαγορεύει κάποιος άλλος...

On 9/6/2019 at 2:51 ΠΜ, Έσπερος είπε:

Σημερα διαβαζα συζητηση σε σλλη ομαδα για το αν ειναι καταπιεστικος ο άγραφος κανονας να μην ανεβαίνουμε την τσουλήθρα αναποδα κ να μην τη γεμίζουμε αμμο. Το consensus ηταν οτι ειναι ανόητος κ καταπιεστικος κανονας, αρκει να εξηγείς οτι προηγουνται τα παιδια που θελουν να τςουληςουν κατω. Ε αυτο δεν μου ειχε περασει ποτε απο το μυαλο!!!! Γιατι το λεω αυτο; Το οτι διαφωνείς με τη φιλη σου δεν λεει κατι. Εμεις οι δυο μπορει να μιλσμε ωρες για το ποσο συμφωνούμε για τα ορια κ τελικα η καθεμια μας να τα θέτει αλλου. 

 

 

Έλεος όμως... 

Καταπιεστικό πάντως είναι να έχεις κανόνες για το οτιδήποτε... (δεν το λέω για εσένα, αλλά για τις ομάδες που ακολουθείς  )

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

Έτσι ωραία πάντως εγώ δεν  μπορώ να τα πω στον άντρα μου όταν τσακώνεται με τη μαμά του!! Μπράβο στον γιο σου!!!!!

Χρησιμοποίησε τις εκφράσεις που χρησιμοποιώ εγώ όταν μου μιλάει άσχημα (γιατί όλα τα παιδιά κάποια στιγμή θα το κάνουν) , για αυτό πολλές φορές μπορεί να νομίζουμε πως μιλάμε στα παιδιά μας και από την μία μπαίνει και την άλλη βγαίνει αλλά δεν συμβαίνει αυτό πάντα, τα κρατούν και  έρχεται η στιγμή που φέρνουν στο μυαλό τους και κάνουν πράξη αυτό που έχουν ακούσει.

 

Just now, erin0000 said:

Αν κάποιος βάζει όρια σε ένα παιδί  (χωρίς υπερβολές που να οδηγούν σε καταπίεση) και χωρίς να τσαλαπατά την προσωπικότητά του και να το μειώνει, όλα καλά θα πάνε... Παράλληλα, καλό είναι να του αφήνουμε πρωτοβουλίες και ελευθερία στην έκφραση. 

Γιατί αν απλά κάνει ό,τι λέει η μανούλα, αργότερα η μανούλα θα φάει ένα Χ και θα κάνει ότι του υπαγορεύει κάποιος άλλος...

Πολύ σωστά τα λές!! Για αυτό πρέπει να υπάρχουν όρια και σε εμάς τους γονείς,  και (όσο γίνεται) να μην προσπαθούμε να τους περάσουμε τους δικούς μας ψυχαναγκασμούς. 

 

Επεξεργάστηκαν 10 Ιουνίου,2019 by kotsifikos

[Fenia27]

On 8/6/2019 at 6:41 ΜΜ, anemoni1989 είπε:

Καλησπέρα!!!

Οπως εχω αναφέρει και σε προηγούμενα ποστ, εχω μια μπεμπουλα, αισιως 7μιση μηνων, για την ανατροφη και διαπαιδαγωγηση της οποιας εχω τρομερό αγχος (οπως εχει γινει εμφανες φανταζομαι)!!!! Με αφορμή λοιπον μια συζητηση που ειχα με μια φιλη η οποία εχει ενα παιδακι συνομηλικο με το δικο μου, προβληματιστηκα... Ειναι αραγε αναποφευκτο να γινει ενα παιδι κακομαθημενο στις μερες μας, ειδικα αν ειναι πρωτο εγγονι/ανηψι/παιδι κλπ??? Εγω ημουν ολα αυτα, αλλα οι γονεις μου ηταν πολυ αυστηροι ως προς τη διαπαιδαγωγηση μου (δεν ξέρω πως αλλιως να το περιγραψω) και θεωρώ πως δεν βγήκα κακομαθημενη.. Αντιθετα σεβομουν, ειχα παντα τροπους, ημκυν συνεσταλμενη, χαμηλων τονων κλπ... Ειμαι αραγε τοσο λαθος??? Επεσα απο τα σύννεφα δεν σας κρυβω απο την αποψη οτι ενα παιδι πρεπει (και δε γινεται να αποφευχθει) να ειναι καλ(κ)ομαθημενο... 

Ποια η αποψη σας??? 

 

Πιστευω οτι ουτε το ενα ουτε το αλλο ειναι καλο για ενα παιδι..Συμφωνω με την @Macgyver οπως τα εθεσε, και διαφωνω με την φιλη σου...Σιγουρα ενα κακομαθημενο παιδι ειναι χειροτερο απο ενα καλομαθημενο...Η ηθικη, τα ορια, ο σεβασμος, η ενσυναισθηση, η κατανοηση προς τον διπλανο, το δικαιο, η ειλικρινεια...ολα αυτα που συνθετουν εναν αρτιο χαρακτηρα με προσπαθεια και χρονο μπορουμε να τα περασουμε στο παιδι μας...

 

Το καλομαθημενο παιδι ομως ειναι μια παγιδα...Γιατι θελουμε το παιδι να εχει τα καλυτερα, τα πιο σποουδαια, να μην στερειται τιποτα απο τα παιδια γυρω του..Παρτυ με ανιματερ ο γιαννακης? και το παιδι μου επισης...Πυραυλο ο δημητρακης? Διαστημοπλοιο το παιδι μου...κτλ κτλ...

 

Το αποτελεσμα ενος καλομαθημενου παιδιου, ειναι να μεγαλωσει, να μαθει να τα εχει ολα, (μπορει μεσα σε αυτο να μην τα εκτιμαει επειτα, ή και να τα θεωρει δεδομενα)...και μετα μπουμ!!! Μπορει καποια στιγμη στη ζωη του ο μπαμπας και η μαμα να μην μπορουν πλεον να τα δωσουν ολα...μπορει το παιδι να γινει αντρας αλλα τα οικονομικα του να μην του επιτρεπει να ικανοποιει ολα τα θελω του....Εκει λοιπον που σε καθε "θελω" και "παρε" η απαντηση ειναι "δεν εχω" "δεν μπορω"  ερχεται το πρωτο σοκ...

 

Οποτε οχι, δεν ειναι καλο τα παιδια να τα εχουν ολα...Πρεπει να εκπαιδευτουν να ειναι χαρουμενα με πιο λιγα...Εμεις, μονο εμεις κανουμε το λαθος σαν γονεις να γινεται η αποκτηση ενος παιχνιδιου, μιας δραστηριοτητας, ενος fancy party πλεονεκτημα η μειονεκτημα!!!!

 

Εμεις ημαστε η πηγη του πως θα νιωσουν τα παιδια μας...Μπορει ενα παιδι να χαρει με το τιποτα? φυσικα και μπορει αρκει να το αφησουμε!

Δεν εχουν αναγκη τα παιδια ολα αυτα που εμεις εχουμε στο κεφαλι μας...

 

Το πιο λυπηρο βεβαια ειναι ενα καλομαθημενο κακομαθημενο παιδι...εκει δεν υπαρχει σωτηρια...απο που να το πιασεις και που να το αφησεις....

 

 

 

[Lenia16]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Εχεις νομιζω στο μυαλο σου πολυ υπερεκτιμημενα τα πτυχια...Δεν εχει κανενα νοημα να μαζευεις πτυχια και πτυχιακια, να πηγαινεις με περισπουδαστο υφος στα σεμιναρια, και να μην εχεις δουλεψει ποτε...Για μενα 30 και χωρις προυπηρεσια ειναι σαν αποτυχια...Τελειωνεις στα 4 χρονια τις σπουδες σου, πιανεις δουλεια, κανεις μεταπτυχιακο παραλληλα κτλ...Αυτο που γινεται εδω στην ελλαδα με σπουδες που κρατανε οσο και η μιση μας ζωη πραγματικα ειναι ανουσιο εντελως....

Υπάρχουν (μπορεί κ τα περισσότερα) μεταπτυχιακά προγράμματα που δεν σου επιτρέπεται να εργάζεσαι παράλληλα. Στο δικό μου κλάδο ας πούμε δεν μπορούσα να παρακολουθήσω μεταπτυχιακό κ ας ήθελα γιατί είναι προαπαιτούμενη η καθημερινή παρουσία σε εργαστήριο (δε βάζω φυσικά κ τη χαμαλοδουλεια προς τον καθηγητή). Κ μιλάμε για 8-10 ώρες καθημερινά. Δεν ξέρω γιατί η ερευνητική δραστηριότητα δε θεωρείται δουλειά, αν ήταν επί πληρωμή όπως στο εξωτερικό θα λέγαμε το ίδιο; Γιατί 3 στους 4 φίλους μου που είναι έξω εργάζονται σε πανεπιστημια, ο καθένας σε διαφορετικό κλάδο. Το πρβλ είναι ότι στην Ελλάδα η νοοτροπία είναι συνέχεια στις σπουδές = κηφήνας που δε θέλει να δουλέψει κ τρώει τα λεφτά των γονιών. Υπάρχουν τέτοια περιστατικά σίγουρα αλλά για να συνεχίσεις σπουδές σε ανωτατο επιπεδο νομίζω χρειάζεται να είσαι κάτι παραπάνω από κηφηνας. Δεν ξέρω, αυτή είναι η αίσθηση που έχω αποκομίσει από το περιβάλλον μου. Το θέμα είναι ότι πραγματικά μετατρέπεσαι σε κηφήνα γιατί μετά έχεις παραπάνω προσόντα από όσα χρειάζεται κ δε σε προσλαμβάνει κάνεις απτή μια κ από την άλλη, έρευνα στην Ελλάδα δεν υφίσταται οπότε γεια σας. 

[Fenia27]

Just now, erin0000 είπε:

Σημερα διαβαζα συζητηση σε σλλη ομαδα για το αν ειναι καταπιεστικος ο άγραφος κανονας να μην ανεβαίνουμε την τσουλήθρα αναποδα κ να μην τη γεμίζουμε αμμο. Το consensus ηταν οτι ειναι ανόητος κ καταπιεστικος κανονας, αρκει να εξηγείς οτι προηγουνται τα παιδια που θελουν να τςουληςουν κατω

 

Πραγματικα ειναι η αγαπημενη παρατηρηση των μαμαδων ! "δεν ανεβαινουμε ετσι την τσουληθρα!!!!!"

 

Ειναι δεν ειναι καποιος πανω ετοιμος να την κατεβει....οοοοοοοχι δεν ανεβαινουμε αναποδα την τσουληθρα....

 

Ελεος...

 

Θυμαμαι να ανεβαινουμε παιδια αναποδα την τσουληθρα με την σειρα...οταν καποιος ηθελε να τσουλισει, βαζαμε τα ποδια στην ακρη ανοιχτα, και περνουσαν απο κατω...

 

Εγω παντως τον αφηνω τον μεγαλο μου και ανεβαινει αναποδα οταν δεν εχει κοσμο η τσουληθρα...Σιγα το πραγμα....αναλυουμε ποια τα παντα...

[erin0000]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Πραγματικα ειναι η αγαπημενη παρατηρηση των μαμαδων ! "δεν ανεβαινουμε ετσι την τσουληθρα!!!!!"

 

Ειναι δεν ειναι καποιος πανω ετοιμος να την κατεβει....οοοοοοοχι δεν ανεβαινουμε αναποδα την τσουληθρα....

 

Ελεος...

 

Θυμαμαι να ανεβαινουμε παιδια αναποδα την τσουληθρα με την σειρα...οταν καποιος ηθελε να τσουλισει, βαζαμε τα ποδια στην ακρη ανοιχτα, και περνουσαν απο κατω...

 

Εγω παντως τον αφηνω τον μεγαλο μου και ανεβαινει αναποδα οταν δεν εχει κοσμο η τσουληθρα...Σιγα το πραγμα....αναλυουμε ποια τα παντα...

 

 

Εμένα ανέβαιναν ανάποδα την τσουλήθρα, αρκεί να μην κατέβαινε κάποιος εκείνη την ώρα και χτυπούσαν... Κοινή λογική νομίζω, δεν χρειάζεται να θέσουμε κανόνα...  

[Fenia27]

Just now, Lenia16 είπε:

Υπάρχουν (μπορεί κ τα περισσότερα) μεταπτυχιακά προγράμματα που δεν σου επιτρέπεται να εργάζεσαι παράλληλα. Στο δικό μου κλάδο ας πούμε δεν μπορούσα να παρακολουθήσω μεταπτυχιακό κ ας ήθελα γιατί είναι προαπαιτούμενη η καθημερινή παρουσία σε εργαστήριο (δε βάζω φυσικά κ τη χαμαλοδουλεια προς τον καθηγητή). Κ μιλάμε για 8-10 ώρες καθημερινά. Δεν ξέρω γιατί η ερευνητική δραστηριότητα δε θεωρείται δουλειά, αν ήταν επί πληρωμή όπως στο εξωτερικό θα λέγαμε το ίδιο; Γιατί 3 στους 4 φίλους μου που είναι έξω εργάζονται σε πανεπιστημια, ο καθένας σε διαφορετικό κλάδο. Το πρβλ είναι ότι στην Ελλάδα η νοοτροπία είναι συνέχεια στις σπουδές = κηφήνας που δε θέλει να δουλέψει κ τρώει τα λεφτά των γονιών. Υπάρχουν τέτοια περιστατικά σίγουρα αλλά για να συνεχίσεις σπουδές σε ανωτατο επιπεδο νομίζω χρειάζεται να είσαι κάτι παραπάνω από κηφηνας. Δεν ξέρω, αυτή είναι η αίσθηση που έχω αποκομίσει από το περιβάλλον μου. Το θέμα είναι ότι πραγματικά μετατρέπεσαι σε κηφήνα γιατί μετά έχεις παραπάνω προσόντα από όσα χρειάζεται κ δε σε προσλαμβάνει κάνεις απτή μια κ από την άλλη, έρευνα στην Ελλάδα δεν υφίσταται οπότε γεια σας. 

 

Συμφωνω μαζι σου...αλλα οταν μεγαλη μεριδα των φοιτητων εδω στην ελλαδα δεν παιρνει πτυχιο στην ωρα του...κανει μεταπτυχιακο ισως οχι και αμεσως....φτανεις κοντα τριαντα και δεν εχεις δουλεψει...Εγω δεν σπουδασα στην ελλαδα οποτε πηρα πτυχιο στα 4 χρονια, χωρις να μεινω ουτε ενα μαθημα, εκανα μεταπτυχιακο part time για να μπορω να δουλευω παραλληλα, στα 24 ειχα ηδη δυο πτυχια και δυο χρονια προυπηρεσια...Φιλος μου παιδικος, ακομη τωρα στα 30 του ψαχνει για διδακτορικο χωρις να εχει δουλεψει ποτε του με τους γονεις να συντηρουν...Δεν βοηθαει η χωρα μας αλλα εχουν καποια ατομα και αυτη την "φιλοσοφια"...Και ρωταω εγω...Ποιος θα προσλαβει 30αρη και βαλε με μονο πτυχια και χωρις να εχει δουλεψει ποτε?

[Unpluged]

Ως μητέρα μεγαλύτερων παιδιών, θα ήθελα να σας θέσω μία άλλη διάσταση. Έχω δει παιδιά να είναι κακο-καλο μαθημένα και στη συνέχεια η πραγματικότητα του σχολείου, των ομάδων των άλλων παιδιών κλπ. να τα κάνει να προσαρμόζονται, να συμπεριφέρονται σωστά και εντάσσονται καλά σε αυτές. Έχω δει φίλους των παιδιών μου που δεν έλεγαν παρακαλώ κι ευχαριστώ να μετατρέπονται σε 'μικρούς κυρίους' επειδή είτε οι γονείς του εντόπισαν, είτε είδαν ποια είναι η συμπεριφορά που αποδίδει περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις. Είδα παιδιά που τα είχαν οι γονείς τους με το ζακετάκι, να ορθώνουν ανάστημα, όταν έβλεπαν ότι οι φίλοι τους ήταν πιο ανεξάρτητοι και αυτό τους άρεσε. Έχω δει και το αντίστροφο βέβαια. 

Κατά την γνώμη μου η μόνη μόνιμη βλάβη που μπορεί να υποστεί ένα παιδί σε μικρή ηλικία, η οποία δεν θα του επιτρέψει να κάνει ποτέ ανθρώπινες σχέσεις, και πραγματικά θα διαμορφώσει μία προβληματική προσωπικότητα είναι να μην του επιτρέψουν οι γονείς να δεθεί με άλλα παιδιά. Και για να το ξεκαθαρίσω, δεν εννοώ να μην το πηγαίνουν σε πάρτι και σε φίλους, αλλά να το κάνουν να πιστεύει ότι είναι ανώτερο από όλους τους άλλους και ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι από αυτό. Πιστέψτε με, είναι η μάστιγα της εποχής μας. Βλέπεις παιδάκια ευγενικά, καλομαθημένα, που οι γονείς μιλάνε τόσο υποτιμητικά για τους φίλους τους, που τα οδηγούν να κάνουν μόνο επιφανειακές σχέσεις μαζί τους. Ο ένας τον παρασύρει, ο άλλος είναι κακός μαθητής, ο άλλος είναι μεν καλός αλλά οι γονείς πληρώνουν ιδιαίτερα κλπ κλπ. Το πρόβλημα θα αρχίσει κυρίως από το σχολείο που ξεκινάνε τα μου το πειράξανε, μου το προβάλανε, γιατί στο δικό μου έβαλε ο δάσκαλος 9 και στο άλλο 10 ενώ είχαν γράψει και τα δύο 9 στο διαγώνισμα (δευτέρα δημοτικού αυτά). Τέτοιο λιθοβόλημα στα άλλα παιδιά, που το -δικό μας- παιδί, νομίζει ότι συνεχώς το απειλούν οι άλλοι και συνέχεια συνωμοτούν εις βάρος του, ότι δεν υπάρχει χώρος για άλλα, γιατί δεν αρκεί να είναι καλός πρέπει να είναι και ο καλύτερος από τους άλλους, οι οποίοι του κλέβουν την επιτυχία μέσα από τα χέρια του. 

Και πάλι για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ να μην καμαρώνουμε για τα παιδιά μας και φυσικά για μας είναι μοναδικά.  καταλαβαίνετε την διαφορά. Αν δεν επιτρέψουμε στα παιδιά μας να χαίρονται με την χαρά και την επιτυχία του φίλου τους, δεν θα κάνουν φιλίες και οι ευγένεια, η ανεξαρτησία και τα άλλα skills που προσπαθούμε να τους δώσουμε θα είναι 'κυμβαλον αλαλάζον' 

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Εχεις νομιζω στο μυαλο σου πολυ υπερεκτιμημενα τα πτυχια...Δεν εχει κανενα νοημα να μαζευεις πτυχια και πτυχιακια, να πηγαινεις με περισπουδαστο υφος στα σεμιναρια, και να μην εχεις δουλεψει ποτε...Για μενα 30 και χωρις προυπηρεσια ειναι σαν αποτυχια...Τελειωνεις στα 4 χρονια τις σπουδες σου, πιανεις δουλεια, κανεις μεταπτυχιακο παραλληλα κτλ...Αυτο που γινεται εδω στην ελλαδα με σπουδες που κρατανε οσο και η μιση μας ζωη πραγματικα ειναι ανουσιο εντελως....

Σαν να ακούω τον άντρα μου! Κοίτα εγώ όταν λέω για σπουδές που τις θεωρώ ισάξιες της εργασίας έχω στο μυαλό μου αποκλειστικά κ μόνο σπουδές που θα σε οδηγήσουν σε ερευνητική ή πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Δεν έχω την αυταπάτη ότι θα μαζεύεις πτυχία μέχρι τα 30 και δεν θα έχεις δουλέψει πουθενά και θα σε πάρει ο άλλος σε μια επιχείρηση. Εγώ είμαι από χώρο που ούτως ή άλλως δεν έχει κάτι άλλο να κάνω πέραν του να διδάσκω με το πτυχίο μου ή να κάνω έρευνα με τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά. Η έρευνα όμως θέλει χώρους, βιλιοθήκες, χρόνο για να παρακολουθείς συνέδρια κλπ. Όταν τελείωνα το διδακτορικό στην Ελλάδα δεν υπήρχε καμία κίνηση, οπότε έκανα τις επιλογές μου, ήξερα ότι κάνοντας μόνο ιδιαίτερα δεν θα μπορούσα να φύγω από το σπίτι, θα έμενα με τους γονείς μου κι αυτό χωρίς καμία προοπτική για κάτι καλύτερο, επέλεξα τον ΑΣΕΠ κ τον διορισμό, κατέληξα μακριά από όλα αυτά που μου άρεσαν χω΄ρις να το έχω ζυγίσει, απλώς τακτοποίησα τη ζωή μου από άλλες απόψεις οπότε δεν λέω ότι κακόπεσα. Αν ήμουν από άλλο οικογενειακό περιβάλλον όμως, που δεν θεωρεί ότι πρέπει να είσαι υπαλληλος και κυρίως δημόσιος για να είσαι εξασφαλισμένος, και επιπλέον ήξερα την τωρινή κατάσταση όπου υπάρχει μια κίνηση, όχι σε μόνιμες θέσεις αλλά κάτι γίνεται, ίσως έκανα άλλες επιλογές, όπως έκαναν άλλοι φίλοι που πριν από 7-8 χρόνια με έλεγαν τυχερή που εξασφαλίστηκα ενώ τώρα τελικά εκέινοι είναι πιο κοντά σε αυτά ονειρευόμασταν όταν ήμασταν πιο νέοι. Μπορεί σε 5 χρόνια να αντιστραφούν τα πράγματα και να βρεθούν πάλι στο 0, δεν το ξέρω και φυσικά δεν το εύχομαι. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι περιπτώσεις του στιλ παίρνω πτυχίο στα 25 κ μετά μου χρυσοπληρώνει ένα μεταπτυχιακό ο μπαμπάς κ μετα γράφομαι σε διδακτορικό αλλά στο ενδιάμεσο αράζω ή κάνω διακοπές από δω κι από κει, το διευκρινίζω γιατι μάλλον έδωσα αυτήν την εντύπωση. 

Just now, Fenia27 είπε:

Πραγματικα ειναι η αγαπημενη παρατηρηση των μαμαδων ! "δεν ανεβαινουμε ετσι την τσουληθρα!!!!!"

 

Ειναι δεν ειναι καποιος πανω ετοιμος να την κατεβει....οοοοοοοχι δεν ανεβαινουμε αναποδα την τσουληθρα....

 

Ελεος...

Με αυτό έχω πάθει πολιτισμικό σοκ πάντως. Πραγματικά δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θεωρούμε φυσιολογικό να ανεβαίνουν παιδιά την τσουλήθρα ανάποδα. Ευτυχώς που διαβάζω τόσα στις ομάδες να είμαι προετοιμασμένη όταν ανακαινίσουν τη ρημάδα την παιδική χαρά να ξέρω να μην είμαι σαν εξωγήινη. Αν και έχω φοβηθεί τόσο με αυτά που διαβάζω που δεν θέλω να πάω ποτέ το παίδι μου εκέι!

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Με αυτό έχω πάθει πολιτισμικό σοκ πάντως. Πραγματικά δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θεωρούμε φυσιολογικό να ανεβαίνουν παιδιά την τσουλήθρα ανάποδα. Ευτυχώς που διαβάζω τόσα στις ομάδες να είμαι προετοιμασμένη όταν ανακαινίσουν τη ρημάδα την παιδική χαρά να ξέρω να μην είμαι σαν εξωγήινη. Αν και έχω φοβηθεί τόσο με αυτά που διαβάζω που δεν θέλω να πάω ποτέ το παίδι μου εκέι!

 

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σε εντυπωσιάζει... 

Μήπως να απομακρυνθείς λίγο από τις ομάδες που λες; είναι λίγο σε έναν παράλληλο κόσμο...

 

[Βερενίκη]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Πραγματικα ειναι η αγαπημενη παρατηρηση των μαμαδων ! "δεν ανεβαινουμε ετσι την τσουληθρα!!!!!"

 

Ειναι δεν ειναι καποιος πανω ετοιμος να την κατεβει....οοοοοοοχι δεν ανεβαινουμε αναποδα την τσουληθρα....

 

Ελεος...

 

Θυμαμαι να ανεβαινουμε παιδια αναποδα την τσουληθρα με την σειρα...οταν καποιος ηθελε να τσουλισει, βαζαμε τα ποδια στην ακρη ανοιχτα, και περνουσαν απο κατω...

 

Εγω παντως τον αφηνω τον μεγαλο μου και ανεβαινει αναποδα οταν δεν εχει κοσμο η τσουληθρα...Σιγα το πραγμα....αναλυουμε ποια τα παντα...

 

το δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα είναι το ίδιο με το δεν περνάμε τον δρόμο με κόκκινο ή εκτός διάβασης. Φυσικά, αν έχω 500 μέτρα ορατότητα δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι και να περιμένω. Και ναι, αν η παιδική χαρά είναι άδεια, δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει το παιδάκι την πλάκα του. 

Επειδή όμως τα παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν, βάζουμε έναν κανόνα για την δική τους ασφάλεια. Γιατί ναι, είναι επικίνδυνο αν έχει κόσμο στην παιδική χαρά και μάλιστα μικρότερα παιδάκια (πολύ σημαντικό αυτό) το παιδί μας να μην έχει ξεκάθαρο ότι ΤΩΡΑ δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα. 

 

Και θα είναι χρήσιμο να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι είναι παράδειγμα για τα μικρότερα. ΟΚ το 8χρονο μπορεί να κρίνει πότε μπορεί να ανεβεί την τσουλήθρα ανάποδα, αν όμως το δει ένα 4χρονο και κάνει το ίδιο όταν δεν πρέπει;;;;;

 

Αυτό είναι ενσυναίσθηση. Να μάθει το παιδί να αναλογίζεται τι επίδραση θα έχει η συμπεριφορά του στους γύρω. 

 

 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

 

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σε εντυπωσιάζει... 

Μήπως να απομακρυνθείς λίγο από τις ομάδες που λες; είναι λίγο σε έναν παράλληλο κόσμο...

 

Απλώς από μικρή είχα μάθει τον κανόνα. Δεν προβληματίστηκα ποτέ μετά. Εχω περίπου 25  χρόνια να παίξω στην παιδική χαρά. Αν και από μικρή την απέφευγα. Μάλλον επειδή με εμπόδιζαν τα παιδάκια που την ανέβαιναν ανάποδα!

 

Μ' αρέσει να διαβάζω συζητήσεις σε ομάδες για να ξέρω τι με περιμένει. ΓΙατί πριν δεν ήξερα τίποτα, ούτε μωρά στην παρέα είχαμε, βρέθηκα τελείως απροετοιμαστη. Καλό είναι να έχω μια ιδέα τι θέματα μπορεί να προκύψουν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Και κάποιες πιο ψαγμένες συζητήσεις με βοηθούν και για το σχολείο.

[erin0000]

Just now, Βερενίκη είπε:

 

το δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα είναι το ίδιο με το δεν περνάμε τον δρόμο με κόκκινο ή εκτός διάβασης. Φυσικά, αν έχω 500 μέτρα ορατότητα δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι και να περιμένω. Και ναι, αν η παιδική χαρά είναι άδεια, δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει το παιδάκι την πλάκα του. 

Επειδή όμως τα παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν, βάζουμε έναν κανόνα για την δική τους ασφάλεια. Γιατί ναι, είναι επικίνδυνο αν έχει κόσμο στην παιδική χαρά και μάλιστα μικρότερα παιδάκια (πολύ σημαντικό αυτό) το παιδί μας να μην έχει ξεκάθαρο ότι ΤΩΡΑ δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα. 

 

Και θα είναι χρήσιμο να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι είναι παράδειγμα για τα μικρότερα. ΟΚ το 8χρονο μπορεί να κρίνει πότε μπορεί να ανεβεί την τσουλήθρα ανάποδα, αν όμως το δει ένα 4χρονο και κάνει το ίδιο όταν δεν πρέπει;;;;;

 

Αυτό είναι ενσυναίσθηση. Να μάθει το παιδί να αναλογίζεται τι επίδραση θα έχει η συμπεριφορά του στους γύρω. 

 

 

 

 

Προφανώς μπορεί να ανέβει κάποιο παιδί την τσουλήθρα ανάποδα υπό προϋποθέσεις (αν δεν υπάρχουν παιδιά που κατεβαίνουν κτλ)... Και ένα δίχρονο ακόμα μπορεί να την ανέβει αν το κρατάει πχ ο γονιός του...

Τα πιο μικρά παιδιά έχουν την ευθύνη οι γονείς τους να τα επιβλέπουν. Δεν θα επιβάλλω στο δικό μου παιδί να προσέχει τις κινήσεις του μην τυχόν και το δουν ξένα παιδιά και το μιμηθούν... Δεν θα το φορτώσω με τέτοιες ενοχές.. Δηλαδή αν πέσει ένα παιδί από την τσουλήθρα, θα φταίει ένα άλλο που την ανέβηκε ανάποδα; 

 

 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Με αυτό έχω πάθει πολιτισμικό σοκ πάντως. Πραγματικά δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θεωρούμε φυσιολογικό να ανεβαίνουν παιδιά την τσουλήθρα ανάποδα.

 

Εσυ δηλαδη δεν την εχεις ανεβει αναποδα? Παντως παιχνιδι, διαταγες, οδηγιες και φυσιολογικο δεν πανε μαζι...

[Βερενίκη]

Just now, erin0000 είπε:

 

 

. Δεν θα επιβάλλω στο δικό μου παιδί να προσέχει τις κινήσεις του μην τυχόν και το δουν ξένα παιδιά και το μιμηθούν... 

 

 

 

Ε, αυτό είναι έλλειψη ενσυναίσθησης. Δεν το λέω προσβλητικά, καταλαβαινόμαστε έτσι. 

Απλά εξηγώ την ορολογία. γιατί όλοι λέμε θέλουμε να κάνουμε τα παιδιά μας έτσι κι αλλιώς αλλά στην πράξη τα μεγαλώνουμε αλλιώς. 

 

Δεν σε κρίνω, απλά διαφέρουν οι κοσμοθεωρίες μας. Εμείς μεγαλώνουμε το παιδί μας για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, για να είναι καλό παράδειγμα στους άλλους και να επιδρά θετικά στη συμπεριφορά των άλλων.  

 

Εννοείται μπορεί κάποιος να μεγαλώνει τα παιδιά του αλλιώς. 

[Έσπερος]

Just now, Unpluged είπε:

Κατά την γνώμη μου η μόνη μόνιμη βλάβη που μπορεί να υποστεί ένα παιδί σε μικρή ηλικία, η οποία δεν θα του επιτρέψει να κάνει ποτέ ανθρώπινες σχέσεις, και πραγματικά θα διαμορφώσει μία προβληματική προσωπικότητα είναι να μην του επιτρέψουν οι γονείς να δεθεί με άλλα παιδιά. Και για να το ξεκαθαρίσω, δεν εννοώ να μην το πηγαίνουν σε πάρτι και σε φίλους, αλλά να το κάνουν να πιστεύει ότι είναι ανώτερο από όλους τους άλλους και ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι από αυτό.

Αυτό το έκαναν οι γονείς μου. Όχι με την έννοια που το λες να κάνουν θέματα στο σχολείο για βαθμούς κ τέτοια, απλώς υπήρχε μια αίσθηση ότι πρέπει να κάνουμε παρέες με παιδιά που θα έιναι εξίσου καλοί μαθητές, και οι γονείς τους εξίσου μορφωμένοι, και θα έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα και τέτοια. Και φυσικά μας προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα κοινωνικοποίησης γιατί επιλέγαμε παρέες τέτοια "καθωςσπρέπει" παιδιά που μπορεί η συμπεριφορά τους να μην ήταν η καλύτερη. Ή από τις δυσκολίες καταλήγαμε να προσκολληθούμε σε διάφορες μυστήριες περιπτώσεις. 

Just now, Fenia27 είπε:

 

Εσυ δηλαδη δεν την εχεις ανεβει αναποδα? Παντως παιχνιδι, διαταγες, οδηγιες και φυσιολογικο δεν πανε μαζι...

Δεν νομίζω. Λογικά θα μου είχαν πει ότι δεν είναι σωστό και υποθέτω ότι αν έβλεπα παιδιά να θέλουν να πάνε ανάποδα θα έφευγα. Ειδικά αν ήταν μεγαλύτερα. ΓΕνικά προτιμούσα πιο ήσυχα παιχνίδια με λιγότερα παιδιά και σίγουρα όχι μεγαλύτερα. Δεν ήμουν κ το πιο κοινωνικό παιδάκι και ήμουν κ πάντα φοβισμένη ότι κάποιος θα με σπρώξει ή θα με κοροιδέψει κλπ.

[erin0000]

Just now, Βερενίκη είπε:

 

Ε, αυτό είναι έλλειψη ενσυναίσθησης. Δεν το λέω προσβλητικά, καταλαβαινόμαστε έτσι. 

Απλά εξηγώ την ορολογία. γιατί όλοι λέμε θέλουμε να κάνουμε τα παιδιά μας έτσι κι αλλιώς αλλά στην πράξη τα μεγαλώνουμε αλλιώς. 

 

Δεν σε κρίνω, απλά διαφέρουν οι κοσμοθεωρίες μας. Εμείς μεγαλώνουμε το παιδί μας για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, για να είναι καλό παράδειγμα στους άλλους και να επιδρά θετικά στη συμπεριφορά των άλλων.  

 

Εννοείται μπορεί κάποιος να μεγαλώνει τα παιδιά του αλλιώς. 

 

 

Δεν ξέρω πως ορίζεται η ενσυναίσθηση... Νόμιζα ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Αλλά το να νιώθω συνεχώς ότι με κοιτούν οι γύρω μου και να προσέχω μην κάνω κάτι μην τυχόν με μιμηθεί κάποιος άλλος ενώ δεν πρέπει, μου φαίνεται τρομακτικό. 

Επιπλέον πολλές φορές, εγώ μπορεί να επιτρέπω κάτι στα παιδιά μου, ενώ κάποιος άλλος γονιός όχι... Τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση;

 

πχ εγώ μπορεί να επιτρέπω το τάμπλετ σε μικρή ηλικία. Δεν θα αφήνω το παιδί να παίζει σε δημόσιο χώρο για να μην το δουν άλλα παιδιά και ζηλέψουν; Δεν καταλαβαίνω...

[Βερενίκη]

Just now, erin0000 είπε:

 

 

Δεν ξέρω πως ορίζεται η ενσυναίσθηση... Νόμιζα ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Αλλά το να νιώθω συνεχώς ότι με κοιτούν οι γύρω μου και να προσέχω μην κάνω κάτι μην τυχόν με μιμηθεί κάποιος άλλος ενώ δεν πρέπει, μου φαίνεται τρομακτικό. 

Επιπλέον πολλές φορές, εγώ μπορεί να επιτρέπω κάτι στα παιδιά μου, ενώ κάποιος άλλος γονιός όχι... Τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση;

 

πχ εγώ μπορεί να επιτρέπω το τάμπλετ σε μικρή ηλικία. Δεν θα αφήνω το παιδί να παίζει σε δημόσιο χώρο για να μην το δουν άλλα παιδιά και ζηλέψουν; Δεν καταλαβαίνω...

 Γενικά η ενσυναίσθηση είναι η επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέραν από τον εαυτό του. 

όχι δεν έχω την ευθύνη κανενός, φυσικά. Αλλά γνωρίζω ότι η συμπεριφορά μου έχει μία επίδραση στον κόσμο γύρω μου. Και μέσω της επίδρασης αυτής μπορώ και είναι ευθύνη μου να τον κάνω καλύτερο. Δεν είναι ενοχή, είναι ευθύνη. 

 

Μπορώ να περάσω τον δρόμο με κόκκινο, ξέρω πότε. Αν είμαι με ένα παιδί, αν με βλέπει ένα παιδί, δεν θα το κάνω. '

 

Το παράδειγμα με το τάμπλετ είναι πολύ επιτυχημένο. Φυσικά και δεν θα απαγορεύσω να παίζει το παιδί μου τάμπλετ μπροστά σε άλλα. δεν είναι κάτι επικίνδυνο. (εκτός αν το κάνει μπροστά σε ένα πολύ φτωχό παιδάκια, όπου οι γονείς τους στερούνται για να μεγαλώσουν, οπότε εκεί θα του πω να το εξαφανίσει από διακριτικότητα.)

 

Δεν απαγόρευσες ποτέ στο παιδί σου να κάνει κάτι μόνο και μόνο επειδή θα πληγώσει ένα άλλο παιδάκι; Σίγουρα το έχεις κάτι, γιατί θέλεις το παιδί σου να μεγαλώνει με συμπόνοια για τους άλλους όχι αδιάφορα. Δεν θα επεκταθώ άλλο στο θέμα γιατί φαίνεται να κάνω υποδείξεις και αισθάνομαι λίγο άβολα. 

 

[Fenia27]

Just now, Βερενίκη είπε:

 

το δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα είναι το ίδιο με το δεν περνάμε τον δρόμο με κόκκινο ή εκτός διάβασης. Φυσικά, αν έχω 500 μέτρα ορατότητα δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι και να περιμένω. Και ναι, αν η παιδική χαρά είναι άδεια, δεν υπάρχει λόγος να μην κάνει το παιδάκι την πλάκα του. 

Επειδή όμως τα παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν, βάζουμε έναν κανόνα για την δική τους ασφάλεια. Γιατί ναι, είναι επικίνδυνο αν έχει κόσμο στην παιδική χαρά και μάλιστα μικρότερα παιδάκια (πολύ σημαντικό αυτό) το παιδί μας να μην έχει ξεκάθαρο ότι ΤΩΡΑ δεν ανεβαίνουμε την τσουλήθρα ανάποδα. 

 

Και θα είναι χρήσιμο να θυμίζουμε στα παιδιά μας ότι είναι παράδειγμα για τα μικρότερα. ΟΚ το 8χρονο μπορεί να κρίνει πότε μπορεί να ανεβεί την τσουλήθρα ανάποδα, αν όμως το δει ένα 4χρονο και κάνει το ίδιο όταν δεν πρέπει;;;;;

 

Αυτό είναι ενσυναίσθηση. Να μάθει το παιδί να αναλογίζεται τι επίδραση θα έχει η συμπεριφορά του στους γύρω. 

 

 

 

Το να ανεβαινεις την τσουλιθρα δεν ειναι το ιδιο με το να περνας με κοκκινο. Και δεν περιμενω προσωπικα το παιδι μου να γινεται παραδειγμα για μικρα αγνωστα παιδακια. Ο γονεας οφειλει να προσεχει τα 4χρονα παιδια του και οχι δεν με πειραζει το 8χρονο να ανεβει αναποδα οταν προσεχει τα παιδια γυρω του. 

Ενσυναισθηση ειναι να ταυτιζεσαι συναισθηματικα με τους γυρω σου. Οχι αυτο που περιγραφεις.

Just now, Βερενίκη είπε:

 

Ε, αυτό είναι έλλειψη ενσυναίσθησης. Δεν το λέω προσβλητικά, καταλαβαινόμαστε έτσι. 

Απλά εξηγώ την ορολογία. γιατί όλοι λέμε θέλουμε να κάνουμε τα παιδιά μας έτσι κι αλλιώς αλλά στην πράξη τα μεγαλώνουμε αλλιώς. 

 

Δεν σε κρίνω, απλά διαφέρουν οι κοσμοθεωρίες μας. Εμείς μεγαλώνουμε το παιδί μας για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, για να είναι καλό παράδειγμα στους άλλους και να επιδρά θετικά στη συμπεριφορά των άλλων.  

 

Εννοείται μπορεί κάποιος να μεγαλώνει τα παιδιά του αλλιώς. 

 

Νομιζω εχεις μπερδεψει πολυ τον ορο ενσυναισθηση...Αν θα παιξει ελευθερα το παιδι δεν ειναι ελλειψη ή μη ενσυναισθησης...Ελλειψη ενσυναισθησης ειναι να δει ενα παιδακι να κλαιει στην παιδικη χαρα και να μην το νοιαζει...Ακομη και η προσοχη που επιδεικνυει μεσα στο παιχνιδι δεν εχει να κανει με την ενσυναισθηση αμεσα, αλλα με την ηλικια...

[Βερενίκη]

Just now, Fenia27 είπε:

 

 

Ενσυναισθηση ειναι να ταυτιζεσαι συναισθηματικα με τους γυρω σου. Οχι αυτο που περιγραφεις.

 

Αν θα παιξει ελευθερα το παιδι δεν ειναι ελλειψη ή μη ενσυναισθησης...

 

Να ταυτίζεσαι συναισθηματικά δεν είναι ενσυναίσθηση είναι απλά αδύνατον. Να κατανοείς τα συναισθήματα του άλλου και να τα λαμβάνεις υπόψη στην ζωή σου (πχ. πότε τον πληγώνεις, πότε πρέπει να τον στηρίξεις) ΑΥΤΟ είναι ενσυναίσθηση. 

Επίσης δεν παίζουμε ελεύθερα στην παιδική χαρά, αδιαφορώντας για τα άλλα παιδιά γύρω μας. 

Η συζήτηση παίρνει ενδιαφέρουσα τροπή...... 

Θα με ενδιέφερε να μάθω πόσες άλλες μαμάδες υποστηρίζουν την άποψη ότι δεν με νοιάζει τι κάνουν τα άλλα παιδιά στην παιδική χαρά, το δικό με νοιάζει να παίζει ελεύθερα; 

Μην αρχίσετε να μου τα γυρίζετε τώρα, αυτό λέτε.

(παρασύρθηκα, ελπίζω να μην παρεξηγηθώ)

Just now, Βερενίκη είπε:

 

 

Επεξεργάστηκαν 10 Ιουνίου,2019 by Βερενίκη

[Lenia16]

Επειδή είναι μέρος των πρόσφατων σπουδών μου, ενσυναίσθηση είναι κοινως "να μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου". Σίγουρα δεν είναι να μην κάνεις κάτι γιατί μπορεί να ζηλέψει κάποιος. Αλλά είναι να βάλεις στον εαυτό σου στη θέση του άλλου κ να κάνεις αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν ή αντίστοιχα να μην κάνεις αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν.