Mπρος γκρεμος και πισω ρεμα

[tzenaki1982]

On 29/12/2019 at 11:18 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Λοιπόν, είμαστε στη φάση που πλέον ο σύζυγος δηλώνει ευτυχής με την τρέχουσα δουλειά του (δυστυχώς από το σπίτι για ξένη εταιρεία). Έχει πιο νορμάλ συμπεριφορά στα παιιδιά μεν, αλλα ουσιαστικά ζει στο υπόγειο (όπου και εργάζεται) και ανεβαίνει στο σπίτι το βράδυ οπότε και πηγαίνει να κοιμηθεί στον καναπέ. Κάποιες μέρες είναι πιο νορμάλ, αλλά γενικά δεν το λες και γάμο αυτό. Έχω επανειλημμένα ζητήσει διαζύγιο πλέον, και επιμένει ότι θα πρέπει να πάει με αντιδικία και με το καλό δε φέυγει. Τι κερδίζει που μένει, δεν ξέρω. Μας βλέπω να τραβάει αυτό 2 χρόνια σε διάσταση και να πηγαίνουμε έτσι για διαζύγιο. Ευτυχώς είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά για να καταθέσουν για τη διάσταση αν χρειαστεί, θα είναι σχεδόν ενήλικας η μεγάλη. Αλλά πολύ ψυχοφθόρο να ζεις με έναν άνθρωπο που πια δε νοιάζεται ο ένας για τον άλλον καθόλου. Πώς το κάνει ο κόσμος αυτό;

 

Να δώσω παράδειγμα: λόγω διακοπών, κάναμε κάποια πράγματα μαζί με τα παιδιά, έδειχνε και γενικά πιο καλή διάθεση, είχαμε όλοι μια ελπίδα ότι κάπως θα συνεννοηθούμε τελικά και σκεφτόμουν ίσως τελικά το πάμε φιλικά. Φάγαμε το μεσημέρι μαζί με τα μικρά, η μεγάλη έλειπε. Γυρναμε σπίτι, γυρνάει και η κόρη μέσα στα νεύρα, πλακώνεται με όλους αγενέστατα, ξαναπάει ο πατέρας της στο υπόγειό του, με αφήνει να βγάλω το φίδι από την τρύπα, γενικά υπάρχουν φωνές κλπ από την νεαρά που είναι για άσχετους λόγους τελικά έξω φρενών και ξεσπάει επάνω μας. Περνάει καμιά ώρα, πάω να καθαρίσω ένα ντουλάπι, κοπανάω με όλη τη δύναμή μου το κεφάλι στην πόρτα, πέφτω κάτω ουρλιάζοντας. Με βλέπουν τα παιδιά, πέφτει ένας πανικός, τρέχουν σαν κοτόπουλα τσιρίζοντας ασκόπως, λέω να φωνάξουν τον πατέρα τους. Ανεβαίνει με τα χίλια ζόρια, με βλέπει, μου λέει να σηκωθώ. Εγώ ακόμη να κλαίω από τον πόνο, λέω ότι δεν μπορώ ακόμη, ζαλίζομαι. Και τι κάνει; Μου λέει "καλά, κάτσε εκεί που είσαι" και ξαναπάει στο υπόγειο. Του λέγαν τα παιδιά να ανέβει, τίποτα. Τελικά πήραμε τη μάνα μου, εβδομηνταπέντε χρονών γυναίκα να έρθει μισή ώρα οδήγηση μέσα στη βροχή, να ηρεμήσουν τα παιδιά να βεβαιωθώ κι εγώ ότι δε θέλω νοσοκομείο.

 

Δεν βλέπω ούτε φιλικό διαζύγιο ούτε να ξαναμιλάμε μετά

Στο χω ξαναπει..δεν σε γνωριζω..αλλα η αισθηση που χω για σενα ειναι πωσ εισαι μια πολυ δυναμικη κ ανεξαρτητη γυναικα

..

Για να το υπομενεισ ολο αυτο θα χεισ τουσ λογουσ σου...

 

[student]

Αργκ έχοντας διαβάσει τα περισσότερα μηνύματα σου, η αίσθηση που δίνεις είναι ότι ο άντρας σου και πατέρας των παιδιών σου πριν λίγο καιρό είχε μια ομορφη συμπεριφορά ήταν καλός σύζυγος, φροντιστικος πατερας. Θα πρέπει να αναρωτηθεί λοιπον τι μπορεί να συνέβη και να άλλαξε αυτό. Έγινε κάτι που τελικά δεν έδωσες την απαιτούμενη σημασια? Πως ήταν η δική σου στάση καιρό πριν μάθεις για την σχέση με την άλλη γυναίκα? Ερωτήσεις προς διερεύνηση.. Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν με καθαρό μυαλό (όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις) ίσως να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις ως προς την επιλογή που έκανες (αναφέρομαι στον άντρα σου) αλλά και τις μετέπειτα πορεία και εξέλιξη της σχέσης αυτής.
Πιστεύω ότι από τον πρώτο καιρό γνωριμίας φαίνονται οι προθέσεις του άλλου καθώς και τι άνθρωπος είναι. Αυτά που δεν θέλουμε να δούμε είναι αυτά που συνήθως βγαίνουν στην επιφάνεια με το πέρασμα των χρόνων. (Αυτά υπάρχουν άλλα κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε συνηθως..)
Φαίνεται, πως σε εναν χωρισμός ευθύνονται και οι δύο σύντροφοι και ότι θα πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί το μερίδιο ευθύνης που έχει. Μόνο έτσι θα κατονοησεις γιατί συνέβησαν ολ αυτά και θα προχωρήσεις.
Το να υπάρχει ένα κλίμα θυμού με κατηγορίες και άσχημες καταστάσεις δεν βοηθάει σε τίποτα και κανεναν. Να θυμάσαι πως αυτός που φωνάζει, σηκώνει το χέρι, επιβάλει, βρίζει, προσβάλει, αδιαφορεί, είναι και ο πιο αδύναμος. Είναι αυτός που δεν ξέρει πως να διαχειριστεί τα έσω του. Αν πιστεύεις ότι αυτό το μοντέλο αντιπροσωπεύει τον άντρα σου σε αυτή την φάση τότε θα πρέπει να δείξεις κατανόηση και αγάπη (αν υπάρχει). Όταν αγαπάμε πραγματικά μπορούμε να κάνουμε υπομονή και πιστεύω ότι αν μας αγαπά πραγματικά και ο άλλος θα αλλάξουν τα συναισθήματα αργά ή γρήγορα.
Είμαστε άνθρωποι και πίστεψε με μπορεί να συμβεί στον καθένα το οτιδήποτε.. Πιστεύω στις ισότιμες σχέσεις,στην εμπιστοσύνη και στην αγάπη. Αν έχεις έστω και μια μικρή υπόνοια ότι αυτά μπορεί να κατοικούν μέσα σου και μέσα του τότε αξίζει να προσπαθήσεις να έρθεις πιο κοντά του και να λύσετε τις οποίες διάφορες σας. Το να κρατήσετε έστω μια λειτουργική σχέση σε ένα ειρηνικό κλίμα θα ήταν βοηθητικό για όλους σας.
Αν παρόλα τα δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα ξέρεις ότι προσπάθησες και ότι πλέον είσαι ήρεμη και έχεις ειρήνη μέσα σου.
Ο εγωισμος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε θηρίο και τον κάνει να κλείνεται ακόμα πιο βαθιά στην σπηλιά του είναι επικίνδυνος και για να γλυκάνει χρειάζεται αγάπη και στοργή από τους γύρω του. Οι άμυνες που βάζουμε μπροστά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα του ψυχικου Κοσμίου ενός ανθρώπου.

Αυτά στα αναφέρω διότι μπορεί να έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό για εκείνον και ο τρόπος που το αντιμετωπιζει να είναι αυτός, άμυνα και αδιαφορία.

Τέλος, νιώθω ότι δεν έχει τελειώσει σας άντρας για εσένα και ότι υπάρχει ένα μικρό παραθυρακι που έχεις αφήσει ανοιχτό. (διόρθωσε με αν έχω λάθος αίσθηση,ειδικά αλλά και γενικά). 

[Macgyver]

@ΑΡΓΚ υπομένεις καταστάσεις που δεν είναι καλό να βλέπουν τα παιδιά σου ότι υπομένεις. Αν η κόρη σου βρεθεί σε 30 χρόνια σε μία παρόμοια κατάσταση με τη δική σου,  θα υπομείνει και αυτή το ίδιο και εσύ ενδεχομένως τότε να σκυλομετανιώσεις. 

Σε δικηγόρο πήγες; 

Δεν προτείνω ποτέ ένα διαζύγιο, αλλά έχεις έναν άνθρωπο που ούτε καν νοιάζεται για εσένα. Με εμένα να συζούσες και να χτυπούσες το κεφάλι σου ( που δεν σε ξέρω!) τέτοια ατάκα δεν θα σου έλεγα! Και όλοι εδώ μέσα που με διαβάζουν, μπορούν να σου πουν με βεβαιότητα ότι δεν είμαι και ο πιο καλόβολος και γλυκούλης άνθρωπος στον κόσμο ! 

Με τρομάζει η ανοχή σου απέναντι σε τέτοιου είδους βία ψυχολογικής φύσεως. 

[Yovanna]

On ‎12‎/‎29‎/‎2019 at 11:18 PM, ΑΡΓΚ said:

Λοιπόν, είμαστε στη φάση που πλέον ο σύζυγος δηλώνει ευτυχής με την τρέχουσα δουλειά του (δυστυχώς από το σπίτι για ξένη εταιρεία). Έχει πιο νορμάλ συμπεριφορά στα παιιδιά μεν, αλλα ουσιαστικά ζει στο υπόγειο (όπου και εργάζεται) και ανεβαίνει στο σπίτι το βράδυ οπότε και πηγαίνει να κοιμηθεί στον καναπέ. Κάποιες μέρες είναι πιο νορμάλ, αλλά γενικά δεν το λες και γάμο αυτό. Έχω επανειλημμένα ζητήσει διαζύγιο πλέον, και επιμένει ότι θα πρέπει να πάει με αντιδικία και με το καλό δε φέυγει. Τι κερδίζει που μένει, δεν ξέρω. Μας βλέπω να τραβάει αυτό 2 χρόνια σε διάσταση και να πηγαίνουμε έτσι για διαζύγιο. Ευτυχώς είναι αρκετά μεγάλα τα παιδιά για να καταθέσουν για τη διάσταση αν χρειαστεί, θα είναι σχεδόν ενήλικας η μεγάλη. Αλλά πολύ ψυχοφθόρο να ζεις με έναν άνθρωπο που πια δε νοιάζεται ο ένας για τον άλλον καθόλου. Πώς το κάνει ο κόσμος αυτό;

 

Να δώσω παράδειγμα: λόγω διακοπών, κάναμε κάποια πράγματα μαζί με τα παιδιά, έδειχνε και γενικά πιο καλή διάθεση, είχαμε όλοι μια ελπίδα ότι κάπως θα συνεννοηθούμε τελικά και σκεφτόμουν ίσως τελικά το πάμε φιλικά. Φάγαμε το μεσημέρι μαζί με τα μικρά, η μεγάλη έλειπε. Γυρναμε σπίτι, γυρνάει και η κόρη μέσα στα νεύρα, πλακώνεται με όλους αγενέστατα, ξαναπάει ο πατέρας της στο υπόγειό του, με αφήνει να βγάλω το φίδι από την τρύπα, γενικά υπάρχουν φωνές κλπ από την νεαρά που είναι για άσχετους λόγους τελικά έξω φρενών και ξεσπάει επάνω μας. Περνάει καμιά ώρα, πάω να καθαρίσω ένα ντουλάπι, κοπανάω με όλη τη δύναμή μου το κεφάλι στην πόρτα, πέφτω κάτω ουρλιάζοντας. Με βλέπουν τα παιδιά, πέφτει ένας πανικός, τρέχουν σαν κοτόπουλα τσιρίζοντας ασκόπως, λέω να φωνάξουν τον πατέρα τους. Ανεβαίνει με τα χίλια ζόρια, με βλέπει, μου λέει να σηκωθώ. Εγώ ακόμη να κλαίω από τον πόνο, λέω ότι δεν μπορώ ακόμη, ζαλίζομαι. Και τι κάνει; Μου λέει "καλά, κάτσε εκεί που είσαι" και ξαναπάει στο υπόγειο. Του λέγαν τα παιδιά να ανέβει, τίποτα. Τελικά πήραμε τη μάνα μου, εβδομηνταπέντε χρονών γυναίκα να έρθει μισή ώρα οδήγηση μέσα στη βροχή, να ηρεμήσουν τα παιδιά να βεβαιωθώ κι εγώ ότι δε θέλω νοσοκομείο.

 

Δεν βλέπω ούτε φιλικό διαζύγιο ούτε να ξαναμιλάμε μετά

Με σόκαρε πολύ το σκηνικό που περιέγραψες. Περισσότερο θα με σόκαρε ως παιδί όμως , να έχει χτυπήσει η μαμά μου και να ζητάω βοήθεια από τον μπαμπά μου και κείνος να αδιαφορεί. Στην μητέρα σου τι είπατε άραγε? Μήπως ο "σύζυγος " δεν φεύγει γιατί φοβάται μήπως το εκμεταλλευτεί η δικηγόρος σου ως εγκατάλειψη συζυγικής στέγης και βγεί υπέρ σου το διαζύγιο? Πάντως κάνε κάτι κορίτσι. Σίγουρα δεν αξίζεις να ζείς έτσι.

[Nefeli2014]

20 ώρες πρίν, tzenaki1982 είπε:

Στο χω ξαναπει..δεν σε γνωριζω..αλλα η αισθηση που χω για σενα ειναι πωσ εισαι μια πολυ δυναμικη κ ανεξαρτητη γυναικα

..

Για να το υπομενεισ ολο αυτο θα χεισ τουσ λογουσ σου...

 

Οι λόγοι της είναι ξεκάθαροι. Έχει ένα σπίτι, έχει 3 παιδιά. Έχει ένα σωρό αναμνήσεις. Δεν κλείνει εύκολα μια γυναίκα ένα σπίτι αν δεν είναι σίγουρη. Εγώ επιμένω να δουν ειδικό, έναν οικογενειακό σύμβουλο. Ακόμα κι αν δεν κρατήσει η σχέση ως ζευγάρι να βοηθηθούν για το πως θα το αντιμετωπίσουν όσο πιο αναίμακτα γινεται. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια που χώρισαν και κράτησαν καλή σχέση. Υπάρχουν πολλά που έφτασαν στο παρατσακ των υπογραφών και ξαναδοκίμασαν και πέτυχαν. Μια ζωή δεν τη σβήνεις έτσι εύκολα ούτε χωρίζεις τόσο εύκολα. Πιστεύω η αργκ δεν είναι σίγουρη ακόμα για διαζύγιο. Και πιθανόν ούτε ο σύζυγος της γιατί δεν φεύγει. Επιπλέον έκαναν κάποια πράγματα παρέα. Αυτό είναι θετικό. Είναι πολύ μπλεγμένη κατάσταση κι από κάπου πρέπει να ξετυλιχτει... Από που ο Θεός και η ψυχή του.. Δεν ξέρω λεπτομέρειες. Αλλά από αυτά που γράφει κάτι τέτοιο οσμιζομαι. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να σωθεί ο γάμος τους. Κι αν δε σωθεί σα ζευγάρι, τουλάχιστον να μείνει μια καλή σχέση. Αξιοπρεπής δηλαδή. Το διαζύγιο πάντως εύχομαι αργκ να είναι το πολύ πολύ τελευταίο στάδιο.. 

Και στο κάτω κάτω μια προσπάθεια στο όνομα της οικογένειας σας την αξίζετε και οι δύο. Αρκεί να θέλετε. 

Επεξεργάστηκαν 3 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[student]

 

Αργκ έχοντας διαβάσει τα περισσότερα μηνύματα σου, η αίσθηση που δίνεις είναι ότι ο άντρας σου και πατέρας των παιδιών σου πριν λίγο καιρό είχε μια ομορφη συμπεριφορά ήταν καλός σύζυγος, φροντιστικος πατερας. Θα πρέπει να αναρωτηθεί λοιπον τι μπορεί να συνέβη και να άλλαξε αυτό. Έγινε κάτι που τελικά δεν έδωσες την απαιτούμενη σημασια? Πως ήταν η δική σου στάση καιρό πριν μάθεις για την σχέση με την άλλη γυναίκα? Ερωτήσεις προς διερεύνηση.. Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν με καθαρό μυαλό (όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις) ίσως να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις ως προς την επιλογή που έκανες (αναφέρομαι στον άντρα σου) αλλά και τις μετέπειτα πορεία και εξέλιξη της σχέσης αυτής.
Πιστεύω ότι από τον πρώτο καιρό γνωριμίας φαίνονται οι προθέσεις του άλλου καθώς και τι άνθρωπος είναι. Αυτά που δεν θέλουμε να δούμε είναι αυτά που συνήθως βγαίνουν στην επιφάνεια με το πέρασμα των χρόνων. (Αυτά υπάρχουν άλλα κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε συνηθως..)
Φαίνεται, πως σε εναν χωρισμός ευθύνονται και οι δύο σύντροφοι και ότι θα πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί το μερίδιο ευθύνης που έχει. Μόνο έτσι θα κατονοησεις γιατί συνέβησαν ολ αυτά και θα προχωρήσεις.
Το να υπάρχει ένα κλίμα θυμού με κατηγορίες και άσχημες καταστάσεις δεν βοηθάει σε τίποτα και κανεναν. Να θυμάσαι πως αυτός που φωνάζει, σηκώνει το χέρι, επιβάλει, βρίζει, προσβάλει, αδιαφορεί, είναι και ο πιο αδύναμος. Είναι αυτός που δεν ξέρει πως να διαχειριστεί τα έσω του. Αν πιστεύεις ότι αυτό το μοντέλο αντιπροσωπεύει τον άντρα σου σε αυτή την φάση τότε θα πρέπει να δείξεις κατανόηση και αγάπη (αν υπάρχει). Όταν αγαπάμε πραγματικά μπορούμε να κάνουμε υπομονή και πιστεύω ότι αν μας αγαπά πραγματικά και ο άλλος θα αλλάξουν τα συναισθήματα αργά ή γρήγορα.
Είμαστε άνθρωποι και πίστεψε με μπορεί να συμβεί στον καθένα το οτιδήποτε.. Πιστεύω στις ισότιμες σχέσεις,στην εμπιστοσύνη και στην αγάπη. Αν έχεις έστω και μια μικρή υπόνοια ότι αυτά μπορεί να κατοικούν μέσα σου και μέσα του τότε αξίζει να προσπαθήσεις να έρθεις πιο κοντά του και να λύσετε τις οποίες διάφορες σας. Το να κρατήσετε έστω μια λειτουργική σχέση σε ένα ειρηνικό κλίμα θα ήταν βοηθητικό για όλους σας.
Αν παρόλα τα δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα ξέρεις ότι προσπάθησες και ότι πλέον είσαι ήρεμη και έχεις ειρήνη μέσα σου.
Ο εγωισμος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε θηρίο και τον κάνει να κλείνεται ακόμα πιο βαθιά στην σπηλιά του είναι επικίνδυνος και για να γλυκάνει χρειάζεται αγάπη και στοργή από τους γύρω του. Οι άμυνες που βάζουμε μπροστά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα του ψυχικου Κοσμίου ενός ανθρώπου.

Αυτά στα αναφέρω διότι μπορεί να έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό για εκείνον και ο τρόπος που το αντιμετωπιζει να είναι αυτός, άμυνα και αδιαφορία.

Τέλος, νιώθω ότι δεν έχει τελειώσει σας άντρας για εσένα και ότι υπάρχει ένα μικρό παραθυρακι που έχεις αφήσει ανοιχτό. (διόρθωσε με αν έχω λάθος αίσθηση,ειδικά αλλά και γενικά). 

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, student είπε:

 

Αργκ έχοντας διαβάσει τα περισσότερα μηνύματα σου, η αίσθηση που δίνεις είναι ότι ο άντρας σου και πατέρας των παιδιών σου πριν λίγο καιρό είχε μια ομορφη συμπεριφορά ήταν καλός σύζυγος, φροντιστικος πατερας. Θα πρέπει να αναρωτηθεί λοιπον τι μπορεί να συνέβη και να άλλαξε αυτό. Έγινε κάτι που τελικά δεν έδωσες την απαιτούμενη σημασια? Πως ήταν η δική σου στάση καιρό πριν μάθεις για την σχέση με την άλλη γυναίκα? Ερωτήσεις προς διερεύνηση.. Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν με καθαρό μυαλό (όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις) ίσως να βρεις τις απαντήσεις που ψάχνεις ως προς την επιλογή που έκανες (αναφέρομαι στον άντρα σου) αλλά και τις μετέπειτα πορεία και εξέλιξη της σχέσης αυτής.
Πιστεύω ότι από τον πρώτο καιρό γνωριμίας φαίνονται οι προθέσεις του άλλου καθώς και τι άνθρωπος είναι. Αυτά που δεν θέλουμε να δούμε είναι αυτά που συνήθως βγαίνουν στην επιφάνεια με το πέρασμα των χρόνων. (Αυτά υπάρχουν άλλα κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε συνηθως..)
Φαίνεται, πως σε εναν χωρισμός ευθύνονται και οι δύο σύντροφοι και ότι θα πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί το μερίδιο ευθύνης που έχει. Μόνο έτσι θα κατονοησεις γιατί συνέβησαν ολ αυτά και θα προχωρήσεις.
Το να υπάρχει ένα κλίμα θυμού με κατηγορίες και άσχημες καταστάσεις δεν βοηθάει σε τίποτα και κανεναν. Να θυμάσαι πως αυτός που φωνάζει, σηκώνει το χέρι, επιβάλει, βρίζει, προσβάλει, αδιαφορεί, είναι και ο πιο αδύναμος. Είναι αυτός που δεν ξέρει πως να διαχειριστεί τα έσω του. Αν πιστεύεις ότι αυτό το μοντέλο αντιπροσωπεύει τον άντρα σου σε αυτή την φάση τότε θα πρέπει να δείξεις κατανόηση και αγάπη (αν υπάρχει). Όταν αγαπάμε πραγματικά μπορούμε να κάνουμε υπομονή και πιστεύω ότι αν μας αγαπά πραγματικά και ο άλλος θα αλλάξουν τα συναισθήματα αργά ή γρήγορα.
Είμαστε άνθρωποι και πίστεψε με μπορεί να συμβεί στον καθένα το οτιδήποτε.. Πιστεύω στις ισότιμες σχέσεις,στην εμπιστοσύνη και στην αγάπη. Αν έχεις έστω και μια μικρή υπόνοια ότι αυτά μπορεί να κατοικούν μέσα σου και μέσα του τότε αξίζει να προσπαθήσεις να έρθεις πιο κοντά του και να λύσετε τις οποίες διάφορες σας. Το να κρατήσετε έστω μια λειτουργική σχέση σε ένα ειρηνικό κλίμα θα ήταν βοηθητικό για όλους σας.
Αν παρόλα τα δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα ξέρεις ότι προσπάθησες και ότι πλέον είσαι ήρεμη και έχεις ειρήνη μέσα σου.
Ο εγωισμος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε θηρίο και τον κάνει να κλείνεται ακόμα πιο βαθιά στην σπηλιά του είναι επικίνδυνος και για να γλυκάνει χρειάζεται αγάπη και στοργή από τους γύρω του. Οι άμυνες που βάζουμε μπροστά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα του ψυχικου Κοσμίου ενός ανθρώπου.

Αυτά στα αναφέρω διότι μπορεί να έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό για εκείνον και ο τρόπος που το αντιμετωπιζει να είναι αυτός, άμυνα και αδιαφορία.

Τέλος, νιώθω ότι δεν έχει τελειώσει σας άντρας για εσένα και ότι υπάρχει ένα μικρό παραθυρακι που έχεις αφήσει ανοιχτό. (διόρθωσε με αν έχω λάθος αίσθηση,ειδικά αλλά και γενικά). 

 

Ο άντρας μου μεταλλάχτηκε εντελώς όταν κάποια στιγμή μείναμε και οι δύο ταυτόχρονα άνεργοι, μετά από κοντά 20 χρόνια στην ίδια εταιρεία. Σαφέστατα έπαθε κατάθλιψη, και μετά καπάκι μία κρίση μέσης ηλικίας, αλλά αυτή η ιστορία έχει τραβήξει πλέον πάνω από 2 χρόνια. Ήταν πιο πολύ το σοκ γενικά, γιατί δουλειά βρήκαμε και οι 2 τελικά.  Επισκέφτηκε ψυχίατρο κάποια στιγμή με τα χίλια ζόρια, αρνηθηκε να πάρει τα αντικαταθλιπτικά που του έγραψε, αρνήθηκε να επισκεφτεί ψυχολόγο, και γενικά αρνείται να μιλήσει με οποιονδήποτε ειδικό ξανά.

Γενικά φωνάζω εγώ (γενικά μιλάω δυνατά, κάνω φασαρία, οπότε όταν έχω θυμώσει, ακούγομαι) και σίγουρα έχω γενικά χειρότερο λεξιλόγιο από τον άντρα μου. Αλλά όχι, δεν υπάρχει γενικά βία στο σπίτι, εκεί θα είχα χωρίσει με οποιοδήποτε τίμημα.

Να πω την αλήθεια, μέχρι το καλοκαίρι ήλπιζα ότι θα μπορούσε να επανέλθει κάποια στιγμή, τώρα μάλλον απλά ελπίζω σε ένα τελικά σχετικά ανώδυνο για τα παιδιά χωρισμό. Μάλλον με τα 2 χρόνια σε διάσταση που ορίζει ο νόμος, έστω και στην ίδια στέγη, αφού πεισματικά αρνείται μία πιο καθαρή φάση διάστασης. Σίγουρα ακόμη δεν σκέφτεται καθαρά αλλά η αλήθεια είναι ότι πια κι εγώ βαρέθηκα. Η δηλαδή εγώ θα τρελαθώ, ή απλά θα πρέπει να θεωρήσω ότι το καλύτερο που μπορώ να ελπίζω είναι μία σχετικά κόσμια σχέση και επικοινωνία σε θέματα των παιδιών και μόνο.

[Astrien]

Αγαπητη ΑΡΓΚ, διαβάζω εδώ και καιρό τη συζήτηση  που έχεις ανοίξει, αλλά δειλιαζα να σου γράψω, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο θεμα και δε θα ήθελα να σε επηρεασω με κανένα τρόπο να πράξεις  κάτι για το οποίο δεν είσαι σίγουρη. Ωστόσο το τελευταίο ποστ σου με τρόμαξε. Αυτή η συμπεριφορά του μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα μπροστά στα παιδιά τη θεωρώ απάνθρωπη και ακατάλληλη . Δε θα μείνω στις αιτίες που φτάσατε σε αυτό το σημείο, καθώς κι εγώ πιστεύω πως σε μια σχέση φταίνε και οι 2 όταν κάτι δεν πάει καλά. Εφόσον όμως έχεις αποφασίσει να χωρίσεις θα συνιστούσα να πάρεις πιο δραστικά μέτρα. Δεν ξέρω βέβαια τι μπορεί να γίνει στην περίπτωσή σου; είναι ίσως δυνατό νά  φύγεις εσύ και τα παιδιά από το σπιτι για ενα διαστημα; υπάρχει η δυνατότητα να μετακομίσεις προσωρινά στης μητερας σου ας πουμε; ξέρω ότι κάτι τέτοιο θα είναι πολύ δύσκολο πρακτικά αλλά ίσως να τον ταρακουνήσει και να φέρει μια λύση. Πώς ήταν οι διακοπές σας χωρις αυτον; πως το πηρε ο ιδιος; Επίσης δε θυμάμαι αν έγραψες κάπου ακριβώς τι έχετε πει στα παιδιά. Δλδ γνωρίζουν επακριβώς την παρούσα κατάσταση ανάμεσά σας;

[student]

On 4/1/2020 at 2:37 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ο άντρας μου μεταλλάχτηκε εντελώς όταν κάποια στιγμή μείναμε και οι δύο ταυτόχρονα άνεργοι, μετά από κοντά 20 χρόνια στην ίδια εταιρεία. Σαφέστατα έπαθε κατάθλιψη, και μετά καπάκι μία κρίση μέσης ηλικίας, αλλά αυτή η ιστορία έχει τραβήξει πλέον πάνω από 2 χρόνια. Ήταν πιο πολύ το σοκ γενικά, γιατί δουλειά βρήκαμε και οι 2 τελικά.  Επισκέφτηκε ψυχίατρο κάποια στιγμή με τα χίλια ζόρια, αρνηθηκε να πάρει τα αντικαταθλιπτικά που του έγραψε, αρνήθηκε να επισκεφτεί ψυχολόγο, και γενικά αρνείται να μιλήσει με οποιονδήποτε ειδικό ξανά.

Γενικά φωνάζω εγώ (γενικά μιλάω δυνατά, κάνω φασαρία, οπότε όταν έχω θυμώσει, ακούγομαι) και σίγουρα έχω γενικά χειρότερο λεξιλόγιο από τον άντρα μου. Αλλά όχι, δεν υπάρχει γενικά βία στο σπίτι, εκεί θα είχα χωρίσει με οποιοδήποτε τίμημα.

Να πω την αλήθεια, μέχρι το καλοκαίρι ήλπιζα ότι θα μπορούσε να επανέλθει κάποια στιγμή, τώρα μάλλον απλά ελπίζω σε ένα τελικά σχετικά ανώδυνο για τα παιδιά χωρισμό. Μάλλον με τα 2 χρόνια σε διάσταση που ορίζει ο νόμος, έστω και στην ίδια στέγη, αφού πεισματικά αρνείται μία πιο καθαρή φάση διάστασης. Σίγουρα ακόμη δεν σκέφτεται καθαρά αλλά η αλήθεια είναι ότι πια κι εγώ βαρέθηκα. Η δηλαδή εγώ θα τρελαθώ, ή απλά θα πρέπει να θεωρήσω ότι το καλύτερο που μπορώ να ελπίζω είναι μία σχετικά κόσμια σχέση και επικοινωνία σε θέματα των παιδιών και μόνο. 

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ βοηθητικό και για τους δύο σας να επισκεφτείτε έναν ειδικό και να ξεκινήσετε οικογενειακή ψυχοθεραπεία. Είναι η μόνη οδός αν και εφόσον πιστεύεις ότι υπάρχει "κάτι" μεταξύ σας. Επιμένω, γιατί από τα λεγόμενα σου φαίνεται ότι δεν έχει τελειώσει για εσένα.

Το ποσό εύκολο είναι να αλλάξει ο άνθρωπος από ένα γεγονός συνταρακτικό για εκείνο πολλές φορές δεν μπορούμε καν να το φανταστούμε. Μπορεί να έχει πάρει αυτή την απόσταση από όλα γιατί δεν ξέρει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Η εύκολη λύση συνήθως είναι να τα ρίχνουμε στους άλλους και να κρατάμε μια στάση απαξιωτική. 

Θα ήταν καλο να παρατηρήσεις και την δική σου στάση σε όλο αυτό γιατί πολλές φορές ο καθρέφτης μας θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά του άλλου προς εμάς. 

Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο να δεις και εσύ την όλη κατάσταση από μια άλλη ματιά. 

[Nefeli2014]

On 5/1/2020 at 11:57 ΜΜ, Astrien είπε:

Αγαπητη ΑΡΓΚ, διαβάζω εδώ και καιρό τη συζήτηση  που έχεις ανοίξει, αλλά δειλιαζα να σου γράψω, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο θεμα και δε θα ήθελα να σε επηρεασω με κανένα τρόπο να πράξεις  κάτι για το οποίο δεν είσαι σίγουρη. Ωστόσο το τελευταίο ποστ σου με τρόμαξε. Αυτή η συμπεριφορά του μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα μπροστά στα παιδιά τη θεωρώ απάνθρωπη και ακατάλληλη . Δε θα μείνω στις αιτίες που φτάσατε σε αυτό το σημείο, καθώς κι εγώ πιστεύω πως σε μια σχέση φταίνε και οι 2 όταν κάτι δεν πάει καλά. Εφόσον όμως έχεις αποφασίσει να χωρίσεις θα συνιστούσα να πάρεις πιο δραστικά μέτρα. Δεν ξέρω βέβαια τι μπορεί να γίνει στην περίπτωσή σου; είναι ίσως δυνατό νά  φύγεις εσύ και τα παιδιά από το σπιτι για ενα διαστημα; υπάρχει η δυνατότητα να μετακομίσεις προσωρινά στης μητερας σου ας πουμε; ξέρω ότι κάτι τέτοιο θα είναι πολύ δύσκολο πρακτικά αλλά ίσως να τον ταρακουνήσει και να φέρει μια λύση. Πώς ήταν οι διακοπές σας χωρις αυτον; πως το πηρε ο ιδιος; Επίσης δε θυμάμαι αν έγραψες κάπου ακριβώς τι έχετε πει στα παιδιά. Δλδ γνωρίζουν επακριβώς την παρούσα κατάσταση ανάμεσά σας;

Θα φύγει με 3 κοτζάμ παιδιά με όλα τους τα υπάρχοντα επειδή αυτός δεν ακούει. Και μωρά να ήταν σιγά μην τα κουβαλάγε να φύγει. Σιγά μη φύγει εκείνη... Δε γιβεται και δεν πρέπει.. 

[Nefeli2014]

3 ώρες πρίν, student είπε:

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ βοηθητικό και για τους δύο σας να επισκεφτείτε έναν ειδικό και να ξεκινήσετε οικογενειακή ψυχοθεραπεία. Είναι η μόνη οδός αν και εφόσον πιστεύεις ότι υπάρχει "κάτι" μεταξύ σας. Επιμένω, γιατί από τα λεγόμενα σου φαίνεται ότι δεν έχει τελειώσει για εσένα.

Το ποσό εύκολο είναι να αλλάξει ο άνθρωπος από ένα γεγονός συνταρακτικό για εκείνο πολλές φορές δεν μπορούμε καν να το φανταστούμε. Μπορεί να έχει πάρει αυτή την απόσταση από όλα γιατί δεν ξέρει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Η εύκολη λύση συνήθως είναι να τα ρίχνουμε στους άλλους και να κρατάμε μια στάση απαξιωτική. 

Θα ήταν καλο να παρατηρήσεις και την δική σου στάση σε όλο αυτό γιατί πολλές φορές ο καθρέφτης μας θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά του άλλου προς εμάς. 

Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο να δεις και εσύ την όλη κατάσταση από μια άλλη ματιά. 

Αφού αυτός δε δέχεται να πάει σε ειδικό. 

[Nefeli2014]

Αργκ αν δε δέχεται, δεν υπαρχει φως κι εχείς φτάσει μέχρι εσχάτων... Δυστυχώς άλλος δρόμος δεν υπάρχει πέραν ασφαλιστικών... Εσύ ξέρεις πότε είναι η κατάλληλη στιγμή.. 

Επεξεργάστηκαν 14 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[Astrien]

6 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Θα φύγει με 3 κοτζάμ παιδιά με όλα τους τα υπάρχοντα επειδή αυτός δεν ακούει. Και μωρά να ήταν σιγά μην τα κουβαλάγε να φύγει. Σιγά μη φύγει εκείνη... Δε γιβεται και δεν πρέπει.. 

Ναι το καταλαβαίνω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν εννοούσα να φύγει και να πάρει όλα της τα πράγματα, απλά προσωρινά για 1-2 μήνες. Ως τελευταία λύση το προτεινα ώστε τα παιδιά να μη βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοια σκηνικά. Αλλά έχεις δίκαιο αν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει, εννοείται θα ήταν πιο συνετό! 

[Nefeli2014]

9 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Ναι το καταλαβαίνω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν εννοούσα να φύγει και να πάρει όλα της τα πράγματα, απλά προσωρινά για 1-2 μήνες. Ως τελευταία λύση το προτεινα ώστε τα παιδιά να μη βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοια σκηνικά. Αλλά έχεις δίκαιο αν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει, εννοείται θα ήταν πιο συνετό! 

Astrien δε γίνονται αυτά τα πράγματα.. Τα παιδιά είναι το σπίτι τους τα διαβάσματα τους τα σχολεία τους, ξαφνικά θα τα μαζέψουν κ θα φύγουν.. Αυτός να φύγει.. Δε γίνονται και σε νομικό να απευθυνθείς θα σου πει να πάρεις ασφαλιστικά και να φύγει ο πατέρας. Μάνα και παιδια δεν τους κουνάει κάνεις από το σπιτι τους ακόμα κι αν είναι στο όνομα του πατέρα.. 

 

Ας κάτσει εκεί στην υπογα μέχρι να παρθεί μια λύση. Εγώ πάντως το κέρατο δεν το ξεχνάω.. Δηλαδή οκ όσα θέματα κι αν έχεις δεν ξέρω εγώ το κέρατο δεν το καταπίνω με τίποτα. Βεβαια άσε μη λέμε κ μεγάλες κουβέντες .. Εκτός αν ειναι έτσι το ζευγάρι ε και αλληλοαπατιουνται κ ο καθένας τη ζωαρα του. Γιατί δε γίνονται αυτά νομίζετε?? Ουου Αλλά δεν ισχύει εδώ.. 

 

Αργκ εγώ θα έλεγα για αρχή να σταματήσεις να φωνάζεις γιατί χάνεις κ το δίκιο σου. Μόλις ηρεμήσεις πάρε αποφάσεις.......

Κλεισατε 2 χρόνια σε διάσταση? Αν ναι, και πλέον είσαι βέβαια κινεισου, εσύ ξέρεις πως.. 

 

Αν φύγει έχει κάπου να πάει να μείνει? Είναι κι αυτό σημαντικό. Η αν χρειαστεί να νοικιάσει θα μπορεί? Θα ναι κοντά η δουλειά? Όλα αυτά αν λυθούν.. 

Επεξεργάστηκαν 15 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

23 ώρες πρίν, student είπε:

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ βοηθητικό και για τους δύο σας να επισκεφτείτε έναν ειδικό και να ξεκινήσετε οικογενειακή ψυχοθεραπεία. Είναι η μόνη οδός αν και εφόσον πιστεύεις ότι υπάρχει "κάτι" μεταξύ σας. Επιμένω, γιατί από τα λεγόμενα σου φαίνεται ότι δεν έχει τελειώσει για εσένα.

Το ποσό εύκολο είναι να αλλάξει ο άνθρωπος από ένα γεγονός συνταρακτικό για εκείνο πολλές φορές δεν μπορούμε καν να το φανταστούμε. Μπορεί να έχει πάρει αυτή την απόσταση από όλα γιατί δεν ξέρει τον τρόπο να το διαχειριστεί. Η εύκολη λύση συνήθως είναι να τα ρίχνουμε στους άλλους και να κρατάμε μια στάση απαξιωτική. 

Θα ήταν καλο να παρατηρήσεις και την δική σου στάση σε όλο αυτό γιατί πολλές φορές ο καθρέφτης μας θα μπορούσε να είναι η συμπεριφορά του άλλου προς εμάς. 

Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο να δεις και εσύ την όλη κατάσταση από μια άλλη ματιά. 

Επισης... 

Επειδή δεν μπορεί όπως λες να διαχειριστεί σου λέει ας.. δω και μια άλλη γυναίκα από ποκυ κοντά μη μιλήσω και σόκιν.. Μπας και χαλαρώσω λίγο.. Δεν ξέρω.. Εσύ πολύ ωραία τα λες αλλά είναι κ ο ανθρώπινος εγωισμός, αξιοπρέπεια στη μέση.. Υπάρχουν κάποιες λεπτές γραμμές για όλες μας που αν τις προσπεράσεις τελειώνεις.. Για άλλη είναι το ξύλο, για άλλη το κέρατο για άλλη η βρισιά ξέρω γω.. Μάλλον η αργκ πρέπει να δει τα όρια της και μετά όλα αυτά.. 

Εδω κι εγω μπερδευτεί.αργκ αν μας ανοιγοσουν λίγο παραπάνω ίσως σε βοηθούσαμε περισσότερο.. 

Γιατί λέμε λέμε γιαυτόν αλλά για σένα δεν ξέρουμε ούτε πως σκέφτεσαι ούτε πως νιώθεις ούτε τι έχεις κάνει λάθος που θεωρεί εκείνος χοντρό.. Φυσικά δεν είσαι κ υποχρεωμένη εννοείται. Απλώς μηοως σε βοηθούσε να ανοχτεις λίγο αφού ανώνυμα είμαστε 

Επεξεργάστηκαν 15 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Εγώ θα πω κάτι και το πιστεύω για όλες τις γυναίκες, πως το χειρότερο είναι να έρθεις αντιμέτωπη με τον ίδιο σου τον εαυτό, κατ επέκταση με τα παιδιά σου που βγάλες από τα σπλάχνα σου παρά με τον άντρα σου. Αυτό το τελευταίο είναι το πιο εύκολο, το δύσκολο κομμάτι είναι το πρώτο και το ανυπέρβλητο κάποιες φορές. Θέλει πολύ γερό στομάχι, αυτό πειθαρχία, αυτοκριτική, λογική συγκροτημένη. Αντε να τα βρεις μέσα σε ένα χάος. Γίνεται όμως..οποια θέλει πραγματικά, μπορει. 

Και το πιστεύω πως αν τελικά η ίδια αποφασίσει να κρατήσει το σπίτι της θα το κάνει και τον άντρα της θα ξαναφέρει κοντά. Όπως πιστεύω και το αντίθετο. Το θέμα είναι η ίδια τι θέλει.. 

Επεξεργάστηκαν 15 Ιανουαρίου,2020 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

13 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Ναι το καταλαβαίνω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν εννοούσα να φύγει και να πάρει όλα της τα πράγματα, απλά προσωρινά για 1-2 μήνες. Ως τελευταία λύση το προτεινα ώστε τα παιδιά να μη βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοια σκηνικά. Αλλά έχεις δίκαιο αν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει, εννοείται θα ήταν πιο συνετό! 

 

Το έχω σκεφτεί κι εγώ, αλλά (1) νομικά δε στέκει (δηλαδή, πώς θα απαγάγω τα παιδιά;) και θα ήταν τραγικό για τα ίδια σαν αλλαγή. Δυστυχώς τελικά στη χώρα μας ακόμη και το διαζύγιο κινείται ακόμη με ρυθμούς ελληνικού δημοσίου αν δεν υπάρχει συναίνεση, και κακά τα ψέματα, συνήθως δεν υπάρχει  

[vvassoula]

16 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Το έχω σκεφτεί κι εγώ, αλλά (1) νομικά δε στέκει (δηλαδή, πώς θα απαγάγω τα παιδιά;) και θα ήταν τραγικό για τα ίδια σαν αλλαγή. Δυστυχώς τελικά στη χώρα μας ακόμη και το διαζύγιο κινείται ακόμη με ρυθμούς ελληνικού δημοσίου αν δεν υπάρχει συναίνεση, και κακά τα ψέματα, συνήθως δεν υπάρχει  

 

Αγαπητή Αργκ,

 

Επειδή πέρασα την φάση του "φιλικού διαζυγίου" έπειτα από διάσταση 2 ετών (εφυγα εγω τον Νοέμβριο του 17 και ακόμα διαζύγιο δεν έχω πάρει) θα σου παραθέσω φιλικά κάποια θέματα για να τα έχεις υπ' όψιν σου:

1. Μίλα με δικηγόρο - έχεις ΠΑΑΑΑΡΑ πολλά δικαιώματα (νομικά) και δεν ασκείς κανένα από αυτά

2. Μην περιμένεις να κλείσουν 2 χρόνια, κάνε αίτηση τώρα (μέχρι να εκδικαστεί θα κλείσει σίγουρα διετία)

3. Με όλα αυτα που περιγράφεις, ασφαλιστικά, αλλαγή κλειδαριάς, τα ρούχα του στον κήπο και γεια σας.

 

Σε παρακαλώ να σκεφτείς το πόσο λάθος πρότυπο συντροφικής/οικογενειακής σχέσης δίνετε στα παιδιά. Μην περιμένεις τίποτα απο εκείνον - ουσιαστικά τίποτα δεν προσφέρει και τώρα.

 

Είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το κάνεις. Οταν φύγει (με το ζόρι ή χωρίς) θα αισθανθείς μια τεράστια ανακούφιση.

 

Μπορεί να σου φαίνονται εξωπραγματικά αυτά που σου λέω, θα πάρουν όλα το δρόμο τους όταν ξεκινήσεις - ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ.

[elenip]

20 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Το έχω σκεφτεί κι εγώ, αλλά (1) νομικά δε στέκει (δηλαδή, πώς θα απαγάγω τα παιδιά;) και θα ήταν τραγικό για τα ίδια σαν αλλαγή. Δυστυχώς τελικά στη χώρα μας ακόμη και το διαζύγιο κινείται ακόμη με ρυθμούς ελληνικού δημοσίου αν δεν υπάρχει συναίνεση, και κακά τα ψέματα, συνήθως δεν υπάρχει  

 

Εγώ θα σου πρότεινα να εστιάσεις στον ευατό σου, μην δίνεις το δικαίωμα στο σύζυγο να σε βλέπει ως θυμα. Ως η γυναίκα που τρέχει για όλους, που ασχολείται με όλα, που φωνάζει και τσιρίζει. Και κυρίως μην δίνεις στα παιδιά αυτή την εικόνα. Είσαι νέα γυναίκα, εργαζόμενη και ανεξάρτητη. Συνήθως οι άντρες φέρονται έτσι όταν θεωρούν πως είναι υπεράνω του άλλου.

Οπότε (εφόσον δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξαναβρείτε) διαμόρφωσε την ζωή σου με τα δικά σου θέλω και των παιδιών. Βγείτε έξω με τα παιδιά, κανόνισε εκδρομές με τα παιδιά, εστίασε στην διασκέδασή σας εντός και εκτός σπιτιού άνευ του συζύγου. Αστον να κάτσει στο υπόγειο, σαν το ποντίκι.

Κάνε την ζωούλα σου και δείξει στα παιδιά ότι περνάτε καλά, αγνόησε ότι υπάρχει σύζυγος πως να το πω. Δηλαδή ακόμη και σε πρακτικά θέματα, π.χ. δεν πιστεύω να κάθεσαι να του πλένεις ρούχα, να του μαγειρεύεις κλπ..

Άλλαξε τρόπο σκέψης και ζωής μπας και ξεκουνηθεί και ή κάνει κάτι για να σώσει τον γάμο σας και την οικογένειά σας ή ξεκουμπιστεί!

[ΑΡΓΚ]

20 ώρες πρίν, vvassoula είπε:

 

Αγαπητή Αργκ,

 

Επειδή πέρασα την φάση του "φιλικού διαζυγίου" έπειτα από διάσταση 2 ετών (εφυγα εγω τον Νοέμβριο του 17 και ακόμα διαζύγιο δεν έχω πάρει) θα σου παραθέσω φιλικά κάποια θέματα για να τα έχεις υπ' όψιν σου:

1. Μίλα με δικηγόρο - έχεις ΠΑΑΑΑΡΑ πολλά δικαιώματα (νομικά) και δεν ασκείς κανένα από αυτά

2. Μην περιμένεις να κλείσουν 2 χρόνια, κάνε αίτηση τώρα (μέχρι να εκδικαστεί θα κλείσει σίγουρα διετία)

3. Με όλα αυτα που περιγράφεις, ασφαλιστικά, αλλαγή κλειδαριάς, τα ρούχα του στον κήπο και γεια σας.

 

Σε παρακαλώ να σκεφτείς το πόσο λάθος πρότυπο συντροφικής/οικογενειακής σχέσης δίνετε στα παιδιά. Μην περιμένεις τίποτα απο εκείνον - ουσιαστικά τίποτα δεν προσφέρει και τώρα.

 

Είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το κάνεις. Οταν φύγει (με το ζόρι ή χωρίς) θα αισθανθείς μια τεράστια ανακούφιση.

 

Μπορεί να σου φαίνονται εξωπραγματικά αυτά που σου λέω, θα πάρουν όλα το δρόμο τους όταν ξεκινήσεις - ΧΩΡΙΣ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ.

 

Δυστυχώς τα έχω συζητήσει με δικηγόρο. Το  τρίτο ειδικά που θα ήταν το άμεσο πρόβλημα, με διαβεβαίωσαν δύο δικηγόροι ότι ασφαλιστικά μέτρα σε τέτοια περίπτωση θα παρθούν μετά από 2-3 μήνες, δεδομένου ότι δεν υπάρχει βία ούτε σωματική ούτε λεκτική, και αν μετά χρειαστεί να φύγει με τη βία, θα είναι μοιραία και πολύ τραυματικό για τα παιδιά και θα σημαίνει αυτονόητα πάρα πολύ άσχημες σχέσεις ως γονείς για το μέλλον. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που γίνεται και μετά συζητάνε ποτέ ξανά δύο άνθρωποι ήρεμα για τα προβλήματα των παιδιών τους. Να πω την αλήθεια, αν και υπάρχουν περιπτώσεις και στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον που ξέρω να έχει ακολουθηθεί η διαδικασία, υπήρχαν όντως αντικειμενικοί λόγοι: σωματική βία, απειλές, σε μία περίπτωση εξωσυζυγική σχέση με παιδί!

Αυτή τη στιγμή επισκέπτομαι και παιδοψυχολόγο για να δω και τι γίνεται με τα παιδιά, και από εκεί μέχρι στιγμής η άποψη είναι να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι όσο γίνεται.

 

[vvassoula]

58 minutes ago, ΑΡΓΚ said:

 

Δυστυχώς τα έχω συζητήσει με δικηγόρο. Το  τρίτο ειδικά που θα ήταν το άμεσο πρόβλημα, με διαβεβαίωσαν δύο δικηγόροι ότι ασφαλιστικά μέτρα σε τέτοια περίπτωση θα παρθούν μετά από 2-3 μήνες, δεδομένου ότι δεν υπάρχει βία ούτε σωματική ούτε λεκτική, και αν μετά χρειαστεί να φύγει με τη βία, θα είναι μοιραία και πολύ τραυματικό για τα παιδιά και θα σημαίνει αυτονόητα πάρα πολύ άσχημες σχέσεις ως γονείς για το μέλλον. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που γίνεται και μετά συζητάνε ποτέ ξανά δύο άνθρωποι ήρεμα για τα προβλήματα των παιδιών τους. Να πω την αλήθεια, αν και υπάρχουν περιπτώσεις και στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον που ξέρω να έχει ακολουθηθεί η διαδικασία, υπήρχαν όντως αντικειμενικοί λόγοι: σωματική βία, απειλές, σε μία περίπτωση εξωσυζυγική σχέση με παιδί!

Αυτή τη στιγμή επισκέπτομαι και παιδοψυχολόγο για να δω και τι γίνεται με τα παιδιά, και από εκεί μέχρι στιγμής η άποψη είναι να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι όσο γίνεται.

 

 

Αργκ μου σέβομαι απόλυτα αυτα που λες.

 

Απλά φοβάμαι ότι έχεις συμπαρασυρθεί σε έναν βούρκο (άθελα σου, για να κρατήσεις χαμηλούς τόνους), δυστυχώς δεν ξέρω αν είναι ενδεδειγμένες οι κινήσεις.

 

Ο παιδοψυχολόγος σίγουρα θα σε βοηθήσει στους χειρισμούς σου με τα παιδιά - θα πρότειναι (αν δεν το κάνεις ήδη) να επισκεφτείς μια ψυχολόγο για σένα (να σε βοηθήσει να επικεντρωθείς πάλι στα δικά σου θέλω) και ίσως να συμβουλευτείς μια γυναίκα δικηγόρο.

 

Εμεις εδώ είμαστε να ξεσκάς, χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή διδακτισμού ειλικρινά.

[magdoulini]

πρίν από 58 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

Δυστυχώς τα έχω συζητήσει με δικηγόρο. Το  τρίτο ειδικά που θα ήταν το άμεσο πρόβλημα, με διαβεβαίωσαν δύο δικηγόροι ότι ασφαλιστικά μέτρα σε τέτοια περίπτωση θα παρθούν μετά από 2-3 μήνες, δεδομένου ότι δεν υπάρχει βία ούτε σωματική ούτε λεκτική, και αν μετά χρειαστεί να φύγει με τη βία, θα είναι μοιραία και πολύ τραυματικό για τα παιδιά και θα σημαίνει αυτονόητα πάρα πολύ άσχημες σχέσεις ως γονείς για το μέλλον. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που γίνεται και μετά συζητάνε ποτέ ξανά δύο άνθρωποι ήρεμα για τα προβλήματα των παιδιών τους. Να πω την αλήθεια, αν και υπάρχουν περιπτώσεις και στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον που ξέρω να έχει ακολουθηθεί η διαδικασία, υπήρχαν όντως αντικειμενικοί λόγοι: σωματική βία, απειλές, σε μία περίπτωση εξωσυζυγική σχέση με παιδί!

Αυτή τη στιγμή επισκέπτομαι και παιδοψυχολόγο για να δω και τι γίνεται με τα παιδιά, και από εκεί μέχρι στιγμής η άποψη είναι να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι όσο γίνεται.

 

 

δηλαδη η παιδοψυχολογος προτεινει να αναγκαζονται τα παιδια να ανεχονται μια καθημερινοτητα που μονον καλη δεν την λες, χωρις να γνωριζουν τι θα τους ξημερωσει απο εντασεις και συμπεριφορες, να βλεπουν εναν πατερα να ζει στο υπογειο,να εχει την συμπεριφορα που εχει, αλλα το ζευγαρι να κρατησει χαμηλους τονους οσον αφορα το γαμο...αν το αντιλαμβανομαι σωστα, μου κανει πολλη εντυπωση πως ενας ειδικος ψυχικης υγειας προτεινει την παραταση μιας καταστασης αντι για αποσυμφορητικες λυσεις...

 

καταλαβαινω οτι τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα, αλλα δεν περιμενω απο τα γραφομενα σου,ουτε να φτιαξουν τα πραγματα, ουτε οποια διενεξη μεταξυ σας να γινει φιλικα και ησυχα σε οποιο χρονο, ειτε του παροντος ειτε του μελλοντος...τα παιδια πληγωνονται, εσυ πληγωνεσαι...και αυτος απλα βολευεται γιατι εχει στεγη,τροφη και δεν θα φυγει απο μονος του ετσι...σιγουρα εχεις μελετησει τις κινησεις σου, αλλα μηπως τελικα πρεπει να υλοποιησεις την αποφαση σου αμεσα??