Κάνουμε αυτά που κοροϊδεύαμε;

[ninaki80]

14 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Χθες πήγαμε να χαιρετήσουμε μια κυρία που παραθερίζει τα καλοκαίρια σε ένα από τα γειτονικά σπίτια. Χάρηκε πολύ που είδε τον μικρό και μας έδωσε ένα πακέτο γεμιστά μπισκότα για κέρασμα, οπότε της είπα ότι ευχαριστούμε πολύ αλλά δεν δίνω ακόμα ζάχαρη και γλυκά. Εξεπλάγη και άρχισα βλακωδώς να απολογούμαι για οικογενειακό ιστορικό διαβήτη κλπ αντί να πω απλά ότι το απαγορεύει ο γιατρός, αλλά το θέμα μας δεν είιναι αυτό. Είναι ότι συνειδητοποίησα πως παλιά κορόιδευα τις μαμάδες που τρελαίνονται μην τυχόν φάει γλυκό το παιδί τους. Και μετά σκέφτηκα ότι κάνω πολλά πράγματα από αυτά που παλιά κορόιδευα. 

 

Για παράδειγμα: 

- θεωρούσα αξιολύπητο να βλέπω μια οικογένεια σε μια έξοδο και τα παιδάκια να φωνάζουν συνέχεια "μαμά μαμά" για ό,τι θέλουν, ενώ ο μπαμπάς είναι παρών. Εννοείται ότι ισχύει στη δική μας οικογένεια. 

- εξίσου αξιολύπητο θεωρούσα να ακούω μαμάδες να λένε ότι ακόμα και στην τουαλέτα έρχεται το παιδί μαζί τους. Φυσικά και μου συμβαίνει κάποιες φορές ακόμα κι όταν είναι ο άντρας μου στο σπίτι. Δεν το έκανα συνειδητά όμως, όταν ήταν πιο μικρός τον έβαζα στην κούνια με ένα παιχνιδάκι και αν δεν ήθελε προτιμούσα να κρατηθώ μέχρι μια προσφορότερη στιγμή. Τώρα πηγαίνω και αν δεν με ακολουθήσει σε λίγα δευτερόλεπτα, ανησυχώ για το τι μπορέι να κάνει. 

- κορόιδευα αυτούς που δεν αφήνουν τα παιδιά στους παππούδες ενώ τώρα λόγω συνθηκών, το παιδί δεν έχει τέτοια εξοικείωση ώστε να μείνει μαζί τους παρά μόνο αν είναι κάποια μεγάλη ανάγκη και για λίγη ώρα. Αν οι συνθήκες μας ήταν αλλιώς και μέναμε κοντά τους και είχε άλλη άνεση πιστεύω ότι θα τον άφηνα κάποιες φορές αν και δεν είμαι σίγουρη για τον άντρα μου (παρόλο που άλλα έλεγε πριν). 

- κορόιδευα τους γονείς που δεν πηγαίνουν κάπου επειδή είναι εκτός ωραρίου του παιδιού. Εννοείται ότι τώρα δεν θελω να αλλάξει τίποτα στο πρόγραμμα ούτε καν στον ημερήσιο ύπνο, εκτός αν είναι για κάτι που αξίζει τον κόπο όπως μια γιορτή, μια εκδρομή κλπ. Ο άντρας μου είναι πολύ πιο χαλαρός στον ημερήσιο ύπνο αλλά στον νυχτερινό συμφωνούμε. 

- έλεγα ότι δεν θα γίνουμε μίζεροι να τα θεωρούμε όλα βουνό και θα πηγαίνουμε παντού με το παιδί χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα είναι δύσκολο κλπ. Αυτό εν μέρει το τηρούμε. Απλώς είμαστε σχολαστικοί στην επιλογή μέρους (να έχει χώρο για καρότσι, περπάτημα, παιχνίδι κλπ και να μην καπνίζουν). Δεν έχουμε θέμα με τα ταξίδια ούτε τις εκδρομές και γενικά οτιδήποτε είναι σε εξωτερικό χώρο. Παραείμαστε μίζεροι όμως στις μετακινήσεις στην Αθήνα και τις επισκέψεις, κι αυτό εξαιτίας του άντρα μου και αυτό είναι που δεν μου αρέσει, εκεί σκέφτομαι με μια πικρία πως όποιος είχε ηχογραφήσει παλιά σχόλια για άλλες οικογένεις έχει κάθε δικαίωμα να μας τα τρίψει στη μούρη μαζί με μούτζα. 

 

Εσείς έχετε πιάσει τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που κορόιδευε όταν έβλεπε να τα κάνουν άλλες οικογένειες; 

 

ωραιο θεμα καταρχας! η αληθεια ειναι οτι πολυ σοφα υπαρχει αυτο που λενε οτι η θεωρια απο την πραξη εχει τεραστια αποσταση. οι περισσοτερες παντως ολο κ κατι που κοροιδευαμε εχουμε κανει. αλλες λιγοτερο αλλες περισσοτερο. 

κ.εγω ελεγα θα το περνω το μωρο μαζι παντου οτι καιρο κ να κανει (τα παιδακια στις βορειες χωρες ελεγα πως ζουνε ?)αλλα τελικα ολο τον χειμωνα μεσα τον περασαμε τωρα που ανοιξε ο καιρος βεβαια μεγαλωσαμε κιολας ειμαστε πιο χαλαρα κ.στις ωρες υπνου κτλ κ.στις βολτες. 

 

 

 

 

 

 

 

[anemoni1989]

2 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

ωραιο θεμα καταρχας! η αληθεια ειναι οτι πολυ σοφα υπαρχει αυτο που λενε οτι η θεωρια απο την πραξη εχει τεραστια αποσταση. οι περισσοτερες παντως ολο κ κατι που κοροιδευαμε εχουμε κανει. αλλες λιγοτερο αλλες περισσοτερο. 

κ.εγω ελεγα θα το περνω το μωρο μαζι παντου οτι καιρο κ να κανει (τα παιδακια στις βορειες χωρες ελεγα πως ζουνε ?)αλλα τελικα ολο τον χειμωνα μεσα τον περασαμε τωρα που ανοιξε ο καιρος βεβαια μεγαλωσαμε κιολας ειμαστε πιο χαλαρα κ.στις ωρες υπνου κτλ κ.στις βολτες. 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτο το εκανα και γω!!! Εβγαινα δηλαδή, αλλα μονο τις μερες που ειχε καλο καιρό!!! 

Επισης, τωρα το καλοκαίρι συμβαίνει το αντίθετο!! Δηλαδή λογω ζεστης πιανω τν εαυτό μου να βαριεται να βγει και να σηκωνομαι εκβιαστικα από τον καναπε "γιατί το παιδι πρέπει να βγαινει εξω" και για "να μην γινω σαν αυτες που κοροιδευα και δε βγαζουν το παιδι από το σπίτι"... 

Γενικα δε νομίζω πω;  υπάρχει άνθρωπος που να μην εχει κανει κατι που κάποτε κατεκρινε... Εγω απλα προσπαθώ οταν φρικαρω να λεω στον εαυτό μου" οπα, κουλαρε, θυμιαου ποιο πιστευεις οτι ειναι το σωστό " και προσπαθώ να σκεφτώ την κατασταση σαν εξωτερικός παρατηρητης και το δεύτερο, προσπαθώ να μην κανω μεγαλες δηλώσεις!!! Αχχαχαχαχαχαχα 

Αν και το 2ο μου ειναι εξαιρετικά δυσκολο, μιας και γενικα εχω την ταση να κατατασσω καταστασεις και συμπεριφορες σε "σωστες"  και "λαθος", οποτε οποτε βλέπω κατι "λαθος"  για εμενα, αισθάνομαι την αναγκη να το επισημανω...

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

 

Γενικα δε νομίζω πω;  υπάρχει άνθρωπος που να μην εχει κανει κατι που κάποτε κατεκρινε... Εγω απλα προσπαθώ οταν φρικαρω να λεω στον εαυτό μου" οπα, κουλαρε, θυμιαου ποιο πιστευεις οτι ειναι το σωστό " και προσπαθώ να σκεφτώ την κατασταση σαν εξωτερικός παρατηρητης και το δεύτερο, προσπαθώ να μην κανω μεγαλες δηλώσεις!!! Αχχαχαχαχαχαχα 

Αν και το 2ο μου ειναι εξαιρετικά δυσκολο, μιας και γενικα εχω την ταση να κατατασσω καταστασεις και συμπεριφορες σε "σωστες"  και "λαθος", οποτε οποτε βλέπω κατι "λαθος"  για εμενα, αισθάνομαι την αναγκη να το επισημανω...

Εγώ έχω συνειδητοποιήσει ότι ενώ γενικά δεν είμαι άνθρωπος που σχολιάζει εύκολα τι κάνουν οι άλλοι, δηλαδή δεν έχω πολύ έντονες απόψεις για το τι είναι σωστό και λάθος κατά την κρίση μου και πάντα βάζω τον υποκειμενικό παράγοντα, στο θέμα των παιδιών των άλλων έχω υπάρξει πολύ επικριτική. Και μου φαίνεται περίεργο γιατί όπως έχω γράψει πολλές φορές, δεν έχω πολλούς φίλους με παιδάκια, εννοώ δεν έχω συναναστραφεί για καιρό οικογένειες με παιδιά ώστε να με έχει ενοχλήσει κάτι τόσο έντονα που να νιώθω την ανάγκη να το σχολιάσω. Γι αυτό απορώ με τον εαυτό μου. Ένας λόγος είναι ότι επειδή την τελευταία 10ετία είμαι μακριά από τους παλιούς φίλους, αυτούς τους 1-2 που έχουν παιδιά νηπιακής ηλικίας που μπορεί να τους έβλεπα μια φορά τον χρόνο, εκνευριζόμουν να έχω τόση λαχτάρα να τους μιλήσω και τελικά να μην μπορούμε να κάνουμε μια ολοκληρωμένη κουβέντα γιατί διακοπτόμαστε κάθε τρεις και λίγο. Και μια άλλη αιτία για αρκετά κακεντρεχή σχόλια που έχω κάνει ήταν ο ανιψιός μου και τα πεθερικά μου και διάφορες συζητήσεις / γκρίνιες / καταπιέσεις προς όλους τους άλλους / ψεύτικες δικαιολογίες στο όνομα του παιδιού για πράγματα που βαριούνταν οι γονείς του κλπ. 

 

Χθες πάντως βρέθηκα σε άλλη μια κατάσταση από αυτές που θα σχολίαζα. Κατα τις 3 το μεσημε΄ρι ο μικρός αποφάσισε ότι ήθελε να τσιρίξει, η τσιρίδα είναι ένα από τα καινούργια κατορθώματά του το οποίο σε αυτή τη φάση αγνοούμε για να μην το συνδυάσει με την προσέλκυση προσοχής. Και σκεφτόμουν ότι ευτυχώς που δεν είμαστε σε πολυκατοικία γιατί οι γείτονες θα σκέφτονταν ότι το κακομαθημένο τσιρίζει και οι γονείς δεν λένε τίποτα!!!!!

 

Και μιας και λέγαμε για μαιευτήρια, θυμήθηκα ότι μια φορά είχα βρει  κάπου ένα χαζοάρθρο με το savoir vivre για επισκέπτες σε μαιευτήρια και λεχώνες και αρκετά από αυτά που έλεγε να μην κάνουμε, τα είχα κάνει παλιά (προ δεκαετίας όταν έτυχε να γεννήσουν 2-3 φίλες, μετά δεν προέκυψε κάποια γέννα μέχρι πρόσφατα). 

[Nansy29]

Καλημέρα κορίτσια μου!Δεν έχω παιδάκια ακόμη αλλά μιας που μιλάτε για το συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα να ρωτήσω κάτι εσας που είστε μανούλες.προβληματιζομαι λιγο με τα ανιψακια μας 2 αγορια 3 και 5 ετών.πετανε τα παιχνίδια τους με δύναμη στο πατωμα, η χτυπάνε το ένα το άλλο, δείχνουν αποστροφή προς άτομα του αντιθέτου φύλου(γιαγιάδες θείες ξαδερφες) και γενικά τους βγαίνει ένας θυμος και μια επιθετικότητα.αυτο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι γονείς δεν αντιδρούν σε όλες αυτές τις συμπεριφορές τα αφήνουν γενικά να αφινιαζουν και μπορεί μετά από ώρα να τους πουν θα σε βάλω τιμωρία η να τα βάλουν χωρίς όμως να εξηγήσουν στο παιδί γιατί δεν είναι σωστό να πετάμε τα παιχνίδια μας πάνω στον αδερφό μας.

δεν θέλω να κρινω και να σχολιάζω γιατί δεν ξέρω πώς θα είναι όταν κάνω εγώ παιδιά αλλά πιστεύω πως αν έβλεπα τα παιδιά μου να τα κάνουν αυτά η αντίδραση μου θα ήταν διαφορετική(π.χ αν έλεγε το παιδί στη γιαγιά που είναι πολύ καλή δεν σε αγαπάω και δεν σε θέλω στο σπιτι μου  ε δεν θα έκανα σαν να μην τρέχει τίποτα θα έλεγα κάτι στο παιδί) απλα δεν ξέρω επειδή δεν έχω εμπειρία μέχρι που είναι φυσιολογικές αυτές οι συμπεριφορές παιδιων και γονεων.ποια η γνώμη σας;

[Macgyver]

@Έσπερος σε ότι παιδικό πάρτυ έχω πάει τίποτα δεν ήταν χειροποίητο από τη «μαμά» . Εγώ στο παιδί μου επιτρέπω να φάει ότι θέλει και δεν του κάνω απαγορεύσεις. Απλά κάνω «τσατσιες» πχ θέλει μπισκότα ; Έχω μια άδεια συσκευασία, του τη γεμίζω με 3-4 παιδικά μπισκοτάκια και του τη δίνω. Είναι λιχουδης όποτε καπως πρέπει να το μετριασω. 

Αλλα θεωρώ ότι ακόμα και το έτοιμο τυροπιτακι από μια εταιρεία που έχει ISO μπορεί να αποδειχτεί καλύτερο από ένα χειροποίητο που μπορεί να μην τηρήθηκαν κανόνες ασφαλείας (λόγω άγνοιας προφανώς όχι σκόπιμα). 

Τωρα σε μαιευτήρια κλπ , όπως σου έχω ξαναπεί θεωρώ απαράδεκτο να ανακοινώνεις ότι δέχεσαι αβέρτα επισκέψεις , εκτός κι αν είσαι σε μονόκλινο όποτε το ρίσκο είναι καθαρά δικό σου. 

Θεωρω όμως χωρίς διάθεση να σε κρίνω ότι είσαι υπεραναλυτικη σε παρά πολλές συμπεριφορές. Δεν σε κουράζει αυτό το πράγμα ; 

 

[ninaki80]

Just now, Nansy29 είπε:

Καλημέρα κορίτσια μου!Δεν έχω παιδάκια ακόμη αλλά μιας που μιλάτε για το συγκεκριμένο θέμα θα ήθελα να ρωτήσω κάτι εσας που είστε μανούλες.προβληματιζομαι λιγο με τα ανιψακια μας 2 αγορια 3 και 5 ετών.πετανε τα παιχνίδια τους με δύναμη στο πατωμα, η χτυπάνε το ένα το άλλο, δείχνουν αποστροφή προς άτομα του αντιθέτου φύλου(γιαγιάδες θείες ξαδερφες) και γενικά τους βγαίνει ένας θυμος και μια επιθετικότητα.αυτο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι γονείς δεν αντιδρούν σε όλες αυτές τις συμπεριφορές τα αφήνουν γενικά να αφινιαζουν και μπορεί μετά από ώρα να τους πουν θα σε βάλω τιμωρία η να τα βάλουν χωρίς όμως να εξηγήσουν στο παιδί γιατί δεν είναι σωστό να πετάμε τα παιχνίδια μας πάνω στον αδερφό μας.

δεν θέλω να κρινω και να σχολιάζω γιατί δεν ξέρω πώς θα είναι όταν κάνω εγώ παιδιά αλλά πιστεύω πως αν έβλεπα τα παιδιά μου να τα κάνουν αυτά η αντίδραση μου θα ήταν διαφορετική(π.χ αν έλεγε το παιδί στη γιαγιά που είναι πολύ καλή δεν σε αγαπάω και δεν σε θέλω στο σπιτι μου  ε δεν θα έκανα σαν να μην τρέχει τίποτα θα έλεγα κάτι στο παιδί) απλα δεν ξέρω επειδή δεν έχω εμπειρία μέχρι που είναι φυσιολογικές αυτές οι συμπεριφορές παιδιων και γονεων.ποια η γνώμη σας;

κ εγω δεν εχω τοσο μεγαλο παιδακι για να καταλαβω προφανως κ.ολοι κατι θα λεγαμε . αλλα ετσι οπως το.περιγραφεις εμενα μου κανει οτι οι γονεις ειναι κουρασμενοι κ πλεον εχουν.χασει την μπαλα. δηλαδη σκεφτομαι οτι οι τιμωρειες κ οι εξηγησεις εχουν.γινει κ πλεον δεν ξερουν τι αλλο να κανουν κ.τα εχουν αφησει να αφηνιαζουν κατι τετοιο μου κανει κουραση που γυρναει στο.αστα να κανουν.οτι θελουν. 

[Έσπερος]

πρίν από 36 λεπτά , Macgyver είπε:

@Έσπερος σε ότι παιδικό πάρτυ έχω πάει τίποτα δεν ήταν χειροποίητο από τη «μαμά» . Εγώ στο παιδί μου επιτρέπω να φάει ότι θέλει και δεν του κάνω απαγορεύσεις. Απλά κάνω «τσατσιες» πχ θέλει μπισκότα ; Έχω μια άδεια συσκευασία, του τη γεμίζω με 3-4 παιδικά μπισκοτάκια και του τη δίνω. Είναι λιχουδης όποτε καπως πρέπει να το μετριασω. 

Αλλα θεωρώ ότι ακόμα και το έτοιμο τυροπιτακι από μια εταιρεία που έχει ISO μπορεί να αποδειχτεί καλύτερο από ένα χειροποίητο που μπορεί να μην τηρήθηκαν κανόνες ασφαλείας (λόγω άγνοιας προφανώς όχι σκόπιμα). 

Τωρα σε μαιευτήρια κλπ , όπως σου έχω ξαναπεί θεωρώ απαράδεκτο να ανακοινώνεις ότι δέχεσαι αβέρτα επισκέψεις , εκτός κι αν είσαι σε μονόκλινο όποτε το ρίσκο είναι καθαρά δικό σου. 

Θεωρω όμως χωρίς διάθεση να σε κρίνω ότι είσαι υπεραναλυτικη σε παρά πολλές συμπεριφορές. Δεν σε κουράζει αυτό το πράγμα ; 

 

Ναι ειμαι υπεραναλυτικη ολη οντως. Πιο πολυ σκεφτομαι παρα μιλαω. γενικα επειδη αγχωνομαι για τις επιπτώσεις της συμπεριφορας μου ή των λεγόμενων μου στους αλλους, τα ψειρίζω ολα. και αν ειδες τα περισσοτερα που με προβληματίζουν εχουν σχεση με κοινωνικες συναναστροφές. 

 

για τα σπιτικα εγω δεν το ειχα σκεφτει ετσι ποτε. γενικα θεωρω οτι αν καποιος μπει στον κοπο να ετοιμάσει κατι ενω θα μπορουσε να ξεμπερδέψει με κατι ετοιμο, θα εχει κ τις γνωσεις κ την προσοχη να το κανει οπως πρεπει. 

2 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

καλοκαίρι συμβαίνει το αντίθετο!! Δηλαδή λογω ζεστης πιανω τν εαυτό μου να βαριεται να βγει και να σηκωνομαι εκβιαστικα από τον καναπε "γιατί το παιδι πρέπει να βγαινει εξω" και για "να μην γινω σαν αυτες που κοροιδευα και δε βγαζουν το παιδι από το σπίτι"... 

εμείς πάντως το αντίθετο κάνουμε: βγαίνουμε εύκολα κ με ο,τι καιρο πλην καταιγίδας ή θυελλωδών ανέμων, με το να μπουμε εχουμε θεμα (σε μετρο, πολυκατάστημα, καφετερια κλπ). απλως οταν φυσαει πολυ η βολτα προσαρμοζεται ή περικόπτεται ή γινονται πολλες σύντομες κοντινές γιατι το παιδι δεν κρατιέται μεσα. θα μπορουσα κ με χειροτερο καιρο να το βγαζω με το ναυλον στο καροτσι αλλα δεν νομιζω οτι κερδίζει κατι. αλλα επειδη για να παμε σε κατι πιο κοινωνικο μπαινουν ενα σωρο προϋπιθεσεις, κ εμενα μου χει μεινει οτι κλειστηκαμε μεσα κ κανουμε σαν αυτα που κοροϊδευμε. που δεν ισχυει απλως εχουμε πιο μοναχικές εξοδους. 

 

αλλο που δήλωνα οτι δεν θα κανω: να στελνω σε φιλους φωτο του παιδιου (δεν στελνω σε ολους όμως αν δεν δείξουν ενδιαφέρον) κ να παίρνω βιντεακα (υποτίθεται για τους παππουδες αλλα τελικα μ αρεσει να τα βλεπω κι εγω). 

[erin0000]

On 1/6/2019 at 12:39 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Εσείς έχετε πιάσει τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που κορόιδευε όταν έβλεπε να τα κάνουν άλλες οικογένειες; 

 

Να σου πω την αλήθεια, όχι...

Ό,τι κορόιδευα πριν, συνεχίζω να το κοροιδεύω και τώρα. Ή ό,τι θεωρούσα υπερβολικό πριν, το βρίσκω υπερβολικό και τώρα.  Ήμουν συνειδητοποιημένη από πριν του τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσω και πως πρέπει να κινηθώ. 

 

Φρόντιζα όπως είπε μια άλλη κοπέλα να μην τηρώ αυστηρό ωράριο. Να μην κάνω ησυχία όταν κοιμάται (παρά μόνο αργά το βράδυ) και να μην κλείνω κουρτίνες και φώτα την ημέρα. Φρόντιζα να το μάθω να κοιμάται σε διάφορα μέρη και όχι μόνο στην κούνια. Είχα σκοπό το πρόγραμμα να μην περιστρέφεται γύρω από το μωρό, αλλά δεν είχα και αυταπάτες ότι θα υπάρξουν κάποιοι βασικοί περιορισμοί. 

 

Γενικώς προσπαθούσα να βασίζομαι στη λογική και να έχω λογικές προσδοκίες.

 

 

 

20 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Όπως λένε και οι προλαλησασες, αν κάποιος ψάχνει να βρει δικαιολογία , μπορεί να χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το παιδί. Είναι ένα «λευκό ψέμα». 

Επισης για την ιστορία εγώ προτιμώ να φάει μπισκότο Παπαδόπουλου παρα ένα «χειροποίητο» από ξένα χέρια που δεν ξέρω τι υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί και τι κανόνες ασφαλείας έχουν τηρηθεί, κι ας θέλουν να μας πείσουν ότι τα σπιτικά είναι πιο υγιεινά ορισμένοι/ες. Άλλο αυτό που φτιάχνω εγώ και ξέρω ακριβώς τι έχω βάλει μέσα κι άλλο η ξένη μαμά που φέρνει στο σταθμό χειροποίητο γλυκό (που μπορεί να το έφτιαξε και άλλος τελικά). 

 

 

Χαχαχα, το λέω χρόνια αυτό!!!

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

 

Γενικώς προσπαθούσα να βασίζομαι στη λογική και να έχω λογικές προσδοκίες.

Οι προσδοκίες ομως απο πού προκυπτουν; πρεπει να βασίζονται σε καποια εικονα που μας τις εχει καλλιεργήσει, ετσι δεν ειναι; εγω δεν ηξερα τι να προσδοκώ γιατι ακουγα τελειως αντιφατικά πραγματα και επειδη δεν ηταν και ολα απο το άμεσο περιβαλλον μου δεν μπορουσα και να τα αξιολογήσω. Αλλη λεει οτι δεν προλαβαινε να παει τουαλετα, εδω παλι εθχα διαβασει σε τοπικ για ανάρρωση απο την καισαρικη οτι μια στις 10 μερες καθάριζε βεραντες κ έτριβε την μπανιερα. τι να κρατησεις απο αυτα; εγω ειχα μονο την προσδοκία της αϋπνιας που τελικα δεν επαληθεύτηκε!!!! 

[Merendoula]

Έσπερος, με κάθε σεβασμό και χωρίς καμία διάθεση κριτικής, έχω την εντύπωση ότι ουσιαστικά αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στα δικά σου θέλω και του άντρα σου. Νομίζω ότι ο βασικός σου προβληματισμός είναι τελικά πώς να κάνεις αυτά που πραγματικά θες κόντρα στα εκ διαμέτρου αντίθετα θέλω του μπαμπά σας (όσον αφορά στο παιδί, δεν μιλάω για τη μεταξύ σας σχεση). Δοκίμασε τα και ίσως πειστεί και ο μπαμπάς ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.

 

Όσον αφορά στα χειροποίητα, κ εγώ κάποιες φορές ειμαι επιφυλακτική, καθώς πολλοί μαγειρεύουν με χέρια κατευθείαν από τη δουλειά και το σούπερ μάρκετ μολις γυρνάνε ή από την τουαλέτα. Ή βάζουν ληγμενο γάλα πχ να μην πάει χαμένο όπως λένε. Έχουμε δει πολλά τέτοια. Οποτε σε κεράσματα από άγνωστες νοικοκυρές προτιμώ τα συσκευασμένα. Δεν έχω βέβαια αρνηθεί ποτέ κέρασμα και τα δίνω στα παιδιά μου, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξέρω ότι θα ήθελα κάτι πιο ασφαλές, όπως τα συσκευασμένα. 

[Έσπερος]

Just now, Merendoula είπε:

Έσπερος, με κάθε σεβασμό και χωρίς καμία διάθεση κριτικής, έχω την εντύπωση ότι ουσιαστικά αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στα δικά σου θέλω και του άντρα σου. Νομίζω ότι ο βασικός σου προβληματισμός είναι τελικά πώς να κάνεις αυτά που πραγματικά θες κόντρα στα εκ διαμέτρου αντίθετα θέλω του μπαμπά σας (όσον αφορά στο παιδί, δεν μιλάω για τη μεταξύ σας σχεση). Δοκίμασε τα και ίσως πειστεί και ο μπαμπάς ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.

Σε λιγα μονο πραγνατα ναι ισχυει αυτο. Ως προς το τι θεωρει εκεινος επικινδυνο λογω ασθενειών το ενα κ το αλλο ως προς το αν κανουμε πραγματα που κουράσουν το παιδι μονο οταν ειναι ευχαριστο για ολους πχ μια εκδρομη (η γνωμη του) ή οταν γινεται για λογους τυπικότητας ή μιας κοινωνικης υποχρέωσης με κριτηριο τι θα πουν οι αλλοι (η δικη μου γνωμη). 

 

παντως οσες φορες εχω επιμεινει για το αντιθετο, συνηθως επαληθεύεται ο αντρας μου και εκνευριζομαι!!!!

[erin0000]

Just now, Έσπερος είπε:

Οι προσδοκίες ομως απο πού προκυπτουν; πρεπει να βασίζονται σε καποια εικονα που μας τις εχει καλλιεργήσει, ετσι δεν ειναι; εγω δεν ηξερα τι να προσδοκώ γιατι ακουγα τελειως αντιφατικά πραγματα και επειδη δεν ηταν και ολα απο το άμεσο περιβαλλον μου δεν μπορουσα και να τα αξιολογήσω. Αλλη λεει οτι δεν προλαβαινε να παει τουαλετα, εδω παλι εθχα διαβασει σε τοπικ για ανάρρωση απο την καισαρικη οτι μια στις 10 μερες καθάριζε βεραντες κ έτριβε την μπανιερα. τι να κρατησεις απο αυτα; εγω ειχα μονο την προσδοκία της αϋπνιας που τελικα δεν επαληθεύτηκε!!!! 

 

Βάσει λογικής. Δηλαδή ότι αν μάθω πολύ συγκεκριμένες ρουτίνες στο παιδί, μετά θα έχω πρόβλημα γιατί εκ των πραγμάτων δεν θα μπορώ να ακολουθώ πιστά το πρόγραμμα και το παιδί θα δυσανασχετεί.

Μου έλεγαν να το ξυπνάω να τρώει... Σκεφτόμουν ότι αυτό δεν είναι σωστό γιατί έτσι θα του χαλάω τον ύπνο χωρίς λόγο.

Ή σκεφτόμουν ότι προφανώς δεν θα μπορώ να κάνω τα πάντα με το παιδί και δεν  θα είναι σωστό να το κάνω. Θα πρέπει να επιλέγω χωρίς να φτάσω στα άκρα. Ούτε να αποφεύγω τα πάντα με τη δικαιολογία του παιδιού, ούτε και να πεισμώνω να αποδείξω ότι δεν υπάρχουν εμπόδια.

Ακολουθούσα μια μέση λύση στα πάντα και προσπαθούσα να είμαι ευέλικτη.

Γνώριζα επίσης ότι δεν θα μπορώ να ελέγχω το περιβάλλον μου ώστε να μην βάζουν το παιδί σε τυχόν πειρασμούς. Και έβρισκα τρόπους να αντιμετωπίσω παρεμβάσεις τρίτων χωρίς να γίνομαι γραφική ήχωρίς να μαλώνω και χωρίς και εγώ η ίδια να φέρνω την καταστροφή όταν κάποιος τρίτος έλεγε ή έκανε πράγματα που εγώ δεν ενέκρινα.

 

Just now, Έσπερος είπε:

Αλλη λεει οτι δεν προλαβαινε να παει τουαλετα, εδω παλι εθχα διαβασει σε τοπικ για ανάρρωση απο την καισαρικη οτι μια στις 10 μερες καθάριζε βεραντες κ έτριβε την μπανιερα. τι να κρατησεις απο αυτα; εγω ειχα μονο την προσδοκία της αϋπνιας που τελικα δεν επαληθεύτηκε!!!! 

 

Μα σου φαίνεται λογικό να καθαρίζει βεράντες και μπανιέρες μετά από καισαρική;;

 

Δεν το πιστεύω σε καμία περίπτωση. Και αν κάποια όντως το έκανε, το θεωρείς σωστό; και είναι κάτι που θα προσπαθούσες να κάνεις και εσύ;

 

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Βάσει λογικής. Δηλαδή ότι αν μάθω πολύ συγκεκριμένες ρουτίνες στο παιδί, μετά θα έχω πρόβλημα γιατί εκ των πραγμάτων δεν θα μπορώ να ακολουθώ πιστά το πρόγραμμα και το παιδί θα δυσανασχετεί.

Εντάξει αυτό είναι σχετικό. Ειδικά με το πρόγραμμα πχ που το κορόιδευα γιατί θεωρούσα αντικοινωνικό να ζητάς από την οικογένεια να προσαρμοστεί στο δικό σου πρόγραμμα, τώρα συνειδητοποίησα ότι ΕΓΩ δεν μπορώ χωρίς πρόγραμμα και κάνω πολύ λίγες εξαιρέσεις για πολύ συγκεκριμένους λόγους που είτε θα είναι κάτι πολύ ωραίο για όλους, είτε απλά δεν περνάει από το χέρι μας. Απλώς δεν θα ρυθμίσω τις κοινωνικές μου δραστηριότητες βάσει προγράμματος, αν οι υπόλοιποι προτιμούν κάτι άλλο. Ή δεν θα πάω ή θα κάτσω λιγότερο κλπ. Μου έχει στοιχίσει βέβαια, γιατί τα πρωινά ενώ έτυχε να γνωρίσω κάποιες μαμάδες και να έχουν άδεια κάποιες συνάδελφοι κ θα μπορούσαμε να πηγάινουμε βόλτα τις καθημερινές, εγώ είμαι δεσμευμένη από τον πρωινό ύπνο γύρω στις 11.30-12 και έτσι δεν κανονίζω τίποτα. Μόνο σ/κ με τον άντρα μου μπορεί να το παρακάμψουμε αυτό αν και δεν μου πολυαρέσει γιατί μετά δεν ξέρω αν θα κοιμηθεί, αν θα πρέπει να φάει πριν ή μετά, τι ώρα θα πέσει για βράδυ κλπ. 

Just now, erin0000 είπε:

Και έβρισκα τρόπους να αντιμετωπίσω παρεμβάσεις τρίτων χωρίς να γίνομαι γραφική ήχωρίς να μαλώνω και χωρίς και εγώ η ίδια να φέρνω την καταστροφή όταν κάποιος τρίτος έλεγε ή έκανε πράγματα που εγώ δεν ενέκρινα.

Χαχαχα εννοείται αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να βλέπω επίσης, γονείς έτοιμους ν αρπαχτούν με το παραμικρό για κάτι που είπαν οι παππούδες ή οι θείες που δεν συμφωνεί με τα πιστεύω τους! ελπίζω να μην το κάνω ποτε!

[anemoni1989]

Just now, erin0000 είπε:

 

Βάσει λογικής. Δηλαδή ότι αν μάθω πολύ συγκεκριμένες ρουτίνες στο παιδί, μετά θα έχω πρόβλημα γιατί εκ των πραγμάτων δεν θα μπορώ να ακολουθώ πιστά το πρόγραμμα και το παιδί θα δυσανασχετεί.

Μου έλεγαν να το ξυπνάω να τρώει... Σκεφτόμουν ότι αυτό δεν είναι σωστό γιατί έτσι θα του χαλάω τον ύπνο χωρίς λόγο.

Ή σκεφτόμουν ότι προφανώς δεν θα μπορώ να κάνω τα πάντα με το παιδί και δεν  θα είναι σωστό να το κάνω. Θα πρέπει να επιλέγω χωρίς να φτάσω στα άκρα. Ούτε να αποφεύγω τα πάντα με τη δικαιολογία του παιδιού, ούτε και να πεισμώνω να αποδείξω ότι δεν υπάρχουν εμπόδια.

Ακολουθούσα μια μέση λύση στα πάντα και προσπαθούσα να είμαι ευέλικτη.

Γνώριζα επίσης ότι δεν θα μπορώ να ελέγχω το περιβάλλον μου ώστε να μην βάζουν το παιδί σε τυχόν πειρασμούς. Και έβρισκα τρόπους να αντιμετωπίσω παρεμβάσεις τρίτων χωρίς να γίνομαι γραφική ήχωρίς να μαλώνω και χωρίς και εγώ η ίδια να φέρνω την καταστροφή όταν κάποιος τρίτος έλεγε ή έκανε πράγματα που εγώ δεν ενέκρινα.

 

Συμφωνώ απόλυτα!!!! 

@Nansy29 δυστυχώς πολλοι γονείς εχουν τη νοοτροπία "παιδακια ειναι δεν πειράζει"... Προσωπικα δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτω τετοιες συμπεριφορες απο το παιδι μου και το εννοω!!! Και ειναι απο τα πράγματα που θεωρώ σίγουρα για εμενα, διότι πολυ απλα κατι διαφορετικό θα ηταν αντίθετο του χαρακτήρα μου... Δυστυχώς ομως πολλοι γονείς δεν ειναι ετσι... Εγω το βλέπω σε φιλη, η οποια γίνεται επικίνδυνη για το παιδι επειδη "δεν αντεχει να το ακουει να κλαιει"... (λεω επικίνδυνη διοτι πχ κανει ταξιδια με υο μωρο στην αγκαλια πχ επειδή δεν του αρέσει το καθισμα, το ταιζει συνέχεια φαριν λακτε και σκονοκρεμες επειδή δεν θα θελει να φαει φρουτα ή φαγητο και υποθετω και στο μελλον θα κανει παρομοια)... 

Αυτο με τς φωτογραφίες ομολογω πως και εγω το κανω, αλλα μονο σε οσους μ ζητανε να τς στελνω το μωρο... Εγω ειμαι ικανή να χαζευω φωτογραφίες και βίντεο ασταματητα... 

Κατι αλλο π με ενοχλει ειναι οταν μιλανε ΜΟΝΟ για τα μωρα τους... Οκ εννοείται πως και εμενα πλεον η ζωη περιστρεφεται γύρω απο τη μπεμπα (ειδικά αφου εχω την άδεια και καθομαι) αλλα ειλικρινά δεν εχω την καψα να μιλαω οοοολη την ωρα για το τι εκανε το μωρο. Οκ παιδι ειναι, θα κλαψει, θα ξυπνησει, θα γκρινιαξει, καποια στιγμη θα γελασει, θα περπατησει, θα μιλησει κλπ... Εχω σταματήσει να παιρνω καθημερινά φιλη γτ σ τηλέφωνο μιλαγε μονο για το μπεμπη της. Εν τω μεταξύ ιδιας ηλικίας τα παιδια μας. Οσο εγω της ελεγα πες τίποτα αλλο, αυτη ελεγε ενα "τιποτα"  και συνεχιζε "ο μπεμπακος αυτο, ο μπεμπακις εκεινο, ο μπεμπακος εκλασε, γελασε, εχ#σ# κλπ κλπ κλπ..."...  Δηλαδη, ημαρτον!!! Υπηρχα και πριν το παιδι, δε γίνεται να με προσδιοριζει πλεον μονο αυτο!!! Επισης σιχαινομαι αυτους που παινευουν συνεχεια τα παιδιά τς... Οκ ναι παιδι σ ειναι και θα καμαρωσεις, αλλα θεωρώ υπερβολη να κομπαζεις ακομα και για τν αερα που αναπνεει!!! 

Αυτα!!! Μαλλον ειμαι λιγο μισανθρωπος???  Μαλλον για αυτό εχω λιγους φιλους στη ζωη μου!!! Ειμαι μαλλον περιεργη!!!! Αχχαχαχαχαχαχα 

Θυμηθηκα και κατι αλλο που με ενοχλει και που πιανω τν εαυτό μου να ανησυχεί μην τυχον και το κανω... Δεν μ αρεσει οταν μιλανε πολυ γλυκαναλατα για τα παιδια (πχ το Κατερινακι, το μπεμπακι, ο μπεμπουλης, ο μπεμπακος, η μπεμπουλα κλπ)... Δεν ξερω γτ αλλα το θεωρω άσχημο για το παιδι... Περιεργεια μαλλον... 

Αυτο ονως που με ενοχλουσε και πλεον κανω συχνα (αν και τελευταία που το εντοπισα προσπαθω να το κοψω) ειναι η χρηση πληθυντικου (περπατησαμε, φαγαμε, μιλησαμε, παμε κλπ)... Δεν μ αρεσε καθολου οταν το ακουγα και το κοροιδευα και πρόσφατα συνειδητοποιησα πως το εκανα και εγω (σοκ!!!!)!!! 

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αυτο με τς φωτογραφίες ομολογω πως και εγω το κανω, αλλα μονο σε οσους μ ζητανε να τς στελνω το μωρο... Εγω ειμαι ικανή να χαζευω φωτογραφίες και βίντεο ασταματητα...

Ο άντρας μου βαριέται αφόρητα φωτογραφίες και βίντεο. Αφού για τον γάμο ασχολήθηκε ελάχιστα ίσα ίσα για να μη με στενοχωρήσει, μια ματιά έριξε σε κάποιες που ρώτησα αν του άρεσαν να τυπώσουμε και έιδε μία φορά μόνο το βίντεο.  Τώρα όμως για τις φωτογραφίες του μικρού κάνει σαν τρελός!!!! Τα βίντεο όχι, εκέι μένει πιστός στις απόψεις του. 

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Κατι αλλο π με ενοχλει ειναι οταν μιλανε ΜΟΝΟ για τα μωρα τους... Οκ εννοείται πως και εμενα πλεον η ζωη περιστρεφεται γύρω απο τη μπεμπα (ειδικά αφου εχω την άδεια και καθομαι) αλλα ειλικρινά δεν εχω την καψα να μιλαω οοοολη την ωρα για το τι εκανε το μωρο. Οκ παιδι ειναι, θα κλαψει, θα ξυπνησει, θα γκρινιαξει, καποια στιγμη θα γελασει, θα περπατησει, θα μιλησει κλπ...

Αυτό νευρίαζα όποτε ήμασταν με τα πεθερικά μου κ άκουγα για τον ανιψιό αν κοιμήθηκε ή όχι, πόσες φορές ΄ξυπνησε, αν έχει 2 μέρες να κάνει κακά, αν έφαγε μισό μπιφτέκι ή 3/4 μπιφτεκιού κλπ κλπ. Αλλά είναι κάτι που ΔΕΝ το κάνω. Όταν ρωτάνε τι κάνει ο μικρός, λέω κάποια κατορθώματα ή αστεία και μέχρι εκεί. Λεπτομερή αναφορά για το αν ήταν ανήσυχος ή όχι, αν τον πονάνε τα δόντια, αν έχει δυσκοιλιότητα κλπ, ποτέ. Ούτε στις γιαγιάδες, δεν το συζητώ σε φίλους εκτός αν είναι καμιά σε παρόμοια φάση κ πούμε τον πόνο μας λόγω κούρασης. 

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Αυτο ονως που με ενοχλουσε και πλεον κανω συχνα (αν και τελευταία που το εντοπισα προσπαθω να το κοψω) ειναι η χρηση πληθυντικου (περπατησαμε, φαγαμε, μιλησαμε, παμε κλπ)... Δεν μ αρεσε καθολου οταν το ακουγα και το κοροιδευα και πρόσφατα συνειδητοποιησα πως το εκανα και εγω (σοκ!!!!)!!! 

Αυτό με τρε΄λαινε γιατί το άκουγα από μαμάδες στο σχολείο και δαγκώνω τη γλώσσα μου για΄τι καμιά φορά το κάνω κι εγώ. Όχι τόσο όταν μιλάω σε άλλους αλλά στον μικρό, του λέω πάμε να αλλάξουμε, πάμε να φάμε (ακόμα κ όταν δεν θα φάω κ εγώ μαζί).... 

 

Έχω έναν φίλο που αυτοπροσδιορίζεται ως αντικοινωνικός και μισάνθρωπος. Μ αυτόν παλιά σχολιάζαμε μια κοινή γνωστή που μικροπαντρεύτηκε (για τα δεδομένα μας) και μας είχε τρελάνει μια φορά που πήγαμε σπίτι της, μας έδειξε τα άλμπουμ κ του γάμου κ δύο βαφτίσεων. Τώρα κάνουμε τσατ κ λέμε για τα παιδιά μας που γεννήθηκαν περίπου τις ίδιες μέρες. Θεία δίκη του λέω. 

[Anna3011]

Just now, anemoni1989 είπε:

Συμφωνώ απόλυτα!!!! 

@Nansy29 δυστυχώς πολλοι γονείς εχουν τη νοοτροπία "παιδακια ειναι δεν πειράζει"... Προσωπικα δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτω τετοιες συμπεριφορες απο το παιδι μου και το εννοω!!! Και ειναι απο τα πράγματα που θεωρώ σίγουρα για εμενα, διότι πολυ απλα κατι διαφορετικό θα ηταν αντίθετο του χαρακτήρα μου... Δυστυχώς ομως πολλοι γονείς δεν ειναι ετσι... Εγω το βλέπω σε φιλη, η οποια γίνεται επικίνδυνη για το παιδι επειδη "δεν αντεχει να το ακουει να κλαιει"... (λεω επικίνδυνη διοτι πχ κανει ταξιδια με υο μωρο στην αγκαλια πχ επειδή δεν του αρέσει το καθισμα, το ταιζει συνέχεια φαριν λακτε και σκονοκρεμες επειδή δεν θα θελει να φαει φρουτα ή φαγητο και υποθετω και στο μελλον θα κανει παρομοια)... 

Αυτο με τς φωτογραφίες ομολογω πως και εγω το κανω, αλλα μονο σε οσους μ ζητανε να τς στελνω το μωρο... Εγω ειμαι ικανή να χαζευω φωτογραφίες και βίντεο ασταματητα... 

Κατι αλλο π με ενοχλει ειναι οταν μιλανε ΜΟΝΟ για τα μωρα τους... Οκ εννοείται πως και εμενα πλεον η ζωη περιστρεφεται γύρω απο τη μπεμπα (ειδικά αφου εχω την άδεια και καθομαι) αλλα ειλικρινά δεν εχω την καψα να μιλαω οοοολη την ωρα για το τι εκανε το μωρο. Οκ παιδι ειναι, θα κλαψει, θα ξυπνησει, θα γκρινιαξει, καποια στιγμη θα γελασει, θα περπατησει, θα μιλησει κλπ... Εχω σταματήσει να παιρνω καθημερινά φιλη γτ σ τηλέφωνο μιλαγε μονο για το μπεμπη της. Εν τω μεταξύ ιδιας ηλικίας τα παιδια μας. Οσο εγω της ελεγα πες τίποτα αλλο, αυτη ελεγε ενα "τιποτα"  και συνεχιζε "ο μπεμπακος αυτο, ο μπεμπακις εκεινο, ο μπεμπακος εκλασε, γελασε, εχ#σ# κλπ κλπ κλπ..."...  Δηλαδη, ημαρτον!!! Υπηρχα και πριν το παιδι, δε γίνεται να με προσδιοριζει πλεον μονο αυτο!!! Επισης σιχαινομαι αυτους που παινευουν συνεχεια τα παιδιά τς... Οκ ναι παιδι σ ειναι και θα καμαρωσεις, αλλα θεωρώ υπερβολη να κομπαζεις ακομα και για τν αερα που αναπνεει!!! 

Αυτα!!! Μαλλον ειμαι λιγο μισανθρωπος???  Μαλλον για αυτό εχω λιγους φιλους στη ζωη μου!!! Ειμαι μαλλον περιεργη!!!! Αχχαχαχαχαχαχα 

Θυμηθηκα και κατι αλλο που με ενοχλει και που πιανω τν εαυτό μου να ανησυχεί μην τυχον και το κανω... Δεν μ αρεσει οταν μιλανε πολυ γλυκαναλατα για τα παιδια (πχ το Κατερινακι, το μπεμπακι, ο μπεμπουλης, ο μπεμπακος, η μπεμπουλα κλπ)... Δεν ξερω γτ αλλα το θεωρω άσχημο για το παιδι... Περιεργεια μαλλον... 

Αυτο ονως που με ενοχλουσε και πλεον κανω συχνα (αν και τελευταία που το εντοπισα προσπαθω να το κοψω) ειναι η χρηση πληθυντικου (περπατησαμε, φαγαμε, μιλησαμε, παμε κλπ)... Δεν μ αρεσε καθολου οταν το ακουγα και το κοροιδευα και πρόσφατα συνειδητοποιησα πως το εκανα και εγω (σοκ!!!!)!!! 

Ταυτίζομαι! Λες να είμαι μισάνθρωπος και εγώ;  Με ενοχλούν και εμένα οι συζητήσεις με μαμάδες που μιλάνε μόνο για τα παιδιά λες και δεν υπάρχει κανένα άλλο θέμα για κουβέντα, μου έδινε στα νεύρα επίσης μια φίλη που την περίοδο που προσπαθούσαμε για παιδί και ήξερε πως δε μας έβγαινε, με βομβάρδιζε με φωτογραφίες του γιού της (καμια 20αρια τη βδομάδα, δεν κάνω πλάκα).  Μου  κάθεται επίσης και εμένα κάπως αυτός ο πληθυντικός  των μαμάδων του τύπου "περπατήσαμε, μιλήσαμε" κτλ (μέχρι που έπιασα μια μέρα τον εαυτό μου να λέει: "έχουμε κολικούς") .  Όμως σε γενικές γραμμές έχω παρατηρήσει ότι από τότε που απέκτησα παιδί έχω γίνει πολύ πιο επιεικής με τους άλλους γονείς. Βρίσκω  δικαιολογίες για πολλές συμπεριφορές που παλιά δεν κατανοούσα. Να και ένα ακόμα θετικό της μητρότητας! Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο .

 

@Έσπερος με όλο το θάρρος που μου δίνει η διάθεσή σου να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου, θα ήθελα να σου πω ότι κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι θα έπαυαν να υφίστανται αν αποφάσιζες να βγάλεις από τη ζωή σου το "τι θα πει ο κόσμος". Τα περισσότερα άγχη που βγάζεις στις αναρτήσεις σου, νιώθω ότι έχουν να κάνουν με το τι θεωρείται καθώς πρέπει και πως θα είστε εσύ και η οικογένειά σου κοινωνικά αποδεκτοί (τι είπαν οι συγγενείς και οι φίλοι που δεν δέχτηκα κόσμο στο μαιευτήριο, τι θα πει η θεία που δεν πήγα στο τραπέζι της, τι θα πει η μαμά στην παιδική χαρά που το παιδί μου αγκάλιασε το δικό της, τι θα πει η γειτόνισσα που δεν πήρα το μπισκότο της, τι θα πει ο φίλος μας που δεν θα πάμε στο γάμο του κτλ κτλ). Οι άνθρωποι πάντα κριτικάρουν και θα κριτικάρουν. Αλίμονο αν φτιάχναμε τις ζωές μας σύμφωνα με τα θέλω και τις απόψεις (και τα κολλήματα αν θες) των άλλων. Κοίταξέ το λίγο αυτό, με πολλή συμπάθεια στο λέω, γιατί φαίνεται να ζορίζεσαι αρκετά και διαρκώς να ταλαντεύεσαι ανάμεσα στο "πρέπει" και το "θέλω". Και είμαι σίγουρη ότι αν προσπαθήσεις να λειτουργήσεις σύμφωνα με τα δικά σου θέλω, η καθημερινότητά σου θα είναι πιο απλή και η συνεννόηση με τον άντρα σου επίσης.

[ΑΡΓΚ]

Nα δώσω ένα παράδειγμα για το γιατί δεν έχει σημασία τι θα πει ο κόσμος: Όταν η κόρη μου ήταν πολύ μικρούλα, φόραγε μία σαλοπέτα συχνά, που ήταν πολύ δροσερή και βολική το καλοκαίρι. Με πλησίασε κάποτε στην παιδική χαρά μία γειτόνισσα και πρώτα με ρώτησε αν την έχει ράψει η γιαγιά, και όταν είπα ότι την αγόρασα από το Α κατάστημα, βάλθηκε να μου εξηγεί ότι αν ήταν χειροποίητη θα είχε λογική να τη φοράω στο παιδί για να μην κακοκαρδίσω τη γιαγιά, αλλά να αγοράσω σαλοπέτα είναι φάουλ, και μου ανέπτυξε μία παρανοϊκή θεωρία εναντίον της σαλοπέτας σε μωρά... Δεν την ήξερα καν τη γυναίκα προσωπικά και μου είχαν πέσει τα μαλλιά, ήμουν σε φάση τι ήταν αυτό που έπαθα. 

Έκτοτε έχω ακούσει και άλλα κουλά από τη συγκεκριμένη κατά καιρούς, δεν έχει κανένα φίλτρο, απλά οτιδήποτε της κατέβει στο κεφάλι και αφορά τα παιδιά το λέει σε όποιον βρει (τα εν λόγω παιδιά τελειώνουν το Γυμνάσιο πια, δεν έχει αλλάξει κάτι στη συμπεριφορά της). Και όμως λοιπόν, η συγκεκριμένη γυναίκα πέραν του ότι έχει τη φήμη της ελαφρά γραφικής, μία χαρά κοινωνικότατη είναι με τους γύρω της, τα παιδιά της έχουν παρέες, η ίδια όπου βρεθεί σε κόσμο μία χαρά κάνει παρέα με τους άλλους γονείς.

Και καταλαβαινεις ότι μιλάμε για ακραία έλλειψη τρόπων, όχι για φάση τύπου "μήπως σας ενόχλησε που το μωρό μου αγκάλιασε το μωρό σας". Τίποτα δεν έπαθε, άντε μερικές φορές να χαμογελά κανείς όταν τη βλέπει, μία χαρά νορμάλ ζωή στη γειτονιά έχει. 

Αν δεν πλακωθείς στο ξύλο, δε βρίζεις ή δεν ξέρω τι άλλο αντίστοιχα βαρύ, ο μέσος άνθρωπος δεν προσβάλλεται όσο εύκολα νομίζεις @Έσπερος, ή τελος πάντων το ξεπερνά γρήγορα.

[Nansy29]

7 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

κ εγω δεν εχω τοσο μεγαλο παιδακι για να καταλαβω προφανως κ.ολοι κατι θα λεγαμε . αλλα ετσι οπως το.περιγραφεις εμενα μου κανει οτι οι γονεις ειναι κουρασμενοι κ πλεον εχουν.χασει την μπαλα. δηλαδη σκεφτομαι οτι οι τιμωρειες κ οι εξηγησεις εχουν.γινει κ πλεον δεν ξερουν τι αλλο να κανουν κ.τα εχουν αφησει να αφηνιαζουν κατι τετοιο μου κανει κουραση που γυρναει στο.αστα να κανουν.οτι θελουν. 

Μάλλον έχεις δίκιο γιατί το λενε και οι ίδιοι ότι έχουν κουράστει.απλα πιστεύω πως είναι οι ηλικίες που πρέπει να μάθουν τους κανόνες σεβασμού και συμπεριφοράς.

πρίν από 49 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Συμφωνώ απόλυτα!!!! 

@Nansy29 δυστυχώς πολλοι γονείς εχουν τη νοοτροπία "παιδακια ειναι δεν πειράζει"... Προσωπικα δεν υπάρχει περίπτωση να ανεχτω τετοιες συμπεριφορες απο το παιδι μου και το εννοω!!! Και ειναι απο τα πράγματα που θεωρώ σίγουρα για εμενα, διότι πολυ απλα κατι διαφορετικό θα ηταν αντίθετο του χαρακτήρα μου... Δυστυχώς ομως πολλοι γονείς δεν ειναι ετσι... Εγω το βλέπω σε φιλη, η οποια γίνεται επικίνδυνη για το παιδι επειδη "δεν αντεχει να το ακουει να κλαιει"... (λεω επικίνδυνη διοτι πχ κανει ταξιδια με υο μωρο στην αγκαλια πχ επειδή δεν του αρέσει το καθισμα, το ταιζει συνέχεια φαριν λακτε και σκονοκρεμες επειδή δεν θα θελει να φαει φρουτα ή φαγητο και υποθετω και στο μελλον θα κανει παρομοια)... 

Αυτο με τς φωτογραφίες ομολογω πως και εγω το κανω, αλλα μονο σε οσους μ ζητανε να τς στελνω το μωρο... Εγω ειμαι ικανή να χαζευω φωτογραφίες και βίντεο ασταματητα... 

Κατι αλλο π με ενοχλει ειναι οταν μιλανε ΜΟΝΟ για τα μωρα τους... Οκ εννοείται πως και εμενα πλεον η ζωη περιστρεφεται γύρω απο τη μπεμπα (ειδικά αφου εχω την άδεια και καθομαι) αλλα ειλικρινά δεν εχω την καψα να μιλαω οοοολη την ωρα για το τι εκανε το μωρο. Οκ παιδι ειναι, θα κλαψει, θα ξυπνησει, θα γκρινιαξει, καποια στιγμη θα γελασει, θα περπατησει, θα μιλησει κλπ... Εχω σταματήσει να παιρνω καθημερινά φιλη γτ σ τηλέφωνο μιλαγε μονο για το μπεμπη της. Εν τω μεταξύ ιδιας ηλικίας τα παιδια μας. Οσο εγω της ελεγα πες τίποτα αλλο, αυτη ελεγε ενα "τιποτα"  και συνεχιζε "ο μπεμπακος αυτο, ο μπεμπακις εκεινο, ο μπεμπακος εκλασε, γελασε, εχ#σ# κλπ κλπ κλπ..."...  Δηλαδη, ημαρτον!!! Υπηρχα και πριν το παιδι, δε γίνεται να με προσδιοριζει πλεον μονο αυτο!!! Επισης σιχαινομαι αυτους που παινευουν συνεχεια τα παιδιά τς... Οκ ναι παιδι σ ειναι και θα καμαρωσεις, αλλα θεωρώ υπερβολη να κομπαζεις ακομα και για τν αερα που αναπνεει!!! 

Αυτα!!! Μαλλον ειμαι λιγο μισανθρωπος???  Μαλλον για αυτό εχω λιγους φιλους στη ζωη μου!!! Ειμαι μαλλον περιεργη!!!! Αχχαχαχαχαχαχα 

Θυμηθηκα και κατι αλλο που με ενοχλει και που πιανω τν εαυτό μου να ανησυχεί μην τυχον και το κανω... Δεν μ αρεσει οταν μιλανε πολυ γλυκαναλατα για τα παιδια (πχ το Κατερινακι, το μπεμπακι, ο μπεμπουλης, ο μπεμπακος, η μπεμπουλα κλπ)... Δεν ξερω γτ αλλα το θεωρω άσχημο για το παιδι... Περιεργεια μαλλον... 

Αυτο ονως που με ενοχλουσε και πλεον κανω συχνα (αν και τελευταία που το εντοπισα προσπαθω να το κοψω) ειναι η χρηση πληθυντικου (περπατησαμε, φαγαμε, μιλησαμε, παμε κλπ)... Δεν μ αρεσε καθολου οταν το ακουγα και το κοροιδευα και πρόσφατα συνειδητοποιησα πως το εκανα και εγω (σοκ!!!!)!!! 

Χαχαχα βρε ανεμωνη μου ωραία τα λες..Εγώ σε κατάλαβαινω αλλά εντάξει πιστεύω ότι κάνενας γονιός δεν είναι τελειος  και ολοι κανουν τα δικα τοθς που μπορει να μας ενοχλουν και σιγουρα κι εσείς κάνετε πολλά από αυτά που κοροϊδεύατε κι εγώ θα κάνω μεθαύριο.λογικο είναι.καποια όμως σίγουρα που λες κι εσύ είναι και θέμα χαρακτήρα πως είμαστε γενικά σαν άνθρωποι. Π.χ κι εγώ πιστεύω πως σε θέματα συμπεριφοράς των παιδιων μου θα βαζω ορια.ο,τι δεν μπορώ γενικά είναι η έλλειψη σεβασμού είτε από παιδιά είτε από μεγάλους. Οπότε δεν πιστεύω ότι θα κάνω κάτι διαφορετικό όταν κάνω παιδιά. 

 

 

[anemoni1989]

πρίν από 7 λεπτά , Anna3011 είπε:

Όμως σε γενικές γραμμές έχω παρατηρήσει ότι από τότε που απέκτησα παιδί έχω γίνει πολύ πιο επιεικής με τους άλλους γονείς. Βρίσκω  δικαιολογίες για πολλές συμπεριφορές που παλιά δεν κατανοούσα. Να και ένα ακόμα θετικό της μητρότητας! Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο .

 

@Έσπερος

Σε εμενα παντως λειτουργησε και καπως αντίστροφα... Ναι με ειδα πως ειναι να ανησυχείς για καποιον αλλο, να εισαι υπεύθυνος, ποσο εύκολο ειναι να συμβεινενα ατυχημα κλπ, αλλα απο την αλλη ειδα πως οντως καποιοι γονεις ειναι πολυυυυ υπερβολικοι σχετικά με τα παιδιά τους... 

Επισης πλεον δε δειχνω καμια κατανοηση στα θεματα ασφαλείας του παιδιού.. Σκέφτομαι για τα αλλα παιδιά οπως για το δικο μου και εχω φτάσει σε σημειο ακομα και να "μαλωσω"  και να τσακωθω με αλλο γονιο για το παιδι του επειδή το ειχε εκτεθειμενο... Αυτο οντως παλια δεν το καταλαβαινα οταν το εκανε αλλος και ελεγα "τι τον νοιάζει? Δικο του ειναι"??? Πλεον ομως υο βλέπω διαφορετικα γτ θα ηθελα αν εγω αθελα μ κανω κατι επικίνδυνο για το παιδι μου, ο αλλος να μου το επισημανει. 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Σε εμενα παντως λειτουργησε και καπως αντίστροφα... Ναι με ειδα πως ειναι να ανησυχείς για καποιον αλλο, να εισαι υπεύθυνος, ποσο εύκολο ειναι να συμβεινενα ατυχημα κλπ, αλλα απο την αλλη ειδα πως οντως καποιοι γονεις ειναι πολυυυυ υπερβολικοι σχετικά με τα παιδιά τους... 

Επισης πλεον δε δειχνω καμια κατανοηση στα θεματα ασφαλείας του παιδιού.. Σκέφτομαι για τα αλλα παιδιά οπως για το δικο μου και εχω φτάσει σε σημειο ακομα και να "μαλωσω"  και να τσακωθω με αλλο γονιο για το παιδι του επειδή το ειχε εκτεθειμενο... Αυτο οντως παλια δεν το καταλαβαινα οταν το εκανε αλλος και ελεγα "τι τον νοιάζει? Δικο του ειναι"??? Πλεον ομως υο βλέπω διαφορετικα γτ θα ηθελα αν εγω αθελα μ κανω κατι επικίνδυνο για το παιδι μου, ο αλλος να μου το επισημανει. 

Συμφωνώ και επαυξάνω. Προ παιδιών, δε μου έκανε π.χ. εντύπωση το να δω ένα δίχρονο ή τρίχρονο χωρίς καρεκλάκι στο αμάξι. Μπορεί να σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να είναι ασφαλές, αλλά προς στιγμήν. Τώρα και εξάχρονο-εφτάχρονο να είναι, πραγματικά δαγκώνω τη γλώσσα μου να μην πάω στους γονείς να τους πω ότι είναι ανεύθυνοι.

 

[Mama_Anesti_]

Εγώ ήμουν αρνητική με την συγκοιμιση. Δεν την κοροιδευα αλλά πίστευα πως δεν είναι για μένα, δεν με βολευει κτλ. Μετα απο 20 μήνες έβαλα ενα μονο κρεβάτι δίπλα στο δικο μας και αναθεωρησα! 

 

Επίσης πίστευα πως είναι καλύτερα για το μωρο το αργότερο στο εξαμηνο να πηγαίνει στο δωμάτιο του. Ακόμα μαζί μας κοιμάται ! 

 

Κοροιδευα τις μανιακες με την καθαριότητα μαμαδες και έγινα ίδια! Όποιος μπαίνει σπίτι με παπούτσι τον κοιτάζω με ενα ματι! 

 

Όταν θυμηθω κι άλλα θα συμπληρωσω! 

 

16 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

Όμως σε γενικές γραμμές έχω παρατηρήσει ότι από τότε που απέκτησα παιδί έχω γίνει πολύ πιο επιεικής με τους άλλους γονείς. Βρίσκω  δικαιολογίες για πολλές συμπεριφορές που παλιά δεν κατανοούσα

Θα συμφωνησω μαζί σου. Κι εγώ το κάνω. 

[Fenia27]

12 ώρες πρίν, Nansy29 είπε:

Χαχαχα βρε ανεμωνη μου ωραία τα λες..Εγώ σε κατάλαβαινω αλλά εντάξει πιστεύω ότι κάνενας γονιός δεν είναι τελειος  και ολοι κανουν τα δικα τοθς που μπορει να μας ενοχλουν και σιγουρα κι εσείς κάνετε πολλά από αυτά που κοροϊδεύατε κι εγώ θα κάνω μεθαύριο.λογικο είναι.καποια όμως σίγουρα που λες κι εσύ είναι και θέμα χαρακτήρα πως είμαστε γενικά σαν άνθρωποι. Π.χ κι εγώ πιστεύω πως σε θέματα συμπεριφοράς των παιδιων μου θα βαζω ορια.ο,τι δεν μπορώ γενικά είναι η έλλειψη σεβασμού είτε από παιδιά είτε από μεγάλους. Οπότε δεν πιστεύω ότι θα κάνω κάτι διαφορετικό όταν κάνω παιδιά.

 

Ποτε μην λες ποτε...Η κουραση μερικες φορες ειναι τοσο μεγαλη που απλα δεν εχεις κουραγιο να βαλεις ορια εκεινη την στιγμη και ενδιδεις...Ο σεβασμος ομως μαθαινεται οχι με λογια αλλα και με παραδειγματα...ενας γονιος που δεν σεβεται ο ιδιος, δεν μπορει να διδαξει στα παιδια του τον σεβασμο μονο με λογια..τα παιδια βλεπουν και μιμουνται...Τα αγορια παντως αρεσκονται να χτυπιουνται και να βαρανε τα παιχνιδια απο εκει και απο εδω...Αυτο εχω δει με τα παιδια μου που ειναι δυο αγορια...Μαλωνουν για πλακα, παιζουν ξυλο για πλακα (μεχρι καποιος να την φαει καλα)...γενικως μιλαμε για ενα πεδιο μαχης καποιες στιγμες της ημερα...

 

Βεβαια επειδη ζουμε σε διαμερισμα, και ξερω τι ωρα γυρνανε οι απο κατω απο την δουλεια..δια ροπαλου σταματανε ολα τα χτυπηματα στο πατωμα κτλ...Καλο το παιχνιδι αλλα με ορια...Σε σπιτια οταν επισκεπτομαστε, τα παιδια εχουν μαθει να προσεχουν και σταματανε οταν τους πω...Δεν ειναι παντα ευκολο αλλα δεν μπορουμε να διαλυουμε τα σπιτια που παμε...Αν και οι επισκεψεις μας ειναι σε σπιτια με ιδιας ηλικιας παιδια και υπαρχει κατανοηση και συνεννοηση...

 

Τωρα τα παιδακια που περιγραφεις, ειναι μικρα σε ηλικια ιδιου φυλου και παρασυρει πολυ ευκολα το ενα το αλλο...Αν παλι πουνε, γιαγια δεν σε θελω δεν σε αγαπαω...ειναι παλι παιδια και εκεινη την στιγμη μπορει οντως να μην την θελουν κοντα τους...γιατι αυτο να μην γινεται σεβαστο? Μην ξεχναμε οτι τα παιδια δεν ειναι ρομποτ ουτε κουκλες για να τα αρπαζουμε, να τα αγκαλιαζουμε, να τα φιλαμε οποτε θελουμε, να εχουμε την απαιτηση να παιζουν μαζι μας οποτε θελουμε και να μας μιλανε οποτε το θελουμε εμεις οι ενηλικες...Δηλαδη ενταξει...την λογικη να χρησιμοποιουμε λιγο και να τα σεβομαστε οπως θα θελαμε να σεβονται και εμας...Τελος, η αγαπη και καθε εκφραση αγαπης δεν πρεπει ποτε να ειναι απαιτηση ή εκβιασμος...σε καθε ηλικια....

 

Η αληθεια ειναι οτι πριν κανω παιδια δεν ειχα καμια απολυτως επαφη μαζι τους...ολες μου οι φιλες ειναι χωρις παιδια και ανυπαντρες...οποτε δεν με ενοχλουσε και κατι ιδιαιτερα...

 

Κανοντας παιδια, αρχισα να παρατηρω και να συναναστρεφομαι με παιδια και γονεις...

Αυτα λοιπον που κοροιδευω...ειναι αρχικα οι γονεις που τρεχουν πισω απο τα παιδια μην πεσουν, βραχουν, πιασουν χωμα...τους γονεις που πανε τα παιδια τους να παιξουν και ακους μονιμα "ελα να κανεις κουνια" "φτανει η τσουλιθρα" "θα κανεις τραμπαλα?""βαλε το ποδι σου εκει"..ενα μονιμο βουιτο απο διαταγες...τι το πας κυρα μου το παιδι να παιξει αν δεν το αφηνεις να κανει αυτο που του αρεσει? Διαταγες...διαταγες....τραγικο...Το παιχνιδι των παιδιων δεν ερχεται με οδηγιες χρησης!!!!!! Το αλλο επισης που κραζω ανελεητα...ειναι τους γονεις που πανε το παιδι τους να παιξει με τα ασπρα ρουχαλακια και τα πουκαμισακια και του φωναζουν μην λερωθει, μην κατσει, μην πιασει....Αχ παναγια μου το κακομοιρο σκεφτομαι...

 

 

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Αν παλι πουνε, γιαγια δεν σε θελω δεν σε αγαπαω...ειναι παλι παιδια και εκεινη την στιγμη μπορει οντως να μην την θελουν κοντα τους...γιατι αυτο να μην γινεται σεβαστο?

Ας μην ξεχνάμε ότι συχνά οι παππούδες κάνουν τέτοιες κακόγουστες δηλωσεις "έλα να μου δώσεις ένα φιλάκι. δεν με αγαπάς;" ή ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν εκβιαστικά το δεν σ'αγαπώ. Μπορεί κι αυτά τα παιδάκια κάπου να το άκουσαν. 

 

Just now, Fenia27 είπε:

Το αλλο επισης που κραζω ανελεητα...ειναι τους γονεις που πανε το παιδι τους να παιξει με τα ασπρα ρουχαλακια και τα πουκαμισακια και του φωναζουν μην λερωθει, μην κατσει, μην πιασει....

Πέρσι πήγα σε βαφτίσια μετά από πολύ πολύ καιρό, σχεδόν 5 χρόνια με εξαίρεση του ανιψιού μου και του γιού μου που ήταν σε στενό κύκλο. Ένα από τα καλεσμένα παιδάκια φορούσε ένα καλό σετάκι που ίσως ήταν το δικό του βαφτιστικό. Έξω από την εκκλησία που έπαιζαν είχε κάπου μια λακουβίτσα με λίγες λάσπες. Φυσικά και έπεσε μέσα το κακόμοιρο. Τα εγκεφαλικά που θα έπαθε η μαμά του σκέφτομαι!!!!! Εμένα πάντως μ αρέσουν τα καλοντυμένα παιδάκια, αν δεν με κρατούσε ο άντρας μου θα έκανα σίγουρα κάποιες άχρηστες αγορές που θα καταπίεζαν το παιδί. Επίσης να εξομολογηθώ ότι πιο παλιά νευρίαζα όταν έβλεπα έξω κοριτσάκια με μακό και κολάν ή φόρμες. Λες και δεν ξέρω σαν τι θα έπρεπε να φοράνε για να παίξουν!!!!

Just now, Έσπερος είπε:

Επίσης να εξομολογηθώ ότι πιο παλιά νευρίαζα όταν έβλεπα έξω κοριτσάκια με μακό και κολάν ή φόρμες. Λες και δεν ξέρω σαν τι θα έπρεπε να φοράνε για να παίξουν!!!!

@Macgyver αυτό σε μπερδεύει; δεν ξέρω, μου άρεσε να βλεπω τα κοριτσάκια με ωραία φορεματάκια και όχι πρόχειρα ρούχα. γενικά δεν μου αρέσει το σπορ ντύσιμο σε γυναίκες, κι εγώ είμαι του πιο κυριλέ και το χω και λίγο καημό που στο σχολείο δεν μπορώ να πηγαίνω με καλά ρούχα και γόβες. 

[erin0000]

Αυτό που πρέπει να προσέχει κάποιος (ώστε να μην  βρεθεί στη θέση να αναθεωρήσει τα πάντα αργότερα) είναι να μην κάνει μεγάλες δηλώσεις. Ή αν κάνει, να έχει σκεφτεί πρώτα καλά όλες τις παραμέτρους.

 

Δηλαδή ακούω κάποιες δηλώσεις από εγκύους ή από άτομα που δεν έχουν ακόμη παιδιά, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πολλές φορές φαντάζονται κάτι ιδεατό και νομίζουν ότι τα παιδιά είναι μηχανήματα. Και αν πατήσεις το σωστό κουμπί θα έχεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

Και βέβαια όταν έρχονται τα παιδιά, τους φέρνουν τα πάνω κάτω. Εκεί είτε πρέπει να αναθεωρήσουν και να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα, είτε θα εμμείνουν στις αρχικές τους απόψεις και θα καταπιέζονται που δεν έρχονται τα πράγματα όπως τα θέλουν.

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Αυτό που πρέπει να προσέχει κάποιος (ώστε να μην  βρεθεί στη θέση να αναθεωρήσει τα πάντα αργότερα) είναι να μην κάνει μεγάλες δηλώσεις. Ή αν κάνει, να έχει σκεφτεί πρώτα καλά όλες τις παραμέτρους.

 

Δηλαδή ακούω κάποιες δηλώσεις από εγκύους ή από άτομα που δεν έχουν ακόμη παιδιά, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πολλές φορές φαντάζονται κάτι ιδεατό και νομίζουν ότι τα παιδιά είναι μηχανήματα. Και αν πατήσεις το σωστό κουμπί θα έχεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

Και βέβαια όταν έρχονται τα παιδιά, τους φέρνουν τα πάνω κάτω. Εκεί είτε πρέπει να αναθεωρήσουν και να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα, είτε θα εμμείνουν στις αρχικές τους απόψεις και θα καταπιέζονται που δεν έρχονται τα πράγματα όπως τα θέλουν.

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ξερεις τι ακριβως σε περιμενει απο το στενο σου συγγενικό ή φιλικό περιβαλλον, εχεις μια τελειως διαστρεβλωμένη εικονα. Βεβαια κ το τι κρύβεται πισω απο τις συνηθειες της καθε οικογενειας δεν το ξερεις, εννοω οικονομικα, υποστηριξη απο συγγενεις, ψυχολογικο ή σωματικό  κοστος των οποιων αποφάσεων παιρνουν κλπ. 

 

Τωρα θυμηθηκα κατι αλλο που ελεγα οτι δεν θα κανω ποτε: το baby led weaning. Δεν το εφάρμοσα βεβαια στην αρχη αλλα επειδη σχετικα γρηγορα περασαμε σε κομματια κ φαγητο στο χερι, αυτα που κοροιδευα με τα παιδακια λουσμένα σε γιαούρτια κ σούπες, τα βλεπω γιατι ο γιος μου μπορει να φαει με το χερι κ σούπες οσπρίων και καθαριζω υπολείμματα τροφων απο τα πιο απίθανα σημεια της κουζινας!!!