Κάνουμε αυτά που κοροϊδεύαμε;

[Astrien]

Just now, vicky86 είπε:

Δ ειναι μεγαλη συχνοτητα. Απο ενος μεχρι δυο πηγαινα στο πατρικο μου με την κορη μου 2-3φορες την εβδομαδα. Κ τον επομενο χρονο τουλ μια φορα τον μηνα, γτ μετακομισαμε. Καθε φορα που μας εβλεπε ο μπαμπας μου ζητουσε αγκαλια απο την κορη μου, δ πηγε ποτε. Ειδικα οταν εβλεπε οτι αγκαλιαζε την μαμα μου σιγουρα θα τον στεναχωρουσε, ομως μεχρι να φυγουμε θα τον πλησιαζε κ εκεινον. Μπορει να μην ηταν το κλασικο με το που μπει η φευγωντας αλλα αφου ειχε παρει τον χρονο της. Μεγαλωνοντας εγινε πιο διαχυτικη μαζι του

Το ιδιο κ με τον αδερφο μου, δ ηθελε αμεσως

Ο μικρος ακομη πιο δυσκολος γτ απο οταν γεννηθηκε εκεινος δ τους εβλεπε με τοση συχνοτητα. Καθε φορα ηθελε χρονο να τους συνηθισει για να παιξει μαζι τους, κ γενικα ειναι πολυ ντροπαλος ειδικα με καποιους

Αυτο που εχω παρατηρησει ειναι οτι συμπαθουν πολυ πιο νεαρα ατομα, συνηθως οχι με μουσια, κ ειδικα αν θελει κ ο ενηλικος να παιξει μαζι τους

Ναι ακριβώς έτσι... Απλά το πώς να διαχειριστώ τους ενήλικες με δυσκολεύει.  

[vicky86]

Για τους ενηλικες απλα εξηγεις την συμπεριφορα της μικρης

Αναλογα αν ειναι καποιος αγνωστος η καποιος που δ βλεπετε συχνα

Μπορει να αντιδρασει ετσι κ με καποιον που αλλες φορες δ ειχε προβλημα γτ ειναι κουρασμενη, νυσταγμενη, πεινασμενη, αγουροξυπνημενη η απλα δ εχει κεφια

"δικαιολογησε" λιγο την συμπεριφορα της, προτεινε τι μπορουν να κανουν για να ειναι πιο ηπια η συναντηση για την μικρη

Αν δ θελουν να καταλαβουν εγω περιοριζω τις επαφες

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Συμβουλες και να μη λες, θα ακους! μην το ψαχνεις! απλως μου φαινεται οτι οι λεπτομερειες για τετριμμένα θέματα σε κανουν να χασεις την ουσία. εγω κυριως "κατορθωματα" αναφερω εξτος αν τυχει κατι σοβαρο, αλλα γενικα ετσι ειμαι κ με τον εαυτο μου, δεν λεω καθε μερα στη μανα μου τι καναμε, τι φαγαμε, τι ωρα κοιμηθηκαμε, αν κουραστήκαμε κλπ. 

 

Παντως σχετικα με το τι λες στους φιλους για τα παιδια, υπαρχει κ το αλλο ακρο να σε ρωτανε κ να απαντάς αόριστα λες κ σου παραβιάζουν την ιδιωτική ζωή σου. Εχω μια συναδελφο με μωρο που ενω επιδιώκει κ η ιδια να επικοινωνουμε πού κ πού, απαντάει τοσο γενικόλογα που νομιζεις οτι κατι κρυβει. κ θεωρω οτι γενικα δεν κανω αδιάκριτες ερωτησεις. δλδ αυτα που εγω θεωρω αδιάκριτα δεν τα ρωταω (αν θηλαζει, αν κοιμαται το βραδυ- οχι αδιάκριτο απλως βλακώδες, αν τρωει, αν μιλαει, γενικα πραγματα που αγχωνουν). ρωταω πιο στοχευμένα πχ πώς σου φαινεται τωρα που παιζει/ γελαει/επικοινωνει κλπ. Κι ομως απο τον τροπο που απαντάει νιωθω σαν να ρωταω πολλα. 

Κι αυτό το έχω βιώσει με μια κοπέλα και μου φάνηκε πολύ στεναχωρω. Να σου πω κιόλας ότι με αυτήν την κοπέλα στο τέλος παρεξηγηθήκαμε και δεν πολυμιλαμε  πλέον. Γενικά με έκανε να αισθάνομαι άσχημα ότι και να τη ρωτούσα ή να αφηγούμουν για το δικό μου το παιδί.  Δλδ τι πιο φυσιολογικό δυο μανούλες με παιδιά στην ίδια ηλικία να ανταλλάσσουν νέα και πληροφορίες για το πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους.  Δε λέω βέβαια να συζητάνε  μόνο γι αυτό αλλά και καθόλου να μη μιλάνε για τα παιδιά τους μου φαίνεται εξίσου περίεργο

[Fenia27]

Just now, Astrien είπε:

Ναι ακριβώς έτσι... Απλά το πώς να διαχειριστώ τους ενήλικες με δυσκολεύει.  

 

Μην το σκέφτεσαι πολύ. ..Δεν προσβάλλεις κάποιον λέγοντας του την αλήθεια. .Το παιδί απλά δεν θέλει. ..τελείωσε. ..Μπορείς βέβαια να πεις χίλιες δυο δικαιολογίες. .. είναι κουρασμένο, κακοδιαθετο κτλ...Εγώ πλέον στέκομαι κοντά στο παιδί σαν εμπόδιο και τους λέω την αλήθεια. ..Δεν θέλει αγκαλιές οπότε αφηστε το να σας συνηθισει και να έρθει μόνο του. Μην το πιέζετε. ..Εντάξει τι να γίνει σε κάποιους πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα 

[Astrien]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Μην το σκέφτεσαι πολύ. ..Δεν προσβάλλεις κάποιον λέγοντας του την αλήθεια. .Το παιδί απλά δεν θέλει. ..τελείωσε. ..Μπορείς βέβαια να πεις χίλιες δυο δικαιολογίες. .. είναι κουρασμένο, κακοδιαθετο κτλ...Εγώ πλέον στέκομαι κοντά στο παιδί σαν εμπόδιο και τους λέω την αλήθεια. ..Δεν θέλει αγκαλιές οπότε αφηστε το να σας συνηθισει και να έρθει μόνο του. Μην το πιέζετε. ..Εντάξει τι να γίνει σε κάποιους πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα 

Ναι και αυτό το έκανα.. αλλά πόσες δικαιολογίες να πω τέλος πάντων :/

[Chrysoum]

Just now, Astrien said:

Ναι και αυτό το έκανα.. αλλά πόσες δικαιολογίες να πω τέλος πάντων :/

Γιατί δεν λες ότι απλά δεν θέλει; ότι έτσι είναι η ιδιοσυγκρασια της και απλά είναι ντροπαλή, θέλει χρόνο και δεν θέλει να πιέζεται; αν το καταλάβει καλώς, αν όχι ας μείνει με την χαρά να περιμένει, τι να πω; 

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

 

 

εγω πάντως δεν κομπλάρω να πω ότι ο δικος μου δεν κανει  κατι που κανουν αλλα παιδακια συνομηλικα. κομπλάρω μονη μου δλδ αλλα δεν θα κρύψω οτι δεν μιλαει ακομα πχ ή οτι αργησε να μου αφησει το χεράκι. 

Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με την πρόοδο των παιδιών τους αλλά με την νοοτροπία τους, ίσως νομίζουν πως έτσι μαθαίνουμε τι γίνεται σπίτι τους... που προσωπικά μου φαίνεται αστείο αυτό αλλά τι να κάνεις, ο καθένας όπως το βλέπει. Και εγώ δεν έχω θέμα να πω για τον γιο μου αλλά σε αυτά τα άτομα το έκοψα.

Just now, Astrien said:

Ναι και αυτό το έκανα.. αλλά πόσες δικαιολογίες να πω τέλος πάντων :/

Να μην απολογείσαι για το ότι δεν θέλει αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος, ειδικά όταν το παιδί αντιδρά έτσι, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βρεις δικαιολογία. Εμένα ο γιος μου υπάρχουν στιγμές που δεν θέλει ούτε την δική μου αγκαλιά, και φυσικά δεν επιμένω πόσο μάλλον ενός ξένου.

Όταν τα παιδιά λένε  ''οχι'' είναι ''όχι'' χωρίς δικαιολογίες, χωρίς απολογίες χωρίς τίποτα...είναι απλά ''όχι'',μην το διογκώνεις στο μυαλό σου. Είναι άνθρωπος με άποψη και προσωπικότητα, δεν είναι κούκλα για να παίζει ο καθένας,  γιατί να μάθει το παιδί πως πρέπει να πιέζεται και να δέχεται κάτι που δεν της αρέσει για να μην δυσαρεστηθούν οι γύρω του?? Δεν είναι καλύτερο να μάθει πως όταν κάτι δεν μας αρέσει και δεν το θέλουμε δεν θα το δεχθούμε?

 

[Astrien]

Just now, kotsifikos είπε:

Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με την πρόοδο των παιδιών τους αλλά με την νοοτροπία τους, ίσως νομίζουν πως έτσι μαθαίνουμε τι γίνεται σπίτι τους... που προσωπικά μου φαίνεται αστείο αυτό αλλά τι να κάνεις, ο καθένας όπως το βλέπει. Και εγώ δεν έχω θέμα να πω για τον γιο μου αλλά σε αυτά τα άτομα το έκοψα.

Να μην απολογείσαι για το ότι δεν θέλει αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος, ειδικά όταν το παιδί αντιδρά έτσι, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βρεις δικαιολογία. Εμένα ο γιος μου υπάρχουν στιγμές που δεν θέλει ούτε την δική μου αγκαλιά, και φυσικά δεν επιμένω πόσο μάλλον ενός ξένου.

Όταν τα παιδιά λένε  ''οχι'' είναι ''όχι'' χωρίς δικαιολογίες, χωρίς απολογίες χωρίς τίποτα...είναι απλά ''όχι'',μην το διογκώνεις στο μυαλό σου. Είναι άνθρωπος με άποψη και προσωπικότητα, δεν είναι κούκλα για να παίζει ο καθένας,  γιατί να μάθει το παιδί πως πρέπει να πιέζεται και να δέχεται κάτι που δεν της αρέσει για να μην δυσαρεστηθούν οι γύρω του?? Δεν είναι καλύτερο να μάθει πως όταν κάτι δεν μας αρέσει και δεν το θέλουμε δεν θα το δεχθούμε?

 

Βρε εγώ μαζί σου! Συμφωνώ σε όλα όσα λες. Αλλά τώρα σε έναν άνθρωπο 50+ χρονών με δικά του παιδιά που δεν το έχει καταλαβει ακόμα, τι να κάνω, κήρυγμα;  έτσι καταλήγω να λέω πως είναι παιδί που δεν του αρέσει να το πιέζουν και αν σε συνηθίσει θα ρθει από μόνη της, πως είναι κουρασμένη κτλ. Το ντροπαλη δε μου αρεσει γτ βασικα δεν ισχυει και δε θέλω να βαλω ταμπελα στο παιδι. Προσπαθώ να τον αποφεύγουμε όσο γίνεται αλλά  όταν βρισκόμαστε όσα και να πουμε πάνε στον βρόντο. Ακόμα και ο άνδρας μου που με λέει υπερβολική μερικές φορές έτυχε να του κάνει "παρατήρηση"! Βέβαια δεν είναι ο μόνος που έχει τέτοια συμπεριφορά στο παιδί απλά αυτόν δεν μπορώ να τον αποφύγω. Και στους γονεις μας, επειδη ειμαστε μακρια και τους βλεπουμε σπανια, στην αρχη επεμεινα να μην την πιεζουν. Μαλιστα ειπα και λογια που τους πλήγωσαν λίγο, του τύπου "για το παιδί ειστε ξένοι ακομα" αλλα το κατάλαβαν. Εσείς δεν έχετε τέτοια άτομα στο περιβάλλον σας;  

 

 

 

[vicky86]

Αατριεν δ εννοουσα να τα πεις σαν δικαιολογια, αλλα κ μενα πχ ενω ολο το σ/κ ηταν μια χαρα με τους συγγενεις που ηρθαν, την κυριακη τον επιασαν κτ κλαματα χωρις λογο μονο που του μιλησαν. Εξηγησα οτι τον ξυπνησα εγω νωρις, επειδη ειχε κατουρησει, κ δ ξανακοιμηθηκε. Πηγε κ λιγο πιο περα να παιξει μονος κ μετα ηρεμησε κ επεστρεψε

Δ θα τα πεις σαν δικαιολογια, απλα αν ισχυει κτ απο αυτα

Αλλα γενικα θα πεις την αληθεια, η μικρη ειναι ντροπαλη, θελει τον χρονο της, δ θελει αγκαλιες

[Anna3011]

Δε μπορώ να καταλάβω την εμμονή μερικών ανθρώπων να πιέζουν τα παιδάκια για αγκαλιές και φιλιά. Είναι απίστευτα ενοχλητικό να βλέπεις το παιδί σου να καταπιέζεται. Στη θέση σου @Astrien θα τον έβαζα στη θέση του το θείο με συνοπτικές διαδικασίες. Το παιδί δε θελει αγκαλιες, πάει και τελείωσε. 

Η κόρη μου για παράδειγμα δεν είναι παιδί της αγκαλιάς γενικά. Φαντάσου ότι ακόμα και τη δική μας αγκαλιά δεν πολυθέλει εκτός αν την πετύχεις σε φάση χουζουριού και χαλάρωσης. Δεν την πιέζουμε ποτέ όσο και αν μας λείπει πολλές φορές το ζουζούνισμα. Αυτό το χαρακτήρα έχει και δεν έχω καμία διάθεση να καταπιέζεται. Στους τρίτους λέω απλά ότι δεν είναι της αγκαλιάς και το ξεκόβω μια και καλή γιατί ξέρω ότι θα δυσανασχετήσει.

[vicky86]

Φυσικα εχουμε κ τετοια ατομα, στον παππου μου του λεω ξεκαθαρα ετσι που φωναζεις πως να σε πλησιασουν τα παιδια

Σε εναν θειο μου που εχουμε σπανιες επαφες κ τον ειδε κ τρομαξε, ηταν κ πιο μικρος, τον απομακρυνω τον ηρεμω, κ καθομαστε λιγο πιο μακρια γενικα

Φυσικα δ γινεται ο αλλος να αλλαξει χαρακτηρα, αλλα θα πρεπει να σεβαστει κ τα ατομα που συναναστρεφεται. Ακομη κ το νηπιο των 1,5-2-3χρ(δυστυχως οι μεγαλυτεροι δ τους συμπεριφερονται με σεβασμο, γτ ειναι μωρα) 

Πχ καποιος ειναι πολυ διαχυτικος κ οποιον γνωστο συνανανταει τον αγκαλιαζει, τον φιλαει. Ε θα υπαρχουν ατομα που δ θελουν, τι να κανουμε, θα τα πιεσουμε με το ζορι; 

[kotsifikos]

Just now, Astrien said:

 Εσείς δεν έχετε τέτοια άτομα στο περιβάλλον σας; 

Εννοείται έχουμε όμως η αλήθεια είναι πως δεν αφήνω περιθώρια πολλά γενικά, όσες φορές έχει παέι να συμβεί κάτι τέτοιο λέω ευθέως να μην τον πιέζουν και πως δεν θέλει αυτή την στιγμή αγκαλιά, δεν ξέρω αν δεν ήμουν τόσο άμεση αν θα επέμεναν αλλά δεν το σκέφτομαι ιδιαίτερα. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο αυτό, εγώ γενικά ότι έχω να πω το λέω έτσι άμεσα οπότε λίγο με έχουν συνηθίσει. Γενικά ότι με ενοχλεί και έχει να κάνει με το παιδί μου το λέω, δεν σκέφτομαι αν θα παρεξηγηθεί κανείς, όχι γιατί είμαι αναίσθητη ή δεν με νοιάζουν οι δικοί μου, αλλά γιατί μπροστά στο καλό του παιδιού μου δεν με νοιάζει να γίνω δυσάρεστη στους άλλους.

Πολλοί με λένε παράξενη και υπερβολική (ακόμα και η μαμά μου ) όμως δεν με πειράζει καθόλου, ίσως να είναι και η αλήθεια αυτή, αλλά ως μητέρα κάνω αυτό που κρίνω καλό για το παιδί μου.

[Astrien]

Ναι έχετε δίκαιο. Θα πρέπει μάλλον να το πω ευθέως και με τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια επιλογής! Το θέμα είναι ότι η μικρή δεν κλαίει όταν την πλησιάζει. Λέει βέβαια "όχι" που δέν το δίνει σημασία και μετά έρχεται σε μένα ή στον μπαμπά της.  Μερικές φορές έτυχε μάλιστα να ρθει και ο θείος και να τη γαργαλάει όσο την εχω αγκαλιά. Έτσι μου έρχονταν να του βάλω τις φωνές με το ζόρι συγκρατιομουν. 

Just now, Anna3011 είπε:

Δε μπορώ να καταλάβω την εμμονή μερικών ανθρώπων να πιέζουν τα παιδάκια για αγκαλιές και φιλιά. Είναι απίστευτα ενοχλητικό να βλέπεις το παιδί σου να καταπιέζεται. Στη θέση σου @Astrien θα τον έβαζα στη θέση του το θείο με συνοπτικές διαδικασίες. Το παιδί δε θελει αγκαλιες, πάει και τελείωσε. 

Η κόρη μου για παράδειγμα δεν είναι παιδί της αγκαλιάς γενικά. Φαντάσου ότι ακόμα και τη δική μας αγκαλιά δεν πολυθέλει εκτός αν την πετύχεις σε φάση χουζουριού και χαλάρωσης. Δεν την πιέζουμε ποτέ όσο και αν μας λείπει πολλές φορές το ζουζούνισμα. Αυτό το χαρακτήρα έχει και δεν έχω καμία διάθεση να καταπιέζεται. Στους τρίτους λέω απλά ότι δεν είναι της αγκαλιάς και το ξεκόβω μια και καλή γιατί ξέρω ότι θα δυσανασχετήσει.

Κι εμένα έτσι κάνει. Για να της πάρουμε ένα φιλί και μια αγκαλιά  πρέπει να είναι η τυχερή μας μέρα! το έχουμε ευτυχώς καθιερώσει πριν τον ύπνο να φιλιομαστε  και συνήθως της αρεσει όχι όμως πάντα.