Αχ αυτή η ζήλεια... Συμβουλες..

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Αυτό τον προσωπικό χρόνο ακόμη τον περιμένω και το μεγαλύτερο παιδί μου είναι 15...

Χαχα αυτό ήθελα να το ρωτήσω κάποια στιγμή, υπάρχει ποτέ προσωπικός χρόνος; 

[Nefeli2014]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Χαχα αυτό ήθελα να το ρωτήσω κάποια στιγμή, υπάρχει ποτέ προσωπικός χρόνος; 

Φαντάζομαι πως ναι, δηλαδή σε σύγκριση με τώρα που είμαστε συνεχώς από πάνω τους το μωρό να φάει να αλλαχτεί να κάνει μπάνιο, ε κάποια ΣΤΙΓΜΉ... κάνουν μόνα τους μπάνιο. :D

Αλλά κι εγώ το πιστεύω πως από την ώρα που πάνε σχολείο εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Καλά να μαστε να τα λέμε.... 

... 

Απόψε είχαμε καλέσει τους νονούς της μπέμπας. Όπως καταλαβαίνετε τα φώτα έπεσαν στο μωρό. Ενώ είχε τα δώρα της, διάθεσή παιχνίδι αλλά όπως ξέρετε, τα παιδιά είναι πανέξυπνα "αυτοί δεν ήρθαν για ΜΈΝΑ" Το πισωγύρισμα της εβδομάδας ήταν το άποψινο. Άλλη μαμά στη θέση μου θα είχε ακουστεί σε όλη την Αθήνα. 

Εν ολίγοις, δεν χάρηκα τη βραδιά, δεν απόλαυσα τιποτα. Αν ήταν άλλοι θα είδαν κουραστεί από τα καμώματα της και θα είδαν φύγει. Ευτυχώς έχουν μεγαλώσει παιδιά και ξέρουν... Μέσα στο θυμό μου είχα μεγάλη στεναχώρια.. Για την τόσο μεγάλη ανάγκη της να είναι το κέντρο... Φωνή, φασαρία, παιχνίδια εδώ παιχνίδια εκεί, να με τσιμπάει, να με τραβάει, μαμά έλα μαμά αγκαλιά μαμά είμαι μωρό, μαμααα μαμααα. Έχει αλλάξει. Δεν ήταν έτσι. Με τίποτα δεν ήταν έτσι!!! Πρέπει να την επάινω ακόμα πιο πολύ. Ακόμα πιο πολύ... Αυτό σκέφτομαι τώρα.. Δάκρυσε η ψυχή μου που το παιδί μου από ζητούσε τόση προσοχή κι ενώ την είχε δεν της έδινα αρκετά. Ήταν και λίγο αρρωστουλα σηνερα πρώτη μέρα.. Και κουρασμένη. 

Δεν μπορώ ρε παιδί μου, πονάει η ψυχή μου να την νιώθω έτσι απελπισμένη. 

Αχ, ας ήταν μόνο ένα πισωγύρισμα τυχαίο. Γιατί εδώ και μερικές μέρες είχαμε κάπως ηρεμήσει... 

Με τα όρια σταμάτησε η ταραχή διότι δεν είχε να κανει άμεσα με το μωρό. Αλλά όπως και να χει, η κατάσταση είναι λες και περνάει εφηβεία. :/

Αύριο κάλεσα τους νονούς της να φάμε :/

Κι απόψε πθυ είναι και αρρωστουλα θα κοιμηθώ μαζί της.. 

 

 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[ninaki80]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Φαντάζομαι πως ναι, δηλαδή σε σύγκριση με τώρα που είμαστε συνεχώς από πάνω τους το μωρό να φάει να αλλαχτεί να κάνει μπάνιο, ε κάποια ΣΤΙΓΜΉ... κάνουν μόνα τους μπάνιο. :D

Αλλά κι εγώ το πιστεύω πως από την ώρα που πάνε σχολείο εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Καλά να μαστε να τα λέμε.... 

... 

Απόψε είχαμε καλέσει τους νονούς της μπέμπας. Όπως καταλαβαίνετε τα φώτα έπεσαν στο μωρό. Ενώ είχε τα δώρα της, διάθεσή παιχνίδι αλλά όπως ξέρετε, τα παιδιά είναι πανέξυπνα "αυτοί δεν ήρθαν για ΜΈΝΑ" Το πισωγύρισμα της εβδομάδας ήταν το άποψινο. Άλλη μαμά στη θέση μου θα είχε ακουστεί σε όλη την Αθήνα. 

Εν ολίγοις, δεν χάρηκα τη βραδιά, δεν απόλαυσα τιποτα. Αν ήταν άλλοι θα είδαν κουραστεί από τα καμώματα της και θα είδαν φύγει. Ευτυχώς έχουν μεγαλώσει παιδιά και ξέρουν... Μέσα στο θυμό μου είχα μεγάλη στεναχώρια.. Για την τόσο μεγάλη ανάγκη της να είναι το κέντρο... Φωνή, φασαρία, παιχνίδια εδώ παιχνίδια εκεί, να με τσιμπάει, να με τραβάει, μαμά έλα μαμά αγκαλιά μαμά είμαι μωρό, μαμααα μαμααα. Έχει αλλάξει. Δεν ήταν έτσι. Με τίποτα δεν ήταν έτσι!!! Πρέπει να την επάινω ακόμα πιο πολύ. Ακόμα πιο πολύ... Αυτό σκέφτομαι τώρα.. Δάκρυσε η ψυχή μου που το παιδί μου από ζητούσε τόση προσοχή κι ενώ την είχε δεν της έδινα αρκετά. Ήταν και λίγο αρρωστουλα σηνερα πρώτη μέρα.. Και κουρασμένη. 

Δεν μπορώ ρε παιδί μου, πονάει η ψυχή μου να την νιώθω έτσι απελπισμένη. 

Αχ, ας ήταν μόνο ένα πισωγύρισμα τυχαίο. Γιατί εδώ και μερικές μέρες είχαμε κάπως ηρεμήσει... 

Με τα όρια σταμάτησε η ταραχή διότι δεν είχε να κανει άμεσα με το μωρό. Αλλά όπως και να χει, η κατάσταση είναι λες και περνάει εφηβεία. :/

Αύριο κάλεσα τους νονούς της να φάμε :/

Κι απόψε πθυ είναι και αρρωστουλα θα κοιμηθώ μαζί της.. 

 

 

βρε θα τρελαθω δεν.ευχαριστηθηκες την βραδια επειδη η μικρη εκανε παιδιαρισματα για να κανει κ αυτο το κομματι του. ετσι ειναι τα παιδια βρε μικρη μου παιδιαρισματα κανουν δεν παθαινουν ψυχολογικα ουτε στεναχωριουνται επειδη ερχονται οι νονοι των αδερφων τους. κανουν σοου κ αυτα κ μαλιστα μια χαρα περνανε. 

εγω εχω να σου πω οτι οσο πιο βαρια το περνεις δεν θα λυνετε το θεμα. το μωρο βλεπει μια μαμα ανχωμενη λυπημενη για μικροπραγματα κ αυτο δημιουργει περισσοτερη ενταση. 

βγαλε απτο μυαλο σου οτι το παιδι σου εχει κατι με την αφιξη του μωρου. το παιδι σου απλα ειναι παιδι θελει παιχνιδι αγαπη κ.τιποτα αλλο. 

χαζεψε τα καμωματα της γελα κ δωστης αγαπη αυτα θα θυμασαι οταν μεγαλωσει κ θα γελατε μαζι.

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Φαντάζομαι πως ναι, δηλαδή σε σύγκριση με τώρα που είμαστε συνεχώς από πάνω τους το μωρό να φάει να αλλαχτεί να κάνει μπάνιο, ε κάποια ΣΤΙΓΜΉ... κάνουν μόνα τους μπάνιο. :D

Αλλά κι εγώ το πιστεύω πως από την ώρα που πάνε σχολείο εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Καλά να μαστε να τα λέμε.... 

... 

Απόψε είχαμε καλέσει τους νονούς της μπέμπας. Όπως καταλαβαίνετε τα φώτα έπεσαν στο μωρό. Ενώ είχε τα δώρα της, διάθεσή παιχνίδι αλλά όπως ξέρετε, τα παιδιά είναι πανέξυπνα "αυτοί δεν ήρθαν για ΜΈΝΑ" Το πισωγύρισμα της εβδομάδας ήταν το άποψινο. Άλλη μαμά στη θέση μου θα είχε ακουστεί σε όλη την Αθήνα. 

Εν ολίγοις, δεν χάρηκα τη βραδιά, δεν απόλαυσα τιποτα. Αν ήταν άλλοι θα είδαν κουραστεί από τα καμώματα της και θα είδαν φύγει. Ευτυχώς έχουν μεγαλώσει παιδιά και ξέρουν... Μέσα στο θυμό μου είχα μεγάλη στεναχώρια.. Για την τόσο μεγάλη ανάγκη της να είναι το κέντρο... Φωνή, φασαρία, παιχνίδια εδώ παιχνίδια εκεί, να με τσιμπάει, να με τραβάει, μαμά έλα μαμά αγκαλιά μαμά είμαι μωρό, μαμααα μαμααα. Έχει αλλάξει. Δεν ήταν έτσι. Με τίποτα δεν ήταν έτσι!!! Πρέπει να την επάινω ακόμα πιο πολύ. Ακόμα πιο πολύ... Αυτό σκέφτομαι τώρα.. Δάκρυσε η ψυχή μου που το παιδί μου από ζητούσε τόση προσοχή κι ενώ την είχε δεν της έδινα αρκετά. Ήταν και λίγο αρρωστουλα σηνερα πρώτη μέρα.. Και κουρασμένη. 

Δεν μπορώ ρε παιδί μου, πονάει η ψυχή μου να την νιώθω έτσι απελπισμένη. 

Αχ, ας ήταν μόνο ένα πισωγύρισμα τυχαίο. Γιατί εδώ και μερικές μέρες είχαμε κάπως ηρεμήσει... 

Με τα όρια σταμάτησε η ταραχή διότι δεν είχε να κανει άμεσα με το μωρό. Αλλά όπως και να χει, η κατάσταση είναι λες και περνάει εφηβεία. :/

Αύριο κάλεσα τους νονούς της να φάμε :/

Κι απόψε πθυ είναι και αρρωστουλα θα κοιμηθώ μαζί της.. 

 

 

 

Τιμωρήθηκε το παιδί όσο συνέβαιναν αυτά;  Για να ειμαι και πολιτικώς ορθή, την πήρε π.χ. ο μπαμπάς από το χέρι, να της πει "αγάπη μου, μας ενοχλείς όλους, μέχρι να σταματήσεις, θα πάμε στην κουζίνα, οι δύο μας, χωρίς παιχνίδια, γιατί κανείς δεν περνάει καλά;" Η απλά θα ανταμειφθεί με έξτρα παιχνίδια που θα φέρουν οι δικοί της νονοί;

Από τη στιγμή που σε έκανε χάλια, και απέκτησε την παράλογη εξουσία ένα τόσο δα παιδάκι να χαλάει τη βραδιά τόσων ανθρώπων, το παιδί έχει πάρει το μήνυμα ότι όσο πιο άθλια συμπεριφέρεται, τόσο πιο μεγάλη δύναμη έχει. Το ξέρω ότι δεν το βλέπεις έτσι, αλλά αδερφάκι ήρθε στην οικογένεια, όχι καμιά συμφορά. Με το να την αφήνεις να το αντιμετωπίζει σαν να έπεσε θανατικό που της χάλασε την ζωή, και να την κακομαθαίνεις, θα έχεις ακριβώς το ανάποδο αποτέλεσμα από αυτό που θα ήθελες. Και πού να δεις όταν αρχίσει και μεγαλώνει η μπέμπα... θα έχεις δύο τερατάκια που θα κάνουν το σπίτι λαμπόγυαλο για να τα προσέξεις; Η ένα λουφαγμένο μικρό που θα ζει υπό την τρομοκρατία της μεγάλης και θα νιώθει τύψεις γιατί γεννήθηκε;

[Nefeli2014]

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Τιμωρήθηκε το παιδί όσο συνέβαιναν αυτά;  Για να ειμαι και πολιτικώς ορθή, την πήρε π.χ. ο μπαμπάς από το χέρι, να της πει "αγάπη μου, μας ενοχλείς όλους, μέχρι να σταματήσεις, θα πάμε στην κουζίνα, οι δύο μας, χωρίς παιχνίδια, γιατί κανείς δεν περνάει καλά;" Η απλά θα ανταμειφθεί με έξτρα παιχνίδια που θα φέρουν οι δικοί της νονοί;

Από τη στιγμή που σε έκανε χάλια, και απέκτησε την παράλογη εξουσία ένα τόσο δα παιδάκι να χαλάει τη βραδιά τόσων ανθρώπων, το παιδί έχει πάρει το μήνυμα ότι όσο πιο άθλια συμπεριφέρεται, τόσο πιο μεγάλη δύναμη έχει. Το ξέρω ότι δεν το βλέπεις έτσι, αλλά αδερφάκι ήρθε στην οικογένεια, όχι καμιά συμφορά. Με το να την αφήνεις να το αντιμετωπίζει σαν να έπεσε θανατικό που της χάλασε την ζωή, και να την κακομαθαίνεις, θα έχεις ακριβώς το ανάποδο αποτέλεσμα από αυτό που θα ήθελες. Και πού να δεις όταν αρχίσει και μεγαλώνει η μπέμπα... θα έχεις δύο τερατάκια που θα κάνουν το σπίτι λαμπόγυαλο για να τα προσέξεις; Η ένα λουφαγμένο μικρό που θα ζει υπό την τρομοκρατία της μεγάλης και θα νιώθει τύψεις γιατί γεννήθηκε;

Με έχει δυαλυσει από χθες. 

Κανεις μας δεν το είδε στην πλάκα διότι έκανε καφρίλες που το δικό μου το παιδί ποτέ δεν έχει ξανακανει. Τόση κουβέντα και τόση δουλειά μου χει πάει στο βρόντο. 

Και αργκ να σου πω που ποτέ δε μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ναι αν θέλεις να μάθεις είχε συνέπειες αυτό. 

Αλλά σημερα πάλι τα ίδια. Και πίστευα κάτι άλλαξε..

Οσες τα έχετε καταφέρει, μπράβο σας. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Σε κάνα μήνα τα ξαναλέμε... 

:(

.... 

Δεν ήταν έτσι πάντως πριν. Και στην εγκυμοσύνη μου όλα ήταν πολύ ωραία περίμεναμε πως και πως την αδερφούλα, μαζί τα κάναμε όλα. Το ΤΕΛ μήνα είναι η όλη ιστορία. Μάλλον όταν συνειδητοποιήσε ότι το μωρό ήρθε για να μείνει. Τα έχω χάσει με τη συμπεριφορά αυτή, βασικά έχω εκπλαγεί. Αυτό έχω πάθει. 

Τελοσοαντων, οι μέρες μου αυτές τραγικές, παίζουμε μεταφορικά κυνηγητό. Θα αφήσω λίγο διάστημα να δω πως θα πάει, θα συμβουλεύτω και την ειδικό αναλυτικά και θα κάνω υπομονή όσο γίνεται. Γιατί με φτάνει στα όρια μου πολλές φορές... Και ξέρω πως έχει θέμα. Θα περάσει όμως. Δεν ξέρω αν εχει νόημα να σας γράφω κάθε λίγο και λιγάκι γιατί αναμασάμε τα ίδια και εγώ δεν είμαι απόλυτα συγκέντρωμενη. Σας ευχαριστώ όλες πραγματικά. Ακόμα κι αν διαφώνησα με κάποιες απόψεις, πήρα πράγματα. Θα τα ξαναπούμε :) 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Με έχει δυαλυσει από χθες. 

Κανεις μας δεν το είδε στην πλάκα διότι έκανε καφρίλες που το δικό μου το παιδί ποτέ δεν έχει ξανακανει. Τόση κουβέντα και τόση δουλειά μου χει πάει στο βρόντο. 

Και αργκ να σου πω που ποτέ δε μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ναι αν θέλεις να μάθεις είχε συνέπειες αυτό. 

Αλλά σημερα πάλι τα ίδια. Και πίστευα κάτι άλλαξε..

Οσες τα έχετε καταφέρει, μπράβο σας. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Σε κάνα μήνα τα ξαναλέμε... 

:(

.... 

Δεν ήταν έτσι πάντως πριν. Και στην εγκυμοσύνη μου όλα ήταν πολύ ωραία περίμεναμε πως και πως την αδερφούλα, μαζί τα κάναμε όλα. Το ΤΕΛ μήνα είναι η όλη ιστορία. Μάλλον όταν συνειδητοποιήσε ότι το μωρό ήρθε για να μείνει. Τα έχω χάσει με τη συμπεριφορά αυτή, βασικά έχω εκπλαγεί. Αυτό έχω πάθει. 

Τελοσοαντων, οι μέρες μου αυτές τραγικές, παίζουμε μεταφορικά κυνηγητό. Θα αφήσω λίγο διάστημα να δω πως θα πάει, θα συμβουλεύτω και την ειδικό αναλυτικά και θα κάνω υπομονή όσο γίνεται. Γιατί με φτάνει στα όρια μου πολλές φορές... Και ξέρω πως έχει θέμα. Θα περάσει όμως. Δεν ξέρω αν εχει νόημα να σας γράφω κάθε λίγο και λιγάκι γιατί αναμασάμε τα ίδια και εγώ δεν είμαι απόλυτα συγκέντρωμενη. Σας ευχαριστώ όλες πραγματικά. Ακόμα κι αν διαφώνησα με κάποιες απόψεις, πήρα πράγματα. Θα τα ξαναπούμε :) 

 

Δυστυχώς για τον τρόπο που γράφω δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι, σίγουρα δεν είναι πρόθεση μου να σε προσβάλω, ίσα ίσα συμμερίζομαι πολλές από τις αγωνίες που έχεις. Απλώς νομίζω ότι στην προσπάθειά σου να κάνεις τα πράγματα "σωστά" και να πιάσεις ένα φανταστικό ιδεατό σενάριο , είτε έχει να κάνει με το να μπει ένα νεογέννητο σε πρόγραμμα είτε με τα δύο αδερφάκια που παίζουν στοργικά μαζί είτε οτιδήποτε άλλο στο μέλλον, χάνεις λίγο το γεγονός ότι ο κόσμος δεν είναι "τέλειος" και ότι τα παιδάκια σου ακούγονται απόλυτα "νορμάλ". Δε χρειάζεται να είναι όλοι συνεχώς μέσα σε ένα σπίτι χαμογελαστοί και σε πρόγραμμα και όπως βλέπει κανείς τη ζωή στο instagram. Τα παιδιά και ζηλεύουν, και ξαγρυπνούν, και είναι κακόφαγα, αντιμιλούν, πέφτουν στο πάτωμα και ουρλιάζουν, και πλακώνουν στο ξύλο τα αδέρφια τους. Όλα τα παιδιά κάποια στιγμή. Χωρίς να σημαίνει ότι αν ήσουν "καλύτερη" μαμά δε θα συνέβαιναν όλα αυτά ή ότι τα παιδιά θα έχουν τραύματα από αυτές τις καθημερινές κουραστικές καταστάσεις. Αν απενοχοποιηθείς και λίγο παραπάνω αποδεχτείς ότι αυτές τις δυσκολίες όλοι τις έχουμε, και την ψυχραιμία μας χάνουμε πολλές φορές κι εμείς και τα παιδιά μας, θα νιώσεις νομίζω λίγο καλύτερα. 

[ninaki80]

Just now, Nefeli2014 είπε:

Με έχει δυαλυσει από χθες. 

Κανεις μας δεν το είδε στην πλάκα διότι έκανε καφρίλες που το δικό μου το παιδί ποτέ δεν έχει ξανακανει. Τόση κουβέντα και τόση δουλειά μου χει πάει στο βρόντο. 

Και αργκ να σου πω που ποτέ δε μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ναι αν θέλεις να μάθεις είχε συνέπειες αυτό. 

Αλλά σημερα πάλι τα ίδια. Και πίστευα κάτι άλλαξε..

Οσες τα έχετε καταφέρει, μπράβο σας. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Σε κάνα μήνα τα ξαναλέμε... 

:(

.... 

Δεν ήταν έτσι πάντως πριν. Και στην εγκυμοσύνη μου όλα ήταν πολύ ωραία περίμεναμε πως και πως την αδερφούλα, μαζί τα κάναμε όλα. Το ΤΕΛ μήνα είναι η όλη ιστορία. Μάλλον όταν συνειδητοποιήσε ότι το μωρό ήρθε για να μείνει. Τα έχω χάσει με τη συμπεριφορά αυτή, βασικά έχω εκπλαγεί. Αυτό έχω πάθει. 

Τελοσοαντων, οι μέρες μου αυτές τραγικές, παίζουμε μεταφορικά κυνηγητό. Θα αφήσω λίγο διάστημα να δω πως θα πάει, θα συμβουλεύτω και την ειδικό αναλυτικά και θα κάνω υπομονή όσο γίνεται. Γιατί με φτάνει στα όρια μου πολλές φορές... Και ξέρω πως έχει θέμα. Θα περάσει όμως. Δεν ξέρω αν εχει νόημα να σας γράφω κάθε λίγο και λιγάκι γιατί αναμασάμε τα ίδια και εγώ δεν είμαι απόλυτα συγκέντρωμενη. Σας ευχαριστώ όλες πραγματικά. Ακόμα κι αν διαφώνησα με κάποιες απόψεις, πήρα πράγματα. Θα τα ξαναπούμε :) 

βασικα ανχωνεσε για το πιο φυσιολογικο πραγμα του κοσμου.

βαλε στον εαυτο σου την ερωτηση ειναι δυνατον ενα παιδι 3.5 χρονων να ειναι τυπος κ υπογραμος κ να ακολουθει πιστα μεσα σε 5-6 μηνες ολα οσα το μαθαινεις? γλυκια μου θα στο πω ξεκαθαρα το παιδακι σου ειναι ενα φυσιολογικο παιδι. εγω στο ξαναειπα θα ανησυχουσα αν ηταν τρισευτιχισμενο με το αδερφακι του. εκει θα ελεγα κατι κρυβει μεσα του κ δεν το δειχνει. 

ελπιζω να ζητησεις βοηθεια απο συμβουλο κ εσυ γιατι μαλλον οι ορμονες κ η κουραση σε εχουν κανει να στεναχωριεσαι για πραγματα απλα κ καθημερηνα. στο λεω συμβουλευτικα κ οχι για κακο ισως χρειαζεσε βοηθεια απο γονεις απο συζηγο στις δουλειες ελευθερο χρονο μακρια απο τα μωρα για να δεις καποια πραγματα πιο καθαρα κ να ευχαριστηθεις τα παιδια σου. το θεμα δεν το εχει η μικρη η μικρη φερετε οπως θα φεροντουσαν ολα τα παιδια του κοσμου. δεν θελει τιποτα παραπανω απο χρονο να μεγαλωσει αγαπη κ υπομονη. 

[irin]

πρίν από 43 λεπτά , Nefeli2014 είπε:

Με έχει δυαλυσει από χθες. 

Κανεις μας δεν το είδε στην πλάκα διότι έκανε καφρίλες που το δικό μου το παιδί ποτέ δεν έχει ξανακανει. Τόση κουβέντα και τόση δουλειά μου χει πάει στο βρόντο. 

Και αργκ να σου πω που ποτέ δε μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ναι αν θέλεις να μάθεις είχε συνέπειες αυτό. 

Αλλά σημερα πάλι τα ίδια. Και πίστευα κάτι άλλαξε..

Οσες τα έχετε καταφέρει, μπράβο σας. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Σε κάνα μήνα τα ξαναλέμε... 

:(

.... 

Δεν ήταν έτσι πάντως πριν. Και στην εγκυμοσύνη μου όλα ήταν πολύ ωραία περίμεναμε πως και πως την αδερφούλα, μαζί τα κάναμε όλα. Το ΤΕΛ μήνα είναι η όλη ιστορία. Μάλλον όταν συνειδητοποιήσε ότι το μωρό ήρθε για να μείνει. Τα έχω χάσει με τη συμπεριφορά αυτή, βασικά έχω εκπλαγεί. Αυτό έχω πάθει. 

Τελοσοαντων, οι μέρες μου αυτές τραγικές, παίζουμε μεταφορικά κυνηγητό. Θα αφήσω λίγο διάστημα να δω πως θα πάει, θα συμβουλεύτω και την ειδικό αναλυτικά και θα κάνω υπομονή όσο γίνεται. Γιατί με φτάνει στα όρια μου πολλές φορές... Και ξέρω πως έχει θέμα. Θα περάσει όμως. Δεν ξέρω αν εχει νόημα να σας γράφω κάθε λίγο και λιγάκι γιατί αναμασάμε τα ίδια και εγώ δεν είμαι απόλυτα συγκέντρωμενη. Σας ευχαριστώ όλες πραγματικά. Ακόμα κι αν διαφώνησα με κάποιες απόψεις, πήρα πράγματα. Θα τα ξαναπούμε :) 

Αν σε παρηγορει,κι εγω τα ιδια περασα και συχνα τα ξαναπερναω εναμιση χρονο μετα. Δεν εχει παει η δουλεια σου στο βροντο,το αψογο παιδι που ειχες ειναι ακομα εκει απλα περναει μια κακη φαση. Και θα εχει κι αλλες κακας φασεις απλα σιγα σιγα θα ειναι πιο αραιες. Θελει πολλη υπομονη και ψυχραιμια και καθε μερα θα ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη. 

[Nefeli2014]

Just now, ninaki80 είπε:

βασικα ανχωνεσε για το πιο φυσιολογικο πραγμα του κοσμου.

βαλε στον εαυτο σου την ερωτηση ειναι δυνατον ενα παιδι 3.5 χρονων να ειναι τυπος κ υπογραμος κ να ακολουθει πιστα μεσα σε 5-6 μηνες ολα οσα το μαθαινεις? γλυκια μου θα στο πω ξεκαθαρα το παιδακι σου ειναι ενα φυσιολογικο παιδι. εγω στο ξαναειπα θα ανησυχουσα αν ηταν τρισευτιχισμενο με το αδερφακι του. εκει θα ελεγα κατι κρυβει μεσα του κ δεν το δειχνει. 

ελπιζω να ζητησεις βοηθεια απο συμβουλο κ εσυ γιατι μαλλον οι ορμονες κ η κουραση σε εχουν κανει να στεναχωριεσαι για πραγματα απλα κ καθημερηνα. στο λεω συμβουλευτικα κ οχι για κακο ισως χρειαζεσε βοηθεια απο γονεις απο συζηγο στις δουλειες ελευθερο χρονο μακρια απο τα μωρα για να δεις καποια πραγματα πιο καθαρα κ να ευχαριστηθεις τα παιδια σου. το θεμα δεν το εχει η μικρη η μικρη φερετε οπως θα φεροντουσαν ολα τα παιδια του κοσμου. δεν θελει τιποτα παραπανω απο χρονο να μεγαλωσει αγαπη κ υπομονη. 

Οτι είμαι ταλαιπωρημενη είναι αλήθεια, γύρισα λςχωνα στη δουλειά, έχω να πάω διακοπές 2 χρονια. Γράφτηκα γυμναστήριο δύο οποίο έχω πάει 5 φορές. Απλώς δε μου αρέσει να γκρινιάζω, ναι το αισθάνομαι κι εγώ πως υπερβάλλω. 

Θα γίνουν όλα... 

Σας ευχαριστω παααάρα πολύ!!!! 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[Αννα 35]

Νεφέλη μου, να είσαι σίγουρη πως την αμηχανία σου το παιδί την αντιλαμβάνεται. Εγώ θα διαφωνήσω εν μέρει με την αντίληψη πως η συμπεριφορά του παιδιού απορρέει αμιγώς από την ανάγκη του για προσοχή. Απορρέει και από αυτό, κυρίως όμως από την ανασφάλεια που νιώθει. 

Δημιουργειστε εκ νέου ένα ασφαλές - δηλαδή αναμενόμενο - περιβάλλον για το παιδί και θα ηρεμήσει.

Έχει ανάγκη να ξέρει τι είναι επιθυμητό και τι όχι. Έχει ανάγκη να βλέπει τη μαμά του σταθερή, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Εσύ είσαι ο άνθρωπος στον οποίο υπολογίζει το παιδί. Ο άνθρωπος που ο,τι κι αν συμβεί θα είναι εκεί να το φροντίσει και να το προστατέψει. Εάν νιώθει ότι η τρέχουσα κατάσταση, συγκεκριμένες στιγμές σε αποσυντονιζουν, δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις, να χειριστείς θέματα, αμφισβητείς τις επιλογές σου, νιώθεις απογοητευμένη ή σε απόγνωση, το παιδί τα αυτά συναισθήματα θα έχει.

Κατά τη γνώμη μου, πολύ καλά θα κάνεις να απευθυνθείς στον ειδικό, καθώς θεωρώ - και να με συγχωρείς - πως εσύ είσαι αυτή που χρειάζεσαι καθοδήγηση. Οι αντιδράσεις του παιδιού, δεδομένης της δικής σου στάσης, είναι απολύτως δικαιολογημένες.

[Nefeli2014]

Θα πρέπε να είμαι σταθερή? Σε μια περίοδο που συνεχώς όλα αλλάζουν? 

Όλες όσες δίνετε συμβουλές ήσασταν πάντα σταθερές? Ξέρατε πάντα τι να κάνετε? Ήσασταν πάντα τόσο ατσαλωμενες? Καλά είπα μπράβο πιο πάνω. Κι αν δεν ήσασταν πηγαίνατε σε "ειδικό"? 

Όπως έχω γράψει πολλάκις έχω συμβουλευτεί ήδη 3 διαφορετικές ειδικότητες. Και αύριο έχω ραντεβού με παιδοψυχολογο φίλη να τα συζητήσουμε αναλυτικά να μου δώσει κάποιες κατευθύνσεις συγκεκριμένες. Όταν ρώτησα αυτή τη φίλη μου αν πρέπει να μου συστήσει Καμμια συνάδελφο ψυχολόγο να πάω να με ξςστραβωσει μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου είπε όχι και μου πρότεινε ανταυτου να συναντηθούμε και να τα βάλουμε κάτω να βάλουμε στόχουςμε τη μικρή και το μωρό. Όταν βρίσκω τη λύση παυω να αγχώνομαι, πατάω πολύ σταθερά. Κι αυτό φαίνεται στα παιδιά μου. Αν εννοείς να αρχίσω σε αυτή την φάση την ψυχανάλυση δε θα είχα πρόβλημα αλλά κι εγώ δεν πιστεύω ενδομυχα ότι είναι κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Θέλω όμως χρόνο. Ανέβασα το θέμα πριν 10 μέρες αν δεν κάνω λάθος? Όλα λύνονται σε 10 μέρες? Όπως έλυσα ανά καιρούς τόσα και τόσα θέματα έτσι θα λύσω κι αυτό. 

Αν όλες όσες αμέσως σπεύδετε να μας στέλνετε όσες απορυθμιζομαστε σε μια φάση της ζωής μας σε ψυχίατρο η ψυχολόγο, η είστε οι ίδιοι και ενθαρρυνετε τον κλάδο η έχετε ξεχάσει τα δικά σας. 

Δεν έχω άλλη εξήγηση. 

Βρήκα μια "παρέα" να λέω τα καθημερινά. Να τα διαβάζω και να αυτόδιορθωνομαι. 

Όχι δεν παρεξηγήθηκα. Για να μη νομίζεις. Απαντώ. Γιατί μπορεί να είμαι κουρασμένη αλλά δε με γνωρίζεις, απευθύνεσαι σε άτομο βαθιά συναισθηματικο και ατσαλωμενο με πλήρη πειθαρχια. Σε ασήμαντα εν τέλει θέματα μπορεί να αγχώνομαι χωρίς λόγο και στα σημαντικά να ειμαι τέρας ψυχραιμίας. Από πάντα. Αυτά τα ξέρω και κάθε μέρα λογοδοτω στον εαυτό μου. 

Λοιπόν δεν εχει νόημα να κάθομαι να απαντάω συνεχώς γιατί θα δω κι άλλα και εκεί θα αρχίζω να θυμώνω. Γιατί κάπου βλέπω να ξεφεύγουμε. Και γενικά ξεφυγατε κι από το θέμα σε κάποια φάση. Σε άλλο φόρουμ θα βγαινατε οφ τοπίκ κ σε ορισμένα σημεία θα πήγαιναν μηνύματα στα τρας.

 

Θα σας πω τα νέα μου σε ένα μήνα κι οποία την ενδιαφέρει πραγματικά ας κάτσει να με διαβάσει. Πιστεύω θα είμαι βοήθεια και για άλλες μαμάδες εδώ μέσα που ίσως να φοβούνται κιόλας να ανοιχτούν όπως ανοίγομαι εγώ και ναι.. Κάνω και λάθη. Υπάρχουν και τέτοιες μαμάδες. 

Και έχουμε θέληση να διορθώνουμε. Η "καλή" παρέα είναι καλύτερη από τα 50αρια στους νέους "γιατρούς".

Κάποιος να σε ακούσει και να σου πει μια γλυκιά κουβέντα. Μια εμπειρία, μια συμβουλή δύο τρία κόλπα. Μα δοκιμάσω. Δοκίμασα πολλά είναι να βρω το σωστό για εμάς. Γιατί κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, κάθε παιδί διαφορετικό. Και κάθε μια με τη δική της ιδιοσυγκρασια.

 

Εγώ δεν έχω στείλει κανέναν σε ειδικό πάρα μόνο αν βλέπω πως δε σκαμπαζει. Αν βλέπεις εσύ αυτό σε εμένα... 

 

Καλό βραδυ! 

 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαρτίου,2019 by Nefeli2014

[erin0000]

On 29/3/2019 at 8:57 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Να κάνω μια τρίτη αφελή ερώτηση προς τις έμπειρες. Πόσο εφικτό θεωρείτε να απασχολεί η μητέρα μόνη της ένα βρέφος κι ένα νήπιο για τη μισή μέρα (θεωρώντας ότι ο μπαμπάς επιστρέφει μια φυσιολογική ώρα) χωρίς άλλη βοήθεια; Το ρωτάω γιατί στο περιβάλλον μου δεν γνωρίζω πολλούς με δύο παιδιά και όσοι γνωρίζω είχαν κοντά τους μια γιαγιά έστω και λίγες ώρες την εβδομάδα, ή τα παιδιά είχαν τέτοια διαφορά που το ένα έλειπε λίγο στον παιδικό. Αλλά προφανώς αυτό δεν είναι κανόνας. Πώς είναι όμως η συνύπαρξη βρέφους και νηπίου με μόνο τη μαμά στο σπίτι; Είναι καθόλου ευχάριστη; Κι αν ναι, από πότε αρχίζει να γίνεται ευχάριστη και όχι βασανιστήριο για όλους; 

 

Έχω υπάρξει με βρέφος και με νήπιο μόνη μου στο σπίτι και δεν νομίζω ότι ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα. Λίγη οργάνωση θέλει και να μην είσαι συνέχεια με το άγχος ότι πρέπει να κάνεις τον ανιματέρ συνεχώς.

 

[Αννα 35]

Καταρχήν, δε σε προέτρεψα να κάνεις κάτι, το οποίο δεν είχες η ίδια αναφέρει ότι έχεις σχεδιάσει. Ουσιαστικά επικροτησα την απόφαση σου να επισκεφτείς την παιδοψυχολογο, με την οποία έχεις, αν δεν κάνω λάθος, σήμερα κιόλας συνάντηση. Θα σε βοηθήσει στο να διαχειριστείς καταστάσεις, οι οποίες είναι καθόλα φυσιολογικές, που όμως, σύμφωνα με τα δικά σου λεγόμενα, σε φέρνουν σε αμηχανία.

Κι επειδή ρώτησες, προσωπικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πριν την έλευση των παιδιών μου, πριν γνωρίσω το σύζυγό μου κάνω σταθερά ψυχανάλυση. Όχι επειδή υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, αλλά επειδή νιώθω πως με τη μέθοδο αυτή καταφέρνω να ανακαλύπτω ουσιαστικά τον εαυτό μου, δημιουργώ τις προϋποθέσεις εκείνες που αποτελούν εχέγγυα, προκειμένου να αναπτύσσω μηχανισμούς διαχείρισης για συνθήκες και καταστάσεις πριν ακόμα εκείνες εμφανιστούν.

Οπότε η προτροπή μου δεν γίνεται στο κενό.

[erin0000]

9 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

 

Εγώ δεν έχω στείλει κανέναν σε ειδικό πάρα μόνο αν βλέπω πως δε σκαμπαζει. Αν βλέπεις εσύ αυτό σε εμένα... 

 

 

 

Εγώ θα σου πρότεινα να αφήσεις στην άκρη τους ειδικούς. Αυτό που βιώνεις είναι κάτι αναμενόμενο. Να μην σε παίρνει από κάτω. Όλα τα παιδιά θα ζηλέψουν όταν έρθει το μωρό και θα εκφράσουν τη ζήλεια τους με διάφορους τρόπους.

 

Συνέχισε να προσφέρεις αγάπη, βάζοντας κάποια όρια με τον τρόπο που νιώθεις εσύ. Και θα βελτιωθούν τα πράγματα. Να μην νιώθεις τύψεις προς την μεγάλη.

 

[marakiz]

Νεφέλη μου αυτή είναι μια δύσκολη περίοδος για σένα που αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστείτε οικογενειακώς. 

 

Θέλω να σου πω -εντελώς φιλικά- πως όταν γράφεις σε ενα δημόσιο φόρουμ θα πρέπει να είσαι έτοιμη να λάβεις ποικιλία απαντήσεων, από ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ανθρώπους σε σένα με αυθαίρετα και μη συμπεράσματα, βγαλμένα από το γραπτό και μόνο λόγο που όπως όλοι καταλαβαίνουμε δεν είναι αντάξιο και ξεκάθαρο όπως ο προφορικός. Είναι ουτοπικό να πιστεύεις πως ένα δημόσιο φόρουμ μπορεί να σου προσφέρει μόνο την αγκαλιά και το καλό λόγο, την παρηγοριά, την ενσυναίσθηση, το ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ που όπως αντιλαμβάνομαι έχεις πολύ ανάγκη. Εδώ είναι ένα παρεάκι από μαμάδες που η καθεμιά θα σου μιλήσει με βάση την εμπειρία της. Είναι τόσες πολλές οι μαμάδες και τα θέματα δημόσια που δεν μπορείς να διαλέγεις ποια θα σου απαντησει και με ποιον τρόπο διότι αυτό θα ήταν λογοκρισία. Δεν είναι δηλαδή το παρεάκι σου που εσύ έχεις διαλέξει. 'Εχει ανθρώπους με χαρακτήρες που σου ταιριάζουν. Έχει και ανθρωπους που μπορει να μην συμπαθείς ή να μη συμφωνείς. Γνώμη μου είναι πως από τον καθένα μπορείς να πάρεις κάτι. Όμως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.

 

Είσαι σίγουρη πως μπαίνοντας εδώ μέσα λαμβάνεις όντως τη βοήθεια που έχεις ανάγκη? Μήπως τελικά μπλοκάρεσαι περισσότερο? Για να είναι βοηθητική η χρήση του ίντερνετ θα πρέπει να είμαστε σε θέση να φιλτράρουμε αυτά που διαβάζουμε, αλλιώς μπορεί από βοηθητική να γίνει βασανιστική. Συμβαίνει, δεν λειτουργούν όλοι το ίδιο. Εγώ πχ έχει τύχει εδώ στο φόρουμ να μην βλέπω καν κάποιες απαντήσεις μελών που δεν τους μπορώ για κάποιον λόγο. Απαντούν ακομα και σε ποστ μου αλλά μπορεί να μην τα διαβάζω καν. Αν όμως έμπαινα στο τρυπάκι με κάποιον που δεν συμπαθώ από τα λεγομενα του στο ίντερνετ και μόνο, να φτάσω στο σημείο να ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ και να χαλάω τη διάθεση μου στην πραγματική ζωή, ε θα έκανα ένα break. Όχι, έχω αρκετά θέματα που έχω να λύσω, δεν θα κάτσω να δίνω στον εαυτό μου κι άλλες πηγές στεναχώριας. 

 

Τέλος να πω πως εδώ στο φόρουμ δεν υπάρχουν διαπροσωπικές σχέσεις ώστε να μπορούμε να ξέρουμε πραγματικά τους χαρακτήρες των ανθρώπων που γράφουν. Συχνά η παραπομπή σε ειδικό προκύπτει γιατί η απελπισία των γυναικών που μεγαλώνουν μόνες τους μικρά παιδιά και συχνά δεν έχουν βοήθεια κοντεύει να γίνει μάστιγα στην εποχή μας. Ακούς για αυτοκτονίες γυναικών που πριν όλοι αντιμετώπιζαν σαν τη ήρεμη χαρωπή μητέρα και νοικοκυρά του διπλανού διαμερίσματος. Λογικά, αν είχαν απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, θα ήταν ακόμα εδώ. Πρόσεχε, δεν λέω πως φαίνεσαι μια τέτοια απελπισμένη γυναίκα, όμως ούτε κι αυτές φαινόντουσαν. Λέω απλά λοιπόν πως το λέμε συχνά πλέον το απευθύνσου σε ειδικό διότι υπάρχει αυτός ο φόβος, δεν είναι προσωπικό και βασικά δεν είναι κακό. Το να φροντίζεις τη ψυχή σου είναι πολύ σημαντικό και μακάρι να υπήρχε η οικονομική πολυτέλεια να το κάναμε οι περισσότεροι. 

 

Αυτά και σόρι για το θάρρος κι ελπίζω να μη σε στεναχώρεσα αλλά θα ήθελα να δεις τα πράγματα κι από αυτή τη διάσταση. Εντελώς φιλικά και με αγάπη, αναγνωρίζοντας πως σε 1 χρόνο από τώρα θα αντιμετωπίζω παρόμοια συναισθήματα και καθημερινότητα με σένα. Την φοβάμαι αυτή την περίοδο αλλά κοιτάζοντας την από απόσταση αναγνωρίζω πως θα είναι απλά μια δύσκολη περίοδος και θα  περάσει. Έτσι θα γίνει και σε σένα. :) 

[Lenia16]

Just now, erin0000 είπε:

 

Εγώ θα σου πρότεινα να αφήσεις στην άκρη τους ειδικούς. Αυτό που βιώνεις είναι κάτι αναμενόμενο. Να μην σε παίρνει από κάτω. Όλα τα παιδιά θα ζηλέψουν όταν έρθει το μωρό και θα εκφράσουν τη ζήλεια τους με διάφορους τρόπους.

 

Συνέχισε να προσφέρεις αγάπη, βάζοντας κάποια όρια με τον τρόπο που νιώθεις εσύ. Και θα βελτιωθούν τα πράγματα. Να μην νιώθεις τύψεις προς την μεγάλη.

 

Μα γιατί το να ζητήσεις βοήθεια ή συμβουλή από κάποιον ειδικό είναι ταμπού; Γι αυτό δεν υποτίθεται ότι υπάρχουν; Ο καθένας είναι ειδικός στο είδος του. Αν ξέραμε όλοι τα πάντα τοτε δε θα υπήρχαν επαγγέλματα. Όπου ειδικός πες το τρίτο μάτι.

 @Nefeli2014 Συμφωνώ πως η συμπεριφορά της μεγάλης σου είναι φυσιολογική απλά αυτό που χρειάζεται είναι εσύ να το πάρεις λίγο πιο χαλαρά κ να βρεις τον πιο ιδανικό τρόπο για τα δικά σας δεδομένα να διαχειριστείς την κατάσταση ούτως ώστε η καθημερινότητα σας να είναι καλύτερη. Για σένα πιο πολύ γιατί εσύ στεναχωριέσαι κ σε επηρεαζει πολύ απ' ότι φαίνεται. Το παιδί κάνει αυτό που πρέπει κ επαφίεται σε εσένα να βρεις τον τρόπο να τη βοηθήσεις αλλά κ να βοηθηθεις η ίδια να προσαρμοστείτε πιο εύκολα στη νέα κατάσταση. Κ μόνο από τον τρόπο που εξελαβες την προτροπή για βοήθεια καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι σε ενταση. Σίγουρα αυτό περνάει και στη μικρούλα κ η αβεβαιότητα που νιώθει δε βοηθάει.

[elenip]

17 hours ago, Nefeli2014 said:

Οτι είμαι ταλαιπωρημενη είναι αλήθεια, γύρισα λςχωνα στη δουλειά, έχω να πάω διακοπές 2 χρονια. Γράφτηκα γυμναστήριο δύο οποίο έχω πάει 5 φορές. Απλώς δε μου αρέσει να γκρινιάζω, ναι το αισθάνομαι κι εγώ πως υπερβάλλω. 

Θα γίνουν όλα... 

Σας ευχαριστω παααάρα πολύ!!!! 

 

 Νεφέλη, ως μητέρα που έχω βοηθηθεί αλλά πιστεύω ότι έχω βοηθήσει κιόλας σε αυτό το φόρουμ θα σε συμβούλευα να διαβάζεις προσεκτικά ότι σου λέγεται και να τα σκέφτεσαι και να τα υπολογίζεις όλα.

Είτε το «μεταφράζεις» ως θετικό είτε το «μεταφράζεις» ως αρνητικό.

Για να στο έχει γράψει μία μητέρα με μεγαλύτερη εμπειρία από εσένα, ίσως και να έχει και κάπου δίκιο, ίσως και όχι, η πορεία θα το δείξει.

Γνώμη μου, σε παίζει μια χαρά η μεγάλη σουσουράδα, και θα συνεχίζει να σας παίζει οικογενειακώς. Απλώς θα προσαρμόζει κάθε φορά τα τσαλιμάκια της αναλόγως πως αντιδράτε. Που θα πάει θα τα βρίσκει κάθε φορά τα κουμπιά σας!!!

Πάρτο τελείως αλλιώς, δείξε ποιος είναι η μαμά στο σπίτι. Αυτό δεν μεταφράζεται σε καμία περίπτωση ως τιμωρία.

Και κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν γιατί έχεις κολλήσει με τα δύο παιδιά και η Νεφέλη κάπου σε κάποιο νεφέλωμα βρίσκεται! Μην τα υπεραναλύεις όλα, προσωπικά δεν θα πήγαινα στον παιδοψυχολόγο παρά μόνο αν ένιωθα ότι δεν την παλεύω και δεν έχω κανένα τρόπο αντίδρασης.

Περιμένουμε τα νέα σου σε ένα μήνα, κανόνισε μόνο τι θα μας πεις!

On 3/29/2019 at 8:57 PM, Έσπερος said:

Να κάνω μια τρίτη αφελή ερώτηση προς τις έμπειρες. Πόσο εφικτό θεωρείτε να απασχολεί η μητέρα μόνη της ένα βρέφος κι ένα νήπιο για τη μισή μέρα (θεωρώντας ότι ο μπαμπάς επιστρέφει μια φυσιολογική ώρα) χωρίς άλλη βοήθεια; Το ρωτάω γιατί στο περιβάλλον μου δεν γνωρίζω πολλούς με δύο παιδιά και όσοι γνωρίζω είχαν κοντά τους μια γιαγιά έστω και λίγες ώρες την εβδομάδα, ή τα παιδιά είχαν τέτοια διαφορά που το ένα έλειπε λίγο στον παιδικό. Αλλά προφανώς αυτό δεν είναι κανόνας. Πώς είναι όμως η συνύπαρξη βρέφους και νηπίου με μόνο τη μαμά στο σπίτι; Είναι καθόλου ευχάριστη; Κι αν ναι, από πότε αρχίζει να γίνεται ευχάριστη και όχι βασανιστήριο για όλους; 

 

Συγνώμη βρε κοπέλα μου μία μητέρα που κάθεται σπίτι με δύο παιδιά τι άλλη βοήθεια θα έπρεπε να έχει? Σαφώς και είναι ευχάριστη η συνύπαρξη μιας μητέρας με δύο παιδιά στο σπιτάκι της! τι θα ήταν καλύτερο, να τρέχει όλη μέρα για να παίρνει 3,60? οι μητέρες μας μεγάλωναν 3 -4 παιδιά και δουλεύανε και στα χωράφια και εμείς καθόμαστε και αναρωτιόμαστε αν είναι βασανιστήριο να κάτσουμε σπίτι με δύο παιδιά? Μηπως είμαστε πολύ καλομαθημένες??

[mama16]

12 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Θα πρέπε να είμαι σταθερή? Σε μια περίοδο που συνεχώς όλα αλλάζουν? 

Όλες όσες δίνετε συμβουλές ήσασταν πάντα σταθερές? Ξέρατε πάντα τι να κάνετε? Ήσασταν πάντα τόσο ατσαλωμενες? Καλά είπα μπράβο πιο πάνω. Κι αν δεν ήσασταν πηγαίνατε σε "ειδικό"? 

Όπως έχω γράψει πολλάκις έχω συμβουλευτεί ήδη 3 διαφορετικές ειδικότητες. Και αύριο έχω ραντεβού με παιδοψυχολογο φίλη να τα συζητήσουμε αναλυτικά να μου δώσει κάποιες κατευθύνσεις συγκεκριμένες. Όταν ρώτησα αυτή τη φίλη μου αν πρέπει να μου συστήσει Καμμια συνάδελφο ψυχολόγο να πάω να με ξςστραβωσει μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου είπε όχι και μου πρότεινε ανταυτου να συναντηθούμε και να τα βάλουμε κάτω να βάλουμε στόχουςμε τη μικρή και το μωρό. Όταν βρίσκω τη λύση παυω να αγχώνομαι, πατάω πολύ σταθερά. Κι αυτό φαίνεται στα παιδιά μου. Αν εννοείς να αρχίσω σε αυτή την φάση την ψυχανάλυση δε θα είχα πρόβλημα αλλά κι εγώ δεν πιστεύω ενδομυχα ότι είναι κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω. Θέλω όμως χρόνο. Ανέβασα το θέμα πριν 10 μέρες αν δεν κάνω λάθος? Όλα λύνονται σε 10 μέρες? Όπως έλυσα ανά καιρούς τόσα και τόσα θέματα έτσι θα λύσω κι αυτό. 

Αν όλες όσες αμέσως σπεύδετε να μας στέλνετε όσες απορυθμιζομαστε σε μια φάση της ζωής μας σε ψυχίατρο η ψυχολόγο, η είστε οι ίδιοι και ενθαρρυνετε τον κλάδο η έχετε ξεχάσει τα δικά σας. 

Δεν έχω άλλη εξήγηση. 

Βρήκα μια "παρέα" να λέω τα καθημερινά. Να τα διαβάζω και να αυτόδιορθωνομαι. 

Όχι δεν παρεξηγήθηκα. Για να μη νομίζεις. Απαντώ. Γιατί μπορεί να είμαι κουρασμένη αλλά δε με γνωρίζεις, απευθύνεσαι σε άτομο βαθιά συναισθηματικο και ατσαλωμενο με πλήρη πειθαρχια. Σε ασήμαντα εν τέλει θέματα μπορεί να αγχώνομαι χωρίς λόγο και στα σημαντικά να ειμαι τέρας ψυχραιμίας. Από πάντα. Αυτά τα ξέρω και κάθε μέρα λογοδοτω στον εαυτό μου. 

Λοιπόν δεν εχει νόημα να κάθομαι να απαντάω συνεχώς γιατί θα δω κι άλλα και εκεί θα αρχίζω να θυμώνω. Γιατί κάπου βλέπω να ξεφεύγουμε. Και γενικά ξεφυγατε κι από το θέμα σε κάποια φάση. Σε άλλο φόρουμ θα βγαινατε οφ τοπίκ κ σε ορισμένα σημεία θα πήγαιναν μηνύματα στα τρας.

 

Θα σας πω τα νέα μου σε ένα μήνα κι οποία την ενδιαφέρει πραγματικά ας κάτσει να με διαβάσει. Πιστεύω θα είμαι βοήθεια και για άλλες μαμάδες εδώ μέσα που ίσως να φοβούνται κιόλας να ανοιχτούν όπως ανοίγομαι εγώ και ναι.. Κάνω και λάθη. Υπάρχουν και τέτοιες μαμάδες. 

Και έχουμε θέληση να διορθώνουμε. Η "καλή" παρέα είναι καλύτερη από τα 50αρια στους νέους "γιατρούς".

Κάποιος να σε ακούσει και να σου πει μια γλυκιά κουβέντα. Μια εμπειρία, μια συμβουλή δύο τρία κόλπα. Μα δοκιμάσω. Δοκίμασα πολλά είναι να βρω το σωστό για εμάς. Γιατί κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, κάθε παιδί διαφορετικό. Και κάθε μια με τη δική της ιδιοσυγκρασια.

 

Εγώ δεν έχω στείλει κανέναν σε ειδικό πάρα μόνο αν βλέπω πως δε σκαμπαζει. Αν βλέπεις εσύ αυτό σε εμένα... 

 

Καλό βραδυ! 

 

Εμένα πάντως Μ αρέσει να παρακολουθώ το θέμα σου  γιατί σε 1,5 μήνα από τώρα θα το αντιμετωπίσω κ εγώ κ έχω πελαγωσει... Βέβαια σε εσένα σε λίγο καιρό θα καλυτερέψουν τα πράγματα καθότι θα αρχίζουν να παίζουν μαζί κ θα την θέλει η μεγάλη σου... Υπομονή λίγο ακόμα..

[erin0000]

1 ώρα πρίν, Lenia16 είπε:

Μα γιατί το να ζητήσεις βοήθεια ή συμβουλή από κάποιον ειδικό είναι ταμπού; Γι αυτό δεν υποτίθεται ότι υπάρχουν; Ο καθένας είναι ειδικός στο είδος του. Αν ξέραμε όλοι τα πάντα τοτε δε θα υπήρχαν επαγγέλματα. Όπου ειδικός πες το τρίτο μάτι.

 

 

Είπα εγώ ότι είναι ταμπού;

Αλλά έχει ήδη απευθυνθεί σε 2-3 ειδικότητες. Το να μπλέκουμε και πολλούς ειδικούς δεν βοηθάει πάντα. Έχει πάρει γνώμες, τώρα απομένει να προσπαθήσει στην καθημερινότητα. Είναι και ψυχοφθόρο να τρέχεις από εδώ και από εκεί, να αλλάζεις μεθόδους συνέχεια κτλ.

 

[Έσπερος]

Just now, elenip είπε:

Συγνώμη βρε κοπέλα μου μία μητέρα που κάθεται σπίτι με δύο παιδιά τι άλλη βοήθεια θα έπρεπε να έχει? Σαφώς και είναι ευχάριστη η συνύπαρξη μιας μητέρας με δύο παιδιά στο σπιτάκι της! τι θα ήταν καλύτερο, να τρέχει όλη μέρα για να παίρνει 3,60? οι μητέρες μας μεγάλωναν 3 -4 παιδιά και δουλεύανε και στα χωράφια και εμείς καθόμαστε και αναρωτιόμαστε αν είναι βασανιστήριο να κάτσουμε σπίτι με δύο παιδιά? Μηπως είμαστε πολύ καλομαθημένες??

Η  πυρηνική οικογένεια είναι σχετικά πρόσφατη εξέλιξη. Οι γυναίκες που είχαν 4 και 5 παιδιά και δουλεύανε και στα χωράφια, έμεναν σε σπίτια πολλές γενιές μαζί, υπήρχαν γιαγιάδες, ανύπατρες συγγενείς κλπ για να απασχολούν ένα παιδί ενώ η μητέρα θήλαζε το άλλο,  ή τα μεγάλα παιδιά έπαιζαν όλα μαζί, αλλά μπορεί να μην είχαν και τέτοιες ευαισθησίες και να μην τους ένοιαζε ιδιαίτερα, κάποια απασχόληση θα έβρισκαν όλα τα παιδιά.

 

Δεν ξέρω αν είμαι κακομαθημένη, η αλήθεια είναι  ότι το κλείσιμο στο σπίτι με ένα μωρό μου έπεσε από μόνο του πολύ βαρύ. Όταν ακούω ότι κάποιες, που δεν ξέρω αν είναι η πλειοψηφία ή η εξαίρεση, έχουν 1-2 φορές την εβδομάδα μια γιαγιά, ή μια αδερφή, να έρχεται σπίτι για να πουν μια κουβέντα ή να κρατήσει το μωρό για να πάνε μια βόλτα μόνες τους με το μεγάλο, ή το αντίστροφο, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι μια μεγάλη βοήθεια, την οποία εγώ για αντικειμενικούς λόγους, όπως και άλλες κοπέλες επίσης, δεν διαθέτω, και γι αυτό ρωτώ παρόμοιες συμβουλές. Δεν σχολιάζω για περιπτώσεις όπως η συννυφάδα μου που δεν έμεινε ποτέ πάνω από 1 ώρα τη μέρα μόνη της στο σπίτι με το ένα μωρό, και όταν έκανε το δεύτερο η πεθερά μου κρατούσε το μεγάλο 8ωρο όπως και όταν δούλευε, κι έτσι δεν έμεινε ποτέ πάνω από 1 ώρα μόνη της με τα 2 παιδιά. Αλλά αν κι αυτή ακόμα, χωρί ςνα την κατακρίνω, έχει δικαίωμα να λέει ότι είναι κουρασμένη, σίγουρα όποια δεν έχει καμία βοήθεια, θα ξέρει κάτι παραπάνω., 

[marakiz]

Just now, elenip είπε:

Συγνώμη βρε κοπέλα μου μία μητέρα που κάθεται σπίτι με δύο παιδιά τι άλλη βοήθεια θα έπρεπε να έχει? Σαφώς και είναι ευχάριστη η συνύπαρξη μιας μητέρας με δύο παιδιά στο σπιτάκι της! τι θα ήταν καλύτερο, να τρέχει όλη μέρα για να παίρνει 3,60? οι μητέρες μας μεγάλωναν 3 -4 παιδιά και δουλεύανε και στα χωράφια και εμείς καθόμαστε και αναρωτιόμαστε αν είναι βασανιστήριο να κάτσουμε σπίτι με δύο παιδιά? Μηπως είμαστε πολύ καλομαθημένες??

 

Όλη μέρα με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι και χωρίς βοήθεια, όχι δεν είναι βασανιστήριο, αλλά είναι έργο πολύ δύσκολο και πολύ πιο απαιτητικό από μια οποιαδήποτε 8ωρη δουλειά. 

Είναι καλομαθημένες δηλαδή όσες λένε ότι κουράζονται κι έχουν ανάγκη να αναπνεύσουν?
 

[erin0000]

Εγώ ήμουν αρχικά κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό. Δεν με ενοχλούσε το μωρό και η φροντίδα του, ούτε οι δουλειές του σπιτιού. Με ενοχλούσε η κλεισούρα, γιατί λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και ίσως φοβίας δικής μου, δεν πολυέβγαινα.  Αλλά ήταν όλα πιο οργανωμένα και ήσυχα. Τώρα (με 2 παιδιά σχολικής ηλικίας) που λείπω στη δουλειά, με περιμένει ένας χαμός και ένα απίστευτο τρέξιμο όταν γυρίσω σπίτι και αναπολώ εκείνες τις στιγμές...

Just now, marakiz είπε:

 

Όλη μέρα με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι και χωρίς βοήθεια, όχι δεν είναι βασανιστήριο, αλλά είναι έργο πολύ δύσκολο και πολύ πιο απαιτητικό από μια οποιαδήποτε 8ωρη δουλειά. 

 

 

Σίγουρα. Αλλά δεν είναι το ίδιο απαιτητικό, με το να έχεις 8ωρη δουλειά, + 2 μικρά παιδιά στο σπίτι χωρίς βοήθεια. Νομίζω αυτό εννοεί η elenip.

[Έσπερος]

Just now, erin0000 είπε:

Εγώ ήμουν αρχικά κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό. Δεν με ενοχλούσε το μωρό και η φροντίδα του, ούτε οι δουλειές του σπιτιού. Με ενοχλούσε η κλεισούρα, γιατί λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και ίσως φοβίας δικής μου, δεν πολυέβγαινα.  Αλλά ήταν όλα πιο οργανωμένα και ήσυχα. Τώρα (με 2 παιδιά σχολικής ηλικίας) που λείπω στη δουλειά, με περιμένει ένας χαμός και ένα απίστευτο τρέξιμο όταν γυρίσω σπίτι και αναπολώ εκείνες τις στιγμές...

Εκ των υστέρων τα κρίνεις διαφορετικά. Κι εγώ τώρα που τρέχω να προλάβω ένα σωρό δουλειές όταν κοιμα΄ται το πρωί, σκέφτομαι καμιά φορά τι ωραία που ήταν μέχρι να σαραντίσει, που κοιμόταν όλο το πρωί κι εγώ όταν δεν αντλούσα κοιμόμουν ή χαλάρωνα, γιατί τις δουλειές τις είχε αναλάβει όλες ο άντρας μου. Αλλά δεν έχω ξεχάσει και τα άγχη και τις δυσκολίες στο φαγητό και πολλά άλλα που μας αναστάτωναν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι να τα ζεις έχοντας ήδη ένα παιδί που θέλει τη φροντίδα σου, και που καλώς ή κακώς έχει  μάθει να την έχει όλο το 24ωρο χωρίς περιορισμούς. 

[marakiz]

Just now, erin0000 είπε:

 

Σίγουρα. Αλλά δεν είναι το ίδιο απαιτητικό, με το να έχεις 8ωρη δουλειά, + 2 μικρά παιδιά στο σπίτι χωρίς βοήθεια. Νομίζω αυτό εννοεί η elenip.

 

Κι όμως όταν είσαι 24/7 με τα παιδιά είσαι μόνο γονιός, όταν πας δουλειά θυμάσαι και κάπως τον ενήλικο εαυτό σου. Σε πολλές γυναίκες παίζει μεγάλο ρόλο στη ψυχολογία τους αυτό. Προσωπικά το θεωρώ απείρως πιο δύσκολο. 

[elenip]

Just now, marakiz said:

 

Όλη μέρα με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι και χωρίς βοήθεια, όχι δεν είναι βασανιστήριο, αλλά είναι έργο πολύ δύσκολο και πολύ πιο απαιτητικό από μια οποιαδήποτε 8ωρη δουλειά. 

Είναι καλομαθημένες δηλαδή όσες λένε ότι κουράζονται κι έχουν ανάγκη να αναπνεύσουν?
 

 

Ναι είναι καλομαθημένες! να κάνουν τον σταυρό τους που έχουν υγιή παιδιά και είναι σπιτάκι τους (από επιλογή) και μεγαλώνουν τα παιδάκια τους. Αλλα είναι τα προβλήματα που μακάρι να μην τα ζουν οι μητέρες, που δυστυχώς τα ζουν, περάστε μία βόλτα από χρόνιες ασθένεις στο Παίδων και μετά ξαναμιλάμε για κούραση.

Αν μία μητέρα θέλει να αναπνεύσει, όταν αισθάνεται κουρασμένη θα αναπνεύσει, άμα θέλει να γκρινιάξει και να μιζεριάσει θα το κάνει!

Δεν μιλάω για την κοπέλα που άνοιξε το θέμα!

Just now, Έσπερος said:

Η  πυρηνική οικογένεια είναι σχετικά πρόσφατη εξέλιξη. Οι γυναίκες που είχαν 4 και 5 παιδιά και δουλεύανε και στα χωράφια, έμεναν σε σπίτια πολλές γενιές μαζί, υπήρχαν γιαγιάδες, ανύπατρες συγγενείς κλπ για να απασχολούν ένα παιδί ενώ η μητέρα θήλαζε το άλλο,  ή τα μεγάλα παιδιά έπαιζαν όλα μαζί, αλλά μπορεί να μην είχαν και τέτοιες ευαισθησίες και να μην τους ένοιαζε ιδιαίτερα, κάποια απασχόληση θα έβρισκαν όλα τα παιδιά.

 

Δεν ξέρω αν είμαι κακομαθημένη, η αλήθεια είναι  ότι το κλείσιμο στο σπίτι με ένα μωρό μου έπεσε από μόνο του πολύ βαρύ. Όταν ακούω ότι κάποιες, που δεν ξέρω αν είναι η πλειοψηφία ή η εξαίρεση, έχουν 1-2 φορές την εβδομάδα μια γιαγιά, ή μια αδερφή, να έρχεται σπίτι για να πουν μια κουβέντα ή να κρατήσει το μωρό για να πάνε μια βόλτα μόνες τους με το μεγάλο, ή το αντίστροφο, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι μια μεγάλη βοήθεια, την οποία εγώ για αντικειμενικούς λόγους, όπως και άλλες κοπέλες επίσης, δεν διαθέτω, και γι αυτό ρωτώ παρόμοιες συμβουλές. Δεν σχολιάζω για περιπτώσεις όπως η συννυφάδα μου που δεν έμεινε ποτέ πάνω από 1 ώρα τη μέρα μόνη της στο σπίτι με το ένα μωρό, και όταν έκανε το δεύτερο η πεθερά μου κρατούσε το μεγάλο 8ωρο όπως και όταν δούλευε, κι έτσι δεν έμεινε ποτέ πάνω από 1 ώρα μόνη της με τα 2 παιδιά. Αλλά αν κι αυτή ακόμα, χωρί ςνα την κατακρίνω, έχει δικαίωμα να λέει ότι είναι κουρασμένη, σίγουρα όποια δεν έχει καμία βοήθεια, θα ξέρει κάτι παραπάνω., 

 

Εμεις στο σόι όλες τις θείες τις είχαμε παντρεμένες θέλω να πω ότι η προηγούμενη γενιά μητέρων τους έφευγε ο πάτος και κούραση δεν είπαν να νιώθουν το βλέπω από την μητέρα μου!

Επεξεργάστηκαν 1 Απριλίου,2019 by elenip