Πώς πραγματώνεται η ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια;

[Έσπερος]

Just now, Deena είπε:

Η απορία μου είναι πώς υπάρχουν άντρες που ανέχονται/δέχονται να φέρουν οι ίδιοι μόνο το βάρος της οικονομικής συντήρησης της οικογένειας, όταν η γυναίκα τους είναι πλέον διαθέσιμη από τις υποχρεώσεις των παιδιών, είναι ικανή, έχει χρόνο να δουλέψει αλλά επιλέγει να μην το κάνει.

Το ότι όμως θεωρητικά είναι ικανή, σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εφικτό; Εδώ μένεις άνεργος ένα χρόνο και σε ρωτάνε για τα κενά στο βιογραφικό σου, πόσο μάλλον να είναι 4-5-6 αυτά τα χρόνια. Δεν πιστεύω πάντως ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρχει όντως οικονομικό θέμα και να μην το κάνει καμία κοπέλα. Μπορεί να υπάρχουν πρόσθετα εισοδήματα από ενοίκια ή ενίσχυση απότους γονείς ή έσοδα από αγροτικές εργασίες και να μην πιέζονται τόσο, για παράδειγμα. Υπάρχουν και περιπτώσεις με μεγάλη οικονομική άνεση, που προφανώς δεν έιναι πολλές. Αλλά όταν υπάρχει και μεγάλη άνεση, συνήθως υπάρχουν και οι γνωριμίες και η ασφάλεια ότι δεν είναι ανέφικτο να επιστρέψεις σε μια θέση ισάξια αυτής που είχες πριν. 

 

Πάντως δεν ξέρω αν είναι στον δικό μου κύκλο (ή τον παλιό μου κύκλο καλύτερα), θυμάμαι πολύ στα χρόνια που τελειώναμε ή μόλις είχαμε τελειώσει τη σχολή ή στα χρόνια του μετπατυχιακού, τις κοπέλες να τρέχουν να μαζεύγουν προσόντα, να ψάχνουν για δουλειές έστω και για χαρτζιλίκι, γενικά να χτίζουν το μέλλον τους, και τα αγόρια είτε να αργούν να τελειώσουν τη σχολή, είτε να καθυστερούν τα μεταπτυχιακά με το στιλ ότι είναι πολύ μεγάλοι επιστήμονες, ή να πηγαίνουν σε δεύτερες και τρίτες σχολές, να αλλάζουν αντικείμενα διαρκώς, χωρίς καμία διάθεση για δουλειά! 

[anemoni1989]

Just now, Chrysoum είπε:

Το οτι υπαρχει ανισοτητα και κοινωνικη πιεση ως προς την γυναικα να μεινει σπιτι (παρα ο αντρας) ειναι γεγονος. Υπαρχουν 3 "στρατοπεδα": οι μαμαδες, που επιλεγουν οικειοθελως να μην εργαστουν αλλα να μεινουν σπιτι οχι μονο για τον πρωτο χρονο, αλλα μεχρι τα παιδια να πανε νηπιαγωγειο. Ειναι επιλογη τους και θα πρεπει να ειναι δεκτη ακομη και απο αυτες που δεν το κανουν. Ισως να μην εκαναν την ιδια επιλογη αν η κοινωνια ηταν διαμορφωμενη αλλιως, ισως και να την εκαναν. Αυτο ειναι κατι τελειως υποθετικο.  Επειτα υπαρχουν οι μαμαδες που για βιοποριστικους λογους επιστρεφουν στην δουλεια, ενω θα προτιμουσαν να μεινουν λιγο ακομη σπιτι. Και υπαρχουν και οι μαμαδες που επιλεγουν να γυρισουν στην δουλεια τους μετα την αδεια, γιατι αυτο τις κανει να νιωθουν δημιουργικες, τους αρεσει η δουλεια τους, θελουν να κανουν πραγματα για τον εαυτο τους κλπ.  Μετά απο τοσες αναρτησεις προκυπτει οτι η καθε μεριά εμμέσως "κατηγορεί" την αλλη για τις επιλογες που κανει. Δεν θα επρεπε κατ εμε. Το θεμα για εμενα ειναι οτι η ανισοτητα ως προς τα δυο φυλα υπαρχει καλα εδραιωμενη στην κοινωνια μας. Απο εκει και περα ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει τις επιλογες του, αλλα δεν γινεται να αρνουμαστε οτι στο γενικο συνολο υπαρχει ανισοτητα. 

Δεν νομιζω πως κατηγορει η μια κατηγορία την αλλη... Απλα εκφραζουμε τις αποψεις μας... Οι οποιες απλα ειναι διαφορετικες!!! :) 

Just now, Deena είπε:

 

Αυτούς τους ξέρω, πιστεύω ευτυχώς ότι βαίνουν μειούμενοι! Για τους άλλους αναρωτιέμαι, οι οποίοι νομίζω ότι είναι αρκετά περισσότεροι από ότι νομίζουμε.

Εγω παντως ρε παιδιά εχω πολλα παραδείγματα απο τον κυκλο μας οπου η γυναίκα νετα την άδεια επιστρεφει στη δουλειά με μιση καρδιά και δηλωνουν αμφοτεροι πως αν ηταν καλυτερα οικονομικα θα επελεγαν να παραμεινει σ σπιτι η γυναικα για να αναλαβει το νοικοκυριο!! 

Απο τς γνωστους μας μαλιστα, νομιζω ειμαι η μονη η οποια ανυπομονώ να επιστρεψω σ δουλειά!!! Και φυσικά για ακομα μια φορά με κοιτανε σαν παραφρων αφου θεωρουν αδιανόητο να θελω να παω το παιδι μου στον παιδικο αντι να το μεγαλωσω εγω ή οι γονεις μου!!! 

Μαλλον εγω εχω τυχει σε πιο "παλιων μυαλων"  γνβστους!!! 

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Το ότι όμως θεωρητικά είναι ικανή, σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εφικτό; Εδώ μένεις άνεργος ένα χρόνο και σε ρωτάνε για τα κενά στο βιογραφικό σου, πόσο μάλλον να είναι 4-5-6 αυτά τα χρόνια. Δεν πιστεύω πάντως ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρχει όντως οικονομικό θέμα και να μην το κάνει καμία κοπέλα. Μπορεί να υπάρχουν πρόσθετα εισοδήματα από ενοίκια ή ενίσχυση απότους γονείς ή έσοδα από αγροτικές εργασίες και να μην πιέζονται τόσο, για παράδειγμα. Υπάρχουν και περιπτώσεις με μεγάλη οικονομική άνεση, που προφανώς δεν έιναι πολλές. Αλλά όταν υπάρχει και μεγάλη άνεση, συνήθως υπάρχουν και οι γνωριμίες και η ασφάλεια ότι δεν είναι ανέφικτο να επιστρέψεις σε μια θέση ισάξια αυτής που είχες πριν. 

 

Πάντως δεν ξέρω αν είναι στον δικό μου κύκλο (ή τον παλιό μου κύκλο καλύτερα), θυμάμαι πολύ στα χρόνια που τελειώναμε ή μόλις είχαμε τελειώσει τη σχολή ή στα χρόνια του μετπατυχιακού, τις κοπέλες να τρέχουν να μαζεύγουν προσόντα, να ψάχνουν για δουλειές έστω και για χαρτζιλίκι, γενικά να χτίζουν το μέλλον τους, και τα αγόρια είτε να αργούν να τελειώσουν τη σχολή, είτε να καθυστερούν τα μεταπτυχιακά με το στιλ ότι είναι πολύ μεγάλοι επιστήμονες, ή να πηγαίνουν σε δεύτερες και τρίτες σχολές, να αλλάζουν αντικείμενα διαρκώς, χωρίς καμία διάθεση για δουλειά! 

 

Εγώ βλέπω κοπέλες με παιδιά νηπιαγωγείου ή δημοτικού που δεν ψάχνουν δουλειά, πραγματικά τις βλέπω στον κύκλο μου και ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω.

 

Οικονομικά δεν ζορίζονται ιδιαίτερα (προφανώς) αλλά και πάλι για μένα είναι αδιανόητο. Βεβαίως, τις περισσότερες φορές δεν λένε ευθέως ότι δεν ψάχνουν, αλλά ότι π.χ. "Στον κλάδο μου το ωράριο είναι μεγάλο, ποιος θα παίρνει το παιδί από το σχολείο", "Έχει πολλή δουλειά με λίγα λεφτά" κλπ, πράγματα που μπορεί να ισχύουν αλλά ταυτοχρόνως είναι ο κανόνας για χιλιάδες άλλες εργαζόμενες γυναίκες με πιο πιεστικές οικογενειακές υποχρεώσεις που μεγαλώνουν εξίσου καλά τα παιδιά τους.

 

Βεβαίως είναι λογικό και αναμενόμενο να μην σταθμίζουμε όλοι οι άνθρωποι την εργασία το ίδιο, να μην της δίνουμε την ίδια αξία.

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγω παντως ρε παιδιά εχω πολλα παραδείγματα απο τον κυκλο μας οπου η γυναίκα νετα την άδεια επιστρεφει στη δουλειά με μιση καρδιά και δηλωνουν αμφοτεροι πως αν ηταν καλυτερα οικονομικα θα επελεγαν να παραμεινει σ σπιτι η γυναικα για να αναλαβει το νοικοκυριο!! 

 

 

Πιστεύω ότι λίγο-πολύ μια τέτοια σκέψη περνάει από το μυαλό όλων μας κάποια στιγμή, αλλά πόσα είναι τα ζευγάρια που μπορούν γνήσια να υποστηρίξουν μια τέτοια απόφαση? Χωρίς πικρία, χωρίς σπόντες και χωρίς απωθημένα, διατηρώντας παράλληλα μια γνήσια ισότιμη σχέση μεταξύ τους?

 

Και επανέρχομαι στην οπτική των αντρών, γιατί βλέπω τον άντρα μου που ξέρω ότι θα δυσανασχετούσε εάν ήταν ο μόνος που δούλευε και που έχει μείνει με αρνητικές εμπειρίες από την παιδική του ηλικία ως παιδί μη εργαζόμενης μητέρας.

[little lamb]

Σε ένα παράλληλο σύμπαν-φόρουμ οι άντρες θα λένε πόσο αδικημένοι είναι από την κοινωνία που εκείνοι είναι αναγκασμένοι να μην πάρουν άδεια και γενικώς ότι τα στερεότυπα της κοινωνίας δεν επιτρέπουν να δουλεύει η γυναίκα και εκείνοι όχι 

[Έσπερος]

Παράθεση

Σε ένα παράλληλο σύμπαν-φόρουμ οι άντρες θα λένε πόσο αδικημένοι είναι από την κοινωνία που εκείνοι είναι αναγκασμένοι να μην πάρουν άδεια και γενικώς ότι τα στερεότυπα της κοινωνίας δεν επιτρέπουν να δουλεύει η γυναίκα και εκείνοι όχι 

 

 

Ή θα συζητάνε πόσο αδικημένοι νιώθουν αν πρέπει να κάνουν τις "βρώμικες" και βαριές δουλειές και μετά τους παραπονιόμαστε κιόλας που δεν άδειασαν το πλυντήριο πιάτων. 

 

Είχα δει μια γελοιογραφία, ένα ζευγάρι, ο άντρας δείχνει πολύ λεπτεπίλεπτος και καλλιεργημένος, τους έχει σκάσει το λάστιχο και το κοιτούν με απορία, και η γυναίκα αναρωτιέται: "υπάρχει κανένας φαλλοκράτης εδώ κοντά να μας αλλάξει το λάστιχο;"

 

[Fenia27]

 

Just now, Deena είπε:

Η απορία μου είναι πώς υπάρχουν άντρες που ανέχονται/δέχονται να φέρουν οι ίδιοι μόνο το βάρος της οικονομικής συντήρησης της οικογένειας, όταν η γυναίκα τους είναι πλέον διαθέσιμη από τις υποχρεώσεις των παιδιών, είναι ικανή, έχει χρόνο να δουλέψει αλλά επιλέγει να μην το κάνει.

 

Οταν οικονομικα ο αντρας καλυπτει τις αναγκες τις οικογενειας γιατι η γυναικα να επωμιζεται και το βαρος τις εργασιας? Ο αντρας μου ας πουμε μου λεει παντα οτι το αγχος τις εργασιας θελει να το εχει εκεινος οσο μπορουμε και ημαστε καλα οικονομικα. Ειναι ανακουφιση για εκεινον να ξερει οτι τα παιδια ειναι καλα και οτι η γυναικα του τα εχει ολα υπο ελεγχο..Να βρισκει ενα σπιτι ενταξει..τα παιδια μια χαρα και ηρεμα..και εγω πανω απο ολα να ειμαι σε μια φαση "ζεν"...Δεν ειναι ευκολο κομματι να κρατας παιδια και σπιτι και να διασφαλιζεις ενα περιβαλλον ηρεμο και σταθερο. Ποσα καρπουζια χωρανε σε μια μασχαλη? Για μενα ενα καρπουζι ειναι τα παιδια και ενα το σπιτι και ο συζυγος (γιατι και η σχεση του ζευγαριου θελει χρονο και δουλεια). Αυτα λοιπον τα καρπουζακια μου φτανουν... Αν δηλαδη το βιοποριστικο κομματι ειναι οκ γιατι να δουλευει ντε και καλα η γυναικα?

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

 

Just now, little lamb είπε:

Σε ένα παράλληλο σύμπαν-φόρουμ οι άντρες θα λένε πόσο αδικημένοι είναι από την κοινωνία που εκείνοι είναι αναγκασμένοι να μην πάρουν άδεια και γενικώς ότι τα στερεότυπα της κοινωνίας δεν επιτρέπουν να δουλεύει η γυναίκα και εκείνοι όχι 

 

 

Ή θα συζητάνε πόσο αδικημένοι νιώθουν αν πρέπει να κάνουν τις "βρώμικες" και βαριές δουλειές και μετά τους παραπονιόμαστε κιόλας που δεν άδειασαν το πλυντήριο πιάτων. 

 

Είχα δει μια γελοιογραφία, ένα ζευγάρι, ο άντρας δείχνει πολύ λεπτεπίλεπτος και καλλιεργημένος, τους έχει σκάσει το λάστιχο και το κοιτούν με απορία, και η γυναίκα αναρωτιέται: "υπάρχει κανένας φαλλοκράτης εδώ κοντά να μας αλλάξει το λάστιχο;"

Just now, Fenia27 είπε:

 

 

Οταν οικονομικα ο αντρας καλυπτει τις αναγκες τις οικογενειας γιατι η γυναικα να επωμιζεται και το βαρος τις εργασιας? Ο αντρας μου ας πουμε μου λεει παντα οτι το αγχος τις εργασιας θελει να το εχει εκεινος οσο μπορουμε και ημαστε καλα οικονομικα. Ειναι ανακουφιση για εκεινον να ξερει οτι τα παιδια ειναι καλα και οτι η γυναικα του τα εχει ολα υπο ελεγχο..Να βρισκει ενα σπιτι ενταξει..τα παιδια μια χαρα και ηρεμα..και εγω πανω απο ολα να ειμαι σε μια φαση "ζεν"...Δεν ειναι ευκολο κομματι να κρατας παιδια και σπιτι και να διασφαλιζεις ενα περιβαλλον ηρεμο και σταθερο. Ποσα καρπουζια χωρανε σε μια μασχαλη? Για μενα ενα καρπουζι ειναι τα παιδια και ενα το σπιτι και ο συζυγος (γιατι και η σχεση του ζευγαριου θελει χρονο και δουλεια). Αυτα λοιπον τα καρπουζακια μου φτανουν... Αν δηλαδη το βιοποριστικο κομματι ειναι οκ γιατι να δουλευει ντε και καλα η γυναικα?

Προφανώς αν δουλεύουν και οι δύο, μοιράζεται και το βάρος του σπιτιού με όποιον τρόπο κρίνει το ζευγάρι προσφορότερο. Αν ο άντρας θέλει να γυρίζει σπίτι και να είναι όλα τακτοποιημένα, σίγουρα δεν γίνεται η γυναίκα να κάνει όλα αυτά που περιγράφει ωραία ο Κηλαηδόνης στο "μια μέρα μιας μαίρης". Αν είναι να δουλεύουν και οι δύο, σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε γυρνώντας από τη δουλειά θα πάει στο σούπερμαρκετ ή θα μπει μέσα και αμέσως θα πάρει τα παιδιά και θα φύγει για μια δραστηριότητα, χωρίς να υπάρχουν λογικές του στιλ "είμαι κουρασμένος και θέλω να χαλαρώσω, να βρω το τραπέζι έτοιμο κλπ", γιατί αντίστοιχα κι ο άλλος μόλις μπει μέσα μπορεί να έχει κάτσει να μαγειρέψει ή να δει τα μαθήματα του άλλου παιδιού. Ασχέτως φύλου αυτά. Ναι, αν είναι κανείς από τους δύο να μην αντέχει αυτή την πίεση, μάλλον είναι προτιμότερο να γίνει διαφορετική κατανομή αρμοδιοτήτων, αν είναι και οι δύο ευχαριστημένοι με αυτό. 

[MagdaP]

Just now, Έσπερος είπε:

Ή θα συζητάνε πόσο αδικημένοι νιώθουν αν πρέπει να κάνουν τις "βρώμικες" και βαριές δουλειές και μετά τους παραπονιόμαστε κιόλας που δεν άδειασαν το πλυντήριο πιάτων. 

 

Είχα δει μια γελοιογραφία, ένα ζευγάρι, ο άντρας δείχνει πολύ λεπτεπίλεπτος και καλλιεργημένος, τους έχει σκάσει το λάστιχο και το κοιτούν με απορία, και η γυναίκα αναρωτιέται: "υπάρχει κανένας φαλλοκράτης εδώ κοντά να μας αλλάξει το λάστιχο;

Ε καλά δεν κάνουν και όλοι οι άντρες βαριές δουλειές... Από ότι θυμάμαι είχες πει ότι έχετε κήπο και ο άντρας σου ασχολείται πολλές ώρες με αυτό. Έχω να πω ότι δεν έχουν όλοι κήπο και πλέον δεν γνωρίζω πολλούς άντρες που να ασχολούνται συστηματικά με βαριές δουλειές (όχι αν προκύψει κάτι μια στο τόσο π.χ. μια μετακόμιση). Ενώ αντίθετα οι "γυναικείες" δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ, πρέπει να γίνονται σε καθημερινή βάση και στην καλύτερη περίπτωση οι άντρες απλά βοηθάνε (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις που κάνουν πολύ περισσότερα). 

 

Όσο για την άδεια που αναφέρθηκε, εκτός από την άδεια τοκετού και την λοχιας που εκ των πραγμάτων δε μπορούν να πάρουν οι άντρες, την άδεια ανατροφής, τουλάχιστον στο δημόσιο, μια χαρά μπορούν να την πάρουν. Γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις ανδρών που δεν θελησαν να πάρουν την άδεια για να μην επομιστουν τις ευθύνες και άλλους που την πήραν, εκ του ασφαλούς επειδή δεν δούλευε η γυναίκα τους, για να ξεκουραστουν απλά. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί (λίγοι κατά τη γνώμη μου) που την πήραν και πραγματικά ασχολήθηκαν, ίσως γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή (η γυναίκα δούλευε στον ιδιωτικό τομέα). 

Όσα για την άδεια τοκετού και λοχιας προφανώς και είναι απαραίτητο να την πάρει μια γυναίκα. Δεν την παίρνει για να πάει διακοπές. Ολόκληρο παιδί φέρνει στον κόσμο! 

 

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η πλειοψηφία των αντρών είναι ριγμενη. 

[Έσπερος]

Just now, MagdaP είπε:

Ε καλά δεν κάνουν και όλοι οι άντρες βαριές δουλειές... Από ότι θυμάμαι είχες πει ότι έχετε κήπο και ο άντρας σου ασχολείται πολλές ώρες με αυτό. Έχω να πω ότι δεν έχουν όλοι κήπο και πλέον δεν γνωρίζω πολλούς άντρες που να ασχολούνται συστηματικά με βαριές δουλειές (όχι αν προκύψει κάτι μια στο τόσο π.χ. μια μετακόμιση). Ενώ αντίθετα οι "γυναικείες" δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ, πρέπει να γίνονται σε καθημερινή βάση και στην καλύτερη περίπτωση οι άντρες απλά βοηθάνε (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις που κάνουν πολύ περισσότερα). 

Εντάξει πιοο ππολύ χιουμοριστικάα το είπα. Η αλήθεια είναι ότι ο δικός μου κάνει πολλές βαριές δουλειές και γενικά προτιμά να τις κάνει μόνος του παρά να περιμένουμε τεχνίτη. Κι επειδή μένουμε και εξοχικά, προκύπτουν διάφορα. Και κήπο να μην έιχαμε, κάποιος πρέπει να ξεχορταριάσει γύρω γύρω να μη μας φάνε τα φίδια! Καταλαβαίνω βέβαια ότι δεν είναι όλοι έτσι, κι εμένα εξάλλου ο μπαμπάς μου δεν έκανε τέτοια. 

 

Πάντως για να λέμε και την αλήθεια, προφανώς είναι σωματικά πιο ξεκούραστο αν ο ένας δουλεύει και ο άλλος έχει το σπίτι και τα παιδιά, ακόμα κι αν ο δεύτερος δεν έχει καμία βοήθεια σε τίποτα. Το λέω ξεκάθαρα τώρα που έχω μείνει τόσο καιρό σπίτι και έχοντας και μωρό, ξέρω καλά ότι όταν δουλεύω η πίεση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και για τους δύο, απλώς νομίζω θα υπάρχει και μεγαλύτερη ισορροπία. Εξάλλου τώρα κάνω δουλειές και χαζολογάω ταυτόχρονα γιατί ο μικρός κοιμάται και ο άντρας μου λείπει. Δεν νομίζω ότι θα το κάνω αυτό αν δουλεύω, απ/ ό,τι έχω καταλάβει όλες στα διαλείμματα της δουλειάς γράφετε ή λίγο το βράδυ. Αλλά δεν ξέρω πόσο μια σύγχρονη γυναίκα, που σπούδασε, που είχε σχέδια για το μέλλον κλπ, μπορεί να αντέξει να είναι μόνο νοικοκυρά. Για πόσα χρόνια δηλαδή. 

[Deena]

Just now, Fenia27 είπε:

Όταν οικονομικα ο αντρας καλυπτει τις αναγκες τις οικογενειας γιατι η γυναικα να επωμιζεται και το βαρος τις εργασιας? Ο αντρας μου ας πουμε μου λεει παντα οτι το αγχος τις εργασιας θελει να το εχει εκεινος οσο μπορουμε και ημαστε καλα οικονομικα. Ειναι ανακουφιση για εκεινον να ξερει οτι τα παιδια ειναι καλα και οτι η γυναικα του τα εχει ολα υπο ελεγχο..Να βρισκει ενα σπιτι ενταξει..τα παιδια μια χαρα και ηρεμα..και εγω πανω απο ολα να ειμαι σε μια φαση "ζεν"...Δεν ειναι ευκολο κομματι να κρατας παιδια και σπιτι και να διασφαλιζεις ενα περιβαλλον ηρεμο και σταθερο. Ποσα καρπουζια χωρανε σε μια μασχαλη? Για μενα ενα καρπουζι ειναι τα παιδια και ενα το σπιτι και ο συζυγος (γιατι και η σχεση του ζευγαριου θελει χρονο και δουλεια). Αυτα λοιπον τα καρπουζακια μου φτανουν... Αν δηλαδη το βιοποριστικο κομματι ειναι οκ γιατι να δουλευει ντε και καλα η γυναικα?

 

Ξαναλέω, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Ο δικός μου άντρας από την άλλη έχει περίπου αυτή την οπτική : https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/jul/02/a-letter-to-my-wife-who-wont-get-a-job-while-i-work-myself-to-death

[Fenia27]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγω παντως ρε παιδιά εχω πολλα παραδείγματα απο τον κυκλο μας οπου η γυναίκα νετα την άδεια επιστρεφει στη δουλειά με μιση καρδιά και δηλωνουν αμφοτεροι πως αν ηταν καλυτερα οικονομικα θα επελεγαν να παραμεινει σ σπιτι η γυναικα για να αναλαβει το νοικοκυριο!! 

 

Στον κυκλο μου παρομοιως...

Just now, Deena είπε:

 

Οικονομικά δεν ζορίζονται ιδιαίτερα (προφανώς) αλλά και πάλι για μένα είναι αδιανόητο. Βεβαίως, τις περισσότερες φορές δεν λένε ευθέως ότι δεν ψάχνουν, αλλά ότι π.χ. "Στον κλάδο μου το ωράριο είναι μεγάλο, ποιος θα παίρνει το παιδί από το σχολείο", "Έχει πολλή δουλειά με λίγα λεφτά" κλπ, πράγματα που μπορεί να ισχύουν αλλά ταυτοχρόνως είναι ο κανόνας για χιλιάδες άλλες εργαζόμενες γυναίκες με πιο πιεστικές οικογενειακές υποχρεώσεις που μεγαλώνουν εξίσου καλά τα παιδιά τους.

 

Βεβαίως είναι λογικό και αναμενόμενο να μην σταθμίζουμε όλοι οι άνθρωποι την εργασία το ίδιο, να μην της δίνουμε την ίδια αξία.

Αυτα ομως δεν ειναι απλα δικαιολογιες. Ειναι πρακτικα ζητηματα. Εμενα ο συζυγος φευγει το πρωι και γυρναει αργα το απογευμα σπιτι. Δεν εχει ευελικτο ωραριο. Δεν εχω καμια βοηθεια απο κανεναν. Ουτε ενα συγγενικο προσωπο κοντα. Οικονομικα ημαστε καλα με τον μισθο του συζυγου. Οταν λοιπον τα παιδια θα πανε σχολειο και εγω θα εργαζομαι στις 13:00 που σχολανε ποιος θα παει τα παρει? ποιος θα ειναι σπιτι να τα προσεχει? οταν θα πρεπει να πανε στις δραστηριοτητες τους ποιος θα τα παει? ποιος θα περιμενει να τα φερει πισω στο σπιτι? ποιος θα τα διαβασει για το σχολειο? 

 

Εχεις κατι να προτεινεις σε μια τετοια γυναικα απο τα παραδειγματα των χιλιαδων γυναικων που τα καταφερνουν με πιο πιεστικες οικογενειακες υποχρεωσεις? 

 

Just now, Έσπερος είπε:

Προφανώς αν δουλεύουν και οι δύο, μοιράζεται και το βάρος του σπιτιού με όποιον τρόπο κρίνει το ζευγάρι προσφορότερο. Αν ο άντρας θέλει να γυρίζει σπίτι και να είναι όλα τακτοποιημένα, σίγουρα δεν γίνεται η γυναίκα να κάνει όλα αυτά που περιγράφει ωραία ο Κηλαηδόνης στο "μια μέρα μιας μαίρης". Αν είναι να δουλεύουν και οι δύο, σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε γυρνώντας από τη δουλειά θα πάει στο σούπερμαρκετ ή θα μπει μέσα και αμέσως θα πάρει τα παιδιά και θα φύγει για μια δραστηριότητα, χωρίς να υπάρχουν λογικές του στιλ "είμαι κουρασμένος και θέλω να χαλαρώσω, να βρω το τραπέζι έτοιμο κλπ", γιατί αντίστοιχα κι ο άλλος μόλις μπει μέσα μπορεί να έχει κάτσει να μαγειρέψει ή να δει τα μαθήματα του άλλου παιδιού. Ασχέτως φύλου αυτά. Ναι, αν είναι κανείς από τους δύο να μην αντέχει αυτή την πίεση, μάλλον είναι προτιμότερο να γίνει διαφορετική κατανομή αρμοδιοτήτων, αν είναι και οι δύο ευχαριστημένοι με αυτό.

 

Ολα αυτα εξαρτωνται απο τις εργασιες και των δυο και πως αυτες συνδιαζονται μεταξυ τους και με τις αναγκες των παιδιων. Απο οτι καταλαβα εσυ και ο συζυγος ησαστε εκπαιδευτικοι? Ιδανικο για την οικογενεια κατ'εμε...

 

Βλεπω οτι αναγνωριζεις οτι μαζι με την εργασια υπαρχει μια πιεση οταν πρεπει να συνδιαστει με τις υποχρεωσεις των παιδιων. Εκει λοιπον εγω εντοπιζω την ισορροπια και τα προβληματα. Για μενα ειναι πολυ ξεκαθαρο στο μυαλο μου η γυναικα να μην εχει αυτη την πιεση, ειδικα οταν προκειται για μη ευελικτα ωραρρια που αναγκαστικα πιεζουν, και οταν δεν υπαρχει οικονομικη αναγκη. Τωρα αν η γυναικα νιωθει φυλακισμενη στην καθημερινοτητα του σπιτιου αυτο ειναι αλλο καπελο.

 

Δεν ειναι το ιδιο μια γυναικα εκπαιδευτικος με μια γυναικα νοσηλευτρια. Ενας αντρας που γυρναει σπιτι μεσημερι και ενας που γυρναει αργα το απογευμα. Εκει ερχεται η συγκρουση και η πιεση και το στρες. Οταν εχεις οικονομικη αναγκη, τα ωραρια ειναι δυσκολα, και η βοηθεια η εξωτερικη ανυπαρκτη. 

[Lenia16]

Just now, Deena είπε:

Και επανέρχομαι στην οπτική των αντρών, γιατί βλέπω τον άντρα μου που ξέρω ότι θα δυσανασχετούσε εάν ήταν ο μόνος που δούλευε και που έχει μείνει με αρνητικές εμπειρίες από την παιδική του ηλικία ως παιδί μη εργαζόμενης μητέρας.

Οι δικοί μου φίλοι που μεγάλωσαν με μη εργαζόμενη μητέρα πάντως είναι υπερευτυχισμενοι! Τρεις έχω και οι τρεις τα ίδια λένε. Κ θα ήθελαν κ οι γυναίκες τους να κάνουν το ίδιο αν γινόταν, έχει γίνει κ καυγάς πάνω σε αυτο.

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Ολα αυτα εξαρτωνται απο τις εργασιες και των δυο και πως αυτες συνδιαζονται μεταξυ τους και με τις αναγκες των παιδιων. Απο οτι καταλαβα εσυ και ο συζυγος ησαστε εκπαιδευτικοι? Ιδανικο για την οικογενεια κατ'εμε...

Ναι προφανώς είναι ιδανικό. Και γι' αυτό το επιλέξαμε και οι δύο (ανεξάρτητα από τη γνωριμία μας) και αφήσαμε και χώρους με άλλες προοπτικές και οι δύο και είμαστε και σε μέρος χωρίς βοήθεια από κανέναν. 

 

Εννοείται ότι αναγνωρίζω ότι υπάρχει πίεση όταν εργάζονται και οι δύο, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που δεν το αναγνωρίζει! Και φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που είναι πολύ δύσκολο να συνδυαστούν τα ωράρια εργασίας και των δύο, αλλά το κλειδί εκεί είναι η οικονομική δυνατότητα. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή, βρίσκουν άλλους τρόπους. Συχνά ο ένας  (η γυναίκα μάλλον....) επιλέγει μια άλλου τύπου δουλειά ή μερικής απασχόλησης ή εποχιακή ή να δουλεύουν αντίθετα ωράρια. Επομένως αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται στη βάση των προσωπικών μας επιθυμιών και του πώς φανταζόμαστε την ιδανική οικογένεια. Το οικονομικό είναι ο βασικός παράγοντας. 

Just now, Lenia16 είπε:

Οι δικοί μου φίλοι που μεγάλωσαν με μη εργαζόμενη μητέρα πάντως είναι υπερευτυχισμενοι! Τρεις έχω και οι τρεις τα ίδια λένε. Κ θα ήθελαν κ οι γυναίκες τους να κάνουν το ίδιο αν γινόταν, έχει γίνει κ καυγάς πάνω σε αυτο.

Σοβαρά; Αυτά πραγματικά δεν τα έχω ακούσει από πουθενά. Και πίστευα ότι το μόνο θέμα της ισότητας έιναι αν υπάρχει ισομερής κατανομή των οικιακών εργασιών ή αν οι γυναίκες έχουν γενικά τις ίδιες ευκαιρίες να κάνουν κάτι παραπάνω από μια απλή δουλειά. Τι να πω, τραγικό να το λ ένε αυτό νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι....

[Fenia27]

Εφοσον λοιπον το οικονομικο ειναι ο βασικος παραγοντας, οταν αυτος εχει καλυφθει γιατι μια γυναικα να μπει στην διαδικασια ευρεσης εργασιας οταν δεν ψαχνει καποια ικανοποιηση μεσα απο αυτη? 

[Chrysoum]

Just now, Fenia27 said:

 

Στον κυκλο μου παρομοιως...

Αυτα ομως δεν ειναι απλα δικαιολογιες. Ειναι πρακτικα ζητηματα. Εμενα ο συζυγος φευγει το πρωι και γυρναει αργα το απογευμα σπιτι. Δεν εχει ευελικτο ωραριο. Δεν εχω καμια βοηθεια απο κανεναν. Ουτε ενα συγγενικο προσωπο κοντα. Οικονομικα ημαστε καλα με τον μισθο του συζυγου. Οταν λοιπον τα παιδια θα πανε σχολειο και εγω θα εργαζομαι στις 13:00 που σχολανε ποιος θα παει τα παρει? ποιος θα ειναι σπιτι να τα προσεχει? οταν θα πρεπει να πανε στις δραστηριοτητες τους ποιος θα τα παει? ποιος θα περιμενει να τα φερει πισω στο σπιτι? ποιος θα τα διαβασει για το σχολειο? 

 

Εχεις κατι να προτεινεις σε μια τετοια γυναικα απο τα παραδειγματα των χιλιαδων γυναικων που τα καταφερνουν με πιο πιεστικες οικογενειακες υποχρεωσεις? 

 

 

Ολα αυτα εξαρτωνται απο τις εργασιες και των δυο και πως αυτες συνδιαζονται μεταξυ τους και με τις αναγκες των παιδιων. Απο οτι καταλαβα εσυ και ο συζυγος ησαστε εκπαιδευτικοι? Ιδανικο για την οικογενεια κατ'εμε...

 

Βλεπω οτι αναγνωριζεις οτι μαζι με την εργασια υπαρχει μια πιεση οταν πρεπει να συνδιαστει με τις υποχρεωσεις των παιδιων. Εκει λοιπον εγω εντοπιζω την ισορροπια και τα προβληματα. Για μενα ειναι πολυ ξεκαθαρο στο μυαλο μου η γυναικα να μην εχει αυτη την πιεση, ειδικα οταν προκειται για μη ευελικτα ωραρρια που αναγκαστικα πιεζουν, και οταν δεν υπαρχει οικονομικη αναγκη. Τωρα αν η γυναικα νιωθει φυλακισμενη στην καθημερινοτητα του σπιτιου αυτο ειναι αλλο καπελο.

 

Δεν ειναι το ιδιο μια γυναικα εκπαιδευτικος με μια γυναικα νοσηλευτρια. Ενας αντρας που γυρναει σπιτι μεσημερι και ενας που γυρναει αργα το απογευμα. Εκει ερχεται η συγκρουση και η πιεση και το στρες. Οταν εχεις οικονομικη αναγκη, τα ωραρια ειναι δυσκολα, και η βοηθεια η εξωτερικη ανυπαρκτη. 

Πάνω σ αυτά εχω να αντιπαραθέσω οτι: α. Υπάρχουν και part time δουλειες, θα μπορουσε η μητερα να δουλευει ενα 4ωρο το πρωι πχ και β. οτι αν είχε και η γυναικα ενα εισοδημα ισως δεν θα χρειαζοταν ο αντρας να δουλευει μεχρις τις 19 - 20 και θα μπορουσε αντ αυτου να χαιρεται τα παιδια του περισσοτερο. Δηλαδη δεν ειναι αδικο να χανει μονο ο ενας οικογενειακες στιγμες για να ειναι ο αλλος στο σπιτι ενω θα μπορουσε τις ωρες που τα παιδια ειναι σχολειο να εργαστει; Φυσικα ολα ειναι σχετικα και εξαρτωνται απο πολλους παραγοντες, για παραδειγμα η φυση της δουλειας του αντρα να ειναι ετσι που να μην του επιτρεπει να σχολα πριν τις 19 ουτως η αλλως, αλλα ετσι οπως παρουσιαζεται το θεμα  εμενα αυτες οι αποριες μου γεννιουνται. 

 

Ως προς αυτο που ειπε η @Lenia16 το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι, τι γινεται βρε παιδια; Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

[Lenia16]

Just now, Chrysoum είπε:

Πάνω σ αυτά εχω να αντιπαραθέσω οτι: α. Υπάρχουν και part time δουλειες, θα μπορουσε η μητερα να δουλευει ενα 4ωρο το πρωι πχ και β. οτι αν είχε και η γυναικα ενα εισοδημα ισως δεν θα χρειαζοταν ο αντρας να δουλευει μεχρις τις 19 - 20 και θα μπορουσε αντ αυτου να χαιρεται τα παιδια του περισσοτερο. Δηλαδη δεν ειναι αδικο να χανει μονο ο ενας οικογενειακες στιγμες για να ειναι ο αλλος στο σπιτι ενω θα μπορουσε τις ωρες που τα παιδια ειναι σχολειο να εργαστει; Φυσικα ολα ειναι σχετικα και εξαρτωνται απο πολλους παραγοντες, για παραδειγμα η φυση της δουλειας του αντρα να ειναι ετσι που να μην του επιτρεπει να σχολα πριν τις 19 ουτως η αλλως, αλλα ετσι οπως παρουσιαζεται το θεμα  εμενα αυτες οι αποριες μου γεννιουνται. 

 

Ως προς αυτο που ειπε η @Lenia16 το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι, τι γινεται βρε παιδια; Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

Δεν ξερω, εμένα μου έχει αφήσει το ελεύθερο να κάνω ότι θέλω. 

[Deena]

Just now, Fenia27 είπε:

Αυτα ομως δεν ειναι απλα δικαιολογιες. Ειναι πρακτικα ζητηματα. Εμενα ο συζυγος φευγει το πρωι και γυρναει αργα το απογευμα σπιτι. Δεν εχει ευελικτο ωραριο. Δεν εχω καμια βοηθεια απο κανεναν. Ουτε ενα συγγενικο προσωπο κοντα. Οικονομικα ημαστε καλα με τον μισθο του συζυγου. Οταν λοιπον τα παιδια θα πανε σχολειο και εγω θα εργαζομαι στις 13:00 που σχολανε ποιος θα παει τα παρει? ποιος θα ειναι σπιτι να τα προσεχει? οταν θα πρεπει να πανε στις δραστηριοτητες τους ποιος θα τα παει? ποιος θα περιμενει να τα φερει πισω στο σπιτι? ποιος θα τα διαβασει για το σχολειο? 

 

Εχεις κατι να προτεινεις σε μια τετοια γυναικα απο τα παραδειγματα των χιλιαδων γυναικων που τα καταφερνουν με πιο πιεστικες οικογενειακες υποχρεωσεις? 

 

Δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση.

 

Οι συνθήκες που περιγράφεις είναι πολύ συνηθισμένες, άλλες οικογένειες έχουν βοήθεια από συγγενείς, άλλες προσλαμβάνουν άνθρωπο, άλλες πάνε σε σχολείο με διευρυμένο ωράριο, άλλες στέλνουν τα παιδιά σε κέντρα μελέτης, άλλες κάνουν εναλλασσόμενες βάρδιες με τον σύζυγο/σύντροφο κλπ.

 

Προφανώς για σένα είναι προτιμότερο αντί για τα παραπάνω να μείνεις εσύ σπίτι με τα παιδιά μέχρι την ηλικία που δεν θα χρειάζονται κάποιον ενήλικα τα απογεύματα. Για τον σύζυγό σου το ίδιο, προφανώς δεν τον ενοχλεί να φέρει ο ίδιος όλο το οικονομικό βάρος.

 

Για άλλους, όπως για μένα, η εργασία είναι αδιαπραγμάτευτη, με καθορίζει ως άνθρωπο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω....θα σταματούσα να δουλεύω μόνο αν χρειαζόταν σε ακραία δυσάρεστη περίπτωση (σοβαρή ασθένεια παιδιού). Ο σύζυγός μου έχει την ίδια οπτική. Οπότε προσαρμόζουμε ανάλογα την καθημερινότητά μας.

[Fenia27]

Just now, Chrysoum είπε:

Πάνω σ αυτά εχω να αντιπαραθέσω οτι: α. Υπάρχουν και part time δουλειες, θα μπορουσε η μητερα να δουλευει ενα 4ωρο το πρωι πχ και β. οτι αν είχε και η γυναικα ενα εισοδημα ισως δεν θα χρειαζοταν ο αντρας να δουλευει μεχρις τις 19 - 20 και θα μπορουσε αντ αυτου να χαιρεται τα παιδια του περισσοτερο. Δηλαδη δεν ειναι αδικο να χανει μονο ο ενας οικογενειακες στιγμες για να ειναι ο αλλος στο σπιτι ενω θα μπορουσε τις ωρες που τα παιδια ειναι σχολειο να εργαστει; Φυσικα ολα ειναι σχετικα και εξαρτωνται απο πολλους παραγοντες, για παραδειγμα η φυση της δουλειας του αντρα να ειναι ετσι που να μην του επιτρεπει να σχολα πριν τις 19 ουτως η αλλως, αλλα ετσι οπως παρουσιαζεται το θεμα  εμενα αυτες οι αποριες μου γεννιουνται. 

 

Ως προς αυτο που ειπε η @Lenia16 το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι, τι γινεται βρε παιδια; Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

 

Να δουλευει ενα τετραωρο το πρωι? εννοειται!!! παιζουν πολλες τετοιες δουλειες? 

 

Και στην περιπτωση μου οχι το ωραριο του συζυγου δεν αλλαζει...και επειδη ειναι αυτο που ειναι...εγω προσπαθω να διασφαλισω οσο καλυτερα αυτες τις λιγες οικογενειακες στιγμες που εχουμε αφου γυρναει απο την δουλεια...ενταξει εχουμε τα σ/κ ελευθερα οποτε ημαστες κομπλε!

[Deena]

Just now, Chrysoum είπε:

Ως προς αυτο που ειπε η @Lenia16 το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι, τι γινεται βρε παιδια; Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

 

Όπως είπα και ο δικός μου έτσι είναι. Ειδικά από τότε που κάναμε κόρη, ακόμα περισσότερο....

[Lenia16]

Εγώ πάντως θα ήθελα ο σύζυγος να είναι πολύ πλούσιος και να δουλεύω από χόμπι part time και να έχω και μια νταντά για τις δύσκολες ώρες (όλες δηλαδή). Κ λέω πλούσιος ο σύζυγος κ όχι εγώ γιατί τα ξενα λεφτά τρώγονται πιο εύκολα.

[Fenia27]

Just now, Deena είπε:

 

Δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση.

 

Οι συνθήκες που περιγράφεις είναι πολύ συνηθισμένες, άλλες οικογένειες έχουν βοήθεια από συγγενείς, άλλες προσλαμβάνουν άνθρωπο, άλλες πάνε σε σχολείο με διευρυμένο ωράριο, άλλες στέλνουν τα παιδιά σε κέντρα μελέτης, άλλες κάνουν εναλλασσόμενες βάρδιες με τον σύζυγο/σύντροφο κλπ.

 

Προφανώς για σένα είναι προτιμότερο αντί για τα παραπάνω να μείνεις εσύ σπίτι με τα παιδιά μέχρι την ηλικία που δεν θα χρειάζονται κάποιον ενήλικα τα απογεύματα. Για τον σύζυγό σου το ίδιο, προφανώς δεν τον ενοχλεί να φέρει ο ίδιος όλο το οικονομικό βάρος.

 

Για άλλους, όπως για μένα, η εργασία είναι αδιαπραγμάτευτη, με καθορίζει ως άνθρωπο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω....θα σταματούσα να δουλεύω μόνο αν χρειαζόταν σε ακραία δυσάρεστη περίπτωση (σοβαρή ασθένεια παιδιού). Ο σύζυγός μου έχει την ίδια οπτική. Οπότε προσαρμόζουμε ανάλογα την καθημερινότητά μας.

 

καμια αντιπαραθεση...ολα καταληγουν στο ποσο απαραιτητη ειναι αυτη η ρημαδα εργασια ειτε προσωπικα ειτε οικονομικα χωρις να σημαινει οτι υπαρχει λαθος και σωστο! 

 

 

[Chrysoum]

Just now, Fenia27 said:

 

Να δουλευει ενα τετραωρο το πρωι? εννοειται!!! παιζουν πολλες τετοιες δουλειες? 

 

Και στην περιπτωση μου οχι το ωραριο του συζυγου δεν αλλαζει...και επειδη ειναι αυτο που ειναι...εγω προσπαθω να διασφαλισω οσο καλυτερα αυτες τις λιγες οικογενειακες στιγμες που εχουμε αφου γυρναει απο την δουλεια...ενταξει εχουμε τα σ/κ ελευθερα οποτε ημαστες κομπλε!

Δεν ανεφερθηκα  απαραιτητα στην δικη σου περιπτωση. Το ολο θεμα ξεκινησε απο αυτο που ειπε η @Deena οτι γνωριζει πολλες περιπτωσεις που μενουν σπιτι ενω τα παιδια πηγαινουν στο σχολειο. Δεν μπορει ολες αυτες οι περιπτωσεις να ειναι ιδιες.

 

Επισης διακρινω εναν τονο ειρωνιας, ισως να φταει ο γραπτος λογος. Κι ομως παιζουν τετοιες δουλειες ναι. Μπορει να μην ειναι αυτο που θελει καποιος απαραιτητως να κανει, αλλα υπαρχουν. 

[Fenia27]

Just now, Chrysoum είπε:

Δεν ανεφερθηκα  απαραιτητα στην δικη σου περιπτωση. Το ολο θεμα ξεκινησε απο αυτο που ειπε η @Deena οτι γνωριζει πολλες περιπτωσεις που μενουν σπιτι ενω τα παιδια πηγαινουν στο σχολειο. Δεν μπορει ολες αυτες οι περιπτωσεις να ειναι ιδιες.

 

Επισης διακρινω εναν τονο ειρωνιας, ισως να φταει ο γραπτος λογος. Κι ομως παιζουν τετοιες δουλειες ναι. Μπορει να μην ειναι αυτο που θελει καποιος απαραιτητως να κανει, αλλα υπαρχουν. 

το ξερω οτι δεν αναφερθηκες σε μενα..απαντησα ως μια γυναικα που ανηκει στις γυναικες που δεν θα αναζητουσαν εργασια αν δεν υπηρχε αναγκη..βεβαια δεν ημαστε και πλουσιοι χαχα! εγω μακαρι να εβρισκα μια τετοια δουλεια μολις τα παιδια ξεκινησουν σχολειο κτλ...ναι μπορει να ακουστηκε ειρωνικο αλλα δεν ηταν ειρωνικο. οντως ρωτησα αν παιζουν πολλες τετραωρες εργασιες πρωινες...παντα φιλικα!

[Έσπερος]

Just now, Fenia27 είπε:

Να δουλευει ενα τετραωρο το πρωι? εννοειται!!! παιζουν πολλες τετοιες δουλειες? 

Στην εποχή μας όχι μόνο παίζουν, μάλλον είναι πιο εύκολο να βρεις κάτι τέτοιο παρά κάτι άλλο. Με ανάλογες απολαβές βέβαια. Αν όμως υπάρχει ανάγκη έστω και από ένα τέτοιο μικρό εισόδημα, ή το δεις σαν βήμα για κάτι παραπάνω ή για να μην έχεις κενά στο βιογραφικό ή για να υπάρχει μια ισορροπία στην οικογένεια, προφανώς το κάνεις. 

 

Just now, Chrysoum είπε:

Μονο ο δικος μου ο αντρας (που η μαμα του δεν δουλευε και τους συντηρουσε οικονομικα μονο ο πατερας ο οποιος ερχοταν στο σπιτι μετα τις 20) μου εχει ξεκαθαρισει οτι το σεναριο να μεινω σπιτι δεν παιζει; Να νιωθω ριγμενη δηλαδη;

Κι ο δικός μου άντρας που θεωρεί κατά τ' άλλα ότι η άδεια ανατροφής θα ήταν καλό να είναι καμιά τριετία (είπαμε είναι φαλλοκράτης!!!!!!) φυσικά και δεν θα φανταζόταν η γυναίκα του να μη δουλεύει. Το ιδανικό γι αυτόν θα ήταν να έοχυμε μα΄ζι μια οικογενειακή επιχείρηση ακόμα κι αν ήταν υπαλληλός μου αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς εγώ δεν έχω αυτή τη φαντασίωση!!

[Deena]

Just now, Lenia16 είπε:

Οι δικοί μου φίλοι που μεγάλωσαν με μη εργαζόμενη μητέρα πάντως είναι υπερευτυχισμενοι! Τρεις έχω και οι τρεις τα ίδια λένε. Κ θα ήθελαν κ οι γυναίκες τους να κάνουν το ίδιο αν γινόταν, έχει γίνει κ καυγάς πάνω σε αυτο.

 

Για την ιστορία και ο αδερφός του άντρα μου τρισευτυχισμένος δηλώνει, θα ήθελε να κάνει το ίδιο και η γυναίκα του.