Ονομα, πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η κοινωνική πίεση;

[Anna3011]

20 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Επειδή εγώ το έθεσα το θέμα της γνώσης των απόψεων του άλλου, προφανώς δεν εννοούσα ότι πριν παντρευτείς κάνεις συνεδρίαση ή του δίνεις ερωτηματολόγιο και αν απαντήσει "σωστά" τον παντρεύεσαι! Συμφωνώ 100 % ότι με καλή θέληση όλα λύνονται, ειδικά αν κάτι δεν είναι πολύ σημαντικό για τον έναν, οπότε ας γίνει αυτό που θέλει ο άλλος αν το θεωρεί τόσο σημαντικό. πχ αν ο ένας δεν καίγεται και τόσο πολύ τι όνομα θα έχουν τα παιδιά, αλλά για τον άλλο είναι πολύ σημαντικό να πάρει από παππούδες/να πάρει αρχαίο/να πάρει από τάμα κλπ, ας γίνει αυτό που θέλει αφού τον άλλο δεν τον πολυνοιάζει. Τι γίνεται όμως αν και οι δύο θέλουν οπωσδήποτε κάτι εντελώς διαφορετικό; Σε αυτό εννοούσα ότι αδυνατώ να πιστέψω ότι πέφτει κανείς από τα σύννεφα μην γνωρίζοντας την άποψη του άλλου. Γιατί δεν μπορεί όσα χρόνια είναι μαζί να μην έχει τύχει κάποια κουβέντα! πχ δεν θα έχει τύχει να ποτέ να πει κανείς αν του άρεσε η διαφορά ηλικίας που είχε με τα αδέρφια του και συνεπώς αν θέλει τα παιδιά του να είναι κοντινά ή όχι; Αν είναι υπέρ των δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων; Αν κάτι το θεωρούν παρεμβατικό από παππούδες ή όχι; Με αφορμή συγγενείς και φίλους. Ούτε μίλησα για πλήρη προγραμματισμό της οικογενειακής ζωής, ίσα ίσα έγραψα ότι είναι ανθρώπινο να αλλάξουν γνώμη για κάτι. Αλλά από αυτό μέχρι το να πέφτεις από τα σύννεφα για κάποια άποψη του άλλου, έχει τεράστια διαφορά.

Για να μην παρεξηγηθώ, είναι όμορφο να κινούνται τα ζευγάρια σαν εσάς, να κάνουν όνειρα για την οικογένειά τους, να το ψάχνουν, να κάνουν διάλογο για το πως πιστεύουν ότι θα είναι σαν γονείς κτλ. Αυτό που απλά ήθελα να τονίσω από την αρχή είναι η αξία του συμβιβασμού (και όχι της καταπίεσης) όταν δύο άτομα αγαπιούνται πολύ και εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Γιατί ναι, θα συμφωνήσω με την @ΑΡΓΚ δεν αρκεί πάντα μόνο το συναίσθημα. 

Και θα σου μιλήσω βιωματικά. Εμείς είπαμε να παντρευτούμε μετά από κάποιο καιρό συγκατοίκησης προφανώς για να κάνουμε οικογένεια. Συζήτηση τύπου οικογενειακού προγραμματισμού δεν είχε γίνει. Στο είδος γάμου εκείνος αποδείχτηκε πιο παραδοσιακός. Εκκλησία, νυφικά, γλέντι σε κτήμα. Εγώ δεν είμαι της εκκλησίας, ήθελα έναν απλό πολιτικό και ένα πάρτυ με φίλους. Συμβιβάστηκα γιατί το ήθελε περισσότερο. Περιορίσαμε όμως τους πολλούς συγγενείς, καλέσαμε πολύ περισσότερους φίλους και τελικά έγινε ένα μεγάλο πάρτυ. Ήταν και για τους δύο μια από τις ωραιότερες μέρες. Άλλο παράδειγμα: Ο άντρας μου θα ήθελε και 3 παιδιά αν ήταν δυνατό, εγώ ως μοναχοπαίδι που πέρασε καλά, προτιμώ το ένα (αυτό εχω μάθει...). Του είπα ότι για 2 το συζητάμε (τα βρήκαμε κάπου στη μέση). Τελικά βεβαια στο ένα μας βλέπω να καταλήγουμε και πάλι καλά που έγινε και αυτό. Κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι θα μείνουμε άτεκνοι. Ίσως γι αυτό με κάνουν λίγο κυνική οι οικογενειακοί προγραμματισμοί... Τέλος σχετικά με το όνομα της μικρής ο άντρας μου ήθελε αρχαιοελληνικό, είχε διαλέξει ένα πολύ καλό ομολογουμένως... Εγώ ήθελα να βγάλω τη μαμά μου που της έχω αδυναμία. Το όνομά της είναι κοινό, τιποτα το ιδιαίτερο.  Έγινε το δικό μου χωρίς καμία γκρίνια. 

Γι αυτό μίλησα για συμβιβασμούς, με την αυστηρή προυπόθεση όμως ότι πριν παντρευτείς έχεις πάρι χαμπάρι πάνω κάτω τον τρόπο ζωής και σκέψης του άλλου και στα γενικά ταιριάζετε. Παρόλο που δεν συζητήσαμε εκτενώς δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι μετά το γάμο θα μπορούσα να πέσω από τα σύννεφα ακούγοντας τις απόψεις του για την οικογένειά μας. Αλλά και έτσι να ήταν ήξερα εκ των προτέρων ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε τελικά γιατί νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και δεν είμαστε εγωιστές.

Με το καλό το μωράκι σου! Σίγουρα θα τα πάτε περίφημα ως γονείς γιατί συνεννοείστε!

[Macgyver]

20 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Έφυγα από μια σχέση γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν τα βρίσκαμε από πριν σε αυτά τα βασικά θέματα. Πόσα παιδιά, όνομα, τρόπος ανατροφής, τι γλώσσες θα μιλάνε (μιλάμε για τριγλωσσα παιδιά και όχι ξένες γλώσσες που θα μάθουν αργότερα), και φυσικά πάρα πολύ παρεμβατικοι και πιεστικοι γονείς από μεριάς του. Οπότε συμφωνώ και εγώ ότι είναι σημαντικό να έχεις λύσει τέτοιου είδους θέματα από πριν. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή, μπορεί να μην κάνεις καθόλου παιδιά, να κάνεις ένα ή περισσότερα από αυτά που ήθελες εξ αρχής, αλλά πρέπει να ξεκινάς με τους καλύτερους οιωνούς. Με τον άντρα μου δε, είχαμε συμφωνήσει στον αριθμό των παιδιών και στα ονόματα από το τρίτο μας ραντεβού, ήταν μια κουβέντα μεταξύ σοβαρού κι αστείου μετά από 2-3 ποτήρια κρασί και γνωριζόμασταν ήδη κάποιο διάστημα πριν αρχίσουμε να βγαίνουμε. Ελα όμως που τελικά έτσι και έτσι και έγινε 

Σαν να ακούω τον εαυτό μου ! Και επίσης συμφωνω με την @ΑΡΓΚ ότι κάποιος μπορεί αρχικά να συμβιβάζεται περισσότερο και μετά να δεις τον πραγματικό χαρακτήρα . Όσο για αυτό που αναφερεις εσυ @anemoni1989, έτσι όπως εσυ τα περιγράφεις για τον άντρα σου , εγώ βλέπω έναν υποκριτή . Με αυτόν τον άνθρωπο για παράδειγμα , ναι , θα χωριζα και μάλιστα νωρίς. Μπραβο σου που έχεις την υπομονή να δώσεις ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που αλλιώς σου τα παρουσίαζε και αλλιώς προέκυψε τελικά  εγώ πχ δεν είμαι καθόλου έτσι . 

[Chrysoum]

1 hour ago, Anna3011 said:

Για να μην παρεξηγηθώ, είναι όμορφο να κινούνται τα ζευγάρια σαν εσάς, να κάνουν όνειρα για την οικογένειά τους, να το ψάχνουν, να κάνουν διάλογο για το πως πιστεύουν ότι θα είναι σαν γονείς κτλ. Αυτό που απλά ήθελα να τονίσω από την αρχή είναι η αξία του συμβιβασμού (και όχι της καταπίεσης) όταν δύο άτομα αγαπιούνται πολύ και εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Γιατί ναι, θα συμφωνήσω με την @ΑΡΓΚ δεν αρκεί πάντα μόνο το συναίσθημα. 

Και θα σου μιλήσω βιωματικά. Εμείς είπαμε να παντρευτούμε μετά από κάποιο καιρό συγκατοίκησης προφανώς για να κάνουμε οικογένεια. Συζήτηση τύπου οικογενειακού προγραμματισμού δεν είχε γίνει. Στο είδος γάμου εκείνος αποδείχτηκε πιο παραδοσιακός. Εκκλησία, νυφικά, γλέντι σε κτήμα. Εγώ δεν είμαι της εκκλησίας, ήθελα έναν απλό πολιτικό και ένα πάρτυ με φίλους. Συμβιβάστηκα γιατί το ήθελε περισσότερο. Περιορίσαμε όμως τους πολλούς συγγενείς, καλέσαμε πολύ περισσότερους φίλους και τελικά έγινε ένα μεγάλο πάρτυ. Ήταν και για τους δύο μια από τις ωραιότερες μέρες. Άλλο παράδειγμα: Ο άντρας μου θα ήθελε και 3 παιδιά αν ήταν δυνατό, εγώ ως μοναχοπαίδι που πέρασε καλά, προτιμώ το ένα (αυτό εχω μάθει...). Του είπα ότι για 2 το συζητάμε (τα βρήκαμε κάπου στη μέση). Τελικά βεβαια στο ένα μας βλέπω να καταλήγουμε και πάλι καλά που έγινε και αυτό. Κάποια στιγμή πιστέψαμε ότι θα μείνουμε άτεκνοι. Ίσως γι αυτό με κάνουν λίγο κυνική οι οικογενειακοί προγραμματισμοί... Τέλος σχετικά με το όνομα της μικρής ο άντρας μου ήθελε αρχαιοελληνικό, είχε διαλέξει ένα πολύ καλό ομολογουμένως... Εγώ ήθελα να βγάλω τη μαμά μου που της έχω αδυναμία. Το όνομά της είναι κοινό, τιποτα το ιδιαίτερο.  Έγινε το δικό μου χωρίς καμία γκρίνια. 

Γι αυτό μίλησα για συμβιβασμούς, με την αυστηρή προυπόθεση όμως ότι πριν παντρευτείς έχεις πάρι χαμπάρι πάνω κάτω τον τρόπο ζωής και σκέψης του άλλου και στα γενικά ταιριάζετε. Παρόλο που δεν συζητήσαμε εκτενώς δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι μετά το γάμο θα μπορούσα να πέσω από τα σύννεφα ακούγοντας τις απόψεις του για την οικογένειά μας. Αλλά και έτσι να ήταν ήξερα εκ των προτέρων ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε τελικά γιατί νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο και δεν είμαστε εγωιστές.

Με το καλό το μωράκι σου! Σίγουρα θα τα πάτε περίφημα ως γονείς γιατί συνεννοείστε!

Εδώ έρχεται η διαφορετικότητα χαρακτήρα. Βιωματικά και εγώ θα σου πω πως το να έχουν τα παιδιά μου 3 ονόματα (ήταν επιθυμία του πρώην συντρόφου μου) ήταν κάτι αδιαπραγματευτο. Σε όλη τους την ζωή θα έπρεπε να υπογράφουν και να χρησιμοποιούν αυτό το μακροσουρτη και δεν το ήθελα αυτό για τα παιδιά. Επίσης το να κάνουμε 3 παιδιά (εγώ πιστεύω πως χωρίς καμία βοήθεια το όριο μας είναι τα 2 παιδιά) και να μετακομίσουν οι γονείς του πάρα δίπλα για να μας βοηθούν ήταν επίσης κάτι που δεν άντεχα ούτε καν σαν σκέψη. Πολύ παρεμβατικοι να το τονίσω. Και μόνο ότι θα ήταν όλη μέρα σπίτι μου να μου υποδεικνύουν τι να κάνω και τι όχι με σκότωνε. Επίσης από άποψη θρησκείας, ήμουν κάθετη στο ότι δεν θέλω να τα βαφτίσω γιατί δεν θέλω να τους επιβάλω μια θρησκεία με το έτσι θέλω όταν είναι μόλις ενός έτους. Το έχει αναφέρει και η @Macgyverαυτό και είμαι της ίδιας άποψης. Αυτός ήθελε. Δεν είναι μόνο το όνομα ή η βάφτιση είναι η όλη νοοτροπία του εγώ αποφασίζω τι θα κάνει και τι θα πιστεύει το παιδί μου, ακομη κι αν ξέρω ότι αυτό δεν είναι υπέρ του παιδιού μου. Εγώ εκεί δεν μπορούσα να συμβιβαστώ. Κάποιος άλλος μπορεί και να μην τα θεωρούσε σημαντικά όλα αυτά και να έκανε συμβιβασμούς. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο λοιπόν. 

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Μπραβο σου που έχεις την υπομονή να δώσεις ευκαιρία σε έναν άνθρωπο που αλλιώς σου τα παρουσίαζε και αλλιώς προέκυψε τελικά

Αυτό όμως μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Όχι να τα παρουσιάζει αλλιώς από υποκρισία, αλλά στην πορεία να συνειδητοποιεί ότι κάτι τον ενοχλεί περισσότερο απ' όσο πίστευε. Κι εγώ από τότε που κάναμε παιδί έχω βγάλει απίστευτη αντίδραση στο ότι δεν μένουμε στην Αθήνα. Δεν το φανταζόμουν. Δεν ήταν όνειρο ζωής μου το νησί, άσχετο αν αντικειμενικά έχουμε εδώ πολύ καλές προϋποθέσεις (πέραν των υποδομών υγείας), αλλά το είχα αποδεχτεί και με ικανοποιούσαν οι σύντομες επισκέψεις στην Αθήνα. Ε μετά το παιδί, η ιδέα ότι οι υπόλοιποι συγγενείς θα είναι εκεί και θα διατηρούν επαφές και τα ξαδέρφια του θα τα βλέπουν οι παππούδες και θα δεθούν μαζί τους και το δικό μας θα είναι ένα ξένο παιδί, δεν μου αρέσει καθόλου. Γι αυτό το θέμα τσακωνόμαστε τακτικά. Σήμερα το πρωί πχ. Τι πρέπει να μου πει, ότι τον ξεγέλασα πως θέλω να μείνουμε εδώ και τώρα θέλω να φύγουμε;  

[Chrysoum]

52 minutes ago, Έσπερος said:

Αυτό όμως μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Όχι να τα παρουσιάζει αλλιώς από υποκρισία, αλλά στην πορεία να συνειδητοποιεί ότι κάτι τον ενοχλεί περισσότερο απ' όσο πίστευε. Κι εγώ από τότε που κάναμε παιδί έχω βγάλει απίστευτη αντίδραση στο ότι δεν μένουμε στην Αθήνα. Δεν το φανταζόμουν. Δεν ήταν όνειρο ζωής μου το νησί, άσχετο αν αντικειμενικά έχουμε εδώ πολύ καλές προϋποθέσεις (πέραν των υποδομών υγείας), αλλά το είχα αποδεχτεί και με ικανοποιούσαν οι σύντομες επισκέψεις στην Αθήνα. Ε μετά το παιδί, η ιδέα ότι οι υπόλοιποι συγγενείς θα είναι εκεί και θα διατηρούν επαφές και τα ξαδέρφια του θα τα βλέπουν οι παππούδες και θα δεθούν μαζί τους και το δικό μας θα είναι ένα ξένο παιδί, δεν μου αρέσει καθόλου. Γι αυτό το θέμα τσακωνόμαστε τακτικά. Σήμερα το πρωί πχ. Τι πρέπει να μου πει, ότι τον ξεγέλασα πως θέλω να μείνουμε εδώ και τώρα θέλω να φύγουμε;  

Προφανώς αλλάζουν τα δεδομένα μετά τον ερχομό ενός παιδιού. Το να το δεις θετικά ότι μπορείς να το μεγαλώσεις με τις αρχές που επιθυμείτε εσείς και μόνο και δεν θα έχεις κανέναν να παρεμβαίνει και να σου βάζει έμμεσα ιδέες δεν παίζει ως επιχείρημα ε; 

[Anna3011]

3 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Εδώ έρχεται η διαφορετικότητα χαρακτήρα. Βιωματικά και εγώ θα σου πω πως το να έχουν τα παιδιά μου 3 ονόματα (ήταν επιθυμία του πρώην συντρόφου μου) ήταν κάτι αδιαπραγματευτο. Σε όλη τους την ζωή θα έπρεπε να υπογράφουν και να χρησιμοποιούν αυτό το μακροσουρτη και δεν το ήθελα αυτό για τα παιδιά. Επίσης το να κάνουμε 3 παιδιά (εγώ πιστεύω πως χωρίς καμία βοήθεια το όριο μας είναι τα 2 παιδιά) και να μετακομίσουν οι γονείς του πάρα δίπλα για να μας βοηθούν ήταν επίσης κάτι που δεν άντεχα ούτε καν σαν σκέψη. Πολύ παρεμβατικοι να το τονίσω. Και μόνο ότι θα ήταν όλη μέρα σπίτι μου να μου υποδεικνύουν τι να κάνω και τι όχι με σκότωνε. Επίσης από άποψη θρησκείας, ήμουν κάθετη στο ότι δεν θέλω να τα βαφτίσω γιατί δεν θέλω να τους επιβάλω μια θρησκεία με το έτσι θέλω όταν είναι μόλις ενός έτους. Το έχει αναφέρει και η @Macgyverαυτό και είμαι της ίδιας άποψης. Αυτός ήθελε. Δεν είναι μόνο το όνομα ή η βάφτιση είναι η όλη νοοτροπία του εγώ αποφασίζω τι θα κάνει και τι θα πιστεύει το παιδί μου, ακομη κι αν ξέρω ότι αυτό δεν είναι υπέρ του παιδιού μου. Εγώ εκεί δεν μπορούσα να συμβιβαστώ. Κάποιος άλλος μπορεί και να μην τα θεωρούσε σημαντικά όλα αυτά και να έκανε συμβιβασμούς. Έχει να κάνει με τον άνθρωπο λοιπόν. 

Από τη στιγμή που στη σχέση μπαίνουν κόκκινες γραμμές και υπάρχουν πράγματα όπως γράφεις και εσύ "αδιαπραγμάτευτα", σίγουρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Δεδομένων δε (βάσει αυτών που περιγράφεις) των σημαντικών διαφορών στην κοσμοθεωρία σας και τον τρόπο ζωής που επιθυμούσατε μετά το γάμο, δε νομίζω ότι υπήρχαν περιθώρια για να είστε μαζί και ευτυχισμένοι. Οπότε καλά έκανες και χώρισες.

[Lena59]

Παιδιά πότε θα τελειώσει αυτή η γελοιότητα με το όνομα??Αν δηλαδή λένε τον παππού Αρτεμίδωρο πρέπει να το βγάλω με το ζότι μην πληγωθεί ο παππούς?Το παιδί δηλαδή να πληγωθεί??Και γιατί οι παππούδες αγαπανε το παιδί ΜΟΝΟ αν πάρουν το όνομα??Είνια ένα νέο μωράκι της μαμας και του μπαμπα και έχουν δικαίωμα αυτοι που το δημιουργησαν να να του δώσουν αυτό που τους αρέσει ν ακούν!!!ΕΛΕΟΣ!!!!

[vicky86]

2 ώρες πρίν, Lena59 είπε:

Παιδιά πότε θα τελειώσει αυτή η γελοιότητα με το όνομα??Αν δηλαδή λένε τον παππού Αρτεμίδωρο πρέπει να το βγάλω με το ζότι μην πληγωθεί ο παππούς?Το παιδί δηλαδή να πληγωθεί??Και γιατί οι παππούδες αγαπανε το παιδί ΜΟΝΟ αν πάρουν το όνομα??Είνια ένα νέο μωράκι της μαμας και του μπαμπα και έχουν δικαίωμα αυτοι που το δημιουργησαν να να του δώσουν αυτό που τους αρέσει ν ακούν!!!ΕΛΕΟΣ!!!!

το ονομα των παιδιων το επιλεγουν οι γονεις κ τελος.κ σ οποιον αρεσει

αν ο παππους εχει θεμα,να προσπαθησει να το λυσει,αν δ θελει,απλα δ θα εχει εγγονι.αν το ονομα ειναι πιο σημαντικο γι αυτον απο το εγγονι

αλλα δ πεφτω απο τα συννεφα,ξερω απο φιλικες περιπτωσεις,πολλες,οτι ναι υπαρχει αρκετα μεγαλη πιεση,κυριως απο τους παππουδες απο την μερια του μπαμπα.αλλα κ γενικα απο τον περιγυρο οταν ακουν ενα ονομα που δ "περιμενανε".

το σημαντικο ειναι να συμφωνει το ζευγαρι

[anemoni1989]

πρίν από 53 λεπτά , vicky86 είπε:

το ονομα των παιδιων το επιλεγουν οι γονεις κ τελος.κ σ οποιον αρεσει

αν ο παππους εχει θεμα,να προσπαθησει να το λυσει,αν δ θελει,απλα δ θα εχει εγγονι.αν το ονομα ειναι πιο σημαντικο γι αυτον απο το εγγονι

αλλα δ πεφτω απο τα συννεφα,ξερω απο φιλικες περιπτωσεις,πολλες,οτι ναι υπαρχει αρκετα μεγαλη πιεση,κυριως απο τους παππουδες απο την μερια του μπαμπα.αλλα κ γενικα απο τον περιγυρο οταν ακουν ενα ονομα που δ "περιμενανε".

το σημαντικο ειναι να συμφωνει το ζευγαρι

Να σου πω να γελασεις... Οταν ημουν εγκυος, ολοι περιμεναν τον διαδοχο, το γιο... Λες και τα πεθερικα μου ειναι απο καμια δυναστεια... Τεσπα... Οταν στην αυχενική λοιπον μας ειπε ο εμβρυολογος πως μαλλον ειναι κοριτσακι, η 1η απάντηση της πεθερας μου ηταν "δεν πειράζει"!!!! Και οποτε αναφερομασταν στο παιδί ως" η μπεμπα ", ελεγε παντα" να σας δω αν ειναι αγοράκι τι θα κανετε... Το χετε δεσει σκοινι κορδονι" και εγω της απανταγα φυσικά πως εγω θα το αγαπω εννοείται οτι και να ειναι, αλλα δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο αυτη ζοριζεται!!! (:P)... Να μην σ πω πως οταν γεννησα, η 1η κουβέντα που ειπε ηταν "να μας ζησει και το επόμενο να είναι Νικος (πεθερος μου), για να λαβει φυσικά την απάντηση που της αρμοζε! Όπως βλέπεις το ειχε ηδη προαποφασισει χωρίς να σκεφτεί πως εγω ειχα διαφορετικη αποψη!! Ενω δεν διστασε να μας πει και την γνώμη της για το τι όνομα θα δώσουμε στην κορη μου, λες και το ζήτησα!!! Σε αντίθεση φυσικά με τς γονεις μου, οι οποίοι ενω ειναι οι μόνοι που εφαγαν αγγούρι και στην εγκυμοσυνη μου και με βοηθανε τωρα με το μωρο, δεν ειχαν ποτε τετοιες αξιωσεις!!! 

Τεσπα, θελω να πιστεύω πως η γενια των γονιων μας ειναι η τελευταία με αναλογες απαιτησεις!!! Βεβαια, αυτό εξαρτάται και απο τις αποψεις τις δικες μας που μεγαλωνουμε παιδια!!! Οπως εχω ξαναπεί, ο αντρας μου ειναι αρκετα παραδοσιακος σε αυτα τα θεματα, κυρίως επειδή φοβαται μην θυμωσουν οι γονεις του και τ κοψουν την καλημέρα! Εγω παλι δεν εχω τετοιες ευαισθησιες και δεν με ενδιαφέρει  η γνωμη τριτων...  Σκέφτομαι λοιπόν πως αν συμμεριζομουν και εγω τις απόψεις του συζύγου, τα παιδιά μας θα μεγαλωναν με αναλογα πρότυπα και πολυ πιθανο ειναι να επηρεαζονταν απο αυτα... Αντιθετα τωρα, θα ακουν μια πιο "προοδευτικη" αποψη και θα  εχουν εναν "συμμαχο"  εστω, σε οποια extreme αποψη εκφρασουν... 

[vicky86]

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

Να σου πω να γελασεις... Οταν ημουν εγκυος, ολοι περιμεναν τον διαδοχο, το γιο... Λες και τα πεθερικα μου ειναι απο καμια δυναστεια... Τεσπα... Οταν στην αυχενική λοιπον μας ειπε ο εμβρυολογος πως μαλλον ειναι κοριτσακι, η 1η απάντηση της πεθερας μου ηταν "δεν πειράζει"!!!! Και οποτε αναφερομασταν στο παιδί ως" η μπεμπα ", ελεγε παντα" να σας δω αν ειναι αγοράκι τι θα κανετε... Το χετε δεσει σκοινι κορδονι" και εγω της απανταγα φυσικά πως εγω θα το αγαπω εννοείται οτι και να ειναι, αλλα δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο αυτη ζοριζεται!!! (:P)... Να μην σ πω πως οταν γεννησα, η 1η κουβέντα που ειπε ηταν "να μας ζησει και το επόμενο να είναι Νικος (πεθερος μου), για να λαβει φυσικά την απάντηση που της αρμοζε! Όπως βλέπεις το ειχε ηδη προαποφασισει χωρίς να σκεφτεί πως εγω ειχα διαφορετικη αποψη!! Ενω δεν διστασε να μας πει και την γνώμη της για το τι όνομα θα δώσουμε στην κορη μου, λες και το ζήτησα!!! Σε αντίθεση φυσικά με τς γονεις μου, οι οποίοι ενω ειναι οι μόνοι που εφαγαν αγγούρι και στην εγκυμοσυνη μου και με βοηθανε τωρα με το μωρο, δεν ειχαν ποτε τετοιες αξιωσεις!!! 

Τεσπα, θελω να πιστεύω πως η γενια των γονιων μας ειναι η τελευταία με αναλογες απαιτησεις!!! Βεβαια, αυτό εξαρτάται και απο τις αποψεις τις δικες μας που μεγαλωνουμε παιδια!!! Οπως εχω ξαναπεί, ο αντρας μου ειναι αρκετα παραδοσιακος σε αυτα τα θεματα, κυρίως επειδή φοβαται μην θυμωσουν οι γονεις του και τ κοψουν την καλημέρα! Εγω παλι δεν εχω τετοιες ευαισθησιες και δεν με ενδιαφέρει  η γνωμη τριτων...  Σκέφτομαι λοιπόν πως αν συμμεριζομουν και εγω τις απόψεις του συζύγου, τα παιδιά μας θα μεγαλωναν με αναλογα πρότυπα και πολυ πιθανο ειναι να επηρεαζονταν απο αυτα... Αντιθετα τωρα, θα ακουν μια πιο "προοδευτικη" αποψη και θα  εχουν εναν "συμμαχο"  εστω, σε οποια extreme αποψη εκφρασουν... 

δυστυχως κ αυτες οι αποψεις υπαρχουν.αυτο το δεν πειραζει,η οι προτιμησεις σε φυλο.οταν ειναι απο ατομα που δ εκτιμω κ δ με επηρεαζουν,δ με νοιαζει οτι κ αν λενε

[Έσπερος]

Συμβαίνουν κι αλλού! Το είδα σήμερα στις ειδήσεις!

 

Τον τίτλο της πιο… κακιάς πεθεράς του πλανήτη διεκδικεί επάξια μια Βρετανίδα.

Και πώς όχι όταν έπιασε (στην κυριολεξία) στον ύπνο τη νύφη της, καταφέρνοντας να πείσει το γιο της να αλλάξει το όνομα του νεογέννητου εγγονού της! 

Η δύσμοιρη ανακάλυψε μάλιστα την αλλαγή εντελώς τυχαία όταν το μάτι της έπεσε στο το πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού της. Σε αυτό αναγραφόταν ως μεσαίο όνομα το Φίνλαϊ, αντί για Φίνλεϊ, όπως είχαν διαλέξει με τον άντρα της.

Ζητώντας εξηγήσεις από το σύζυγό της, εκείνος άρχισε να… μιλάει, ομολογώντας πως το έκανε μετά από υπόδειξη της μητέρας του, ενώ αυτή βρισκόταν υπό την επήρεια της νάρκωσης για την καισαρική!

Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τη «μαμά», το «Φίνλαϊ» ακούγεται πολύ πιο… αρρενωπό από το «Φίνλεϊ» και άρα ταιριάζει πιο πολύ στο αγοράκι. Η πεθερά κατάφερε μάλιστα να πείσει το γιο της μέσω τηλεφώνου από την άλλη άκρη της χώρας.

Τουλάχιστον ο γιος στάθηκε στο όποιο… ύψος του, αρνούμενος να αλλάξει και το πρώτο όνομα του γιου του, όπως ήθελε η μητέρα του. Και όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά γιατί «η γυναίκα του θα εξοργιζόταν»!

[MARIA METAKITRINA]

Καλά κρασιά... Μεγάλο θέμα! Το πρώτο βγήκε κορίτσι και πήρε το 2ο όνομα της μητέρας του. Το δεύτερο, που μόλις μάθαμε ότι θα είναι πάλι κορίτσι, απογοήτευσε όλο του το σόι, γιατί δεν θα συνεχιστεί το όνομα του πατέρα του (σημείωση έχουν βγει άλλα 2 εγγόνια με το όνομά του, και το ένα έχει και το επίθετό του...) Επειδή αυτή τη φορά δεν παίζει να ξαναβγεί όνομα από τους γονείς του, ο σύζυγος αντιδρά μανιωδώς στο να βγάλουμε όνομα από τους δικούς μου γονείς. Η δε οικογένειά του έχει βαλθεί να μας βρει "ανεξάρτητο" όνομα λες και τους το ζήτησε κανείς. Εγώ ξεκαθάρισα ήδη ότι θέλω να βγάλω τη θηλυκή έκδοση του ονόματος του πατέρα μου, διότι το θεωρώ και σωστό και δίκαιο. Από τη στιγμή μάλιστα που οι γονείς μου μας έχουν μεγαλώσει το παιδί. Ο σύζυγος αντιδρά και οι γονείς και τα αδέρφια του σιγοντάρουν διακριτικά. Για τη δε αδερφή του άντρα μου, δεν ισχύει το ίδιο βεβαίως, εκείνη έβγαλε τα δυο ονόματα των γονέων της (με πρόφαση ότι ο άντρας της είναι ξένος) και οι γονείς της μάλιστα τη μάλωσαν γιατί δεν έδωσε και το δικό της επίθετο στα παιδιά! Καταστάσεις "η παράδοση στην υπηρεσία των συμφερόντων μας" από οικογένεια που είναι ΟΛΟΙ επιστήμονες. Να βράσω τη μόρφωσή τους. Παρτάκηδες και υποκριτές. Για πείτε καμία ιδέα να λήξω τη διαπραγμάτευση με το σύζυγο μια ώρα αρχύτερα, γιατί έχω αρχίσει να συγχύζομαι και δεν κάνει στην κατάστασή μου... 

[Έσπερος]

Μην χρησιμοποιήσεις το επιχείρημα ότι το μεγαλώνουν. Όλοι οι παππούδες εχουν ισα δικαιωματα. Αυτοι που περνανε χρονο μαζι του εχουν το κερδος του δεσίματος με το παιδι. Ειναι απλο, επικαλείσαι μονο τη δικαιοσύνη. Μια απο τον εναν, μια απο τον αλλον. 

[Chrysoum]

Θα συμφωνήσω εν μέρει με την @Έσπεροςότι και οι δύο παππούδες θα πρέπει να είναι το ίδιο, απλά αυτοί που το μεγαλώνουν θα έχουν άλλο δέσιμο μαζί του που είναι και το πιο σημαντικό. Παρόλα αυτά, δικαίωμα δεν έχει κανείς πέρα από τους γονείς όσον αφορά το παιδί. Ειδικά στο όνομα, θα έπρεπε να το αποφασίζουν οι γονείς με βάση το όφελος του παιδιού και μόνο.

Πάντως αυτό με τους ξένους ισχύει έχω να πω. Και εμένα που ο άντρας μου είναι ξένος, και στις δύο κόρες μου (η μία δεν έχει γεννηθεί ακόμη, αλλά έχει αποφασιστεί και ανακοινωθεί το όνομα) η ερώτηση όλων οσων διαφωνούσαν (που ήταν αρκετοί ομολογώ, το μισό σόι δηλαδή) ήταν: γιατί δεν δίνεις είτε το όνομα της μάνας σου είτε του πατέρα σου; Για τους άλλους 2 παππούδες ούτε λόγος.  Αφού είναι ξένοι ήταν η απάντηση!! Για την ιστορία θα έπρεπε επίσης και τα δύο να έχουν ελληνικό όνομα, κι ας μην ζούμε στην Ελλάδα. Γι αυτό μην το ψάχνεις και μη δίνεις σημασία, ποτέ κανείς δεν θα είναι ευχαριστημένος. Και γιατί να είναι; το θέμα είναι να έχει το παιδί ένα ωραίο (για τα δικά σου κριτήρια) όνομα, μιας και θα είναι μέρος της ταυτότητας του για όλη του την ζωή. Το θέμα βέβαια στην περίπτωση σου είναι ότι δεν συμφωνείτε με τον άντρα σου. Αν ήσασταν σύμφωνοι, όλα θα ήταν μια χαρά, θα τους αγνοούσατε απλά όλους. 

[Έσπερος]

Just now, Chrysoum είπε:

Για τους άλλους 2 παππούδες ούτε λόγος.  Αφού είναι ξένοι ήταν η απάντηση!!

Αυτό είναι αξεπέραστο!!! Εντωμεταξύ μ' αυτή τη λογική, και το παιδί σου είναι μισό ξένο, το έχουν σκεφτεί έτσι να πάθουν σοκ; Ο μπαμπάς του παιδιού δηλαδή, επειδή είναι ξένος, έχει διακοσμητικό ρόλο; 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Αυτό είναι αξεπέραστο!!! Εντωμεταξύ μ' αυτή τη λογική, και το παιδί σου είναι μισό ξένο, το έχουν σκεφτεί έτσι να πάθουν σοκ; Ο μπαμπάς του παιδιού δηλαδή, επειδή είναι ξένος, έχει διακοσμητικό ρόλο; 

Καλα μιλαμε για την υποκρισια σε ολο της το μεγαλειο! Το τι βλακειες ακουω για την καταγωγη της ειναι ανευ οριων. Και το χειροτερο ειναι οτι τις λενε και στο ιδιο το παιδι, που ευτυχως ακομη δεν καταλαβαινει. Τυπου: "εισαι Ελληνιδα περισσοτερο". Προς το παρον μικρο το κακο, οταν μεγαλωσει και αρχισει να καταλαβαινει οι επισκεψεις σε τετοιους συγγενεις απλα θα κοπουν, δυστυχως ενας απο αυτους ομως ειναι και ο πατερας μου και σ αυτον θα πρεπει να πηγαινουμε και να εξηγω μετα οτι ο παππους ειναι μεγαλος και δεν ξερει τι λεει με λιγα λογια. 

Οσον αφορα το ονομα, μου εχουν πει οτι αυτο ειναι μια ελληνικη παραδοση και αρα γιατι να τους πειραξει αφου δεν το εχουν καν ως παραδοση; Ενω εμεις που το εχουμε θα πρεπει να το ακολουθησουμε. Μην το ψαχνεις, ειναι τρελα. 

Και να δεις με ποση περισση ξυνιλα και απαξιωση προφερουν το ονομα της δευτερης μου κορης που δεν ειναι ελληνικο.... Ασε αλλο πραγμα! 

[Έσπερος]

Εμείς ακολουθήσαμε την πεπατημένη με μικρές προσαρμογές στα γούστα μας έτσι ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Χάρηκα γιατί σπάσαμε το στερεότυπο της διαιώνισης του ονοματεπώνυμου του παππού στο πρώτο αγόρι της οικογένειας (δλδ το Χ παπαδόπουλος του Ψ που ο γιος του λέγεται Ψ Παπαδόπουλος του Χ και πάει λέγοντας). Δεν έγινε συνειδητά από την πλευρά του άντρα μου αυτό, απλώς δεν υπήρχε τέτοιο κόλλημα να κρατηθεί αυτός ο συνδυασμός ονόματος και επωνύμου και πολύ το ευχαριστήθηκα. 

 

Ο ανιψιός μου πήρε το όνομα του πεθερού μου και βαφτίστηκε στον τόπο καταγωγής των πεθερικών μου σε πολύ στενό κύκλο. Το δεύτερο παιδάκι της οικογένειας θα πάρει όνομα από τη μεριά της μαμάς του προφανώς, αλλά δεν έχουν αποφασίσει ακόμα πού θα κάνουν τη βάφτιση. Η μητέρα μου που κουτσομπολέυει γενικά, έλεγε ότι θα το βαφτίσουν στον τόπο καταγωγής της μαμάς της μικρής, όχι με κριτήριο το ότι μπορεί όντως οι γονείς να επιθυμούν αυτήν την ισορροπία, αλλά επειδή θα πάρει όνομα από τους εκέι παππούδες, άρα είναι λογικό η βάφτιση να γίνει στο δικό τους μέρος, και προφανώς όπως θέλουν εκείνοι. ΤΙ να πω, ελπίζω οι άνθρωποι αυτοί να μην σκέφτονται έτσι και δημιουργήσουν αναστάτωση στο ζευγάρι. Είναι που είναι ζόρικα τα οικονομικά για όλους, καλά καλά δεν βρίσκεις εύκολα νονό, αν έχεις να συνδυάζεις και το μέρος της βάφτισης -με όσες μετακινήσεις ατόμων και ξενοδοχεί κλπ συνεπάγονται- με αυτό το κριτήριο, πάει θα τρελαθείς. 

[annoulen]

Just now, Έσπερος είπε:

Εμείς ακολουθήσαμε την πεπατημένη με μικρές προσαρμογές στα γούστα μας έτσι ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Χάρηκα γιατί σπάσαμε το στερεότυπο της διαιώνισης του ονοματεπώνυμου του παππού στο πρώτο αγόρι της οικογένειας (δλδ το Χ παπαδόπουλος του Ψ που ο γιος του λέγεται Ψ Παπαδόπουλος του Χ και πάει λέγοντας). Δεν έγινε συνειδητά από την πλευρά του άντρα μου αυτό, απλώς δεν υπήρχε τέτοιο κόλλημα να κρατηθεί αυτός ο συνδυασμός ονόματος και επωνύμου και πολύ το ευχαριστήθηκα. 

 

Ο ανιψιός μου πήρε το όνομα του πεθερού μου και βαφτίστηκε στον τόπο καταγωγής των πεθερικών μου σε πολύ στενό κύκλο. Το δεύτερο παιδάκι της οικογένειας θα πάρει όνομα από τη μεριά της μαμάς του προφανώς, αλλά δεν έχουν αποφασίσει ακόμα πού θα κάνουν τη βάφτιση. Η μητέρα μου που κουτσομπολέυει γενικά, έλεγε ότι θα το βαφτίσουν στον τόπο καταγωγής της μαμάς της μικρής, όχι με κριτήριο το ότι μπορεί όντως οι γονείς να επιθυμούν αυτήν την ισορροπία, αλλά επειδή θα πάρει όνομα από τους εκέι παππούδες, άρα είναι λογικό η βάφτιση να γίνει στο δικό τους μέρος, και προφανώς όπως θέλουν εκείνοι. ΤΙ να πω, ελπίζω οι άνθρωποι αυτοί να μην σκέφτονται έτσι και δημιουργήσουν αναστάτωση στο ζευγάρι. Είναι που είναι ζόρικα τα οικονομικά για όλους, καλά καλά δεν βρίσκεις εύκολα νονό, αν έχεις να συνδυάζεις και το μέρος της βάφτισης -με όσες μετακινήσεις ατόμων και ξενοδοχεί κλπ συνεπάγονται- με αυτό το κριτήριο, πάει θα τρελαθείς. 

 

Ευτυχώς που υπάρχει και το parents και μαθαίνουμε διάφορα ήθη και έθιμα !!!!! Παρόλο που ανήκω στους "κλασσικούς" τύπους, δλδ έδωσα στα παιδιά μου τα ονόματα των παππούδων με μεγάλη μου χαρά και χωρίς καθόλου δεύτερες σκέψεις,  αυτά τα 2 που αναφέρεις πρώτη φορά μου τα ακούω !!!! 

[Έσπερος]

Just now, annoulen είπε:

 

Ευτυχώς που υπάρχει και το parents και μαθαίνουμε διάφορα ήθη και έθιμα !!!!! Παρόλο που ανήκω στους "κλασσικούς" τύπους, δλδ έδωσα στα παιδιά μου τα ονόματα των παππούδων με μεγάλη μου χαρά και χωρίς καθόλου δεύτερες σκέψεις,  αυτά τα 2 που αναφέρεις πρώτη φορά μου τα ακούω !!!! 

Δεν ξέρω αν είναι έθιμο ή ευσεβείς πόθοι της μητέρας μου, ότι αφού το ενα παιδί το βαφτίσαμε κι εμείς σε στενό κύκλο στο μέρος που μένουμε, και πήρε το όνομα της άλλης μεριάς (που το πώς έγινε η βάφτιση δεν είχε καμία σχέσςη με το ότι όντως τα πεθερικά μου δεν θέλουν τα ανοιχτά μυστήρια), αν κάνουμε δεύτερο που θα πάρει όνομα από τη μεριά των γονιών μου, να κάνουμε βάφτιση στο δικό τους μέρος και στα δικά τους γούστα!!!!! 

 

Το άλλο που λες ποιο είναι; Αυτό με το ονοματεπώνυμο του παππού; Έχω ακούσει οικογένειες που κάνουν πρώτα κορίτσι και η μεριά του άντρα λέει να πάρει το όνομα από το άλλο σόι ώστε αν το δεύτεορ βγει αγόρι, να πάρει το όνομα του παππού από τον μπαμπά, ώστε να έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο με αυτόν τον παππού, για να συνεχίζεται η γενιά ας το πούμε έτσι .....  τραγικό.... Σ' εμάς δεν υπήρχε τέτοια επιθυμία, απλώς επειδή εμένα δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το στερεότυπο, χάρηκα που βρήκαμε έναν τρόπο να το αποφύγουμε, χρησιμοποιώντας όμως όνομα από παππούδες. 

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω αν είναι έθιμο ή ευσεβείς πόθοι της μητέρας μου, ότι αφού το ενα παιδί το βαφτίσαμε κι εμείς σε στενό κύκλο στο μέρος που μένουμε, και πήρε το όνομα της άλλης μεριάς (που το πώς έγινε η βάφτιση δεν είχε καμία σχέσςη με το ότι όντως τα πεθερικά μου δεν θέλουν τα ανοιχτά μυστήρια), αν κάνουμε δεύτερο που θα πάρει όνομα από τη μεριά των γονιών μου, να κάνουμε βάφτιση στο δικό τους μέρος και στα δικά τους γούστα!!!!! 

 

Μαλλον για ευσεβης ποθος της μαμας σου μου ακουγεται! Πρωτη φορα το ακουω και εγω...

 

Just now, Έσπερος είπε:

Το άλλο που λες ποιο είναι; Αυτό με το ονοματεπώνυμο του παππού; Έχω ακούσει οικογένειες που κάνουν πρώτα κορίτσι και η μεριά του άντρα λέει να πάρει το όνομα από το άλλο σόι ώστε αν το δεύτεορ βγει αγόρι, να πάρει το όνομα του παππού από τον μπαμπά, ώστε να έχει το ίδιο ονοματεπώνυμο με αυτόν τον παππού, για να συνεχίζεται η γενιά ας το πούμε έτσι .....  τραγικό.... Σ' εμάς δεν υπήρχε τέτοια επιθυμία, απλώς επειδή εμένα δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το στερεότυπο, χάρηκα που βρήκαμε έναν τρόπο να το αποφύγουμε, χρησιμοποιώντας όμως όνομα από παππούδες. 

 

Αυτο ειναι αρκετα συνηθισμενο...Το εχω δει πολλες φορες...

 

Εγω εδωσα ενα και ενα τα ονοματα απο τους παππουδες μας..πρωτα απο τον αντρουλη μου και μετα απο τον δικο μου πατερα...Προσωπικα δεν με ενοχλουν τα εθιμα αυτα...Ειμαι παραδοσιακη και μου αρεσουν...Το προβλημα ειναι οταν οι παππουδες απαιτουν και επιβαλλονται στο ζευγαρι και οταν το ζευγαρι δεν συμφωνει...Εκει κλαψτα χαραλαμπε!

 

Αν με το καλο κανουμε και τριτο, θα βγαλουμε ενα ονομα δικο μας...Και οι δυο γιαγιαδες εχουν ονοματα πολυυυυυ παλια και παραξενα...ουτε και οι ιδιες δεν θελουν το ονομα τους να ακουστει σε παιδι χαχαχαχα! 

[Έσπερος]

Εμένα δεν με ενθουσιάζει το έθιμο γιατι πιστεύω ότι διαιωνίζει διάφορες παθολογικές καταστάσεις στις σχέσεις γονέων και παιδιών στην Ελλάδα και συχνά κρύβει και φαλλοκρατική νοοτροπία. Αλλά δεν έχω και τόσο έντονα συναισθήματα ώστε να επιμείνω στο να το παρακάμψουμε. Αν ήθελε ο άντρας μου να δώσουμε δικό μας όνομα δεν ξέρω αν θα συμφωνούσα με χαρά ή αν θα σκεφτόμουν την απογοήτευση των παππούδων. 

[Chrysoum]

Εμένα πάλι αυτό που με ξενίζει και γι αυτό άνοιξα και το θέμα την πρώτη φορά είναι πως είναι δυνατόν να αναλογιζομαστε τι θέλει ο ένας και ο άλλος και δεν σκεφτόμαστε τον άμεσα ενδιαφερόμενο: το παιδί. Δικό του θα είναι το όνομα, αυτό θα το φέρει για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποιοι παππούδες και ποιες γιαγιάδες; τι σχέση έχουν αυτοί; τι σχέση έχει ο οποιοσδήποτε όσον αφορά κάτι τόσο σημαντικό για το παιδί μου; γιατί κοιτάω να ευχαριστήσω τρίτους και όχι τι είναι το καλύτερο γι αυτό; κάτι τέτοια δεν τα καταλαβαίνω πραγματικά. 

[Έσπερος]

Δεν εχεις άδικο σ' αυτό. Αλλά δεν ξέρω πόση σημασίαια μπορεί να έχει το όνομα για το παιδί που το έχει. Εννοώ ότι μπορεί οι γονείς να διαλέξουν κάτι που για εκείνους έχει κάποιον συμβολισμό, και το παιδί να το αφήνει τελείως αδιάφορο. Σίγουρα όμως πρέπει να ληφθεί υπόψη αν είναι κάτι τελείως παλιομοδίτικο ή εξεζητημένο ή διαλεκτικό, ή αν το παιδί μεγαλώνει στο εξωτερικό ένα όνομα τελείως εξωτικό και δυσπρόφερτο για τη χώρα που ζει κλπ. Δηλαδή να υπάρχει φροντίδα να μην του κάνουμε τη ζωή δύσκολη. 

Just now, Chrysoum είπε:

Εμένα πάλι αυτό που με ξενίζει και γι αυτό άνοιξα και το θέμα την πρώτη φορά είναι πως είναι δυνατόν να αναλογιζομαστε τι θέλει ο ένας και ο άλλος και δεν σκεφτόμαστε τον άμεσα ενδιαφερόμενο: το παιδί. Δικό του θα είναι το όνομα, αυτό θα το φέρει για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποιοι παππούδες και ποιες γιαγιάδες; τι σχέση έχουν αυτοί; τι σχέση έχει ο οποιοσδήποτε όσον αφορά κάτι τόσο σημαντικό για το παιδί μου; γιατί κοιτάω να ευχαριστήσω τρίτους και όχι τι είναι το καλύτερο γι αυτό; κάτι τέτοια δεν τα καταλαβαίνω πραγματικά. 

 

[Chrysoum]

Just now, Έσπερος said:

Δεν εχεις άδικο σ' αυτό. Αλλά δεν ξέρω πόση σημασίαια μπορεί να έχει το όνομα για το παιδί που το έχει. Εννοώ ότι μπορεί οι γονείς να διαλέξουν κάτι που για εκείνους έχει κάποιον συμβολισμό, και το παιδί να το αφήνει τελείως αδιάφορο. Σίγουρα όμως πρέπει να ληφθεί υπόψη αν είναι κάτι τελείως παλιομοδίτικο ή εξεζητημένο ή διαλεκτικό, ή αν το παιδί μεγαλώνει στο εξωτερικό ένα όνομα τελείως εξωτικό και δυσπρόφερτο για τη χώρα που ζει κλπ. Δηλαδή να υπάρχει φροντίδα να μην του κάνουμε τη ζωή δύσκολη. 

 

Νομίζω ότι το έγραψα κι όταν άνοιξα το θέμα. Ο πρόβληματιασμος μου έγκειται κυρίως στις (πολλές) περιπτώσεις που το όνομα δεν είναι ωραίο και οι γονεις ψάχνουν να βρουν ότι υποκοριστικό μπορούν μπας και το σώσουν. Ένα ουδέτερο όνομα είναι άλλη περίπτωση. 

Just now, Έσπερος said:

Δεν εχεις άδικο σ' αυτό. Αλλά δεν ξέρω πόση σημασίαια μπορεί να έχει το όνομα για το παιδί που το έχει. 

 

Επειδή εχω φάει πολύ κορόιδεμα ως παιδι για το βαφτιστικο μου όνομα, μπορώ να σου πω ότι έχει σημασία!!! Επίσης ξέρω ότι μου έχει κλείσει και κάποιες πόρτες επαγγελματικα (ιδίως έξω). Αναφέρομαι σε τέτοιες πιο extreme περιπτώσεις ονομάτων! 

[Macgyver]

1 hour ago, Chrysoum είπε:

Νομίζω ότι το έγραψα κι όταν άνοιξα το θέμα. Ο πρόβληματιασμος μου έγκειται κυρίως στις (πολλές) περιπτώσεις που το όνομα δεν είναι ωραίο και οι γονεις ψάχνουν να βρουν ότι υποκοριστικό μπορούν μπας και το σώσουν. Ένα ουδέτερο όνομα είναι άλλη περίπτωση. 

Επειδή εχω φάει πολύ κορόιδεμα ως παιδι για το βαφτιστικο μου όνομα, μπορώ να σου πω ότι έχει σημασία!!! Επίσης ξέρω ότι μου έχει κλείσει και κάποιες πόρτες επαγγελματικα (ιδίως έξω). Αναφέρομαι σε τέτοιες πιο extreme περιπτώσεις ονομάτων! 

Συμφωνώ απόλυτα έτσι όπως το θέτεις. Ειδικά έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πλέον η κοινωνία και είναι πολυπολιτισμική με πολλές τάσεις μετανάστευσης. Προσωπικά επέλεξα όνομα "universal" και αυτό προτείνω κιόλας όταν με ρωτάνε για ονόματα κλπ πάνω στην κουβέντα. 

Θεωρώ σωστή την ονοματοδοσία με ένα όνομα που να μπορεί να σταθεί τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Σε βάπτιση κλπ ας δίνουν ως "βαπτιστικό" ότι θέλουν, κι αν θέλουν να φωνάζουν το παιδί έτσι, ας το φωνάζουν. Αλλά το νόμιμο όνομα να είναι φυσιολογικό.