Ονομα, πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η κοινωνική πίεση;

[Έσπερος]

πρίν από 2 λεπτά , Macgyver είπε:

Νομίζω ότι η Εκκλησία δεν ενημερώνει κανέναν . Ο γονέας το κάνει , δηλαδή να ενημερώσει το ληξιαρχείο

Epeid;h την έχω πρόσφατη τη διαδικασία, όντως δεν ενημερώνει η εκκλησία. Η διαδικασία της ονοματοδοσίας είναι χωριστή και γίνετια στο ληξιαρχείο, είτε όποτε θέλουν οι γονείς αν δεν έχει γίνει βάφτιση, είτε μετά τη βάφτιση. Δεν νομίζω όμως ότι γίνεται να βαφτιστεί το παιδί κάπως και να οτ δηλώσεις αλλιώς. 

 

Πάντως για να γελάσετε, μας είπαν εκεί ότι χρειάζονταιαι και οι δύο γονείς στην ονοματοδοσία γιατί παλιά γίνονταν ευτράπελα, να βαφτίζεται κάπως το παιδί και να το δηλώνουν αλλιώς στο ληξιαρχείο επειδή πήγε πχ η μητέρα με τη γιαγιά μόνο. Κι επειδή είμαστε και νησί, συνέβαινε πολύ σε οικογένειες ναυτικών που έλειπαν για καιρό και με άλλο όνομα άφησαν το παιδί, με άλλο το βρήκαν!!!! 

[Anna3011]

πρίν από 40 λεπτά , little lamb είπε:

 

 

@macgyver ακριβώς αυτό πήγαινα να γράψω κι εγώ. Βλέπω εδώ στο φόρουμ διάφορες συζητήσεις όπως πόσα παιδιά θέλει ένα ζευγάρι να κάνει, τι ονόματα θα δώσει στα παιδιά, διάφορες διαφωνίες για διάφορα καθημερινά θέματα (κοινωνικά, διαπαιδαγώγησης κ.α.) και αναρωτιέμαι πώς δεν είχαν συζητηθεί ποτέ. Κάπου διάβασα κιόλας νομίζω μήνυμα που έλεγε κάποια ότι δεν είχαν συζητήσει ποτέ πόσα παιδιά θέλουν. Ή και σε άλλες ομάδες, πχ facebook, έχω δει μηνύματα του στυλ "εγώ ήθελα αυτό το στυλ διαπαιδαγώγησης αλλά ο άντρας μου κάνει άλλα". Και μου κάνουν εντύπωση, γιατί εμείς πολλές φορές (και πολύ πριν το γάμο) συζητάμε τι θα κάναμε στη μία ή την άλλη περίπτωση με αφορμή γεγονότα που βλέπουμε από φίλους, συγγενείς κλπ. Από το αν θέλουμε πολλά παιδιά ή όχι, αν θέλουμε να κάνουμε αμέσως ή αν θα έχουν μικρές ή μεγάλες διαφορές, αν θα δίναμε ονόματα παππούδων, σχετικά με τα φαγητά τους, τι θα κάναμε σχετικά με το χ παράδειγμα ταξιδιού/σχολείου ιδιωτικού ή δημόσιου/περιστατικού αναστάτωσης κ γκρίνιας/παρέμβασης παππούδων κλπ. Συνήθως βέβαια εγώ επιδιώκω τέτοιες συζητήσεις και μερικές φορές του δείχνω συζητήσεις από το φόρουμ και συζητάμε τι θα κάναμε (π.χ. τα φλέγοντα θέματα περί παπουτσιών στα χαλιά κλπ, χαχα!) Γενικά ένας λόγος που μου αρέσει το φόρουμ είναι ακριβώς το ότι βλέπω πάρα πολλές απόψεις για διάφορα θέματα  και μου φαίνεται σαν κοινωνιολογική μελέτη! Δηλαδή και η ίδια σκέφτομαι από όλες τις πλευρές διάφορα θέματα βλέποντας άλλες απόψεις που υπάρχουν και μπορεί να τρώει χρόνο αλλά είναι εποικοδομητικό! Αλλά και εκτός φόρουμ, και πριν το γάμο π.χ. βλέπαμε ας πούμε άλλους γάμους και λέγαμε αν θα κάναμε το τάδε ή το άλλο πράγμα σε στολισμό/στυλ δεξίωσης κλπ. Βέβαια τίποτα δεν αποκλείει κάποιος από τους δύο μελλοντικά να αλλάξει γνώμη για το οτιδήποτε, αυτό το καταλαβαίνω και είναι ανθρώπινο. Ή να υπάρχουν και εξωγενείς παράγοντες ανωτέρας βίας που να σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι διαφορετικά από ό,τι είχες υπολογίσει. Εξάλλου εμείς τώρα περιμένουμε παιδί, δεν έχουμε ακόμα οπότε δεν ξέρω. Τέλος πάντων, πολλά έγραψα!

 

Σε αυτά με το εξωτερικό έχετε δίκιο, αλλά υποθέτω πως ισχύουν για όλες τις χώρες καταγωγής κάποιου που πάει έξω. Άσχετα δηλαδή από το αν προέρχεται από παππούδες ή όχι, μπορεί να είναι δύσκολο. Δεν θέλω να φανταστώ πώς νιώθουν οι Κινέζοι ή οι Άραβες! 

 

Μια λύση πάντως για τις έξωθεν παρεμβάσεις προσωπικά πιστεύω ότι είναι το να δηλώνεις το όνομα του παιδιού με το που γεννιέται, είτε σκοπεύεις αργότερα να το βαφτίσεις είτε όχι. Έτσι αποφεύγεις τις πολλές συζητήσεις (εκτός αν έχουν ξεκινήσει ήδη από την εγκυμοσύνη όπως στην περίπτωση της @Chrysoum!

Δεν ξέρω γιατί για να παντρευτούμε έναν άνθρωπο πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε συζητήσει λετομερώς από πριν τι γάμο θέλουμε, ποσα παιδιά θα κάνουμε, τι διαφορά ηλικίας θα έχουν, πως θα ονομαστούν και πως θα τα διαπαιδαγωγήσουμε. Και πες ότι με τον άνθρωπο που επιλέξαμε για σύντροφο εχουμε διαφωνία στο θέμα πχ. αριθμού παιδιών, αυτός θα είναι ο λόγος να χωρίσουμε όσο και αν τον αγαπάμε;

Προσωπικά θα σου πω ότι είμαι και εγώ από αυτές που δεν έκαναν τέτοιους προγραμματισμούς πριν το γάμο. Μου έφτανε που τον αγαπούσα τρελά και είχαμε πάνω κάτω τον ίδιο τρόπο να βλέπουμε τη ζωή. Στο θέμα του αριθμού των παιδιών δε, είμαι πολύ χαρούμενη που δε συζητήσαμε από πριν πόσα θέλαμε και με τι διαφορά ηλικίας, γιατί τελικά ένα κάναμε και μάλιστα μετά από πολύ καιρό και τρελό ζόρι... Γι αυτό σου λέω, ας αφήνουμε μερικές φορές τη ζωή να μας πάει...Αγάπη να υπάρχει και συνεννόηση και τα υπόλοιπα βρίσκονται 

[little lamb]

Το ξέρω ότι δεν σχετίζεται με τη βάφτιση (από εδώ στο φόρουμ το είχα μάθει και αυτό  ). Γι'αυτό είπα "είτε σκοπεύεις αργότερα να το βαφτίσεις είτε όχι" και ότι τους έκανε εντύπωση ότι "μπορεί ένα παιδί να μην έχει όνομα μέχρι να βαφτιστεί", όχι ότι συμβαίνει πάντα. Κι εγώ έτσι θέλω να κάνω, να δηλώσω εξ αρχής για να μην είναι ανώνυμο στα χαρτιά, άσχετα από το αν μετά θα βαφτίσω ή όχι 

πρίν από 14 λεπτά , Anna3011 είπε:

Δεν ξέρω γιατί για να παντρευτούμε έναν άνθρωπο πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε συζητήσει λετομερώς από πριν τι γάμο θέλουμε, ποσα παιδιά θα κάνουμε, τι διαφορά ηλικίας θα έχουν, πως θα ονομαστούν και πως θα τα διαπαιδαγωγήσουμε. Και πες ότι με τον άνθρωπο που επιλέξαμε για σύντροφο εχουμε διαφωνία στο θέμα πχ. αριθμού παιδιών, αυτός θα είναι ο λόγος να χωρίσουμε όσο και αν τον αγαπάμε;

Προσωπικά θα σου πω ότι είμαι και εγώ από αυτές που δεν έκαναν τέτοιους προγραμματισμούς πριν το γάμο. Μου έφτανε που τον αγαπούσα τρελά και είχαμε πάνω κάτω τον ίδιο τρόπο να βλέπουμε τη ζωή. Στο θέμα του αριθμού των παιδιών δε, είμαι πολύ χαρούμενη που δε συζητήσαμε από πριν πόσα θέλαμε και με τι διαφορά ηλικίας, γιατί τελικά ένα κάναμε και μάλιστα μετά από πολύ καιρό και τρελό ζόρι... Γι αυτό σου λέω, ας αφήνουμε μερικές φορές τη ζωή να μας πάει...Αγάπη να υπάρχει και συνεννόηση και τα υπόλοιπα βρίσκονται 

Ναι δεν εννοώ ότι θα χωρίσουν! Απλά μου κάνει εντύπωση μετά από κάμποσα χρόνια, να μην ξέρει κάποιος τις απόψεις του άλλου για διάφορα θέματα. Όχι δηλαδή ότι πρέπει υποχρεωτικά να έχουν συζητήσει (για να δουν αν θα παντρευτούν ή όχι), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα τύχει και ποτέ κάποια συζήτηση, βλέποντας κάποιο παράδειγμα από τον κύκλο τους. Το "πριν παντρευτείς" ισχύει μόνο για πολύ σοβαρά, πχ αν κάποιος δεν θέλει καν παιδιά, όχι για το αν θα μπουν οι επισκέπτες με παπούτσια. Αλλά όλα αυτά τα λιγότερο σοβαρά μου φαίνεται περίεργο να μην έχει τύχει ποτέ να αναφερθούν με αφορμές που βλέπει κάποιος γύρω του. Εμείς βέβαια είμαστε και πολυλογάδες και οι δύο και όλη μέρα είμαστε μπίρι μπίρι οπότε νομίζω έχουμε καλύψει όλη την εγκυκλοπαίδεια συζητήσεων, χαχα! (Φαίνεται και από τα μεγάλα μηνύματά μου!)

 

Για την ενημέρωση του ληξιαρχείου απ'ό,τι καταλαβαίνω είναι όπως και στο γάμο. Αν δεν πας στο ληξιαρχείο δεν έχει καμία ισχύ ο θρησκευτικός γάμος. Απλά η βάφτιση και ως μυστήριο δεν έχει καμία σχέση με το όνομα, το λέει και η ίδια η εκκλησία τώρα τελευταία.

[Chrysoum]

Είναι όντως περίεργο που ένα παιδί μπορεί να μην έχει όνομα για ένα χρόνο και βάλε! Στις περισσότερες χώρες έχεις ένα περιθώριο, πχ 6 μήνες, και αν δεν δηλώσεις κάποιο όνομα, τότε σου έρχεται το γράμμα στο σπίτι με το όνομα του παιδίου σου που το έχει επιλέξει το κράτος

[vtgian]

πρίν από 25 λεπτά , Macgyver είπε:

Νομίζω ότι η Εκκλησία δεν ενημερώνει κανέναν . Ο γονέας το κάνει , δηλαδή να ενημερώσει το ληξιαρχείο. Για αυτό μπορείς να έχεις άλλο κοσμικό όνομα και άλλο θρησκευτικό. 

Πολύ πιθανό. Στα "θρησκευτικά" δηλώνω άγνοια. Παντρεύτηκα πολιτικά και δεν πρόκειται να βαφτίσω το παιδί μου (θα κάνει παρέα μα τα υπόλοιπα "βρωμιάρικα" χα χα). Δώσαμε όνομα (ένα πολύ συνηθισμένο, όχι Μαρία) που υπάρχει και στις δύο οικογένειες (όχι όμως των γονιών μας) για συμβολικούς λόγους που αυτό έχει σε εμάς και ήταν επιλογή όλων μας (σύζυγος, εγώ και μεγάλη κόρη). Ήταν βασικό να συμφωνήσουμε όλοι. Δεν ξέρω αν κάποιος περίμενε να "ακούσει" το όνομά του, σίγουρα χαλάστηκε η πεθερά μου και γκρίνιαξε λίγο γιατί είναι το όνομα της μάνας της με την οποία κοντράρονταν πολύ. Οι υπόλοιποι δεν είπαν τίποτα, ίσως γιατί γνωρίζουν ότι δεν έχουν λόγο.

[Macgyver]

πρίν από 4 λεπτά , Chrysoum είπε:

Είναι όντως περίεργο που ένα παιδί μπορεί να μην έχει όνομα για ένα χρόνο και βάλε! Στις περισσότερες χώρες έχεις ένα περιθώριο, πχ 6 μήνες, και αν δεν δηλώσεις κάποιο όνομα, τότε σου έρχεται το γράμμα στο σπίτι με το όνομα του παιδίου σου που το έχει επιλέξει το κράτος

και στην Ελλάδα ένα χρόνο έχεις κανονικά . Απλά εδώ είμαστε των "χαλαρών κανόνων"

[Έσπερος]

πρίν από 31 λεπτά , little lamb είπε:

ια την ενημέρωση του ληξιαρχείου απ'ό,τι καταλαβαίνω είναι όπως και στο γάμο. Αν δεν πας στο ληξιαρχείο δεν έχει καμία ισχύ ο θρησκευτικός γάμος. Απλά η βάφτιση και ως μυστήριο δεν έχει καμία σχέση με το όνομα, το λέει και η ίδια η εκκλησία τώρα τελευταί

Περιπου. Γιατι με τον γαμο συμπληρώνονται απο τον παπα αυτομάτως κ τα έγγραφα που δηλώνουν τον γαμο ως νομική πραξη ας πουμε. Ενω για τη βαφτιση, το κανεις εσυ στο ληξιαρχείο. 

[Αννα 35]

Όπως έγραψε και η Έσπερος προηγούμενα, το θέμα των ονομάτων που προέρχονται από προγόνους αφορά περίπου τρεις γενιές πριν και εικαζω πως σχετιζόταν με κληρονομιές και περιουσιολογια.

Στη συνέχεια, όπως ειπώθηκε, όταν βγήκε η γυναίκα στην παραγωγή και άρχισε να διεκδικεί ονοματολογία, δεν ξέρω αν ο λόγος ήταν να ευχαριστήσει τη γιαγιά που φρόντιζε το παιδί ή αν θεωρούνταν ένα είδος "επανάστασης", το να αποκτήσει λόγο στο συγκεκριμένο θέμα.

Όπως και να έχει, η επιλογή αφορά καθαρά τους γονείς.

[Merendoula]

9 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Νομίζω ότι η Εκκλησία δεν ενημερώνει κανέναν . Ο γονέας το κάνει , δηλαδή να ενημερώσει το ληξιαρχείο. Για αυτό μπορείς να έχεις άλλο κοσμικό όνομα και άλλο θρησκευτικό. 

Με δεδομένο ότι δεν είναι 'συνεννοημενος και μιλημενος' ο παππάς, δεν μπορεις να το βαπτίσεις αλλιώς αν έχεις ήδη κάνει ονοματοδοσία. Στην εκκλησία ζητάνε χαρτί οικογενειακής κατάστασης όπου φαίνεται το όνομα που έχει ήδη το παιδί κ σου ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι μόνο έτσι θα βαπτιστεί, δεν μπαίνει άλλο όνομα ούτε δεύτερο τρίτο κλπ. Έχουν δει πολλά τα μάτια τους! Αυτο ετυχε σε εμας που καναμε εξαρχης ονοματοδοσια κ μετα βαπτιση. Η ..... κομπίνα (!!!) υποθετω μπορει να γινει αν πρωτα βαπτιστεί κ δεν καταθέσεις καθόλου χαρτί βάπτισης, μόνο κανεις κατόπιν ονοματοδοσία. Έτσι όμως δεν μπορείς να πάρεις θρήσκευμα. 

 

Για να απαντήσω στο θέμα, δυστυχώς για κάποιο λόγο οι Έλληνες παππούδες απαιτούν τιμές και δόξες και ο κόσμος καίγεται για κουτσομπολιό αν δεν το κανεις. Εμείς δεν το κάναμε κ εννοείται ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλούς. Είχαμε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με τη θεματουετρια, μόνο που εμείς έχουμε αγόρια κ το πρόβλημα ήταν  ακόμη πιο έντονο. Πρέπει βλέπετε να μείνει κ το όνομα του παππού! Στο πρώτο δεν το δώσαμε κ στο δεύτερο θεωρήθηκε δεδομένο. Πάλι δεν το δώσαμε κ κηρύχτηκε τρίτος παγκόσμιος. Ξέραμε όμως πλέον πως να το αντιμετωπίσουμε. Στο πρώτο βρεθήκαμε μετέωροι, πάθαμε κ μάθαμε! Όποιος είναι να πει κακό λόγο θα τον πει ούτως η άλλως. Γιατί έδωσες του άλλου παππού κ όχι του δικού σου. Γιατί και τα δύο παιδιά από το ίδιο σόι. Γιατί εκείνης της γιαγιάς αφού η άλλη τα κρατάει. Κ ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος κανεις. Πρέπει όμως να ειναι; Όχι! Δικά μας είναι τα παιδιά, εμείς ξενυχταμε, εμείς αγωνιούμε, εμείς τρέχουμε, δε ζητάμε τίποτα από κανένα, ε, άλλος θα πάρει αποφαση για το ονομα; Όχι, λυπάμαι..

[kotsifikos]

Από το ληξιαρχείο ζήτησαν υπεύθυνη δήλωση και των δύο (εμένα και του άντρα μου) που να λέμε τι όνομα θέλουμε να έχει το παιδί μας. Την δήλωση την βάπτισης την ήθελαν μόνο για την κτήση θρησκεύματος στο τέκνο, όχι για την κτήση ονόματος. Αυτό ισχύει για το ληξιαρχείο. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να βαφτιστεί με άλλο όνομα και να δηλωθεί άλλο όνομα. Εμένα αυτό που μου είπαν στο ληξιαρχείο είναι πως εφόσον δηλώσω όνομα -χωρίς την δήλωση της βάφτισης- δεν θα μπορέσει ποτέ να αλλάξει, ακόμα και αν τους πάμε αργότερα δήλωση βάπτισης με άλλο όνομα ισχύει το όνομα που εσύ έχεις δηλώσει στο ληξιαρχείο.

Σχετικά με τα ονοματα αυτό συμβαίνει επειδή  μας μεγάλωσαν (όχι όλους όμως τους περισσότερους) με την αντίληψη πως δεν πρέπει να φέρνουμε αντίρρηση στους γονείς μας γιατί εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα, πως πρέπει να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους (ανεξάρτητα αν το έχουν κερδίσει ή όχι) και πρέπει να κάνουμε αυτό που ΠΡΕΠΕΙ χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία το τι θέλουμε..οπότε αυτό λίγο έχει ριζώσει μέσα μας και δεν μπορεί να φύγει, έτσι πολλοί γονείς της γενιάς της δικής μας βαφτίζουν τα παιδιά τους με ονόματα των προγόνων γιατί έτσι ''πρέπει'' έτσι τους έμαθαν και το κάνουν χωρίς να το δουλέψουν ιδιαίτερα στο μυαλό τους (Εμένα ευτυχώς ο πεθερός μου έχει το αγαπημένο μου όνομα, το οποίο πάντα ονειρευόμουν πως αν  έκανα παιδί και ήταν αγόρι θα του έδινα αυτό το όνομα...τελικά ήμουν τυχερή, όμως αν δεν μου άρεσε δεν θα το έδινα στο παιδί μου, ακόμα και αν με παρεξηγούσαν )

[Macgyver]

9 ώρες πρίν, Merendoula είπε:

Με δεδομένο ότι δεν είναι 'συνεννοημενος και μιλημενος' ο παππάς, δεν μπορεις να το βαπτίσεις αλλιώς αν έχεις ήδη κάνει ονοματοδοσία. Στην εκκλησία ζητάνε χαρτί οικογενειακής κατάστασης όπου φαίνεται το όνομα που έχει ήδη το παιδί κ σου ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι μόνο έτσι θα βαπτιστεί, δεν μπαίνει άλλο όνομα ούτε δεύτερο τρίτο κλπ. Έχουν δει πολλά τα μάτια τους! Αυτο ετυχε σε εμας που καναμε εξαρχης ονοματοδοσια κ μετα βαπτιση. Η ..... κομπίνα (!!!) υποθετω μπορει να γινει αν πρωτα βαπτιστεί κ δεν καταθέσεις καθόλου χαρτί βάπτισης, μόνο κανεις κατόπιν ονοματοδοσία. Έτσι όμως δεν μπορείς να πάρεις θρήσκευμα. 

 

Για να απαντήσω στο θέμα, δυστυχώς για κάποιο λόγο οι Έλληνες παππούδες απαιτούν τιμές και δόξες και ο κόσμος καίγεται για κουτσομπολιό αν δεν το κανεις. Εμείς δεν το κάναμε κ εννοείται ήρθαμε αντιμέτωποι με πολλούς. Είχαμε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα με τη θεματουετρια, μόνο που εμείς έχουμε αγόρια κ το πρόβλημα ήταν  ακόμη πιο έντονο. Πρέπει βλέπετε να μείνει κ το όνομα του παππού! Στο πρώτο δεν το δώσαμε κ στο δεύτερο θεωρήθηκε δεδομένο. Πάλι δεν το δώσαμε κ κηρύχτηκε τρίτος παγκόσμιος. Ξέραμε όμως πλέον πως να το αντιμετωπίσουμε. Στο πρώτο βρεθήκαμε μετέωροι, πάθαμε κ μάθαμε! Όποιος είναι να πει κακό λόγο θα τον πει ούτως η άλλως. Γιατί έδωσες του άλλου παππού κ όχι του δικού σου. Γιατί και τα δύο παιδιά από το ίδιο σόι. Γιατί εκείνης της γιαγιάς αφού η άλλη τα κρατάει. Κ ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος κανεις. Πρέπει όμως να ειναι; Όχι! Δικά μας είναι τα παιδιά, εμείς ξενυχταμε, εμείς αγωνιούμε, εμείς τρέχουμε, δε ζητάμε τίποτα από κανένα, ε, άλλος θα πάρει αποφαση για το ονομα; Όχι, λυπάμαι..

Δεν έχω καμία σχέση με εκκλησία οπότε δεν ξέρω . Αλλά από περιέργεια: 

Αν δηλαδή η ονοματοδοσία έχει ως όνομα "Μουσταφά" , ο παπάς θα δεχτεί να το βαφτίσει "Μουσταφά" ?! 

Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να παίρνει κάποιος θρήσκευμα, χωρίς να το επιλέγει ο ίδιος. Δεν είναι θέμα υγείας η θρησκεία, ώστε να αποφασίζει ο γονέας και ένα θρήσκευμα μπορεί να σε σημαδέψει μετά εφ' όρου ζωής, εάν δηλωθεί.  Άλλη συζήτηση αυτή βέβαια ... 

 

Λυπάμαι πάντως να διαβάζω τέτοιες ιστορίες, και απορώ πού εξαφανίζεται η αγάπη του γονέα ( παππού πλέον ή γιαγιάς ) προς το παιδί του για να θέλει να προκαλέσει τέτοιο σαματά. Με θλίβει πάρα πολύ  

[kotsifikos]

5 minutes ago, Macgyver said:

Δεν έχω καμία σχέση με εκκλησία οπότε δεν ξέρω . Αλλά από περιέργεια: 

Αν δηλαδή η ονοματοδοσία έχει ως όνομα "Μουσταφά" , ο παπάς θα δεχτεί να το βαφτίσει "Μουσταφά" ?! 

Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να παίρνει κάποιος θρήσκευμα, χωρίς να το επιλέγει ο ίδιος. Δεν είναι θέμα υγείας η θρησκεία, ώστε να αποφασίζει ο γονέας και ένα θρήσκευμα μπορεί να σε σημαδέψει μετά εφ' όρου ζωής, εάν δηλωθεί.  Άλλη συζήτηση αυτή βέβαια ... 

 

Λυπάμαι πάντως να διαβάζω τέτοιες ιστορίες, και απορώ πού εξαφανίζεται η αγάπη του γονέα ( παππού πλέον ή γιαγιάς ) προς το παιδί του για να θέλει να προκαλέσει τέτοιο σαματά. Με θλίβει πάρα πολύ  

Aπο όσο γνωρίζω αν δεν είναι Χριστιανικό όνομα όχι δεν το βαφτίζει.

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, και εγώ πιάνω τον εαυτό μου να κάνει λάθη σε σχέση με τον παιδί σε αυτόν τον τομέα, και τον βάφτισα και θρήσκευμα δήλωσα στο ληξιαρχείο, και αναρωτιέμαι μήπως έπρεπε να τον αφήσω να διαλέξει όταν μεγαλώσει χωρίς να έχω την ''απαίτηση'' να πιστεύει ότι και εγώ..όπως θεωρούσε ο άντρας μου πως έπρεπε να γίνει, ήθελε να περιμένουμε να του δώσουμε χώρο και χρόνο να αποφασίσει όταν έρθει η ώρα, μήπως επαναλαμβάνω τα λάθη των γονέων μου και εγώ?

[Macgyver]

1 hour ago, kotsifikos είπε:

Aπο όσο γνωρίζω αν δεν είναι Χριστιανικό όνομα όχι δεν το βαφτίζει.

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, και εγώ πιάνω τον εαυτό μου να κάνει λάθη σε σχέση με τον παιδί σε αυτόν τον τομέα, και τον βάφτισα και θρήσκευμα δήλωσα στο ληξιαρχείο, και αναρωτιέμαι μήπως έπρεπε να τον αφήσω να διαλέξει όταν μεγαλώσει χωρίς να έχω την ''απαίτηση'' να πιστεύει ότι και εγώ..όπως θεωρούσε ο άντρας μου πως έπρεπε να γίνει, ήθελε να περιμένουμε να του δώσουμε χώρο και χρόνο να αποφασίσει όταν έρθει η ώρα, μήπως επαναλαμβάνω τα λάθη των γονέων μου και εγώ?

Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω και δεν θέλω να "κανιβαλίσω" το θέμα της θεματοθέτριας. Η δική μου επιλογή προκύπτει από τη δική μου στάση απέναντι σε οποιαδήποτε θρησκεία. Έχει διαφορά να μην πιστεύεις σε τίποτα; όπως εγώ. Σέβομαι όποιον πιστεύει και σέβομαι το ίδιο όλες τις θρησκείες. Θεωρώ όμως τη δηλωμένη θρησκεία μία μορφή "στίγματος", οπότε αν δεν είναι συνειδητή επιλογή του ατόμου, ενδεχομένως να παραβιάζει τελικά τα δικαιώματά του. Η ιστορία έχει δείξει ότι έχει χυθεί και χύνεται πολύ αίμα από ανθρώπους "θρησκευόμενους" αλλά χαμηλής παιδείας, που εύκολα χειραγωγήθηκαν από τους "ιερείς" τους και δίχως αμφισβήτηση δέχτηκαν ακόμα και την πλήρη διαστρέβλωση της θρησκείας τους. Αυτό με τρομάζει. Κι επειδή η κοινωνία μας είναι πολυπολιτισμική, προτιμώ το παιδί μου όταν είναι πλέον ενήλικο να διαλέξει το ίδιο το δρόμο του. Να είναι όμως καλός άνθρωπος και να σέβεται τη διαφορετικότητα χωρίς να δέχεται καταπίεση των δικών του δικαιωμάτων. Τόσο απλά και συγνώμη για το off topic. 

[Maya14]

Καμία κοινωνική πίεση , κανένας οικογενειακός ψυχολογικός εκβιασμός.Το όνομα του παιδιού αποφασίζεται απο τους γονείς και απλά ανακοινώνεται. Τhe end.

[anemoni1989]

Εγω παλι ενω ελεγα παντα πως δεν θα υποκυψω σε τετοια εθιμα κλπ, ετυχε ο αντρας μου να ειναι πιο παραδοσιακος... Εκανα κορη βεβαια, οποτε ηταν πιο χαλαρος ως προς το ονομα, παρολα αυτα, επειδη επεσαν ολοι επανω μ και ημουν η μονη που ισως εφερνε αντιρρησεις και επειδη μου αρέσει και το ονομα τγς πεθερας μου, θα δώσουμε στη μικρη το ονομα της, συν ενα 2ο που θελω εγω λογω ενις ονειρου που ειδα... Καμια σχεση με Αγιους κλπ, απλα κατι σημαδιακο για εμενα... Οποτε ναι, στη δικη μ περίπτωση επαιξε ρολο... Ομοιως, αν το 2ο παιδακι, αν κάνουμε ποτε, βγει αγορι, ο αντρας μ ειναι καθετος να δωθει το ονομα του πεθερου μου, για "να συνεχιστει"... Λες και ειμαστε καμια δυναστεια!! Τεσπα, αφου ειναι νιρμαλ ονοματα κλπ δε σκαω... Ωστοσο κατα βαθος θα ήθελα να μην ακολουθησουμε αυτους τους κανονες... Οπως και να χει δε θεωρώ αξιο καυγα το εν λογω θεμα, αφου οπψς ειπα ειναι ευηχα και νορμαλ τα ονοματα... Τωρα αν ηταν τίποτα περιεργα και υπηρχε περίπτωση να αντιμετωπισουν θεμα τα παιδιά στο σχολειο, τοτε ναι, θα το τραβαγα στα ακρα, αφου θεωρώ πως η διασφαλιση της ψυχικης υγείας του παιδιού δε αηκωνει τετοια τερτιπια! 

[ΑΡΓΚ]

On 23/1/2019 at 11:46 ΜΜ, Chrysoum είπε:

Στο πρώτο μου παιδί δεν εδωσα το όνομα της μητέρας μου, σήμερα έμαθα το φύλο του δεύτερου και έχουμε ήδη αποφασίσει το όνομα, το οποίο θα είναι πάλι ουδέτερο. Έχω δεχτεί ίσα με πέντε τηλεφωνηματα από το πρωί από συγγενείς μου (θείες) που πέρα από τα τυπικά συγχαρητήρια αναφέρουν μέσες άκρες ότι αυτή τη φορά θα πράξω όπως πρέπει και θα δώσω το όνομα της μητέρας μου. Και για τις θείες το καταλαβαίνω, άλλα μυαλά, αλλά υπάρχουν ακόμη και φίλοι μου που το σχολιάζουν ή που οι ίδιοι δίνουν ένα όνομα αντικειμενικά όχι τόσο ευηχο που παραδέχονται ότι δεν τους αρέσει και προσπαθούν να βρουν υποκοριστικα. Και απλά όλο αυτό μου έδωσε τροφή για σκέψη, πόσο μεγάλη είναι άραγε η κοινωνική πίεση εν ετει 2019 στο θέμα αυτό; Ή μήπως συντρέχουν και άλλοι παράγοντες; Γιατί ένα παιδί ντε και καλά να έχει το όνομα ενός προγόνου; Γιατί ο σεβασμός δηλαδή να φαίνεται από αυτό; Και γιατί να μην σκεφτουμε ότι το παιδί ίσως έχει πρόβλημα με ένα όνομα που θα το ακολουθεί για όλη του ζωή αλλά προτιμάμε να ευχαριστήσουμε κάποιον από τους γονείς μας; 

 

Για εμένα κανένα ρόλο δεν έπαιξε η γνώμη κανενός πλην του άντρα μου, ο βασικός όρος ήταν να μην υπάρχουν υποκοριστικά και διπλά ονόματα, που τα σιχάθηκα σαν παιδί μιας και "υπέφερα" και από τα δύο, και αποκλείστηκαν κάποια ονόματα λόγω βεβαρημένου ιστορικού (κακοί συνειρμοί από συγγενείς). Από τις βαφτίσεις των τελευταίων χρόνων, μάλλον 50-50 πηγαίνει πάνω κάτω, το να είναι όνομα γιαγιάς-παππού ή απλά κάτι που άρεσε στους γονείς.

[ΑΡΓΚ]

21 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Aπο όσο γνωρίζω αν δεν είναι Χριστιανικό όνομα όχι δεν το βαφτίζει.

 

Εξαρτάται πρακτικά από την ενορία και τον παπά. 

Κάποιοι είναι κατηγορηματικά εναντίον μη χριστιανικών ονομάτων, άλλοι πολύ πιο χαλαροί.

[ΑΡΓΚ]

On 24/1/2019 at 2:39 ΜΜ, Anna3011 είπε:

Δεν ξέρω γιατί για να παντρευτούμε έναν άνθρωπο πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε συζητήσει λετομερώς από πριν τι γάμο θέλουμε, ποσα παιδιά θα κάνουμε, τι διαφορά ηλικίας θα έχουν, πως θα ονομαστούν και πως θα τα διαπαιδαγωγήσουμε. Και πες ότι με τον άνθρωπο που επιλέξαμε για σύντροφο εχουμε διαφωνία στο θέμα πχ. αριθμού παιδιών, αυτός θα είναι ο λόγος να χωρίσουμε όσο και αν τον αγαπάμε;

Προσωπικά θα σου πω ότι είμαι και εγώ από αυτές που δεν έκαναν τέτοιους προγραμματισμούς πριν το γάμο. Μου έφτανε που τον αγαπούσα τρελά και είχαμε πάνω κάτω τον ίδιο τρόπο να βλέπουμε τη ζωή. Στο θέμα του αριθμού των παιδιών δε, είμαι πολύ χαρούμενη που δε συζητήσαμε από πριν πόσα θέλαμε και με τι διαφορά ηλικίας, γιατί τελικά ένα κάναμε και μάλιστα μετά από πολύ καιρό και τρελό ζόρι... Γι αυτό σου λέω, ας αφήνουμε μερικές φορές τη ζωή να μας πάει...Αγάπη να υπάρχει και συνεννόηση και τα υπόλοιπα βρίσκονται 

 

Καμιά φορά, η πλήρης άγνοια για το τι θέλει ο άλλος, μπορεί να οδηγήσει όχι απλά στο διαζύγιο, αλλά και σε μία ζωή καβγάδες, πάνω από το κεφάλι των παιδιών. Αν υπάρχουν διαφωνίες μεν αλλά χαλαρές και υπαρχει συμβιβασμός, όλα καλά. Αν όμως αποδειχθεί ότι αυτά που ο ένας έβλεπε πάντα σαν ελαφρώς ακραία, παλαβά κλπ, είναι πράγματα που πιστεύει βαθιά ο άλλος; Αν π.χ. ο ένας πάντα έβλεπε τη θρησκεία πιο πολύ σαν γραφικότητα και ο άλλος θέλει τα παιδιά να πηγαίνουν στο κατηχητικό και να προσεύχονται πριν κάθε γεύμα; Αν ο ένας θεωρούσε δεδομένο ότι θα υπάρξει μία μεγάλη οικογένεια με 5 παιδιά και ονειρεύεται ένα σπίτι στο χωριό κοντά στη γιαγιά, ενώ ο άλλος έχει τάμα να μείνει άτεκνος και να περιπλανιέται στον κόσμο; Δεν αρκεί η αγάπη για να λύσει όλα τα θέματα, απλά όταν περάσει ο πρώτος έρωτας, αρχίζει η μιζέρια.
 

[Anna3011]

4 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Καμιά φορά, η πλήρης άγνοια για το τι θέλει ο άλλος, μπορεί να οδηγήσει όχι απλά στο διαζύγιο, αλλά και σε μία ζωή καβγάδες, πάνω από το κεφάλι των παιδιών. Αν υπάρχουν διαφωνίες μεν αλλά χαλαρές και υπαρχει συμβιβασμός, όλα καλά. Αν όμως αποδειχθεί ότι αυτά που ο ένας έβλεπε πάντα σαν ελαφρώς ακραία, παλαβά κλπ, είναι πράγματα που πιστεύει βαθιά ο άλλος; Αν π.χ. ο ένας πάντα έβλεπε τη θρησκεία πιο πολύ σαν γραφικότητα και ο άλλος θέλει τα παιδιά να πηγαίνουν στο κατηχητικό και να προσεύχονται πριν κάθε γεύμα; Αν ο ένας θεωρούσε δεδομένο ότι θα υπάρξει μία μεγάλη οικογένεια με 5 παιδιά και ονειρεύεται ένα σπίτι στο χωριό κοντά στη γιαγιά, ενώ ο άλλος έχει τάμα να μείνει άτεκνος και να περιπλανιέται στον κόσμο; Δεν αρκεί η αγάπη για να λύσει όλα τα θέματα, απλά όταν περάσει ο πρώτος έρωτας, αρχίζει η μιζέρια.
 

Από την πλήρη άγνοια ως τον πλήρη προγραμματισμό του έγγαμου βίου πριν γίνει ο γάμος υπάρχουν κάποιες διαβαθμίσεις. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, δεν υποστήριξα όμως πουθενά την πλήρη άγνοια. Αυτό που με ξένισε είναι η αντίληψη ότι όλα τα μετά του γάμου (αριθμός παιδιών, ονόματα, διαφορά ηλικίας των παιδιών, σχολεία κτλ.) θα πρέπει να έχουν εκ των προτέρων συζητηθεί και συμφωνηθεί.  

Υποθέτω ότι προ γάμου οι περισσότεροι γνωρίζουμε τα βασικά των αντιλήψεων του συντρόφου μας και αν όχι σίγουρα οι πιθανότητες να παει καλά ο γάμος δεν είναι με το μέρος μας. Σχετικά με τα παραδείγματα που ανέφερες: υποθέτω ότι ο θρησκοληπτος άνθρωπος θα έχει αποκαλυφθεί και προ γάμου, χωρίς να χρειάζεται κουβέντα εκ των προτέρων για το αν πχ θα πάνε τα παιδιά κατηχητικό. Λογικά θα το έχεις καταλάβει γιατί πιθανό να σε τρέχει σε μοναστήρια και λειτουργίες. Το ίδιο και η διάθεση για ζωή σε χωριό ή πόλη, δίπλα σε γονείς ή όχι. Φαντάζομαι ότι αν ξέρεις τον σύντροφό σου είναιεύκολο να αντιληφθείς τον τρόπο ζωής που επιλέγει ή τη σχέση με τους γονείς του (ανεξάρτητος ή μαμάκιας). Αυτά νομίζω μπορείς να τα δεις από νωρίς. Αν όχι μάλλον την πάτησες.

Θα συνεχίσω ωστόσο να πιστεύω στην αγάπη και ας φανώ γραφική. Αν δεν υπάρχουν κραυγαλέες διαφορές, με αμοιβαίους συμβιβασμούς τα πράγματα λύνονται ευκολότερα.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 1 λεπτό , Anna3011 είπε:

Από την πλήρη άγνοια ως τον πλήρη προγραμματισμό του έγγαμου βίου πριν γίνει ο γάμος υπάρχουν κάποιες διαβαθμίσεις. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, δεν υποστήριξα όμως πουθενά την πλήρη άγνοια. Αυτό που με ξένισε είναι η αντίληψη ότι όλα τα μετά του γάμου (αριθμός παιδιών, ονόματα, διαφορά ηλικίας των παιδιών, σχολεία κτλ.) θα πρέπει να έχουν εκ των προτέρων συζητηθεί και συμφωνηθεί.  

Υποθέτω ότι προ γάμου οι περισσότεροι γνωρίζουμε τα βασικά των αντιλήψεων του συντρόφου μας και αν όχι σίγουρα οι πιθανότητες να παει καλά ο γάμος δεν είναι με το μέρος μας. Σχετικά με τα παραδείγματα που ανέφερες: υποθέτω ότι ο θρησκοληπτος άνθρωπος θα έχει αποκαλυφθεί και προ γάμου, χωρίς να χρειάζεται κουβέντα εκ των προτέρων για το αν πχ θα πάνε τα παιδιά κατηχητικό. Λογικά θα το έχεις καταλάβει γιατί πιθανό να σε τρέχει σε μοναστήρια και λειτουργίες. Το ίδιο και η διάθεση για ζωή σε χωριό ή πόλη, δίπλα σε γονείς ή όχι. Φαντάζομαι ότι αν ξέρεις τον σύντροφό σου είναιεύκολο να αντιληφθείς τον τρόπο ζωής που επιλέγει ή τη σχέση με τους γονείς του (ανεξάρτητος ή μαμάκιας). Αυτά νομίζω μπορείς να τα δεις από νωρίς. Αν όχι μάλλον την πάτησες.

Θα συνεχίσω ωστόσο να πιστεύω στην αγάπη και ας φανώ γραφική. Αν δεν υπάρχουν κραυγαλέες διαφορές, με αμοιβαίους συμβιβασμούς τα πράγματα λύνονται ευκολότερα.

 

Κι όμως συχνά οι άνθρωποι όταν είναι στα πρώτα στάδια μίας σχέσης, συμπεριφέρονται διαφορετικά , χωρίς πάντα κακή πρόθεση. Σίγουρα κανείς δεν  "κρύβει" τον εαυτό του για 10 χρόνια, αλλά για 1, εύκολα. Όχι σαν εξαπάτηση, αλλά πολλές φορές συμβιβαζόμαστε εύκολα στην αρχή με ένα καινούριο σύντροφο, και όσο περνά ο καιρός δυσκολεύουν τα πράγματα. Και ακόμη χειρότερα μετά από τα παιδιά. Μπορεί δηλαδή, για  να συνεχίσω το προηγούμενο παράδειγμα, κάποιος να φαινόταν φοβερά ανεξάρτητος, με διάθεση για ταξίδια, νομαδική ζωή και "μέσα σε όλα" και πάντα να είχε στο μυαλό του ότι όπως μεγάλωσε στο χωριό με τη μαμά και τη γιαγιά ήταν τέλεια, και να θεωρεί (χωρίς καν να το έχει πολυσκεφτεί) ότι το αντίστοιχο περιμένει και μόλις γεννηθεί το παιδί, ξαφνικά κομμένα τα σινεμά, τα ταξίδια, η καριέρα, η πόλη και πάμε για επιστροφή στις ρίζες. Καμιά φορά αυτό που βλέπουμε μετά τα παιδιά για το σύντροφό μας, δεν το βλέπουμε πριν, και όχι γιατί ήθελε ο ένας να κοροϊδέψει τον άλλον, αλλά γιατί ο καθένας είχε κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού του, το θεωρούσε αυτονόητο, και ποτέ δεν έγινε μία κουβέντα και βρεθήκαν και οι δύο ξαφνικά προ τετελεσμένων, να προσπαθούν να συνταιριάξουν τα ασυμβίβαστα, και με την πίεση ενός μωρού στο σπίτι πια.

 

[little lamb]

Επειδή εγώ το έθεσα το θέμα της γνώσης των απόψεων του άλλου, προφανώς δεν εννοούσα ότι πριν παντρευτείς κάνεις συνεδρίαση ή του δίνεις ερωτηματολόγιο και αν απαντήσει "σωστά" τον παντρεύεσαι! Συμφωνώ 100 % ότι με καλή θέληση όλα λύνονται, ειδικά αν κάτι δεν είναι πολύ σημαντικό για τον έναν, οπότε ας γίνει αυτό που θέλει ο άλλος αν το θεωρεί τόσο σημαντικό. πχ αν ο ένας δεν καίγεται και τόσο πολύ τι όνομα θα έχουν τα παιδιά, αλλά για τον άλλο είναι πολύ σημαντικό να πάρει από παππούδες/να πάρει αρχαίο/να πάρει από τάμα κλπ, ας γίνει αυτό που θέλει αφού τον άλλο δεν τον πολυνοιάζει. Τι γίνεται όμως αν και οι δύο θέλουν οπωσδήποτε κάτι εντελώς διαφορετικό; Σε αυτό εννοούσα ότι αδυνατώ να πιστέψω ότι πέφτει κανείς από τα σύννεφα μην γνωρίζοντας την άποψη του άλλου. Γιατί δεν μπορεί όσα χρόνια είναι μαζί να μην έχει τύχει κάποια κουβέντα! πχ δεν θα έχει τύχει να ποτέ να πει κανείς αν του άρεσε η διαφορά ηλικίας που είχε με τα αδέρφια του και συνεπώς αν θέλει τα παιδιά του να είναι κοντινά ή όχι; Αν είναι υπέρ των δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων; Αν κάτι το θεωρούν παρεμβατικό από παππούδες ή όχι; Με αφορμή συγγενείς και φίλους. Ούτε μίλησα για πλήρη προγραμματισμό της οικογενειακής ζωής, ίσα ίσα έγραψα ότι είναι ανθρώπινο να αλλάξουν γνώμη για κάτι. Αλλά από αυτό μέχρι το να πέφτεις από τα σύννεφα για κάποια άποψη του άλλου, έχει τεράστια διαφορά.

Επεξεργάστηκαν 26 Ιανουαρίου,2019 by little lamb

[anemoni1989]

πρίν από 48 λεπτά , little lamb είπε:

Επειδή εγώ το έθεσα το θέμα της γνώσης των απόψεων του άλλου, προφανώς δεν εννοούσα ότι πριν παντρευτείς κάνεις συνεδρίαση ή του δίνεις ερωτηματολόγιο και αν απαντήσει "σωστά" τον παντρεύεσαι! Συμφωνώ 100 % ότι με καλή θέληση όλα λύνονται, ειδικά αν κάτι δεν είναι πολύ σημαντικό για τον έναν, οπότε ας γίνει αυτό που θέλει ο άλλος αν το θεωρεί τόσο σημαντικό. πχ αν ο ένας δεν καίγεται και τόσο πολύ τι όνομα θα έχουν τα παιδιά, αλλά για τον άλλο είναι πολύ σημαντικό να πάρει από παππούδες/να πάρει αρχαίο/να πάρει από τάμα κλπ, ας γίνει αυτό που θέλει αφού τον άλλο δεν τον πολυνοιάζει. Τι γίνεται όμως αν και οι δύο θέλουν οπωσδήποτε κάτι εντελώς διαφορετικό; Σε αυτό εννοούσα ότι αδυνατώ να πιστέψω ότι πέφτει κανείς από τα σύννεφα μην γνωρίζοντας την άποψη του άλλου. Γιατί δεν μπορεί όσα χρόνια είναι μαζί να μην έχει τύχει κάποια κουβέντα! πχ δεν θα έχει τύχει να ποτέ να πει κανείς αν του άρεσε η διαφορά ηλικίας που είχε με τα αδέρφια του και συνεπώς αν θέλει τα παιδιά του να είναι κοντινά ή όχι; Αν είναι υπέρ των δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων; Αν κάτι το θεωρούν παρεμβατικό από παππούδες ή όχι; Με αφορμή συγγενείς και φίλους. Ούτε μίλησα για πλήρη προγραμματισμό της οικογενειακής ζωής, ίσα ίσα έγραψα ότι είναι ανθρώπινο να αλλάξουν γνώμη για κάτι. Αλλά από αυτό μέχρι το να πέφτεις από τα σύννεφα για κάποια άποψη του άλλου, έχει τεράστια διαφορά.

Συμφωνω σε όλα μαζί σου, ωστόσο θα πρλσθεσω πως δεν είναι τόσο εύκολο να τα ξέρεις ολα... 

Πχ εμενα ο αντρας μου ηταν πάντα καθετος ως προς την παρέμβαση των γονέων στο ζευγάρι!! Μάλιστα ενα φιλο μας, μαμακια τν ανεβαζε, μαμακια και μαμοθρεφτο τον κατεβαζε!!! 

Ώσπου κάναμε παιδι... Εκτοτε ζω εναν εφιάλτη!!! Ότι λέει η μαμα τ είναι σωστό!!! Ακόμα και αν έρχεται σε αντίθεση με την παιδιατρο!! Ότι λεω εγω, αν δε συμφωνεί με τα λεγόμενα της μαμάς του είναι λάθος και ειμαι αντιδραστικη!!! Αποκορύφωμα ενας μυθικος καυγας με τη μανα τ, στον οποιο ακόμα και τώρα λεει πως φταιω εγω επειδη φωναξα σ μαμα τ (αφού μ εκανε αυτή ολόκληρη επιθεση και εγω απλως αμυνθηκα)!!! 

Οπως βλεπεις δε γινεται να τα προβλεπουμε ολα... Προσωπικα αν τα ηξερα, δεν θα προχωρουσα με αυτό τον άνθρωπο ή θα ειχα αντιδράσει αλλιως σε καποιες καταστασεις... 

[Chrysoum]

Έφυγα από μια σχέση γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν τα βρίσκαμε από πριν σε αυτά τα βασικά θέματα. Πόσα παιδιά, όνομα, τρόπος ανατροφής, τι γλώσσες θα μιλάνε (μιλάμε για τριγλωσσα παιδιά και όχι ξένες γλώσσες που θα μάθουν αργότερα), και φυσικά πάρα πολύ παρεμβατικοι και πιεστικοι γονείς από μεριάς του. Οπότε συμφωνώ και εγώ ότι είναι σημαντικό να έχεις λύσει τέτοιου είδους θέματα από πριν. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις πως θα σου τα φέρει η ζωή, μπορεί να μην κάνεις καθόλου παιδιά, να κάνεις ένα ή περισσότερα από αυτά που ήθελες εξ αρχής, αλλά πρέπει να ξεκινάς με τους καλύτερους οιωνούς. Με τον άντρα μου δε, είχαμε συμφωνήσει στον αριθμό των παιδιών και στα ονόματα από το τρίτο μας ραντεβού, ήταν μια κουβέντα μεταξύ σοβαρού κι αστείου μετά από 2-3 ποτήρια κρασί και γνωριζόμασταν ήδη κάποιο διάστημα πριν αρχίσουμε να βγαίνουμε. Ελα όμως που τελικά έτσι και έτσι και έγινε 

[ΑΡΓΚ]

Υπάρχει πάντως και ο αστάθμητος παράγοντας πάντα. Π.χ. λίγο πριν γεννηθεί η κόρη μου, πέθανε η πεθερά μου. Και ενώ μέχρι τότε δεν υπήρχε θέμα να βγάλουμε το όνομά της, πόσο μάλλον που το είχε και άλλη εγγονή, τον έπιασε τον άντρα μου το συναισθηματικό. Ευτυχώς το υποκοριστικό της πεθεράς ήταν όνομα από μόνο του, και συμβιβαστήκαμε εκεί.

[little lamb]

6 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Συμφωνω σε όλα μαζί σου, ωστόσο θα πρλσθεσω πως δεν είναι τόσο εύκολο να τα ξέρεις ολα... 

Πχ εμενα ο αντρας μου ηταν πάντα καθετος ως προς την παρέμβαση των γονέων στο ζευγάρι!! Μάλιστα ενα φιλο μας, μαμακια τν ανεβαζε, μαμακια και μαμοθρεφτο τον κατεβαζε!!! 

Ώσπου κάναμε παιδι... Εκτοτε ζω εναν εφιάλτη!!! Ότι λέει η μαμα τ είναι σωστό!!! Ακόμα και αν έρχεται σε αντίθεση με την παιδιατρο!! Ότι λεω εγω, αν δε συμφωνεί με τα λεγόμενα της μαμάς του είναι λάθος και ειμαι αντιδραστικη!!! Αποκορύφωμα ενας μυθικος καυγας με τη μανα τ, στον οποιο ακόμα και τώρα λεει πως φταιω εγω επειδη φωναξα σ μαμα τ (αφού μ εκανε αυτή ολόκληρη επιθεση και εγω απλως αμυνθηκα)!!! 

Οπως βλεπεις δε γινεται να τα προβλεπουμε ολα... Προσωπικα αν τα ηξερα, δεν θα προχωρουσα με αυτό τον άνθρωπο ή θα ειχα αντιδράσει αλλιως σε καποιες καταστασεις... 

 

Ναι έχεις δίκιο ότι μπορεί κάποιοι να αλλάζουν πολύ περισσότερο από το απλό "άλλαξα γνώμη για κάτι". Εμείς τώρα περιμένουμε μωρό οπότε δεν έχω ζήσει ακόμη κάποια κατάσταση με παιδί, που γράφουν πολλοί ότι προκύπτουν θέματα μετά. (Πιστεύω όμως πως δεν θα προκύψουν, γιατί έχουμε ζήσει κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις υγείας γονέων, πολύ δεσμευτικές ως προς τον χρόνο μας και την ανεξαρτησἰα μας στο να κάνουμε ό,τι θέλουμε όποτε θέλουμε και γενικά χειρότερα από το να έχεις μωρό, και με την καλή διάθεση που λέγαμε πριν και με πολλή υπομονή και προσαρμοστικότητα ποτέ δεν υπήρξαν προβλήματα).