Ονομα, πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η κοινωνική πίεση;

[Chrysoum]

Στο πρώτο μου παιδί δεν εδωσα το όνομα της μητέρας μου, σήμερα έμαθα το φύλο του δεύτερου και έχουμε ήδη αποφασίσει το όνομα, το οποίο θα είναι πάλι ουδέτερο. Έχω δεχτεί ίσα με πέντε τηλεφωνηματα από το πρωί από συγγενείς μου (θείες) που πέρα από τα τυπικά συγχαρητήρια αναφέρουν μέσες άκρες ότι αυτή τη φορά θα πράξω όπως πρέπει και θα δώσω το όνομα της μητέρας μου. Και για τις θείες το καταλαβαίνω, άλλα μυαλά, αλλά υπάρχουν ακόμη και φίλοι μου που το σχολιάζουν ή που οι ίδιοι δίνουν ένα όνομα αντικειμενικά όχι τόσο ευηχο που παραδέχονται ότι δεν τους αρέσει και προσπαθούν να βρουν υποκοριστικα. Και απλά όλο αυτό μου έδωσε τροφή για σκέψη, πόσο μεγάλη είναι άραγε η κοινωνική πίεση εν ετει 2019 στο θέμα αυτό; Ή μήπως συντρέχουν και άλλοι παράγοντες; Γιατί ένα παιδί ντε και καλά να έχει το όνομα ενός προγόνου; Γιατί ο σεβασμός δηλαδή να φαίνεται από αυτό; Και γιατί να μην σκεφτουμε ότι το παιδί ίσως έχει πρόβλημα με ένα όνομα που θα το ακολουθεί για όλη του ζωή αλλά προτιμάμε να ευχαριστήσουμε κάποιον από τους γονείς μας; 

[Έσπερος]

Κατα αρχας ειναι αδιάκριτη, για να μην πω κατι βαρυ, η σταση των συγγενών. Και στο κατω κατω, γιατι το ονομα της μητερας σου; Η πεθερα σου δεν εχει το ιδιο δικαιωμα στο ονομα; 

 

Εμείς δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να δώσουμε όνομα πέραν των παππουδων. Ουτε να σκεφτομαστε ποιας οικογενειας θα ειναι πρωτο ή δευτερο. Κατα το έθιμο δωσαμε πρωτα ονομα απο του αντρα μου, με την μικρη πρωτοτυπια οτι ηταν της πεθερας μου (ειναι unisex ονομα), επειδη του πεθερου μου ειχε δοθει στον ανιψιο μου. 

Εγω το ονομα δεν το θεωρω κατι τοσο σπουδαίο που να χρειαστει να αφιερώσω φαιά ουσία στο να το επιλέξω, να το ανακοινώσω κ μετα να διαχειριστώ τις απογοητεύσεις. Αλλα χαιρομαι οταν ακουω ζευγαρια να πρωτοτυπούν, με την εννοια οτι κανουν αυτο που θελουν χωρις να τους απασχολει τι θα πει ο ενας κι ο αλλος. 

 

Δεν μ ασεσει ομως να βγαζεις ονομα αν δεν σκοπευεις να το πεις. Δηλαδη να το κανεις αγνώριστο με καποιο ακυρο υποκοριστικό. Αν ειναι ετσθ, μην το βγαζεις. Για τον ιδιο λογο, δεν μ αρεσουν τα διπλα ονοματα, αν δεν ειναι κατι που να ιμπορει να χρησιμοποιηθεί διπλο. 

[kotsifikos]

8 hours ago, Έσπερος said:

 

Δεν μ ασεσει ομως να βγαζεις ονομα αν δεν σκοπευεις να το πεις. Δηλαδη να το κανεις αγνώριστο με καποιο ακυρο υποκοριστικό. Αν ειναι ετσθ, μην το βγαζεις. Για τον ιδιο λογο, δεν μ αρεσουν τα διπλα ονοματα, αν δεν ειναι κατι που να ιμπορει να χρησιμοποιηθεί διπλο. 

Συμφωνώ και εγώ σε αυτό, ποτέ δεν το κατάλαβα, απλά νομίζω πως οι περισσότεροι το κάνουν για να βγάλουν την υποχρέωση, πράγμα που τουλάχιστον εμένα δεν μου αρέσει καθόλου καθώς νιώθω πως λίγο προσβάλω τον άλλο, και ρίχνω  το παιδί μου γιατί του έδωσα ένα όνομα που ούτε εμένα μου αρέσει.

Κακό δεν είναι να δώσεις το όνομα το παππού ή της γιαγιάς, αρκεί να το θες πραγματικά μέσα και οχι να το κάνεις επειδή πρέπει.

[Chrysoum]

10 hours ago, Έσπερος said:

Κατα αρχας ειναι αδιάκριτη, για να μην πω κατι βαρυ, η σταση των συγγενών. Και στο κατω κατω, γιατι το ονομα της μητερας σου; Η πεθερα σου δεν εχει το ιδιο δικαιωμα στο ονομα; 

 

Οι γονείς του άντρα μου δεν ζουν κατά πρώτον και κατά δεύτερον δεν είναι Ελληνες, οπότε σου λένε οι θείες μου δεν τους υπολογίζουμε. Δεν με επηρεάζει η γνώμη τους να σου πω την αλήθεια γιατί εγώ το όνομα το θεωρώ σημαντικό. Θα είναι μέρος της ταυτότητας του παιδιού μου για το υπόλοιπο της ζωής του και δεν θέλω να έχει προβλήματα λόγω αυτού. Εγώ η ίδια έχω ένα όνομα κάπως "παλιακό" και όχι ευηχο, οπότε στο σχολείο δέχθηκα αρκετό bullying και θυμάμαι πολλές φορές να ρωτάω τους γονείς μου, μα γιατί με λένε έτσι; Απλά όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να μπω στην νοοτροπία του να δίνεις προτεραιότητα σε επιθυμίες τρίτων εν μέρει εις βάρος του παιδιού σου. Αναφέρομαι πάντα σε ονόματα που στους ίδιους τους γονείς δεν αρέσουν. 

Επίσης έχοντας το όνομα της μιας μου γιαγιάς είχα μια λίγο ευνοϊκότερη μεταχηρηση εν συγκρίσει την ξαδέρφη μου, και αυτό είναι απαράδεκτο. 

[Έσπερος]

πρίν από 12 λεπτά , Chrysoum είπε:

Οι γονείς του άντρα μου δεν ζουν κατά πρώτον και κατά δεύτερον δεν είναι Ελληνες, οπότε σου λένε οι θείες μου δεν τους υπολογίζουμε. Δεν με επηρεάζει η γνώμη τους να σου πω την αλήθεια γιατί εγώ το όνομα το θεωρώ σημαντικό. Θα είναι μέρος της ταυτότητας του παιδιού μου για το υπόλοιπο της ζωής του και δεν θέλω να έχει προβλήματα λόγω αυτού. Εγώ η ίδια έχω ένα όνομα κάπως "παλιακό" και όχι ευηχο, οπότε στο σχολείο δέχθηκα αρκετό bullying και θυμάμαι πολλές φορές να ρωτάω τους γονείς μου, μα γιατί με λένε έτσι; Απλά όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να μπω στην νοοτροπία του να δίνεις προτεραιότητα σε επιθυμίες τρίτων εν μέρει εις βάρος του παιδιού σου. Αναφέρομαι πάντα σε ονόματα που στους ίδιους τους γονείς δεν αρέσουν. 

Επίσης έχοντας το όνομα της μιας μου γιαγιάς είχα μια λίγο ευνοϊκότερη μεταχηρηση εν συγκρίσει την ξαδέρφη μου, και αυτό είναι απαράδεκτο. 

Κατάλαβα.. Το έχω ακούσει κι αλλού αυτό με την ευνοϊκή μεταχείριση στο εγγόνι με το όνομα και με τρελαίνει. Από τη δική μου μητέρα έχω ακούσει, αναφερόμενη σε άλλα πρόσωπα, ότι το ζευγάρι τη μία βάφτιση την έκανε με τον χ τρόπο αλλά την επόμενη θα την κάνει διαφορετικά, ανοιχτή κλπ, στο μέρος που μένουν οι γονείς της κοπέλας, επειδή θα δοθεί το όνομα του πατέρα της. Με τη λογική ότι αφού δίνεται το όνομα οι παππούδες θα έχουν λόγο στο πώς θα γίνει η βάφτιση ή κάπως έτσι. Σημειώνω ότι αυτό δεν το άκουσε η ίδια από το ζευγάρι, ήταν δική της εικασία και είμαι σίγουρη ότι υποκρύπτει και μια δική της επιθυμία να γίνει κάπως έτσι και σ εμάς... Ελπίζω να πέφτω έξω γιατί η διάκριση των εγγονιών με βάση το όνομα είναι πράγματι απαράδεκτη. Επίσης έχω ακούσει και το σκεπτικό ότι η χ γιαγιά θα το προσέχει άρα θα δώσουμε αυτό το όνομα. Στη δική μου οικογένεια επίσης υπάρχει το σκεπτικό ότι αν κάποιος συγγενής (παππούς ή θείος) έχει πεθάνει πρόσφατα, δίνουμε το δικό του όνομα παρκάμπτοντας την εθιμική σειρά. Αλλά δεν το βλέπουν όλες οι οικογένειες έτσι.

 

ΌΠως και να χει όμως, ο τελευταίος λόγος πρέπει να είναι προφανώς του ζευγαριού! 

 

Πάντως το έθιμο με τους παππούδες πρέπει να είναι σχετικά πρόσφατο. Ξέρω ότι σε πολλά μέρη, δινόταν γενικά στο πρώτο αγόρι το όνομα του παππού από τη μεριά του πατέρα με τη λογική της συνέχειας της γενιάς, αλλά τα ονόματα των άλλων παιδιών τα διάλεγε ο νονός. Επίσης σε πολλά μέρη, οι γονείς δεν ήταν καν στη βάφτιση και μάθαιναν το όνομα του παιδιού από τα παιδιά του χωριού που έτρεχαν να το ανακοινώσουν και να κεραστούν. Αυτά μέχρι και προπολεμικά. Γι' αυτό νομίζω ότι η συνήθεια να δίνονται τα ονόματα των παππούδων έχει σχέση με το ότι αργότερα, όταν άρχισαν και οι γυναίκες να δουλεύουν, οι γιαγιάδες πρόσεχαν τα εγγόνια οπότε θεωρήθηκε πρέπον να τις τιμήσουν. 

 

 

Επεξεργάστηκαν 24 Ιανουαρίου,2019 by Έσπερος

[elemaxi]

πρίν από 7 λεπτά , Έσπερος είπε:

Κατάλαβα.. Το έχω ακούσει κι αλλού αυτό με την ευνοϊκή μεταχείριση στο εγγόνι με το όνομα και με τρελαίνει. Από τη δική μου μητέρα έχω ακούσει, αναφερόμενη σε άλλα πρόσωπα, ότι το ζευγάρι τη μία βάφτιση την έκανε με τον χ τρόπο αλλά την επόμενη θα την κάνει διαφορετικά, ανοιχτή κλπ, στο μέρος που μένουν οι γονείς της κοπέλας, επειδή θα δοθεί το όνομα του πατέρα της. Με τη λογική ότι αφού δίνεται το όνομα οι παππούδες θα έχουν λόγο στο πώς θα γίνει η βάφτιση ή κάπως έτσι. Σημειώνω ότι αυτό δεν το άκουσε η ίδια από το ζευγάρι, ήταν δική της εικασία και είμαι σίγουρη ότι υποκρύπτει και μια δική της επιθυμία να γίνει κάπως έτσι και σ εμάς... Ελπίζω να πέφτω έξω γιατί η διάκριση των εγγονιών με βάση το όνομα είναι πράγματι απαράδεκτη. Επίσης έχω ακούσει και το σκεπτικό ότι η χ γιαγιά θα το προσέχει άρα θα δώσουμε αυτό το όνομα. Στη δική μου οικογένεια επίσης υπάρχει το σκεπτικό ότι αν κάποιος συγγενής (παππούς ή θείος) έχει πεθάνει πρόσφατα, δίνουμε το δικό του όνομα παρκάμπτοντας την εθιμική σειρά. Αλλά δεν το βλέπουν όλες οι οικογένειες έτσι.

 

 

 

 

Στη δική μου πάλι οικογένεια (από την δική μου πλευρά εννοώ, όχι του συζύγου) το τερματίσαμε εντελώς με το σκεπτικό ότι δεν δίνονται ονόματα των εν ζωή ανθρώπων γιατί είναι λέει σαν να του αφαιρείς την ζωή, σαν γρουσουζιά ένα πράγμα....... το κάψαμε λέμε!

[Έσπερος]

πρίν από 12 λεπτά , elemaxi είπε:

 

Στη δική μου πάλι οικογένεια (από την δική μου πλευρά εννοώ, όχι του συζύγου) το τερματίσαμε εντελώς με το σκεπτικό ότι δεν δίνονται ονόματα των εν ζωή ανθρώπων γιατί είναι λέει σαν να του αφαιρείς την ζωή, σαν γρουσουζιά ένα πράγμα....... το κάψαμε λέμε!

Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν, αρκεί να μην ενοχλούν τους γονείς στις επιλογές τους!!!

 

Ένα άλλο που υπάρχει και με ενοχλεί, είναι η καθαρά πατριαρχική λογική για το όνομα του πρώτου αγοριού, να βγει από τον παππού και να είναι ο Χ παπαδόπουλος του Ψ και ο γιός του να έινια ο Ψ Παπαδόπουλος του Χ και σοι πάει το βασίλειο, λες και είναι ο οίκος των Αψβούργων. Γι αυτό χαίρομαι που αυτό το αποφύγαμε, από τύχη βέβαια γιατί ο κουνιάδος μου έκανε πρώτος παιδί και έδωσε το όνομα του παππού, οπότε εμείς είπαμε να "τιμήσουμε" τη γιαγιά. 

[elemaxi]

2 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Συμφωνώ και εγώ σε αυτό, ποτέ δεν το κατάλαβα, απλά νομίζω πως οι περισσότεροι το κάνουν για να βγάλουν την υποχρέωση, πράγμα που τουλάχιστον εμένα δεν μου αρέσει καθόλου καθώς νιώθω πως λίγο προσβάλω τον άλλο, και ρίχνω  το παιδί μου γιατί του έδωσα ένα όνομα που ούτε εμένα μου αρέσει.

Κακό δεν είναι να δώσεις το όνομα το παππού ή της γιαγιάς, αρκεί να το θες πραγματικά μέσα και οχι να το κάνεις επειδή πρέπει.

 

Ξέρεις ενώ συμφωνώ με αυτό που λες, θέλω να πω ότι πολλές φορές οδηγείσαι ή πιέζεσαι να δώσεις ένα όνομα που όχι μόνο δεν σου αρέσει αλλά είναι αντικειμενικά άσχημο. Οπότε προσπαθείς εκ των υστέρων κάπως να το μαζέψεις, να το αλλάξεις μπας και ακούγεται κάπως καλύτερο και δεν κοροϊδεύουν το παιδάκι. Αυτό φυσικά το γράφω δικαιολογώντας την δική μου στάση γιατί ακριβώς εγώ αναγκάστηκα να δώσω ένα όνομα στη κόρη μου το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου (το αστείο είναι ότι ούτε στον άντρα μου αρέσει αλλά επέμενε, για την ακρίβεια, ήταν δεδομένο ότι θα δοθεί το όνομα της μητέρας του ως φόρος τιμής για τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες μεγάλωσε τρία παιδιά μόνη της) οπότε μετά απλά βρήκα τέτοιο υποκοριστικό που δεν πάει το μυαλό σου στο αρχικό όνομα...

[Έσπερος]

πρίν από 4 λεπτά , elemaxi είπε:

το αστείο είναι ότι ούτε στον άντρα μου αρέσει αλλά επέμενε, για την ακρίβεια, ήταν δεδομένο ότι θα δοθεί το όνομα της μητέρας του ως φόρος τιμής για τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες μεγάλωσε τρία παιδιά μόνη της) οπότε μετά απλά βρήκα τέτοιο υποκοριστικό που δεν πάει το μυαλό σου στο αρχικό όνομα...

Όλοι κάπως έτσι μπλέκουν προφανώς!. Στην περίπτωσή σας, ο άντρας σου θα μπορούσε να το λύσει αυτό, αλλά αφού δεν ήθελε, μισή ντροπή δική σου, μισή δική του για το υ ποκοριστικό!  

[elemaxi]

πρίν από 4 λεπτά , Έσπερος είπε:

Όλοι κάπως έτσι μπλέκουν προφανώς!. Στην περίπτωσή σας, ο άντρας σου θα μπορούσε να το λύσει αυτό, αλλά αφού δεν ήθελε, μισή ντροπή δική σου, μισή δική του για το υ ποκοριστικό!  

 

Νομίζω το δύσκολο είναι όταν υπάρχει διαφωνία στο ίδιο το ζευγάρι για το όνομα, δηλ. ο ένας απ' τους δύο να θέλει να ΄δώσει το όνομα της γιαγιάς ή του παππού και ο άλλος να διαφωνεί, γιατί συγκρούεσαι με τον ίδιο σου τον σύντροφο. Ενώ όταν υπάρχει κοινό μέτωπο και απ' τους δύο και έχουν π.χ. αποφασίσει ότι θα ΄δώσουν ένα ουδέτερο όνομα, θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο να διαχειριστείς τις γκρίνιες και τα παράπονα των υπολοίπων.  

[Macgyver]

@Chrysoum υπάρχουν άνθρωποι κολλημένοι στην παράδοση και άνθρωποι πιο προοδευτικοί. Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα ζευγάρι αυτά τα "χαζά" θέματα τα συζητάει πολύ πριν κάνει παιδί. Εγώ πχ έχω απορρίψει σχέση ετών, επειδή ήθελε γάμο σε εκκλησία ( χαχαχα , εγώ είμαι άθεη ) και φυσικά να βαφτιστεί το παιδί ( χου χου χου , εγώ είμαι άθεη ) και να μπει το όνομα του μπαμπά του εάν είναι αγόρι ( χιχιχι, ήταν το όνομα κυριολεκτικά γελοίο ) ή της μαμάς του εάν ήταν κορίτσι ( χε χε χε, δεν με χώνευε, δεν τη χώνευα ) . 

Ε λοιπόν, όσο καλά και να περνούσα, χαζή ήμουν να πάω να κάνω παιδί με αυτόν ;;;;; 

 

Εδώ τώρα, στη δική σου υπόθεση, θεωρώ ότι αυτά τα έχετε λυμένα με τον άντρα σου οπότε όσον αφορά τις θείες η απάντησή μου είναι "υποδείξεις στα παιδιά σας, κορίτσια !!! " 

Θεωρώ εξαιρετικά απρεπές να κάνεις υποδείξεις σε έναν άνθρωπο για τις επιλογές του, εφόσον αυτές δεν βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο. 

Το 2019 λοιπόν, δεν μας κάνει απαραίτητα  "μοντέρνους" ή "πεπαιδευμένους" - μπορούμε κάλλιστα να είμαστε "παραδοσιακοί" ή "άνευ παιδείας" . 

Είναι όμως προσωπική επιλογή του καθενός, πόσο θα επιτρέψει στον άλλον ακόμα και τη γνώμη του να εκφέρει. 

Εγώ με ανθρώπους που "παίρνουν θάρρος" είμαι πολύ απόμακρη, ακόμα και το βλέμμα μου είναι ψυχρό, πόσο μάλλον η ατάκα μου, εάν ακούσω κάτι που θεωρώ απρεπές απέναντί μου. 

Αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου δώσει συμβουλές, εφόσον δεν τις έχω ζητήσει και απομακρύνω άμεσα τους τοξικούς ανθρώπους. 

Από την άλλη, δεν έχω κόλλημα "τι θα πει ο κόσμος". Ο κόσμος ας νομίζει τα χειρότερα για μένα. Ποσώς με ενδιαφέρει. 

Οι δικοί μου άνθρωποι, όμως με σέβονται, τους σέβομαι και είμαστε αγαπημένοι και μια γροθιά. 

Αυτό δεν έγινε ούτε "τυχαία" , ούτε "αναίμακτα". Ήταν καθαρά θέμα προσωπικών επιλογών. 

[evalex]

Μεγάλο θέμα άνοιξες!εγώ πάλι στην κόρη μου έδωσα το όνομα της πεθεράς αν και δεν το ήθελα ούτε το άξιζε αλλά λέω ας πάει στο καλό για το όνομα θα τσακωθούμε τώρα;αν και ήδη το είχε δώσει ο Κουνιαδος μου στην κόρη του ήθελε να το δώσει κ ο άντρας μου.τωρα που περιμένουμε το δεύτερο κ είναι αγόρι σίγουρα θα θέλει να δώσουμε το όνομα του πατέρα του,που κ αυτό το έχει δώσει ο Κουνιαδος στο γιο του.δεν το έχω συζητήσει αλλα είμαι σίγουρη ότι  αυτό θέλει έλα όμως  που εγώ δε  θέλω γιατί θέλω να επιλέξω  εγώ όνομα αυτή τη φορά.

[Chrysoum]

45 minutes ago, elemaxi said:

 

Ξέρεις ενώ συμφωνώ με αυτό που λες, θέλω να πω ότι πολλές φορές οδηγείσαι ή πιέζεσαι να δώσεις ένα όνομα που όχι μόνο δεν σου αρέσει αλλά είναι αντικειμενικά άσχημο. Οπότε προσπαθείς εκ των υστέρων κάπως να το μαζέψεις, να το αλλάξεις μπας και ακούγεται κάπως καλύτερο και δεν κοροϊδεύουν το παιδάκι. Αυτό φυσικά το γράφω δικαιολογώντας την δική μου στάση γιατί ακριβώς εγώ αναγκάστηκα να δώσω ένα όνομα στη κόρη μου το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου (το αστείο είναι ότι ούτε στον άντρα μου αρέσει αλλά επέμενε, για την ακρίβεια, ήταν δεδομένο ότι θα δοθεί το όνομα της μητέρας του ως φόρος τιμής για τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες μεγάλωσε τρία παιδιά μόνη της) οπότε μετά απλά βρήκα τέτοιο υποκοριστικό που δεν πάει το μυαλό σου στο αρχικό όνομα...

Το θέμα όμως με τα υποκοριστικό ξέρεις ποιο είναι; Ότι οκ αντε στην Ελλάδα όλοι πάνω κάτω όταν βλέπουν ένα όνομα που ακούγεται κάπως ρωτάνε αμέσως, πως σε φωνάζουν; Τι γίνεται όμως που στην περίπτωση που το παιδάκι σου μεγαλώνοντας φύγει για το εξωτερικό, έστω και για ένα απλό Erasmus για 6μηνες σου λέω εγώ. Όταν έλεγα εγώ ότι χρησιμοποιώ αυτό το υποκοριστικό με κοιτούσαν σαν να είμαι εξωγήινος. Με τα πολλά όλοι πλέον με φωνάζουν με το βαφτιστικο μου γιατί αυτό είθισται. Αν μου αρέσει; καθόλου. Σ αυτα τα θέματα για μένα πρώτο πρέπει με έρχεται το συμφέρον του παιδιού και τέλος. Σε όποιον αρέσει. 

44 minutes ago, Macgyver said:

@Chrysoum υπάρχουν άνθρωποι κολλημένοι στην παράδοση και άνθρωποι πιο προοδευτικοί. Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα ζευγάρι αυτά τα "χαζά" θέματα τα συζητάει πολύ πριν κάνει παιδί. Εγώ πχ έχω απορρίψει σχέση ετών, επειδή ήθελε γάμο σε εκκλησία ( χαχαχα , εγώ είμαι άθεη ) και φυσικά να βαφτιστεί το παιδί ( χου χου χου , εγώ είμαι άθεη ) και να μπει το όνομα του μπαμπά του εάν είναι αγόρι ( χιχιχι, ήταν το όνομα κυριολεκτικά γελοίο ) ή της μαμάς του εάν ήταν κορίτσι ( χε χε χε, δεν με χώνευε, δεν τη χώνευα ) . 

Ε λοιπόν, όσο καλά και να περνούσα, χαζή ήμουν να πάω να κάνω παιδί με αυτόν ;;;;; 

 

Εδώ τώρα, στη δική σου υπόθεση, θεωρώ ότι αυτά τα έχετε λυμένα με τον άντρα σου οπότε όσον αφορά τις θείες η απάντησή μου είναι "υποδείξεις στα παιδιά σας, κορίτσια !!! " 

Θεωρώ εξαιρετικά απρεπές να κάνεις υποδείξεις σε έναν άνθρωπο για τις επιλογές του, εφόσον αυτές δεν βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο. 

Το 2019 λοιπόν, δεν μας κάνει απαραίτητα  "μοντέρνους" ή "πεπαιδευμένους" - μπορούμε κάλλιστα να είμαστε "παραδοσιακοί" ή "άνευ παιδείας" . 

Είναι όμως προσωπική επιλογή του καθενός, πόσο θα επιτρέψει στον άλλον ακόμα και τη γνώμη του να εκφέρει. 

Εγώ με ανθρώπους που "παίρνουν θάρρος" είμαι πολύ απόμακρη, ακόμα και το βλέμμα μου είναι ψυχρό, πόσο μάλλον η ατάκα μου, εάν ακούσω κάτι που θεωρώ απρεπές απέναντί μου. 

Αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου δώσει συμβουλές, εφόσον δεν τις έχω ζητήσει και απομακρύνω άμεσα τους τοξικούς ανθρώπους. 

Από την άλλη, δεν έχω κόλλημα "τι θα πει ο κόσμος". Ο κόσμος ας νομίζει τα χειρότερα για μένα. Ποσώς με ενδιαφέρει. 

Οι δικοί μου άνθρωποι, όμως με σέβονται, τους σέβομαι και είμαστε αγαπημένοι και μια γροθιά. 

Αυτό δεν έγινε ούτε "τυχαία" , ούτε "αναίμακτα". Ήταν καθαρά θέμα προσωπικών επιλογών. 

Καλά τις θείες και κάθε είδους συγγενή που έχει τέτοιες απόψεις τους έχω γραμμένους. Και έχω ακούσει για τα πάντα: για το όνομα, που δεν βαφτίστηκε και θα μυρίζει (!), για τον θηλασμό, που δεν τρώει αλεσμένα και δεν ζυγίζω ποσότητες, που πάει παιδικο 3 ώρες την ημέρα, κλπ κλπ. Από το ένα αυτί μπαίνουν, από το άλλο βγαίνουν. 

Ο προβληματισμος μου έγκειται κυρίως με τους φίλους μου, αλλά όπως είπες και εσύ ο καθένας κάνει τις δικές του επιλογές και εμένα δεν θα πρέπει να μου πέφτει λόγος τι όνομα δίνουν οι ίδιοι στα παιδιά τους. 

[elemaxi]

πρίν από 7 λεπτά , Chrysoum είπε:

Το θέμα όμως με τα υποκοριστικό ξέρεις ποιο είναι; Ότι οκ αντε στην Ελλάδα όλοι πάνω κάτω όταν βλέπουν ένα όνομα που ακούγεται κάπως ρωτάνε αμέσως, πως σε φωνάζουν; Τι γίνεται όμως που στην περίπτωση που το παιδάκι σου μεγαλώνοντας φύγει για το εξωτερικό, έστω και για ένα απλό Erasmus για 6μηνες σου λέω εγώ. Όταν έλεγα εγώ ότι χρησιμοποιώ αυτό το υποκοριστικό με κοιτούσαν σαν να είμαι εξωγήινος. Με τα πολλά όλοι πλέον με φωνάζουν με το βαφτιστικο μου γιατί αυτό είθισται. Αν μου αρέσει; καθόλου. Σ αυτα τα θέματα για μένα πρώτο πρέπει με έρχεται το συμφέρον του παιδιού και τέλος. Σε όποιον αρέσει. 

 

Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνομαι την σκέψη σου αλλά όταν πας εξωτερικό δεν ''μεταφράζεις'' και το όνομα σου προς διευκόλυνση των ξένων; Εννοώ ότι ο Χαράλαμπος π.χ. δεν γίνεται ας πούμε Harry ή ο Γιάννης Jhon; 

 

Υ.Γ. Πάντως εκτός του ότι το βαφτιστικό όνομα της κόρης μου μεταφράζεται στα αγγλικά, αλλά και σαν υποκοριστικό υπάρχει και στο εξωτερικό.

[Chrysoum]

Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν υποκοριστικα. Ο Χαράλαμπος θα είναι Charalampos, η Χαρίκλεια θα είναι Charikleia, o Γεώργιος θα είναι Georgios και ο Ιωάννης αντίστοιχα Ioannis. Με λίγα λόγια αυτό που γράφει στην ταυτότητα σου αυτό είσαι. Εννοείται πως μπορείς από φίλους σου και άλλους κοντινούς να ζητήσεις να σε φωνάζουν με το υποκοριστικό, αλλά στην υπόλοιπη ζωή σου οι υπόλοιποι θα σε αποκαλούν με το όνομα του διαβατηρίου. Για παράδειγμα στο πανεπιστήμιο, σε μια καινούργια δουλειά, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, ο γιατρός σου, σε σπορ και οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες και γενικά όλοι όσοι μπορεί να συναναστρεφεσαι καθημερινά και δεν θα σου είναι οικειοι. Καταλαβαίνεις λοιπόν εγώ με το μακροσουρτη όνομα μου που πάω

[kotsifikos]

Εγώ πάντως βρίσκω υπερβολικά αυτά τα εθιμοτυπικά απλά και μόνο για να μην κακοκαρδίσουμε τους δικούς μας, που στην τελική δεν θα προσδιορίσει το όνομα πόσο θα αγαπούν οι παππούδες το παιδί , αν για έναν παππού αυτό έχει σημασία και το απαιτεί (με τους γνωστούς εκβιαστικούς τρόπους ''αν δεν βγει το όνομα μου δεν θα έρθω στην βάφτιση'') ένας λόγος παραπάνω για μένα να μην ακουστεί το όνομα του.

[elemaxi]

πρίν από 3 λεπτά , Chrysoum είπε:

Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν υποκοριστικα. Ο Χαράλαμπος θα είναι Charalampos, η Χαρίκλεια θα είναι Charikleia, o Γεώργιος θα είναι Georgios και ο Ιωάννης αντίστοιχα Ioannis. Με λίγα λόγια αυτό που γράφει στην ταυτότητα σου αυτό είσαι. Εννοείται πως μπορείς από φίλους σου και άλλους κοντινούς να ζητήσεις να σε φωνάζουν με το υποκοριστικό, αλλά στην υπόλοιπη ζωή σου οι υπόλοιποι θα σε αποκαλούν με το όνομα του διαβατηρίου. Για παράδειγμα στο πανεπιστήμιο, σε μια καινούργια δουλειά, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, ο γιατρός σου, σε σπορ και οποιεσδήποτε άλλες δραστηριότητες και γενικά όλοι όσοι μπορεί να συναναστρεφεσαι καθημερινά και δεν θα σου είναι οικειοι. Καταλαβαίνεις λοιπόν εγώ με το μακροσουρτη όνομα μου που πάω

 

Μα και στην Ελλάδα Chrysoum πάνω-κάτω αυτό συμβαίνει. Η οικογένεια σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, οι συνεργάτες σου είναι οι μόνοι που γνωρίζουν ότι π.χ. αντί για Αγγελική που είναι το βαφτιστικό σου, σε φωνάζουν Άντζυ ξέρω ΄γω. Σε όλους τους υπόλοιπους όπως δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, τράπεζες κλπ. από την στιγμή που προσκομίζεις την ταυτότητα σου, αυτό το όνομα βλέπει και μ' αυτό σε φωνάζει. Δεν θα κάτσεις εσύ τώρα να τον διορθώνεις.   

[Sentir...natureza]

Συμφωνω επι λεξει με @Macgyver. Με τον αντρα μου ειχαμε αποφασισει πολυ πριν κανουμε παιδια τα ονοματα των παιδιων μας...και δεν περιλαμβαναν ονοματα παππουδων. Στο πρωτο παιδακι δωσαμε ονομα που μας αρεσε πολυ (μου αρεσει να εχει μια ιστορια ή ενα νοημα πισω απο το ονομα), τυχαιως ηταν το ιδιο με του αδερφου του αντρα μου. Τωρα στο δευτερο, περιμενουν (μαλλον) να βγαλουμε καποιο απο την δικη μου μερια, αλλα ηδη ειμαστε αναμεσα σε 2 (θα αποφασισουμε οταν γεννηθει ποιο του "παει" περισσοτερο) και δεν ειναι καποιου συγγενη. Θεωρω οτι οι γονεις θα αποφασισουν το ονομα, αν θελουν ας βαλουν συγγενικο, αν δεν θελουν θα πρεπει να γινεται σεβαστο. Φυσικα, η πλειοψηφια παει ακομη με την παραδοση, αλλα οχι να δεχεσαι και πιεση απο φιλους...Οι νεοι θα επρεπε να ειναι πιο ανοιχτοι σε τετοια θεματα και να συνειδητοποιουν οτι ο σεβασμος δεν παει με το ονομα αλλα με τις πραξεις. @Chrysoum μην ακους κανεναν...κανε αυτο που πιστευεις!

[Chrysoum]

1 minute ago, elemaxi said:

 

Μα και στην Ελλάδα Chrysoum πάνω-κάτω αυτό συμβαίνει. Η οικογένεια σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, οι συνεργάτες σου είναι οι μόνοι που γνωρίζουν ότι π.χ. αντί για Αγγελική που είναι το βαφτιστικό σου, σε φωνάζουν Άντζυ ξέρω ΄γω. Σε όλους τους υπόλοιπους όπως δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, τράπεζες κλπ. από την στιγμή που προσκομίζεις την ταυτότητα σου, αυτό το όνομα βλέπει και μ' αυτό σε φωνάζει. Δεν θα κάτσεις εσύ τώρα να τον διορθώνεις.   

Ναι προφανώς, απλά εμένα στην δουλειά μου για παράδειγμα πλέον με φωνάζουν με το βαφτιστικο γιατί μετά από κάποια φάση κουράστηκα να εξηγώ στον κάθε ένα, βάλε τώρα 40 άτομα συνεργάτες, ότι στην Ελλάδα το εχουμε έτσι που μας δίνουν ένα όνομα και μετά μας φωνάζουν αλλιώς. Και πίστεψε με το προσπάθησα με το υποκοριστικό, απλά μετά από κάποια φάση με κοιτούσαν οι περισσότεροι περίεργα όταν τους το έλεγα και κουράστηκα και εγώ να εξηγώ. Το ίδιο συνέβαινε και με τους συμφοιτητές μου, που έβλεπαν το όνομα μου γραμμένο παντού και με φώναζαν έτσι, το ίδιο και με τους μαθητές μου. Με λίγα λόγια δηλαδή, δεν είναι μόνο οι τράπεζες που με αποκαλούν πια με το βαφτιστικο. Το 80% των καθημερινών μου επαφών με αποκαλούν με το βαφτιστικο. Στην Ελλάδα αν πχ πεις σε κάποιον σε μια καινούργια δουλειά, "γεια σου είμαι η Κλελια" και δουν ένα email να έρχεται από μια Χαρίκλεια.ταδε@το όνομα της δουλειά σου.gr θα υποθεσουν ότι αυτό είναι από την Κλελια. Εδώ δημιουργείται συχγηση και θα ψάχνουν να βρουν ποια είναι.

Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα και το πιο πιθανό είναι να μην συμβεί και πότε σε όλους να φύγουν για λίγο έξω. Αλλά αν συμβεί δυσκολεύει την καθημερινότητα. 

[elemaxi]

πρίν από 14 λεπτά , Chrysoum είπε:

Ναι προφανώς, απλά εμένα στην δουλειά μου για παράδειγμα πλέον με φωνάζουν με το βαφτιστικο γιατί μετά από κάποια φάση κουράστηκα να εξηγώ στον κάθε ένα, βάλε τώρα 40 άτομα συνεργάτες, ότι στην Ελλάδα το εχουμε έτσι που μας δίνουν ένα όνομα και μετά μας φωνάζουν αλλιώς. Και πίστεψε με το προσπάθησα με το υποκοριστικό, απλά μετά από κάποια φάση με κοιτούσαν οι περισσότεροι περίεργα όταν τους το έλεγα και κουράστηκα και εγώ να εξηγώ. Το ίδιο συνέβαινε και με τους συμφοιτητές μου, που έβλεπαν το όνομα μου γραμμένο παντού και με φώναζαν έτσι, το ίδιο και με τους μαθητές μου. Με λίγα λόγια δηλαδή, δεν είναι μόνο οι τράπεζες που με αποκαλούν πια με το βαφτιστικο. Το 80% των καθημερινών μου επαφών με αποκαλούν με το βαφτιστικο. Στην Ελλάδα αν πχ πεις σε κάποιον σε μια καινούργια δουλειά, "γεια σου είμαι η Κλελια" και δουν ένα email να έρχεται από μια Χαρίκλεια.ταδε@το όνομα της δουλειά σου.gr θα υποθεσουν ότι αυτό είναι από την Κλελια. Εδώ δημιουργείται συχγηση και θα ψάχνουν να βρουν ποια είναι.

Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα και το πιο πιθανό είναι να μην συμβεί και πότε σε όλους να φύγουν για λίγο έξω. Αλλά αν συμβεί δυσκολεύει την καθημερινότητα. 

 

Δεν έχω εμπειρία από εξωτερικό, δεν έχω πάει ποτέ να εργαστώ ή να ζήσω εκεί. Για να το λες, έτσι θα είναι τα πράγματα. Ειδικά αν έχεις και κανένα όνομα-σιδηρόδρομος την πάτησες.

Το καημένο το παιδάκι μου σκέφτομαι που θα με βρίζει αύριο-μεθαύριο, και 'γω θα απολογούμαι: συγγνώμη παιδάκι μου, έκανα ότι μπόρεσα με τ' όνομα σου εντός ''ελληνικών συνόρων''. Τον παράγοντα ''εξωτερικό'' δεν τον σκέφτηκα. Ήμουν μικρή και άμυαλη...

[little lamb]

2 ώρες πρίν, elemaxi είπε:

 

Στη δική μου πάλι οικογένεια (από την δική μου πλευρά εννοώ, όχι του συζύγου) το τερματίσαμε εντελώς με το σκεπτικό ότι δεν δίνονται ονόματα των εν ζωή ανθρώπων γιατί είναι λέει σαν να του αφαιρείς την ζωή, σαν γρουσουζιά ένα πράγμα....... το κάψαμε λέμε!

 

Εγώ έχω ακούσει ότι σε μερικά μέρη ισχύει και το αντίθετο: δεν δίνουν/έδιναν ονόματα όσων πέθαναν νέοι ή γενικά είχαν μια ατυχία, γιατί θεωρείται γρουσουζιά (να μην πάρει το παιδί την τύχη τους, κάτι τέτοιο).

 

2 ώρες πρίν, elemaxi είπε:

 

Νομίζω το δύσκολο είναι όταν υπάρχει διαφωνία στο ίδιο το ζευγάρι για το όνομα, δηλ. ο ένας απ' τους δύο να θέλει να ΄δώσει το όνομα της γιαγιάς ή του παππού και ο άλλος να διαφωνεί, γιατί συγκρούεσαι με τον ίδιο σου τον σύντροφο. Ενώ όταν υπάρχει κοινό μέτωπο και απ' τους δύο και έχουν π.χ. αποφασίσει ότι θα ΄δώσουν ένα ουδέτερο όνομα, θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο να διαχειριστείς τις γκρίνιες και τα παράπονα των υπολοίπων.  

 

2 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα ζευγάρι αυτά τα "χαζά" θέματα τα συζητάει πολύ πριν κάνει παιδί.

 

@macgyver ακριβώς αυτό πήγαινα να γράψω κι εγώ. Βλέπω εδώ στο φόρουμ διάφορες συζητήσεις όπως πόσα παιδιά θέλει ένα ζευγάρι να κάνει, τι ονόματα θα δώσει στα παιδιά, διάφορες διαφωνίες για διάφορα καθημερινά θέματα (κοινωνικά, διαπαιδαγώγησης κ.α.) και αναρωτιέμαι πώς δεν είχαν συζητηθεί ποτέ. Κάπου διάβασα κιόλας νομίζω μήνυμα που έλεγε κάποια ότι δεν είχαν συζητήσει ποτέ πόσα παιδιά θέλουν. Ή και σε άλλες ομάδες, πχ facebook, έχω δει μηνύματα του στυλ "εγώ ήθελα αυτό το στυλ διαπαιδαγώγησης αλλά ο άντρας μου κάνει άλλα". Και μου κάνουν εντύπωση, γιατί εμείς πολλές φορές (και πολύ πριν το γάμο) συζητάμε τι θα κάναμε στη μία ή την άλλη περίπτωση με αφορμή γεγονότα που βλέπουμε από φίλους, συγγενείς κλπ. Από το αν θέλουμε πολλά παιδιά ή όχι, αν θέλουμε να κάνουμε αμέσως ή αν θα έχουν μικρές ή μεγάλες διαφορές, αν θα δίναμε ονόματα παππούδων, σχετικά με τα φαγητά τους, τι θα κάναμε σχετικά με το χ παράδειγμα ταξιδιού/σχολείου ιδιωτικού ή δημόσιου/περιστατικού αναστάτωσης κ γκρίνιας/παρέμβασης παππούδων κλπ. Συνήθως βέβαια εγώ επιδιώκω τέτοιες συζητήσεις και μερικές φορές του δείχνω συζητήσεις από το φόρουμ και συζητάμε τι θα κάναμε (π.χ. τα φλέγοντα θέματα περί παπουτσιών στα χαλιά κλπ, χαχα!) Γενικά ένας λόγος που μου αρέσει το φόρουμ είναι ακριβώς το ότι βλέπω πάρα πολλές απόψεις για διάφορα θέματα  και μου φαίνεται σαν κοινωνιολογική μελέτη! Δηλαδή και η ίδια σκέφτομαι από όλες τις πλευρές διάφορα θέματα βλέποντας άλλες απόψεις που υπάρχουν και μπορεί να τρώει χρόνο αλλά είναι εποικοδομητικό! Αλλά και εκτός φόρουμ, και πριν το γάμο π.χ. βλέπαμε ας πούμε άλλους γάμους και λέγαμε αν θα κάναμε το τάδε ή το άλλο πράγμα σε στολισμό/στυλ δεξίωσης κλπ. Βέβαια τίποτα δεν αποκλείει κάποιος από τους δύο μελλοντικά να αλλάξει γνώμη για το οτιδήποτε, αυτό το καταλαβαίνω και είναι ανθρώπινο. Ή να υπάρχουν και εξωγενείς παράγοντες ανωτέρας βίας που να σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι διαφορετικά από ό,τι είχες υπολογίσει. Εξάλλου εμείς τώρα περιμένουμε παιδί, δεν έχουμε ακόμα οπότε δεν ξέρω. Τέλος πάντων, πολλά έγραψα!

 

Σε αυτά με το εξωτερικό έχετε δίκιο, αλλά υποθέτω πως ισχύουν για όλες τις χώρες καταγωγής κάποιου που πάει έξω. Άσχετα δηλαδή από το αν προέρχεται από παππούδες ή όχι, μπορεί να είναι δύσκολο. Δεν θέλω να φανταστώ πώς νιώθουν οι Κινέζοι ή οι Άραβες! 

 

Μια λύση πάντως για τις έξωθεν παρεμβάσεις προσωπικά πιστεύω ότι είναι το να δηλώνεις το όνομα του παιδιού με το που γεννιέται, είτε σκοπεύεις αργότερα να το βαφτίσεις είτε όχι. Έτσι αποφεύγεις τις πολλές συζητήσεις (εκτός αν έχουν ξεκινήσει ήδη από την εγκυμοσύνη όπως στην περίπτωση της @Chrysoum!

Επεξεργάστηκαν 24 Ιανουαρίου,2019 by little lamb

[Chrysoum]

15 minutes ago, little lamb said:

 

Σε αυτά με το εξωτερικό έχετε δίκιο, αλλά υποθέτω πως ισχύουν για όλες τις χώρες καταγωγής κάποιου που πάει έξω. Άσχετα δηλαδή από το αν προέρχεται από παππούδες ή όχι, μπορεί να είναι δύσκολο. Δεν θέλω να φανταστώ πώς νιώθουν οι Κινέζοι ή οι Άραβες! 

 

@Chrysoum

Οι Κινέζοι κάνουν το εξής: διαλέγουν ένα αγγλικό όνομα όταν βγαίνουν στο εξωτερικό. Και έρχονται και σου συστήνονται πχ ως Rachel και μετά σου έρχεται μια ειδοποίηση ότι θα συνεργαστείς με την Xiy και ψάχνεσαι!! Οι Άραβες κρατάνε το όνομα τους. Και ναι είναι θέμα από όλες τις εθνικότητες, εκτός από αυτές της Ευρώπης με λατινογενη ονόματα. Απλά και οι Ινδοί πχ όσο δύσκολο και να είναι να προφέρεις το όνομα το χρησιμοποιούν όπως ειναι, δεν έχουν υποκοριστικα

[little lamb]

Σωστό αυτό, σπανίως έχω συναντήσει υποκοριστικά στο εξωτερικό. Βέβαια έχουν κι αυτοί διάφορα έθιμα περί ονομάτων, που μας φαίνονται περίεργα αλλά έχουν πολιτιστικό ενδιαφέρον. Οι Γάλλοι πχ έχουν όλοι 3 ονόματα! Όταν είχα ρωτήσει γιατί, μου είχαν εξηγήσει ότι τα χρησιμοποιούν αντί πατρώνυμου. π.χ. εμείς εδώ σε περίπτωση συνωνυμίας ξεχωρίζουμε με το "Μαρία Παπαδοπούλου του Γεωργίου" ή "Μαρία Παπαδοπούλου του Κωνσταντίνου" (ατυχές το παράδειγμά μου επειδή κι αυτά μπορεί να συμπίπτουν αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ). Στη Γαλλία λοιπόν ξεχωρίζουν επειδή η μία είναι "Μαρία-Ελένη-Σοφία Παπαδοπούλου" ενώ η άλλη "Μαρία-Δήμητρα-Ιωάννα Παπαδοπούλου", κάπως έτσι. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση και μου είχε φανεί ενδιαφέρον. Με το ίδιο πολιτιστικό ενδιαφέρον άκουγαν και αυτοί το έθιμο ονομάτων από παππούδες αλλά και το γεγονός ότι μπορεί ένα παιδί να μην έχει όνομα μέχρι να βαφτιστεί που δεν μπορούσαν να το φανταστούν (το οποίο κι εμένα δεν μου αρέσει, δηλαδή θα ήθελα να έχουν από την αρχή όνομα στα χαρτιά τους τα παιδιά μου, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορες παραδόσεις και μπορεί να είναι και χαριτωμένες, αρκεί βέβαια να μην γίνονται θηλιά στο λαιμό αν επιβάλλονται με το ζόρι!)

[vtgian]

To παιδί παίρνει όνομα με την ονοματοδοσία, όχι με τη βάφτιση. Απλά στην Ελλάδα, η εκκλησία με τη βάφτιση κανονίζει και την πολιτική διαδικασία της απόδοσης ονόματος (ενημερώνεται το ληξιαρχείο δηλαδή). Εμάς η κόρη μας είχε όνομα από την πρώτη μέρα της ζωής της. Δηλώθηκε με το που γεννήθηκε. Αν την βαφτίζαμε αργότερα (που δεν) και με άλλο όνομα, αυτό δε θα είχε καμία "νόμιμη" βάση.

 

Σαφώς οι παπούδες/γιαγιάδες δε θα έπρεπε να έχουν λόγο στην επιλογή ονόματος, πόσο μάλλον φίλοι. Ο καθένας αποφασίζει για την οικογένειά του και μόνο.

[Macgyver]

πρίν από 2 λεπτά , vtgian είπε:

To παιδί παίρνει όνομα με την ονοματοδοσία, όχι με τη βάφτιση. Απλά στην Ελλάδα, η εκκλησία με τη βάφτιση κανονίζει και την πολιτική διαδικασία της απόδοσης ονόματος (ενημερώνεται το ληξιαρχείο δηλαδή). Εμάς η κόρη μας είχε όνομα από την πρώτη μέρα της ζωής της. Δηλώθηκε με το που γεννήθηκε. Αν την βαφτίζαμε αργότερα (που δεν) και με άλλο όνομα, αυτό δε θα είχε καμία "νόμιμη" βάση.

 

Σαφώς οι παπούδες/γιαγιάδες δε θα έπρεπε να έχουν λόγο στην επιλογή ονόματος, πόσο μάλλον φίλοι. Ο καθένας αποφασίζει για την οικογένειά του και μόνο.

Νομίζω ότι η Εκκλησία δεν ενημερώνει κανέναν . Ο γονέας το κάνει , δηλαδή να ενημερώσει το ληξιαρχείο. Για αυτό μπορείς να έχεις άλλο κοσμικό όνομα και άλλο θρησκευτικό.