Μέθοδος εκμάθησης kumon

[ΑΡΓΚ]

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Ειδικά για τα μαθηματικά, πάντως, αυτό που εξασφαλίζει το 20αρι στις Πανελλήνιες είναι η κατανόηση της ουσίας. Δεν διαφωνώ οτι πολλά μαθήματα είναι ντροπή το πως εξετάζονται και τι πρέπει να κάνει κάποιος για να γράψει καλά, πάντως ευτυχώς όχι αυτό.

 

Επίσης η πειθαρχία δεν έχει σχέση με το σχολικό μας σύστημα. Καλή μνήμη θέλει και απόλυτη διάθεση να σκοτώσεις οποιαδήποτε κριτική σκέψη και να γράψεις αυτό που θέλει να διαβάσει ο διορθωτής. Αλλά εντάξει, στην τελική αν μπορεί κάποιος να γράψει 20 στα Μαθηματικά, ας γράψει και 13 στην Ιστορία, νομίζω έχει το περιθώριο....Για τους θεωρητικούς δυστυχώς το σύστημα είναι πιο αμείλικτο.

 

Το παιδί που δεν έχει προσαρμοστεί, και εδώ μιλάμε για τετραχρονα θυμίζω όχι για εφήβους, θα έχει εξοντωθεί πολύ προν φτάσει στο να δώσει πανελλήνιες. Άλλο το να διαβάσεις αυτόνομα ό,τι ύλη με ό,τι ρυθμό θες μετά από μια ηλικία, άλλο να πας χαρά χαρούμενος στα 6 στο χσολείο να δείξεις τι ωραία ξέρες να διαβάζεις ή να μετράς, για να καταλάβεις ότι καθόλου δε χάρηκε κανείς και ίσα ίσα, έχεις μπροστά σου μηνες και χρόνια να αντιγράφεις όσα ήδη ξέρεις και να μην ενοχλείς. 

Just now, chocolate_eater είπε:

 

Όχι, ακόμη δεν έχουμε φτάσει στην ηλικία αυτή, γι'αυτό ρωτάω. Έχω πολλούς (νέους) δασκάλους στον κύκλο μου αλλά σίγουρα δεν είναι αντιπροσωπευτικοί....και βέβαια δεν τους έχω δει από την πλευρά του γονιού.

 

Πολλοί δασκαλοι μου φαίνονται πολύ νορμάλ εκτός σχολείου, αλλά υπάρχει μεγάλη ασυνέπεια σε όσα λένε και όσα κάνουν τελικά στην τάξη. Το σύστημα δεν αφήνει πολλές πρωτοβουλίες, ούτε πολλές παραλλαγές, ουτε σε δασκάλους ούτε σε μαθητές. Θέλει ένα συγκεκριμένο καλούπι, ή χωράς ή παριστάνεις ότι χωράς ή είσαι πρόβλημα και θα σου γίνει γνωστό ότι είσαι πρόβλημα.

[chocolate_eater]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Το παιδί που δεν έχει προσαρμοστεί, και εδώ μιλάμε για τετραχρονα θυμίζω όχι για εφήβους, θα έχει εκοντωθεί πολύ προν φτάσει στο να δώσει πανελλήνιες.

 

Ναι, σαφώς είναι τεράστια η διαφορά, αλλά το σχόλιο μου είναι γενικό. Έτσι κι αλλιώς η σχολική 12ετία δεν είναι πάντοτε γραμμικής εξέλιξης, λόγω πολλών παραγόντων. Υπάρχουν παιδιά που όντως κουράστηκαν ή για άλλους λόγους έκαναν τεράστια κοιλιά σε κάποια φάση και για επίσης διάφορους παράγοντες επανήλθαν αργότερα. Μία επιλογή που δεν πήγε καλά στα 8 δε σημαίνει οτι καταδικάζει το παιδί για την υπόλοιπη ζωή του.

[Mama_Anesti_]

16 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

 

To σχόλιο αυτο Αργκ μου ξύονησε άσχημες μνήμες απο την δασκάλα μου της Τετάρτης δημοτικού. Είχε βάλει στο μάτι ένα κοριτσάκι, πολύ καλό και έξυπνο, που όμως σύμφωνα με τη δασκάλα δεν προσπαθούσε και την σήκωνε κάθε μέρα στον πίνακα να γράψει ενώπιον όλων, τις εξής φράσεις: είμαι ένα κούτσουρο, είμαι ένα τίποτα. Έπειτα έβαζε όλη την τάξη να σκεφτεί τί θα μπορούσε το κούτσουρο αυτό να κάνει στη ζωή του αργότερα, με ιδέες να ακούγονται, όπως οτι θα στήνεται στο δρόμο και θα την μαζεύουν αυτοκίνητα που θα την πληρώνουν.. ω ναι.. δεν νομίζω το κοριτσάκι αυτό να μίλησε ποτέ στους γονείς του.. σίγουρα θα έχει ξοδέψει πολλά σε ψυχολόγους. Την έχω στο μυαλό μου από τότε ως τέρας(τη δασκάλα) και τρέμω μην τυχόν συναντήσει καμία τέτοια το παιδί μου. 

Σόρυ για το off topic.

Εχω μεινει αφωνη! Αν είναι δυνατόν! Κρίμα που δεν μίλησε τότε στους γονείς της!

 

On 13/6/2020 at 3:11 ΜΜ, less_serious είπε:

Επίσης δεν είπα ποτέ ότι πρόκειται για παιδί-θαύμα.

Προφανώς όμως πρόκειται για ένα παιδί που έχει κλίση στους αριθμούς και δεν τον κάλυπτε να παίζουμε μαζί παιχνίδια με πράξεις. 

Δυστυχώς στο ερώτημα σου δεν έχω τις γνώσεις να απαντησω μιας και ο μικρός μου είναι τρισιμιση. Ήθελα μόνο να πω πως είναι αξιοθαύμαστο που ο γιος σου στα προνηπια καταφέρνει και λύνει ασκήσεις μαθηματικών της β δημοτικού αν κατάλαβα σωστα. Μπράβο για το κοφτερό του μυαλό και την αντίληψη! Να τον χαίρεσαι! 

[popi76]

On 15/6/2020 at 8:56 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Ελάχιστοι δάσκαλοι στο δημοτικο ανέχονται οτιδήποτε διαταράσσει το μάθημα όπως το έχουν σκεφτεί. Οπότε αν ζωγραφίζεις, μιλάς, κουνιέσαι, παίζεις με τη γόμα σου (και αν βαριέσαι κάθε μέρα, κάτι "ενοχλητικό" θα κάνεις συστηματικά), πας στην καρέκλα της σκέψης (τιμωρία στη γωνία, απλά με πιο πιασάρικο όνομα), βγαίνεις από την τάξη (αγαπημένη τιμωρία, σε όλες τις τάξεις του δημοτικού), βρίσκεσαι μονίμως να κάθεσαι μόνος σου, στερείσαι το διάλειμμα για να κάτσεις δίπλα στο δάσκαλο να αναλογιστείς, και αν πετύχεις και καμιά ακραία περίπτωση, ακούς και μπροστά στους συμμαθτές σου ότι θα αποτύχεις στη ζωή σου και είσαι ανίκανος για μόρφωση, με διάφορες παραλλαγές.

Επειδή δεν έχω ακόμη επαφή με το δημοτικό, αν τύχει στο παιδί μου τέτοια δασκάλα, θα πάω να την βρω .. να μου τα εξηγήσει κι εμένα.

 

...

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, popi76 είπε:

Επειδή δεν έχω ακόμη επαφή με το δημοτικό, αν τύχει στο παιδί μου τέτοια δασκάλα, θα πάω να την βρω .. να μου τα εξηγήσει κι εμένα.

 

...

 

Δεν καταλήγει κάπου. Για τα "βαρειά" περιστατικά, που όλοι κάποια στιγμή συναντάμε σε ένα σχολείο, γίνονται καταγγελίες, συναντήσεις, αναφορές, καταγραφές και δεν ξέρω τι άλλο, και δεν αλλάζει τίποτα, γιατί, και επαναλαμβάνω τα λόγια δικηγόρου "για επώνυμη καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση, χρειάζονται 5 και 6 χρόνια να προχωρήσει σε παύση της εργασίας του εκπαιδευτικού το σύστημα, και όχι πάντα, για ανεπάρκεια και αγένεια, να το παλέψουμε, αλλά η μονιμότητα υπερισχύει". Αλλά επειδή το βαρύναμε, στα πιο πρακτικά, το σχολείο δεν έχει τρόπο όπως είναι δομημένο να προσαρμοστεί σε διαφορετικές ανάγκες μαθητών. Και ο καλύτερος καθηγητής και δάσκαλος, έχει ένα ρυθμό που οφείλει να ακολουθήσει και δεν μπορεί να το προσαρμόσει ούτε στο παιδί που είναι πολύ πίσω, ούτε πολύ μπροστά. Υπάρχουν μαθήματα που είναι λίγες οι ώρες τους και το πρόβλημα δε φαίνεται τόσο, δηλαδή αν ένα παιδί ξέρει από μικρό καλά αγγλικά, γαλλικά, πιάνο κλπ, θα βαριέται μεν στα αντίστοιχα μαθήματα, θα κάνει ίσως και λίγο επίδειξη, αλλά τα πράγματα είναι διαχειρίσημα. Αν όμως κάθε μέρα στα μαθηματικά ή τη γλώσσα ακούς μία επανάληψη των όσων ήδη έχεις διδαχτεί, αυτό πώς να λυθεί; Σε πιο μεγάλες ηλικίες, ο καθένας μπορεί να έχει το ρυθμό του πιο εύκολα, αλλά αν όλη η τάξη 3 μήνες, 2 ώρες τη μέρα επαναλαμβάνει π-α-πα, και εσύ διαβάζεις εφημερίδα, είναι λίγο μαρτύριο (το έχω περάσει και σα μαθήτρια αυτό που περιγράφω) . Δεν εννοώ να κρατήσει κανείς ένα παιδί πίσω με το ζόρι, αλλά υπάρχουν τόσα πράγματα να μάθει το παιδί χωρίς να είναι σαν σχολείο η διδασκαλία, ώστε να μην "καεί" το παιδί από φυλλάδια και ασκήσεις, πριν καν μπει στο σχολείο.

[Έσπερος]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Αλλά επειδή το βαρύναμε, στα πιο πρακτικά, το σχολείο δεν έχει τρόπο όπως είναι δομημένο να προσαρμοστεί σε διαφορετικές ανάγκες μαθητών. Και ο καλύτερος καθηγητής και δάσκαλος, έχει ένα ρυθμό που οφείλει να ακολουθήσει και δεν μπορεί να το προσαρμόσει ούτε στο παιδί που είναι πολύ πίσω, ούτε πολύ μπροστά.

Στη θεωρία, λέμε για εξατομικευμένη διδασκαλία ή ομαδικές εργασίες όπου ο καθένας θα έχει έναν ρόλο προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητές του (θετικές ή "αρνητικές"). Στην πράξη, αυτό που προωθείται είναι ένα τυποποιημένο σύστημα με κεντρικό έλεγχο και κεντρικές εξετάσεις -βλ. τράπεζα θεμάτων στο Λύκειο. Και στο Γυμνάσιο ακόμα, τα διαγωνίσματα και οι εξετάσεις έχουν υψηλό βαθμό τυποποίησης. Δηλαδή αν εγώ πεσω σε ένα τμήμα λάτρεις της ανάγνωσης που το κάθε παιδί διαβάζει 15-20 λογοτεχνικά το χρόνο, δεν μπορώ να κάνω τίποτα διαφορετικό από αυτά που θα έκανα σε ένα τμήμα που μετά βίας διαβάζουν κείμενο των δύο παραγράφων. Μπορώ ώς ένα σημείο, αλλά και στη μία και στην άλλη περίπτωση, τα παιδιά θα πρέπει το καλοκαίρι να γράψουν εξετάσεις σε κείμενο του σχολικό βιβλίου με ερωτήσεις σε στάνταρ πράγματα, κι αν το μάθημα το κάνουν πολλοί καθηγητές, θα πρέπει και να συνεννοηθώ με τους άλλους συναδέλφους. Αυτό υπάρχει ως δικλίδα ασφαλείας για να μην μπαίνω εγώ στη γ γυμνασίου να κάνω ανάλυση κειμένου επιπέδου β δημοτικού, αλλά δημιουργεί πολλά άλλα προβλήματα τα οποία πολλαπλασιάζονται με την κλήρωση από την τράπεζα στο λύκειο. Άρα και τις καλύτερες προθέσεις να έχεις, από την πεπατημένη ξεφεύγεις μόνο για να διανθίσεις το μάθημα, όχι για να το αναμορφώσεις με βάση τις ανάγκες του τμήματός σου. Ακόμα και στα πρότυπα - πειραματικά που προβάλλονται ως σχολεία για ταλαντούχα παιδιά, δεν υπάρχει καμία καλλιέργεια ταλέντων. Απλώς και μόνο περισσότερη δουλειά πάνω στη δεδομένη ύλη, στον δεδομένο τρόπο εξέτασης. Οτιδήποτε διαφορετικό, γίνεται σε περιβαλλοντικά / πολιτιστικά προγράμματα και στους ομίλους, δηλαδή εκτός προγράμματος, προαιρετικά και χωρίς συμμετοχή στο βαθμό. 

 

 

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Υπάρχουν μαθήματα που είναι λίγες οι ώρες τους και το πρόβλημα δε φαίνεται τόσο, δηλαδή αν ένα παιδί ξέρει από μικρό καλά αγγλικά, γαλλικά, πιάνο κλπ, θα βαριέται μεν στα αντίστοιχα μαθήματα, θα κάνει ίσως και λίγο επίδειξη, αλλά τα πράγματα είναι διαχειρίσημα. 

Δεν είναι μόνο αυτό. Καλώς ή κακώς έχει περάσει η ιδέα ότι η ώρα των αγγλικών ή της μουσικής μπορεί να είναι η ώρα του παιδιού χωρίς να προβληματιζόμαστε ιδιαίτερα. Ούτε οι γονείς προβληματίζονται, ούτε οι εκπαιδευτικοί. Ειδικά στα δημοτικά οι δάσκαλοι αγνοούν τις "ειδικότητες", που μπαίνουν για λίγες ώρες σε κάθε τμήμα και συχνά πηγάινουν σε πάνω από δύο σχολεία. Όχι μ όνο αγνοούν αλλά πολλές φορές σαμποτάρουν αντί να βοηθούν, γιατί βασίζονται στη δική τους καλή σχέση με τα παιδιά (φυσικά είναι πολύ εύκολο να έχεις καλή σχέση με 25 παιδιά που βλέπεις τουλάχιστον 4 ώρες τη μέρα, όταν αυτά τα 25 παιδιά είναι τα μόνα που έχεις, ενώ ο άλλος πρέπει να βρει τα κουμπιά 100 παιδιών που βλέπει 1-2 φορές την εβδομάδα). 

 

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Δεν εννοώ να κρατήσει κανείς ένα παιδί πίσω με το ζόρι, αλλά υπάρχουν τόσα πράγματα να μάθει το παιδί χωρίς να είναι σαν σχολείο η διδασκαλία, ώστε να μην "καεί" το παιδί από φυλλάδια και ασκήσεις, πριν καν μπει στο σχολείο.

Απλώς επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά πόσο συμφωνώ με αυτό. Θα προσθέσω ότι δεν χρειάζεται να κάψεις το παιδί με φυλλάδια και ασκήσεις και όταν μπει στο σχολείο (πχ τα λεγόμενα βιβλία των διακοπών και διάφορα τέτοια).

[diane2020]

On 15/6/2020 at 8:56 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Ελάχιστοι δάσκαλοι στο δημοτικο ανέχονται οτιδήποτε διαταράσσει το μάθημα όπως το έχουν σκεφτεί. Οπότε αν ζωγραφίζεις, μιλάς, κουνιέσαι, παίζεις με τη γόμα σου (και αν βαριέσαι κάθε μέρα, κάτι "ενοχλητικό" θα κάνεις συστηματικά), πας στην καρέκλα της σκέψης (τιμωρία στη γωνία, απλά με πιο πιασάρικο όνομα), βγαίνεις από την τάξη (αγαπημένη τιμωρία, σε όλες τις τάξεις του δημοτικού), βρίσκεσαι μονίμως να κάθεσαι μόνος σου, στερείσαι το διάλειμμα για να κάτσεις δίπλα στο δάσκαλο να αναλογιστείς, και αν πετύχεις και καμιά ακραία περίπτωση, ακούς και μπροστά στους συμμαθτές σου ότι θα αποτύχεις στη ζωή σου και είσαι ανίκανος για μόρφωση, με διάφορες παραλλαγές.

Μηπως υπερβαλλεις λιγακι? Πολυ στενάχωρο μηνυμα.. δεν πιστευω ειναι ολοι οι δασκαλοι ιδιοι..

[μαγιοπουλας]

Έχει κανείς πρόσφατη εμπειρία από τη μέθοδο είτε σε αγγλικα είτε σε μαθηματικα?Γιατι διδασκονται αυτα τα δυο μαθηματα μονο?Βοηθάει κάποιο παιδι που έχει καποια κλίση να πάει λίγο πάρα πέρα?

Σε τι υπερτερεί αυτή η μέθοδος?