Ιστορίες θηλασμού

[Lenia16]

6 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

https://midwiferycare.gr/el/thilasmos-kai-elliniki-pragmatikotita/

"Στην Ελλάδα τα ποσοστά αποκλειστικού θηλασμού κατά τους πρώτους έξι μήνες ζωής του βρέφους φαίνεται να είναι πολύ χαμηλά. Από πρόσφατες μελέτες εκτιμάται ότι ο μητρικός θηλασμός στην Ελλάδα ξεκινά με ποσοστό 80% τον πρώτο μήνα, μειώνεται στο 4% το πρώτο εξάμηνο της ζωής του βρέφους και φθάνει μόλις στο 1% μετά τον πρώτο χρόνο ζωής.
Τα πολύ χαμηλά ποσοστά μητρικού θηλασμού στην Ελλάδα φαίνεται να οφείλονται κατά ένα μεγάλο μέρος στο σύγχρονο τρόπο φιλοσοφίας των επαγγελματιών υγείας και των Ελληνίδων μητέρων"

 

Και τα καλά, αλλά ακόμη πολύ κακά τελευταία δεδομένα:

http://www.kathimerini.gr/959011/article/ygeia/ygeia-epikairothta/ton-mhtriko-8hlasmo-epilegoyn-perissoteres-ellhnides

 

" Επτά στις δέκα γυναίκες ξεκινούν να χορηγούν αποκλειστικά μητρικό γάλα στο νεογέννητο, όταν πριν από μία δεκαετία η αναλογία αυτή ήταν τέσσερις στις δέκα γυναίκες.

Ωστόσο, οι καλύτερες σε σχέση με το παρελθόν επιδόσεις σε αυτόν τον τομέα δεν διαρκούν: κατά τον πέμπτο μήνα ζωής του βρέφους μόνο το 20% των παιδιών τρέφεται αποκλειστικά μέσω μητρικού θηλασμού, ενώ στο τέλος του έκτου μήνα το σχετικό ποσοστό είναι χαμηλότερο του 1%, όταν ο στόχος που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι το ποσοστό αυτό να φτάσει το 2025 στο 50% "

 

Στο πρώτο λινκ δεν είδα κάποια ημερομηνία, μπορεί να μου διέφυγε αλλά μπορεί να είναι κ του '95. Στο δεύτερο όντως διαφαίνεται μια αυξητική τάση του θηλασμού, έστω κ όχι αποκλειστικού οπότε αυτό είναι θετικό. Επίσης, τα περισσότερα στον πέμπτο μήνα που ο αποκλειστικός πέφτει στο 25% ξεκινούν τα ρυζαλευρα οπότε δε θεωρείται πλέον αποκλειστικός. Πάντως τι να λέμε, οι αδαείς επαγγελματίες κ οι πολυεθνικές γαλακτοβιομηχανίες παίζουν καλά το παιχνίδι τους.

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Βλέπω γύρω μου και διαβάζω πως και σεις διαπιστωνετε οτι όσες μαμαδες δίνουν συμπλήρωμα τελικά καταλήγουν σε προωρο αποθηλασμο. Απ την άλλη βλέπω γυναίκες που το αρνήθηκαν και τελικά δεν θηλασαν.

 

   Καταλαβαίνω πως λειτουργεί το στήθος με την προσφορά και την ζήτηση,  την σύγχυση θηλών κ προτίμηση της γρήγορης ροής κ πως τελικά τα μλ αυξάνονταν κ υπονομευεται ή παραγωγή.

 

Αλλα σε μας λειτούργησε θετικα. Οταν έφτανα στα όρια μου, όταν δεν άντεχα άλλο να θηλάσω εφτιαχνα 30 μλ και ηρεμουσα μέχρι να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Προσπαθούσα να  κρατήσω μόνο δυο μπουκάλια σε ώρες ανάγκης. Όταν είδα την ζυγαριά (+1.5 κιλο) και καλές πάνες συνειδητοποίησα  πως δεν χρειαζόταν και σταδιακά το εκοψα μέσα σε είκοσι μερες.

 

Κάποτε διάβασα στο φόρουμ πως το συμπλήρωμα σε κάποιες περιστάσεις μπορεί να σώσει το θηλασμό (στην δική μου δεν ήταν τόσο καθοριστικό αλλά μου έδινε θάρρος). Εσεις το πιστεύετε? Εχετε τέτοιες περιπτώσεις γυρω σας? 

  

Αυτό το έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Οι περιπτώσεις που ξέρω όμως είναι ανάμικτες. Πρώτα πρώτα, κι εγώ κόντρα στις στατιστικές, όσες κοπέλες ξέρω που γέννησμ την τελευταία πενταετία θήλασαν για χρόνο τουλ εκτός από δύο,  ενώ αν το πάω πίσω στη δεκαετία θα έλεγα ότι ισχύει το αντίστροφο. Από αυτές λοιπόν ξέρω και περιπτώσεις που κλασικά με το άγχος έκαναν μικτή δθατροφή κ στους τρεις μήνες σταμάτησαν. Αλλά κ περιπτώσεις που έδιναν ένα μπουκάλι πού κ πού από νωρίς χωρίς πρόβλημα, όπως κ πιπίλα. ξέρω κ φίλη που αρκετά λιποβαρές μωρό που όλοι την απέτρεπαν, το ξεκίνησε με συμπλήρωμα κ αντλημένο κ σε λίγες εβδομάδες το γύρισε σε αποκλειστικό, δεν ήταν όμως το πρώτο της άρα είχε εμπειρία. 

 

Για την περίπτωσή μου πάντως έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν το μωρό είχε παραμείνει πιο ζωηρό με τη φόρμουλα ίσως μετά το κόψιμο του χαλινού να θήλαζε όπως διάβασα ότι εκαναν πολλα μωρα αμεσως μετα την επεμβαση. Ο δικος μου παντως κοιμηθηκε αντι να φαει. Και δεν αναρωτιεμαι τοσο για μπουκαλι γιατι καταλαβαινω το ρισκο τοσο νωρις. Σκεφτομαι μηπως αντι να με βαλει η συμβουλος στη φαση της αντλησης καθε δυο ωρες ενω ταυτοχρονα θηλαζω υποτιθεται καθε δυο ωρες με αποτελεσμα ενα απιστευτο αγχος αν θα προλαβω να βγαλω γαλα μετα τον υποτιθεμενο θηλασμο, ηταν πιο απλο εξαρχης να μ δειξει το sns κ να πινει φορμουλα απο το σωληνακι ερεθιζοντας ετσι κ το στηθος, κ ας εκανα καμια περιστασιακη αντληση μεσα στη μερα, χωρις να εξαρτω τη σιτιση του μωρου μονο απο το αντλημενο. 

[marakiz]

10 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Βλέπω γύρω μου και διαβάζω πως και σεις διαπιστωνετε οτι όσες μαμαδες δίνουν συμπλήρωμα τελικά καταλήγουν σε προωρο αποθηλασμο. Απ την άλλη βλέπω γυναίκες που το αρνήθηκαν και τελικά δεν θηλασαν.

 

   Καταλαβαίνω πως λειτουργεί το στήθος με την προσφορά και την ζήτηση,  την σύγχυση θηλών κ προτίμηση της γρήγορης ροής κ πως τελικά τα μλ αυξάνονταν κ υπονομευεται ή παραγωγή.

 

Αλλα σε μας λειτούργησε θετικα. Οταν έφτανα στα όρια μου, όταν δεν άντεχα άλλο να θηλάσω εφτιαχνα 30 μλ και ηρεμουσα μέχρι να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Προσπαθούσα να  κρατήσω μόνο δυο μπουκάλια σε ώρες ανάγκης. Όταν είδα την ζυγαριά (+1.5 κιλο) και καλές πάνες συνειδητοποίησα  πως δεν χρειαζόταν και σταδιακά το εκοψα μέσα σε είκοσι μερες.

 

Κάποτε διάβασα στο φόρουμ πως το συμπλήρωμα σε κάποιες περιστάσεις μπορεί να σώσει το θηλασμό (στην δική μου δεν ήταν τόσο καθοριστικό αλλά μου έδινε θάρρος). Εσεις το πιστεύετε? Εχετε τέτοιες περιπτώσεις γυρω σας? 

  

 

Κατά κανόνα, επειδή το στήθος είναι εργοστάσιο και στηρίζεται στη ζήτηση, όταν υπάρχει μεικτή διατροφή θα μειωθεί το γάλα κι άρα θα επέλθει αποθηλασμός. Υπάρχει περίπτωση φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις να βοηθήσει η μεικτή διατροφή, όπως λειτούργησε σε εσένα. Απλά θα ήταν καλό να είναι ενήμερη η μητέρα για αυτό το ρίσκο.

 

@Silky συγκινήθηκα με την ιστορία σου, είσαι το παράδειγμα όλων αυτών που γκρινιάζουμε εδώ μέσα περί κακής ενημέρωσης/άγνοιας. Δυστυχώς είναι πολλές γυναίκες που έχουν περάσει τα ίδια με σένα και τελικά ενώ ήθελαν, δεν θήλασαν.

 

 

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Για την περίπτωσή μου πάντως έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν το μωρό είχε παραμείνει πιο ζωηρό με τη φόρμουλα ίσως μετά το κόψιμο του χαλινού να θήλαζε όπως διάβασα ότι εκαναν πολλα μωρα αμεσως μετα την επεμβαση. Ο δικος μου παντως κοιμηθηκε αντι να φαει. Και δεν αναρωτιεμαι τοσο για μπουκαλι γιατι καταλαβαινω το ρισκο τοσο νωρις. Σκεφτομαι μηπως αντι να με βαλει η συμβουλος στη φαση της αντλησης καθε δυο ωρες ενω ταυτοχρονα θηλαζω υποτιθεται καθε δυο ωρες με αποτελεσμα ενα απιστευτο αγχος αν θα προλαβω να βγαλω γαλα μετα τον υποτιθεμενο θηλασμο, ηταν πιο απλο εξαρχης να μ δειξει το sns κ να πινει φορμουλα απο το σωληνακι ερεθιζοντας ετσι κ το στηθος, κ ας εκανα καμια περιστασιακη αντληση μεσα στη μερα, χωρις να εξαρτω τη σιτιση του μωρου μονο απο το αντλημενο. 

 

Αν κρίνω από τα λεγόμενα σου στο φόρουμ, δεν ξέρω κατά πόσο ήταν πρόσφορο το έδαφος για sns. Δεν το λέω αρνητικά, απλά αυτό το συμπέρασμα έχω βγάλει. Το θεωρώ άθλο που αντλείς τόσο καιρό.

[Lenia16]

Εγώ οσες γνωρίζω με μεικτη, μια-δυο δλδ, αποθηλασαν πριν το τετράμηνο λόγω έλλειψης γάλακτος. Αν είσαι συνειδητοποιημένη ότι θα δίνεις ένα μπουκάλι για να κοιμηθείς πχ ή για να πας σε μια δουλειά κ μετά θα θηλάζεις ανεμπόδιστα ναι, πιστεύω μπορεί να διατηρηθεί η γαλουχία. Αν όμως σου καλαρεσει το τριωρακι του μπιμπερο κ βάζεις απλά το μωρό στο στήθος για δέκα λεπτά κ μετά συμπληρώνεις σε κάθε γεύμα τότε αποκλείεται να συνεχίσεις για καιρό. Όπως λέει κ η @marakiz είναι ο νόμος προσφοράς κ ζήτησης.

[Έσπερος]

Η αληθεια ειναι οτι κι εγω αυτες που ξερω, ενα μπουκαλι στο τοσο επειδη ελειπαν σε καμια δουλεια εδιναν, και κατα τ' αλλα θηλαζαν τακτικα, κι αυτο μαλλον το εκαναν μετα τις 40 μερες. Βεβαια οι μαμαδες που εφτασαν στο τριμηνο με μικτη διατροφη επειδη δεν ειχαν καλες οδηγιες ή αγχωνονταν ή δεν αντεχαν τον πολυωρο θηλαςμο, μαλλον θα ειχαν αποθηλασει πριν καν ξεκινησουν, αν δεν ειχαν δωσει φορμουλα, οποτε κ παλι κερδος ειναι για το μωρο. 

 

@marakiz δεν ξερω, κι εγω  αναρωτιεμαι υποθετικα μιλωντας. Στη διαδικασια της αντλησης επι της ουσιας η συμβουλος με εβαλε απο τη στιγμη που ειπε οτι προτεραιοτητα ηταν η σιτιση κ οχι το σωστο πιασιμο τη δεδομενη στιγμη που με ειδε που ηταν μαλλον οριακα για να χρειαστουμε παρακολουθηση. Το μεγαλο λαθος βεβαια ηταν οτι δεν ειχα υπολογισει οτι απο το μαιευτηριο θα εβγαινα χωρις καμια καθοδηγηση κ δεν ειχα κανει ενεργειες απο πριν να αναζητησω καποια μαια που να εχει χρονο να κατσει μαζι μου ωρες με το που παμε σπιτι, αν οχι στο μαιευτηριο. Σ' αυτο η @Silky εχει απολυτο δικιο που το επισημαινει. 

[vtgian]

Ωραίο θέμα Λένια!

Την δική μας ιστορία την έχω γράψει τμηματικά σε διάφορα θέματα. Να ξεκινήσω λέγοντας ότι η κόρη μου θήλασε μέχρι σχεδόν τριών ετών και θήλασε αποκλειστικά μόνο 2-3 μέρες

Είχα ήδη κάνει σεμινάρια, ήμουν σε όλες τις ομάδες υποστήριξης θηλασμού. Ειδικά από τις δεύτερες, αυτό που είχα σχηματίσει ως εικόνα συνοψίζεται στην εξής φράση "αφού ο θηλασμός μια τόσο φυσική πράξη, γιατί υπάρχουν τόσες πολλές γυναίκες που δυσκολεύονται;". Επίσης, είχα πάντα στο μυαλό μου ιστορίες από μεγάλες σε ηλικία γυναίκες και από τη λογοτεχνία όπου αναφέρονταν συχνά το επάγγελμα της "τροφού", της γυναίκας δηλαδή που θηλάζει ξένα παιδιά. Άρα κάπου μέσα μου ήξερα ότι δεν είναι και τόσο εύκολα όλα.

Γέννησα με προγραμματισμένη καισαρική, στο Έλενα. Μου έβαλαν το μωρό στο στήθος στο μισάωρο και ακόμα έχω εικόνα από το ανοιχτό στοματάκι της και το κεφαλάκι της που έψαχνε τη θηλή. Δεν είχα εικόνα θηλασμού από καμία μαμά του περίγυρού μου. Το περισσότερο που είχε θηλάσει γνωστή μου ήταν 6 μήνες και αυτούς με θήλαστρο και δυσκολία. Ήθελα να θηλάσω, το είχα πει στο γιατρό μου, κυνηγούσα κυριολεκτικά τις μαίες για να επιβεβαιώνω ότι η μικρή πιάνει σωστά. Είδα μόνη μου από το μαιευτήριο κιόλας ότι είχε σίγουρα άνω χαλινό. Οι μαίες ανήκαν σε δύο κατηγορίες. Αυτές που μου έλεγαν ότι μη μασάς, όλα τα κάνεις τέλεια και αυτές που ήταν απλά αδιάφορες. Καμία δεν μου επιβεβαίωσε το χαλινό. Είχα συνέχεια το μωρό στο στήθος, αλλά κυριολεκτικά συνέχεια. Έπιανε καλά, αλλά δεν χόρταινε. Αυτό το καταλάβαινα. Ευτυχώς καμία μαία δε μου έδωσε λανθασμένη συμβουλή για τις πρώτες πληγές, μόνο γάλα μου και φυσικό στέγνωμα και έτσι επουλώθηκαν άμεσα. Η μικρή εχασε περισσότερο βάρος από το αναμενόμενο και ο γυναικολόγος μου μου είπε δώσε ξένο να πάρει βάρος να φύγετε από το νοσοκομείο και σπίτι πάλεψέ το όσο μπορείς. Ήθελα όμως να θηλάσω τόσο πολύ και όλοι οι υπόλοιποι (γονείς, σύζυγος, συγγενείς) δεν ήταν αρνητικοί, αλλά ανήσυχοι - που νομίζω ότι είναι ακόμα χειρότερο. Συνέχισα να το έχω συνέχεια στο στήθος και ανα τρίωρο του έδινα και ελάχιστα ml συμπλήρωμα. Δεν ένιωθα να έχω γάλα όμως. Μία εβδομάδα μετά άρχισα να καταλαβαίνω ότι κατεβαίνει γάλα, από τους απότομους πόνους (σαν αστραπή) που ένιωθα όταν θήλαζε η μικρή. Ήταν τόσο έντονοι που νόμιζα ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει, διάβαζα για μύκητες που νιώθεις σα να σε τρυπάει γυαλί, κοίταζα το στόμα του μωρού για σπυράκια, το μωρό δε να κλαίει πολύ και στο μήνα έπιασαν και οι κολικοί. Μαζί με τους κολικούς παθαίνω και μια γαστρεντερίτιδα ξεγυρισμένη, με πυρετό να είμαι εξαντλημένη και σίγουρη ότι θα αρρωστήσει και το μωρό. Ευτυχώς δε σταμάτησα να θηλάζω. Το συμπλήρωμα ήταν πάντα ελάχιστα ml αφού είχε αφήσει το παιδί στο στήθος. Ήταν καθαρά θέμα ανασφάλειας μου. Η παιδίατρος μου δεν μπορούσε να καθοδηγήσει, κανένας από τον κύκλο μου δεν μπορούσε να με υποστηρίξει και δεν είχα το θάρρος να ζητήσω βοήθεια εξωτερικά από μαία. Από την άλλη το μωρό έπαιρνε βάρος στο όριο, οπότε κάθε σκέψη για αποκλειστικό εξανεμίζονταν. Μετά άρχισε η άλλη πίεση, του απογαλακτισμού. Αφού δίνεις συμπλήρωμα, σίγουρα θα σταματήσει να θηλάζει. Σε δύο εβδομάδες, σε ένα μήνα, σε δύο μήνες το πολύ. Το μωρό μου όμως ήθελε να θηλάζει, τόσο απλά. Του πρόσφερά πάντα πρώτα στήθος και μόνο αν το άφηνε έδινα συμπλήρωμα. Όταν αποκοιμιόταν στο στήθος, όχι. Μπήκαν οι στερεές τροφές και όλοι ήταν "άντε πόσο θα θηλάζεις ακόμα". Αλλά η μικρή ήταν δύσκολη στο φαγητό και ζητούσε θηλασμό απαιτητικά. Επέστρεψα στη δουλειά και με το που γύριζα και την έπαιρνα αγκαλιά, τράβούσε τη μπλούζα να θηλάσει, αυτή ήταν η επανασύνδεσή μας. Σταδιακά, έκοψε μόνη της τον θηλασμό, πρώτα τους ημερήσιους, μετά τον πρωινό και τελευταίο το βράδυ. Το τέλος ήρθε εντελώς φυσικά και παράλληλα με την δική της ωριμότητα, χορτασμένη από "μαμά",  όταν πια ήθελε άλλα παιδιά για να παίξει, όταν πλέον δεν ένιωθε ότι με είχε και τόσο ανάγκη, όταν το "μακρυά από τη μαμά" άρχισε να είναι περισσότερο ενδιαφέρον.

Τα 2,5 χρόνια και θηλασμού, είχα μαστίτιδα που αντιμετώπισα μόνη μου με γιατροσόφια, agitation που ήταν τόσο έντονο που ένιωθα ότι ο θηλασμός είναι η μεγαλύτερη απάτη, καθημερινά σχόλια για το ως πότε θα θηλάζω. Ωστόσο η αίσθηση του μωρού μου αγκαλιά, η γαλήνια όψη της να κοιμάται χορτάτη, είναι αξεπέραστη. Λυπάμαι που δεν είχα τη δύναμη να διεκδικήσω αποκλειστικό θηλασμό αλλά είμαι ευγνώμων που η κόρη μου το έκανε η κόρη μου για εμένα.

Το πιο αστείο από όλα είναι ότι πλέον, γονείς και φίλοι είναι πολλοί περήφανοι που θήλασε τόσο, το λένε με καμάρι, αποδίδουν την καλή της υγεία (φτου φτου δεν έχουμε χρειαστεί αντιβίωση ακόμα) στον παρατεταμένο θηλασμό. Τι ειρωνία!

[Deena]

Ας πω και εγώ τις δικές μου ιστορίες....μη θηλασμού!

 

Στο πρώτο μου παιδί, το θεωρούσα δεδομένο ότι θα θηλάσω, είχα ενημερωθεί κυρίως από το φόρουμ, είχα διαβάσει και το βιβλίο του Παπαβέντση, το οποίο και εμένα με άγχωσε και "εκνεύρισε", δυστυχώς ήταν η εποχή που είχε εξαντληθεί το βιβλίο της Πατσούρου. Θεωρώ ότι δεν έπασχα από ενημέρωση σε σχέση με όλα τα πρακτικά πιθανά προβλήματα. Στο μαιευτήριο τα πήγα πολύ καλά, αυτός ήταν και ο λόγος που και σε μένα οι μαίες δεν ασχολήθηκαν πολύ μαζί μου, ωστόσο λάθος συμβουλή δεν πήρα. Φύγαμε από το μαιευτήριο χωρίς το μωρό να έχει πάρει συμπλήρωμα, δεν είχε χάσει πολύ βάρος, χωρίς όμως να θηλάζει και πάρα πολύ. Μου φαινόταν δηλαδή, όσο ήμουν στο μαιευτήριο, μια διαχειρίσιμη κατάσταση.

 

Στο σπίτι βρέθηκα αντιμέτωπη, όπως έχω ξαναπεί, με την ψυχολογική διάσταση του θηλασμού...τί σημαίνει για μια γυναίκα να παραδώσει ολοκληρωτικά το σώμα της για την θρέψη του μωρού, μια μικρό ή μεγάλο διάστημα. Γρήγορα κατάλαβα ότι δεν είναι στην ψυχοσύνθεσή μου να το αντέξω, ο χαρακτήρας μου έχει τέτοια στοιχεία ώστε, για να αισθάνομαι καλά και λειτουργική, χρειάζομαι να έχω κάποιον μίνιμουμ έλεγχο των πραγμάτων, μια προβλεψιμότητα. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έδωσα το πρώτο συμπλήρωμα, προέκυψαν και διάφορα παράπλευρα θέματα στο μεταξύ, το μωρό άρχισε γρήγορα αγωγή για παλλινδρόμηση, υπήρξε υποψία για στένωση πυλωρού που ευτυχώς δεν επαληθεύτηκε, υπήρξε μεγάλη στασιμότητα στο βάρος λόγω της παλλινδρόμησης, συνοδευόμενη από δυσκολία στο φαγητό (και στο στήθος και στο μπουκάλι) ΑΛΛΑ δεν αποφάσισα να δώσω συμπλήρωμα για αυτούς τους λόγους, η αιτία ήταν αυτή που προανέφερα. Συνέχισα για 2 μήνες περίπου με μικτή διατροφή, λίγο πριν γίνει το μωρό 2 μηνών μπήκα μια νύχτα εσπευσμένα στο νοσοκομείο, έμεινα δέκα μέρες, κάπως έτσι φυσικά σταμάτησε ο θηλασμός.

 

Στο δεύτερο παιδί ήθελα να ξαναδοκιμάσω, είχα μια ελπίδα, ξέροντας τί με περιμένει, να είχα μια διαφορετική αντιμετώπιση. Φυσικά και τίποτα δεν ήταν διαφορετικό, αυτή την φορά το κατάλαβα ήδη από το μαιευτήριο, καθώς η κόρη μου, σε αντίθεση με το αδερφό της, ήταν μωρό που από την στιγμή που μου την φέρανε κόλλησε στο στήθος και θήλαζε ασταμάτητα. Οι μαίες ήταν κατενθουσιασμένες, το μωρό έκανε την πρώτη μέρα 3 φορές κακά, εγώ πάλι να έχω ψιλοφρικάρει ξανά, ενθυμούμενη την προηγούμενη εμπειρία. Συνεχίσαμε αποκλειστικό για 1 εβδομάδα περίπου, αλλά δυσφορούσα έντονα με το μωρό στο στήθος, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ καθόλου, ήταν χειρότερα από την προηγούμενη φορά γιατί ταυτοχρόνως είχα τα ενοχικά μου με το μεγάλο παιδί. Αντί να σταματήσω, αποφάσισα να νοικιάσω νοσοκομειακό θήλαστρο (ανάθεμα την ώρα) και να αντλώ, δίνοντας παράλληλα συμπλήρωμα όσο χρειαζόταν.

 

Αντλούσα για 6 εβδομάδες, ήταν το χειρότερο και δυσκολότερο πράγμα που έχω κάνει ως μαμά και παρ' όλα αυτά το προτιμούσα από το να την βάλω στο στήθος (για να καταλάβετε το μέγεθος της δυσφορίας μου). Φυσικά και οι αντλήσεις, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της φροντίδας ενός νεογέννητου και ενός δίχρονου παιδιού, ήταν εξαντλητικές, σωστό μαρτύριο.

 

Ένα ξημέρωμα, προσπαθώντας να κοιμίσω την μπέμπα, είδα την κουβερτούλα μέσα στην οποία ήταν τυλιγμένη να έχει πασαλειφθεί με αίμα. Τρόμαξα γιατί νόμιζα ότι από κάπου αιμορραγούσε το μωρό, ώσπου κατάλαβα ότι το αίμα ήταν δικό μου, τα χέρια μου είχαν κάνει πληγές από τα άπειρα πλυσίματα των εξαρτημάτων του θηλάστρου (πάνω από 10 πλυσίματα την ημέρα), είχαν ανοίξει και έτρεχε αίμα πάνω στο παιδί. Εκείνη τη νύχτα είπα τέλος....

 

Όπως βλέπετε, οι δικές μου ιστορίες θηλασμού δεν είναι ιστορίες επιτυχίας, παρ' όλα αυτά δεν κουβαλάω κανένα βάρος ή τύψεις από την εποχή εκείνη. Δεν νομίζω ότι γυρίζοντας πίσω θα είχα κάνει κάτι άλλο. Ωστόσο, εάν κάνω ποτέ τρίτο παιδί, φυσικά και θα ξαναπροσπαθήσω.

 

Κλείνοντας, παίρνοντας αφορμή και από ένα άλλο θέμα που τρέχει και όπου συζητιέται, μεταξύ άλλων, και το θέμα της συζήτησης του θηλασμού μεταξύ των μαμάδων, αυτό που έχω να καταθέσω ως εμπειρία είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων και καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ελάχιστες μητέρες συζητάμε πια μεταξύ μας για τον θηλασμό, όπως δεν μιλάμε για τις πάνες, για τα δόντια κ.λπ. Υπάρχουν φυσικά πάντα και οι γραφικές εξαιρέσεις...

[marakiz]

3 ώρες πρίν, vtgian είπε:

 

Το πιο αστείο από όλα είναι ότι πλέον, γονείς και φίλοι είναι πολλοί περήφανοι που θήλασε τόσο, το λένε με καμάρι, αποδίδουν την καλή της υγεία (φτου φτου δεν έχουμε χρειαστεί αντιβίωση ακόμα) στον παρατεταμένο θηλασμό. Τι ειρωνία!

 

Χαχα!!! Μια από τα ίδια και σε μένα και όχι μόνο περί θηλασμού.

 

Με έπρηζαν να δώσω ξένο μήπως δεν χορταίνει (το μωρό αυτό καλέ που πήρε 1,5 κιλό τον πρώτο μήνα) αλλά καυχιούνται που δεν έχει αρρωστήσει ποτέ λόγω θηλασμού.

Με έπρηζαν να του δώσω πιπίλα για να είναι ήρεμο (το μωρό που σχεδόν ποτέ δεν έκλαιγε) και με την πρώτη ευκαιρία έλεγαν στους άλλους "ααα το δικό μας το παιδί δεν του δώσαμε ποτέ πιπίλα".
Με έπρηζαν να του δίνω από πριν χρονίσει διάφορες βλακειούλες όπως σοκολάτες, μπισκότα κλπ  και τώρα λένε με περίσση περηφάνια "ααα το δικό μας το παιδί τρώει από όλα και λαχανικά και όσπρια και κρέας και τα πάντα. Βέεεεβαια."

 

Κουνάμε το κεφάλι και γελάμε με τον άντρα μου!

[vtgian]

πρίν από 42 λεπτά , marakiz είπε:

 

Χαχα!!! Μια από τα ίδια και σε μένα και όχι μόνο περί θηλασμού.

 

Με έπρηζαν να δώσω ξένο μήπως δεν χορταίνει (το μωρό αυτό καλέ που πήρε 1,5 κιλό τον πρώτο μήνα) αλλά καυχιούνται που δεν έχει αρρωστήσει ποτέ λόγω θηλασμού.

Με έπρηζαν να του δώσω πιπίλα για να είναι ήρεμο (το μωρό που σχεδόν ποτέ δεν έκλαιγε) και με την πρώτη ευκαιρία έλεγαν στους άλλους "ααα το δικό μας το παιδί δεν του δώσαμε ποτέ πιπίλα".
Με έπρηζαν να του δίνω από πριν χρονίσει διάφορες βλακειούλες όπως σοκολάτες, μπισκότα κλπ  και τώρα λένε με περίσση περηφάνια "ααα το δικό μας το παιδί τρώει από όλα και λαχανικά και όσπρια και κρέας και τα πάντα. Βέεεεβαια."

 

Κουνάμε το κεφάλι και γελάμε με τον άντρα μου!

 

Χα χα χα, τα ίδια ακριβώς όμως! Α εμάς δεν πήρε ποτέ πιπίλα. Ωστόσο ήταν δεδομένο από τον περίγυρο όσο ήταν βρέφος ότι θα της έδινα. Το οποίο και έκανα απλά η δικιά μου κόρη δεν την ήθελε. Με τα λαχανικά τα ίδια. Μα καλά θα φάει φασολάκια λαδερά το παιδί; Και τώρα, αααα η δικιά μας είναι εύκολη, τρώει και λαχανικά τουρλού... Και δώστου να κουνάω εγώ το κεφάλι 

[vicky86]

προκαταβολικα σορρυ για την παρλα

εχω γραψει αρκετες φορες σε διαφορα θεματα πολλα απο αυτα που θα γραψω μαζεμενα

ετυχε κ μεχρι να μεινω εγκυος δ ειχα στον περιγυρο μου πολλες μαμαδες,ο θηλασμος δ ηταν κτ που με απασχολησε ποτε.δ ειχα συζητησει με την μαμα μου γι αυτο.η καποιες μεγαλυτερες φιλες ειχαν παιδια οταν ηταν κτ το οποιο δ με αφορουσε καθολου

οπως εχω ξαναπει,μεχρι κ 6μ εγκυος πιστευα οτι τα μωρα θηλαζουν ως 6μ κ αν η μαμα τους εχει γαλα,κ τους φτανει

ειχα μια πρωτη εγκυμοσυνη στο κρεββατι απο την αρχη ως το τελος,με πολυ αγχος κ στεναχωρια

παρολα αυτα τοτε διαβασα το βιβλιο της πατσουρου.κ στο mitrikosthilasmos.κ εδω στο φορουμ μαλλον ολη την ενοτητα του θηλασμου,κ κυριως την υποενοτητα με τα προβληματα

οποτε αποφασιζω οτι θα γεννησω κ θα το προσπαθησω,ετσι κ αλλιως λογω περιορισμενης κινητικοτητας δ ειχα κ κτ καλυτερο να κανω

επισης ειχα παρει πολυ θαρρος που μαμαδες που υιοθετησαν καταφεραν να θηλασουν,οτι υπηρχαν τροφοι που θηλαζαν 6μωρα,κ μαμαδες διδυμων με αποκλειστικο θηλασμο!

ερχεται η μερα που μπαινω με προκληση κ το βραδυ κανουμε καισαρικη.μεσα σε ενα διωρο ειμαι στο δωματιο με το μωρο.ευτυχως η μαια που μου την εφερε μου εδειξε πως να την θηλασω με το μωρο μπρουμυτα πανω μου,ειχα κανει ραχιαια,δ επιτρεποταν να σηκωθω η να κουνησω το κεφαλι για 24ωρες.πραγμα που σημαινει οτι παντα καποιος επρεπε να μου κραταει το μωρο για να το θηλαζω,ειχα κ ενα σωρο καλωδιακια στα χερια

το μωρο ετρωγε συνεχεια,δ κοιμοταν ιδιαιτερα,αλλα δ πονουσα.κ κανεις δ αμφεβαλλε για το αν εχω γαλα γτ αν δ το μαζευα πλυμμηριζα το δωματιο(στην κορη μου ειχα υπερπαραγωγη)

ικτερο οχι ιδιαιτερο οποτε βγαινουμε απο το νοσοκομειο.οσο ειμασταν μεσα το μωρο φουλ πανες κ συνεχεια μαζι μου

εκανα ενα τραγικο λαθος.δ ειχα παιδιατρο ιδιωτη να μας δει με το που βγουμε,κ αφου ρωτωντας στο νοσοκομειο μου ειπαν οτι το ραντεβου του μηνα ειναι απαραιτητο,πιο πριν προεραιτικα στις 2-3εβδ,εκλεισα στον μηνα στο νοσοκομειο

ακομη βαραω το κεφαλι μου στον τοιχο κ νιωθω τρομερες τυψεις που δ πηγα σε παιδιατρο νωριτερα

στο σπιτι ειχα ενα νεογεννητο το οποιο ετρωγε το πολυ ανα διωρο,για τουλ 45-60',κ κοιμοταν ελαχιστα εκτος αν το κρατουσα αγκαλια

εκει ερχεται το δευτερο τραγικο λαθος γτ εδωσα πιπιλα,εξακολουθουσε να τρωει 12-15φορες τη μερα,αλλα κακο μας εκανε.

η μαμα μου πχ μου ειπε οτι μας θηλαζε ανα τριωρο για 10' απο το ενα 10απο το αλλο,αλλα αφου ετρεχαν τα γαλατα δ ανησυχησε.απλα μου ειπε να μην της δινω συνεχεια

επισης την ημερα που βγηκαμε απο το νοσοκομειο στο τσακ γλιτωσα μαστιτιδα,τα στηθη πετρα κ να καινε.ζεστες κομπρεσες,ζεστα ντους κ φυσικα θηλασμους

περιπου 25ημ η μικρη μου ειχε βγαλει κανα δυο φορες γουλιες,τη μια κ αππ τη μυτη.κ εκεινο το βραδυ το ξανακανει,κ ψιλοπνιγηκε.τρεχουμε σφαιρα νοσοκομειο,οπου την ελεγχουν,ολα καλα,αλλα καλυτερα να κανουμε μια εισαγωγη γτ το μωρο δ εχει παρει ουτε γραμμαριο.φυσικα μου κοπηκαν τα ποδια

κανουμε εισαγωγη,εξετασεις αιματος,ουρων,υπερηχο(φοβομασταν για στενωση πυλωρου) κ να με κοιτανε οι παιδιατροι πως θηλαζω

μου ειπαν οτι περιπου 100γρ ηταν πανω το βαρος του μωρου λογω καοσαρικης,κ επειδη ηταν αλλη ζυγαρια παιζουν +-100,αλλα παρολα αυτα θελανε να ειναι σιγουροι

οσο νοσηλευτηκαμε πηρε αυτα τα 100γρ(μαλιστα μετα το μωρο επαιρνε καθε μηνα κιλο και,και ηταν μια μικρη φουσκιτσα)

δ παιρνω κ ορκο οτι ελεγξαν χαλινο,ετσι κ αλλιως στον ανηψιο μου δ το ειδαν οι ιδιοι γιατροι.δ μου ειπαν ποτε για συμπληρωμα.απλα ο διευθυντης ειπε γευμα κ στηθος(εκει σχολιασε η μαμα μου οτι πριν 30χρ οι οδηγιες ηταν διαφορετικες)

φυσικα εγιναν κ κτ χαζα.οπως μια παιδιατρος ειπε να κλεισω την μυτη του μωρου για να ανοιξει το στομα κ να αφησει το στηθος.φυσικα το εκανα με το δαχτυλο

επισης οσο νοσηλευομασταν ημουν συνεχεια στο ιντερνετ κ διαβαζα.συνδυασα την χαμηλη/μη προσληψη βαρους,το πολυ γαλα κ τις εκρηκτικες,αφρωδεις κ σχετικα πρασινες κενωσεις με υπερπαραγωγη οποτε απο μονη εκανα block feeding.2ωρες το ιδιο στηθος,3,4,5,6(ανετα γινουμουν τροφος),κ αφου νομιζω οτι καλα ειμαστε αρχιζω ξανα αλλαγη στηθους καθε 4,2,1 κ ανα γευμα(αυτο κρατησε περισσοτερο απο την νοσηλεια)

επισης την ιδια εποχη που νοσηλευτηκε η μικρη εγω αντιμετωπιζα προβλημα με την χολη μου

αφου γυρισαμε σπιτι τα πραγματα κυλησαν καλυτερα.με επισκεψη σε παιδιατρο αφου σαραντησαμε που τα βρηκε ολα καλα,κ στο διμηνο ακομη καλυτερα

βεβαια εξακολουθουσε η μικρη να τρωει ανα διωρο το πολυ κ για 1ωρα.κ να κοιμαται μονο αγκαλια μου κ πολυ λιγοτερο  απο αυτο που περιμενα απο νεογεννητο

πανω στο διμηνο αντιμετωπισα κ μια καντιντιαση,η μικρη δ ειχε σημαδια,αλλα εγω υπεφερα σχετως θηλασμου.γιατρο να με βοηθησει δ ηξερα,οποτε εκανα μονη τη διαγνωση,πηρα κ τα φαρμακα μου κ εγινα καλα.καπου εκει με την καντιντα κοψαμε τελειως κ την πιπιλα

οταν νοσηλευτηκαμε διαπιστωσαμε μια παραλειψη,οτι ξεχασαν να γραψουν βαρος εξοδου απο το νοσοκομειο,οποτε δ ξερουμε ποσο ειχε χασει.αλλα αν σκεφτουμε οτι τα θηλαζοντα κανουν ακομη κ 3εβδ να ανακτησουν το βαρος γεννησης,κ παιρνουν περιπου 19γρ/μερα,θεωρω οτι αν ειχαμε βαλει απλα 100γρ απο το βαρος γεννησης δ θα το παιρνουσαμε ολο αυτο(γτ στις εξετασεις φανηκε κ ανεβασμενος θυροειδης κ αντε μετα να το παρακολουθεις,το οποιο ηταν απλα λογω ορμονων απο τον τοκετο)

περιεργα βλεμματα δ εχω νιωσει,αλλα δ κοιταζω γυρω μου οταν θηλαζω.εχω θηλασει παντου.πολλα κουλα δ εχω ακουσει.εκτος του οτι δ μου δινανε ντεπον για τη χολη,δυνατες κρεμες για ξηροδερμια,κορτιζονη για τον θυροειδη.γενικα απο γιατρους ειδα μια αγνοια.συνηθως με ρωτανε ακομη θηλαζει;εχεις γαλα;αν κανει να θηλαζω εγκυος κτλ

μετα το διμηνο ομως ο θηλασμος ηταν απολαυση.οτι πιο ευκολο εχω κανει ποτε στη ζωη μου.κ καπου στο τετραμηνο αποφασισα να συνεχισω κ μετα την εισαγωγη στερεων κ ισως μεχρι τον χρονο.κ φτανοντας τον χρονο αποφασισα να την αφησω να αποθηλασει μονη(τη βοηθησα λιγο μετα τους 18μ),κ τελικα αποθηλασε 2χρ

φυσικα τη δευτερη φορα ειναι ολα πιο ευκολα,με λιγοτερο αγχος.αλλα εξαρταται τι καινουριο προβλημα θα σου εμφανιστει.πχ ο γιος μου γεννηθηκε 2900,εχασε 300γρ,ειχε ικτερο(13τπτ τραγικο) κ ενα μικρο φυσημα,ολο αυτο με εκανε να καταρρευσω για μια μερα,αλλα την επομενη επανηλθα.στο δεκαημερο πανω μπορω να πω οτι ειχαμε βρει τους ρυθμους μας.αυτη τη φορα δ ειχα υπερπαραγωη,αν ηταν το πρωτο μου θα νομιζα οτι δ εχω γαλα.κ ειχα ενα μωρο το οποιο δ ενδιαφεροταν κ ππλυ για το στηθος.στα ορια οι θηλασμοι,οι πανες,το βαρος.ευτυχως ηταν το δευτερο κ ημουν λιγοτερο αγχωμενη.φυσικα εξακολουθησε να ειναι λιγοφαγος κ με τις στερεες,οποτε ο θηλασμος ηταν μονοδρομος ως τους 18μ που απλα δοκιμαζε κ δ επινε αλλο γαλα(μονο φρεσκο προσπαθησα κ οχι με μεγαλη επιμονη).απο τοτε εχουμε μπει σε μια φαση αποθηλασμου ακολουθωντας τους δικους του ρυθμους,ισως αποθηλασει κ αυτος κοντα στα δευτερα γενεθλια του

χιλια συγνωμη,απορω αν θα το διαβασει καμια,καλο κουραγιο.οχι απλα σεντονι,ολα τα λευκα ειδη εχω αραδιασει

[Lenia16]

πρίν από 36 λεπτά , vicky86 είπε:

προκαταβολικα σορρυ για την παρλα

εχω γραψει αρκετες φορες σε διαφορα θεματα πολλα απο αυτα που θα γραψω μαζεμενα

ετυχε κ μεχρι να μεινω εγκυος δ ειχα στον περιγυρο μου πολλες μαμαδες,ο θηλασμος δ ηταν κτ που με απασχολησε ποτε.δ ειχα συζητησει με την μαμα μου γι αυτο.η καποιες μεγαλυτερες φιλες ειχαν παιδια οταν ηταν κτ το οποιο δ με αφορουσε καθολου

οπως εχω ξαναπει,μεχρι κ 6μ εγκυος πιστευα οτι τα μωρα θηλαζουν ως 6μ κ αν η μαμα τους εχει γαλα,κ τους φτανει

ειχα μια πρωτη εγκυμοσυνη στο κρεββατι απο την αρχη ως το τελος,με πολυ αγχος κ στεναχωρια

παρολα αυτα τοτε διαβασα το βιβλιο της πατσουρου.κ στο mitrikosthilasmos.κ εδω στο φορουμ μαλλον ολη την ενοτητα του θηλασμου,κ κυριως την υποενοτητα με τα προβληματα

οποτε αποφασιζω οτι θα γεννησω κ θα το προσπαθησω,ετσι κ αλλιως λογω περιορισμενης κινητικοτητας δ ειχα κ κτ καλυτερο να κανω

επισης ειχα παρει πολυ θαρρος που μαμαδες που υιοθετησαν καταφεραν να θηλασουν,οτι υπηρχαν τροφοι που θηλαζαν 6μωρα,κ μαμαδες διδυμων με αποκλειστικο θηλασμο!

ερχεται η μερα που μπαινω με προκληση κ το βραδυ κανουμε καισαρικη.μεσα σε ενα διωρο ειμαι στο δωματιο με το μωρο.ευτυχως η μαια που μου την εφερε μου εδειξε πως να την θηλασω με το μωρο μπρουμυτα πανω μου,ειχα κανει ραχιαια,δ επιτρεποταν να σηκωθω η να κουνησω το κεφαλι για 24ωρες.πραγμα που σημαινει οτι παντα καποιος επρεπε να μου κραταει το μωρο για να το θηλαζω,ειχα κ ενα σωρο καλωδιακια στα χερια

το μωρο ετρωγε συνεχεια,δ κοιμοταν ιδιαιτερα,αλλα δ πονουσα.κ κανεις δ αμφεβαλλε για το αν εχω γαλα γτ αν δ το μαζευα πλυμμηριζα το δωματιο(στην κορη μου ειχα υπερπαραγωγη)

ικτερο οχι ιδιαιτερο οποτε βγαινουμε απο το νοσοκομειο.οσο ειμασταν μεσα το μωρο φουλ πανες κ συνεχεια μαζι μου

εκανα ενα τραγικο λαθος.δ ειχα παιδιατρο ιδιωτη να μας δει με το που βγουμε,κ αφου ρωτωντας στο νοσοκομειο μου ειπαν οτι το ραντεβου του μηνα ειναι απαραιτητο,πιο πριν προεραιτικα στις 2-3εβδ,εκλεισα στον μηνα στο νοσοκομειο

ακομη βαραω το κεφαλι μου στον τοιχο κ νιωθω τρομερες τυψεις που δ πηγα σε παιδιατρο νωριτερα

στο σπιτι ειχα ενα νεογεννητο το οποιο ετρωγε το πολυ ανα διωρο,για τουλ 45-60',κ κοιμοταν ελαχιστα εκτος αν το κρατουσα αγκαλια

εκει ερχεται το δευτερο τραγικο λαθος γτ εδωσα πιπιλα,εξακολουθουσε να τρωει 12-15φορες τη μερα,αλλα κακο μας εκανε.

η μαμα μου πχ μου ειπε οτι μας θηλαζε ανα τριωρο για 10' απο το ενα 10απο το αλλο,αλλα αφου ετρεχαν τα γαλατα δ ανησυχησε.απλα μου ειπε να μην της δινω συνεχεια

επισης την ημερα που βγηκαμε απο το νοσοκομειο στο τσακ γλιτωσα μαστιτιδα,τα στηθη πετρα κ να καινε.ζεστες κομπρεσες,ζεστα ντους κ φυσικα θηλασμους

περιπου 25ημ η μικρη μου ειχε βγαλει κανα δυο φορες γουλιες,τη μια κ αππ τη μυτη.κ εκεινο το βραδυ το ξανακανει,κ ψιλοπνιγηκε.τρεχουμε σφαιρα νοσοκομειο,οπου την ελεγχουν,ολα καλα,αλλα καλυτερα να κανουμε μια εισαγωγη γτ το μωρο δ εχει παρει ουτε γραμμαριο.φυσικα μου κοπηκαν τα ποδια

κανουμε εισαγωγη,εξετασεις αιματος,ουρων,υπερηχο(φοβομασταν για στενωση πυλωρου) κ να με κοιτανε οι παιδιατροι πως θηλαζω

μου ειπαν οτι περιπου 100γρ ηταν πανω το βαρος του μωρου λογω καοσαρικης,κ επειδη ηταν αλλη ζυγαρια παιζουν +-100,αλλα παρολα αυτα θελανε να ειναι σιγουροι

οσο νοσηλευτηκαμε πηρε αυτα τα 100γρ(μαλιστα μετα το μωρο επαιρνε καθε μηνα κιλο και,και ηταν μια μικρη φουσκιτσα)

δ παιρνω κ ορκο οτι ελεγξαν χαλινο,ετσι κ αλλιως στον ανηψιο μου δ το ειδαν οι ιδιοι γιατροι.δ μου ειπαν ποτε για συμπληρωμα.απλα ο διευθυντης ειπε γευμα κ στηθος(εκει σχολιασε η μαμα μου οτι πριν 30χρ οι οδηγιες ηταν διαφορετικες)

φυσικα εγιναν κ κτ χαζα.οπως μια παιδιατρος ειπε να κλεισω την μυτη του μωρου για να ανοιξει το στομα κ να αφησει το στηθος.φυσικα το εκανα με το δαχτυλο

επισης οσο νοσηλευομασταν ημουν συνεχεια στο ιντερνετ κ διαβαζα.συνδυασα την χαμηλη/μη προσληψη βαρους,το πολυ γαλα κ τις εκρηκτικες,αφρωδεις κ σχετικα πρασινες κενωσεις με υπερπαραγωγη οποτε απο μονη εκανα block feeding.2ωρες το ιδιο στηθος,3,4,5,6(ανετα γινουμουν τροφος),κ αφου νομιζω οτι καλα ειμαστε αρχιζω ξανα αλλαγη στηθους καθε 4,2,1 κ ανα γευμα(αυτο κρατησε περισσοτερο απο την νοσηλεια)

επισης την ιδια εποχη που νοσηλευτηκε η μικρη εγω αντιμετωπιζα προβλημα με την χολη μου

αφου γυρισαμε σπιτι τα πραγματα κυλησαν καλυτερα.με επισκεψη σε παιδιατρο αφου σαραντησαμε που τα βρηκε ολα καλα,κ στο διμηνο ακομη καλυτερα

βεβαια εξακολουθουσε η μικρη να τρωει ανα διωρο το πολυ κ για 1ωρα.κ να κοιμαται μονο αγκαλια μου κ πολυ λιγοτερο  απο αυτο που περιμενα απο νεογεννητο

πανω στο διμηνο αντιμετωπισα κ μια καντιντιαση,η μικρη δ ειχε σημαδια,αλλα εγω υπεφερα σχετως θηλασμου.γιατρο να με βοηθησει δ ηξερα,οποτε εκανα μονη τη διαγνωση,πηρα κ τα φαρμακα μου κ εγινα καλα.καπου εκει με την καντιντα κοψαμε τελειως κ την πιπιλα

οταν νοσηλευτηκαμε διαπιστωσαμε μια παραλειψη,οτι ξεχασαν να γραψουν βαρος εξοδου απο το νοσοκομειο,οποτε δ ξερουμε ποσο ειχε χασει.αλλα αν σκεφτουμε οτι τα θηλαζοντα κανουν ακομη κ 3εβδ να ανακτησουν το βαρος γεννησης,κ παιρνουν περιπου 19γρ/μερα,θεωρω οτι αν ειχαμε βαλει απλα 100γρ απο το βαρος γεννησης δ θα το παιρνουσαμε ολο αυτο(γτ στις εξετασεις φανηκε κ ανεβασμενος θυροειδης κ αντε μετα να το παρακολουθεις,το οποιο ηταν απλα λογω ορμονων απο τον τοκετο)

περιεργα βλεμματα δ εχω νιωσει,αλλα δ κοιταζω γυρω μου οταν θηλαζω.εχω θηλασει παντου.πολλα κουλα δ εχω ακουσει.εκτος του οτι δ μου δινανε ντεπον για τη χολη,δυνατες κρεμες για ξηροδερμια,κορτιζονη για τον θυροειδη.γενικα απο γιατρους ειδα μια αγνοια.συνηθως με ρωτανε ακομη θηλαζει;εχεις γαλα;αν κανει να θηλαζω εγκυος κτλ

μετα το διμηνο ομως ο θηλασμος ηταν απολαυση.οτι πιο ευκολο εχω κανει ποτε στη ζωη μου.κ καπου στο τετραμηνο αποφασισα να συνεχισω κ μετα την εισαγωγη στερεων κ ισως μεχρι τον χρονο.κ φτανοντας τον χρονο αποφασισα να την αφησω να αποθηλασει μονη(τη βοηθησα λιγο μετα τους 18μ),κ τελικα αποθηλασε 2χρ

φυσικα τη δευτερη φορα ειναι ολα πιο ευκολα,με λιγοτερο αγχος.αλλα εξαρταται τι καινουριο προβλημα θα σου εμφανιστει.πχ ο γιος μου γεννηθηκε 2900,εχασε 300γρ,ειχε ικτερο(13τπτ τραγικο) κ ενα μικρο φυσημα,ολο αυτο με εκανε να καταρρευσω για μια μερα,αλλα την επομενη επανηλθα.στο δεκαημερο πανω μπορω να πω οτι ειχαμε βρει τους ρυθμους μας.αυτη τη φορα δ ειχα υπερπαραγωη,αν ηταν το πρωτο μου θα νομιζα οτι δ εχω γαλα.κ ειχα ενα μωρο το οποιο δ ενδιαφεροταν κ ππλυ για το στηθος.στα ορια οι θηλασμοι,οι πανες,το βαρος.ευτυχως ηταν το δευτερο κ ημουν λιγοτερο αγχωμενη.φυσικα εξακολουθησε να ειναι λιγοφαγος κ με τις στερεες,οποτε ο θηλασμος ηταν μονοδρομος ως τους 18μ που απλα δοκιμαζε κ δ επινε αλλο γαλα(μονο φρεσκο προσπαθησα κ οχι με μεγαλη επιμονη).απο τοτε εχουμε μπει σε μια φαση αποθηλασμου ακολουθωντας τους δικους του ρυθμους,ισως αποθηλασει κ αυτος κοντα στα δευτερα γενεθλια του

χιλια συγνωμη,απορω αν θα το διαβασει καμια,καλο κουραγιο.οχι απλα σεντονι,ολα τα λευκα ειδη εχω αραδιασει

Πήρες το like αφενός γιατί θυμάσαι τόσες λεπτομέρειες τόσα χρόνια μετά κ αφετέρου γιατί εκατσες κ τα έγραψες όλα αυτά! 

[Έσπερος]

@vicky86 νομιζα οτι ημουν η μονη που δεν ειχε κανονισει παιδιατρο για την εξοδο απο το μαιευτηριο και ενιωθα αρκετα ηλιθια γι αυτο.... 

 

Θα μ ενδιεφεραν ιστοριες μαμαδων που ενω δεν θηλασαν το πρωτο παιδι θηλασαν το επομενο/-α. Ήθελα ν ανοιξω θεμα καποια στιγμη γι αυτο αλλα μια που το φερε η κουβεντα το ρωταω εδω. Πιο πολυ μ ενδιαφερει πώς συνδυσαν τος δυσκολιες που φερνει η απειρια με τη φροντιδα του μεγαλυτερου παιδιου. 

[Sentir...natureza]

Ας γραψω κι εγω την ιστορια μου, που δεν εχει ομως και τοσο ενδιαφερον οσο οι υπολοιπες που διαβασα 

Δεν ειχα στον περιγυρο μου καποια που να εχει θηλασει, η μητερα μου με θηλασε μεικτα μεχρι τους 3 μηνες, ημουν η πρωτη απο την παρεα που εκανα μωρο, γενικως δεν ειχα εικονα γυναικων που θηλαζουν. Μονο μια φορα ενα καλοκαιρι που ημασταν διακοπες σε καποιο φιλικο σπιτι οταν ημουν μικρη 7-8 χρονων και μια μαμα της παρεας εβγαλε το βυζι και αρχισε να θηλαζει το μωρακι της. Μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση και ειναι μια εικονα που υπαρχει ακομη ανεπαφη στο μυαλο μου, καθως δεν το ειχα ξαναδει ποτε. Τελοσπαντων, οταν εμεινα εγκυος, δεν ειχα στο μυαλο μου οτι υπηρχε περιπτωση να μην θηλασω. Ηταν κατι το οποιο ημουν αποφασισμενη 100% να το παλεψω και το ειχα αποδεχτει ως μονοδρομο (οπως και τον φυσικο τοκετο) καθως θεωρουσα (και θεωρω) οτι εφοσον ειναι ο δρομος της φυσης δεν υπαρχει λογος να μην το καταφερω, εκτος καποιας παθολογιας φυσικα. Η γυναικολογος μου μου προτεινε να παρακολουθησω μαθηματα ψυχοπροφυλακτικης και εκει αρχισα να ενημερωνομαι για τον θηλασμο. Μολις ειδα οτι υπαρχει μια "εμπολεμη" κατασταση σε αυτο το πεδιο, πειστηκα να ενημερωθω οσο περισσοτερο μπορουσα ωστε να ειμαι καλυμμενη τουλαχιστον απο θεμα γνωσεων. Παρακολουθησα σεμιναρια, ημεριδες, διαβασα πολυ στο διαδικτυο (και στο φορουμ, αλλα ειδικα στο mitrikosthilasmos) και περιμενα οτι οι πρωτες μερες/εβδομαδες θα ειναι δυσκολες. Αυτο ειναι που με κρατησε στο να μην αμφιβαλλω οτι ολα πανε καλα. Λιγο καιρο πριν γεννησω, ενημερωθηκα οτι θα πρεπει να επιλεξω παιδιατρο για τον τοκετο αλλα και για αμεσως μετα ( @vicky86 και @Έσπερος δεν ειστε μονες  ). Μια μαια-συμβουλος θηλασμου μου προτεινε εναν παιδιατρο, ο οποιος ηταν και αυτος συμβουλος θηλασμου και πηγα να μιλησω κυριως για τον τοκετο και το πλανο μου για τις παρεμβασεις στο μωρο. Τα βρηκαμε, οποτε τον επελεξα για παιδιατρο του παιδιου μου και ενιωθα οτι ειχα και ενα επιπλεον μαξιλαρακι, αν χρειαστω κατι για τον θηλασμο.

Εν τελει, γεννηθηκε ο μικρος μου, θηλασε μεσα στην πρωτη ωρα, τα καταφερναμε μια χαρα. Η πλακα ειναι οτι θηλαζε τελεια και επιανε καλα γενικως, και οταν ερχοταν ο παιδιατρος για να δει πως τα παμε και ζητουσε να τον βαλω στο στηθος για να δει αν πιανει καλα...ο μικρος αρνιοταν πεισματικα! Δεν ανοιγε το στομα με τιποτα! Αλλα αφου εκανε πολλα κακακια (και το σωστο χρωμα) ημουν ησυχη. Τις μαιες δεν τις απασχολησα καθολου, ερχοντουσαν 1-2 μαιες μια φορα την ημερα να ρωτησουν αν ολα ηταν καλα, αλλα δεν τις ρωτησα κατι για τον θηλασμο, μιας και αν ηταν να ρωτησω κατι καποιον αυτος θα ηταν ο παιδιατρος. Δεν ηθελα να ρισκαρω να ακουσω καμια "πατατα", οποτε δεν τις ρωτησα καν.

Αυτο το οποιο δεν ειχα μαθει στα σεμιναρια και στα μαθηματα, ηταν οτι τις πρωτες εβδομαδες ο θηλασμος συγκεκριμενα ποναει αρκετα στα πρωτα δευτερολεπτα. Αυτο ηταν κατι που αρχισα να το νιωθω γυρω στην 2η-3η ημερα και μολις μου επιβεβαιωσε ο παιδιατρος οτι ειναι κατι φυσιολογικο ηρεμησα, γιατι πιστευα οτι τοποθετω το μωρο λαθος. Αυτο που ειπωθηκε παραπανω ισχυει, οτι δηλαδη τον πρωτο καιρο, μπορει να "τρεμεις" καθε φορα που ερχεται η στιγμη να θηλασεις και η αληθεια ειναι οτι επειδη θηλαζεις ολη μερα δεν ειναι καθολου ευχαριστο να νιωθεις οτι καθε γευμα ειναι μαρτυριο (εστω για τα πρωτα 10''). Ευτυχως, περνουσε και ερχοταν η μαγικη στιγμη που ακουγα το λαρυγγακι να καταπινει, εβλεπα τα φουσκωμενα μαγουλακια και σε καθε γουλια που καταπινε εριχνε και εναν μικρο αναστεναγμο...Ενταξει, μετα τους 2 μηνες ο θηλασμος ηταν παιχνιδακι. Νομιζω αν αντεξουμε το πρωτο καιρο, μετα ειναι ολα πολυ ευκολα για ολους. Το πιο δυσκολο ηταν το πληγωμενο στηθος (που επισης ειχα τις πρωτες εβδομαδες), το δεξι συγκεκριμενα αλλα και παλι μετα απο καθυσυχαση του παιδιατρου οτι το ενα στηθος συνηθως ειναι πιο "δυσκολο" και με προτροπη να δοκιμασω αλλες στασεις, λυθηκε το θεμα (συγκεκριμενα με την σταση football). Επισης, κατι αλλο που δεν μας ειχαν πει ποτε ηταν η αισθηση του let down. Μας ειχαν περιγραψει οτι θα νιωθετε το γαλα να κατεβαινει σαν μουδιασμα, αλλα κανεις δεν ανεφερε οτι καποιες πονανε οταν γινεται αυτο. Παρ'ολα αυτα αφου καταλαβα οτι ηταν το "μουδιασμα" απο το γαλα που κατεβαινει αυτος ο πονος που ενιωθα, τοτε το αποδεχτηκα σαν μερος του θηλασμου και απο ενα σημειο και μετα δεν το εδινα σημασια, το ειχα συνηθισει.

Η αληθεια ειναι οτι ο παιδιατρος(παρ'ολο που ηταν συμβουλος θηλασμου) δεν πιστευω οτι επαιξε καθοριστικο ρολο στη συνεχιση ή οχι του θηλασμου, αφου δεν τον επαιρνα τηλεφωνο να ρωτησω κατι (μονο για να του πω τις ζυγισεις). Εφοσον εβαζε βαρος, εκανε κακακια, δεν πιστευα οτι υπαρχει λογος να αγχωνομαι για κατι, εκανα αυτο που ημουν προορισμενη να κανω. Μονο αργοτερα, μετα τους 6 μηνες που ειχα καποια πετρωματα χρειαστηκα την καθοδηγηση του. Ο περιγυρος (παππουδες, πεθερικα) ηταν υποστηρικτικοι μεν, αλλα ειχανε τις προκαταληψεις τους και πετουσαν διαφορα τα οποια τους τα εκοβα αμεσως. Ακουσα κατα καιρους διαφορα για το οτι οτι θηλαζα το -μεγαλο- νηπιο μου, αλλα μετα απο δυο-τρεις προτασεις μου δεν διαφωνουσαν αλλο. Υποτιμητικα βλεμματα εχω δεχτει αρκετα οταν θηλαζα εξω (μετα τους 8-9 μηνες) και ειδικα μετα το χρονο, αλλα δεν εδινα σημασια. Ο συζυγος ηταν ηρεμος απο την αρχη, καθως μου ειχε πληρη εμπιστοσυνη, με εβλεπε σιγουρη και γεματη αυτοπεποιηθηση, λες και ηταν κατι που το ειχα κανει ηδη. Ετσι, μετα απο 28 μηνες, αποθηλασαμε με τον πιο ηπιο τροπο που θα μπορουσα να φανταστω τη δεδομενη στιγμη... Αυτη ηταν η ιστορια μου και ελπιζω να μην κουρασα 

Επεξεργάστηκαν 6 Σεπτεμβρίου,2018 by Sentir...natureza

[vicky86]

 

 

4 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Πήρες το like αφενός γιατί θυμάσαι τόσες λεπτομέρειες τόσα χρόνια μετά κ αφετέρου γιατί εκατσες κ τα έγραψες όλα αυτά! 

τραυματικες εμπειριες που σου μενουν χαραγμενες

αλλα μετα εζησα τις ωραιοτερες.ειναι αλλιως να θηλαζεις νεογεννητο κ αλλιως νηπιο

αν πω οτι εχω να συμπληρωσω θα με πεταξετε εξω απο το φορουμ;

μας αναψες φωτιες.παιζει να εγραφα κ μια ωρα ενω κοιμουνταν

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@vicky86 νομιζα οτι ημουν η μονη που δεν ειχε κανονισει παιδιατρο για την εξοδο απο το μαιευτηριο και ενιωθα αρκετα ηλιθια γι αυτο.... 

 

Θα μ ενδιεφεραν ιστοριες μαμαδων που ενω δεν θηλασαν το πρωτο παιδι θηλασαν το επομενο/-α. Ήθελα ν ανοιξω θεμα καποια στιγμη γι αυτο αλλα μια που το φερε η κουβεντα το ρωταω εδω. Πιο πολυ μ ενδιαφερει πώς συνδυσαν τος δυσκολιες που φερνει η απειρια με τη φροντιδα του μεγαλυτερου παιδιου. 

τουλ εσυ ησουν σε διαφορετικο μερος απο τον τοπο παραμονης σας,ειμαι περισσοτερο ηλιθια

φυσικα υπαρχουν κ τετοιες περιπτωσεις

θα αναφερω την περιπτωση φιλης που το πρωτο το γεννησε ελαφρως πρωορο αλλα επεισοδιακη γεννα,στις 35εβδ,μπηκε λιγο μενν,οποτε ξεκινησε θηλαστρο,αλλα δ αντεξε πανω απο ενα τριμηνο(γενικα θεωρω αθλο το θηλαστρο,δ εχω βαλει ποτε).στο δευτερο παρολο που εδωσε λιγο συμπληρωμα μετα το μαιευτηριο,το εκοψε στο τριμηνο κ συνεχιζει αποκλειστικο πλεον ενος ετους

αυτα που ηθελα να συμπληρωσω,στα λιγα που εγραψα,χαχαχα,ειναι οτι ειχα παρακολουθησει τα διαδικτυακα σεμιναρια της νουτριτσια που οσο κ αν ακουγεται οξυμωρο ηταν εξαιρετικα

επισης θυμηθηκα μια φιλη που θηλασε αποκλειστικα τον γιο της νομιζω για εναν χρονο,οπου αποθηλασε ομαλα.η κορη της συνομιληκη με την δικη μου,θηλαζε αλλα η μικρη σαν τον γιο μου,βαρος με το σταγονομετρο.αν ηταν το πρωτο σιγουρα θα εδινε συμπληρωμα,αλλα σαν πιο εμπειρη κ με καταλληλη υποστηριξη θηλασε δυο χρονια,κ ας ειχε αρκετο αγχος

οταν περνουσα τα μεγαλα ζορια με την κορη μου δ ενιωθα καποιον να καταλαβαινει γτ το εχω παρει τοσο προσωπικα κ το παλευω τοσο,ειδικα με τις φιλες που ειχαν θηλασει ενα εξαμηνο,φυσικα για οσες δ ειχαν παιδι το δικαιολογω απολυτα

να πω οτι στην πρωτη μου καισαρικη αργησα πολυ να σηκωθω,κ γενικα φοβομουν να κουμανταρω μονη το μωρο,λογω αλλων θεματων που ειχα.οποτε πχ δ την εκανα μπανιο μονη,δ βγαιναμε βολτες,κ αφου ειμασταν ολη μερα οι δυο μας ψιλοξαπλα ειπα θα προσπαθησω

τοτε με τα πετρωματα το αλλο που εκανα ηταν να βγαζω γαλα με το χερι

επισης ξεχασα να αναφερω το μεγαλυτερο προβλημα που ειχαμε εξαρχης.ειχα επιπεδες θηλες(παρα πολλες γυναικες μου ειπαν οτι δ θα μπορεσω να θηλασω),ειχα γτ με δυο χρονια θηλασμου φυσικα εχουν βγει εξω.ενα προβλημα που για μενα ηταν ευκολο να λυσω απλα με τη σωστη λαβη του στηθους κ την συνθλιψη σαν σαντουιτς

γενικα στην κορη μου ειχα συχνα εντονη ροη κ εβγαζα λιγο γαλα πριν της δωσω,ετρωγε κ λαιμαργα

κ ηταν ενα μωρο που θηλαζε ανα τριωρο μεχρι 18μ.σε αλματα μπορει κ πιο συχνα

επισης εκεινη την μια κ μοναδικη μερα που κατερρευσα στο δευτερο ειδα πως μπορει να σου κοπει το γαλα απο την στεναχωρια.ενιωθα το στηθος να εχει γεμισει κ να μην μπορω να το βγαλω.ευτυχως τη δευτερη φορα η μαια που με εβλεπε πιο πολυ μας προτεινε κτ που θεωρω θα βοηθουσε ολες τις λεχωνες.ασχετως θηλασμου ανα μια ωρα να βγαζω λιγο γαλα κ απο τα δυο

κ νομιζω οφειλω να πω δημοσια οτι στο νοσοκομειο της ξανθης εχει μαιες που πραγματικα ξερουν απο θηλασμο,ασχετως πιστοποιησης,κ βοηθανε τρομερα πολυ,μετρημενες στο ενα χερι αλλα πολυ τυχερη αν τις πετυχει μια νεα μαμα.κ προς τιμην τους οι περισσοτεροι παιδιατροι τους σου δινουν σωστες οδηγιες θηλασμου βγαινοντας κ οχι κουτια γαλα

 

[mama16]

Από αυτές όλες τις ιστορίες που διάβασα καταλαβαίνω ότι για όλες ο θηλασμός ήταν δύσκολος, σε άλλες περισσότερο, σε άλλες λιγότερο. Κ συνειδητοποιώ ότι για να θηλάσει κάποια κ για να ξεπεράσει το πρώτο δίμηνο που είναι το πιο δύσκολο κ καθοριστικό θέλει μεγάλη αντοχή κ υπομονή... Κ εννοείται υποστήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον.

[ΑΡΓΚ]

Λοιπόν το πρώτο μου παιδί γεννήθηκε ούτε ενάμιση κιλό, φυσικά ούτε λόγος να θηλάσει στην αρχή, αλλά έβγαζα γάλα. Κάπου στο μήνα το έπιασε το στήθος με πολύ βοήθεια από νοσοκόμες στην ΜΕΘ, αλλά ακόμη ήμασταν με επισκεπτήριο 4-5 φορές τη μέρα, οπότε ούτε λόγος για αποκλειστικό θηλασμό. Οταν με το καλό πήγαμε σπίτι, ξεκινήσαμε με μικτή διατροφή, που τελικά στο τρίμηνο έγινε απλά αποθηλασμός. Εκ των υστέρων, πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, βλέπω ότι το κακόμοιρο έπιανε, απλά το δικό μου το μυαλό δεν συνειδητοποιούσε ότι μπορεί ένα μωρό να θηλάζει ανά ώρα και για ώρες και να μην είναι αυτό λόγος πανικού. Κι ας τα έλεγε η παιδίατρος, δεν μπορώ να πω ότι δεν τα έλεγε η γυναίκα, αλλά έλα που εγώ είχα μάθει το παιδί να τρώει ανά 2-3 ώρες και είχα φρικάρει ότι πεθαίνει από την πείνα, δε φτάνει το γάλα και τα λοιπά γνωστά, οπότε έδινα και τα μπουκάλια, που σημαίνει θήλαζε λιγότερο, με τα γνωστά αναμενόμενα αποτελέσματα.

Στο δεύτερο είχα ενημερωθεί καλύτερα και παρά την πρώτη βδομάδα σε ΜΕΘ, επέμεινα και τελικά θηλάσε περίπου ενάμιση χρόνο.

Στο τρίτο τώρα, που θεωρητικά ήξερα και τι κάνω και ήμουν άνετη, το μωρό είχε ίκτερο, ήταν αγώνας να φάει και δεν έβαζε βάρος για κοντά μήνα. Με μεγάλη υποστήριξη και πολύ στενή παρακολούθηση από την παιδίατρο, δεν δώσαμε συμπλήρωμα (ήταν κάθετη σε αυτό, αλλά μας έβλεπε συχνότατα, θήλαζα μπροστά της, κλπ) και ξαφνικά πήραμε τα πάνω μας. Ε, αντί να τρομοκρατηθώ όσο δεν έπαιρνε, βρίσκομαι με ένα μωρό που θήλαζε συνέχεια ξαφνικά, αλλά όταν λέμε συνέχεια εννοούμε συνέχεια, και 4 και 5 ώρες σερί. Εκεί ομολογουμένως τα έπαιξα, μέχρι που μία άγνωστη σε κάποιο φόρουμ ούτε λίγο ούτε πολύ με αποπήρε και ήρθα στα συγκαλά μου και τελικά θηλάσαμε περίπου δυόμιση χρόνια.

 

[CMES]

On 6/9/2018 at 10:21 ΠΜ, Lenia16 είπε:

Εγώ οσες γνωρίζω με μεικτη, μια-δυο δλδ, αποθηλασαν πριν το τετράμηνο λόγω έλλειψης γάλακτος. Αν είσαι συνειδητοποιημένη ότι θα δίνεις ένα μπουκάλι για να κοιμηθείς πχ ή για να πας σε μια δουλειά κ μετά θα θηλάζεις ανεμπόδιστα ναι, πιστεύω μπορεί να διατηρηθεί η γαλουχία. Αν όμως σου καλαρεσει το τριωρακι του μπιμπερο κ βάζεις απλά το μωρό στο στήθος για δέκα λεπτά κ μετά συμπληρώνεις σε κάθε γεύμα τότε αποκλείεται να συνεχίσεις για καιρό. Όπως λέει κ η @marakiz είναι ο νόμος προσφοράς κ ζήτησης.

Προσωπικα με μεικτη διατροφη και ξενο σε καθε γευμα (οχι γιατι μου καλαρεσε το μπουκαλι αλλα για πολλους λογους που εχω αναλυσει διεξοδικα πολλες φορες) ο θηλασμος (1 ωρα συνεχομενη σε καθε γευμα, οχι πιπιλισμα, ακομα και στα βραδινα ξυπνηματα) κρατησε 6 μηνες. Διεκοψα συνειδητα και οχι γιατι μου σταματησε το γαλα.

[Silky]

Περίπου 4-5 μερες (όχι σερί) ο μικρός μου θήλαζε 5ωρο. Το πρώτο βράδυ από τα μεσάνυχτα μέχρι τα ξημερώματα. Έπαθα και εγώ σοκ, όχι μόνο από την αϋπνία αλλά και γιατί στα 5 λεπτά που δεν έτρωγε έκλαιγε η ήταν ανησυχο. Να ναι καλά το Ίντερνετ και αυτό το φόρουμ που διάβασα για τον μαραθώνιο θηλασμό.