Γιαγιά απαιτεί να της πηγαίνουμε το μωρό και να φεύγουμε

[Heisenberg0]

4 ώρες πρίν, Zouzou31 είπε:

.

Αν ομως εισαι σπιτι κ εισαι διατεθειμενη να χασεις την οποια βοηθεια σου προσφερουν τωρα,τοτε πρεπει να μιλησετε με τον αντρα σου σοβαρα κ ηρεμα κ να συμφωνησετε σε μια κοινη τακτικη για τη συχνοτητα των επισκεψεων κ πως θα "αρνειστε" τις ανεπιθυμητες επισκεψεις. Αν ειστε συμμαχοι σε αυτο θα ειναι πιο ευκολο. 

 

Ακομα κ με ευγενικο τροπο αν επιμενετε στο οχι οσο επιμενουν κ αυτοι στο ναι,κατι θα καταφερετε. Πχ τους παιρνεις τηλ το πρωι, "σημερα δε θα μπορεσουμε να σας δουμε, εχουμε κατι δουλιτσες αυριο ομως θα σας φερω τη μικρη αν θελετε την ταδε ωρα". Η οταν τους βλεπεις τελικα "θα τα πουμε τωρα μεθαυριο παλι θα κατσουμε σπιτι οι 3 μας αυριο (με τον αντρα σου) η θα παμε βολτα οι 3 μας η θα βρεθουμε με κατι φιλους κ μετα θα κατσουμε να ξεκουραστουμε. Οποτε μιλαμε παλι μεθαυριο ναι?"

 

Πιστευεις κατι τετοιο δε θα ειχε καποιο αποτελεσμα?

Μην νομίζεις ότι με βοηθάει εμένα όλο αυτό, πιο πολύ με επιβαρύνει, κάποτε στις αρχές όταν ερχότανε μου έκανε και καμιά δουλειά, με βοηθούσε λίγο, τώρα τα σταμάτησε και αυτά, έρχεται απλώς για να δει το μωρό ή ακόμη χειρότερα θέλει να πηγαίνω εγώ σπίτι της από το απόγευμα μέχρι το βράδυ που θα σχολάσει ο άντρας μου και μένα αυτό με πιέζει, γιατί μέχρι το απόγευμα πρέπει να έχω προλάβει να κάνω όλες τις δουλειές μου, να κοιμίσω το μωρό μου, να κάνω γυμναστική, μπάνιο, γιατί ξέρω ότι από τις 6 και μετά θα είμαι μέχρι το βράδυ σπίτι της. Έχω προσπαθήσει να της πω πολλές φορές ότι δεν μπορώ να έρθω γιατί θέλω να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και μου λέει "έλα μωρέ, μια χαρά είναι το σπίτι". Ο άντρας μου πλέον έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξουμε σπίτι, να πάμε λίγο μακριά και να μην είμαστε "μια πόρτα" που λέει ο λόγος.

Ευχαριστώ για την απάντηση σου!!!

[Heisenberg0]

3 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

Μην μασας απο τα μουτρα τους και οτι ταχα μου δνε θα σου μιλανε...Θα κανετε αυτο που ειναι καλο για εσενα τον αντρασου και την οικογενεια σας...Η πεθερα σου ειναι πολυ αδιακριτη και θα σας κανει μπαχαλο αν συνεχισει ετσι...Η καθε οικογενεια εχει τους ρυθμους της, θελει τον χωρο της και τον χρονο της...το ζευγαρι θελει την ιδιωτικοτητα του....Ο στοχος θα πρεπει να ειναι η ηρεμια σας και οχι να ικανοποιουνται τα καπριτσια των παππουδων...Γιατι περι καπριτσιων και χειραγωγησης προκειται...

 

Για μενα, κοψτε το βηχα,μην κανετε πισω...πειτε τους οτι μπορειτε να ερχεστε τοτε και τοτε...να ρωτανε και να μην εισβαλουν 3 φορες !!!!! την ημερα στο σπιτι σας!!!! Αν ειναι δυνατον κοπελα μου..Εισαι νεα μανουλα, βρες το θαρρος να κοιταξεις την οικογενεια σου, και μην φοβασαι, μην νιωθεις ενοχες...Δεν κανεις κατι κακο..κανεις αυτο που πρεπει...Ορια!!!!!

Σε ευχαριστώ πολύ για την στήριξη σου!!! Θα πω ξανά στον άντρα μου πόσο πολύ με ενοχλεί αυτή η κατάσταση και να τους μιλήσει με όμορφο τρόπο και λογικά και αν πάλι κάνει μούτρα η πεθερά μου ή αν καταλάβει ότι τα λέω εγώ αυτά, δεν με ενδιαφέρει! Ενώ η ίδια μου έλεγε ιστορίες ότι είχε την πεθερά της κάθε μέρα μέσα στο σπίτι και την ενοχλούσε, τώρα δεν μπορεί να καταλάβει ότι έχει γίνει ίδια με την πεθερά της. Ακόμα κι αν φτάσει σε σημείο να μην μας μιλάει, θα το ξεπεράσει κι αν θέλει ας έρθει να της εξηγήσω κι εγώ για ποιο λόγο αυτό που κάνει είναι παράλογο. Δεν θα χαλάσω εγώ τον γάμο μου γιατί η πεθερά μου θέλει να έρχεται κάθε μέρα σπίτι μας και στην τελική αν πάλι δεν αλλάξει τίποτα, θα πάμε να μείνουμε σε άλλο σπίτι μακριά και εκεί θέλει δεν θέλει δεν θα μπορεί να έρχεται κάθε μέρα.

[Heisenberg0]

3 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

αύριο θα επεμβαίνουν στην διαπαιδαγώγηση της επειδή θα θεωρούν πως μπορούν επειδή είναι παππούδες της, και αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό.

 

υγ: από όταν έγινα μητέρα δεν μπορώ να καταλάβω τους γονείς που επειδή έχουν θυμώσει με τα παιδιά τους δεν τους μιλούν...πόσο άσχημο Θεέ μου, πολύ με στεναχωρεί όταν το ακούω, στα δικά μου μάτια φαίνεται πολύ εγωιστικό.

Τι αύριο? Από τώρα ακόμα λίγο θα γκρινιάξει το μωρό επειδή δεν θέλει να κάθεται στο καρεκλάκι, κατευθείαν την σηκώνει αγκαλιά και της είπαμε "μην το κάνεις αυτό γιατί το παιδί μετά θα κακομάθει και θα θέλει συνέχεια να είναι στις αγκαλιές" (είναι και 9 μηνών 11 κιλά το παιδί μου, είναι πολύ ψηλή κιόλας, που να το έχεις όλη μέρα αγκαλιά να το περπατάς μέσα στο σπίτι) και απαντάει μεταξύ σοβαρού και αστείου "το πρώτο μου εγγόνι είναι, εγώ θέλω να το κακομάθω". Εσύ που την βλέπεις μία ώρα  μπορεί να θες να το κακομάθεις, αλλά ρώτα κι εμένα που μου βγάζει την πίστη μετά όλη μέρα γιατί δεν θέλει να κάτσει πουθενά. 

 

Αυτό πραγματικά ούτε εγώ μπορώ να το καταλάβω, το θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο να θυμώνει με κάτι που της λες με όμορφο τρόπο και είναι και απολύτως λογικό, αντί να πει "συγνώμη δεν κατάλαβα ότι γίνομαι βάρος, θα προσπαθήσω να μην έρχομαι τόσο συχνά", εκείνη κάνει μούτρα μέχρι να της ξαναπούμε να έρθει. Εδώ εγώ που είμαι 23 χρονών, κάνω τα πάντα για να μην γίνομαι βάρος σε κανέναν, πόσο μάλλον αν μου έλεγε κάποιος έμμεσα ότι γίνομαι βάρος, θα θύμωνα με τον εαυτό μου που δεν συνειδητοποίησα από μόνη μου ότι γίνομαι βάρος. Εκείνη που είναι και 60 χρονών δεν μπορεί να το καταλάβει? που είχε και παρόμοια εμπειρία με την δική της πεθερά.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου και έχεις δίκαιο που λες πως εμείς φταίμε, έπρεπε από την αρχή να της το κόψουμε και αν θύμωνε, κάποια στιγμή θα συμμορφωνόταν.

[kotsifikos]

10 hours ago, Heisenberg0 said:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου και έχεις δίκαιο που λες πως εμείς φταίμε, έπρεπε από την αρχή να της το κόψουμε και αν θύμωνε, κάποια στιγμή θα συμμορφωνόταν.

Ακόμα και τώρα μπορείς να βάλεις τα όρια σου, χωρίς να τσακωθείς ή να γίνεις αγενής, ο κάθε άνθρωπος πάει μέχρι εκεί που οι άλλοι του επιτρέπουν.

[Lenia16]

10 ώρες πρίν, Heisenberg0 είπε:

Τι αύριο? Από τώρα ακόμα λίγο θα γκρινιάξει το μωρό επειδή δεν θέλει να κάθεται στο καρεκλάκι, κατευθείαν την σηκώνει αγκαλιά και της είπαμε "μην το κάνεις αυτό γιατί το παιδί μετά θα κακομάθει και θα θέλει συνέχεια να είναι στις αγκαλιές" (είναι και 9 μηνών 11 κιλά το παιδί μου, είναι πολύ ψηλή κιόλας, που να το έχεις όλη μέρα αγκαλιά να το περπατάς μέσα στο σπίτι) και απαντάει μεταξύ σοβαρού και αστείου "το πρώτο μου εγγόνι είναι, εγώ θέλω να το κακομάθω". Εσύ που την βλέπεις μία ώρα  μπορεί να θες να το κακομάθεις, αλλά ρώτα κι εμένα που μου βγάζει την πίστη μετά όλη μέρα γιατί δεν θέλει να κάτσει πουθενά. 

 

Αυτό πραγματικά ούτε εγώ μπορώ να το καταλάβω, το θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο να θυμώνει με κάτι που της λες με όμορφο τρόπο και είναι και απολύτως λογικό, αντί να πει "συγνώμη δεν κατάλαβα ότι γίνομαι βάρος, θα προσπαθήσω να μην έρχομαι τόσο συχνά", εκείνη κάνει μούτρα μέχρι να της ξαναπούμε να έρθει. Εδώ εγώ που είμαι 23 χρονών, κάνω τα πάντα για να μην γίνομαι βάρος σε κανέναν, πόσο μάλλον αν μου έλεγε κάποιος έμμεσα ότι γίνομαι βάρος, θα θύμωνα με τον εαυτό μου που δεν συνειδητοποίησα από μόνη μου ότι γίνομαι βάρος. Εκείνη που είναι και 60 χρονών δεν μπορεί να το καταλάβει? που είχε και παρόμοια εμπειρία με την δική της πεθερά.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου και έχεις δίκαιο που λες πως εμείς φταίμε, έπρεπε από την αρχή να της το κόψουμε και αν θύμωνε, κάποια στιγμή θα συμμορφωνόταν.

Η δουλειά των παππούδων είναι να κακομαθαινουν τα εγγόνια κ η άχαρη δουλειά των γονιών είναι να τα επαναφέρουν. Το θεωρώ ανούσιο να προσπαθείς να πείσεις τη γιαγιά να κάνει ο,τι κάνεις εσύ με το παιδί σου ακριβώς για το λόγο που λες, αυτή το βλέπει μία ώρα εσύ όλη μέρα, δεν μπορεί να κλαίει κ να το αφήνει μόνο του στο καρεκλακι. Το παιδί μεγαλώνοντας πίστεψε με, θα καταλαβαίνει πολύ καλά πού το παίρνει κ θα έχει διαφορετική συμπεριφορά απεναντι σε σένα κ στους παππούδες. Εμένα η κόρη μου πχ, που της έχω πει, δεν μπορώ να σε παίρνω αγκαλιά πολύ ώρα, πονάει πολύ η μέση μου, σπάνια θα μου ζητήσει να τη σηκώσω. Ο παππούς (ο οποίος έχει οστεοαρθρίτιδα) τη γυρίζει αγκαλιά απτό σχολειο γιατί δεν μπορεί το κορίτσι, κουράζεται. Έχεις τσιτωσει που έρχονται κάθε μέρα, κατανοητό, αλλά αυτά που γράφεις πως σε ενοχλούν είναι φυσιολογικα. Απλά προσπάθησε να μην έχετε καθημερινή επαφή αν δε θες κ μετά θα δεις πως δε θα σε πειράζουν τα υπόλοιπα.

[Zouzou31]

11 ώρες πρίν, Heisenberg0 είπε:

Μην νομίζεις ότι με βοηθάει εμένα όλο αυτό, πιο πολύ με επιβαρύνει, κάποτε στις αρχές όταν ερχότανε μου έκανε και καμιά δουλειά, με βοηθούσε λίγο, τώρα τα σταμάτησε και αυτά, έρχεται απλώς για να δει το μωρό ή ακόμη χειρότερα θέλει να πηγαίνω εγώ σπίτι της από το απόγευμα μέχρι το βράδυ που θα σχολάσει ο άντρας μου και μένα αυτό με πιέζει, γιατί μέχρι το απόγευμα πρέπει να έχω προλάβει να κάνω όλες τις δουλειές μου, να κοιμίσω το μωρό μου, να κάνω γυμναστική, μπάνιο, γιατί ξέρω ότι από τις 6 και μετά θα είμαι μέχρι το βράδυ σπίτι της. Έχω προσπαθήσει να της πω πολλές φορές ότι δεν μπορώ να έρθω γιατί θέλω να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και μου λέει "έλα μωρέ, μια χαρά είναι το σπίτι". Ο άντρας μου πλέον έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξουμε σπίτι, να πάμε λίγο μακριά και να μην είμαστε "μια πόρτα" που λέει ο λόγος.

Ευχαριστώ για την απάντηση σου!!!

 

Καλα δε το συζητω, αν μπορειτε να αλλαξετε σπιτι πιο μακρια τους,θα λυσετε ενα μεγαλο,πιθανον,μερος του προβληματος.

Γενικα,ειναι πολυ δυσκολο να αλλαξει ενας ανθρωπος σε μεγαλη ηλικια οποτε το "μακρια κ αγαπημενοι" (δε λεω να μην βλεπεστε,απλα οχι καθημερινα) θα σας δωσει μια ανασα.

 

Και ναι οντως, οι παππουδες θα εχουν κ μελλοντικα καποιες συμπεριφορες που δεν εγκρινεις (πχ θα επιτρεπουν γλυκα,κλπ) αλλα οσο αυτο γινεται μια στο τοσο,θα το αντιμετωπιζεις πιο ψυχραιμα απ'ο,τι αν γινεται καθε μερα.

 

Μεχρι τοτε,οσο επιμενουν αυτοι'σιγα τις δουλειες' κλπ, προσπαθησε να επιμεινεις κι εσυ 'δε νομιζω οτι γινεται σημερα να ερθουμε,θα τα πουμε αυριο'. Κι αν συνεχιζουν 'κ να μη σας δουμε καθολου σημερα, μα γιατι', απαντας 'μα σας εξηγησα,θα μας δειτε αυριο'. Τουλαχιστον να παει στο μερα παρα μερα καπως ετσι.

[Heisenberg0]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές σας και τις απαντήσεις, είναι μια ανακούφιση να μπορείς να συζητήσεις με άτομα που είναι γονείς και καταλαβαίνουν τις ανησυχίες σου και τους προβληματισμούς σου!!!

[ΑΡΓΚ]

On 17/9/2019 at 9:50 ΜΜ, Heisenberg0 είπε:

Μην νομίζεις ότι με βοηθάει εμένα όλο αυτό, πιο πολύ με επιβαρύνει, κάποτε στις αρχές όταν ερχότανε μου έκανε και καμιά δουλειά, με βοηθούσε λίγο, τώρα τα σταμάτησε και αυτά, έρχεται απλώς για να δει το μωρό ή ακόμη χειρότερα θέλει να πηγαίνω εγώ σπίτι της από το απόγευμα μέχρι το βράδυ που θα σχολάσει ο άντρας μου και μένα αυτό με πιέζει, γιατί μέχρι το απόγευμα πρέπει να έχω προλάβει να κάνω όλες τις δουλειές μου, να κοιμίσω το μωρό μου, να κάνω γυμναστική, μπάνιο, γιατί ξέρω ότι από τις 6 και μετά θα είμαι μέχρι το βράδυ σπίτι της. Έχω προσπαθήσει να της πω πολλές φορές ότι δεν μπορώ να έρθω γιατί θέλω να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και μου λέει "έλα μωρέ, μια χαρά είναι το σπίτι". Ο άντρας μου πλέον έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξουμε σπίτι, να πάμε λίγο μακριά και να μην είμαστε "μια πόρτα" που λέει ο λόγος.

Ευχαριστώ για την απάντηση σου!!!

 

Την πιάνεις με το καλό, της λες ότι εκτιμάς πολύ τη βοήθειά της, και αρχίζεις να της αφήνεις το μωρό 1-2 ώρες το απόγευμα, να κάνεις με την ησυχίας του τη γυμναστική σου και το μπάνιο σου. Της αφήνεις στην πόρτα το μωρό, τη φιλάς στον αέρα χωρίς να μπεις μέσα, φωνάζεις και ένα "Ευχαριστώ, τι θα έκανα χωρίς εσένα ;" και εξαφανίζεσσαι.