Αποφάσισα να μην...

[Nefeli2014]

Εγώ άνοιξα το θέμα με πικρία εκείνη τη μέρα, είχα απογοητευτεί.. Εν γνώση μου βέβαια πως το θέμα είναι δύσκολο, αναμενόμενες οι διαφορετικές απαντήσεις και όλες σεβαστές. Τώρα είμαι πολύ καλά ψυχολογικά και δεν το έχω μετανιώσει να πω την αλήθεια μου.. Ίσως επειδή βίωσα τη δυσκολία την πρώτη φορά και έβλεπα τι θα περνούσα πάλι, αυτή η φορά ήταν αποφασιστική.. 

Ο λόγος που λέω σε ορισμένους ψέμματα είναι μόνο όταν με ρωτούν αν θηλάζω και τους απασχολεί μόνο αυτό, κάτι το οποίο με ενοχλεί και για να μη γίνω πικρόχολη τύπου "δε σε αφορά τι κάνω με τα βυζια μου δουλειά σου" απλώς λέω ένα ναι θηλάζω και σταμάτα εκεί η συζήτηση. Γιατί να απολογούμαι και να δίνω τροφή να με σχολιάζουν? Όπως σας έγραψα θεωρώ αυτές τις ερωτήσεις προσωπικά δεδομένα. Είναι σα να με ρωτάνε "κάνεις επαφές με τον άντρα σου τώρα που γέννησες? "δε βρίσκω διαφορά σε αυτές τις ερωτησεις, γιαυτό κι εγώ δεν τις κάνω.... 

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Το να λεμε οτι δεν υπαρχει λογος για μια γυναικα να κανει ποστ για νε πει οτι δεν ηθελε ή δεν αντεξε να θηλασει ειναι σαν ναακυρωνουμε πληρως το βιωμα που την οδηγησε σε αυτο. Εκτος αν θεωρειτε οτι οσες νιωθουνε ετσι ειναι φαντασιοπληκτες με συνδρομο καταδιωξης. Με την προσβαση που εχουμε ολοι στο διαδικτυο κ τον χρονο που καλως ή κακως περναμε ειδικα στο τελος της εγκυμοσυνης που η κινητικοτητα μας ειναι καπως περιορισμενη, η στην αρχη της λοχειας που το κινητο ειναι μαλλον το μονο πραγμα που μπορεις να κανεις κρατωντας αγκαλια ενα βρεφος, ολες οι γυναικες μας εχουμε γυρω μας συζητησεις περι θηλασμου. Ισως η εικονικη πραγματικοτητα διογκωνει το κλιμα γιατι τα στατιστικα λενε αλλα για τον θηλασμο στην Ελλαδα, δεν ξερω. Οταν λοιπον ψαχνεις απο δω ψαχνεις απο κει για το  μωρο κ ολα σχεδον περιστρεφονται γυρω απο τον θηλασμο - ακομα κ πιο περιφερειακες συζητησεις πχ το θεμα του υπνου, σχηματιζεις την εντυπωση οτι ολες θηλαζουν. Βαλε και μια δοση φανατισμου απο οσες αυτοικανοποιουνται και νιωθουν οτι αυτοπραγματωνονται απο τον θηλασμο (και αντθστοιχα το baby led weaning, την υγιεινη διατροφη, το babywearing, την ενσυναισθηση κλπ), βαλε κ τις τυψεις οτι δεν κανεις αυτο που πρεπει για το παιδι σου, ολη αυτη η εμπειρια διογκωνεται. Μπορει να την προκαλει μια εικονικη πραγματικοτητα, ειναι ομως βιωμενη πραγματικοτητα και ωθει καποιες γυναικες να θελουν να εκτονωθουν ή να ακουσουν εναν λογο παρηγοριας ή απλως να ανταλλαξουν αποψεις. Σημειωνω παντως οτι γυρω μου εγω προσωπικα ξερω μονο δυο γυναικες της ηλικιας μου που γεννησαν την τελευταια πενταετια τουλαχιςτον κ δεν θηλασαν κι αυτο οχι απο επιλογη. Η μια κλασικα αγχωνοταν για το βαρος, δν επιανε καλα το μωρο, εδωσε συμπληρωμα κλπ κλπ κ την αλλη απλουστατα δεν τη βοηθησε κανενας απο το περιβαλλον της. Μια που εκανε αποκλειστικες αντλησεις δεν τη μετραω γιατι εκεινη ηταν κ λογω δουλειας. Ωρες ωρες λεω για πλακα οτι απ´ οσες ξερω ειμαι η μονη που οντως το μωρο της δεν πρεπει να ηπιε ουτε μια σταγονα απευθειας απο το στηθος της. Δεν το λεω για πλακα παντα, μπροστα σε αλλες κοπελες νιωθω και  λιγο ηλιθια που δεν θηλασα κ αυτο ειναι κ ενας απο τους λογους που αντεχω το θηλαστρο τοσο καιρο.  Και δεν το λεω για να ακυρωσω τις στατιστικες αλλα γιατι βλεπω οτι το κλιμα αλλαζει κ σιγουρα θα φανει σε επομενες ερευνες. Αυτο το κλιμα καποιες τις κανει να νιωθουν ασχημα για τον εαυτο τους κ ειναι σεβαστο. Εξαλλου μπορεις να εισαι οκ με μια αποφαση σου αλλα να ξερεις οτι δεν ηταν απολυτα σωστη αλλα σου ταιριαξε σε μια δεδομενη στιγμη κ παρολα αυτα θα ηθελες να μην την ειχες παρει. Αν λοιπον εχει δικαιωμα μια γυναικα να γραψει ενα ποστ για το αυτονοητο, αλλο τοσο δικαιωμα εχει να μιλησει για τον εαυτο της και μια γυναικα που δεν κανει το αυτονοητο/το φυσικο/το σωστο κλπ. 

 

Επισης, σχετικα με το αν οι γυναικες λενε προς τα εξω ακυρες δικαιολογιες και αν πρεπει να τις διορθωνουμε: πού ξερετε οτι η καθεμια θελει να λεει σε ολους ακριβως τους λογους για τους οποιους εκανε ή δεν εκανε κατι; Κι εγω στις στενες μου φιλες εχω πει οτι καπου στο μηνα ενιωσα βολεμενη με το θηλαστρο κ φοβηθηκα να δοκιμασω το στηθος απευθειας για τους λογους που εχω γραψει κ εδω οτι φοβομουν τον θηλασμο (κυριως το προγραμμα δλδ). Σε αλλες πιο εξω λεω απλα οτι το μωρο στην αρχη δν επιανε κ μετα συνηθισε το μπιμπερο. Σε αλλους αν η κουβεντα ερθει καπως στο θεμα γαλακτος λεω αορθστα οτι θηλαζω. Οχι απο ντροπη απλως αν βαριεμαι τη συζητηση κ δν υπαρχει λογος να πω ψεματα οτι δινω φορμουλα, απλως δεν λεω ακριβως την αληθεια. Δεν εδινα κ σε ολους αναφορα οτι το μωρο επαιρνε κ  συμπληρωμα φορμουλα σε καποια γευματα. Ή ελεγα καμια φορα οτι δεν ειχα μεγαλη παραγωγη χωρις να αναλυσω το τι ακριβως εκανα κ δν εκανα με τις αντλησεις κ δεν την αυξησα οσο χρειαζοταν. Καπως ετσι μπορει κ μερικες γυναθκες να μην θελουν να αναλυσουν κ λενε αοριστα δεν ειχα γαλα/ πονουσα/ δν επιανε καλα κλπ.

 

@Έσπερος νομίζω άθελά σου εξηγείς πολύ καλά ότι αν ακριβώς νιώθει κάποιος καλά με τον εαυτό του, απλά δεν ασχολείται. Μιλάς για τύψεις, και ότι πια όλες οι μαμάδες έχουν ενημέρωση για το ότι ο θηλασμός κάνει καλό. Εσύ βρήκες τη λύση στο θήλαστρο, το οποίο προσωπικά το θεωρώ απίστευτο άθλο. Γυναίκες που πραγματικά νιώθουν άνετες με την όποια επιλογή, δεν το διατυμπανίζουν. Όλη η γενιά της μαμάς μου είναι αυτή η κατηγορία, που ποτέ δε θα απολογηθούν γιατί έδωσαν φόρμουλα, ούτε έχουν καμία τύψη γι αυτό, και φυσικά υπάρχουν και πολλές γυναίκες που το ίδιο νιώθουν και σήμερα, και αν αυτό πραγματικά το νιώθουν, μπράβο τους και ποιον τον νοιάζει στο κάτω κάτω; Αλλά όταν αρχίζει ακριβώς μία λεχώνα να ανοίγει θέμα θηλασμού ή μη, νομίζω σημαίνει ότι κάτι την τρώει. Και είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή να θέσει κάποιος το ερώτημα "είσαι σίγουρη ;" Αν η απάντηση είναι "όσο το σκέφτομαι, ναι", όλα καλά και δεν τρέχει τίποτα. Αν όμως τελικά η λεχώνα νιώθει άσχημα, είναι εκείνη και μόνο η στιγμή που μπορεί να αλλάξει την απόφασή της, αν το σκεφτεί όταν ηρεμήσει 6 μήνες μετά, μόνο οι τύψεις θα της μείνουν.

[Marilh]

Ταυτίζομαι με την τελευταία απάντηση της Έσπερος. Γράφεις σαν να γράφω εγώ. 

Nefeli2014, χαίρομαι που είσαι καλά. Πέρασαν λίγο οι μέρες και ισορροπησες. Να χαίρεσαι τα παιδιά σου! 

Vicky86, νομίζω ότι η Nefeli2014 αναφέρει στο πρώτο της  κιόλας post γιατί δεν ήθελε να θηλάσει. 

[Nefeli2014]

Σε ευχαριστώ πολύ... Αν εξαιρέσεις ότι έχω ακόμα πόνους που και που στα ράμματα, γιατί με έραψαν σε τρία ακόμα σημεία, κι επειδή σηκώνω οκ τη μικρή αλλά τη μεγάλη που κοντά είναι 14 κιλά.. Της κάνω τις αγκαλιές που δεν της έκανα 9 μήνες.. Αλλά νομίζω κάπου το παρακάνω κι εγώ.. Αλλά θα περάσει κι αυτό! Βασικά πρέπει να σταματήσω να σηκώνω βάρη γιατί τα πληντυρια πάνε κι έρχονται! Είναι η περίοδος που τα φορμακια αλλάζονται σωρηδόν καθώς και τα βρακάκια γιατί γιουπι η μεγάλη έκοψε την πάνα!!! Μου βγήκε η πίστη για να τα καταφέρω... Όπου να ναι πάω και στη δουλειά, ανυπομονώ πως και πως να ξελαμπικαρω λίγο!  

 

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Nefeli2014

[vicky86]

On 12/8/2018 at 8:31 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Είμαι στο μαιευτήριο και προ 2 ημερών γέννησα την ο ομορφη μου κόρη μου σχεδόν 4 κιλά... Στην πρώτη μου κόρη πέρασα τα πανδεινα με τον θηλασμό.. Στη δεύτερη είχα αποφασίσει πως θα προσπαθήσω.. Δεν τα καταφερα δύο μέρες δυστυχώς. Χθες ζήτησα γάλα να κοιμηθεί ήσυχο το μωρό.. Ήρθαν οι μαιες Απειλητικά πάνω από το κεφάλι μου.. Δε θέλω να ξαναζήσω τα ίδια.. Αρνούμαι.. Την Ίδια θλίψη την ίδια απογοήτευση... Απλά ήρεμα κι ωραία σταμάτησα να δίνω εξηγήσεις.. Μόλις έρθει ο γιατρός μου να με δει θα του ζητήσω διακοπή Και πιθανόν να μου δώσει  χάπι. Δε θέλω να δώσω λογάριασμο σε κανέναν. Πολλοί με ρωτάνε αν θηλάζω, αν γέννησα φυσιολογικά αν αν αν. Τι σας νοιάζει? Εγω αν είμαι καλά να ρωτάτε, εγώ και το παιδί μου.... Και αν είμαστε ήρεμες...  ναι είμαστε πολύ καλά... 

δ νομιζω οτι ειναι κατανοητο τι περασε

τα πανδεινα,θλιψη κ απογοητευση

παρολα αυτα νεφελη εφοσον εσυ εισαι καλα με την αποφαση σου,εμενα μου περρισευει.οποτε για αλλη μια φορα,να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου κ συγχαρητηρια για το κοψιμο της πανας

[Έσπερος]

@vicky86 η κοπελα οντως δν αναφερει συγκεξριμενες δυσκολιες αλλα νομιζω οτι δεν ηταν αυτος ο στοχος της, δλδ να πει δεν τα καταφερα γι αυτο κ γι αυτο, ποσο δυστυχης ειμαι, λυπηθειτε με. εγω ο,τι εγραψα το εγραψα ερμηνευοντας τη σταση της ως πικρια οχι τοσο για τον θηλασμο οσο για την αντιμετωπιση που εχει απο τον περιγυρο. 

 

Τωρα σχετικα με το αν εχει νοημα να διορθωσεις μια ατοπη δικαιολογια μη θηλασμου, οκ να το κανεις σ ενα ατομο που εχεις οικειοτητα, μια φιλη, καποια που ζηταει τη γνωμη σου. Εκει περ τα κ πες τα κ χυμα αν χρειαςτει γιατι γι αυτο ειναι οι φιλοι. αλλα σε μια ασχετη μαμα που μιλατε στην παιδικη χαρα πχ, δεν ξερω, εμενα θα μου κακοφαινοταν. Και το λεω γιατι ειμαι στη θεση της μη θηλαζουσας, ασχετο αν δινω μητρικο γσλα με αλλον τροπο, κ ξερω πώς νιωθω ωστε να μπορω να υποθεσω πώς νιωθουν κ οι αλλες. Ειναι αλλο να μου τα χωσει μια φιλη, που το εχουν κανει καποιες, ή ακομα κ εσεις εδω ανωνυμα γιατι εδω γραφω συνειδητα κ ξερω οτι θα τ´ ακουσω κ δικαιως. Αλλα αν μια αγνωστη στο παρκο μου ελεγε οτι δν επρεπε να εδινα μπιμπερο αλλα συριγγα ή επρεπε να κανω 10-12 αντλησεις μερα-νυχτα για να κρατηςω την παραγωγη μου, ναι θα μ ενοχλουσε καπως. Γιατι δ θα μ αρεσε μια αγνωστη να θεωρησει οτι δν ηξερα ή δν ηθελα ή δν προσπαθησα ή ακουσα λαθος γιατρο κλπ. 

[Nefeli2014]

πρίν από 56 λεπτά , vicky86 είπε:

δ νομιζω οτι ειναι κατανοητο τι περασε

τα πανδεινα,θλιψη κ απογοητευση

παρολα αυτα νεφελη εφοσον εσυ εισαι καλα με την αποφαση σου,εμενα μου περρισευει.οποτε για αλλη μια φορα,να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου κ συγχαρητηρια για το κοψιμο της πανας

Στην πρώτη μου κόρη θήλασα περίπου 2 μήνες περιπου και άλλες δύο εβδομαδες αντλούσα με το θήλαστρο, που εμένα μου φάνηκαν αιώνες βέβαια, είχα γεννήσει με καισαρική αλλά μπροστά στην κάψα μου να θηλασω δε με πονούσε τίποτα. Είχα παρακολουθήσει πάρα πολλά σεμινάρια, είχα πληρώσει μαία 50 ευρώ την ώρα για να με βοηθάει όταν πλέον τα βρηκα σκούρα, είχα μαλώσει με τις μάιες στο δήθεν φιλικό προς το θηλασμό μαιευτήριο, είχα καλέσει μέχρι και την προϊσταμένη υπεύθυνη θηλασμού και μας είχε ακούσει όλος ο όροφος... Έπαθα δύο φορές μαστίτιδα και το μωρό μαζί με γάλα έπινε πυον και αίμα, σαφώς δεν εγκατέλειψαζ πήρα αντιβίωση εγώ εκεί το βιολί μου.. Πήγαινα στο μαιευτήριο να μου ξεμπιυκωσουν το στήθος καθώς εγώ δεν τα καταφερνα_αλλοτε ναι δλδ άλλοτε οχι_, κάθε μία ώρα το μωρό στο στήθος για ώρες... Και να σου πάλι κλάμα.. Κοντός χάλινος είπε η μία παιδίατρος, δύσκολη θηλη είπε ένας άλλος, δεν πάτε στο διάβολο έλεγα εγώ... 

Όταν έκλεινε η πόρτα του δωματίου μου, γιατί την έκλεινα ερμητικά κάνεις να μη με ενοχλεί κάνεις να μη με επηρεάζει μόνο εγώ να είμαι εγώ και το μωρό μου... Δεν είχα κανένα δικαίωμα να του στέρησω αυτό που η φύση επιτάσσει.... Και πόσο γάλα είχα.... Μπουκάλια γέμιζα!!! Κι εσταζαν στο πάτωμα και τόση περηφάνια που είχα τόσο γάλα αλλά γιατί??? Γιατί δεν έτρωγε?? Γιατί βασανιζομασταν τόσο...ενα τέταρτο να το πιάσει κι άλλο ένα να πιάσει το άλλο?? Γιατί το ένα στήθος ήταν εντελώς χάλι η κατάσταση... Μα γιατί κλαίει γιατί γιατί γιατί?? Κι εγώ να σφαδαζω στους πόνους και οι δικοί μου σταματά κορίτσι μου θα αρρωστησεις κοιμήσου, δωστου λόγο συμπλήρωμα να κοιμηθείτε... Δεν κοιμόμασταν ποτέ!! Είχαμε γίνει νυχτοβια πουλιά κι εγώ και η κόρη μου μέσ στο κλάμα και στη μαύρη θλίψη!! Αυπνες και ταλαιπωρημενες.. Ώσπου ένα βράδυ δεν άντεξα, είπα δώστε της λίγο γάλα αγοράστε ένα γάλα γαμωτο σας, μπορεί να έχετε δίκιο! Και το μωρό κοιμήθηκε 7 ώρες κι εγώ κοιμήθηκα πρώτη φορά μετά από μήνες για 6 ώρες... Και. Ξύπνησα κι έφτιαξα και καφέ... Και ζήτησα από τον άντρα μου να με πάει μια βόλτα στη θάλασσα και έριξα τρελό κλάμα όση ώρα μου παραγγέλνει τους καφέδες.. Και σταματήσαμε στο φαρμακείο κι αγοράσαμε γαλατα... Και την άλλη μέρα ξαναβγηκαμε βόλτα όλοι μαζι, το μωρό μου ήταν διαφορετικό, όχι κόκκινο και πολύ ήρεμο... Κοιμόταν στην αγκαλιά μου κι όταν της έδινα γάλα σκόνη έβγζε κραυγες ευχαρίστηση. . Δεν τις είχα ξανακούσει! Εγώ μόνο κραυγες απελπισίας ήξερα μέχρι τότε.. Και πήγα για δουλειά και έκανα και σ..ξ!Και η οικογένεια μας έγινε αυτό που ονειρευόμουν! Μετά βέβαια είχα να αντίμςτωπισω τον "ζωοκοσμο" που με ανάγκαζε να απολογούμαι. Φυσικά κατάλαβα μετά από πολύ καιρό πως δεν ενδιέφερα ουσιαστικά κανέναν από αυτούς. Με κάποιους ήταν αφορμή να κόψω, με κάποιους άλλους δε γινόταν ήταν ΣΌΙ! Σόι χεστα κι άστα, άτομα άσχετα εν τέλει, γυναίκες που λόγω απωθημένων έλεγαν έλεγαν, δεν θήλασαν, μετά τα κατάλαβα όλα!! Αλλά μέχρι να ξυπνήσω κάθε φορά που μου κάναν κήρυγμα έμμεσο-αυτό ήταν το χειρότερο, κλείνουν στον εαυτό μου κι έκλαιγα από τις τύψεις και θυμόμουν το γάλα που έσταζε και σφουγγάριζα όλη μέρα διότι κυκλοφορούσα με το στήθος έξω να πω μέσα στο σπίτι.. Με πονούσε ότι κι αν έβαζα πάνω. 

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου δεν έκανα σεμινάρια, ξέρω, είμαι πλήρως κατατοπισμενη, είπα απλώς το πρώτο 24 ωρο θα μου δώσω διωρια. Αν ο εγκέφαλος μου σαστισει δε θα το δεχτώ αυτό ούτε για τον εαυτό μου ούτε για το μωρό.  Με το που την είδα να κλαίει σπαρακτικα θυμήθηκα τον άγγελο μου και μαύρο δάκρυ με έπιασε. Την άφησα στις μαιες και βγήκα έξω από το νοσοκομείο να μη με δει ο κοσμος στα χάλια που ήμουν. Και εμπηκα κάτι κλάματα! Ε όχι είπα θεέ μου κι ας με ΣΥΓΧΩΡΈΣΕΙΣ! Ας με συγχωρέσεις εσύ γιατί όχι δεν μπορώ, αλλά αυτή τη φορά ΔΕΝ ΘΈΛΩ! 

Και τώρα απενοχοποιημενη τα γράφω πρώτη φορά και πιστέψτε με, είμαι πολύ συνεισητοποιημενη. Αργκ μου αρέσει να εκφράζομαι, δε σημαινει πως γράφω επειδή έχω τύψεις. Στο πρώτο μου ποστ ναι είχα ας πούμε κάποιες τύψεις, συνηλθα ομως γιατί έβαλα τη λογική μου να δουλέψει.  

 

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Nefeli2014

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Σε μια λεχωνα θα πας να ανοίξεις τέτοια συζήτηση Κί ας τη δυσαρεστήσει μόνο και μόνο για να ανοίξει τα μάτια της όπως γράφεις? Δε νομίζω πως η ψυχολογία της γυναίκας σε αυτή τη φάση είναι τέτοια ώστε να μπορέσει να ακούσει τις αλήθειες του άλλου... Γιατί η αλήθεια κι αυτή τελικά υποκειμενική είναι.. 

Φυσικα λαμβανω υποψην μου την ευαισθησια μιας λεχωϊδας και βασει της δεδομενης στιγμης/καταστασης θα πραξω αναλογως. Οπως εγραψα με ομορφο και ευγενικο τροπο, με διαθεση βοηθειας και οχι κριτικης. Εξαλλου, αναφερομουν περισσοτερο σε θεματα πιο γενικα οπως ο "μακροχρονιος" θηλασμος και σε συνομιλητες οπως μαμαδες, μπαμπαδες, παππουδες, παρεα της στιγμης κλπ. Ειναι λιγο σπανιο να συναναστραφω με μια λεχωνα που δεν ειναι φιλη μου, ωστε να εχω το θαρρος να ανοιξω τετοια συζητηση, εκει φυσικα δεν θα επιδιωξω τιποτα, αλλα αν αναφερθει, θα μιλησω για το θεμα με ολη την ευαισθησια που πρεπει να αντιμετωπιζεται μια γυναικα που μολις εχει γεννησει. Πιστευω πως δεν εχει σχεση η υποκειμενικοτητα οσον αφορα συγκεκριμενα γεγονοτα που αφορουν τον θηλασμο, πχ πληγωμενες θηλες, μειωμενη παραγωγη, στασεις θηλασμου, χρονος/διαρκεια θηλασμου κλπ. Εχουν σχεση οι προσωπικες εμπειριες, αλλα οι αιτιες ειναι συγκεκριμενες και οι αντιμετωπισεις επισης.

 

7 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Βαλε και μια δοση φανατισμου απο οσες αυτοικανοποιουνται και νιωθουν οτι αυτοπραγματωνονται απο τον θηλασμο (και αντθστοιχα το baby led weaning, την υγιεινη διατροφη, το babywearing, την ενσυναισθηση κλπ), βαλε κ τις τυψεις οτι δεν κανεις αυτο που πρεπει για το παιδι σου, ολη αυτη η εμπειρια διογκωνεται.

Βλεπω μια δυσαρεσκεια προς συγκεκριμενες κατευθυνσεις που μπορει να επιλεξει μια μητερα, κατηγοριοποιωντας ανθρωπους, χαρακτηριζοντας τους "φανατισμενους" συμπερασματολογωντας για αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση. Μπορει οντως να υπαρχουν καποιες γυναικες που το κανουν για να νιωθουν ανωτερες, αλλα αντιστοιχα θα μπορουσαν να νιωθουν την ιδια αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση απο τις επιλογες τους γυναικες που ακολουθουν αλλες ή ακομη και αντιθετες κατευθυνσεις, δεν εχει νοημα να κανουμε επιθεση σε συγκεκριμενες επιλογες. Αν φτασεις δε να νιωθεις και τυψεις (οχι εσυ, γενικα) τοτε ή σε ενδιαφερει τοσο πολυ η γνωμη των αλλων ή απλα νιωθεις οτι αυτες οι κατευθυνσεις ειναι οι ιδανικες και νιωθεις ασχημα που δυσκολευεσαι να τις ακολουθησεις. Και στις δυο περιπτωσεις, δεν νοιαζεσαι για τον πραγματικο σου εαυτο και δεν κανεις τις δικες σου επιλογες, κατι που σιγουρα θα σου τρωει την ψυχη και ως μητερα και ως ανθρωπο γενικοτερα. Ειναι κριμα να νιωθουμε τοσο ευαλωτες και τρωτες οταν γινομαστε μητερες, ενω θα επρεπε να περναμε την πιο δυναμικη και εξυψωτικη περιοδο της ζωης μας.

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Sentir...natureza

[Nefeli2014]

πρίν από 8 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Φυσικα λαμβανω υποψην μου την ευαισθησια μιας λεχωϊδας και βασει της δεδομενης στιγμης/καταστασης θα πραξω αναλογως. Οπως εγραψα με ομορφο και ευγενικο τροπο, με διαθεση βοηθειας και οχι κριτικης. Εξαλλου, αναφερομουν περισσοτερο σε θεματα πιο γενικα οπως ο "μακροχρονιος" θηλασμος και σε συνομιλητες οπως μαμαδες, μπαμπαδες, παππουδες, παρεα της στιγμης κλπ. Ειναι λιγο σπανιο να συναναστραφω με μια λεχωνα που δεν ειναι φιλη μου, ωστε να εχω το θαρρος να ανοιξω τετοια συζητηση, εκει φυσικα δεν θα επιδιωξω τιποτα, αλλα αν αναφερθει, θα μιλησω για το θεμα με ολη την ευαισθησια που πρεπει να αντιμετωπιζεται μια γυναικα που μολις εχει γεννησει. Πιστευω πως δεν εχει σχεση η υποκειμενικοτητα οσον αφορα συγκεκριμενα γεγονοτα που αφορουν τον θηλασμο, πχ πληγωμενες θηλες, μειωμενη παραγωγη, στασεις θηλασμου, χρονος/διαρκεια θηλασμου κλπ. Εχουν σχεση οι προσωπικες εμπειριες, αλλα οι αιτιες ειναι συγκεκριμενες και οι αντιμετωπισεις επισης.

 

Βλεπω μια δυσαρεσκεια προς συγκεκριμενες κατευθυνσεις που μπορει να επιλεξει μια μητερα, κατηγοριοποιωντας ανθρωπους, χαρακτηριζοντας τους "φανατισμενους" συμπερασματολογωντας για αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση. Μπορει οντως να υπαρχουν καποιες γυναικες που το κανουν για να νιωθουν ανωτερες, αλλα αντιστοιχα θα μπορουσαν να νιωθουν την ιδια αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση απο τις επιλογες τους γυναικες που ακολουθουν αλλες ή ακομη και αντιθετες κατευθυνσεις, δεν εχει νοημα να κανουμε επιθεση σε συγκεκριμενες επιλογες. Αν φτασεις δε να νιωθεις και τυψεις (οχι εσυ, γενικα) τοτε ή σε ενδιαφερει τοσο πολυ η γνωμη των αλλων ή απλα νιωθεις οτι αυτες οι κατευθυνσεις ειναι οι ιδανικες και νιωθεις ασχημα που δυσκολευεσαι να τις ακολουθησεις. Και στις δυο περιπτωσεις, δεν νοιαζεσαι για τον πραγματικο σου εαυτο και δεν κανεις τις δικες σου επιλογες, κατι που σιγουρα θα σου τρωει την ψυχη και ως μητερα και ως ανθρωπο γενικοτερα. Ειναι κριμα να νιωθουμε τοσο ευαλωτες και τρωτες οταν γινομαστε μητερες, ενω θα επρεπε να περναμε την πιο δυναμικη και εξυψωτικη περιοδο της ζωης μας.

Οι καλοι μου φίλοι, ο Θεός να τους έχει καλά και να παραμείνουν έτσι, δε με ρώτησαν ούτε μια φορά αν θηλάζω η τι έγινε εν τέλει. Μόνη μου τους το είπα και κανενα σχόλιο δε μου έκαναν, απλώς με άκουσαν. Το εκτίμησα ιδιαιτέρως.. Είναι πολύ σημαντικό σε τέτοια ζητήματα ειδικά μόνο να ακούς τον άλλον αν τον σέβεσαι η τον εκτιμάς.οση ευαισθησία όπως λες και αν βάλεις, παλι κριτική θα ασκήσεις... Αρχίζεις κριτική χωρίς να χαϊδεύεις αυτιά βέβαια οταν στο ζητηθεί και κυρίως λαμβάνοντας υπόψη τη φάση που βρίσκεται ο άλλος. Είναι πολύ δύσκολο να έρχεται κάνεις όμως στη θέση του άλλου κι εκεί ειναι κι ένα σημείο που κρίνονται τελικά και οι σχέσεις των ατόμων. Αν δλδ τους ρωτούσα αν έκανα καλά ξέρω πως θα μου απαντούσαν  "όπως νιώθεις εσύ καλά". Οτιδήποτε άλλο με ευαισθησία η' μη ευαισθησία θα ήταν χτύπημα στην πληγή. 

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Nefeli2014

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

 

Βλεπω μια δυσαρεσκεια προς συγκεκριμενες κατευθυνσεις που μπορει να επιλεξει μια μητερα, κατηγοριοποιωντας ανθρωπους, χαρακτηριζοντας τους "φανατισμενους" συμπερασματολογωντας για αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση. Μπορει οντως να υπαρχουν καποιες γυναικες που το κανουν για να νιωθουν ανωτερες, αλλα αντιστοιχα θα μπορουσαν να νιωθουν την ιδια αυτοπραγματωση και αυτοϊκανοποιηση απο τις επιλογες τους γυναικες που ακολουθουν αλλες ή ακομη και αντιθετες κατευθυνσεις, δεν εχει νοημα να κανουμε επιθεση σε συγκεκριμενες επιλογες. Αν φτασεις δε να νιωθεις και τυψεις (οχι εσυ, γενικα) τοτε ή σε ενδιαφερει τοσο πολυ η γνωμη των αλλων ή απλα νιωθεις οτι αυτες οι κατευθυνσεις ειναι οι ιδανικες και νιωθεις ασχημα που δυσκολευεσαι να τις ακολουθησεις. Και στις δυο περιπτωσεις, δεν νοιαζεσαι για τον πραγματικο σου εαυτο και δεν κανεις τις δικες σου επιλογες, κατι που σιγουρα θα σου τρωει την ψυχη και ως μητερα και ως ανθρωπο γενικοτερα. Ειναι κριμα να νιωθουμε τοσο ευαλωτες και τρωτες οταν γινομαστε μητερες, ενω θα επρεπε να περναμε την πιο δυναμικη και εξυψωτικη περιοδο της ζωης μας.

 

Ήθελα να βάλω έναν αστερίσκο ότι δεν κατακρίνω τις επιλογές αυτές (εξάλλου το ότι παρακολουθώ αυτές τις ομάδες σημαίνει ότι θέλω να ενημερωθώ για να δω τι και πώς θα αξιοποιήσω / εφαρμόσω από όλα αυτά γιατί προφανώς κάτι με ελκύει στο σκεπτικό τους). Αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι συχνά βλέπω μια επιθυμία για προσωπική προβολή και όχι για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων. Σε ομάδες συζητήσεων αυτά, όχι εδώ. Αν βλέπω πχ ειρωνεία από διαχειριστές μιας ομάδας που λέγεται ενσυναίσθηση, δεν είμαι πεπεισμένη ότι αυτά που πρεσβεύουν τα ενστερνίζονται ως αρχές στη ζωή τους και δεν το κάνουν απλώς για να αυτοπροβληθούν. ΤΕλικά δεν τον έβαλα τον αστερίσκο αλλά η διευκρίνιση έγινε. 

 

Εϊναι όντως κρίμα οι γυναίκες να αισθάνονται τόσο ευάλωτες όταν γίνονται μητέρες. Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα. Και σϊγουρα οι συζητήσεις στο διαδίκτυο δεν βοηθούν στο να νιώσει καμιά μας καλύτερα. Αλλά φαίνετια μας τρώει ένα βίτσιο!

[Lenia16]

πρίν από 17 λεπτά , Nefeli2014 είπε:

Στην πρώτη μου κόρη θήλασα περίπου 2 μήνες περιπου και άλλες δύο εβδομαδες αντλούσα με το θήλαστρο, που εμένα μου φάνηκαν αιώνες βέβαια, είχα γεννήσει με καισαρική αλλά μπροστά στην κάψα μου να θηλασω δε με πονούσε τίποτα. Είχα παρακολουθήσει πάρα πολλά σεμινάρια, είχα πληρώσει μαία 50 ευρώ την ώρα για να με βοηθάει όταν πλέον τα βρηκα σκούρα, είχα μαλώσει με τις μάιες στο δήθεν φιλικό προς το θηλασμό μαιευτήριο, είχα καλέσει μέχρι και την προϊσταμένη υπεύθυνη θηλασμού και μας είχε ακούσει όλος ο όροφος... Έπαθα δύο φορές μαστίτιδα και το μωρό μαζί με γάλα έπινε πυον και αίμα, σαφώς δεν εγκατέλειψαζ πήρα αντιβίωση εγώ εκεί το βιολί μου.. Πήγαινα στο μαιευτήριο να μου ξεμπιυκωσουν το στήθος καθώς εγώ δεν τα καταφερνα_αλλοτε ναι δλδ άλλοτε οχι_, κάθε μία ώρα το μωρό στο στήθος για ώρες... Και να σου πάλι κλάμα.. Κοντός χάλινος είπε η μία παιδίατρος, δύσκολη θηλη είπε ένας άλλος, δεν πάτε στο διάβολο έλεγα εγώ... 

Όταν έκλεινε η πόρτα του δωματίου μου, γιατί την έκλεινα ερμητικά κάνεις να μη με ενοχλεί κάνεις να μη με επηρεάζει μόνο εγώ να είμαι εγώ και το μωρό μου... Δεν είχα κανένα δικαίωμα να του στέρησω αυτό που η φύση επιτάσσει.... Και πόσο γάλα είχα.... Μπουκάλια γέμιζα!!! Κι εσταζαν στο πάτωμα και τόση περηφάνια που είχα τόσο γάλα αλλά γιατί??? Γιατί δεν έτρωγε?? Γιατί βασανιζομασταν τόσο...ενα τέταρτο να το πιάσει κι άλλο ένα να πιάσει το άλλο?? Γιατί το ένα στήθος ήταν εντελώς χάλι η κατάσταση... Μα γιατί κλαίει γιατί γιατί γιατί?? Κι εγώ να σφαδαζω στους πόνους και οι δικοί μου σταματά κορίτσι μου θα αρρωστησεις κοιμήσου, δωστου λόγο συμπλήρωμα να κοιμηθείτε... Δεν κοιμόμασταν ποτέ!! Είχαμε γίνει νυχτοβια πουλιά κι εγώ και η κόρη μου μέσ στο κλάμα και στη μαύρη θλίψη!! Αυπνες και ταλαιπωρημενες.. Ώσπου ένα βράδυ δεν άντεξα, είπα δώστε της λίγο γάλα αγοράστε ένα γάλα γαμωτο σας, μπορεί να έχετε δίκιο! Και το μωρό κοιμήθηκε 7 ώρες κι εγώ κοιμήθηκα πρώτη φορά μετά από μήνες για 6 ώρες... Και. Ξύπνησα κι έφτιαξα και καφέ... Και ζήτησα από τον άντρα μου να με πάει μια βόλτα στη θάλασσα και έριξα τρελό κλάμα όση ώρα μου παραγγέλνει τους καφέδες.. Και σταματήσαμε στο φαρμακείο κι αγοράσαμε γαλατα... Και την άλλη μέρα ξαναβγηκαμε βόλτα όλοι μαζι, το μωρό μου ήταν διαφορετικό, όχι κόκκινο και πολύ ήρεμο... Κοιμόταν στην αγκαλιά μου κι όταν της έδινα γάλα σκόνη έβγζε κραυγες ευχαρίστηση. . Δεν τις είχα ξανακούσει! Εγώ μόνο κραυγες απελπισίας ήξερα μέχρι τότε.. Και πήγα για δουλειά και έκανα και σ..ξ!Και η οικογένεια μας έγινε αυτό που ονειρευόμουν! Μετά βέβαια είχα να αντίμςτωπισω τον "ζωοκοσμο" που με ανάγκαζε να απολογούμαι. Φυσικά κατάλαβα μετά από πολύ καιρό πως δεν ενδιέφερα ουσιαστικά κανέναν από αυτούς. Με κάποιους ήταν αφορμή να κόψω, με κάποιους άλλους δε γινόταν ήταν ΣΌΙ! Σόι χεστα κι άστα, άτομα άσχετα εν τέλει, γυναίκες που λόγω απωθημένων έλεγαν έλεγαν, δεν θήλασαν, μετά τα κατάλαβα όλα!! Αλλά μέχρι να ξυπνήσω κάθε φορά που μου κάναν κήρυγμα έμμεσο-αυτό ήταν το χειρότερο, κλείνουν στον εαυτό μου κι έκλαιγα από τις τύψεις και θυμόμουν το γάλα που έσταζε και σφουγγάριζα όλη μέρα διότι κυκλοφορούσα με το στήθος έξω να πω μέσα στο σπίτι.. Με πονούσε ότι κι αν έβαζα πάνω. 

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου δεν έκανα σεμινάρια, ξέρω, είμαι πλήρως κατατοπισμενη, είπα απλώς το πρώτο 24 ωρο θα μου δώσω διωρια. Αν ο εγκέφαλος μου σαστισει δε θα το δεχτώ αυτό ούτε για τον εαυτό μου ούτε για το μωρό.  Με το που την είδα να κλαίει σπαρακτικα θυμήθηκα τον άγγελο μου και μαύρο δάκρυ με έπιασε. Την άφησα στις μαιες και βγήκα έξω από το νοσοκομείο να μη με δει ο κοσμος στα χάλια που ήμουν. Και εμπηκα κάτι κλάματα! Ε όχι είπα θεέ μου κι ας με ΣΥΓΧΩΡΈΣΕΙΣ! Ας με συγχωρέσεις εσύ γιατί όχι δεν μπορώ, αλλά αυτή τη φορά ΔΕΝ ΘΈΛΩ! 

Και τώρα απενοχοποιημενη τα γράφω πρώτη φορά και πιστέψτε με, είμαι πολύ συνεισητοποιημενη. Αργκ μου αρέσει να εκφράζομαι, δε σημαινει πως γράφω επειδή έχω τύψεις. Στο πρώτο μου ποστ ναι είχα ας πούμε κάποιες τύψεις, συνηλθα ομως γιατί έβαλα τη λογική μου να δουλέψει.  

 

Θηλαζες δύο μήνες κ το μωρό για τόσο μεγάλο διαστημα δεν τα κατάφερνε να πιάσει θηλή κ έβγαζε κραυγές απελπισίας δλδ δεν έτρωγε ικανοποιητικά; Κ δεν έπαιρνε για δύο μήνες βάρος; Κ μετά από δύο μήνες θηλασμού έπιασε αμέσως μπουκάλι κ αγαλιασε; Γιατί τα περισσότερα δεν ξέρουν καν να ρουφηξουν από μπιμπερο μετά από δύο μήνες στο βυζί. Δε σε αμφισβητώ αλλά μου ακούγονται λίγο περίεργα όλα αυτά. Τεσπα, καλά εκανες κ σταμάτησες γιατί προφανώς ζούσατε μια αρρωστημενη κατάσταση κ λίγη σημασία έχει το αν θα θηλασεις μπροστά στην ψυχική σου υγεία κ την οικογενειακή σου ισορροπία κ την υγεία του παιδιού σου κ τη δική σου. Κ φυσικά καλά έκανες κ δε θηλασες κ το δεύτερο αφού θα γυρίσεις σε λιγότερο από μήνα στη δουλειά γιατί θα ήταν υπερβολικά δυσκολο να διατηρήσεις παραγωγή κ θα ξεκινούσαν πάλι τα πρβλ.

[Nefeli2014]

πρίν από 17 λεπτά , Lenia16 είπε:

Θηλαζες δύο μήνες κ το μωρό για τόσο μεγάλο διαστημα δεν τα κατάφερνε να πιάσει θηλή κ έβγαζε κραυγές απελπισίας δλδ δεν έτρωγε ικανοποιητικά; Κ δεν έπαιρνε για δύο μήνες βάρος; Κ μετά από δύο μήνες θηλασμού έπιασε αμέσως μπουκάλι κ αγαλιασε; Γιατί τα περισσότερα δεν ξέρουν καν να ρουφηξουν από μπιμπερο μετά από δύο μήνες στο βυζί. Δε σε αμφισβητώ αλλά μου ακούγονται λίγο περίεργα όλα αυτά. Τεσπα, καλά εκανες κ σταμάτησες γιατί προφανώς ζούσατε μια αρρωστημενη κατάσταση κ λίγη σημασία έχει το αν θα θηλασεις μπροστά στην ψυχική σου υγεία κ την οικογενειακή σου ισορροπία κ την υγεία του παιδιού σου κ τη δική σου. Κ φυσικά καλά έκανες κ δε θηλασες κ το δεύτερο αφού θα γυρίσεις σε λιγότερο από μήνα στη δουλειά γιατί θα ήταν υπερβολικά δυσκολο να διατηρήσεις παραγωγή κ θα ξεκινούσαν πάλι τα πρβλ.

Έπαιρνε βάρος μια χαρά γιατί όπως είπα Ειχα πολύ γάλα, παρά πολύ, αξιοζήλευτο θα έλεγε κανείς, γέμιζα μπουκαλι 120 και 150 μλ τη φορά, το ζήτημα είναι ότι στα 8 γεύματα τα 6 ήταν βασανιστικά και πολυωρα, κι εκεί που μου περνούσε η μαστίτιδα (κάνει μέρες να ησυχάσει το στήθος) εκεί το ξαναπαθα, δεν κοιμομασταν, κοιμομασταν το πολύ δύο ώρες εγώ υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα, και με τις άντλησεις που έκανα, έγινα χειρότερα, υπέφερα και υπέφερε κι αυτό. Βέβαια έβγαζα τόσο γάλα με το θήλαστρο που τακτοποίουσα και δύο γεύματα αλλά το στήθος μου είχε γίνει αγνώριστο. Κι όταν Το πιανε έμενε ώρες εκεί. Σταματούσαμε κοιμόταν μισή ώρα μια ώρα δύο ώρες το πάρα πολύ ξανά πάλι κι ακόμα εγώ δεν είχα ηρεμήσει. Εκανε γουλιες που είχαν αίμα δικό μου, στην αρχή φρίκαρα όταν το είδα μετά μου γίνε συνήθεια και την άφηνα να πίνει αίμα αφού μου έλεγαν δεν πειράζει. κι αυτό που λένε ότι στις 40 μέρες εγκαθίσταται ο θηλασμός, γιαυτό και το παλευα τόσο καιρό, σε εμένα αποδείχτηκε μύθος.

Α το μπιμπερό το δικό μου το παιδί το άρπαξε αμέσως. Ανακατεύτηκε μια δυο αλλά το πήρε, άμα πείνας τρως και με κουτάλι... Μόνο στην πιπίλα δυσκολεύτηκα λίγο αργότερα. 

Σαφώς και ήταν μια αρρωστημένη κατάσταση αλλά η δυσπιστία δυσπιστια. Πρεπει κάνεις να κάνει κωλοτουμπες η να το έχει βιώσει για να γίνει κατανοητό. 

Έγινε κατανοητό τώρα? 

Άλλη ερωτήση? 

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Nefeli2014

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 27 λεπτά , Nefeli2014 είπε:

Έπαιρνε βάρος μια χαρά γιατί όπως είπα Ειχα πολύ γάλα, παρά πολύ, αξιοζήλευτο θα έλεγε κανείς, γέμιζα μπουκαλι 120 και 150 μλ τη φορά, το ζήτημα είναι ότι στα 8 γεύματα τα 6 ήταν βασανιστικά και πολυωρα, κι εκεί που μου περνούσε η μαστίτιδα (κάνει μέρες να ησυχάσει το στήθος) εκεί το ξαναπαθα, δεν κοιμομασταν, κοιμομασταν το πολύ δύο ώρες εγώ υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα, και με τις άντλησεις που έκανα, έγινα χειρότερα, υπέφερα και υπέφερε κι αυτό. Βέβαια έβγαζα τόσο γάλα με το θήλαστρο που τακτοποίουσα και δύο γεύματα αλλά το στήθος μου είχε γίνει αγνώριστο. Κι όταν Το πιανε έμενε ώρες εκεί. Σταματούσαμε κοιμόταν μισή ώρα μια ώρα δύο ώρες το πάρα πολύ ξανά πάλι κι ακόμα εγώ δεν είχα ηρεμήσει. Εκανε γουλιες που είχαν αίμα δικό μου, στην αρχή φρίκαρα όταν το είδα μετά μου γίνε συνήθεια και την άφηνα να πίνει αίμα αφού μου έλεγαν δεν πειράζει. κι αυτό που λένε ότι στις 40 μέρες εγκαθίσταται ο θηλασμός, γιαυτό και το παλευα τόσο καιρό, σε εμένα αποδείχτηκε μύθος.

Α το μπιμπερό το δικό μου το παιδί το άρπαξε αμέσως. Ανακατεύτηκε μια δυο αλλά το πήρε, άμα πείνας τρως και με κουτάλι... Μόνο στην πιπίλα δυσκολεύτηκα λίγο αργότερα. 

Σαφώς και ήταν μια αρρωστημένη κατάσταση αλλά η δυσπιστία δυσπιστια. Πρεπει κάνεις να κάνει κωλοτουμπες η να το έχει βιώσει για να γίνει κατανοητό. 

Έγινε κατανοητό τώρα? 

Άλλη ερωτήση? 

 

Δεν λες κατι περίεργο: το θήλαστρο έκανε υπερπαραγωγή, που έκανε μαστίτιδα, που προκάλεσε όλα τα υπόλοιπα, που δεν υπήρξε καθοδήγηση για διαχείρηση υπερπαραγωγής, δυστυχώς χιλιοπαιγμένο το σενάριο, σίγουρα κανείς δεν αμφισβητεί ότι ήταν απαίσιο όλο αυτό. Δεν είναι κάτι εξωφρενικό, μάλλον αρκετά συνηθισμένο, και καθαρή άγνοια όποιου σε καθοδήγησε. 

Από εκεί και πέρα στους δύο μήνες, μία μαμά που θηλάζει, πράγματι δεν έχει κοιμηθεί πάνω από δίωρο, αυτό είναι το αναμενόμενο. Αν σου είπε κάποιος ότι στις 40 μέρες τα μωρά δεν κρέμονται πια από το στήθος, όντως σου είπε παραμύθια. Ακριβώς όπως το λες: μία ώρα θηλασμός, μιση ώρα διάλειμμα, ξανα μανά θηλασμός, ένα δίωρο ύπνος όπου ως μαμά κάνεις πάρτυ, και ξανά από την αρχή. Είναι από τα πράγματα που πολύ κρίμα αν δεν τα λένε στα σεμινάρια θηλασμού, για να ξέρει και η μέλλουσα μαμά τι να περιμένει, γιατί αν δεν το έχει δει, πραγματικά πώς να το φανταστεί; Αν έχει γνωρίσει μόνο νεογέννητα με φόρμουλα που κοιμούνται 3ωρα και 7ωρα, πώς να συνειδητοποιήσει ότι το 18 ώρες στο στήθος το 24ωρο είναι νορμάλ και δε χάλασε ούτε το γάλα ούτε το μωρό; Ε και αν μία μαμά δει ότι δεν την παλεύει, πού είναι το κακό και γιατί να απολογηθεί; 

[Sentir...natureza]

πρίν από 41 λεπτά , Nefeli2014 είπε:

Οι καλοι μου φίλοι, ο Θεός να τους έχει καλά και να παραμείνουν έτσι, δε με ρώτησαν ούτε μια φορά αν θηλάζω η τι έγινε εν τέλει. Μόνη μου τους το είπα και κανενα σχόλιο δε μου έκαναν, απλώς με άκουσαν. Το εκτίμησα ιδιαιτέρως.. Είναι πολύ σημαντικό σε τέτοια ζητήματα ειδικά μόνο να ακούς τον άλλον αν τον σέβεσαι η τον εκτιμάς.οση ευαισθησία όπως λες και αν βάλεις, παλι κριτική θα ασκήσεις... Αρχίζεις κριτική χωρίς να χαϊδεύεις αυτιά βέβαια οταν στο ζητηθεί και κυρίως λαμβάνοντας υπόψη τη φάση που βρίσκεται ο άλλος. Είναι πολύ δύσκολο να έρχεται κάνεις όμως στη θέση του άλλου κι εκεί ειναι κι ένα σημείο που κρίνονται τελικά και οι σχέσεις των ατόμων. Αν δλδ τους ρωτούσα αν έκανα καλά ξέρω πως θα μου απαντούσαν  "όπως νιώθεις εσύ καλά". Οτιδήποτε άλλο με ευαισθησία η' μη ευαισθησία θα ήταν χτύπημα στην πληγή. 

Tι να σου πω, εγω με τους κοντινους μου ανθρωπους (και οχι μονο) εχω συζητησει αρκετα για θεματα που αφορουν τον θηλασμο, τον τοκετο κα, ισως γιατι με ενδιαφερουν ιδιαιτερως σαν θεματα και δεν υπηρχε καμια παρεξηγηση απο καποια πλευρα. Διαφωνω στο οτι αν μιλησεις, οτι και να πεις θα ασκησεις κριτικη. Μπορεις με τα λογια σου να βοηθησεις χωρις να ασκησεις κριτικη. Ο σεβασμος προς την ευαισθησια του συνομιλητη συμπεριλαμβανει την ενεργητικη ακροαση, η οποια δεν σημαινει οτι απλα τον ακους χωρις να λες τιποτα.

Εξαλλου οπως εγραψα 

Παράθεση

Φυσικα λαμβανω υποψην μου την ευαισθησια μιας λεχωϊδας και βασει της δεδομενης στιγμης/καταστασης θα πραξω αναλογως.

Μεσα σε αυτο συμπεριλαμβανεται και το να μην μιλησω καθολου για το θεμα. Αλλα η προσωπικη μου εμπειρια, μου εχει δειξει οτι τα καταφερνω αρκετα καλα στο να διαχειριστω μια συζητηση με ενσυναισθηση και σεβασμο προς τον συνομιλητη μου, ο οποιος βρισκεται σε πολυ ευαισθητη συναισθηματικη κατασταση και δεν μιλαω μονο για λεχωϊδες, που οπως εγραψα ειναι πιο σπανιο να συναναστραφω αν δεν ειναι γνωστες μου.

[Anna3011]

Εγώ πάλι κορίτσια θέλω να πω ότι χαίρομαι που άνοιξε η Νεφέλη αυτό το θέμα γιατί γράφτηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις που έδωσαν, τουλάχιστον σε εμένα, τροφή για σκέψη. Ήταν δε τεκμηριωμένες και τοποθετημένες κόσμια και αυτό είναι τελικά το ζητούμενο στους δημόσιους διαλόγους. Δεν ξέρω αν η Νεφέλη βοηθήθηκε, προβληματίστηκε ή εκνευρίστηκε με όσα γράφτηκαν, νιώθω ωστόσο ότι έγινε γόνιμος διάλογος. Οπότε όσο "ανούσιο" και αν ακούγεται σε κάποιους, το να ανοίγεται ένα νήμα σαν και αυτό, το γεγονός ότι συμμετέχει και εκφράζει την άποψή του καταδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

@Έσπερος Διαβάζοντας τις απόψεις στο φόρουμ και τις στατιστικές σχετικά μρ τις θηλάζουσες, νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ η εξαίρεση που οι κοπέλες στο ευρύτερο κοινωνικό μου περιβάλλον θήλασαν αποκλειστικά και μάλιστα ξεπέρασαν κατά πολύ το 6μηνο. Και εγώ, όπως και εσύ που αντλήσαμε, αποτελώ εξαίρεση στον κανόνα, ίσως και γι αυτό το λόγο είχα μαύρα μεσάνυχτα στο πόσο δύσκολος μπορεί να αποδειχθεί για κάποιες ο θηλασμός, ακριβώς γιατι σχεδόν όλες οι φίλες και γνωστές τα κατάφεραν μια χαρά. Τι να πω, ίδως τελικά να υπάρχει μια στροφή στο φυσιολογικό, μακάρι! Συγχαρητήρια επίσης που συνεχίζεις να αντλείς. Εγώ στο 9μηνο σταμάτησα, κουράστηκα, ένιωσα ότι η άντληση ανά 3-4 ώρες μας χαλάει την καθημερινότητα σαν οικογένεια, και υπέκυψα στο μπουκάλι. Και παρόλο που δε θα άλλαζα την απόφασή μου δε μπορώ να μη σκεφτώ ότι στερώ από το παιδί μου το γάλα μου...Αλλά θα το ξεπεράσω 

[Lenia16]

1 hour ago, Nefeli2014 είπε:

Έπαιρνε βάρος μια χαρά γιατί όπως είπα Ειχα πολύ γάλα, παρά πολύ, αξιοζήλευτο θα έλεγε κανείς, γέμιζα μπουκαλι 120 και 150 μλ τη φορά, το ζήτημα είναι ότι στα 8 γεύματα τα 6 ήταν βασανιστικά και πολυωρα, κι εκεί που μου περνούσε η μαστίτιδα (κάνει μέρες να ησυχάσει το στήθος) εκεί το ξαναπαθα, δεν κοιμομασταν, κοιμομασταν το πολύ δύο ώρες εγώ υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα, και με τις άντλησεις που έκανα, έγινα χειρότερα, υπέφερα και υπέφερε κι αυτό. Βέβαια έβγαζα τόσο γάλα με το θήλαστρο που τακτοποίουσα και δύο γεύματα αλλά το στήθος μου είχε γίνει αγνώριστο. Κι όταν Το πιανε έμενε ώρες εκεί. Σταματούσαμε κοιμόταν μισή ώρα μια ώρα δύο ώρες το πάρα πολύ ξανά πάλι κι ακόμα εγώ δεν είχα ηρεμήσει. Εκανε γουλιες που είχαν αίμα δικό μου, στην αρχή φρίκαρα όταν το είδα μετά μου γίνε συνήθεια και την άφηνα να πίνει αίμα αφού μου έλεγαν δεν πειράζει. κι αυτό που λένε ότι στις 40 μέρες εγκαθίσταται ο θηλασμός, γιαυτό και το παλευα τόσο καιρό, σε εμένα αποδείχτηκε μύθος.

Α το μπιμπερό το δικό μου το παιδί το άρπαξε αμέσως. Ανακατεύτηκε μια δυο αλλά το πήρε, άμα πείνας τρως και με κουτάλι... Μόνο στην πιπίλα δυσκολεύτηκα λίγο αργότερα. 

Σαφώς και ήταν μια αρρωστημένη κατάσταση αλλά η δυσπιστία δυσπιστια. Πρεπει κάνεις να κάνει κωλοτουμπες η να το έχει βιώσει για να γίνει κατανοητό. 

Έγινε κατανοητό τώρα? 

Άλλη ερωτήση? 

Δεν καταλαβαίνω το τόσο επιθετικό υφος αλλά δε με πειράζει κ ιδιαίτερα γιατί δε σε γνωρίζω. Εσύ μάλλον πίστευες ότι η φαση είναι "ρεει γάλα από το στηθος, χωρίς πόνο κ μόνο όταν εμείς θέλουμε- ήσυχο νεογεννητο θηλάζει κάθε τρεις ωρες-ενδιαμεσα κοιμάται κ η ευτυχισμένη μαμά το κοιτάζει με λατρεία-επιστημονες υγείας τη στηρίζουν σε καθετί με τις εξαιρετικές τους γνώσεις- σε 40 μέρες βγαίνουν όλοι βόλτα σαν οικογένεια σε διαφήμιση. Μάλλον σου τα είπαν λάθος. Κ αυτό είναι που με διαολιζει. Γιατι, το πιο απλό παράδειγμα, αν βάζεις θηλαστρο σε λεχώνα είναι λογικό να αυξάνεται ανεξέλεγκτα η παραγωγή κ να οδηγεί σε μαστίτιδα κ σε μη εγκαθίδρυση του θηλασμού, αφού το στήθος δεν υπακούει στις ανάγκες του μωρού για να ρυθμίσει το γάλα που παράγει. Το δεύτερο παράδειγμα, τα νεογέννητα που κοιμούνται πάνω από δύο ώρες, μάντεψε! Δεν υπάρχουν. Μόνο αυτά που έχουν γκωσει απτό βαρύ γάλα σκόνη κ δεν μπορούν να κουνηθούν (that would work for me next time). Όσο για το αν το έχω βιώσει, θα πω μονο ότι οι θηλές μου πλεον είναι οι μισές, με ένα κενό στη μία πλευρά τους η κάθε μια.

Τελικά πειναγε ή δεν πειναγε το μωρό;

Επεξεργάστηκαν 2 Σεπτεμβρίου,2018 by Lenia16

[vicky86]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@vicky86 η κοπελα οντως δν αναφερει συγκεξριμενες δυσκολιες αλλα νομιζω οτι δεν ηταν αυτος ο στοχος της, δλδ να πει δεν τα καταφερα γι αυτο κ γι αυτο, ποσο δυστυχης ειμαι, λυπηθειτε με. εγω ο,τι εγραψα το εγραψα ερμηνευοντας τη σταση της ως πικρια οχι τοσο για τον θηλασμο οσο για την αντιμετωπιση που εχει απο τον περιγυρο. 

 

Τωρα σχετικα με το αν εχει νοημα να διορθωσεις μια ατοπη δικαιολογια μη θηλασμου, οκ να το κανεις σ ενα ατομο που εχεις οικειοτητα, μια φιλη, καποια που ζηταει τη γνωμη σου. Εκει περ τα κ πες τα κ χυμα αν χρειαςτει γιατι γι αυτο ειναι οι φιλοι. αλλα σε μια ασχετη μαμα που μιλατε στην παιδικη χαρα πχ, δεν ξερω, εμενα θα μου κακοφαινοταν. Και το λεω γιατι ειμαι στη θεση της μη θηλαζουσας, ασχετο αν δινω μητρικο γσλα με αλλον τροπο, κ ξερω πώς νιωθω ωστε να μπορω να υποθεσω πώς νιωθουν κ οι αλλες. Ειναι αλλο να μου τα χωσει μια φιλη, που το εχουν κανει καποιες, ή ακομα κ εσεις εδω ανωνυμα γιατι εδω γραφω συνειδητα κ ξερω οτι θα τ´ ακουσω κ δικαιως. Αλλα αν μια αγνωστη στο παρκο μου ελεγε οτι δν επρεπε να εδινα μπιμπερο αλλα συριγγα ή επρεπε να κανω 10-12 αντλησεις μερα-νυχτα για να κρατηςω την παραγωγη μου, ναι θα μ ενοχλουσε καπως. Γιατι δ θα μ αρεσε μια αγνωστη να θεωρησει οτι δν ηξερα ή δν ηθελα ή δν προσπαθησα ή ακουσα λαθος γιατρο κλπ. 

δ ξερω τι εικονα εχεις σχηματισει για μενα,αλλα δ κυκλοφορω στις παιδικες κ ρωταω τις μαμαδες αν θηλασαν ετσι ωστε να διορθωνω τα τυχον λαθη τους

κ τα δυο παιδια μου εξω δ πολυζητουσαν να θηλασουν,η προσοχη τους ηταν αποσπασμενη.οποτε με τις μαμαδες που εχω κανει μια κουβεντα παραπανω σημαινει οτι ειχαμε κ μια πιο συχνη συναντηση

ατομα που με ρωτανε αν εχω θηλασει,πιστευω οτι κ τους ιδιους δ τους ενοχλει μια τετοια ερωτηση.κ προσπαθω να γινεται χωρις κριτικη

επισης στην τελευταια προταση,ναι μια αγνωστη ειτε κ μια φιλη δ θα κρινει ποσο προσπαθησες κ αν το ηθελες,αλλα ισως εχει να σου προτεινει κτ να σε βοηθησει,η καποιον πιο ειδικο

2 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Στην πρώτη μου κόρη θήλασα περίπου 2 μήνες περιπου και άλλες δύο εβδομαδες αντλούσα με το θήλαστρο, που εμένα μου φάνηκαν αιώνες βέβαια, είχα γεννήσει με καισαρική αλλά μπροστά στην κάψα μου να θηλασω δε με πονούσε τίποτα. Είχα παρακολουθήσει πάρα πολλά σεμινάρια, είχα πληρώσει μαία 50 ευρώ την ώρα για να με βοηθάει όταν πλέον τα βρηκα σκούρα, είχα μαλώσει με τις μάιες στο δήθεν φιλικό προς το θηλασμό μαιευτήριο, είχα καλέσει μέχρι και την προϊσταμένη υπεύθυνη θηλασμού και μας είχε ακούσει όλος ο όροφος... Έπαθα δύο φορές μαστίτιδα και το μωρό μαζί με γάλα έπινε πυον και αίμα, σαφώς δεν εγκατέλειψαζ πήρα αντιβίωση εγώ εκεί το βιολί μου.. Πήγαινα στο μαιευτήριο να μου ξεμπιυκωσουν το στήθος καθώς εγώ δεν τα καταφερνα_αλλοτε ναι δλδ άλλοτε οχι_, κάθε μία ώρα το μωρό στο στήθος για ώρες... Και να σου πάλι κλάμα.. Κοντός χάλινος είπε η μία παιδίατρος, δύσκολη θηλη είπε ένας άλλος, δεν πάτε στο διάβολο έλεγα εγώ... 

Όταν έκλεινε η πόρτα του δωματίου μου, γιατί την έκλεινα ερμητικά κάνεις να μη με ενοχλεί κάνεις να μη με επηρεάζει μόνο εγώ να είμαι εγώ και το μωρό μου... Δεν είχα κανένα δικαίωμα να του στέρησω αυτό που η φύση επιτάσσει.... Και πόσο γάλα είχα.... Μπουκάλια γέμιζα!!! Κι εσταζαν στο πάτωμα και τόση περηφάνια που είχα τόσο γάλα αλλά γιατί??? Γιατί δεν έτρωγε?? Γιατί βασανιζομασταν τόσο...ενα τέταρτο να το πιάσει κι άλλο ένα να πιάσει το άλλο?? Γιατί το ένα στήθος ήταν εντελώς χάλι η κατάσταση... Μα γιατί κλαίει γιατί γιατί γιατί?? Κι εγώ να σφαδαζω στους πόνους και οι δικοί μου σταματά κορίτσι μου θα αρρωστησεις κοιμήσου, δωστου λόγο συμπλήρωμα να κοιμηθείτε... Δεν κοιμόμασταν ποτέ!! Είχαμε γίνει νυχτοβια πουλιά κι εγώ και η κόρη μου μέσ στο κλάμα και στη μαύρη θλίψη!! Αυπνες και ταλαιπωρημενες.. Ώσπου ένα βράδυ δεν άντεξα, είπα δώστε της λίγο γάλα αγοράστε ένα γάλα γαμωτο σας, μπορεί να έχετε δίκιο! Και το μωρό κοιμήθηκε 7 ώρες κι εγώ κοιμήθηκα πρώτη φορά μετά από μήνες για 6 ώρες... Και. Ξύπνησα κι έφτιαξα και καφέ... Και ζήτησα από τον άντρα μου να με πάει μια βόλτα στη θάλασσα και έριξα τρελό κλάμα όση ώρα μου παραγγέλνει τους καφέδες.. Και σταματήσαμε στο φαρμακείο κι αγοράσαμε γαλατα... Και την άλλη μέρα ξαναβγηκαμε βόλτα όλοι μαζι, το μωρό μου ήταν διαφορετικό, όχι κόκκινο και πολύ ήρεμο... Κοιμόταν στην αγκαλιά μου κι όταν της έδινα γάλα σκόνη έβγζε κραυγες ευχαρίστηση. . Δεν τις είχα ξανακούσει! Εγώ μόνο κραυγες απελπισίας ήξερα μέχρι τότε.. Και πήγα για δουλειά και έκανα και σ..ξ!Και η οικογένεια μας έγινε αυτό που ονειρευόμουν! Μετά βέβαια είχα να αντίμςτωπισω τον "ζωοκοσμο" που με ανάγκαζε να απολογούμαι. Φυσικά κατάλαβα μετά από πολύ καιρό πως δεν ενδιέφερα ουσιαστικά κανέναν από αυτούς. Με κάποιους ήταν αφορμή να κόψω, με κάποιους άλλους δε γινόταν ήταν ΣΌΙ! Σόι χεστα κι άστα, άτομα άσχετα εν τέλει, γυναίκες που λόγω απωθημένων έλεγαν έλεγαν, δεν θήλασαν, μετά τα κατάλαβα όλα!! Αλλά μέχρι να ξυπνήσω κάθε φορά που μου κάναν κήρυγμα έμμεσο-αυτό ήταν το χειρότερο, κλείνουν στον εαυτό μου κι έκλαιγα από τις τύψεις και θυμόμουν το γάλα που έσταζε και σφουγγάριζα όλη μέρα διότι κυκλοφορούσα με το στήθος έξω να πω μέσα στο σπίτι.. Με πονούσε ότι κι αν έβαζα πάνω. 

Στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου δεν έκανα σεμινάρια, ξέρω, είμαι πλήρως κατατοπισμενη, είπα απλώς το πρώτο 24 ωρο θα μου δώσω διωρια. Αν ο εγκέφαλος μου σαστισει δε θα το δεχτώ αυτό ούτε για τον εαυτό μου ούτε για το μωρό.  Με το που την είδα να κλαίει σπαρακτικα θυμήθηκα τον άγγελο μου και μαύρο δάκρυ με έπιασε. Την άφησα στις μαιες και βγήκα έξω από το νοσοκομείο να μη με δει ο κοσμος στα χάλια που ήμουν. Και εμπηκα κάτι κλάματα! Ε όχι είπα θεέ μου κι ας με ΣΥΓΧΩΡΈΣΕΙΣ! Ας με συγχωρέσεις εσύ γιατί όχι δεν μπορώ, αλλά αυτή τη φορά ΔΕΝ ΘΈΛΩ! 

Και τώρα απενοχοποιημενη τα γράφω πρώτη φορά και πιστέψτε με, είμαι πολύ συνεισητοποιημενη. Αργκ μου αρέσει να εκφράζομαι, δε σημαινει πως γράφω επειδή έχω τύψεις. Στο πρώτο μου ποστ ναι είχα ας πούμε κάποιες τύψεις, συνηλθα ομως γιατί έβαλα τη λογική μου να δουλέψει.  

 

λυπαμαι που ενιωσες την αναγκη να γραψεις ολη την πρωτη σου εμπειρια,αφου δ ηταν απο την αρχη αυτος ο σκοπος σου.κ οταν μαλιστα δ ειναι κτ ευχαριστο να το θυμασαι.εγω προσωπικα δ θα ηθελα να μιλαω γι αυτο,αλλα ο καθενας το διαχειριζεται αλλιως

δλδ εγω οταν θα εγραφα την ιστορια μου θα περιμενα καποιος να μου πει αν βλεπει κτ λαθος,η αν θα μπορουσα να κανω κτ διαφορετικα,να μου προτεινει κτ.εσυ δ εχεις αυτην την αναγκη

(παρολο που καποια απο αυτα που περιγραφεις ειναι πολυ οικεια σε πολλες θηλαζουσες)

[marakiz]

Θέλω να πω το εξής.

 

Είναι κρίμα και ΑΔΙΚΟ επειδή υπάρχουν κάτι πορωμένες μαμάδες με το θηλασμό και γενικότερα ότι άλλο αφορά το παιδί τους, να βάζετε ΟΛΕΣ τις θηλάζουσες στο ίδιο καζάνι και να τις αντιμετωπίζετε ως φανατικές. 

 

Ξέρετε, όσες θηλάζουμε δεν πρωτοστατούμε σε μαζικούς θηλασμούς, ούτε κυκλοφορούμε με το βυζί έξω με την πρώτη ευκαιρία, ούτε με το που ανακαλύψουμε κάποια μαμά που δεν θηλάζει κάνουμε σκοπό της ζωής μας να της μάθουμε τι έκανε λάθος.

 

Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη όσων δεν εστερνίζονται κάτι να πρέπει να το πολεμούν ή να το ακυρώνουν. 

 

Επίσης δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να λέμε ψέματα, ή περίπου την αλήθεια για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αφορά το παιδί μας λες και οφείλουμε να δώσουμε λογαριασμό κάπου.

 

Ο τρόπος που σιτίζεται ένα παιδί, όποιος κι αν είναι αυτός, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό. Ειλικρινά σας μιλάω δεν καταλαβαίνω τον λόγο που πρέπει κάποιος να κρύβεται. Ο άνθρωπος που θα πει την κακία του θα την πει σε κάθε περίπτωση και είναι ένας άνθρωπος που δεν θα έπρεπε κάποιος να τον υπολογίζει. Κι όμως, υπολογίζεται τελικά  η γνώμη του τόσο πολύ που του πλασάρουμε αυτό που θα συμφωνούσε.

Επεξεργάστηκαν 3 Σεπτεμβρίου,2018 by marakiz

[Anna3011]

1 ώρα πρίν, marakiz είπε:

Θέλω να πω το εξής.

 

Είναι κρίμα και ΑΔΙΚΟ επειδή υπάρχουν κάτι πορωμένες μαμάδες με το θηλασμό και γενικότερα ότι άλλο αφορά το παιδί τους, να βάζετε ΟΛΕΣ τις θηλάζουσες στο ίδιο καζάνι και να τις αντιμετωπίζετε ως φανατικές. 

 

Ξέρετε, όσες θηλάζουμε δεν πρωτοστατούμε σε μαζικούς θηλασμούς, ούτε κυκλοφορούμε με το βυζί έξω με την πρώτη ευκαιρία, ούτε με το που ανακαλύψουμε κάποια μαμά που δεν θηλάζει κάνουμε σκοπό της ζωής μας να της μάθουμε τι έκανε λάθος.

 

Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη όσων δεν εστερνίζονται κάτι να πρέπει να το πολεμούν ή να το ακυρώνουν. 

 

Επίσης δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να λέμε ψέματα, ή περίπου την αλήθεια για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αφορά το παιδί μας λες και οφείλουμε να δώσουμε λογαριασμό κάπου.

 

Ο τρόπος που σιτίζεται ένα παιδί, όποιος κι αν είναι αυτός, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό. Ειλικρινά σας μιλάω δεν καταλαβαίνω τον λόγο που πρέπει κάποιος να κρύβεται. Ο άνθρωπος που θα πει την κακία του θα την πει σε κάθε περίπτωση και είναι ένας άνθρωπος που δεν θα έπρεπε κάποιος να τον υπολογίζει. Κι όμως, υπολογίζεται τελικά  τη γνώμη του τόσο πολύ που του πλασάρουμε αυτό θα συμφωνούσε.

Μα ασφαλώς και έτσι είναι και το λέω και από προσωπική εμπειρία. Στον κύκλο των ανθρώπων που συναναστρέφομαι, η πλειονότητα των γυναικών θήλασε (ναι συμβαίνουν και αυτά - καταρρίψαμε τις στατιστικές ). Ποτέ δε δεχτηκα πυρά που δεν τα κατάφερα, ποτέ δεν άνοιξε καμία φίλη ή γνωστή το θέμα. Στις μαμαδοκουβέντες μας προτεραιότητα έχουν άλλα θέματα όπως ο ύπνος, η γκρίνια, οι δυσκολία να χειριστείς καταστάσεις, οι φοβίες μας κτλ κτλ. Ενίοτε λέγονται ιστορίες θηλασμού πάντα στο πλαίσιο της συζήτησης και μπορεί και εγώ τότε να μιλήσω για το θήλαστρο που μου έχει γίνει βραχνάς. Δεν έχω δεχτεί ποτέ καμία επίθεση, καμία μομφή, ούτε καν ένα υπονοούμενο και ειλικρινά θλίβομαι όταν ακούω ότι συμβαίνει, γιατί όντως συμβαίνει. Πιστεύω ότι η φανατισμένη γυναίκα που θα κουνήσει το δάκτυλο προκειμένου να νιώσει ανώτερη και να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία της βροντοφωνάζοντας ότι θηλάζει, είναι ένας άνθρωπος που με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί και σε άλλες πτυχές της ζωής του. Δε θα σε κατηγορήσει μόνο που δε θηλάζεις, θα σε κατηγορήσει που για παράδειγμα δεν κοιμίζεις σωστά το παιδί, δε βάζεις όρια και είναι ατίθασο, δεν του έκοψες νωρίς την πάνα, του δίνεις ακόμα πιπίλα κτλ κτλ. Είναι αυτές οι μαμάδες που όπως λέει και μια φίλη μου, τις βλέπεις στην παιδική χαρά και από την κουβέντα βγάζεις το συμπέρασμα ότι έχουν το τέλειο μωρό και αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι στο καλό κάνεις εσύ λάθος.

 

Σχετικά τώρα με τις κοπέλες, εν προκειμένω μη θηλάζουσες, που νιώθουν την ανάγκη να κρυφτούν, αν και ούτε και εμένα βρίσκει σύμφωνη η συγκεκριμένη στάση ζωής, μπορώ να αντιληφθώ ότι απλά κάποιες φορές δε θέλουν να δεχτούν την αρνητική ενέργεια των ανθρώπων που περιέγραψα πιό πάνω. Και δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί είναι πολλοί και τρομερά ενοχλητικοί.

[marakiz]

Μα κι οι θηλάζουσες κρύβονται, ειδικά οι άνω του 1χρ. Επειδή ο κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με αυτό. Καμιά να μην κρύβεται.  Στην τελική αυτό που θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας είναι να τα έχουν καλά με τις επιλογές τους. Κι εμείς είμαστε το παράδειγμα σε όλα, ακόμα και σε αυτή την τρυφερή ηλικία. 

[ΑΡΓΚ]

Βρε κορίτσια συγγνώμη γιατί νομίζω ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν: Εχω ζήσει και έχω δει ως θηλάζουσα (όχι τα αρχαία χρόνια, πριν μια πενταετία) ό,τι πιο ηλίθιο σχόλιο υπάρχει, από την μεσήλικη στην παραλία να συζητά μεγαλόφωνα με τη διπλανή της ότι "δεν είναι θέαμα αυτό" για το ότι θήλαζα το γιο μου (τονίζω το γυναίκα, καμιά 50αρια χρονών άρα με κάποια εμπειρία στη ζωή, όχι 13χρονη, και σε παραλία, όχι στην εκκλησία) ως το ότι το παιδί θα το κάνω gay, από γιατρό (όχι γυναικολόγο ευτυχώς) που ανέφερα ότι θηλάζω γιατί έπρεπε να μου γράψει αντιβίωση. Και έχω δει και αδιάκριτα βλέμματα θηλάζοντας δημόσια, και έχω ακούσει και από φίλες τις άπειρες ανάλογες ιστορίες. Η μη θηλάζουσα γιατί να κρύβεται; Εχει τύχει δηλαδή σε καμία να αρχίσει να τη στραβοκοιτά ο άγνωστος κόσμος δημόσια γιατί έβγαλε το μπουκάλι, ή να σχολιάζουν μεγαλόφωνα τι αηδία που είναι να βλέπουν το μπουκάλι;;;

[ponemeni]

On 8/31/2018 at 2:02 PM, Marilh said:

Καλύφθηκα απόλυτα από την απάντησή σου Vtgian. 

Παρακολουθώ αυτό το forum  από το 2013 οπότε και γέννησα την κόρη μου. Αυτός ο λάθος τρόπος (για να μην πω φανατισμός) αυτών ακριβώς των μαμαδο-ομαδων (που ενίοτε συναντάμε κι εδώ μέσα) με έκανε να αναθεωρήσω πολλά και να υπερασπιζομαι το διαφορετικό ακόμα κι αν δε το ασπάζομαι. Οπότε, κατανοώ απόλυτα και το λόγο για τον οποίο η Nefeli2014 ανοίξε αυτό το post και δυστυχώς νομίζω ότι μαντεύω σωστά και το γιατί σταματήσε να γράφει και να απαντά απο νωρίς. 

 

Προσωπικώς δεν θα μπορούσα για κανένα λόγο να υπερασπιστώ κάτι το οποίο δεν το ασπάζομαι, είναι έξω από τις αξίες μου.

Επίσης, μιας και τέθηκε και η έννοια της πειθούς, εγώ προσωπικά δεν θα προσπαθούσα ποτέ και για κανένα λόγο να «πείσω» μία μητέρα να θηλάσει!

Ή θέλει κάποιος να θηλάσει γνωρίζοντας τι σημαίνει αυτό ή δεν θέλει, γιατί να πρέπει να πειστεί μία μητέρα να θηλάσει το παιδί της?

Είναι πώς να το πω, το μητρικό ένστικτο να προσφέρεις στο παιδί σου, είναι σαν να λέμε ότι πρέπει να πείσω έναν άνθρωπο να ακολουθήσει κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Αν θέλει να το κάνει θα το κάνει, αν δεν θέλει δεν θα το κάνει και σεβαστό.

Το πείθω γενικά δεικνύει ότι συζητάται ένα θέμα και κάποιος με επιχειρήματα προσπαθεί να αλλάξει την άποψη του άλλου. Μα εδώ δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Εδώ μιλάμε για θέμα επιλογής, εφόσον η μητέρα γνωρίζει τα οφέλη του θηλασμού και επιλέγει να μην το κάνει, πως μπορεί να πειστεί? Ουδείς νομίζω θα ενδιαφερόταν να κάνει και κάτι τέτοιο εφόσον πρόκειται για συνειδητή επιλογή.

Καταθέτω αυτές τις σκέψεις γιατί ίσως πολλές φορές στην προσπάθειά μας να υποστηρίξουμε την αντίθετη άποψη  (με την οποία ούτε καν συμφωνούμε) χρησιμοποιούμε μη δόκιμες εκφράσεις.

Αυτό που εγώ θα ήθελα να καταθέσω ως άποψη είναι πως μία νέα μητέρα, θα πρέπει από πριν να γνωρίζει τα οφέλη του θηλασμού, να μην αγχωθεί και παρασυρθεί από το άγχος της και τα παρατήσει. Εάν είναι συνειδητή επιλογή από την αρχή να μην θηλάσει, σεβαστή η επιλογή της και θα συμφωνήσω με την άποψη που τέθηκε γιατί πρέπει να πει ψέμματα για το εάν θηλάζει ή όχι. Όποιος κάνει τις επιλογές του τις στηρίζει κιόλας, ούτε έχει να απολογηθεί για κάτι, ούτε θα κάτσει να τσακωθεί με τον κάθε περίεργο.

[Mama_Anesti_]

23 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ... Αν εξαιρέσεις ότι έχω ακόμα πόνους που και που στα ράμματα, γιατί με έραψαν σε τρία ακόμα σημεία, κι επειδή σηκώνω οκ τη μικρή αλλά τη μεγάλη που κοντά είναι 14 κιλά.. Της κάνω τις αγκαλιές που δεν της έκανα 9 μήνες.. Αλλά νομίζω κάπου το παρακάνω κι εγώ.. Αλλά θα περάσει κι αυτό! Βασικά πρέπει να σταματήσω να σηκώνω βάρη γιατί τα πληντυρια πάνε κι έρχονται! Είναι η περίοδος που τα φορμακια αλλάζονται σωρηδόν καθώς και τα βρακάκια γιατί γιουπι η μεγάλη έκοψε την πάνα!!! Μου βγήκε η πίστη για να τα καταφέρω... Όπου να ναι πάω και στη δουλειά, ανυπομονώ πως και πως να ξελαμπικαρω λίγο!  

 

Προσοχή στα βάρη! Ακόμα δεν έχει θρέψει ή τομή κ υπάρχει κίνδυνος για κοίλη. 

   Μπράβο για την πάνα! Να χαίρεσαι τα παιδιά σου!

[Marilh]

@ponemeniαυτό που εννοούσα στο παραπάνω post μου είναι ότι υπερασπιζομαι το δικαίωμα της καθεμιας μας στη διαφορετικοτητα.

Προσωπικά, ασπάζομαι και το θηλασμό και το μη θηλασμό επομένως δεν ισχύει για την περίπτωση μου η πρώτη πρόταση του post σου, αν αναφέρεσαι σε 'μενα. 

[Silky]

Να σου ζήσει το μωρό. Γέννησα και εγώ πρόσφατα. Προσωπικά αντιμετώπιζω δυο (χονδρικά τις έχω κατατάξει μην παρεξηγηθεί κανεις) ειδών συμπεριφορές από μαμάδες στην κοντινή μου ηλικία. Όσες εχουν γεννήσει πριν 7-8 + χρόνια που εμμέσως, η και όχι , στην κουβέντα υποβάθμιζουν τον θηλασμό ενώ με φόρτωνουν ένα σωρό ηλίθιες αντιλήψεις και αμφιβολίες. Αναφέρω κουβέντες που μου έμειναν : θα μου κάνει το στήθος πιπίλα, «χεστο μωρε γιατί να παιδεύεσαι», και το καλυτερο να δίνω το μωρό στο συζηγο και να μην το πολύ κρατάω γιατί μυρίζω γάλα και το μωρό όλο θα θέλει. Η άλλη είδους συμπεριφορά ειναι από πιο πρόσφατες μαμάδες που αν θήλασαν μου δίνουν κουράγιο η αν δεν θήλασαν συνήθως λένε κάτι πχ εγώ δεν είχα γάλα, είχα θέμα υγείας κλπ η το έχουν παράπονο που κάτι πήγε στραβά και δεν ειχαν βοήθεια που πάντα απαντάω ότι σημάσια έχει να είναι η μαμά και το μωρό καλά διοτι το πιστεύω. Ο θηλασμός δεν μου βγήκε ούτε φυσιολογικά όπως το φανταζόμουν ούτε εύκολα. Τώρα που κοιτάζω πίσω στις πρωτες στιγμές και μέρες εάν δεν είχα την συμπαράσταση του συζύγου καταρχάς, εάν δεν έδιωχνα τους συγγενείς που με άγχωναν και εάν δεν ζήταγα βοήθεια θα τα είχα παρατήσει. Θεωρώ πως οι γύρω συγγενείς  είναι κακός μπελάς για μια λεχώνα. Οι πρωτες μερες με ένα μωρό μου «έκατσαν βαριά» σοκ - άγχος - νεύρα-κλάματα. Θυμάμαι ώρες σε έναν καναπέ να θηλάζω και με το κινητό στο χέρι να ψάχνω γιατί το παιδί μου τρώει τόσο συχνά για τόσο πολύ. Μήπως δεν έχω γάλα μα οι διανορφωτες θηλων γέμιζαν γάλα, μήπως δεν πιάνει καλά,  η μήπως κάτι άλλο; Και δώστου οι συγγενεις που ήταν σπίτι να με βοηθήσουν να λένε τα δικά τους πχ να επιμένουν ότι το παιδί τρώει στο τρίωρο και 10 -20 λεπτά από το κάθε βυζι όποτε το δικό μου που έτρωγε όποτε του καπνίσει μπορεί και στην ώρα για μια ώρα κάτι έχει η κάτι έχω εγώ, και άντε να το δοκιμάζω και καλά να το ταιζω πιο αραια γιατί αλλιως «δεν κάνει πλήρη γεύμα γατί δεν έχει πεινάσει και παίζει» και δώστου κλάμα το νεογνό και νεύρα εγώ. Με είδαν να βάζω το παιδί στην θέση ραγμπι και με μάλωσαν ότι πως βάζω έτσι το παιδί και να το πάρω «Παναγίτσα». Άλλος δεν καταλάβαινε γιατί κάνω ζεστές κομπρέσες και μασάζ και αφήνω το παιδί να περιμένει (2-3 λεπτά)- πάρε να χω λίγες τύψεις που επειδή προτιμώ να μην δαγκωνομαι από πόνο αφήνω το σπλάχνο μου να «περιμένει και κλαίει και νευριάζει και για αυτο τρώει τόση ώρα». Και το παιδί δεν βολεύεται και έχω μεγάλο στηθος και θα το πνίξω και τι χάπια είναι αυτά που πίνω και θα κρεμάσει το βυζι και ατροφει ο τράχηλος και το πολύ

έξι μήνες να το κάνω και κάτι έχουν οι θηλεσ που ξεφλουδίσαν. Ολα αυτά τώρα μου φαίνονται τραγελαφικά, τις πρωτες μερες που οι ορμονες κάνανε πάρτυ, που εγώ δεν αισθανόμουν δέσιμο με το παιδί, που η αϋπνία χτύπαγε ταβάνι, που ζήλευα τον συζηγο μου που κοιμοταν 5-6 ωρες σερί, που το να κοιμηθώ τρίωρο έμοιαζε άπιαστο όνειρο, όλα αυτά που έλεγαν όλοι γύρω είτε τα έλεγαν από άγνοια είτε όχι εμένα με επηρέαζαν. Θυμάμαι ατάκα που το μωρό ειχε μολις φάει, είχα σηκωθεί μετά από 1 ώρα στον καναπέ είχε πιαστεί ο πισινός μου, και πάνω που ετοιμάζομαι για μπάνιο έρχεται ο συζηγος μου και μου λέει το παιδί μάλλον θέλει και άλλο, και ενώ σέρνω τα πόδια μου ξανά στον καναπέ, είμαι μέσα στα νεύρα και ενω τσακώνομαι με τον συζηγο γιατι δεν τον κρατάει να κάνω τουλάχιστον ένα μπάνιο και όλη μέρα με το βυζι έξω είμαι, συγγενης μου συνδράμει στον καυγά λέγοντας «δουλειά σου είναι». Τι χειρότερο να πει κανεις σε μια γυναίκα που δεν νοιωθει δέσιμο με το παιδί, που είχε μάθει να είναι ανεξαρτητη που νοιωθει ότι η ζωή της χάθηκε γιατί ένα τρίκιλο σκατο τρώει 24 ώρες το 24 ωρο και αναρωτιέται αν πήρε την σωστή απόφαση να κάνει παιδί; Στην εβδομάδα με συνοπτικες διαδικασίες άδειασε το σπίτι. Χιλιες φορες που σιδέρωνα με το ένα ματι κλειστό η δαγκωνομουν να κάνω κάποια πράγματα λόγο πόνου από την τομή παρά να ζητήσω βοήθεια από συγγενή. Ρίξαμε κανα πεντάρι καυγαδες με τον συζηγο αλλά οκ στρωσαν τα πράγματα. όταν αγχωνόμουν σκεφτόμουν το πολύ πολύ να πάρω μια γυναίκα για τις δουλειές για λίγο διάστημα. Στο δεκαήμερο που ήρθε ο Παιδιατρος σπίτι και μου είπε όσο θέλει όποτε θέλει για τον θηλασμό και ζυγίστηκε και είχε πάρει 500κατι γραμμάρια ηρέμησα και εγώ και ο συζηγος γιατί αυτός μπορεί να μην θήλαζε αλλά το άγχος το περνάγε μαζί μου. Μια που ηρέμησαμε και σιγά σιγά ξεκίνησα να βλέπω φως. Κάναμε πλάκα που άνοιγε το στόμα να πιάσει την θηλή σαν τα χελωνακια και έβαζε δύναμη να σηκώσει το κεφάλι να την τσακώσει. Που τον περνάμε αγκαλιά να τον ρεψουμε και έτρεχε το γάλα από το στομα και αυτος χαιρόταν. Που χασμουριέται και μυρίζει γάλα. Την ευκολία του θηλασμού τώρα την βλέπω σιγά σιγά που ο μικρός τρώει πολύ πιο γρήγορα, που πιάνει το στήθος γρήγορα μόνος του, που μασάζ κάνω πιο αραιά γιατί δεν Νοιώθω να το χρειάζομαι πλέον, που κοιμάμαι 5+ ώρες κάθε μέρα ( όχι σερί αλλά το τρίωρο σερί είναι το νορμαλ το βράδυ τώρα, κάναμε και εξάωρο), που τα γεύματα αραιώνουν κλπ. Συνεχίζω να βλέπω και τα άσχημα βέβαια, ποσό με δένει με το παιδί, δεν μπορώ να λείψω πολύ, μετρημένες βόλτες για λίγη ώρα γιατί ο μικρός ακόμα την ημέρα τρώει όποτε να ναι, χωρίς τους διαμορφωτές με ακουμπάει το σουτιέν και νιώθω ενόχληση στις θηλές, στο σπίτι λίγο κόσμο, πολύ λίγο παααραα πολύ λίγο διότι πρέπει να κλειστώ σε ένα δωμάτιο να θηλασω και αν ο μικρός έχει κέφια στο μισάωρο μπορεί να ξανά θέλει γιατί εκλασε και έκανε χώρο συν του ότι αποχωρίστηκα τα γαλακτοκομικά και βλέπω στον ύπνο μου πίτσα. 

Το νόημα είναι ότι σε καταλαβαίνω ο θηλασμός είναι δύσκολος δεν χρειάζεται να απολογηθείτε σε κανένα όσοι θήλασαν η θηλάζουν ταλαιπωρήθηκαν, για αυτό όμως τον λόγο και η κοινωνία χρειάζεται τον αγώνα που γίνεται υπερ του θηλασμού ώστε ο περίγυρος που σε εμάς έδρασε αρνητικά να δρα θετικά. Γιατί θεωρώ πως όταν εγώ βρέθηκα στα πιο χαμηλά μου πήρα τηλ την μαία και με ηρέμησε η είχα έναν συζηγο που ήταν πολυ υποστηρικτικός αν δεν τα είχα δεν ξέρω αν θα συνέχιζα γιατί όπως είπε και το μέλος ΑΡΓΚΟ το μπιμπερό θεωρείται το νορμαλ.