Eχω γονατίσει σε προετοιμασία για εμβρυομεταφορά

[sissy_geo]

Καλησπέρα, αυτό το κείμενο, το γράφω για μένα, ίσως για να ξεσπάσω, επίσης αν υπάρχει κάποια κοπέλα που βίωσε ή βιώνει κάτι παρόμοιο ίσως, ίσως ταυτιστεί και ίσως έχει κάτι να μου πει για να με βοηθήσει. Έχω πάθει ίσως το μεγαλύτερο break down απο την αρχή αρχή του αγώνα μου μέχρι σήμερα. Είμαι σε μια φάση που αισθάνομαι, παραδομένη, λεηλατημένη σωματικά, απογοητευμένη και οργισμένη.... Σε 2 μήνες ΘΑ γεννούσα το πρώτο μου μωρό. Μια εγκυμοσύνη που προέκυψε απο την πρώτη μας εξωσωματική. Μετά απο αγώνα. Όμως αντι να ετοιμάζομαι για αυτή την υπέροχη στιγμή... Είμαι πάλι στο μηδέν, για μια ακόμη φορά... Είναι τόσο ψυχοφθόρο να τρέχεις με 200 ασταμάτητα και να εχεις δύο αποτελέσματα... Το ένα είναι να συνειδητοποιείς ότι έφτασες πάλι στην αφετηρία και η άλλη είναι να τρέχεις με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να σου τραβάνε απότομα το χειρόφρενο και να βρίσκεσαι στου διαόλου τη μάνα να προσπαθείς να μαζέψεις τα σμπαράλια σου και να ξεκινήσεις πάλι... Για πού; Το πιθανότερο πάλι για το μηδέν πάλι για την αφετηρία... Όμως η επιθυμία και η μικρή ελπίδα για το φως, σε σπρώχνουν πάλι να σηκωθείς και πάλι να τρέξεις... Είναι πολύ παράξενο... Μπορεί να φαίνονται ασυνάρτητα όλα αυτα... Μπορεί και να είναι... Είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις για κάτι που σε άλλους χαρίζεται απλόχερα χωρίς καθόλου κόπο. Δεν τα βάζω με κανέναν δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Απλώς είναι το παράπονο μου και θα είναι για πάντα. Δεν θα έπρεπε να παλεύει κάνενα ζευγάρι έτσι... Να μη ζει κανείς αυτόν τον πόνο. Όπως υπάρχει δικαιοσύνη απέναντι στον θάνατο και θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ, έτσι κάπως θα  έπρεπε να ήταν και η τεκνοποίηση... Να μη ζει κανεις αυτόν τον πόνο... Πιστεύω στον Θεό.. Απο Αυτόν προσπαθώ να κρατηθώ... Αλλά πολλές φορές σαν σήμερα λυγίζω. Είμαι στην προετοιμασία για εμβρυομεταφορά. Την τρίτη εμβρυομεταφορά. Η πρώτη μου πέτυχε και απέβαλα και η δεύτερη ήταν μια αποτυχία. Αυτό που με έχει γονατίσει είναι ότι οι κύκλοι μου ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Το ενδομήτριο δεν μεγαλώνει με ΤΙΠΟΤΑ... Οι δόσεις των οιστρογόνων που παίρνω για να μεγαλώσει το ενδομήτριο ειναι εξωπραγματικές... Είμαι στην 16η μέρα του κύκλου μου, οι επισκέψεις για υπέρηχο και εξετάσεις είναι σχεδόν καθημερινές, παίρνω 6 cyclacur εκ των οποίων τα 2 κολπικά, κάνω αντιπηκτικές για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο ενδομήτριο, βάζω κολπική κρέμα οιστριόλης και μετα βίας φτάσαμε στο 6 και κάτι. Ο  γιατρός μου θέλει ακόμα να το παλέψουμε εφόσον για τον ίδιο λόγο ακυρώσαμε και 2 προηγουμενους κύκλους. Έχει νόημα;  Ή αν το τραβήξω κ άλλο απο τα μαλλιά θα καταλήξω να φαω πάλι τα μουτρα μου; Δεν ξέρω... Είμαι σε απόγνωση, η ζωή μου έχει καταντήσει να περιλαμβάνει μόνο φάρμακα, υπερήχους, βελόνες και τα γνωστά.  Αν διαβαστεί το κείμενο μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν στεναχώρησα ή θύμωσα κάποια με αυτα που γράφω. Συνήθως είμαι δυνατή, αλλά αυτες τις τελευταίες μέρες περνάω πολύ δύσκολα... Αλήθεια δύσκολα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα φάρμακα, αλλά είμαι στα όρια μου. Εύχομαι να έχετε δύναμη όσες περνάτε παρόμοια φάση...

[ninaki80]

πρίν από 7 λεπτά , sissy_geo είπε:

Καλησπέρα, αυτό το κείμενο, το γράφω για μένα, ίσως για να ξεσπάσω, επίσης αν υπάρχει κάποια κοπέλα που βίωσε ή βιώνει κάτι παρόμοιο ίσως, ίσως ταυτιστεί και ίσως έχει κάτι να μου πει για να με βοηθήσει. Έχω πάθει ίσως το μεγαλύτερο break down απο την αρχή αρχή του αγώνα μου μέχρι σήμερα. Είμαι σε μια φάση που αισθάνομαι, παραδομένη, λεηλατημένη σωματικά, απογοητευμένη και οργισμένη.... Σε 2 μήνες ΘΑ γεννούσα το πρώτο μου μωρό. Μια εγκυμοσύνη που προέκυψε απο την πρώτη μας εξωσωματική. Μετά απο αγώνα. Όμως αντι να ετοιμάζομαι για αυτή την υπέροχη στιγμή... Είμαι πάλι στο μηδέν, για μια ακόμη φορά... Είναι τόσο ψυχοφθόρο να τρέχεις με 200 ασταμάτητα και να εχεις δύο αποτελέσματα... Το ένα είναι να συνειδητοποιείς ότι έφτασες πάλι στην αφετηρία και η άλλη είναι να τρέχεις με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να σου τραβάνε απότομα το χειρόφρενο και να βρίσκεσαι στου διαόλου τη μάνα να προσπαθείς να μαζέψεις τα σμπαράλια σου και να ξεκινήσεις πάλι... Για πού; Το πιθανότερο πάλι για το μηδέν πάλι για την αφετηρία... Όμως η επιθυμία και η μικρή ελπίδα για το φως, σε σπρώχνουν πάλι να σηκωθείς και πάλι να τρέξεις... Είναι πολύ παράξενο... Μπορεί να φαίνονται ασυνάρτητα όλα αυτα... Μπορεί και να είναι... Είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις για κάτι που σε άλλους χαρίζεται απλόχερα χωρίς καθόλου κόπο. Δεν τα βάζω με κανέναν δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Απλώς είναι το παράπονο μου και θα είναι για πάντα. Δεν θα έπρεπε να παλεύει κάνενα ζευγάρι έτσι... Να μη ζει κανείς αυτόν τον πόνο. Όπως υπάρχει δικαιοσύνη απέναντι στον θάνατο και θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ, έτσι κάπως θα  έπρεπε να ήταν και η τεκνοποίηση... Να μη ζει κανεις αυτόν τον πόνο... Πιστεύω στον Θεό.. Απο Αυτόν προσπαθώ να κρατηθώ... Αλλά πολλές φορές σαν σήμερα λυγίζω. Είμαι στην προετοιμασία για εμβρυομεταφορά. Την τρίτη εμβρυομεταφορά. Η πρώτη μου πέτυχε και απέβαλα και η δεύτερη ήταν μια αποτυχία. Αυτό που με έχει γονατίσει είναι ότι οι κύκλοι μου ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Το ενδομήτριο δεν μεγαλώνει με ΤΙΠΟΤΑ... Οι δόσεις των οιστρογόνων που παίρνω για να μεγαλώσει το ενδομήτριο ειναι εξωπραγματικές... Είμαι στην 16η μέρα του κύκλου μου, οι επισκέψεις για υπέρηχο και εξετάσεις είναι σχεδόν καθημερινές, παίρνω 6 cyclacur εκ των οποίων τα 2 κολπικά, κάνω αντιπηκτικές για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο ενδομήτριο, βάζω κολπική κρέμα οιστριόλης και μετα βίας φτάσαμε στο 6 και κάτι. Ο  γιατρός μου θέλει ακόμα να το παλέψουμε εφόσον για τον ίδιο λόγο ακυρώσαμε και 2 προηγουμενους κύκλους. Έχει νόημα;  Ή αν το τραβήξω κ άλλο απο τα μαλλιά θα καταλήξω να φαω πάλι τα μουτρα μου; Δεν ξέρω... Είμαι σε απόγνωση, η ζωή μου έχει καταντήσει να περιλαμβάνει μόνο φάρμακα, υπερήχους, βελόνες και τα γνωστά.  Αν διαβαστεί το κείμενο μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν στεναχώρησα ή θύμωσα κάποια με αυτα που γράφω. Συνήθως είμαι δυνατή, αλλά αυτες τις τελευταίες μέρες περνάω πολύ δύσκολα... Αλήθεια δύσκολα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα φάρμακα, αλλά είμαι στα όρια μου. Εύχομαι να έχετε δύναμη όσες περνάτε παρόμοια φάση...

να μην απελπιζεσε ο επιμενων νικα! το οτι πετυχες εστω κ με παλλινδρομη δειχνει οτι θα ξαναπετυχεις κ πιστεψε το θα παει καλα. 

δεν θα το βαλεις κατω κ θα δεις.! 

[Nansy29]

πρίν από 16 λεπτά , sissy_geo είπε:

Καλησπέρα, αυτό το κείμενο, το γράφω για μένα, ίσως για να ξεσπάσω, επίσης αν υπάρχει κάποια κοπέλα που βίωσε ή βιώνει κάτι παρόμοιο ίσως, ίσως ταυτιστεί και ίσως έχει κάτι να μου πει για να με βοηθήσει. Έχω πάθει ίσως το μεγαλύτερο break down απο την αρχή αρχή του αγώνα μου μέχρι σήμερα. Είμαι σε μια φάση που αισθάνομαι, παραδομένη, λεηλατημένη σωματικά, απογοητευμένη και οργισμένη.... Σε 2 μήνες ΘΑ γεννούσα το πρώτο μου μωρό. Μια εγκυμοσύνη που προέκυψε απο την πρώτη μας εξωσωματική. Μετά απο αγώνα. Όμως αντι να ετοιμάζομαι για αυτή την υπέροχη στιγμή... Είμαι πάλι στο μηδέν, για μια ακόμη φορά... Είναι τόσο ψυχοφθόρο να τρέχεις με 200 ασταμάτητα και να εχεις δύο αποτελέσματα... Το ένα είναι να συνειδητοποιείς ότι έφτασες πάλι στην αφετηρία και η άλλη είναι να τρέχεις με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να σου τραβάνε απότομα το χειρόφρενο και να βρίσκεσαι στου διαόλου τη μάνα να προσπαθείς να μαζέψεις τα σμπαράλια σου και να ξεκινήσεις πάλι... Για πού; Το πιθανότερο πάλι για το μηδέν πάλι για την αφετηρία... Όμως η επιθυμία και η μικρή ελπίδα για το φως, σε σπρώχνουν πάλι να σηκωθείς και πάλι να τρέξεις... Είναι πολύ παράξενο... Μπορεί να φαίνονται ασυνάρτητα όλα αυτα... Μπορεί και να είναι... Είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις για κάτι που σε άλλους χαρίζεται απλόχερα χωρίς καθόλου κόπο. Δεν τα βάζω με κανέναν δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Απλώς είναι το παράπονο μου και θα είναι για πάντα. Δεν θα έπρεπε να παλεύει κάνενα ζευγάρι έτσι... Να μη ζει κανείς αυτόν τον πόνο. Όπως υπάρχει δικαιοσύνη απέναντι στον θάνατο και θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ, έτσι κάπως θα  έπρεπε να ήταν και η τεκνοποίηση... Να μη ζει κανεις αυτόν τον πόνο... Πιστεύω στον Θεό.. Απο Αυτόν προσπαθώ να κρατηθώ... Αλλά πολλές φορές σαν σήμερα λυγίζω. Είμαι στην προετοιμασία για εμβρυομεταφορά. Την τρίτη εμβρυομεταφορά. Η πρώτη μου πέτυχε και απέβαλα και η δεύτερη ήταν μια αποτυχία. Αυτό που με έχει γονατίσει είναι ότι οι κύκλοι μου ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Το ενδομήτριο δεν μεγαλώνει με ΤΙΠΟΤΑ... Οι δόσεις των οιστρογόνων που παίρνω για να μεγαλώσει το ενδομήτριο ειναι εξωπραγματικές... Είμαι στην 16η μέρα του κύκλου μου, οι επισκέψεις για υπέρηχο και εξετάσεις είναι σχεδόν καθημερινές, παίρνω 6 cyclacur εκ των οποίων τα 2 κολπικά, κάνω αντιπηκτικές για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο ενδομήτριο, βάζω κολπική κρέμα οιστριόλης και μετα βίας φτάσαμε στο 6 και κάτι. Ο  γιατρός μου θέλει ακόμα να το παλέψουμε εφόσον για τον ίδιο λόγο ακυρώσαμε και 2 προηγουμενους κύκλους. Έχει νόημα;  Ή αν το τραβήξω κ άλλο απο τα μαλλιά θα καταλήξω να φαω πάλι τα μουτρα μου; Δεν ξέρω... Είμαι σε απόγνωση, η ζωή μου έχει καταντήσει να περιλαμβάνει μόνο φάρμακα, υπερήχους, βελόνες και τα γνωστά.  Αν διαβαστεί το κείμενο μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν στεναχώρησα ή θύμωσα κάποια με αυτα που γράφω. Συνήθως είμαι δυνατή, αλλά αυτες τις τελευταίες μέρες περνάω πολύ δύσκολα... Αλήθεια δύσκολα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα φάρμακα, αλλά είμαι στα όρια μου. Εύχομαι να έχετε δύναμη όσες περνάτε παρόμοια φάση...

Αχ κορίτσι μου μόνο μια γυναίκα που έχει περάσει δύσκολα μπορεί να σε καταλάβει.. παλευουμε για κάτι που είναι αυτονόητο..απλά να μείνουμε έγκυες και να κάνουμε παιδάκι.δεν είναι όμως στη ζωή πάντα εύκολα τα πράγματα.ειδικα όταν η διαδικασία γίνεται με εξωσωματική και έχεις φάρμακα εξετάσεις γιατρούς καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο.σιγουρα επηρεάζουν τα φάρμακα τη ψυχολογία σου.οπλισου με δύναμη και υπομονή και θα τα καταφέρεις είμαι σίγουρη..

[Lenia16]

Νομίζω πως πρέπει με κάποιο τρόπο να ηρεμήσεις. Δεν ξέρω την ηλικία σου αλλά ίσως να σταματήσεις για κάποιο διάστημα, να κάνεις διακοπές, να το βγάλεις από το μυαλό σου κ να χαλαρώσεις. Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις που μόλις αποφάσισαν να σταματήσουν την προσπαθεια μετά από λίγο έμειναν φυσιολογικά. Μια συγγενης μου είχε υιοθετήσει μάλιστα κ μετά από δύο χρόνια έμεινε έγκυος. Η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ο,τι καλύτερο.

[ΑΡΓΚ]

Υπάρχει χρονική πίεση λόγω ηλικίας; Εχεις την δυνατότητα να κάνεις ένα διάλειμμα για να ηρεμήσεις και να ανασυγκροτηθείς ψυχικά;

[ΑΡΓΚ]

Υπάρχει χρονική πίεση λόγω ηλικίας; Εχεις την δυνατότητα να κάνεις ένα διάλειμμα για να ηρεμήσεις και να ανασυγκροτηθείς ψυχικά;

Επίσης με συγχωρείς που θα παίξω το γιατρό τώρα, αλλά είδα σε άλλη δημοσίευσή σου για αδιάγνωστο χασιμότο και θεραπεία που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ακόμη σε προσαρμογή. Επειδή έχω κι εγώ χασιμότο, και επίσης ιστορικό αποβολών, αυτό που χαρακτηριστικά θυμάμαι από ενδοκρινολόγο και όχι από γυναικολόγο, ήταν ότι αν ο θυροειδής δεν είναι σταθεροποιημένος για διάστημα αρκετών μηνών πριν, δε θα έπρεπε να δοκιμάσω για σύλληψη καθόλου. Εχεις μιλήσει με ενδοκρινολόγο, έχεις πάρει οδηγίες, υπάρχει παρακολούθηση;

[Dimitroulaa]

1 ώρα πρίν, sissy_geo είπε:

Καλησπέρα, αυτό το κείμενο, το γράφω για μένα, ίσως για να ξεσπάσω, επίσης αν υπάρχει κάποια κοπέλα που βίωσε ή βιώνει κάτι παρόμοιο ίσως, ίσως ταυτιστεί και ίσως έχει κάτι να μου πει για να με βοηθήσει. Έχω πάθει ίσως το μεγαλύτερο break down απο την αρχή αρχή του αγώνα μου μέχρι σήμερα. Είμαι σε μια φάση που αισθάνομαι, παραδομένη, λεηλατημένη σωματικά, απογοητευμένη και οργισμένη.... Σε 2 μήνες ΘΑ γεννούσα το πρώτο μου μωρό. Μια εγκυμοσύνη που προέκυψε απο την πρώτη μας εξωσωματική. Μετά απο αγώνα. Όμως αντι να ετοιμάζομαι για αυτή την υπέροχη στιγμή... Είμαι πάλι στο μηδέν, για μια ακόμη φορά... Είναι τόσο ψυχοφθόρο να τρέχεις με 200 ασταμάτητα και να εχεις δύο αποτελέσματα... Το ένα είναι να συνειδητοποιείς ότι έφτασες πάλι στην αφετηρία και η άλλη είναι να τρέχεις με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να σου τραβάνε απότομα το χειρόφρενο και να βρίσκεσαι στου διαόλου τη μάνα να προσπαθείς να μαζέψεις τα σμπαράλια σου και να ξεκινήσεις πάλι... Για πού; Το πιθανότερο πάλι για το μηδέν πάλι για την αφετηρία... Όμως η επιθυμία και η μικρή ελπίδα για το φως, σε σπρώχνουν πάλι να σηκωθείς και πάλι να τρέξεις... Είναι πολύ παράξενο... Μπορεί να φαίνονται ασυνάρτητα όλα αυτα... Μπορεί και να είναι... Είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις για κάτι που σε άλλους χαρίζεται απλόχερα χωρίς καθόλου κόπο. Δεν τα βάζω με κανέναν δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Απλώς είναι το παράπονο μου και θα είναι για πάντα. Δεν θα έπρεπε να παλεύει κάνενα ζευγάρι έτσι... Να μη ζει κανείς αυτόν τον πόνο. Όπως υπάρχει δικαιοσύνη απέναντι στον θάνατο και θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ, έτσι κάπως θα  έπρεπε να ήταν και η τεκνοποίηση... Να μη ζει κανεις αυτόν τον πόνο... Πιστεύω στον Θεό.. Απο Αυτόν προσπαθώ να κρατηθώ... Αλλά πολλές φορές σαν σήμερα λυγίζω. Είμαι στην προετοιμασία για εμβρυομεταφορά. Την τρίτη εμβρυομεταφορά. Η πρώτη μου πέτυχε και απέβαλα και η δεύτερη ήταν μια αποτυχία. Αυτό που με έχει γονατίσει είναι ότι οι κύκλοι μου ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Το ενδομήτριο δεν μεγαλώνει με ΤΙΠΟΤΑ... Οι δόσεις των οιστρογόνων που παίρνω για να μεγαλώσει το ενδομήτριο ειναι εξωπραγματικές... Είμαι στην 16η μέρα του κύκλου μου, οι επισκέψεις για υπέρηχο και εξετάσεις είναι σχεδόν καθημερινές, παίρνω 6 cyclacur εκ των οποίων τα 2 κολπικά, κάνω αντιπηκτικές για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο ενδομήτριο, βάζω κολπική κρέμα οιστριόλης και μετα βίας φτάσαμε στο 6 και κάτι. Ο  γιατρός μου θέλει ακόμα να το παλέψουμε εφόσον για τον ίδιο λόγο ακυρώσαμε και 2 προηγουμενους κύκλους. Έχει νόημα;  Ή αν το τραβήξω κ άλλο απο τα μαλλιά θα καταλήξω να φαω πάλι τα μουτρα μου; Δεν ξέρω... Είμαι σε απόγνωση, η ζωή μου έχει καταντήσει να περιλαμβάνει μόνο φάρμακα, υπερήχους, βελόνες και τα γνωστά.  Αν διαβαστεί το κείμενο μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν στεναχώρησα ή θύμωσα κάποια με αυτα που γράφω. Συνήθως είμαι δυνατή, αλλά αυτες τις τελευταίες μέρες περνάω πολύ δύσκολα... Αλήθεια δύσκολα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα φάρμακα, αλλά είμαι στα όρια μου. Εύχομαι να έχετε δύναμη όσες περνάτε παρόμοια φάση...

Αυτήν την στιγμή καταλαβαίνω απόλυτα την ψυχολογία σου, απόλυτα όμως! Είχα γράψει πριν λίγες μέρες κ εγώ το ξέσπασμα μου σε ένα θέμα. 4η εξωσωματική κ πρώτη φορά μετά από 9 χρονια ταλαιπωρίας είδα θετική χοριακη. Αντιλαμβάνεσαι την ευτυχία μου! Κράτησε πολύ λίγο γιατί η χοριακη πήρε τον κατήφορο. Το σοκ τεράστιο να ξέρεις ότι τα έχεις δώσει όλα, ότι επιτέλους δικαιωθήκαμε κ μετά πάλι στο απόλυτο μηδέν. Με ισοπέδωσε αυτή η εμπειρία. Έχει περάσει μια βδομάδα κ ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ίσως κ να είμαι υπερβολική αλλά όταν όλη σου ή καθημερινότητά γυρνάει μόνο γύρω από γιατρούς κ φάρμακα, τότε η συνέχεια φαντάζει βουνό. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτή η φορά σου να είναι κ η τυχερή όταν την κάνεις. Είναι πολύ άδικο όλο αυτό κ ακόμα αναζητώ τον λόγο που συμβαίνει. Γιατί οι περισσότεροι λένε όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Αλήθεια σε εμάς ποιος είναι ο λόγος αυτος; Τόσες πολλές είναι οι αμαρτίες μας; Όπως καταλαβαίνεις σε αυτήν την φάση ταυτιστηκα απόλυτα με αυτό που έγραψες. Καλή δύναμη!!!

[Daphne259]

Sissy καλησπέρα. Πάρα μα πάρα πολλές κοπέλες ταυτίζονται μαζί σου.  Ολη αυτή η διαδικασία της εξωσωματικής είναι ψυχοφθόρα από μόνη της πόσο μάλλον εφόσον έχεις ζήσει μια απώλεια και αντιμετωπίζεις τώρα αυτό. Μια είμαστε δυνατές κορίτσι, μια όχι. Δεν γίνεται πάντα να είμαστε όμως, απλά δεν γίνεται. Κλάψε, τσίριξε, ξέσπασε. Από μόνη σου θα επανέλθεις και θα συνεχίσεις την προσπάθεια και θα βγεις και νικητρια γιατί εφόσον έμεινες έγκυος φυσικά και θα ξαναμείνεις. Μη ζορίζεις τον εαυτό σου, κάνε ό,τι  νιώθεις και να θυμάσαι ότι και μόνο που περνάς όλο αυτό, σου αξίζουν πολλά.   Λένια 16 να χαίρεσαι το μωράκι σου καταρχάς, απλά θέλω να σου πω  ποτέ να μη λες σε μια γυναίκα που περνάει αυτό που περνάει η Σίσσυ (και τόσες άλλες εδώ μέσα) την φράση ΄΄Χαλάρωσε, σταμάτα να προσπαθείς και θα μείνεις έγκυος''.  Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να ακούσει, δε φταίει το άγχος αλλά άλλα θέματα (ορμονικά, ωορηξίας, σπέρμα κλπ) που δε μένει έγκυος, δε χρειάζεται να χει και τύψεις που ''έχει άγχος''. Φιλικά.

[sissy_geo]

πρίν από 25 λεπτά , Dimitroulaa είπε:

Αυτήν την στιγμή καταλαβαίνω απόλυτα την ψυχολογία σου, απόλυτα όμως! Είχα γράψει πριν λίγες μέρες κ εγώ το ξέσπασμα μου σε ένα θέμα. 4η εξωσωματική κ πρώτη φορά μετά από 9 χρονια ταλαιπωρίας είδα θετική χοριακη. Αντιλαμβάνεσαι την ευτυχία μου! Κράτησε πολύ λίγο γιατί η χοριακη πήρε τον κατήφορο. Το σοκ τεράστιο να ξέρεις ότι τα έχεις δώσει όλα, ότι επιτέλους δικαιωθήκαμε κ μετά πάλι στο απόλυτο μηδέν. Με ισοπέδωσε αυτή η εμπειρία. Έχει περάσει μια βδομάδα κ ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ίσως κ να είμαι υπερβολική αλλά όταν όλη σου ή καθημερινότητά γυρνάει μόνο γύρω από γιατρούς κ φάρμακα, τότε η συνέχεια φαντάζει βουνό. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτή η φορά σου να είναι κ η τυχερή όταν την κάνεις. Είναι πολύ άδικο όλο αυτό κ ακόμα αναζητώ τον λόγο που συμβαίνει. Γιατί οι περισσότεροι λένε όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Αλήθεια σε εμάς ποιος είναι ο λόγος αυτος; Τόσες πολλές είναι οι αμαρτίες μας; Όπως καταλαβαίνεις σε αυτήν την φάση ταυτιστηκα απόλυτα με αυτό που έγραψες. Καλή δύναμη!!!

Είναι πολύ πρόσφατο αυτό που σου έζησες...  Λυπάμαι πολύ, ειλικρινά... Λυπάμαι γιατι το πέρασα και εγω και το πέρασα πολύ άσχημα... Βασικά δεν μπορώ να πω ότι το ξεπέρασα καν... Μέσα σε αυτη τη διαδικασία, χωρίς να το καταλάβω το μυαλό πάει εκεί, και λέω τώρα θα ήμουν τόσων μηνών, τώρα θα κάναμε αυτό, εκείνο... Τα παιχνίδια του μυαλού είναι αυτά λες και δεν φτάνει ο πόνος μας... Να είσαι δυνατή, είναι πολύ δύσκολο... Δεν μπορεί κανείς να σε καταλάβει αν δεν το έχει ζήσει... Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου... Ένοιωσα ότι καποιος με καταλαβαίνει... Εγω πλέον δεν ζητάω απο την Παναγίτσα να μου χαρίσει ένα μωρό, εγω ζητάω δύναμη για να τα βγάλω πέρα στην υπόλοιπη διαδρομή... Σου εύχομαι ότι καλύτερο! 

πρίν από 24 λεπτά , Daphne259 είπε:

Sissy καλησπέρα. Πάρα μα πάρα πολλές κοπέλες ταυτίζονται μαζί σου.  Ολη αυτή η διαδικασία της εξωσωματικής είναι ψυχοφθόρα από μόνη της πόσο μάλλον εφόσον έχεις ζήσει μια απώλεια και αντιμετωπίζεις τώρα αυτό. Μια είμαστε δυνατές κορίτσι, μια όχι. Δεν γίνεται πάντα να είμαστε όμως, απλά δεν γίνεται. Κλάψε, τσίριξε, ξέσπασε. Από μόνη σου θα επανέλθεις και θα συνεχίσεις την προσπάθεια και θα βγεις και νικητρια γιατί εφόσον έμεινες έγκυος φυσικά και θα ξαναμείνεις. Μη ζορίζεις τον εαυτό σου, κάνε ό,τι  νιώθεις και να θυμάσαι ότι και μόνο που περνάς όλο αυτό, σου αξίζουν πολλά.   Λένια 16 να χαίρεσαι το μωράκι σου καταρχάς, απλά θέλω να σου πω  ποτέ να μη λες σε μια γυναίκα που περνάει αυτό που περνάει η Σίσσυ (και τόσες άλλες εδώ μέσα) την φράση ΄΄Χαλάρωσε, σταμάτα να προσπαθείς και θα μείνεις έγκυος''.  Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να ακούσει, δε φταίει το άγχος αλλά άλλα θέματα (ορμονικά, ωορηξίας, σπέρμα κλπ) που δε μένει έγκυος, δε χρειάζεται να χει και τύψεις που ''έχει άγχος''. Φιλικά.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.. Πραγματικά αν και τόσα χρόνια δεν νοιώθω κάτι με τα λόγια "παρηγοριάς" που ακούω κατα καιρούς, κάποιες φορές όταν έχουν νόημα, και αν προέρχονται απο ανθρώπους που έχουν ζήσει δυσκολίες, έχουν μεγάλη σημασία. Αλήθεια σ'ευχαριστώ. Όσο για τις συμβουλές του τύπου, χαλάρωσε και θα έρθει... Ε εντάξει, δεν υπάρχει.. Στις αρχές το ακούς απο ΟΛΟΥΣ.. Απλά δεν υφίσταται, εντάξει δεν φταίνε αυτοί που το λένε, απλώς δεν γνωρίζουν ότι πραγματικά για κάποιους δεν αρκεί να χαλαρώσουν... Νομίζω το λένε καλοπροαίρετα ωστόσο.... Ευχαριστώ και πάλι και σου εύχομαι τα καλύτερα!

1 ώρα πρίν, Nansy29 είπε:

Αχ κορίτσι μου μόνο μια γυναίκα που έχει περάσει δύσκολα μπορεί να σε καταλάβει.. παλευουμε για κάτι που είναι αυτονόητο..απλά να μείνουμε έγκυες και να κάνουμε παιδάκι.δεν είναι όμως στη ζωή πάντα εύκολα τα πράγματα.ειδικα όταν η διαδικασία γίνεται με εξωσωματική και έχεις φάρμακα εξετάσεις γιατρούς καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο.σιγουρα επηρεάζουν τα φάρμακα τη ψυχολογία σου.οπλισου με δύναμη και υπομονή και θα τα καταφέρεις είμαι σίγουρη..

Ευχαριστώ πολύ! Αυτό είναι που με θυμώνει... Ότι παλεύουμε για το αυτονόητο... Ευχαριστώ και πάλι! 

[Lenia16]

1 hour ago, Daphne259 είπε:

Sissy καλησπέρα. Πάρα μα πάρα πολλές κοπέλες ταυτίζονται μαζί σου.  Ολη αυτή η διαδικασία της εξωσωματικής είναι ψυχοφθόρα από μόνη της πόσο μάλλον εφόσον έχεις ζήσει μια απώλεια και αντιμετωπίζεις τώρα αυτό. Μια είμαστε δυνατές κορίτσι, μια όχι. Δεν γίνεται πάντα να είμαστε όμως, απλά δεν γίνεται. Κλάψε, τσίριξε, ξέσπασε. Από μόνη σου θα επανέλθεις και θα συνεχίσεις την προσπάθεια και θα βγεις και νικητρια γιατί εφόσον έμεινες έγκυος φυσικά και θα ξαναμείνεις. Μη ζορίζεις τον εαυτό σου, κάνε ό,τι  νιώθεις και να θυμάσαι ότι και μόνο που περνάς όλο αυτό, σου αξίζουν πολλά.   Λένια 16 να χαίρεσαι το μωράκι σου καταρχάς, απλά θέλω να σου πω  ποτέ να μη λες σε μια γυναίκα που περνάει αυτό που περνάει η Σίσσυ (και τόσες άλλες εδώ μέσα) την φράση ΄΄Χαλάρωσε, σταμάτα να προσπαθείς και θα μείνεις έγκυος''.  Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να ακούσει, δε φταίει το άγχος αλλά άλλα θέματα (ορμονικά, ωορηξίας, σπέρμα κλπ) που δε μένει έγκυος, δε χρειάζεται να χει και τύψεις που ''έχει άγχος''. Φιλικά.

Δεν της είπα οτι αν χαλαρώσει θα μείνει έγκυος. Είπα πως πρέπει να ηρεμήσει με όποιον τρόπο μπορει γιατί η ψυχολογία που έχει δεν κάνει σίγουρα καλό στη διαδικασία που βρισκεται. Ίσως έπρεπε να της πω ότι έχει δίκιο που αγχώνεται κ απορώ πως συνεχίζει να ζει χωρίς παιδί, έχεις δίκιο.

Επίσης, αν δεν ξέρεις πόσες απώλειες είχε η κάθε γυναίκα πριν κάνει τελικα παιδί κ τι πέρασε για να το κάνει καλό είναι ποτέ  να μην κρίνεις. Φιλικά.

[Ζάντενα]

Σφιξε τα δόντια και προχώρησε!!!  Ολα θα φτιάξουν με τη βοήθεια του Θεού και της επιστήμης!!! 

[Κάντι]

3 ώρες πρίν, sissy_geo είπε:

Καλησπέρα, αυτό το κείμενο, το γράφω για μένα, ίσως για να ξεσπάσω, επίσης αν υπάρχει κάποια κοπέλα που βίωσε ή βιώνει κάτι παρόμοιο ίσως, ίσως ταυτιστεί και ίσως έχει κάτι να μου πει για να με βοηθήσει. Έχω πάθει ίσως το μεγαλύτερο break down απο την αρχή αρχή του αγώνα μου μέχρι σήμερα. Είμαι σε μια φάση που αισθάνομαι, παραδομένη, λεηλατημένη σωματικά, απογοητευμένη και οργισμένη.... Σε 2 μήνες ΘΑ γεννούσα το πρώτο μου μωρό. Μια εγκυμοσύνη που προέκυψε απο την πρώτη μας εξωσωματική. Μετά απο αγώνα. Όμως αντι να ετοιμάζομαι για αυτή την υπέροχη στιγμή... Είμαι πάλι στο μηδέν, για μια ακόμη φορά... Είναι τόσο ψυχοφθόρο να τρέχεις με 200 ασταμάτητα και να εχεις δύο αποτελέσματα... Το ένα είναι να συνειδητοποιείς ότι έφτασες πάλι στην αφετηρία και η άλλη είναι να τρέχεις με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να σου τραβάνε απότομα το χειρόφρενο και να βρίσκεσαι στου διαόλου τη μάνα να προσπαθείς να μαζέψεις τα σμπαράλια σου και να ξεκινήσεις πάλι... Για πού; Το πιθανότερο πάλι για το μηδέν πάλι για την αφετηρία... Όμως η επιθυμία και η μικρή ελπίδα για το φως, σε σπρώχνουν πάλι να σηκωθείς και πάλι να τρέξεις... Είναι πολύ παράξενο... Μπορεί να φαίνονται ασυνάρτητα όλα αυτα... Μπορεί και να είναι... Είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις για κάτι που σε άλλους χαρίζεται απλόχερα χωρίς καθόλου κόπο. Δεν τα βάζω με κανέναν δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Απλώς είναι το παράπονο μου και θα είναι για πάντα. Δεν θα έπρεπε να παλεύει κάνενα ζευγάρι έτσι... Να μη ζει κανείς αυτόν τον πόνο. Όπως υπάρχει δικαιοσύνη απέναντι στον θάνατο και θα πεθάνουμε ΟΛΟΙ, έτσι κάπως θα  έπρεπε να ήταν και η τεκνοποίηση... Να μη ζει κανεις αυτόν τον πόνο... Πιστεύω στον Θεό.. Απο Αυτόν προσπαθώ να κρατηθώ... Αλλά πολλές φορές σαν σήμερα λυγίζω. Είμαι στην προετοιμασία για εμβρυομεταφορά. Την τρίτη εμβρυομεταφορά. Η πρώτη μου πέτυχε και απέβαλα και η δεύτερη ήταν μια αποτυχία. Αυτό που με έχει γονατίσει είναι ότι οι κύκλοι μου ακυρώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Το ενδομήτριο δεν μεγαλώνει με ΤΙΠΟΤΑ... Οι δόσεις των οιστρογόνων που παίρνω για να μεγαλώσει το ενδομήτριο ειναι εξωπραγματικές... Είμαι στην 16η μέρα του κύκλου μου, οι επισκέψεις για υπέρηχο και εξετάσεις είναι σχεδόν καθημερινές, παίρνω 6 cyclacur εκ των οποίων τα 2 κολπικά, κάνω αντιπηκτικές για καλύτερη κυκλοφορία του αίματος στο ενδομήτριο, βάζω κολπική κρέμα οιστριόλης και μετα βίας φτάσαμε στο 6 και κάτι. Ο  γιατρός μου θέλει ακόμα να το παλέψουμε εφόσον για τον ίδιο λόγο ακυρώσαμε και 2 προηγουμενους κύκλους. Έχει νόημα;  Ή αν το τραβήξω κ άλλο απο τα μαλλιά θα καταλήξω να φαω πάλι τα μουτρα μου; Δεν ξέρω... Είμαι σε απόγνωση, η ζωή μου έχει καταντήσει να περιλαμβάνει μόνο φάρμακα, υπερήχους, βελόνες και τα γνωστά.  Αν διαβαστεί το κείμενο μου, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη αν στεναχώρησα ή θύμωσα κάποια με αυτα που γράφω. Συνήθως είμαι δυνατή, αλλά αυτες τις τελευταίες μέρες περνάω πολύ δύσκολα... Αλήθεια δύσκολα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα φάρμακα, αλλά είμαι στα όρια μου. Εύχομαι να έχετε δύναμη όσες περνάτε παρόμοια φάση...

 

Εμενα το μήνυμα σου μου μίλησε κατεύθειαν στην καρδια ..... Δεν βίωσα ποτε την θετική χοριακη, αλλα σε καθε εξωσωματική υπολόγιζα ποτε θα γενουσα. Ειναι κατι που μου κανει τοςο κακό αλλα στις 12 μερες αναμονής δεν μπορείς να κανεις και τίποτα άλλο απο σχέδια. Ξερω ποσο δύσκολα περνας, εχω έξι μηδενικές έμβρυομεταφορες. Ειδικά οταν σκάνε μωρά απο παντού με προσοχή κιόλας.

Χτες και σημερα ομως έμαθα δυο τοςο πολυ δυσάρεστα γεγονότα που βγήκα λιγο απο το μικρόκοσμο μου και σκέφτηκα απλα οτι ζω και ζω καλα. Δεν σου λέω οτι πρεπει να κοιτάμε τα χειρότερα και να επαναπαυόμαστε κι εγω σε 10 μερες θα επιστρέψω στις ίδιες σκέψεις μου. Εχε υπομονη και δύναμη τα έμβρυα σου υπάρχουν θα ρθει και ο καλος σου ο κύκλος. Να εισαι σε επαγρύπνηση !

 

1 ώρα πρίν, Dimitroulaa είπε:

Αυτήν την στιγμή καταλαβαίνω απόλυτα την ψυχολογία σου, απόλυτα όμως! Είχα γράψει πριν λίγες μέρες κ εγώ το ξέσπασμα μου σε ένα θέμα. 4η εξωσωματική κ πρώτη φορά μετά από 9 χρονια ταλαιπωρίας είδα θετική χοριακη. Αντιλαμβάνεσαι την ευτυχία μου! Κράτησε πολύ λίγο γιατί η χοριακη πήρε τον κατήφορο. Το σοκ τεράστιο να ξέρεις ότι τα έχεις δώσει όλα, ότι επιτέλους δικαιωθήκαμε κ μετά πάλι στο απόλυτο μηδέν. Με ισοπέδωσε αυτή η εμπειρία. Έχει περάσει μια βδομάδα κ ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ίσως κ να είμαι υπερβολική αλλά όταν όλη σου ή καθημερινότητά γυρνάει μόνο γύρω από γιατρούς κ φάρμακα, τότε η συνέχεια φαντάζει βουνό. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτή η φορά σου να είναι κ η τυχερή όταν την κάνεις. Είναι πολύ άδικο όλο αυτό κ ακόμα αναζητώ τον λόγο που συμβαίνει. Γιατί οι περισσότεροι λένε όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Αλήθεια σε εμάς ποιος είναι ο λόγος αυτος; Τόσες πολλές είναι οι αμαρτίες μας; Όπως καταλαβαίνεις σε αυτήν την φάση ταυτιστηκα απόλυτα με αυτό που έγραψες. Καλή δύναμη!!!

Δεν το ήξερα κορίτσι οτι ειχες θετική χοριακη....

 Γιατι δεν πηγε καλα;

[Dimitroulaa]

1 hour ago, Κάντι είπε:

 

Εμενα το μήνυμα σου μου μίλησε κατεύθειαν στην καρδια ..... Δεν βίωσα ποτε την θετική χοριακη, αλλα σε καθε εξωσωματική υπολόγιζα ποτε θα γενουσα. Ειναι κατι που μου κανει τοςο κακό αλλα στις 12 μερες αναμονής δεν μπορείς να κανεις και τίποτα άλλο απο σχέδια. Ξερω ποσο δύσκολα περνας, εχω έξι μηδενικές έμβρυομεταφορες. Ειδικά οταν σκάνε μωρά απο παντού με προσοχή κιόλας.

Χτες και σημερα ομως έμαθα δυο τοςο πολυ δυσάρεστα γεγονότα που βγήκα λιγο απο το μικρόκοσμο μου και σκέφτηκα απλα οτι ζω και ζω καλα. Δεν σου λέω οτι πρεπει να κοιτάμε τα χειρότερα και να επαναπαυόμαστε κι εγω σε 10 μερες θα επιστρέψω στις ίδιες σκέψεις μου. Εχε υπομονη και δύναμη τα έμβρυα σου υπάρχουν θα ρθει και ο καλος σου ο κύκλος. Να εισαι σε επαγρύπνηση !

 

Δεν το ήξερα κορίτσι οτι ειχες θετική χοριακη....

 Γιατι δεν πηγε καλα;

Ο γιατρός μου είπε απλά να το θεωρήσω τυχαίο γεγονός. Συμβαίνει ακόμα και σε φυσιολογικές συλλήψεις. Μου είπε ότι θα έπρεπε να ανησυχώ μόνο αν αυτό ηταν επαναλαμβανόμενο γεγονός. Τυχαίο που λες. Είπα ότι χίλιες φορές να έβλεπα αρνητικό ξανά παρά αυτό. Η χαρά που πήρα κ εγώ κ Ο άντρας μου απλά δεν περιγράφεται. Κλαιγαμε ασταμάτητα από ευτυχία! Κ μετά το απόλυτο χάος στο μυαλό. Δεν θυμάμαι στην ζωή μου να έχω κλάψει τόσο. Ποτέ. Κ πρέπει να ξανασηκωθω. Κ δεν μπορώ. Έτσι απλά δεν μπορώ. 

2 ώρες πρίν, sissy_geo είπε:

Είναι πολύ πρόσφατο αυτό που σου έζησες...  Λυπάμαι πολύ, ειλικρινά... Λυπάμαι γιατι το πέρασα και εγω και το πέρασα πολύ άσχημα... Βασικά δεν μπορώ να πω ότι το ξεπέρασα καν... Μέσα σε αυτη τη διαδικασία, χωρίς να το καταλάβω το μυαλό πάει εκεί, και λέω τώρα θα ήμουν τόσων μηνών, τώρα θα κάναμε αυτό, εκείνο... Τα παιχνίδια του μυαλού είναι αυτά λες και δεν φτάνει ο πόνος μας... Να είσαι δυνατή, είναι πολύ δύσκολο... Δεν μπορεί κανείς να σε καταλάβει αν δεν το έχει ζήσει... Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου... Ένοιωσα ότι καποιος με καταλαβαίνει... Εγω πλέον δεν ζητάω απο την Παναγίτσα να μου χαρίσει ένα μωρό, εγω ζητάω δύναμη για να τα βγάλω πέρα στην υπόλοιπη διαδρομή... Σου εύχομαι ότι καλύτερο! 

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.. Πραγματικά αν και τόσα χρόνια δεν νοιώθω κάτι με τα λόγια "παρηγοριάς" που ακούω κατα καιρούς, κάποιες φορές όταν έχουν νόημα, και αν προέρχονται απο ανθρώπους που έχουν ζήσει δυσκολίες, έχουν μεγάλη σημασία. Αλήθεια σ'ευχαριστώ. Όσο για τις συμβουλές του τύπου, χαλάρωσε και θα έρθει... Ε εντάξει, δεν υπάρχει.. Στις αρχές το ακούς απο ΟΛΟΥΣ.. Απλά δεν υφίσταται, εντάξει δεν φταίνε αυτοί που το λένε, απλώς δεν γνωρίζουν ότι πραγματικά για κάποιους δεν αρκεί να χαλαρώσουν... Νομίζω το λένε καλοπροαίρετα ωστόσο.... Ευχαριστώ και πάλι και σου εύχομαι τα καλύτερα!

Ευχαριστώ πολύ! Αυτό είναι που με θυμώνει... Ότι παλεύουμε για το αυτονόητο... Ευχαριστώ και πάλι! 

Αυτό το μυαλό δεν ελέγχετε, δεν θυμάμαι από ποτέ έχω πέσει να κοιμηθώ ήρεμη. Πάντα στριφογυρνανε σκέψεις σκέψεις ατελείωτες. Κ πάντα ξυπνάω το πρωί με ένα κενό. Δεν ξέρω από που θα μπορούσα να κρατηθώ, να πάρω δύναμή, κάτι να με σηκώσει. Κάθε φορά που ξεκινάω να κάνω κάποια προσπάθεια, εξέταση, θεραπεία κάτι από όλα αυτά νιώθω ότι σέρνω τα πόδια μου από την κούραση κ την ταλαιπωρεια. Κ μέσα σε όλα αυτά να πρέπει να υποκρινεσαι κ στους γύρω ότι όλα είναι καλά κ η ζωή προχωράει. Γιατί αν τους πεις κ κάτι παραπάνω θα ξεκινήσουν την κουβέντα τους με την φράση: "Ηρέμησε, χαλάρωσε, πήγαινε διακοπές με τον άντρα σου να ξεχαστειτε". Άρα τι να πεις κ ποιος να σε νιώσει. 

[Nansy29]

πρίν από 11 λεπτά , Dimitroulaa είπε:

Ο γιατρός μου είπε απλά να το θεωρήσω τυχαίο γεγονός. Συμβαίνει ακόμα και σε φυσιολογικές συλλήψεις. Μου είπε ότι θα έπρεπε να ανησυχώ μόνο αν αυτό ηταν επαναλαμβανόμενο γεγονός. Τυχαίο που λες. Είπα ότι χίλιες φορές να έβλεπα αρνητικό ξανά παρά αυτό. Η χαρά που πήρα κ εγώ κ Ο άντρας μου απλά δεν περιγράφεται. Κλαιγαμε ασταμάτητα από ευτυχία! Κ μετά το απόλυτο χάος στο μυαλό. Δεν θυμάμαι στην ζωή μου να έχω κλάψει τόσο. Ποτέ. Κ πρέπει να ξανασηκωθω. Κ δεν μπορώ. Έτσι απλά δεν μπορώ. 

Η απώλεια δεν υποφερεται κορίτσι μου..χρειαζεται χρόνος για να το ξεπεράσεις και νομίζω  τελικά ότι μάλλον δεν το ξεπερνάς ποτέ..4 απώλειες έχω βιωσει και δεν υποφερεται..ελπίζω όχι άλλη..απλά ήθελα να σου πω να μην βασιστείς σε αυτο το τυχαίο που σου λένε.επειδη είχες και αποτυχημένες εξωσωματικες ίσως να σχετίζεται.θα πρότεινα να κάνεις τις εξετάσεις που κάνουν μετα απο αποβολές.ισως έχεις κάνει πολλές από αυτές απλά στο λέω γιατί αυτο το τυχαίο που λενε έτσι εύκολα οι γιατροί μπορεί και να μην ισχύει πολλές φορές. γιατί μια γυναίκα να πρέπει να βιωσει 2 -3 απωλειες για να το καταλάβουν;ειδικά όταν είναι τόσο ταλαιπωρημένη;

[Dimitroulaa]

πρίν από 1 λεπτό , Nansy29 είπε:

Η απώλεια δεν υποφερεται κορίτσι μου..χρειαζεται χρόνος για να το ξεπεράσεις και νομίζω  τελικά ότι μάλλον δεν το ξεπερνάς ποτέ..4 απώλειες έχω βιωσει και δεν υποφερεται..ελπίζω όχι άλλη..απλά ήθελα να σου πω να μην βασιστείς σε αυτο το τυχαίο που σου λένε.επειδη είχες και αποτυχημένες εξωσωματικες ίσως να σχετίζεται.θα πρότεινα να κάνεις τις εξετάσεις που κάνουν μετα απο αποβολές.ισως έχεις κάνει πολλές από αυτές απλά στο λέω γιατί αυτο το τυχαίο που λενε έτσι εύκολα οι γιατροί μπορεί και να μην ισχύει πολλές φορές. γιατί μια γυναίκα να πρέπει να βιωσει 2 -3 απωλειες για να το καταλάβουν;ειδικά όταν είναι τόσο ταλαιπωρημένη;

Έχεις δίκιο, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου να δω πως θα προχωρήσω. Λυπάμαι για τις απώλειες σου, είναι τραγικό. Πρέπει να έχεις περάσει πολύ δύσκολα. Εσύ μετά τις απώλειες τι ήταν αυτό που εψαξες; 

[Κάντι]

πρίν από 24 λεπτά , Dimitroulaa είπε:

Ο γιατρός μου είπε απλά να το θεωρήσω τυχαίο γεγονός. Συμβαίνει ακόμα και σε φυσιολογικές συλλήψεις. Μου είπε ότι θα έπρεπε να ανησυχώ μόνο αν αυτό ηταν επαναλαμβανόμενο γεγονός. Τυχαίο που λες. Είπα ότι χίλιες φορές να έβλεπα αρνητικό ξανά παρά αυτό. Η χαρά που πήρα κ εγώ κ Ο άντρας μου απλά δεν περιγράφεται. Κλαιγαμε ασταμάτητα από ευτυχία! Κ μετά το απόλυτο χάος στο μυαλό. Δεν θυμάμαι στην ζωή μου να έχω κλάψει τόσο. Ποτέ. Κ πρέπει να ξανασηκωθω. Κ δεν μπορώ. Έτσι απλά δεν μπορώ. 

Μου ειπε ένας γιατρός πρόσφατα κάνουμε οτι μπορούμε αλλα δεν μπορούμε να υποκαταστήσουμε τον Θεό. Εμενα μου το ειπε για άλλο λόγο βεβαια, για οτι προσπαθειες κι αν κανω δεν πρεπει να ξεχνάω οτι πρεπει να προσπαθουμε και φυσιολογικά. Μου πε οτι η φύση εχει τις ιδανικές συνθήκες για να μείνουμε έγκυες. Κι εγω αυτο το είχα αφήσει πολυ πίσω με πίεζε γιατι σκεφτόμουν ωορρηξιες κλπ και είχα πάντα στο μυαλό οτι δεν πετυχαίνουν οι εξωςωματικες με ιδανικές ορμόνες και έτοιμα μωρά και θα μείνω μονη μου;;;; Δεν εχω μείνει φυσικα εγκυος, αλλα μου έκανε ενα κλικ..... Επισης οτι τα μωρά των εξωσωματικών τα έχουμε ήδη πιέσει για να δημιουργηθούν, φύση ξέρει τι κανει. Απλα ως ανθρωπος σκέφτεσαι γιατι σε μενα και αυτο; Χωρις να μπορείς να το εκλογικεύσεις, σε νιώθω απόλυτα. Δεν εχω λόγια παρηγοριάς μόνο το οτι απλα θα ξαναπροσπαθήσεις οπως όλες μας και το τυχερό σου να φτασει ως το τελος την εγκυμοσυνη.

 Φυσικα συμφωνω με Νανσυ οτι σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα δεν υπάρχει τύχη. Πρεπει να βρούμε τι μας φταίει.

Επεξεργάστηκαν 3 Ιουνίου,2018 by Κάντι

[Nansy29]

πρίν από 1 λεπτό , Dimitroulaa είπε:

Έχεις δίκιο, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν μπορώ να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου να δω πως θα προχωρήσω. Λυπάμαι για τις απώλειες σου, είναι τραγικό. Πρέπει να έχεις περάσει πολύ δύσκολα. Εσύ μετά τις απώλειες τι ήταν αυτό που εψαξες; 

Ναι η αλήθεια είναι ότι εχω περάσει πολύ δύσκολα..οι 2 εγκυμοσύνες μάλιστα ήταν 12η 13η εβδομαδα..εχω κάνει καρυοτυπο ζεύγους απλό και μοριακο,αντιφωσφολιπιδικο σύνδρομο,θρομβοφιλια όλο το πακέτο,καμπύλη ζάχαρου και ινσουλίνης,θυρεοειδή,ΝΚ κύτταρα, ανοσολογικες εξετάσεις..έχουν βρεθεί σε μένα πολλοί παράγοντες που μπορεί να φταίνε..αλλα δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο..Ακόμα το ψάχνουμε τι από όλα αυτά που βρέθηκαν φταίει.

Καταλαβαίνω ότι έχεις πελαγωσει είναι λογικό..σίγουρα πρώτα πρέπει να ηρεμησεις από την απώλεια και μετα το ψάχνεις αν θέλεις..Τώρα τι να πω όντως μπορεί και να ήταν τυχαίο σε σένα..Αλλά αν δεν έχεις κάνει κάτι από τα παραπάνω καλό θα ήταν να γίνουν αυτές οι εξετάσεις..

[μαγιοπουλας]

Ειναι απο τις πιο δυσκολες δοκιμασιες που μπορει να περασει μια γυναικα,ενα ζευγαρι.Παντα υπαρχουν κ χειροτερα αλλα στιγματιζεται η ζωη σου μεσα απο κατι τετοιο.εγω περασα στην αντιπερα οχθη με πολυ αγωνα,επιμονη υπομονη αλλα κ με πολυ τυχη στο τελος.Εχω γαληνεψει αλλα δεν μπορω να ξεχασω τι περασα.καθε μερα το σκεφτομαι.απορω πως πολλοι λενε οτι εκαναν αλλα παιδια κ ξεχασαν.νομιζω οτι ειμαι ακομη στο παρελθον.κ αν αποφασιζα να κανω παιδι παλι οι ιδιες σκεψεις θα με στοιχιωναν.κ ας εχω "θωρακισει"την γονιμοτητα μου οσο αυτο γινεται,κ ας εχω καταφερει να γεννησω ενα τελειομηνο μωρο.

Η ζωη ομως συνεχιζεται κ πρεπει να πηγαινουμε μπροστα.Ειμαι ευγνωμων στη ζωη,στο θεο,στην τυχη,στους γιατρους μου.Τιποτα απο οσα εζησα,ουτε ο αγωνας μου,ουτε οι αποτυχιες μου,ουτε οι αποβολες μου δεν μπορουν να συγκριθουν με τις γυναικες κ τα ζευγαρια που εζησαν την απωλεια στο β κ γ τριμηνο.Υποκλινομαι μπροστα τους κ νιωθω πολυ μικρη.

Κοριτσια συνεχιστε με οσα μεσα εχετε κ μπορειτε,οπως κρινετε.Το αποτελεσμα ειναι μαγικο αλλα να μην ξεχνατε να ζειτε παραλληλα.Πηγαινα παντου με τον καημο μου αλλα προσπαθουσα παντα για μια καλυτερη ποιοτητα ζωης.Τι να κανουμε.ετσι ειναι η ζωη κ πολλες σαν κ εμας ειναι οι γυναικες της διπλανης πορτας που στην πλειοψηφεια τους τα καταφεραν.Αυτο να το θυμαστε

Σας ευχομαι πραγματικα τα καλυτερα!

[DimitraS]

Καλή μας εβδομάδα 

Τα ίδια βιώνω κ εγω με 3 θετικές χοριακές πιάνω τον εαυτό μου να λέει δεν θα γίνω ποτέ μαμά δεν με θέλει το θέμα κ ας πήγαμε κ με δανεικό σπέρμα κ ας εμφυτεύονυτε 2ης μέρας έμβρυα γιατι δεν προχωράω κ μένω με αδεια αγκαλιά?? Απο το Φλεβάρη του 17 κλαίω τα νινάκια που δεν γεννήθηκαν τώρα θα ήμουν κοντά στην β επιπέδου από την 4η προσπάθεια του Φλεβάρη...με χοριακή που εφτασε 600 κ μετά μπλουμ...αυτό ήταν το πιο μεγάλο χαστούκι να ετοιμάζομαι για υπέρηχο κ να βλέπω οτι κάτι πήγε να γίνει για αλλη μια φορα κ να εχω πόνους κ συσπάσεις...χωρίς καθυστερηση 82 χοριακή κ γεια σας ε ψοφησα..είπαμε η γη γυρίζει πρέπει να χαμογελάσουμε κ εμεις όσο για καθε ετ είμαι παγωμένη κάθε φορά κ καθε φορά ελπίζω ειδικά όταν περνωθετικό αποτέλεσμα...προσπαθώ να συνθέσω το παζλ Δήμητρα-Μαμά ..Δήμητρα -Άτεκνη κ στα 2 μου λείπουν κομμάτια προσπαθώ πανω απ ολα να κρατήσω την ερωτική μου σχεση ζωντανή παρόλα τα σημάδια των προσπαθειών στο σώμα μου που με κανουν να ντρέπομαι κ να μην εχω ενα ρούχο της προκοπής από ΧΑΡΑ της ζωής εχω γίνει μουντρούχο κ μουτρού ας ευχηθώ η ΠΑΝΑΓΙΑ να μας βοηθήσει κ να μας καθοδηγήσει όλες να δικαιωθεί ο αγώνας κ η αγωνία μας

[kotsifikos]

@sissy_geo ποια γυναίκα θα διαβάσει το κείμενο σου και δεν θα στεναχωρηθεί...είτε έχει περάσει ότι εσύ είτε όχι...Η διαφορά είναι πως η γυναίκα που έχει περάσει/περνάει ότι εσύ καταλαβαίνει πως χτυπάει η καρδιά σου, πως κόβονται τα πόδια σου κάθε φορά που μπαίνεις στο κέντρο, πόσα όνειρα μπορεί να γίνονται την στιγμή που κάνεις την κάθε ένεση, τις ελπίδες που έχεις την στιγμή της εβμρυομεταφοράς και τον εφιάλτη που ζεις τις 14 μέρες αναμονής μέχρι την χοριακή. Ο γιός μου όπως έχω πει πολλές φορές (θα καταντήσω γραφική στο τέλος ) ήρθε με την 4  προσπάθεια, μετά από πολλά πολλά χρόνια προσπαθειών, μετά από έναν φοβερό αγώνα, με πολύ κόπο, κλάμα και με ότι άλλο συνεπάγεται αυτό.Έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις έτσι όπως νιώθεις, να κλάψεις να πέσεις και αν θες να κάνεις και έναν διάλειμμα, να πάρεις λίγο τον χρόνο σου να συνέλθεις και μετά να συνεχίσεις τον αγώνα σου. Πάνω απο όλα για να μπορείς να συνεχίσεις πρέπει να είσαι καλά εσύ μέσα σου. Εύχομαι μέσ απο την καρδιά μου να πάνε όλα καλά!

[sissy_geo]

πρίν από 13 λεπτά , kotsifikos είπε:

@sissy_geo ποια γυναίκα θα διαβάσει το κείμενο σου και δεν θα στεναχωρηθεί...είτε έχει περάσει ότι εσύ είτε όχι...Η διαφορά είναι πως η γυναίκα που έχει περάσει/περνάει ότι εσύ καταλαβαίνει πως χτυπάει η καρδιά σου, πως κόβονται τα πόδια σου κάθε φορά που μπαίνεις στο κέντρο, πόσα όνειρα μπορεί να γίνονται την στιγμή που κάνεις την κάθε ένεση, τις ελπίδες που έχεις την στιγμή της εβμρυομεταφοράς και τον εφιάλτη που ζεις τις 14 μέρες αναμονής μέχρι την χοριακή. Ο γιός μου όπως έχω πει πολλές φορές (θα καταντήσω γραφική στο τέλος ) ήρθε με την 4  προσπάθεια, μετά από πολλά πολλά χρόνια προσπαθειών, μετά από έναν φοβερό αγώνα, με πολύ κόπο, κλάμα και με ότι άλλο συνεπάγεται αυτό.Έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις έτσι όπως νιώθεις, να κλάψεις να πέσεις και αν θες να κάνεις και έναν διάλειμμα, να πάρεις λίγο τον χρόνο σου να συνέλθεις και μετά να συνεχίσεις τον αγώνα σου. Πάνω απο όλα για να μπορείς να συνεχίσεις πρέπει να είσαι καλά εσύ μέσα σου. Εύχομαι μέσ απο την καρδιά μου να πάνε όλα καλά!

Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου! Να χαίρεσαι τον γιο σου, να είναι γερός και ευλογημένος! 

13 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Υπάρχει χρονική πίεση λόγω ηλικίας; Εχεις την δυνατότητα να κάνεις ένα διάλειμμα για να ηρεμήσεις και να ανασυγκροτηθείς ψυχικά;

Επίσης με συγχωρείς που θα παίξω το γιατρό τώρα, αλλά είδα σε άλλη δημοσίευσή σου για αδιάγνωστο χασιμότο και θεραπεία που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ακόμη σε προσαρμογή. Επειδή έχω κι εγώ χασιμότο, και επίσης ιστορικό αποβολών, αυτό που χαρακτηριστικά θυμάμαι από ενδοκρινολόγο και όχι από γυναικολόγο, ήταν ότι αν ο θυροειδής δεν είναι σταθεροποιημένος για διάστημα αρκετών μηνών πριν, δε θα έπρεπε να δοκιμάσω για σύλληψη καθόλου. Εχεις μιλήσει με ενδοκρινολόγο, έχεις πάρει οδηγίες, υπάρχει παρακολούθηση;

Είναι απόλυτα ρυθμισμένος στα κατώτατα όρια... Πλέον. Γιατί στην πρώτη μου προσπάθεια όταν ήρθε και η εγκυμοσύνη δεν υπήρχε ούτε παρακολούθηση, ούτε καν έπαιρνα το χάπι. Δεν υπάρχει πίεση λόγω ηλικίας. Πριν 3 μήνες, όταν αποφασίσαμε πως προχωράμε σε εμβρυομεταφορά, η αιματολόγος - ανοσολόγος που με παρακολουθεί, για καλύτερα αποτελέσματα πρότεινε να ειμαι σε ανοσοκαταστολή για κάποιο εύλογο χρονικά διάστημα όταν γίνει η εμβρυομεταφορά, και αν πετύχει, σταδιακά να σταματήσω την κορτιζόνη στην 8η εβδομάδα. Η εμβρυομεταφορά δεν έγινε και η ανοσοκαταστολή συνεχίζεται χωρίς λόγο ουσιαστικά με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι ΚΑΙ αυτός ένας απο τους λόγους, που εχω αγανακτήσει που έχουμε κολλήσει και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. 

10 ώρες πρίν, Dimitroulaa είπε:

Ο γιατρός μου είπε απλά να το θεωρήσω τυχαίο γεγονός. Συμβαίνει ακόμα και σε φυσιολογικές συλλήψεις. Μου είπε ότι θα έπρεπε να ανησυχώ μόνο αν αυτό ηταν επαναλαμβανόμενο γεγονός. Τυχαίο που λες. Είπα ότι χίλιες φορές να έβλεπα αρνητικό ξανά παρά αυτό. Η χαρά που πήρα κ εγώ κ Ο άντρας μου απλά δεν περιγράφεται. Κλαιγαμε ασταμάτητα από ευτυχία! Κ μετά το απόλυτο χάος στο μυαλό. Δεν θυμάμαι στην ζωή μου να έχω κλάψει τόσο. Ποτέ. Κ πρέπει να ξανασηκωθω. Κ δεν μπορώ. Έτσι απλά δεν μπορώ. 

Αυτό το μυαλό δεν ελέγχετε, δεν θυμάμαι από ποτέ έχω πέσει να κοιμηθώ ήρεμη. Πάντα στριφογυρνανε σκέψεις σκέψεις ατελείωτες. Κ πάντα ξυπνάω το πρωί με ένα κενό. Δεν ξέρω από που θα μπορούσα να κρατηθώ, να πάρω δύναμή, κάτι να με σηκώσει. Κάθε φορά που ξεκινάω να κάνω κάποια προσπάθεια, εξέταση, θεραπεία κάτι από όλα αυτά νιώθω ότι σέρνω τα πόδια μου από την κούραση κ την ταλαιπωρεια. Κ μέσα σε όλα αυτά να πρέπει να υποκρινεσαι κ στους γύρω ότι όλα είναι καλά κ η ζωή προχωράει. Γιατί αν τους πεις κ κάτι παραπάνω θα ξεκινήσουν την κουβέντα τους με την φράση: "Ηρέμησε, χαλάρωσε, πήγαινε διακοπές με τον άντρα σου να ξεχαστειτε". Άρα τι να πεις κ ποιος να σε νιώσει. 

Ειλικρινά, είναι σαν να διαβάζω δικές μου σκέψεις. Έχω ανατριχιάσει... Δεν ξερω τι να σου πρωτοπώ... Ίσως δεν χρειάζεται να πω τίποτα... Πολλές φορές λέω στον άντρα μου, υπάρχει άλλη γυναίκα να περνάει τα ίδια; Και πώς είναι; Θέλω να την δω μπροστά μου. Ανάμεσα σε τόσες "ξαφνικές" "εύκολες" εγκυμοσύνες, χαρούμενες μαμάδες και μωρά... Είμαι ΜΟΝΟ εγω. Τουλάχιστον στον περίγυρο μου... Στον ευρύτερο περίγυρο μου... Όσο για το "τυχαίο γεγονός" που ήταν και η δική μας απάντηση, ξέρεις πόσο πολύ θέλω να το δεχτώ; Αλλά μέσα μου δεν το δέχομαι.  Γιατί σκέφτομαι, πώς γίνεται 2 χρόνια να προσπαθούμε μόνοι μας, και να μην μένω έγκυος (και αυτό τυχαίο γεγονός), να αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε εξωσωματική μετα απο πολλές ταλαιπωρίες, να μένω έγκυος με εξωσωματική (και αυτο τυχαίο γεγονός) και να αποβάλω έτσι απλά; (και αυτό τυχαίο γεγονός); Δεν ξέρω πόσο τυχαία είναι όλα αυτά. Ξέρω όμως ότι δεν θα τα παρατήσω... Θα προσπαθώ μέχρι να γίνουν όλα αυτα που ζήσαμε, μια κακή ανάμνηση. Διαβάζω τα λόγια σου για τη χαρά σας όταν το μάθατε, και τρέμω να διαβάσω το παρακάτω. Γιατί το έζησα και ξέρω τον πόνο. Ξαναθυμάμαι το δικό μας... Δεν ξέρω για σένα, αλλά επίσης τρελαίνομαι όταν μου λένε μερικοί ααα ήταν πολύ νωρίς εντάξει, δεν είναι τόσο τραγικό και άλλα παρόμοια.. Και μου φαίνεται αδιανόητο! Για εμένα και τον άντρα μου ήταν το θαύμα μας! Ήταν η πρώτη μας θετική χοριακή μετα απο άπειρα αρνητικά τεστ εγκυμοσύνης... Ήταν το πρώτο μας μωρό... Νοιώθω τόσο περήφανη πολλές φορές λες κ πέτυχα το ακατόρθωτο... Είναι αδύνατο να το καταλάβουν αυτό γυναίκες που έφτασαν στην υπέροχη θέση να πάρουν στην αγκαλιά τους τα μωρά τους. Η μοναδική συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι: Πάρε δύναμη απο όσους σ'αγαπάνε και ΜΟΝΟ... Γίνε ενα με τον άντρα σου... Θα βγείτε πιο δυνατοί μέσα απο αυτό. Προσπάθησε να κρατάς απόσταση απο όσους και όσα μπορεί να σε αναστατώσουν. Μόνο αυτό θα σε βοηθήσει. Ταξίδια και όλα αυτά τι να σου πω, εμείς γελάμε όταν τα ακούμε.. Κάποτε γυρνούσαμε τον κόσμο... Αν μπορείς τώρα και αν σου περισεύει έστω ενα ευρώ, μπορείς να το κάνεις κ αυτό. Θα χαρώ να μάθω νεα σου. Να είσαι δυνατή. Τα φιλιά μου!

[mama16]

Αχ κορίτσια πραγματικά στεναχωριεμαι παρά πολύ όταν βλέπω γυναίκες να προσπαθούν τόσο πολύ για 1 μωρακι κ άλλες να τους έρχεται χωρίς να το θέλουν.. Θέλει μεγάλη δύναμη κάτι τέτοιο, εγώ ήμουν απ τις τυχερες που έπιασε εύκολα (βέβαια με δυσκολίες κατά την διάρκεια της κ άγχος αν θα γεννηθεί κ αν θα είναι καλά) αλλά μπορώ να "καταλάβω" πόσο ψυχοφθορο είναι κάτι τέτοιο! Εύχομαι σε όλες εσάς που προσπαθείτε να έχετε επιτέλους μία τελειομηνη κύηση. Όσο γι αυτό που είπε η Lenia θα συμφωνησω ότι πρέπει να είσαι ψύχραιμος κ χαλαρός γιατί το αγχος παίζει σημαντικό ρόλο στην απόκτηση ή μη ενός παιδιού αλλά στην πράξη εννοείται ότι είναι πολύ δύσκολο..

[sissy_geo]

10 ώρες πρίν, Nansy29 είπε:

Ναι η αλήθεια είναι ότι εχω περάσει πολύ δύσκολα..οι 2 εγκυμοσύνες μάλιστα ήταν 12η 13η εβδομαδα..εχω κάνει καρυοτυπο ζεύγους απλό και μοριακο,αντιφωσφολιπιδικο σύνδρομο,θρομβοφιλια όλο το πακέτο,καμπύλη ζάχαρου και ινσουλίνης,θυρεοειδή,ΝΚ κύτταρα, ανοσολογικες εξετάσεις..έχουν βρεθεί σε μένα πολλοί παράγοντες που μπορεί να φταίνε..αλλα δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο..Ακόμα το ψάχνουμε τι από όλα αυτά που βρέθηκαν φταίει.

Καταλαβαίνω ότι έχεις πελαγωσει είναι λογικό..σίγουρα πρώτα πρέπει να ηρεμησεις από την απώλεια και μετα το ψάχνεις αν θέλεις..Τώρα τι να πω όντως μπορεί και να ήταν τυχαίο σε σένα..Αλλά αν δεν έχεις κάνει κάτι από τα παραπάνω καλό θα ήταν να γίνουν αυτές οι εξετάσεις..

Διαβάζω αυτα που γράφεις. Μετά την απώλεια μου, στην (8η εβδομάδα) η δική μου, έκανα όλες αυτές τις εξετάσεις που λες. Όλα αρνητικά. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι έχω hashimoto, αλλά ο ενδοκρινολόγος αναπαραγωγής που με παρακολουθεί απο τότε, είναι πολύ καθησυχαστικός. Απλά θέλω να πω πως η αιματολόγος μου είπε πως το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο που ενοχοποιείται για αποβολές, πολλές φορές δείχνει αρνητικό όταν η γυναίκα ΔΕΝ είναι έγκυος, ενω αντίθετα με το που θα μείνει έγκυος αυξάνεται και λειτουργεί αναλόγως. Για αυτό και στο υπόμνημα της προς τον γυναικολόγο μου γράφει πως προτείνει, στην επόμενη εγκυμοσύνη μου να γίνει λήψη κορτιζόνης εως και την 8η εβδομάδα, και ΕΝΤΟΣ εγκυμοσύνης απο την πρώτη θετική χοριακή να γίνει επανέλεγχος αντιφωσφολιπιδικού μαζί με παράλληλη χρήση αντιπηκτικής αγωγής. Αυτό ήθελα απλά να το γνωρίζετε και εσεις. Λυπάμαι πολύ για τις 4 απώλειες σου. Ειλικρινά, δεν υπάρχουν λόγια... Είσαι πολύ δυνατή. 

[Dimitroulaa]

2 ώρες πρίν, sissy_geo είπε:

Σ'ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου! Να χαίρεσαι τον γιο σου, να είναι γερός και ευλογημένος! 

Είναι απόλυτα ρυθμισμένος στα κατώτατα όρια... Πλέον. Γιατί στην πρώτη μου προσπάθεια όταν ήρθε και η εγκυμοσύνη δεν υπήρχε ούτε παρακολούθηση, ούτε καν έπαιρνα το χάπι. Δεν υπάρχει πίεση λόγω ηλικίας. Πριν 3 μήνες, όταν αποφασίσαμε πως προχωράμε σε εμβρυομεταφορά, η αιματολόγος - ανοσολόγος που με παρακολουθεί, για καλύτερα αποτελέσματα πρότεινε να ειμαι σε ανοσοκαταστολή για κάποιο εύλογο χρονικά διάστημα όταν γίνει η εμβρυομεταφορά, και αν πετύχει, σταδιακά να σταματήσω την κορτιζόνη στην 8η εβδομάδα. Η εμβρυομεταφορά δεν έγινε και η ανοσοκαταστολή συνεχίζεται χωρίς λόγο ουσιαστικά με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι ΚΑΙ αυτός ένας απο τους λόγους, που εχω αγανακτήσει που έχουμε κολλήσει και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. 

Ειλικρινά, είναι σαν να διαβάζω δικές μου σκέψεις. Έχω ανατριχιάσει... Δεν ξερω τι να σου πρωτοπώ... Ίσως δεν χρειάζεται να πω τίποτα... Πολλές φορές λέω στον άντρα μου, υπάρχει άλλη γυναίκα να περνάει τα ίδια; Και πώς είναι; Θέλω να την δω μπροστά μου. Ανάμεσα σε τόσες "ξαφνικές" "εύκολες" εγκυμοσύνες, χαρούμενες μαμάδες και μωρά... Είμαι ΜΟΝΟ εγω. Τουλάχιστον στον περίγυρο μου... Στον ευρύτερο περίγυρο μου... Όσο για το "τυχαίο γεγονός" που ήταν και η δική μας απάντηση, ξέρεις πόσο πολύ θέλω να το δεχτώ; Αλλά μέσα μου δεν το δέχομαι.  Γιατί σκέφτομαι, πώς γίνεται 2 χρόνια να προσπαθούμε μόνοι μας, και να μην μένω έγκυος (και αυτό τυχαίο γεγονός), να αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε εξωσωματική μετα απο πολλές ταλαιπωρίες, να μένω έγκυος με εξωσωματική (και αυτο τυχαίο γεγονός) και να αποβάλω έτσι απλά; (και αυτό τυχαίο γεγονός); Δεν ξέρω πόσο τυχαία είναι όλα αυτά. Ξέρω όμως ότι δεν θα τα παρατήσω... Θα προσπαθώ μέχρι να γίνουν όλα αυτα που ζήσαμε, μια κακή ανάμνηση. Διαβάζω τα λόγια σου για τη χαρά σας όταν το μάθατε, και τρέμω να διαβάσω το παρακάτω. Γιατί το έζησα και ξέρω τον πόνο. Ξαναθυμάμαι το δικό μας... Δεν ξέρω για σένα, αλλά επίσης τρελαίνομαι όταν μου λένε μερικοί ααα ήταν πολύ νωρίς εντάξει, δεν είναι τόσο τραγικό και άλλα παρόμοια.. Και μου φαίνεται αδιανόητο! Για εμένα και τον άντρα μου ήταν το θαύμα μας! Ήταν η πρώτη μας θετική χοριακή μετα απο άπειρα αρνητικά τεστ εγκυμοσύνης... Ήταν το πρώτο μας μωρό... Νοιώθω τόσο περήφανη πολλές φορές λες κ πέτυχα το ακατόρθωτο... Είναι αδύνατο να το καταλάβουν αυτό γυναίκες που έφτασαν στην υπέροχη θέση να πάρουν στην αγκαλιά τους τα μωρά τους. Η μοναδική συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι: Πάρε δύναμη απο όσους σ'αγαπάνε και ΜΟΝΟ... Γίνε ενα με τον άντρα σου... Θα βγείτε πιο δυνατοί μέσα απο αυτό. Προσπάθησε να κρατάς απόσταση απο όσους και όσα μπορεί να σε αναστατώσουν. Μόνο αυτό θα σε βοηθήσει. Ταξίδια και όλα αυτά τι να σου πω, εμείς γελάμε όταν τα ακούμε.. Κάποτε γυρνούσαμε τον κόσμο... Αν μπορείς τώρα και αν σου περισεύει έστω ενα ευρώ, μπορείς να το κάνεις κ αυτό. Θα χαρώ να μάθω νεα σου. Να είσαι δυνατή. Τα φιλιά μου!

Ακριβως αυτο που λες, ηταν το θαυμα μας, ηταν η δικαιωση μας στον αγωνα μας, ηταν η ανακουφιση οτι επιτελους! Ναι ηταν πολυ νωρις, οπως σου λενε και σενα. Μα δεν με παρηγορει αυτο. Γιατι επρεπε να δω μια αχτιδα φωτος και μετα να πεσω παλι στο σκοταδι? Αρνητικο και παλι αρνητικο, θα ηταν πολυ καλυτερο. Θα ποναγα θα εκλαιγα θα περναγα απο ολα τα σταδια και μετα θα ξεκινουσα ξανα. Αυτο ομως ηταν και ειναι ασηκωτο. Και πιστεψε με και εγω σε ολο τον ευρυτερο περιγυρο ειμαι η μοναδικη που παλευει χρονια και χρονια για το αυτονοητο. Οχι οτι θα ηταν προτιμοτερο να υπηρχε και αλλη, προς Θεου. Θα ηταν προτιμοτερο να μην υπηρχε καμια σε αυτο το μονοπατι. Μεσα απο την καρδια μου ευχομαι να τα καταφερεις αυτην την φορα. Μεινε δυνατη και προχωρα. Και συντομα να μου στειλεις ενα ευχαριστο μηνυμα να παρω και εγω δυναμη!!!!

[sissy_geo]

πρίν από 26 λεπτά , Dimitroulaa είπε:

Ακριβως αυτο που λες, ηταν το θαυμα μας, ηταν η δικαιωση μας στον αγωνα μας, ηταν η ανακουφιση οτι επιτελους! Ναι ηταν πολυ νωρις, οπως σου λενε και σενα. Μα δεν με παρηγορει αυτο. Γιατι επρεπε να δω μια αχτιδα φωτος και μετα να πεσω παλι στο σκοταδι? Αρνητικο και παλι αρνητικο, θα ηταν πολυ καλυτερο. Θα ποναγα θα εκλαιγα θα περναγα απο ολα τα σταδια και μετα θα ξεκινουσα ξανα. Αυτο ομως ηταν και ειναι ασηκωτο. Και πιστεψε με και εγω σε ολο τον ευρυτερο περιγυρο ειμαι η μοναδικη που παλευει χρονια και χρονια για το αυτονοητο. Οχι οτι θα ηταν προτιμοτερο να υπηρχε και αλλη, προς Θεου. Θα ηταν προτιμοτερο να μην υπηρχε καμια σε αυτο το μονοπατι. Μεσα απο την καρδια μου ευχομαι να τα καταφερεις αυτην την φορα. Μεινε δυνατη και προχωρα. Και συντομα να μου στειλεις ενα ευχαριστο μηνυμα να παρω και εγω δυναμη!!!!

Δεν το βλέπω να προχωράω ούτε αυτόν τον μήνα θα το μάθω την Τετάρτη, οριστική προθεσμία για το χαζό το ενδομήτριο... Αλλά δεν σταματάω... Εννοείται πως δεν σταματάω... Σου έχω στείλει προσωπικό μήνυμα με πολλή αγάπη... Να είσαι δυνατή. Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου, όσες περνάνε παρόμοιες δυσκολίες, μεγαλύτερες μικρότερες, να έχουν δυναμη να φτάσουν στο τέλος... Γιατί υπάρχει happy end για όλες μας.. Το πιστεύω αλήθεια αυτό...