Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στα 32

[ΑΡΓΚ]

20 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Καταρχήν σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.Οταν εγραψα τις προάλλες εδώ ήμουν τόσο χάλια..οχι οτι τωρα ειμαι καλα,αλλα ειμαι λιγο καλυτερα..Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζι απ τον Γενάρη,ερωτευτηκαμε πολυ και ειπαμε μεσα σε λιγο καιρο να μεινουμε και μαζι.Η συλληψη εγινε πανω στη μετακομιση..δυστυχως αν εισαι σε γονιμες το χαπι δεν ειναι σιγουρο οτι θα πιασει(δεν το ηξερα).Οταν ημουν τριων εβδομαδων αρχισα να εχω συμπτωματα περιοδου αλλα υπερβολικα εντονα κι επειδη παντα αγχωνομαι με αυτα πηρα τεστ..απο εκει και περα μετα στη γιατρο κλπ.Το θεμα ειναι οτι εγω μεχρι περυσι δεν φανταζομουν οτι θα κανω ποτε παιδια,εχω αρχισει τον τελευταίο καιρό να το σκεφτομαι οτι αν και εφόσον το βλεπουμε.Δεν μπορω να διαχειριστω την κατασταση τωρα..μου φαινετσι βουνο και λαθος..ειμαστε τοσο λιγο μαζι και δεν θελω να παιζω με αυτα(αν δεν τα βρουμε θα χωρίσω)θελω να ειμαι οσο πιο σιγουρη γινεται,δεν μου φταει σε κατι..

 

Καταρχήν, πράγματι, με το σύντροφο σου ειστε ελάχιστο καιρό μαζί, μπορεί να εξελιχθεί σε μία πολύ σοβαρή σχέση, μπορεί και όχι. Υποθέτοντας ότι μιλάμε για ένα "νορμάλ" άνθρωπο, είτε μείνετε μαζί είτε όχι, θα παραμείνει ο πατέρας του παιδιού και θα συνεχίσει να έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με εσένα, αν το κρατήσεις. Αν νιώθεις ότι απλά θα εξαφανιστεί, έχεις και την απάντησή σου για το μέλλον της σχέσης γενικότερα. Από την άλλη, αν ο ίδιος έχεις ενθουσιαστεί με το παιδί και εσύ όχι, ίσως και αυτό να είναι πολύ καθοριστικό για το μέλλον της σχέσης σας. Εκτός αν δεν το ξέρει καν, οπότε η η σχέση είναι ήδη χάλια, ή κάτι άλλο συμβαίνει που ίσως ένας ειδικός θα μπορούσε να σε βοηθήσει να καταλάβεις, γιατί το να συζείς με κάποιον, να δέχεσαι επαφές χωρίς προφυλάξεις, αλλά να μην του αναφέρεις την εγκυμοσύνη, είναι πολύ περίεργο. Γενικά με παραξενεύει ότι δεν αναφέρεις τη θέση του, δεδομένου ότι δεν μιλάς για έναν νεαρό που κάνατε περιστασιακό επαφές στα 17, αλλά είστε 2 ενήλικες που μένετε μαζί και το λογικό θα ήταν σε μία υγιή σχέση η απόφαση να παρθεί από κοινού μετά από συζητήσεις. Πήρατε την απόφαση να συζήσετε χωρίς να έχει ποτέ αναφερθεί η θέση σας στο θέμα μελλοντικών παιδιών ή το πώς θα θέλατε να εξελιχθεί η σχέση;

Από εκεί και πέρα, είσαι σε μία ηλικία όπου ή θες παιδιά ή δε θες. Δεν είσαι 18 να πεις ότι περιμένεις να ωριμάσεις ή να φτιάξεις τη ζωή σου. Αν δε βλέπεις τον εαυτό σου καθόλου ως γονιό, πιστεύω είσαι αρκετά μεγάλη για να το γνωρίζεις. Δε θα σου πω ότι θα αλλάξεις γνώμη όταν δεις το παιδί και θα αποκτήσεις μητρικό ένστικτο, γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος ανεπιθύμητα παιδιά, που οι γονείς τα κράτησαν γιατι "έπρεπε" και ούτε αυτά  μεγάλωσαν με τη στοργή που τους άξιζε, και οι γονείς ένιωσαν εγκλωβισμένοι (δεν εννοώ ότι θα κακοποιείς το παιδί, ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά υπάρχουν πολλές οικογένειες ελαφρώς ως πολύ "μίζερες"). Αν κάποιος συνειδητά δε θέλει παιδιά, που μόνο εσύ ξέρεις αν έτσι νιώθεις, δεν μπορεί να λατρέψει το ρόλο του γονιού απλά και μόνο γιατί "πρέπει".

Αν καταλήξεις ότι δε θες το παιδί, και αν προχωρήσεις σε διακοπή, ο πατέρας πρέπει να το γνωρίζει, και να αποφασίσει και αυτός αν νιώθει εντάξει με τη συνέχιση της σχέσης σας ή όχι, δεν μπορεί να βασίσεις μία σχέση στο να κρύψεις κάτι τέτοιο, αν το σκέφτεσαι (συγγνώμη αν δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, ένα πιθανό σενάριο αναλύω). Από την άλλη, αν δε θες να διακόψεις, αλλά δε θες και να μεγαλώσεις το παιδί, ο πρώτος λόγος είναι στον πατέρα, για το αν θα ήθελε εκείνος να το κρατήσει μόνος ή όχι. Αν κανείς από τους δύο σας δεν θέλει κάτι τέτοιο, από κοινού μπορείτε να βρείτε μία οικογένεια.

[sweety**]

38 minutes ago, Sunshine8 said:

Απο εμπειρία στον κύκλο μου όσες φορές έχω μιλήσει με ανθρώπους που τα παιδιά τους τα κρατάει η μητέρα ή η πεθερά, παντα ακουω την άποψη οτι το παιδί δεν είναι τιποτα, δεν είναι καμια φοβερή ευθυνη , έχει ΜΟΝΟ χαρές κλπ. Εγώ προσωπικά που δεν είχα ΚΑΜΙΑ βοήθεια, μόνο την πεθερά μου απο 10 μηνών και μετά, και αυτό όχι για να κάνω το κέφι μου, μου το κράταγε όταν αρρώσταινε επειδή πάει σε σταθμό  ή οταν ήταν κλειστός, και αυτό πάλι όταν μπορούσε (και φυσικά τον σύζυγο τις λίγες φορές που είναι στο σπίτι διότι ταξιδεύει) θα πω και την άλλη πλευρά, ότι το παιδί και κουραση είναι και ευθυνη και άγχος και τις περισσότερες φορές όλα μπαίνουν σε 2η προτεραιότητα. Αυτό κάθε γυναίκα το δέχεται διαφορετικά και μπορεί να της κοστίσει λιγότερο ή περισσότερο. Καλό είναι να σκεφτεί η θεματοθέτρια εκτός από όλα τα υπόλοιπα, κατά πόσο θα έχει υποστήριξη από το στενό της κύκλο γονείς κλπ στο να μεγαλώσει το παιδί, οικονομική, πρακτική, ψυχολογική, διότι για μία μονη μητέρα και μάλιστα εργαζόμενη χωρίς καποια υποστήριξη θεωρώ πως τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα...Φυσικά έχει και χαρές αλλά δεν είναι όλα πάντα ρόδινα και εύκολα....Παίρνοντας μία απόφαση πρέπει να είμαστε πλήρως συνειδητοποιημένοι για ο,τι αυτή επιφέρει.

σιγουρα εχεισ δικιο σε ολα αυτα!!και εμενα ο συζυγος μου λειπει εκτοσ πολης για δουλεια οποτε ειμαι μονη μου με το μωρο χωρις βοηθεια!!αλλα οπως και να εχει δεν αλλαζω γνωμη..δεν υπαρχει τιποτα πιο ωραιο και φυσικα δεν θα το αλλαζα για να παω για εναν καφε η να κοιμηθω παραπανω(εδω που τα λεμε ο υπνος ειναι ενα θεματακι..:P αυτα θεωρω ισχυουν σε  ικροτερεσ ηλικιεσ ισως που δεν εχουν προλαβει να "ζησουν" λιγο!!

[kotsifikos]

Είμαι μία απο τις γυναίκες που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω προσπαθούν χρόνια για παιδί και κάνουν την μία προσπάθεια μετά την άλλη, όπως κατάλαβα με την εμπειρία μου πόσο δύσκολη κατάσταση είναι να θες παιδί και να μην έρχεται καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο το να έρχεται μία εγκυμοσύνη ενώ είσαι απροετοίμαστη, όμως θα σου πω πως επί της ουσίας καμία μας δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτό που ήρθε μετά, είτε η εγκυμοσύνη ήρθε μετά απο χρόνια προσπαθείων είτε ήρθε απρογραμμάτιστα (συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να χρησιμποιήσω τον όρο ''ανεπιθύμητη'' ). Καμία απο εμάς δεν ήξερε πως είναι να χτυπά η καρδιά σου έξω απο το σώμα σου, να κοιμάσαι και να ξυπνάς έχοντας στο μυαλό σου μία και μόνο εικόνα, αυτό το προσωπάκι, να ζεις και να υπάρχεις γιατί θες να είσαι πάντα δίπλα του να το βοηθάς και να το στηρίζεις, να μπορείς να συνεχίζεις την ημέρα σου γαμέτη ένταση και ενέργεια ακόμα και αν είσαι με δύο ώρες ύπνο. Η μητρότητα είναι κάτι μοναδικό που καμία δεν είναι προετοιμασμένη να την ζήσει μέχρι την στιγμή που παίρνει το παιδί της στα χέρια της.. Δεν είναι θυσία το να χάσεις τις βόλτες σου επειδή θα έχεις παιδί, το να ξενυχτίσεις επειδή αρρώστησε, το να κάνεις πίσω τα δικά σου θέλω γιατί τα δικά του θα είναι πιο σημαντικά, τίποτα από αυτά δεν είναι θυσία,είναι κομμάτι  προσφορά της μητρικής αγάπης αυτό , προσωπικά περίμενα πολλά χρόνια να το ζήσω.. άλλωστε όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που δίνουν σε εμάς τα παιδιά μας.

Δεν θα σου πω τι να κάνεις, θα σου πω όμως πως είσαι σε ηλικία που μέσα σου μπορείς να ξεκαθαρίσεις τι θες και τι μπορείς να κάνεις.

Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα και το παιδί απόφαση.

[marakiz]

Όσο ανεύθυνο κι αν είναι αυτό που έγινε, η θεματοθέτρια είναι λογικό να είναι πελαγωμένη. Ας μην την αμφισβητούμε/κρίνουμε. Κορίτσι πες μας τι σε φοβίζει και μπορεί με τη συζήτηση να βρεις κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματα σου.

 

Επίσης θα σου πρότεινα να απευθυνθείς στο σύλλογο προστασίας αγέννητου παιδιού, μπορεί να βρεις τη στήριξη που χρειάζεσαι. Το τηλ είναι 2108828788.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 16 λεπτά , kotsifikos είπε:

Είμαι μία απο τις γυναίκες που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω προσπαθούν χρόνια για παιδί και κάνουν την μία προσπάθεια μετά την άλλη, όπως κατάλαβα με την εμπειρία μου πόσο δύσκολη κατάσταση είναι να θες παιδί και να μην έρχεται καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο το να έρχεται μία εγκυμοσύνη ενώ είσαι απροετοίμαστη, όμως θα σου πω πως επί της ουσίας καμία μας δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτό που ήρθε μετά, είτε η εγκυμοσύνη ήρθε μετά απο χρόνια προσπαθείων είτε ήρθε απρογραμμάτιστα (συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να χρησιμποιήσω τον όρο ''ανεπιθύμητη'' ). Καμία απο εμάς δεν ήξερε πως είναι να χτυπά η καρδιά σου έξω απο το σώμα σου, να κοιμάσαι και να ξυπνάς έχοντας στο μυαλό σου μία και μόνο εικόνα, αυτό το προσωπάκι, να ζεις και να υπάρχεις γιατί θες να είσαι πάντα δίπλα του να το βοηθάς και να το στηρίζεις, να μπορείς να συνεχίζεις την ημέρα σου γαμέτη ένταση και ενέργεια ακόμα και αν είσαι με δύο ώρες ύπνο. Η μητρότητα είναι κάτι μοναδικό που καμία δεν είναι προετοιμασμένη να την ζήσει μέχρι την στιγμή που παίρνει το παιδί της στα χέρια της.. Δεν είναι θυσία το να χάσεις τις βόλτες σου επειδή θα έχεις παιδί, το να ξενυχτίσεις επειδή αρρώστησε, το να κάνεις πίσω τα δικά σου θέλω γιατί τα δικά του θα είναι πιο σημαντικά, τίποτα από αυτά δεν είναι θυσία,είναι κομμάτι  προσφορά της μητρικής αγάπης αυτό , προσωπικά περίμενα πολλά χρόνια να το ζήσω.. άλλωστε όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που δίνουν σε εμάς τα παιδιά μας.

Δεν θα σου πω τι να κάνεις, θα σου πω όμως πως είσαι σε ηλικία που μέσα σου μπορείς να ξεκαθαρίσεις τι θες και τι μπορείς να κάνεις.

Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα και το παιδί απόφαση.

 

Χωρίς να γνωρίζω φυσικά τη θεματοθέτρια, να πω μία πολύ προσωπική ιστορία:

Οι γονεις μου σχεδίαζαν να παντρευτούν μετά από σχετικά σύντομη γνωριμία, για λόγους κοινωνικής πίεσης και τελικά ο γάμος έγινε ακόμη πιο γρήγορα λόγω εγκυμοσύνης (άλλες εποχές βέβαια). Ο πατέρας μου ήταν ακατάλληλος γενικά να είναι κοντά σε κόσμο, και φυσικά δεν άλλαξε αυτό επειδή έγινε πατέρας, αλλά και αυτό άλλη ιστορία.

Η μαμά μου τώρα, αν και έκανε τις σωστές "κινήσεις", ένιωθες ότι δεν το νιώθει. Και χρόνια μετά, αν την ρωτήσεις, η απάντηση είναι ότι έκανε παιδιά γιατί έπρεπε, γιατί είχε μάθει ότι η διακοπή κύησης είναι ανήθικη και ότι ποτέ δεν ένιωσε κανένα από τα συναισθήματα που υποτίθεται ότι νιώθει κανείς όταν δει το μωρό του. Μη με παρεξηγήσετε, αν δεν υπήρχε ένας πολύ κακος γάμος, η μαμά μου δε θα ήταν "κακός" γονιός. Ούτε θα μας άφηνε να πεινάσουμε, ούτε θα μας στερούσε τη βόλτα ή το παραμύθι, και την καριέρα της ουσιαστικά χαντάκωσε για να είναι κοντά μας, που μπορεί άλλος γονιός με απόλυτα επιθυμητές εγκυμοσύνες να μην έκανε τόσες θυσίες. Ισα ίσα, νομίζω ότι παραέκανε θυσίες, σε μία προσπάθεια να καλύψει ένα συναισθηματικό κενό, γιατί η μητρική στοργή δεν της έβγαινε από μέσα της. Όπως και η ίδια λέει, σε συζητήσεις τώρα που προ πολλού ενηλικιώθηκα, έκανε όσα έκανε από αίσθημα καθήκοντος και ευθύνης, γιατί ένας άνθρωπος που θέλει να είναι εντάξει με τον εαυτό του αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ευθύνης που έχει ένα παιδί και κάνει το καλύτερο που μπορεί. 'Ομως αυτό το "μοναδικό" της μητρότητας, που οι περισσότερες νομίζω καταλαβαίνουμε απόλυτα τι εννοείς, δεν το ένιωσε ποτέ. Ποτέ δεν είχε ονειρευτεί παιδιά, και πάντα ένιωθε ότι θα ήταν καλύτερα αν η ζωή της είχε πάρει άλλο δρόμο. 

Η ιστορια της μαμάς μου σίγουρα δεν είναι η μόνη, και υπάρχουν πολλές ιστορίες με πολύ πιο άσχημη κατάληξη. Σε καμία περίπτωση δε θα έλεγα σε έναν άνθρωπο ότι όταν δει ή αγκαλιάσει το μωρό του, που μέχρι τότε δεν ήθελε, θα αλλάξει μέσα του κάτι. Γιατί πολύ απλά, μπορεί να μη συμβεί.

  

[Sorena86]

Σας ευχαριστώ που απαντάτε και παλι.Ο φιλος μου το θέλει και γι αυτο λεω έρμαιο καταστασεων..όχι δεν εχω σταθερή δουλειά,τώρα έκανα μια στροφή για να αποκτησω αλλα θα περιμένει κι αυτό.Μεσα σε λιγοτερο απο 5 μηνες χωρισα απο μια βαλτωμενη σχέση μπηκα σε μια αλλη με την οποια συζω και τσουπ εγκυος..και με τον τροπο που εγινε(πολυ ασχημο να κανει ο άλλος του κεφαλιού του).Ενιωσα απαίσια τοτε,μηδεν σεβασμος..Στην ουσια ειναι μια μεταβατικη κατασταση που οχι μονο πρεπει να συνηθισω αλλα θα αλλαξει ολη η ζωη μου ετσι κι αλλιως.

[mama16]

3 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Είμαι μία απο τις γυναίκες που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω προσπαθούν χρόνια για παιδί και κάνουν την μία προσπάθεια μετά την άλλη, όπως κατάλαβα με την εμπειρία μου πόσο δύσκολη κατάσταση είναι να θες παιδί και να μην έρχεται καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο το να έρχεται μία εγκυμοσύνη ενώ είσαι απροετοίμαστη, όμως θα σου πω πως επί της ουσίας καμία μας δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτό που ήρθε μετά, είτε η εγκυμοσύνη ήρθε μετά απο χρόνια προσπαθείων είτε ήρθε απρογραμμάτιστα (συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να χρησιμποιήσω τον όρο ''ανεπιθύμητη'' ). Καμία απο εμάς δεν ήξερε πως είναι να χτυπά η καρδιά σου έξω απο το σώμα σου, να κοιμάσαι και να ξυπνάς έχοντας στο μυαλό σου μία και μόνο εικόνα, αυτό το προσωπάκι, να ζεις και να υπάρχεις γιατί θες να είσαι πάντα δίπλα του να το βοηθάς και να το στηρίζεις, να μπορείς να συνεχίζεις την ημέρα σου γαμέτη ένταση και ενέργεια ακόμα και αν είσαι με δύο ώρες ύπνο. Η μητρότητα είναι κάτι μοναδικό που καμία δεν είναι προετοιμασμένη να την ζήσει μέχρι την στιγμή που παίρνει το παιδί της στα χέρια της.. Δεν είναι θυσία το να χάσεις τις βόλτες σου επειδή θα έχεις παιδί, το να ξενυχτίσεις επειδή αρρώστησε, το να κάνεις πίσω τα δικά σου θέλω γιατί τα δικά του θα είναι πιο σημαντικά, τίποτα από αυτά δεν είναι θυσία,είναι κομμάτι  προσφορά της μητρικής αγάπης αυτό , προσωπικά περίμενα πολλά χρόνια να το ζήσω.. άλλωστε όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που δίνουν σε εμάς τα παιδιά μας.

Δεν θα σου πω τι να κάνεις, θα σου πω όμως πως είσαι σε ηλικία που μέσα σου μπορείς να ξεκαθαρίσεις τι θες και τι μπορείς να κάνεις.

Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα και το παιδί απόφαση.

Με συγκινησες παρά πολύ  με τον τρόπο που εγραψες τα συναισθήματα σου κ θα συμφωνησω απόλυτα με το ότι πριν γίνεις μητέρα δεν ξέρεις πως είναι να χτυπά η καρδιά σου έξω απ το σώμα σου... Νομίζω ότι όσο κ να μην θέλει μία γυναίκα να κάνει παιδί αν τύχει εκ των υστέρων μπορεί να καταλάβει το μεγάλο "δώρο" που της έδωσε η ζωή, ιδιαίτερα σε ηλικία που είναι πλήρως συνειδητοποιημενη για τις αποφάσεις της.

2 ώρες πρίν, Sorena86 είπε:

Σας ευχαριστώ που απαντάτε και παλι.Ο φιλος μου το θέλει και γι αυτο λεω έρμαιο καταστασεων..όχι δεν εχω σταθερή δουλειά,τώρα έκανα μια στροφή για να αποκτησω αλλα θα περιμένει κι αυτό.Μεσα σε λιγοτερο απο 5 μηνες χωρισα απο μια βαλτωμενη σχέση μπηκα σε μια αλλη με την οποια συζω και τσουπ εγκυος..και με τον τροπο που εγινε(πολυ ασχημο να κανει ο άλλος του κεφαλιού του).Ενιωσα απαίσια τοτε,μηδεν σεβασμος..Στην ουσια ειναι μια μεταβατικη κατασταση που οχι μονο πρεπει να συνηθισω αλλα θα αλλαξει ολη η ζωη μου ετσι κι αλλιως.

Πιστευεις δλδ ότι μπορεί να έγινε κ εσκεμμένα επειδή ήθελε παιδί?? Έτσι όπως τα λες σε καταλαβαίνω πως θα νιώθεις αλλα ελπίζω σύντομα να αλλάξουν τα συναισθήματα σου..

[Lemonaki035]

3 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Είμαι μία απο τις γυναίκες που όπως αναφέρθηκε και παραπάνω προσπαθούν χρόνια για παιδί και κάνουν την μία προσπάθεια μετά την άλλη, όπως κατάλαβα με την εμπειρία μου πόσο δύσκολη κατάσταση είναι να θες παιδί και να μην έρχεται καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο το να έρχεται μία εγκυμοσύνη ενώ είσαι απροετοίμαστη, όμως θα σου πω πως επί της ουσίας καμία μας δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτό που ήρθε μετά, είτε η εγκυμοσύνη ήρθε μετά απο χρόνια προσπαθείων είτε ήρθε απρογραμμάτιστα (συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να χρησιμποιήσω τον όρο ''ανεπιθύμητη'' ). Καμία απο εμάς δεν ήξερε πως είναι να χτυπά η καρδιά σου έξω απο το σώμα σου, να κοιμάσαι και να ξυπνάς έχοντας στο μυαλό σου μία και μόνο εικόνα, αυτό το προσωπάκι, να ζεις και να υπάρχεις γιατί θες να είσαι πάντα δίπλα του να το βοηθάς και να το στηρίζεις, να μπορείς να συνεχίζεις την ημέρα σου γαμέτη ένταση και ενέργεια ακόμα και αν είσαι με δύο ώρες ύπνο. Η μητρότητα είναι κάτι μοναδικό που καμία δεν είναι προετοιμασμένη να την ζήσει μέχρι την στιγμή που παίρνει το παιδί της στα χέρια της.. Δεν είναι θυσία το να χάσεις τις βόλτες σου επειδή θα έχεις παιδί, το να ξενυχτίσεις επειδή αρρώστησε, το να κάνεις πίσω τα δικά σου θέλω γιατί τα δικά του θα είναι πιο σημαντικά, τίποτα από αυτά δεν είναι θυσία,είναι κομμάτι  προσφορά της μητρικής αγάπης αυτό , προσωπικά περίμενα πολλά χρόνια να το ζήσω.. άλλωστε όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που δίνουν σε εμάς τα παιδιά μας.

Δεν θα σου πω τι να κάνεις, θα σου πω όμως πως είσαι σε ηλικία που μέσα σου μπορείς να ξεκαθαρίσεις τι θες και τι μπορείς να κάνεις.

Εύχομαι να πάρεις την καλύτερη για σένα και το παιδί απόφαση.

Πρέπει να βάλουν κ ένα κουμπάκι "ανατρίχιασα"..

@Sorena86 Συμφωνώ και με sunshine8 και kotsifikos, δυο διαφορετικές σκοπιές με το ίδιο αποτέλεσμα,τη δύναμη της μητρότητας,την αυτοθυσία και την αγάπη!

Το καταλαβαίνω ότι χρησιμοποίησες τη λέξη έρμαιο για να εκφράσεις τον τρόπο που έγινε καθώς κ το θυμό σου.

Όταν αποφασίσαμε με το τότε αγόρι μου (πλέον άντρας μου) να κάνουμε παιδί άφησα τη δουλειά μου όπου για τα δεδομένα της εποχής ήταν στάνταρ δουλειά.Ναι μεν ατελείωτες ώρες,αλλά πληρωνομουν  πάντα στην ώρα μου.Το γεγονός λοιπόν ότι δεν έχεις δουλειά μπορείς να το δεις απο τη θετική πλευρά.Ούτως ή άλλως το παιδί δε θα σου έδινε τη δυνατότητα αν δεν έχεις βοήθεια να τα συνδυάσεις μαζί..Η ηλικία σου απο την άλλη είναι μια χαρά για να κάνεις παιδι..Έχεις ζήσει κάποια πράγματα στη ζωή σου ξέρεις τι θέλεις κ έχεις τη δύναμη να το αποκτήσεις.Το ταξίδι της μητρότητας είναι δύσκολο αλλα πίστεψε με σε αποζημιώνει καθε μέρα κ με το παραπάνω.Αν λοιπόν έχεις και βοήθεια απο το σύντροφο σου,θα σου έλεγα να μη φοβάσαι τπτ.Κοίτα λοιπόν να κερδίσετε λίγο χρόνο για να γνωρίσετε πολύ καλά ο ενας τον άλλο γτ το πρώτο διαστημα με το μωρο είναι crash test ακομα κ για ζευγάρια που γνωρίζονται τέλεια και μην αγχώνεσαι τόσο για το αν ήταν η κατάλληλη εποχή για να κάνεις παιδι κλπ..

[Dust pink]

2 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Όσο ανεύθυνο κι αν είναι αυτό που έγινε, η θεματοθέτρια είναι λογικό να είναι πελαγωμένη. Ας μην την αμφισβητούμε/κρίνουμε. Κορίτσι πες μας τι σε φοβίζει και μπορεί με τη συζήτηση να βρεις κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματα σου.

 

Επίσης θα σου πρότεινα να απευθυνθείς στο σύλλογο προστασίας αγέννητου παιδιού, μπορεί να βρεις τη στήριξη που χρειάζεσαι. Το τηλ είναι 2108828788.

Δε νομίζω ότι υπάρχει πρόθεση επικρισης η αμφισβήτησης. Μιλάμε για μια γυναίκα που από την μια "ζει έναν εφιάλτη" ,"δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα γίνει μαμά" και από την άλλη "ετοιμάζεται να γίνει μαμά" αυτά από μόνα τους είναι αντικρουόμενα. Πέρα από την οποία εξωγενή βοήθεια στην οποία σύμφωνω , την σημαντικότερη πρέπει να δώσει ο πατερας του παιδιού για τον οποίο δεν έχει ειπωθεί κάτι σημαντικό. Εκείνος νομίζω ανάλογα με την στάση και την γνώση για το θέμα θα συμβάλει στο θέμα.

[marakiz]

πρίν από 5 λεπτά , Dust pink είπε:

Δε νομίζω ότι υπάρχει πρόθεση επικρισης η αμφισβήτησης. Μιλάμε για μια γυναίκα που από την μια "ζει έναν εφιάλτη" ,"δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα γίνει μαμά" και από την άλλη "ετοιμάζεται να γίνει μαμά" αυτά από μόνα τους είναι αντικρουόμενα. Πέρα από την οποία εξωγενή βοήθεια στην οποία σύμφωνω , την σημαντικότερη πρέπει να δώσει ο πατερας του παιδιού για τον οποίο δεν έχει ειπωθεί κάτι σημαντικό. Εκείνος νομίζω ανάλογα με την στάση και την γνώση για το θέμα θα συμβάλει στο θέμα.

 

Δεν ξέρω αν υπάρχει πρόθεση, εγώ πάντως αυτό αποκόμισα από κάποια μηνύματα που διάβασα. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω παράθεση γιατί θα εστιάσουμε εκεί, ας συνεχίσουμε καλύτερα με το θέμα της θεματοθέτριας. Δεν θα μπορούσε να μην είναι αντικρουόμενα όταν έρχεται μια εγκυμοσύνη που καλώς ή κακώς ούτε στο πρόγραμμα ήταν ούτε υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες. Το αντίθετο μάλιστα. Ο υποψήφιος πατέρας εκσπερματίζει έτσι γιατί μάλλον του #@%#@ και τώρα θέλει το μωρό, αυτό γράφει πιο πάνω. Είναι ελάχιστο καιρό μαζί και κοπέλα είναι άνεργη. Εγώ στην ηλικία της θεματοθέτριας θα το κρατούσα το μωρό ακόμα και από one night stand να έμενα έγκυος. Αν έμενα από κάποιον που έχω λίγο καιρό σχέση, θα γεννούσα και θα έβλεπα στην πορεία πως θα εξελισσόταν η σχέση μας. Εγώ όμως είμαι εγώ και δεν ξέρουμε πόσο φρικαρισμένη είναι η θεματοθέτρια. Αν λοιπόν θεματοθέτρια είσαι τόσο φρικαρισμένη που δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς, αν κάνεις άσχημες σκέψεις για σένα, το μωρό, γενικότερα, κοίτα να μιλήσεις με κάποιον που να μπορεί να σε κατευθύνει, ζήτα βοήθεια. Πέρα από τον υποψήφιο πατέρα, έχεις κάπου που να μπορείς να στηριχτείς? Συναισθηματικά 'ή/και οικονομικά? Υπάρχουν οικογένεια, φίλοι, άτομα δικά σου να σε βοηθήσουν αν με το σύντροφο δεν κυλήσει καλά και χρειαστείς βοήθεια?

 

 

[Sorena86]

πρίν από 3 λεπτά , marakiz είπε:

 

Δεν ξέρω αν υπάρχει πρόθεση, εγώ πάντως αυτό αποκόμισα από κάποια μηνύματα που διάβασα. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω παράθεση γιατί θα εστιάσουμε εκεί, ας συνεχίσουμε καλύτερα με το θέμα της θεματοθέτριας. Δεν θα μπορούσε να μην είναι αντικρουόμενα όταν έρχεται μια εγκυμοσύνη που καλώς ή κακώς ούτε στο πρόγραμμα ήταν ούτε υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες. Το αντίθετο μάλιστα. Ο υποψήφιος πατέρας εκσπερματίζει έτσι γιατί μάλλον του #@%#@ και τώρα θέλει το μωρό, αυτό γράφει πιο πάνω. Είναι ελάχιστο καιρό μαζί και κοπέλα είναι άνεργη. Εγώ στην ηλικία της θεματοθέτριας θα το κρατούσα το μωρό ακόμα και από one night stand να έμενα έγκυος. Αν έμενα από κάποιον που έχω λίγο καιρό σχέση, θα γεννούσα και θα έβλεπα στην πορεία πως θα εξελισσόταν η σχέση μας. Εγώ όμως είμαι εγώ και δεν ξέρουμε πόσο φρικαρισμένη είναι η θεματοθέτρια. Αν λοιπόν θεματοθέτρια είσαι τόσο φρικαρισμένη που δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς, αν κάνεις άσχημες σκέψεις για σένα, το μωρό, γενικότερα, κοίτα να μιλήσεις με κάποιον που να μπορεί να σε κατευθύνει, ζήτα βοήθεια. Πέρα από τον υποψήφιο πατέρα, έχεις κάπου που να μπορείς να στηριχτείς? Συναισθηματικά 'ή/και οικονομικά? Υπάρχουν οικογένεια, φίλοι, άτομα δικά σου να σε βοηθήσουν αν με το σύντροφο δεν κυλήσει καλά και χρειαστείς βοήθεια?

 

 

Οικονομικά δυστυχώς δεν εχω απο καποιον βοήθεια,μέχρι τώρα πάντα μόνη μου.Ψυχολογικα ευτυχως εχω πολυ κόσμο που με στηρίζει και φυσικά και τον ψυχοθεραπευτή μου.Ομως αυτο που νιωθω εγω ειναι τοσο έντονο που μου κοβεται η ανασα.Προερχομαι απο διαλυμενη οικογενεια και δεν ηθελα ποτε παιδια.Μολις αρχισα να το σκεφτομαι δειλα ,ηρθε.Σεβομαι ολες τις γυναικες που θελουν να κανουν παιδια και τους ειναι δυσκολο,αλλα και το αναποδο ειναι ασφυκτικό.

[Dust pink]

πρίν από 1 λεπτό , marakiz είπε:

 

Δεν ξέρω αν υπάρχει πρόθεση, εγώ πάντως αυτό αποκόμισα από κάποια μηνύματα που διάβασα. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω παράθεση γιατί θα εστιάσουμε εκεί, ας συνεχίσουμε καλύτερα με το θέμα της θεματοθέτριας. Δεν θα μπορούσε να μην είναι αντικρουόμενα όταν έρχεται μια εγκυμοσύνη που καλώς ή κακώς ούτε στο πρόγραμμα ήταν ούτε υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες. Το αντίθετο μάλιστα. Ο υποψήφιος πατέρας εκσπερματίζει έτσι γιατί μάλλον του #@%#@ και τώρα θέλει το μωρό, αυτό γράφει πιο πάνω. Είναι ελάχιστο καιρό μαζί και κοπέλα είναι άνεργη. Εγώ στην ηλικία της θεματοθέτριας θα το κρατούσα το μωρό ακόμα και από one night stand να έμενα έγκυος. Αν έμενα από κάποιον που έχω λίγο καιρό σχέση, θα γεννούσα και θα έβλεπα στην πορεία πως θα εξελισσόταν η σχέση μας. Εγώ όμως είμαι εγώ και δεν ξέρουμε πόσο φρικαρισμένη είναι η θεματοθέτρια. Αν λοιπόν θεματοθέτρια είσαι τόσο φρικαρισμένη που δεν ξέρεις πως να το διαχειριστείς, αν κάνεις άσχημες σκέψεις για σένα, το μωρό, γενικότερα, κοίτα να μιλήσεις με κάποιον που να μπορεί να σε κατευθύνει, ζήτα βοήθεια. Πέρα από τον υποψήφιο πατέρα, έχεις κάπου που να μπορείς να στηριχτείς? Συναισθηματικά 'ή/και οικονομικά? Υπάρχουν οικογένεια, φίλοι, άτομα δικά σου να σε βοηθήσουν αν με το σύντροφο δεν κυλήσει καλά και χρειαστείς βοήθεια?

 

 

Συγγνώμη αλλά ο πατερας ενός παιδιού από ποτέ απαλλάσσεται των ευθυνών του;; Και πόσο μάλλον ένας πατέρας που θέλει να συμμετέχει και γενικώς θέλει το παιδί.  Και πόσο μάλλον όταν πάρθηκε μια απόφαση  για συγκατοίκηση;Καιστην τελική γιατί το παιδί να πληρώνει @&#@ δικές μας όταν έρχεται και σε μια ικανοποιητική ηλικία. Επίσης δεν νομίζω πως όλες οι μαμάδες είχαν δουλειά όταν έφεραν στον κόσμο ένα παιδί, συμμετοχή οικονομική και πρακτική είχε ο μπαμπάς.

@Sorena86 Μήπως το πρόβλημα είναι η σχέση σου με τον άνθρωπο αυτό; Μήπως δεν το εμπιστεύεσαι η δεν σε καλύπτει;;

[marakiz]

Συγγνώμη, εγώ πότε είπα ότι ο πατέρας ενός παιδιού απαλλάσσεται ευθυνών?!

Δεν πρέπει όμως να λογαριάσει την περίπτωση να μη συμμετέχει ο πατέρας? Ή και να συμμετέχει ότι μπορεί να μην ταιριάξουν ως ζευγάρι και να χωρίσουν ακόμα κι αν συμμετέχει με το παιδί? Αν δεν έχει δουλειά, οικογένεια να στραφεί πως θα τα βγάλει πέρα? 

Πως μπορείς να ξέρεις αν σε καλύπτει ο άλλος σε μια πεντάμηνη μόλις σχέση και πόση εμπιστοσύνη να έχεις όταν εκσπερματίζει έτσι χύμα μέσα σου στην πεντάμηνη μόλις σχέση.

 

[Lenia16]

πρίν από 6 λεπτά , marakiz είπε:

όταν εκσπερματίζει έτσι χύμα μέσα σου στην πεντάμηνη μόλις σχέση.

Αυτό είναι καθαρά κ απόλυτα ευθύνη της κοπέλας.

[marakiz]

πρίν από 4 λεπτά , Lenia16 είπε:

Αυτό είναι καθαρά κ απόλυτα ευθύνη της κοπέλας.

 

Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα Λένια.

[Dust pink]

Μα πιο πάνω αναφέρει ότι ο πάτερας και σύντροφος της θέλει το παιδί. Πώς είναι μόνη της λοιπον;  Ο χωρισμός αφορά όλων τον κόσμο ,ακόμη και χρόνια ζευγάρια ,δεν έχει να κάνει. Ο σύντροφός της μπορεί να θέλει να κάνουν οικογένεια. Το θέμα είναι η ίδια τι θέλει με αυτό τον άνθρωπο.καλως η κακως ένας άνθρωπος 32 και όχι 17-18 φέρει ευθύνες.

Δεν διευκρινίζεται η δουλειά του μπαμπά αν υπάρχει.

Τέλος πάντων εγώ νομίζω το πρόβλημα πηγάζει από την σχέση της κοπέλας. Αυτό πρέπει να δεί.

[Sorena86]

Just now, Dust pink είπε:

Μα πιο πάνω αναφέρει ότι ο πάτερας και σύντροφος της θέλει το παιδί. Πώς είναι μόνη της λοιπον;  Ο χωρισμός αφορά όλων τον κόσμο ,ακόμη και χρόνια ζευγάρια ,δεν έχει να κάνει. Ο σύντροφός της μπορεί να θέλει να κάνουν οικογένεια. Το θέμα είναι η ίδια τι θέλει με αυτό τον άνθρωπο.καλως η κακως ένας άνθρωπος 32 και όχι 17-18 φέρει ευθύνες.

Φυσικα και φερω ευθύνη.Και του το εχω πει ξεκαθαρα οτι επρεπε να χωρισω,δεν μπορει καποιος να παιρνει αποφασεις για σενα με το ετσι θελω και γι αυτο ετρεξα να παρω και χαπι.Δεν φανταστηκα ομως οτι ακομα και με το χαπι θα μεινω εγκυος..οπως και να χει εγω ξερω οτι τα παιδια θελουν αγαπη και εγω νιωθω θυμο και απογνωση και σ αυτο δεν ειμαι ανεύθυνη,δεν θελω να κανω παιδι δυστυχισμενο

[Lenia16]

Δεν ξέρω τι γίνεται, απλά σχολίασα γιατί δεν μπορούμε να θεωρούμε την κοπέλα θύμα και το αγόρι θύτη (όχι εδώ συγκεκριμένα, σε κάθε ανάλογη περίπτωση).

[marakiz]

Είναι το ίδιο να ξεκινάς να κάνεις ένα παιδί με το σύντροφο σου που γνωρίζεις καλά και το έχετε αποφασίσει από κοινού και το ίδιο με κάποιον που είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ή σχέση σας και δεν ξέρεις αν όντως θα είναι οκ με τις ευθύνες του? Χωρίσετε δεν χωρίσετε? Οκ, νομίζω διαφωνούμε για να διαφωνούμε τώρα. Φυσικά και φέρουν ευθύνες και οι δύο. 

 

 

[ninaki80]

κοριτσια η κοπελα οκ εκανε μια βλακεια εχει συμβει σε πολλες καποια στιγμη να γινει ενα λαθος στο θεμα επαφές ουτε πρωτακουστο ειναι ουτε τον πραγματικο χαρακτηρα του συντροφου της δειχνει. αυτο παει τελειωσε τωρα πρεπει να βαλει σε σωστη βαση τις συνεπειες κ οχι να δραματοποιει μια κατασταση.

πιστευω πως οταν εισαι 32 χρονων σε μια νορμαλ συνθηκη δηλαδη δεν ειναι κακοποιημενη που να ζει  κατω απο αθλιες συνθηκες διαβιωσης χωρις φαγητο κτλ μπορει μια χαρα να τα βγαλει περα. απο οτι καταλαβα ειναι μια κοπελα που ζει φυσιολογικα κ απλα δεν εχει βρει μια σταθερη δουλεια κατι που ειναι εντελως συνιθισμενο κ δεν σημαινει οτι με ενα μωρο δεν μπορει να τα βγαλει περα.

τωρα η σχεση με τον συντροφο δεν ειναι εμποδιο για ενα παιδι κανεις δεν ξερει τι του ξημερωνει στις σχεσεις.  

[Dust pink]

πρίν από 2 λεπτά , ninaki80 είπε:

κοριτσια η κοπελα οκ εκανε μια βλακεια εχει συμβει σε πολλες καποια στιγμη να γινει ενα λαθος στο θεμα επαφές ουτε πρωτακουστο ειναι ουτε τον πραγματικο χαρακτηρα του συντροφου της δειχνει. αυτο παει τελειωσε τωρα πρεπει να βαλει σε σωστη βαση τις συνεπειες κ οχι να δραματοποιει μια κατασταση.

πιστευω πως οταν εισαι 32 χρονων σε μια νορμαλ συνθηκη δηλαδη δεν ειναι κακοποιημενη που να ζει  κατω απο αθλιες συνθηκες διαβιωσης χωρις φαγητο κτλ μπορει μια χαρα να τα βγαλει περα. απο οτι καταλαβα ειναι μια κοπελα που ζει φυσιολογικα κ απλα δεν εχει βρει μια σταθερη δουλεια κατι που ειναι εντελως συνιθισμενο κ δεν σημαινει οτι με ενα μωρο δεν μπορει να τα βγαλει περα.

τωρα η σχεση με τον συντροφο δεν ειναι εμποδιο για ενα παιδι κανεις δεν ξερει τι του ξημερωνει στις σχεσεις.  

Κάτσε βρε @ninaki80 ίδιο πράγμα είναι ο σύντροφό σου να θέλει το παιδί και ίδιο να σου λέει κόψε τον λαιμό σου και κάνε ότι θες;;; Δεν είναι ένα στήριγμα ότι ο σύντροφός αναλαμβάνει την ευθύνη του; Πολλα μωρά έρχονται όταν ένα ζευγάρι είναι απλώς σε σχέση και αργότερα επισημοποιείται ή όχι με γαμο και ζουν σαν οικογένεια. Υπάρχει όμως εμπιστοσύνη αμοιβαία για αυτή την απόφαση. Η μαμά δηλαδή αγαπά και πιστεύει ότι θα καταφέρει με τον συγκεκριμένο σύντροφο και το νέο μέλος.

Δεν μετρά δηλαδή αν η κοπέλα είναι ικανοποιημένη από την σχέση και τον σύντροφό της;

Ο ερχομός ενός παιδιού είναι αυτονόητο ότι φέρνει αλλαγές, τις οποίες αποδέχεσαι αναγκαστικά όταν πάρεις την απόφαση να κρατήσεις τελικά το παιδί.

[Lenia16]

Προσωπικά, επειδή το ζω με πολύ δικό μου άνθρωπο αυτή την περίοδο, δε νομίζω οτι η κοπέλα έχει πρβλ με το σύντροφό ή με το οικονομικό ή δε θέλει το παιδί απλά νιώθει εγκλωβισμένη κ της φταίνε όλα αυτά μαζί. Νιώθει ότι μπήκε σε ένα κυκεώνα γεγονοτων χωρίς να το έχει επιδιώξει, που την αφορούν απόλυτα κ δεν μπορεί να ελέγξει κ να κάνει τπτ. Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να της πει αυτό είναι σωστό κ αυτό είναι λάθος ή να της εξασφαλίσει πως αν κρατήσει το παιδί όλα θα πάνε καλά ή αν το ρίξει θα το μετανιώσει. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συσκεφθει με τον εαυτό της πολύ σοβαρά αν θελει/μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί ανεξαρτήτως εξωγενών παραγόντων, οι οποίοι αλλάζουν ανά πάσα στιγμή.

[ninaki80]

Just now, Dust pink είπε:

Κάτσε βρε @ninaki80 ίδιο πράγμα είναι ο σύντροφό σου να θέλει το παιδί και ίδιο να σου λέει κόψε τον λαιμό σου και κάνε ότι θες;;; Δεν είναι ένα στήριγμα ότι ο σύντροφός αναλαμβάνει την ευθύνη του; Πολλα μωρά έρχονται όταν ένα ζευγάρι είναι απλώς σε σχέση και αργότερα επισημοποιείται ή όχι με γαμο και ζουν σαν οικογένεια. Υπάρχει όμως εμπιστοσύνη αμοιβαία για αυτή την απόφαση. Η μαμά δηλαδή αγαπά και πιστεύει ότι θα καταφέρει με τον συγκεκριμένο σύντροφο και το νέο μέλος.

Δεν μετρά δηλαδή αν η κοπέλα είναι ικανοποιημένη από την σχέση και τον σύντροφό της;

Ο ερχομός ενός παιδιού είναι αυτονόητο ότι φέρνει αλλαγές, τις οποίες αποδέχεσαι αναγκαστικά όταν πάρεις την απόφαση να κρατήσεις τελικά το παιδί.

κοιτα το ιδανικο ειναι να εισαι με εναν ανθρωπο που τον γνωριζεις δεν διαφωνω αλλα αυτο δεν σημαινει οτι η αποφαση σου θα στηριχθει αποκλειστικα σε αυτο. δηλαδη κ μονος σου μια χαρα τα καταφερνεις. 

 

πρίν από 4 λεπτά , Lenia16 είπε:

Προσωπικά, επειδή το ζω με πολύ δικό μου άνθρωπο αυτή την περίοδο, δε νομίζω οτι η κοπέλα έχει πρβλ με το σύντροφό ή με το οικονομικό ή δε θέλει το παιδί απλά νιώθει εγκλωβισμένη κ της φταίνε όλα αυτά μαζί. Νιώθει ότι μπήκε σε ένα κυκεώνα γεγονοτων χωρίς να το έχει επιδιώξει, που την αφορούν απόλυτα κ δεν μπορεί να ελέγξει κ να κάνει τπτ. Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να της πει αυτό είναι σωστό κ αυτό είναι λάθος ή να της εξασφαλίσει πως αν κρατήσει το παιδί όλα θα πάνε καλά ή αν το ρίξει θα το μετανιώσει. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συσκεφθει με τον εαυτό της πολύ σοβαρά αν θελει/μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί ανεξαρτήτως εξωγενών παραγόντων, οι οποίοι αλλάζουν ανά πάσα στιγμή.

το πως θα συνεχισεις την ζωη σου κ αν θα εισαι ευτυχισμενος με ενα παιδι ειναι στο χερι σου δυσκολιες θα βρεις ητε ολα ειναι τελεια ειτε οχι. 

 

[Dust pink]

πρίν από 29 λεπτά , marakiz είπε:

Είναι το ίδιο να ξεκινάς να κάνεις ένα παιδί με το σύντροφο σου που γνωρίζεις καλά και το έχετε αποφασίσει από κοινού και το ίδιο με κάποιον που είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ή σχέση σας και δεν ξέρεις αν όντως θα είναι οκ με τις ευθύνες του? Χωρίσετε δεν χωρίσετε? Οκ, νομίζω διαφωνούμε για να διαφωνούμε τώρα. Φυσικά και φέρουν ευθύνες και οι δύο. 

 

 

Υπάρχουν ζευγάρια που φέρνουν στο κόσμο παιδί χωρίς να το είχαν στο πρόγραμμα άμεσα όπως και τον γάμο. Η δεν είχαν μακροχρόνια σχέση, είχαν όμως καλή διάθεση και έκαναν ωραίες οικογένειες. Δεν είναι στάνταρ αυτά αυτά πράγματα... Και εν πάση περιπτώσει εδώ υπάρχει και ένα θέμα συγκατοίκησης που κάτι τέτοιο το κάνει κάποιος όταν ενδιαφέρετε για μια σοβαρή σχέση όχι για έναν γκόμενο ξεπετας!

Παρόλαυτα δέχομαι ότι την βρήκε απροετοίμαστη η όλη ιστορία (το ξαναείπα) επιμένω ότι πρέπει να ζυγισει την σχέση της . Καλώς ή κακώς είναι ο πάτερας του παιδιού.

Στη επεξεργασία μου θεωρώ λοιπόν πως αν δεν τίθεται θέμα σχέσης θα πρέπει με τον σύντροφό της εφόσον είναι διαθέσιμος να κάνουν μια σοβαρή κουβέντα ,να θέσουν νέα πλάνα και να χαράξουν ορίζοντες γιατί εκ των πραγμάτων έρχονται αλλαγές.

Όσο για την ετοιμότητα ενός παιδιού ,πολλές γυναίκες δεν είναι έτοιμες ούτε εγώ ήμουν έτοιμη ούτε και το θεωρούσα άμεση ανάγκη. Όταν έγινε όμως από κοινου με τον άντρα μου πήραμε αποφάσεις και νομίζω προσαρμοστηκαμε ευχάριστα ικανοποιητικά. Όχι μόνη μου όμως , εκτός των άλλων είχα στήριξη από τον σύζυγό!

[marakiz]

πρίν από 10 λεπτά , Lenia16 είπε:

Προσωπικά, επειδή το ζω με πολύ δικό μου άνθρωπο αυτή την περίοδο, δε νομίζω οτι η κοπέλα έχει πρβλ με το σύντροφό ή με το οικονομικό ή δε θέλει το παιδί απλά νιώθει εγκλωβισμένη κ της φταίνε όλα αυτά μαζί. Νιώθει ότι μπήκε σε ένα κυκεώνα γεγονοτων χωρίς να το έχει επιδιώξει, που την αφορούν απόλυτα κ δεν μπορεί να ελέγξει κ να κάνει τπτ. Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να της πει αυτό είναι σωστό κ αυτό είναι λάθος ή να της εξασφαλίσει πως αν κρατήσει το παιδί όλα θα πάνε καλά ή αν το ρίξει θα το μετανιώσει. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συσκεφθει με τον εαυτό της πολύ σοβαρά αν θελει/μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί ανεξαρτήτως εξωγενών παραγόντων, οι οποίοι αλλάζουν ανά πάσα στιγμή.

Αυτό βασικά.  Δεν μπορώ να εκφραστώ καλά,  είμαι επηρεασμένη από τις ειδήσεις γενικά.