Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

από Αποτυχία θηλασμού - τι δεν πήγε καλά; (γενική συζήτηση)


Recommended Posts

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Αυτό με την ενημέρωσα που επαναλαμβάνεται ως λύση για όλα, είναι νομίζω και παραπλανητικό αλλά και υποτιμητικό. Πρώτα πρώτα δεν είναι δυσκολο να ενημερωθείς θεωρητικά, ούτε κατόρθωμα οπως το διαφημίζουν κάποιες. Αυτό που λείπει είναι η πρακτική καθοδήγηση. Εκεί είμαι σύμφωνη με όσα έχουν επισημανθεί για τη χαμένη γενιά των γονιών μας. Εμένα η απουσία καθοδήγησης με έκαψε. Ό,τι λάθος έκανα κ κάνω ακόμα, ξέρω καλά ότι είναι λάθος. Το ήξερα από πριν το κάνω. Δεν είχα όμως κανέναν να μου δείξει στην πράξη το σωστό. Στην πράξη, όχι σε προςομοίωςη των σεμιναρίων. Όταν βγήκα από το μαιευτήριο έπεσα στις αργίες πρωτοχρονιάς κ Φώτων. Όταν πια κατάφερε να μας δει παιδίατρος- σύμβουλος, η απώλεια βάρους την προβλημάτισε τόσο που η ίδια συνέστησε να δώσω έμφαση στο θήλαστρο μέχρι να ανακάμψει. Μετά δεν μπορώ να πω ότι στην πράξη με βοήθησε ιδιαίτερα, αλλά κάπου έχω κι εγώ ευθύνες από ένα σημείο και μετά τις οποίες δεν μπορώ να αποδώσω σε εξωτεριξούς παράγοντες. 

 

Θα συμφωνήσω πάντως και με την @gorilaz για την ενημέρωση και την ψυχολογία κλπ. Η υπερβολική ενημέρωση κι εμένα με έβλαψε. Τελικά αυτά που φοβόμουν, ότι ο θηλασμός θα με καθηλώσει σ' έναν καναπέ και θα ασχολούμαι μέρα νυχτα μ' αυτό, μου τα προκάλεσε το θήλαστρο, η αποστείρωση κ το ταισμα με άγχος να μην μείνει λίγο παραπάνω ξύπνιο το μωρό κ χάσω την επόμενη άντληση κ αναγκαστώ να δώσω ξένο. 

 

 

Πολυ σωστο αυτο με την πρακτικη εφαρμογη. Κι εγω στο πρωτο παιδι ειχα παρακολουθησει 2 σεμιναρια θηλασμου, ομως οταν γεννηθηκε και ξεκινησα να τη θηλαζω απο το μαιευτηριο κιολας με τραυματισε. Οταν το μωρο ηταν 6 ημερων εφερα μαια-συμβουλο θηλασμου στο σπιτι και μου εδειξε πως να τοποθετω το μωρο στην πραξη. Τωρα στο δευτερο που ηξερα πια δεν εχω αντιμετωπισει κανενα προβλημα τραυματισμου. Και να επισημανω οτι οι μαιες του μαιευτηριου δεν μου προσεφεραν καμια ουσιαστικη βοηθεια παροτι μου εδειξαν καποια πραγματα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Γειά σας, θα θέλαμε να αναδείξουμε ότι για τις μαρτυρίες σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επιπλέον και τις ψηφοφορίες που αναρτήσαμε στην αρχή της συζήτησης (ψηφίζοντας και καταθέτοντας ακριβώς την συγκεκριμένη εμπειρία σας στα threads εκεί ) - μια νέα χρήστρια/ης θα μπορεί να αποκτά αμέσως καλύτερη εικόνα της πραγματικότητας σε ποσοστά & με επίκαιρες δημοσιεύσεις και να ξέρει ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν αρκεί η βοήθεια στο μαιευτήριο & ότι θα είναι καλό να προνοήσει με επίσκεψη συμβουλου θηλασμού στο σπίτι τις πρώτες ημέρες χωρίς καθυστέρηση.  

Βοηθήστε στη διατήρηση της λειτουργικότητας του forum κάνοντας χρήση της αναζήτησης & αναφοράς.  Αν παρατηρήσετε κάποια δημοσίευση που θεωρείτε περίεργη επιθετική ή ενάντια στους κανόνες κάντε αναφορά δημοσίευσης  Οδηγίες για το πως γίνεται η αναφορά δείτε εδώ   Ευχαριστούμε

Ακολουθήστε μας και στο Instagram:

follow_insta.png.f136a60ab3d6a108659752cf6fcc0a5a.pngfollow_cafe.jpg.0bc77dbbb8cab70c6c8919c95cac08b8.jpg

 

Link to comment
Share on other sites

6 hours ago, Sentir...natureza said:

Μονη σου εδωσες απαντηση στην ερωτηση σου:). Ο φοβος και η ελλιπης ενημερωση ειναι οι κυριοτερες αιτιες για τις λαθος επιλογες μας και δεν ισχυει μονο για τον θηλασμο, αλλα και για την εγκυμοσυνη και τον τοκετο. Οταν η εγκυος παει στον γιατρο και την φορτωνει με "απαραιτητα" συμπληρωματα, ενα καρο εξετασεις, της επισημαινει σε καθε ευκαιρια τι μπορει να παει στραβα και να καταληξουν σε καισαρικη και τοσα αλλα, τοτε πως να αντιμετωπιση η ιδια αυτο που της συμβαινει σαν κατι το φυσιολογικο; Οταν η πλειοψηφια αποφασιζει να κανει επισκληριδιο επειδη δεν ενημερωθηκε εκτενεστατα (απο τον γυναικολογο της) για αποδοχη του πονου ως μερος του τοκετου ή για αλλες επιλογες- μη φαρμακευτικες- διαχειρισης του πονου, φαινεται οτι δεν αντιλαμβανεται τον τοκετο ως κατι φυσιολογικο. Ο φοβος ειναι κατι που εχει ριζωθει μεσα στις γυναικες τις τελευταιες δεκαετιες και την αγνοια στις μερες μας την θεωρω αδικαιολογητη. Δεν μπορω να κρινω μια μαμα που δεν θηλαζει, θα την "κρινω" ομως ως προς την αγνοια της και την αδιαφορια της να ενημερωθει καλυτερα ωστε να μην οδηγουταν σε αποθηλασμο.

 

Επισης, πιστευω πως ενα αλλο στοιχειο δυσκολιας του θηλασμου, ειναι οτι το βρεφος ειναι κολλημενο με την μανα του. Ειδικα τους πρωτους μηνες εχεις την εντυπωση (και ισχυει) οτι το σωμα σου δεν ανηκει πια σε σενα, αλλα στο μωρο. Αυτη η δεσμευση, το να αφεθεις και να παραδωσεις το σωμα σου στο μωρο 24 ωρες το 24ωρο ειναι κατι που καποιες γυναικες δεν το ανεχονται. Τους ειναι πολυ δυσκολο να δεχτουνε οτι δεν εχουν τον ελεγχο (του χρονου τους και του ιδιου τους του εαυτου) και προτιμανε να δωσουν φορμουλα.

 

Χαίρομαι τόσο πολύ που τα επισημαίνετε όλα αυτά, δυστυχώς στο βωμό του κέρδους έχουν εφευρεθεί πολλές «απαραίτητες» εξετάσεις, πολλά «απαραίτητα» σκευάσματα, πολλά απαραίτητα χρήματα θα έλεγα εγώ. Στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης του φόβου και της άγνοιας!

Δυστυχώς ένας νέος άνθρωπος από την έναρξη του έγγαμου και εν συνεχεία οικογενειακού του βίου είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης θα μπορούσα να πω, είτε αυτό μεταφράζεται στο πως «πρέπει» να γίνει ένας γάμος, το κόστος δηλαδή αυτού, εν συνεχεία πόσο εύκολα μπορεί μία γυναίκα να γεννήσει με καισαρική είτε γιατί εξυπηρετεί τον γιατρό και σαφώς γιατί θα πληρωθεί παραπάνω το μαιευτήριο και αυτή η εκμετάλλευση δεν σταματά πουθενά. Ακόμη και όταν αφήνουμε αυτόν τον κόσμο υπάρχει συγκεκριμένη ταρίφα!

Ειδικά ο θηλασμός στην Ελλάδα θεωρώ πως σαμποτάρεται από παντού. Ακόμη και μία ξένη τηλεοπτική σειρά να παρακολουθήσει κάποιος, βλέπεις πως μία γυναίκα που θα γίνει μητέρα θηλάζει το νεογνό, το απολύτως φυσιολογικό δηλαδή. Εάν κάποιος παρατηρήσει μία ελληνική σειρά όπου η γυναίκα γίνεται μητέρα έχετε προσέξει ότι όταν δείχνει το μωρό το δείχνει παρέα με μπιμπερό και γάλατα? Το έχει προσέξει κανείς?

Ακόμη και αυτό είναι ένα υπόγειο μήνυμα που διαμορφώνει, στο βαθμό που μπορεί φυσικά, κουλτούρα!

Link to comment
Share on other sites

Οταν λεω ενημερωση εννοω και το πρακτικο κομματι. Εφοσον ομως ειναι αδυνατη μεχρι να κρατησουμε το μωρο, ειναι στο χερι μας να την φερουμε οσο γινεται πιο κοντα στην πραγματικοτητα. Επισκεψεις σε συμβουλο θηλασμου πριν τη γεννα βοηθανε να προσομοιασουμε το θηλασμο με την κουκλα που εχουν, ακομη και να κανουμε εξασκηση με καποιο λουτρινο στο σπιτι μας. Ιδανικα, τις πρωτες ωρες μετα τη γεννα (μην πω την πρωτη ωρα) εχουμε μαζι μας τον συμβουλο ωστε να μην χασουμε πολυτιμο χρονο και να ξεκινησουμε αμεσως να βαζουμε το μωρο σωστα στο στηθος. Προσωπικα, εκτος απο αυτα που ανεφερα παρακολουθησα απειρα βιντεακια με σωστο πιασιμο θηλης, ωστε να οικειοποιηθω ακομη περισσοτερο με αυτο που θα συνεβαινε και να καταλαβω αν τοποθετησα σωστα το μωρο. Παρ'ολα αυτα επειδη το ενα στηθος ηταν πληγωμενο για μια εβδομαδα , αλλαζοντας σταση περασε και απλα στο δεξι θηλαζα με σταση ραγκμπι ενω στο αριστερο με τη κλασικη. 

Για τις μαιες θα συμφωνησω οτι οι περισσοτερες δεν γνωριζουν απο θηλασμο, τουλαχιστον στο μαιευτηριο που ημουν εγω (απ'οτι μου εχουν πει, γιατι προσωπικα δεν τις ρωτησα κατι), ενω στο δημοσιο νοσοκομειο της πολης μου υπαρχουν 3-4 που γνωριζουν και οι δυο απο αυτες ειναι και συμβουλοι. Αλλα απ'οτι μου εχουν πει οι συγκεκριμενες αν η γυναικα δεν δειχνει ενδιαφερον να θηλασει δεν ασχολουνται και πολυ. Δινουν περισσοτερη βαση σε αυτες που γνωριζουν στα μαθηματα και ειναι περισσοτερο αποφασισμενες να θηλασουν. Δεν ξερω γιατι, ισως απο ελλειψη χρονου να ασχολουνται ειδικα με τοσες γυναικες ή πιστευουν οτι ειναι χαμενος κοπος, τι να πω. 

Γενικα, πιστευω οτι αν η γυναικα ειναι 100% αποφασισμενη να θηλασει αποκλειστικα, θα κανει τα παντα για να ενημερωθει πληρως απο πριν και να ειναι ετοιμη να αντιμετωπισει τις κακες συμβουλες ή οποια προβληματα προκυψουν. Αν περιμενει οτι θα της ερθει φυσικα μολις γεννησει τοτε μαλλον θα αντιμετωπισει θεματα γιατι δεν θα ξερει πως να διαχειριστει αυτα που θα της λενε.

Επεξεργάστηκαν by Sentir...natureza
 
Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με μια άποψη που γράφτηκε, ότι η υπερπληροφορηση και υπεραναλυση ορισμένων θεμάτων, συμπεριλαμβανομενου και του θηλασμού, συχνά αυξάνει το άγχος και ενδεχόμενες προσδοκίες, λειτουργώντας εν τέλει ανασταλτικά.

Γιατί μια εγκυμονούσα αντιλαμβάνεται μια τέτοια υπεραναλυση ενδεχομένως ως μήνυμα που λέει, ότι μη θηλασμός = αποτυχία, με αποτέλεσμα αντί να συγκεντρώνονται στο στόχο, που είναι τόσο η σίτιση του νεογνού, όσο και ικανοποίηση των δικών του συναισθηματικών αναγκών ταυτόχρονα με αυτών της λεχώνας, να επικεντρώνεται κυρίως στο διαδικαστικό κομμάτι. Και κακά τα ψέματα, εκεί κάπου θα χαθεί η μαγεία.

Συμφωνώ, πως υπάρχουν αρκετές ανεπάρκειες στις δομές των μαιευτηρίων - κατά την προσωπική μου εκτίμηση περισσότερες στις ιδιωτικές παρά τις δημόσιες - σε ο,τι αφορά την υποστήριξη και καθοδήγηση της θηλάζουσας, εντούτοις νομίζω, πως αν μια λεχώνα προσεγγίσει το θέμα με το λιγότερο δυνατόν άγχος και ως φυσική διαδικασία, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να ανταποκριθεί θετικά.

Εγώ η ίδια, είχα ως καθοδήγηση μια σύμβουλο θηλασμού, κυρίως επειδή κυοφορούσα δίδυμα κι επιθυμούσα τον αποκλειστικό θηλασμό τους. Σε περίπτωση μονής κύησης, παρότι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη, εικάζω πως θα εμπιστευόμουν το σώμα μου.

Όλα τα παραπάνω αφορούν, προφανώς, περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχουν ιατρικής ή άλλης φύσεως ιδιαιτερότητες.

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζει η ζωή είναι ένας ανελέητος καθρέφτης του τρόπου που εσύ αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

πρίν από 7 λεπτά , Αννα 35 είπε:

αν μια λεχώνα προσεγγίσει το θέμα με το λιγότερο δυνατόν άγχος και ως φυσική διαδικασία, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να ανταποκριθεί θετικά.

Συμφωνω απολυτα. Ο λογος που αναφερω συνεχεια την ενημερωση ειναι γιατι οταν γνωριζεις νιωθεις πιο σιγουρος, αυξανεται η αυτοπεποιθηση, δεν εχεις τοσο αγχος ωστε να σε παρεμποδιζει. Παρ'ολα αυτα οπως λες υπαρχουν γυναικες που απο την ενημερωση αγχωνονται περισσοτερο, κατι που ομολογω οτι μου ειναι δυσκολο να αντιληφθω.

Επεξεργάστηκαν by Sentir...natureza
 
Link to comment
Share on other sites

Να προσθέσω, πως το θεωρώ οξύμωρο από τη μία να γίνεται ολόκληρη συζήτηση για το πόσο και αν απαιτείται ιατρική παρέμβαση κατά τον τοκετό και τελικά να αναθεματίζεται η οποια ιατρική παρέμβαση ως μη αναγκαία, κλπ. και από την άλλη να συστήνονται στη θηλάζουσα ορδές παρεμβάσεων ξεκινώντας από απλά tutorials στο διαδίκτυο και καταλήγοντας σε σειρά πιστοποιημένων συμβούλων, παιδιάτρων, ομάδων, κοκ.

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζει η ζωή είναι ένας ανελέητος καθρέφτης του τρόπου που εσύ αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 4 λεπτά , Αννα 35 είπε:

Να προσθέσω, πως το θεωρώ οξύμωρο από τη μία να γίνεται ολόκληρη συζήτηση για το πόσο και αν απαιτείται ιατρική παρέμβαση κατά τον τοκετό και τελικά να αναθεματίζεται η οποια ιατρική παρέμβαση ως μη αναγκαία, κλπ. και από την άλλη να συστήνονται στη θηλάζουσα ορδές παρεμβάσεων ξεκινώντας από απλά tutorials στο διαδίκτυο και καταλήγοντας σε σειρά πιστοποιημένων συμβούλων, παιδιάτρων, ομάδων, κοκ.

Απο που βγαινει αυτο το συμπερασμα; Δεν πιστευω οτι μπορει να γινει συγκριση αυτων που παραθετεις. Δυστυχως, εχουν γινει αναγκαια ωστε να μπορεσει να θηλασει μια μαμα χωρις προβληματα. Ισως υπαρχουν και μαμαδες που τους βγηκε τελειως φυσικα, χωρις να καμια γνωση ή βοηθεια απο αλλους (αληθεια υπαρχουν στην εποχη μας;) Δεν θεωρω οτι ειναι αμεση παρεμβαση ο συμβουλος ή το tutorial, περισσοτερο σαν καθοδηγηση το βλεπω. 

 
Link to comment
Share on other sites

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι, ότι δεν μπορώ να δεχτώ ως λογική την αντίληψη: Εμπιστεύσου το σώμα σου, όταν αυτό αφορά μια πιο συνθέτη διαδικασία, δηλαδή αυτή του τοκετού, την ίδια στιγμή που αναιρείται η ίδια αντίληψη, όταν αφορά στο θηλασμό.

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζει η ζωή είναι ένας ανελέητος καθρέφτης του τρόπου που εσύ αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Link to comment
Share on other sites

Παντως εγω ξερω πολλες κοπελες που θηλασαν αποκλειστικα χωρις να εχουν ουτε ενημερωση ουτε συμβουλους ουτε τιποτα. Παραδειγμα μια πολυ καλη μου φιλη που την ημερα που θα επαιρνε εξιτηριο απο το μαιευτηριο ξυπνησε μουσκεμα απο το γαλα. Θηλασε αποκλειστικα και καθε φορα που πηγαινα σπιτι της ειχε τοσο γαλα στην καταψυξη που της ελεγα να το πουλησει! Να σημειωσω οτι σε ηλικια 20 ημερων το μωρο επαθε κοκκυτη και νοσηλευτηκε για 10 ημερες κατα τη διαρκεια των οποιων δεν θηλαζε γιατι ηταν πολυ ληθαργικο.

Ετσι καταληγω στο συμπερασμα οτι οργανικα για καποιες κοπελες ειναι πιο ευκολο και για καποιες πιο δυσκολι.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

@Αννα 35Τωρα καταλαβα το σκεπτικο σου. Προσωπικα, παρ'ολο που ειχα εμπιστοσυνη στον εαυτο μου οτι ειμαι ικανη να γεννησω φυσικα, την ενημερωση δεν την απεκλεισα. Αντιθετως, το απιστευτο διαβασμα που εριξα και οι αμετρητοι φυσικοι τοκετοι που παρακολουθησα στο διαδικτυο, μου εδιναν την σιγουρια και την αυτοπεποιθηση οτι θα τα καταφερω αλλα κυριως τις γνωσεις ωστε να διαφυλαξω τις επιλογες πανω στον τοκετο και να διαμορφωσω το σκηνικο οπως το θελω εγω (και οπως υποστηριζει το ορμονικο συστημα εκεινη την ωρα). Ο φυσικος τοκετος που βιωσα ηταν η καλυτερη και η πιο πνευματικη εμπειρια της ζωης μου και θα το ξανακανα χωρις δευτερη σκεψη. Ο θηλασμος οπως υποστηριζεται (και συμφωνω) ειναι τεχνη που μαθαινεται, ενω ο φυσικος τοκετος ειναι ενα ορμονικο "πανηγυρι" που απλα συμβαινει, και εσυ εισαι εκει για να βοηθησεις το μωρο να γεννηθει οσο πιο αβιαστα και ομαλα γινεται. Δεν αποκλειω την πληροφορηση και την υποστηριξη ουτε για το ενα ουτε για το αλλο (εξαλλου ποτε στην ιστορια του ανθρωπινου ειδους δεν αφηναν τη γυναικα να αντιμετωπισει μονη της ειτε την μια ειτε την αλλη κατασταση), αλλα νομιζω οτι ο θηλασμος ειναι τελικα πιο συνθετη διαδικασια απο τον τοκετο.

@CMES ενδιαφερον αυτο που γραφεις για την φιλη σου. Φανταζομαι οτι θα υπαρχουν και αυτες που τα καταφερνουν μονες τους, αλλα οπως φαινεται απο τα ποσοστα θηλασμου θα πρεπει να ειναι πολυ λιγες. Σιγουρα παιζει ρολο και ο οργανισμος, αλλα νομιζω τον φερνεις στα "επιθυμητα μετρα" με τις γνωσεις και την εξασκηση.

Επεξεργάστηκαν by Sentir...natureza
 
Link to comment
Share on other sites

Έχοντας γεννήσει τρία παιδιά με φυσικό τοκετό και έχοντας τα θηλάσει αποκλειστικά (η μια κύηση ήταν δίδυμη), διαφωνώ με την άποψη πως ο τοκετός είναι ένα ορμονικό πανηγύρι που απλά συμβαίνει, στο οποίο ο ρόλος της επιτόκου είναι επικουρικός και η διαδικασία του θηλασμού συνθετότερη. Και επιστημονικά να το δούμε, δηλαδή, αυτό δεν προκύπτει.

Ναι μεν και ο θηλασμός έχει τη συνθετότατα του, ωστόσο δεν υπερβαίνει αυτή του τοκετού, ο οποίος - ας μην ξεχνάμε - είναι στενά συνυφασμένος και με την κύηση, σε αντίθεση με το θηλασμό, που είναι μια σχετικά αυτοτελής διαδικασία.

Ο τρόπος που σε αντιμετωπίζει η ζωή είναι ένας ανελέητος καθρέφτης του τρόπου που εσύ αντιμετωπίζεις τη ζωή.

Link to comment
Share on other sites

@Lenia16 ο μόνος λόγος για τον οποίο θέλω να ξεφορτωθώ το θήλαστρο, είναι το έξω. Δεν γίνεται να έρθεθ η Άνοιξη κ να μην μπορώ να πάω μια βόλτα το παιδί για να μη χάσωωτην ώρα άντλησης. Τώρα όποτε είναι να πάμε στην παιδίατρο κάνω ώρες πριν  σχέδια για το πότε πρέπει να αντλήσω πριν φύγουμε ώστε να έχει γάλα στην επιστροφή, ή πότε πρέπει νς φάει ώστε να προλάβω να βγάλω όταν γυρίσουμε πριν το ζητήσει. Φυσικά τότε όλα πάνε στραβά! 

 

Γενικά η άποψή μου απέχει πολύ από το γενικό πνεύμα της συζήτησης και είναι φνωστό αυτό, θέλω να επισημάνω όμως ότι συμφωνώ για τη συμβολή της ψυχολογίας στην υπόθεση, κρίνοντας από τη δική μου περίπτωση. Ναι, το θήλαστρο μου δίνει την αίσθηση ελέγχου, όπως είπε η @kine. Όςο χρονοβόρο, κουραστικό κ δεσμευτικό κι σν είναι, μου δίνει την αίσθηση ότι έχω έναν στόχο με ορατά αποτελέσματα που ξέρω ότι έχει αρχή κ τέλος. Το ίδιο 20λεπτο να περιμένω να φάει το μωρό που δεν ξέρω αν κ πόσο έφαγε κ σν χόρτασε κ πότε θα χορτάσει, μου ακούγεται εφιάλτης. Για την ακρίβεια, όσες λίγες φορές είχε κπιάσει και ψιλοέτρωγε, αν δν κάνω λάθος, εγώ στο πεντάλεπτο κοιμόμουν όρθια από τη βαρεμάρα. Αντίθετα όταν δεν έπισνε καλά κ πασχίζαμε, πάλι ένιωθα ότι προσπαθώ, άρα κάνω κάτι, άρα ειμαι σε ετοιμότητα, Το ίδιο όταν απλώς πιπιλάει, επειδή δεν περένω κάποιο αποτέλεσμα, απλώς το απολαμβάνω με μια ανεκτή υπνηλία. Κι εδώ δένει ´κ η αυτόεποίθηση, που λέει η @Sentir...natureza την οποίδα προφανώς δεν διαθέτω. Γι αυτό κ θα συνεχίσω να αντλώ όςο το αντέξω. Αλλά το ότι αυτά ισχύουν για εμένα, δεν σημαίνει ότι ισχύουν για όλες - κ είνσι λογικό να γίνονται κ παρεξηγήσεις γιατι με τέτοιες γενικεύσεις θίγονται οι ευαισθησίες ανθρώπων που δεν γνωρίζουμε τι προσοάθειες έχουν κάνει κ τι επιθυμίες είχαν ή ποιες δυσκολίες συνάντησαν. 

 

Επίσης βλέπω με περισσή ευκολία να κρίνονται γυναίκες για έλλειψη ενημέρωσης ακόμα κ για ιατρικά θέματα. Δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από κανέναν μη ειδικό να κρίνει ποιο είναι το κρίσιμο σημείο μη πρόσληψης βάρους ενός νεογνού κ ποια η αναγκαία ποσότητα συμπληρώματος και μάλιστα εξ αποστάσεως χωρίς να ειπμαστε γιατροί κ χωρίς να φέρουμε εμείς την ευθύνη. Εκτός πια αν ακούσουμε κάτι εξωφρενικό. Πραγματικά απορώ πώς με τόση ευκολία συνιστάται η αγνόηση ουσιαστικά παιδιατρικών οδηγιών, όταν μάλιστα έχουμε να κάνουμε με τόσο ευαίσθητα θέματα όπως το βάρος ενός νεογνού. 

 

Κι επειδή η συζήτηση είναι γενικής φύσεως, έχω κ μια απορία. Η βεβαιότητα ότι ελάχιστες εληνίδες θηλάζουν φαντάζομαι ότι βασίζεται σε κάποιες έρευνες. Μήπως όμως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αλλαγή; Τώρα που ρωτάω όσες μαμάδες ξέρω, νομίζω ότι είμαι η μόνη που δεν θήλασε. Ακόμα κ 2-3 που μου είπαν το κλασικό ότι ξεκίνησαν αλλά δεν τα κατάφεραν, που καταλαβαίνω ότι τους έφταιγε η κακή καθοδήγηση, σίγουρα θήλασαν περισσότερο από εμένα. Αλλιώς, όλες οι άλλες θήλασαν για μήνες έως κ πάνω από χρόνο. Όχι χωρίς πτοβλήματα, θήλασαν όμως. Δεν μπορεί το δικό μου δείγμα να είναι τόσο λάθος!

Link to comment
Share on other sites

22 ώρες πρίν, Spirtoulito είπε:

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι σύγχρονες μαμάδες περνάνε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους απ' ότι παλιότερα.

 

Θα σου πρότεινα να παραθέσεις αυτές τις έρευνες γιατί το συμπέρασμα είναι πολύ απλουστευτικό και έχει σημασία τι εννοεί η έρευνα "ποιοτικό χρόνο", με ποια κριτήρια το ελέγχει - πχ. πόσες δραστηριότητες κάνει ένα παιδί; αν θηλάζει; πόσο συχνά πάει στο πάρκο; ... , και επίσης τι εννοεί "παλιότερα" -συγκρίνει το σήμερα με δυο γεννιές πίσω ή το σήμερα με το 1900; 

 

Αν με ρωτάς, σε σχέση με τους γονείς μας, πιστεύω είμαστε καλύτεροι γονείς και απλό παράδειγμα είναι η όλο και αυξανόμενη συμμετοχή των μπαμπάδων στο σπίτι και στα παιδιά, ακόμη και των παππούδων. 

 

22 ώρες πρίν, Spirtoulito είπε:

Επίσης ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με μαμάδες που εργάζονται, μεγαλώνουν καλύτερα.

 

Αυτό το συμπέρασμα ειδικά, θα ήθελα να το δω τεκμηριωμένο. Οπότε αν μπορείς να παραθέσεις και αυτή ή αυτές τις έρευνες που καταλήγουν σε αυτό, θα σε ευχαριστούσα ιδιαίτερα, διότι δεν μπορώ να αναλογιστώ, πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς κάτι τέτοιο, όταν είναι δεδομένο ότι το παιδί έχει ΑΝΑΓΚΗ να σχετίζεται με τη μητέρα του 24/7 και ουσιαστικά και η συγκεκριμένη πρόταση, λέει ότι η απουσία της μητέρας κατά το 1/3 της ημέρας, αν όχι και παραπάνω, είναι ωφέλημη για το παιδί, ενώ αν μένει με το παιδί της, αυτό λειτουργεί εις βάρος του ?!?!

 

23 ώρες πρίν, Spirtoulito είπε:

Νομίζω ότι είναι πέρα και από υπερβολικό εν έτει 2018 να αναρωτιόμαστε ακόμη εάν κάνουν καλά οι μαμάδες που εργάζονται ή εάν είναι αφύσικο να προσπαθούν να οργανώσουν την ζωή τους μετά την άφιξη παιδιού.

 

Νομίζω είναι πέρα από πέρα υπερβολικό, εν έτει 2018, να μην διερωτόμαστε για το τι θέλει ένα βρέφος, ένα νήπιο, ένα παιδί και να προεξοφλούμε την καθημερινότητα του, βάζοντας το απλώς να αποδεχτεί στο πρόγραμμα μας, τις ανάγκες μας, τις συνήθειες μας.

 

23 ώρες πρίν, Spirtoulito είπε:

Νιώθω επίσης ότι για εμάς που συμμετέχουμε στο φόρουμ, αλλά κυρίως για όσες μας διαβάζουν ασκείται μία έμμεση πίεση -κριτική, του τύπου έγινες μαμα? Δεν δικαιούσαι να κουραστείς/απελπιστείς/απορήσεις/φτάσεις σε τέλμα! Όλα αυτά τα συναισθήματε είναι απολύτως φυσιολογικά. Είναι λογικό να κουραστείς όταν το παιδί σου δεν κοιμάται τη νύχτα ή την μέρα. Είναι λογικό να απελπιστείς όταν το έχεις όλη την ημέρα στο στήθος και δείχνει να μην έχει χορτάσει. Μην παρουσιάζουμε μια καθαγιασμένη εικόνα της μητρότητας  ώστε να νιώθουν οι κοπέλες με φυσιολογικά κατά τα άλλα συναισθήματα ότι κάτι κάνουν στραβά! Άραγε και τα ίδια τα παιδιά μας δεν πρέπει να μάθουν κι αυτά να αναγνωρίζουν τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους? Από πού θα το μάθουν αυτό, αν όχι από εμάς? Όλες τα νιώθουμε και όλες παλεύουμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.

 

Και απαντά μια μαμά που είναι κουρασμένη, άυπνη και ταλαιπωρημένη. Δεν ασκείται κριτική σε καμία γυναίκα. Αντιθέτως, επισημαίνω ότι για να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τα συναισθήματα του και να τα κατανοήσει, πρέπει να αντιληφθεί και το περιβάλλον στο οποίο ζει κι όχι να θεωρεί κάθε τι που του συμβαίνει προσωπικό του, ατομικό πρόβλημα. Δεν αρκεί να λέμε, είναι "φυσιολογικό να αισθάνομαι έτσι".  `η αποδοχή των συναισθημάτων μας, είναι ένας μέρος του δρόμου, δεν είναι το τέλος αυτού.

 

 

 

Ο θηλασμός είναι υγεία. Και για τους δύο. Το ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε για χίλιους δυο λόγους, αποδεικνύει νοσηρότητα. Οχι όμως ατομική, αλλά κοινωνική. Δηλαδή αν μια μητέρα, τύχαινε να μην θέλει ή να δυσφορεί να θηλάσει, παρόλο που μπορεί, θα ήταν προσωπικό της θέμα. Οταν όμως τότες και τότε γυναίκες, αντιμετωπίζουν προβλήματα και προβληματισμούς, για να κάνουν κάτι αυτονόητο όσο και η αναπνοή ή το βάδισμα, τότε κάτι πάει πολύ στραβά στο ΣΥΝΟΛΟ της κοινωνίας και δεν πρέπει να αναζητούμε τις ατομικές ευθύνες της κάθε γυναίκας.

 

@Έσπερος στο δικό μου κύκλο, οι πιο ανθεκτικές άντεξαν θηλασμό πέραν του έτους. Αυτό. Οι πιο συμβατικές διατήρησαν μέχρι το 6μηνο το πολύ και όσο μπόρεσε η κάθε μία με αντλήσεις και φόρμουλα εναλλάξ, μέχρι που σταμάτησαν τελείως -ειδικά μετά την έναρξη της εργασίας. Και από κει και πέρα, έχω ένα κύκλο γυναικών, που ουσιαστικά είχαν προαποφασίσει να μην θηλάσουν, αλλά δεν το είχαν παραδεχτεί (ίσως και στον εαυτό τους) και έκαναν για κάποιους μήνες αντλήσεις, ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

 

Link to comment
Share on other sites

15 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κι επειδή η συζήτηση είναι γενικής φύσεως, έχω κ μια απορία. Η βεβαιότητα ότι ελάχιστες εληνίδες θηλάζουν φαντάζομαι ότι βασίζεται σε κάποιες έρευνες. Μήπως όμως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αλλαγή; Τώρα που ρωτάω όσες μαμάδες ξέρω, νομίζω ότι είμαι η μόνη που δεν θήλασε. Ακόμα κ 2-3 που μου είπαν το κλασικό ότι ξεκίνησαν αλλά δεν τα κατάφεραν, που καταλαβαίνω ότι τους έφταιγε η κακή καθοδήγηση, σίγουρα θήλασαν περισσότερο από εμένα. Αλλιώς, όλες οι άλλες θήλασαν για μήνες έως κ πάνω από χρόνο. Όχι χωρίς πτοβλήματα, θήλασαν όμως. Δεν μπορεί το δικό μου δείγμα να είναι τόσο λάθος!

 

Στατιστικά οι Ελληνίδες δε θηλάζουν. Δες π.χ. εδω από το 2009, όχι και τόσο παλιά:

https://www.unicef.gr/uploads/filemanager/PDF/info/Ekthesi_Ethnikhs_Meleths_Thilasmou.pdf

Ξεκινάνε, και απλά στο μήνα εγκαταλείπουν. Οι μισες Ελληνίδες πιστεύουν οτι δεν έχουν γάλα. Που επαληθεύεται πλήρως και στο μικρό δέιγμα του φόρουμ, και προφανέστατα είναι εντελώς παράλογο.

 

 

Η πλειοψηφία των γυναικών που ρωτήθηκαν (89%) δήλωσε ότι είχε αποφασίσει να θηλάσει το μωρό πριν αυτό γεννηθεί και περίπου το ίδιο ποσοστό γυναικών (88%) ξεκίνησε να θηλάζει. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας συνέχισαν να θηλάζουν 83% των γυναικών, στο τέλος του 1ου μήνα 60%, στο τέλος του 3ου μήνα 39% και στο τέλος του 6ου μήνα 22%. Όσο για τον θηλασμό μετά τους 6 μήνες, μόνο 9% διατήρησαν το θηλασμό σε συμπληρωμένους 9 μήνες και 6% σε συμπληρωμένους 12 μήνες. Φάνηκε από τα αποτελέσματα της μελέτης μας ότι το επίπεδο του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού στην Ελλάδα είναι χαμηλό. Την πρώτη ημέρα ζωής θήλασαν αποκλειστικά 41% των γυναικών, στο τέλος του πρώτου μήνα θήλαζε μόλις το 21%, στο τέλος του 3ου μήνα 11% και τον 6ο μήνα το ποσοστό αυτό σχεδόν μηδενίστηκε (0,8%).

 

Οι μισές γυναίκες του δείγματός μας, που σταμάτησαν να θηλάζουν, πρόβαλλαν σα βασικό λόγο διακοπής το «ανεπαρκές γάλα», ενώ μία στις οκτώ ανέφεραν σα βασικό λόγο την επιστροφή στην εργασία. Ακολουθούν σε συχνότητα τα προβλήματα με το στήθος, κούραση/άγχος/κατάθλιψη ή πολλές υποχρεώσεις στο σπίτι/άλλα παιδιά, ανησυχία για την ποσότητα γάλακτος που λαμβάνει το βρέφος, ανεπαρκής πρόσληψη βάρους του βρέφους, αρρώστια της μητέρας, λήψη φαρμάκων από τη μητέρα και αρρώστια του μωρού [Πίνακας Π30].

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

5 ώρες πρίν, kine είπε:

 

@Έσπερος στο δικό μου κύκλο, οι πιο ανθεκτικές άντεξαν θηλασμό πέραν του έτους. Αυτό. Οι πιο συμβατικές διατήρησαν μέχρι το 6μηνο το πολύ και όσο μπόρεσε η κάθε μία με αντλήσεις και φόρμουλα εναλλάξ, μέχρι που σταμάτησαν τελείως -ειδικά μετά την έναρξη της εργασίας. Και από κει και πέρα, έχω ένα κύκλο γυναικών, που ουσιαστικά είχαν προαποφασίσει να μην θηλάσουν, αλλά δεν το είχαν παραδεχτεί (ίσως και στον εαυτό τους) και έκαναν για κάποιους μήνες αντλήσεις, ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

 

Αυτό το τελευταίο ππυ λες, νομίζω ειναι ακριβως και η βασική αλλαγή τα τελευταία χρόνια. Ακούγεται ότι ο θηλασμός είναι το καλύτερο, υπάρχουν τύψεις και δεν υπάρχει και το άλλοθι του "δεν ήξερα". Από την άλλη, λόγω ελάχιστης έκθεσης σε θηλάζουσες μαμάδες  (κακά τα ψέματα, οι περισσότερες γυναίκες έχουν δει μαμάδες να θηλάζουν δημοσίως μόνο τσιγγάνες ή σε κανέναν ντοκιμαντέρ), φαίνεται κατι εντελώς ξένο. Και το ίδιο και το πώς τρώει το βρέφος. Οσο και να σου λένε ότι το μωρό θα είναι κρεμασμένο πάνω σου, η εικόνα που υπάρχει στο υποσυνείδητο είναι το τάισμα ανά τρίωρο από ένα μεγάλο μπουκάλι γεμάτο φόρμουλα. Και κακά τα ψέματα, αλλά όσο και να διαβάζουμε και να ακούμε, το τι στην πράξη μάθαμε είναι αυτό που μετράει. Στην κουλτούρα μας το στήθος είναι πλήρως συνδεδεμένο με τη σεξουαλικότητα, και τα μωρά τρώνε από μπουκάλι. Κι ας ξέρουμε ότι δε θα πρεπε να είναι έτσι με τη λογική.

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 17 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

Από την άλλη, λόγω ελάχιστης έκθεσης σε θηλάζουσες μαμάδες  (κακά τα ψέματα, οι περισσότερες γυναίκες έχουν δει μαμάδες να θηλάζουν δημοσίως μόνο τσιγγάνες ή σε κανέναν ντοκιμαντέρ), φαίνεται κατι εντελώς ξένο.

Αυτος ειναι ενας απ'τους λογους που συνεχιζω να θηλαζω δημοσια τον διχρονο μικρο μου οποτε μου το ζητησει. Πρεπει ο κοσμος επιτελους να εξοικιωθει με αυτην την "επικινδυνη" και "ανωμαλη" εικονα.

 
Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, μπορεί ο δικός μου κύκλος να είναι τόσο εκτός του μέσου όρου.... Αυτή τη στιγμή εγώ νιώθω δακτυλοδεικτούμενη που δεν θηλάζω, και δεν δινω καν μπουκάλι κατ' αποκλειστικότητα!

Link to comment
Share on other sites

7 ώρες πρίν, kine είπε:

 

Θα σου πρότεινα να παραθέσεις αυτές τις έρευνες γιατί το συμπέρασμα είναι πολύ απλουστευτικό και έχει σημασία τι εννοεί η έρευνα "ποιοτικό χρόνο", με ποια κριτήρια το ελέγχει - πχ. πόσες δραστηριότητες κάνει ένα παιδί; αν θηλάζει; πόσο συχνά πάει στο πάρκο; ... , και επίσης τι εννοεί "παλιότερα" -συγκρίνει το σήμερα με δυο γεννιές πίσω ή το σήμερα με το 1900; 

 

Αν με ρωτάς, σε σχέση με τους γονείς μας, πιστεύω είμαστε καλύτεροι γονείς και απλό παράδειγμα είναι η όλο και αυξανόμενη συμμετοχή των μπαμπάδων στο σπίτι και στα παιδιά, ακόμη και των παππούδων. 

 

 

Αυτό το συμπέρασμα ειδικά, θα ήθελα να το δω τεκμηριωμένο. Οπότε αν μπορείς να παραθέσεις και αυτή ή αυτές τις έρευνες που καταλήγουν σε αυτό, θα σε ευχαριστούσα ιδιαίτερα, διότι δεν μπορώ να αναλογιστώ, πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς κάτι τέτοιο, όταν είναι δεδομένο ότι το παιδί έχει ΑΝΑΓΚΗ να σχετίζεται με τη μητέρα του 24/7 και ουσιαστικά και η συγκεκριμένη πρόταση, λέει ότι η απουσία της μητέρας κατά το 1/3 της ημέρας, αν όχι και παραπάνω, είναι ωφέλημη για το παιδί, ενώ αν μένει με το παιδί της, αυτό λειτουργεί εις βάρος του ?!?!

 

 

Νομίζω είναι πέρα από πέρα υπερβολικό, εν έτει 2018, να μην διερωτόμαστε για το τι θέλει ένα βρέφος, ένα νήπιο, ένα παιδί και να προεξοφλούμε την καθημερινότητα του, βάζοντας το απλώς να αποδεχτεί στο πρόγραμμα μας, τις ανάγκες μας, τις συνήθειες μας.

 

 

Και απαντά μια μαμά που είναι κουρασμένη, άυπνη και ταλαιπωρημένη. Δεν ασκείται κριτική σε καμία γυναίκα. Αντιθέτως, επισημαίνω ότι για να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τα συναισθήματα του και να τα κατανοήσει, πρέπει να αντιληφθεί και το περιβάλλον στο οποίο ζει κι όχι να θεωρεί κάθε τι που του συμβαίνει προσωπικό του, ατομικό πρόβλημα. Δεν αρκεί να λέμε, είναι "φυσιολογικό να αισθάνομαι έτσι".  `η αποδοχή των συναισθημάτων μας, είναι ένας μέρος του δρόμου, δεν είναι το τέλος αυτού.

 

 

 

Ο θηλασμός είναι υγεία. Και για τους δύο. Το ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε για χίλιους δυο λόγους, αποδεικνύει νοσηρότητα. Οχι όμως ατομική, αλλά κοινωνική. Δηλαδή αν μια μητέρα, τύχαινε να μην θέλει ή να δυσφορεί να θηλάσει, παρόλο που μπορεί, θα ήταν προσωπικό της θέμα. Οταν όμως τότες και τότε γυναίκες, αντιμετωπίζουν προβλήματα και προβληματισμούς, για να κάνουν κάτι αυτονόητο όσο και η αναπνοή ή το βάδισμα, τότε κάτι πάει πολύ στραβά στο ΣΥΝΟΛΟ της κοινωνίας και δεν πρέπει να αναζητούμε τις ατομικές ευθύνες της κάθε γυναίκας.

 

@Έσπερος στο δικό μου κύκλο, οι πιο ανθεκτικές άντεξαν θηλασμό πέραν του έτους. Αυτό. Οι πιο συμβατικές διατήρησαν μέχρι το 6μηνο το πολύ και όσο μπόρεσε η κάθε μία με αντλήσεις και φόρμουλα εναλλάξ, μέχρι που σταμάτησαν τελείως -ειδικά μετά την έναρξη της εργασίας. Και από κει και πέρα, έχω ένα κύκλο γυναικών, που ουσιαστικά είχαν προαποφασίσει να μην θηλάσουν, αλλά δεν το είχαν παραδεχτεί (ίσως και στον εαυτό τους) και έκαναν για κάποιους μήνες αντλήσεις, ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

 

Θα διαφωνησω λίγο σε αυτό που λες στο τέλος ότι έκαναν αντλησεις για κάποιους μήνες ίσα ίσα για να πουν ότι έδωσαν μητρικό. Δλδ τι το έκαναν μόνο για τον κύκλο για να μην λένε ότι δεν ήθελαν να θηλάσουν??  Αν ηταν ετσι δεν θα εμπαιναν καν στη διαδικασια.Επειδή είμαι μία από αυτές τις περιπτώσεις που έβγαζε με θηλαστρο για ένα χρόνο δεν το έκανα επειδή δεν ήθελα να θηλασω αλλά επειδή το μωρό δεν κατάφερε να πιει από το στήθος. Κ ήθελα τόσο να δώσω το μητρικό γάλα επειδή ήξερα ότι είναι ότι καλύτερο που προτίμησα να βγάζω με το θηλαστρο από το να ακολουθησω την εύκολη λύση του ξένου. Γιατί αν ο θηλασμός είναι μία φορά δύσκολος το θηλαστρο είναι δέκα! Οπότε δεν πιστεύω ότι οι κοπέλες που δίνουν έτσι το μητρικό γάλα δεν ήθελαν να θηλάσουν.. Αν θηλαζαν θα έκαναν ευκολότερη την ζωή τους!! 

πρίν από 37 λεπτά , Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, μπορεί ο δικός μου κύκλος να είναι τόσο εκτός του μέσου όρου.... Αυτή τη στιγμή εγώ νιώθω δακτυλοδεικτούμενη που δεν θηλάζω, και δεν δινω καν μπουκάλι κατ' αποκλειστικότητα!

Μην νιώθεις καθόλου έτσι, εσύ κάνεις ότι θεωρείς καλύτερο για το μωρό σ κ ας λέει ο καθένας ότι θέλει!:)

Link to comment
Share on other sites

15 ώρες πρίν, kine είπε:

 

Θα σου πρότεινα να παραθέσεις αυτές τις έρευνες γιατί το συμπέρασμα είναι πολύ απλουστευτικό και έχει σημασία τι εννοεί η έρευνα "ποιοτικό χρόνο", με ποια κριτήρια το ελέγχει - πχ. πόσες δραστηριότητες κάνει ένα παιδί; αν θηλάζει; πόσο συχνά πάει στο πάρκο; ... , και επίσης τι εννοεί "παλιότερα" -συγκρίνει το σήμερα με δυο γεννιές πίσω ή το σήμερα με το 1900; 

 

Αν με ρωτάς, σε σχέση με τους γονείς μας, πιστεύω είμαστε καλύτεροι γονείς και απλό παράδειγμα είναι η όλο και αυξανόμενη συμμετοχή των μπαμπάδων στο σπίτι και στα παιδιά, ακόμη και των παππούδων. 

 

 

Αυτό το συμπέρασμα ειδικά, θα ήθελα να το δω τεκμηριωμένο. Οπότε αν μπορείς να παραθέσεις και αυτή ή αυτές τις έρευνες που καταλήγουν σε αυτό, θα σε ευχαριστούσα ιδιαίτερα, διότι δεν μπορώ να αναλογιστώ, πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς κάτι τέτοιο, όταν είναι δεδομένο ότι το παιδί έχει ΑΝΑΓΚΗ να σχετίζεται με τη μητέρα του 24/7 και ουσιαστικά και η συγκεκριμένη πρόταση, λέει ότι η απουσία της μητέρας κατά το 1/3 της ημέρας, αν όχι και παραπάνω, είναι ωφέλημη για το παιδί, ενώ αν μένει με το παιδί της, αυτό λειτουργεί εις βάρος του ?!?!

 

 

Νομίζω είναι πέρα από πέρα υπερβολικό, εν έτει 2018, να μην διερωτόμαστε για το τι θέλει ένα βρέφος, ένα νήπιο, ένα παιδί και να προεξοφλούμε την καθημερινότητα του, βάζοντας το απλώς να αποδεχτεί στο πρόγραμμα μας, τις ανάγκες μας, τις συνήθειες μας.

 

 

Και απαντά μια μαμά που είναι κουρασμένη, άυπνη και ταλαιπωρημένη. Δεν ασκείται κριτική σε καμία γυναίκα. Αντιθέτως, επισημαίνω ότι για να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τα συναισθήματα του και να τα κατανοήσει, πρέπει να αντιληφθεί και το περιβάλλον στο οποίο ζει κι όχι να θεωρεί κάθε τι που του συμβαίνει προσωπικό του, ατομικό πρόβλημα. Δεν αρκεί να λέμε, είναι "φυσιολογικό να αισθάνομαι έτσι".  `η αποδοχή των συναισθημάτων μας, είναι ένας μέρος του δρόμου, δεν είναι το τέλος αυτού.

 

 

 

Ο θηλασμός είναι υγεία. Και για τους δύο. Το ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε για χίλιους δυο λόγους, αποδεικνύει νοσηρότητα. Οχι όμως ατομική, αλλά κοινωνική. Δηλαδή αν μια μητέρα, τύχαινε να μην θέλει ή να δυσφορεί να θηλάσει, παρόλο που μπορεί, θα ήταν προσωπικό της θέμα. Οταν όμως τότες και τότε γυναίκες, αντιμετωπίζουν προβλήματα και προβληματισμούς, για να κάνουν κάτι αυτονόητο όσο και η αναπνοή ή το βάδισμα, τότε κάτι πάει πολύ στραβά στο ΣΥΝΟΛΟ της κοινωνίας και δεν πρέπει να αναζητούμε τις ατομικές ευθύνες της κάθε γυναίκας.

 

@Έσπερος στο δικό μου κύκλο, οι πιο ανθεκτικές άντεξαν θηλασμό πέραν του έτους. Αυτό. Οι πιο συμβατικές διατήρησαν μέχρι το 6μηνο το πολύ και όσο μπόρεσε η κάθε μία με αντλήσεις και φόρμουλα εναλλάξ, μέχρι που σταμάτησαν τελείως -ειδικά μετά την έναρξη της εργασίας. Και από κει και πέρα, έχω ένα κύκλο γυναικών, που ουσιαστικά είχαν προαποφασίσει να μην θηλάσουν, αλλά δεν το είχαν παραδεχτεί (ίσως και στον εαυτό τους) και έκαναν για κάποιους μήνες αντλήσεις, ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

 

Μιας και όλοι παραθέτουν στοιχεία και έρευνες για αυτά που λένε στο φόρουμ, ακομη κι αν αυτά αφορούν στην υγείας νεογνων για την οποια εχουν ηδη δοθεί ιατρικές συμβουλές τις οποίες μάλιστα προτρέπουμε να αγνοήσουν ας το κάνω κι εγω

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jomf.12305/full

πάνω κατω λέει αυτο που ανέφερες, οτι δλδ, ειμαστε καλύτεροι γονείς απο την προηγούμενη γενιά. Επιςης οτι το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο των γυναικών-απορροια κι αυτο της γυναικείας χειραφέτησης και του νοσηρού σύγχρονου τρόπου ζωής- τις εχει οδηγήσει να περνούν περισσότερο και ποιοτικότερο χρόνο με τα παιδια τους. 

Την δεύτερη μελέτη μου την ανέφερε φίλη ψυχολόγος η οποια έχει δουλέψει ως κοινωνική λειτουργός στην Αγγλια. Προφανως δεν της ζήτησα να με παραπέμψει στο πλήρες κείμενο της μελέτης, αλλα μπορω να το κάνω αν αυτο σου ειναι χρήσιμο. Η ιδεα ηταν οτι οι γυναικες που εργάζονται νιώθουν πιο ολοκληρωμένες και ισότιμες και άρα μπορούν στο τελος της ημέρας να ειναι και καλύτερες μητέρες. Επιςης οτι υποφέρουν λιγότερο απο κατάθλιψη και εχουν περισσότερες προσλαμβάνουσες, τις οποίες μεταφέρουν και στα παιδια τους.

Προσωπικα διαφωνώ οτι ο θηλασμός ειναι κατι τοςο φυσικό όσο η αναπνοή, αφενός διότι τότε θα ηταν κατι που θα το έκαναν ολες και αφετέρου διότι πάντα μα πάντα υπήρχαν γυναικες που δεν μπορούσαν να θηλάσουν και κατέφευγαν σε άλλες λύσεις (άλλες γυναικες, αγελαδινό γάλα κτλ). Αλλα αυτο το θεμα το έχουμε αναλύσει τοςο πολυ, που δε νομιζω οτι εχει κανένα νόημα να το ξαναπιασουμε.

Αναφορικά με το νοσηρό σύγχρονο τροπο ζωής, επιςης, θα ήθελα να ρωτήσω ποια εποχή ηταν καλύτερη για να μεγαλώνει ένα παιδί; Το σημερα η το παρελθόν που ακομη και στον δυτικό κόσμο υπηρχε υψηλή θνησιμότητα, αναλφαβητισμός, κοινωνικές ανισότητες, ακομη και βία, σωματική τιμωρία?. Για να μην μιλήσω για την αντιμετώπιση που είχαν οι γυναικες και τα μικρά κοριτσια. Αλλα θα βγω/εχω ηδη βγει τελείως εκτός θέματος.

Συμφωνω οτι ο κόσμος που ζούμε και ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν ειναι ιδεατός, απο παρά πολλές απόψεις όμως ειμαστε πολυ καλυτερα απο τις προηγούμενες γενιές. Αυτο τουλαχιστον πιστεύω εγω. Αλλα οπως είπα εχω ηδη βγει τελείως εκτός θέματος.

Link to comment
Share on other sites

9 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Θα διαφωνησω λίγο σε αυτό που λες στο τέλος ότι έκαναν αντλησεις για κάποιους μήνες ίσα ίσα για να πουν ότι έδωσαν μητρικό. Δλδ τι το έκαναν μόνο για τον κύκλο για να μην λένε ότι δεν ήθελαν να θηλάσουν??  Αν ηταν ετσι δεν θα εμπαιναν καν στη διαδικασια.Επειδή είμαι μία από αυτές τις περιπτώσεις που έβγαζε με θηλαστρο για ένα χρόνο δεν το έκανα επειδή δεν ήθελα να θηλασω αλλά επειδή το μωρό δεν κατάφερε να πιει από το στήθος. Κ ήθελα τόσο να δώσω το μητρικό γάλα επειδή ήξερα ότι είναι ότι καλύτερο που προτίμησα να βγάζω με το θηλαστρο από το να ακολουθησω την εύκολη λύση του ξένου. Γιατί αν ο θηλασμός είναι μία φορά δύσκολος το θηλαστρο είναι δέκα! Οπότε δεν πιστεύω ότι οι κοπέλες που δίνουν έτσι το μητρικό γάλα δεν ήθελαν να θηλάσουν.. Αν θηλαζαν θα έκαναν ευκολότερη την ζωή τους!! 

Μην νιώθεις καθόλου έτσι, εσύ κάνεις ότι θεωρείς καλύτερο για το μωρό σ κ ας λέει ο καθένας ότι θέλει!:)

 

Το θήλαστρο είναι κάτι που φαίνεται πιο "φυσιολογικό" από το στήθος σε πολύ κόσμο. Ακούγεται τραγικό και οξύμωρο, αλλά έτσι είναι. Εχει οδηγίες, είναι συσκευασμένο, βάζει απόσταση ανάμεσα στο παιδί και το στήθος, δίνει τον έλεγχο του μπουκαλιού, δεν απαιτεί συνεργασία με το μωρό, ούτε μαίες και γιαγιάδες να σου πιάνουν το στήθος. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο, ή ότι γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Για την ίδια τη μαμά, επειδή ξέρει ότι το μητρικό είναι καλύτερο, αλλά δεν έχει ψυχολογικά εξοικειωθεί με το θηλασμό, είναι η λύση στην οποία πηγαίνει. Και καταλαβαίνει ότι ήταν δυσκολότερη όταν έχει πια περάσει καιρός.

Link to comment
Share on other sites

12 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Θα διαφωνησω λίγο σε αυτό που λες στο τέλος ότι έκαναν αντλησεις για κάποιους μήνες ίσα ίσα για να πουν ότι έδωσαν μητρικό. Δλδ τι το έκαναν μόνο για τον κύκλο για να μην λένε ότι δεν ήθελαν να θηλάσουν??  Αν ηταν ετσι δεν θα εμπαιναν καν στη διαδικασια.Επειδή είμαι μία από αυτές τις περιπτώσεις που έβγαζε με θηλαστρο για ένα χρόνο δεν το έκανα επειδή δεν ήθελα να θηλασω αλλά επειδή το μωρό δεν κατάφερε να πιει από το στήθος.

 

 

Γράφω: ...ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

Δεν είπα πουθενά και νομίζω δεν το έχω κάνει και ποτέ, ότι οι μητέρες πράττουν το α' ή το β', σκεπτόμενες "τι θα πει ο κόσμος". Οι ίδιες οι μητέρες, στην πλειοψηφία τους ίσως, γνωρίζουν πλέον ότι το μητρικό ΕΙΝΑΙ καλύτερο από κάθε άποψη, για τα μικρά τους. Παρόλα αυτά, δεν είναι συμφιλιωμένες με τον θηλασμό στην πράξη. Δηλαδή με τη δέσμευση, την αυτοκόλλητη κατάσταση με το παιδί τους, την κλεισούρα (για πολλές που δεν νιώθουν άνετα να θηλάσουν έξω), την παροχή του στήθους τους, στην βούληση του βρέφους, την απουσία αισθήματος ελέγχου πάνω στην τροφή του μωρού, την απώλεια του ελέγχου στο χρόνο και το πρόγραμμα της ζωής τους κ.α. . Ναι μεν λοιπόν, θέλουμε το μητρικό γάλα, αλλά δυσκολευόμαστε να θηλάσουμε. Οπότε απομυζούμε το γάλα από το στήθος, αλλά το παρέχουμε με μέσα και τρόπους, συμβατούς στην αντίληψη μας: μετρημένα ml, ελεγχόμενος χρόνος σίτισης κ.α.

 

Ολα αυτά, είναι θέματα που βιώνει η κάθε μητέρα εσωτερικά και την ταλαιπωρούν ως προς τις αποφάσεις και τις πρακτικές της, γιατί η ίδια έχει όλες αυτές τις παραμέτρους να αντιμετωπίσει (και μάλιστα χωρίς να το συνειδητοποιεί τις περισσότερες φορές), κι όχι γιατί δίνει λόγο σε κάποιον τρίτο. 


 

12 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω βρε κορίτσια, μπορεί ο δικός μου κύκλος να είναι τόσο εκτός του μέσου όρου.... Αυτή τη στιγμή εγώ νιώθω δακτυλοδεικτούμενη που δεν θηλάζω, και δεν δινω καν μπουκάλι κατ' αποκλειστικότητα!

 

Το κατά πόσο θηλάζουν ή όχι οι μητέρες, είναι μετρήσιμο και δυστυχώς αποδεικνύει, του λόγου το αληθές. 

Το ότι νιώθεις δακτυλοδεικτούμενη, είναι απόδειξη αυτού που προσπαθώ να πω παραπάνω. Γιατί κι εγώ που θηλάζω ακόμη, νιώθω δαχτυλοδεικτούμενη, για άλλους λόγους και εσύ που δεν θηλάζεις νιώθεις το ίδιο και η άλλη που δίνει φόρμουλα, τα ίδια και γενικά, η κάθε μία, έχει ένα αίσθημα πως κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά σίγουρα "όχι αρκετά καλό" για να νιώσει ήρεμη και να έχει αυτοπεποίθηση, ώστε να αφοσιωθεί στο μικρό της, αντί να βασανίζεται με τύψεις και ενοχές παντός τύπου.

 

Τελοσπάντων, η ψυχολογία της μητέρας, είναι Νο1 παράγοντας για να καθορίσει το αν θα θηλάσει ή όχι. Και αυτό σημαίνει, ότι όλα όσα διαμορφώνουν μια ψυχοσύνθεση από τη βρεφική ηλικία, μέχρι την στιγμή που θα γίνεις μητέρα, καθορίζουν το κατά πόσο θα νιώσεις καλά με τη μητρότητα, θα αποδεχτείς το θηλασμό σαν αναγκαιότητα και δώρο ή θα κυνηγάς τη σκιά σου. Γιατί και το πόσο θα ενημερωθείς, ποια γνώση θα αποκτήσεις (γιατί άλλο γνώση κι άλλο πληροφόρηση), πόσο θα το διεκδικήσεις, πόσες φορές θα σκοντάψεις και πόσο εύκολα θα σηκωθείς, στην προσπάθεια σου να είσαι ¨καλή μητέρα¨, έχει να κάνει με την ψυχολογία σου, υπό την έννοια της δυναμικής και της δύναμης που έχει ο κάθε άνθρωπος, να κινείται και να προχωρά στη ζωή, παρά τις αντιξοότητες.

 

Επεξεργάστηκαν by kine
Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, kine είπε:

 

 

Γράφω: ...ώστε να αισθάνονται ότι κάλυψαν το κομμάτι της υγείας, που λέει ότι το μητρικό είναι καλύτερη τροφή από τη σκόνη.

 

Δεν είπα πουθενά και νομίζω δεν το έχω κάνει και ποτέ, ότι οι μητέρες πράττουν το α' ή το β', σκεπτόμενες "τι θα πει ο κόσμος". Οι ίδιες οι μητέρες, στην πλειοψηφία τους ίσως, γνωρίζουν πλέον ότι το μητρικό ΕΙΝΑΙ καλύτερο από κάθε άποψη, για τα μικρά τους. Παρόλα αυτά, δεν είναι συμφιλιωμένες με τον θηλασμό στην πράξη. Δηλαδή με τη δέσμευση, την αυτοκόλλητη κατάσταση με το παιδί τους, την κλεισούρα (για πολλές που δεν νιώθουν άνετα να θηλάσουν έξω), την παροχή του στήθους τους, στην βούληση του βρέφους, την απουσία αισθήματος ελέγχου πάνω στην τροφή του μωρού, την απώλεια του ελέγχου στο χρόνο και το πρόγραμμα της ζωής τους κ.α. . Ναι μεν λοιπόν, θέλουμε το μητρικό γάλα, αλλά δυσκολευόμαστε να θηλάσουμε. Οπότε απομυζούμε το γάλα από το στήθος, αλλά το παρέχουμε με μέσα και τρόπους, συμβατούς στην αντίληψη μας: μετρημένα ml, ελεγχόμενος χρόνος σίτισης κ.α.

 

Ολα αυτά, είναι θέματα που βιώνει η κάθε μητέρα εσωτερικά και την ταλαιπωρούν ως προς τις αποφάσεις και τις πρακτικές της, γιατί η ίδια έχει όλες αυτές τις παραμέτρους να αντιμετωπίσει (και μάλιστα χωρίς να το συνειδητοποιεί τις περισσότερες φορές), κι όχι γιατί δίνει λόγο σε κάποιον τρίτο. 


 

 

Το κατά πόσο θηλάζουν ή όχι οι μητέρες, είναι μετρήσιμο και δυστυχώς αποδεικνύει, του λόγου το αληθές. 

Το ότι νιώθεις δακτυλοδεικτούμενη, είναι απόδειξη αυτού που προσπαθώ να πω παραπάνω. Γιατί κι εγώ που θηλάζω ακόμη, νιώθω δαχτυλοδεικτούμενη, για άλλους λόγους και εσύ που δεν θηλάζεις νιώθεις το ίδιο και η άλλη που δίνει φόρμουλα, τα ίδια και γενικά, η κάθε μία, έχει ένα αίσθημα πως κάνει ότι καλύτερο μπορεί, αλλά σίγουρα "όχι αρκετά καλό" για να νιώσει ήρεμη και να έχει αυτοπεποίθηση, ώστε να αφοσιωθεί στο μικρό της, αντί να βασανίζεται με τύψεις και ενοχές παντός τύπου.

 

Τελοσπάντων, η ψυχολογία της μητέρας, είναι Νο1 παράγοντας για να καθορίσει το αν θα θηλάσει ή όχι. Και αυτό σημαίνει, ότι όλα όσα διαμορφώνουν μια ψυχοσύνθεση από τη βρεφική ηλικία, μέχρι την στιγμή που θα γίνεις μητέρα, καθορίζουν το κατά πόσο θα νιώσεις καλά με τη μητρότητα, θα αποδεχτείς το θηλασμό σαν αναγκαιότητα και δώρο ή θα κυνηγάς τη σκιά σου. Γιατί και το πόσο θα ενημερωθείς, ποια γνώση θα αποκτήσεις (γιατί άλλο γνώση κι άλλο πληροφόρηση), πόσο θα το διεκδικήσεις, πόσες φορές θα σκοντάψεις και πόσο εύκολα θα σηκωθείς, στην προσπάθεια σου να είσαι ¨καλή μητέρα¨, έχει να κάνει με την ψυχολογία σου, υπό την έννοια της δυναμικής και της δύναμης που έχει ο κάθε άνθρωπος, να κινείται και να προχωρά στη ζωή, παρά τις αντιξοότητες.

 

Κ πάλι θα διαφωνησω μαζί σ... Ναι πολλες πλέον μητέρες ξέρουν ότι το μητρικό έχει πολλά οφέλη αλλά δεν σημαίνει ότι απλά θέλουν να δώσουν το μητρικό με μπουκάλι για να μην είναι όλη την ώρα δεμένες κ δεν ήθελαν να θηλάσουν. Απλά ίσως έγιναν κάποια λάθη στην αρχή που κόστισαν στο να θηλάσουν. Θα πάρω για παράδειγμα την δική μου περίπτωση. Εγώ από όταν ήμουν 21-22 όταν σκεφτόμουν τον εαυτό μου ήθελα πολύ να θηλασω το μωρό μ όταν με το καλό γίνω μαμά. Στη σχολή που ήμουνα είχαμε κάνει κ σεμινάριο μητρικού θηλασμού κ είχα δει πόσο καλό είναι να θηλαζεις. Όταν οι αδερφές μου έκαναν παιδί κ θηλαζαν μου άρεσε πολύ η εικόνα κ το δέσιμο που αποκτας.. Ειδικά όταν σκεφτόμουν ότι θα θηλάζω κ θα με κοιτάει στα μάτια με λατρεία ελιωνα ακόμα κ στη σκέψη. Ούτε με ενδιαφέρει το ότι το μωρό θα είναι προσκολλημένο επάνω στη μαμά κ δεν θα έχει χρόνο για τπτ.. Κ το να βγαζεις με το θηλαστρο (δεν ξέρω αν το έχεις κάνει ποτέ) είναι πολύ δύσκολο γιατί ναι μεν κάθεσαι κ το βγαζεις κ μετά πρέπει να το δώσεις στο μωρό για να πιει.. Εμένα προσωπικά πριν να μπουν οι στερεές κ να αρχίσει να τρώει ικανοποιητική ποσότητα ανάμεσα απ τα γεύματα κ το θηλαστρο μου έμεναν 20 λεπτά κ στην καλύτερη περίπτωση μισή ώρα. Κ εννοείται ότι ούτε είχα χρόνο να βγω έξω ούτε τπτ, ενώ αν θηλαζα μια χαρά θα μπορούσα να βγω. Κ έβλεπα απ τις αδερφές μ που θηλασαν πόσο πιο εύκολο ήταν από μένα. Αλλά το μωρό μ γεννήθηκε πρόωρα, χαμηλού βάρους, έμεινε στη θερμοκοιτιδα, έμαθε στο μπουκάλι, όταν το πήρα σπίτι ήταν 1970γρ κ οι γιατροί κ οι μαίες εκεί μ έλεγαν ότι να το βάλω στο στήθος όταν γίνει 2,5 κιλά κ πάνω. Μέχρι τότε χάθηκε πολύτιμος χρόνος κ το μωρό όταν το εβαζα στο στήθος αναγουλιαζε ακόμα κ απ τη θηλή, είχε μάθει στο μπουκάλι. Ίσως ήταν λάθος να ακούσω τους γιατρούς κ να μην το βάλω απ την αρχή αλλά εκ των υστέρων νομίζω ότι αν θηλαζα θα είχα αποθηλασει στο 4μηνο το αργότερο όχι γιατί θα κουραζομουν κ δεν θα ήθελα να θηλασω αλλά γιατί το μωρό από μικρο δεν ήθελε να πιει γάλα κ έπινε πολύ λίγο κ αυτό με το ζόρι κ αν δεν εβγαζα με το θηλαστρο θα είχε μειωθεί τόσο το γάλα μου που θα μ κοβόταν πιστεύω. Οπότε κάθε περίπτωση είναι διαφορετική κ δεν σημαίνει ότι όλες που βγάζουν με το θηλαστρο δεν ήθελαν να θηλάσουν

Link to comment
Share on other sites

Χρησιμοποιείς την περίπτωση σου, σαν να είναι ανάλογη με κάθε άλλης κοπέλας που επέλεξε θήλαστρο έναντι του θηλασμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, θα έπρεπε να θεωρώ κι εγώ ότι ο θηλασμός πονάει από τη φύση του, αφού εμένα με πονούσε και με πονάει ακόμη, 20 μήνες μετά, χωρίς ποτέ να έχουν πληγωθεί οι θηλές μου!  Δεν μπορούμε δηλαδή να παίρνουμε πολύ ειδικές περιπτώσεις και να τις ανάγουμε σε γενική αλήθεια. Παρόλα αυτά, αν ακούσεις από μια λεχώνα ότι, δεν θέλει να θηλάσει και προτιμά να βγάζει με το θήλαστρο για να "ξέρει τι της γίνεται", χωρίς κανένα ιατρικό ή άλλο πρόβλημα με το θηλασμό, θα σκεφτείς ότι κάτι πάει στραβά;

 

Πέραν αυτού, προσπαθώ να κάνω σαφές ότι αυτοί οι προβληματισμοί ή οι σκέψεις που καταθέτω, δεν αφορούν μια ειδική περίπτωση, εσένα ή εμένα. Μιλώ για το περιβάλλον στο οποίο καλούμαστε να γίνουμε μητέρες και να θηλάσουμε τα μωρά μας, στο σύνολο του: τ' ότι δεν θηλάσαμε οι ίδιες ως παιδιά, τ' ότι οι μητέρες μας έχουν την πεποίθηση ότι το μητρικό γάλα είναι "νερό", ή δεν προσφέρει τίποτα μετά τους πρώτους μήνες, τ' ότι το στήθος έχει χαρακτήρα σεξουαλικού αντικειμένου, την δυσπιστία για το δημόσιο θηλασμό, την τάξη και την οργάνωση στην καθημερινότητα μας, που έρχεται σε αντιδιαστολή με τις ανάγκες ενός βρέφους, την εργασία που στέκεται απέναντι στην μητέρα κι όχι προστατευτικά κ.α. χίλια δυο. ΟΟΟΟΟΟΟλα αυτά και άπειρες άλλες μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες της ζωής μας, μας νουθετούν, μας εξοικειώνουν σε αυτό που θεωρούμε "κανονικό", "φυσιολογικό". Κι αυτή η κανονικότητα δεν είναι φιλική προς τη μητρότητα, τα παιδιά και την οικογένεια. 

 

Μιλώ λοιπόν για την ψυχολογία που χτίζεται καθόλη τη διάρκεια του βίου, όχι για την πρόσκαιρη συναισθηματική κατάσταση της μητέρας-λεχώνας, εκείνη ειδικά την περίοδο. 

 

Κοπέλα 20 χρονών με κοιτά περίεργα που θηλάζω το παιδί μου, στον παιδότοπο. Αλλη κοπέλα που σκοπεύει να κάνει παιδάκι, μου λέει ότι δεν θέλει να θηλάσει γιατί θα της πέσει το στήθος και μια τρίτη, δηλώνει ότι θα θηλάσει για λίγους μήνες, αλλά μετά θα πρέπει να ανταποκριθεί και στο ρόλο της "γυναίκας" κι όχι μόνο στο ρόλο της μάνας... Αυτές οι τυχαίες αναφορές, εκφράζονται από νεαρά κορίτσια, που έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο! Δεν είναι προς κατάκριση καμία από αυτές, γιατί δεν εκφράζει κάτι εκκεντρικό, αλλά απλώς αυτό που η κοινωνία ασπάζεται για τη μητρότητα και το θηλασμό γενικά. Είναι σκέψεις και κουβέντες που όταν ενυπάρχουν στην κοινωνία, ακόμη κι αν αποφασίσεις να ενημερωθείς κατάλληλα, να αποτάξεις τους μύθους και να κάνεις το επιστημονικά ορθό και κατάλληλο για σένα, μπορεί μέσα σου, κάπου βαθυά, να υπάρχει ακόμη η αίσθηση, ότι ο θηλασμός είναι "περίεργος" ή τουλάχιστον ξένος προς εσένα. 

 

Και το γεγονός ότι τόοοοοσες γυναίκες ξεκινούν να θηλάσουν και δεν τα καταφέρνουν, είτε συναισθηματικά, είτε πρακτικά, δεν μπορεί να είναι απλώς τυχαιότητα ή να ψάχνουμε να βρούμε τους λόγους, στα προβλήματα που αντιμετώπισε κάθε μία κοπέλα ειδικά. Δεν είναι ειδικό το πρόβλημα, όταν το αντιμετωπίζει ΚΑΘΕ θηλάζουμε μητέρα, στην Ελλάδα (βλ. την έρευνα παραπάνω).

 

 

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, kine είπε:

Χρησιμοποιείς την περίπτωση σου, σαν να είναι ανάλογη με κάθε άλλης κοπέλας που επέλεξε θήλαστρο ντι του θηλασμού. Κατά τον ίδιο τρόπο, θα έπρεπε να θεωρώ κι εγώ ότι ο θηλασμός πονάει από τη φύση του, αφού εμένα με πονούσε και με πονάει ακόμη, 20 μήνες μετά, χωρίς ποτέ να έχουν πληγωθεί οι θηλές μου!  Δεν μπορούμε δηλαδή να παίρνουμε πολύ ειδικές περιπτώσεις και να τις ανάγουμε σε γενική αλήθεια. Παρόλα αυτά, αν ακούσεις από μια λεχώνα ότι, δεν θέλει να θηλάσει και προτιμά να βγάζει με το θήλαστρο για να "ξέρει τι της γίνεται", χωρίς κανένα ιατρικό ή άλλο πρόβλημα με το θηλασμό, θα σκεφτείς ότι κάτι πάει στραβά;

 

Πέραν αυτού, προσπαθώ να κάνω σαφές ότι αυτοί οι προβληματισμοί ή οι σκέψεις που καταθέτω, δεν αφορούν μια ειδική περίπτωση, εσένα ή εμένα. Μιλώ για το περιβάλλον στο οποίο καλούμαστε να γίνουμε μητέρες και να θηλάσουμε τα μωρά μας, στο σύνολο του: τ' ότι δεν θηλάσαμε οι ίδιες ως παιδιά, τ' ότι οι μητέρες μας έχουν την πεποίθηση ότι το μητρικό γάλα είναι "νερό", ή δεν προσφέρει τίποτα μετά τους πρώτους μήνες, τ' ότι το στήθος έχει χαρακτήρα σεξουαλικού αντικειμένου, την δυσπιστία για το δημόσιο θηλασμό, την τάξη και την οργάνωση στην καθημερινότητα μας, που έρχεται σε αντιδιαστολή με τις ανάγκες ενός βρέφους, την εργασία που στέκεται απέναντι στην μητέρα κι όχι προστατευτικά κ.α. χίλια δυο. ΟΟΟΟΟΟΟλα αυτά και άπειρες άλλες μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες της ζωής μας, μας νουθετούν, μας εξοικειώνουν σε αυτό που θεωρούμε "κανονικό", "φυσιολογικό". Κι αυτή η κανονικότητα δεν είναι φιλική προς τη μητρότητα, τα παιδιά και την οικογένεια. 

 

Μιλώ λοιπόν για την ψυχολογία που χτίζεται καθόλη τη διάρκεια του βίου, όχι για την πρόσκαιρη συναισθηματική κατάσταση της μητέρας-λεχώνας, εκείνη ειδικά την περίοδο. 

 

Κοπέλα 20 χρονών με κοιτά περίεργα που θηλάζω το παιδί μου, στον παιδότοπο. Αλλη κοπέλα που σκοπεύει να κάνει παιδάκι, μου λέει ότι δεν θέλει να θηλάσει γιατί θα της πέσει το στήθος και μια τρίτη, δηλώνει ότι θα θηλάσει για λίγους μήνες, αλλά μετά θα πρέπει να ανταποκριθεί και στο ρόλο της "γυναίκας" κι όχι μόνο στο ρόλο της μάνας... Αυτές οι τυχαίες αναφορές, εκφράζονται από νεαρά κορίτσια, που έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο! Δεν είναι προς κατάκριση καμία από αυτές, γιατί δεν εκφράζει κάτι εκκεντρικό, αλλά απλώς αυτό που η κοινωνία ασπάζεται για τη μητρότητα και το θηλασμό γενικά. Είναι σκέψεις και κουβέντες που όταν ενυπάρχουν στην κοινωνία, ακόμη κι αν αποφασίσεις να ενημερωθείς κατάλληλα, να αποτάξεις τους μύθους και να κάνεις το επιστημονικά ορθό και κατάλληλο για σένα, μπορεί μέσα σου, κάπου βαθυά, να υπάρχει ακόμη η αίσθηση, ότι ο θηλασμός είναι "περίεργος" ή τουλάχιστον ξένος προς εσένα. 

 

Και το γεγονός ότι τόοοοοσες γυναίκες ξεκινούν να θηλάσουν και δεν τα καταφέρνουν, είτε συναισθηματικά, είτε πρακτικά, δεν μπορεί να είναι απλώς τυχαιότητα ή να ψάχνουμε να βρούμε τους λόγους, στα προβλήματα που αντιμετώπισε κάθε μία κοπέλα ειδικά. Δεν είναι ειδικό το πρόβλημα, όταν το αντιμετωπίζει ΚΑΘΕ θηλάζουμε μητέρα, στην Ελλάδα (βλ. την έρευνα παραπάνω).

 

 

Ναι όπως τα γράφεις έχεις δίκιο απλά είχες μιλήσει γενικά για όλες τις κοπέλες ότι το κάνουν ενώ υπάρχουν κ οι εξαιρέσεις. Κ όντως η κοινωνία μας είναι κατά του μητρικού θηλασμού δυστυχώς. Υπάρχουν ομως καποιες περιπτώσεις που μπορεί να θέλουν να θηλάσουν κ τλκ να μην το καταφέρουν.. Αλλα ειναι οι εξαιρέσεις.. Κ εννοείται ότι αν μία κοπέλα πει ότι ήθελε να θηλασει αλλά τα κατάφερε για 1 μήνα γιατί δεν είχε γάλα είναι δικαιολογία, εκτός από περιπτώσεις που είχαν κάποιο ορμονικό πρόβλημα ή κάτι τέτοιο κ όντως δεν μπορούσαν.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...