Γκρίνιες και θυμωμένη συμπεριφορά γυρίζοντας απο τον παιδικό

[christina]

Είναι η 2η χρονιά που πάει παιδικό η κορούλα μου. Αλλάξαμε παιδικό και φεύγει ευχαριστα πλεον το πρωι, γνωρίζω οτι της αρέσει, μου συζητάει για αυτό,οταν είναι ήρεμη, λίγο πριν κοιμηθεί.

 

Ομως οταν γυρίζει σπίτι κ μολις μπουμε, εχει ''επιθετική'' συμπεριφορά απέναντι μου για την πρώτη ώρα.

Της ζητάω να πλύνει τα χερια της, απαράβατος κανόνας, ομως τις περισσότερες φορές, καταλήγει σε φωνές, κλωτσιές κ κλαματα.

Δεν θελει να κανει τσισα, δεν θελει να πιει νερο, το νερό που τυχαίνει και μου ζήτησε η ίδια προ ολίγου, γενικώς κάνει σαν θηριάκι ανήμερο...

 

Εντωμεταξύ, εχω και την μπέμπα, που κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο, με αποτέλεσμα να ξυπνήσει την μπέμπα και να έχω 2 παιδιά να κλαινε στο σπίτι.

Εγω με τα νεύρα σπασμένα, κουρελιασμένα.

Εχω φτάσει σε σημείο να ''τρεμω'' την ώρα για το πως θα είναι η συμπεριφορά της οταν θα ερθει σπίτι.

 

Εχθες, την βάρεσα στον ποπό και την εστειλα στο δωμάτιο της τιμωρία. Δεν άντεξα αλλο. Μετά ηρθε με βρήκε και μιλήσαμε, αλλάφοβάμαι οτι αυτο θα επαναληφθεί, οπως γίνεται συνήθως.

 

Κατανοώ οτι ειναι κουρασμένη, δεν κοιμάται πλεον το μεσημέρι, ομως την κοιμίζω νωρίς το βράδυ.

 

Γιατί το κάνει άραγε αυτό? Το εκανε ομως κ πέρσι, πριν τον ερχομό της μπέμπας, για να σας προλάβω.

[Μαρια Στυλιανακη]

Χριστίνα,

απο τη στιγμή που έχεις άλλο μωράκι, όλα είναι διαφορετικά για κάποιο διάστημα.

 

είδες κάπου που έχω απαντήσει για τις περιπου ίδιες ηλικίες?

είσαι κουρασμένη.Μόλις γέννησες ένα μωράκι.

Μην κουράζεσαι έξτρα με το να βάζεις απαράβατους κανόνες σε μια φάση που είναι σημαντικό να είσαι ελαστική με την κόρη σου.

 

Καθάρισέ της τα χέρια με μια βρεγμένη πετσέτα. μην τρελλαίνεσαι για τέτοια πράγματα. δεν έχεις ήδη αρκετά πράγματα για να ανησυχείς?

 

δεν θα κακομάθει το παιδί σου, εάν για λίγους μήνες είσαι πιο ελαστική μαζί του.

σίγουρα θα σου πούν και οι μητέρες που έχουν ήδη δύο παιδιά, ότι η έννοια απαράβατοι κανόνες δεν υπάρχουν.... όταν μεγαλώνεις δύο παιδιά.

 

με λίγα λόγια εκνευρίζεσαι χωρίς λόγο.

 

με λίγα λόγια η σχέση αγάπης,

Της ζητάω να πλύνει τα χερια της, απαράβατος κανόνας, ομως τις περισσότερες φορές, καταλήγει σε φωνές, κλωτσιές κ κλαματα.

 

μετατρέπεται σε σχέση σύγκρουσης /εξουσιαστικών παιχνιδιών.

 

Εάν το συνεχίζεις είναι δική σου απόφαση.

Το παιδί σου θα κλωτσήσει σε αυτό, και θα κλωτσάει για πολύ καιρό ακόμα, ειδικά λόγω του γεγονότως ότι αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μια ΑΠΩΛΕΙΑ.

 

μην το ξεχνάμε αυτό.... είναι αληθεια, ....! δεν είναι φαντασία κάποιων ψυχολόγων...!

 

Μπορείς να έχεις ενσυναίσθηση απέναντι στο ίδιο σου το παιδί?

είναι άλλος άνθρωπος, δεν είναι εσύ.

Έχει μεγάλα άγχη και αγωνίες! το ότι πηγαίνει στον παιδικό τώρα με το που γεννήθηκε το μωρό σου είναι σαν ένας στρατηγός που αφήνει το φρούριο πίσω του γνωρίζοντας ότι έχει πλησιάσει εχθρική ομάδα έτοιμη να το καταλάβει1!!! (έτσι νιώθουν για το αδερφάκι τους μέχρι να καταλάβουν ότι στο φρούριο έχει χώρο και για τους δύο!!! )

γυρνάει με τόλμη και αποφασιστικότητα κάθε μεσημέρι να διασφαλίσει ότι δεν έχει ήδη γίνει κατάληψη!! - αλλά και θυμό για το ότι υπάρχει κάν εχθρική ομάδα! τι ωραία θα ήταν να μην υπήρχε αυτή η απειλη!

ΑΥΤΟ σκέφτεται! καί είναι θυμωμένη επειδή δεν μπορεί να αλλάξει αυτό το πράγμα.

και να σκεφτείς ότι όλα αυτά είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ.

(ποιά μαμά δεν έχει ακούσει απο το μεγαλύτερο παιδί, ότι θέλει να σκοτώσει το μικρό, ή ζητάει στο μικρό να φύγει? -σε στιγμές ξεσπασμάτων ?εάν δεν το λένε, το σκέφτονται..)

 

Οπότε τι νόημα έχει να μπαίνεις στην διαδικασία να την σταματήσεις να φέρεται περίεργα και θυμωμένα και να μαλώνετε για αυτό?

 

κανένα........

 

πρέπει να έχεις κατανόηση για εκείνη, και να προσπαθήσεις να μη σε επηρεάζει. - αυτό πετυχαίνεται καλύτερα με το να ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ τα όσα νιώθει και έχεις ενσυναίσθηση για εκείνη (empathy).

τότε θα έχει και εκείνη για σενα...

[Μαρια Στυλιανακη]

το ότι το έκανε και πρίν δεν σημαίνει ότι τώρα δεν παίζει και το θέμα του μωρού σαν επιπρόσθετο θέμα για εκείνη..... αυτό απλώς κάνει τη κατάσταση ακόμα πιο απαιτητική και δύσκολη για σένα...

 

οι φωνές όπως και η σωματική βία, ακόμα και λίγη, δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο εκτός απο την δική σου εκτόνωση....

 

ίσως εκεί είναι όλο το πρόβλημα - στο ότι δεν υπάρχει κανείς να καθοδηγήσει μια μητέρα της οποίας το πρόγραμμα είναι γεμάτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, πως να εκφραστεί, να εκδηλώσει το στρές το οποίο βιώνει, σε στιγμές άλλες, και να χαλαρώνει, να βλέπει τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά.

τι να κάνει για να το καταφέρει αυτό.

 

είναι και αυτό ένα απο τα πράγματα που η σημερινή γενιά μέσα σε όλες τις απαιτήσεις που υπάρχουν για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, είναι πολύ σημαντικό να προσέξει.

 

η συναισθηματική στήριξη του εαυτού σου, απο τον ίδιο σου τον εαυτό.

όλα θα πάνε καλά, δεν χρειάζεται να θυμώνεις για πραγματικά ασήμαντα πράγματα.

άλλο να χτυπάει έτσι? αυτό δεν είναι ασήμαντο -

αλλά το αν θέλει να πιεί νερό και όλα τα άλλα, δεν αξίζουν για να χαλιέστε.!

 

νομίζω βοηθάει πολύ το να βρίσκεστε μεταξύ σας, να αλλάξετε παραστάσεις, να ξέρετε ότι όλοι οι γονείς τα περνούν αυτά....

 

και θυμηθείτε ότι όλες αυτές οι απαιτήσεις για κανόνες κτλ, προέρχονται απο τη δική σας διαπαιδαγώγηση, που ως επιτο πλείστον στην Ελλάδα ήταν αυταρχική - authoritative.

[Μαρια Στυλιανακη]

με λίγα λόγια κοίτα λίγο τον εαυτό σου

δεν θα συμβεί κάτι εάν τώρα η μικρή σου βρίσκεται σε μια αλλαλούμ φάση.

δεν θα της κάνεις κακό εάν είσαι ελαστική.

αν διψάσει θα πιεί. αν θέλει να κάνει πιπί, θα κάνει. όλα θα γίνουν.

μην σε πιάνει πανικός

[Μαρια Στυλιανακη]

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=26024#26024

[christina]

Της εχω πει της κόρης μου, οτι κ η μπέμπα παει ''σχολείο'' και οτι η μαμά φεύγει για την δουλειά και γυρίζουμε ολες μαζί το μεσημέρι. Δείχνει να το πιστεύει.

Δεν με εκνευρίζει το γεγονός οτι δεν θελει να πλυνει τα χέρια της, οσο η συμπεριφορά της, δεν με αφήνει καν να την αγγίξω, να την φιλήσω. ΠΡοσπαθησα να της τα καθάρισω με βρεγμένη πετσέτα και αρχισε να με κλωτσάει κ να κλαιει. Γίνεται πολύ καιρό αυτή η φάση και είμαι ήδη κουρασμένη για να κάνω τα στραβά ματια.

 

Παντως της αφιερώνω χρόνο, δεν την έχω παραμελήσει, τουλάχιστον οσο μπορω, το μωρο οταν ξυπναει παραμένει στην κουνια του ήσυχο και εγω παιζω με την μεγάλη στο δωματιο τους.

 

Τι αλλο να κάνω? Ειμαι άνθρωπος και σπανε τα νευρα μου, μονη μου με το θηριακι κ με ενα μωρο, μεχρι να ερθει ο μπαμπας αργα απο τις δουλειες του.

Κ το θέμα με το ποτήρι, μου ζήτησε νερό κ καπάκι μου το πεταξε στα μουτρα, πρωτη φορα εφτασε μεχρι εκει, οπότε νευρίασα και την εδειρα στον ποπό.

Οταν ηρεμουμε , συζητάμε, και της μιλάω οπως σε εναν ενήλικα, πιστευω οτι με καταλαβαίνει, αλλά παλι επανερχομαστε στις ίδιες καταστάσεις το επόμενο μεσημέρι...

Ευχαριστώ για τον χρόνο σου

[elenik]

Τωρα εγω θα φανω σκυλα αν συνομοτικα μειωνα το μικρο στα ματια της μεγαλης? Δηλαδη τρανταχτη υποδοχη. Αχ καλα που ηρθες κοριτσακι μου να με βοηθησεις γιατι η μικρη μεξεπατωσε? Να την εκανα να φαινεται σπουδαια που πινει νερακι μονη της και κανει διαφορα? Να την εχωνα στις δουλειες τονιζοντας το ποσο πολυ με βοηθαει με αυτο που κανει ωστε να εβρισκε μια θεση στην μεγαλυτερη οικογενεια αντικαθιστοντας αυτην που εχασε και καλα ? Να χαζευαμε παρεα φωτογραφιες που θα ηταν η μεγαλη μωρο και να της εδειχνα οτι και εκεινη ηταν τοσο μικρη και φοραγε πανες και τρεχαμε να την αλλαξουμε γιατι τα κακα μας μυριζαν και καλα απαξιωνοντας καπως και καλα την θεση του μωρου?

 

Γενικα ειναι λαθος η συμπεριφορα του να μειωνεις το μικρο στα ματια του μεγαλου?

 

Αχ!!!! Για αυτο δεν κανω εγω 2ο. Θα βγει ανισοροπο με τετοια μανα

[christina]

Τωρα εγω θα φανω σκυλα αν συνομοτικα μειωνα το μικρο στα ματια της μεγαλης? Δηλαδη τρανταχτη υποδοχη. Αχ καλα που ηρθες κοριτσακι μου να με βοηθησεις γιατι η μικρη μεξεπατωσε? Να την εκανα να φαινεται σπουδαια που πινει νερακι μονη της και κανει διαφορα? Να την εχωνα στις δουλειες τονιζοντας το ποσο πολυ με βοηθαει με αυτο που κανει ωστε να εβρισκε μια θεση στην μεγαλυτερη οικογενεια αντικαθιστοντας αυτην που εχασε και καλα ? Να χαζευαμε παρεα φωτογραφιες που θα ηταν η μεγαλη μωρο και να της εδειχνα οτι και εκεινη ηταν τοσο μικρη και φοραγε πανες και τρεχαμε να την αλλαξουμε γιατι τα κακα μας μυριζαν και καλα απαξιωνοντας καπως και καλα την θεση του μωρου?

 

Γενικα ειναι λαθος η συμπεριφορα του να μειωνεις το μικρο στα ματια του μεγαλου?

 

Αχ!!!! Για αυτο δεν κανω εγω 2ο. Θα βγει ανισοροπο με τετοια μανα

 

Ολα αυτά που λες είναι μέσα στο πρόγραμμα

Και με βοηθάει, μαζί την κάνουμε μπάνιο, μου φέρνει τις πανες της, φτιαχνουμε κεικ μαζί(με την μεγάλη ), αλλωστε και η ίδια το θελει να συνεισφέρει και χαίρομαι για αυτο

[Μαρια Στυλιανακη]

όταν τα κάνετε όλα αυτά που λες, δεν εχει αυτή τη συμπεριφορά?

μόνο όταν γυρνάει ? εχω μπερδευτεί λίγο με το ποιό είναι το πρόβλημα...

 

αυτό που κατάλαβα είναι ότι θα ήθελες

να κάνει αυτό που θέλεις εσύ τη στιγμή που το θέλεις εσύ, όπως το θέλεις εσύ και όχι με γκρίνια?

 

μήπως απο το άγχος σου να τα προλάβεις όλα είναι οι σωματικές κινήσεις σου βιαστικές και αυτό το εκλαμβάνει σαν πρέπει?

 

το έχω δεί πάρα πολύ σε παιδιά αυτής της ηλικίας,

και μόλις κάποιος χρησιμοποιήσει χρόνο λίγο πιό γρήγορο απο τον δικό τους, εκνευρίζονται τρομερά και κλωτσάνε σαν να πήγες να τους τσιμπήσεις με καρφίτσα!

 

σε αυτή την περίπτωση, το παιδί έχει πάρα πολύ ανάγκη να ακολουθήσεις το ρυθμό του. είναι μεγάλα λόγια αλλά αυτά κάνουν την διαφορά.

 

να την αγκαλιάσεις, να βάλεις το στόμα σου στο αυτί της και να ψιθυρίσεις ζεστά και αργά, τι θα πάτε να κάνετε μετά ( παίξετε στην παιδική χαρά΄η παιχνίδι έξω)

και ΜΕΤΑ το τι την θέλεις να κάνει. "ξέρεις τι μπορούμε να κάνουμε μετά? να πάμε στο πάρκο, ή να παίξουμε μπάρμπι, ωραία δεν θα περάσουμε?- πάμε να πλύνουμε χέρια και μετά να κάνουμε αυτό που θέλεις"

 

ΔΕΝ θα την ξεκινήσεις για το μπάνιο εάν δεν δείς ότι είναι οκ με αυτό.

το γεγονός ότι δεν έχει δύναμη να ξεφύγει εάν κάτι δεν της αρέσει

δεν σημαίνει ότι το χρησιμοποιούμε για να επιβάλλουμε κάτι.

δεν είναι σωστό να το εκμεταλλεύονται οι γονείς αλλά και οι παιδαγωγοί.

(ακόμα και ένα πιο δυνατό τράβηγμα του χεριού ή του μπράτσου είναι αυτό το πράγμα)

Εαν το κάνεις αυτό, τότε για πιό λόγο να μην κλάψει και ουρλιάξει - τι πιο φυσικό! απο τέτοια μικρά πράγματα ξεκινάνε πιο μεγάλα προβλήματα.

εμένα εαν μου το έκανε κάποιος θα του έχωνα μπουνιά! νομίζω ο οποιοσδήποτε θα εκνευριζόταν.

 

ποτέ δεν σπρώχνω ένα παιδί όταν γκρινιάζει - ποτέ δεν το πάω να κάνει κάτι εάν ουρλιάζει λέγοντας δεν θέλω.

το παίρνω αγκαλιά και πάμε στο σημειο που πρέπει μόνο εάν είναι θέμα ασφάλειας και πραγματικής αναγκαιότητας.

αλλά ποτέ πχ τραβώντας το απο το χεράκι χωρίς να θέλει ή τραβώντας το μπράτσο κτλ.

και αν δεν θέλει να κάνει κάτι τι νακάνουμε, δεν θα το κάνει. θα του βρώ μια άλλη λύση ασφαλή που να ικανοποιεί και τους δύο.

 

της έχεις εξηγήσει το λόγο που θέλεις να πλένει χέρια? για τα μικρόβια κτλ? έχετε κανένα παιδικό σαπούνι και σκαμπουδάκι για να είναι πιο εύκολο και να μπορεί και μόνη της?

(φαντάζομαι για το μωράκι θέλεις να πλένει τα χέρια μόλις γυρνάει ε?)

 

πρέπει να σου πώ κάτι.

τις προάλλες έξω απο το σπίτι μου άκουγα ουρλιαχτά απο ένα παιδάκι.

για παραπάνω απο ένα δυο λεπτά και πάρα πάρα πολύ έντονα.

συνειδητοποίησα ότι ήταν το εγγονάκι της απέναντι γειτόνισσας το οποίο ούρλαζε και βγήκα έξω να δώ τι έγινε μήπως και μπορώ να βοηθήσω. (γιατί σπάραξε η καρδιά μου ! δεν άντεξα!)

 

όλο το θέμα ήταν ένα φανελάκι. η μητέρα όμως ήταν τόσο εκνευρισμένη που φώναζε και ακουγόταν πάρα πολύ μακριά, ήταν σε έξαλλη κατάσταση -

για το ότι το παιδί δεν ήθελε νακάνει αυτό που του έλεγε. το απειλούσε με χίλια δύο.

 

Την είχε εκνευρίσει τόσο πολύ το γεγονός ότι αρνιόταν, που δεν είδε ότι μπορεί η ένταση του παιδιού να οφειλοταν στο γεγονός ότι πχ ήταν όλη την εβδομάδα εδώ, και το έπαιρνε απο την γιαγιά του, και πιθανώς είχε και θυμό απέναντί της.

 

οπότε - τσακώθηκε με το παιδί της γιατί - για ένα φανελάκι - που αν ίδρωνε θα κρύωνε και είχε ήδη μίξες όπως είπε - και για αυτό το λόγο, του φώναξε, το απειλούσε ότι θα φάει ξύλο - το παιδί είχε τρομάξει τόσο απο τις φωνές της που είχε χωθεί στο αμάξι κάτω απο το κάθισμα ουρλιάζοντας...

 

γιατί λοιπόν όλα αυτά? αξίζει ? ο φόβος της σωματικής τιμωρίας αλλά και του εκνευρισμού των γονέων, θα κάνει τα παιδιά αργότερα να μην έχουν εμπιστοσύνη στους γονείς τους, να τους φοβούνται και να τους λένε ψέμματα. πάει λοιπον η σχέση που όλοι θα ήθελαν με τα παιδιά τους.

 

(παλιότερα δεν θα επενέβαινα, αλλά σε αυτή τη περίπτωση δεν άντεξα να του φωνάζει έτσι ! κατέβηκα κάτω και της έπιασα τη συζήτηση και καλά λέγοντας ότι άκουσα τα ουρλιαχτά και νόμιζα ότι κάτι έγινε κτλ.. όση ώρα συζητάγαμε ηρέμησε το παιδί και κατάφεραν αυτό που ήθελαν και εφυγε)

[Μαρια Στυλιανακη]

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?p=26219#26219

 

δες τι απάντησα και στην mtheo που αντιμετωπίζει περίπου το ίδιο πρόβλημα!

[christina]

Να συνοψίσω...

Μολις μπαινει στην εξώπορτα κατω, μπουσουλάει. Της λεω ευγενικά να μην το κάνει αυτο γιατι ειναι βρώμικα, υπάρχουνε μικρόβια και θα μου αρρωστήσει.

Δεν με ακουει.

Την αφήνω να παει μπουσουλώντας μεχρι το ασανσέρ(την Παρασκευη, παραδόξως με άκουσε κ δεν το εκανε).

Τα χεράκια της εχουνε γίνει κατάμαυρα, οπως καταλαβαίνεις.

 

Μπαινουμε στο σπίτι, παω να την αγκαλιάσω, δεν θελει, ουτε να την φιλήσω, (9 φορες στις 10 γινεται αυτο).

Μετα παμε στην τουαλέτα, ανεβαίνει στο σκαλοπατάκι της, ετοιμαζεται να πλύνει τα χερια της κ εκει νευριάζει ξαφινικά, γιατι δεν θελει να πλυθεί με το δικό της σαπουνι.

Υποχωρώ και της δίνω να πλυθεί με το δικό μας κρεμοσάπουνο.

Μου ζητάει να φύγω εκνευρισμένη, φευγω και την αφήνω μονη της.

Βλεπω στην συνέχεια, οτι δεν πλένει τα χερια της, αλλά πετάει το νερο παντου στο μπάνιο, απο την βρύση που τρεχει.

 

Της ζητάω να το σταματήσει ευγενικά και αρχίζει τα κλαματα κ τις φωνές.

Δεν θελει να βγει απο την τουαλέτα, και κλαιει.

 

Απο οταν ήτανε μωρο, είχε εκνευρισμό οταν ήτανε κουρασμενη ή δεν ειχε κοιμηθεί καλά.

 

Γενικώς, είναι ενα υπάκουο παιδί, με εξαίρεση, οταν γυριζει απο τον παιδικό.

Μονο αυτή η συμπεριφορά με προβληματίζει.

 

Της αρεσει κ δεχεται με χαρα, οτι δουλειά κ να της αναθέσω, μεχρι να καθαρίσει τα τζαμια, τις ντουλαπες με το πανι, να φτιαξει μονη της το κεικ με το μίξερ, να πλυνουμε την μπέμπα.

 

Σήμερα που θα γυρίσει, θα πάω με τα νερα της. Θα περιμένω την αντιδραση της, θα της μιλάω ηρεμα, μέχρι να δείξει θετική απέναντι μου.

 

Εχθες για παράδειγμα, δεν ειχε καμία τέτοια κρίση, ήταν το παιδί που ξέρω πως έχω, γλυκιά, συζητήσιμη, με ορεξη για παιχνίδι.

Οταν είναι ξεκουραστη κ ήρεμη, καθεται μονη της και βλεπει παιδικά dvd, μέχρι να κοιμίσω την μπέμπα στο διπλανο δωμάτιο και ερχεται σιγα σιγα κ με ρωταει ''μανουλα κοιμηθηκε''??

 

Το λάθος μας ως γονεις, είναι οτι την αντιμετωπίζουμε ή μας ξεγελάει η εμφάνιση της, το λεγειν της και περιμένουμε απο αυτην, πολλά περισσότερα απο οτι μπορεί να δώσει η ηλικία της.

Προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου, οτι ακόμη δεν εχει πατήσει τα 3 χρόνια και ισως πολλές φορες να ζηταω παραπάνω πράγματα απο την συμπεριφορά της κόρης μου.

 

Προχθες ειχαμε παει για ψώνια. Επειδή ειχε συνηθίσει να πηγαίνουμε σε ενα συγκεκριμένο μαρκετ, εκεινη την ημερα δεν ειχα προγραμματισει να ψωνίσουμε εκει. Η μικρή ουρλιαζε ναπαμε να ψωνισουμε σε αυτο το μαγαζί.

Κολλησα για λιγο, αλλά τελικά δεν μπηκαμε μεσα, δεν ξέρω αν εκανα καλά που δεν υποχώρησα.

Της εξηγησα οτι η μανουλα δεν εχει πολλά λεφτα για να παω σήμερα να ψωνισω και αλλα πράγματα.

Οταν πήγαμε σπίτι, μες στα κλαματα, μου ειπε οτι θα μου εδινε η κυρία λεφτα.

Ξέρεις τι εννουσε? Εχει μπερδευτει το καημενούλι μου, οταν βλεπει οτι κάποιος μας δίνει ρεστα. Της εξήγησα οτι για να γίνει αυτο πρεπει η μανουλα να έχει λεφτα, και οτι κανεις ξένος δεν μας δίνει λεφτά για να ψωνίσουμε...

[Μαρια Στυλιανακη]

Της ζητάω να το σταματήσει ευγενικά και αρχίζει τα κλαματα κ τις φωνές.

Δεν θελει να βγει απο την τουαλέτα, και κλαιει.

 

Απο οταν ήτανε μωρο, είχε εκνευρισμό οταν ήτανε κουρασμενη ή δεν ειχε κοιμηθεί καλά.

 

πολύ φυσιολογική συμπεριφορά.

 

μέχρι κάποιο σημείο μπορεί να χαρακτηριστεί και ως χειριστική, απο τη στιγμή που το κλάμα το χρησιμοποιεί για να πετύχει κάτι.

=χειρισμός.

 

εάν όντως οφείλεται σε κούραση, δεν έχει νόημα να συζητήσεις πολύ, αλλά απλώς να εμποδίσεις να κάνει κάτι που σε ενοχλεί (λίμπα όλο το μπάνιο)

και είναι και επικίνδυνο - μπορεί να γλυστρήσει κάποιος - .

κάποια πράγματα που δεν γίνονται ασφαλώς, δεν μπορείτε να αλλάζετε το πρόγραμμά σας μόνο επειδή ουρλιάζει.

 

εξαρτάται όμως όλο αυτό πάρα πολύ απο την κάθε κατάσταση ξεχωριστά!!!

 

χρειάζεται ένα μέτρο.

πχ καλώς δεν πήγες στο σούπερμάρκετ γιατι δεν έχει νόημα να σε πηγαίνει κάπου απλώς επειδή ουρλιάζει και επιμένει πάρα πολύ για κάτι τη στιγμή που έχεις κάποιο πρόγραμμα που για την οικογένεια οφείλεις να τηρήσεις.

κανείς δηλαδή δεν θα σου ελεγε κάν της το χατήρι για αυτό το πράγμα απλώς και μόνο για να μην ουρλιάζει.

 

υπάρχουν στιγμές που τα παιδια ουρλιάζουν για κάποιο συγκεκριμένο λόγο

 

και στιγμές που ουρλιάζουν απλώς επειδή είναι κουρασμένα και απλώς απο κει και περα κάνουν αταξίες κτλ.

 

κάθε στιγμή απαιτεί λίγο διαφορετικό χειρισμό.

λίγο πιο κατανοητικό ή λίγο πιο κάθετο.

τις περισσότερες φορές όμως, θέλουν και τα δύο.

κατανόηση για το ότι θέλουν κάτι, αλλά κάθετη συμπεριφορά ως προς το πως θα το αποκτήσουν και το πότε μπορούν να το αποκτήσουν. αν όχι τώρα πότε ? να τους το λέτε αυτό πάντα όταν δεν τους επιτρέπετε κάτι.

 

 

εκείνη τη στιγμή είναι αρκετά σημαντικό να καταλάβει το παιδί ότι τα ουρλιαχτά δεν πετυχαίνουν κάτι αλλά η συζήτηση πετυχαίνει.

πχ ήρεμα, λέτε

"πες το με κανονική φωνή γιατί έτσι όπως ουρλιάζεις δεν σε καταλαβαίνω."

αυτή είναι χρυσή φράση, έχει χρησιμοποιηθεί χιλιάδες φορές σε παιδιά και στον παιδικό.

 

δηλαδή εάν δείξει προσπάθεια να επικοινωνήσει διαφορετικά, τότε και εσείς μπορείτε να είσαστε πιο ελαστικοί.

 

όχι να ενδώσετε κατευθείαν αλλά να πείτε, "σκέφτομαι ότι ίσως μετά να κάνουμε ένα παιχνίδι με το νερό αφού σου αρέσει τόσο πολύ ε?"

ακόμα και αν τα εχει κάνει λίμπα.

 

και με θετική επιβράβευση να πείς αγκαλιάζοντάς την απαλά και με αυτό το τρόπο εμποδίζοντας την συνέχεια του πλατσουρίσματος δεξιά και αριστερά,, "αν προσέξεις το μπάνιο τώρα που θα πλύνεις χέρια, θα κάνουμε μετά ένα φανταστικό παιχνίδι στην μπανιέρα! ... θέλεις ?"

ψιθυρίζοντας το απαλά στο αυτί της.

 

αυτή η τεχνική πιάνει πάρα πολύ καθώς ηρεμεί το παιδί και δείχνει και σωματικά την θετική διάθεση του γονέα.

 

το να ψιθυρίζεις στο αυτί του παιδιού με ζεστή φωνή, συνήθως του αρέσει

πάρα πολύ και το πείθει πολύ πιο εύκολα απο ότι να το λες φωναχτά.

και αυτό χιλιοχρησιμοποιημένη τεχνική.

γενικά το νερό και το πιτσίλισμα είναι ωραία εκτόνωση, οπότε,

 

δεν θα το έκανα αυτό, (να εμποδίσω την εκτόνωση) την στιγμή που θα γυρίσει απο τον παιδικό.

 

θα την έβαζα κατευθείαν να χορέψει, να χορέψει να εκτονωθεί χοροπηδώντας στο κρεβάτι της μαμάς πχ!

 

το μπουσούλισμα είναι ένα πισωγύρισμα το οποίο σίγουρα οφείλεται και στο αδερφάκι της. το κάνει για να πάρει προσοχή.

πες της "πω πω πρόσεξε εκεί είναι ΠΑΝΒΡΩΜΙΚΟ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑ το πατωμα!μπλιάχ!" εκεί που μπουσουλάει στις βρώμες. ίσως το ξανασκεφτεί? και καπάκι έχεις μωρομάντηλο ήδη στο χέρι σου, και πετάς και ένα "έλα να στα καθαρίσω τα χέρια που έγιναν χάλια μπλιάχ"