Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

1ος έτους-κλαίει όταν του μιλάνε άγνωστοι


Vasilo

Recommended Posts

Καλησπέρα! Αυτό που με απασχολεί είναι αντίδραση του γιου μου στους ξένους/γνωστούς που δεν είναι εξοικειωμένος μαζί τους. Για ένα διάστημα έκλαιγε κ στους γνωστούς αλλά το ξεπεράσμε ευτυχώς. Είναι 12,5 μηνών περίπου. Όταν συναντάμε κάποιον και του μιλάει κατευθείαν κλαίει και δν ηρεμεί ευκόλα και ειδικά αν συνεχίζει αυτος να του μιλάει ή να τον κοιτάει. Αυτό το έχω παρατηρήσει πολλούς μήνες τώρα και το έχω δικαιολογήσει μέχρι ένα βαθμό. Όταν είμαστε στην παιδική χαρά είναι εντάξει και με τα παιδάκια και με τους γονείς δεν ενοχλείται από κατι. Γενικά με τα παιδάκια είναι πάντα οκ, ακόμα κ αν τσιρίζουν στα μούτρα του! Αυτό το λέω γιατί έχουμε θέμα και με τα δυνατά γέλια! Όταν γελάμε απότομα τρομάζει και κλαίει πάλι ασταμάτητα, αυτό το βρίσκω φυσιολογικό και το ελέγχουμε κ έχει βελτιωθεί. Κανείς δε θέλει να γελάνε πάνω απ το κεφάλι του, δεν καταλαβαίνει το αστείο κ δεν περιμένει πως θα γελάσουμε κ υποθέτω του είναι κ περιεργο. Επαναπαύθηκα λίγο και με την παιδίατρο μας που το βρίσκει φυσιολογικό (για τα γέλια).
Έχει τύχει να πάμε σε εμπορικό κέντρο πίτα στον κόσμο και να είναι ευτυχισμένος, σοκαρισμένος που βλέπει τόσο κόσμο χωρίς να κλάψει στιγμή. Δεν τον ενοχλεί ο κόσμος εάν κανείς δεν ασχολείται μαζί του.
Όμως κ αντίθετο περιστατικό, είχαμε κάποιον που έκανε εργασίες στο μπαλκόνι και ενώ το μωρό πήγαινε συνέχεια στο παράθυρο για να τον κοιτάζει, μόλις εκείνος τον χαιρετούσε κλαααααματα! Είναι ένα ήρεμο παιδάκι. Τι λάθος κάνω; Έχω φτάσει σε σημείο να δίνω οδηγίες χρήσεως για το πως τον γνωρίζουμε.
Τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω να μην τρομάζει με τους ανθρώπους; τρομάζει ή ενοχλείται από κάτι άλλο;
Περιμένω να σχολιάσετε, να ακούσω τις γνώμες και τις συμβουλές σας.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Κοιτα κατι παρομοιο ειχα και εγω με τον γιο μ που τωρα ειναι 15 μηνων πλεον το εχει ξεπερασει  πιστευω τοτε οταν ηταν πιο μικρος δεν τον ειχα μαθει με κοσμο να ερχετε σπιτι με αποτελεσμα να μαθει μονο με εμενα και τον πατερα τ τον ειχα πολυ απομακρυσμενο απο ολους ακομα και απο τους δικους μεγα λαθος γτ οταν επρεπε να παω καπου χωρις αυτον δεν καθοταν με αποτελεσμα να μην μπορω να παω πουθενα ..και τωρα που βγαινουμε η ερχετε αρκατα πολυς κοσμος εχει γινει πιο επικινονιακος .αλλα μην ξεχνας οτι το καθε παιδι ειναι διαφορετικο και καποια αργουν ..δεν φταισε εσυ και μην αγχωνεσε θα φτειξει η κατασταση απλα υπομονη ..και ζητα συμβουλες και απο την παιδιατρο σ.. αμα εχεις ανηψια φερτα σε επαφη γτ το παιδι παιδι θελει .να παιξει . Σε καμια περιπτωση δεν φταις εσυ..ειναι καθαρα στο παιδι εκτος αμα εκανες το ιδιο λαθος με εμενα ...

Link to comment
Share on other sites

Όσο ήταν νεογέννητο δεν δεχόμουν κόσμο σπίτι μόνο την οικογένεια και οι φίλοι ήρθαν λίγο αργότερα και είχαμε κλάματα. Για πόσο καιρό έκλεγε και με τον αδερφό μου. Κάποιους τους δέχτηκε αμέσως βέβαια τι να πω θέμα ιδιοσυγκρασίας μάλλον! Στη συνέχεια όταν βγήκε ο χειμώνας γιατι είχε κ ψύχος ξεκινήσαμε πολλές βολτίτσες, στην παιδική χαρά τους αγαπάει όλους σε όλα τα υπόλοιπα μέρη μην του μιλάτε του παιδιού. 

Τα ανίψια μου ζουν σε διαφορετική πόλη, είναι 3ων ετων κ 1ος όταν έγινε η πρώτη συνάντηση τα πήγε τέλεια με τα μωρά! Όπως και κάθε φορά που τα βλέπει, με την αδερφή μου άρχισε να κλαίει κ στη συνέχεια τη δέχτηκε. 

Τους ενήλικες δε γουστάρει καθόλου, με τα μωρά και τα σκυλιά τα πάει περίφημα.

Ακόμα δεν το συζήτησα με την παιδίατρο μου γιατί δεν έδινα τόση σημασία, πίστευα μεγαλώνοντας θα είναι πιο κουλ, όμως κοντεύει να γίνει ο κλαψιάρης της γειτονιάς! 

 

Link to comment
Share on other sites

Χαχαχα..οχι βρε... θα γινει σιγα σιγα θα προσαρμοστι απλα το δικο σ θελει παραπανω χρονο και λογικο ο δικος μ αργησε παρα πολυ να φαει ...συζητατω και με την παιδιατρο οχι οτι ειναι κατι σοβαρο αλλα σαν ειδικος που ειναι ολο και καποια σωστη  απαντηση θα σου δωσει...δωσε χρονο στο παιδι εχω ακουσει ιστοριες εχω δει πολλα παιδια σε πολυ μεγαλυτερη ηλικια να 

Μην δεχοντε-θελουν ...εγω μονο την μανα μ δεχομουν αντε και καμια φορα κοσμο για να δουν το μωρο τους το εδειχνα μετα κατευθειαν τον πηγενα στο δωματιο ..πιο χαζομαρα απ αυτο δεν υπηρχε ..αλλα μετα για λογους υγειας που χρειαστηκε να νοσηλευτουμε πολλες φορεςς σε νοσοκομειο την πρωτη φορα του επεσε πολυ βαρυ και αποτομο αλλα απο τοτε αλλαξε και δεν εχει προβλημα χαμογελαει στελνει φυλακια παει κοντα τους χερεταει π.χ στον φουρνο ..απλα θα τρομαξει και λογικο οταν ερθει καποιος αποτομα να τον παρει αγκαλια χωρις να εχουν γνωριστει θα κλαψει ....

Link to comment
Share on other sites

Κ η δικιά μου ακριβώς τα ίδια...αν είσαι πανω από 18 καλύτερα μην της μιλήσεις! Παλιότερα έκλαιγε μόνο ν πήγαινε κάποιος άγνωστος να την πάρει αγκαλιά, λογικό. Τώρα βάζει τα κλάματα αν της μιλήσει απλα κάποιος κ δεν είναι στην αγκαλιά μου κ είναι σχεδον 12 μηνων. Εμείς από νεογέννητο όταν ήταν, δεχομασταν κόσμο στο σπίτι κ έξω βγαίναμε κ την έδινα σε όλους, δεν επιασε τπτ. Ακόμα κ σε κόσμο που βλέπει συχνά, πχ τους θείους της, δύσκολα θα κάτσει να την πάρουν αγκαλιά. Αυτό ειναι πρβλ όντως, δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς γι αυτό ή αν από μόνα τους θα το ξεπεράσουν με τον καιρό.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εάν πρόκειται για κοινωνικοποίηση δλδ αν το μωρό μου δεν είναι κοινωνικοποιημένο (δυσκολεύομαι να το αντιληφθώ λόγω της σχέσης του με τα παιδιά, που εγώ θεωρώ "κοινωνία" για ένα παιδί- ίσως αυτό να είναι κ το λάθος μου) πως μπορώ να το βοηθήσω με τους ενήλικες;

Μέχρι τώρα σε δικούς μου ανθρώπους δίνω συμβουλές από πριν ή κ εκείνη την ώρα για το πως να γνωριστούμε σίγουρα ομαλά. Όταν όμως πρόκειται για έναν άσχετο στο δρόμο που ο καημένος με καλή πρόθεση μας χαιρετάει ή ένας μάστορας καλή ώρα, που κάνει τη δουλειά του και θέλει να ναι κ ευγενικός;; πως να το χειριστώ; να συνεχίσω έτσι μέχρι να το σταματήσει κάποτε; 

Τον έχω αγκαλιά ή στο καρότσι, δεν επιτρέπω ποτέ σε άγνωστο(για το μωρό) να τον πάρει αγκαλιά (το ίδιο το παιδί ζητάει αγκαλιά απ'όσους θέλει) δλδ του προσφέρω ασφάλεια εκείνη την ώρα, θεωρώ.

Έχει εμπνευστεί καμιά σας κανένα παιχνίδι γνωριμίας; μόνο αυτό μου έρχεται ως κάτι που μπορεί να λειτουργήσει, να καταφέρω να του το κάνω παιχνίδι. 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 9 λεπτά , Vasilo είπε:

Εάν πρόκειται για κοινωνικοποίηση δλδ αν το μωρό μου δεν είναι κοινωνικοποιημένο (δυσκολεύομαι να το αντιληφθώ λόγω της σχέσης του με τα παιδιά, που εγώ θεωρώ "κοινωνία" για ένα παιδί- ίσως αυτό να είναι κ το λάθος μου) πως μπορώ να το βοηθήσω με τους ενήλικες;

Μέχρι τώρα σε δικούς μου ανθρώπους δίνω συμβουλές από πριν ή κ εκείνη την ώρα για το πως να γνωριστούμε σίγουρα ομαλά. Όταν όμως πρόκειται για έναν άσχετο στο δρόμο που ο καημένος με καλή πρόθεση μας χαιρετάει ή ένας μάστορας καλή ώρα, που κάνει τη δουλειά του και θέλει να ναι κ ευγενικός;; πως να το χειριστώ; να συνεχίσω έτσι μέχρι να το σταματήσει κάποτε; 

Τον έχω αγκαλιά ή στο καρότσι, δεν επιτρέπω ποτέ σε άγνωστο(για το μωρό) να τον πάρει αγκαλιά (το ίδιο το παιδί ζητάει αγκαλιά απ'όσους θέλει) δλδ του προσφέρω ασφάλεια εκείνη την ώρα, θεωρώ.

Έχει εμπνευστεί καμιά σας κανένα παιχνίδι γνωριμίας; μόνο αυτό μου έρχεται ως κάτι που μπορεί να λειτουργήσει, να καταφέρω να του το κάνω παιχνίδι. 

εγω θα σου ελεγα να μην ανυσηχεις ειναι μικρουλης ακομα και θελει τον χρονο του αλλα μωρακια προσαρμοζονται ποιο γρηγορα αλλα ποιο αργα... αστον οπως και πολυ καλα κανεις να αποφασιζει εκεινο σε ποιον θα μηλησει... και εμενα ο γιος μου παροτι ηταν και ειναι πολυ κοινωνικο παιδακι με τους αγνωστους μιλαει σε ολους απο αποσταηι μωλις καποιος τον πλησιασει αρχιζει και αντιδραει η σκαρφαλωνει πανω μας η αν ειναι στο ποδηλατακι η καροτσακι κλαιει .. και μωλις απομακρηνθθει το τριτιο ατομο σαν να μην εγινε τιποτα αρχιζει ο μικρος και του ποιανει παλι την κουβεντα και περιμενει κιολας να του απαντησουν..οπως εχω διαβασει σε αρθα και νομιζω και εδω σε ενα θεμα εχει ειπωθει οτι ειναι καλο να αφηνουμε τα παιδια να μιλανε η να χερετανε οπου θελουν αυτα και να μη τους το λεμε εμεις να το κανουν ακομα και αν ειναι ο παππους η η γιαγια τους  για να μαθουν να αναγνωριζουν τους κινδυνους και να προστατευουν τον εαυτο τους οποτε χρειαζετε...!!!! ετσι και αλιως οπως ειπες κοινωνια για ενα παιδι ειναι το παιδι.. ομοιος τον ομοιο που λενε....

Link to comment
Share on other sites

Βασικά κ εγώ αυτό σκέφτομαι όταν απογοητεύομαι κ γελάω.. Λέω τουλάχιστον δεν πρόκειται να την κλέψει ποτέ κανείς!:-P

Νομίζω παντως πως είναι στην ιδιοσυγκρασία τους. Η πεθερά μου μου έλεγε ότι ο άντρας μου ήταν προσκολλημένος πάνω της κ αν της μίλαγε κάποιος έκλαιγε!:shock: Οπότε ξέρω από πού πήρε το παιδί μου! Τώρα βέβαια είναι κοινωνικός λες κ θα βάλει για δήμαρχος. Πιστευω ότι δεν έχει νόημα να τα πιέσουμε κ ότι από μόνα τους σιγά σιγά θα ξεπαρουν. 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 51 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

οπως εχω διαβασει σε αρθα και νομιζω και εδω σε ενα θεμα εχει ειπωθει οτι ειναι καλο να αφηνουμε τα παιδια να μιλανε η να χερετανε οπου θελουν αυτα και να μη τους το λεμε εμεις να το κανουν ακομα και αν ειναι ο παππους η η γιαγια τους  για να μαθουν να αναγνωριζουν τους κινδυνους και να προστατευουν τον εαυτο τους οποτε χρειαζετε...!!!! 

Ναι έχω διαβάσει κ εγώ σχετικά. Κ γω συμφωνώ και πέρα από τους κινδύνους που μπορεί να κρύβει δεν σέβεσαι έτσι το παιδί σου.

Προσωπικά κ μένα δε μ αρέσει να με αγγίζουν εάν δεν το έχω επιτρέψει με τις προθέσεις μου (ούτε το σκυλί κ το παιδί μου χωρίς να το επιτρέπουν οι ίδιοι) με ενοχλεί αφάνταστα όταν άσχετοι πιάνουν τα μούτρα π.χ του μωρού.

Τώρα δεν επιδιώκω να μιλάει το παιδί με όσους θέλω απλά να διαχειρίζεται πιο ψύχραιμα τους άλλους να μη στεναχιωριέται κυρίως το ίδιο.

Σε όλα αυτά τα περιστατικά υπερασπίζομαι το παιδί μου, απλά κάποιοι τον χαρακτήρισαν κλαψιάρη ή ακούω κάθε φορά το τεράστιο κήρυγμα της θείας μου κοινωνικοποίηση κ κοινωνικοποίηση μπλα μπλα.

Μπροστά τους είμαι βράχος απλά το σωστό είναι να αναρωτηθώ που φταίω κ εγώ κ να βοηθήσω αρχικά το παιδί μου για να μη χαλιέται.

πρίν από 38 λεπτά , Lenia16 είπε:

Βασικά κ εγώ αυτό σκέφτομαι όταν απογοητεύομαι κ γελάω.. Λέω τουλάχιστον δεν πρόκειται να την κλέψει ποτέ κανείς!:-P

Νομίζω παντως πως είναι στην ιδιοσυγκρασία τους. Η πεθερά μου μου έλεγε ότι ο άντρας μου ήταν προσκολλημένος πάνω της κ αν της μίλαγε κάποιος έκλαιγε!:shock: Οπότε ξέρω από πού πήρε το παιδί μου! Τώρα βέβαια είναι κοινωνικός λες κ θα βάλει για δήμαρχος. Πιστευω ότι δεν έχει νόημα να τα πιέσουμε κ ότι από μόνα τους σιγά σιγά θα ξεπαρουν. 

Χαχαχα τέτοια λέγε μου να ανησυχώ πως θα τον παντρέψω. Βέβαια εσύ μάλλον εννοείς μην στην κλέψει κάποιος τώρα ενω εγώ γενικά να σου την κλέψει γαμπρός. Αν και είμαστε όλη μέρα μαζί είναι προσκολλημένος πάνω μου όταν τον συμφέρει, με θέλει εκεί αλλά αν δει τη γιαγιά του, με πούλησε στη στιγμή για μια βόλτα στο ντουλάπι ψηλά. Με τους ανθρώπους που γνωρίζει κ περνάει καλά κάθεται δε θέλει εμένα. 

Κ με τη γιαγιά παππού κάθεται κ με τους θείους του κ φυσικά με το μπαμπά του. Τι να πω! Μάλλον δεν είναι έτοιμος για νέες σχέσεις!

 

Link to comment
Share on other sites

Δεν φταιτε εσεις κοριτσια ...ειναι καθαρα  στο παιδι και μην συγκρινουμε το παιδι με αλλο παιδι ειναι καθαρα στο παιδι .αυτο θα αλλαξει καποια στιγμι ...δεν ειναι στο χερι σας δεν κανετε κατι λαθος μην το περνετε ετσι ..

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

3 ώρες πρίν, Vasilo είπε:

Ναι έχω διαβάσει κ εγώ σχετικά. Κ γω συμφωνώ και πέρα από τους κινδύνους που μπορεί να κρύβει δεν σέβεσαι έτσι το παιδί σου.

Προσωπικά κ μένα δε μ αρέσει να με αγγίζουν εάν δεν το έχω επιτρέψει με τις προθέσεις μου (ούτε το σκυλί κ το παιδί μου χωρίς να το επιτρέπουν οι ίδιοι) με ενοχλεί αφάνταστα όταν άσχετοι πιάνουν τα μούτρα π.χ του μωρού.

Τώρα δεν επιδιώκω να μιλάει το παιδί με όσους θέλω απλά να διαχειρίζεται πιο ψύχραιμα τους άλλους να μη στεναχιωριέται κυρίως το ίδιο.

Σε όλα αυτά τα περιστατικά υπερασπίζομαι το παιδί μου, απλά κάποιοι τον χαρακτήρισαν κλαψιάρη ή ακούω κάθε φορά το τεράστιο κήρυγμα της θείας μου κοινωνικοποίηση κ κοινωνικοποίηση μπλα μπλα.

Μπροστά τους είμαι βράχος απλά το σωστό είναι να αναρωτηθώ που φταίω κ εγώ κ να βοηθήσω αρχικά το παιδί μου για να μη χαλιέται.

Χαχαχα τέτοια λέγε μου να ανησυχώ πως θα τον παντρέψω. Βέβαια εσύ μάλλον εννοείς μην στην κλέψει κάποιος τώρα ενω εγώ γενικά να σου την κλέψει γαμπρός. Αν και είμαστε όλη μέρα μαζί είναι προσκολλημένος πάνω μου όταν τον συμφέρει, με θέλει εκεί αλλά αν δει τη γιαγιά του, με πούλησε στη στιγμή για μια βόλτα στο ντουλάπι ψηλά. Με τους ανθρώπους που γνωρίζει κ περνάει καλά κάθεται δε θέλει εμένα. 

Κ με τη γιαγιά παππού κάθεται κ με τους θείους του κ φυσικά με το μπαμπά του. Τι να πω! Μάλλον δεν είναι έτοιμος για νέες σχέσεις!

 

για την ανασφαλεια που νιωθεις με αυτα που σου λενε οι τριτοι σε καταλαβενω απολυτα ολες μας σχεδον πανω κατω το περναμε αυτο..... δωσε χρονο στο παιδι και πιστευω (δε ξερω σε τι φαση ειναι τωρα αν μπουσουλαει περπαταει κτλπ..) οτι μωλις ανεξαρτητοποιηθει και πατησει στα ποδαρακια του γερα και αρχιζει να εξευρευναει θα δεις ενα αλλο παιδι...!!!!τωρα αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να πηγενετε σε παιδικες χαρες να παιζετε. η και μια βολτα με το καροτσι του να βλεπει κοσμο για την ηλικια του πιστευω οτι βοηθαει πολυ..!!!!

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, xaroumenh mama είπε:

για την ανασφαλεια που νιωθεις με αυτα που σου λενε οι τριτοι σε καταλαβενω απολυτα ολες μας σχεδον πανω κατω το περναμε αυτο..... δωσε χρονο στο παιδι και πιστευω (δε ξερω σε τι φαση ειναι τωρα αν μπουσουλαει περπαταει κτλπ..) οτι μωλις ανεξαρτητοποιηθει και πατησει στα ποδαρακια του γερα και αρχιζει να εξευρευναει θα δεις ενα αλλο παιδι...!!!!τωρα αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να πηγενετε σε παιδικες χαρες να παιζετε. η και μια βολτα με το καροτσι του να βλεπει κοσμο για την ηλικια του πιστευω οτι βοηθαει πολυ..!!!!

Γενικά δεν μου προκαλούν ανασφάλεια τέτοιες δηλώσεις από άσχετους που δεν γνωρίζουν πως λειτουργούμε σαν οικογένεια. Σε σας προσπαθώ να εξηγήσω πως λειτουργούμε και πάλι εννοείται φιλτράρω όσα διαβάζω. Βλέπω πως έχει η κατάσταση και προσπαθώ να δω πόσο επηρεάζει η θέση μου κ αν μπορώ να βοηθήσω κάπως. Κ εγώ καταλήγω πως θέλει το χρόνο του το παιδί αλλά επειδή δεν γίνεται να είμαι τέλεια μαμά, ρωτάω εσάς που περνάτε τα ίδια, που τα ζείτε και από μέσα κ μου είναι σημαντικές οι εμπειρίες σας.

Είμαστε στη φάση που μπουσουλάει κ που σηκώνεται στα έπιπλα. Ακόμα δεν περπατάει. Κινείται μέσα στο χώρο άνετα. Θέλει να μπλέκεται παντού με όλους απλά χωρίς να μπλέκονται αυτοί. Μάλλον εκπαιδεύεται για νίτζα ή κατάσκοπος και δεν έχει αναπτύξει ακόμα τις ικανότητες του ή είναι απλά μπουνταλάκος!

Σας ευχαριστώ κορίτσια μου που με στηρίζετε!

Link to comment
Share on other sites

Εμένα ο γιος μου είναι δύο μήνες μικρότερος και συμπεριφέρεται σχεδόν σαν τον δικό σου. Με τα οικεία πρόσωπα δεν έχει κανένα θέμα αλλά με τους αγνωστους (όχι όμως όλους :confused:) πάει να βάλει τα κλάματα ή στρέφεται σε μένα. Νομίζω πως φοβάται πως θα τον πάρουν από την αγκαλια μου. Στο δρόμο ή στο μάρκετ δεν τον ενοχλούν όμως κι αν τον μιλήσουν γέρνει πάνω μου ντροπαλα.

  Γενικά κι ο δικός μου είναι φοβιτσιαρης όχι στα γέλια αλλα σε έναν εντονο θορυθο (πχ κομπρεσέρ) ή σε βροντερες φωνές. Μου φαίνεται φυσιολογικό να αντιδρά ένα μωρο σε κάτι άγνωστο και απρόσμενο και ο τρόπο του είναι το κλάμα.

 Όσον αφορά τον κόσμο αυτό που φροντίζω είναι να του εξηγω πχ πως ο τάδε είναι θείος του ή του λέω να χαιρετήσει, να μιλήσει κι εκεινος. 

Προσωπικά δεν με ανησυχεί ή συμπεριφορά του γιατί έχει περάσει πολύ έντονα το άγχος αποχωρισμού και τον καταλαβαίνω. 

 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 16 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Εμένα ο γιος μου είναι δύο μήνες μικρότερος και συμπεριφέρεται σχεδόν σαν τον δικό σου. Με τα οικεία πρόσωπα δεν έχει κανένα θέμα αλλά με τους αγνωστους (όχι όμως όλους :confused:) πάει να βάλει τα κλάματα ή στρέφεται σε μένα. Νομίζω πως φοβάται πως θα τον πάρουν από την αγκαλια μου. Στο δρόμο ή στο μάρκετ δεν τον ενοχλούν όμως κι αν τον μιλήσουν γέρνει πάνω μου ντροπαλα.

  Γενικά κι ο δικός μου είναι φοβιτσιαρης όχι στα γέλια αλλα σε έναν εντονο θορυθο (πχ κομπρεσέρ) ή σε βροντερες φωνές. Μου φαίνεται φυσιολογικό να αντιδρά ένα μωρο σε κάτι άγνωστο και απρόσμενο και ο τρόπο του είναι το κλάμα.

 Όσον αφορά τον κόσμο αυτό που φροντίζω είναι να του εξηγω πχ πως ο τάδε είναι θείος του ή του λέω να χαιρετήσει, να μιλήσει κι εκεινος. 

Προσωπικά δεν με ανησυχεί ή συμπεριφορά του γιατί έχει περάσει πολύ έντονα το άγχος αποχωρισμού και τον καταλαβαίνω. 

 

Η γενική αντίδραση και μας έτσι είναι μόνο που ο δικός μου δεν πάει απλά να κλάψει, κλαίει με μαύρο δάκρυ.

Με κάποιους τρομάζω κ γω είναι η αλήθεια! Αλλά το παιδί μου το προστατεύω, βράχος χαχα. Τις ντροπές που λες τις κάνει μόνο σε γνωστούς, ακόμα κ σε μας σαν νάζι.

Εμείς πάλι δεν έχουμε περάσει άγχος αποχωρισμού, μέχρι τώρα είμαστε αυτοκόλλητοι.

Ας δούμε βέβαια κ τα θετικά της υπόθεσης κάτι θειοι, θειες, γειτόνισσες, γνωστοί κ άγνωστοι που πετυχαίνουμε...δεν προλαβαίνουν να ανοίξουν κουβέντα γιατί κλαίει το μωρό κ τους χαιρετάμε από μακριά φεύγοντας!

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 2 λεπτά , Vasilo είπε:

Με κάποιους τρομάζω κ γω είναι η αλήθεια!

Χαχαχαχα! Κι εγώ το έχω πάθει αυτό!

 

Όταν ήταν εννέα μηνών έκανα μία εγχείρηση επείγουσα και ελειψα τρεις μερες. Για ένα μωρο που μεγάλωσε στην αγκαλιά της μάνας του και ξαφνικά την έχασε ηταν μεγάλο σοκ! Σταμάτησε και το θηλασμό ευτυχώς για μικρό διάστημα και καταλαβαίνεις. Μου κρατουσε μούτρα όταν επέστρεψα και δεν με ήθελε καθολου. Τωρα γίναμε ξανά αυτοκολλητοι και το απολαμβανω! :-D Για αυτό τον κατανοώ.

 

Πάντως αργά ή γρήγορα πιστεύω πως θα ξεπεράσουν τους φόβους τους μόνα τους έχοντας την αγάπη και την ασφάλεια των γονιων.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

πρίν από 14 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Όταν ήταν εννέα μηνών έκανα μία εγχείρηση επείγουσα και ελειψα τρεις μερες. Για ένα μωρο που μεγάλωσε στην αγκαλιά της μάνας του και ξαφνικά την έχασε ηταν μεγάλο σοκ! Σταμάτησε και το θηλασμό ευτυχώς για μικρό διάστημα και καταλαβαίνεις. Μου κρατουσε μούτρα όταν επέστρεψα και δεν με ήθελε καθολου. Τωρα γίναμε ξανά αυτοκολλητοι και το απολαμβανω! :-D Για αυτό τον κατανοώ.

Δύσκολη κατάσταση αυτή κ έχω πραγματικά πολλές απορίες πάνω στο θέμα, γιατί θα περάσω κ γω κατι αντίστοιχο σε λίγο καιρό. Προγραμματισμένη επέμβαση μεν όμως αρκετά σημαντική κ για τους δυο μας. Θα σε συμβουλευτώ στο σωστό θέμα όταν έχω όλα τα δεδομένα μου.

πρίν από 25 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Πάντως αργά ή γρήγορα πιστεύω πως θα ξεπεράσουν τους φόβους τους μόνα τους έχοντας την αγάπη και την ασφάλεια των γονιων.

Ο φόβος της μάνας μόνο δεν ξεπερνιέται, το αν κάνει πάντα το καλύτερο για το παιδί της. Τα παιδιά βρίσκουν το δρόμο τους!

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 8 λεπτά , Vasilo είπε:

Προγραμματισμένη επέμβαση μεν όμως αρκετά σημαντική κ για τους δυο μας. Θα σε συμβουλευτώ στο σωστό θέμα όταν έχω όλα τα δεδομένα μου.

Μακάρι να μπορέσω να σε βοηθήσω. 

 

πρίν από 10 λεπτά , Vasilo είπε:

Ο φόβος της μάνας μόνο δεν ξεπερνιέται

Πράγματι! Ελπίζουμε ότι κάνουμε το καλύτερο!

Link to comment
Share on other sites

Πολλά μωρά αφού γίνουν 6 μηνών και περισσότερο, βιώνοντας το άγχος αποχωρισμού, φοβούνται τους ξένους αλλά και άλλα πράγματα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν φοβόντουσαν, πχ τους  έντονους θορύβους. Δεν είναι όλα τα μωρά κοινωνικά και δεν χρειάζεται να είναι. Εσύ απλά είσαι δίπλα του όταν κλαίει γιατί φοβάται, το αποδέχεσαι και του μιλάς για να το καθησυχάσεις. Πάει αγκαλιά, μόνο όπου θέλει να πάει, δεν χρειάζεται να παίξεις κάποιο παιχνίδι κοινωνικοποίησης. Μαθαίνει να νιώθει ασφαλές κοντά σου και να κοινωνικοποιείται σιγά σιγά. Και γίνεσαι η φωνή του σε όλες τις κακές γλώσσες. "Δεν είμαι κλαψιάρης θεία, απλά δεν σε έχω συνηθίσει και νιώθω άβολα, το κλάμα είναι η φωνή μου, δεν έχω άλλο τρόπο να εκφραστώ". Και κόβεις το κήρυγμα από τον οποιοδήποτε, με χαμόγελο αρχικά, πιο σοβαρά αν δεν λειτουργεί. Μην κάθεσαι και σκας.

TmO0p3.png Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας, γίνεται η εσωτερική τους φωνή.

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 32 λεπτά , marakiz είπε:

Πολλά μωρά αφού γίνουν 6 μηνών και περισσότερο, βιώνοντας το άγχος αποχωρισμού, φοβούνται τους ξένους αλλά και άλλα πράγματα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν φοβόντουσαν, πχ τους  έντονους θορύβους. Δεν είναι όλα τα μωρά κοινωνικά και δεν χρειάζεται να είναι. Εσύ απλά είσαι δίπλα του όταν κλαίει γιατί φοβάται, το αποδέχεσαι και του μιλάς για να το καθησυχάσεις. Πάει αγκαλιά, μόνο όπου θέλει να πάει, δεν χρειάζεται να παίξεις κάποιο παιχνίδι κοινωνικοποίησης. Μαθαίνει να νιώθει ασφαλές κοντά σου και να κοινωνικοποιείται σιγά σιγά. Και γίνεσαι η φωνή του σε όλες τις κακές γλώσσες. "Δεν είμαι κλαψιάρης θεία, απλά δεν σε έχω συνηθίσει και νιώθω άβολα, το κλάμα είναι η φωνή μου, δεν έχω άλλο τρόπο να εκφραστώ". Και κόβεις το κήρυγμα από τον οποιοδήποτε, με χαμόγελο αρχικά, πιο σοβαρά αν δεν λειτουργεί. Μην κάθεσαι και σκας.

Συμφωνώ με όσα λες. Κ έτσι λειτουργώ μέχρι τώρα, κάπως έτσι τον υπερασπίζομαι κάθε φορά. Βέβαια δε το κάνω πάντα, τις περισσότερες φορές απλά δε δίνω σημασία. Για μένα ήταν φυσιολογικό αυτό που περνάμε όμως δεν μου χει ξανατύχει και δεν έχω γενικά εμπειρίες με μωρά,ο.τι ξέρω το έχω μάθει από το γιο μου. Περνάει ο καιρός και με προβλημάτισε τελικά. 

Πολλές φορές απλά δεν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει στ'αλήθεια κι επαναπαυόμαστε στο για μένα είναι οκ.

Σας ευχαριστώ μανούλες.

 

Link to comment
Share on other sites

Να δίνεις σημασία, να το υπερασπίζεσαι πάντα μπροστά του, γιατί έτσι εύκολα κολλιούνται οι ταμπέλες. Μπορεί να μην καταλαβαίνει τι ακριβώς λέτε, αλλά αισθάνεται! :)

TmO0p3.png Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας, γίνεται η εσωτερική τους φωνή.

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 18 λεπτά , marakiz είπε:

Να δίνεις σημασία, να το υπερασπίζεσαι πάντα μπροστά του, γιατί έτσι εύκολα κολλιούνται οι ταμπέλες. Μπορεί να μην καταλαβαίνει τι ακριβώς λέτε, αλλά αισθάνεται! :)

Ναι ναι πάντα απαντάω σε τέτοιου είδους σχόλια.  Δεν το έγραψα σωστά εννοούσα πως κάποιες φορές δε δίνω σημασία στο γεγονός δλδ που κλαίει το μωρό σε σχέση με αυτόν που το προκάλεσε. Μιλάω στο μωρό μου κ του εξηγώ ό.τι χρειάζεται κ δεν κάθομαι να αναλύσω στον άνθρωπο τι γίνεται, στις περιπτώσεις που κ ο άλλος δεν ανακατεύεται περισσότερο.

 

Να προσθέσω πως οι περισσότεροι αντιδρούν "ααα γιατί κλαις; σε στεναχώρησα ..καλά καλά δε σε ενοχλώ φεύγω τώρα!"

Το κήρυγμα το τρώω απ την θεία μ που είναι αρπαγμένη..κ της λέω δυο λόγια κ απο κει κ πέρα μιλάει μόνη της.Το κλαψιάρης το χει πει ο αδερφός μ ή ο μπαμπάς μου γενικά έχει υποθεί σαν αστείο σε επίπεδο οικογένειας(που φυσικά αντιδράω και απαντάω στα σοβαρά). Για άλλη μια φορά καταλήγω πως πάντα τη ζημιά την κάνουν οι δικοί σου άνθρωποι(που είναι άσχετοι από παιδιά, θηλασμό κλπ). Τους τα κόβω βέβαια όλα.

 

Link to comment
Share on other sites

Μωρέ όλοι λένε, ειδικά οι δικοί σου, και μικροί και μεγάλοι. Μάλλον το κόλπο τελικά είναι να απαντάς μεν, με αδιαφορία δε. Τσάμπα χαλιόμαστε/στεναχωριόμαστε. Κι εγώ στην αρχή, παρότι πίστευα πως είμαι ακέραιη, επηρεαζόμουν. Τώρα χαμπαριζέσιον.

TmO0p3.png Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας, γίνεται η εσωτερική τους φωνή.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...