ΝΙΩΘΩ ΑΧΡΗΣΤΗ ΩΣ ΜΑΝΑ; ΣΥΖΥΓΟΣ; ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ

[Νένα 27]

On 7/4/2019 at 3:42 ΜΜ, Pegodou είπε:

Καλησπέρα σας δεν ξέρω αν θα διαβαστεί από κάποιον ήθελα και εγώ να πω πως καταλαβαίνω αυτά που νιώθεις γιατί είμαι σε μια παρόμοια κατάσταση.

Είμαι 26 ετών έχω χάσει μητέρα και πατέρα στα 20 μου και μεγάλωνα την μικρή αδερφή μόνη μου είχα και άλλα δύο αδέρφια και είχα συνηθίσει αλλιώς να είμαι πιο ήσυχη να μην έχω φασαρίες κτλ. 

Γνώρισα τον άντρα μου ένας υπέροχος άνθρωπος και μείναμε μαζί στην αρχή όλα καλά μετά είδα πως η μητέρα του ήθελα να τα ξέρει όλα ,ότι γίνεται στο σπίτι μας αν στο κρεβάτι μας είμαστε καλά τι ψωνίζουμε έμπαινε στο σπίτι όποτε ήθελε με τα κλειδιά της ( οικογενειακή οικοδομή) και άλλα τέτοια , έκατσα της μίλησα και της είπα πως δεν θέλω κάποια πράγματα να μας αφήσει μόνους σαν ζευγάρι και να μην την απασχολεί το κρεβάτι μας μετά ( δεν είπα ότι ο άντρας μου είχε έναν γάμο διαλυμένο με ένα παιδάκι , κέρατα από την πρώην του) έβλεπα ότι το παιδί του άντρα μου δεν ερχόταν σε εμάς και ήταν όλο στην γιαγιά του την ρώτησα και μου είπε το παιδί πως αυτό θέλει αλλά η γιαγιά της λέει ότι στεναχωριεται και θα πάθει κάτι αν δεν είναι μαζί της η δεν κοιμάται στοά Πίτι της όταν έρχεται το παιδί πσκ.

Είπα κάνε υπομονή ο άντρας μου δε , δεν έπαιρνε ιδιαίτερα θέση.

Αποκτήσαμε παιδάκι αλλά δυστυχώς το χάσαμε είχαμε και έναν μεγάλο καυγά με την πεθερά μου και μετά την αποβολή πιάσαμε άλλο παιδί και τότε μου είπε να το ρίξω ότι το παιδί μου θα είναι προβληματικό και εγώ μικρή πως θα το μεγαλώσω και αυτή δεν θέλει να έχει τέτοια στο κεφάλι της, το παιδί το κρατήσαμε και γέννησα είναι υγιέστατο και όπως πολλά παιδάκια έχει κολικούς και αυτή η γυναίκα λέει πως έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και πως σαν μάνα όταν κλαίει δεν μπορώ να το ηρεμήσω, εγώ θηλάζω να πω και αυτό και έχει κάτι μέρες που δεν είμαι καλά καθόλου δεν θέλω τίποτα και κανέναν ο άντρας μου δεν λέει πολλά πολλά εγώ νιώθω ένα κενό δεν θέλω να θηλάσω το παιδί δεν θέλω να φάω δεν θέλω τίποτα , το μόνο που θέλω είναι να παίρνω το παιδί και να είμαι έξω από το σπίτι βόλτα να ηρεμώ και μετά δεν θέλω να ξανά γυρνάω. 

Δεν ξέρω τι να κάνω πια πως να το διαχειριστω. 

 

Γεια σου κορίτσι και από μένα.. σίγουρα αυτό που περνάς δεν είναι εύκολο,σίγουρα οι ορμόνες σου δεν έχουν ακόμα μια ισορροπία..το θυμάμαι και από εμένα αυτό όσο θηλαζα...Αλλά έλα να σου πω..προσπάθησε να μην απομονώνεσαι εσυ με το μωράκι σου Αλλά να απομονώσεις την κυρία καλοχαρη που σου λέει τέτοια πράγματα.. κράτα τον άντρα σου κοντά σου και θα σε συμβούλευα να προσπαθήσεις να του μιλήσεις όμορφα για να σε καταλάβει και να μην υπάρχουν εντάσεις.. είναι μια ευάλωτη στιγμή για εσένα όμως είναι ταυτόχρονα και δυνατή...έχεις το μωράκι σου,το κομμάτι σου και αυτό σιγά σιγά θα σε ποτίζει με δύναμη για να απομακρύνεις και να βάλεις στην θέση την να μην την πω...όλα τα μωράκια κλαίνε μην το σκέφτεσαι αυτό...και τον άντρα σου όσο μπορείς κράτα τον κοντά σου ...έχεις περάσει δύσκολα, απο τι διάβασα έχεις χάσει τους γονείς σου και το άντεξες και είσαι πολύ δυνατή γιατί είναι πολύ δύσκολο έχασα και γω πρόσφατα τον καλο μου μπαμπά και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα και η μάνα μου είναι πολύ μακριά από εμένα...σιγά που θα μου κουνηθεί η πεθερα ..θα τα καταφέρεις γιατί έχεις καταφέρει και Αλλά και το σπουδαιότερο να κρατάς αγκαλιά το Δικό σου Κομμάτι...την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΥΝΑΜΗ το μωράκι σου...Μόλις κατασταλαξουν οι ορμόνες σου θα δεις τι δύναμη θα έχεις...

[Lenia16]

On 7/4/2019 at 3:42 ΜΜ, Pegodou είπε:

Καλησπέρα σας δεν ξέρω αν θα διαβαστεί από κάποιον ήθελα και εγώ να πω πως καταλαβαίνω αυτά που νιώθεις γιατί είμαι σε μια παρόμοια κατάσταση.

Είμαι 26 ετών έχω χάσει μητέρα και πατέρα στα 20 μου και μεγάλωνα την μικρή αδερφή μόνη μου είχα και άλλα δύο αδέρφια και είχα συνηθίσει αλλιώς να είμαι πιο ήσυχη να μην έχω φασαρίες κτλ. 

Γνώρισα τον άντρα μου ένας υπέροχος άνθρωπος και μείναμε μαζί στην αρχή όλα καλά μετά είδα πως η μητέρα του ήθελα να τα ξέρει όλα ,ότι γίνεται στο σπίτι μας αν στο κρεβάτι μας είμαστε καλά τι ψωνίζουμε έμπαινε στο σπίτι όποτε ήθελε με τα κλειδιά της ( οικογενειακή οικοδομή) και άλλα τέτοια , έκατσα της μίλησα και της είπα πως δεν θέλω κάποια πράγματα να μας αφήσει μόνους σαν ζευγάρι και να μην την απασχολεί το κρεβάτι μας μετά ( δεν είπα ότι ο άντρας μου είχε έναν γάμο διαλυμένο με ένα παιδάκι , κέρατα από την πρώην του) έβλεπα ότι το παιδί του άντρα μου δεν ερχόταν σε εμάς και ήταν όλο στην γιαγιά του την ρώτησα και μου είπε το παιδί πως αυτό θέλει αλλά η γιαγιά της λέει ότι στεναχωριεται και θα πάθει κάτι αν δεν είναι μαζί της η δεν κοιμάται στοά Πίτι της όταν έρχεται το παιδί πσκ.

Είπα κάνε υπομονή ο άντρας μου δε , δεν έπαιρνε ιδιαίτερα θέση.

Αποκτήσαμε παιδάκι αλλά δυστυχώς το χάσαμε είχαμε και έναν μεγάλο καυγά με την πεθερά μου και μετά την αποβολή πιάσαμε άλλο παιδί και τότε μου είπε να το ρίξω ότι το παιδί μου θα είναι προβληματικό και εγώ μικρή πως θα το μεγαλώσω και αυτή δεν θέλει να έχει τέτοια στο κεφάλι της, το παιδί το κρατήσαμε και γέννησα είναι υγιέστατο και όπως πολλά παιδάκια έχει κολικούς και αυτή η γυναίκα λέει πως έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και πως σαν μάνα όταν κλαίει δεν μπορώ να το ηρεμήσω, εγώ θηλάζω να πω και αυτό και έχει κάτι μέρες που δεν είμαι καλά καθόλου δεν θέλω τίποτα και κανέναν ο άντρας μου δεν λέει πολλά πολλά εγώ νιώθω ένα κενό δεν θέλω να θηλάσω το παιδί δεν θέλω να φάω δεν θέλω τίποτα , το μόνο που θέλω είναι να παίρνω το παιδί και να είμαι έξω από το σπίτι βόλτα να ηρεμώ και μετά δεν θέλω να ξανά γυρνάω. 

Δεν ξέρω τι να κάνω πια πως να το διαχειριστω. 

 

Ο άντρας σου γιατί δεν παίρνει θέση; Του το έχεις ζητήσει; Γνωρίζει αυτά που σου λέει η πεθερά σου για το μωρό; Πώς βλέπει το γεγονός ότι δεν αφήνει η γιαγιά το πρώτο του παιδί να μείνει μαζί σας; Εσύ θέλεις να μένει μαζί σας; Αν ναι του το έχεις πει; Μήπως ήταν δική του ιδέα να πει στη μάνα του να κρατάει εκεί το μεγαλύτερο παιδί τώρα που σε βλέπει έτσι κουρασμένη λόγω μωρου κ όχι σε ηρεμία; Πριν έμενε μαζί σας; Υπάρχει το ενδεχόμενο αλλαγής κλειδαριάς; Το ενδεχόμενο να μιλήσεις με κάποιον πιο ειδικό μήπως σε βοηθήσει ψυχολογικά; Πόσο είναι το μωρό σας; Δουλευες πριν; Αν ναι θα ξαναγυρίσεις κ ποτε; Ποιος θα το κρατάει τότε το μωρό; 

Συγνώμη για τις ερωτήσεις αλλά για να καταλάβουμε κάποια πράγματα παραπάνω.

[Pegodou]

On 8/4/2019 at 8:27 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Eχεις τεράστιο πρόβλημα με τον άντρα σου κοπέλα μου. Είναι δυνατό να αφήνει να λέγονται αυτά τα πράγματα; Είναι δυνατό να στερείται χρόνο με το πρώτο του παιδί για να καλοπιάσει τη γιαγιά; Έχεις μπλέξει, θα ήταν παράλογο να μην είσαι στεναχωρημένη. Θα σου έλεγα να ξεκινησεις με μια ήρεμη αλλά σταθερή κουβέντα με τον άντρα σου, να του εξηγήσεις ότι περιμένεις από αυτόν να σε στηρίξει και ότι μπορεί η μαμά του να είναι η μαμά του και να τον αγαπάει, αλλά είναι άνθρωπος τοξικός και του διαλύει την οικογένεια. Χρειάζεστε όρια ή για το δικό σου καλό, ίσως και για αρχή μία απομάκρυνση, αν μπορείς π.χ. να μείνεις για λίγο με κάποιο συγγενή, να ηρεμήσεις και να μην έχεις όλο αυτό το βραχνά στο κεφάλι σου.

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την απάντηση σου. 

[Pegodou]

On 7/4/2019 at 11:51 ΜΜ, Fenia27 είπε:

@Pegodou 

Μην αφηνεις αυτη την γυναικα να σε επηρεαζει... Αυτα που λεει δεν εχουν βαση και λογικη. Εισαι ευαλωτη λογω των ορμονων, διανυεις μια δυσκολη περιοδο με το μωρο και τον θηλασμο.  Η ζωη σου εχει αλλαξει και σιγα σιγα θα βρεις ισορροπιες. Κανε πραγματα που σε ευχαριστουν, δεσου με το μωρακι σου, ζητα βοηθεια απο καποιον ανθρωπο / ειδικο να σε στηριξει και να βρεις την δυναμη να διαχειριστεις την γυναικα αυτη. Αυτη ειδικα την περιοδο, η κουραση σου, η αυπνια, οι ορμονες, ο θηλασμος, τα αγνωστα νερα με τον ερχομο του μωρου....ολα αυτα μπορουν να "μεγαλωσουν" τα οποιαδηποτε προβληματα=πεθερα...

 

Η πεθερα σου εχει ακομη κλειδια? Ποσο συχνα (ποσες φορες την ημερα την βλεπεις)? Εχεις μιλησει στον συζυγο σου για αυτα που αισθανεσαι?

Συνέχεια αναφέρω στο σύζυγό μου πως δεν είμαι καλά δεν νιώθω καλά κάνω υπομονή, λέω μητέρα και πατέρα έχασα είχα υπομονή με ότι πέρασα στην ζωή μου ,τώρα κάνε λίγο υπομονή θα αλλάξει αλλά ποτέ δεν αλλάζει τίποτα.

Ναι έχει κλειδιά αλλά πλέον δεν μπαίνει μέσα ,το απαγόρευσα.

[Pegodou]

On 9/4/2019 at 2:15 ΠΜ, Νένα 27 είπε:

Γεια σου κορίτσι και από μένα.. σίγουρα αυτό που περνάς δεν είναι εύκολο,σίγουρα οι ορμόνες σου δεν έχουν ακόμα μια ισορροπία..το θυμάμαι και από εμένα αυτό όσο θηλαζα...Αλλά έλα να σου πω..προσπάθησε να μην απομονώνεσαι εσυ με το μωράκι σου Αλλά να απομονώσεις την κυρία καλοχαρη που σου λέει τέτοια πράγματα.. κράτα τον άντρα σου κοντά σου και θα σε συμβούλευα να προσπαθήσεις να του μιλήσεις όμορφα για να σε καταλάβει και να μην υπάρχουν εντάσεις.. είναι μια ευάλωτη στιγμή για εσένα όμως είναι ταυτόχρονα και δυνατή...έχεις το μωράκι σου,το κομμάτι σου και αυτό σιγά σιγά θα σε ποτίζει με δύναμη για να απομακρύνεις και να βάλεις στην θέση την να μην την πω...όλα τα μωράκια κλαίνε μην το σκέφτεσαι αυτό...και τον άντρα σου όσο μπορείς κράτα τον κοντά σου ...έχεις περάσει δύσκολα, απο τι διάβασα έχεις χάσει τους γονείς σου και το άντεξες και είσαι πολύ δυνατή γιατί είναι πολύ δύσκολο έχασα και γω πρόσφατα τον καλο μου μπαμπά και δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα και η μάνα μου είναι πολύ μακριά από εμένα...σιγά που θα μου κουνηθεί η πεθερα ..θα τα καταφέρεις γιατί έχεις καταφέρει και Αλλά και το σπουδαιότερο να κρατάς αγκαλιά το Δικό σου Κομμάτι...την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΥΝΑΜΗ το μωράκι σου...Μόλις κατασταλαξουν οι ορμόνες σου θα δεις τι δύναμη θα έχεις...

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω όλες σας...

Τον χαμό των γονιών μου δεν τον έχω ξεπεράσει η αλήθεια είναι πως καθημερινά κλαίω όσο τους σκέφτομαι.

Έχω μιλήσει πολλές φορές με τον άντρα μου αλλά κορίτσια δεν ξέρει και αυτός τι να κάνει ναι καταλαβαίνω είναι η μητέρα του αλλά και εγώ είμαι η οικογένεια του έχουμε ένα παιδί μαζί και δεν ξέρω πραγματικά τι να πω από την μια τον δικαιολογώ αλλά είναι αυτές οι στιγμές που λέω όχι δεν δικαιολογώ τίποτα.

Βγαίνω έξω και δεν θέλω να επιστρέψω στο σπίτι μετά γτ ξέρω πως κάτι θα γίνει και σήμερα , δεν θέλω να της κρατάω μούτρα η απόσταση ( που κρατάω απόσταση και η συμπεριφορά μου είναι κρύα πλέον) αλλά δεν μου δίνει αφορμές να έρθω ξανά κοντά της. 

Η πεθερά μου δε σαν ηθοποιος ( έπαιζε θέατρο στα νιάτα της) μπροστά μου είναι κρύα με ύφος και όταν έχουμε κάποιον άλλον κοντά μας είμαι το παιδί της τότε το κοριτσάκι της! Χχχααααα είναι καλή σε αυτό που κάνει μπροστά σε άλλους που νομίζεις ότι δεν έχουμε μαλλοσει ποτέ, εγώ πάλι ούτε στα μάτια δεν θέλω να την κοιτάω πια . 

Αυτά , θα προσπαθήσω ξανά να μιλήσω με τον άντρα μου , δεν θέλω να τον φορτώνω γτ έχει και την πρώην γυναίκα του να κάνει νούμερα με το παιδάκι του .

Άλλη ιστορία και αυτή μεγαληηη!! 

Σας ευχαριστούμε και πάλι!!!

[ΑΡΓΚ]

Just now, Pegodou είπε:

Αυτά , θα προσπαθήσω ξανά να μιλήσω με τον άντρα μου , δεν θέλω να τον φορτώνω γτ έχει και την πρώην γυναίκα του να κάνει νούμερα με το παιδάκι του .

Άλλη ιστορία και αυτή μεγαληηη!! 

 

Χωρις φυσικά να ξέρω την ιστορία, έτσι όπως περιγράφεις την πεθερά, δεν είμαι σίγουρη ότι η πρώην μόνο φταίει, όπως και να αντιδρά. Από όσο έγραψες πάντως, πιο πολύ από όλα με σοκάρισε το ότι ο άντρας σου επιτρέπει στην γιαγιά να περνά παραπάνω χρόνο με το παιδί του από όσο ο ίδιος, αν κατάλαβα καλά, και φαντάζομαι το παιδί είναι τις περισσότερες μέρες με τη μαμά. Αυτό δυστυχώς κάτι λέει για τον μπαμπά :( 

[Νένα 27]

3 ώρες πρίν, Pegodou είπε:

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω όλες σας...

Τον χαμό των γονιών μου δεν τον έχω ξεπεράσει η αλήθεια είναι πως καθημερινά κλαίω όσο τους σκέφτομαι.

Έχω μιλήσει πολλές φορές με τον άντρα μου αλλά κορίτσια δεν ξέρει και αυτός τι να κάνει ναι καταλαβαίνω είναι η μητέρα του αλλά και εγώ είμαι η οικογένεια του έχουμε ένα παιδί μαζί και δεν ξέρω πραγματικά τι να πω από την μια τον δικαιολογώ αλλά είναι αυτές οι στιγμές που λέω όχι δεν δικαιολογώ τίποτα.

Βγαίνω έξω και δεν θέλω να επιστρέψω στο σπίτι μετά γτ ξέρω πως κάτι θα γίνει και σήμερα , δεν θέλω να της κρατάω μούτρα η απόσταση ( που κρατάω απόσταση και η συμπεριφορά μου είναι κρύα πλέον) αλλά δεν μου δίνει αφορμές να έρθω ξανά κοντά της. 

Η πεθερά μου δε σαν ηθοποιος ( έπαιζε θέατρο στα νιάτα της) μπροστά μου είναι κρύα με ύφος και όταν έχουμε κάποιον άλλον κοντά μας είμαι το παιδί της τότε το κοριτσάκι της! Χχχααααα είναι καλή σε αυτό που κάνει μπροστά σε άλλους που νομίζεις ότι δεν έχουμε μαλλοσει ποτέ, εγώ πάλι ούτε στα μάτια δεν θέλω να την κοιτάω πια . 

Αυτά , θα προσπαθήσω ξανά να μιλήσω με τον άντρα μου , δεν θέλω να τον φορτώνω γτ έχει και την πρώην γυναίκα του να κάνει νούμερα με το παιδάκι του .

Άλλη ιστορία και αυτή μεγαληηη!! 

Σας ευχαριστούμε και πάλι!!!

Καλά κάνεις και δεν θες να μαλώνεις και να αποστασιοποίησε με τον άντρα σου...Αυτό είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις...Φυσικά και έχετε οικογένεια...Και να είστε ενωμένοι...Τι είναι αυτή ρε παιδί μου...σε κάτι βιβλία διάβαζα κάτι τέτοια...έλεος...Τι να σου πω κορίτσι μου ειλικρινά.. είσαι πολύ κατανοητός άνθρωπος και μπράβο σου γι'αυτό....Όσο μπορείς να μην της δίνεις σημασία Όσο δύσκολο και αν είναι αυτό...μην την αφήνεις να σας χαλάει την ψυχική σας γαλήνη και ισορροπία ...κράτα τον κοντά σου Όσο μπορείς...

[Fenia27]

 

 

Καλημερα! 

 

13 ώρες πρίν, Pegodou είπε:

Έχω μιλήσει πολλές φορές με τον άντρα μου αλλά κορίτσια δεν ξέρει και αυτός τι να κάνει ναι καταλαβαίνω είναι η μητέρα του αλλά και εγώ είμαι η οικογένεια του έχουμε ένα παιδί μαζί και δεν ξέρω πραγματικά τι να πω από την μια τον δικαιολογώ αλλά είναι αυτές οι στιγμές που λέω όχι δεν δικαιολογώ τίποτα.

 

Ο ανθρωπος μεγαλωσε με την γυναικα αυτη και περα απο το συναισθηματικο κομματι "ειναι μανα μου" σκεψου οτι μια τετοια γυναικα που γεμιζει τυψεις το εγγονι για να μενει μαζι της, μεγαλη πιθανοτητα να εχει γεμισει τον αντρα σου απο παιδι, κατι που το κουβαλει μεσα του. Ο συναισθηματικος εκβιασμος των παιδιων ειναι δυσκολο να το αποβαλει και να το δει καποιος. Απλα σκεψου ολα τα συναισθηματα που νιωθει ο αντρας σου και την αρνητηκοτητα/βαρος που τον φορτωσε η μαμα του. Σιγουρα δεν ξερει πως να το αντιμετωπισει, ερχεται σε συγκρουση μεσα του για μην την πληγωσει και περιμενει απο εσενα που εισαι ο ανθρωπος του να το καταλαβεις και να κανεις υπομονη.

 

Τα πραγματα ομως δεν φτιαχνουν ετσι και σιγουρα δεν κρατιεται μια οικογενεια με εναν τριτο να επεμβαινει. Στην ιδια θεση βρεθηκα και εγω οταν πρωτοπαντρευτηκα με τον αντρα μου. Οι γονεις μου δεν καταλαβα ποτε τι κολλημα εφαγαν μαζι του, αποδειχτηκε στο τελος οτι στο κεφαλι τους υπηρχε ενα σεναριο επιστημονικης φαντασιας οτι εγω δεν τους θελω αλλο πια, οτι ο αντρας μου δεν τους γουσταρει, κτλ...Ολα αυτα λοιπον ειχαν σαν συνεπεια υπονουμενα και μια αρνητικη συμπεριφορα που συνεχως κλιμακωνοτανε...Τον πρωτο καιρο περιμενα απο τον αντρα μου να κανει υπομονη για χαρη μου γιατι δεν ηξερα που παν τα τεσσερα...δεν ηξερα πως να το αντιμετωπισω...

 

Οταν ειδα οτι ο αντρας μου δεν το αντεχε αλλο..Τοτε μου εσκασε πολυ καθαρα μπροστα μου...Δεν ειμαι κοριτσακι. Εχω αντρα. Ξεκιναω μια οικογενεια. Ο αντρας μου ειναι ο νο1 ανθρωπος για μενα. Τους βαλαμε μαζι κατω και σπασαμε το αποστημα...Τους ειπα οτι τους αγαπω πολυ, δεν προκειται ποτε να τους αφησω, θα ειμαι εκει οταν με χρειαστουν, τα ιδια τους ειπε ο αντρας μου, ημαστε οικογενεια και ο αντρας μου ειναι παιδι τους. Η συμπεριφορα τους ειναι παραλογη και αν συνεχιστει θα κοπουν μαχαιρι ολα. Τελος. Αν θελετε να ημαστε καλα ενταξει. Αν βαζετε διχονοια στο ζευγαρι κομμενα ολα. Εγω θα κοιταξω το σπιτι μου. Το καταλαβανε γρηγορα, βοηθαει που μενουμε και πααααρα πολυ μακρια και ολα ειναι μια απο τοτε.

 

Κανε αλλη μια κουβεντα με τον αντρα σου.  Πεστου οτι τον καταλαβαινεις, οτι σαν ζευγαρι θελεις να ησαστε ενα και οτι τον αγαπας και τον στηριζεις. Πρεπει ομως να μπουνε αυτα τα ορια, γιατι φοβασαι οτι οσο υπομονη και να κανεις καποια στιγμη θα σκασει ολο αυτο. Πες του οτι δεν θελεις να ξεγραψεις την μαμα του, οτι και εσυ την αγαπας και την θελεις στη ζωη σου. Πιθανον (εκτος κι αν οντως ειναι κακος ανθρωπος μεσα της) στο κεφαλι της φοβαται την μοναξια, να μην χασει το παιδι της...δεν ξερω...

 

Καντε ξεκαθαρο στην γυναικα αυτη οτι την αγαπατε και την θελετε διπλα σας αλλα η προτεραιοτητα σας ειναι εσεις οι δυο και το παιδι σας. Εσεις οι τρεις και το πρωτο παιδακι ησαστε μια οικογενεια. Εκεινη εκανε την οικογενεια της με τον αντρα της, εκανε το παιδι της το μεγαλωσε, τωρα ειναι η σειρα σας. Ειναι η δικη σας ζωη. Εφοσον το καλο και η αδιαφορια δεν πιανει συμφωνησε με τον αντρα σου να το πατε λιγο μαχαιρι. Δεν θα ειναι ευκολο αλλα οταν καποιος κανει κακο πρεπει να δει την συνεπεια. Μονο οταν δει οτι σας απομακρυνει με την συμπεριφορα της ισως καταλαβει. Παρτε της τα κλειδια, μην την δεχεστε στο σπιτι. Πρεπει να σοκαριστει για να σκεφτει τι κανει. Εχει καταφερει μια φορα να χωρισει τον γιο της (δεν ξερω αν αυτη ηταν ο λογος αλλα πιθανον εβαλε το χερακι της),  διεκδηκει το πρωτο εγγονι και το κανει δικο της παιδι ( ανεπιτρεπτο. ποια ειναι τελος παντων αυτη η γυναικα που ολοι κοιτανε να μην της πουνε την αληθεια? Γιατι ενα παιδι να πιεζεται και να μην βλεπει τον μπαμπα? πειτε ξεκαθαρα το παιδι ερχεται να μεινει με τον μπαμπα. μπορεις να το βλεπεις ως εκει ομως. δεν ειναι παιδι σου), και διεκδηκει και τον αντρα σου. Βοηθα τον αντρα σου να δει την καταστασει καθαρα. Με αγαπη.

 

Στην πεθερα σου, ειναι δεν ειναι μπροστα και ο αντρας σου, οταν σου πει κατι αρνητικο, σχολιασει, απαντησε της, πες ποσο σε πληγωνει, ποσο σε στεναχωρει, οτι αγαπας τον αντρα σου και αγαπας και αυτη αλλα με την συμπεριφορα σου σε ωθει μακρια. Δειξε τα συναισθηματα σου. Δειξε της οτι η συμπεριφορα της ειναι απαραδεκτη και δεν την δεχεσαι. 

 

Δεν ειμαι ψυχολογος. Μην απομακρυνεις τον αντρα σου απο κοντα σου και χαλασεις την οικογενεια σου. Συμβουλευτητε και καποιον ειδικο να σας κατευθυνει καλυτερα και πιο ειδικα. Αυτες οι καταστασεις συμβαινουν πολυ και δεν ειναι καθολου αστειες...μπορουν οντως να χαλασουν μια οικογενεια. Ελπιζω να πανε ολα καλα. 

 

 

[Pegodou]

On 10/4/2019 at 8:15 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

Χωρις φυσικά να ξέρω την ιστορία, έτσι όπως περιγράφεις την πεθερά, δεν είμαι σίγουρη ότι η πρώην μόνο φταίει, όπως και να αντιδρά. Από όσο έγραψες πάντως, πιο πολύ από όλα με σοκάρισε το ότι ο άντρας σου επιτρέπει στην γιαγιά να περνά παραπάνω χρόνο με το παιδί του από όσο ο ίδιος, αν κατάλαβα καλά, και φαντάζομαι το παιδί είναι τις περισσότερες μέρες με τη μαμά. Αυτό δυστυχώς κάτι λέει για τον μπαμπά :( 

Ναι έχεις απόλυτο δίκαιο , εγώ θέλω το παιδί και αυτός φυσικά αλλά δεν κάνει κάτι εγώ αν πω τίποτα βγαίνω η Κάκια της υπόθεσης πάντα και με έχει κουράσει αυτό. Π.χ. σήμερα ήρθε το παιδί για πσκ (το βλέπουμε κάθε Τρίτη και κάθε 2 πσκ) και την πήρε η γιαγιά της από την μητέρα της γτ ο άντρας μου δούλευε και το παιδί δεν έχει έρθει ακόμα πάνω σε εμάς να το δούμε , δεν το αντέχω άλλο αυτό κάθε φορά που έρχεται το παιδί μαλλωνουμε γιατί δεν λέει στην μητέρα του το σωστό γτ το σωστό είναι να είναι το παιδί σε εμάς. 

[Pegodou]

On 11/4/2019 at 11:55 ΠΜ, Fenia27 είπε:

 

 

Καλημερα! 

 

 

Ο ανθρωπος μεγαλωσε με την γυναικα αυτη και περα απο το συναισθηματικο κομματι "ειναι μανα μου" σκεψου οτι μια τετοια γυναικα που γεμιζει τυψεις το εγγονι για να μενει μαζι της, μεγαλη πιθανοτητα να εχει γεμισει τον αντρα σου απο παιδι, κατι που το κουβαλει μεσα του. Ο συναισθηματικος εκβιασμος των παιδιων ειναι δυσκολο να το αποβαλει και να το δει καποιος. Απλα σκεψου ολα τα συναισθηματα που νιωθει ο αντρας σου και την αρνητηκοτητα/βαρος που τον φορτωσε η μαμα του. Σιγουρα δεν ξερει πως να το αντιμετωπισει, ερχεται σε συγκρουση μεσα του για μην την πληγωσει και περιμενει απο εσενα που εισαι ο ανθρωπος του να το καταλαβεις και να κανεις υπομονη.

 

Τα πραγματα ομως δεν φτιαχνουν ετσι και σιγουρα δεν κρατιεται μια οικογενεια με εναν τριτο να επεμβαινει. Στην ιδια θεση βρεθηκα και εγω οταν πρωτοπαντρευτηκα με τον αντρα μου. Οι γονεις μου δεν καταλαβα ποτε τι κολλημα εφαγαν μαζι του, αποδειχτηκε στο τελος οτι στο κεφαλι τους υπηρχε ενα σεναριο επιστημονικης φαντασιας οτι εγω δεν τους θελω αλλο πια, οτι ο αντρας μου δεν τους γουσταρει, κτλ...Ολα αυτα λοιπον ειχαν σαν συνεπεια υπονουμενα και μια αρνητικη συμπεριφορα που συνεχως κλιμακωνοτανε...Τον πρωτο καιρο περιμενα απο τον αντρα μου να κανει υπομονη για χαρη μου γιατι δεν ηξερα που παν τα τεσσερα...δεν ηξερα πως να το αντιμετωπισω...

 

Οταν ειδα οτι ο αντρας μου δεν το αντεχε αλλο..Τοτε μου εσκασε πολυ καθαρα μπροστα μου...Δεν ειμαι κοριτσακι. Εχω αντρα. Ξεκιναω μια οικογενεια. Ο αντρας μου ειναι ο νο1 ανθρωπος για μενα. Τους βαλαμε μαζι κατω και σπασαμε το αποστημα...Τους ειπα οτι τους αγαπω πολυ, δεν προκειται ποτε να τους αφησω, θα ειμαι εκει οταν με χρειαστουν, τα ιδια τους ειπε ο αντρας μου, ημαστε οικογενεια και ο αντρας μου ειναι παιδι τους. Η συμπεριφορα τους ειναι παραλογη και αν συνεχιστει θα κοπουν μαχαιρι ολα. Τελος. Αν θελετε να ημαστε καλα ενταξει. Αν βαζετε διχονοια στο ζευγαρι κομμενα ολα. Εγω θα κοιταξω το σπιτι μου. Το καταλαβανε γρηγορα, βοηθαει που μενουμε και πααααρα πολυ μακρια και ολα ειναι μια απο τοτε.

 

Κανε αλλη μια κουβεντα με τον αντρα σου.  Πεστου οτι τον καταλαβαινεις, οτι σαν ζευγαρι θελεις να ησαστε ενα και οτι τον αγαπας και τον στηριζεις. Πρεπει ομως να μπουνε αυτα τα ορια, γιατι φοβασαι οτι οσο υπομονη και να κανεις καποια στιγμη θα σκασει ολο αυτο. Πες του οτι δεν θελεις να ξεγραψεις την μαμα του, οτι και εσυ την αγαπας και την θελεις στη ζωη σου. Πιθανον (εκτος κι αν οντως ειναι κακος ανθρωπος μεσα της) στο κεφαλι της φοβαται την μοναξια, να μην χασει το παιδι της...δεν ξερω...

 

Καντε ξεκαθαρο στην γυναικα αυτη οτι την αγαπατε και την θελετε διπλα σας αλλα η προτεραιοτητα σας ειναι εσεις οι δυο και το παιδι σας. Εσεις οι τρεις και το πρωτο παιδακι ησαστε μια οικογενεια. Εκεινη εκανε την οικογενεια της με τον αντρα της, εκανε το παιδι της το μεγαλωσε, τωρα ειναι η σειρα σας. Ειναι η δικη σας ζωη. Εφοσον το καλο και η αδιαφορια δεν πιανει συμφωνησε με τον αντρα σου να το πατε λιγο μαχαιρι. Δεν θα ειναι ευκολο αλλα οταν καποιος κανει κακο πρεπει να δει την συνεπεια. Μονο οταν δει οτι σας απομακρυνει με την συμπεριφορα της ισως καταλαβει. Παρτε της τα κλειδια, μην την δεχεστε στο σπιτι. Πρεπει να σοκαριστει για να σκεφτει τι κανει. Εχει καταφερει μια φορα να χωρισει τον γιο της (δεν ξερω αν αυτη ηταν ο λογος αλλα πιθανον εβαλε το χερακι της),  διεκδηκει το πρωτο εγγονι και το κανει δικο της παιδι ( ανεπιτρεπτο. ποια ειναι τελος παντων αυτη η γυναικα που ολοι κοιτανε να μην της πουνε την αληθεια? Γιατι ενα παιδι να πιεζεται και να μην βλεπει τον μπαμπα? πειτε ξεκαθαρα το παιδι ερχεται να μεινει με τον μπαμπα. μπορεις να το βλεπεις ως εκει ομως. δεν ειναι παιδι σου), και διεκδηκει και τον αντρα σου. Βοηθα τον αντρα σου να δει την καταστασει καθαρα. Με αγαπη.

 

Στην πεθερα σου, ειναι δεν ειναι μπροστα και ο αντρας σου, οταν σου πει κατι αρνητικο, σχολιασει, απαντησε της, πες ποσο σε πληγωνει, ποσο σε στεναχωρει, οτι αγαπας τον αντρα σου και αγαπας και αυτη αλλα με την συμπεριφορα σου σε ωθει μακρια. Δειξε τα συναισθηματα σου. Δειξε της οτι η συμπεριφορα της ειναι απαραδεκτη και δεν την δεχεσαι. 

 

Δεν ειμαι ψυχολογος. Μην απομακρυνεις τον αντρα σου απο κοντα σου και χαλασεις την οικογενεια σου. Συμβουλευτητε και καποιον ειδικο να σας κατευθυνει καλυτερα και πιο ειδικα. Αυτες οι καταστασεις συμβαινουν πολυ και δεν ειναι καθολου αστειες...μπορουν οντως να χαλασουν μια οικογενεια. Ελπιζω να πανε ολα καλα. 

 

 

Ότι ακριβώς είπε έτσι νιώθω ,έτσι είναι τα πράγματα πολλές φορές έκανα συζητήσεις αλλά τα ίδια και τα ίδια , με έχει κουράσει πολύ αυτό. Η γυναίκα το έχει σαν δικό της παιδί και χωρίζει και τα άλλα εγγόνια της από το παιδί του άντρα μου.

Ναι ο άντρας μου έτσι ήταν εν μέρει με τη μαμά του αφού να φανταστείς ούτε που μιλιούνται ιδιαίτερα ο πατέρας του δε, δεν μιλάει καθόλου μόνο όταν είναι να δούνε τα οικονομικά μας η καμιά δουλειά !!! Αν είχα τους γονείς μου θα ελεγα έχω μια αγκαλιά έχω ένα στήριγμα αλλά τώρα νιώθω τέλειος μόνη μου , γι'αυτό και γράφω εδώ θέλω να νιώθω ότι κάποιος με καταλαβαίνει, με συμβουλεύει. 

[Νένα 27]

Just now, Pegodou είπε:

Ότι ακριβώς είπε έτσι νιώθω ,έτσι είναι τα πράγματα πολλές φορές έκανα συζητήσεις αλλά τα ίδια και τα ίδια , με έχει κουράσει πολύ αυτό. Η γυναίκα το έχει σαν δικό της παιδί και χωρίζει και τα άλλα εγγόνια της από το παιδί του άντρα μου.

Ναι ο άντρας μου έτσι ήταν εν μέρει με τη μαμά του αφού να φανταστείς ούτε που μιλιούνται ιδιαίτερα ο πατέρας του δε, δεν μιλάει καθόλου μόνο όταν είναι να δούνε τα οικονομικά μας η καμιά δουλειά !!! Αν είχα τους γονείς μου θα ελεγα έχω μια αγκαλιά έχω ένα στήριγμα αλλά τώρα νιώθω τέλειος μόνη μου , γι'αυτό και γράφω εδώ θέλω να νιώθω ότι κάποιος με καταλαβαίνει, με συμβουλεύει. 

Καλά κάνεις και γράφεις...Και να μιλάς...κάποια φίλη εχεις;;;κάποιον Τέλος πάντων κοντά σου να τα λέτε...

[Pegodou]

πρίν από 40 λεπτά , Νένα 27 είπε:

Καλά κάνεις και γράφεις...Και να μιλάς...κάποια φίλη εχεις;;;κάποιον Τέλος πάντων κοντά σου να τα λέτε...

Έχω φίλες ναι, αλλά κορίτσια δεν θέλω να τις φορτώνω με τα δικά μου.

 

[Νένα 27]

On 13/4/2019 at 12:41 ΠΜ, Pegodou είπε:

Έχω φίλες ναι, αλλά κορίτσια δεν θέλω να τις φορτώνω με τα δικά μου.

 

Ότι σε κάνει εσενα να νιώθεις καλύτερα...Αλλά πώς μπορείς να τα κρατάς κιόλας μέσα σου;;;;Εγώ δεν το αντέχω αυτό...θέλω να το συζητάω μέχρι να βρω την λυση

[Pegodou]

On 14/4/2019 at 11:55 ΠΜ, Νένα 27 είπε:

Ότι σε κάνει εσενα να νιώθεις καλύτερα...Αλλά πώς μπορείς να τα κρατάς κιόλας μέσα σου;;;;Εγώ δεν το αντέχω αυτό...θέλω να το συζητάω μέχρι να βρω την λυση

Εγώ είναι να μην ξεσπάσω , τώρα τα λέω τα λέω στην πεθερά μου δεν καταλαβαίνει αλλά είναι να μην ξεσπάσω... Ούτως ή άλλως λύση δεν έχω βρει καιρό τώρα.

[Νένα 27]

Just now, Pegodou είπε:

Εγώ είναι να μην ξεσπάσω , τώρα τα λέω τα λέω στην πεθερά μου δεν καταλαβαίνει αλλά είναι να μην ξεσπάσω... Ούτως ή άλλως λύση δεν έχω βρει καιρό τώρα.

Θα βρεθεί μια λύση...το κάθε πρόβλημα λένε έχει και την λύση του...Ναι,λέω τώρα εγώ....Όλες μας βασανίζει και από κάτι...προσπάθησε να περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου με το μωράκι σου και τον άντρα σου και όσο είναι δυνατόν να την αγνοείς...

[elenip]

On 4/17/2019 at 5:09 PM, Pegodou said:

Εγώ είναι να μην ξεσπάσω , τώρα τα λέω τα λέω στην πεθερά μου δεν καταλαβαίνει αλλά είναι να μην ξεσπάσω... Ούτως ή άλλως λύση δεν έχω βρει καιρό τώρα.

 

Καλά κάνεις και τα λες κάπου, να βγουν από μέσα σου! Εγώ δεν θα σου πω φταίει ο άντρας σου, φταίει η πεθερά σου και να ρίξω το φταίξιμο κάπου ίσα για να ρίξω το φταίξιμο κάπου.

Δυστυχώς η συμβίωση είναι δύσκολο πράγμα και δυστυχώς πολλές φορές πολλά πράγματα θα κάναμε διαφορετικά αλλά λόγω συνθηκών δεν τα κάνουμε.

Εγώ στην θέση σου θα προσπαθούσα να κάνω πράγματα που με χαλαρώνουν και με κάνουν να αισθάνομαι καλά. Και σε ότι λέει η πεθερά θα έμπαιναν από το ένα αυτί και θα έβγαιναν από το άλλο, σιγά μην καθόμουν να ασχοληθώ σοβαρά.

Η κουμπάρα μου έχασε και αυτή τους γονείς της νωρίς, πριν κάνει το πρώτο παιδί και ακόμη και τώρα που είναι στην εφηβεία τα παιδιά της το ίδιο μου λέει, μακάρι να είχα τους δικούς μου να πω το παράπονό μου. Δυστυχώς όμως κάποια πράγματα δεν γυρίζουν πίσω.

Εστίασε στα θετικά, έχεις ένα υγιέστατο παιδάκι που σου γεμίζει τόσο πολύ τον χρόνο που σιγά μην κάτσεις να ασχοληθείς με την πεθερά, άστην να λέει. Συμβουλές όπως συζήτησε μαζί της δεν θα σου δώσω γιατί είναι χαμένος κόπος και χρόνος. Η δικιά μου πεθερά ακόμη λέει ότι ο σύζυγός μου και η κουνιάδα μου όταν ήταν 7 – 8 μηνών ξεκίνησαν να περπατάνε, να μιλάνε, δεν ξέρω μήπως μαγείρευαν κιόλας! Έχω λόγο να της πω ότι επιστημονικώς και μόνο δεν ισχύουν αυτά? Όχι!

Μία μέθοδος που ισχύει πάντως και πιάνει στις πεθερές είναι να κάνεις ότι ακούς αυτά που λένε και είναι πάρα πολύ σοβαρά και πως απορείς πως δεν τα είχες σκεφτεί εσύ πρώτα και τι θα έκανες αν δεν είχες την γλυκιά σου πεθερούλα να σου τα πει. Και μετά κάνεις τα δικά σου!