καλλιεργια αυτονομιας

[vicky86]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Εγώ θα ήθελα το κάθε παιχνίδι να ειναι μαζεμένο πριν βγει το αλλο. Γενικα δεν μπορω να λεω οραγματα εξω. Αλλα αυτο ειναι μαλλον υπερβολικο, γι αυτο θελω να βρω μια ισορροπια. Πιο πολυ να του περασει η θδεα οτι δεν αφηνουμε κατι σκορπισμένο κ φευγουμε. δεν με απασχολει αν θα ειναι μια μπαλιτσαή ενα βιβλιο στη μεση του καθιστικού ή ενα κουκλάκι στον καναπε. κυριως οι κύβοι κ αυτα τα παιχνιδια με τρύπες που βαζεις μεσα σχήματα, που εχει 2-4 τετοια κ εχουν καμια δεκαρια κομματια το καθενα. αυτα θελω να υποτυπωδώς παραμέρισμενα εστω, κι ας μην ειναι στη γωνια που τα φυλαμε. 

 

επισης θελω λιγο να κατσλαβει οτι για να βγουμε εξω χρειαζεται λιγη υπομονη για να ετοιμαστούμε, γιατι εχει τυχει να με τραβαει κ να φωναζει κ να βγαινω κ χωρις μπουφαν ας πουμε κ να ξυλιαζω. Κ γενικα εχω θεμα με την ετοιμασία οταν ειμαστε μονοι μας. Αλλα καπου χάνομαι στο τι ειναι φυσιολογικο να περιμενω στην ηλικια αυτη κ τι οχι! 

Αλλο θεμα αυτο

Εκει πρεπει να εισαι πιο σταθερη οπως λεει η αννα. Για να βγειτε εξω πχ θα βαλει το μπουφαν του, κ θα περιμενει να βαλεις κ εσυ το δικο σου. Καλυτερα να ετοιμαζεσαι εσυ πρωτη

Just now, xaroumenh mama είπε:

Έχεις δοκιμάσει σε αυτό να την προετοιμάζεις από πριν φύγετε από κάπου δλδ να της πεις έχεις λίγο χρόνο να παίξεις κάνε λίγο κούνια κ 5 τσουλήθρες κ μετά θα φύγουμε .. η διάλεξε δύο παιχνίδια που θες να παίξεις γιατί είμαστε πολύ ώρα εδώ κ πρέπει να φύγουμε;

Καπως ετσι το λεω στην μεγαλη, αλλα νομιζω μετα τα 3ειναι πιο συνεργασιμα πανω σε αυτο. Φυσικα το λες απο τωρα, αλλα το κλαμα να το περιμενεις

[Έσπερος]

Just now, vicky86 είπε:

 

Εκει πρεπει να εισαι πιο σταθερη οπως λεει η αννα. Για να βγειτε εξω πχ θα βαλει το μπουφαν του, κ θα περιμενει να βαλεις κ εσυ το δικο σου. Καλυτερα να ετοιμαζεσαι εσυ πρωτη

Ναι όντως έχω παρατηρήσει ότι όταν ετοιμάζομαι πρώτη τα πραγματα είναι πιο εύκολα! Τωρα που αρχιζει να καταλαβαινει περισσοτερα, θα δουμε πώς θα παει. 

[Έσπερος]

Πάντως ό,τι θέλουν, μια χαρά το κατλααβαίνουν. Τα παπούτσια ξέρει ότι είναι αναγκαία για τη βόλτα και όποτε θέλει να βγει με πηγαίνει στην παπουτσοθήκη για να βάλω τα αθλητικά μου. Στο μπουφάν που το θεωρεί καθυστέρηση κάνει τον ανήξερο! 

[Αννα 35]

Επειδή σε αυτές τις ηλικίες το κύριο είναι ο μιμητισμος, αυτό που εφάρμοζα ήταν από πολύ μικρά να εξηγώ τι κάνω.

 

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν αντέχουν την ακαταστασία, οπότε σε μικρές ηλικίες, όταν έχαναν το ενδιαφέρον σε ένα παιχνίδι το μάζευα λέγοντας δυνατά ότι αφού τελειώσαμε με αυτό το παιχνίδι το μαζεύουμε, ώστε να παίξουμε με το επόμενο. Τους έχει γίνει βίωμα.

 

Επίσης, προμηθευτηκα μεγάλα αποθηκευτικά κουτιά, όπου τοποθετούνται όλα τα παιχνίδια, τα οποία κουτιά στη συνέχεια τα αποθηκεύουμε σε ειδικό χώρο, προσβάσιμο στα παιδιά, όμως μη ορατο.

 

Για τις βόλτες πάλι από βρέφη, όσο τα ετοίμαζα τους ανελυα βήμα βήμα τι κάνουμε προκειμένου να φύγουμε, π.χ. τώρα πλενομαστε, τώρα ντυνόμαστε, κοκ., με αποτέλεσμα να έχει εμπεδωθεί η διαδικασία.

[kotsifikos]

Eγώ γύρω στα δύο άρχισα να του ζητάω να μαζεύει το ένα παιχνίδι πριν βγάλει το άλλο έξω, αρχικά το έκανε, μετά όμως άρχισε να διαμαρτύρεται λέγοντας μου πως θέλει να παίξει λέγκο με πλειμομπιλ μαζί, ή τουβλάκια μαζί με τα αυτοκινητάκια του, κατέληξα πως εφόσον θέλει να κάνει συνδυασμό παιχνιδιών  δεν έχει νόημα να του ζητάω κάθε φορά να μαζεύει τα παιχνίδια του,δεν ξέρω αν σε αυτή την ηλικία έχει νόημα αφού το παιδί παίζει όλη μέρα με κάτι. Του ζητούσα να τα μαζέψουμε όταν πχ αποφάσιζε πως θέλει να διαβάσουμε κάτι ή να φτιάξουμε ένα παζλ, ..τώρα πια έχει άρνηση να μαζέψει το οτιδήποτε, έχει αρχίσει να αντιδρά πάρα πολύ, φυσικά και επιμένω μέχρι να τα μαζέψει-μαζέψουμε, δεν θέλω να μεγαλώσει νομίζοντας πως υπάρχει ένα μαγικό χέρι που βάζει το κάθε τι στην θέση του.

Επεξεργάστηκαν 6 Μαίου,2019 by kotsifikos

[Έσπερος]

21 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Αυτό δεν θα αλλάξει με την ηλικία του παιδιού σου. Δεν θα είναι πιο εύκολο να ξυπνήσει το παιδί στα 10 και να μάθει ξαφνικά ότι τώρα όλα είναι στη θέση τους.

Εντάξει αυτό το καταλαβάινω. Άλλο όμως το 1,5, άλλο το 2-3, άλλο το 10. 

 

Αλήθεια μια που λέμε για κανόνες και για μιμητισμό, τι γίνεται όταν σε τέτοια θέματα υπάρχουν διαφορετικές συνήθειες μεταξύ των γονέων; Ο άντρας μου πχ δεν τακτοποιεί ποτέ τα ρούχα του, εκτός αν είναι πουκάμισο ή πιο καλό παντελόνι, που τα φοράει σπάνια. Αυτά τα κρεμάει αμέσως στην κρεμάστρα και τα βάζει στην ντουλάπα μόλις αεριστούν λίγο. Τα υπόλοιπα όμως, τα καθημερινά, τα αφήνει εδώ κι εκεί ή στην καλύτερη για να μου κάνει το χατίρι να μην τα βλέπω στο καθιστικό, τα στοιβάζει  κάπου στο υπνοδωμάτιο. Αντίθετα είναι πολύ τακτικός στο να βάζει στη θέση τους πράγματα που χρησιμοποιούνται για διάφορες δουλειές, πράγματα που θέλουν προστασία ή έχουν ειδικές θήκες, ή εξαρτήματα που θα χαθούν κλπ. Το τελείως αντίθετο εγώ, που πρωτίστως δεν θέλω να βλέπω άσχετα πράγματα σε καρέκλες ή τον καναπέ και γενικά στο καθιστικό και το τραπέζι. Ο ένας δηλαδή είναι της αισθητικής, ο άλλος της πρακτικής τακτοποίησης. Σε αυτή τη φάση ή στο άμεσο μέλλον, που θέλω ο μικρός να μάθει να τακτοποιεί τα ρούχα του και γενικά να  μην αφήνει όπου να 'ναι τα πράγματά του, πώς θα το δουλέψω αυτό όταν ο ένας γονιός δεν το κάνει; Υπάρχει ελπίδα να το πετύχω αυτό χωρίς να στρώσω πρώτα τον μπαμπά; 

[Anna3011]

16 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

Έχεις δοκιμάσει σε αυτό να την προετοιμάζεις από πριν φύγετε από κάπου δλδ να της πεις έχεις λίγο χρόνο να παίξεις κάνε λίγο κούνια κ 5 τσουλήθρες κ μετά θα φύγουμε .. η διάλεξε δύο παιχνίδια που θες να παίξεις γιατί είμαστε πολύ ώρα εδώ κ πρέπει να φύγουμε;

Δε χρησιμοποιώ ακόμα φράσεις του τύπου "θα κάτσουμε άλλα 5 λεπτά" ή "θα κάνουμε άλλες 5 τσουλήθρες" γιατί νομίζω ότι είναι λίγο μικρή για να αντιληφθεί τέτοιες έννοιες. Η αλήθεια είναι ότι δίνω χρόνο, δεν την παίρνω να φύγουμε απότομα αλλά προσπαθώ αν τη δω να ζορίζεται να τη δελεάσω με κάτι άλλο (πάμε άλλη βόλτα, πάμε να παίξουμε με κάτι άλλο κτλ). Συνήθως πιάνει γιατί είμαστε σε φάση που καταλαβαίνει απόλυτα τι της λέω αλλά υπάρχουν και κάποιες φορές που γίνεται έκρηξη θυμού και την ακούει όλος ο κόσμος. Τελευταία είχαμε 3-4 τέτοια περιστατικά με κλάμα και οδυρμό και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα γιατί σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ήρεμο και συνεργάσιμο παιδάκι. Υποθέτω όμως ότι όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα και προσπαθω να παραμένω ψύχραιμη όσο τη βλέπω να χτυπιέται αλλά μου κακοφαίνεται πολύ όταν συμβαίνει.

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει αυτό το καταλαβάινω. Άλλο όμως το 1,5, άλλο το 2-3, άλλο το 10. 

 

Αλήθεια μια που λέμε για κανόνες και για μιμητισμό, τι γίνεται όταν σε τέτοια θέματα υπάρχουν διαφορετικές συνήθειες μεταξύ των γονέων; Ο άντρας μου πχ δεν τακτοποιεί ποτέ τα ρούχα του, εκτός αν είναι πουκάμισο ή πιο καλό παντελόνι, που τα φοράει σπάνια. Αυτά τα κρεμάει αμέσως στην κρεμάστρα και τα βάζει στην ντουλάπα μόλις αεριστούν λίγο. Τα υπόλοιπα όμως, τα καθημερινά, τα αφήνει εδώ κι εκεί ή στην καλύτερη για να μου κάνει το χατίρι να μην τα βλέπω στο καθιστικό, τα στοιβάζει  κάπου στο υπνοδωμάτιο. Αντίθετα είναι πολύ τακτικός στο να βάζει στη θέση τους πράγματα που χρησιμοποιούνται για διάφορες δουλειές, πράγματα που θέλουν προστασία ή έχουν ειδικές θήκες, ή εξαρτήματα που θα χαθούν κλπ. Το τελείως αντίθετο εγώ, που πρωτίστως δεν θέλω να βλέπω άσχετα πράγματα σε καρέκλες ή τον καναπέ και γενικά στο καθιστικό και το τραπέζι. Ο ένας δηλαδή είναι της αισθητικής, ο άλλος της πρακτικής τακτοποίησης. Σε αυτή τη φάση ή στο άμεσο μέλλον, που θέλω ο μικρός να μάθει να τακτοποιεί τα ρούχα του και γενικά να  μην αφήνει όπου να 'ναι τα πράγματά του, πώς θα το δουλέψω αυτό όταν ο ένας γονιός δεν το κάνει; Υπάρχει ελπίδα να το πετύχω αυτό χωρίς να στρώσω πρώτα τον μπαμπά; 

Περιγράφεις ακριβώς αυτό που επικρατεί στο σπίτι μας! Τον άντρα μου, τόσα χρόνια που συγκατοικούμε, έχω πλέον πειστεί ότι δε μπορώ να τον αλλάξω οπότε στόχος είναι πλέον να φέρω με το μέρος μου τη μικρούλα . Αν και θα προτιμούσα να μη γίνει τόσο τρελή όσο εγώ και να ανέχεται πχ. ένα παρατημένο ποτήρι στο τραπεζάκι για λίγη ώρα.

Προσωπικά πάντως το μικρόβιο της τάξης το κληρονόμησα από τη μαμά μου (ο πατέρας μου είναι κάτι σαν τους άντρες μας) οπότε πιστεύω ότι μια "εκπαίδευση" από τη μαμά τουλάχιστον πιάνει τόπο .

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Δε χρησιμοποιώ ακόμα φράσεις του τύπου "θα κάτσουμε άλλα 5 λεπτά" ή "θα κάνουμε άλλες 5 τσουλήθρες" γιατί νομίζω ότι είναι λίγο μικρή για να αντιληφθεί τέτοιες έννοιες. Η αλήθεια είναι ότι δίνω χρόνο, δεν την παίρνω να φύγουμε απότομα αλλά προσπαθώ αν τη δω να ζορίζεται να τη δελεάσω με κάτι άλλο (πάμε άλλη βόλτα, πάμε να παίξουμε με κάτι άλλο κτλ). Συνήθως πιάνει γιατί είμαστε σε φάση που καταλαβαίνει απόλυτα τι της λέω αλλά υπάρχουν και κάποιες φορές που γίνεται έκρηξη θυμού και την ακούει όλος ο κόσμος. Τελευταία είχαμε 3-4 τέτοια περιστατικά με κλάμα και οδυρμό και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα γιατί σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ήρεμο και συνεργάσιμο παιδάκι. Υποθέτω όμως ότι όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα και προσπαθω να παραμένω ψύχραιμη όσο τη βλέπω να χτυπιέται αλλά μου κακοφαίνεται πολύ όταν συμβαίνει.

Περιγράφεις ακριβώς αυτό που επικρατεί στο σπίτι μας! Τον άντρα μου, τόσα χρόνια που συγκατοικούμε, έχω πλέον πειστεί ότι δε μπορώ να τον αλλάξω οπότε στόχος είναι πλέον να φέρω με το μέρος μου τη μικρούλα . Αν και θα προτιμούσα να μη γίνει τόσο τρελή όσο εγώ και να ανέχεται πχ. ένα παρατημένο ποτήρι στο τραπεζάκι για λίγη ώρα.

Προσωπικά πάντως το μικρόβιο της τάξης το κληρονόμησα από τη μαμά μου (ο πατέρας μου είναι κάτι σαν τους άντρες μας) οπότε πιστεύω ότι μια "εκπαίδευση" από τη μαμά τουλάχιστον πιάνει τόπο .

Εντάξει κι εγώ θεωρώ χαζό να τσακώνομαι με τον άντρα μου για το πού θα αφήσει τις πιτζάμες το πρωί που φεύγει. Έτσι γλιτώνω να ακούω κι εγώ γκρίνια για το αν άφησα κάτι έξω από το κουτί του και μετά το ψάχνουμε γιατί το είδα κάπου σκόρπιο και το τακτοποίησα σε ένα άσχετο μέρος που δεν θυμάμαι πια (πολύ συνηθισμένο...). Από την άλλη όμως δεν θέλω για λόγους ισότητας να θεωρεί το παιδί ότι ο μπαμπάς αφήνει σκόρπια και η μαμά μαζεύει. Κυρίως επειδή είναι αγόρι, δεν θέλω να διαιωνίσει τέτοιες εικόνες. Μπέρδεμα...

[xaroumenh mama]

Just now, Anna3011 είπε:

Δε χρησιμοποιώ ακόμα φράσεις του τύπου "θα κάτσουμε άλλα 5 λεπτά" ή "θα κάνουμε άλλες 5 τσουλήθρες" γιατί νομίζω ότι είναι λίγο μικρή για να αντιληφθεί τέτοιες έννοιες. Η αλήθεια είναι ότι δίνω χρόνο, δεν την παίρνω να φύγουμε απότομα αλλά προσπαθώ αν τη δω να ζορίζεται να τη δελεάσω με κάτι άλλο (πάμε άλλη βόλτα, πάμε να παίξουμε με κάτι άλλο κτλ). Συνήθως πιάνει γιατί είμαστε σε φάση που καταλαβαίνει απόλυτα τι της λέω αλλά υπάρχουν και κάποιες φορές που γίνεται έκρηξη θυμού και την ακούει όλος ο κόσμος. Τελευταία είχαμε 3-4 τέτοια περιστατικά με κλάμα και οδυρμό και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα γιατί σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ήρεμο και συνεργάσιμο παιδάκι. Υποθέτω όμως ότι όλα αυτά είναι στο πρόγραμμα και προσπαθω να παραμένω ψύχραιμη όσο τη βλέπω να χτυπιέται αλλά μου κακοφαίνεται πολύ όταν συμβαίνει.

Περιγράφεις ακριβώς αυτό που επικρατεί στο σπίτι μας! Τον άντρα μου, τόσα χρόνια που συγκατοικούμε, έχω πλέον πειστεί ότι δε μπορώ να τον αλλάξω οπότε στόχος είναι πλέον να φέρω με το μέρος μου τη μικρούλα . Αν και θα προτιμούσα να μη γίνει τόσο τρελή όσο εγώ και να ανέχεται πχ. ένα παρατημένο ποτήρι στο τραπεζάκι για λίγη ώρα.

Προσωπικά πάντως το μικρόβιο της τάξης το κληρονόμησα από τη μαμά μου (ο πατέρας μου είναι κάτι σαν τους άντρες μας) οπότε πιστεύω ότι μια "εκπαίδευση" από τη μαμά τουλάχιστον πιάνει τόπο .

Είναι μικρούλα ακόμα θα συνηθίσει σιγά σιγά κ θα αρχίζει να καταλαβαίνει κ εγώ σε μικρή ηλικία χρησιμοποιούσα την απόσπαση προσοχής όπως πολλές φορές κ τώρα γιατί αυτό πιάνει αρκετά καλά στον γιο μου ..!!

[Anna3011]

Just now, Έσπερος είπε:

Εντάξει κι εγώ θεωρώ χαζό να τσακώνομαι με τον άντρα μου για το πού θα αφήσει τις πιτζάμες το πρωί που φεύγει. Έτσι γλιτώνω να ακούω κι εγώ γκρίνια για το αν άφησα κάτι έξω από το κουτί του και μετά το ψάχνουμε γιατί το είδα κάπου σκόρπιο και το τακτοποίησα σε ένα άσχετο μέρος που δεν θυμάμαι πια (πολύ συνηθισμένο...). Από την άλλη όμως δεν θέλω για λόγους ισότητας να θεωρεί το παιδί ότι ο μπαμπάς αφήνει σκόρπια και η μαμά μαζεύει. Κυρίως επειδή είναι αγόρι, δεν θέλω να διαιωνίσει τέτοιες εικόνες. Μπέρδεμα...

Η εμπειρία της συγκατοίκησης με έναν άντρα ακατάστατο μου έχει διδάξει ότι όσο και αν τσακωθώ, η πιτζάμα αν όχι την επόμενη μέρα, τουλάχιστον τη μεθεπόμενη θα βρεθεί πάλι κουβαριασμένη στον καναπέ του σαλονιού. Και δεν το κάνει επειδή θέλει να μου σπάσει τα νεύρα, αυτό είναι δεδομένο, αλλά πως να το πω, είναι κάτι σαν η ακαταστασία να είναι πλέον καταγεγραμμένη στο dna του

Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου για τους ρόλους των φύλων, ούτε εγώ θέλω από την άλλη να μεγαλώσω μια χαρωπή νοικοκυρούλα που θα θεωρεί δεδομένο ότι η γυναίκα τακτοποιεί και ο άντρας πετάει πράγματα δεξιά αριστερά. Ελπίζω απλά ότι μεγαλώνοντας, με σχετική κουβέντα και βλέποντας ότι ο μπαμπάς συμμετέχει όπως και η μαμά στα του σπιτιού, χωρίς ταμπού και κολλήματα, θα αποκομίσει την εντύπωση ότι η ακαταστασία του μπαμπά έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του και δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ρόλου.

[Έσπερος]

Just now, Anna3011 είπε:

Ελπίζω απλά ότι μεγαλώνοντας, με σχετική κουβέντα και βλέποντας ότι ο μπαμπάς συμμετέχει όπως και η μαμά στα του σπιτιού, χωρίς ταμπού και κολλήματα, θα αποκομίσει την εντύπωση ότι η ακαταστασία του μπαμπά έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του και δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ρόλου.

Ωραία το έθεσες. Κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ απλώς δεν το είχα τόσο ξεκαθαρισμένο στο μυαλό μου. Θέμα συμμετοχής δεν τίθεται, δεν θα έχει το παιδί την εικόνα ότι ο μπαμπάς κάθεται και η μαμά τρέχει. Απλώς η ακαταστασία είναι ένα ελάττωμα που θεωρείται σχετικά αποδεκτό να το έχει ένας άντρας, όπως και να το κάνουμε. Και λιγότερο αποδεκτό να το έχει μια γυναίκα. Γι αυτό με ενοχλεί λίγο που είναι στερεοτυπική σκηνή. ΑΛλιώς κι εγώ έχω ελαττώματα που επηρεάζουν τη λειτουργικότητα του σπιτιού, δεεν θεωρώ ότι είμαι άψογγη. 

[Έσπερος]

Όταν άνοιξε το θέμα, ο γιος της Sentir ήταν σαν τον δικό μου περίπου, οπότε κάνω κι εγώ ένα update (21μηνών):

 

• τρώει μόνος του με κουτάλι ή με χέρια
• μπορεί να πιει από ανοιχτό ποτήρι αλλά επειδή του αρέσει το νερό και το περιφέρει εδώ κι εκεί, έχουμε μείνει στο εκπαιδευτικό κυπελλάκι με το στόμιο όπως ξεκινήσαμε. Σε αυτή τη φάση μαθαίνει κ εκπαιδευτικό με καλαμάκι αλλά επειδή βγάζει κυνόδοντες και το μασάει, θα το αποσύρω προσωρινά μην κόψει τη σιλικόνη. 
• τακτοποιεί πράγματα στη θέση τους. δλδ αφήνει το νερό του σε τραπέζι ή στον πάγκο της κουζίνας, όπως κ την πιπίλα του, σπάνια πια τα αφήνει κάτω όπου να' ναι. ξέρει πού είναι η θέση των αντικειμένων γενικά και τακτοποιεί και άλλα πράγματα χωρίς να πρέπει πχ μπορεί να βάλει άπλυτα μαχαιροπίρουνα στο συρτάρι ή ασιδέρωτα ρούχα στην ντουλάπα (συνήθως από μίμηση, αν έχει δει μόλις να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά ενίοτε κ με δική του πρωτοβουλία)
• με μιμείται όταν  μαζεύουμε τουβλάκια κ άλλα παιχνίδια, βάζει αυτό που μόλις χρησιμοποίησε στο ραφάκι του (όχι πάντα), γενικά καταλαβαίνει αν του πω ότι τελειώσαμε ένα παιχνίδι κ το τακτοποιούμε (εννοείται ότι σε άλλες φάσει μπορεί απλά να αφήσει  κάτι στη μέση αν του μπει κάποια ιδέα)
• όταν τελειώνει το φαγητό, μου δίνει πιάτο, κουτάλι, ποτήρι κλπ για να πάρω το δισκάκι του
• ξέρει πώς βάζουμε πλυντήριο, με βοηθάει να βάζουμε τα ρούχα, μεταφέρουμε μαζί τα απορρυπαντικά από το μπάνιο στην κουζίνα κ όπως διαπίστωσα ξέρει ακριβώς ποια είναι απορρυπαντικά γιατί έχει τύχει να ακούσει ότι βάζω πλυντήριο κ να τα φέρει με δική του πρωτοβουλία- έκτοτε θυμόμαστε να είναι πάντα κλειστή η πόρτα του μπάνιου- πατάει το κουμπι
• αδειάζουμε μαζί το πλυντήριο πιάτων, δεν του έχει πέσει κάτι μέχρι τώρα, αντίθετα εγώ προχθές παραλίγο να αδειάσω πάνω του όλο το ράφι με τα πιάτα!!!!!
• παριστάνει ότι σκουπίζει με τη σκούπα
• συμμετέχει στο ντύσιμο κ το γδύσιμο. στο ντύσιμο κυρίως μου δίνει τα ρούχα αλλά στο γδύσιμο τα βγάζω μέχρι ένα σημείο κ μετά τα τραβάει εκέινος.
• βοηθάει στο στρώσιμο του κρεβατιού
• καμιά φορά πλένουμε μαζί λαχανικά
• δίνει μανταλάκια στο άπλωμα
• βάζουμε ρούχα στα συρτάρια μαζί
• πετάει στα σκουπίδια σκουπιδάκια