ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ

[Vanillia]

πρίν από 53 λεπτά , Niki81 είπε:

Κατσε ρε συ Vanillia τωρα.Και επειδή δλδ δινει στο παιδι ταπερ και κουταλες να παιξει που είναι το κακο?

Βρίσκω επικίνδυνη την πίσω μεριά των πιρουνιων και των κουταλιων. Της σακούλας όταν σε 2 δευτερόλεπτα μπορεί να την έχει περάσει στο κεφάλι της χωρίς να την πάρεις χαμπάρι . Ίσως είμαι υπερβολική δεν ξέρω όμως έχει τα παιχνίδια της και μπορεί να την απασχολήσει με αυτά 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 39 λεπτά , marakiz είπε:

 

Καταρχάς άλλο νταντά που ασχολείται με λίγα παιδιά στη ζωή της και άλλο δασκάλα που ασχολείται με δεκάδες κάθε χρόνο και διαφορετικά. Η νταντά που έχω για το δικό μου το παιδί είναι σίγουρο πως το αγαπάει, το βλέπω ξεκάθαρα, όπως έχει αγαπήσει και τα υπόλοιπα παιδιά που έχει φυλάξει για χρόνια, μιλάει κάποιες φορές για τον Κωσταντίνο της και τη Μαρία της, έτσι απευθύνεται σε αυτά τα παιδιά που στην ουσία αυτή τα έχει μεγαλώσει. Επίσης η μαμά μου υπήρξε νταντά δυο παιδιών για 2-3 χρόνια, έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε κι ακόμα μιλάει για αυτά με πολλή πολλή αγάπη. Είσαι λάθος, φυσικά και μπορεί να αγαπάει και να νοιάζεται μια νταντά για τα παιδιά που αναλαμβάνει! όχι ότι έχει να κάνει τόσο με το συγκεκριμένο θέμα, γενικά όμως δεν ισχύει αυτό που λες.

 

Υπάρχουν πολλές έννοιες του "αγαπάει". Προφανώς και δεν εννοώ ότι μία καλή νταντά ή νηπιαγωγός είναι αδιαφορη. Νοιάζεται για τα παιδιά. Αλλά είναι παραλογο να περιμένουμε ότι τα αγαπά όπως μία γιαγια. Αν μιλάμε για μία φυσιολογική γιαγια.

Κι εγώ έχω και είχα babysitter για τα παιδιά ελλείψει γιαγιάς, και δεν θεωρώ ότι έκανα κακές επιλογές, αλλά είναι εντελως άλλος ο τρόπος με τον οποίο ενδιαφέρεται για τα παιδιά μία babysitter και αλλιώς ένας συγγενής. Προσωπικά, το βλέπω αυτό συχνά από μαμάδες μικρων παιδιών με την πρώτη τους babysitter, που συχνα τους παραξενεύει ότι π.χ. η γυναίκα δυσανασχετεί αν πρέπει να δουλέψει υπερωρία ή δεν τηλεφωνεί να δει τι κάνουν τα παιδιά αν φύγει. Προφανως και είναι αλλιώς τα πράγματα αν έτυχε μία γυναίκα να καθήσει 15 χρόνια σε μία οικογένεια. Αλλά δεδομένου ότι συνήθως μία babysitter θα καθήσει τα προσχολικά χρόνια σε ένα σπίτι, οπότε κάτι σαν 1,2 άντε 4,5 χρόνια, προφανώς και δεν θα δεθεί σαν οικογένεια με τις 10-20 οικογένειες που θα περάσει με τα χρόνια!

[vicky86]

Ταπερ κ κουταλια ουτε εγω τα θεωρω επικινδυνα.απο κει κ περα αν αφηνε μωρο 4μηνων στον καναπε μονο πιθανον δ θα την αφηνα να το κρατησει(εφοσον εχω πει γτ ειναι επικινδυνο κ συνεχιζει να το κανει)

Σορρυ κινε αλλα αν η μαμα μου εδινε αναπτηρα στο παιδι,η την ξεχναγε στο μπαλκονι ακομη κ 5χρονων,οχι αλλα δ θα το κρατουσε αν δουλευα

[xarouli]

Αχχχ. Εχω εναν παρομοιο προβληματισμο... Αν και εμεις δεν εχουμε επιλογη, τα λεφτα δε φτανουν οποτε θα τον προσεχει (11 μηνων) η πεθερα. Μετα απο τη φρικη που περασα κι εγω, προσπαθησα να σκεφτω τα εξης:

1. Ειναι το ατομο που μεγαλωσε τον αντρα μου (μαζι με τη γιαγια του ομως) που εχει αυτοπεποιθηση κ σχεδον συνεχεια καλη διαθεση

2. Αν και φυσικα "ζηλευω" καπως, η σχεση των παιδιων με τη γιαγια και η αγαπη που παιρνουν ειναι αναντικαταστατη, το βλεπω στις αδερφες μου- εγω δεν τους προλαβα τους παπουδες

3. Δεν υπαρχει τρια

Η δικια μου εχει το κακο οτι λεει σε ολα ναι...οποτε δεν ξερω τι κανει απο πισω μου. Επισης, οτι οι διατροφικες της συνηθειες ειναι 5χρονου: μακαρονια, ρυζι, πατατες κ γλυκα...Δεν τρωει κατι αλλο. Παλι ναι μου ειπε, οτι δε θα δινει τετοια στο παιδι...

 

ΥΓ. Ταπερ δινω κι εγω στον μπεμπη. Και καλτσες και οτι μου κατεβει (που να ειναι ασφαλες). Του αρεσουν πιο πολυ κ ειναι πιο δημιουργικο!

 

[Lemonaki035]

Κορίτσια διάβασα τα σχόλια όλων σας και εννοείται της Vanillia.Το βασικό πρόβλημα δε νομίζω ότι είναι τα τάπερ και οτι την κράτησε να δει αν στέκεται..Ναι δεν πρέπει να κάνουμε του κεφαλιού μας αλλά να ακολουθούμε τις οδηγίες που δίνει ο/η παιδίατρος..Μεταξύ μας τώρα,πιστεύω ότι στις περισσότερες αν όχι ολες τις οικογένειες όλο και κάποιος υπάρχει που άθελά του ή δοκιμαστικά προσπάθησε να δει αν πχ το παιδί στέκεται και αυτό δεν είναι βασικό πρόβλημα!Ούτε εννοείται τα τάπερ..(για τις κουτάλες εχω έναν ενδοιασμό). Εδώ υπάρχει βαθύτερο πρόβλημα κ εκεί θα πρέπει να ανατρέξει η Vanillia.Να βρει απο που πηγάζει κ αν είναι προσωπικό της πρόβλημα (πχ δε χωνεύω την πεθερά μου για τους χ ψ λόγους) να δει αν μπορεί να παραβλέψει κάποια πράγματα και να βάλει πάνω απ όλα το παιδί (γιατί ναι το παιδί είναι καλύτερο να μένει με τη γιαγιά αν κ εφόσον μπορεί εκείνη).Και το τονίζω το ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ γιατί άλλο το θέλω κ άλλο το μπορώ!!!Εννοείται θα πρέπει να μην είναι ανεύθυνη κλπ (οχι το να δίνει τάπερ δεν είναι ανευθυνότητα..)Προσωπικά προτιμώ να σκαρφιζεται παιχνίδια που απασχολούν κ ευχαριστούν το παιδί απο το να το έχει πχ μπροστά στην τηλεόραση ή μόνο του..Το θέμα της διατροφής είναι σημαντικό..Εκεί κάνει τα δικά της ή ακούει και ακολουθεί αυτά που θέλετε για το παιδί;;και δεν εννοώ μια φορά στο τόσο πχ να του δίνει μια λιχουδιά (γιαγιά είναι θα το κάνει ότι κ να λέτε εσείς..) Θα πρέπει να κάτσετε κ να μιλήσετε με το σύζυγο σου κ να αποφασίσετε τα όρια τα οποία θα βάλατε...Για μένα πρότεινε στον άντρα σου να μείνει το παιδί με τη γιαγιά δοκιμαστικα (για να μην έχεις θέμα κ μαζι του,γτ όπως κ να το κάνουμε μάνα του είναι) αλλά να βάλετε κάποια όρια τα οποία θα της τα θέσει εκείνος και αν τα παραβεί θα πάτε βρεφικό ή θα βάλετε νταντά..Έτσι κ εσύ θα βγεις απο πάνω αν και εφόσον έχεις δίκιο (γτ θα το δει κ εκείνος το λάθος)..

[marakiz]

17 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Υπάρχουν πολλές έννοιες του "αγαπάει". Προφανώς και δεν εννοώ ότι μία καλή νταντά ή νηπιαγωγός είναι αδιαφορη. Νοιάζεται για τα παιδιά. Αλλά είναι παραλογο να περιμένουμε ότι τα αγαπά όπως μία γιαγια. Αν μιλάμε για μία φυσιολογική γιαγια.

Κι εγώ έχω και είχα babysitter για τα παιδιά ελλείψει γιαγιάς, και δεν θεωρώ ότι έκανα κακές επιλογές, αλλά είναι εντελως άλλος ο τρόπος με τον οποίο ενδιαφέρεται για τα παιδιά μία babysitter και αλλιώς ένας συγγενής. Προσωπικά, το βλέπω αυτό συχνά από μαμάδες μικρων παιδιών με την πρώτη τους babysitter, που συχνα τους παραξενεύει ότι π.χ. η γυναίκα δυσανασχετεί αν πρέπει να δουλέψει υπερωρία ή δεν τηλεφωνεί να δει τι κάνουν τα παιδιά αν φύγει. Προφανως και είναι αλλιώς τα πράγματα αν έτυχε μία γυναίκα να καθήσει 15 χρόνια σε μία οικογένεια. Αλλά δεδομένου ότι συνήθως μία babysitter θα καθήσει τα προσχολικά χρόνια σε ένα σπίτι, οπότε κάτι σαν 1,2 άντε 4,5 χρόνια, προφανώς και δεν θα δεθεί σαν οικογένεια με τις 10-20 οικογένειες που θα περάσει με τα χρόνια!

 

Σίγουρα δεν θα αγαπάει ένας ξένος άνθρωπος τα παιδιά μας όπως θα το κάνουν οι γιαγιάδες τους! Με ποιον όμως θα μεγαλώσουν καλύτερα είναι τελείως, μα τελείως διαφορετικό.

Επίσης οι νταντάδες δεν είναι όλες γυναίκες που κάνουν ΜΟΝΟ αυτό το επάγγελμα στη ζωή τους και σε 20 χρόνια έχουν αλλάξει 10 παιδιά. Υπάρχουν νταντάδες που το κάνουν από ανάγκη, προσωρινά ή και γιατί ακόμα έκατσε. Είναι φυσικό και επόμενο αυτές οι γυναίκες να δένονται με τα παιδιά που μεγαλώνουν. Παιδί μεγαλώνεις, δεν κάνεις μια οποιαδήποτε δουλειά.

[Mary1976]

Η γιαγιά είναι νεότατη από ότι είδα! Οπότε θα έχει αντοχές. Αυτά που είπες ότι κάνει δηλαδή τα τάπερ, οι κουτάλες και το σήκωμα μου φαίνονται μια χαρά.

 

Δεν νομίζω ότι το θέμα σου είναι η πεθερά και οι τρόποι της με το παιδί. Αν βρεις νταντά το ίδιο θα νιώσεις και με αυτή. Ότι δεν κάνει αυτά που θες, ότι δεν είναι κατάλληλη, θα αγχώνεσαι μήπως του φέρεται άσχημα, θα ανησυχείς μήπως το παιδί σου την αγαπήσει και τη θέλει πιο πολύ από σένα κτλ. Επιπλέον θα έχεις ένα κόστος και θα ξέρεις και ότι δεν αγαπάει το παιδί σου σα δικό της (άντε να το συμπαθεί και να το βρίσκει χαριτωμένο).

 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εγώ γύρισα στο χρόνο στη δουλειά και πόναγα που δεν ήμουν εγώ μαζί του. Ειδικά όταν τον κράταγε η πεθερά μου λύσσαγα. Μου έλεγε και αυτή διάφορα και με μπρίζονε και γύρναγα με κατάθλιψη σπίτι. Όταν ήταν να πάω να τον πάρω από το σπίτι της πεθεράς μου αρρώσταινα με τη σκέψη ότι θα τη δω και ότι θα μου κοκορευτεί για το πόσο καλά περάσανε, πόσο την αγαπάει, πόσο την ακούει, πόσο τέλεια τον φροντίζει αυτή (γιατί φυσικά τα κάνει όλα καλύτερα από εμάς) κτλ. Εννοείται επίσης ότι μου γύριζε το κεφάλι όταν έβλεπα διάφορα που τα θεωρούσα απαράδεκτα.

Τώρα όμως κατάλαβα ότι δεν είχα λόγο ούτε να ζηλεύω, ούτε να ανησυχώ. Δεν φταίει η πεθερά μου που εγώ δουλεύω αντίθετα με βοήθησε να μπορώ να δουλέψω αλλιώς θα πεινάγαμε. Στην τελική χάρη μας έκανε, δεν ήταν υποχρεωμένη. Άλλο που το ήθελε κιόλας. Ούτε τελικά το παιδί την προτιμάει από εμένα. Το αντίθετο συμβαίνει και το δείχνει πλέον. Επίσης και αυτή έχει πλέον καταλάβει ότι δεν μπορεί να με υποκαταστήσει και ότι ο ρόλος της είναι άλλος και σταμάτησε να μου λέει τα διάφορα που με έκαναν έξαλλη.

Τέλος κατάλαβα ότι από θέμα ασφάλειας σαφώς είναι καλύτερα με τη γιαγιά γιατί τον λατρεύει και κατανοεί ότι έχει τεράστια ευθύνη. Κάποια πράγματα άλλωστε που δεν μου άρεσαν της τα έλεγα, με ηρεμία και ευγένεια. Στα δύσκολα έβαζα τον άντρα μου ο οποίος της τα έχωνε μερικές φορές τόσο άσχημα που έφτανα να την υπερασπίζομαι !!!

[kine]

Φυσικά και μπορεί μια νταντα να είναι εξαιρετική κι όχι μόνο στη δουλειά της, αλλά και σαν άνθρωπος να είναι δοτική και πρόσχαρη και αυτό να εκφράζεται στη σχέση που αναπτύσσει με το παιδί που προσέχει, πόσο μάλλον αν το κάνει για καιρό και καταφέρουν να δημιουργήσουν έναν ξεχωριστό δεσμό μεταξύ τους. Δεν το αμφισβητώ ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δεν είναι ο κανόνας.

 

Το με ποιον θα μεγαλώσουν καλύτερα τα παιδιά μας, δεν είναι καθόλου διαφορετικό. Κάνουμε μια αξιολόγηση στο μυαλό μας, "ζυγίζοντας" τη γιαγιά λες και μας έφερε το βιογραφικό της, πριν την προσλάβουμε: σκεφτόμαστε τις παιδαγωγικές της μεθόδους, τους τρόπους της, την ιδιοσυγκρασία της, τα προσωπικά μας μαζί της, τις φυσικές της δυνάμεις, τις διατροφικές της αντιλήψεις κτλ κτλ κτλ. 

Δεν μπορούμε να εκμηδενίζουμε την οικογένεια μας, βάζοντας τους σε μια σύγκριση με αξιολογικά κριτήρια και συγκρίνοντας τους με ανθρώπους που ζητούν εργασία, προσέχοντας τα παιδιά μας. Η γιαγιά ζητά να είναι δίπλα στο παιδί, να το ζει, να το αγαπά, να του προσφέρει, να πάρει χαρά από τη χαρά του και ζωή από τη ζωή του. Ζητά να είναι μέρος της οικογένειας μας (άσχετα με το πόσο ενοχλητικά το κάνει όλο αυτό). 

Η κοπέλα που θα προσλάβουμε, ζητά μια αμοιβή, χάρις της οποίας μπορεί να παράσχει στο παιδί μας, την φροντίδα που εμείς έχουμε αποφασίσει. Αν είναι υγιής άνθρωπος, είναι φυσικό να αναπτύξει και συναισθήματα για τα παιδιά που προσέχει. Το αντίθετο θα έπρεπε να μας ανησυχεί αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

 

Δεν ξέρω αν το έχετε σκεφτεί ποτέ, αλλά οι κοινωνικές υπηρεσίες που αναλαμβάνουν να απομακρύνουν παιδιά από την οικογένεια τους, λόγω ακαταλληλότητας/ανικανότητας/επικινδυνότητας των γονιών να τα φροντίσουν, λαμβάνουν πάντοτε υπόψιν αν ο γονιός ΘΕΛΕΙ να φροντίζει τα παιδιά του. Εαν θέλει, αλλά είναι ανίκανος ή ανεπαρκής, προσπαθούν να ενισχύσουν τον γονέα και το περιβάλλον του με τρόπο ώστε να κατορθώσει να ξαναπάρει τα παιδιά του. Οταν είναι να αποφασίστεί σε ποιον θα πάνε αυτά τα παιδιά, η προοπτική της αναδοχής είναι η καλύτερη, από την άμεση οικογένεια του (όχι ένα ίδρυμα, με καλούς παιδαγωγούς) . Αν υπάρχουν δηλαδή παππούδες ή θείοι κτλ προτιμόνται από μια τρίτη άγνωστη οικογένεια.

Η συλλογιστική που έχει ένας κοιν. λειτουργός στην αντιμετώπιση μιας τέτοιας ακραίας κατάστασης - της απομάκρυνσης ενός παιδιού από τον κηδομόνα του, είναι ότι Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ είναι το καταλληλότερο μέρος για να μεγαλώνει ένα παιδί. Αν ο γονέας είναι ανεπαρκής, οι αμέσως επόμενοι στενότεροι συγγενείς, είναι το καταλληλότερο περιβάλλον για το παιδί. Μια τρίτη άγνωστη, πρόθυμη οικογένεια, είναι η επόμενη λύση. Και το ίδρυμα είναι πάντοτε μια "κακή" λύση - κι ας έχει πολύ καλούς παιδαγωγούς και ανθρώπους με πολύ αγάπη και διάθεση να προσφέρουν σε άλλα παιδιά βλ. παιδικά χωριά sos. 

 

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι, ότι όταν ένας γονέας αποφασίζει να απομακρύνει τα παιδιά από τους παππούδες, ενώ οι παππούδες ΘΕΛΟΥΝ και ΜΠΟΡΟΥΝ, παίρνει μια εγωιστική απόφαση. Μπορεί να βρίσκει επιχειρήματα εις βάρος μιας γιαγιάς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνει υπόψιν το τι σημαίνει ο οικείος, ο γονιός, η οικογένεια για ένα παιδί. Προτιμά την επαγγελματική σχέση (έστω και μακροχρόνια), από τους μόνιμους δεσμούς της οικογένειας. Προτιμά μια γυναίκα που όποτε θέλει τη διώχνει, παρά μια γιαγιά που όσο περισσότερο κρατά τα παιδιά σου, τόσο περισσότερο χώνεται και στο σπίτι σου. Προτιμά τις επαγγελματικές σχέσεις, από τις οικογενειακές σχέσεις. Κι όλα αυτά για το καλό του παιδιού;! 

 

Οι σχέσεις είναι δύσκολες, αλλά το να τις απορρίπτουμε προκαταβολικά, προκειμένου να μην έχουμε την τριβή του σχετίζεσθαι , είναι φυγόπονο και άρρωστο. Είναι ένας άκρατος ατομικισμός που μόνο μας κοστίζει ψυχικώς κι ας μην το καταλαβαίνουμε άμεσα. 

Επεξεργάστηκαν 29 Σεπτεμβρίου,2017 by kine

[marakiz]

Είναι άλλο το να απομακρύνεις τα παιδιά από τους παππούδες και να μην έχετε σχέσεις ως οικογένεια κι άλλο το μην θέλεις να είναι οι βασικοί του φροντιστές. Τόσο μα τόσο διαφορετικό. Συνήθως όταν η γιαγιά είναι σε θέση και θέλει να αναλάβει ένα εγγόνι είναι κι αυτό που τελικά θα συμβεί, οι περισσότερες οικογένειες δεν μπορούν να στηρίξουν έτσι κι αλλιώς κάτι άλλο οικονομικά. Όταν όμως η γιαγιά που πρόκειται να κρατήσει το παιδί μας, δεν είναι συνεργάσιμη με τα δικά μας γονεϊκά θέλω και πιστεύω γιατί να είναι ο γονιός ο εγωιστής? Μιλάμε για συνεργασία, φυσικά  θα έχει τον δικό της τρόπο τον οποίο θα αποδεχόμαστε, τον πρώτο λόγο όμως τον έχουν οι γονείς και θα πρέπει αυτό να είναι σεβαστό.

Δεν απαιτείς από μια γιαγιά, δεν είναι υπάλληλος σου, ίσα ίσα χάρη σου κάνει, όμως ζητάς συνεργασία και είναι πάρα μα πάρα πολύ λογικό.

[evalex]

13 ώρες πρίν, Elfer είπε:

Προσωπικά προτιμώ να σκαρφιζεται παιχνίδια που απασχολούν κ ευχαριστούν το παιδί απο το να το έχει πχ μπροστά στην τηλεόραση ή μόνο του..

πρότεινε στον άντρα σου να μείνει το παιδί με τη γιαγιά δοκιμαστικα (για να μην έχεις θέμα κ μαζι του,γτ όπως κ να το κάνουμε μάνα του είναι) αλλά να βάλετε κάποια όρια τα οποία θα της τα θέσει εκείνος και αν τα παραβεί θα πάτε βρεφικό ή θα βάλετε νταντά..Έτσι κ εσύ θα βγεις απο πάνω αν και εφόσον έχεις δίκιο (γτ θα το δει κ εκείνος το λάθος)..

Συμφωνω απολυτα.αυτο θα εκανα κ εγω αν ο λογος ηταν αυτος που ανεφερες(που δεν ειναι κατι σοβαρο) κ δεν υπαρχει καποιο αλλο θεμα κανε αυτη την υποχωρηση κ ζητα απο τον αντρα σου αυτο που σου προτεινε η elfer.αν το δεχτει καλως!

[kine]

Δεν είναι καθόλου διαφορετικό, υπό την έννοια οτι άλλο πράγμα οι επισκέψεις κι άλλο η καθημερινή πολύωρη φροντίδα. Κι αυτό είναι μια επιλογή. Αλλο δηλαδή σας βλέπουμε συχνά κι άλλο είμαστε μέρος, κομματι της ζωής σας, της καθημερινότητας σας.

 

Φυσικά και ζητάς συνεργασία και συννενόηση και έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες, τουλάχιστον σε κάποια βασικά πράγματα. Το ζήτημα είναι ότι η μη εφαρμογή, δεν πρέπει να σημαίνει, απομάκρυνση της γιαγιάς, αλλά περισσότερη σχέση. Σχέση δική μας, μαζί της. Επικοινωνία, συζήτηση, τριβή, επαναπροσδιορισμό διαφόρων παραμέτρων και πάλι από την αρχή. Αυτό θα πει σχέση . 

 

Και σε όλα αυτά, δεν συνειδητοποιούμε μάλλον, ότι βάζουμε πιο ψηλά τις εκπαιδευτικές πρακτικές και τις μεθόδους που θέλουμε να πλαισιώνουν το παιδί μας, από την αγάπη, το δεσμό και την συνύπαρξη με έναν άνθρωπο που το αγαπά και το θεωρεί "παιδί" του. Μέθοδοι VS Αυθεντικές σχέσεις. 

[marakiz]

Δεν είναι μόνο οι "μέθοδοι" είναι και διάφορα θέματα ασφαλείας. Αν πηγαίνεις στη δουλειά και το κεφαλάκι σου δεν είναι ήσυχο, είναι τεράστιο θέμα.

 

Συμφωνώ στο να δουλεύονται οι σχέσεις. Στη δικιά μου περίπτωση το παιδί μας έχει νταντά γιατί οι γονείς μας λόγω διαφόρων θεμάτων υγείας δεν είναι σε θέση να το έχουν υπ ευθύνη τους τόσες ώρες. Το βλέπουν όμως κάθε μέρα όλοι οι παππούδες ανεξαιρέτως γιατί έχουμε την τύχη να μένουμε κοντά όλοι, η μαμά μου μάλιστα είναι σχεδόν κάθε μέρα εκεί και όση ώρα λείπω.  

 

Παρότι λοιπόν δεν μιλώ προσωπικά, καταλαβαίνω απόλυτα τη μαμά που δεν νιώθει καλά να μεγαλώνει το παιδί της με κάποιον που δεν εμπιστεύεται, όποιος κι αν είναι αυτός.  Δικαίως ή όχι, δεν είμαστε εκεί για να το ξέρουμε.

[Niki81]

2 minutes ago, marakiz said:

Δεν είναι μόνο οι "μέθοδοι" είναι και διάφορα θέματα ασφαλείας. Αν πηγαίνεις στη δουλειά και το κεφαλάκι σου δεν είναι ήσυχο, είναι τεράστιο θέμα.

 

Συμφωνώ στο να δουλεύονται οι σχέσεις. Στη δικιά μου περίπτωση το παιδί μας έχει νταντά γιατί οι γονείς μας λόγω διαφόρων θεμάτων υγείας δεν είναι σε θέση να το έχουν υπ ευθύνη τους τόσες ώρες. Το βλέπουν όμως κάθε μέρα όλοι οι παππούδες ανεξαιρέτως γιατί έχουμε την τύχη να μένουμε κοντά όλοι, η μαμά μου μάλιστα είναι σχεδόν κάθε μέρα εκεί και όση ώρα λείπω.  

 

Παρότι λοιπόν δεν μιλώ προσωπικά, καταλαβαίνω απόλυτα τη μαμά που δεν νιώθει καλά να μεγαλώνει το παιδί της με κάποιον που δεν εμπιστεύεται, όποιος κι αν είναι αυτός.  Δικαίως ή όχι, δεν είμαστε εκεί για να το ξέρουμε.

 

Συμφωνω.Ειναι και θεμα η μαμα να οηγαινει στη δουλεια με το κεφαλι ηρεμο.Αν είναι να πηγαινει και ολη μερα να τρώγεται τι γινεται πισω...δε βγαινει.

[vtgian]

Δεν ξέρω αν βοηθάω, σε παρόμοια ηλικία που έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά και είχα να επιλέξω μεταξύ συγγενή, νταντάς ή βρεφικού σταθμού, επέλεξα συγγενή με κυριότερο κριτήριο το που θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και αγάπη το παιδί μου. Την άφησα λοιπόν στη θεία της και την πεθερά μου (καθώς μένουμε στην ίδια πολυκατοικία όλοι) ακόμα και αν οι διαφορές μας είναι τεράστιες σε βασικά θέματα (με τα κυριότερα διατροφή και συμπεριφορά). Δε το μετάνιωσα στιγμή γιατί γύρισα στη δουλειά και ήμουν ήσυχη ότι το παιδί μου είναι ασφαλές, νιώθει ότι το αγαπούν και περνάει καλά. Τους ήξερε από μωρό ενώ με μια νταντά θα έπρεπε να μάθει ο ένας τον άλλο. Στη δική μας περίπτωση θα ένιωθα ακόμα περισσότερη πίεση αν είχαμε νταντά σχετικά με την κατάσταση του σπιτιού (μη ξεχάσω πιάτα στο νεροχύτη, να έχω το σπίτι στη τσίτα κλπ) που με την πεθερά μου (αν και όλα τα βλέπει) δε με νοιάζει. Ναι, πάντα θα θεωρεί τη δική της μαγειρική top, ποτέ δε θα έχω ντύσει το παιδί όπως πρέπει, δε το προσέχω όσο αυτή, το αφήνω να κλάψει ενώ αυτή όχι, από παρατηρήσεις άλλο τίποτα. Για βρεφικό σταθμό δεν το συζητώ, το θεωρώ ύστατη λύση.

 

Οι πεθερές είναι αυτές που είναι. Συνήθως τα ξέρουν όλα και ποτέ δε μας θεωρούν 100% άξιες για τους γιους τους. Ε και; Αν πραγματικά καταλαβαίνουμε το πόσο δυνατό παράδειγμα αποτελούμε εμείς για τα παιδιά μας, δε μας φοβίζει καμία πεθερά. Αν ο σύζυγος μας δείχνει ότι η οικογένειά μας έρχεται πρώτη, τι μας νοιάζει η μικροπρέπεια κάθε πεθεράς; Μπενάκης-βγενάκης.

 

Να τονίσω ότι δε μιλάω για παθολογικές καταστάσεις ή για γιαγιάδες που είναι πραγματικά αμελείς σχετικά με την ασφάλεια του παιδιού (τα τάπερ δε τα θεωρώ επικίνδυνα αν το παιδί είναι υπό επιτήρηση). 

[ΑΡΓΚ]

To θέμα είναι ότι προσλαμβάνοντας μία ξένη γυναίκα, θα περάσει πολύ καιρός για να είναι οι γονείς ήσυχοι, αν ειναι ποτέ, και ειδικά με μωρό ή πολύ μικρό παιδί. Το έχω κάνει αρκετές φορές, και καλώς ή κακώς, είναι ένα τεράστειο ρίσκο.

Μπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε όταν λείπεις, και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί γονείς που δε χρειάστηκε να καταφύγουν σε κάμερες ή σε αιφνιδιαστικές επισκέψεις συγγενών κλπ. Πράγματα που προφανώς κανείς δε θα έκανε με τη γιαγιά!

Με τη γιαγιά (αν δεν υπάρχει θέμα υγείας) συζητάμε την "μπηχτη" και το αν το μωρό θα παίξει με το κατάλληλο εκπαιδευτικό παιχνίδι. Με την babysitter, φοβόμαστε ότι θα ακούμε "ναι, όπως θελετε" και από πισω να μη γίνεται εντελώς τίποτα από όσα νομίζουμε. Εχω δει babysitter σε παιδικές χαρές να τρώνε από το κουτάλι του μωρού, να μαζεύουν το κουτάλι από το δρόμο και να το δίνουν πίσω, να αφήνουν το παιδί να μυξοκλαίει για ώρα πολύ ενώ μιλάνε στο τηλέφωνο και προφανώς υπάρχουν και ιστορίες για παιδιά παρκαρισμενα στην τηλεόραση ως και φωνές, καμιά ξυλιά κλπ. Δε λέω ότι όλα αυτά θα γίνουν ή ότι όλες οι babysitter ειναι ετσι, ίσα ίσα. Αλλά αν συμβούν, πώς θα τα ξέρεις; Μάλλον δε θα τα μάθεις ποτέ. Με τη γιαγιά τουλάχιστον ξέρεις τι να περιμένεις, και ξέρεις ότι θα τσακωθείς γιατί ευθέως θα διαφωνήσει μαζί σου, δε φοβάσαι ότι θα λέει "ναι, ναι" και μέσα της θα σκέφτεται "κούνια που σε κούναγε".

Ξαναλέω, χρησιμοποιώ babysitter, και πολλές γυναίκες τις εκτιμώ αφάνταστα. Αλλά είναι ρίσκο. Ειδικά δε όταν πηγαίνουμε σε μαύρη εργασία, και αμφίβολες συστάσεις. 

[belleblue]

2 ώρες πρίν, kine είπε:

Δεν είναι καθόλου διαφορετικό, υπό την έννοια οτι άλλο πράγμα οι επισκέψεις κι άλλο η καθημερινή πολύωρη φροντίδα. Κι αυτό είναι μια επιλογή. Αλλο δηλαδή σας βλέπουμε συχνά κι άλλο είμαστε μέρος, κομματι της ζωής σας, της καθημερινότητας σας.

 

Φυσικά και ζητάς συνεργασία και συννενόηση και έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες, τουλάχιστον σε κάποια βασικά πράγματα. Το ζήτημα είναι ότι η μη εφαρμογή, δεν πρέπει να σημαίνει, απομάκρυνση της γιαγιάς, αλλά περισσότερη σχέση. Σχέση δική μας, μαζί της. Επικοινωνία, συζήτηση, τριβή, επαναπροσδιορισμό διαφόρων παραμέτρων και πάλι από την αρχή. Αυτό θα πει σχέση . 

 

Και σε όλα αυτά, δεν συνειδητοποιούμε μάλλον, ότι βάζουμε πιο ψηλά τις εκπαιδευτικές πρακτικές και τις μεθόδους που θέλουμε να πλαισιώνουν το παιδί μας, από την αγάπη, το δεσμό και την συνύπαρξη με έναν άνθρωπο που το αγαπά και το θεωρεί "παιδί" του. Μέθοδοι VS Αυθεντικές σχέσεις. 

είναι ενδιαφέρον αυτό που λες - 

απλώς, εγώ πιστύω ότι σωστές σχέσεις πάντα επιδέχονται αυτού του επαναπροσδιορισμού.  Μπορούν και οι σχέσις να είναι αυθεντικές και οι συνθήκες/τρόποι να είναι ιδανικοί.

 

Εάν ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει,   (τους ΟΠΟΙΟΥΣ φόβους του απέναντί του ανθρώπου για το ίδιο του το παιδί),

εάν έχουν προβεί σε συζητήσεις πραγματικά καλές (όχι στο πόδι) με ευγενική διεκδίκηση και από τους δυο γονείς  τότε γίνονται αδιέξοδες οι καταστάσεις. 

 

Είναι κρίσιμη η στάση του συζύγου για μένα για να δοθεί μήνυμα στην μητέρα του. 

Έχω δεί ζευγάρια να χωρίζουν επειδή ο σύζυγος δεν πήρε ποτέ το μέρος της γυναίκας του και επέμενε να παίρνει το ρόλο του "γιόκα"της μαμάς, παρότι μεγάλος άντρας με γυναίκα και παιδί, χωρίς να είχε φταίξιμο η γυνάικα, αλλά η πεθερά να ήθελε συνέχεια να "πατάει"... από παθολογία εννοείται έτσι?  

Συζητήστε το λίγο αυτό, σε θέμα ζευγαριού πρώτα.  Ο σύζυγος πρέπει να εξηγήσει στην μητέρα του, ότι είναι απαραίτητο εάν θέλει την συνεργασία της συζύγου, ότι πρέπει να προσπαθήσει να δεί το άγχος της νέας μητέρας και να το σεβαστεί με πράξεις. Οριοθέτηση...!

 

[nat2308]

πρίν από 15 λεπτά , belleblue είπε:

Είναι κρίσιμη η στάση του συζύγου για μένα για να δοθεί μήνυμα στην μητέρα του. 

Έχω δεί ζευγάρια να χωρίζουν επειδή ο σύζυγος δεν πήρε ποτέ το μέρος της γυναίκας του και επέμενε να παίρνει το ρόλο του "γιόκα"της μαμάς, παρότι μεγάλος άντρας με γυναίκα και παιδί, χωρίς να είχε φταίξιμο η γυνάικα, αλλά η πεθερά να ήθελε συνέχεια να "πατάει"... από παθολογία εννοείται έτσι?  

Συζητήστε το λίγο αυτό, σε θέμα ζευγαριού πρώτα.  Ο σύζυγος πρέπει να εξηγήσει στην μητέρα του, ότι είναι απαραίτητο εάν θέλει την συνεργασία της συζύγου, ότι πρέπει να προσπαθήσει να δεί το άγχος της νέας μητέρας και να το σεβαστεί με πράξεις. Οριοθέτηση...!

 

Τώρα μίλησες σωστά!!!

 

Το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι οι ίδιες οι πεθερές, αλλά οι άντρες που δεν θέλουν να στεναχωρήσουν τη "μανούλα" και επιλέγουν συνειδητά να διαλύσουν τη σχέση με τη σύζυγό τους!!! Όσες φορές πάτησε πόδι ο άντρας μου στην πεθερά μου, αυτή δεν έβγαλε άχνα. Όποτε αυτός κάνει τον Κινέζο ή της δίνει αέρα, ξεθαρρεύει η πεθερά κι όποιον πάρει ο χάρος!  

[antsa]

23 hours ago, Vanillia said:

Βρίσκω επικίνδυνη την πίσω μεριά των πιρουνιων και των κουταλιων. Της σακούλας όταν σε 2 δευτερόλεπτα μπορεί να την έχει περάσει στο κεφάλι της χωρίς να την πάρεις χαμπάρι . Ίσως είμαι υπερβολική δεν ξέρω όμως έχει τα παιχνίδια της και μπορεί να την απασχολήσει με αυτά 

ωπα , εδω εχει δικιο η θεματοθετρια: ξερω περιπτωση παιδιου (νηπιου, οχι μωρου που ειναι το δικο σου) και εχειβγαλει το ματι του με πιρουνι. ξεφυγε απο την προσοχη της μανας που εκεινη τη στιγμη απλωνε ρουχα εξω και πηρε το πιρουνι και ξαφνικα η μανα ακουσε ουρλιαχτα. μπηκε μεσα και... τρεξαν σε νοσοκομειο, μη γραψω αλλα γιατι η καταληξη δυστυχως ειναι ασχημη. παει το ματι του ματιου.

Βανιλλια καλα κανεις και φοβασαι! ειναι μια στις εκατο ,αλλα εχει συμβει

[marakiz]

Κάτσε βρε συ antsa όμως, δεν αφήνεις κι εύκολα μωρά/νήπια εκτός οπτικού πεδίου και ειδικά με πράγματα που χρειάζονται επιτήρηση!!

 

 

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

To θέμα είναι ότι προσλαμβάνοντας μία ξένη γυναίκα, θα περάσει πολύ καιρός για να είναι οι γονείς ήσυχοι, αν ειναι ποτέ, και ειδικά με μωρό ή πολύ μικρό παιδί. Το έχω κάνει αρκετές φορές, και καλώς ή κακώς, είναι ένα τεράστειο ρίσκο.

Μπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε όταν λείπεις, και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί γονείς που δε χρειάστηκε να καταφύγουν σε κάμερες ή σε αιφνιδιαστικές επισκέψεις συγγενών κλπ. Πράγματα που προφανώς κανείς δε θα έκανε με τη γιαγιά!

Με τη γιαγιά (αν δεν υπάρχει θέμα υγείας) συζητάμε την "μπηχτη" και το αν το μωρό θα παίξει με το κατάλληλο εκπαιδευτικό παιχνίδι. Με την babysitter, φοβόμαστε ότι θα ακούμε "ναι, όπως θελετε" και από πισω να μη γίνεται εντελώς τίποτα από όσα νομίζουμε. Εχω δει babysitter σε παιδικές χαρές να τρώνε από το κουτάλι του μωρού, να μαζεύουν το κουτάλι από το δρόμο και να το δίνουν πίσω, να αφήνουν το παιδί να μυξοκλαίει για ώρα πολύ ενώ μιλάνε στο τηλέφωνο και προφανώς υπάρχουν και ιστορίες για παιδιά παρκαρισμενα στην τηλεόραση ως και φωνές, καμιά ξυλιά κλπ. Δε λέω ότι όλα αυτά θα γίνουν ή ότι όλες οι babysitter ειναι ετσι, ίσα ίσα. Αλλά αν συμβούν, πώς θα τα ξέρεις; Μάλλον δε θα τα μάθεις ποτέ. Με τη γιαγιά τουλάχιστον ξέρεις τι να περιμένεις, και ξέρεις ότι θα τσακωθείς γιατί ευθέως θα διαφωνήσει μαζί σου, δε φοβάσαι ότι θα λέει "ναι, ναι" και μέσα της θα σκέφτεται "κούνια που σε κούναγε".

Ξαναλέω, χρησιμοποιώ babysitter, και πολλές γυναίκες τις εκτιμώ αφάνταστα. Αλλά είναι ρίσκο. Ειδικά δε όταν πηγαίνουμε σε μαύρη εργασία, και αμφίβολες συστάσεις. 

 

Βάζεις κάμερα στο σπίτι για την οποία η νταντά είναι ενημερωμένη εξαρχής και επίσης γίνονται κάποιες απρογραμμάτιστες εφόδους προς τσεκάρισμα

[Niki81]

 

23 hours ago, Vanillia said:

Βρίσκω επικίνδυνη την πίσω μεριά των πιρουνιων και των κουταλιων. Της σακούλας όταν σε 2 δευτερόλεπτα μπορεί να την έχει περάσει στο κεφάλι της χωρίς να την πάρεις χαμπάρι . Ίσως είμαι υπερβολική δεν ξέρω όμως έχει τα παιχνίδια της και μπορεί να την απασχολήσει με αυτά 

 

Αν η πεθερα σου βαζει το μωρο να παιζει με πιρουνι,μαχαιρια,σκοινια κλπ τοτε είναι επικινδυνη για τη σωματικη ακεραιοτητα του παιδιου και προφανως προφανεστατα δε θα αφησεις το παιδι σου μαζι της.

 

Γενικα παντως σε μια τετοια περιπτωση βοηθαει πχ αντι κι εμεις να επιμενουμε σωνει και ντε ότι το παιδι πρεπει να παιζει με τα δικα του παιχνίδια και μονο να κατσουμε μαζι με τη γιαγια να διαμοφωσουμε ένα ντουλαπι με ταπερ κουταλες ελαφριες και διαφορα αντικείμενα με τα οποια θα μπορει να παιζει το παιδι.Και να κρυψουμε τα επικινδυνα δειχνωντας ότι αυτά απαγορευνται.

[Vanillia]

πρίν από 10 λεπτά , antsa είπε:

 

 

[Bebouli]

Το μωρό μου είναι 9 μηνών και θα μείνει με νταντά η οποία είναι πολύ κοντινό μας πρόσωπο γιατί η μαμά μου δουλεύει αλλά και να μη δούλευε νομίζω πως δε θα το άφηνα. Πρώτον είναι της απόψεις πως το μωρό από 6 μηνών πρέπει να του δίνουμε ότι τρώμε και εμείς ακόμα και καφέ να δοκιμάζει ( γιατί τι θα πάθει εμείς τι πάθαμε;;;;).  και πως μπορεί να κάνει ότι θέλει το μωρό αν θέλει μπορεί να κάψει και το σπίτι παιδί είναικαι πολλά αλλά.Και δεύτερον έχει μεγαλώσει του αδερφού μου την κόρη που αυτή τη στιγμή είναι 7 χρόνων και βλέπω τα αποτελέσματα στη συμπεριφορά της. Γι αυτό ήμουν αποφασισμένη πως αν δεν έβρισκα κάποιο άτομο εμπιστοσύνης θα σταματούσα από τη δουλειά. σε εμάς δεν τα έκανε όλα αυτά και κατηγορούσε τη γιαγιά μου( μαμά της) που τα έκανε και τώρα.....

[Vanillia]

Το κακό δεν αργεί να γίνει.  Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και σε εμένα αν αφηνατο παιδί μου να παίζει με αυτά. Δεν κατηγορώ επειδή είναι η γιαγιά.  Είναι δύσκολο να φεύγεις για δουλειά και να έχεις το μυαλό σου στο σπίτι μην τυχόν και γίνει κάτι. Επίσης είναι μικρή για μου πει πως πέρασε και τι έκανε με την γιαγιά ώστε να ξέρω αν άκουσε η γιαγιά αυτά που είπα ή όχι. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη μου βρε κορίτσια και δεν μπορώ να Τ δω αλλιώς...  Ο άντρας ευτυχώς όταν του λέω της βάζει χέρι και με το παραπάνω όμως γίνεται αυτή η δουλειά κάθε μέρα;! Να γυρίζουμε σπίτι από τις δουλειές μας και αντί να ξεκουραζομαστε όμορφα και ωραία. Να του λέω τα στραβά της μάνας του; Γιατί μάνα του είναι και όσο και να μου δίνει δίκιο τον στεναχωρώ κάθε μέρα να του λέω τα κακά και τα στραβά .

[λιλουμ]

Εγώ θα σου πω ότι μετάνιωσα που δεν ήμουν αυστηρή με την πεθερά μου! 

Κ γιατί;;;; στο τέλος άκουσα να λέει γιατί δεν μας αφήνει να κρατήσουμε αγκαλιά το παιδί; τι φοβάται;;;

Μείναμε μαζί για ένα χρονικό διάστημα κ διαφωνούσα σε πολλά πράγματα αλλά δεν μιλούσα γιατί μια φορά μίλησε ο άντρας μου κ έγινε ο χαμός! Κ επειδή δεν ήθελα άλλες εντάσεις με τον τρόπο μου προσπαθούσα να τα διορθώσω αλλά... δεν!!

Είχα κ στο μυαλό μου ότι σε λίγο θα πάω για δουλειά δεν θα το βλέπουν(είμαστε σε άλλη πολη).

Κ δεν φτάνει που έκανα τον μαλ...Α! Άκουσα κ ότι δεν τους δίνω το μωρό. 

Το πρόβλημα ξέρεις πιο ήταν;;; έβλεπαν όλη μέρα τηλεόραση κ στο ενδιάμεσο ήθελαν το μωρό. Μόνο που πολλές φορές το ενδιάμεσο ήταν να φάει το μωρό να κοιμηθεί να πάει βολτα(σχεδόν κάθε απόγευμα το πήγαινα κ συνήθως το πήγαινα βόλτα για να αποφύγω να βλέπει το παιδί τηλεόραση) με αποτέλεσμα να το κρατάνε το παιδί στην αγκαλιά τους ή να παίζουν μαζί του κάνα 2-3 ώρες το πολύ!!! Από της 07:00 που ξυπνάει μέχρι της 09:00-09:30 που κοιμάται. Κ εγώ κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ να προσπαθώ να παίξω κ να ασχοληθώ με ένα παιδί χωρίς να δει τηλεόραση!

Γίνε αυστηρή!

Εγώ την πρώτη φορά που έγινε χαμός είχε πει ο άντρας μου θα φύγω κ δεν θα το ξανά δείτε το μωρό. Κ εγώ ήμουν που προσπαθούσα να φτιάξω την κατάσταση ανάμεσα μας. Έλεγα δεν γίνεται να μην βλέπουν το παιδί ή να μην το μιλάνε.

Τώρα ο άντρας μου ήταν αυτός που ξεκαθάρισε την κατάσταση(τους είπε όλοι μέρα είστε μπροστά από μία τηλεόραση κ αλλά πολλα). Εγώ είπα Εντάξει ότι έγινε έγινε κατάλαβαν το λάθος τους. Αλλά είπα στον άντρα μου τελευταία φορά επόμενη συγχώρεση δεν έχει!  Δεν θα με τρελάνει οι οικογένεια σου! Εάν ξανά ακούσω δεν μιλάμε στο μωρό ή δω ότι δεν το μιλάνε το παίρνουμε φεύγουμε κ θα το βλέπουν μια φορά το χρόνο!

 

Πες στη πεθερά σου ακριβώς τι θέλεις κ τι δεν θέλεις με το παιδί σου! Παιδί σου! Αυτό δεν θελουν να καταλάβουν οι γιαγιάδες κ οι παππούδες. Ότι είναι δικά μας παιδιά κ όχι δικά τους.

Όσο σωπαινουμε γίνονται τα πράγματα χειρότερα

Επεξεργάστηκαν 29 Σεπτεμβρίου,2017 by λιλουμ

[Lady_Mel]

Επεβαλε την γνώμη σου κοπέλα μου!το θέμα είναι να είσαι εσύ ήσυχη όταν λείπεις!κ εμένα νέα είναι πεθερά μου κ ενώ υπέθεσα πως είναι καλό αυτό μας βγαίνουν αλλά..δν θελει να καταλάβει πως μεγαλώνει..ζηλεύει,το παίζει κοριτσάκι άσε που μετά το μωρό ξαναζεί τον έρωτα της με τον πεθερό!δλδ έλεος!με το παιδί μου;πάω σπίτι τους ο σύζυγος λείπει για δουλειές κ αντί να κάτσουν μαζί μου να τα πούμε να χαρούν κ το μωρό που έχουν να το δουν μέρες το κρατάνε στην κρεβατοκαμαρα τους ξαπλωμένοι κουκουλωμενοι στο κρεβάτι τους με το παιδί ανάμεσα κ εγω μόνη στο σαλονι!οτι τι;οι γονείς κ το μωρό τους ;αν είμαι κ εγω μπροστά δν μπορούν να το χαρούν;αποσυντόνιζω το παιδί;