μαμα που αφηνε κανα σαββατο τα παιδια στην πεθερα της αλλα το ... μετανιωσε

[marakiz 888]

Βρε κορίτσια τι σας πειράζει αν λέει ότι μοιάζει στο γιο της?  Αυτά εννοείτε όταν λέτε μπηχτές? 

[Niki81 166]

7 minutes ago, marakiz said:

Βρε κορίτσια τι σας πειράζει αν λέει ότι μοιάζει στο γιο της?  Αυτά εννοείτε όταν λέτε μπηχτές? 

Όταν το λεει δε με πειραζει..όταν το διαφημιζει με καμαρι σε οποιον πατησει το ποδι του στο Σπιτι...λες και το γεγονός ότι το παιδι μοιαζει στο μπαμπα του μειωνει το δικο μου ρολο ...με ενοχλεί.Κι εν πασει περιπτωση όταν κανεις κατι και τον αλλον τον ενοχλεί καλο είναι να το σταματας...αυτό λεγεται ευγενια.Οταν το κανεις ξανα και ξανα επίτηδες δειχνεις το τι εισαι.

[marakiz 888]

Μα δεν μειώνεται κανένας ρόλος όπου κι αν μοιάζει το παιδί. Κι αν το λέει  λες και είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο αυτή εκτίθεται, τι τσιμπάς εσύ.

Δεν λες πάλι καλά που δεν μοιάζει σε εκείνη??? 

[antsa 21]

παιζουν ρολο διαφοροι παραγοντες οπως οταν λες κατι τι υφος εχεις (πχ απαξιωτικο? λιγο περιπαιχτικο-κοροιδευτικο?) , και η συχνοτητα που το λες (μα καθε φορα να το κοπαναει) και επισης παιζει ρολο αν στεκει αυτο που λεει και ξαναλεει. στην περιπτωση μου εχω δυο παιδια, το πρωτο μοιαζει στο συζυγο και το δευτερο σε μενα, μηπως ειναι λιγο γελοιο να επιμενει οτι μοιαζουν μονο στο γιο της και τα δυο?τελος, οταν το λες και το ξαναλες δεκαδες εκατονταδες φορες καταντας απο γραφικος εως κομπλεξικος....

[ΑΡΓΚ 1.093]

πρίν από 7 λεπτά , Niki81 είπε:

Όταν το λεει δε με πειραζει..όταν το διαφημιζει με καμαρι σε οποιον πατησει το ποδι του στο Σπιτι...λες και το γεγονός ότι το παιδι μοιαζει στο μπαμπα του μειωνει το δικο μου ρολο ...με ενοχλεί.Κι εν πασει περιπτωση όταν κανεις κατι και τον αλλον τον ενοχλεί καλο είναι να το σταματας...αυτό λεγεται ευγενια.Οταν το κανεις ξανα και ξανα επίτηδες δειχνεις το τι εισαι.

 

Για να πω τον αντίλογο: αν δεν ήθελες το παιδί να μοιάζει του μπαμπά, τι τον παντρεύτηκες τον κακομοίρη;;; Κι εμένα τα δυο μου τα παιδιά στον μπαμπά μοιάζουν, το λέω και μόνη μου, δε χρειάζεται να το πει άλλος. Και δεν με προσβάλει, δεν τον παντρέυτηκα με τη βία τον άντρα μου! Στη θέση αυτού του ταλαίπωρου του μπαμπά, που η γυναίκα του προσβάλλεται όταν λένε ότι τα παιδια του μοιάζουν, θα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Είναι σαν να του λες είτε ότι είναι άσχημος είτε ότι τα παιδιά αποκλείεται να του μοιάζουν γιατί δεν είναι δικά του!

[antsa 21]

3 minutes ago, marakiz said:

Μα δεν μειώνεται κανένας ρόλος όπου κι αν μοιάζει το παιδί. Κι αν το λέει  λες και είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο αυτή εκτίθεται, τι τσιμπάς εσύ.

Δεν λες πάλι καλά που δεν μοιάζει σε εκείνη??? 

 οχι εδω δεν αξιζει να τσιμπησεις. αλλα το οτι δυσανασχετεις αν λεγεται ξανα και ξανα και ξανα ειναι αλλουνου παπα ευαγγελιο!

 

να μαι δικαιη ομως, εμενα το κοπαναγε συνεχεια οσο ηταν μικρα 1-2 ετους. τωρα το εχει κοψει αυτο, πιθανοτατα κατι να της εχει πει και ο ανδρας μου παλια, κατι του στυλ αντε κοφτο βρε μανα ολη την ωρα σε ποιον μοιαζουν τα παιδια. μας το πες, φτανει πια

[ΑΡΓΚ 1.093]

πρίν από 10 λεπτά , Niki81 είπε:

Όταν το λεει δε με πειραζει..όταν το διαφημιζει με καμαρι σε οποιον πατησει το ποδι του στο Σπιτι...λες και το γεγονός ότι το παιδι μοιαζει στο μπαμπα του μειωνει το δικο μου ρολο ...με ενοχλεί.Κι εν πασει περιπτωση όταν κανεις κατι και τον αλλον τον ενοχλεί καλο είναι να το σταματας...αυτό λεγεται ευγενια.Οταν το κανεις ξανα και ξανα επίτηδες δειχνεις το τι εισαι.

 

Σε όποιον μπει στο σπίτι όταν ο μεγάλος μου γιος ήταν μωρό, παίζει να έλεγα η ίδια ότι είναι φτυστός ο μπαμπάς. Με χαρά, τον αγαπώ τον άντρα μου, όπως προφανώς και η γιαγιά αγαπά τον γιο της. Η μάνα μου δε θα έλεγε ποτέ ότι μοιάζουμε στον πατέρα μου (κι ας μοιάζουμε) και προσβαλλόταν άμα το λεγε κανείς. Επίσης η μάνα μου, για σεβαστούς λόγους, τον σιχαίνεται τον πατέρα μου. 

Σε τέτοιες καταστάσεις, το παιδί βγαίνει ζημιωμένο, που καταλαβαινει ότι είναι κακό να μοιάζει στον μπαμπά και αργά ή γρηγορα θα αναρρωτηθεί τα προφανή: γιατί είναι κακό να μοιάζω στον μπαμπά; γιατί η μαμά θυμώνει όταν η γιαγιά λέει ότι μοιάζω στον μπαμπά, δεν τον αγαπά; μήπως η μαμά με βρίσκει άσχημο;

[Niki81 166]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

 

Για να πω τον αντίλογο: αν δεν ήθελες το παιδί να μοιάζει του μπαμπά, τι τον παντρεύτηκες τον κακομοίρη;;; Κι εμένα τα δυο μου τα παιδιά στον μπαμπά μοιάζουν, το λέω και μόνη μου, δε χρειάζεται να το πει άλλος. Και δεν με προσβάλει, δεν τον παντρέυτηκα με τη βία τον άντρα μου! Στη θέση αυτού του ταλαίπωρου του μπαμπά, που η γυναίκα του προσβάλλεται όταν λένε ότι τα παιδια του μοιάζουν, θα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Είναι σαν να του λες είτε ότι είναι άσχημος είτε ότι τα παιδιά αποκλείεται να του μοιάζουν γιατί δεν είναι δικά του!

Νομιζα ημουν σαφης στο τι ειπα.Αν εσυ αυτό που καταλαβες ειναι ότι με ενοχλεί που το παιδι μου μοιαζει του μπαμπα του...δε θα κατσω να εξηγησω.

[vicky86 743]

Δ το κανω επιτηδες.αλλα πραγματικα δ μπορω να ειμαι πλεον τοσο φιλικη

Να το θεσω κ αλλιως.αν ολη την ωρα πετας μπηχτες μετα μην παρεξηγηθεις αν κτ που ειπωθει δ σ αρεσει

Εμενα παλι δ το λεει αυτο.που ειναι ολοιδια τα παιδια μου ο μπαμπας τους.λετε επειδη στην ουσια ειναι ιδια ο πεθερος;

[antsa 21]

αν εχει θεματα με τον ανδρα της η πεθερα, εννοεις? και δε θελει να πει οτι μοιαζουν στο γιο της γιατι ο γιος μοιαζει στον μπαμπα του, αραγε τα εγγονια στον πεθερο-ανδρα της? αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου, κανεις δε μπορει να πει με σιγουρια.

παντως εχεις δικιο, αν καποιος πεταει "αστεια" δηκτικα, πρεπει να μαθει να δεχεται επισης. η δικια μου, χαμογελεστα ολο πεταει διαφορα αλλα ειναι παρεξηγησιαρα ομως, δε δεχεται τετοιου ειδους αστειακια καθολου. κατεβαζει κατι μουτρα οταν ο γιος της την εχει πειραξει (ο ανδρας μου ειναι πειραχτηρι γενικως), θιγεται με το παραμικρο (ο ιδιος ο ανδρας μου της το εχει πει, αμαν ρε μανα, δε σηκωνεις κουβεντα η ενα αστειο 

Επεξεργάστηκαν Σεπτέμβριος 29,2017 by antsa

[evalex 4]

Ελα ντε τι σας πειραζει που λεει οτι μοιαζουν στον πατερα τους τα παιδια;η δικη μου πεθερα εχει βγαλει ντελαλη κ λεει συνεχεια οτι η αλλη της εγγονη(του κουνιαδου μου)μοιαζει στον αντρα μου,οτι ειναι ιδια δηλαδη σωσιας(καμια σχεση ομως) κ οτι η δικη μας κορη ειναι ιδια με μενα(μακαρι να ηταν αλλα δεν ειναι).

[nat2308 41]

Επειδή έχω πεθάνει στα γέλια με την όλη συζήτηση, θα πω κι εγώ ότι φυσικά κι η δική μου πεθερά λέει ότι είναι ο μικρός ίδιος με τον άντρα μου, ενώ δεν έχουν αντικειμενικότατα καμία σχέση! Και θα πω συγκεκριμένα ότι δεν μοιάζει ούτε και σ'εμένα (για να μην παρεξηγηθώ) αλλά στους 2 παππούδες!

 

Και θα πω και το πιο χαρακτηριστικό: τα ανίψια του άντρα μου μοιάζουν ο μεγάλος στο σόι του άντρα μου κι ο μικρός στο σόι του πατέρα του. Επειδή λοιπόν θεωρούν τον μεγάλο χαζό και άσχημο και τον μικρό έξυπνο και όμορφο (δεν σχολιάζω περαιτέρω!!!), λένε ότι ο μεγάλος μοιάζει στον πατέρα του κι ο μικρός στο δικό τους σόι.

 

Δεν είναι το θέμα σε ποιον μοιάζει και σε ποιον όχι το παιδί, είναι αυτός ο "κομπασμός" που μας τη δίνει στα νεύρα και είναι λογικό όταν τον ακούς συνέχεια. 

[Niki81 166]

1 minute ago, nat2308 said:

 

Δεν είναι το θέμα σε ποιον μοιάζει και σε ποιον όχι το παιδί, είναι αυτός ο "κομπασμός" που μας τη δίνει στα νεύρα και είναι λογικό όταν τον ακούς συνέχεια. 

 

Παλι καλα που μερικες καταλαβαινομαστε εδώ μεσα.

[ΑΡΓΚ 1.093]

3 ώρες πρίν, Niki81 είπε:

Νομιζα ημουν σαφης στο τι ειπα.Αν εσυ αυτό που καταλαβες ειναι ότι με ενοχλεί που το παιδι μου μοιαζει του μπαμπα του...δε θα κατσω να εξηγησω.

 

Αν η γιαγιά έλεγε όλη μέρα "τι ωραία μαλλιά που έχει ο μπέμπης" ή "αχ μωρό μου, τα μάτια της μαμάς σου ίδια εχεις" θα σε πείραζε; Αν όχι, τότε σε ενοχλεί ότι βλέπει ομοιότητα με το γιο της. Δεν καταλαβαίνω τι παρεξηγώ.

[Niki81 166]

5 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Αν η γιαγιά έλεγε όλη μέρα "τι ωραία μαλλιά που έχει ο μπέμπης" ή "αχ μωρό μου, τα μάτια της μαμάς σου ίδια εχεις" θα σε πείραζε; Αν όχι, τότε σε ενοχλεί ότι βλέπει ομοιότητα με το γιο της. Δεν καταλαβαίνω τι παρεξηγώ.

Είναι απολυτα λογικο να θεωρεις ότι εσυ ξερεις καλυτερα από εμενα τι με ενοχλεί και τι όχι.Μη στο χαλασω...keep going!!

[Niki81 166]

5 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Αν η γιαγιά έλεγε όλη μέρα "τι ωραία μαλλιά που έχει ο μπέμπης" ή "αχ μωρό μου, τα μάτια της μαμάς σου ίδια εχεις" θα σε πείραζε; Αν όχι, τότε σε ενοχλεί ότι βλέπει ομοιότητα με το γιο της. Δεν καταλαβαίνω τι παρεξηγώ.

Και για να σου αντιστρέψω την ερωτηση...αν εσενα η μανα σου ολη μερα καυχιοταν μπροστα στον αντρα σου  ότι τα παιδια μοιαζουν σε σενα λες και είναι καποιο κατορθωμα.Αν κάθε φορα που γνώριζες έναν καινουριο φιλο σου η συγγενή στον αντρα σου πεταγοταν από διπλα η μανα σου με ειρωνια να ρωτάει...για πες μας σε ποιον μοιαζει το παιδι?Στην κορη μου δε μοιαζει?Εσενα ολο αυτό θα σου φαινοταν νορμαλ συμπεριφορά?και αν ο αντρας σου δυσανασχετουσε με ολο αυτό θα σημαινε ότι τον ενοχλεί το ότι το παιδι μοιαζει σε σενα?Οχι ότι τον ενοχλεί η συμπεριφορά της μαμας σου?

 

 

[antsa 21]

λοιπον επειδη τα εχουμε βιωσει πολλες τελικα, τετοιου ειδους μικροπικαρισματα. ΔΕΝ ειναι στεναχωρο να μοιαζει το παιδι στο μπαμπα, στην περιπτωση μου χαιρομαι που μοιαζει το ενα μου παιδι στον ανδρα μου γιατι τον αγαπαω και τον βρισκω ομορφο. το προβλημα ειναι το υφος της αλλης , η συχνοτητα που αναφερεται σε τετοιου ειδους συγκρισεις, ο ψευτοθριαμβος που νοιωθει και η ικανοποιηση που πιθανον αντλει πικαροντας την νυφη-μητερα.

Αυτο εννοει η νικη81, εγω η Νατ 2308 και αλλες κοπελες και εχουμε ενα δικιο, πως να το κανουμε. εχουμε δικιο να ενοχλουμαστε ασχετα που δε το κανουμε θεμα διοτι 1) δε θελουμε να ξεπεσουμε σε γελοια επιπεδα 2)δινουμε τοπο στην οργη απο σεβασμο στον ανδρα μας και μονο σε αυτον. Γιατι συγνωμη αλλα κανονικα ο σεβασμος κερδιζεται, δεν απαιτειται γιατι  γεννησε αυτον που παντρευτηκαμε και οφειλουμε χωρις να το αξιζει απαραιτητα να τη σεβομαστε. κανονικα, το λογικο θα ηταν : αξιζεις το σεβασμο, θα τονε χεις . δεν τον αξιζεις, θα επρεπε να μην τον εχεις. Επειδη ομως εχουμε αυτους τους ερμους ανδρουληδες που δε φταινε σε τιποτα να γινονται ...λουκανικακια, αναγκαζομαστε να δειξουμε σεβασμο και εκει που ΔΕΝ αξιζει.

Επεξεργάστηκαν Σεπτέμβριος 29,2017 by antsa

[kine 273]

Καλά τα λες  antsa αλλά αυτό που περιγράφεις δεν είναι σεβασμός, αλλά υποκρισία. Μια αμοιβαία αντιπάθεια έχετε με την μητέρα του άντρα σου και προσπαθείς να δείχνεις ανωτερότητα και να μην ασχοληθείς με τις διάφορες μπιχτές, αλλά και σε πειράζουν και ασχολείσαι και σκέφτεσαι πως να της το ανταποδώσεις, απομακρύνοντας την από κοντά σας.

 

Να είμαστε τουλάχιστον λίγο ειλικρινείς και ρεαλιστές για να μπορούμε να έχουμε προσδοκίες να βγει και κανένα συμπέρασμα από τα όσα λέμε.

 

Επί της ουσίας, δεν σου έχει κάνει τίποτα η γυναίκα. Απλώς δεν την γουστάρεις και κάθε μικρό και χαζό που θα πει, σου τη βαράει στα νεύρα και συσσωρεύεις πράγματα. Είναι δικαίωμα σου να μην την συμπαθείς και να την ανταγωνίζεσαι, αλλά δεν είναι σοβαρά όλα αυτά, για να στερείς από τα παιδιά σου την ευκαιρία να έχουν παππούδες στη ζωή τους. Υπάρχουν γιαγιάδες, που δεν στέκονται σε μπιχτές και χαζομαρούλες, που όντως μισούν τις νύφες και τους γαμπρούς τους και όντως πιπιλίζουν τα αυτιά των παιδιών τους να χωρίσουν και κάνουν ότι μπορούν για να το επιτύχουν. Και το πρόβλημα σου εσένα, είναι που αγαπάει πολύ τα παιδιά σας και τα θέλει κοντά της. 

 

Κοίταξε μην καταλήξεις αυριο μεθαυριο σαν την πεθερά σου, μόνη, ανασφαλής και μακρυά από τα παιδιά σου, γιατί η νύφη δε θα ανέχεται τις ανασφάλειες σου και θα "φοβάται" μην της κλέψεις "το ρόλο της".

[antsa 21]

δε νομιζω οτι θα καταληξω ετσι οπως περιγραφεις για εναν απλο λογο: θα εχω ενδιαφεροντα, χομπι, εφοδια (μορφωση), φιλιες, ταξιδια , σπα, γυμναστηρια κτλ κτλ η λιστα ειναι μακρα. προσωπικα ανυπομονω να απαγκιστρωθουν τα παιδια απο πανω μου, λαθος εχετε καταλαβει, αλλα με το σωστο τροπο, εχοντας παρει αυτα που εχω να δωσω , αυτα που εχουν αναγκη και τα ιδια. και μετα αντε στο καλο, και στο εξωτερικο αν θελουν, ακομα καλυτερα, να φυγουν απο αυτη τη χωρα. ετσι σκεφτομαι, ετσι ειμαι. 

εχεις δικιο, ως προς το οτι δεν ειναι σεβασμος. σεβομαι τον ανδρα μου, ναι, του αξιζει ομως. σεβομαι αυτη, μμμμ υποκρισια ναι, γιατι δε τη σεβομαι στ αληθεια. την ανεχομαι για χαρη του ανδρα μου. 

ομως κανεις λαθος, εχει κανει πολλα αλλα δε μπορω να γραψω σε ενα δημοσιο φορουμ, ειναι πολυ συγκεκριμμενα γεγονοτα και προσωπικα.

Επισης: την αντιπαθω αλλα την λυπαμαι κι ολας ( οταν προσπαθω να μπω στη θεση της).

ΔΕ στερω τιποτα απο τα παιδια μου, γιατι καθε εβδομαδα ειμαι τυπικη , πηγαινουμε επισκεψη. Ειναι δικαιωμα και υποχρεωση μου αν κρινω οτι δεν εμπιστευομαι για τους χ λογους να μην τα αφησω εκει (αν και, επειδη με ξερω, το πιο πιθανο ειναι οτι θα τα ξαναφησω εκει καποια στιγμη αλλα θα ναι για 2 ωρες και οχι καθε σ/κ).

Ναι με πειραζουν ο μπιχτες, δεν μου αξιζουν. ναι ασχολουμαι, γιατι εχω ανεχτει επι σειρα ετων πολλα , και αδικαιολογητα.

τελευταιο τωρα. εχω αυτογνωσια, ξερω την αξια μου, ξερω τι εχω πετυχει στη ζωη μου αυτοδημιουργητα, ΑΠΑΙΤΩ να με σεβονται γιατι 1) το αξιζω 2) η οικογενεια που με μεγαλωσε με εμαθε να σεβομαι και εγω

Επεξεργάστηκαν Σεπτέμβριος 29,2017 by antsa

[kine 273]

antsa φάσκεις κι αντιφάσκεις.

 

Από τη μια "ο σεβασμός κερδίζεται" κι άρα αυτή δεν τον αξίζει κι από την άλλη "τον απαιτείς" για σένα. Είτε όλοι μπορούν να απαιτούν σεβασμό, είτε όλοι όσοι υφίστανται ασέβεια, την αξίζουν, μιας και δεν έχουν κερδίσει τον σεβασμό των άλλων!

 

Αντιφάσκεις και στο άλλο. Από τη μια αυτή δεν έχει ζωή να ασχοληθεί και ασχολείται με τη δική σας κι από την άλλη, εσύ που έχεις ζωή (ή έτσι θέλεις να πιστεύεις), ασχολείσαι με την πεθερά σου, αντί να ζεις τη ζωή σου. Και είσαι βέβαιη ότι στο μέλλον δεν θα έχεις ανάγκη την παρουσία των παιδιών σου, γιατί θα κάνεις σπα και ταξιδάκια, αλλά τώρα δεν αντέχεις ούτε λίγες ώρες την εβδομάδα να τα αφήσεις να συσχετιστούν με την γιαγιά τους. Αν έχεις τόσο γεμάτη ζωή και δεν είσαι μίζερη σαν την πεθερά, γιατί δε μπορείς να χαρείς τις βόλτες σας με τον άντρα σου, αλλά κάθεσαι και ανησυχείς για το πώς θα σε κοιτάει η πεθερά, όταν θα επιστρέψετε να τα πάρετε; Αντί να βγαίνετε τις βόλτες σας και να περνάτε χρόνο σαν ζευγάρι, προτιμάς να κρατάς τα παιδιά κοντά σου, για να μη "σου κλέψει τον ρόλο" η πεθερά. 

 

Και το άλλο: έχεις αυτογνωσία, ξέρεις την αξίας σου, αλλά δεν είσαι βέβαιη για το αν διακινδυνεύει ο "ρόλος" σου, από την πεθερά; Δηλαδή, αυτός ο ρόλος είναι τόσο εύθραυστος ή τον παίζεις τόσο μέτρια, που ανά πάσα στιγμή, η πεθερά σου μπορεί να σου τον πάρει και γι'αυτό εσύ φροντίζεις να μην έχει πολύ χρόνο με τα παιδιά σου. Αλλά κατά τα άλλα έχεις αυτογνωσία! Τι αυτογνωσία είναι αυτή που δεν μπορείς να είσαι βέβαιη για το πιο προφανές και αδιαμφισβήτητο πράγμα στην όλη υπόθεση: ότι τα παιδιά αγαπούν τη μαμά τους, γιατί είναι η μαμά τους και όποιον και να αγαπήσουν στη ζωή τους, η μαμά θα είναι πάντα μία, μοναδική κι ανεπανάληπτη! 

 

Και φυσικά μπορώ να συνεχίσω με τις αντιφάσεις. Μόνη σου λες ότι είσαι ΤΥΠΙΚΗ. Πηγαίνετε μια φορά την εβδομάδα οικογενειακώς, ενώ πριν είχαν προσωπικό χρόνο με τη γιαγιά. Μετέτρεψες οπότε την ευκαιρία για σχέση, σε τυπική επίσκεψη.

 

Τέλοσπαντων, δεν έχει νόημα να συνεχίσω να αναλύω τις αντιφατικότητες που λες και σκέφτεσαι. Το ζήτημα είναι να προσπαθήσεις εσύ να τις αναλύσεις, για να μπορέσεις να πας παρακάτω. Καταλαβαίνω ότι το να πεις τον πόνο σου, με την πεθερά που έχεις, είναι κι από μόνο του εκτόνωση και το χρειάζεσαι, αλλά καλό είναι σε κάποια φάση, να μπορούμε να πάρουμε και κάτι από μια κουβέντα, να το επεξεργαστούμε λίγο εσωτερικά και να πάμε τη ζωή μας, ένα βήμα παρακάτω. 

[sofia16 5]

Καλημερα. Ηθελα να σου μεταφερω τη δικη μου εμπειρια. Η δικη μου πεθερα ειναι 80 χρονων. Μεχρι να παντρευτω με τον αντρα μου και πριν τα παιδια, η συμπεριφορα της ηταν σχεδον αψογη. Μετα το πρωτο παιδι αλλα και με το δευτερο αλλαξε τελειως. Επειδη ειμαστε στο ιδιο κτιριο καθε μερα ερχοταν και ερχεται να μας δει, χωρις να θελει να κρατησει μονη της τα παιδια γιατι δεν μπορει. Μπορει να παρει ενα απο τα δυο και για λιγο. Οσο μας επισκεπτεται συνεχεια κανει κριτικη. Αν τρωνε, αν ειναι κακομαθημενα, αν τα ντυνουμε σωστα, αν τα αφηνουμε να μπουσουλανε κατω γιατι εχει μικροβια και πολλα αλλα. Σχολιαζει τα παντα αρνητικα. Και εχει πει κατα καιρους πολλες ασχημες κουβεντες και για μενα προσωπικα. Στην αρχη μαλωναμε γιατι με ευγενικο τροπο της απαντουσα. Τα ελεγα και στον αντρα μου αλλα αυτο που καταλαβαινε αυτος ηταν οτι ειχαμε κοντρα. Της ελεγε να μην ανακατευεται και τοσο αυτη συνεχιζε. Τωρα πια δεν της δινω καμια σημασια. Ειμαι σιγουρη οτι οτι και αν κανω, ειτε καλο, ειτε κακο, θα το σχολιασει αρνητικα. Με το να της απανταω της δινω τροφη να πει κι αλλα. Οποτε δεν ασχολουμαι και την αφηνω να λεει. Ειναι δυσκολο συνεχεια να συγκρατουμαι, αλλα πραγματικα εχει αποτελεσμα γιατι τωρα πια σε εμενα εχει μειωσει κατα πολυ αυτα που ελεγε. Τα παιδια και η σχεση τους μαζι της ειναι αλλη ιστορια. Αν ηθελε, που δεν θελει, να τα κρατησει για να βγω λιγες ωρες εξω θα της τα αφηνα. Πιστευω οτι τα παιδια βλεπουν αλλιως τη γιαγια και χρειαζεται να περνουν λιγο χρονο μαζι της. Φυσικα αν ειναι ανθρωπος που μπορει να κρατησει τους κανονες υγιεινης και ασφαλειας. Εν ολιγοις θελω να καταληξω οτι ναι μεν μπορει η πεθερα να ειναι ενας ανθρωπος που δεν ταιριαζουμε καθολου η ακομα και να μας κανει να νιωθουμε τρομερη αντιπαθεια, γιατι εγω ετσι νιωθω για τη δικη μου, ομως επειδη ειναι μελος της οικογενειας και για χαρη και του συζυγου που μπορει να στενοχωριεται παρα πολυ με αυτη την κστασταση, ισως πρεπει να δειχνουμε ανωτεροτητα. Και αν αυτος ο ανθρωπος ειναι σε θεση να κρατησει για λιγο τα παιδια για να μπορει και το ζευγαρι να εχει μια εξοδο μια στο τοσο πιστευω οτι πρεπει να την αφηνετε.

[Niki81 166]

Για μενα η καλυτερη λυση είναι για αρχη μια καλη συζητηση αναμεσα σε νυφη και πεθερα.Εγω το ειχα προτινει πολλες φορες στον αντρα μου...και δεν ηθελε γιαι θεωρουσε ότι θα της μιλησω ασχημα και θα τη στεναχωρησω.Καμια σχεση.Οταν αργοτερα φτασαν τα πραγματα μεταξυ μας σε πολύ ασχημη φαση τοτε κι εκεινος καταλαβε ότι επρεπε να με εχει αφησει εξ αρχης να της μιλησω.Όταν λεω κουβεντα...δεν εννοω κουβεντα για να οριοθετήσουμε την πεθερα,να της δωσουμε τελεσιγραφο τι της επιτρέπουμε και τι όχι,να της ζητήσουμε τα ρεστα ή να την απειλησουμε πως αν δεν αλλαξει δε θα ξαναδει τα παιδια.Εννοω μια ηρεμη κουβεντα για της εξηγήσουμε ότι ειμαστε στο ιδιο στρατοπεδο.Οτι αναγνωρίζουμε τους κοπους που εκανε κι εκεινη για να μεγαλωσει τα δικα της παιδια ,ότι θελουμε να εχουμε τη βοηθεια της και ότι πανω απ όλα θελουμε να ειμαστε μια δεμενη οικογενεια.

 

Εγω πραγματα που αλλαξα και την πηρα με το μερος μου ηταν τα εξης.Αρχισα να την παιρνω και κανενα τηλεφωνο στο ασχετο ετσι για να δω τι κανει.Η όταν ηταν να παμε βολτα της προτινα εγω να ερθει μαζι μας.Αρχισα να πηγαινω και μονη μου από το Σπιτι της ετσι για να πιουμε έναν καφε.Τετοια απλα πραγματα που όμως εκαναν τη διαφορα.ΝΑι βεβαια εμεις είχαμε φτασει σε πολύ ασχημο σημειο.Ειχα φροντισει και της ειχα δειξει ότι άλλες πισώπλατες παρεμβολες στο Σπιτι μου δε θα δεχτω και ότι σε κάθε μπηχτη της εγω θα απανταω.Ειχαν μπει σαφης ορια.Ομως μονο αυτό...μονο δλδ το να 'απειλουμε'με τη συμπεριφορά μας τη γιαγια πως αν δεν μαζευτεί θα την απομακρύνουμε από τα παιδια...δεν είναι λυση.Οι απειλες εμμεσες οι αμεσες ποτε δεν είναι λυση.Το θεμα είναι να λυνονται οι διαφορες ουσιαστικα.να βρίσκουμε τροπο να δημιουργούνται αληθινες σχεσεις.

 

Φυσικα εξακολουθεί και πεταει μπηχτες,φυσικα εξακολουθεί να μου τη λεει καποιες φορες...κι εγω να της απανταω αλλα ολο αυτό πλεον το αντιμετωπίζουμε και οι δυο πιο χαλαρα.Τα τελευταια χρονια με εχει βοηθησει όπως μπορει ομοιως κι εγω.Τα παιδια δε διατίθεται να τα κραταει καθημερινα...δε με ενοχλεί αυτό.Μια στο τοσο οποτε χρειαστεί να τα αφήσω για να παω καπου παντα μου τα κραταει.

[antsa 21]

9 hours ago, kine said:

 

 

"Από τη μια "ο σεβασμός κερδίζεται" κι άρα αυτή δεν τον αξίζει κι από την άλλη "τον απαιτείς" για σένα."

 

ολοι οι ανθρωποι αξιζουν σεβασμο οταν δεν τους γνωριζουμε, σεβασμο με την εννοια της καλης συμπεριφορας και ευγενειας. μετα ομως, στη συνεχεια των σχεσεων, ναι κερδιζεται, εαν σε σεβονται συνηθως σεβεσαι κι εσυ. ετσι ειθισται (κατα την αποψη μου)

 

9 hours ago, kine said:

Από τη μια αυτή δεν έχει ζωή να ασχοληθεί και ασχολείται με τη δική σας κι από την άλλη, εσύ που έχεις ζωή (ή έτσι θέλεις να πιστεύεις), ασχολείσαι με την πεθερά σου, αντί να ζεις τη ζωή σου

ναι δεν εχει ζωη, η μαλλον εχει ζωη με ψυχολογικα προβληματα, ακοινωνητη εδω στην αθηνα τουλαχιστον. Αν δεις το ιστορικο στο φορουμ δεν εχω ξανασχοληθει στα 10 χρονια γαμου μου με αυτην. ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. γιατι αραγες? μηπς εχει πολλα και εχει φτασει ο κομπος στο χτενι?

 

"Αν έχεις τόσο γεμάτη ζωή και δεν είσαι μίζερη σαν την πεθερά, γιατί δε μπορείς να χαρείς τις βόλτες σας με τον άντρα σου, αλλά κάθεσαι και ανησυχείς για το πώς θα σε κοιτάει η πεθερά, όταν θα επιστρέψετε να τα πάρετε; "

εχω γεματη ζωη λογω των παιδιων μου τωρα, ΑΛΛΑ μετα την ενηλικιωση τους επιθυμω (και μου εχει λειψει κι ολας και αυτο θα επιδιωξω) την αλλη ζωη που περιεγραψα παραπανω και ειχα πριν κανω παιδια!! τωρα πανω απο ολα τα παιδια κι οτι εχουν αναγκη να λαβουν απο εμας τους γονεις τους. μονο που επειδη τον μπαμπα τον βλεπουν λιγο, καλουμαι να παιξω πολλες φορες διπλο ρολο.

 

"αλλά δεν είσαι βέβαιη για το αν διακινδυνεύει ο "ρόλος" σου, από την πεθερά; Δηλαδή, αυτός ο ρόλος είναι τόσο εύθραυστος ή τον παίζεις τόσο μέτρια, που ανά πάσα στιγμή, η πεθερά σου μπορεί να σου τον πάρει και γι'αυτό εσύ φροντίζεις να μην έχει πολύ χρόνο με τα παιδιά σου"

δεν κινδυνευει ο ρολος μου απο αυτη, ΑΛΛΑ: εχει κανει πολλα κι αυτο δυσκολευομαι να  το ανεχτω. το νο προσπαθει να χρησιμοποιει τα παιδια μου ως μεσο αποθεραπειας (να νοιωσει αυτη καλα, γιατι στη ζωη της αγαπαει με εγωισμο και συμφερον, εχω πλειστα προσωπικα παραδειγματα και απο τα παιδια της που για ευννοητους λογους μονο σε PM θα μπορουσα να αναλυσω και δε παει να κανει λαθη με τα παιδια, οχι μονο παιδαγωγικα αλλα να περναει λαθος μυνηματα στα παιδια μας οπως εχει αποδειχτει περιτρανα πλεον?, εγω να κανω τι...? την ανωτερη? μια ζωη εγω να κανω πισω-πισω, να ανεχομαι, και ν αφηνω να αλωνευει? συγνωμη, τετοιοι ανθρωποι, αντι να εκτιμησουν στο τελος θα σε λενε "μαλ.....α". το μονο καλο αν επιλεξω αυτο το ρολο για αλλη μια φορα, θα το εκτιμησει ο ανδρας μου, θα τον βγαλω απο μια δυσκολη θεση.

 

"Μόνη σου λες ότι είσαι ΤΥΠΙΚΗ. Πηγαίνετε μια φορά την εβδομάδα οικογενειακώς, ενώ πριν είχαν προσωπικό χρόνο με τη γιαγιά. Μετέτρεψες οπότε την ευκαιρία για σχέση, σε τυπική επίσκεψη"

αστο, αν δεν ημουν τυπικη, και αν δεν αγαπαγα τον συζυγο θα χα κοψει και την καλημερα. και ναι, οταν βλεπω τον λιγο καιρο που πηγα να την εμπιστευτω το ενα  παιδι μου να κανουν αλλοπροσαλη συμπεριφορα, ενω σε αλλες περιπτωσεις αντιστοιχες, να μην εχει κανει ποτε αλλοπροσαλη συμπεριφορα, εννοειται θα προβληματιστω. και εφοσον ηδη εχει βιογραφικο καλο η πεθερουλα μου, οχι απλα θα προβληματιστω, αλλα θα σκυλιασω και θα πω: μηπως ηρθε η ωρα κυρα μου υστερα απο 10 χρονια να σηκωσω αναστημα, να διεκδικησω- απαιτησω σεβασμο, να σου κοψω λιγο τη φορα, να δειξω δοντια γιατι μιλαμε για χειριστικη συμπεριφορα και για τα παιδια μας!!! ΜΑΣ, οχι σου. ΜΑΣ (του ανδρα μου και δικα μου)

 

Kine χαιρομαι για την απαντηση σου και για καθε απαντηση γονιμη κι επικοδομητικη. αλλα σκεψου, ο ανδρας μου αναγνωριζει τα δικια μου, απλα θα ηθελε να συνεχισω το παλιο μοτιβο συμπεριφορας, αυτο της κατανοησης και ανωτεροτητας.

 

"Φυσικα αν ειναι ανθρωπος που μπορει να κρατησει τους κανονες υγιεινης και ασφαλειας. "

Σοφια μπορει να κρατησει κανονες υγιεινης και ασφαλειας. και το σκεφτομαι αυτο που γραφεις και αυτο που στην ουσια ζηταει και ο ανδρας μου. ισως με τον καιρο μαλακωσω παλι, συνηθως ετσι γινεται απλα αυτη τη φορα ειμαι σκασμενη, ως εδω που λεμε. θα δειξει.

 

"Εγω πραγματα που αλλαξα και την πηρα με το μερος μου ηταν τα εξης.Αρχισα να την παιρνω και κανενα τηλεφωνο στο ασχετο ετσι για να δω τι κανει.Η όταν ηταν να παμε βολτα της προτινα εγω να ερθει μαζι μας."

νικη τα πρωτα χρονια ετσι εκανα κι εγω. οχι βολτες, πληρωμενα απο εμενα ταξιδια στο εξωτερικο ειχαμε παει ολοι μαζι. και οταν σε ενα ταξιδι ειχα φαει μια μπιχτη απο τον πεθερο μου ομως τοτε... αστο πως ειχα νοιωσει,τι νευρα ειχα. γιατι καποτε και ο πεθερος μου μου εριχνε μπιχτες, αλλα τα τελευταια 5 χρονια περιπου, με συμπαθει πολυ, το λεει: η αντζα ειναι παλικαρι λεει, μεγαλωνει πολυ σωστα τα παιδια της, μπραβο σας μας λεει και στους δυο κτλ. οποτε πλεον, κι εγω ειμαι πολυ φιλικη μαζι του, πιο προσχαρη, πιο ανοιχτη  κτλ .

 

κριμα που δε μπορω να γραψω τι εχω κανει για την οικογενεια του ανδρα μου, παλαιοτερα, πριν γεννηθουν τα παιδια. κανοντας χρηση δικων μου γνωριμιων, ανθρωπων που μου ειχαν υποχρεωση η αλλων που απλα με συμπαθουσαν κι αν ζηταγα κατι θα τρεχαν για μενα. μια νορμαλ γυναικα στη θεση της θα επρεπε να με λεει "κορη μου" και να το εννοει!  οχι απλα να ειναι περηφανη για τη νυφη της, να την εχει πλεον θεωρησει κορη της. αν μπορουσα να σας τα γραψω θα καταλαβαινατε πολλα περισσοτερα απο αυτα που με δυσκολια αναλυω μεσω ενος κομπιουτερ, και ναι kine μου καθομαι και γραφω γιατι πλεον νοιωθω εντονη την αναγκη να τα πω. ειμαι τοσο στεναχωρημενη και αγανακτησμενη (τις φορες που δεν λυπαμαι για την ολη κατατσταση αλλα και για τα θεματα που εχει στη ζωη της. και λυπαμαι πολλες φορες, γιατι τα ασχημα θεματα επηρεαζουν τον ανδρα μου, τον πεθερο μου, που συμπαθω και σεβομαι.)

Επεξεργάστηκαν Σεπτέμβριος 30,2017 by antsa

[vicky86 743]

Κατα βαση συμφωνω με τη σοφια κ γω

Απλα πραγματικα πλεον δ μπορω να ειμαι φιλικη κ ανοιχτη αλλα σκεφτομαι δυο φορες το οτιδηποτε

Φανταζομαι νικη οτι αυτο που εκανες ειναι το καλυτερο,που την ενταξες εσυ στην καθημερινοτητα σας,αλλα κ αυτο στη δικη μας περιπτωση μου φαινεται ανεφικτο

Κ να φανταστειτε οτι εμεις υποτιθεται εχουμε καλη σχεση

[antsa 21]

5 minutes ago, vicky86 said:

Κατα βαση συμφωνω με τη σοφια κ γω

Απλα πραγματικα πλεον δ μπορω να ειμαι φιλικη κ ανοιχτη αλλα σκεφτομαι δυο φορες το οτιδηποτε

Φανταζομαι νικη οτι αυτο που εκανες ειναι το καλυτερο,που την ενταξες εσυ στην καθημερινοτητα σας,αλλα κ αυτο στη δικη μας περιπτωση μου φαινεται ανεφικτο

Κ να φανταστειτε οτι εμεις υποτιθεται εχουμε καλη σχεση

 βικυ μου, κι εμεις υποτιθεται εχουμε καλη σχεση. δηλαδη παμε, μιλαμε, δεν βριζομαστε. θα της πω, ενα προβλημα σχετικο με τα παιδια, θα απαντησω σε οτι με ρωτησει σε σχεση με τον ανδρα μου η τα παιδια . απλα παλια ειχα πιο χαμεγαλαστο, γεματο κατανοηση υφος ενω τωρα τελευταια, ευγενικο αλλα τυπικα ευγενικο.

οποτε καταλαβαινω γραφοντας, τι εννοεις!

Επεξεργάστηκαν Σεπτέμβριος 30,2017 by antsa