μαμα που αφηνε κανα σαββατο τα παιδια στην πεθερα της αλλα το ... μετανιωσε

[antsa]

σε συνεχεια σε ενα αλλο post στην ενοτητα "ψυχολογια γονεα", εκει ειχα εκθεσει τον πρωτο προβληματισμο μου, εδω τωρα θα ηθελα να εκθεσω τον δευτερο προβληματισμο μου, πανω στο χιλιοσυζητημενο θεμα νυφης-πεθερας:

ο ανδρας μου μου λεει να βγαινουμε κανα σαββατο μονοι μας. Και πριν λιγους μηνες καθε σαββατο απογευμα αφηναμε για 2-3 ωρες στη μαμα του τα παιδια μας και πηγαιναμε κανα σινεμα η καπου για φαγητο. μαλιστα πριν λιγο καιρο αρχισαμε να βγαινουμε σαββατα με ενα συναδελφο και τη γυναικα του , περναγαμε σουπερ, αλλα αφηναμε τα παιδια μεσημερακι και τα περναμε βραδακι (7-8 ωρες). με αποτελεσμα να νοιωθω τυψεις που τα αφηνα πολλες ωρες εκει, να τους κανει η πεθερα μου ολα τα χατηρια, να τους πεταει ατακες του στυλ " αφηστε τη μαμα τωρα εγω ειμαι εδω" ή "μαμοθρεφτο εισαι καλε? ασε τη μαμα, ελα εδω σε μενα που δε σε βλεπω συχνα", δηλαδη ενοιωθα οτι τα παραχαιδευει και καπου τα παιδια πηγαινα να τα παρω και ενω γενικα μου εχουν μεγαλη αδυναμια (λογικο, εγω τα μεγαλωνα και τα μεγαλωνω και ασχολουμαι μαζι τους) οταν ομως τα επερνα απο εκει η μεγαλη μου η κορη καποιες φορες να μη μου δινει σημασια, να τη φωναζω και να μην ερχεται και γενικα ενοιωθα σαν να με γραφει ενα πραγμα. Και εφαγα φρικη, και εδω και δυο μηνες σταματησα να τα αφηνω στη πεθερα μου, παμε ομως μια φορα τη βδομαδα και τρωμε ολοι μαζι σαν οικογενεια και γενικα απο τοτε που δεν τα ξαναφησα μονα τους εκει, ειναι μια χαρα μαζι μου, πολυ δεμενα μεταξυ τους και με εμενα και τον μπαμπα τους, και τωρα γινεται λιγο το αντιθετο: αντι να "γραφουν εμενα" οταν ειμαστε στο σπιτι της πεθερας μου, δε δινουν σημασια σε αυτη. 

Απο την αλλη ομως, ο ανδρας μου παραπονιεται που τωρα δε βγαινουμε σαββατο μαζι ή με τους φιλους μας... και εχει δικιο και αυτος. γενικα δουλευει παρα πολυ, πολλες ωρες καθε μερα. ενα σαββατο εχει και τωρα... εγω δε δεχομαι να αφηνω εκει τα παιδια μονα τους. του προτεινα να παρουμε μια καλη παιδαγωγο baby sitter για τα σαββατα αλλα δεν το θελει αυτο. και εχω βρεθει καπου σε διλημμα. τι να κανω? να τα αφηνω εκει? μα νοιωθω οτι γινεται ζημια στη σχεση μου με τα παιδια (ενταξει οχι σοβαρη ζημια, αλλα λιγο που τα κακομαθαινει, λιγο που με "παραγκωνιζει" με τον τροπο της η πεθερα μου οταν ειναι μπροστα τα παιδια μου, δεν το αντεχω να πηγαινω να τα παρω απο εκει και να μη μου δινουν σημασια! αυτο , οταν εχει συμβει, με σκοτωνε μεσα μου... και μου χαλαγε ολη τη διαθεση και την ψυχολογια μου κι ας ειχα βγει, κι ας ειχα περασει καλα, κι ας ειχα νοιωσει αυτο που μου ελειπε, μια κοινωνικοτητα - παρεα με φιλους μας.... ο ανδρας μου λεει, οτι ναι μεν εχω δικια σε σχεση με τους προβληματισμους μου και τη μαμα του, αλλα γινομαι υπερβολικη και πρεπει να το διαχειριστω ολο αυτο....

Θα ηθελα να διαβασω σχολια σας και πανω σε αυτο που σας γραφω. το εχει νοιωσει καποια αλλη αυτο? το διαχειριστηκατε που λεει κι ο ανδρας μου? δηλαδη το ξεπερασατε και δε δωσατε σημασια και συνεχισατε να αφηνετε εκει τα παιδια σας ?

[Niki81]

Εισαι πολύ υπερβολικη.Τα αφηνεις εκει μια φορα την εβδομαδα...γενικα βλεπουν τη γιαγια τους μια φορα την εβδομαδα και θεωρεις ότι κανει ζημια στη σχεση σου με τα παιδια γιατι τα παραχαιδευει?δλδ τι θα ηθελες/Οσο είναι εκει τα παιδια να καθεται να τους μιλαει για σενα και ποσο καλη εισαι?Η σχεση των παιδιων με τη γιαγια δλδ δε σε απασχολει?Μωρα είναι τα παιδακια σου?να ξερεις ότι εσυ θα βγεις χαμενη όχι αυτή.Αντι να λες παλι καλα που στα κραταει κιολας να πας τη βολτα σου.Δλδ να τα αφηνεις με ξενο ανθρωπο που δεν το ξερεις και σαφεστατα δεν αγαπάει τα παιδια σου όπως η γιαγια τους σου ακούγεται καλυτερο?

[antsa]

δε διαβασες μαλλον το σημειο που γραφω οτι εδω και δυο μηνες δεν τα αφηνω μονα τους εκει. αλλα παμε καθε σαββατο η κυριακη και τρωμε ολοι μαζι η καθομαστε 2-3 ωρες για να βλεπουν τα εγγονια τους. Τωρα για το αλλο που γραφεις, δεν εχεις αδικο. (δηλ να τ αφηνεις με μια ξενη κι οχι στη γιαγια). Αλλα απο την αλλη εχω δυο περιπτωσεις που τις ξερω δυο χρονια περιπου, δεν ειναι ακριβως ξενες , και εχουν το πλεονεκτημα οτι οταν πληρωνεις, ακολουθουν κατα γραμμα τις οδηγιες και τα ορια που θετεις γιατι απλα ειναι η δουλια τους.... και φυσικα δεν χρειαζεται να λες ευχαριστω και να "χρωστας ευγνωμοσυνη" σε κανεναν. αυτο που με προβληματιζει ειναι, γιατι οταν τα αφηνα εκει "γραφαν" εμενα οταν πηγαινα να τα παρω, ενω τωρα που δεν τα αφηνω οχι μονο δεν συμβαινει αυτο, αλλα συμβαινει μαλλον το αντιθετο. Παντως, σ ευχαριστω για την απαντηση σου

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 5 λεπτά , antsa είπε:

δε διαβασες μαλλον το σημειο που γραφω οτι εδω και δυο μηνες δεν τα αφηνω μονα τους εκει. αλλα παμε καθε σαββατο η κυριακη και τρωμε ολοι μαζι η καθομαστε 2-3 ωρες για να βλεπουν τα εγγονια τους. Τωρα για το αλλο που γραφεις, δεν εχεις αδικο. (δηλ να τ αφηνεις με μια ξενη κι οχι στη γιαγια). Αλλα απο την αλλη εχω δυο περιπτωσεις που τις ξερω δυο χρονια περιπου, δεν ειναι ακριβως ξενες , και εχουν το πλεονεκτημα οτι οταν πληρωνεις, ακολουθουν κατα γραμμα τις οδηγιες και τα ορια που θετεις γιατι απλα ειναι η δουλια τους.... και φυσικα δεν χρειαζεται να λες ευχαριστω και να "χρωστας ευγνωμοσυνη" σε κανεναν. αυτο που με προβληματιζει ειναι, γιατι οταν τα αφηνα εκει "γραφαν" εμενα οταν πηγαινα να τα παρω, ενω τωρα που δεν τα αφηνω οχι μονο δεν συμβαινει αυτο, αλλα συμβαινει μαλλον το αντιθετο. Παντως, σ ευχαριστω για την απαντηση σου

Oταν τα αφηνες εκει και δεν ήθελαν να γυρίσουν, σημαινει ότι περνούσαν καλά. Ετσι κρίνεται και μία καλή babysitter: κάποιες φορές τα παιδιά (μικρά) πρέπει να κλαίνει όταν φεύγει ή να της γυρεύουν να μείνει κι άλλο και να σε "φτύνουν" όταν γυρνας από τη δουλειά. Αν τα αφήνεις στη γιαγιά/θεία/νταντά και πέφτουν απάνω σου μόλις πας να τα πάρεις κάθε φορά, κατι δεν πάει καλά. 

Και πέραν της ασφάλειας, μαθαινεις κάτι πολύ επικίνδυνο στα παιδιά: ότι η μαμά ζηλεύει όταν περνάν καλά και αναπτύσσουν δεσμούς με άλλο κόσμο. Οπότε ή δεν θα έχουν καλές σχέσεις παρά μόνο με εσένα ή θα μάθουν να σου το κρύβουν. 

[ΜΑΡΙΤΑ]

Να στεναχωριέσαι ότι επιβαρύνεις την πεθερά σου για να βγεις εσύ το καταλαβαίνω- δε λέω ότι έτσι πρέπει να νιώθεις, αν το θέλει και η πεθερά σου κανένα πρόβλημα- αλλά να στεναχωριέσαι γιατί γράφουν εσένα και προτιμάνε τη πεθερά σου αυτό με ξεπερνά, με όλη την καλή διάθεση.

 

Τα παιδιά είναι ανεξάρτητα όντα, και εσένα θα αγαπάνε και τον μπαμπά τους και τη γιαγιά τους. Οι γονείς είναι πάντα γονείς και οι γιαγιάδες πάντα γιαγιάδες. Και αν προτιμάνε τη γιαγιά κάποιες φορές δε σημαίνει ότι δεν αγαπάνε εσένα. Μπες λίγο στη θέση τους και θυμήσου πώς ένιωθες όταν ήσουν με τη γιαγιά σου, είναι μοναδικό συναίσθημα, έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον. Η γιαγιά μου έχει πεθάνει εδώ και 25 χρόνια και ακόμα συγκινούμαι όταν την θυμάμαι. Να χαίρεσαι που τα παιδιά σου θα έχουν όμορφες αναμνήσεις μαζί τους.

 

Επίσης καταλαβαίνω την ανάγκη σας να βγείτε μόνοι σας, και εμείς το κάνουμε 2 φορές το χρόνο (και αν...) αλλά κάθε Σαβ/κο για 8 ώρες να τα αφήνετε στη γιαγιά έτσι και αλλιώς μου φαίνεται υπερβολικό. Αν η γιαγιά αντέχει και δε γκρινιάζει μάλλον είσαι από τις τυχερές.

Πάντα το νόμισμα πάντως έχει δύο όψεις, δε μπορείς να τα έχεις όλα και το κάθε τι που επιλέγουμε έχει τις συνέπειες του θετικές και αρνητικές. 

Προσωπικά εγώ αν ένιωθα την ανάγκη να βγαίνω κάθε σαβ/κο χωρίς το παιδί μου θα φρόντιζα για κάποια babysitter και δεν θα επιβάρυνα καμία γιαγιά.

[nat2308]

Αγαπητή antsa, ως "πεθερόπληκτη" θα σου πω την προσωπική μου άποψη, παρόλο που δεν έχω σχετικές εμπειρίες, καθώς δεν έχουμε αφήσει ποτέ το παιδί μόνο του με την πεθερά μου μέχρι τώρα.

 

Πιστεύω πάρα πολύ στο ότι γιαγιάδες και παππούδες "χαλάνε" τα παιδιά, όχι γιατί έχουν κακό σκοπό, αλλά γιατί είναι της νοοτροπίας να μη χαλάσουν χατίρια και τους δουν τα παιδιά στραβά ή τα στεναχωρήσουν. Δύσκολα βρίσκεις συνειδητοποιημένη γιαγιά όσον αφορά τον ρόλο της και ευτυχώς έχω τη μητέρα μου που είναι ακριβώς έτσι! 

 

Σε συζητήσεις που έχουμε κάνει με τον άντρα μου και φυσικά έχουν καταλήξει σε καυγά, έχω δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ παιδί στην πεθερά μου, για τους εξής λόγους (και όχι μόνο): δεν πρόκειται ποτέ να ακούσει αυτά που θα της πω να κάνει για το παιδί και θα αναλάβει πρωτοβουλίες (διατροφικές, συμπεριφορικές και πάει λέγοντας) που είναι αντίθετες προς αυτά που ακολουθούμε εμείς ως γονείς. Ήδη είμαστε μπροστά και κάνει τα δικά της, που να της αφήσουμε και το παιδί, θα δώσει ρεσιτάλ... Κι επειδή έχει ήδη μεγαλώσει 2 εγγόνια (της κουνιάδας μου, το ένα 13 και το άλλο 16 πλέον), δεν έχω και τις καλύτερες εντυπώσεις...

 

Ωστόσο, η δική μας περίπτωση είναι από τις τραβηγμένες, καθώς μιλάμε για μια γυναίκα αγράμματη, που επιμένει ότι έχει πάντα δίκιο σε όλα και θέλει οπωσδήποτε να περνάει το δικό της. Έχω παρατηρήσει δε το εξής: όταν ο άντρας μου συμφωνεί μαζί μου σε κάτι που αφορά το παιδί, στραβώνει και μάλιστα άσχημα. Απλά επειδή οι γιοι είναι και λίγο "μαμάκηδες", καταλήγουμε πάντα στον ίδιο παρονομαστή.

 

Σου ανέφερα τα δικά μου για να δεις και μια άλλη άποψη, δεν ξέρω καν τι ηλικίες έχουν τα παιδιά σου και κατά πόσο μπορεί να τα επηρεάσει μια γιαγιά μέσα σε τόσο λίγες ώρες που τα κρατάει. Δεν ξέρω αν είσαι υπερβολική ή απλά μετέφερες την εμπειρία σου λίγο πιο χαλαρά απ' όσο είναι στην πραγματικότητα. 

 

Για μένα προέχει το καλό των παιδιών. Αν θεωρείς ότι όντως είναι βλαπτική προς τα παιδιά η συμπεριφορά της πεθεράς σου, μάλλον πρέπει να το ψάξεις λίγο παραπάνω και να ανακαλύψεις ποια είναι η αιτία.

[vtgian]

Θα συμφωνήσω με τη Niki. Δε χάνεται σε 6-7 ώρες ο δεσμός που χτίζεται μεταξύ γονέα παιδιού. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε όλοι θα συμπεριφερθούν στα παιδιά σου με τον τρόπο που εσύ επιθυμείς. Επίσης, όσο καλή δουλειά και να κάνεις μαζί τους, θα έρθει η στιγμή που θα σε αμφισβητήσουν, κοντράρουν, αδιαφορήσουν (hello εφηβεία ).

Και δεν είναι κακό αυτό γιατί δε σημαίνει ότι ξαφνικά θα αγαπούν περισσότερο τη γιαγιά τους ή τη δασκάλα ή τον φίλο/φίλη τους αργότερα. Το ίδιο θα σε αγαπούν. Μέσω της σύγκρουσης όμως τα παιδιά ωριμάζουν και μαθαίνουν να προσαρμόζονται σε διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες.

 

Είναι πολύ όμορφο  να έχουμε καλές αναμνήσεις από τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας. Άστα να ευχαριστιούνται την παρέα τους και βγες έξω με τον σύζυγο χωρίς δεύτερες σκέψεις. Πιστεύω ότι αν πραγματικά ένιωθες ότι η πεθερά σου είναι χειριστική και θέλει να στρέψει τα παιδιά σου εναντίον σου (υπάρχουν και αυτές) δε θα την επισκεπτόσασταν καν. Προσωπικά θέλω οι παπουδογιαγιάδες να είναι ακριβώς αυτό, τα άτομα με τα οποία τα παιδιά περνάνε λίγες ώρες αλλά νιώθουν βασιλιάδες. Έτσι ήταν και οι δικοί μου, θα έτρωγα καμιά έξτρα λιχουδιά και εκείνη την μέρα δε θα πολυέτρωγα το φαί της μαμάς. Ε και; Δε χάθηκε και ο κόσμος για μια παρασπονδία μια φορά την εβδομάδα! Η πολλαπλάσια αγάπη που εισπράττουν είναι ανεκτίμητη.

 

Επίσης, το 8ωρο που φαίνεται πολύ, ειδικά αφού επηρεάζεσαι τόσο! Μπορείτε νομίζω να προσαρμόσετε τις εξόδους σας (ειδικά αν είναι κάθε Σ/Κ) σε κάτι πιο κοντινό και σύντομο (πχ μόνο ποτό ή φαϊ ή μόνο σινεμά).

[antsa]

Οσον αφορα αν επιβαρυνω τη γιαγια, οχι δεν την επιβαρυνω, αντιθετα θελει πολυ να της αφηνουμε τα παιδια οποτε κι αν χρειαστει. Τωρα ο λογος που το θελει πολυ, δεν ειναι φυσικα γιατι αγαπαει εμενα, ουτε γιατι θελει να με βοηθησει, αλλα γιατι αγαπαει πολυ τα εγγονια της και δεν εχει δικη της κοινωνικη ζωη γενικα. 

Σχετικα με τη γιαγια τωρα, ναι ειναι γυναικα χωριου (μενουμε αθηνα ολοι μας, απλα μιλαω για την νοοτροπια). Δεν ταιριαζουμε καθολου, δεν εχει μορφωση, δεν τη θεωρω κακο ανθρωπο , εχει κουτοπονηριες αλλα οχι κακια. Αλλα: ειναι δυσκολο να δωσω πληρης εικονα ομως υπαρχουν πολλα προηγουμενα, παλια αρκετουτσικες μικρομπιχτες (πΧ ημουν εγκυος και μου ειπε " ααα κοιταξε λιγο, αν δε μπορεις να φας το ταδε φαγητο που σου λεει ο γιατρος για το παιδι σου, θα στο παρω να το μεγαλωσω εγω" και ενταξει, σιγα μην το επερνε ποτε, αλλα λεγονται αυτα σε μια εγκυο μελλουσα μανουλα?), πολλες μπιχτες στους γονεις μου (και καλα απο αυτα που λεμε για πλακα αλλα μονο πλακα δεν ειναι!) Και στα παιδια καποιες φορες λαθος συμπεριφορες αλλα οχι κατι πολυ τρανταχτο. ΠΧ προσφατο παραδειγμα . Σε ενα σπιτι χωριου που ειμασταν να λεει στα παιδια, οτι το σπιτι αυτο θα γινει δικο σας οταν πεθανει η γιαγια (εννοουσε την πεθερα της που καθοταν 10 μετρα πιο περα!) ευτυχως ειναι μικρα τα παιδια 3 και 5 ετων περιπου, αλλα ελεος, λεγονται αυτα???????? ευτυχως της τα εσουρε ο ανδρας μου κι εγω ευγενικα μεν, της την ειπα δε. η ας ερθουμε τωρα και σε μενα, σε πολλους τομεις παιδαγωγικα δεν την εμπιστευομαι. καλως η κακως, υπερβολικη η υπερ-προσεκτικη οπως το δει ο καθενας, προσεχω πολυ τα μοτιβα συμπεριφορας απεναντι στα παιδια, να ειμαι καλη μαζι τους, να ασχολουμαι μεν, αλλα να γινομαι και αυστηρη εκει που κρινω οτι χρειαζεται, γενικα να τους κανω χατηρια μεν αλλα να θετω και ορια δε. Ε εννοειται οτι απο την αλλη πλευρα αυτο δε γινεται. Τελως παντων ευχαριστω για ολες τις απαντησεις. Απλα προσπαθω να καταλαβω κατα ποσο γινομαι υπερβολικη η οχι μεσα απο διαφορες γνωμες που διαβαζω. σιγουρα ειναι δυσκολο να μεταφερω την ολη η εικονα σε μερικα post

[erin0000]

Πόσο χρονών είναι τα παιδάκια σας; το να τα αφήνεις κάθε Σάββατο για 7-8 ώρες μου φαίνεται πολύ να σου πω την αλήθεια... αλλά αν δεν ενοχλεί τα ίδια, δηλαδή δεν παραπονιούνται δεν βρίσκω κάτι το κακό... Η πεθερά σου επίσης δεν λέει κάτι κακό. Ίσως προσπαθεί να κατευνάσει τις αντιδράσεις τους. Λογικό δεν είναι να τα παροτρύνει να σας αφήσουν να φύγετε ευκολότερα; όσο για τα χατήρια, οι γιαγιάδες είναι για να κάνουν τα χατήρια και οι γονείς για να βάζουν τους κανόνες και τα όρια.

Και αν ανησυχείς μην σας ξεχάσουν τα παιδιά, δεν πρόκειται!

[marakiz]

Τελικά βρε antsa σε ενοχλεί η πεθερά η ίδια ή που δεν σου δίνουν σημασία όταν είναι μαζί της?

Για το πρώτο, μη φοβάσαι, 1 φορά την εβδομάδα από λίγες ώρες δεν πρόκειται να αλλάξουν όοοολα όσα διδάσκεις τα παιδιά σου.

Για το δεύτερο, δες την αλλιώς. Είναι δυνατόν να "ανταγωνίζεσαι" τον οποιοδήποτε? Μάνα είναι μόνο μία, όσο και να ήθελε κανείς να πάρει το ρόλο σου δεν μπορεί.

[Niki81]

ΤΑ πρωτα χρονια του γαμου μου ειχα πολλα...παρα πολλα θεματα με την πεθερα μου.Εβαζε λογια στον αντρα μου,με κουτσομπολευε πισω από την πλατη μου,εκανε τα παντα και μας εβαζε να τσακωνόμαστε,διεκδικουσε το παιδι μου λες και της ανηκε.Σκεψου ειχε το θρασσος να μου πει όταν γεννησω το παιδι να το εχει αυτή στο δικο της Σπιτι και όχι εγω.Φωναζε συνεχως το μωρο.."γιε μου"...επητιδες γιοα να μου μπει στο ματι.Οπως καταλαβαίνεις την εκανα περα.Οχι παιδι δεν της αφηνα...αλλα ουτε Σπιτι μου δεν τολμαγε να πατησει.Και βεβαι ολο αυτό ειχε αρνητικες συνεπειες και στη σχεση μου με τον αντρα μου και στη σχεση του αντρα μου με τους γονεις μου.Περνωντας τα χρονια και μεγαλωνοντας τα παιδα...κι εκεινη καταλαβε τα λαθη της...βασικα μαζευτηκε γιατι ειδε ότι δεν την παιρνει.Κι εγω τα αφησα πισω μου γιατι τα παιδιαμεγαλωσαν,μιλαγαν...της απαντουσαν καταλλήλως κι εκεινα.Πλεον τα παμε πολύ καλα.τα παιδια οκ πολύ δε θελει να τα κραταει αλλα μια στο τοσο αν τηχρειαστω με βοηθαει.και τα παιδια εχουν καλη σχεση μαζι της κι αυτή δεν είναι αποκομμενη από εμας.Και οσο βλεπω ότι τα παιδια μου τη ζητανε και περνανε καλα μαζι της(υπηρξαν και μηνες που δε την ηθελαν) τοσο καλαταβαινω ότι εκανα το σωστο που τα αφησα όλα στο παρελθον μας.

 

Μεσα από ολη μου ατη την εμπειρια λοιπον σου λεω...εκμεταλευσου τη βοηθεια της και αφησε τη να περναει λιγο χρονο με τα παιδια.Και επειδή θα ακουσεις κι άλλες βλακείες από αυτή μαθε να κανεις και λιγο ότι δεν ακους.

[Mary1976]

πρίν από 2 λεπτά , Niki81 είπε:

ΤΑ πρωτα χρονια του γαμου μου ειχα πολλα...παρα πολλα θεματα με την πεθερα μου.Εβαζε λογια στον αντρα μου,με κουτσομπολευε πισω από την πλατη μου,εκανε τα παντα και μας εβαζε να τσακωνόμαστε,διεκδικουσε το παιδι μου λες και της ανηκε.Σκεψου ειχε το θρασσος να μου πει όταν γεννησω το παιδι να το εχει αυτή στο δικο της Σπιτι και όχι εγω.Φωναζε συνεχως το μωρο.."γιε μου"...επητιδες γιοα να μου μπει στο ματι.Οπως καταλαβαίνεις την εκανα περα.Οχι παιδι δεν της αφηνα...αλλα ουτε Σπιτι μου δεν τολμαγε να πατησει.Και βεβαι ολο αυτό ειχε αρνητικες συνεπειες και στη σχεση μου με τον αντρα μου και στη σχεση του αντρα μου με τους γονεις μου.Περνωντας τα χρονια και μεγαλωνοντας τα παιδα...κι εκεινη καταλαβε τα λαθη της...βασικα μαζευτηκε γιατι ειδε ότι δεν την παιρνει.Κι εγω τα αφησα πισω μου γιατι τα παιδιαμεγαλωσαν,μιλαγαν...της απαντουσαν καταλλήλως κι εκεινα.Πλεον τα παμε πολύ καλα.τα παιδια οκ πολύ δε θελει να τα κραταει αλλα μια στο τοσο αν τηχρειαστω με βοηθαει.και τα παιδια εχουν καλη σχεση μαζι της κι αυτή δεν είναι αποκομμενη από εμας.Και οσο βλεπω ότι τα παιδια μου τη ζητανε και περνανε καλα μαζι της(υπηρξαν και μηνες που δε την ηθελαν) τοσο καλαταβαινω ότι εκανα το σωστο που τα αφησα όλα στο παρελθον μας.

 

Μεσα από ολη μου ατη την εμπειρια λοιπον σου λεω...εκμεταλευσου τη βοηθεια της και αφησε τη να περναει λιγο χρονο με τα παιδια.Και επειδή θα ακουσεις κι άλλες βλακείες από αυτή μαθε να κανεις και λιγο ότι δεν ακους.

 

Τα ίδια και η δική μου πεθερά. Με τρέλαινε, ειδικά αυτό το θα το πάρω εγώ όταν το γεννήσεις, θα το μεγαλώσω εγώ και τέτοια!!! Ποτέ όμως δεν το έδειξα και πλέον έχω δικαιωθεί. Τώρα έχει και αυτή καταλάβει ότι εγώ είμαι η μάνα και εμένα χρειάζεται το παιδί και εγώ έχω καταλάβει ότι το παιδί μου είναι τυχερό που έχει έναν ακόμα άνθρωπο στη ζωή του που το αγαπάει τόσο πολύ. Επίσης και εγώ είμαι τυχερή γιατί υπάρχει ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης να αφήσω το παιδί όταν χρειάζεται. 

[marakiz]

Μπράβο σας κορίτσια, σας βρίσκω πολύ μεγαλόψυχες! 

[Niki81]

2 minutes ago, Mary1976 said:

 

Τα ίδια και η δική μου πεθερά. Με τρέλαινε, ειδικά αυτό το θα το πάρω εγώ όταν το γεννήσεις, θα το μεγαλώσω εγώ και τέτοια!!! Ποτέ όμως δεν το έδειξα και πλέον έχω δικαιωθεί. Τώρα έχει και αυτή καταλάβει ότι εγώ είμαι η μάνα και εμένα χρειάζεται το παιδί και εγώ έχω καταλάβει ότι το παιδί μου είναι τυχερό που έχει έναν ακόμα άνθρωπο στη ζωή του που το αγαπάει τόσο πολύ. Επίσης και εγώ είμαι τυχερή γιατί υπάρχει ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης να αφήσω το παιδί όταν χρειάζεται. 

Ετσι είναι ...με κακιες τιποτα καλο δεν βγαινει...και τπτ καλυτερο δεν υπαρχει για ένα παιδι από το να μεγαλωνει μεσα σε μια αγαπημενη οικογενεια.

[nat2308]

antsa, είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση, με τη διαφορά ότι η δική μου ζει στο εξωτερικό και όταν έρχεται Ελλάδα είναι σε επαρχιακή πόλη και απλά "συμβιώνουμε" για μικρά διαστήματα, αλλά τη νοοτροπία του χωριού δεν την αφήνει πίσω της με τίποτα!!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πριν 2-3 βδομάδες που είχε έρθει, βούτηξε το μικρό (18 μηνών), πήγε και το έκλεισε(!!!) στο δωμάτιο χωρίς φώτα και το είχε μισή ώρα να βλέπει τον εαυτό του σε βίντεο στο κινητό. Βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω κάτι και το είδα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, γιατί ξέρει ότι συνέχεια ουρλιάζω για το θέμα του κινητού και του υπολογιστή. Μετά από αρκετή ώρα που κάτι συζητούσαμε με τον άντρα μου του το είπα, κι όταν με ρώτησε γιατί δεν της είπα κάτι, η απάντησή μου ήταν: "πάλι εγώ να γίνω η κακιά;". Ευτυχώς το κατάλαβε και πήγε και την έκραξε ο ίδιος!  

Το θέμα είναι ότι το δικό μου παιδί είναι σε ηλικία που εκμεταλλεύεται καταστάσεις και αδυνατεί να καταλάβει διαφορές, γι'αυτό και γίνομαι έξαλλη με κάποια θέματα. Όταν μεγαλώσει αρκετά, νομίζω ότι δεν θα έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα, εκτός αν αρχίσει να το μπουκώνει σοκολάτες και λοιπές αηδίες, γιατί αυτό είναι το μόνιμο μήλο της έριδος. Δεν είμαι υστερική, αλλά επειδή υπάρχει άσχημη κληρονομικότητα από την πλευρά του άντρα μου σε θέματα υγείας και παχυσαρκίας, προσπαθώ να "χτίσω" τον οργανισμό του παιδιού μου σωστά και δεν δέχομαι κουβέντα από κανέναν στο ζήτημα αυτό. Ακόμα κι ο ίδιος ο άντρας μου, μέχρι που έφτασε στα όρια του διαβήτη και έμαθε κάποια πράγματα παραπάνω (στα οποία μέχρι τότε απλά έκλεινε τα αυτιά του), τσαντιζόταν με την επιμονή μου για σωστή διατροφή στο παιδί και άκουγε τη "μαμά" που λύσσαγε ότι το παιδί είναι αδύνατο και άλλες μπούρδες.

Για να καταλήξω, μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά οι λίγες αυτές ώρες δε νομίζω ότι επαρκούν για να έχουν τόσο άσχημα αποτελέσματα στα παιδιά. Βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς, θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία σε λίγα χρόνια  Ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις ισορροπίες όταν ο άλλος είναι ανεπίδεκτος, αλλά πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια, ξεκινώντας με το να συζητήσεις με τον άντρα σου σχετικά με το τι σε ενοχλεί στη συμπεριφορά της πεθεράς σου απέναντι στα παιδιά. Σε αντίθετη περίπτωση, θα έχεις και προβλήματα με τον άντρα σου, στο λέω εκ πείρας!!!

 

 

 

 

 

 

[vicky86]

Συμφωνω με τη μαρακιζ.εμενα αν μου ελεγε κτ τετοιο ετσι στην πλακα θα της ελεγα να μεινει μακρια αποτην οικογενεια μου

Αντσα καταλαβαινω οτι θελετε να περασετε χρονο οι δυο σας.αλλα 7-8ωρες;για το θεμα των τυψεων που λες κιολας.επισης αν ηταν καθε σαββατο κ γω θα εβρισκα νταντα.απο κει κ περα κ γω πιστευω οτι ειναι υπερβολη που νιωθεις ετσι,γτ ενα σαββατο δ θα αλιωσει τον χαρακτηρα των παιδιων ουτε αυτα που τους μαθαινεις.δως τους λιγο χρονο να "ξαναερθουν" κοντα σου μετα απο τοσες ωρες.γενικα πιστευω οτι οι παππουδες ειναι για να κακομαθαινουν τα παιδια,χωρις να σημαινει οτι γραφουμε ολους τους κανονες που εχουν βαλει οι γονεις ειδικα αν προκειται για θεμα ασφαλειας.αν την εμπιστευεσαι,αφηνεις τα παιδια

[marakiz]

Όχι εγώ είπα πως βρίσκω τα κορίτσια μεγαλόψυχα, δεν είπα πως θα την κρατούσα μακριά από την οικογένεια μου. Πολλά λέμε υποθετικά, αλλά όταν έρχεται η ώρα το σημαντικότερο είναι τι είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Και συνήθως το καλύτερο για τα παιδιά είναι να υπάρχουν καλές σχέσεις με τα εκατέρωθεν πεθερικά ακόμα κι αν χρειάζεται να βάζουμε λίγο νερό στο κρασί μας. Και πρωτίστως βέβαια να τα βρίσκει το ζευγάρι.

[vicky86]

Συμφωνησα για τη μεγαλοψυχια κ μετα ειπα τι θα εκανα εγω.συγνωμη για την παρεξηγηση

[Josephine]

Ένα Σάββατο την εβδομάδα στη γιαγιά και τα παιδιά δεν πρόκειται να αλλάξουν συνήθειες. Αντίθετα, αναμνήσεις δημιουργούν με τα Σάββατα στη γιαγιά, όπου θα υπάρχει και χαλαρότητα και ελευθερία περισσότερη, και προσωπικά σε καμία περίπτωση δεν θα έψαχνα babysitter να κάθομαι να κάνω ολόκληρες προσαρμογές να τη γνωρίσω και να τη γνωρίσουν τα παιδιά για ένα Σάββατο την εβδομάδα.

 

Επίσης, ρε κορίτσια, ειλικρινά, όλες έχουμε τις παιδαγωγικές μας αξίες, αλλά π.χ. εγώ που έχω γιαγιάδες από χωριά και αποκλίνουν τεραστίως οι απόψεις τους από των γονιών μου, τελικά δεν βλέπω ούτε στο ελάχιστο να επηρεάστηκαν οι δικές μου συνήθειες και απόψεις από τις απαρχαιωμένες απόψεις των γιαγιάδων μου τους μήνες που περνούσα ξέγνοιαστα στα χωριά, ούτε φυσικά από τα παγωτά που έφαγα ή τις κοτσάνες που άκουσα και τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Ούτε και θα ήθελα να στερηθώ ποτέ αυτά τα καλοκαίρια στις γιαγιάδες για κανέναν τέτοιο λόγο.

[marakiz]

πρίν από 4 λεπτά , vicky86 είπε:

Συμφωνησα για τη μεγαλοψυχια κ μετα ειπα τι θα εκανα εγω.συγνωμη για την παρεξηγηση

 

Κανένα πρόβλημα. 

[antsa]

χαιρομαι που υπαρχουν διαφορετικες οπτικες και αποψεις. Κραταω οτι καλο ειναι να υπαρχει αγαπη, γι αυτο και παρολα τα ερωτηματικα μου και τα παραπονα που εχω απο την πεθερα μου (στο παρελθον ) δεν εχω κοψει επαφη, κι ακομα κι αν παψω να τα αφηνω καθε σαββατο οπως εκανα, θα κοιταξω μαλλον μια ενδιαμεση λυση. πχ παμε ολοι μαζι σαν οικογενεια μια φορα τη βδομαδα περιπου μια επισκεψη και οσον αφορα το επιμαχο σκελος του θεματος μας, ε οκ θα τα ξαναφησω καποιο σαββατο για αν βγουμε με τον ανδρα μου αλλα οχι καθε σαββατο οπως εκανα. μια στις τοσο

Μαρακιζ εχω και παραπονα, ψιλομπιχτες που αφορουν κυριως το παρελθον, γι αυτο σιγουρα την εχω λιγο στη μπουκα που λεμε. Η πεθερα μου λοιπον οπως παλια το ειχε εκφρασει κι ολας, νομιζε οτι οκ κοριτσακι ειναι αυτο μωρε, θα θελει βοηθεια να μεγαλωσει τα παιδια της. φυσικα πλεον εχει καταλαβει οτι κακως νομιζε, και οι μπιχτε ς που καποτε μου εριχνε τις εχει σταματησει. Ομως αυτο δε σημαινει οτι εγω εχω ξεχασει. γιατι δεν θα εμπιστευτω η απλα δε θα νοιωσω ποτε ανετα μαζι της οπως θα ενοιωθα αν δεν ειχα φαει τις μπιχτουλες. Γιατι καποτε, ημουν αρκετα "αθωα" σα κοριτσακι, να σκεφτειτε οτι παντου τη συστηνα "ως  η μαμα του ανδρα μου και η δευτερη δικη μου μαμα". φερομουν χαμογελαστα, με καλοσυνη, κι αυτο ισως θεωρηθηκε αδυναμια (?). Και οταν λεμε κοριτσακι, ειμαι κοντα 40 χρωνων, μη νομιζετε οτι ειμαι μικρουλα.

 

[nat2308]

έχω ήδη απαντήσει αλλά βρίσκεται σε επεξεργασία, οπότε κάνω c/p:

 

antsa, είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση, με τη διαφορά ότι η δική μου ζει στο εξωτερικό και όταν έρχεται Ελλάδα είναι σε επαρχιακή πόλη και απλά "συμβιώνουμε" για μικρά διαστήματα, αλλά τη νοοτροπία του χωριού δεν την αφήνει πίσω της με τίποτα!!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πριν 2-3 βδομάδες που είχε έρθει, βούτηξε το μικρό (18 μηνών), πήγε και το έκλεισε(!!!) στο δωμάτιο χωρίς φώτα και το είχε μισή ώρα να βλέπει τον εαυτό του σε βίντεο στο κινητό. Βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω κάτι και το είδα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, γιατί ξέρει ότι συνέχεια ουρλιάζω για το θέμα του κινητού και του υπολογιστή. Μετά από αρκετή ώρα που κάτι συζητούσαμε με τον άντρα μου του το είπα, κι όταν με ρώτησε γιατί δεν της είπα κάτι, η απάντησή μου ήταν: "πάλι εγώ να γίνω η κακιά;". Ευτυχώς το κατάλαβε και πήγε και την έκραξε ο ίδιος!  

Το θέμα είναι ότι το δικό μου παιδί είναι σε ηλικία που εκμεταλλεύεται καταστάσεις και αδυνατεί να καταλάβει διαφορές, γι'αυτό και γίνομαι έξαλλη με κάποια θέματα. Όταν μεγαλώσει αρκετά, νομίζω ότι δεν θα έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα, εκτός αν αρχίσει να το μπουκώνει σοκολάτες και λοιπές αηδίες, γιατί αυτό είναι το μόνιμο μήλο της έριδος. Δεν είμαι υστερική, αλλά επειδή υπάρχει άσχημη κληρονομικότητα από την πλευρά του άντρα μου σε θέματα υγείας και παχυσαρκίας, προσπαθώ να "χτίσω" τον οργανισμό του παιδιού μου σωστά και δεν δέχομαι κουβέντα από κανέναν στο ζήτημα αυτό. Ακόμα κι ο ίδιος ο άντρας μου, μέχρι που έφτασε στα όρια του διαβήτη και έμαθε κάποια πράγματα παραπάνω (στα οποία μέχρι τότε απλά έκλεινε τα αυτιά του), τσαντιζόταν με την επιμονή μου για σωστή διατροφή στο παιδί και άκουγε τη "μαμά" που λύσσαγε ότι το παιδί είναι αδύνατο και άλλες μπούρδες.

Για να καταλήξω, μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά οι λίγες αυτές ώρες δε νομίζω ότι επαρκούν για να έχουν τόσο άσχημα αποτελέσματα στα παιδιά. Βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς, θα σου πω την προσωπική μου εμπειρία σε λίγα χρόνια  Ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις ισορροπίες όταν ο άλλος είναι ανεπίδεκτος, αλλά πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια, ξεκινώντας με το να συζητήσεις με τον άντρα σου σχετικά με το τι σε ενοχλεί στη συμπεριφορά της πεθεράς σου απέναντι στα παιδιά. Σε αντίθετη περίπτωση, θα έχεις και προβλήματα με τον άντρα σου, στο λέω εκ πείρας!!!

[ΑΝΝΑ24]

Να πω κι εγώ το εξής: όταν η κόρη μου ήταν μωρό και μέχρι τη σχολική ηλικία είχα πολύ θυμό για την πεθερά μου. Μου έβγαζε αφόρητο ανταγωνισμό, φερόταν σαν μαμά κι όχι γιαγιά, εννοείται είχε άλλες απόψεις διαπαιδαγώγησης κλπ. Όπως είπαν κι άλλα κορίτσια παραπάνω με τα χρόνια αυτό κάπως μπαίνει στη θέση του. Τώρα είμαστε περίπου halfway στο Δημοτικό και είναι πια σαφές, σαφέστατο ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις τωρινές πρακτικές/ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού. Έτσι έχει μπει κάπως νομοτελειακά στην αληθινή θέση της γιαγιάς. Κι εγώ έχω ξεθυμάνει και καταλαβαίνω ότι αξίζει να υποστηρίξω αυτό το δεσμό μεταξύ τους.

Θέλω να πω με αυτά ότι καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι, αλλά να ξέρεις κανείς ποτέ δεν μπορεί να σε ανταγωνιστεί. Είσαι η μαμά, μαζεύεις την τράπουλα, τέλος. Winner takes it all!!!

Βγάζε τον όμως εκείνο τον έρμο καμμιά βόλτα. Παρέα με τη γυναίκα του ζητάει, όχι με τίποτα παρδαλές. Έχει 100% δίκιο. Πέρα από την πλάκα, το να κρατήσεις ζωντανή τη σχέση σου με τον άντρα σου είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς να κάνεις για τα παιδιά σου, για το παρόν και για το μέλλον. Πέρσυ σε κάθε παιδικό πάρτυ που πήγαμε καλεσμένοι, πληροφορήθηκα κι ένα ακόμη διαζύγιο στο σχολείο. Και βλέπεις τα παιδιά να προσπαθούν να το διαχειριστούν, να αλλάζουν σχολεία, να προσαρμόζονται σε ώρες επίσκεψης του μπαμπά ...Το ξέρω ότι είναι off topic στην περίπτωσή σας, αλλά το λέω για να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να κρατιόμαστε σε συντονισμό με το σύντροφό μας. Οι πεθερές ό,τι ήταν να κάνουν καλό ή κακό, περίπου το έκαναν by now. Εμείς να κοιτάξουμε να φτιάξουμε ένα όμορφο μέλλον για την οικογένειά μας.

[antsa]

nat εχουν ηδη δημιουργηθει πολλα θεματα μεταξυ εμενα και του ανδρα μου εξαιτιας τριτων ανθρωπων (εννοω κυριως τη μανα του αλλα και τη μανα μου). Η μανα του δεν τη θεωρω κακη, ομως εχει κουτοπονηριες και σιγουρα βαζει λογια και δημιουργει καταστασεις αλλα με τον τροπο της (εμμεσα δηλαδη  και πετοντας σποντες και καλα για πλακα μεταξυ σοβαρου κι αστειου). Και φυσικα αν εχει κατι να πει θα το πει πισωπλατα, ποτε απευθειας. εν αντιθεση με μενα, που αρκετες φορες εχω εκφρασει κατι που με ενοχλει και μπροστα της (οκ εχω μιλησει και με τον ανδρα μου στο παρελθον για λοξες συμπεριφορες που καναν οι γονεις του γιατι γενικα τα συμπεθερια καλα καλα δε μιλανε πλεον ουτε για χρονια πολλα). Η μανα μου απο την αλλη, ναι μεν εχει δικια, εχει ανεχτει διαφορα απο αυτους στο παρελθον και καποια απο αυτα που εχει ανεχτει ειναι χοντρα, αλλα πλεον εχει "σκυλιασει" και δεν αφηνει πετρα να πεσει κατω, με τροπο θα ελεγα αρκετα δηκτικο οποτε καπου χανει  το δικιο της . βεβαια πλεον, αν ρωτουσαμε και την αλλη πλευρα θα ελεγαν οτι και αυτοι εχουν ανεχτει διαφορα και οτι η μανα μου ειναι η παραξενη γιατι παρεξηγει τα παντα. Οποτε γενικα οι σχεσεις ειναι τοξικες ... τωρα καταλαβαινω αυτα που γραφεις και ασχετα αν τα ορια που θετουμε ειναι υπερβολικα η οχι, θα επρεπε να γινονται σεβαστα. Κατι που και στην περιπτωση σου δε γινονται σεβαστα. 

Αννα, μ ενοχλει αφανταστα γιατι νοιωθω οτι μου "κλεβει" τον ρολο μου, λογω του οτι δεν εχει κοινωνικη ζωη, ειναι κλεισμενη μεσα, εχει θεματα ψυχολογικα (δε το λεω εγω αυτο, γιατροι το εχουν πει που εχει παει και της εχουν προτεινει και αναλογη θεραπεια αλλα που αποφευγει να κανει γιατι λεει προκαλει εθισμο). Και συγνωμη αλλα ΠΧ ειναι στο νοσοκομειο το παιδι μου, θελει μονο τη μαμα του και κανεναν αλλο γιατι λογικο ειναι φοβαται με τα τοσα τρυπηματα που εχει φαει, ερχεται και καλα να βοηθησει, ενω ειχα ξεκαθαρισει οτι αν θελει ας ερθει να επισκευτει το εγγονι της αλλα οτι εγω δε χρειαζομαι βοηθεια, και το μονο που κανει ειναι να του λεει αστη τη μανα σου , εγω θα σε ταισω τωρα. οχι θελω τη μαμα να φωναζει αυτο. αυτη σαν να μην ακουει. παω να παρω το πιατο, δε μου το δινει. κατσε να ξεκουραστεις. καλε, δε θελω ξεκουραση λεω, σιγα σα να μη το ειπα! Το παιδι να επιμενει, μαμα μαμα να φωναζει και αυτη εκει να του λεει ασχετα πραγματα για να του αποσπασει την προσοχη. Να εχω τανευρα μου, τα ξενυχτια μου, την αγωνια μου για το παιδι μου, να εχω και τη πεθερα μου να προσπαθει να το παιξει "μαμα" με το ζορι? ειλικρινα ορεξη να εχω αλλα αν γραψω το ποσα με εχουν εκνευρισει, μαλλον θα γραψω βιβλιο στο τελος.

Αννα, εχεις δικιο, κι αυτος εχει δικια. Του τα αναγνωριζω, αλλα ειλικρινα δε ξερω τι να κανω γιατι ολο μου το ειναι μου φωναζει, μην τα ξανααφησεις μονα τους εκει περα! μην εχεις εμπιστοσυνη. το να τα ξαναφησω μια φορα το μηνα για 2-3 ωρες, θα ειναι υπερβαση σ αυτη τη φαση. πιθανοτατα με τον καιρο παλι., να μαλακωσω. γραφω παλι γιατι πολλα απο αυτα που σας εχω γραψει δεν ειναι η πρωτη φορα που εχω προβληματιστει και εχω αισθανθει ετσι. 

παντως ειναι παρηγορο αυτο που εγραψες αννα "Τώρα είμαστε περίπου halfway στο Δημοτικό και είναι πια σαφές, σαφέστατο ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις τωρινές πρακτικές/ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού. Έτσι έχει μπει κάπως νομοτελειακά στην αληθινή θέση της γιαγιάς. Κι εγώ έχω ξεθυμάνει και καταλαβαίνω ότι αξίζει να υποστηρίξω αυτό το δεσμό μεταξύ τους."

μακαρι να γινει ετσι και στη δικη μας περιπτωση! θα ερθει μια καλη ισορροπια στην ολη φαση γενικα.

[Lenia16]

Όσες δεν έχουν κανέναν κοντά να τους κρατάει τα παιδιά κ έχουν να βγουν με τον άντρα τους από τότε που γέννησαν σχεδόν θα τραβάνε τα μαλλιά τους... Επωφελησου της ύπαρξης της πεθεράς σου και διασκεδασε λιγες ώρες μόνη με τον άντρα σου αν αυτό χρειάζεστε για να είστε καλά. Δεν είναι κ τόσο φοβερό.