Προβλημα με την πεθερα

[Romaina]

On 11/12/2017 at 2:00 ΜΜ, Mary1976 είπε:

Εμένα πάλι η δική μου πεθερά τα μεγάλωσε τα παιδιά της μόνη της, δεν δούλευε, οπότε δεν μπορώ να πω ότι δεν έζησε τη μητρότητα. Παρόλα αυτά προσπαθεί όσο μπορεί να πάρει τα ηνία και να ζήσει όλες τις πρώτες στιγμές του παιδιού, να αναλάβει πράγματα και να με υποκαταστήσει.

 

Προσπαθούσε από νεογέννητο να αναλάβει όλη τη φροντίδα του παιδιού, τάισμα, άλλαγμα, κοίμισμα, ακόμα και όταν ήμουν εκεί. Στην κυριολεξία μου τον άρπαζε από τα χέρια. Ζήταγε επίσης, από μηνών που ήταν, να τον πάρει σπίτι της και στο εξοχικό της απλά για να τον έχει, χωρίς να υπάρχει λόγος. Φυσικά ποτέ δεν της τον δώσαμε.

 

Μετά όταν επέστρεψα στη δουλειά και τον κράταγε κάποιες μέρες την εβδομάδα στο σπίτι της (δεν ήθελε να έρχεται στο δικό μας, οπότε αναγκαζόμασταν να κάνουμε πέρα δώθε) έκανε ότι καταλάβαινε. Τον περιέφερε στη γειτονιά, ερχόταν όλο το σόι να τον δει να τρώει, να περπατάει κτλ σαν αξιοθέατο, προσπαθούσε να του εντυπώσει με επιμονή πράγματα που θεωρούσε ότι πρέπει να μάθει (παρωχημένα πολλά κατά την άποψή μου, όπως το πώς πρέπει να φέρονται τα αγόρια και να πιάνει το μολύβι με το «σωστό» χέρι) και άλλα πολλά.

 

Αυτό που με πλήγωνε πάρα πολύ ήταν ότι μόλις γύρναγα από τη δουλειά με όλη τη λαχτάρα να τον δω, δεν μου τον έδινε, τον κράταγε αγκαλιά σφιχτά ενώ το μωράκι μου άπλωνε τα χέρια του να τον πάρω.  Τον έβλεπε και τον βλέπει τις καθημερινές και γκρινιάζει που δεν τον βλέπει και τα ΣΚ, που στην ουσία είναι ο μόνος λίγο άνετος χρόνος να τον χαρώ και εγώ. Όποτε κάνουμε κάτι οικογενειακώς με τον άντρα μου (δηλαδή σπάνια λόγω ωραρίων, άντε 1 φορά το μήνα) θέλει να την περιλαμβάνουμε και αναγκαζόμαστε να μην της το λέμε.

 

Επίσης η συμπεριφορά της όταν είναι μπροστά ο άντρας μου ή άλλοι είναι τελείως διαφορετική. Της έχει βάλει πολλές φορές χέρι (και άλλοι συγγενείς της) και της έχει πει άπειρες φορές ότι το παιδί έχει μάνα και ότι δεν πρέπει να με παρακάμπτει. Όταν λοιπόν είναι και άλλοι μαζεύεται, όταν είμαστε μόνες μας είναι λες και δεν υπάρχω ή είμαι μια απλή γνωστή του παιδιού.

 

Επειδή όμως είμαι χαμηλών τόνων και δεν θέλω προστριβές ποτέ δεν παραπονέθηκα. Επιπλέον καταλαβαίνω ότι όλα αυτά τα κάνει από αγάπη (λίγο αρρωστημένη θα την έλεγα όμως). Εκτιμάω επίσης ότι έχω έναν άνθρωπο που μπορώ να απευθυνθώ σε ώρα ανάγκης και που είναι πάντα πρόθυμος να εξυπηρετήσει.  

 

Ευτυχώς ξεκίνησε ο παιδικός και μειώθηκε σε γενικές γραμμές όλο αυτό. Πάντως προσπάθησε όσο μπορούσε να μας αποτρέψει να τον στείλουμε παιδικό σταθμό και ακόμα προσπαθεί να τον κόψουμε γιατί μειώθηκαν κάπως οι ώρες που είχε με το παιδί!!!  Πάλι καλά που στο παιδί αρέσει το σχολείο και πάει με μεγάλη χαρά.

 

Τα έγραψα και εγώ και ξεθύμανα κάπως, μερικές φορές με πνίγει το παράπονο με αυτή της τη συμπεριφορά γιατί σίγουρα δεν της έλειψαν τα παιδιά της ενώ εμένα μου λείπει ο μικρούλης μου τόσες ώρες κάθε μέρα .

 

Οπότε Elfer δεν είσαι μόνη, κάτι παθαίνουν οι γιαγιάδες με τα εγγόνια που δεν μπορώ να το κατανοήσω, ίσως οι ψυχολόγοι να έχουν κάποια εξήγηση δεν ξέρω.

 

Πάντως αυτό με το ότι έρχεται  την ώρα του φαγητού – ύπνου να προσπαθήσεις να της το κόψεις. Μην της πεις να μην έρχεται εκείνη την ώρα, πες της αντίθετα τι ώρα θες να έρχεται πχ 5-7 που το παιδί είναι ξύπνιο και θα έχουν περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Βρες και μια αιτιολογία που δεν μπορεί να αρνηθεί για παράδειγμα ότι σε βολεύει και εσένα γιατί θες να κάνεις εκείνη την ώρα κάποιες δουλειές στο σπίτι ή ένα μπάνιο ή κάτι άλλο, κάτι θα βρεις να πεις.

@Mary1976Αυτα που περιγραφεις, ειναι σαν να βλεπω μια τυπικη μερα με την πεθερα μου. Ξεκινησα αυτο το θεμα για καποια περιστατικα που συνεβησαν οταν γεννηθηκε ο μικρος και ενα χρονο μετα μου φανταζουν γελοια μπροστα στα τωρινα.. Οπως καλως με συμβουλευσαν πολλα μελη του φορουμ προσπαθησα  να αντιμετωπισω την κατασταση με κατανοηση και σεβασμο. Οποτε περασα ενα μεγαλο διαστημα που επαιρνα τον μικρο πολυ συχνα και πηγαινα στην πεθερα μου χωρις λογο, απλα για να τον δει. Με αγνοουσε επιδεικτικα συνεχως και εδινα καθε φορα τοπο στην οργη σκεπτομενη οτι σε 2 ωρες θα ειμαι παλι στο σπιτακι μου στην ηρεμια μου. Ομως μια ημερα των ημερων μου επιασε κουβεντα περι θηλασμου (μεγα λαθος, διοτι δεν εχει ιδεα μεν, αλλα ουτε διαθεση να μαθει) και κατεληξε οτι 7 μηνων παιδι πρεπει οπωσδηποτε να σταματησω να το θηλαζω και να δωσω ξενο διοτι περιεχει ολες τις "απαραιτητες βιταμινες" κι οτι απλα τωρα "το αφηνω να λιμαξει".(πραγμα που διαδιδει σε γνωστους και φιλους που εχει τυχει να με "κατσαδιασουν" κιολας επειδη τους ειπε η πεθερα μου πως αφηνω το παιδι νηστικο). Φυσικα ειχαμε ηδη ξεκινησει στερεες. Για να με πεισει οτι ο θηλασμος και το γαλα μου ειδικοτερα ειναι κακο για το παιδι σκαρφιστηκε ΤΟ ψεμα, (που για καποιον που γνωριζει απο θηλασμο ειναι απλα ανεκδοτο) και ειπε πως την πληροφορισαν στο μαιευτηριο πως το παιδι μου εβγαλε ικτερο επειδη το γαλα μου ηταν κακης ποιοτητας. Τι να απαντησω τωρα? Να της εξηγησω τι ειναι ο ικτερος και γιατι εμφανιζεται? Προσπαθησα (λαθος μου) και απλα με αγνοησε λεγοντας "ολα τα ξερετε εσυ και ο αλλος". (Ο γιος της δηλ). 

Και παλι εδωσα τοπο στην οργη θεωρωντας πως ολα αυτα ειναι παροδικα μεχρι που μια μερα αρχισε να φωναζει το παιδι με το ονομα του γιου της. Το παιδι εν τω μεταξυ γνωριζει το δικο του ονομα και γυρναει οταν τον φωναζουμε. Και ξαφνικα αρχιζει η γιαγια του και το φωναζει "Γιωργακη". Και οποτε τον βλεπει του λεει "που πας μικρε γιωργακη?" ή "εισαι ο Γιωργακης μου? Ο μικρος Γιωργακης μου?" Της ειπα πολυ ευγενικα οτι για πλακα το λες μια δυο φορες ομως δεν ειναι ωραιο ουτε για μενα ουτε για το παιδι να επιμενεις να το φωναζεις με ενα αλλο ονομα. Φυσικα με αγνοησε οπως καθε φορα που της μιλαω.Το συνεχιζει ακομα και τωρα. Βεβαια το "Γιωργακης" ειναι πολυ καλυτερο σε σχεση με τον πεθερο μου που αρεσκεται να φωναζει το εγγονι του "μαλακα" (Που πας βρε μαλακα? Πως σε ντυσανε ετσι βρε μαλακα? Τι κοιτας ετσι βρε μαλακα? Και καλα στο χαβαλε...)  και συγχωρηστε με για την εκφραση.  Μπορω να πω και αλλα πολλα σαν αυτα και χειροτερα δεν εχουν σημασια ομως μπροστα στο οτι πριν λιγο καιρο ο αντρας μου εμεινε ανεργος και περασαμε μια πολυ δυσκολη περιοδο. και ενω και οι 2 γονεις του το γνωριζαν πολυ καλα, κανεις, ουτε η μητερα του, ουτε ο πατερας του δεν μας πηραν ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορα τηλεφωνο να μας ρωτησουν αν ο "Γιωργακης τους" ειχε πανες η φαγητο.

Δεν ξερω τι λετε λοιπον περι αγαπης και υπομονης και "μπες στη θεση της/τους" αλλα εγω θεωρω τη σχεση μου και ειδικα του παιδιου μαζι τους τελειωμενη, καθως και ο συζυγος μου.

[Maimouneli]

On 9/6/2017 at 9:58 ΜΜ, Romaina είπε:

Καλησπερα σε ολες στο φορουμ. Ηρθα και παλι να μοιραστω το προβλημα μου μαζι σας, ν ακουσω τη γνωμη και τις εμπειριες σας...

Οπως ηδη θα καταλαβατε το προβλημα μου εντελως ξαφνικα εγινε η πεθερα μου. Και λεω εντελως ξαφνικα διοτι πριν τη γεννηση του γιου μου οι σχεσεις μας ηταν θα λεγε κανεις οι ιδανικες... 

Ξαφνικα απο τη 2η κιολας μερα που γεννησα, ειχε την απαιτηση να κραταει το 2 ημερων βρεφος αγκαλια. Και σα να μην εφτανε αυτο κουβαλησε κι ολο της το σοι στο μαιευτηριο κι αρχισαν ΟΛΟΙ μαζι να το παιρνουν αγκαλια λες και το μωρο ηταν καμια κουκλα. Εννοειται κανεις δεν ειχε βαλει αντισηπτικο κι οταν ειπα αφηστε το παιδι κατω γυρισε με ΤΗΝ περιφρονηση και μου ειπε "δεν παθαινει τιποτα το παιδι". Οσο για το αιτημα να βαλουν αντισηπτικο η απαντηση ηταν "γιατι βρωμικοι ειμαστε?" και προσβληθηκαν κ απο πανω. 

Στο δε σπιτι της εχει ενα σκυλο (κυνηγοσκυλο μεγαλο οχι κανενα τσιουαουα) το οποιο και δεν κανει μπανιο ποτε διοτι βαριεται. Το θεμα ειναι οτι το σκυλι μενει ΜΕΣΑ στο σπιτι το οποιο ειναι μονιμως ακαταστατο και μες τη βρωμα διοτι οπως λεει δουλευει και δεν προλαβαινει. Οταν λοιπον μου ζητησε να της παω μια μερα τον μικρο (40 ημερων ακριβως) εκανα την καρδια μου πετρα και πηγα προσπαθωντας να μην ακουμπησω τιποτα. Με το που μπηκα ηρθε το σκυλι κατα πανω στο καροτσι κι εσπευσα να το διωξω. Και με "μαλωσε" η πεθερα μου λεγοντας "τι το διωχνεις το σκυλι? Ασε να μυρισει το μωρο να δει τι ειναι!" Και το κορυφαιο ερχεται στο τελος οπου (ευτυχως) αλλαξε μπλουζα για να παρει το μωρο αγκαλια και μολις τον πηρε τον ακουμπησε στον ωμο της και ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ :ΧΑΧΑ ΚΟΙΤΑ! ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΩ...!! ΧΑΧΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΩ!!!

Εννοειται επαθα εγκεφαλικο και χωρις να πω τιποτα τον πηρα κι εφυγα. Και αλλες 2 φορες παλι που της τον ειχα δωσει αγκαλια ενω τον κραταγε πηγα να τον χαιδεψω στο κεφαλακι και μου χτυπουσε τα χερια επανειλημμενως φωναζοντας μου "ασε το παιδι κατω, μην το πειραζεις!" Οποτε τον βλεπει (πλεον ειμαστε 4 μηνων) συμπεριφερεται σαν να μην υπαρχω, του λεει ατακες τυπου "δε σε ντυνουν καλα οι γονεις σου βρε? Αυτη η μανα σου δε σε φροντιζει?"θελει να τον παιρνει αγκαλια χωρις ποτε να με ρωταει αλλα εγω εκτος που δεν της εχω καμια εμπιστοσυνη μετα απ αυτα δεν θελω  να τον μαθει κιολας συνεχεια αγκαλια. 

Σας παρακαλω πειτε μου τι θα κανατε στη θεση μου γιατι εχω μεγαλο προβλημα στο πως να θεσω ορια... ο αντρας μου συμφωνει στα παντα μαζι μου και την κραζει συνεχεια αλλα δεν τον υπολογιζει καθολου. Απ το ενα μπαινουν κι απ τ αλλο βγαινουν... Συγνωμη για την εκταση αλλα ποστευω η περιγραφη χρειαζοταν...

Καλησπερα!!εχω κ εγω θεματα με την πεθερα μου.καταρχην το σκυλι δεν ηταν δυνατον να πλησιαζει 40 ημερων βρεφος ακομα κ καθαρο να ηταν.κ στο λεει τωρα μια πολυ φιλοζωη κοπελα οπου ο γιος μου τωρα ειναι 8 μηνων κ ειχα εξαρχης με σσυλι στο σπιτι που εθχα.ενα μικρο.αλλα ποτε οσο φιλοζωη κ να ειμαι δεν αφησω το σκυλακι μου να τον πλησιασει.τψρα που ειναι 8 μηνων τον αφησα σιγα σιγα.επιπλεον ποστευω πως αφου εχεις κ την υποστιριξη του ανδρα σου πατα ποδι!!!μαλωσε κιολας αν χρειαστει το παιδι ειναι δικο σας κ δεν μπορει εκεινη να κρινει πως θα γινονται τα πραγματα.στη τελικη συννενοησου με τον αντρα σου κ μην την αφησετε για ενα διαστημα να εχει επαφες με το μωρο φια να καταλαβει πως εσυ εχεις το παμω χερι σε οτι αφορα το παιδι κ δεν μπορει να κανει κ να λεει οτι θελει.αν αφησεις την κατασταση να συνεχιστει ετσι χωρις να επεμβεις δρασιστικα θεωρω οτι θα γινει χειροτερα μετα.οσο για το οτι νεογεννητο εφερε ολο της το σοι να το αγκαλιασει δεν το σχολιαζω!!θα την ειχα πνιξει τη δικη μου εγω.

[Romaina]

πρίν από 7 λεπτά , Maimouneli είπε:

Καλησπερα!!εχω κ εγω θεματα με την πεθερα μου.καταρχην το σκυλι δεν ηταν δυνατον να πλησιαζει 40 ημερων βρεφος ακομα κ καθαρο να ηταν.κ στο λεει τωρα μια πολυ φιλοζωη κοπελα οπου ο γιος μου τωρα ειναι 8 μηνων κ ειχα εξαρχης με σσυλι στο σπιτι που εθχα.ενα μικρο.αλλα ποτε οσο φιλοζωη κ να ειμαι δεν αφησω το σκυλακι μου να τον πλησιασει.τψρα που ειναι 8 μηνων τον αφησα σιγα σιγα.επιπλεον ποστευω πως αφου εχεις κ την υποστιριξη του ανδρα σου πατα ποδι!!!μαλωσε κιολας αν χρειαστει το παιδι ειναι δικο σας κ δεν μπορει εκεινη να κρινει πως θα γινονται τα πραγματα.στη τελικη συννενοησου με τον αντρα σου κ μην την αφησετε για ενα διαστημα να εχει επαφες με το μωρο φια να καταλαβει πως εσυ εχεις το παμω χερι σε οτι αφορα το παιδι κ δεν μπορει να κανει κ να λεει οτι θελει.αν αφησεις την κατασταση να συνεχιστει ετσι χωρις να επεμβεις δρασιστικα θεωρω οτι θα γινει χειροτερα μετα.οσο για το οτι νεογεννητο εφερε ολο της το σοι να το αγκαλιασει δεν το σχολιαζω!!θα την ειχα πνιξει τη δικη μου εγω.

@Maimouneli εχω κανει update της ιστοριας λιγο πιο πανω.. το ποστ που ειδες ειναι λιγο πιο παλιο... και οσα μου λες τα δοκιμασα αλλα μερικες καταστασεις δεν λυνονται με τοσο "απλους" χειρισμους...

Επεξεργάστηκαν 5 Φεβρουαρίου,2018 by Romaina

[Aggeliki21]

ρομαινα ..για εμενα το λαθος ειναι του αντρα σ και υστερα εσυ η πεθερα σ και ο πεθερος δν φτενε πουθενα ....γτ τους εχεις αφησει απο την αρχη να μηλανε και να κανουν οτι θελουν .αλλα εγω ριχνω το φταιξιμο στον αντρα σ γτ ειναι οι γονοις τ .. θα σε φερω παραδειγμα των δικο μ αντρα και τα δικα μ πεθερικα ετσι ωστε μην παρεξηγηθω αλλα και να πω αυτα π θελω οστε να με καταλαβεις τι ενω ...ο συζυγος μ δν αφηνει κανεναν μα κανεναν ουτε να μηληση ασχημα για εμενα  ουτε για το παιδι μας και ουτε τους αφηνει να ανακατευωντε .στην ζωη μας ..δλδ μακρια και αγαπημενη ...τους εχει βαλει ορια και εχει πατηση ποδι...οκ μπορει να ακουση καμια γνωμη αλλα μεχρι εκει ...οπως και εγω με τους δικους μου ανθρωπους οποιος θελει να με βοηθειση στο να κρατησει λιγο το παιδι να μ μαζεψρι λιγο το σπιτι  η οτι διποτε αλλο θα το κανει ετσι οπως θελω εγω δλδ με βαση δικες οδηγιες  και δν σηκωνω κουβεντα ...και αν καποιος βριζει η φωναζει αλλιως το παιδι μ .θα του φωναξω οχι απλα θα του μηλησω ...γτ δν εχει κανενας μα κανεναν το δικαιωμα να φωναζει τκ δικο μ παιδι ειτε μ@@@@ ειτε με καποιο.αλλο ονομα ουτε για πλακα ουτε επιτιδες ...και αμα σε περιπτωση δν με.στιριζε ο αντρας μ θα μαλωνα ασχημα.και μαζι τ μεχρι να αλλαξει η κατασταση ...τωρα αυτη ειναι η γνωμη δν ξερω αμα ειμαι λαθος η σωστη ..αυτο το αφηνω να τον κρινουν η αλλοι.. χωρις να θελω να προσβαλω καποιον ....

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Romaina είπε:

@Mary1976Αυτα που περιγραφεις, ειναι σαν να βλεπω μια τυπικη μερα με την πεθερα μου. Ξεκινησα αυτο το θεμα για καποια περιστατικα που συνεβησαν οταν γεννηθηκε ο μικρος και ενα χρονο μετα μου φανταζουν γελοια μπροστα στα τωρινα.. Οπως καλως με συμβουλευσαν πολλα μελη του φορουμ προσπαθησα  να αντιμετωπισω την κατασταση με κατανοηση και σεβασμο. Οποτε περασα ενα μεγαλο διαστημα που επαιρνα τον μικρο πολυ συχνα και πηγαινα στην πεθερα μου χωρις λογο, απλα για να τον δει. Με αγνοουσε επιδεικτικα συνεχως και εδινα καθε φορα τοπο στην οργη σκεπτομενη οτι σε 2 ωρες θα ειμαι παλι στο σπιτακι μου στην ηρεμια μου. Ομως μια ημερα των ημερων μου επιασε κουβεντα περι θηλασμου (μεγα λαθος, διοτι δεν εχει ιδεα μεν, αλλα ουτε διαθεση να μαθει) και κατεληξε οτι 7 μηνων παιδι πρεπει οπωσδηποτε να σταματησω να το θηλαζω και να δωσω ξενο διοτι περιεχει ολες τις "απαραιτητες βιταμινες" κι οτι απλα τωρα "το αφηνω να λιμαξει".(πραγμα που διαδιδει σε γνωστους και φιλους που εχει τυχει να με "κατσαδιασουν" κιολας επειδη τους ειπε η πεθερα μου πως αφηνω το παιδι νηστικο). Φυσικα ειχαμε ηδη ξεκινησει στερεες. Για να με πεισει οτι ο θηλασμος και το γαλα μου ειδικοτερα ειναι κακο για το παιδι σκαρφιστηκε ΤΟ ψεμα, (που για καποιον που γνωριζει απο θηλασμο ειναι απλα ανεκδοτο) και ειπε πως την πληροφορισαν στο μαιευτηριο πως το παιδι μου εβγαλε ικτερο επειδη το γαλα μου ηταν κακης ποιοτητας. Τι να απαντησω τωρα? Να της εξηγησω τι ειναι ο ικτερος και γιατι εμφανιζεται? Προσπαθησα (λαθος μου) και απλα με αγνοησε λεγοντας "ολα τα ξερετε εσυ και ο αλλος". (Ο γιος της δηλ). 

Και παλι εδωσα τοπο στην οργη θεωρωντας πως ολα αυτα ειναι παροδικα μεχρι που μια μερα αρχισε να φωναζει το παιδι με το ονομα του γιου της. Το παιδι εν τω μεταξυ γνωριζει το δικο του ονομα και γυρναει οταν τον φωναζουμε. Και ξαφνικα αρχιζει η γιαγια του και το φωναζει "Γιωργακη". Και οποτε τον βλεπει του λεει "που πας μικρε γιωργακη?" ή "εισαι ο Γιωργακης μου? Ο μικρος Γιωργακης μου?" Της ειπα πολυ ευγενικα οτι για πλακα το λες μια δυο φορες ομως δεν ειναι ωραιο ουτε για μενα ουτε για το παιδι να επιμενεις να το φωναζεις με ενα αλλο ονομα. Φυσικα με αγνοησε οπως καθε φορα που της μιλαω.Το συνεχιζει ακομα και τωρα. Βεβαια το "Γιωργακης" ειναι πολυ καλυτερο σε σχεση με τον πεθερο μου που αρεσκεται να φωναζει το εγγονι του "μαλακα" (Που πας βρε μαλακα? Πως σε ντυσανε ετσι βρε μαλακα? Τι κοιτας ετσι βρε μαλακα? Και καλα στο χαβαλε...)  και συγχωρηστε με για την εκφραση.  Μπορω να πω και αλλα πολλα σαν αυτα και χειροτερα δεν εχουν σημασια ομως μπροστα στο οτι πριν λιγο καιρο ο αντρας μου εμεινε ανεργος και περασαμε μια πολυ δυσκολη περιοδο. και ενω και οι 2 γονεις του το γνωριζαν πολυ καλα, κανεις, ουτε η μητερα του, ουτε ο πατερας του δεν μας πηραν ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορα τηλεφωνο να μας ρωτησουν αν ο "Γιωργακης τους" ειχε πανες η φαγητο.

Δεν ξερω τι λετε λοιπον περι αγαπης και υπομονης και "μπες στη θεση της/τους" αλλα εγω θεωρω τη σχεση μου και ειδικα του παιδιου μαζι τους τελειωμενη, καθως και ο συζυγος μου.

 

Φωνάζαν το μωρό έτσι;;;;; 

[Romaina]

4 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Φωνάζαν το μωρό έτσι;;;;; 

Ακομα το φωναζουν. Πολυλογω ενω αρχικα δεν το θελω αλλα πιο συγκεκριμενα 20 και κατι μερες μετα τη γεννα που γυρισα απο την Αθηνα, στις πρωτες επισκεψεις μου στην πεθερα μου με το μωρο το ειπε κι εκεινη σηκωνοντας τον απο το καροτσι

"πως εισαι ετσι βρε μαλακα" γελωντας. Της ειπα αμεσως οτι δεν δεχομαι να αποκαλει το παιδι μου ετσι. Μου απαντησε το κλασσικο "ασε μας μωρε, αφου δεν καταλαβαινει" αλλα ευτυχως αγριεψα πολυ αγριεψε κι ο συζυγος μου, της ξεφυγε κανα δυο φορες ακομα μεσα στη βδομαδα πες, κι εκτοτε δεν το ξαναειπε, εφηυρε ομως το "Γιωργακη" δε θα τ' αφηνε ετσι. Ο πεθερος ομως βραχος. Οσο και να του το εχω πει κι εγω και ο αντρας μου, και με το καλο και με το αγριο δεν θελει να το σταματησει. Εχω ξεπερασει το σταδιο της αγανακτησης και του θυμου και απλα απορω πλεον. Αυτο ειναι οι παππουδες; 

[Romaina]

7 ώρες πρίν, Aggeliki21 είπε:

ρομαινα ..για εμενα το λαθος ειναι του αντρα σ και υστερα εσυ η πεθερα σ και ο πεθερος δν φτενε πουθενα ....γτ τους εχεις αφησει απο την αρχη να μηλανε και να κανουν οτι θελουν .αλλα εγω ριχνω το φταιξιμο στον αντρα σ γτ ειναι οι γονοις τ .. θα σε φερω παραδειγμα των δικο μ αντρα και τα δικα μ πεθερικα ετσι ωστε μην παρεξηγηθω αλλα και να πω αυτα π θελω οστε να με καταλαβεις τι ενω ...ο συζυγος μ δν αφηνει κανεναν μα κανεναν ουτε να μηληση ασχημα για εμενα  ουτε για το παιδι μας και ουτε τους αφηνει να ανακατευωντε .στην ζωη μας ..δλδ μακρια και αγαπημενη ...τους εχει βαλει ορια και εχει πατηση ποδι...οκ μπορει να ακουση καμια γνωμη αλλα μεχρι εκει ...οπως και εγω με τους δικους μου ανθρωπους οποιος θελει να με βοηθειση στο να κρατησει λιγο το παιδι να μ μαζεψρι λιγο το σπιτι  η οτι διποτε αλλο θα το κανει ετσι οπως θελω εγω δλδ με βαση δικες οδηγιες  και δν σηκωνω κουβεντα ...και αν καποιος βριζει η φωναζει αλλιως το παιδι μ .θα του φωναξω οχι απλα θα του μηλησω ...γτ δν εχει κανενας μα κανεναν το δικαιωμα να φωναζει τκ δικο μ παιδι ειτε μ@@@@ ειτε με καποιο.αλλο ονομα ουτε για πλακα ουτε επιτιδες ...και αμα σε περιπτωση δν με.στιριζε ο αντρας μ θα μαλωνα ασχημα.και μαζι τ μεχρι να αλλαξει η κατασταση ...τωρα αυτη ειναι η γνωμη δν ξερω αμα ειμαι λαθος η σωστη ..αυτο το αφηνω να τον κρινουν η αλλοι.. χωρις να θελω να προσβαλω καποιον ....

Οχι κοπελα μου δικιο εχεις, καταλαβαινω πως το λες. Δυστυχως πρεπει να σου αναλυσω τα παιδικα χρονια του αντρα μου για  να καταλαβεις τι συμβαινει και γιατι ο ιδιος δε μπορει με κανενα τροπο να τους βαλει στη θεση τους. Γιατι εχει προσπαθησει, του το αναγνωριζω, με πολλους τροπους. Ειναι το ειδος των ανθρωπων που θεωρουν πως αρκει για να μεγαλωσεις ενα παιδι να το μπουκωνεις με κρεας και να το μαλωνεις εαν παιρνει κακους βαθμους στο σχολειο. Δεν ξερω πως να στους περιγραψω. Εχουν πολλες ελλεψεις και κυριως στον τομεα της διαπαιδαγωγησης, τις οποιες αντι να καλυψουν απλως τις διατηρουν αδιαφορωντας για το τι λες και για το πως επιθυμεις εσυ να μεγαλωσεις τα παιδια σου ΕΙΔΙΚΑ εαν γνωριζεις το ελαχιστο παραπανω. Κοινως κομπλεξ. Ενας ανθρωπος που ειναι απλως χαζος δε μου φαινεται σωνει και ντε "επικινδυνος". Καποιον ομως που εχει κομπλεξ τον χαρακτηριζω ακρως επικινδυνο γιατι ποτε δεν ξερεις εως ποιο σημειο μπορει να φτασει για να καλυψει το κομπλεξ του. Και θεωρω εν τελει πως γι αυτο ειναι τοσο ανιατη η κατασταση. Διοτι ο εγωισμος και το κομπλεξ τους λεει πως αν υποκυψουμε, παραδεχομαστε την αδυναμια μας. Και πιστεψε με, κανεις απ τους δυο δεν προκειται να το κανει. 

Επεξεργάστηκαν 5 Φεβρουαρίου,2018 by Romaina

[mama16]

15 ώρες πρίν, Romaina είπε:

@Mary1976Αυτα που περιγραφεις, ειναι σαν να βλεπω μια τυπικη μερα με την πεθερα μου. Ξεκινησα αυτο το θεμα για καποια περιστατικα που συνεβησαν οταν γεννηθηκε ο μικρος και ενα χρονο μετα μου φανταζουν γελοια μπροστα στα τωρινα.. Οπως καλως με συμβουλευσαν πολλα μελη του φορουμ προσπαθησα  να αντιμετωπισω την κατασταση με κατανοηση και σεβασμο. Οποτε περασα ενα μεγαλο διαστημα που επαιρνα τον μικρο πολυ συχνα και πηγαινα στην πεθερα μου χωρις λογο, απλα για να τον δει. Με αγνοουσε επιδεικτικα συνεχως και εδινα καθε φορα τοπο στην οργη σκεπτομενη οτι σε 2 ωρες θα ειμαι παλι στο σπιτακι μου στην ηρεμια μου. Ομως μια ημερα των ημερων μου επιασε κουβεντα περι θηλασμου (μεγα λαθος, διοτι δεν εχει ιδεα μεν, αλλα ουτε διαθεση να μαθει) και κατεληξε οτι 7 μηνων παιδι πρεπει οπωσδηποτε να σταματησω να το θηλαζω και να δωσω ξενο διοτι περιεχει ολες τις "απαραιτητες βιταμινες" κι οτι απλα τωρα "το αφηνω να λιμαξει".(πραγμα που διαδιδει σε γνωστους και φιλους που εχει τυχει να με "κατσαδιασουν" κιολας επειδη τους ειπε η πεθερα μου πως αφηνω το παιδι νηστικο). Φυσικα ειχαμε ηδη ξεκινησει στερεες. Για να με πεισει οτι ο θηλασμος και το γαλα μου ειδικοτερα ειναι κακο για το παιδι σκαρφιστηκε ΤΟ ψεμα, (που για καποιον που γνωριζει απο θηλασμο ειναι απλα ανεκδοτο) και ειπε πως την πληροφορισαν στο μαιευτηριο πως το παιδι μου εβγαλε ικτερο επειδη το γαλα μου ηταν κακης ποιοτητας. Τι να απαντησω τωρα? Να της εξηγησω τι ειναι ο ικτερος και γιατι εμφανιζεται? Προσπαθησα (λαθος μου) και απλα με αγνοησε λεγοντας "ολα τα ξερετε εσυ και ο αλλος". (Ο γιος της δηλ). 

Και παλι εδωσα τοπο στην οργη θεωρωντας πως ολα αυτα ειναι παροδικα μεχρι που μια μερα αρχισε να φωναζει το παιδι με το ονομα του γιου της. Το παιδι εν τω μεταξυ γνωριζει το δικο του ονομα και γυρναει οταν τον φωναζουμε. Και ξαφνικα αρχιζει η γιαγια του και το φωναζει "Γιωργακη". Και οποτε τον βλεπει του λεει "που πας μικρε γιωργακη?" ή "εισαι ο Γιωργακης μου? Ο μικρος Γιωργακης μου?" Της ειπα πολυ ευγενικα οτι για πλακα το λες μια δυο φορες ομως δεν ειναι ωραιο ουτε για μενα ουτε για το παιδι να επιμενεις να το φωναζεις με ενα αλλο ονομα. Φυσικα με αγνοησε οπως καθε φορα που της μιλαω.Το συνεχιζει ακομα και τωρα. Βεβαια το "Γιωργακης" ειναι πολυ καλυτερο σε σχεση με τον πεθερο μου που αρεσκεται να φωναζει το εγγονι του "μαλακα" (Που πας βρε μαλακα? Πως σε ντυσανε ετσι βρε μαλακα? Τι κοιτας ετσι βρε μαλακα? Και καλα στο χαβαλε...)  και συγχωρηστε με για την εκφραση.  Μπορω να πω και αλλα πολλα σαν αυτα και χειροτερα δεν εχουν σημασια ομως μπροστα στο οτι πριν λιγο καιρο ο αντρας μου εμεινε ανεργος και περασαμε μια πολυ δυσκολη περιοδο. και ενω και οι 2 γονεις του το γνωριζαν πολυ καλα, κανεις, ουτε η μητερα του, ουτε ο πατερας του δεν μας πηραν ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορα τηλεφωνο να μας ρωτησουν αν ο "Γιωργακης τους" ειχε πανες η φαγητο.

Δεν ξερω τι λετε λοιπον περι αγαπης και υπομονης και "μπες στη θεση της/τους" αλλα εγω θεωρω τη σχεση μου και ειδικα του παιδιου μαζι τους τελειωμενη, καθως και ο συζυγος μου.

Αν είναι δυνατόν τι βλέπουν τα μάτια μου... Ευτυχώς ο άντρας σ είναι με το μέρος σ γιατί αλλιώς θα ήταν αιτία διαζυγίου!!!!!!! Απ τη στιγμή που δεν καταλαβαίνουν συμπεριφερσου κ εσύ διαφορετικά. Ας έχετε καθαρά τυπικές σχέσεις κ ας βλέπουν το παιδί μία στις τόσες.. Για να δούμε μετά βάζουν μυαλό ή όχι!! Εγώ σαν άνθρωπος θέλω γενικά να τα έχω καλά κ απ τη στιγμή που τα πεθερικά ξερω ότι είναι γονείς του άντρα μου ίσως έκανα λίγο τα στραβά μάτια (ευτυχώς γενικά δεν έχω πρόβλημα μαζί τους κ αν με ενοχλήσει εστω κ λιγο το οτιδήποτε τους βάζει χέρι ο άντρας μ), οπότε μπορώ να πω ότι έχω καλές σχέσεις. Αλλά η υπομονή έχει κ τα όρια της, πόσο ακόμα να αντεξεις.. Δεν είσαι υποχρεωμένη να ακούς τις βλακ...ες τους! Εσύ είσαι η μαμά του παιδιού σ κ πρέπει να το καταλαβουν

5 ώρες πρίν, Romaina είπε:

Οχι κοπελα μου δικιο εχεις, καταλαβαινω πως το λες. Δυστυχως πρεπει να σου αναλυσω τα παιδικα χρονια του αντρα μου για  να καταλαβεις τι συμβαινει και γιατι ο ιδιος δε μπορει με κανενα τροπο να τους βαλει στη θεση τους. Γιατι εχει προσπαθησει, του το αναγνωριζω, με πολλους τροπους. Ειναι το ειδος των ανθρωπων που θεωρουν πως αρκει για να μεγαλωσεις ενα παιδι να το μπουκωνεις με κρεας και να το μαλωνεις εαν παιρνει κακους βαθμους στο σχολειο. Δεν ξερω πως να στους περιγραψω. Εχουν πολλες ελλεψεις και κυριως στον τομεα της διαπαιδαγωγησης, τις οποιες αντι να καλυψουν απλως τις διατηρουν αδιαφορωντας για το τι λες και για το πως επιθυμεις εσυ να μεγαλωσεις τα παιδια σου ΕΙΔΙΚΑ εαν γνωριζεις το ελαχιστο παραπανω. Κοινως κομπλεξ. Ενας ανθρωπος που ειναι απλως χαζος δε μου φαινεται σωνει και ντε "επικινδυνος". Καποιον ομως που εχει κομπλεξ τον χαρακτηριζω ακρως επικινδυνο γιατι ποτε δεν ξερεις εως ποιο σημειο μπορει να φτασει για να καλυψει το κομπλεξ του. Και θεωρω εν τελει πως γι αυτο ειναι τοσο ανιατη η κατασταση. Διοτι ο εγωισμος και το κομπλεξ τους λεει πως αν υποκυψουμε, παραδεχομαστε την αδυναμια μας. Και πιστεψε με, κανεις απ τους δυο δεν προκειται να το κανει. 

Αν είναι έτσι τα πράγματα κάνε τους όσο το δυνατόν πιο πέρα.. Δεν λέω να μην μιλιεστε καθόλου αλλά να βλέπουν το παιδί αραιά κ που.. Ειδικά αν συμφωνεί κ ο άντρας σ σε κάτι τέτοιο..

[Romaina]

2 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Αν είναι δυνατόν τι βλέπουν τα μάτια μου... Ευτυχώς ο άντρας σ είναι με το μέρος σ γιατί αλλιώς θα ήταν αιτία διαζυγίου!!!!!!! Απ τη στιγμή που δεν καταλαβαίνουν συμπεριφερσου κ εσύ διαφορετικά. Ας έχετε καθαρά τυπικές σχέσεις κ ας βλέπουν το παιδί μία στις τόσες.. Για να δούμε μετά βάζουν μυαλό ή όχι!! Εγώ σαν άνθρωπος θέλω γενικά να τα έχω καλά κ απ τη στιγμή που τα πεθερικά ξερω ότι είναι γονείς του άντρα μου ίσως έκανα λίγο τα στραβά μάτια (ευτυχώς γενικά δεν έχω πρόβλημα μαζί τους κ αν με ενοχλήσει εστω κ λιγο το οτιδήποτε τους βάζει χέρι ο άντρας μ), οπότε μπορώ να πω ότι έχω καλές σχέσεις. Αλλά η υπομονή έχει κ τα όρια της, πόσο ακόμα να αντεξεις.. Δεν είσαι υποχρεωμένη να ακούς τις βλακ...ες τους! Εσύ είσαι η μαμά του παιδιού σ κ πρέπει να το καταλαβουν

Αν είναι έτσι τα πράγματα κάνε τους όσο το δυνατόν πιο πέρα.. Δεν λέω να μην μιλιεστε καθόλου αλλά να βλέπουν το παιδί αραιά κ που.. Ειδικά αν συμφωνεί κ ο άντρας σ σε κάτι τέτοιο..

Μαλλον αυτο θα γινει. Ηδη γινεται δηλαδη. Εξαιρωντας (εαν ειναι ποτε δυνατον αυτο) τη συμπεριφορα τους απεναντι μας, και κυριως απεναντι στο παιδι, η  αδιαφορια για την απολυση του αντρα μου (που στο κατω κατω ειναι παιδι τους) και των συνεπειων που μπορει να ειχε για το παιδι, για εμενα προσωπικα φανερωνει πολλα και κυριως οτι τους ενδιαφερει μονο το πως αισθανονται οι ιδιοι και η δικη τους βολη. Και πως, οπως πολλοι, ενα μωρο το βλεπουν περισσοτερο σαν κουκλα η οποια σου προσφερει διαδκεδαση αγνοωντας οτι κι αυτο ειναι ενας ολοκληρωμενος ανθρωπος με αναγκες, και μαλιστα επιτακτικες, που απλα εχει πολλα να μαθει. Ευτυχως, υπαρχουν φιλοι αληθινοι απ τους οποιους δε χρειαστηκε πραγματικα να ζητησω τιποτα και που αμεσως μολις εμαθαν οτι μειναμε χωρις εισοδημα ηρθαν στο σπιτι με 3 σακουλες ο καθενας, ολες για το παιδι. Αυτο με συγκινησε και δε θα το ξεχασω ποτε. 

Επεξεργάστηκαν 6 Φεβρουαρίου,2018 by Romaina

[kotsifikos]

@Romaina αν αποκαλούσε το παιδί μου έτσι ο οποιοσδήποτε, ακόμα και ο πατέρας μου , δεν θα το ξαναέβλεπαν ούτε σε φωτογραφία!

Γιατί τώρα δεν καταλαβαίνει όταν όμως θα αρχίσει να καταλαβαίνει και συνεχίζουν να το αποκαλούν έτσι το ίδιο θα πιστεύει πως είναι πράγματι μ@λ@κ@ς.

Πρέπει να προστατεύσεις το παιδί σου, χθες όχι αύριο.

[Romaina]

πρίν από 25 λεπτά , kotsifikos είπε:

 

Πρέπει να προστατεύσεις το παιδί σου, χθες όχι αύριο.

Εχεις δικιο. Φταιω πολυ που επετρεψα να γινουμε ετσι. Σε καμια των περιπτωσεων δεν  ηθελα ομως το παιδι μου να μεγαλωσει χωρις γιαγια και παππου... Εμενα με μεγαλωσε η γιαγια μου επειδη η μητερα μου δουλευε πολυ κι ο πατερας μου δεν εζησε ποτε μαζι μας. Και παντα τη σκεφτομαι με αγαπη και στοργη. Και θελω πολυ ο γιος μου να εχει αυτη τη σχεση αλλα δεν ξερω αν γινεται να την αποκτησει ποτε με τετοιους ανθρωπους. Θυμαμαι η γιαγια μου σκαρφαλωνε στα δεντρα παρα την ηλικια της και μου εκοβε πορτοκαλια ή τσαγαλα και ποτε μα ποτε της δεν μου μιλησε ασχημα ουτε ακομα οταν γινομουν κι εγω ατακτη. Καμια σχεση με τη νοοτροπια που εχουν οι πεθεροι  μου. Θα μου πεις διαφορετικοι ανθρωποι ειναι, ναι, οκ, αλλα προσπαθω να σκεφτω τι θα μπορουσαν να του προσφερουν, αναμνησεις, ιδεες, αξιες, κατι, ομως δεν νομιζω οτι θα λειτουργουσε ποτε.  Γι αυτο ισως εδωσα "παραταση" σε ολο αυτο. Γιατι θελω ή μαλλον θα ηθελα να εχει μια υγιη σχεση με τους παππουδες του. Αλλα, γινεται?

[Aggeliki21]

κοιτα και ο αντρας μ ειχε δυσκολα παιδικα χρονια παρα πολυ μαλιστα οπως και εγω ...αλλα σε καμια περιπτωση δν θα επετρεπα κατι τετιο η οτιδιποτε αλλο ειδικα οτι αφορα το παιδι ..δν θα τους μηλησουμε ακομη και σε.αναγκη να ημασταν οπως και ειχαμε βρεθει αυτος δν ειναι λογος να επιτρεπω διαφορα..εμενα αν π.χ ακομα.και η μανα μ να εκανε θα της φωναζα και πολυ μαλιστα ..οχι στα πεθερικα ...και γιατι να θελω τετοια σχεση παππου και εγγονοι απο την στιγμη π αυτοι η ανθρωποι δν αγαπουν και σεβοντε εστω τα βασικα ..μακρια και αγαπημενοι....

[vicky86]

Συμφωνω απολυτα με την κοτσιφικος

Δ εχω κ αλλα λαικ

Σκεψου αν το εκανε αυτο η μαμα σου,θα κρατουσες τυπικες σχεσεις;

Εγω οχι.κ γι αυτο δ το ξεχωριζω.αν θελουν να λενε οτι με εχουν σαν κορη τους,θα εχουν την ιδια συμπεριφορα που εχουν κ οι γονεις μου απο μενα

Εφοσον συμφωνει κ ο αντρας σου συνεχιστε ετσι

Καλυτερα ειναι να τους μιλαει εκεινος,γτ την οποια παρεξηγηση θα την παρουν πιο ελαφρια

Αλλα αν τυχει κ εισαι μονη φυσικα κ να απαντας,οπως θα εκανες κ αν ηταν μπροστα ο αντρας σου

Αυτη τη στιγμη προεχει το παιδι.το οποιο ειναι κοντα ενος κ πλεον καταλαβαινει

Οποτε θα βγεις μπροστα να το προστατευσεις

[Romaina]

πρίν από 3 λεπτά , vicky86 είπε:

Συμφωνω απολυτα με την κοτσιφικος

Δ εχω κ αλλα λαικ

Σκεψου αν το εκανε αυτο η μαμα σου,θα κρατουσες τυπικες σχεσεις;

Εγω οχι.κ γι αυτο δ το ξεχωριζω.αν θελουν να λενε οτι με εχουν σαν κορη τους,θα εχουν την ιδια συμπεριφορα που εχουν κ οι γονεις μου απο μενα

Εφοσον συμφωνει κ ο αντρας σου συνεχιστε ετσι

Καλυτερα ειναι να τους μιλαει εκεινος,γτ την οποια παρεξηγηση θα την παρουν πιο ελαφρια

Αλλα αν τυχει κ εισαι μονη φυσικα κ να απαντας,οπως θα εκανες κ αν ηταν μπροστα ο αντρας σου

Αυτη τη στιγμη προεχει το παιδι.το οποιο ειναι κοντα ενος κ πλεον καταλαβαινει

Οποτε θα βγεις μπροστα να το προστατευσεις

Εαν το εκανε η μητερα μου θα την εβριζα πολυ χοντρα. Ναι μπορει και να μην της ξαναμιλουσα. Η διαφορα ειναι οτι θα το καταλαβαινε. (Μα πες μου ποιος νοημων ανθρωπος δε θα το εβρισκε λογικο να μην αποκαλει ετσι το εγγονι του). Εδω "φωνη βοωντος εν τη ερημω"... Οσο για το να τους μιλαει μονο ο αντρας μου, να ξερεις εκεινος εχει χειροτερα νευρα απο εμενα. Αλλωστε οποτε το συζηταμε μου λεει "αυτοι οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν απο λογια. Η καθομαστε και τους ανεχομαστε και χαλαμε τη ζωη μας, η παταμε delete κι ας κλαινε μετα". Εγω που δεν μεγαλωσα βεβαιως μαζι τους, φταιω, που ως τωρα το επαιζα και καλα διπλωματις επειδη πιστευα πως ολα εχουν μια λυση...

[kotsifikos]

1 minute ago, Romaina said:

Εαν το εκανε η μητερα μου θα την εβριζα πολυ χοντρα. Ναι μπορει και να μην της ξαναμιλουσα. Η διαφορα ειναι οτι θα το καταλαβαινε. (Μα πες μου ποιος νοημων ανθρωπος δε θα το εβρισκε λογικο να μην αποκαλει ετσι το εγγονι του). Εδω "φωνη βοωντος εν τη ερημω"... Οσο για το να τους μιλαει μονο ο αντρας μου, να ξερεις εκεινος εχει χειροτερα νευρα απο εμενα. Αλλωστε οποτε το συζηταμε μου λεει "αυτοι οι ανθρωποι δεν καταλαβαινουν απο λογια. Η καθομαστε και τους ανεχομαστε και χαλαμε τη ζωη μας, η παταμε delete κι ας κλαινε μετα". Εγω που δεν μεγαλωσα βεβαιως μαζι τους, φταιω, που ως τωρα το επαιζα και καλα διπλωματις επειδη πιστευα πως ολα εχουν μια λυση...

Δεν χρειάζεται ούτε βρισιές ούτε τσακωμούς, τους λες ήρεμα και πολιτισμένα πως μέχρι να καταλάβουν πως δεν επιτρέπεις να μιλούν έτσι στο παιδί δεν θα το βλέπουν.

Πιο σημαντική είναι η ψυγική του υγεία απο το να δημιουργήσει σχέσεις με τον παππού και την γιαγιά. Ένα μωρό-παιδί να ξέρεις πως ότι του λες το λαμβάνει με την κυριολεκτική του έννοια, όταν λες σε ένα παιδί ''μα καλά μ@λ@κ@ς είσαι??'' καταλαβαίνει πως πραγματικά είναι, και μεγαλώνοντας (κυρίως όταν βλέπει πως η μαμά του δεν τον υπερασπίζεται σε αυτό και δεν αντιδρά) θα πιστεύει πως είναι , και μετά θα το λένε έτσι οι φίλοι του σχολείο, στο πανεπιστήμιο, ο εργοδότης του..και το πιο σημαντικό απο όλα θα πιστεύει πως είναι. μην κοιτάς μόνο το τώρα, ότι συμβαίνει τώρα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα του παιδιού σου.

[Romaina]

πρίν από 12 λεπτά , kotsifikos είπε:

Δεν χρειάζεται ούτε βρισιές ούτε τσακωμούς, τους λες ήρεμα και πολιτισμένα πως μέχρι να καταλάβουν πως δεν επιτρέπεις να μιλούν έτσι στο παιδί δεν θα το βλέπουν.

Πιο σημαντική είναι η ψυγική του υγεία απο το να δημιουργήσει σχέσεις με τον παππού και την γιαγιά. Ένα μωρό-παιδί να ξέρεις πως ότι του λες το λαμβάνει με την κυριολεκτική του έννοια, όταν λες σε ένα παιδί ''μα καλά μ@λ@κ@ς είσαι??'' καταλαβαίνει πως πραγματικά είναι, και μεγαλώνοντας (κυρίως όταν βλέπει πως η μαμά του δεν τον υπερασπίζεται σε αυτό και δεν αντιδρά) θα πιστεύει πως είναι , και μετά θα το λένε έτσι οι φίλοι του σχολείο, στο πανεπιστήμιο, ο εργοδότης του..και το πιο σημαντικό απο όλα θα πιστεύει πως είναι. μην κοιτάς μόνο το τώρα, ότι συμβαίνει τώρα έχει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα του παιδιού σου.

Ν αγιασει το στομα σου, αυτο το τελευταιο να σου δωσω το τηλεφωνο της πεθερας μου να της το πεις γιατι πιστευει πως τα παιδια αρχιζουν να καταλαβαινουν οταν αρχιζουν να μιλανε...

[vicky86]

ΚΑλα ειναι μια λυση κ αυτο,γτ αν συνεχισετε τις επαφες λογικα η πρωτη λεξη που θα πει ειναι μαλακας

Περα απο την πλακα,στα δυο τελευταια μνμ ειναι ολη η ουσια

Εφοσον ο αντρας σου λεει ετσι,κοβετε επαφες κ ηρεμεις

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, Romaina είπε:

Εχεις δικιο. Φταιω πολυ που επετρεψα να γινουμε ετσι. Σε καμια των περιπτωσεων δεν  ηθελα ομως το παιδι μου να μεγαλωσει χωρις γιαγια και παππου... Εμενα με μεγαλωσε η γιαγια μου επειδη η μητερα μου δουλευε πολυ κι ο πατερας μου δεν εζησε ποτε μαζι μας. Και παντα τη σκεφτομαι με αγαπη και στοργη. Και θελω πολυ ο γιος μου να εχει αυτη τη σχεση αλλα δεν ξερω αν γινεται να την αποκτησει ποτε με τετοιους ανθρωπους. Θυμαμαι η γιαγια μου σκαρφαλωνε στα δεντρα παρα την ηλικια της και μου εκοβε πορτοκαλια ή τσαγαλα και ποτε μα ποτε της δεν μου μιλησε ασχημα ουτε ακομα οταν γινομουν κι εγω ατακτη. Καμια σχεση με τη νοοτροπια που εχουν οι πεθεροι  μου. Θα μου πεις διαφορετικοι ανθρωποι ειναι, ναι, οκ, αλλα προσπαθω να σκεφτω τι θα μπορουσαν να του προσφερουν, αναμνησεις, ιδεες, αξιες, κατι, ομως δεν νομιζω οτι θα λειτουργουσε ποτε.  Γι αυτο ισως εδωσα "παραταση" σε ολο αυτο. Γιατι θελω ή μαλλον θα ηθελα να εχει μια υγιη σχεση με τους παππουδες του. Αλλα, γινεται?

 

Καταλαβαινω τι λες γιατί ουσιαστικά με μεγάλωσε η γιαγια και ο παππους, αλλά δεν γίνεται να αλλάξει ο άνθρωπος. Για να χρησιμοποιήσω λοιπόν την έκφραση του παππού εδώ, έναν τέτοιο παππού τι να τον κάνει το παιδί; Δεν το λέω εκ του ασφαλούς, τα δικά μου τα παιδιά τον πατέρα μου δεν τον έχουν καν γνωρίσει και ούτε εγώ του μιλάω εδώ και πολλά χρόνια, μιας και οι εκφράσεις που λες, για το συγκεκριμένο άνθρωπο είναι ό,τι πιο ευγενικό είναι πιθανόν να ακούσει κανείς μαζί του ...

[xarouli]

@Romaina διαβαζω το topic και απαντω μονο και μονο για να σου δωσω μια αλλη οπτικη... Ουτε κι εμενα θα μου αρεσε να αποκαλουν το παιδι μου μαλακα. Ελα μου ομως που ο αδερφος μου το εχει ψωμοτυρι! Και μια δυο φορες του το ειπε και σιγουρα θα του το ξαναπει: τι κανεις βρε μαλακα;; πω, ρε μαλακα, εσυ μεγαλωσες! κατι τετοια. Μεταξυ μας τη χρησιμοποιουμε ως φραση συχνα, αλλα για το παιδι μου κακοφανηκε. Δεν του ειπα ομως κατι γιατι ξερω οτι φυσικα το χρησιμοποιει αυθορμητα και σχεδον χαιδευτικα- ειναι ενδειξη δλδ γι' αυτον οικειοτητας και το χρησιμοποει για τα πολυ κοντινα του προσωπα. Ο αντρας μου απο την αλλη - και η οικογενεια του- ακουν την πιο απλη βωμολοχια και κοκκινιζουν, πωωωω, τι λεξη, τς τς τς. Ευτυχως ομως δεν αντεδρασε γιατι καταλαβε τον τροπο με τον οποιο χρησιμοποιουμε τη λεξη.

Οσον αφορα το παιδι τωρα, καταρχας, θα προσπαθησω να του εξηγησω οτι ο καθενας εχει διαφορετικο κωδικα επικοινωνιας (ελπιζω να μη μιμειται το θειο του σε αυτο) και να αντιδρα σε ο,τι το ενοχλει. Δε νομιζω οτι θα γινει μαλακας επειδη θα του το πει καποιος 3 φορες το χρονο.

Αν ηταν ομως πεθερος μου... σιγουρα θα το εβλεπα με αλλο ματι και εξαιτιας του λογου οτι δε θα καταλαβαινα τον κωδικα επικοινωνιας τους.

Τα υπολοιπα ζητηματα ειναι σοβαροτερα νομιζω...