Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Φοιτήτριες και έγκυες


ΧρύσαΜ

Recommended Posts

Δεν ξέρω καν αν θα υπάρχει κάποια που θα είναι φοιτήτρια και έγκυος.. Αν όμως υπάρχει, μπορεί να μου απαντήσει πώς τα πάει με τη σχολή; την έχει αφήσει στην άκρη; αν ναι, σε ποιο μήνα. Αν πάλι όχι, πώς την παλεύει; :-\ 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Διαφημίσεις


On 20/4/2017 at 10:38 ΜΜ, ΧρύσαΜ είπε:

Δεν ξέρω καν αν θα υπάρχει κάποια που θα είναι φοιτήτρια και έγκυος.. Αν όμως υπάρχει, μπορεί να μου απαντήσει πώς τα πάει με τη σχολή; την έχει αφήσει στην άκρη; αν ναι, σε ποιο μήνα. Αν πάλι όχι, πώς την παλεύει; :-\ 

Να εδω !! Αν και τελείωσα τώρα . Παίρνω το πτυχιο μου σε λίγο καιρό. Αλλά είμαι ηδη δύο μηνών  έγκυος.  Οπότε όταν το έμαθα είχα να αντιμετωπίσωολόκληρη εξεταστική με τα τελευταία μαθήματα. Μια χαρά τα πήγα μπορώ να σου πω με πρόγραμμα όλα βγαίνουν.  Αν έμενα πέρυσι έγκυος πολύ απλά προς το τέλος της εγκυμοσυνης μου δηλαδή απ τον 7 μήνα και μετά θα σταματούσαν για λίγο τη σχολη. Αλλά και παλι μπορεί εσύ ας πούμε στους 8 μήνες να εισαι οκ και κάποια άλλη απ τον 4 μήνα να μην άντεχε . Θα σ έλεγα αν η σχολή σ γενικά δεν έχει εργαστηρία στα οποία θα πρέπει να πηγαινεις τότε μπορείς και απ το σπίτι σ να διαβάζεις .. Δεν θα κουραζεσαι κιόλας με το πήγαινε έλα..

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

5 ώρες πρίν, Thommyarg είπε:

Να εδω !! Αν και τελείωσα τώρα . Παίρνω το πτυχιο μου σε λίγο καιρό. Αλλά είμαι ηδη δύο μηνών  έγκυος.  Οπότε όταν το έμαθα είχα να αντιμετωπίσωολόκληρη εξεταστική με τα τελευταία μαθήματα. Μια χαρά τα πήγα μπορώ να σου πω με πρόγραμμα όλα βγαίνουν.  Αν έμενα πέρυσι έγκυος πολύ απλά προς το τέλος της εγκυμοσυνης μου δηλαδή απ τον 7 μήνα και μετά θα σταματούσαν για λίγο τη σχολη. Αλλά και παλι μπορεί εσύ ας πούμε στους 8 μήνες να εισαι οκ και κάποια άλλη απ τον 4 μήνα να μην άντεχε . Θα σ έλεγα αν η σχολή σ γενικά δεν έχει εργαστηρία στα οποία θα πρέπει να πηγαινεις τότε μπορείς και απ το σπίτι σ να διαβάζεις .. Δεν θα κουραζεσαι κιόλας με το πήγαινε έλα..

Αναγκαστικά την είχα κόψει... Ευτυχώς δεν είχα εργαστήρια... Εγώ έμεινα έγκυος στην αρχή του εξαμήνου.. Από τη μια θα σε έλεγα τυχερή που σου έτυχς στο τέλος, αλλά απ' την άλλη, αν είχες ανακατοσούρες, πρωινές ξινίλες και υπνηλία στις αρχές, δεν ξέρω κατά πόσο σου ήταν εύκολο να πηγαίνεις.. Με το καλό το πτυχίο σου!!! Να έχεις μια υγιής και τελειόμηνη εγκυμοσίνη :-):-):-)

Επεξεργάστηκαν by ΧρύσαΜ
Link to comment
Share on other sites

πρίν από 2 λεπτά , ΧρύσαΜ είπε:

Αναγκαστικά την είχα κόψει... Ευτυχώς δεν είχα εργαστήρια... Εγώ έμεινα έγκυος στην αρχή του εξαμήνου.. Από τη μια θα σε έλεγα τυχερή που σου έτυχς στο τέλος, αλλά απ' την άλλη, αν είχες ανακατοσούρες, πρωινές ξινίλες και υπνηλία στις αρχές, δεν ξέρω κατά πόσο σου ήταν εύκολο να πηγαίνεις.. Με το καλό το πτυχίο σου!!! Να έχεις μια υγιής και τελειόμηνη εγκυμοσίνη :-):-):-)

Απο Απονακατοσουρες άλλο τίποτα. Και υπνηλία .. Ήταν δύσκολα ακόμα και τώρα στην ορκομωσια δεν ξέρω πως θα τη παλέψω αν με πιάσουν οι ναυτιες  εκείνη την ώρα . Και μονο που το σκέφτομαι μου ερχεται να λιποθυμήσω.Να σαι καλά . Επίσης να έχεις μια υπέροχη τελειομηνη εγκυμοσυνη:-D

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

8 ώρες πρίν, Thommyarg είπε:

Απο Απονακατοσουρες άλλο τίποτα. Και υπνηλία .. Ήταν δύσκολα ακόμα και τώρα στην ορκομωσια δεν ξέρω πως θα τη παλέψω αν με πιάσουν οι ναυτιες  εκείνη την ώρα . Και μονο που το σκέφτομαι μου ερχεται να λιποθυμήσω.Να σαι καλά . Επίσης να έχεις μια υπέροχη τελειομηνη εγκυμοσυνη:-D

Σφίξε τα δόντια, λέγε από μέσα αου "τώρα θα τελειώσει, άντεξε λίγο ακόμα" :-P:-P:-P

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 4 εβδομάδες μετά...

και εγώ εδώ ,στο πρώτο παιδί έδινα παννελλήνιες ( η 4η φορά) και τα άλλα 2 τα έκανα κατα τη διάρκεια της σχολής, σπουδάζω νοσηλευτική τει  , το ότι μου έφερνε ο σύζυγος το μωρό καθε 3 ώρες να το θηλάσω γιατί είχα εργαστήρια ήταν άλλο πράμα, υπομονή  θέλει ....και  όλα θα πάνε τέλεια...με το καλό

 

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

On 18/7/2017 at 8:58 ΠΜ, fenia365 είπε:

και εγώ εδώ ,στο πρώτο παιδί έδινα παννελλήνιες ( η 4η φορά) και τα άλλα 2 τα έκανα κατα τη διάρκεια της σχολής, σπουδάζω νοσηλευτική τει  , το ότι μου έφερνε ο σύζυγος το μωρό καθε 3 ώρες να το θηλάσω γιατί είχα εργαστήρια ήταν άλλο πράμα, υπομονή  θέλει ....και  όλα θα πάνε τέλεια...με το καλό

 

Πωπω... Τρελή εμπειρία :-P:-P:-P  να σου ζήσουν!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 χρόνια μετά...

Κορίτσια καλησπέρα! Ξανά ανοίγω το θέμα διότι θέλω την βοήθεια σας!

Εγώ έδωσα πανελλήνιες και ήμουν στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης πέρασα ευτυχώς εκεί που ήθελα  αλλά τώρα τα μαθήματα αρχίζουν Οκτώβριο και  εγω εχω πητ 17 Οκτωβρίου δεν ξέρω πώς θα τα βγάλω πέρα?είχε καμία παροιμία εμπειρία ?:)

Link to comment
Share on other sites

6 ώρες πρίν, magdalene_slj είπε:

Κορίτσια καλησπέρα! Ξανά ανοίγω το θέμα διότι θέλω την βοήθεια σας!

Εγώ έδωσα πανελλήνιες και ήμουν στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης πέρασα ευτυχώς εκεί που ήθελα  αλλά τώρα τα μαθήματα αρχίζουν Οκτώβριο και  εγω εχω πητ 17 Οκτωβρίου δεν ξέρω πώς θα τα βγάλω πέρα?είχε καμία παροιμία εμπειρία ?:)

Θα γραφτείς στη σχολή, και θα θεωρήσεις δεδομένο ότι το πρώτο εξάμηνο θα χαθεί. Μετά όλα εξαρτώνται από το τι θες να κάνεις και τι μπορείς να κάνεις. Σίγουρα θα είναι δύσκολο, από όσο θυμάμαι από παρέες που έκαναν παιδί ενώ σπούδαζαν, ή πέφτεις με τα μούτρα μετά τους πρώτους μήνες και όσο δύσκολο και αν είναι συνεχίζεις, ή ξεχνάς το πτυχίο (και τραβάς τα μαλλιά σου δέκα χρόνια αργότερα, που κάνεις πια τον απολογισμό σου). Ποιος θα κρατά το μωρό όσο θα λείπεις; Θα χρειαστείς δουλειά παράλληλα ή καλύπτουν η γονείς τα έξοδά σου και τα έξοδα του παιδιού; Αυτά είναι το βασικά ερωτήματα.

  • Μου αρέσει 2
Link to comment
Share on other sites

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Θα γραφτείς στη σχολή, και θα θεωρήσεις δεδομένο ότι το πρώτο εξάμηνο θα χαθεί. Μετά όλα εξαρτώνται από το τι θες να κάνεις και τι μπορείς να κάνεις. Σίγουρα θα είναι δύσκολο, από όσο θυμάμαι από παρέες που έκαναν παιδί ενώ σπούδαζαν, ή πέφτεις με τα μούτρα μετά τους πρώτους μήνες και όσο δύσκολο και αν είναι συνεχίζεις, ή ξεχνάς το πτυχίο (και τραβάς τα μαλλιά σου δέκα χρόνια αργότερα, που κάνεις πια τον απολογισμό σου). Ποιος θα κρατά το μωρό όσο θα λείπεις; Θα χρειαστείς δουλειά παράλληλα ή καλύπτουν η γονείς τα έξοδά σου και τα έξοδα του παιδιού; Αυτά είναι το βασικά ερωτήματα.

Γενικά όσο θα λείπω το μωρό θα το κρατάει οπότε μπορεί η μαμά μου και κάποιες φορές η γιαγιά μου!

Όσο για τα έξοδα ο άντρας μου δουλεύει αυτή την στιγμή και επίσης και οι οικογένεια η δικιά μου και η δικιά υου βοηθάνε οσον αφορά το οικονομικό κομμάτι 

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Λοιπόν, καταρχήν θα είμαι απόλυτα ειλικρινής και θα σου πω ότι είσαι πάρα μα πάρα πολύ νέα για να βασιστείς στον άντρα σου, και υποθέτοντας ότι ο άντρας σου είναι μεγαλύτερος από εσένα, το ότι περιμένεις μωράκι τόσο μικρή, δεν είναι δείγμα ωριμότητας από την πλευρά του. Σε καμία περίπτωση δεν το λέω για κακό, μπορεί να έχετε έναν πραγματικά καταπληκτικό γάμο και να μεγαλώσετε μια πανέμορφη οικογένεια, μαζί. Αλλά επειδή όλες υπήρξαμε και νέες και ερωτευμένες, και θα τραβάγαμε λίγο το αυτό στον παλιό μας εαυτό μεγαλώνοντας ;) μην επαναπαυθείς σε καμία περίπτωση στο ρόλο της μαμάς, ο άντρας σου στο ρόλο του κουβαλητή και δεις τις σπουδές σαν κάτι δευτερεύον. Όπως και σε μία κοπέλα που δε θα είχε μωράκι, η ζωή σου μόλις αρχίζει, και μην αφήσεις στην άκρη επαγγελματικά όνειρα για την οικογένεια, απλά θα κουραστείς λίγο παραπάνω, αλλά μπορείς να τα έχεις και τα δύο. Και το καλό με την νεαρή ηλικία είναι ότι υπάρχουν αντοχές :)

Αφού είσαι παντρεμένη, θα πρέπει να δεις τις σπουδές σου σαν δουλειά, εξίσου σημαντική με του συζύγου και μην αφήσεις λεπτό καμία σκέψη του τύπου "μα αυτός φέρνει χρήματα, εγώ όχι". Από την αρχή λοιπόν, όσο ο μπαμπάς είναι σπίτι, είναι με το μωρό, εσύ μελετάς. Γιατί μελέτη με μωρό αγκαλιά, δε γίνεται. Θα χρειαστείς ένα πρόγραμμα: τα πρωινά σταθερή βοήθεια, είτε γιατί έχεις πρωινά μαθήματα είτε γιατί μελετάς, τα απογέυματα (αν ο σύζυγος έχει πρωινή δουλειά) εσύ μελέτη ή απογευματινά μαθήματα, και εκείνος με το μωρό.

Αν τώρα η μαμά/γιαγιά δεν μπορούν σε σταθερή βάση, αυτό πρέπει να το συζητήσεις μαζί τους. Πολύς κόσμος θεωρεί ότι οι φοιτητές δεν πολυχρειάζεται να έχουν ρουτίνα και πίεση. Αλλά στην περίπτωση σου, με οικογενειακές υποχρεώσεις, δεν μπορεί να γίνει αυτό, γιατί δε θες σε δέκα χρόνια ακόμη να σπουδάζεις. Ξεκαθάρισε σε μαμά και γιαγιά ότι από το δεύτερο εξάμηνο, άρα μετά τα Χριστούγεννα πρέπει να παρακολουθείς, χρειάζεσαι σταθερό πρόγραμμα, για να επικεντρωθείς στις σπουδές.

Και από του χρόνου που θα έχει μεγαλώσει το μπεμπάκι, κοιτάς πια για παιδικό σταθμό, ίσως και κοντά στη σχολή. 

Με τον άντρα μου είμαστε ίδια ηλικία αλλά δουλεύει λόγω το ότι πρέπει να έχουμε καπια εισόδημα ευτυχώς σε μεγάλο βαθμό βοηθάνε οι οικογένειες μας .Η μητέρα μου και η γιαγιά μου,μου είπαν ότι τις περισσότερες ώρες ευτυχώς θα μπορούν να με βοηθάνε το πρωί η γιαγιά το απόγευμα η μαμά οπότε λογικά θα μπορέσω να διαβάσω. Προφανώς και δεν βασίζομαι μόνο στον άντρα μου για αυτό και θέλω να σπουδάσω και όταν τελειώσω να βρω μια δουλειά ώστε να μπορώ και εγώ από μεριάς μου μα προσφέρω κάτι 

Link to comment
Share on other sites

Συγχαρητήρια για τη σχολή και με το καλό το μωρό σου!

 

 Να λάβεις σοβαρά υπόψην σου το τρομερά εύστοχο σχόλιο της ΑΡΓΚ. Είναι απορροια εμπειρίας, συμφωνώ απολυτα μαζι της. Καταλαβαινω οτι στα 18 τα βλεπεις ολα πολυ πιο ρομαντικα -και ετσι πρεπει να ειναι στην ηλικια αυτη!-, αλλά σε 15 χρόνια, που τώρα σου φαίνονται αιώνας αλλά περνάνε νερό πίστεψέ με, μια λάθος επιλογή σου τωρινή (πχ να αφησεις τη σχολη γιατι ο συζυγος βγαζει σημερα καλα λεφτα και εσυ αποφάσισες να μεινες για παντα σπιτι) θα έχει μεγαλες συνέπειες. Γι αυτό βάλε τα δυνατά σου, βάλε πρόγραμμα και όλα θα γίνουν. Θα κουραστείς παραπάνω προφανώς, αλλά και πρέπει και αξίζει (και μια μέρα θα μας θυμηθείς εμάς τις παλιές;-) χαχα!). 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Merendoula είπε:

Συγχαρητήρια για τη σχολή και με το καλό το μωρό σου!

 

 Να λάβεις σοβαρά υπόψην σου το τρομερά εύστοχο σχόλιο της ΑΡΓΚ. Είναι απορροια εμπειρίας, συμφωνώ απολυτα μαζι της. Καταλαβαινω οτι στα 18 τα βλεπεις ολα πολυ πιο ρομαντικα -και ετσι πρεπει να ειναι στην ηλικια αυτη!-, αλλά σε 15 χρόνια, που τώρα σου φαίνονται αιώνας αλλά περνάνε νερό πίστεψέ με, μια λάθος επιλογή σου τωρινή (πχ να αφησεις τη σχολη γιατι ο συζυγος βγαζει σημερα καλα λεφτα και εσυ αποφάσισες να μεινες για παντα σπιτι) θα έχει μεγαλες συνέπειες. Γι αυτό βάλε τα δυνατά σου, βάλε πρόγραμμα και όλα θα γίνουν. Θα κουραστείς παραπάνω προφανώς, αλλά και πρέπει και αξίζει (και μια μέρα θα μας θυμηθείς εμάς τις παλιές;-) χαχα!). 

Με τον άντρα μου προφανώς και δεν είχαμε σκοπό να παντρευτούμε στο κάτω κάτω 18 χρονών είμαστε φέτος τελειώσαμε το σχολείο  αλλά λόγω του ότι έμεινα έγκυος τελικά παντρεύτηκαμε .Δεν είχα σκοπό να παρατήσω την σχολή μου απλά ήθελα να δω αν κάποια είχε παροιμία εμπειρία και πως τα κατάφερε γτ μου φαίνεται πολύ δύσκολο 

Link to comment
Share on other sites

Just now, magdalene_slj είπε:

Με τον άντρα μου προφανώς και δεν είχαμε σκοπό να παντρευτούμε στο κάτω κάτω 18 χρονών είμαστε φέτος τελειώσαμε το σχολείο  αλλά λόγω του ότι έμεινα έγκυος τελικά παντρεύτηκαμε .Δεν είχα σκοπό να παρατήσω την σχολή μου απλά ήθελα να δω αν κάποια είχε παροιμία εμπειρία και πως τα κατάφερε γτ μου φαίνεται πολύ δύσκολο 

Ίσως μας παρεξηγησες, είναι και γραπτός ο λόγος. Δεν σου κουνάμε το δάχτυλο ούτε βέβαια ζήτησε κανεις να μάθει το λόγο που παντρεύτηκες μικρή! Καλά κάνατε εφόσον το θελησατε, είναι αποκλειστικά του κάθε ζευγαριού η επιλογή πότε και αν θα παντρευτεί, πότε και αν θα κάνει παιδί κλπ. Δεν μας πέφτει λόγος.

 

Ο λόγος που γίναμε λίγο πιο αυστηρές (αν σου φανηκαμε καπως), είναι γιατί γνωρίζουμε και το πόση αφοσίωση θέλει η σχολή, και το πόση αφοσίωση θέλει ένα παιδί και κατ' επέκταση μια οικογένεια. Μαζί και τα 2 δεν είναι εύκολο, είναι όμως πολύ εύκολο να τα παρατήσεις όντας κουρασμένη και από τα 2 σε συνδυασμό. Αυτό είναι που τονίσαμε, να μην τα παρατήσεις γιατί μια μέρα θα το μετανιώσεις που άφησες τη σχολή λόγω άγνοιας της ηλικίας.

Η μητέρα μου παντρεύτηκε με τον πατέρα μου ακριβώς όπως εσείς. Μόλις είχε περάσει σε καλή σχολή που θα της είχε εξασφαλίσει μια καλή δουλειά με προοπτικές και εξασφάλιση, συνέχισε μολις γεννήθηκα εγώ με τη βοήθεια των παππούδων μου. Μετά ήρθε και ο αδερφός μου και εκεί άρχισε να χάνεται λίγο η μπάλα με τη σχολή. Έμειναν πίσω μαθήματα, δεν τελείωσε ποτέ. Εμεινε στο σπιτι με εμας. Τελικά μετά από 12 χρόνια γάμου, μόλις στα 30 της, χώρισε και βρέθηκε ανεργη με 2 παιδια. Με πτυχίο λυκείου όμως δουλειά που να μπορεί να ζήσει 2 παιδια μόνη της δεν βρήκε πότε, μετάνιωσε πικρά που είχε αφήσει τη σχολή και βέβαια ήταν αργά. Δε λεω οτι θα χωρίσετε φυσικά, ούτε ότι μόνο αν χωρίσεις θα μετανιώσεις που δεν πήρες πτυχίο, αλλά σφιξε τα δόντια, πάρτο και θα είναι ο,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για σένα! Σκέψου μόνο ότι οταν θα ερθεις στην ηλικία μου, το δικό σου παιδι θα κοντευει να ενηλικιωθει, δεν θα σε χρειάζεται, εσυ θα είσαι πάρα πολύ νέα και θα μπορείς να βγεις στην αγορά εργασίας πολύ εύκολα με το πτυχίο σου, ακόμη κ αν μέχρι τότε έχεις μείνει σπίτι με το παιδι. 

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

Just now, magdalene_slj είπε:

Με τον άντρα μου προφανώς και δεν είχαμε σκοπό να παντρευτούμε στο κάτω κάτω 18 χρονών είμαστε φέτος τελειώσαμε το σχολείο  αλλά λόγω του ότι έμεινα έγκυος τελικά παντρεύτηκαμε .Δεν είχα σκοπό να παρατήσω την σχολή μου απλά ήθελα να δω αν κάποια είχε παροιμία εμπειρία και πως τα κατάφερε γτ μου φαίνεται πολύ δύσκολο 

 

Σου απαντάμε αυτό που ρωτάς, αλλά καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το δεχτείς, θυμάμαι πώς σκεφτόμουν στα 18 και για να έχεις ήδη παντρευτεί, φαντάζομαι ότι είσαι και από οικογένεια με πολύ παραδοσιακές απόψεις, που δεν είναι πάντα προς το συμφέρον μιας νέας κοπέλας. Στην ζωή σου από δω και πέρα, θα υπάρχουν 4 "μέλη": εσύ, το μωρό, ο άντρας σου και η οικογένεια. Θα υπάρχετε σαν οικογένεια, αλλά και ο καθένας μόνος. Επειδή ακόμη είστε και εσείς παιδιά, θα ψάχνεστε και θα αλλάζετε, και είναι αναμενόμενο. Μπορεί όπως θα εξελιχθείτε στην πορεία, να γίνεται μια πολύ δεμένη οικογένεια, ή να πάρετε άλλους δρόμους, δεν έχει να κάνει με την αγάπη, έχει να κάνει με το ότι σε 5 -10 χρόνια, θα είστε και οι δύο άλλοι άνθρωποι, που μπορεί να ταιριάζετε ακόμη περισσότερο ή πολύ λιγότερο, κανείς δεν το ξέρει, γιατί ειδικά ο άντρας σου, 18 χρονών είναι παιδί, και δεν έχει ωριμάσει, είναιη φύση, δε γίνεται κάτι.

Όσο  μένετε μαζί λοιπόν, και προσπαθείτε για το καλύτερο, θα έρθει η πίεση: ως προς εσένα, να αφοσιωθείς στο παιδί και να αφήσεις τις μεγάλες ιδέες για σπουδές και καριέρες, ως προς τον άντρα σου είτε να ζήσει τη ζωή του, είτε να βγει και ένα κόμπλεξ με τον καιρό (ελάχιστοι άντρες αντέχουν μια γυναίκα πιο μορφωμένη, και να το ανέχονται οι ίδιοι, δεν το ανέχεται η κοινωνία) . Οπότε πίεση να μη σπουδάσεις, ή να συμβιβαστείς γιατί είσαι και μαμά και παντρεμένη, θα την έχεις. Θες από τον άντρα σου, από την πεθερά σου, από τη μάνα σου, από άλλους συγγενείς και φίλους, θες ευγενικά και συγκαλυμμένα, θες και με αγένεια, θα ακουστεί. Να είσαι προετοιμασμένη, και να μην αμφισβητήσεις ούτε λεπτό ότι το να σπουδάσεις και το να επιδιώξεις μια καλή δουλεια, είναι το καλύτερο για εσένα, και για το μωρό σου. 

Αν μου επιτρέπεις, ο άντρας σου τι πλάνο έχει; Ο ίδιος δε θέλει να σπουδάσει; Δεν ήθελε ποτέ; Υπάρχει οικογενειακή επιχείρηση, ή σκέφτεται να ζήσει σαν ανειδίκευτος εργάτης και ό,τι γίνει έγινε; Η είχε σχέδια και αναγκάστηκε να τα παρατήσει γιατί τον υποχρέωσαν οι δικοί του να βγάλει τα προς το ζην;  

  • Μου αρέσει 3
Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, Merendoula είπε:

Ίσως μας παρεξηγησες, είναι και γραπτός ο λόγος. Δεν σου κουνάμε το δάχτυλο ούτε βέβαια ζήτησε κανεις να μάθει το λόγο που παντρεύτηκες μικρή! Καλά κάνατε εφόσον το θελησατε, είναι αποκλειστικά του κάθε ζευγαριού η επιλογή πότε και αν θα παντρευτεί, πότε και αν θα κάνει παιδί κλπ. Δεν μας πέφτει λόγος.

 

Ο λόγος που γίναμε λίγο πιο αυστηρές (αν σου φανηκαμε καπως), είναι γιατί γνωρίζουμε και το πόση αφοσίωση θέλει η σχολή, και το πόση αφοσίωση θέλει ένα παιδί και κατ' επέκταση μια οικογένεια. Μαζί και τα 2 δεν είναι εύκολο, είναι όμως πολύ εύκολο να τα παρατήσεις όντας κουρασμένη και από τα 2 σε συνδυασμό. Αυτό είναι που τονίσαμε, να μην τα παρατήσεις γιατί μια μέρα θα το μετανιώσεις που άφησες τη σχολή λόγω άγνοιας της ηλικίας.

Η μητέρα μου παντρεύτηκε με τον πατέρα μου ακριβώς όπως εσείς. Μόλις είχε περάσει σε καλή σχολή που θα της είχε εξασφαλίσει μια καλή δουλειά με προοπτικές και εξασφάλιση, συνέχισε μολις γεννήθηκα εγώ με τη βοήθεια των παππούδων μου. Μετά ήρθε και ο αδερφός μου και εκεί άρχισε να χάνεται λίγο η μπάλα με τη σχολή. Έμειναν πίσω μαθήματα, δεν τελείωσε ποτέ. Εμεινε στο σπιτι με εμας. Τελικά μετά από 12 χρόνια γάμου, μόλις στα 30 της, χώρισε και βρέθηκε ανεργη με 2 παιδια. Με πτυχίο λυκείου όμως δουλειά που να μπορεί να ζήσει 2 παιδια μόνη της δεν βρήκε πότε, μετάνιωσε πικρά που είχε αφήσει τη σχολή και βέβαια ήταν αργά. Δε λεω οτι θα χωρίσετε φυσικά, ούτε ότι μόνο αν χωρίσεις θα μετανιώσεις που δεν πήρες πτυχίο, αλλά σφιξε τα δόντια, πάρτο και θα είναι ο,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις για σένα! Σκέψου μόνο ότι οταν θα ερθεις στην ηλικία μου, το δικό σου παιδι θα κοντευει να ενηλικιωθει, δεν θα σε χρειάζεται, εσυ θα είσαι πάρα πολύ νέα και θα μπορείς να βγεις στην αγορά εργασίας πολύ εύκολα με το πτυχίο σου, ακόμη κ αν μέχρι τότε έχεις μείνει σπίτι με το παιδι. 

Δεν μου φανηκατε αυστηρές ίσα ίσα ήθελα να ακούσω μια ειλικρινή άποψη και αυτό κάνατε και σας ευχαριστώ αλήθεια πολύ. Σίγουρα θέλω να πάω στην σχολή μου και γτ είναι το όνειρο μου και για μια επαγγελματική αποκατάσταση αργότερα για να υπάρχει ακόμα ένα εισόδημα με το επάγγελμα που ήθελα απλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό 

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

 

Σου απαντάμε αυτό που ρωτάς, αλλά καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να το δεχτείς, θυμάμαι πώς σκεφτόμουν στα 18 και για να έχεις ήδη παντρευτεί, φαντάζομαι ότι είσαι και από οικογένεια με πολύ παραδοσιακές απόψεις, που δεν είναι πάντα προς το συμφέρον μιας νέας κοπέλας. Στην ζωή σου από δω και πέρα, θα υπάρχουν 4 "μέλη": εσύ, το μωρό, ο άντρας σου και η οικογένεια. Θα υπάρχετε σαν οικογένεια, αλλά και ο καθένας μόνος. Επειδή ακόμη είστε και εσείς παιδιά, θα ψάχνεστε και θα αλλάζετε, και είναι αναμενόμενο. Μπορεί όπως θα εξελιχθείτε στην πορεία, να γίνεται μια πολύ δεμένη οικογένεια, ή να πάρετε άλλους δρόμους, δεν έχει να κάνει με την αγάπη, έχει να κάνει με το ότι σε 5 -10 χρόνια, θα είστε και οι δύο άλλοι άνθρωποι, που μπορεί να ταιριάζετε ακόμη περισσότερο ή πολύ λιγότερο, κανείς δεν το ξέρει, γιατί ειδικά ο άντρας σου, 18 χρονών είναι παιδί, και δεν έχει ωριμάσει, είναιη φύση, δε γίνεται κάτι.

Όσο  μένετε μαζί λοιπόν, και προσπαθείτε για το καλύτερο, θα έρθει η πίεση: ως προς εσένα, να αφοσιωθείς στο παιδί και να αφήσεις τις μεγάλες ιδέες για σπουδές και καριέρες, ως προς τον άντρα σου είτε να ζήσει τη ζωή του, είτε να βγει και ένα κόμπλεξ με τον καιρό (ελάχιστοι άντρες αντέχουν μια γυναίκα πιο μορφωμένη, και να το ανέχονται οι ίδιοι, δεν το ανέχεται η κοινωνία) . Οπότε πίεση να μη σπουδάσεις, ή να συμβιβαστείς γιατί είσαι και μαμά και παντρεμένη, θα την έχεις. Θες από τον άντρα σου, από την πεθερά σου, από τη μάνα σου, από άλλους συγγενείς και φίλους, θες ευγενικά και συγκαλυμμένα, θες και με αγένεια, θα ακουστεί. Να είσαι προετοιμασμένη, και να μην αμφισβητήσεις ούτε λεπτό ότι το να σπουδάσεις και το να επιδιώξεις μια καλή δουλεια, είναι το καλύτερο για εσένα, και για το μωρό σου. 

Αν μου επιτρέπεις, ο άντρας σου τι πλάνο έχει; Ο ίδιος δε θέλει να σπουδάσει; Δεν ήθελε ποτέ; Υπάρχει οικογενειακή επιχείρηση, ή σκέφτεται να ζήσει σαν ανειδίκευτος εργάτης και ό,τι γίνει έγινε; Η είχε σχέδια και αναγκάστηκε να τα παρατήσει γιατί τον υποχρέωσαν οι δικοί του να βγάλει τα προς το ζην;  

Ευχαριστώ πολυ για τις απαντήσεις και αλήθεια με βοηθάνε να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου!Ο γάμος που κάναμε δεν γτ αν ιδέα των δικών μας απλά συζήτησαμε με τον άντρα μου και είπαμε αφού θ φέρουμε 2 παιδιά στον κόσμο καλό είναι να το ξεκινήσουμε κάπως έτσι!Προφανώς και έχει περάσει από το μυαλό μου ότι σε καμία 10 χρόνια πολύ πιθανόν ο κάθε ένας μας μα επιλέξει άλλον δρόμο αλλά παρ' όλα αυτά δεν θα παυψουμε να είμαστε γονείς. Δεν υπήρχε θέμα να μην πάω στην σχολή πρώτον γτ πέρασα στην σχολή που ήθελα τόσα χρόνια μια δεύτερον γτ μετά αφού τελειώσω θέλω να δουλέψω πάνω σε αυτό το κομμάτι που μου αρέσει έχω την θέληση να προσπαθήσω να τα καταφέρω όλα και σχολή και παιδιά αλλά σίγουρα χρειάζομαι βοήθεια για αυτό και απευθύνθηκα στις οικογένειες μας .Ο άντρας μου δουλεύει ήδη στο φαρμακείο του πατέρα του (οικογενειακή επιχείρηση)βέβαια  Όχι χωρίς σπουδές ήταν σε επαγγελματικό Λύκειο οπότε έχει κάνει και πρακτικη και αυτά τόσα χρόνια αυτό  ήθελε να κάνει!Επίσης ένα θέμα το οποίο με απασχολεί είναι ότι θα πρέπει να έχω τον ρόλο της μητέρας της συζύγου και παράλληλα και της "εργαζόμενη" οι ρόλοι αυτοί δεν συγκρούονται?

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

39 minutes ago, magdalene_slj said:

Ευχαριστώ πολυ για τις απαντήσεις και αλήθεια με βοηθάνε να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου!Ο γάμος που κάναμε δεν γτ αν ιδέα των δικών μας απλά συζήτησαμε με τον άντρα μου και είπαμε αφού θ φέρουμε 2 παιδιά στον κόσμο καλό είναι να το ξεκινήσουμε κάπως έτσι!Προφανώς και έχει περάσει από το μυαλό μου ότι σε καμία 10 χρόνια πολύ πιθανόν ο κάθε ένας μας μα επιλέξει άλλον δρόμο αλλά παρ' όλα αυτά δεν θα παυψουμε να είμαστε γονείς. Δεν υπήρχε θέμα να μην πάω στην σχολή πρώτον γτ πέρασα στην σχολή που ήθελα τόσα χρόνια μια δεύτερον γτ μετά αφού τελειώσω θέλω να δουλέψω πάνω σε αυτό το κομμάτι που μου αρέσει έχω την θέληση να προσπαθήσω να τα καταφέρω όλα και σχολή και παιδιά αλλά σίγουρα χρειάζομαι βοήθεια για αυτό και απευθύνθηκα στις οικογένειες μας .Ο άντρας μου δουλεύει ήδη στο φαρμακείο του πατέρα του (οικογενειακή επιχείρηση)βέβαια  Όχι χωρίς σπουδές ήταν σε επαγγελματικό Λύκειο οπότε έχει κάνει και πρακτικη και αυτά τόσα χρόνια αυτό  ήθελε να κάνει!

Φαίνεστε πολύ ώριμοι και συνειδητοποιημένοι και εσύ και ο άντρας σου! Χαίρομαι που σας στηρίζουν οι δικοί σας και που ο άντρας σου κερδίζει ήδη χρήματα από μια επικερδή επιχείρηση , όπως είναι ένα φαρμακείο. Με το καλό όλα (παιδάκια, πτυχίο, επαγγελματική αποκατάσταση!)

 

1 hour ago, Merendoula said:

Σκέψου μόνο ότι οταν θα ερθεις στην ηλικία μου, το δικό σου παιδι θα κοντευει να ενηλικιωθει, δεν θα σε χρειάζεται, εσυ θα είσαι πάρα πολύ νέα και θα μπορείς να βγεις στην αγορά εργασίας πολύ εύκολα με το πτυχίο σου, ακόμη κ αν μέχρι τότε έχεις μείνει σπίτι με το παιδι. 

Να επισημάνω απλά ότι δεν έχει νόημα να πάρεις ένα πτυχίο και να το αφήσεις στο ντουλάπι 20 χρόνια. Αν μείνει σπίτι και αποφασίσει στα 40 να βγει στην αγορά εργασίας χωρίς καμία προϋπηρεσία, πολύ δύσκολα θα την προσλάβει κάποιος, όχι την κοπέλα συγκεκριμένα, γενικά μιλάω.  Εγώ σαν εργοδότης δεν θα το έκανα . Πιο εύκολα θα έπαιρνα κάποιον με εμπειρία, ακόμη και με υποτυπώδεις σπουδές. 

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, magdalene_slj είπε:

Επίσης ένα θέμα το οποίο με απασχολεί είναι ότι θα πρέπει να έχω τον ρόλο της μητέρας της συζύγου και παράλληλα και της "εργαζόμενη" οι ρόλοι αυτοί δεν συγκρούονται?

 

Αν νιώσεις ποτέ ότι συγκρούονται, ξέρεις ότι έχεις επιλέξει λάθος άντρα. Ναι, μπορεί όσο έχεις μωρά παιδιά να μην μπορείς να κάνεις τις δυναμικότερες επιλογές για την καριέρα σου, αλλά το ίδιο ισχύει και για έναν άντρα, δύσκολα κάποιος βάζει 12-14 ώρες δουλειάς τη μέρα για να ακολουθήσει ένα πολύ φιλόδοξο πλάνο αν θέλει να είναι καλός γονιός.

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

Just now, Yovanna είπε:

Φαίνεστε πολύ ώριμοι και συνειδητοποιημένοι και εσύ και ο άντρας σου! Χαίρομαι που σας στηρίζουν οι δικοί σας και που ο άντρας σου κερδίζει ήδη χρήματα από μια επικερδή επιχείρηση , όπως είναι ένα φαρμακείο. Με το καλό όλα (παιδάκια, πτυχίο, επαγγελματική αποκατάσταση!)

 

Να επισημάνω απλά ότι δεν έχει νόημα να πάρεις ένα πτυχίο και να το αφήσεις στο ντουλάπι 20 χρόνια. Αν μείνει σπίτι και αποφασίσει στα 40 να βγει στην αγορά εργασίας χωρίς καμία προϋπηρεσία, πολύ δύσκολα θα την προσλάβει κάποιος, όχι την κοπέλα συγκεκριμένα, γενικά μιλάω.  Εγώ σαν εργοδότης δεν θα το έκανα . Πιο εύκολα θα έπαιρνα κάποιον με εμπειρία, ακόμη και με υποτυπώδεις σπουδές. 

Ευχαριστούμε πολύ!Δεν έχω σκοπό μα βγω στην αγορά εργασίας στα 40 θα προσπαθήσω να βρω δουλειά μόλις τελειώσω με το πτυχίο μου βέβαια γνωρίζω ότι δεν είναι πάντα εύκολο αυτό αλλά θα προσπαθήσω γτ σίγουρα ένας μισθός δεν φτάνει και δεν θέλω να βασίζομαι στους δικούς μου 

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν νιώσεις ποτέ ότι συγκρούονται, ξέρεις ότι έχεις επιλέξει λάθος άντρα. Ναι, μπορεί όσο έχεις μωρά παιδιά να μην μπορείς να κάνεις τις δυναμικότερες επιλογές για την καριέρα σου, αλλά το ίδιο ισχύει και για έναν άντρα, δύσκολα κάποιος βάζει 12-14 ώρες δουλειάς τη μέρα για να ακολουθήσει ένα πολύ φιλόδοξο πλάνο αν θέλει να είναι καλός γονιός.

Σίγουρα θα πρέπει να γίνουν υποχωρήσεις όσον αφορά τα όνειρα μας θα πρέπει να πάρουν παράταση (μεγάλα επαγγελματικά βήματα κτλ )

Ήθελα να σας ρωτήσω και κάτι τελευταίο .Αν μου επιτρέπεται μετά την γεννήσει του παιδιού πως είναι η σχέση με τον σύζυγό σας ειδικά των πρώτο καιρό?

Link to comment
Share on other sites

Στην αρχή είπες ένα μωρο, τώρα λες δύο. Τρολ μου μυρίζει. Αν κάνω λάθος, με το καλό.

Τώρα βλέπω τα ποστ σου σε άλλες συζητήσεις και έκανα λάθος, σόρρυ. Με το καλό τα μωρά, όσα κι αν είναι! Απλα μου φάνηκαν περίεργες όλες αυτές οι ερωτήσεις και το όλο θέμα και παρεξήγησα.

Link to comment
Share on other sites

×
×
  • Δημιουργία νέου...