Επαγγελματικός αθλητισμός και παιδιά

[Dragonfly]

Θα ήθελα τη γνώμη σας, κατά πόσο είναι σωστό να ωθούμε τα παιδιά στον επαγγελματικό αθλητισμό από μικρή ηλικία, με ότι αυτό συνεπάγεται (παραμέληση του σχολείου, κούραση, στερήσεις, σκληρός ανταγωνισμός κτλ). Για ποιο λόγο να στρέφει κάποιος γονιός το παιδί του προς αυτή την κατεύθυνση;

[mama_3]

Θα ήθελα τη γνώμη σας, κατά πόσο είναι σωστό να ωθούμε τα παιδιά στον επαγγελματικό αθλητισμό από μικρή ηλικία, με ότι αυτό συνεπάγεται (παραμέληση του σχολείου, κούραση, στερήσεις, σκληρός ανταγωνισμός κτλ). Για ποιο λόγο να στρέφει κάποιος γονιός το παιδί του προς αυτή την κατεύθυνση;

 

Δες εδώ ένα λόγο

http://www.kathimerini.gr/837747/article/epikairothta/a8lhtismos/petroynias-htan-yposxesh-ston-patera-moy

 

Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι γονείς του χρυσού ολυμπιονίκη τον έστειλαν για να ηρεμήσει ακολουθώντας την συμβουλή των δασκάλων του!!

 

Φίλος μου που προπονεί πρωταθλητές τα 2 κορίτσια του τα πήγαινε σε πολλά αθλήματα για να έχουν καλή φυσική κατάσταση και μόνο. Τους είχε πεί ότι μπορείτε να ασχοληθείτε με ότι θέλετε αλλά όχι για πρωταθλητισμό!

Είναι κάτι πολύ δύσκολο, θέλει πολύ κόπο, στερήσεις, θυσίες και στους 1000 θα διακριθεί ο ένας.. εγώ δεν θα έβαζα τα παιδιά μου σε τέτοια διαδικασία, παρά μόνο αν το ήθελαν τα ίδια. Και φυσικά αν ξεκινούσαν από δική τους επιλογή και μόνο πρωταθλητισμό, όταν δεν θα ήθελαν να συνεχίσουν θα το σεβόμουν!

[livinath]

Για πολλους λογους. Προσωπικη φιλοδοξια, ελπιδα για επαγγελματικη αποκατασταση, το ταλεντο του παιδιου που θελει να το αναδειξει.... Αυτα ειναι καποια. Το που θα ωθησει ο καθε γονιος το παιδι του εχει να κανει με πολλους παραγοντες. Και δεν αφορα μονο τον αθλητισμο αλλα ακομα και τις σπουδες κοκ. Το αν θα επιλεξει καποιος να ωθησει το παιδι του να ασχοληθει με καποιο αθλημα ειναι και θεμα προτεραιοτητων απο την στιγμη που γνωριζει οτι το προγραμμα του θα ειναι απαιτητικο και θα παραμελησει το σχολειο. Και οι προτεραιοτητες δεν ειναι για ολους ιδιες. Τι σε προβληματιζει και θετεις το ερωτημα ομως?

[Dragonfly]

Είναι κάτι πολύ δύσκολο, θέλει πολύ κόπο, στερήσεις, θυσίες και στους 1000 θα διακριθεί ο ένας.. εγώ δεν θα έβαζα τα παιδιά μου σε τέτοια διαδικασία, παρά μόνο αν το ήθελαν τα ίδια. Και φυσικά αν ξεκινούσαν από δική τους επιλογή και μόνο πρωταθλητισμό, όταν δεν θα ήθελαν να συνεχίσουν θα το σεβόμουν!

 

Αυτή είναι η ένστασή μου... Και δεν ξέρω τι γίνεται με τους άλλους 999, που στην πορεία θα έχουν μείνει πίσω στο σχολείο, θα έχουν στερηθεί πολλά πράγματα, θα νιώθουν ότι έχουν αποτύχει κτλ...

 

Ξέρεις, το αν το θέλουν τα ίδια είναι λίγο σχετικό. Αν ο γονιός τα έχει βάλει σε πορεία πρωταθλητισμού από τα 5, ή τους έχουν φουσκώσει τα μυαλά ότι θα γίνουν μεγάλοι και τρανοί, αυτό νομίζουν ότι θέλουν...

[Dragonfly]

Τι σε προβληματιζει και θετεις το ερωτημα ομως?

 

Με προβληματίζει ότι βάζουν τα παιδιά σε αυτή τη διαδικασία παραβλέποντας τις θυσίες που απαιτούνται. Έχω παράδειγμα στο φιλικό μου περιβάλλον, όπου τελικά η μικρή λόγω της μεγάλης πίεσης δεν αποδίδει ούτε στο άθλημα και εννοείται ούτε στο σχολείο...

[ΑΡΓΚ]

Με προβληματίζει ότι βάζουν τα παιδιά σε αυτή τη διαδικασία παραβλέποντας τις θυσίες που απαιτούνται. Έχω παράδειγμα στο φιλικό μου περιβάλλον, όπου τελικά η μικρή λόγω της μεγάλης πίεσης δεν αποδίδει ούτε στο άθλημα και εννοείται ούτε στο σχολείο...

 

Η αληθεια ειναι οτι οσες φορες το εχω δει, τελικα το παιδι "χαντακωθηκε", γιατι ειναι εντελως αδυνατο να ακολουθει κανεις προγραμμα προπονησης σε επιπεδο επαγγελματικου αθλητισμου και να ειναι και συνεπης στα υπολοιπα. Στο ποδοσφαιρο γνωριζω παιδακι που ηδη απο τα 10 εχει 3 ωρες προπονηση τη μερα, συν απο ενα 5ωρο Σαββατο και Κυριακη. Σε κολυμβηση που ξερω παιδι σε ομαδα, στο Γυμνασιο ειχε ηδη φτασει τις τετραωρες προπονησεις. Τι ωρα να ασχοληθει με κατι αλλο;

Και καλα να προκυψει στην πορεια, να φαινεται μετα τα πρωτα χρονια οτι οντως το παιδι και θελει και εχει ταλεντο, αλλα να αποφασιζει ο γονιος, λες και ειναι δικο του απωθημενο, δεν το καταλαβαινω. Αμα το παιδι δεν θελει η απλα δεν μπορει, οσο και να το πιεζεις... δεν ειναι ολοι πρωταθλητες.

 

Παντως, στο στενο φιλικο και οικογενειακο κυκλο, εχω 3 παραδειγματα ανθρωπων που ηταν στην εφηβεια ουσιαστικα "επαγγελματιες" αθλητες (λογω ταλεντου και οχι πιεσης) και δεν αξιζε τον κοπο επαγγελματικα:

 

- μια πρωταθηλητρια στιβου, πρωταθλητρια Ελλαδος κιολας κορασιδων και νεανιδων στο αθλημα της, που απλα δεν ειχε την αντιστοιχη εξελιξη αργοτερα. Η συγκεκριμενη δεν ειχε παρατησει το σχολειο, και με εναν εξτρα κοπο τελικα σπουδασε με 2 χρονια καθυστερηση και ασχοληθηκε επαγγελματικα με κατι αλλο.

 

- μια πρωταθλητρια τεννις παλι σε επιπεδο νεανιδων, που ναι μεν εμεινε σε ενα καλο επιπεδο, αλλα παλι δεν εκανε τη διαφορα μετα τα 20, οποτε ναι με δουλευει ως γυμναστρια, αλλα ειναι κατι που πολλοι αλλλοι πετυχαν με πολυ λιγοτερο κοπο. Η συγκεκριμενη δεν μπορεσε καν να παρει απολυτηριο Λυκειου, εγκατελειψε στα 16 το σχολειο λογω αθλητικων υποχρεωσεων.

 

- μια αθλητρια κολυμβησης, που οταν ηρθε η ωρα να παει στην κατηγορια ενηλικων, ανακαλυψε οτι αυτο σημαινει διαφορα "συμπληρωματα" που δινονται απο τον προπονητη και η τα παιρνεις χωρις πολλες ερωτησεις η τελειωνει η καριερα σου, και προτιμησε να τελειωσει την καριερα της και με τη συμβουλη των γονιων της. Εδω δυστυχως ειναι η περιπτωση που τα μαθηματα ειχαν περασει σε πολυ δευτερη μοιρα, και ουσιαστικα το παιδι "χαντακωθηκε" επαγγελματικα.

[osin]

Τα οφέλη του αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα νομίζω ότι δε χρειάζεται να τα αναλύσουμε. Στο θέμα που θέτεις δε μπορώ να διακρίνω τη διαφορά μεταξύ επαγγελματικής ενασχόλισης και πρωταθλητισμού (μάλλον στο μυαλό μου το έχω να πηγαίνουν "αγκαζε")

Το να ωθήσουμε εμείς ως γονείς τα παιδιά μας σε μια "επαγγελματική" ενασχόληση με τον αθλητισμό (και γενικά σε οποιαδήποτε δουλειά), νομίζω ότι είναι σα να θέλουμε να τους προδιαγράψουμε το μέλλον.

Προσωπικά γνωρίζω μόνο δύο περιπτώσεις (που σαφώς δε μπορώ να γενικεύσω) που ασχολήθηκαν τα παιδιά με πρωταθλητισμό, αλλά και στις δύο αυτές περιπτωσεις, όμως, είδα κοινό παρονομαστή ότι η επιθυμία των γονιών ήταν μεγαλύτερη από του παιδιού. Στη μια περίπτωση ο πατέρας ήταν γυμναστής, οπότε ώθησε το παιδί στον πρωταθλητισμό, και κατ΄επέκταση στον επαγγελματικό αθλητισμό, που ωστόσο δεν είμαι σίγουρη ότι το παιδί μπορούσε να διακρίνει πού τελείωνε η δική του επιθυμία και που άρχιζε η καταπίεση (καθώς έτσι είχε μάθει, ήταν ο τρόπος ζωής τους). Στην άλλη περίπτωση ο πατέρας έφερνε ένα παιδάκι σε πολεμικές τέχνες, το οποίο (λόγω μικρής ηλικίας) το έβλεπε σαν παιχνίδι, αλλά ο ίδιος ο πατέρας πορωνόταν πολύ (δεν ξέρω πώς εξελίχθηκε)...

Πρέπει να ξέρουμε ότι (όπως και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας, βέβαια) ο πρωταθλητισμός για να κατακτηθεί θέλει θυσίες. Και ο επαγγελματικός αθλητισμός απαιτεί στερήσεις (σε διατροφή, τρόπο διασκέδασης, κοινωνικοποίησης, διαχείρισης χρόνου) και θα πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε αν ένα μικρό παιδί είναι διατεθημένο να τα κάνει. Αν διαβάσει κανείς συνεντεύξεις πρωταθλητών θα διαπιστώσει ένα εξουθενωτικό πρόγραμμα, στο οποίο δεν υπάρχει χώρος για τίποτ' άλλο πλην του αθλητισμού.

Στο διαταύτα, δεν είμαι εναντίον, αρκεί να το θέλει πραγματικά το ίδιο το παιδί. Να μην μεταθέτουμε και φορτώνουμε το παιδί μας με ένα δικό μας όνειρο. Και φυσικά, σε περίπτωση που το επιλέξει το ίδιο το παιδί, θα πρέπει κι εμείς να προσαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα για να το στηρίξουμε (διατροφολόγιο, μετακινήσεις, χρονοι, κλπ)

[osin]

Ξέρεις, το αν το θέλουν τα ίδια είναι λίγο σχετικό. Αν ο γονιός τα έχει βάλει σε πορεία πρωταθλητισμού από τα 5, ή τους έχουν φουσκώσει τα μυαλά ότι θα γίνουν μεγάλοι και τρανοί, αυτό νομίζουν ότι θέλουν...

Aυτό ακριβώς είναι το θέμα. Δε μπορεί το παιδάκι να διακρίνει τι πραγματικά θέλει, γιατί απλά έτσι έχει γαλουχηθεί, το θεωρεί φυσιολογικό. Όμως πρόκειται καθαρά για επιθυμία του γονέα!

[livinath]

Με προβληματίζει ότι βάζουν τα παιδιά σε αυτή τη διαδικασία παραβλέποντας τις θυσίες που απαιτούνται. Έχω παράδειγμα στο φιλικό μου περιβάλλον, όπου τελικά η μικρή λόγω της μεγάλης πίεσης δεν αποδίδει ούτε στο άθλημα και εννοείται ούτε στο σχολείο...

 

Κι εγω εχω μια τετοια περιπτωση. Ή μαλλον δυο αλλα η μια ειναι ντεμεκ... Να εξηγησω. Και οι δυο μαμαδες διαρυγνυουν τα ιματια τους για το αν ωθουν τα παιδια τους στον πρωταθλητισμο. Το οτι λενε ψεμματα και φαινεται 1ον απο το οτι ειναι και οι δυο ακρως ανταγωνιστικες ακομα και στα μαθηματα. Το βλεπεις στα παιδια. 2ον την μια σου λενε οτι ειναι επιλογη των παιδιων και την αλλη σου μιλανε η μια για τις ανεκπληρωτες επιθυμιες της που ηθελε να συνεχισει στην ενοργανη αλλα οι γονεις της την κοψανε για να δωσει βαση στο σχολειο (που εκεινη λεει οτι ηταν πολυ καλη αλλα οι υπολοιποι εχουν αλλη αποψη επι του θεματος... τεσπα) και η αλλη περνα τοση πιεση στο παιδι που η μικρη εχει συμπτωματα αγχους για το σχολειο, για το αθλημα κοκ και η ιδια αναρωτιεται γιατι. Ελα μου ντε....! Βεβαια η πρωτη περιπτωση δεν νομιζω πως θελει να ωθησει πραγματι το παιδι της στον αθλητισμο διοτι εχει επιλεξει ενα ιδιωτικο σχολειο για το παιδι πραγμα που δειχνει οτι δινει βαση στην εκπαιδευση. Επιπλεον νομιζω πως σε σχεση με τον αθλητισμο θελει απλα να δειξει πως "το παιδι μου ειναι αριστο και σε αυτο". Αυτην την εντυπωση μου δινει.

 

Το τι κανει ο καθενας με το παιδι του ειναι δικη του υποθεση. Δεν μπορεις να πεις κατι εκτος αν σου ζητηθει. Ειναι κριμα να το βλεπεις αλλα δυστυχως, δεν ειναι δικο σου θεμα να το λυσεις.

[ΑΡΓΚ]

Παντως το ιδιο γινεται σε πολλα πραγματα οχι μονο στον αθλητισμο. Λιγοι ειναι οι γονεις που ειχαν απωθημενο την ιατρικη, το πολυτεχνειο η δεν ξερω τι αλλο, και σπρωχνουν τα παιδια τους κι ας ειναι σαφες οτι ουτε ειναι η κληση τους εκει ουτε και θελουν;

Μεχρι και σε μουσικη το εχω δει, με μαμα να μαλλιοτραβιεται με την εφηβη κορη της σε επιπεδο χαστουκιων ! για να παρει η μικρη το πτυχιο του πιανου, γιατι η μαμα εχει μετανοιωσει που δεν εγινε μουσικος και ειναι σιγουρη οτι η κορη εκει εχει ταλεντο.

[livinath]

Παντως το ιδιο γινεται σε πολλα πραγματα οχι μονο στον αθλητισμο. Λιγοι ειναι οι γονεις που ειχαν απωθημενο την ιατρικη, το πολυτεχνειο η δεν ξερω τι αλλο, και σπρωχνουν τα παιδια τους κι ας ειναι σαφες οτι ουτε ειναι η κληση τους εκει ουτε και θελουν;

Μεχρι και σε μουσικη το εχω δει, με μαμα να μαλλιοτραβιεται με την εφηβη κορη της σε επιπεδο χαστουκιων ! για να παρει η μικρη το πτυχιο του πιανου, γιατι η μαμα εχει μετανοιωσει που δεν εγινε μουσικος και ειναι σιγουρη οτι η κορη εκει εχει ταλεντο.

 

Ω, ναι!! Το χειροτερο δεν ειναι αυτο.. Το χειροτερο ειναι να ωθει γονιος το παιδι του (που εχει περασει στην Ιατρικη) να παρει ειδικοτητα χειρουργου και το παιδι απο την πιεση να καταληγει μικροβιοφοβικο. Να μιλα ο διευθυντης της κλινικης που κανει πρακτικη το παιδι στους γονεις (οτι θα μπορουσε να παρει το παιδι μια αλλη ειδικοτητα διοτι πιεζεται πολυ κλπ) κι εκεινοι να ειναι σαν να μην τρεχει τιποτα. Μιλαμε για ΤΟ προβλημα....!! Αντε τωρα να σου κατσει τετοιος χειρουργος....

[Dragonfly]

Η αληθεια ειναι οτι οσες φορες το εχω δει, τελικα το παιδι "χαντακωθηκε", γιατι ειναι εντελως αδυνατο να ακολουθει κανεις προγραμμα προπονησης σε επιπεδο επαγγελματικου αθλητισμου και να ειναι και συνεπης στα υπολοιπα.

 

οταν ηρθε η ωρα να παει στην κατηγορια ενηλικων, ανακαλυψε οτι αυτο σημαινει διαφορα "συμπληρωματα" που δινονται απο τον προπονητη και η τα παιρνεις χωρις πολλες ερωτησεις η τελειωνει η καριερα σου, και προτιμησε να τελειωσει την καριερα της και με τη συμβουλη των γονιων της. Εδω δυστυχως ειναι η περιπτωση που τα μαθηματα ειχαν περασει σε πολυ δευτερη μοιρα, και ουσιαστικα το παιδι "χαντακωθηκε" επαγγελματικα.

 

Αυτό βλέπω και εγώ να συμβαίνει. Το παιδί χαντακώνεται από όλες τις απόψεις και όταν όπως λες φτάσει στην κατηγορία ενηλικών θα δει ότι ο πρωταθλητισμός ή ο επαγγελματικός αθλητισμός απαιτεί και άλλου είδους θυσίες...

 

Το τι κανει ο καθενας με το παιδι του ειναι δικη του υποθεση. Δεν μπορεις να πεις κατι εκτος αν σου ζητηθει. Ειναι κριμα να το βλεπεις αλλα δυστυχως, δεν ειναι δικο σου θεμα να το λυσεις.

 

Όπως το λες. Δεν μπορώ να κάνω κάτι, αν και διακριτικά έχω επισημάνει το ότι μένει πίσω στο σχολείο και δεν μπορούν να συμβαδίζουν αυτά τα δύο, αλλά η μαμά του συμφωνεί... Σαν να μου λέει ότι θα μπει σε δεύτερη μοίρα το σχολείο και το γνωρίζει ήδη. Αλλά θα γίνει μεγάλη πρωταθλήτρια... Αν διαβάσεις όμως τα ψιλά γράμματα, ούτε στο άθλημα διαπρέπει... Προσπαθεί το παιδί, αλλά δεν νομίζω ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο που ίσως να δικαιολογούσε - ως ένα βαθμό- το ότι έχουν βάλει το άθλημα πρώτη προτεραιότητα.

 

Στο διαταύτα, δεν είμαι εναντίον, αρκεί να το θέλει πραγματικά το ίδιο το παιδί. Να μην μεταθέτουμε και φορτώνουμε το παιδί μας με ένα δικό μας όνειρο. Και φυσικά, σε περίπτωση που το επιλέξει το ίδιο το παιδί, θα πρέπει κι εμείς να προσαρμόσουμε το δικό μας πρόγραμμα για να το στηρίξουμε (διατροφολόγιο, μετακινήσεις, χρονοι, κλπ)

 

Δεν μπορώ να πω, το στηρίζουν το παιδί και έχουν προσαρμόσει και τη δική τους ζωή ανάλογα, αλλά αν τυχόν αποτύχει τελικά στον πρωταθλητισμό είναι έτοιμοι να δεχτούν τις συνέπειες;

Δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα αυτό... Έχω και άλλα παρόμοια παραδείγματα.

[Dragonfly]

Ω, ναι!! Το χειροτερο δεν ειναι αυτο.. Το χειροτερο ειναι να ωθει γονιος το παιδι του (που εχει περασει στην Ιατρικη) να παρει ειδικοτητα χειρουργου και το παιδι απο την πιεση να καταληγει μικροβιοφοβικο. Να μιλα ο διευθυντης της κλινικης που κανει πρακτικη το παιδι στους γονεις (οτι θα μπορουσε να παρει το παιδι μια αλλη ειδικοτητα διοτι πιεζεται πολυ κλπ) κι εκεινοι να ειναι σαν να μην τρεχει τιποτα. Μιλαμε για ΤΟ προβλημα....!! Αντε τωρα να σου κατσει τετοιος χειρουργος....

 

 

Καλά όταν μιλάμε για ειδικότητα, φαντάζομαι το παιδί είναι ενήλικο πια...

[ΑΡΓΚ]

Όπως το λες. Δεν μπορώ να κάνω κάτι, αν και διακριτικά έχω επισημάνει το ότι μένει πίσω στο σχολείο και δεν μπορούν να συμβαδίζουν αυτά τα δύο, αλλά η μαμά του συμφωνεί... Σαν να μου λέει ότι θα μπει σε δεύτερη μοίρα το σχολείο και το γνωρίζει ήδη. Αλλά θα γίνει μεγάλη πρωταθλήτρια... Αν διαβάσεις όμως τα ψιλά γράμματα, ούτε στο άθλημα διαπρέπει... Προσπαθεί το παιδί, αλλά δεν νομίζω ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο που ίσως να δικαιολογούσε - ως ένα βαθμό- το ότι έχουν βάλει το άθλημα πρώτη προτεραιότητα.

.

 

Aυτο μου εχει κανει φοβερη εντυπωση και σε 10χρονο φιλο του γιου που ζει για το ποδοσφαιρο πια και εχει εγκατελειψει ολα τα αλλα, με τη συμφωνη γνωμη και παροτρυνση των γονιων. Και ξοδευουν και μια περιουσια, για εξτρα μαθηματα τεχνικης, συμμετοχη σε ο,τι αθλητικο γεγονος υπαρχει και δεν υπαρχει κλπ, γιατι το παιδι θα γινει επαγγελματιας ποδοσφαιριστης. Τωρα πως γινεται να ξερουν απο την Τεταρτη Δημοτικου οτι το παιδι θα συνεχισει να θελει και σε 10 χρονια, οτι τα "κυβικα" του τελικα δε θα φτανουν μεχρι την τοπικη ομαδα Ανω Κολοπετινιτσας, η οτι δε θα προκυψει ενας τραυματισμος να τελειωσει την καριερα του, ειναι ενα μεγαλο μυστηριο!

[Dragonfly]

Aυτο μου εχει κανει φοβερη εντυπωση και σε 10χρονο φιλο του γιου που ζει για το ποδοσφαιρο πια και εχει εγκατελειψει ολα τα αλλα, με τη συμφωνη γνωμη και παροτρυνση των γονιων. Και ξοδευουν και μια περιουσια, για εξτρα μαθηματα τεχνικης, συμμετοχη σε ο,τι αθλητικο γεγονος υπαρχει και δεν υπαρχει κλπ, γιατι το παιδι θα γινει επαγγελματιας ποδοσφαιριστης. Τωρα πως γινεται να ξερουν απο την Τεταρτη Δημοτικου οτι το παιδι θα συνεχισει να θελει και σε 10 χρονια, οτι τα "κυβικα" του τελικα δε θα φτανουν μεχρι την τοπικη ομαδα Ανω Κολοπετινιτσας, η οτι δε θα προκυψει ενας τραυματισμος να τελειωσει την καριερα του, ειναι ενα μεγαλο μυστηριο!

 

Ίδια περίπτωση με αυτή που έχω στο μυαλό μου και την ίδια απορία έχω και εγώ. Εντωμεταξύ όσο περνούν τα χρόνια το σχολείο μένει τόσο πολύ πίσω που απορώ και αν θα βγάλει το Λύκειο... Χώρια η κούραση, οι στερήσεις κτλ

[ΑΝΝΑ24]

Φαντάζομαι ότι το πραγματικό δίλημμα το αντιμετωπίζεις αν σου τύχει να βρεθεί στα χέρια σου ένα εξαιρετικό ταλέντο. Εκεί τι κάνεις? το υποστηρίζεις να προχωρήσει προς την κλίση του ή την απορρίπτεις ως μη πραγματοποιήσιμη και το στρέφεις σε πιο "safe" επιλογές?

 

Για τις άλλες περιπτώσεις όπου χωρίς να υπάρχει εξαιρετικό ταλέντο ή επιθυμία του παιδιού τρέχουν και δε φτάνουν, απλά ας προσέχει ο καθένας τι κάνει με τα παιδιά του. Δε νομίζω ότι μπορεί να εισακουστεί κάποιος άλλος, εκτός ίσως από τον προπονητή.

[Dragonfly]

Φαντάζομαι ότι το πραγματικό δίλημμα το αντιμετωπίζεις αν σου τύχει να βρεθεί στα χέρια σου ένα εξαιρετικό ταλέντο. Εκεί τι κάνεις? το υποστηρίζεις να προχωρήσει προς την κλίση του ή την απορρίπτεις ως μη πραγματοποιήσιμη και το στρέφεις σε πιο "safe" επιλογές?

 

Για τις άλλες περιπτώσεις όπου χωρίς να υπάρχει εξαιρετικό ταλέντο ή επιθυμία του παιδιού τρέχουν και δε φτάνουν, απλά ας προσέχει ο καθένας τι κάνει με τα παιδιά του. Δε νομίζω ότι μπορεί να εισακουστεί κάποιος άλλος, εκτός ίσως από τον προπονητή.

 

Αν υπάρχει αντικειμενικά ένα εξαιρετικό ταλέντο, σίγουρα το σπρώχνεις προς την κλίση του, σαν χόμπυ όμως σε μικρές ηλικίες... Και αν είναι πράγματι εξαιρετικό ταλέντο θα διακριθεί χωρίς πολύ κόπο φαντάζομαι. Δεν συμφωνώ όμως με το να αφήσει όλα τα άλλα πίσω. Δηλαδή να κινδυνεύει να μείνει από απουσίες στο σχολείο επειδή ασχολείται με τον αθλητισμό ή οτιδήποτε άλλο.

[ΑΝΝΑ24]

Όχι, δε γίνεται να διακριθεί χωρίς κόπο. Θα το ξεπατώσουν εντελώς με αμφίβολα αποτελέσματα.

Αλλά αυτή είναι η σπάνια περίπτωση, οπότε ας μη στρέψουμε εκεί τη συζήτηση.

Γενικά από ό,τι έχω καταλάβει οι σύλλογοι είναι προσανατολισμένοι στον ανταγωνισμό και την πίεση, νομίζω ότι για ένα παιδί μετά τα 9-10 δεν είναι εύκολο να κάνει αθλητισμό απλά για διασκέδαση, δε θα το αφήσουν.

 

Αν ξέρετε κάποιο σύλλογο που το κάνει αυτό, αθλητισμός χωρίς γκαρίλες, αγώνες και πίεση πείτε μου, με ενδιαφέρει.

[connie08]

Φαντάζομαι ότι το πραγματικό δίλημμα το αντιμετωπίζεις αν σου τύχει να βρεθεί στα χέρια σου ένα εξαιρετικό ταλέντο. Εκεί τι κάνεις? το υποστηρίζεις να προχωρήσει προς την κλίση του ή την απορρίπτεις ως μη πραγματοποιήσιμη και το στρέφεις σε πιο "safe" επιλογές?

 

Για τις άλλες περιπτώσεις όπου χωρίς να υπάρχει εξαιρετικό ταλέντο ή επιθυμία του παιδιού τρέχουν και δε φτάνουν, απλά ας προσέχει ο καθένας τι κάνει με τα παιδιά του. Δε νομίζω ότι μπορεί να εισακουστεί κάποιος άλλος, εκτός ίσως από τον προπονητή.

 

Και εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Εκεί τι κάνεις οεό; Και σε ποια ηλικία φαίνεται το πραγματικό ταλέντο;

Και εγώ δε ξέρω αν αξίζουν όλες οι θυσίες, γιατί πρέπει να γίνουν πολλές οικογενειακές θυσίες για να κάνει πρωταθλητισμό το παιδί.

Ενα άθλημα σίγουρα πρέπει να κάνει το παιδί, κάτι που θα τον ευχαριστεί και θα τον διασκεδάζει. Τώρα όλα τα άλλα μάλλον είναι για εμάς τους γονείς.

Διάβασα ένα ωραίο άρθρο σχετικά με αυτό, θα σας το παραθέσω, νομίζω πως ταιριάζει γάντι στο θέμα!

 

http://www.novasports.gr/podosfairo/ispania/article/318651/o-gios-sou-den-einai-o-mesi/

[Lisbet]

Αν είναι κάποιο εξαιρετικό ταλέντο, τότε δε θα είναι στο χέρι του γονιού. Το ίδιο το παιδί θα παίρνει την τσάντα της προπόνησης και θα τρέχει. Θα του βγαίνει από μέσα του. Εγώ τουλάχιστον, μόνο έτσι θα δεχόμουν τον πρωταθλητισμό για τα παιδιά μου. Κατά τα άλλα, τον θεωρώ ό,τι πιο βρώμικο και χαίρομαι πάρα πολύ που δεν έχουμε τέτοιες κλίσεις. Μία περίπτωση κολυμβητή γνωρίζω από συμμαθητές μου, που έκανε πρωταθλητισμό κι όταν αυτό τελείωσε, βολόδερνε για χρόνια μέχρι να κατασταλάξει στον επαγγελματικό του προσανατολισμό. Τουλάχιστον, άλλοι της σειράς μας, ήταν πιο έξυπνοι και εκμεταλλεύτηκαν τα μετάλλιά τους, είτε για να μπουν στο πανεπιστήμιο, είτε για να διοριστούν στο δημόσιο. Κι ακόμα γίνεται αυτό.

[ΑΝΝΑ24]

Και εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Εκεί τι κάνεις οεό; Και σε ποια ηλικία φαίνεται το πραγματικό ταλέντο;

Και εγώ δε ξέρω αν αξίζουν όλες οι θυσίες, γιατί πρέπει να γίνουν πολλές οικογενειακές θυσίες για να κάνει πρωταθλητισμό το παιδί.

Ενα άθλημα σίγουρα πρέπει να κάνει το παιδί, κάτι που θα τον ευχαριστεί και θα τον διασκεδάζει. Τώρα όλα τα άλλα μάλλον είναι για εμάς τους γονείς.

Διάβασα ένα ωραίο άρθρο σχετικά με αυτό, θα σας το παραθέσω, νομίζω πως ταιριάζει γάντι στο θέμα!

 

http://www.novasports.gr/podosfairo/ispania/article/318651/o-gios-sou-den-einai-o-mesi/

 

 

Tο διάβασα, πολύ καλό πράγματι!!!

 

Μάλλον η άθληση χωρίς εξωπραγματικές φιλοδοξίες προϋποθέτει μεγάλη ωριμότητα από τους γονείς, φαίνεται να είναι για γερούς λύτες.

[vtgian]

Όποιος έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό σε επαγγελματικό επίπεδο (δεν εννοώ ως επάγγελμα, αλλά ως κύρια ενασχόληση-πρωταθλητισμό) γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι είναι σχεδόν αδύνατο να μπορεί να παρακολουθήσει εξίσου αποδοτικά άλλες ασχολίες (πχ σχολείο). Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον αθλητισμό. Ισχύει και στις τέχνες. Πχ δεν μπορείς στη μουσική στην ανωτέρα σχολή ή στο δίπλωμα οργάνου (που χρονικά πέφτει συνήθως στο λύκειο/πανελλήνιες) να αφιερώσεις λιγότερο από 8ωρο μελέτης. Απλά στον αθλητισμό το εξαντλητικό ωράριο ξεκινά από μικρή ηλικία. Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι να διακριθείς στον αθλητισμό είναι εξαιρετικά δύσκολο και απαιτεί μεγάλες θυσίες.

 

Πραγματικά δεν ξέρω πόσο μπορείς να ωθήσεις ένα παιδί στον πρωταθλητισμό, αν αυτό δε θέλει. Α μη τι άλλο, δε νομίζω ότι υπάρχει προπονητής που θα πιέσει ένα παιδί που δε διαθέτει τα φόντα για κάτι τέτοιο. Όποιος έχει ασχοληθεί με αθλητισμό σοβαρά το ξέρει. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που αν δεν θέλεις πραγματικά και δεν έχεις και αστέρι που λένε, δύσκολα αντέχεις. Οι δε προπονητές ομάδων δε χάνουν χρόνο με παιδιά που δε θέλουν να πιεστούν.

 

Σε παραπλήσιο πάντως δήμο μας, υπάρχουν τμήματα γυμναστικής (πχ ενόργανη/ρυθμική) τόσο για πρωταθλητισμό όσο και για απλή άθληση και το βρίσκω εξαιρετικό.

 

Υπάρχει πάντως και η διάσταση που έθεσε η ΑΝΝΑ και η Connie. Τυχαίνει και έχουμε ένα παιδί δημοτικού που πραγματικά δείχνει να αγαπάει ένα άθλημα, δε διαμαρτύρεται με τις καταπονήσεις, επιδιώκει να θυσιάσει άλλα πράγματα για να αφιερωθεί στο άθλημα. Και εμείς ως γονείς ξέρουμε ότι αυτό κατά πάσα πιθανότητα δε θα το βγάλει πουθενά (ίσως επιβαρύνει μάλιστα τον οργανισμό του με φυσική καταπόνηση, τραύματα κλπ). Ξέρουμε ότι αν ενθαρρύνουμε το άθλημα ως επαγγελματική απασχόληση, σίγουρα το σχολείο θα πάει πίσω. Τι κάνουμε; Έχουμε το δικαίωμα να περιορίσουμε τις επιλογές του παιδιού, βασισμένοι στις πιθανότητες ότι επαγγελματικά μάλλον θα του στερήσει παρά προσφέρει επιλογές; Έχοντας τέτοια εμπειρία, προπονητές να παρακαλάνε τη μαμά μου να με αφήσει να κατέβω σε αγώνες και να μπω στην επαγγελματική ομάδα αθλήματος και αυτή (ούσα δασκάλα) να με αποθαρρύνει και τελικά να με σταματήσει, έχω να πω ότι μου δημιούργησε μεγάλο απωθημένο!

 

Νομίζω ευθύνη του γονέα είναι να βοηθήσει το παιδί να ανακαλύψει τις κλίσεις του, ακόμα και αν αυτό σημαίνει δοκιμάζω συχνά διαφορετικά πράγματα. Προσωπικά θέλω τα παιδιά μου να αγαπήσουν την άθληση και το προσπάθησα και στη μεγάλη (αλλά πραγματικά δεν το έχει, οπότε σταματήσαμε), θα το προσπαθήσω και στη μικρή. Αν το θέλει, θα τη στηρίξω. Αν όχι, μου αρκεί να το δοκιμάσει απλά για να ξέρει αν το θέλει ή όχι. Τώρα το να πιέσεις το παιδί να ασχοληθεί με κάτι που δε θέλει αλλά θέλεις εσύ, το βρίσκω τρομερά εγωιστικό και καταπιεστικό.

[ΑΡΓΚ]

Όχι, δε γίνεται να διακριθεί χωρίς κόπο. Θα το ξεπατώσουν εντελώς με αμφίβολα αποτελέσματα.

Αλλά αυτή είναι η σπάνια περίπτωση, οπότε ας μη στρέψουμε εκεί τη συζήτηση.

Γενικά από ό,τι έχω καταλάβει οι σύλλογοι είναι προσανατολισμένοι στον ανταγωνισμό και την πίεση, νομίζω ότι για ένα παιδί μετά τα 9-10 δεν είναι εύκολο να κάνει αθλητισμό απλά για διασκέδαση, δε θα το αφήσουν.

 

Αν ξέρετε κάποιο σύλλογο που το κάνει αυτό, αθλητισμός χωρίς γκαρίλες, αγώνες και πίεση πείτε μου, με ενδιαφέρει.

 

Αυτο που ανακαλυψα τωρα που η κορη μου εφτασε στο Γυμνασιο, ειναι οτι αρκετοι συλλογοι εχουν τμηματα χωρις αγωνιστικες υποχρεωσεις, μονο για αθληση. Τα οποια λεγονται απο οσο ειδα "αθλητικα" σε αντιθεση με τα "προαγωνιστικα" η "αγωνιστικα". Αλλα το εχω δει σε αθληματα που ειναι ατομικα, ας πουμε κολυμβηση και πολεμικες τεχνες, δεν ξερω αν υπαρχει τετοια δυνατοτητα σε ομαδικα. Η κορη μου ειναι σε τετοιο τμημα κολυμβησης τωρα και οντως τα παιδια πηγαινουν για γυμναστικη και τεχνικη μονο, δεν υπαρχουν αγωνες και ο προπονητης δε φωναζει, τουλαχιστον οχι περισσοτερο απο οσο θα φωναζε ενας γυμναστης σε μια ταξη αερομπικ ας πουμε.

Επισης απο τη συντομη ερευνα που εκανα, αυτα τα τμηματα απευθυνονται σε παιδια Γυμνασιου και πανω, οπου ειτε αποφασισαν οτι τους αρεσει το αθλημα αλλα δε θα συνεχισουν ως αθλητες, η ξεκινουν σε αυτη την ηλικια, η ακομη (για την κολυμβηση ειδικα) το προσθετουν ως προπονηση βοηθητικη σε αλλο αθλημα.

[livinath]

Καλά όταν μιλάμε για ειδικότητα, φαντάζομαι το παιδί είναι ενήλικο πια...

 

Ελα ομως που οι γονεις πιεζαν να γινει χειρουργος... Ξερεις κατι, νομιζω πως οι γονεις που καταδυναστευουν τα παιδια τους με τις απαιτησεις τους δεν σταματανε ποτε. Και επι τοις ουσιας, τα παιδια αυτα δεν ενηλικιωνονται ποτε ουτε αποκτουν ποτε πραγματικα ελευθερη βουληση. Δυστυχως...

[Dragonfly]

Πραγματικά δεν ξέρω πόσο μπορείς να ωθήσεις ένα παιδί στον πρωταθλητισμό, αν αυτό δε θέλει. Α μη τι άλλο, δε νομίζω ότι υπάρχει προπονητής που θα πιέσει ένα παιδί που δε διαθέτει τα φόντα για κάτι τέτοιο. Όποιος έχει ασχοληθεί με αθλητισμό σοβαρά το ξέρει. Η πίεση είναι τόσο μεγάλη που αν δεν θέλεις πραγματικά και δεν έχεις και αστέρι που λένε, δύσκολα αντέχεις. Οι δε προπονητές ομάδων δε χάνουν χρόνο με παιδιά που δε θέλουν να πιεστούν.

 

Εγώ μιλάω πιο πολύ για τις περιπτώσεις που το παιδί θέλει (ή νομίζει ότι θέλει). Φαντάσου τώρα ότι το παιδί αυτό δίνει τον καλύτερό του εαυτό, προπονείται σκληρά, θυσιάζει τα πάντα, μένει αναπόφευκτα πίσω στο σχολείο, μαζί με αυτό θυσιάζουν και οι γονείς χρόνο, χρήματα κτλ και τελικά δεν μπορεί να διακριθεί στο άθλημά του, ή έχει έναν τραυματισμό και μένει εκτός ή οι επιδόσεις του είναι μέτριες, ή δεν έχει τις κατάλληλες γνωριμίες που θα δίναν ώθηση ίσως στην καριέρα του. Τι γίνεται τότε; Ακόμα χειρότερα όταν έχει μπει σε αυτόν τον δρόμο από μικρή ηλικία.