προβλημα με παππού

[koukoutsaki]

Ένα παιδάκι που βρίζει, μιλάει άσχημα και χτυπάει τη μανούλα του όχι δεν θεωρώ ότι έχει όρια.

 

Εκτός και αν προηγήθηκε κάτι που πυροδοτήσε αυτή τη συμπεριφορά, αλλά για να έγινε μια φορά κάποιος τρίτος θα βγάλει το συμπέρασμα ότι έχει επαναληφθεί.

 

Ή και αν μιλάμε για μια αντίδραση λόγω άλλων παραγόντων όπως κουρασμένο/νυσταγμενο παιδάκι, πεινασμένο, με ταλαιπωρία επειδή πονάει κάπου,αγχωμένο γιατί μπορεί να είναι στη γιαγιά και στο παππού το σπίτι/ο χώρος/η περιοχή όμως δεν είναι κάτι που τα ζει καθημερινά και ίσως να μην νιώθει οικεία κτλ.

Εδώ ενήλικες άνθρωποι και σε περιπτώσεις που "βασανιζομαστε" και αντιμετώπιζουμε δυσάρεστες σωματικές καταστάσεις (πχ πονοκέφαλος) ίσως ξεφεύγουμε και λόγω εξάντλησης να αδικήσουμε και να στεναχωρεσουμε κάποιον με ένα ξεσπασματακι, είναι απόλυτα λογικό και ένα παιδάκι σε αντίστοιχη περίπτωση να έχει ένα ξεσπασμα.

 

Από κει και πέρα αν δεν τίθεται τέτοιο θέμα, τότε όχι δεν είναι όλα μέλι - γάλα, κάπου κάτι κάπως δεν πάει απόλυτα καλά.

Και το ότι ακολούθησε βόλτα μέτα από τέτοια συμπεριφορά, ίσως είναι ο λόγος που συνεχίστηκε η όποια αντίδραση από το παιδί προς το παππού ή τον καθένα - έτυχε να είναι με τον παππού - ο μικρούλης θα συμπεριφεροταν άσχημα ή αν θέλετε ζωηρά με τον οποιονδήποτε πχ με τη γιαγιά απλά ενδεχομένως να μην γινόταν γνωστό στη μητέρα - η γιαγιά μάλλον θα το προσπερνουσε και το παιδί θα έπαιρνε πάλι όπως με τη βόλτα λαθασμενα μήνυματα ότι η συμπεριφορά του είναι αποδεκτή.

 

Σε περίπτωσεις που βλέπουμε ότι το παιδί έχει θέματα συμπεριφοράς οφείλουμε να του προσφέρουμε βοήθεια και να επιλέξουμε την μέθοδο που θα δουλέψουμε με προσοχή για την καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος.

 

Εκεί δύο τα σεμινάρια.

Η ενημερώνεις τους πάντες ότι έχεις εντοπίσει κάποια θέματα στη συμπεριφορά του παιδιού και έχεις επιλέξει τη μέθοδο που θα τα αντιμετώπισετε, και ξεκαθαρίζεις ότι αν προκύψει κάποιο θέμα και είναι διαθετειμενοι για αυτές τις 4-5 μέρες να ακολουθήσουν την μέθοδο που έχεις επιλέξει καλώς -θα αφιερώσεις όσο χρόνο χρειαστεί να τους ενημερώσεις με κάποια βασικά στοιχεία - βήματα που θα πρέπει να κάνουν.(δε μιλάμε για απόλυτη επιτυχία ή ακριβώς ίδια αντιμετώπιση με τη δική σου - θα βρεις κάτι ενδιάμεσο, κάτι που θα ξέρεις ότι μπορούν να ανταπεξελθουν οι γονείς σου και να το εφαρμόσουν και εννοείται δε θα "μπερδεύει" ούτε θα φέρνει σύγχυση στο αγοράκι σου -να υπάρχει τέλος πάντων μια παραπλήσια αλλά πιο εύκολη και κατανοητή για παππουδογιαγιαδες αντιμετώπιση) αλλιώς αν θεωρείς ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο λόγω νοοτροπίας/χαρακτήρα/ηλικίας/βιωμάτων κτλ δεν αφήνεις λεπτό το παιδί σου τελείως μοναχό του μάζι τους, είσαι πάντα παρούσα ή τους έχεις στο οπτικό σου πεδίο και όταν το παιδάκι δείξει μη αποδεκτή συμπεριφορά αναλαμβάνεις εσύ πως θα το χειριστείς και δεν επιτρέπεις σε κανέναν να χωθεί/μιλήσει/απευθύνθει στο παιδί σου -είτε για να το μαλώσει, είστε για να του "χαϊδέψει" τα αυτιά επειδή η μαμά ήταν "αυστηρή" γιατί έτσι όλη η προσπάθεια και ο κόπος σας θα πάει περίπατο (γιατί ναι αν πάρεις ζεστά το θέμα θα δεις ότι από ένα σημείο και μετά το ίδιο το παιδάκι θα κάνει προσπάθεια)

 

Αυτό τουλάχιστον με το πέταγμα των αντικείμενων και με τα χτυπήματα σε εσένα νομίζω πρέπει να σε απασχολήσει και να μην το προσπερνάς.

Μπόρει να το είδε κάπου (πάρκο/τηλεόραση/σχολείο κτλ) και να το θεωρεί "παιχνίδι" επειδή βλέπει ότι τα ανεχεστε, μπορεί να είναι διέξοδος να βγάλει το θυμό του ή την αντίδραση του για κάτι -σε κάθε περίπτωση δες το μην το αφήνεις και βρες αποτελεσματικους τρόπους για αντιμετώπιση.

Αν λυθούν αυτά θα κάνεις ένα μικρό δώρο στον εαυτό σου -δεν θα εξάντλησε με την κατάσταση και θα τα βγάζεις άνετα πέρα με το παιδάκι σου χωρίς πρόβληματα, και κυρίως ένα μεγάλο δώρο στο παιδί σου γιατί όσο καλλιεργουνται τέτοιες συμπεριφορές θα κληθεί αργότερα σε κάποια στιγμή στη ζωή του είτε να λύσει τα προβλήματα αυτά και θα δυσκολευτεί παααααρα πολύ, είτε να "λογοδοτήσει" και να "χασει" άτομα από το περιβάλλον του (σχέση/φίλους κτλ)

 

Όσο για το τράβηγμα του αυτιού, δεν μου φαίνεται περίεργο για ένα παππού -αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσεις ότι χέρι στο παιδάκι σου θα απλώνουν μόνο όταν το χαϊδεύουν!

Αυστηρά και κοφτά -δεν αφήνεις περιθώρια για τίποτα λιγότερο ή περισσότερο.

[BusyBee]

Συμφωνώ σε όσα λέτε για τα όρια, ότι πρέπει να είναι σταθερά, ξεκάθαρα με συνέπεια κλπ.

 

Αυτό που ήθελα να προσθέσω στην συζήτηση είναι ότι, πέρα από την οριοθέτηση μίας συμπεριφοράς, χρειάζεται να απευθυνθούμε και στα συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από την συμπεριφορά αυτή. Τα όρια είναι και αυτά κομμάτι της σχέσης μας με το παιδί (όπως και με τους φίλους, τους γονείς μας κλπ).

 

Τώρα στην συγκεκριμένη περίπτωση η HOPE, έχει δύο μέτωπα ανοιχτά να οριοθετήσει, και το παιδί από την μία μεριά και τον παππού από την άλλη... και το δεύτερο μπορεί να είναι και αρκετά πιο δύσκολο μάλιστα

[demi1981]

Εγώ με το δεύτερο δεν θα ασχολιόμουνα καθόλου, είναι απλώς ακατόρθωτο

[hara86]

Το δευτερο επίσης δεν εχει και κανένα δικαίωμα να το κάνει. Ξεχνάτε οτι αυτός ο ανθρωπος είναι ο πατέρας της?

Να μας δω ολες σε καμιά 30αριά χρονια που τα δεδομένα σχετικά με την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών θα είναι πολύ διαφορετικά...τι ωραία που θα μας οριοθετούν τα παιδιά μας!!!

Επίσης,σας εχει περάσει απο το μυαλό οτι το τραβηγμα αυτιού στο εγγονι είναι ισως μια ήδηπολύ βελτιωμένη αντίδραση για την ηλικια αυτού του ανθρώπου και σχετικά με το τι ειναο αυτος μαθημένος? Αν 30 χρονια πριν η κορούλα του του πετούσε τηλέφωνο στο κεφάλι πιθανότατα θα της εριχνε μια ξανάστροφη και θα την κλειδωνε και στο δωμάτιο της ( λεω τωρα Hope )...

Ας αφήσουμε λοιπον την οριοθετηση του παππου κι ας εστιασουμε όλες στα παιδιά μας και μονο.

Απλα δεν αφήνει ξανά το μικρό μονο με τον παππού και τέλος!

[HOPE77]

Koρ'ιτσια σας ευχαριστώ όλες για τις απαντησεις σας.Με βοηθησανπολύ.Εννοειται πως πρέπει να δουλέψω και με το παιδι μου αλλά και τη στάση του παππού δεν την συγχωρώ.Προφανώς έκανα εγω λαθος κ τους αφησα εστω και αυτο το λιγο,γιατι βασικα σας ειπα οτι το παιδι ειναι ή μαζι μας ή με τη γιαγια.Απλά ο παππους ηταν κ ειναι για τα ευκολα,τα παιχνιδκια,τα γελακια,αυτα που γινοταν τοσο καιρο.Μολις η κατασταση άλλαξε δε σκεφτηκε το προφανες για μενα,να παει λιγο μεσα και να απομακρυνθει και μετα να το συζητησει μαζι μου,αλλά θεωρησε καλυτερο να φψναξει στο παιδι κ να του τραβηξει το αυτι.Το μονο που με συγκρατει να πω την αληθεια κ δεν μαλωνω μαζι του ειναι το γεγονος οτι το παιδι δεν εδωσε σημασια στο περιστατικο,θελει να ξαναπαμε κ μ ειπε οτι αγαπα πολυ τον παππού.Εγω αποφασισα πως ξανα μονο επισκεψη για καφε ή το παιδι παντα μαζι μας.Δεν μπορω να αγχώνομαι....ουτε να παραβλεψω το γεγονος

[Dragonfly]

Επίσης,σας εχει περάσει απο το μυαλό οτι το τραβηγμα αυτιού στο εγγονι είναι ισως μια ήδηπολύ βελτιωμένη αντίδραση για την ηλικια αυτού του ανθρώπου και σχετικά με το τι ειναο αυτος μαθημένος? Αν 30 χρονια πριν η κορούλα του του πετούσε τηλέφωνο στο κεφάλι πιθανότατα θα της εριχνε μια ξανάστροφη και θα την κλειδωνε και στο δωμάτιο της ( λεω τωρα Hope )...

Ας αφήσουμε λοιπον την οριοθετηση του παππου κι ας εστιασουμε όλες στα παιδιά μας και μονο.

Απλα δεν αφήνει ξανά το μικρό μονο με τον παππού και τέλος!

 

Μα γιατί θεωρείτε οι περισσότεροι ότι οι άνθρωποι της γενιάς του είναι μαθημένοι στο ξύλο;;; Δεν είναι ο κανόνας. Και εμένα οι γονείς μου της ίδιας ηλικίας θα είναι με τον μπαμπά της Hope αλλά ούτε μαθημένοι στο ξύλο είναι ούτε καν τους πέρναγε από το μυαλό να σηκώσουν χέρι είτε σε εμάς τα παιδιά τους, είτε στα εγγόνια τους... Ούτε καν η δικιά μου γιαγιά ήταν αυτής της νοοτροπίας. Γιατί το θεωρείτε τόσο φυσικό ότι παππούς=μαθημένος σε πειθαρχία μέσω βίας...

 

Δεν χρειάζεται να οριοθετήσει τον παππού γιατί αυτό πράγματι θα είναι δύσκολο, αλλά δεν γίνεται να μην εκφράσει έστω τη δυσαρέσκειά της επειδή έτσι είναι μαθημένος.

 

Από εκεί και πέρα συμφωνώ ότι πρέπει να τον έχει από κοντά τον παππού.

[ΑΝΝΑ24]

Έχουμε ήδη το στοιχείο ότι τράβηξε το αυτί. Θα μου έκανε ζωηρή εντύπωση αν αυτό το τράβηγμα του αυτιού ήταν η πρώτη και η μοναδική σκηνή που έζησε ποτέ αυτός ο παππούς και του ήρθε φλασιά τώρα στα 65-70-75 να το προβάρει στον εγγονό του.

 

Αντιθέτως, είναι μια κίνηση που συνηθιζόταν πολύ στην προηγούμενη γενιά.

Εδώ έχω προλάβει εγώ δασκάλες να τραβάνε αυτιά (μεταξύ άλλων).

[Dragonfly]

Έχουμε ήδη το στοιχείο ότι τράβηξε το αυτί. Θα μου έκανε ζωηρή εντύπωση αν αυτό το τράβηγμα του αυτιού ήταν η πρώτη και η μοναδική σκηνή που έζησε ποτέ αυτός ο παππούς και του ήρθε φλασιά τώρα στα 65-70-75 να το προβάρει στον εγγονό του.

 

Αντιθέτως, είναι μια κίνηση που συνηθιζόταν πολύ στην προηγούμενη γενιά.

Εδώ έχω προλάβει εγώ δασκάλες να τραβάνε αυτιά (μεταξύ άλλων).

 

Δεν έχει να κάνει πιστεύω η ηλικία... Ακόμα και συνομήλικούς μας θα βρεις να τραβάνε αυτιά, να δίνουν χαστούκια ή και να βρίζουν τα παιδιά τους...

 

(σίγουρα δεν είναι η πρώτη του φορά, γι΄αυτό είχα συμπεράνει σε προηγούμενο ποστ από διάφορα που είπε η Hope ότι ήταν βίαιος-έστω σε αυτό το βαθμό- και στο παρελθόν)

[hara86]

Σίγουρα δεν ήταν όλοι,ήταν ομως παρα πολοί...κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη μέθοδος ήταν αποδεκτή! Κι όχι μόνο απο τους ιδιους τους γονείς...

Γι'αυτο το ανεφερα.

[Dragonfly]

Σίγουρα δεν ήταν όλοι,ήταν ομως παρα πολοί...κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη μέθοδος ήταν αποδεκτή! Κι όχι μόνο απο τους ιδιους τους γονείς...

Γι'αυτο το ανεφερα.

 

Δεν μας έχει διευκρινήσει όμως η Hope αν ο ίδιος το θεωρεί αποδεκτό ή όχι. Με έχει μπερδέψει γιατί κάποια στιγμή είπε ότι ο παππούς παραδέχτηκε ότι ξέφυγε και το παράκανε.

 

Hope??

[HOPE77]

Δεν μας έχει διευκρινήσει όμως η Hope αν ο ίδιος το θεωρεί αποδεκτό ή όχι. Με έχει μπερδέψει γιατί κάποια στιγμή είπε ότι ο παππούς παραδέχτηκε ότι ξέφυγε και το παράκανε.

 

Hope??

 

Nai το παραδεκτηκε μεν αλλά εννοουσε προφανως δεν επρεπε να το κανω αλλα και το παιδι εκανε φασαρια γι΄αυτο το έκανα Προφανως το θεωρει δικαιολογημενο αλλά ηθελε και να μην μας εξοργισει.Εν ολιγοις τη φωνη,το αυτι τα θεωρει μεθοδους-τιμωρια.

[mama_3]

Έχουμε ήδη το στοιχείο ότι τράβηξε το αυτί. Θα μου έκανε ζωηρή εντύπωση αν αυτό το τράβηγμα του αυτιού ήταν η πρώτη και η μοναδική σκηνή που έζησε ποτέ αυτός ο παππούς και του ήρθε φλασιά τώρα στα 65-70-75 να το προβάρει στον εγγονό του.

 

Αντιθέτως, είναι μια κίνηση που συνηθιζόταν πολύ στην προηγούμενη γενιά.

Εδώ έχω προλάβει εγώ δασκάλες να τραβάνε αυτιά (μεταξύ άλλων).

O καθένας φίλη ANNA24 σίγουρα δίνει τις συμβουλές του έχοντας κατά νου πολλές φορές και δικές του εμπειρίες. Θέλω να πω ότι εμείς π.χ. που είμαστε πιο νέες μανούλες (εγώ π.χ. δεν πρόλαβα το ξύλο στο σχολείο) μας ξενίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Εσύ π.χ. όντας σε μεγαλύτερη ηλικία τα βλέπεις αλλιώς τα πράγματα και καταλαβαίνω αυτά που λες.

Πάντως πιστεύω ότι η hope πικράθηκε για συγκεκριμένους λόγους, το καλό είναι ότι το παιδί αγαπά τον παππού και της εύχομαι να πάνε όλα καλά!

[mama_3]

Nai το παραδεκτηκε μεν αλλά εννοουσε προφανως δεν επρεπε να το κανω αλλα και το παιδι εκανε φασαρια γι΄αυτο το έκανα Προφανως το θεωρει δικαιολογημενο αλλά ηθελε και να μην μας εξοργισει.Εν ολιγοις τη φωνη,το αυτι τα θεωρει μεθοδους-τιμωρια.

 

αχ βρε Hope μου, καμία φορά είτε μιλάς σε ένα παιδί 5 χρονών είτε σε ένα παππού 80 χρονών νομίζω ότι είναι το ίδιο και το αυτό νομίζω βέβαια ότι με το παιδί έχεις πιο πολλές ελπίδες να συνεννοηθείς!

συζήτησε πάντως με τον πατέρα σου γιατί από ότι λες τα πάνε καλά οι δυο τους!

[ninaki80]

Nai το παραδεκτηκε μεν αλλά εννοουσε προφανως δεν επρεπε να το κανω αλλα και το παιδι εκανε φασαρια γι΄αυτο το έκανα Προφανως το θεωρει δικαιολογημενο αλλά ηθελε και να μην μας εξοργισει.Εν ολιγοις τη φωνη,το αυτι τα θεωρει μεθοδους-τιμωρια.

 

Βρε hope μου μην το πολυ ψαχνεις ουτε το παιδι εχει θεμα παραπανω αποτι ολα τα παιδια ουτε ο παππους. Το προβλημα στην συγκεκριμενη στιγμη ηταν οτι εσυ εχεις ενα θεμα γενικα με τον χαρακτηρα του παππου κ δεν θες περα απτο παιχνιδι να ασχοληται με το παιδακι σου κ ειναι απολυτα σεβαστο την επομενη φορα θα ξερεις οτι δεν θα αφησεις μονο του το παιδακι σου σε ανθρωπους που δεν τους βλεπεις θετικα γιατι κ η παραμικρη παρατηρηση ειναι σιγουρο οτι θα δημιουργησει παρεξησεις. Ειμαι σιγουρη πως το παθημα σου εγινε μαθημα κ οχι μονο απεναντι στον παππου αλλα γενικα απεναντι σε ανθρωπους που δεν εμπιστευεσε.

[ΑΝΝΑ24]

αχ βρε Hope μου, καμία φορά είτε μιλάς σε ένα παιδί 5 χρονών είτε σε ένα παππού 80 χρονών νομίζω ότι είναι το ίδιο και το αυτό νομίζω βέβαια ότι με το παιδί έχεις πιο πολλές ελπίδες να συνεννοηθείς!

συζήτησε πάντως με τον πατέρα σου γιατί από ότι λες τα πάνε καλά οι δυο τους!

 

Καμμία σχέση. Με το παιδί θα συνννεοηθεί, με τον παππού ποτέ!!!!

 

Hope, το θέμα είναι ουσιαστικά πως νιώθεις εσύ και ποιά είναι η σχέση που μπορείς να κρατήσεις με τον πατέρα σου. Το παιδί δεν κινδυνεύει, τον αγαπάει και από τη στιγμή που δε θα τους ξαναφήσεις μόνους, όλα καλά.

Μην ξεχνάς ότι για το μικρό είναι ο παππούς του, όχι ο πατέρας του. Λίγο θα κάτσει να σκάσει.

 

Καλά τα λέει η Mama_3, παρά την ηλικία της!!!

[mama_3]

Καμμία σχέση. Με το παιδί θα συνννεοηθεί, με τον παππού ποτέ!!!!

 

Hope, το θέμα είναι ουσιαστικά πως νιώθεις εσύ και ποιά είναι η σχέση που μπορείς να κρατήσεις με τον πατέρα σου. Το παιδί δεν κινδυνεύει, τον αγαπάει και από τη στιγμή που δε θα τους ξαναφήσεις μόνους, όλα καλά.

Μην ξεχνάς ότι για το μικρό είναι ο παππούς του, όχι ο πατέρας του. Λίγο θα κάτσει να σκάσει.

 

Καλά τα λέει η Mama_3, παρά την ηλικία της!!!

 

Θα συμφωνήσω με την ΑΝΝΑ24 σε αυτά που λέει, τελικά αυτό που διαπιστώνω είναι πως είτε σε μεγαλύτερη γενιά ανήκουμε είτε σε μικρότερη γενιά ως μανούλες έχουμε κοινές απόψεις σε ότι αφορά τα παιδιά μας και το καλό τους!!