Μητέρα δηλώνει έτοιμη να θηλάζει τον γιο της μέχρι να γίνει οκτώ ετών

[tzatzikaki]

Κοίτα, γενικά άμα χρειάζεσαι μόνο manual για να μεγαλώσεις το παιδί σου, αντί να κοιτάς το ίδιο το παιδί και τις ισορροπίες της οικογένειάς σου, σίγουρα θα το χάσεις το παιχνίδι, είτε στο θηλασμό, είτε στα όρια. Διαβάζουμε αλλά κρίνουμε και με το ποιον έχουμε απέναντί μας. Αν ακολουθείς το AP χωρίς να έχεις καταλάβει ότι δε σημαίνει να καταργήσεις τα δικά σου προσωπικά όρια, αλλά να σεβαστείς το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού σου, τότε θα οδηγηθείς σε παιδοκεντρισμό στο πιτς φυτίλι. Και φυσικά μετά άντε να σώσεις τα ασυμμάζευτα. Αλλά πολλές νομίζουν οτι AP είναι να μη κλάψει το παιδί με όποιο κόστος (χρησιμοποιώ τον θηλασμό ως πανάκεια, του κάνω όλα τα χατίρια κλπ). Γενικά το να ακολουθείς ότι διάβασες από δω και από εκεί είναι επικίνδυνο.

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω.

[sofi@p]

εγώ έχω οχτάχρονο γιο κι έχει αρχίσει να ρωτάει τί είναι σεξ... (το άκουσε στο σχολείο).

δε μπορώ να φανταστώ ενα οχτάχρονο αγόρι να θηλάζει ακόμη...

κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό (πρόβλημα του παιδιού ή της μάνας).

[livinath]

εγώ έχω οχτάχρονο γιο κι έχει αρχίσει να ρωτάει τί είναι σεξ... (το άκουσε στο σχολείο).

δε μπορώ να φανταστώ ενα οχτάχρονο αγόρι να θηλάζει ακόμη...

κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό (πρόβλημα του παιδιού ή της μάνας).

 

Σίγουρα! Κι ο βασικός ενδοιασμός μου έχει να κάνει μ'αυτό. Καλώς ή κακώς στην ηλικία των 8 γνωρίζουν πολλά περισσότερα από όσα γνωρίζαμε εμείς ή οι γονείς μας. Θυμάμαι έναν φίλο μας (αρκετά μεγαλύτερο από μένα) ο οποίος είχε σοκαριστεί όταν σε ηλικία 14 ετών έμαθε πως γίνονται τα παιδιά. Του ήταν τελείως αδύνατο να πιστέψει ότι οι γονείς του μπορεί να έκαναν ποτέ τέτοιο πράγμα!

 

Όμως οι εποχές αλλάζουν. Τα παιδιά πια γνωρίζουν περισσότερα και νωρίτερα. Το αν είναι σωστό ή λάθος είναι άλλη κουβέντα βέβαια. Είναι όμως σημείο των καιρών. Άρα? Όπως λέει και η sofi@p, τι θα πεις στο παιδί σου που έχει μνήμες του θηλασμού, όταν φτάσει σε μια ηλικία που θα αρχίσει να το προβληματίζει το αντίθετο φύλο? Και αν υποθέσουμε ότι όπως λένε οι ειδικοί έχουμε αναμνήσεις από την ηλικία των τριών και πάνω αυτό σημαίνει ότι το 5χρονο θυμάται. Προσωπικά, έχω πολλές μνήμες από τον παιδικό σταθμό ακόμα. Δεν το συζητώ για το νηπιαγωγείο...!

 

Υπόθεση είναι που μοιάζει λογική αλλά όχι και σωστή. Το καλοκαίρι μιλούσα με φίλη της μαμάς μου (60+) που μου έλεγε ότι θυμόταν να αφήνει το κρυφτό στη γειτονιά, να τρέχει στη μάνα της που καθόταν έξω με τις γειτόνισσες και να ζητάει να θηλάσει, 2 ρουφηξιές και μετά πάλι πίσω. Οπότε, ποτέ δεν ξέρεις...

 

Αυτό μου φέρνει ανατριχίλα... Πραγματικά...!!

 

Kine, η εικόνα μιας μαμάς που θηλάζει το μωρό της δημόσια, προσωπικά, δεν με σκανδαλίζει. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι σκανδαλίζεται κανείς. Εκτός αν είναι τόσο άρρωστος ή στερημένος, τι να πω. Είναι άλλο το θέαμα ενός μωρού, ακόμα και ενός δίχρονου παιδιού και άλλο ενός 5χρονου ή μεγαλύτερου παιδιού που θηλάζει.

[vtgian]

Αρχικά να πω ότι τα 4 και 5 χρόνια ήταν ένα αρκετά σύνηθες χρονικό όριο την εποχή των γιαγιάδων μου. Επίσης αρκετά διαδεδομένος ήταν ο θηλασμός από άλλη μάνα. Η μάνα μου είναι με την κολλητή της ομογάλακτες αφού η μητέρα της φίλης ήταν άρρωστη, δεν μπορούσε να θηλάσει και την ανέλαβε η γιαγιά μου.

 

Το ότι έχουμε μνήμες θηλασμού δε σημαίνει ότι μπερδεύουμε το σεξουαλικό ρόλο του οργάνου, ούτε ότι στο παιδί θα δημιουργηθούν περίεργες σκέψεις. Αν ήταν έτσι, οι γονείς μας και οι παππούδες μας θα έπρεπε όλοι να έχουν προβλήματα!

Σε εμάς φαίνεται περίεργο και Αυτό συμβαίνει γιατί οι τελευταίες γενιές έχουν συνδέσει το στήθος αποκλειστικά και μόνο με την σεξουαλική ευχαρίστηση. Αντίθετα, από την αρχαιότητα, το στήθος ήταν σύμβολο τροφής (θυμηθείτε τη θεά μητέρα της Κρήτης).

 

[tzatzikaki]

Kine, η εικόνα μιας μαμάς που θηλάζει το μωρό της δημόσια, προσωπικά, δεν με σκανδαλίζει. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω ότι σκανδαλίζεται κανείς. Εκτός αν είναι τόσο άρρωστος ή στερημένος, τι να πω.

Φυσικά και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δε σκανδαλίζεται με το θηλασμό ενός βρέφους.

Να πει κάποιος ότι δεν παρέχεται επαρκής ενημέρωση από τους φορείς υγείας ή ότι η άδεια μητρότητας είναι πολύ περιορισμένη (όπως στις περισσότερες χώρες του πλανήτη) και δε βοηθά στη συνέχιση του θηλασμού, ok δεκτό .

Όχι να υποστηρίζουμε ότι το κλίμα είναι και τόσο εχθρικό που δε μπορείς να θηλάσεις το μωρό σου δημόσια. Από πού και ως πού?

[nikol*]

Βεβαίως ..κ μετα τα 8 μπορεί να αρχίσει να του αλέθει φαγητό

[livinath]

Αν ήταν έτσι, οι γονείς μας και οι παππούδες μας θα έπρεπε όλοι να έχουν προβλήματα!

 

Αυτό είναι προς διερεύνηση... Το ότι οι κοινωνία δεν σήκωνε πολλά πολλά, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αποκλίσεις. Οι γονείς μας όμως και ακόμα περισσότερο οι παππούδες μας ήταν και πιο πουριτανοί σε σχέση με εμάς και δεν μαθαίνανε για το σεξ στην ηλικία των 7 ετών. Οπότε δεν μπορεί να γίνει σύγκριση, μπορεί?

 

Επίσης από την αρχαία Κρήτη μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πάαααρα πολύ ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον θηλασμό αλλά ΚΑΙ το στήθος. Κι αυτό δεν είναι κάτι που αντιστρέφεται. Και πως περιμένουμε να μεταπηδήσουμε ξαφνικά από τα αγγελάκια της victoria secret στην θεά της γονιμότητας της αρχαίας Κρήτης? Εδώ για το αντίστροφο χρειάστηκαν αιώνες!

[ΑΡΓΚ]

Αρχικά να πω ότι τα 4 και 5 χρόνια ήταν ένα αρκετά σύνηθες χρονικό όριο την εποχή των γιαγιάδων μου. Επίσης αρκετά διαδεδομένος ήταν ο θηλασμός από άλλη μάνα. Η μάνα μου είναι με την κολλητή της ομογάλακτες αφού η μητέρα της φίλης ήταν άρρωστη, δεν μπορούσε να θηλάσει και την ανέλαβε η γιαγιά μου.

 

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ έχω καταλάβει ότι για κάποιο λόγο το τι συμβαίνει τα τελευταία 50 χρόνια περίπου έχει για κάποιο λόγο ξαναγράψει την ιστορία. Και από τις γιαγιάδες μου έχω ακούσει ιστορίες για το πώς θήλσαν και παιδιά της γειτόνισσας και το πως το 3χρονο-4χρονο θήλαζε μαζί με το μωρό αδερφάκι, σαν κάτι εντελώς φυσιολογικό. Ξαφνικά η γιαγιά βγήκε προχωρημένη

Πάντως κάποια στιγμή είχα διαπιστώσει ότι οι γυναίκες πολύ μεγαλύτερης ηλικιάς (άνω των 70 σήμερα) είναι πολύ πιο άνετες στο θηλασμό. Είχε τύχει κάποια στιγμή να θηλάσω μπροστά σε κυρίες μεγάλης ηλικίας και σε αυλή εκκλησίας μάλιστα, και είχα ζητήσει συγγνώμη κιόλας θεωρώντας ότι μπορεί να προσβληθούν λόγω χώρου και με κοιτάγανε σαν να τρελάθηκα: "Δηλαδή τι άλλο να κάνεις, να αφήσεις το μωρό νηστικό;"

[vtgian]

livinath Όχι δεν αντιστρέφεται εύκολα. Και σίγουρα όχι αν θεωρούμε το παιδί θα έχει ψυχολογικά προβλήματα αν θηλάζει στα 4 και στα 5 βασιζόμενοι μόνο στις δικές μας πεποιθήσεις, χωρίς να μας επιβεβαιώνει έστω και μία μελέτη.

 

Όπως έγραψα και στην αρχή, βάσει ερευνών η ηλικία φυσικού αποθηλασμού κυμαίνεται από 2,5 έως 7 έτη. Το εύρος είναι τόσο μεγάλο γιατί συνυπολογίζονται και άλλοι παράγοντες όπως κοινωνικοί. Πχ σε φυλές εσκιμώων βρέθηκε να θηλάζουν και στα 15 τους! Στην Ελλάδα του 40 και του 50 λοιπόν, έβρισκες πολλά παιδιά να θηλάζουν μέχρι τα 4-5. Στα 7 δεν έχω ακούσει ποτέ μου.

 

Γράφεις [...Αυτό είναι προς διερεύνηση... Το ότι οι κοινωνία δεν σήκωνε πολλά πολλά, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν αποκλίσεις. Οι γονείς μας όμως και ακόμα περισσότερο οι παππούδες μας ήταν και πιο πουριτανοί σε σχέση με εμάς και δεν μαθαίνανε για το σεξ στην ηλικία των 7 ετών. Οπότε δεν μπορεί να γίνει σύγκριση, μπορεί?...] Τι είναι προς διερεύνηση; Τι εννοείς αποκλίσεις; Οι γονείς μας και οι παππούδες μας αν είχαν ψυχολογικά προβλήματα λόγω θηλασμού; Επίσης κάνεις μεγάλο λάθος για το πότε μαθαίνανε για το σεξ. Εδώ στα 14 κάνανε παιδιά μόλις 100 χρόνια πριν! Ναι, δε γίνεται σύγκριση γιατί δεν υπάρχει κάτι να συγκρίνουμε.

 

Ξαναλέω, ότι δεν αρέσει στα δικά σας μάτια, δεν είναι και απαραίτητα λάθος. Ειδικά στο άρθρο που αναδημοσίευσες, εκεί ναι μάλιστα, φαίνεται ότι η συγκεκριμένη μάνα κάπου το έχει χάσει. Αλλά δε θα θεωρήσουμε το θηλασμό στα 4 παρά φύσει επειδή κάποιες μάνες δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

 

Αγγεκ αυτό που έχει γίνει τα τελευταία περίπου 40 χρόνια είναι πολυδιάστατο. Η Ελληνίδα μάνα (και όχι μόνο) βομβαρδίστηκε από παιδίατρους και εταιρίες ότι το γάλα της δεν είναι επαρκές. Με την οικονομική ανάκαμψη ήταν μια ωραία ευκαιρία να βγάλουν κάποιοι χρήματα. Από τα μέσα έμαθε ότι η μοντέρνα γυναίκα δεν κάθεται με το βυζί έξω να θηλάσει, γιατί έχει να γυρίσει στη σημαντική της δουλειά. Ότι ο θηλασμός είναι για τις φτωχές (σημείωση, φίλη που γέννησε στην Τουρκία και ήθελε να θηλάσει, άκουσε από παιδίατρο 'μα αφού έχεις χρήματα, δεν είσαι άπορη, γιατί να θηλάσεις;'). Μάθαμε ότι το στήθος μας είναι κυρίως για τις ορέξεις του άντρα και επιβάλλεται να είναι στητό και ελκυστικό, και όχι πρωταρχικά για να να θρέψουμε τα μωρά μας και έπειτα για την ευχαρίστησή μας. Και έτσι βρεθήκαμε οι μανάδες μας να μην έχουν θηλάσει ούτε μια μέρα, θεωρώντας ότι έκαναν το σωστό. Και εμείς μεγαλώσαμε με την εικόνα του μπιμπερό και της πιπίλας ως το νορμαλ. Έχουμε φτάσει 2016 και υπάρχουν ακόμα κοπέλες που δέχονται πιέσεις να αποθηλάσουν στους 4 και στους 6 μήνες γιατί μετά το γάλα τους θα γίνει νερό!

[kine]

Να κάνουν αγκαλίτσες και φιλάκια με τη μαμά του ναι. Το να θηλάσει το 5χρονο και βάλε, για ποιο λόγο να το κάνει; για να νιώθει μωρό; για να φάει; Δεν μπορώ να το καταλάβω.

 

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουμε προαποφασίσει με απόλυτους αριθμούς το πότε είναι η ώρα ενός παιδιού να αλλάξει συνήθειες (πχ με το θηλασμό), όταν δεν το έχουμε κάνει ποτέ και δεν είμαστε έτοιμες να το δοκιμάσουμε κιόλας. Αν φτάσουμε σε εκείνη την ηλικία και ζητάει, θα σου πω την εμπειρία μου να το συζητήσουμε. Αλλα, έχω μερικά χρόνια μπροστά μου. Πάντως ξέρω μαμά με 4χρονο που θηλάζει και με μικρότερο παιδί που θηλάζει και αυτό. Δεν ξέρω πόσο συχνά και υπό ποιες συνθήκες ζητάει πλέον αλλά θα ρωτήσω μήπως μάθουμε (μιας και το παιδί της είναι πολύ καλό και κοινωνικό κι απ' όλα και δεν έχει μυστήριες συμπεριφορές γενικα).

 

Τι θα πει "να νιωθει μωρο" ; Ο θηλασμός δεν έχει να κάνει με αυτό.

[kine]

Φυσικά και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δε σκανδαλίζεται με το θηλασμό ενός βρέφους.

Να πει κάποιος ότι δεν παρέχεται επαρκής ενημέρωση από τους φορείς υγείας ή ότι η άδεια μητρότητας είναι πολύ περιορισμένη (όπως στις περισσότερες χώρες του πλανήτη) και δε βοηθά στη συνέχιση του θηλασμού, ok δεκτό .

Όχι να υποστηρίζουμε ότι το κλίμα είναι και τόσο εχθρικό που δε μπορείς να θηλάσεις το μωρό σου δημόσια. Από πού και ως πού?

 

Δεν ξέρω πόσο συχνά θηλάζετε/σατε δημόσια και σε ποιους χώρους αλλά για μένα που είμαι σχεδόν όλη τη μέρα έξω από τις πρώτες μέρες του μωρού, υπάρχει και παρά υπάρχει σκανδαλισμός. Δεν εννοώ σεξουαλικός. Μη με παρεξηγείτε. Εννοώ, σαν κάτι το περίεργο. Εχω δει ανθρώπους να με κοιτάνε σα να κάνω κάτι το αηδιαστικό (!) ναι! Και μάλιστα ακόμη και κοπέλες, έφηβες. Εχω δει κοπέλα με τσεμπερι και το αγόρι της από δίπλα να με κοιτά τρυφερά και από την άλλη 50αρες να με κοιτούν σαν ούφο. Ολες τις αντιδράσεις, με όλους τους τρόπους, απ' όλες τις ηλικίες...μεγάλη ποικιλία!!! Αλλά ναι, υπάρχει θέμα. Δες μονάχα πόσο συχνά συναντάς μπουκάλι και πόσο συχνά στήθος. Κι άλλο σε μια παιδική χαρά, σ' έναν παιδότοπο, κι άλλο σε καφέ, μπαράκια και στο δρόμο.

[kine]

 

Αγγεκ αυτό που έχει γίνει τα τελευταία περίπου 40 χρόνια είναι πολυδιάστατο. Η Ελληνίδα μάνα (και όχι μόνο) βομβαρδίστηκε από παιδίατρους και εταιρίες ότι το γάλα της δεν είναι επαρκές. Με την οικονομική ανάκαμψη ήταν μια ωραία ευκαιρία να βγάλουν κάποιοι χρήματα. Από τα μέσα έμαθε ότι η μοντέρνα γυναίκα δεν κάθεται με το βυζί έξω να θηλάσει, γιατί έχει να γυρίσει στη σημαντική της δουλειά. Ότι ο θηλασμός είναι για τις φτωχές (σημείωση, φίλη που γέννησε στην Τουρκία και ήθελε να θηλάσει, άκουσε από παιδίατρο 'μα αφού έχεις χρήματα, δεν είσαι άπορη, γιατί να θηλάσεις;'). Μάθαμε ότι το στήθος μας είναι κυρίως για τις ορέξεις του άντρα και επιβάλλεται να είναι στητό και ελκυστικό, και όχι πρωταρχικά για να να θρέψουμε τα μωρά μας και έπειτα για την ευχαρίστησή μας. Και έτσι βρεθήκαμε οι μανάδες μας να μην έχουν θηλάσει ούτε μια μέρα, θεωρώντας ότι έκαναν το σωστό. Και εμείς μεγαλώσαμε με την εικόνα του μπιμπερό και της πιπίλας ως το νορμαλ. Έχουμε φτάσει 2016 και υπάρχουν ακόμα κοπέλες που δέχονται πιέσεις να αποθηλάσουν στους 4 και στους 6 μήνες γιατί μετά το γάλα τους θα γίνει νερό!

 

Αυτό ακριβώς!!! Και κάναμε τη συνήθεια (μπιμπερό και πιπίλα), επιστήμη και αλήθεια.

[kine]

Προς την θεματοθέτρια:

 

Μιας και το σεξουαλικό είναι το προβληματικό στην όλη συζήτηση, ίσα ίσα, ένα παιδί που έχει εικόνες από τη μητέρα του να το θηλάζει ΓΝΩΡΙΖΕΙ πως το στήθος είναι τρυφερότητα, είναι στοργή, είναι μαμά, είναι τροφή. Οταν έρχονται οι εικόνες και τα στερεότυπα του "βυζιού", από τηλεόραση, ταινίες, ιντερνετ, συνομηλίκους κ.α., έχει αντιστάσεις το παιδί, έχει ήδη άποψη και γνώση για το τι εστί στήθος.

 

Το να μην εχεις δει ποτέ το στήθος της μητέρας σου μπορεί να δημιουργήσει μυστήριο και να ευνοήσει την αποκλειστικότητα της σεξουαλικοποίησης του στήθους, αφού η μόνη αναφορά στο σημείο αυτό του σώματος, θα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με λαγνεία και σαγήνη, τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.

[tzatzikaki]

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως έχουμε προαποφασίσει με απόλυτους αριθμούς το πότε είναι η ώρα ενός παιδιού να αλλάξει συνήθειες (πχ με το θηλασμό), όταν δεν το έχουμε κάνει ποτέ και δεν είμαστε έτοιμες να το δοκιμάσουμε κιόλας. Αν φτάσουμε σε εκείνη την ηλικία και ζητάει, θα σου πω την εμπειρία μου να το συζητήσουμε. Αλλα, έχω μερικά χρόνια μπροστά μου. Πάντως ξέρω μαμά με 4χρονο που θηλάζει και με μικρότερο παιδί που θηλάζει και αυτό. Δεν ξέρω πόσο συχνά και υπό ποιες συνθήκες ζητάει πλέον αλλά θα ρωτήσω μήπως μάθουμε (μιας και το παιδί της είναι πολύ καλό και κοινωνικό κι απ' όλα και δεν έχει μυστήριες συμπεριφορές γενικα).

 

Τι θα πει "να νιωθει μωρο" ; Ο θηλασμός δεν έχει να κάνει με αυτό.

Δεν υπάρχουν απόλυτοι αριθμοί, τα δουλεύεις μαζί με το παιδί αυτά (τα δουλεύεις όμως). Πχ δεν υπάρχει απόλυτος αριθμός για την εκπαίδευση στη χρήση τουαλέτας, αυτό δε σημαίνει ότι κρατάμε αιωνίως την πάνα και περιμένουμε το παιδί να μας πει πότε είναι έτοιμο. Η εισαγωγή στερεών τροφών αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα, δε δείχνουν όλα τα μωρά ενδιαφέρον για στερεές, κάποια στιγμή όμως τις προσφέρουμε. Δε δείχνουν όλα τα μωρά τάση να φάνε την τροφή σε κομμάτια, πρέπει όμως να φύγουν κάποια στιγμή από τα αλεσμένα. Εκεί γιατί δε λέμε "το μωράκι ξέρει καλύτερα"?

Δεν υπάρχει μόνο το ένα άκρο και το άλλο, οι ενδιάμεσες λύσεις είναι συνήθως και οι πιο πετυχημένες και για τους γονείς και για το παιδί.

[kine]

Δεν υπάρχουν απόλυτοι αριθμοί, τα δουλεύεις μαζί με το παιδί αυτά (τα δουλεύεις όμως). Πχ δεν υπάρχει απόλυτος αριθμός για την εκπαίδευση στη χρήση τουαλέτας, αυτό δε σημαίνει ότι κρατάμε αιωνίως την πάνα και περιμένουμε το παιδί να μας πει πότε είναι έτοιμο. Η εισαγωγή στερεών τροφών αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα, δε δείχνουν όλα τα μωρά ενδιαφέρον για στερεές, κάποια στιγμή όμως τις προσφέρουμε. Δε δείχνουν όλα τα μωρά τάση να φάνε την τροφή σε κομμάτια, πρέπει όμως να φύγουν κάποια στιγμή από τα αλεσμένα. Εκεί γιατί δε λέμε "το μωράκι ξέρει καλύτερα"?

Δεν υπάρχει μόνο το ένα άκρο και το άλλο, οι ενδιάμεσες λύσεις είναι συνήθως και οι πιο πετυχημένες και για τους γονείς και για το παιδί.

 

Διαφωνώ στ' ότι το παιδί ΔΕΝ δείχνει πότε είναι έτοιμο. Τα παιδιά δείχνουν πολύ συχνά πράγματα, άλλο αν η μαμά δεν τα βλέπει. Για την τουαλέτα ίσως όχι, (αν και έχω πολλές εικόνες παιδιών που δείχνουν εμφανώς ενοχλημένα από την πάνα τους, μετά τους 10-12 μήνες) αλλά για το φαγητό; Και να μην ξέρεις τίποτα για το πότε και πως πρέπει να γίνει, είναι πολύ σαφές πότε αρχίζει να ενδιαφέρεται για τα ποτήρια και τα πιρούνια και όσα βάζεις μέσα στο στόμα σου, και προσπαθεί να τα πιάσει κι έπειτα να να γευτεί ΟΛΑ. Σιγά σιγά να τα μασίσει και πάει λέγοντας. Αν δεν θέλεις να το περιμένεις για να δεις ότι γίνεται ή προτιμάς να ακολουθήσεις μετρημένες οδηγίες (ξέρω μητέρες με ενήλικα πλέον παιδιά που ξεκινούσαν στερεές στον 4ο γιατί έτσι έλεγε ο γιατρός και φυσικά έφαγαν νωρίτερα στερεές αυτά τα παιδιά), οκ. Αλλά το παιδί ξέρει.

[vtgian]

Δεν υπάρχουν απόλυτοι αριθμοί, τα δουλεύεις μαζί με το παιδί αυτά (τα δουλεύεις όμως). Πχ δεν υπάρχει απόλυτος αριθμός για την εκπαίδευση στη χρήση τουαλέτας, αυτό δε σημαίνει ότι κρατάμε αιωνίως την πάνα και περιμένουμε το παιδί να μας πει πότε είναι έτοιμο. Η εισαγωγή στερεών τροφών αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα, δε δείχνουν όλα τα μωρά ενδιαφέρον για στερεές, κάποια στιγμή όμως τις προσφέρουμε. Δε δείχνουν όλα τα μωρά τάση να φάνε την τροφή σε κομμάτια, πρέπει όμως να φύγουν κάποια στιγμή από τα αλεσμένα. Εκεί γιατί δε λέμε "το μωράκι ξέρει καλύτερα"?

Δεν υπάρχει μόνο το ένα άκρο και το άλλο, οι ενδιάμεσες λύσεις είναι συνήθως και οι πιο πετυχημένες και για τους γονείς και για το παιδί.

 

Δεν είμαι απολύτως σίγουρη αλλά καθαρά λόγω προσωπικής εμπειρίας. Μου ακούγεται σωστό υπο την έννοια του οδηγώ το παιδί, αλλά με την δικιά μου κόρη ήταν αλλιώς. Πολύ νωρίς άρχισε να αντιλαμβάνεται τα τσίσα και τα κακά. Καθάρισε πραγματικά χωρίς κόπο, πολύ μικρή για το μέσο όρο. Αν έμενα στο ότι τα παιδιά καθαρίζουν μετά τα 2,5 και συνέχιζα να την αγνοώ, μάλλον ακόμα θα φορούσε πάνα. Με το φαγητό πάλι, πάσχιζα να φάει, ενώ ξεκάθαρα δεν ήταν έτοιμη. Ξεκίνησε να τρώει καλά μετά τους 8-9 μήνες και κομμάτια. Θέλω να πω, στο θέμα της πάνας και του φαγητού, το παιδί μου έδειξε ξεκάθαρα πότε ήταν έτοιμο. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο με το θηλασμό. Να θηλάσεις με το ζόρι πάντως δε γίνεται

[kine]

Να θηλάσεις με το ζόρι πάντως δε γίνεται

 

Σωστη και πάλι

[tzatzikaki]

Διαφωνώ στ' ότι το παιδί ΔΕΝ δείχνει πότε είναι έτοιμο. Τα παιδιά δείχνουν πολύ συχνά πράγματα, άλλο αν η μαμά δεν τα βλέπει. Για την τουαλέτα ίσως όχι, (αν και έχω πολλές εικόνες παιδιών που δείχνουν εμφανώς ενοχλημένα από την πάνα τους, μετά τους 10-12 μήνες) αλλά για το φαγητό; Και να μην ξέρεις τίποτα για το πότε και πως πρέπει να γίνει, είναι πολύ σαφές πότε αρχίζει να ενδιαφέρεται για τα ποτήρια και τα πιρούνια και όσα βάζεις μέσα στο στόμα σου, και προσπαθεί να τα πιάσει κι έπειτα να να γευτεί ΟΛΑ. Σιγά σιγά να τα μασίσει και πάει λέγοντας. Αν δεν θέλεις να το περιμένεις για να δεις ότι γίνεται ή προτιμάς να ακολουθήσεις μετρημένες οδηγίες (ξέρω μητέρες με ενήλικα πλέον παιδιά που ξεκινούσαν στερεές στον 4ο γιατί έτσι έλεγε ο γιατρός και φυσικά έφαγαν νωρίτερα στερεές αυτά τα παιδιά), οκ. Αλλά το παιδί ξέρει.

Δεν έχεις ακούσει για "κακόφαγα" μωρά 8,9,12 μηνών? Και εκεί τι κάνεις, σταματάς τις στερεές μέχρι να σου "δείξει" το μωρό πως θέλει να φάει? Δε συνεχίζεις να προσφέρεις το φαγητό? Με τη λογική αυτή πού ξέρεις ότι το παιδί δε θα θελήσει να φάει τις στερεές ή/και τα κομματάκια όταν φτάσει 1,5 ας πούμε ενώ στο μεταξύ θα βολεύεται εν πολλοίς με το γάλα (το όποιο γάλα)? Δεν ξέρω αν το μωράκι σου είναι του φαγητού, στα δικά μου όμως έχω πετάξει άπειρες ποσότητες φαγητού μέχρι να φτάσουν να το τρώνε. Τι έπρεπε δηλαδή, να εγκαταλείψω την προσπάθεια, α δεν είναι έτοιμα? Όχι, κάθε μέρα τους παρουσίαζα φαγητό, προσπαθούσα να το κάνω νόστιμο, καθόμουν και έτρωγα μαζί τους κτλ. Δεν περίμενα πότε θα θελήσουν από μόνα τους να δοκιμάσουν τις στερεές.

[tzatzikaki]

Να θηλάσεις με το ζόρι πάντως δε γίνεται

Με το ζόρι προφανώς δε γίνεται, από ένα σημείο και μετά όμως, προφανέστατα τη "συνήθεια" εμείς την τροφοδοτούμε.

[Niki81]

Δεν έχεις ακούσει για "κακόφαγα" μωρά 8,9,12 μηνών? Και εκεί τι κάνεις, σταματάς τις στερεές μέχρι να σου "δείξει" το μωρό πως θέλει να φάει? Δε συνεχίζεις να προσφέρεις το φαγητό? Με τη λογική αυτή πού ξέρεις ότι το παιδί δε θα θελήσει να φάει τις στερεές ή/και τα κομματάκια όταν φτάσει 1,5 ας πούμε ενώ στο μεταξύ θα βολεύεται εν πολλοίς με το γάλα (το όποιο γάλα)? Δεν ξέρω αν το μωράκι σου είναι του φαγητού, στα δικά μου όμως έχω πετάξει άπειρες ποσότητες φαγητού μέχρι να φτάσουν να το τρώνε. Τι έπρεπε δηλαδή, να εγκαταλείψω την προσπάθεια, α δεν είναι έτοιμα? Όχι, κάθε μέρα τους παρουσίαζα φαγητό, προσπαθούσα να το κάνω νόστιμο, καθόμουν και έτρωγα μαζί τους κτλ. Δεν περίμενα πότε θα θελήσουν από μόνα τους να δοκιμάσουν τις στερεές.

 

Είναι άλλο πραγμα το αν είναι ετοιμο ένα παιδι να προσθεσει κατι στη ζωη του και άλλο το αν είναι ετοιμο να αφαιρεσει κατι από τη ζωη του,τη συνηθεια του.Το δευτερο του στοιχιζει ψυχικα.Ενω το πρωτο το πολύ πολύ να το αρνηθεί.

[babycobra]

Λιγο που είδα το θέμα της συγκεκριμένης, μου φάνηκε άκρως επιδειξιομανής. Πώς θα το πω κομψά, αντί για τον θηλασμό θα μπορούσε να επιδεικνύει τον @@@ της.

[tzatzikaki]

Είναι άλλο πραγμα το αν είναι ετοιμο ένα παιδι να προσθεσει κατι στη ζωη του και άλλο το αν είναι ετοιμο να αφαιρεσει κατι από τη ζωη του,τη συνηθεια του.Το δευτερο του στοιχιζει ψυχικα.Ενω το πρωτο το πολύ πολύ να το αρνηθεί.

Ναι, μόνο που δεν είπα ότι μια ωραία πρωία έβαλες μουστάρδα στις θηλές και είπες στο παιδί ότι χάλασε το γάλα...έχει διαφορά...

[M-er]

Καλησπέρα κορίτσια. Διάβασα το θέμα κ έχω σοκαριστεί. Ποιά τα οφέλη του θηλασμού σε ένα 7χρονο παιδί; Δηλαδή μπορεί να φάει γαριδάκια κ μετά να θηλάσει. Πλέον έχουμε χάσει κάθε μέτρο. Κατ εμέ όλα αυτά αγγίζουν την υπερβολή κ γίνονται προφανώς για να προκαλέσουν αντιδράσεις σαν τις δικές μας.

[tzatzikaki]

Λεπτομέρειες, αλλά επειδή υπήρξε διαφωνία ως προς το έως πότε προσφέρεις στήθος:

 

σελ. 451 από Πατσούρου:

O φυσικός αποθηλασμός, που είναι η πρώτη και φυσική επιλογή, απλοποιεί τα πράγματα: Κάθε παιδί έχει την ανάγκη να θηλασει. Όταν η ανάγκη ικανοποιηθεί πλήρως, το παιδί την ξεπερνά. Αυτό σημαίνει πως αν η μητέρα, αφού το παιδί της γίνει ενός έτους, εφαρμόσει την αρχή "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", επιτρέπει το παιδί να θηλάζει για όσο καιρό θέλει.

 

σελ.457

Αφού είστε σίγουρη ότι εφαρμόζετε την αρχή του "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", που οφείλετε να εφαρμόσετε έτσι κι αλλιώς αφού χρονίσει το μωρό σας, περάστε σε κάθε επόμενο βήμα 1-2 μέρες αφού το παιδάκι σας σταματήσει να διεκδικεί αυτό που αφορούσε το προηγούμενο βήμα (αναφέρεται σε βήματα "επιτάχυνσης" του αποθηλασμού, η ουσία είναι όμως η πρόταση που υπογράμμισα, δεν προσφέρεις μετά το έτος)

 

και, άσχετο με τα παραπάνω, αλλά έχει τα δίκια της,

σελ.457

"Δεν προσφέρω δεν αρνούμαι". Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του αποθηλασμού, όσο απλοϊκός κι αν ακούγεται, Πολλές φορές, μητέρες αγανακτισμένες από την εμμονή των παιδιών τους με το στήθος, μένουμε κατάπληκτες όταν συνειδητοποιούμε πως εμείς οι ίδιες προκαλούμε τους περισσότερους θηλασμούς του 24ώρου.

[kine]

Λεπτομέρειες, αλλά επειδή υπήρξε διαφωνία ως προς το έως πότε προσφέρεις στήθος:

 

σελ. 451 από Πατσούρου:

O φυσικός αποθηλασμός, που είναι η πρώτη και φυσική επιλογή, απλοποιεί τα πράγματα: Κάθε παιδί έχει την ανάγκη να θηλασει. Όταν η ανάγκη ικανοποιηθεί πλήρως, το παιδί την ξεπερνά. Αυτό σημαίνει πως αν η μητέρα, αφού το παιδί της γίνει ενός έτους, εφαρμόσει την αρχή "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι", επιτρέπει το παιδί να θηλάζει για όσο καιρό θέλει.

 

Πάντως επιμένεις να κάνεις μια επισήμανση χωρίς να καταλαβαίνεις την ανουσιότητα αυτής, για την συγκεκριμένη συζήτηση. Δεν λέμε να δίνεις με το ζόρι στήθος μέχρι τις ηλικίες που έχουν αναφερθεί, αλλά να δίνεις ΟΤΑΝ ΖΗΤΗΣΕΙ. Οπότε η διευκρίνηση σου δεν αφαιρεί σε κάτι την πεποίθηση πως μπορείς να θηλάζεις ένα 5 χρονο πχ παιδί. ΕΦΌΣΟΝ ΖΗΤΆΕΙ.

 

Δεν προσφέρω-δεν αρνούμαι, ΔΕ σημαίνει σύντομος φυσικός αποθηλασμός μετά το πρώτο έτος.