ΔΕ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ,ΔΕ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ

[Νίκη_86]

Καλησπέρα σε όλους! Παρακολουθώ το φόρουμ από τότε σχεδόν που έμεινα έγκυος. Πολλές φόρες έχω καταφύγει εδώ για διάφορες απορίες που είχα κ μάλλον τώρα ήρθε η ώρα να στείλω κ τους δικούς μου προβληματισμούς. Έχω ένα αγοράκι 15μιση μηνών. Ο μικρούλης μου είναι υπερδραστήριος, γελαστός, παίζει κ χαίρεται κ ενώ δε μιλάει καθόλου συνεννοούμαστε μια χαρά. Μπαμπαλίζει όλη μέρα, αλλά ακόμη δεν έχει πει κάποια λέξη που να βγάζει νόημα, ούτε μαμά κ μπαμπά. Ξέρει τα αντικείμενα με το όνομά τους, κ τις περισσότερες φορές εκτελεί τις εντολές που του λέμε. Επίσης ακούει στο όνομα του, εκτός από κάποιες φορές που είναι πολύ απορροφημένος στο παιχνίδι του. Αυτό που με προβληματίζει πολύ είναι πως όσο και να χω προσπαθήσει να του μάθω να κάνει γεια, αυτός αρνείται πεισματικά. Με τα παλαμάκια δεν είχαμε το ίδιο θέμα. Επίσης όταν θέλει να δείξει κάτι, δείχνει με τα δύο δάχτυλα συνήθως,δείκτη κ μέσο, σπάνια με το δείκτη μόνο. Με το δείκτη δείχνει μόνο κάτι πού είναι πάνω σε κάποιο άλλο αντικείμενο, πχ τα ζωάκια πάνω στην κούπα του, τις εικόνες στο βιβλίο κλπ. Ήθελα να μάθω από μητέρες που έχουν περισσότερη εμπειρία από μένα (είναι το πρώτο μου παιδί) αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά κ αν πρέπει να ανησυχήσω.

 

Ευχαριστώ

[Jannete]

Καλησπέρα σε όλους! Παρακολουθώ το φόρουμ από τότε σχεδόν που έμεινα έγκυος. Πολλές φόρες έχω καταφύγει εδώ για διάφορες απορίες που είχα κ μάλλον τώρα ήρθε η ώρα να στείλω κ τους δικούς μου προβληματισμούς. Έχω ένα αγοράκι 15μιση μηνών. Ο μικρούλης μου είναι υπερδραστήριος, γελαστός, παίζει κ χαίρεται κ ενώ δε μιλάει καθόλου συνεννοούμαστε μια χαρά. Μπαμπαλίζει όλη μέρα, αλλά ακόμη δεν έχει πει κάποια λέξη που να βγάζει νόημα, ούτε μαμά κ μπαμπά. Ξέρει τα αντικείμενα με το όνομά τους, κ τις περισσότερες φορές εκτελεί τις εντολές που του λέμε. Επίσης ακούει στο όνομα του, εκτός από κάποιες φορές που είναι πολύ απορροφημένος στο παιχνίδι του. Αυτό που με προβληματίζει πολύ είναι πως όσο και να χω προσπαθήσει να του μάθω να κάνει γεια, αυτός αρνείται πεισματικά. Με τα παλαμάκια δεν είχαμε το ίδιο θέμα. Επίσης όταν θέλει να δείξει κάτι, δείχνει με τα δύο δάχτυλα συνήθως,δείκτη κ μέσο, σπάνια με το δείκτη μόνο. Με το δείκτη δείχνει μόνο κάτι πού είναι πάνω σε κάποιο άλλο αντικείμενο, πχ τα ζωάκια πάνω στην κούπα του, τις εικόνες στο βιβλίο κλπ. Ήθελα να μάθω από μητέρες που έχουν περισσότερη εμπειρία από μένα (είναι το πρώτο μου παιδί) αν όλα αυτά είναι φυσιολογικά κ αν πρέπει να ανησυχήσω.

 

Ευχαριστώ

Κι εμένα ο μικρός μου ακριβώς ίδια ηλικία ακριβώς τα ίδια κάνει. Αν μπορούσε κάποια μανουλα να απαντήσει;

[ΑΡΓΚ]

Αν γενικα αλληλεπιδρα με εσας, δεν καθεται μονο του ολη τη μερα, μιμειται, δε νομιζω οτι το αν χαιρετα η οχι κλπ ειναι προβλημα. Δεν ειναι και ρομποτ, παιδακι ειναι

[Mary1976]

Μην ανησυχείς καθόλου. Από αυτά που περιγράφεις μια χαρά παιδί έχεις. Ούτε εμένα χαιρέταγε σε αυτή την ηλικία και το όνομά του όποτε ήθελε το άκουγε. Και με την ομιλία όπως τα λες μια χαρά είναι. Εδώ περνάνε τα 2 και ακόμα μερικά παιδάκια με το ζόρι λένε δυο κουβέντες, το δικό σου είναι ακόμα 15 μηνών.

Τα θυμάμαι γιατί και εγώ σε αυτή περίπου την ηλικία τα έψαχνα όπως εσύ στο internet και αγχωνόμουν. Έλεγα έχει πρόβλημα. Καμία σχέση. Περίμενε σε μερικούς μήνες και θα δεις. Όλα θα τα κάνει σταδιακά. Αλλά γρηγορότερα και άλλα αργότερα.

[Έσπερος]

Κανονικά ξερω ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για αυτά, αλλά βλακωδώς διάβασα διάφορα προσδοκώμενα από την ανάπτυξη ενός παιδιού 18 μηνών και το παιδί μου κάνει τα μισά, ενώ άλλα τα έχει κάνει εδώ και καιρό. Ιδιαιτέρως έχω παρατηρήσει ότι υστερεί σε θέματα κοινωνικότητας και ομιλίας. Πχ μιμείται πράγματα που κάνουμε στο σπίτι, όπως το σκούπισμα, το πλυντήριο, το πλύσιμο των δοντιών, το κουτάλι (τώρα τελευταία), έχει πολύ καλή λεπτή κινητικότητα, αντιλαμβάνεται αρκετές λέξεις και μικρές εντολές (και κάθε  μέρα με εκπλήσσει με κάτι που δεν περίμενα να καταλάβει), φτιάχνει πύργους με αρκετά τουβλάκια εδώ και καποιους μήνες (ενώ αυτό το βλέπω σαν κατάκτηση για την ηλικία που είναι τώρα και μάλιστα με λίγους κύβους), ξεχωρίζει σχήματα βάζοντάς τα στη σωστή τρύπα, ξεφυλλίζει βιβλία και ρωτάει τι είναι διάφορα πράγματα (τις τελευταίες μέρες πολύ έντονα), μπαμαλίζει με αρκετή ποικιλία. 

 

Όμως: δεν δείχνει, αντί για αυτό παίρνει τον δικό μου δείκτη και τον πηγάινει στο αντικέιμενο που θέλει να μου δείξει, δεν φαίνεται να έχει αντιστοιχίσει λέξεις σε πράγματα, δηλαδή ακόμα και το μαμά μπαμπά σαν τυχαία μου ακούγονται, δεν λέει καμία άλλη λέξη ενώ διαβάζω ότι θα έπρεπε να έχει 5-20 λέξεις, δεν μιμείται παλαμάκια, χαιρετισμό, κόλλα το, δεν δείχνει μέρη του σώματος κλπ. ΕΝτάξει τώρα που τα ξαναδιαβάζω δεν είναι τόσο τραγικά αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλό να επιμένω σε τέτοιες δεξιότητες. Γιατί δεν μου αρέσει να του δείχνω κάτι και να του ζηταω να το ξανακάνει ή να του λέω να δείξει σε άλλους πράγματα που ξέρει κλπ, το θεωρω πιεστικό και σαν να είναι ζωο του τσίρκου, αλλά μήπως υπερβάλλω; Και γενικά αναρωτιέμαι μήπως δεν του κάνει καλό που όλη την ώρα του την περνάει με τους γονείς του μόνο, επειδή δεν έχουμε αλλους συγγενείς εδώ, ούτε κύκλο φίλων με παιδάκια. Από αλλού άκουσα ότι τα παιδιά που έχουν μονο τους γονείς τους ως φροντιστές αργούν να μιλήσουν γιατί οι γονείς τους καταλαβαίνουν τι θέλουν και δεν πιέζονται να βρουν εναλλακτικούς τρόπους (όντως οτιδήποτε θέλει έχει τρόπο και το ζητάει, σπανια προβληματιζόμαστε για το τι εννοεί). 

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Κανονικά ξερω ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για αυτά, αλλά βλακωδώς διάβασα διάφορα προσδοκώμενα από την ανάπτυξη ενός παιδιού 18 μηνών και το παιδί μου κάνει τα μισά, ενώ άλλα τα έχει κάνει εδώ και καιρό. Ιδιαιτέρως έχω παρατηρήσει ότι υστερεί σε θέματα κοινωνικότητας και ομιλίας. Πχ μιμείται πράγματα που κάνουμε στο σπίτι, όπως το σκούπισμα, το πλυντήριο, το πλύσιμο των δοντιών, το κουτάλι (τώρα τελευταία), έχει πολύ καλή λεπτή κινητικότητα, αντιλαμβάνεται αρκετές λέξεις και μικρές εντολές (και κάθε  μέρα με εκπλήσσει με κάτι που δεν περίμενα να καταλάβει), φτιάχνει πύργους με αρκετά τουβλάκια εδώ και καποιους μήνες (ενώ αυτό το βλέπω σαν κατάκτηση για την ηλικία που είναι τώρα και μάλιστα με λίγους κύβους), ξεχωρίζει σχήματα βάζοντάς τα στη σωστή τρύπα, ξεφυλλίζει βιβλία και ρωτάει τι είναι διάφορα πράγματα (τις τελευταίες μέρες πολύ έντονα), μπαμαλίζει με αρκετή ποικιλία. 

 

Όμως: δεν δείχνει, αντί για αυτό παίρνει τον δικό μου δείκτη και τον πηγάινει στο αντικέιμενο που θέλει να μου δείξει, δεν φαίνεται να έχει αντιστοιχίσει λέξεις σε πράγματα, δηλαδή ακόμα και το μαμά μπαμπά σαν τυχαία μου ακούγονται, δεν λέει καμία άλλη λέξη ενώ διαβάζω ότι θα έπρεπε να έχει 5-20 λέξεις, δεν μιμείται παλαμάκια, χαιρετισμό, κόλλα το, δεν δείχνει μέρη του σώματος κλπ. ΕΝτάξει τώρα που τα ξαναδιαβάζω δεν είναι τόσο τραγικά αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλό να επιμένω σε τέτοιες δεξιότητες. Γιατί δεν μου αρέσει να του δείχνω κάτι και να του ζηταω να το ξανακάνει ή να του λέω να δείξει σε άλλους πράγματα που ξέρει κλπ, το θεωρω πιεστικό και σαν να είναι ζωο του τσίρκου, αλλά μήπως υπερβάλλω; Και γενικά αναρωτιέμαι μήπως δεν του κάνει καλό που όλη την ώρα του την περνάει με τους γονείς του μόνο, επειδή δεν έχουμε αλλους συγγενείς εδώ, ούτε κύκλο φίλων με παιδάκια. Από αλλού άκουσα ότι τα παιδιά που έχουν μονο τους γονείς τους ως φροντιστές αργούν να μιλήσουν γιατί οι γονείς τους καταλαβαίνουν τι θέλουν και δεν πιέζονται να βρουν εναλλακτικούς τρόπους (όντως οτιδήποτε θέλει έχει τρόπο και το ζητάει, σπανια προβληματιζόμαστε για το τι εννοεί). 

Αν δεν δειχνει , δεν κάνει παλαμάκια, δεν δειχνει μέρη του σώματος του , δεν κάνει «κόλλα το» κλπ να το συζητήσεις με τον παιδίατρο.

Για την ομιλία : ένας έλεγχος σε παιδο ΩΡΛ δεν βλάπτει  

Κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του, αλλά για ότι μας προβληματίζει ο παιδίατρος (και και δεύτερη γνώμη) αλλά και το ένστικτο μας κάνουν καλό  

Τα παιδιά που αργούν στο λόγο χρησιμοποιούν πολύ έντονα το δάχτυλο για να μας δηλώσουν τι θέλουν και φυσικά όλη τη γλώσσα του σώματος.

[Έσπερος]

Just now, Macgyver είπε:

Αν δεν δειχνει , δεν κάνει παλαμάκια, δεν δειχνει μέρη του σώματος του , δεν κάνει «κόλλα το» κλπ να το συζητήσεις με τον παιδίατρο.

Για την ομιλία : ένας έλεγχος σε παιδο ΩΡΛ δεν βλάπτει  

Κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του, αλλά για ότι μας προβληματίζει ο παιδίατρος (και και δεύτερη γνώμη) αλλά και το ένστικτο μας κάνουν καλό  

Τα παιδιά που αργούν στο λόγο χρησιμοποιούν πολύ έντονα το δάχτυλο για να μας δηλώσουν τι θέλουν και φυσικά όλη τη γλώσσα του σώματος.

Δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παθολογικό για να το δει γιατρός, ακόμα τουλάχιστον.  Απλώς έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν αυτός ο περίφημος ρυθμός είναι ατομικός ή έχει σχέση με το τι ερεθίσματα δίνουμε εμείς. Δεν θεωρώ σύμπτωση ότι δυο σχεδόν συνομήλικα, που μπορώ να παρακολουθήσω, που έχουν γύρω τους παππουδογιαγιάδες κ θείους, κ μεγαλώνουν με τα κλασικά "που είναι αυτό", "κάνε παλαμάκια" κλπ, είναι πιο προχωρημένα σε τέτοιες κοινωνικές δεξιότητες. Εμένα δεν μου αρέσει αυτή η πίεση, μιλάω με φυσικότητα σαν να συζητάμε, δίνω έμφαση σε πράγματα και φυσικά του λέω τι είναι όταν κάτι ρωτάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκατσα ποτέ επι τούτου να του μάθω να κανει το σκυλάκι ή να λέει ναι όπως ακούω από φίλες μου ότι κάναν στα παιδιά τους (βασικά οι γιαγιάδες τα κάναν) και ότι όντως τα έμαθαν. Αλλά δεν ξέρω, είναι τελικά σωστό αυτό που έκανα;

 

Γλώσσα του σώματος χρησιμοποιεί πολύ. Έτσι συνεννοούμαστε κ πολύ καλά. Και δάχτυλο χρησιμοποιεί, απλώς το δικό μας, όχι το δικό του. 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παθολογικό για να το δει γιατρός, ακόμα τουλάχιστον.  Απλώς έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν αυτός ο περίφημος ρυθμός είναι ατομικός ή έχει σχέση με το τι ερεθίσματα δίνουμε εμείς. Δεν θεωρώ σύμπτωση ότι δυο σχεδόν συνομήλικα, που μπορώ να παρακολουθήσω, που έχουν γύρω τους παππουδογιαγιάδες κ θείους, κ μεγαλώνουν με τα κλασικά "που είναι αυτό", "κάνε παλαμάκια" κλπ, είναι πιο προχωρημένα σε τέτοιες κοινωνικές δεξιότητες. Εμένα δεν μου αρέσει αυτή η πίεση, μιλάω με φυσικότητα σαν να συζητάμε, δίνω έμφαση σε πράγματα και φυσικά του λέω τι είναι όταν κάτι ρωτάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκατσα ποτέ επι τούτου να του μάθω να κανει το σκυλάκι ή να λέει ναι όπως ακούω από φίλες μου ότι κάναν στα παιδιά τους (βασικά οι γιαγιάδες τα κάναν) και ότι όντως τα έμαθαν. Αλλά δεν ξέρω, είναι τελικά σωστό αυτό που έκανα;

 

Γλώσσα του σώματος χρησιμοποιεί πολύ. Έτσι συνεννοούμαστε κ πολύ καλά. Και δάχτυλο χρησιμοποιεί, απλώς το δικό μας, όχι το δικό του. 

Δεν ειναι αναγκη να επιδεικνύεις αλλου οσα κανει (πχ "κανε αγαπη μου κουπεπε να το δει η νονα") αλλα μπορείς οταν ειστε δυο σας να τ δινεις τετοια παραδείγματα... Εγω πχ στη μικρη λεω" κολλα 5" και παιτνω το χέρι της καο το χτυπαω στην παλαμη μ... Ε εχει λίγο καιρο που το  κανει απο μονη της επιτελους, αλλα ποτε δεν εκατσα να κανουμε επιδειξη σε αλλους (το σιχαίνομαι και εγω οταν το κανουν, μου θυμίζει αυτο ακριβώς που ειπες, σαν να ειναι ζωα σε τσιρκο, ενω επιπλέον οσες φορες εχει τυχει να ακούσω γονεις να λενε σε παιδι "κανε αυτο ή το αλλο", τους έχει ξεφτυλισει πανηγυρικα αφου αρνείται πεισματικα και πολυ καλα κανει!!! )... Νομιζω πως μονο ετσι θα μαθει να τα κάνει, εκτός κι αν εχεις την υπομονή να περιμενεις να τα κάνει μονος τ οποτε του έρθει, πράγμα που θα το θαύμασω, μιας και εγω δεν το εχω καθολου!!!

 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Κανονικά ξερω ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για αυτά, αλλά βλακωδώς διάβασα διάφορα προσδοκώμενα από την ανάπτυξη ενός παιδιού 18 μηνών και το παιδί μου κάνει τα μισά, ενώ άλλα τα έχει κάνει εδώ και καιρό. Ιδιαιτέρως έχω παρατηρήσει ότι υστερεί σε θέματα κοινωνικότητας και ομιλίας. Πχ μιμείται πράγματα που κάνουμε στο σπίτι, όπως το σκούπισμα, το πλυντήριο, το πλύσιμο των δοντιών, το κουτάλι (τώρα τελευταία), έχει πολύ καλή λεπτή κινητικότητα, αντιλαμβάνεται αρκετές λέξεις και μικρές εντολές (και κάθε  μέρα με εκπλήσσει με κάτι που δεν περίμενα να καταλάβει), φτιάχνει πύργους με αρκετά τουβλάκια εδώ και καποιους μήνες (ενώ αυτό το βλέπω σαν κατάκτηση για την ηλικία που είναι τώρα και μάλιστα με λίγους κύβους), ξεχωρίζει σχήματα βάζοντάς τα στη σωστή τρύπα, ξεφυλλίζει βιβλία και ρωτάει τι είναι διάφορα πράγματα (τις τελευταίες μέρες πολύ έντονα), μπαμαλίζει με αρκετή ποικιλία. 

 

Όμως: δεν δείχνει, αντί για αυτό παίρνει τον δικό μου δείκτη και τον πηγάινει στο αντικέιμενο που θέλει να μου δείξει, δεν φαίνεται να έχει αντιστοιχίσει λέξεις σε πράγματα, δηλαδή ακόμα και το μαμά μπαμπά σαν τυχαία μου ακούγονται, δεν λέει καμία άλλη λέξη ενώ διαβάζω ότι θα έπρεπε να έχει 5-20 λέξεις, δεν μιμείται παλαμάκια, χαιρετισμό, κόλλα το, δεν δείχνει μέρη του σώματος κλπ. ΕΝτάξει τώρα που τα ξαναδιαβάζω δεν είναι τόσο τραγικά αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλό να επιμένω σε τέτοιες δεξιότητες. Γιατί δεν μου αρέσει να του δείχνω κάτι και να του ζηταω να το ξανακάνει ή να του λέω να δείξει σε άλλους πράγματα που ξέρει κλπ, το θεωρω πιεστικό και σαν να είναι ζωο του τσίρκου, αλλά μήπως υπερβάλλω; Και γενικά αναρωτιέμαι μήπως δεν του κάνει καλό που όλη την ώρα του την περνάει με τους γονείς του μόνο, επειδή δεν έχουμε αλλους συγγενείς εδώ, ούτε κύκλο φίλων με παιδάκια. Από αλλού άκουσα ότι τα παιδιά που έχουν μονο τους γονείς τους ως φροντιστές αργούν να μιλήσουν γιατί οι γονείς τους καταλαβαίνουν τι θέλουν και δεν πιέζονται να βρουν εναλλακτικούς τρόπους (όντως οτιδήποτε θέλει έχει τρόπο και το ζητάει, σπανια προβληματιζόμαστε για το τι εννοεί). 

 

Από όσα λες, το βασικό είναι η ομιλία. Πιθανότατα απλά θέλει το χρόνο του, από τη στιγμή που ακούει οδηγίες, αλλά καλό είναι το αναφέρεις στον παιδίατρό σας. Να ησυχάσεις ή να το ψάξετε περαιτέρω. 18 μηνών, υποτίθεται πως θα έπρεπε να έχετε αρκετές λεξούλες εκτός του μαμα-μπαμπα και άλλα σε -α-α, οπότε καλό είναι να το αναφέρεις στο γιατρό. Ο μικρός μου γιος  δεν μίλαγε επίσης ενάμιση έτους, και αν και τελικά τα είπε όλα μαζεμένα μισό χρόνο αργότερα, μας είχαν στείλει να ελέγξουμε ακοή, για παν ενδεχόμενο.

[Macgyver]

Just now, Έσπερος είπε:

Δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παθολογικό για να το δει γιατρός, ακόμα τουλάχιστον.  Απλώς έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν αυτός ο περίφημος ρυθμός είναι ατομικός ή έχει σχέση με το τι ερεθίσματα δίνουμε εμείς. Δεν θεωρώ σύμπτωση ότι δυο σχεδόν συνομήλικα, που μπορώ να παρακολουθήσω, που έχουν γύρω τους παππουδογιαγιάδες κ θείους, κ μεγαλώνουν με τα κλασικά "που είναι αυτό", "κάνε παλαμάκια" κλπ, είναι πιο προχωρημένα σε τέτοιες κοινωνικές δεξιότητες. Εμένα δεν μου αρέσει αυτή η πίεση, μιλάω με φυσικότητα σαν να συζητάμε, δίνω έμφαση σε πράγματα και φυσικά του λέω τι είναι όταν κάτι ρωτάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκατσα ποτέ επι τούτου να του μάθω να κανει το σκυλάκι ή να λέει ναι όπως ακούω από φίλες μου ότι κάναν στα παιδιά τους (βασικά οι γιαγιάδες τα κάναν) και ότι όντως τα έμαθαν. Αλλά δεν ξέρω, είναι τελικά σωστό αυτό που έκανα;

 

Γλώσσα του σώματος χρησιμοποιεί πολύ. Έτσι συνεννοούμαστε κ πολύ καλά. Και δάχτυλο χρησιμοποιεί, απλώς το δικό μας, όχι το δικό του. 

Με τον παιδίατρο δεν συζηταμε μόνο τα παθολογικά όμως. Συζηταμε και τα αναπτυξιακά και τα ψυχολογικά και τα συμπεριφορικα κλπ κλπ . 

Παλαμακια, δαχτυλοδειξια, 2-5 λέξεις, μίμηση, μέρη σώματος κλπ είναι κάτι αναμενόμενο για 18 μηνών, όπως επίσης να τρώει μόνο του με κουτάλι , να κάνει ταξινόμηση, να χαιρετάει κλπ κλπ 

Εάν το σύνολο των παραπάνω χαρακτηριστικών δεν εντοπίζεται , εγώ θα το συζητούσα με τον παιδίατρο για μια αξιολόγηση. 

Δεν είπαμε να το κανεις «σκυλάκι», αλλά για να το συζητάς εδώ μέσα, προφανώς έχεις μπει σε μια διαδικασία σύγκρισης μεταξύ παιδιών. Δεν είναι κακό. Όλες το κάνουμε. Και πολλές φορές αποδεικνύεται σωτήριο. 

Ένας παιδο ΩΡΛ πχ μπορεί να εντοπίσει ένα υγρό στο αυτί που να θέλει παρακολούθηση για να μην επηρεάσει την ομιλία. 

 

[Chrysoum]

1 hour ago, Έσπερος said:

Κανονικά ξερω ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι για αυτά, αλλά βλακωδώς διάβασα διάφορα προσδοκώμενα από την ανάπτυξη ενός παιδιού 18 μηνών και το παιδί μου κάνει τα μισά, ενώ άλλα τα έχει κάνει εδώ και καιρό. Ιδιαιτέρως έχω παρατηρήσει ότι υστερεί σε θέματα κοινωνικότητας και ομιλίας. Πχ μιμείται πράγματα που κάνουμε στο σπίτι, όπως το σκούπισμα, το πλυντήριο, το πλύσιμο των δοντιών, το κουτάλι (τώρα τελευταία), έχει πολύ καλή λεπτή κινητικότητα, αντιλαμβάνεται αρκετές λέξεις και μικρές εντολές (και κάθε  μέρα με εκπλήσσει με κάτι που δεν περίμενα να καταλάβει), φτιάχνει πύργους με αρκετά τουβλάκια εδώ και καποιους μήνες (ενώ αυτό το βλέπω σαν κατάκτηση για την ηλικία που είναι τώρα και μάλιστα με λίγους κύβους), ξεχωρίζει σχήματα βάζοντάς τα στη σωστή τρύπα, ξεφυλλίζει βιβλία και ρωτάει τι είναι διάφορα πράγματα (τις τελευταίες μέρες πολύ έντονα), μπαμαλίζει με αρκετή ποικιλία. 

 

Όμως: δεν δείχνει, αντί για αυτό παίρνει τον δικό μου δείκτη και τον πηγάινει στο αντικέιμενο που θέλει να μου δείξει, δεν φαίνεται να έχει αντιστοιχίσει λέξεις σε πράγματα, δηλαδή ακόμα και το μαμά μπαμπά σαν τυχαία μου ακούγονται, δεν λέει καμία άλλη λέξη ενώ διαβάζω ότι θα έπρεπε να έχει 5-20 λέξεις, δεν μιμείται παλαμάκια, χαιρετισμό, κόλλα το, δεν δείχνει μέρη του σώματος κλπ. ΕΝτάξει τώρα που τα ξαναδιαβάζω δεν είναι τόσο τραγικά αλλά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλό να επιμένω σε τέτοιες δεξιότητες. Γιατί δεν μου αρέσει να του δείχνω κάτι και να του ζηταω να το ξανακάνει ή να του λέω να δείξει σε άλλους πράγματα που ξέρει κλπ, το θεωρω πιεστικό και σαν να είναι ζωο του τσίρκου, αλλά μήπως υπερβάλλω; Και γενικά αναρωτιέμαι μήπως δεν του κάνει καλό που όλη την ώρα του την περνάει με τους γονείς του μόνο, επειδή δεν έχουμε αλλους συγγενείς εδώ, ούτε κύκλο φίλων με παιδάκια. Από αλλού άκουσα ότι τα παιδιά που έχουν μονο τους γονείς τους ως φροντιστές αργούν να μιλήσουν γιατί οι γονείς τους καταλαβαίνουν τι θέλουν και δεν πιέζονται να βρουν εναλλακτικούς τρόπους (όντως οτιδήποτε θέλει έχει τρόπο και το ζητάει, σπανια προβληματιζόμαστε για το τι εννοεί). 

Και η κόρη μου που ότι θυμάμαι είναι ένα μήνα μεγαλύτερη από τον γιο σου τα ίδια κάνει, με την μόνη διαφορά ότι πλέον "μιλάει". Μη φανταστείς πολύ, αλλά στο σύνολο 20 λέξεις τις λέει. Αυτό συνέβη πραγματικά από την μία μέρα στην άλλη, είπε πρώτα 3 λέξεις και μετά κάθε μέρα λέει και κάτι καινούργιο. Δεν περίμενα ότι θα συμβει τόσο ξαφνικά. Επίσης άρχισε να μιλάει περίπου πριν από 3 εβδομάδες, οπότε είναι πρόσφατο. Αυτό με τα μέρη του σώματος δεν το κατάλαβα. Δηλαδή του λες που είναι το κεφάλι σου και σου δείχνει; αυτό εννοούμε. Γιατί ούτε εμένα το κάνει αυτό και λογικό αφού δεν της το έχουμε μάθει. Κατά τα άλλα δείχνει όμως με το δικό της δάχτυλο και έχει επίσης όπως και ο γιος σου πολύ ανεπτυγμένη γλώσσα του σώματος γενικά. Στην θέση σου δεν θα με ανησυχούσε κάτι ιδιαίτερα. Θα περίμενα λίγο (2 μήνες για παράδειγμα) και αν συνέχιζα να έχω ενδοιασμούς θα μιλούσα με κάποιον παιδίατρο. 

[ninaki80]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παθολογικό για να το δει γιατρός, ακόμα τουλάχιστον.  Απλώς έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν αυτός ο περίφημος ρυθμός είναι ατομικός ή έχει σχέση με το τι ερεθίσματα δίνουμε εμείς. Δεν θεωρώ σύμπτωση ότι δυο σχεδόν συνομήλικα, που μπορώ να παρακολουθήσω, που έχουν γύρω τους παππουδογιαγιάδες κ θείους, κ μεγαλώνουν με τα κλασικά "που είναι αυτό", "κάνε παλαμάκια" κλπ, είναι πιο προχωρημένα σε τέτοιες κοινωνικές δεξιότητες. Εμένα δεν μου αρέσει αυτή η πίεση, μιλάω με φυσικότητα σαν να συζητάμε, δίνω έμφαση σε πράγματα και φυσικά του λέω τι είναι όταν κάτι ρωτάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκατσα ποτέ επι τούτου να του μάθω να κανει το σκυλάκι ή να λέει ναι όπως ακούω από φίλες μου ότι κάναν στα παιδιά τους (βασικά οι γιαγιάδες τα κάναν) και ότι όντως τα έμαθαν. Αλλά δεν ξέρω, είναι τελικά σωστό αυτό που έκανα;

 

Γλώσσα του σώματος χρησιμοποιεί πολύ. Έτσι συνεννοούμαστε κ πολύ καλά. Και δάχτυλο χρησιμοποιεί, απλώς το δικό μας, όχι το δικό του. 

νομιζω οτι δεν πρεπει να ανησυχεις 18 μηνων κ εγω νομιζω οτι ολα πανω κατω τα ιδια κανουν με το.δικο σου. το θεμα δεν ειναι να κανεις τα κλασικα πχ κουπεπε παλαμακια κτλ το θεμα ειναι να του δινεις παρομοια ερεθισματα για να εξασκει το μυαλο του. 

δηλαδη οκ με.το.παιδι θα μιλησεις θα του εξηγησεις αλλα θελει κ κινητικα ερεθισματα οπως το κολλα πεντε που ειπε η ανεμωνη κτλ δεν χρειαζετε να τα κανει ολα για να δεις την αναπτυξη του κ ενα απο αυτα να κανει μια χαρα ειναι. το καθε παιδι ακολουθει οτι του αρεσει σε καποια μωρα δεν αρεσουν τα παλαμακια αλλα τους αρεσει το κουπεπε πχ . 

τωρα αν κανει 5 πραγματα λιγοτερα 5 περισσοτερα απο αλλα παιδακια δεν εχει σημασια 

[Mama_Anesti_]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παθολογικό για να το δει γιατρός, ακόμα τουλάχιστον.  Απλώς έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν αυτός ο περίφημος ρυθμός είναι ατομικός ή έχει σχέση με το τι ερεθίσματα δίνουμε εμείς. Δεν θεωρώ σύμπτωση ότι δυο σχεδόν συνομήλικα, που μπορώ να παρακολουθήσω, που έχουν γύρω τους παππουδογιαγιάδες κ θείους, κ μεγαλώνουν με τα κλασικά "που είναι αυτό", "κάνε παλαμάκια" κλπ, είναι πιο προχωρημένα σε τέτοιες κοινωνικές δεξιότητες. Εμένα δεν μου αρέσει αυτή η πίεση, μιλάω με φυσικότητα σαν να συζητάμε, δίνω έμφαση σε πράγματα και φυσικά του λέω τι είναι όταν κάτι ρωτάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκατσα ποτέ επι τούτου να του μάθω να κανει το σκυλάκι ή να λέει ναι όπως ακούω από φίλες μου ότι κάναν στα παιδιά τους (βασικά οι γιαγιάδες τα κάναν) και ότι όντως τα έμαθαν. Αλλά δεν ξέρω, είναι τελικά σωστό αυτό που έκανα;

 

Γλώσσα του σώματος χρησιμοποιεί πολύ. Έτσι συνεννοούμαστε κ πολύ καλά. Και δάχτυλο χρησιμοποιεί, απλώς το δικό μας, όχι το δικό του. 

Πως θα κανει πχ κόλλα το αν δεν του το δείξεις?

 

Αφορμή για τα μέλη του σώματος μπορεί να γίνει το μπάνιο. Την ωρα που τον πλενεις λες" έλα να πλυνουμε τα μπρατσακια, την κοιλιτσα, το ποδαράκι κτλ" και τα δείχνεις. Εγώ ερωταπαντουσα μετά πχ "που είναι το γόνατο? Εδώ ειναι!"

 

Για το δάχτυλο μπορείς την ώρα που σου παίρνει το δικό σου να βάλεις τον δείκτη του πάνω στην εικόνα και να πεις πχ δείξε μου με το δαχτυλακι σου, το δικό σου.

 

Εσπερος καταλαβαίνω πως δεν θέλεις να προτρεπεις το παιδί να κάνει πράγματα που δεν είναι έτοιμος. Όμως πώς θα προετοιμαστεί αν δεν του δωθεί το ερέθισμα ή η ευκαιρια να αναπτύξει την δεξιότητα για να κατακτήσει το οποιαδήποτε ορόσημο? 

Δεν μιλάω συγκεκριμένα για το παιδί σου. Αφορμή είναι το ποστ σου.

 

  Σίγουρα δεν είναι καλό να προτρεχουμε και πρέπει να περιμένουμε το ρυθμό του παιδιού αλλά σε κάποια ζητήματα του δείχνουμε τον τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει πως το εξαναγκαζουμε. 

 

Στο ερώτημα σου δεν πιστεύω πως είναι πίσω αναπτυξιακά. Αν ήμουν στην θέση σου το μονο που θα άλλαζα είναι να δώσω έμφαση σε αυτά που σε προβληματίζουν. Σίγουρα δεν είναι σημαντικό πχ που δεν κάνει παλαμάκια αλλά οσες περισσότερες δεξιότητες (κοινωνικές +πρακτικές )αποκτήσει θα τον βοηθήσουν στο μεθεπομενο αναπτυξιακο στάδιο. 

 

 

[anemoni1989]

Αυτό που σκέφτηκα σε αυτη τη φαση, πζ για τα παλαμακια... Δεν είναι ανάγκη να του πεις "χτυπα παλαμακια..."... Μπορεις ομως οταν καταφερνει κατι και του λες" μπραβο", να χτυπας παραλληλα παλαμακια... Θα τον ιντριγκαρει πιστευω και σε λίγο θα σε μιμειθει και ο ιδιος... 

Με αυτό τον τροπο δεν μετατρέπεις το παιδι σε εκθεμα, αλλα παράλληλα του δινεις ερεθισματα για να κινητοποιηθει... 

[Anna3011]

Προσωπικά μιλώντας θα πω ότι είμαι η μαμά της σχολής "πως κάνει το σκυλάκι", "που είναι η κοιλίτσα σου", "κάνε γειά στο παιδάκι", "κόλλα το", "στείλε μου ένα φιλί" κτλ κτλ. Και αυτό γιατί στο δικό μου μυαλό όταν πρόκειται για μωρό η επανάληψη λέξεων και χειρονομιών και η ενθάρρυνση της μίμησης δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε εκπαίδευση μαϊμούς σε τσίρκο, αλλά οδηγούν στη γρηγορότερη αντίληψη λέξεων και εννοιών, "λύνουν" τη γλώσσα του παιδιού και συμβάλλουν στην καλλιέργεια της κοινωνικότητάς του αφού αρχίζει πλέον να επικοινωνεί με τους γύρω. Σε εμάς τουλάχιστον είμαι σίγουρη ότι έχει λειτουργήσει αυτή η τακτική γιατί πλέον η μικρή εκφράζεται λεκτικά σχεδόν για τα πάντα, ξέρω πια τις ανάγκες της και δεν προσπαθώ να μαντέψω. 

Σε κάθε περίπτωση και επειδή τα ψαξίματα στο ίντερνετ για τις κατακτήσεις των παιδιών σε κάθε μήνα της ζωής τους μπορεί να σε τρελάνουν (εμένα με τρέλαναν στο κινητικό κομμάτι στο οποίο η κόρη μου ήταν πολύ πίσω μέχρι πρότινος), θα συμφωνήσω με τη @Macgyverότι μόνο ο γιατρός μπορεί να σε κατατοπίσει. Όλες οι υπόλοιπες θα σου πούμε το μακρύ μας και το κοντό μας σε σχέση με τα δικά μας δεδομένα που δεν είναι απαραίτητα και αντιπροσωπευτικά. Αν άκουγα έγω στους 12 μήνες τις μικρής (που δε σηκωνόταν καν από το πάτωμα) μόνο τις άλλες μαμάδες που τα παιδιά τους περπατούσαν και όχι τη γιατρό θα έπρεπε να πάω τρέχοντας σε αναπτυξιολόγο. Τελικά τίποτα δε χρειάστηκε, η γιατρός για λίγο καιρό ήταν από κοντά και παρακολουθούσε μέχρι που η μικρή έκανε το "μπαμ" και σε 15 μέρες σηκώθηκε, μουσούλησε και περπάτησε με υποστήριξη. Πλέον δε βλέπεις διαφορά από άλλα παιδάκια 18 μηνών, ήθελε όμως το χρόνο της. Τώρα που θα γίνει λογικά και σε εσάς ο έλεγχος των 18 μηνών από το γιατρό σας (υποτίθεται ότι είναι και κομβικό σημείο οι 18 μήνες οπότε σίγουρα θα σε ρωτήσει και ο ίδιος πολλά για το παιδί) θέσε τους προβληματισμούς σου. Είναι ο πλέον αρμόδιος να σε κατευθύνει αν όντως θεωρείς ότι κάτι δε σου κολλάει. Συνήθως πάντως είμαστε υπερβολικές και δε συμβαίνει τίποτα 

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αυτό που σκέφτηκα σε αυτη τη φαση, πζ για τα παλαμακια... Δεν είναι ανάγκη να του πεις "χτυπα παλαμακια..."... Μπορεις ομως οταν καταφερνει κατι και του λες" μπραβο", να χτυπας παραλληλα παλαμακια... Θα τον ιντριγκαρει πιστευω και σε λίγο θα σε μιμειθει και ο ιδιος... 

Με αυτό τον τροπο δεν μετατρέπεις το παιδι σε εκθεμα, αλλα παράλληλα του δινεις ερεθισματα για να κινητοποιηθει... 

Γενικα ετσι λειτουργω. Το κουπεπε πιυ το θεωρω σαχλαμάρα το έδειξα καποια στιγμη που μας ρωτησε η γιατρος αν το κανει. το εδειξα, μερα απο καμποσο καιρο το εκανε, δεν ξαναασχολήθηκα. κ το κολλα το βλακεια μ φαίνεται αλλά το κάνω πού κ πού, γελάει όταν το κανω κ νομιζω καταλαβαινει οταν το λεω αλλα δεν εχει διαθεση να το επαναλάβει. παλαμάκια εκανε μονος του πριν απο 2-3 μηνες καποιες φορες, κ μετά δεν ξανάκανε. ενώ τραγουδάμε χαρωπά τα δυο μου χερια, θελει να χτυπάω εγω τα χερια, μου τα τραβαει κ με βαζει να τα χτυπήσω αν δεν το κανω, αλλά δεν το μιμείται. τα χερια του ειναι επιδέξια, το βλεπω αλλα πραγματα που κανει, οποτε δεν νομιζω να ειναι θεμα κινητικότητας. 

 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Πως θα κανει πχ κόλλα το αν δεν του το δείξεις?

 

Αφορμή για τα μέλη του σώματος μπορεί να γίνει το μπάνιο. Την ωρα που τον πλενεις λες" έλα να πλυνουμε τα μπρατσακια, την κοιλιτσα, το ποδαράκι κτλ" και τα δείχνεις. Εγώ ερωταπαντουσα μετά πχ "που είναι το γόνατο? Εδώ ειναι!"

 

Για το δάχτυλο μπορείς την ώρα που σου παίρνει το δικό σου να βάλεις τον δείκτη του πάνω στην εικόνα και να πεις πχ δείξε μου με το δαχτυλακι σου, το δικό σου.

 

Εσπερος καταλαβαίνω πως δεν θέλεις να προτρεπεις το παιδί να κάνει πράγματα που δεν είναι έτοιμος. Όμως πώς θα προετοιμαστεί αν δεν του δωθεί το ερέθισμα ή η ευκαιρια να αναπτύξει την δεξιότητα για να κατακτήσει το οποιαδήποτε ορόσημο? 

Δεν μιλάω συγκεκριμένα για το παιδί σου. Αφορμή είναι το ποστ σου.

 

  Σίγουρα δεν είναι καλό να προτρεχουμε και πρέπει να περιμένουμε το ρυθμό του παιδιού αλλά σε κάποια ζητήματα του δείχνουμε τον τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει πως το εξαναγκαζουμε. 

Δείχνουμε πράγματα, κ ρωτάμε καμία φορά, αλλά δεν επιμένουμε στο να επαναλάβει κινήσεις ειδικα σε κοσμο. πχ καποια στιγμη αρχισε να στελνει φιλακια μόνος του κ μαλιστα αναρωτιεμαι πώς γιατι δεν νομιζω οτι του το ειχαμε δειξει. δεν ειπαμε ομως ποτε να στειλει φιλάκι σε καποιον. ουτε καν μεταξυ μας δεν λεγαμε στειλε φιλάκι στη μαμα/τον μπαμπα. ισως ειναι μια υπερβολη κ αυτο. 

 

Just now, Anna3011 είπε:

 

Προσωπικά μιλώντας θα πω ότι είμαι η μαμά της σχολής "πως κάνει το σκυλάκι", "που είναι η κοιλίτσα σου", "κάνε γειά στο παιδάκι", "κόλλα το", "στείλε μου ένα φιλί" κτλ κτλ. Και αυτό γιατί στο δικό μου μυαλό όταν πρόκειται για μωρό η επανάληψη λέξεων και χειρονομιών και η ενθάρρυνση της μίμησης δεν παραπέμπουν σε καμία περίπτωση σε εκπαίδευση μαϊμούς σε τσίρκο, αλλά οδηγούν στη γρηγορότερη αντίληψη λέξεων και εννοιών, "λύνουν" τη γλώσσα του παιδιού και συμβάλλουν στην καλλιέργεια της κοινωνικότητάς του αφού αρχίζει πλέον να επικοινωνεί με τους γύρω. Σε εμάς τουλάχιστον είμαι σίγουρη ότι έχει λειτουργήσει αυτή η τακτική γιατί πλέον η μικρή εκφράζεται λεκτικά σχεδόν για τα πάντα, ξέρω πια τις ανάγκες της και δεν προσπαθώ να μαντέψω. 

 

Αυτό εμάς μας φαίνεται λίγο δασκαλίστικο, ισως κ λογω επαγγρλματος. αλλα μπορει κ να ηταν λαθος η τακτική μας. 

 

3 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Παλαμακια, δαχτυλοδειξια, 2-5 λέξεις, μίμηση, μέρη σώματος κλπ είναι κάτι αναμενόμενο για 18 μηνών, όπως επίσης να τρώει μόνο του με κουτάλι , να κάνει ταξινόμηση, να χαιρετάει κλπ κλπ 

Εάν το σύνολο των παραπάνω χαρακτηριστικών δεν εντοπίζεται , εγώ θα το συζητούσα με τον παιδίατρο για μια αξιολόγηση. 

Μίμηση διαφόρων πράξεων κάνει αλλά σε πραγματα που κανουμε καθημερινα. Ταξινόμηση κανει επισης. παλαμάκια ειχε κανει πριν απο 2-3 μηνες αλλα δρν ξανάκανε, λεξεις λεει μονο δικες του (σε συγκεκριμενα συμφραζόμενα, άλλα  δλδ οταν ειναι χαρουμενος, άλλα οταν παιζει, αλλα δεν φαινετσι να αντιστοιχούν σε πραγμα κ σιγουρα δεν μοιάζουν με κανονικές), το να δείχνει το καταλαβαίνει αφου παιρνει το δαχτυλο μας για να δειξει αλλα δεν το κανει, κουταλι να σου πω την αληθεια σ αυτην την ηλικια μονο παιδια που εκαναν blw ξέρω να χρησιμοποιούν, εδώ αλλά τα ταΐζουν ακόμα. Δεν είχα στο μυαλό μ κάποια αναπτυξιακή καθυστέρηση να σ πω την αλήθεια κ για την ομιλία είχα επαναπαυτεί κ στο στερεότυπο οτι τα αγορια αργουν, βασικα περιμενα οτι καπου στα 2,5 -3 θα τα πει όλα μαζί όπως ο ανιψιός κ τα ξαδέρφια μ. δεν θεωρω οτι ηταν παιδι προχωρημενο σε κατι, αλλα με προβληματικές τωρα για το αντιθετο. γιατι θεωρουσα οτι ειναι απλα θεμα των ιδιαίτερων συνθηκων που μεγαλωνει ή/και δικών μας λαθών, οχι κατι αλλο. Έτσι κ αλλιώς σκόπευα να ρωτήσω τη γιατρό γιατί κ ο άντρας μου αναρωτιέται για διαφορά αν κ εκείνος δεν θεωρεί μειονέκτημα το οτι μεγαλωνει μονο μαζι μας οποτε θα πρεπει να το θέσω αλλιως. 

[kotsifikos]

Βρε έσπερος πως θα μάθει κάτι αν δεν του το δείξεις εσύ? Αν εσύ δεν του πεις ''δείξε μου που είναι τα αφτάκια σου'' πως θα το κάνει μόνο του? Καταλαβαίνω πως σου φαίνονται σαχλαμάρες όμως με αυτόν τον τρόπο μιμούνται, να του δείχνεις τι θες να κάνει, να του μαθαίνεις και σιγά σιγά θα αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες, ακόμα και στο παιχνίδι, στην αρχή θέλουν κάποιος να τους δείξει πως παίζεται το κάθε τι, μετά από μόνα τους αρχίζουν και δημιουργούν με την φαντασία τους.

Γενικότερα εσύ του μαθαίνεις το κάθε τι και από εκεί και έπειτα θα αναπτύξει και εκείνος τις δεξιότητες του.

 

[Macgyver]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Γενικα ετσι λειτουργω. Το κουπεπε πιυ το θεωρω σαχλαμάρα το έδειξα καποια στιγμη που μας ρωτησε η γιατρος αν το κανει. το εδειξα, μερα απο καμποσο καιρο το εκανε, δεν ξαναασχολήθηκα. κ το κολλα το βλακεια μ φαίνεται αλλά το κάνω πού κ πού, γελάει όταν το κανω κ νομιζω καταλαβαινει οταν το λεω αλλα δεν εχει διαθεση να το επαναλάβει. παλαμάκια εκανε μονος του πριν απο 2-3 μηνες καποιες φορες, κ μετά δεν ξανάκανε. ενώ τραγουδάμε χαρωπά τα δυο μου χερια, θελει να χτυπάω εγω τα χερια, μου τα τραβαει κ με βαζει να τα χτυπήσω αν δεν το κανω, αλλά δεν το μιμείται. τα χερια του ειναι επιδέξια, το βλεπω αλλα πραγματα που κανει, οποτε δεν νομιζω να ειναι θεμα κινητικότητας. 

 

Δείχνουμε πράγματα, κ ρωτάμε καμία φορά, αλλά δεν επιμένουμε στο να επαναλάβει κινήσεις ειδικα σε κοσμο. πχ καποια στιγμη αρχισε να στελνει φιλακια μόνος του κ μαλιστα αναρωτιεμαι πώς γιατι δεν νομιζω οτι του το ειχαμε δειξει. δεν ειπαμε ομως ποτε να στειλει φιλάκι σε καποιον. ουτε καν μεταξυ μας δεν λεγαμε στειλε φιλάκι στη μαμα/τον μπαμπα. ισως ειναι μια υπερβολη κ αυτο. 

 

Αυτό εμάς μας φαίνεται λίγο δασκαλίστικο, ισως κ λογω επαγγρλματος. αλλα μπορει κ να ηταν λαθος η τακτική μας. 

 

Μίμηση διαφόρων πράξεων κάνει αλλά σε πραγματα που κανουμε καθημερινα. Ταξινόμηση κανει επισης. παλαμάκια ειχε κανει πριν απο 2-3 μηνες αλλα δρν ξανάκανε, λεξεις λεει μονο δικες του (σε συγκεκριμενα συμφραζόμενα, άλλα  δλδ οταν ειναι χαρουμενος, άλλα οταν παιζει, αλλα δεν φαινετσι να αντιστοιχούν σε πραγμα κ σιγουρα δεν μοιάζουν με κανονικές), το να δείχνει το καταλαβαίνει αφου παιρνει το δαχτυλο μας για να δειξει αλλα δεν το κανει, κουταλι να σου πω την αληθεια σ αυτην την ηλικια μονο παιδια που εκαναν blw ξέρω να χρησιμοποιούν, εδώ αλλά τα ταΐζουν ακόμα. Δεν είχα στο μυαλό μ κάποια αναπτυξιακή καθυστέρηση να σ πω την αλήθεια κ για την ομιλία είχα επαναπαυτεί κ στο στερεότυπο οτι τα αγορια αργουν, βασικα περιμενα οτι καπου στα 2,5 -3 θα τα πει όλα μαζί όπως ο ανιψιός κ τα ξαδέρφια μ. δεν θεωρω οτι ηταν παιδι προχωρημενο σε κατι, αλλα με προβληματικές τωρα για το αντιθετο. γιατι θεωρουσα οτι ειναι απλα θεμα των ιδιαίτερων συνθηκων που μεγαλωνει ή/και δικών μας λαθών, οχι κατι αλλο. Έτσι κ αλλιώς σκόπευα να ρωτήσω τη γιατρό γιατί κ ο άντρας μου αναρωτιέται για διαφορά αν κ εκείνος δεν θεωρεί μειονέκτημα το οτι μεγαλωνει μονο μαζι μας οποτε θα πρεπει να το θέσω αλλιως. 

Γι αυτό σου λέω ρώτα καλύτερα τον πιο αρμόδιο, δηλαδή τον παιδίατρο αφενός γιατί όντως μπορεί να χτυπήσει το άγχος σου κόκκινο αν αρχίζεις να ρωτάς και να ψάχνεσαι μέσω διαδικτύου, αφετέρου γιατί μπορεί τελικά κάτι σημαντικό να περάσει δίχως αξιολόγηση. 

Γενικά δεν υπάρχει το σωστό/λάθος με την απόλυτη έννοια του όρου, διότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό. 

Εγώ πχ έχω μάθει στο παιδί μου να κόβει με μαχαίρι ( όχι το μυτερό, το απλό ) από 2,5 ετών, ο άντρας μου όταν το είδε έπαθε εγκεφαλικό χαχαχα Ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος ;  

Τα ερεθίσματα που τους δίνουμε, τα αναπτύσσουν πολύ, για αυτό και βλέπουμε "άνθιση δεξιοτήτων" σε παιδιά που πάνε παιδικό σταθμό. 

Στην ομιλία κατ'εμέ κακώς επαναπαύεσαι. Αλλά εγώ ακολουθώ την "αμερικάνικη οδηγία" ως προς την ομιλία των παιδιών και όχι την ευρωπαϊκή που "δίνει χρόνο στο παιδί". Από την άλλη, στην Αμερική η πρώιμη παρέμβαση είναι δωρεάν δομή από το κράτος, ενώ στην Ευρώπη την χρυσοπληρώνεις. Ούτε εδώ υπάρχει απόλυτα σωστό και λάθος. 

Το ένστικτό μας όμως είναι καλό να το ακούμε, όπως και να συζητάμε με τον παιδίατρο. Δεν σημαίνει ότι είναι "πίσω" ένα παιδί. Δεν σημαίνει ότι "έχει πρόβλημα". Ειδικά όμως οι πρωτομάνες, καλύτερα να ρωτάμε, παρά να αγνοήσουμε λόγω απειρίας κάποιο βασικό αναπτυξιακό θέμα. 

 

[Έσπερος]

@ΑΡΓΚ @Macgyver η αλήθεια έιναι ότι την ομιλία την είχα τελευταία στη λίστα του άγχους.... πραγματικά χωρίς να ξέρω από παιδιά μόνο με την εικονα που είχα από 4-5 συγγενικά κ φίλων, είχα μείνει με το ότι δεν είναι αφύσικο να μη λένε τιποτα και ξαφνικά γύρω στα 2,5-3 να αρχίσουν προτάσεις. Αυτά που λες με αμερικανική οδηγία κλπ δεν τα ξέρω, θα τα ψάξω. Γενικά συνειδητοποιώ ότι είχα διαβάσει πολλά για το πώς θα καλλιεργήσω δεξιότητες που δεν είχα εγώ όπως η λεπτή κινητικότητα, η παρατηρητικότητα, και η καλή σχέση με το φαγητό, και όχι για άλλα που θεωρούσα ότι ούτως ή άλλως θα γίνουν όπως η ομιλία. Και πάλι βέβαια δεν κάθισα να του μάθω κάτι με την έννοια να επιμένω στο να δείχνω και να ζητάω να επαναλάβει, αλλά μάλλον υποσυνείδητα η έγνοια μου καθοδήγησε και τα πράγματα στα οποία έδωσα έμφαση. Σίγουρα θα ρωτήσω την παιδίατρο, αλλά έχω και μια ελπίδα επειδή εδώ κ 2 βδομάδες είμαι στο σχολείο κ μένει με την νταντά, ότι μπορεί η αλλαγή προσώπου μέχρι το τέλος του μήνα να φέρει κάποιες εκπλήξεις. 

 

@kotsifikos δείχνω πράγματα, δεν είπα ότι δεν δείχνω. Αλλά δεν επιμένω πχ να δείχνω κάτι πολλές φορές συνεχόμενα ή να λέω τώρα δείξε μου κ εσύ κ να επιμένω στην επανάληψη. Μπορεί να πω πού ει΄ναι το ποδαράκι σου ας πούμε, δεν θα κάνει τίποτα, θα το δείξω εγώ, αλλά μέχρι εκεί. Αλλιώς εννοείται ότι στο μπάνιο, στο ντυσιμο ή κ σε άσχετες ώρες εξηγώ τι είναι το κάθε μέρος του σώματος, έχω φτιάξει και τραγουδάκια ειδικά για το σώμα. κ αντίστοιχα εξηγω για τα παιχνίδια, τα φαγητά, τα σκεύη κλπ. Αλλά κ παιχνίδια καινούργια που φέρναμε, δεν τον κάτσαμε ποτέ για να του "μάθουμε", ό,τι είναι το έχουμε εύκαιρο, όταν μας παρακολουθούσε δειχναμε πώς παίζεται, ή την ώρα που το εξερευνούσε εμείς παίζαμε κανονικά δίπλα, και κάποια στιγμή άρχισε να παίζει μόνος του όπως του είχαμε δείξει. Και γενικά δλδ με όσες δεξιότητες έχει κάπως έτσι έγινε. Απλώς δεν καθόμαστε επί τούτου να περιμένουμε να δείξει κάτι και να το λέμε και να το ξαναλέμε, όπως θα έκανε πχ η μητέρα μου αν τον πρόσεχε. 

 

 

[kotsifikos]

Just now, Έσπερος said:

@kotsifikos δείχνω πράγματα, δεν είπα ότι δεν δείχνω. Αλλά δεν επιμένω πχ να δείχνω κάτι πολλές φορές συνεχόμενα ή να λέω τώρα δείξε μου κ εσύ κ να επιμένω στην επανάληψη. Μπορεί να πω πού ει΄ναι το ποδαράκι σου ας πούμε, δεν θα κάνει τίποτα, θα το δείξω εγώ, αλλά μέχρι εκεί. Αλλιώς εννοείται ότι στο μπάνιο, στο ντυσιμο ή κ σε άσχετες ώρες εξηγώ τι είναι το κάθε μέρος του σώματος, έχω φτιάξει και τραγουδάκια ειδικά για το σώμα. κ αντίστοιχα εξηγω για τα παιχνίδια, τα φαγητά, τα σκεύη κλπ. Αλλά κ παιχνίδια καινούργια που φέρναμε, δεν τον κάτσαμε ποτέ για να του "μάθουμε", ό,τι είναι το έχουμε εύκαιρο, όταν μας παρακολουθούσε δειχναμε πώς παίζεται, ή την ώρα που το εξερευνούσε εμείς παίζαμε κανονικά δίπλα, και κάποια στιγμή άρχισε να παίζει μόνος του όπως του είχαμε δείξει. Και γενικά δλδ με όσες δεξιότητες έχει κάπως έτσι έγινε. Απλώς δεν καθόμαστε επί τούτου να περιμένουμε να δείξει κάτι και να το λέμε και να το ξαναλέμε, όπως θα έκανε πχ η μητέρα μου αν τον πρόσεχε. 

 

 

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς.Σε αυτές τις ηλικίες θέλει επανάληψη πολλη προκειμένου να κατακτήσουν πράγματα. (όχι πίεση εννοείται, γιατί από ότι καταλαβαίνω εσύ αυτό θες να αποφύγεις, να πιέσεις το παιδί σου-ή λάθος κατάλαβα?). Σε πολλά βέβαια μας καθοδηγούν οι ανάγκες των παιδιών μας, πχ εμένα όταν ο γιος μου ήταν μικρότερος ήθελε να του δείξω εγώ πρώτα πως παίζεται το κάθε καινούριο παιχνίδι, ήθελε να καθίσω δίπλα του μαζί του και να εξηγήσω τι γίνεται. (τώρα πλέον που έχει μεγαλώσει θέλει να το ψάξει μόνος του, όμως σαν μωρό ήθελε καθοδήγηση).

Το κάθε παιδάκι γενικά είναι διαφορετικό και έχει τους δικού του χρόνους, εφόσον σε αγχώνουν πράγματα καλά θα κάνεις και θα ρωτήσεις τον γιατρό.

 

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Ναι καταλαβαίνω τι εννοείς.Σε αυτές τις ηλικίες θέλει επανάληψη πολλη προκειμένου να κατακτήσουν πράγματα. (όχι πίεση εννοείται, γιατί από ότι καταλαβαίνω εσύ αυτό θες να αποφύγεις, να πιέσεις το παιδί σου-ή λάθος κατάλαβα?). Σε πολλά βέβαια μας καθοδηγούν οι ανάγκες των παιδιών μας, πχ εμένα όταν ο γιος μου ήταν μικρότερος ήθελε να του δείξω εγώ πρώτα πως παίζεται το κάθε καινούριο παιχνίδι, ήθελε να καθίσω δίπλα του μαζί του και να εξηγήσω τι γίνεται. (τώρα πλέον που έχει μεγαλώσει θέλει να το ψάξει μόνος του, όμως σαν μωρό ήθελε καθοδήγηση).

Το κάθε παιδάκι γενικά είναι διαφορετικό και έχει τους δικού του χρόνους, εφόσον σε αγχώνουν πράγματα καλά θα κάνεις και θα ρωτήσεις τον γιατρό.

 

Ναι την πίεση και το δασκαλίστικο θέλω να αποφύγω. Αλλά δεν αποκλείεται να το πήγα στο άλλο άκρο!

 

Τα καινούργια παιχνίδια πιο μικρός προφανώς δεν τα μάθαινε μόνος του, απλώς αν δεν τον συγκινούσε δεν ασχολιόταν. Δείχναμε δηλαδή, αλλά αν κάτι δεν του έκανε αίσθηση, απλά αδιαφορούσε ή σε ανύποπτο χρόνο το έπιανε και το περιεργαζόταν ή δοκίμαζε μόνος του διάφορες χρήσεις κλπ, μέχρι που κάποια στιγμή έκανε το κλικ κ έκανε την κίνηση που έπρπεε.

Η γιατρός μας είναι σχολιαστική οπότε πιστεύω ότι αν χρειαστεί κάτι θα μας το πει. Απλώς είμαι κ λίγ επιφυλακτική ώς προς όλη την ιστορία με τους αναπτυξιολόγους κ τις εργοθεραπείες κ τις λογοθεραπείες κ τα σχετικά. Αλλά μπορεί απλώς να έχει να μας προτείνει κάποιες δραστηριότητες. 

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@ΑΡΓΚ @Macgyver η αλήθεια έιναι ότι την ομιλία την είχα τελευταία στη λίστα του άγχους.... πραγματικά χωρίς να ξέρω από παιδιά μόνο με την εικονα που είχα από 4-5 συγγενικά κ φίλων, είχα μείνει με το ότι δεν είναι αφύσικο να μη λένε τιποτα και ξαφνικά γύρω στα 2,5-3 να αρχίσουν προτάσεις. Αυτά που λες με αμερικανική οδηγία κλπ δεν τα ξέρω, θα τα ψάξω. Γενικά συνειδητοποιώ ότι είχα διαβάσει πολλά για το πώς θα καλλιεργήσω δεξιότητες που δεν είχα εγώ όπως η λεπτή κινητικότητα, η παρατηρητικότητα, και η καλή σχέση με το φαγητό, και όχι για άλλα που θεωρούσα ότι ούτως ή άλλως θα γίνουν όπως η ομιλία. Και πάλι βέβαια δεν κάθισα να του μάθω κάτι με την έννοια να επιμένω στο να δείχνω και να ζητάω να επαναλάβει, αλλά μάλλον υποσυνείδητα η έγνοια μου καθοδήγησε και τα πράγματα στα οποία έδωσα έμφαση. Σίγουρα θα ρωτήσω την παιδίατρο, αλλά έχω και μια ελπίδα επειδή εδώ κ 2 βδομάδες είμαι στο σχολείο κ μένει με την νταντά, ότι μπορεί η αλλαγή προσώπου μέχρι το τέλος του μήνα να φέρει κάποιες εκπλήξεις. 

 "Κανονικά" θα έπρεπε ένα μωρό 18 μηνών να θέλει μόνο του και να μπορεί να επικοινωνήσει λεκτικά. Με λεξούλες κατανοητές από τον περίγυρο. Αν δηλαδή το παιδί λέει συστηματικά ας πούμε "μπουμπου" και θέλει να πει το μπουκάλι, είναι μία αρχή, δεν είναι άναρθρος ήχος, αλλά δεν είναι στις 10-20 λέξεις που θα έπρεπε να έχει. Εξαιρούνται τα μαμα, μπαμπα, λαλα κλπ, γιατί τα μωρά σε όλες τις γλώσσες κανουν ήχους με -α-α, χωρίς να σημαίνουν απαραίτητα κάτι (εξου και ότι μαμα, μπαμπα, νταντα, παπα κλπ είναι σε όλες τις γλώσσες τα οικεία πρόσωπα, γιατί χαιρόμαστε να αποδίδουμε νοημα στα αρχικά μπαμπαλίσματα  ). 

Προφανώς ένα μωρό έχει πολλούς λόγους να αργήσει να μιλήσει: έχει πρόβλημα ακοής (έστω και ελαφρύ), έχει κάποιο πρόβλημα άρθρωσης, έχει νοητική στέρηση (που προφανώς δε θα το καταλάβεις από την ομιλία μόνο), έχει βρει άλλο τρόπο να συνεννοείται και βολεύεται έτσι μια χαρά, πειραματίζεται με ήχους και προσπαθεί να το "τελειοποιήσει". Εννοείται ότι δεν έχεις ένα παιδί με σοβαρό θέμα, γιατί θα το είχες καταλάβει, και είναι πολύ πιθανό να είναι στην κατηγορία "θα τα πω όλα μαζί όταν έχω πλήρως κατακτήσει αυτό το νέο ταλέντο". Οπότε στον παιδίατρο ρωτάς να κάνει έναν πρώτο έλεγχο να προλάβεις νωρίς ένα πιθανό ήπιο πρόβλημα, π.χ. μία ωτίτιδα που προσωρινά έχει επιβαρύνει λίγο την καθαρή ακοή, ή κάποια μικρή δυσκολία στις κινήσεις της γλώσσας, που όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί τόσο πιο λίγες συνεδρίες θα θέλει κλπ. Δεν περιμένεις, όπως τα περιγράφεις, να σου πει και τίποτα "συγκλονιστικό"  

[Έσπερος]

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

έχει βρει άλλο τρόπο να συνεννοείται και βολεύεται έτσι μια χαρά,

Βασικά αυτό υποψιάζομαι. Σίγουρα αν περνούσε ώρα με περισσότερους ανθρώπους θα πιεζόταν περισσότερο. 

 

18 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Αν δηλαδή το παιδί λέει συστηματικά ας πούμε "μπουμπου" και θέλει να πει το μπουκάλι, είναι μία αρχή, δεν είναι άναρθρος ήχος, αλλά δεν είναι στις 10-20 λέξεις που θα έπρεπε να έχει.

Αυτό δεν έχω καταλάβει, γιατί τώρα που είναι η πρώτη φορά που έκατσα και διάβασα για το θέμα, δεν έχω καταλάβει αν περιμένουμε 10-20 κανονικές λέξεις έστω και μη καθαρά αρθρωμένες ή αναφερόμαστε σε λέξεις που έπλασε το παιδί αλλά αντιστοιχούν σαφώς σε κάτι κ θυμίζουν την αληθινή ονομασία. Μια φίλη με παιδί σαν το δικό μου που εδώ και 2 μήνες μου έχει πει ότι λέει λέξεις (αυτό βέβαια από πριν τον χρόνο καταλάβαινε πάρα πολλά) μου έστειλε μια λίστα όπου είχε και λέξεις που μοιάζουν κάπως πχ παου για αγαπάω και παταου για περπατάω, αλλά είχε και άλλα που ήθελαν κάποια φαντασία όπως κάτι σαν μπου για τα γάλα και το νερό που μάλλον ήταν από το μπουκάλι. Το ρωτάω για να ξέρω πόσο απέχουμε απ αυτό. Γιατί κ ο δικός μου λέει συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένες καταστάσεις αλλά δεν τα θεωρώ λέξεις, απλώς ήχους που δείχνει αν είναι χαρούμενος, αν θέλει κάτι κλπ. Αλλά σίγουρα είναι πιο κοντά στο να πει μετά μπου κ να εννοεί μπουκάλι, σε σχέση με το να περιμένω να μου πει μια κανονική λέξη. 

 

[Macgyver]

@Έσπερος θα συμφωνήσω απόλυτα με την @ΑΡΓΚ. 

Επισης παρακολουθούμε ένα μωρό ως προς τις κινήσεις που κάνει με το στομα πχ βγάζει έξω γλώσσα να γλύψει; Στέλνει φιλάκια με τα χείλη (σμουτς) ; Φυσάει κερί ; Πίνει με καλαμάκι χωρίς να το δαγκώνει ; Κάνει κλαπ κλαπ με τη γλώσσα να μιμηθεί το αλογάκι ; Κάνει ήχους ζώων πχ η αγελάδα Μμμμμ ; 

Καποια παιδιά κατακτούν αργότερα αυτές τις δεξιότητες - και κατά κανόνα είναι παιδιά που αργούν να μιλήσουν . 

[Έσπερος]

Just now, Macgyver είπε:

@Έσπερος θα συμφωνήσω απόλυτα με την @ΑΡΓΚ. 

Επισης παρακολουθούμε ένα μωρό ως προς τις κινήσεις που κάνει με το στομα πχ βγάζει έξω γλώσσα να γλύψει; Στέλνει φιλάκια με τα χείλη (σμουτς) ; Φυσάει κερί ; Πίνει με καλαμάκι χωρίς να το δαγκώνει ; Κάνει κλαπ κλαπ με τη γλώσσα να μιμηθεί το αλογάκι ; Κάνει ήχους ζώων πχ η αγελάδα Μμμμμ ; 

Καποια παιδιά κατακτούν αργότερα αυτές τις δεξιότητες - και κατά κανόνα είναι παιδιά που αργούν να μιλήσουν . 

Κοίτα να δεις πόσα πράγματα πρέπει να προσέχει κανείς. Νιώθω τελείως ηλίθια που δεν είχα ασχοληθεί με αυτά. Δηλαδή που δεν είχα διαβάσει. Βασικά δεν είχα διαβάσει τιποτα για καλλιέργεια δεξιοτήτων. ΓΙα άλλα πράγματα διάβαζα. 

 

Φιλάκια στέλνει εδώ και μήνες αλλά τώρα συνειδητοποίησα ότι το έχει σταματήσει. Σημαίνει κάτι κακό αυτό άραγε ή απλά το βαρέθηκε ως δραστηριότητα και απολαμβάνει άλλα επιτεύγματα; Δεν είναι και παιδί που θα του πω να κάνει κάτι και θα το κάνει, καταλαβαίνει εντολές αλλά τις εκτελεί μόνο αν θέλει.

 

Με καλαμάκι πίνει, ναι. Δεν έχω βέβαια και ποτήρι με καλαμάκι της προκοπής ακόμα και του δίνω κυρίως στο σκληρό στόμιο. 

Ένα πλατάγισμα με τη γλώσσα στην υπερώα κάνει από χθες. Γλειψιμο δεν είχα παραητρήσει ποτέ αν κάνει ή δεν κάνει, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι δεν είναι αυτονόητο! ΌΜως κάποιες φορές που κολλάει στο τζάμι για να δει έξω νομίζω το κάνει και σίγουρα χθες τον είδα που πήγε να γλείψει τον στύλο μιας λάμπας στην πλατεία . Κερί δεν του έχω δώσει να φυσήσει και φοβάμαι κιόλας. Ήχους ζώων κάνει αλλά πιο πολύ κάτι σαν μουγκρητό αρκούδας ή λιονταριού και σαν αυτό που κάνουν οι γάτοι όταν τσακώνονται.Το κάνει πάντως όταν αναφέρουμε ζώα.  

 

Γενικά αυτόν τον καιρό τον βλέπω ότι είναι σε φάση ανάπτυξης, κάνει περισσότερους ήχους, δείχνει πιο κοινωνικός, πλησιάζει δηλαδή κόσμο έξω, ρωτάει επίμονα οτιδήποτε βλέπει τι είναι, αποκοιμιέται μόνος του κ δεν ξυπνάει το βράδυ καθόλου. Άρα μέχρι να κλείσουν οι 18 μήνες ίσως έχουμε κι άλλες εξελίξεις. Έχω δώσει και οδηγίες στην κοπέλα να επιμένει στο λεξιλόγιο και την επικοινωνία, αν και στην αρχή της είχα πει ακριβώς τι κάνει ή τι δείχνει όταν ζητάει για να μην μπερδεύεται. Ίσως ήταν λάθος αυτό και έπρεπε να τους αφήσω να τα βρουν αλλά σκέφτηκα ότι για τον ένα μήνα που θα είναι τώρα μαζί δεν χρειαζόταν να ζοριστεί.