Ζωή με δύο παιδάκια: διπλομαμάδες με μικρά ή μεγάλα παιδιά την εμπειρία σας!

[chv]

Μιας και πολλές μας απασχολεί, είπα να το αποσυνδέσω από το δίλημμα "ένα ή δύο" και να το θέσω ξεχωριστά: Πώς είναι πραγματικά η ζωή με δύο παιδιά; Φρενήρης, απολαυστική, χαρούμενη, χαοτική, φρίκη, υπέροχη; Όλα αυτά μαζί;

 

Ισχύει ότι με τον ερχομό του 2ου ο προσωπικός χρόνος εκμηδενίζεται; Και αν ναι, πότε ξαναβρήκατε προσωπικό χρόνο, σε ποια ηλικία των παιδιών σας;

 

Και τι γίνεται με τον χρόνο σας με τον σύντροφό σας;

 

Και τέλος, όσες έχετε μεγάλα πια παιδιά, πώς βλέπετε τα πράγματα τώρα που μεγάλωσαν και έγιναν πιο ανεξάρτητα;

 

Όλες οι εμπειρίες, σχόλια και συμβουλές προς άλλες μαμάδες ελπίζω να γίνουν δεκτές εδώ και να προκύψει κάτι καλό

[Niki81]

Η ζωη με δυο παιδια είναι μια χαρα.Γιατι σε προβληματιζει?Τι να πουν δλδ οι πολυτεκνες.

 

Προσωπικα θεωρω τοπ μεγαλυτερο δωρο για ένα παιδι ένα αδερφακι.Σε εμας γενικως το δευτερο παιδι εφερε φοβερες ισορροπιες στο Σπιτι.Τωρα διαπραγμτευομαι το τριτο.

[demi1981]

Μια χαρά είναι και όσο περνάει ο χρόνος και μεγαλώνει η μικρή μου θεωρώ ότι είναι ακόμα καλύτερα. Ο ερχομός ενός δεύτερου παιδιού σε μένα τουλάχιστον δεν μου στέρησε περισσότερο προσωπικό χρόνο απ' ότι το πρώτο (φυσικά δεν μιλάω για τον πρώτο χρόνο που όπως και να το κάνουμε μιλάμε για ένα νεογνό, σου περιορίζει χρόνο όπως σου περιόριζε και το πρώτο).

Στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου όπως και στην ανατροφή του μωρού ήμουν πολύ πιο πολύ κατασταλαγμένη σε αυτά που ήθελα να κάνω, πιο σίγουρη ήμου ΠΙΟ σε όλα τα επίπεδα. Και αυτά που λένε πως γίνεται να αγαπήσεις το δεύτερο όπως το πρώτο, μην τα πιστεύεις, μύθος.

[AthinaP]

Εξαρτάται πάρα πολύ από τα παιδιά, απο το τι βοήθεια έχεις και από το αν ζεις στην πόλη ή στην εξοχή.

 

Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί για να ζει απλά και οι δυσκολίες έρχονται γιατί εμείς βάζουμε επιπλέον πάνω σε αυτό που έχουμε φτιαχτεί ένα κάρο άλλες απαιτήσεις, πχ να πλύνουμε τα δόντια μας, να τρώμε μαγειρεμένο φαγητό, να δουλεύουμε μακρυά τους, να μην έχουμε παρέες για να κυλάει η ζωή μικρών και μεγάλων πιο απλά και όμορφα.

 

Τα παιδιά από το χαρακτήρα τους μπορεί να είναι καλόβολα και να μη σε βάλουν να αμφισβητήσεις κανένα από αυτά που κάνεις γιατί έτσι βλέπεις να κάνουν όλοι οι άλλοι! Αν το παιδί δεν είναι καλόβολο, θα ζοριστείς αν προσπαθήσεις να τα κάνεις όλα τέλεια. Προσωπικά είδα ότι αν προσπαθήσω να ξαναβρώ ποιες είναι οι βασικές ανάγκες και να τις ικανοποιήσω κατά προτεραιότητα, ήταν όλοι πιο χαρούμενοι.

 

Σε γενικές γραμμές και πιο πρακτικά οι γιαγιάδες που βοηθάνε με το ένα παιδί, με το δεύτερο περιορίζουν δραστικά τη βοήθειά τους ή βάζουν όρους.

[Αγγελίνα_2]

Η ζωή με ένα παιδί, που όλη η ζωή σου περιστρέφεται γύρω από τη δική του, είναι πολύ πιο δύσκολη, κατά τη γνώμη μου. Το δεύτερο παιδί θέτει τις βάσεις για πολύ καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά.

[Niki81]

Η ζωή με ένα παιδί, που όλη η ζωή σου περιστρέφεται γύρω από τη δική του, είναι πολύ πιο δύσκολη, κατά τη γνώμη μου. Το δεύτερο παιδί θέτει τις βάσεις για πολύ καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά.

 

Κι εγω το πιστευω αυτό.Παρεπιπτοντως τα δικα μου καθολου καλοβολα δεν ηταν.Δεν εργαζομαι μεν αλλα και βοηθεια δεν εχω από πουθενα.Αν θελεις να τα εχεις όλα τελεια και μονη σου να εισαι παλι εξουθενωμενη θα εισαι.Θετεις προτεραιότητες και βρίσκεις την ουσια.

[Αγγελίνα_2]

Κι εγω το πιστευω αυτό.Παρεπιπτοντως τα δικα μου καθολου καλοβολα δεν ηταν.Δεν εργαζομαι μεν αλλα και βοηθεια δεν εχω από πουθενα.Αν θελεις να τα εχεις όλα τελεια και μονη σου να εισαι παλι εξουθενωμενη θα εισαι.Θετεις προτεραιότητες και βρίσκεις την ουσια.

 

Πολύ σωστά, όλα είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων. Από τη βοήθεια, το οικονομικό, το οτιδήποτε. Το θέμα είναι πόσο λαχταράει το ζευγάρι, και κυρίως η γυναίκα, το δεύτερο παιδί. Αν το θέλει, δεν την εμποδίζει κανένας και τίποτα.

[γιαννα!]

Η ζωή με 2 παιδιά??? ΕΥΤΥΧΙΑ επι2!!!!!

3,5 ο μεγάλος!

2 ο μικρός!!!

 

Φυσικά κ είναι δύσκολα...αλλά είναι ωραία δύσκολα!!! Άσε που φέρνει ισορροπίες Μέσα στο σπίτι!

 

Εγώ πάλι...Θέλω κ τρίτο!!!! Αλλά επειδή τα έκανα κοντά κοντά λεω το τρίτο να το κάνω σε 34 χρόνια...αν κ όλοι μου λένε κοντά κοντά η αλήθεια είναι εχω κουραστεί τώρα θέλω να ξεκουραστώ λίγο!!!

 

 

Αν το σκέφτεσαι για δεύτερο ΚΑΝΤΩ!!! Σε λίγα χρόνια θα λες ότι ήταν η πιο σωστή απόφαση της ζωής σου.....θυμίσουμε!!!

[γιαννα!]

Χαχα ΟΧΙ 34 χρόνια βρε.. 3-4 ήθελα να γράψω!!!!

[Josephine]

To θέμα με ενδιαφέρει κι εμένα! Έχουμε έναν λατρεμένο μπεμπούλη 7 μηνών και σκεφτόμαστε για το δεύτερο, αρχικά σκεφτόμασταν το αν, τώρα σκεφτόμαστε απλώς το πότε.

 

Περισσότερο βέβαια το θέμα του προσωπικού χρόνου και του χρόνου με τον άντρα μου με καίει, δεν θα ήθελα πολλά πράγματα (σπουδές και δραστηριότητες δε θα μου λείψουν δηλαδή), αλλά και δεδομένου ότι δουλεύουμε κι οι δύο είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε εμπειρίες από γονείς με δύο παιδάκια που εργάζονται ως προς το αν έχουν χρόνο για να βγουν ένα βράδυ οι 2 τους για παράδειγμα και από ποια ηλικία και έπειτα το κατάφεραν. Επίσης, υπάρχουν τριάντα λεπτά τη μέρα να πιει η μαμά έναν καφέ καθιστή στο σπίτι;

 

Για τη ζωή με το ένα παιδάκι τα ξέρετε, μετά τους 4-5 πρώτους μήνες είναι μεγάλη πολυτέλεια! (αν εξαιρέσουμε τα ξενύχτια του θηλασμού βεβαίως βεβαίως, παράγοντας που εμάς μας κάνει να θέλουμε να το καθυστερήσουμε κάνα δυο χρονάκια ακόμη μπας και κοιμηθούμε και λίγο στο μεταξύ)

[chv]

Πολύτιμες όλες οι εμπειρίες από τις μαμάδες με τα δύο παιδιά! Έτσι, να μας δίνετε κουράγιο! Για τον προσωπικό χρόνο βέβαια μάλλον με το μικροσκόπιο αν κρίνω από τις απαντήσεις, αλλά ίσως γι' αυτό θα πουν μαμάδες με μεγαλύτερα παιδάκια που έχουν πάρει πια τις ανάσες τους.

 

To θέμα με ενδιαφέρει κι εμένα! Έχουμε έναν λατρεμένο μπεμπούλη 7 μηνών και σκεφτόμαστε για το δεύτερο, αρχικά σκεφτόμασταν το αν, τώρα σκεφτόμαστε απλώς το πότε.

 

Περισσότερο βέβαια το θέμα του προσωπικού χρόνου και του χρόνου με τον άντρα μου με καίει, δεν θα ήθελα πολλά πράγματα (σπουδές και δραστηριότητες δε θα μου λείψουν δηλαδή), αλλά και δεδομένου ότι δουλεύουμε κι οι δύο είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε εμπειρίες από γονείς με δύο παιδάκια που εργάζονται ως προς το αν έχουν χρόνο για να βγουν ένα βράδυ οι 2 τους για παράδειγμα και από ποια ηλικία και έπειτα το κατάφεραν. Επίσης, υπάρχουν τριάντα λεπτά τη μέρα να πιει η μαμά έναν καφέ καθιστή στο σπίτι;

 

Για τη ζωή με το ένα παιδάκι τα ξέρετε, μετά τους 4-5 πρώτους μήνες είναι μεγάλη πολυτέλεια! (αν εξαιρέσουμε τα ξενύχτια του θηλασμού βεβαίως βεβαίως, παράγοντας που εμάς μας κάνει να θέλουμε να το καθυστερήσουμε κάνα δυο χρονάκια ακόμη μπας και κοιμηθούμε και λίγο στο μεταξύ)

 

Ζοζεφίν, μέσα στο μυαλό μου είσαι; Τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ, ίδια ηλικία και τα μωρά μας. Ειδικά αν θα έχω αυτά τα λίγα λεπτά ηρεμίας μες στη μέρα με τα δύο παιδιά, όχι κάθε μέρα, κάποιες μέρες την εβδομάδα! Κι εμείς εργαζόμαστε και οι 2 με πολύ απαιτητικό ωράριο. Βοήθεια έχουμε ευτυχώς. Ο θηλασμός επίσης κάνει μεγάλη διαφορά, άλλη εμπειρία έχει μια μαμά που το μωράκι κοιμάται όλη νύχτα (σχετικά με το πότε θα έρθει το δεύτερο εννοώ) και άλλη μια μαμά που θηλάζει και ξενυχτάει (παθούσα).

[annoulen]

Πολύτιμες όλες οι εμπειρίες από τις μαμάδες με τα δύο παιδιά! Έτσι, να μας δίνετε κουράγιο! Για τον προσωπικό χρόνο βέβαια μάλλον με το μικροσκόπιο αν κρίνω από τις απαντήσεις, αλλά ίσως γι' αυτό θα πουν μαμάδες με μεγαλύτερα παιδάκια που έχουν πάρει πια τις ανάσες τους.

 

 

 

Ζοζεφίν, μέσα στο μυαλό μου είσαι; Τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ, ίδια ηλικία και τα μωρά μας. Ειδικά αν θα έχω αυτά τα λίγα λεπτά ηρεμίας μες στη μέρα με τα δύο παιδιά, όχι κάθε μέρα, κάποιες μέρες την εβδομάδα! Κι εμείς εργαζόμαστε και οι 2 με πολύ απαιτητικό ωράριο. Βοήθεια έχουμε ευτυχώς. Ο θηλασμός επίσης κάνει μεγάλη διαφορά, άλλη εμπειρία έχει μια μαμά που το μωράκι κοιμάται όλη νύχτα (σχετικά με το πότε θα έρθει το δεύτερο εννοώ) και άλλη μια μαμά που θηλάζει και ξενυχτάει (παθούσα).

 

ΝΑΙ στο 2ο παιδί !!!

 

Πολλαπλή κούραση βέβαια, αλλά κ πολλαπλή ευτυχία !!

 

Θα πήγαινα κ για τρίτο εάν ήμουν μικρότερη σε ηλικία (καθότι 45 ετών πλέον) κ εάν δεν εργαζόμουν.

 

Τα αγοράκια μου τώρα πάνε νήπιο κ προνήπιο, εμείς βέβαια στο 2ο παιδί ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ, επειδή το πρώτο ήταν ένα πανεύκολο μωρό και μας φάνηκε η διαφορά με το 2ο που ήταν ζόρικο.

 

Η αλήθεια είναι ότι (τουλάχιστον σε εμάς), ο προσωπικός χρόνος εκμηδενίστηκε με το 2ο παιδί, θεωρώ ότι τα πράγματα ηρέμησαν κάπως όταν ο μεγάλος έγινε 3 κ ο μικρός ήταν 1,5 ετών. Φυσικά πάντα συνεχίζεται η "διπλο -φροντίδα", πχ άπειρες φορές ο ένας είναι στην μεγάλη τουαλέτα κ ο άλλος στο WC και ακούγεται ταυτόχρονα το "Μαμάάααα, τελείωσαααααα" ή υπάρχει μέγας τσακωμός στο ποιο DVD θα παρακολουθήσουν (ο ένας θέλει spiderman ο άλλος θέλει rabbits) και διάφορα άλλα τέτοια, αλλά όμως όταν τους βλέπεις να παίζουν μαζί και να αγκαλιάζονται είναι απερίγραπτο το συναίσθημα που νιώθεις....

 

Καταλαβαίνω όμως κ τους δισταγμούς πολλών γνωστών μου μητέρων για το 2ο παιδί, είτε γιατί είχαν δυσκολευτεί πολύ στην σύλληψη και εγκυμοσύνη του πρώτου (πολλές αποβολές, εξωσωματικές, περίδεση κλπ) είτε γιατί υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ οικονομικό πρόβλημα (να είναι κ οι δύο άνεργοι ή πχ αν το μόνο έσοδό τους είναι μόνο ένας πολύ χαμηλός μισθός).

 

Να σημειώσω και τα εξής για τις φίλες που ρωτάνε -

1. Στο πρώτο παιδί μάλλον αντλούσα γάλα με θήλαστρο το οποίο σήμαινε περί τις 8 αποστειρώσεις την ημέρα - καταλαβαίνετε καθόλου ύπνος... άντεξα 4 μήνες. Στο 2ο παιδί πήρα χαπάκια κ έδινα γάλα σκόνη, με δεδομένο ότι όταν γεννήθηκε το 2ο, ο πρώτος μου ήταν 18 μηνών δηλαδή ουσιαστικά μωρό και δεν υπήρχε χρόνος για 2 μωρά + αποστειρωτής - τώρα για τον κατευθείαν θηλασμό δεν έχω άποψη, δεν το έζησα....

 

2. Έχουν μικρή διαφορά ηλικίας το οποίο είναι μεν κουραστικό στην αρχή αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα. Εγώ βέβαια δεν είχα πολυτέλεια χρόνου, καθότι όταν έμεινα έγκυος στο 2ο και ο πρώτος ήταν 10 μηνών, ήμουν ήδη 41 ετών.

 

3. Και οι δύο εγκυμοσύνες μου ήταν πολύ καλές, δηλαδή ήμουν με την κοιλιά τούρλα κ σήκωνα τον πρώτο, τον άλλαζα άνετα κλπ δηλαδή δεν χρειάστηκα καθόλου βοήθεια.

 

4. Όταν πήγα στην δουλειά, είχα γυναίκα (μια ξαδέλφη μου) επί πληρωμής εννοείται να τους κρατάει. Μετά παιδικό σταθμό. Στο πρώτο παιδί έκατσα με τον ΟΑΕΔ περί τους 10 μήνες, στο 2ο μόνο 3 μήνες, δεν μπορούσα να λείψω περισσότερο από την δουλειά.

 

5. Κοιμηθήκαμε κανονικά 6 ώρες συνεχόμενες ας πούμε όταν πια χρόνισε το 2ο μωρό. Εντάξει ήταν δύσκολα.....

 

6. Για το μισάωρο καθιστό καφέ, είναι σχετικό. Ή θα ξυπνήσεις νωρίτερα από τα παιδιά (που δεν θα τον πιεις καθιστή γιατί θα πίνεις κ παράλληλα θα μαγειρεύεις θα απλώνεις κλπ) ή αν πάτε έξω με καμμια φίλη και το ένα είναι στο καρότσι και το άλλο με τον μπαμπά στην παιδική χαρα .

[annoulen]

ΔΙΟΡΘΩΣΗ

ΝΑΙ στο 2ο παιδί !!!

 

Πολλαπλή κούραση βέβαια, αλλά κ πολλαπλή ευτυχία !!

 

Θα πήγαινα κ για τρίτο εάν ήμουν μικρότερη σε ηλικία (καθότι 45 ετών πλέον) κ εάν δεν εργαζόμουν.

 

Τα αγοράκια μου τώρα πάνε νήπιο κ προνήπιο, εμείς βέβαια στο 2ο παιδί ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ, επειδή το πρώτο ήταν ένα πανεύκολο μωρό και μας φάνηκε η διαφορά με το 2ο που ήταν ζόρικο.

 

Η αλήθεια είναι ότι (τουλάχιστον σε εμάς), ο προσωπικός χρόνος εκμηδενίστηκε με το 2ο παιδί, θεωρώ ότι τα πράγματα ηρέμησαν κάπως όταν ο μεγάλος έγινε 3 κ ο μικρός ήταν 1,5 ετών. Φυσικά πάντα συνεχίζεται η "διπλο -φροντίδα", πχ άπειρες φορές ο ένας είναι στην μεγάλη τουαλέτα κ ο άλλος στο WC και ακούγεται ταυτόχρονα το "Μαμάάααα, τελείωσαααααα" ή υπάρχει μέγας τσακωμός στο ποιο DVD θα παρακολουθήσουν (ο ένας θέλει spiderman ο άλλος θέλει rabbits) και διάφορα άλλα τέτοια, αλλά όμως όταν τους βλέπεις να παίζουν μαζί και να αγκαλιάζονται είναι απερίγραπτο το συναίσθημα που νιώθεις....

 

Καταλαβαίνω όμως κ τους δισταγμούς πολλών γνωστών μου μητέρων για το 2ο παιδί, είτε γιατί είχαν δυσκολευτεί πολύ στην σύλληψη και εγκυμοσύνη του πρώτου (πολλές αποβολές, εξωσωματικές, περίδεση κλπ) είτε γιατί υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ οικονομικό πρόβλημα (να είναι κ οι δύο άνεργοι ή πχ αν το μόνο έσοδό τους είναι μόνο ένας πολύ χαμηλός μισθός).

 

Να σημειώσω και τα εξής για τις φίλες που ρωτάνε -

1. Στο πρώτο παιδί αντλούσα γάλα με θήλαστρο το οποίο σήμαινε περί τις 8 αποστειρώσεις την ημέρα - καταλαβαίνετε καθόλου ύπνος... άντεξα 4 μήνες. Στο 2ο παιδί πήρα χαπάκια για να σταματήσω το γάλα κ έδινα γάλα σκόνη, με δεδομένο ότι όταν γεννήθηκε το 2ο, ο πρώτος μου ήταν 18 μηνών δηλαδή ουσιαστικά μωρό και δεν υπήρχε χρόνος για 2 μωρά + αποστειρωτής - τώρα για τον κατευθείαν θηλασμό δεν έχω άποψη, δεν το έζησα....

 

2. Έχουν μικρή διαφορά ηλικίας το οποίο είναι μεν κουραστικό στην αρχή αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα. Εγώ βέβαια δεν είχα πολυτέλεια χρόνου, καθότι όταν έμεινα έγκυος στο 2ο και ο πρώτος ήταν 10 μηνών, ήμουν ήδη 41 ετών.

 

3. Και οι δύο εγκυμοσύνες μου ήταν πολύ καλές, δηλαδή ήμουν με την κοιλιά τούρλα κ σήκωνα τον πρώτο, τον άλλαζα άνετα κλπ δηλαδή δεν χρειάστηκα καθόλου βοήθεια.

 

4. Όταν πήγα στην δουλειά, είχα γυναίκα (μια ξαδέλφη μου) επί πληρωμής εννοείται να τους κρατάει. Μετά παιδικό σταθμό. Στο πρώτο παιδί έκατσα με τον ΟΑΕΔ περί τους 10 μήνες, στο 2ο μόνο 3 μήνες, δεν μπορούσα να λείψω περισσότερο από την δουλειά.

 

5. Κοιμηθήκαμε κανονικά 6 ώρες συνεχόμενες ας πούμε όταν πια χρόνισε το 2ο μωρό. Εντάξει ήταν δύσκολα.....

 

6. Για το μισάωρο καθιστό καφέ, είναι σχετικό. Ή θα ξυπνήσεις νωρίτερα από τα παιδιά (που δεν θα τον πιεις καθιστή γιατί θα πίνεις κ παράλληλα θα μαγειρεύεις θα απλώνεις κλπ) ή αν πάτε έξω με καμμια φίλη και το ένα είναι στο καρότσι και το άλλο με τον μπαμπά στην παιδική χαρα .

[Niki81]

To θέμα με ενδιαφέρει κι εμένα! Έχουμε έναν λατρεμένο μπεμπούλη 7 μηνών και σκεφτόμαστε για το δεύτερο, αρχικά σκεφτόμασταν το αν, τώρα σκεφτόμαστε απλώς το πότε.

 

Περισσότερο βέβαια το θέμα του προσωπικού χρόνου και του χρόνου με τον άντρα μου με καίει, δεν θα ήθελα πολλά πράγματα (σπουδές και δραστηριότητες δε θα μου λείψουν δηλαδή), αλλά και δεδομένου ότι δουλεύουμε κι οι δύο είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε εμπειρίες από γονείς με δύο παιδάκια που εργάζονται ως προς το αν έχουν χρόνο για να βγουν ένα βράδυ οι 2 τους για παράδειγμα και από ποια ηλικία και έπειτα το κατάφεραν. Επίσης, υπάρχουν τριάντα λεπτά τη μέρα να πιει η μαμά έναν καφέ καθιστή στο σπίτι;

 

Για τη ζωή με το ένα παιδάκι τα ξέρετε, μετά τους 4-5 πρώτους μήνες είναι μεγάλη πολυτέλεια! (αν εξαιρέσουμε τα ξενύχτια του θηλασμού βεβαίως βεβαίως, παράγοντας που εμάς μας κάνει να θέλουμε να το καθυστερήσουμε κάνα δυο χρονάκια ακόμη μπας και κοιμηθούμε και λίγο στο μεταξύ)

 

 

Ακομα και να μην εχεις αυτό το μισαωρο να πιεις τον καφε αυτό θα ισχυει για τα 2 πρωτα χρονια που τα παιδια θα είναι μικρα.Ειναι τοσο σημαντικος δλδ αυτος ο καφες που αναμεσα στο παιδι και τον καφε θα διαλέξεις τον καφε?Στο λεω για να το ακουω κι εγω γιατι σκέφτομαι για τριτο αλλα κατι τετοια με κρατανε πισω κι εμενα.

 

Οσο για το χρονικο εμενα που εχουν 20 μηνες διαφορα τα 2...μετανιώνω που δεν εκανα και το τριτο αμεσως γιτι τωρα που ξεπεταχτηκαν τα 2 βαριέμαι να ξαναγυρίσω στα ιδια.

[maraki 1979]

Κορίτσια όλα γινοντε μην πελαγωνετε εγώ μετά από οχτώ χρόνια έκανα και το τρίτο!!!!

[Josephine]

ΝΑΙ στο 2ο παιδί !!!

 

Πολλαπλή κούραση βέβαια, αλλά κ πολλαπλή ευτυχία !!

 

Θα πήγαινα κ για τρίτο εάν ήμουν μικρότερη σε ηλικία (καθότι 45 ετών πλέον) κ εάν δεν εργαζόμουν.

 

Τα αγοράκια μου τώρα πάνε νήπιο κ προνήπιο, εμείς βέβαια στο 2ο παιδί ΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΟΛΑ, επειδή το πρώτο ήταν ένα πανεύκολο μωρό και μας φάνηκε η διαφορά με το 2ο που ήταν ζόρικο.

 

Η αλήθεια είναι ότι (τουλάχιστον σε εμάς), ο προσωπικός χρόνος εκμηδενίστηκε με το 2ο παιδί, θεωρώ ότι τα πράγματα ηρέμησαν κάπως όταν ο μεγάλος έγινε 3 κ ο μικρός ήταν 1,5 ετών. Φυσικά πάντα συνεχίζεται η "διπλο -φροντίδα", πχ άπειρες φορές ο ένας είναι στην μεγάλη τουαλέτα κ ο άλλος στο WC και ακούγεται ταυτόχρονα το "Μαμάάααα, τελείωσαααααα" ή υπάρχει μέγας τσακωμός στο ποιο DVD θα παρακολουθήσουν (ο ένας θέλει spiderman ο άλλος θέλει rabbits) και διάφορα άλλα τέτοια, αλλά όμως όταν τους βλέπεις να παίζουν μαζί και να αγκαλιάζονται είναι απερίγραπτο το συναίσθημα που νιώθεις....

 

Καταλαβαίνω όμως κ τους δισταγμούς πολλών γνωστών μου μητέρων για το 2ο παιδί, είτε γιατί είχαν δυσκολευτεί πολύ στην σύλληψη και εγκυμοσύνη του πρώτου (πολλές αποβολές, εξωσωματικές, περίδεση κλπ) είτε γιατί υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ οικονομικό πρόβλημα (να είναι κ οι δύο άνεργοι ή πχ αν το μόνο έσοδό τους είναι μόνο ένας πολύ χαμηλός μισθός).

 

Να σημειώσω και τα εξής για τις φίλες που ρωτάνε -

1. Στο πρώτο παιδί μάλλον αντλούσα γάλα με θήλαστρο το οποίο σήμαινε περί τις 8 αποστειρώσεις την ημέρα - καταλαβαίνετε καθόλου ύπνος... άντεξα 4 μήνες. Στο 2ο παιδί πήρα χαπάκια κ έδινα γάλα σκόνη, με δεδομένο ότι όταν γεννήθηκε το 2ο, ο πρώτος μου ήταν 18 μηνών δηλαδή ουσιαστικά μωρό και δεν υπήρχε χρόνος για 2 μωρά + αποστειρωτής - τώρα για τον κατευθείαν θηλασμό δεν έχω άποψη, δεν το έζησα....

 

2. Έχουν μικρή διαφορά ηλικίας το οποίο είναι μεν κουραστικό στην αρχή αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα. Εγώ βέβαια δεν είχα πολυτέλεια χρόνου, καθότι όταν έμεινα έγκυος στο 2ο και ο πρώτος ήταν 10 μηνών, ήμουν ήδη 41 ετών.

 

3. Και οι δύο εγκυμοσύνες μου ήταν πολύ καλές, δηλαδή ήμουν με την κοιλιά τούρλα κ σήκωνα τον πρώτο, τον άλλαζα άνετα κλπ δηλαδή δεν χρειάστηκα καθόλου βοήθεια.

 

4. Όταν πήγα στην δουλειά, είχα γυναίκα (μια ξαδέλφη μου) επί πληρωμής εννοείται να τους κρατάει. Μετά παιδικό σταθμό. Στο πρώτο παιδί έκατσα με τον ΟΑΕΔ περί τους 10 μήνες, στο 2ο μόνο 3 μήνες, δεν μπορούσα να λείψω περισσότερο από την δουλειά.

 

5. Κοιμηθήκαμε κανονικά 6 ώρες συνεχόμενες ας πούμε όταν πια χρόνισε το 2ο μωρό. Εντάξει ήταν δύσκολα.....

 

6. Για το μισάωρο καθιστό καφέ, είναι σχετικό. Ή θα ξυπνήσεις νωρίτερα από τα παιδιά (που δεν θα τον πιεις καθιστή γιατί θα πίνεις κ παράλληλα θα μαγειρεύεις θα απλώνεις κλπ) ή αν πάτε έξω με καμμια φίλη και το ένα είναι στο καρότσι και το άλλο με τον μπαμπά στην παιδική χαρα .

 

Πολύ διαφωτιστική απάντηση! Πω πω, πράγματι οι αντλήσεις και οι αποστειρώσεις είναι εξάντληση από μόνες τους, χώρια όλα τα άλλα του νεογέννητου. Να χαίρεσαι τα αγοράκια σου! Να σε ρωτήσω και κάτι ακόμα; Ο 2ος που έπινε ξένο έφτασε 1 έτους για να κοιμηθεί 6ωρο ή δεν κατάλαβα καλά; Όχι τπτ άλλο, αλλά να μην ελπίζουμε ότι θα κοπεί ο θηλασμός και θα κοιμηθούμε οι δόλιες (α, και σημειώνω ότι χρειάζομαι και 2 τουαλέτες δηλαδή, χεχεχε)

 

Chv, όντως έχουμε πολλά κοινά! Να χαίρεσαι κι εσύ τον μπόμπιρα! Άντε, πάρ' το απόφαση κι εσύ και βουρ!

[annoulen]

...... Να σε ρωτήσω και κάτι ακόμα; Ο 2ος που έπινε ξένο έφτασε 1 έτους για να κοιμηθεί 6ωρο ή δεν κατάλαβα καλά; Όχι τπτ άλλο, αλλά να μην ελπίζουμε ότι θα κοπεί ο θηλασμός και θα κοιμηθούμε οι δόλιες (α, και σημειώνω ότι χρειάζομαι και 2 τουαλέτες δηλαδή, χεχεχε)

 

 

Ναι, καλά κατάλαβες ! Ειδικά τους πρώτους 3-4 μήνες κοιμόταν 6-8 ώρες μέσα στο 24ωρο σπασμένες σε τρίωρα κ μισάωρα.... Άστα !! Ευτυχώς που ο μεγάλος ήταν πολύ του ύπνου γιατί δεν θα άντεχα ΔΥΟ μωρά άϋπνα κ να κλαίνε.... Αλλά νομίζω δεν έφταιγε το ότι δεν έπινε μητρικό γάλα, είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος. Είναι στο κάθε μωρό.

[Dragonfly]

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν το πως θα είναι η ζωή με 2 παιδιά (πχ προτεραιότητες των γονέων, διαφορά ηλικίας των παιδιών, εργασία, βοήθεια, οικονομικά, τρόπος ζωής γενικότερα κτλ).

Σίγουρα το να μεγαλώνεις δύο παιδιά επιφέρει μεγαλύτερο "φόρτο εργασίας" σε σχέση με το ένα. Αλλά από την άλλη πιστεύω ότι μαθαίνεις να οργανώνεις τα πράγματα καλύτερα. Στο πρώτο παιδί ήμουν πιο σχολαστική, πιο υπερβολική, πιο πελαγωμένη. Στο δεύτερο ήμουν πιο έμπειρη, πιο οργανωτική, πιο ψύχραιμη.

[demi1981]

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν το πως θα είναι η ζωή με 2 παιδιά (πχ προτεραιότητες των γονέων, διαφορά ηλικίας των παιδιών, εργασία, βοήθεια, οικονομικά, τρόπος ζωής γενικότερα κτλ).

Σίγουρα το να μεγαλώνεις δύο παιδιά επιφέρει μεγαλύτερο "φόρτο εργασίας" σε σχέση με το ένα. Αλλά από την άλλη πιστεύω ότι μαθαίνεις να οργανώνεις τα πράγματα καλύτερα. Στο πρώτο παιδί ήμουν πιο σχολαστική, πιο υπερβολική, πιο πελαγωμένη. Στο δεύτερο ήμουν πιο έμπειρη, πιο οργανωτική, πιο ψύχραιμη.

 

Ακριβώς, διαφωνώ για τον εκμηδενισμό του προσωπικού χρόνου. Το μισάωρο και παραπάνω για καφεδάκι ή κρασάκι στην βεράντα εγώ προσωπικά πάντα το έβρισκα και έξω έβγαινα για λίγο με φίλες και μου κράταγε τα παιδιά ο άντρας μου και ο σύζυξ αντίστοιχα. Όσο για τις αντλήσεις που είπε μια φίλη, πράγματι εξαντλητικό, χαρά στο κουράγιο σου. Εγώ θήλαζα απ' ευθείας και ήταν αρκετά ξεκούραστο. Σε ότι αφορά για τον ύπνο, δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα κοιμάται, κάθε μωράκι είναι διαφορετικό. Εμένα και τα δύο παιδιά μου κοιμήθηκαν όλο το βράδυ ο πρώτος από 5.5 μηνών και η μικρή από 6 μηνών. Ο πρώτος με ξένο γάλα και η δεύτερη με αποκλειστικό θηλασμό

Όλα γίνονται αν το θέλουμε με σωστές προτεραιότητες.

 

ΥΓ. και εγώ θα ήθελα τρίτο αλλά πρέπει να κερδίσω το Joker πρώτα

[Josephine]

Demi, μου δίνεις πολύ κουράγιο για τον προσωπικό χρόνο! Και δε με νοιάζει τον πρώτο καιρό και πολύ συχνά, αλλά πραγματικά η μισή ωρίτσα ηρεμίας με το σύζυγο είναι κάτι που το έχω μεγάλη ανάγκη, τι να κάνουμε, ο καθένας ιεραρχεί τις ανάγκες του καταπώς του αρέσει. Σχετικά με τον ύπνο νομίζω ήσουν από τις πολύ τυχερές, νωρίς σου το έκαναν αυτό το δώρο τα ζουζούνια σου!

 

Daenerys, αυτό για την ψυχραιμία είναι μεγάλη αλήθεια! Εγώ ήδη διακρίνω σ' εμένα τεράστια διαφορά τώρα σε σχέση με 2 μήνες πριν και να φανταστείς ότι ο ύπνος του γιου μου πλέον είναι χειρότερος απ' ό,τι δυο μήνες πριν. Φαντάζομαι στο 2ο θα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ψυχραιμία και γνώση του τι έρχεται.

[ZWH]

Eιναι υπεροχη!!!!! Δεν θα μπορουσα να φανταστω την ζωη μου χωρις ενα απο τα δυο. Δεν θυμαμαι να κουραστικα ιδιαιτερα.. εχουν περασει και αρκετα χρονια απο τοτε που ηταν μικρα και η μνημη μου δεν με πολυβοηθαει . Εχουν 4 χρονια διαφορα, οποτε οταν ειχα το ενα μωρο, το αλλο ηταν στον προνηπιο. Ειναι πολυ αγαπημενα αδελφια οποτε δεν υπαχουν φωνες μεταξυ τους στο σπιτι. Τωρα που εχουν μεγαλωσει περναμε ακομη πιο ομορφα (αν εξαιρεσεις το αγχος του σχολειου και το αγχος των φετινων εξετασεων). Καθε μεσημερι κολλανε πανω μου σαν βδελα στο κρεβατι μου.. γελαμε, περιαζομαστε.. 2 χαμογελα, 4 χερια να με αγκαλιαζουν... Αυτο που πραγματικα θα ηθελα ειναι οικονομικη ανεση να προσφερω περισσοτερα για τις σπουδες τους. Αυτο ειναι το βασικο μου αγχος και δυσκολια... να εχουν θεληση τα παιδια σου, ταλεντα και να μην μπορεις οικονομικα τα τα στηριξεις οσο θα ηθελες.

[annoulen]

Συμπληρώνω ότι εκτός από τους παράγοντες που αναφέρει η φίλη Deanerys_T, ρόλο μεγάλο παίζει κ ο χαρακτήρας του κάθε παιδιού.

Αλλιώς περνάει μια μαμά με 2 παιδιά "βολικά", αλλιώς μια μητέρα με 2 παιδιά "ζόρικα", αλλιώς μία μητέρα με ένα παιδί βολικό κ ένα ζόρικο. Κάθε μία θα σου πει και διαφορετικές εμπειρίες.

Και φυσικά αλλιώς μία μητέρα με σχεδόν συνομήλικα παιδιά και αλλιώς μία μητέρα με παιδιά που έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας (που ενδεχομένως όταν γεννήθηκε το 2ο, το πρώτο πήγαινε σχολείο το οποίο σήμαινε πχ ότι είχε μεν χρόνο μόνο για το μωρό το πρωί αλλά έπρεπε να πηγαινοφέρνει και το μωρό με το καρότσι στο σχολείο κάθε μέρα βρέξει χιονισει - λέμε τώρα).

[Dragonfly]

Εγώ όλα ζόρικα τα βρίσκω τα παιδιά... Η διαφορά είναι στους γονείς. Άλλοι γκρινιάζουν με το παραμικρό, άλλοι είναι προετοιμασμένοι για την κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν, άλλοι δεν είναι κτλ... Δεν νομίζω ότι υπάρχουν βολικά παιδιά... Τα παιδιά έχουν ανάγκες, χρειάζονται φροντίδα, ψυχαγωγία, εκπαίδευση, ανακαλύπτουν τον κόσμο, δοκιμάζουν τα όριά τους κτλ...

[Deena]

Εγώ είμαι από αυτές που δεν δίστασαν καθόλου να προχωρήσουν για 2ο παιδί, καθώς αφενός με έπαιρνε οικονομικά, αφετέρου το μεγάλο μου παιδί ήταν και είναι εξαιρετικά εύκολος σε όλα του, από μωρό ακόμα δεν μας δυσκόλεψε σε τίποτα.

 

Προχώρησα λοιπόν στο δεύτερο (γεννήθηκε με 2 χρόνια διαφορά από το πρώτο) και μπορώ να πω ότι με την κόρη μου ζορίστηκα αρκετά, οι πρώτοι 2-3 μήνες για μένα ήταν δραματικοί, πάλευα να καταφέρω να νιώσω ευτυχία και δεν μπορούσα. Ούτε η εμπειρία μου με βοηθούσε ιδιαίτερα, καθώς με την μικρή ζούσα κάποιες δυσκολίες πρώτη φορά. Ωστόσο, αυτός ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος, από εκεί και πέρα τα πράγματα γίνονται όλο και καλύτερα/ευκολότερα. Εμείς, από τότε που περπάτησε και η μικρή νιώσαμε πια ότι "βγήκαμε από το τούνελ" και πλέον (σχεδόν 4 ο μεγάλος, 20 μηνών η μικρή) δεν αλλάζουμε τις στιγμές με τα παιδιά με τίποτα.

 

Όσο για τον προσωπικό χρόνο, αναγκαίο είναι να προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας στις συνθήκες. Καθώς αυτές αλλάζουν, προφανώς αλλάζει και η φύση του προσωπικού χρόνου. Για εμάς, ο προσωπικός χρόνος αρχίζει μετά τις 21.00 το βράδυ και περιλαμβάνει "ραντεβού" στο σαλόνι μας, προσωπικά το βρίσκω υπεραρκετό και δεν με πειράζει που τον περνάω μέσα στο σπίτι. Αντιστοίχως προσαρμόζεις και το είδος των διακοπών που θα κάνεις ή την φύση των εξόδων σου, αν κάποιος παλεύει να διατηρήσει την προ των παιδιών κατάσταση έχοντας παιδιά, αναπόφευκτα καταλήγει να αισθάνεται ότι πιέζεται και "κλείνεται".

 

Το ίδιο ισχύει και μετά το δεύτερο παιδί, επειδή σίγουρα με ένα παιδί μόνο από ένα σημείο και πέρα, τα πράγματα χαλαρώνουν ως προς τις απαιτήσεις, το κλείσιμο στο σπίτι κλπ, αν θέλεις δεύτερο παιδί πρέπει να είσαι έτοιμος να "ξεβολευτείς" πάλι από την αρχή. Εδώ είναι το πλεονέκτημα της μικρής διαφοράς ηλικίας κατά την γνώμη μου, όπως είπε και η Niki81, μετά από 4-5 χρόνια που έχει "ξεμπερδέψει" με θηλασμό, εμβόλια, πάνες, προσαρμογές σε παιδικούς σταθμούς, ημερήσιους ύπνους κλπ., όσο να πεις το να ξεκινάς από την αρχή κάπως σου φαίνεται (εμένα τουλάχιστον κάπως θα μου φαινόταν).

 

Εμένα για τρίτο δεν με βλέπω, δεν λέω μεγάλες κουβέντες βέβαια αλλά προς το παρόν "μπούχτισα" από μωροκατάσταση...

[Dragonfly]

 

Όσο για τον προσωπικό χρόνο, αναγκαίο είναι να προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας στις συνθήκες. Καθώς αυτές αλλάζουν, προφανώς αλλάζει και η φύση του προσωπικού χρόνου.

 

Πολύ σωστό!