Δεύτερο παιδι & αντιδρασεις πρώτου

[elenik]

Κατ αρχας να ευχηθω σε ολες οσες γεννησαν, ανακοινωσαν εγκυμοσυνη και γενικα να σας πω οτι δεν εχω προλαβει να διαβασω τις εξελιξεις σας.

 

Θα μπω στο θεμα γιατι με περιμενει μια γενικη να στρωσω τα χαλια.

 

Λοιπον ο Βασιλακης μου οπως ξερετε ειναι ευαισθητουλης. Μας εχει παρουσιασει διάφορα θέματα που με κανουν να σπαραζω και να μην ξερω τι να κανω βλεποντας το αγορακι μου να υποφερει.

 

1ο Ξεκινησε παλι να τραυλιζει οταν ειναι κοντα στο μωρο . Αυτη την φορα κολαει στο εεεεε και μια φορα αισθανθηκε ασχημα που μου λεει "Θελω κατι να πω αλλα δεν μπορω". Εσκασα. Να τον παω τωρα σε ενα λογοθεραπευτη ή να του δωσω χρονο? Αν παει τωρα μηπως το συνδεσει με το μωρο και τα κανω χειροτερα? Ειχα σκοπο να τον παω ανοιξη για το "ρ".

 

2ο: Ειναι επιθετικος με ολους τους αλλους εκτος απο εμενα. Με τον πατερα του δεν τον αφηνει καν να τον αγκαλιασει παρολο που ο καημενος ο μπαμπας δεν αγκαλιαζει καν τον μικρο μπροστα στο Βασιλη. Του τονισε ο Βασιλης του μπαμπα οτι ειμαστε 2 παιδακια και το μωρο αγκαλια μονο η μαμα. Παρολα αυτα οποτε προσπαθει ο μπαμπας να ειναι τρυφερος .... τρωει πορτα και ισως και κλωτσια. Ο μπαμπας απο την αλλη λεει οτι δεν ξερει τι αλλο να κανει και αθελα του νοιωθει ... καπως παρολο που του εξηγω οτι ειναι επειδη του εχει αδυναμια.

 

3ο: Προσπαθει να ειναι καλο παιδι βοηθοντας με. Εκατσε ξυπνιος μεχρι τις 2:00 το βραδυ να μου φερνει αλλαξιερα και πανες οποτε εκανε κακα ο μικρος και εγω το τονιζα σε οποιον ερχοταν ποσο μα ποσο με βοηθαει ο Βασιλης. Γενικα δειχνει να τον αγαπαει και ευτυχως δεν ειναι επιθετικος με το μωρο.

 

Του ξεκαθαρισα οτι δινουμε καποια πραγματα του στο μωρο (αφου πηρα την αδεια του) ετσι ωστε να παιρνουμε καινουργια του Βασιλη . Πχ πηρα πιζαμες καινουργιες του Βασιλη και εδωσα τις παλιες στο μικρο. Δωσαμε την κουνια και το καλοκαιρι θα του παρουμε κρεβατι του Βασιλη.

 

Γενικα εχει μια επιθετικοτητα προς ολους οσους αγαπουσε παρολο που ολοι προσπαθουν να μην ασχολουνται με το μωρο. Λεει δεν τον αγαπαει κανεις εκτος απο εμενα (ενω αντιθετα ο μπαμπας λεει οτι τον παραχαιδευω και τα κανω χειροτερα). Εχω κρατησει την αυστηροτητα μου σε βασικα πραγματα , αλλα εχω γινει πιο ελαστικη σε καποια ασημαντα. Οταν κλαιει ο μικρος του λεω "Παλι μουρμουραει Ωχ" και γενικα το καημενο το μικρο δεν λαμβανει τις τρομερες αγκαλιες και περναει την πλειοψηφια του χρονου του στην κουνια χωρις πολλα πολλα (αχ τι ψυχικα τραυματα θα εχει αυτο το παιδι. θα με μισησει μεγαλωνοντας).

 

Οι γιαγιαδες βλεποντας τον Βασιλη να της αποριπτει εχουν ασυνειδητα και χωρις να το δειχνουν εντονα αδυναμια πια στο μικρο που ειναι πιο δεκτικο σε ολα. Τους το εχω κοψει λεγοντας οτι θα δωσω μαχη να μην ζηλεψει ο Βασιλης.

 

Γενικα εχω εστιασει πολυ στον Βασιλη αν και ακομα ειναι νωρις και ο καιρος δεν βοηθαει να κανουμε ολες τις ασχολιες που καναμε πριν.

 

Φευγει για το σχολειο και κανω κι εγω πως ετοιμαζομαι για δουλεια γιατι ολο ζηταει να μεινει εδω κατι που αν γινει (να μεινει εδω) ειναι πολυ δυσκολο γιατι ακομα ποναω και ο Βασιλης θελει ννα ειμαι οκλαδον στο πατωμα και να παιζουμε ολη μερα.

 

Ειμαι να σκασω. Δεν θελω με τιποτα να ζηλεψει ο Βασιλης μου και γενικα θελω να βοηθησω να δεσουν σαν αδερφια χωρις αντιζηλιες . Δεν ξερω πως να το χειριστω. Εχω πανικοβληθει και προσπαθω να συζηταμε και να αναλυουμε τα παντα. Του τονιζω οτι ο μπαμπας στεναχωριεται που δεν τον αγαπαει ο Βασιλης και εκει που δενουν ξαφνικα μαλωνουν παλι. Δεν θελω να επηρεαστει η σχεση μπαμπα - γιου. Ξερω πως ο Βασιλης παρολο που φαινομενικα εχει αδυναμια σε μενα πραγματικα θελει τον μπαμπα του δικο του αλλα κλωτσοντας τον , τον απομακρυνει.

 

Βοηθειααααααα

[zoitheodos]

Αχ φιλενάδα το θέμα σου με απασχολεί τόσο πολύ!!

Κι εγώ έχω τρομερό άγχος...πώς θα αντιδράσει η μικρούλα μου....

Η συμβουλή μου είναι να το ψάξεις και να πάρεις και συμβουλές απο ειδικούς για να ξέρεις κι εσύ τι να κάνεις.

Ακόμα είναι νωρίς αλλά το οτι έρχονται τα Χριστούγεννα μήπως τον αποπροσανατολίσει λίγο, να στολίσετε, να πείτε παραμύθια... ίσως λίγο τον γλυκάνει και τον ηρεμήσει.....

Να σου ζήσει το μωράκι όλα θα πάνε καλά μανούλα...

[anthie g]

Ε φιλενάδα χαλάρωσε.Είναι υπερβολικά νωρίς ακόμη! Τα ίδια περάσαμε και εμέις. Εχουν περάσει πιά πέντε μήνες και τώρα δείχνει να έχει συνηθίσει. Ολα καλά θα πάνε. Ως πιό έμπειρη δευτερομαμά ότι θέλεις ρωτησε με.

[irene77]

Kοριτσακι κοιμουνται στο ιδιο δωματιο?

οταν το μωρο ξυπναει τα βραδια ο μικρος? γενικα πως προσαρμοστηκε το μεγαλο στα χουγια του μωρου? και τα ωραρια?

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

Όλα αυτά που σου συμβαίνουν πάνω κάτω συμβαίνουν παντού.

Εμένα ο γιος μου γενικά φαίνεται να αντιδράει καλά.

Κλείνει τα αυτιά του όταν κλαίει η μπέμπα.

Εγώ πάλι αισθάνομαι άσχημα που συνήθως με βλέπει με την μπέμπα αγγαλιά να τη θηλάζω ή να προσπαθώ να τη ησυχάσω μιας και δεν είναι από τα πιο ήσυχα μωρά.Λέω πότε θα σκάσει ο μικρός που με κοιτάζει με μισό μάτι και θα μου την πει!

Ο άντρας μου τον πήρε το Σαββατοκύριακο να πάνε να παίξουνε μπάλα σαν άντρες και να πάνε σούπερμάρκετ.

Δεν αφήνω κανέναν να είναι σπίτι χωρίς να πει 100 καλά λόγια πρώτα για τον Κωνσταντίνο έστω και αν αυτός δεν τους δίνει σημασία.

Του έδωσα γλυκά για το σχολείο του ώστε να κεράσει για την αδελφή του!

Γενικά του δείχνω όσο μπορώ ότι πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος τώρα που είναι ο μεγάλος αδελφός!!!

Όταν τραγουδάω στη μπέμπα της λέω τραγούδια με πρωταγωνιστή τον αδελφό της,κι ενώ φαίνεται να μην ακούει όταν πιάνει κάτι ενδιαφέρον γυρίζει.

Αυτά!!! Ελπίζω με κάτι από αυτά να βοήθησα.

Όλα θα πάνε καλά!!! Ο Βασιλάκης από όσα λες φαίνεται καλό και ευαίσθητο παιδάκι. Γιατι λοιπόν με ένα τέτοιο παιδί να μην πάνε όλα υπέροχα!!!

[Maya]

Εμάς ήταν καλά στην αρχή, αλλά τώρα σιγά σιγά, ένα μήνα μετά τη γέννηση του μικρού, ο 'μεγάλος' (δύο ετών) εκδηλώνεται πιο έντονα. Ενώ στην αρχή έκανε τον ανώτερο, τώρα εκφράζει τη δυσαρέσκειά του όταν θηλάζω, όταν τον κρατώ αγκαλιά, όταν τον βλέπει στο καροτσάκι του κλπ. κλπ. Απλά προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο με τον μεγάλο, να πηγαίνουμε βόλτες μαζί οι δυό μας και να είμαι απόλυτη ως προς το μωρό (ήρθε για να μείνει, αργότερα θα γίνετε φίλοι κλπ.).

[ΤΙΤΗ]

κορ'ιτσια για όποια ενδιαφέρεται να το ψάξει παραπάνω σε κάποια άλλη συζήτηση είχαν το τηλ της Γραμμής σύνδεσμος για την ψυχοκοινωνική υγεία παίδιού και εφήβου και είναι το 8018011177 πιστέυω οτι μπορεί να σας βοηθήσει αν έχετε πρόβλημα

[NTINAT]

Σε καταλαβαινω απολυτα.

Κ εγω εκανα τα αδυνατα δυνατα να αποφυγω

τις ζηλιες απο τον μεγαλο αλλα δυστυχως ειναι

κατι που δεν αποφευγεται .

Ο μεγαλος παρολο που ειναι 10 χρονων συμπεριφερετε

σαν να ειναι 4,5 που ειναι ο μικρος!!

Κ καποιες φορες ακομα μικροτερος δυστυχως.....

Κ εμενα με εχει κουρασει ολο αυτο συνεχεια

καυγαδες συνεχεια γκρινια.......εχω δοκιμασει τα παντα

ακομα κ μεχρι σημερα το μικρο δεν τον παιρνω αγκαλια

ή να του παιζω ή να τον εχω αγκαλιτσα οταν ειναι

μπροστα ο μεγαλος γιατι μετα του κανει τη ζωη κολαση

του μικρου.......ενω ειναι τοσο καλο παιδι κ καλος

μαθητης...με τον μικρο γινεται αλλο παιδι τα θελει ολα

δικα του,τον ενοχλουν ολα,θελει την ησυχια του , τον

διωχνει απο το δωματιο,τον μαλωνει με το παραμικρο

κλπ κ εγω στη συνεχεια μαλωνω μαζι του

[elenik]

ωχ ... κι εγω που ελεγα μετα θα τον δει παρεα. Αμαν τι εχω να περασω

[Demi7]

Οσο και να αγαπάει το μεγάλο το μικρότερο πάντα θα υπάρχει ένα αγκαθάκι ζήλειας.... Εμείς 30ρισαμε και ο αδερφός μου (4 χρ. μεγαλύτερος) ακόμα λέει στην μάνα μου/στον πατέρα μου "Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ... μπλα μπλα μπλα...."

Ο άντρας μου που μεγάλωσε σαν το "μικρό" όταν γνωριστίκαμε "παρέλειψε" να μου πει ότι ήταν 6 αδέρφια.... ναι ναι την μικρή την "ξέχασε" γιατί γεννήθηκε 11 χρόνια μετά απο αυτόν και του την "χάλασε" τη δουλειά και απέσπασε την προσοχή όλων ....

Δύσκολο κομμάτι η ψυχολογία, πόσο μάλλον για παιδάκια τόσο μικρούλια που η ψυχούλα τους είναι τόσο αγαθή....

Υπομονή και αγάπη θέλουν/θέλουμε.....

[iro]

elenik μου,

 

Θα μοιραστώ το δικό μου μυστικό που λειτούργησε καταλυτικά στο να δεθεί η μεγάλη μου κόρη με το μωρό - ελπίζω να σκεφτείς αν θα μπορούσε να λειτουργήσει το ίδιο θετικά και στην περίπτωση του Βασιλάκη. Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων για το μεγάλο κείμενο, όμως πιστεύω οτι σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα και η παραμικρή λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά..

 

Η Μαριάννα, πρωτότοκο παιδάκι και το μοναδικό εγγόνι - ανίψι σε όλη την ευρύτερη οικογένεια, έχει εισπράξει όλη την αγάπη και το ενδιαφέρον που μπορεί να φανταστεί κανείς. Παιδί με ιδιαίτερα έντονη προσωπικότητα, πλάσμα σκεπτόμενο και συναρπαστικό, διένυσε όλη την δεύτερη εγκυμοσύνη μου μέσα σε πέλαγος απάθειας. Η μόνη της αντίδραση όταν έμαθε για το μωρό ήταν να απευθυνθεί στη νηπιαγωγό της και να την βάλει "μέσο" (βύσμα δηλ): "Να πάρεις τη μαμά μου τηλέφωνο και να της πεις να μην γεννήσει το μωρό γιατί κατά βάθος ούτε η ίδια το θέλει". (!!!)

Μετά από αυτό όλοι πίστευαν οτι θα είναι ένα παιδί που μοιραία θα ζηλέψει. Όχι όμως εγώ.

 

Την ημέρα που ήρθαμε με το μωρό από το μαιευτήριο το είδε από μακριά και μετά πήγε στο δωμάτιο της. Καμία αντίδραση, καμία αναφορά στο μωρό, κανένα ενδιαφέρον. Τότε έβαλα το σχέδιο σε εφαρμογή:

 

Πρώτη αλλαγή πάνας και κατευθύνομαι με το μωρό στο μπάνιο. Η μπέμπα να κλαίει και να φωνάζει όπως κάθε αξιοπρεπές νεογέννητο. Και τότε λέω με τρόπο ώστε να με ακούσει η Μαριάννα:

"Αχ μπέμπα μου, άδικα φωνάζεις στη Μαριάννα μας για να σε βοηθήσει. Πρέπει να σου βγάλω τα κακά και η Μαριάννα μας συμφωνεί μαζί μου".

Και τότε ακούω από το δωμάτιο τη Μαριάννα να λέει:

"Ναι μπέμπα, κάνε αυτό που λέει η μαμά. Θα μυρίζει άσχημα ο πωπός σου μετά!".

 

Σταδιακά έπεισα την Μαριάννα οτι κάθε κλάμα της μπέμπας ήταν και μια προσπάθεια επικοινωνίας μαζί της: κλαίει γιατί θέλει να τη δει, γιατί θέλει να μπει στο δωμάτιο της, γιατί θέλει τη γνώμη της ως προς το ποιό ζιπουνάκι να φορέσει.

"Μα βρε μαμά, αφού δε λέει λέξεις πως ξέρεις τι λέει;"

"Μόνο οι μανούλες μπορούν να καταλαβαίνουν τις λέξεις πίσω από το κλάμα των μωρών".

 

Με αυτό τον αφελή ( ; ) τρόπο κατάφερα να δώσω προβάδισμα στην ανάγκη της Μαριάννας για προσοχή και ενδιαφέρον, την ίδια ακριβώς στιγμή που φροντίζω το μωρό. Μιλάω στη μπέμπα ώστε να μπορεί να με ακούει από το δωμάτιο της όταν παίζει και όλες μου οι κουβέντες περιέχουν αναφορές και λεπτομέρειες που σχετίζονται με τη Μαριάννα. Όχι με τρόπο παρηγορητικό ή ψεύτικο - μιλάω κανονικά, και η Μαριάννα το πιστεύει.

 

Σήμερα πια, δεν περνάει μέρα που η Μαριάννα να μην με ρωτήσει όταν κλαίει η μπέμπα: "Τι λέει τώρα;" Σταδιακά η ίδια η μπέμπα - όπως και κάθε μωρό - έκανε τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα: βλέπει τη Μαριάννα και λιώνει, λάμπει το πρόσωπό της! Κουνάει χεράκια και πόδια γεμάτη χαρά και η Μαριάννα - όπως κάθε παιδί που έχει εισπράξει αγάπη - δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό. Πλέον η μπέμπα είναι το αγαπημένο της "κοτόπουλο"! (έτσι τη λέει χαιδευτικά).

 

Ποτέ δεν προσπάθησα με λόγια και συμβουλές να της δείξω τι πρέπει να κάνει, πως πρέπει να νιώθει απέναντι στο μωρό. Σεβάστηκα τον φόβο της για αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή της και προσπάθησα να της μεταδώσω οτι παραμένει με το δικό της τρόπο ξεχωριστή και απολύτως σημαντική. "Αγαπώ τη μπέμπα γιατί μ' αρέσει που σ' αγαπάει τόσο πολύ", έτσι της λέω καμιά φορά.

 

Έπεισα τον άντρα μου και τους γονείς μας να παραμείνουν σιωπηλοί και ήρεμοι σε κάθε ξέσπασμα και απαγόρευσα κάθε αναφορά σε λέξεις όπως "ζήλια".

 

Η σιωπηλή και χαμογελαστή αγάπη απέναντι σε ένα παιδί που ξεσπά (και ευτυχώς που το κάνει) είναι το καλύτερο αντίδοτο.

 

Είσαι μια πολύ καλή μαμά και θα δεις οτι τα πράγματα με τη δική σου αύρα και ενέργεια θα κυλήσουν πολύ καλά.

 

Πάντα εδώ και φιλικά,

 

Ηρώ

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

Όπως περιγράφει πολύ όμορφα η iro ,συμπεριφέρομαι κι εγώ στο γιο μου για να αποδεχτεί τη μπέμπα. Η αλήθεια είναι ότι εως τώρα δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα.Όλα θετικά!Ακόμη και εχτές το βράδυ που συνέβη το εξής:Έχω τη μπέμπα αγκαλιά γιατί είναι η ώρα να θηλάσει και ο Κωνσταντίνος δίπλα μας έτοιμος για ύπνο και ευτυχισμένος γιατί τον πήρα αγκαλιά (μου έφυγε το γοφί!!χιχι)από το μπάνιο μέχρι το υπνοδωμάτιο ύστερα από το μπάνιο του.Παρατήρησε ότι το έκανα ύστερα από πολύ καιρό και είπε πως τώρα τον πήρα αγκαλιά επειδή δεν έχω τη μπέμπα στην κοιλίτσα μου.Με ρώτησε λοιπόν ποιον αγαπάω πιο πολύ και εγώ του είπα πως αγαπάω και τα δύο μου παιδάκια πολύ αλλά τον Κωνσταντίνο λίγο παραπάνω! Και θύμωσε Μου είπε σε αυστηρό ύφος πως θέλει να αγαπάω και τους δύο το ίδιο!! Μου έδωσε το μάθημα μου!!!!!!

Νομίζω πως θέλω να κυλάνε όλα ακριβώς έτσι!!!

Τα παιδάκια μας πιστεύω καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε! Και φυσικά καταλαβαίνουν ότι τα αγαπάμε όποια αλλάγή να συμβαίνει στις ζωές μας!!!

elenik πως πάνε τώρα τα πράγματα?Νομίζω ότι μέρα με την ημέρα τα πράγματα αλλάζουν και ελπίζω όλα να πηγαίνουν καλά!!!!

[elenik]

Θα ελεγα παμε καλυτερα αλλα ειμαστε και με την ωρα μας.

Δεν εχουμε πια κοντρα με τον μπαμπα , ο οποιος επιασε το μηνυμα και δειχνοντας αγαπη ακομα και οταν τον απεριπτε επανηλθαν οι αγκαλιες.

 

Με τους υπολοιπους ισχυουν ομως.

 

Ο Βασιλης οταν κλαιει το μωρο λεει εκεινος σε εμενα τι θελει γιατι εγω σαν μεγαλη δεν καταλαβαινω πολυ πολυ τι λεει και μετα μενω αφωνη λεγοντας του "Που το ηξερες Βασιλη?"

 

Επειδη ειδε οτι η εκφραση δεν με αγαπαει κανεις εμενα που ειπε 1-2 φορες επιασε και τραβηξε την προσοχη πηγε να το κανει καραμελα αλλα του το εκοψα λεγοντας του οτι δεν ισχυει αυτο το ξερει και ειναι πολυ πονηρουλης που το λεει. Χαμογελαει κατανοοντας τι εννοω αλλα δεν ξερω αν κανω καλα σε αυτο που λεω.

 

Βοηθαει το οτι ειναι ησυχος ο μικρος και δεν θελει πολλα χερια στο να περναω πολυ χρονο με τον Βασιλη οκλαδον να παιζουμε και ο μικρος στο relax να κοιταει αλλα να να του λεμε οτι ειναι μικρουλης και δεν μπορει ακομα να παιξει μαζι μας.

 

Τον γυρναω οταν αλλαζω πανα ή βαζω οινοπνευμα στον αφαλο που ποναει να κοιταει τον αδερφο του που ξερει οτι τον αγαπαει κα με το που τον δει ηρεμει (ετσι λεω του Βασιλη) να παταει την κορνα τον φορτηγων να ξεχναει τον πονο.

 

Τον παιρνω αγκαλια οταν θηλαζω και κραταει τα ποδια του μπεμπη.

 

Του τον δινω αγκαλια στο κρεβατι τονιζοντας του οτι τα μωρα κοιμουνται μονο σε οσους τα αγαπανε αρα αφου κοιμηθηκε νοιωθει αγαπη .

 

Ηθελε να θηλασει και του ειπα οτι ενω εκεινος εχει τοσες επιλογες φαγητου ο μικρος εχει μονο γαλα και αν του το φαει θα πεθανει απο την πεινα.

 

Τον αφησα να ξαπλωσει στο relax του μπεμπη (τρεμωντας οτι θα μεινουμε χωρις ρελαξ μετα γιατι λεει μεχρι 9 κιλα και εκεινος ειναι 22)

 

Τον αφηνω μονο του με το μωρο στο ιδιο δωματιο τονιζοντας του να τον προσεχει τωρα που εχω δουλιτσα . Το μωρο εννοειται στην κουνια . Ο μπαμπας τρεμει και μουρμουραει μην γινει τιποτα.

 

Γενικα προσπαθω και περιμενω πως και πως ΣΚ να κανει καλο καιρο να παμε και κουνιες που θα ειναι κατι μονο για τους 2 μας. Γενικα δεν κουναει οταν ειναι ο μικρος σπιτι και δεν τον αφηνει με καποιον αλλο

[anthie g]

Ολα πάνε μιά χαρα. Αυτό συμπεραίνω εγώ απο αυτά που γράφεις. και θα πάνε ακόμα καλύτερα. Για να του δείξεις πόσο τον αγαπάς μπορείς να ζωγραφίσεις την καρδούλα της μαμάς με το όνομα Βασίλης μέσα. σε ένα άλλο χαρτί να την ζωγραφίσεις πολύ μεγαλύτερη εξηγώντας του ότι μολίς γεννήθηκε το μωράκι η καρδιά της μαμάς μεγάλωσε πολύ για να χωράει να αγαπαει και το μωρό και χώρισε την στη μέση στο ένα μισό γράψε το όνομα του και στο άλλο γράψε μωρό. (φρόντισε το μισό να είναι περισσότερο από το ολόκληρο της προηγούμενης καρδούλας).

[iro]

αν του το φαει θα πεθανει απο την πεινα.

 

ΟΧΙ! Ποτέ μη χρησιμοποιείς τέτοιες λέξεις... υποσυνείδητα θα δημιουργηθούν στον Βασίλη ενοχές. Το μυαλό των παιδιών παίζει περίεργα παιχνίδια...

 

Σκέψου το λίγο, ε;

[Μαρια Στυλιανακη]

γεια σου Ελενικ !

 

θα εγραφα νωριτερα αλλα ειμαστε με καλωδιακη βλαβη οτε και δεν εχει ουτε τηλ ουτε ιντερνετ, γραφω απο ενα ανυπαρκτο πληκτρολογιο !

 

λοιπον απο όσα διαβασα θα συμφωνησω και εγω οτι εισαστε καταπληκτικα !

 

εξαλλου ειναι μονο καποιες εβδομαδες απο οτι βλεπω, ειναι πολυ νωρις για να βγάλεις το οποιοδηποττε συμπέρασμα ή ανησυχία οσον αφορα το πως θα επηρεαστει ο μεγάλος σου απο αυτη την αλλαγη.

 

το καλύτερο ειναι να είσαστε ψυχραιμοι οτι και αν κανει,

και απο όσα γράφεις τα καταφέρνετε υποδειγματικα !

 

οι γιαγιάδες πάντα ειναι ενα θεμα και βλεπω ακομα και εκει κάνεις τη μαχη σου !

 

απο όσα διαβάζω τι αλλο να κανεις πραγματικα, οτι μπορείς το κανεις ήδη.

 

όσον αφορά το θηλασμο, ε ενταξει η λεξη οτι "θα πεθανει" δε χρειαζεται να χρησιμοποιηθεί,

φτάνει απλώς η περιγραφή οτι δεν θα εχει κατι αλλο να φαει.

 

 

το ότι βγάζει σε αλλους το θυμό του ειναι πολυ φυσικο, γιατι τον θυμο τον εχει. ειναι φυσικο να βγαζει θυμο, και το καλυτερο ειναι ννα μην τον κανετε να νιωθει ενοχη που νιωθει ετσι.

 

εσείς καταφέρατε να μην εχει λογο να βγαζει σε σας το θυμο του μιας και του δειχνετε τον καλυτερό σας εαυτό σύν την ελαστικότητα και και,

οπότε

τον θυμό θα τον βγάλει αλλου.

ο θυμός αυτός δεν ειναι θυμός, που ειναι ... κάτι που ελέγχεται. ειναι κατι πηγαίο , προκύπτει απο τον φόβο του όλα αλλαξαν,

 

και αυτός ο φόβος, ναι μεν εσείς τον ηρεμείτε, και αρα δεν τουβγαίνει πολύ οταν ειναι μαζι σας,

 

αυτό δε σημαίνει οτι δεν υπάρχει, επίσης δεν σημαίνει οτι είναι κατι κακό όταν υπάρχει και εκφράζεται.

 

ειναι υγιές να εκφραστεί, κάπου κάπως.

 

πολύ καλά έκανες και του είπες το ότι τον αγαπάτε φυσικά και διέψευσες αυτό του τον φόβο.

 

με αυτό το τρόπο θα βρεί άλλο τρόπο/άλλη σκεψη να εκφρασει αυτο το θυμο, και να "δέσει" σε αυτόν

μια σκεψη η οποια να μην ειναι τόσο δραματική όσο του οτι δεν με αγαπάει κανεις.

 

όπως πχ να χτυπιέται για το ότι " δεν μου εδωσε κανει ψωμι να φαωωωωωω αγκρρρρ... "

 

κάτι που σαφώς όσο και να θυμώσει δεν ειναι το ίδιο με το να σκέφτετααι

 

και να χτυπιέται "δεν με αγαπάει κανεις αγκρρρρ... "

 

 

όπως κατάλαβες το θυμο δεν μπορείτε να τον αποφύγετε και θα ηταν και αφυσικο να εκλείψει εντελώς, σε μια τόσο μεγάλη αλλαγή.

 

αυτό που κανει κανεις σε αυτη τη περιπτωση και που κανετε επιτυχως ειναι το να κατευθυνεις το θυμο, σε κάτι διαφορετικό, έτσι ώστε να μπορεί να εκφραστεί,

 

αλλα να μην στρέφεται κατά κόρον σε σας στα μελη της οικογένειας.

 

οπότε ναι θα ειναι συχνά θυμωμμένος,

αλλά εφ όσον καταφέρνετε να στρέφεται αυτή η αρνητική ενέργεια ως επι το πλείστον σε άλλα πράγματα ή άτομα εκτός απο εσάς μαμα μπαμπά αδερφάκι,

 

θα τα πάτε πολύ καλα..

 

πχ αυτό με τον μπαμπά του που κατάφερε ο μπαμπάς να δεί οτι ο θυμός δεν ειχε σχέση με τον μπαμπά, και κατάφερε να το παραβλέψει, είναι ακριβώς αυτό.

 

φροντισε καθε τοσο να κανετε κατι να εκτονωνεται σωματικα - κατι που να κουραζει , δηλ να παει καπου να χοροπηδησει, να φωναξει να κανει κατι κινητικο.. και αυτο βοηθάει πολυ στην εκτόνωση αρνητικής ενέργειας !

 

(πχ χοροπηδητο στο κρεβατι αν δε μπορείτε να βγείτε έξω)

 

όπως και να εχει,

ακομα και να ειναι θυμωμενος με εσας καποιες φορες δεν χάλασε ο κοσμος, ειναι λογικο τωρα που ειναι ακομα πρόσφατο το γεγονός, να μην εχει αισθανθει σιγουρια για το ότι:

"χμ αυτή η αλλαγή δεν ήταν τόσο κακή τελικα όσο φοβόμουν". αυτό το συναίσθημα θελει καποιο καιρό να εδραιωθεί.

 

πρέπει να σου πω ότι απο ότι βλέπω συνήθως θελει μέχρι και 2 χρόνια, για να κατασταλλάξει αυτό εντελώς.

δηλαδή συμπέρασμα για το αν εχεις κανει καλη δουλεια στο να ειναι αδερφια,

δεν θα βγάλεις τώρα,.. ουτε και στον επόμενο χρόνο ..

 

(δεν ειναι αποτέλεσμα έρευνας αυτό, αλλα το λέω απο εμπειρία το τι εχω δει σε αδερφακια και αδερφακια σε 8 χρόνια με παιδια προσχολικής ηλικίας... )

[zunix]

Να σου ζήσουν τα παιδάκια. Είναι πολύ νωρίς ακόμα, take it easy. Οι δικές μου συμβουλές καθότι τα πρωτοπέρασα είναι οι ακόλουθες:

1. Όταν θηλάζεις το μικρό ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να έχεις κοντά σου το μεγάλο, να κρατάς σωματική επαφή μαζί του, να τον χαϊδεύεις (αυτή ήταν συμβουλή της γιαγιάς μου που έκανε 4 παιδιά και να φανταστείς ότι ο μεγάλος μου ακόμα το θυμάται και μου λέει 'όταν θήλαζες τον Φίλιππο με χάιδευες και εμένα'), να φανταστείς πολλές φορές ξυπνούσε και αυτός όταν θήλαζα.

2. Να προσπαθείς να αποσαφηνίζεις στον μεγάλο σου τα αισθήματα που νιώθει και δεν μπορεί να τα αποδώσει με λέξεις (βέβαια ίσως να το καταφέρνει τώρα είναι μεγαλύτερος, εμένα ήταν 2,5 όταν γεννήθηκε ο δεύτερος). Σε αυτό βοήθησε ότι "εφηύρα" μια ιστορία με δύο από τα πολλά τρενάκια που είχε. Του είπα ότι είναι αδελφάκια (φρόντισα να είναι εντελώς διαφορετικά τρενάκια-το ένα ατμομηχανή, το άλλο σαν οδοστρωτήρας) και του εξήγησα ότι οι γονείς τα αγαπάνε πολύ και δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν γιατί είναι τόσο μα τόσο διαφορετικά (το ένα είναι καλό στην ανηφόρα πχ, το άλλο σηκώνει πολύ φορτίο κλπ. Ότι νόμιζε ο ένας πως όταν γεννήθηκε ο άλλος οι γονείς δεν θα του δίνουν σημασία. Κάθε τόσο, ανάλογα με το πώς ένιωθε, ξαναπαίρναμε εκείνα τα τρενάκια και του έφτιαχνα μια ιστοριούλα παρεμφερή με αυτό που περνούσαμε.

3. ΥΠΟΜΟΝΗ, έφτασα σε σημείο να κλαίω πολλές φορές (και λόγω ορμονών) γιατί οι απαιτήσεις του μεγάλου ήταν εξοντωτικές παρότι όλα τα έκανα για εκείνον για να μην ζηλέψει. Τη ζήλια δεν θα την αποφύγεις. Εμείς είχαμε φαινόμενα όπως να θέλει το καρότσι (έπαιρνα πάντα μαζί μου μάρσιππο για τις φορές που έμπαινε ο μεγάλος στο καρότσι και δεν έβγαινε), να παίζει ξανά με όλα τα μωρουδιακά παιχνίδια που είχε και δεν τα έπαιξε τότε, να μου ζητάει συνεχώς αγκαλιά και να μου λέει μάλιστα 'τώρα που γεννήθηκε το μωρό μπορείς να με παίρνεις αγκαλιά'. Ποτέ δεν τον αποπήρα ότι είναι μεγάλος κλπ απλά κάναμε πολλή συζήτηση και αγαπούλες και σταδιακά θα βρείτε τις νέες σας ισορροπίες. Τώρα εμείς είμαστε στη φάση να θέλει ο μεγάλος κάθε φορά που ο μικρός κάνει αταξία να τον στέλνουμε στο δωμάτιο της σκέψης!!! Συμφωνήσαμε ότι για το μικρό το δωμάτιο της σκέψης είναι το πάρκο του ώστε να μη νιώθει αδικημένος ο μεγάλος. Κουράγιο...

[Maya]

Ειρήνη Κ. την ιστορία με τα τρενάκια του την είπα ήδη. Απίστευτη ιδέα! Με κοίταζε με ενθουσιασμό το παιδάκι μου. Σαν να βρήκαν όλα τη θέση τους στο μυαλό του. Δεν αποφύγαμε την κρίση ζήλιας σε λίγα λεπτά, αλλά τουλάχιστον τώρα έχουμε μία κοινή βάση επικοινωνίας! Τώρα θα δοκιμάσω αυτό με το θηλασμό. Είναι μπροστά όταν θηλάζω, βέβαια, αλλά τώρα θα είναι και δίπλα μου! Σοφή η γιαγιά!

[elenik]

Παντα εχω αγκαλια τον μεγαλο οταν θηλαζω τον μικρο. Τωρα ομως ξεκινησε νεο ... σπορ.

Παιρνει την κουκλα του και ... την θηλαζει. Του εξηγησα οτι τα αγορακια δεν θηλαζουν γιατι το στηθος τους δεν βγαζει γαλα. του ειπα οτι οπως ο μπαμπας δεν θηλαζει ποτε το μπεμπη μας ετσι και ολα τα αγορακια. Και μου ειπε "εγω θελω να κανω οτι εσυ". Τι να κανω εγω? Να τον αφησω? Να συνεχισω να εξηγω? Προτεινα να του δωσω το μπιμπερο να ταιζει την κουκλα του αλλα δεν θελει. Σηκωνει την μπλουζα και βαζει την κουκλα στο στηθος. Τα δικα σας εχουν κανει κατι τετοιο?

 

Επισης χθες εκλαιγε 3 ωρες στον υπνο του (σπαραχτικα) . Τον ξυπνουσα και με εδιωχνε γιατι δεν καταλαβαινα. Φωναζε διαφορα που δεν εβγαζα ακρη. Πχ " Ο μπαμπας θα με δειχνει", " θελω μονο την γιαγια μου" και κατι τετοια. Δεν μπορουσα να τον συνεφερω ουτε να κανω κατι. Το πρωι το συζητησαμε και του ειπα οτι ειδε ενα κακο ονειρο. Το αποδωσαμε στους καλικατζαρους λογω Χριστουγεννων και γενικα αρχισα παλι το μπλα μπλα ποσο τον αγαπαμε κλπ.

Ενω φαινομενικα ολα πανε καλα.... υποβοσκουν πραγματα και δεν ξερω πως να τα χειριστω.

[elenik]

AAA και ο τραυλισμος επανηλθε και ριζωσε.

[Maya]

Elenik φαντάζομαι ότι σε αυτή την ηλικία είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποδεχτούν το αδερφάκι! Θα περάσει γρήγορα, είμαι βέβαιη!

[anthie g]

και εμένα θήλαζε μαζί μου είναι όμως κοριτσάκι. Δεν μου φαίνεται και τόσο κακό καθώς σε αυτήν την ηλικία μπερδεύονται πχ η κόρη μου κάνει πως ξυρίζει το πρόσωπό της καμία φορά σαν τον μπαμπά . οσο για το παραμιλήτό είναι συνηθισμένο σε αυτήν την ηλικία. για τον τραυλισμό δεν ξέρω τι να σου πώ, φαντλαομαι θα σου απαντησει κάποια στιγμή η Μαρια Στυλιανάκη

 

Μαρία σε ευχαριστούμε πολύ για τις όμορφες συμβουλές σου.

[zunix]

Όχι, ο δικός μου δεν έκανε προσπάθεια να θηλάσει, αλλά ίσως και να μην είχε την ευκαιρία γιατί φρόντιζα την ώρα του θηλασμού ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ (ναι με το ελεύθερο χέρι) να κολλάμε αυτοκόλλητα στα σχετικά βιβλία, να του δίνω παιχνίδια που δεν είχε ξαναπαίξει ή να τον ταϊζω και αυτόν ή να διαβάζουμε παραμύθια ή να βλέπει dvd και έτσι πιστεύω ότι είχε πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει από το να με μιμείται. Θα σου πρότεινα να μην του το σχολιάζεις, αλλά να του δίνεις εκείνη την ώρα κάτι άλλο που ξερεις ότι θα του τραβήξει την προσοχή. Ο δικός μου ήθελε για περίπου ένα χρόνο μετά τη γέννα να του διαβάζω τα βιβλία που είχα πάρει από πριν γεννήσω για την άφιξη του νέου μωρού. Όσον αφορά τον τραυλισμό, ίσως είναι νωρίς ακόμη, μόνο δύο εβδομάδες που γέννησες, περίμενε να δεις πώς θα πάει. Στο σχολείο πώς φέρεται; Τι σου λένε οι παιδαγωγοί; Εγώ είχα στενή επαφή μαζί τους για να μου λένε πώς συμπεριφερόταν και τι άλλαγές έβλεπαν και αυτές. Σε εμάς άρχισε πάλι να βρέχεται αλλά επειδή το περίμενα το άφησα ασχολίαστο τον πρώτο καιρό. Σίγουρα όμως η Μαρία Στ. θα ξέρει να μας δώσει τα φώτα της και να πεί κάτι πιο έγκυρο.

[xrysa80]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ. ΓΕΝΝΑΩ ΣΕ 15 ΗΜΕΡΕΣ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ, ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2,5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ.ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΧΟΣ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΘΩΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΗ ΜΠΕΜΠΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ..ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΤΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΓΙΑΤΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ.. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

[moloha]

Παντα εχω αγκαλια τον μεγαλο οταν θηλαζω τον μικρο. Τωρα ομως ξεκινησε νεο ... σπορ.

Παιρνει την κουκλα του και ... την θηλαζει. Του εξηγησα οτι τα αγορακια δεν θηλαζουν γιατι το στηθος τους δεν βγαζει γαλα. του ειπα οτι οπως ο μπαμπας δεν θηλαζει ποτε το μπεμπη μας ετσι και ολα τα αγορακια. Και μου ειπε "εγω θελω να κανω οτι εσυ". Τι να κανω εγω? Να τον αφησω? Να συνεχισω να εξηγω? Προτεινα να του δωσω το μπιμπερο να ταιζει την κουκλα του αλλα δεν θελει. Σηκωνει την μπλουζα και βαζει την κουκλα στο στηθος. Τα δικα σας εχουν κανει κατι τετοιο?

 

Επισης χθες εκλαιγε 3 ωρες στον υπνο του (σπαραχτικα) . Τον ξυπνουσα και με εδιωχνε γιατι δεν καταλαβαινα. Φωναζε διαφορα που δεν εβγαζα ακρη. Πχ " Ο μπαμπας θα με δειχνει", " θελω μονο την γιαγια μου" και κατι τετοια. Δεν μπορουσα να τον συνεφερω ουτε να κανω κατι. Το πρωι το συζητησαμε και του ειπα οτι ειδε ενα κακο ονειρο. Το αποδωσαμε στους καλικατζαρους λογω Χριστουγεννων και γενικα αρχισα παλι το μπλα μπλα ποσο τον αγαπαμε κλπ.

Ενω φαινομενικα ολα πανε καλα.... υποβοσκουν πραγματα και δεν ξερω πως να τα χειριστω.

 

 

Elenik είναι αρκετά νωρίς και θα έχεις κιάλλες τέτοιες αντιδράσεις ,περνάνε αρκετά στάδια ,θα πέρνει ίσως και τις πιπίλες του.Εμένα η κόρη μου είναι 3,5 ετών και ο μικρός 5 μηνών .στο πρωτο δίμηνο είχε τετοιου είδους αντιδράσεις,είναι το πρώτο σοκ.Εμένα στον 2ο μήνα έλεγε μαμά μην με χάσεις ,και ενοούσε μην με αφήσεις ,όλα αυτά μέσα στο σπίτι ,και άλλα πολλά που με προβλημάτιζαν όμως με τον καιρό οι αντιδράσεις είναι ποιο "ισοροπημένες".Οσο για το τραύλισμα και εμένα το έκανε αλλά τωρα είναι καλύτερα.